အချိန် တနှစ်ခန့်ကြာပြီးနောက် . . . ” ကိုတင်အောင်.. ရှင် စကားပြောတာ ကြည့်ပြောနော်.. ” တဖက်ခန်းမှစူးစူးရှရှထွက်ပေါ်လာသောခခင်သငိန်း၏ စကားသံကြောင့်တဖ က်ခန်းတွရင်ှိနေသောအောမင်င်း နှင့်ချိုချိုတို့တေယာက်မျက်နှာ တေယာက်ကြည့်လိုက်မိကြသည်ထိုစဉ်မှာပတင်င်အောင်၏စ ကားသံကအာလေးလျှာလေးဖြင့် ထွက်၍လာသည်။ ” ငါပြောတာ မဟုတ်လို့လား.. နင် လငင်ယ်နေလို့ နေတယ်ပြောတာ ” ” ကဲဟာ.. ကဲဟာ ပြောအုံး.. ” …
ဘယ်သူက ပိုပြီးအရသာရှိလဲဟင်.. ” ” သိန်းက ပိုကောင်းတာပေါ့ ” Read More
ကျွန်တော့်ဘဝမှာမေ့မရနိုင်တဲ့ဖြစ်စဉ်ကြီးတစ်ခုကိုခင်ဗျားတို့ကိုအစအဆုံးပြောပြမယ်ဗျာ။ ပြောသမျှအားလုံးအမှန်တွေချည်းပဲ ပြောမှာဖြစ်ပေမယ့်တချို့အချက်အလက်တွေကိုတော့ကျွန်တော့်လုံခြုံမှုအတွက်ထိန်ချန်ထားပါတယ်။ လွန်ခဲ့တဲ့၁နှစ်လောက်ကဖြစ်ခဲ့တဲ့အဖြစ်အပျက်တစ်ခုပါ။ ကျွန်တော့်မှာအရမ်းချစ်ရတဲ့ဇနီးလေးတစ်ယောက်ရှိတယ်။ချောလဲချောတယ်။အေးအေးလေးနေတတ်သူတစ်ယောက်ပေါ့။ နာမည်ကဖူးဝေတဲ့။ကျွန်တော်တို့ကချစ်သူတွေဖြစ်ပြီးမှယူခဲ့ကြတာမဟုတ်ပဲမိဘပေးစားလို့ရခဲ့ကြတာပါ။ သူ့လိုဖြူဖြူချောချောကောင်မလေးတစ်ယောက်ကိုကြိုက်တဲ့လူတွေတပြုံကြီးပေါ့။ဒါပေမယ့်ကွင်းတွေဖြစ်တာမျိုးရည်းစားများတာမျိုး တွေမရှိဘူး။ကျွန်တော်တို့မင်္ဂလာဆောင်တော့သူ့အသက်က၂၄၊ကျွန်တော်က၂၈။ သူငယ်ချင်းတွေဆိုတာကျွန်တော့်ကိုအားကျလိုက် တာများဘာပြောကောင်းမလဲ။ အရက်အတူတူသောက်ကြရင်ဟျောင်ညီနိုင်၊မင်းကတော့တကယ့်စောက်ကံကောင်းကောင်ပဲဆိုပြီးအမြဲပြောတာ။ ဒါပေမယ့်မိုက်မိုက်ရိုင်းရိုင်းတွေ”လိုးလို့ကောင်းလားတို့၊ဖင်မချဘူးလားတို့”တော့မမေးရဲကြဘူး။ ဘာလို့လဲဆိုတော့တစ်ခါကျွန်တော်မင်္ဂလာဆောင်ပြီး၁ပတ်လောက်မှာအရက်သောက်ကြတော့ကျွန်တော်နဲ့သိပ်မရင်းနှီးတဲ့ ကောင်တစ်ကောင်ပါလာတယ်။ဘယ်သူနဲ့သိပြီးပါလာလဲတော့မသိဘူး။ဒါပေမယ့်အဲ့ကောင်ကကျွန်တော့်မိန်းမကိုသိနေတယ်။ သူကပြောတာ”မင်းမိန်းမဖြူဖြူတောင့်တောင့်နဲ့ချောလဲချောဆိုတော့ဖင်ကုန်းခိုင်းပြီးဖင်လိုးလိုက်ရရင်ဆိမ့်သွားမှာပဲ” လို့လာပြောရော။ကျွန်တော်လဲဘာပြောကောင်းမလဲစားပွဲအလယ်ကအရက်ပုလင်းနဲ့ဒီကောင့်မျက်နှာကိုဖြတ်ဖြတ်ရိုက်တာ ၅ချက်လောက်ရှိမယ်ထင်တယ်။ပုလင်းတော့မကွဲဘူး။ဘေးကသူငယ်ချင်းတွေဝိုင်းဆွဲကြတယ်။သွေးတွေကိုအများကြီးပဲ။ နောက်မှသိရတာဒီကောင်လဲကွဲပြဲကုန်လို့ချုပ်လိုက်ရတယ်တဲ့။ဘာပြသနာမှတော့ထပ်မဖြစ်သွားပါဘူး။ အဲဒီကစလို့ကျွန်တော့်မိန်းမနဲ့ပတ်သက်ပြီးသူငယ်ချင်းတွေသိပ်မစရဲကြတော့ဘူး။တကယ်ကကျွန်တော်ကလဲရင်းနှီးနေတဲ့လူချင်းဆို အဲ့လိုအလွန်အကျွံစရင်တောင်ဘာမှလုပ်မှာမဟုတ်ပါဘူး။ဒီကောင်ကမသိပဲနဲ့လာရိုင်းတာကိုး။ ကဲပါအဲဒါတွေကအဖြစ်အပျက်သေးသေးလေးတွေပါ။တကယ့်အဖြစ်အပျက်အကြီးဆီကိုဆက်ပြောပြမယ်။ ကျွန်တော့်ယောက္ခ်မကြီးကတော်တော်တင်းကျပ်တဲ့လူ။ သူ့သမီးကိုValintine day မှာပန်းစည်းတွေလာပို့တဲ့ဆားဗစ်ကလူတွေကိုဆို တံခါးကိုမဖွင့်ပေးတာတဲ့။ပြီးတော့သူ့သမီးရဲ့လက်ကိုင်အိတ်ကိုတက္ကသိုလ်ရောက်တဲ့အထိစစ်တုန်းတဲ့။ ကျောင်းပို့ကျောင်းကြိုကိုတောင်သူ့သမီးကိုကားမမောင်းခိုင်းပဲသူကိုယ်တိုင်မအားတဲ့ကြားကလိုက်ပို့တာ။ အဲ့လိုအုန့်ပုန်းမလေးဖြူဖြူချောချောလေးကိုကျွန်တော့်လိုတစ်ခါတစ်လေအရက်သောက်၊ဆေးလိပ်သောက်တဲ့လူနဲ့ဘာကြောင့် သဘောတူလဲဆိုတာစစချင်းတော့စဉ်းစားမရဘူး။နောက်မှသိရတာကကျွန်တော့်အဖေကသူ့သမီးကိုသွားတောင်းတာတောင် ထုံးစံမို့လို့သွားတောင်းရတာ။တကယ်ကအဖေတို့ကတကယ့်သူငယ်ချင်းအရင်းကြီးတွေတဲ့။ …
”ကို…ဖူးဝေ…ဖူးဝေကလေးမယူချင်သေးဘူး”ဆိုပြီးပြောရင်းအသံလေးသိမ်ဝင်သွားပြီးငိုပါလေရော။ ကျွန်တော်လည်း”အင်းပါ…ဖူးဝေသဘောအတိုင်းပါ.”ဆိုပြီးသူ့ကိုထွေးပွေ့ထားပေးလိုက်တယ်။ အဲဒီညမှာ Read More
ဖြစ်ပုံက ဒီလိုလေးဗျ ကျနော် ပျင်းလို့ဆို သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ ကလပ် သွားမူးပီးက နေတုန်းဘေးနား အသားဖြူဖြူဒေါင်ကောင်းကောင်းး ကိုယ်လုံးးလှလှ နဲ့အမျိုးးးသမီးးတစ်ဦးးးကနေတာတွေ့တော့ နည်းးနည်းးစိတ်ဝင်စားးသွားတယ်တစ်ချက်လှည့်ကြည့်မိတော့ သူအကျီၤ လည်ဟိုက်လေးး ကြားထဲက မို့ထွက်နေတဲ့ရင်သားလေးးက သူ့ရဲ့ ကခုန်မှုကြားမှာ လှုပ်ခါ နေတော့ လူလဲ က နေရင်းးက ခဏငြိမ် မသွားးတယ် ဒါကိုသူလဲ သတိထားမိပုံရတယ်သူ့မျက်လုံးးလေးးအကြည့်တစ်ချက်ကလဲ ရင်ကိုလုပ်ခါသွားစေသလို ဆွဲဆောင်မှုအပြည့်ရှိတဲ့ အပြုံးးလေးးကြောင့် …
မင်း စားချင်တာ မုန့်ဟုတ်လို့လား တခြား တခုခုဖြစ်နေမလားမမထင်နေတယ် ဒို့လဲ ဝေးးနေတာကြာပီနော် မင်းမမ ကိုစိတ်တိုင်းးကျအောင် Read More
အချိန်က ညနေဆည်းဆာ အချိန်ဖြစ်သည်။ ရွာလမ်းတလျှောက် အသက်သုံးဆယ်လောက်ရှိသော အသားနီစပ်စပ်နှင့် တရုတ်ကပြားပုံပေါက်နေသော လူတယောက် လျှောက်လို့လာသည်။ ထိုသူမှာ ခြံတခြံရှေ့သို့ရောက်လျှင် ရပ်၍ ခြံထဲသို့လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ ခြံထဲတွင် သုံးပင်နှစ်ခန်း ပျဉ်ထောင်အိမ်လေးတလုံးရှိနေသော်လည်း အိမ်ရှေ့တွင် ခြံစပ်ထိ စိုက်ပျိုးထားသည့် ရွက်လှပင်များ၊ ကိုရန်ကြီးပင်များ၊ ဖလံတောင်ဝှေးပင်များကြောင့် ပျဉ်ထောင်အိမ်လေးမှာ အိမ်ရှေ့ဖိနပ်ချွတ်၏ လည်ပေါ်နေရာလောက်သာဖြစ်၍ နေရလေသည်။ ခြံစည်းရိုးမှာ မဒမတိုင်နှင့် ဝါးကပ်တိုင်များ ကာရံထားပြီး …
အပြင်ဘက် လူသွားလမ်းတွင် ထွန်းထားသော မီးချောင်းအလင်းရောင်က အခန်းအပေါ်နားကာထားသည့် ခြင်လုံဇကာမှတဆင့် အခန်းထဲဝင်နေသည်။ ဒီတော့ အခန်းထဲတွင် ထင်းထင်းလင်းလင်းကြီးမဟုတ်သည့်တိုင် သဲသဲကွဲကွဲတော့မြင်နေရသည် Read More
မေစိမ်းသည် ညီမ အငယ်ဆုံး မေညို က သူ့ယောကျ်ား ဦးဆန်နီကြီးက ပန်းသေနေတာမို့ သူနဲ့ မအိပ်တာ ကြာပြီ ဆိုပြီး ညည်းပြခဲ့ဘူးသလို ညီမ အလတ် မေနှောင်း ရဲ့ ယောကျ်ား သက်ထွေးအောင်က မေနှောင်းက သူ နဲ့ မအိပ်တော့တာ ကြာပြီလို့ ပြောပြတာကိုလည်း ကြားခဲ့ရသည် ။ မေစိမ်းလည်း မအံ့သြပါဘူး ။ …
ဟိုတယ်ကို အပြန်လမ်းမှာ အုန်းတောလေးကို ဖြတ်ကြရသည် ။ အုန်းတောထဲမှာ မှောင်နေသည် ။ မိုက်ကယ်က မေစိမ်းကို ဖက်ပြီး အုန်းပင်တပင်ရဲ့ ပင်စည်မှာ မှီချလိုက်သည် ။ “ ဟိတ်ကောင်လေး..လူတွေ မြင်ကုန်မယ်နော်…” “ မမြင်ပါဘူး..မမ…မှောင်မဲနေတယ်….” Read More
ဂိုထောင်ထဲတင် မိဝေနဲ့ နှစ်ယောက်ထဲ ပစ္စည်းထုတ်နေရင်းနဲ့ မိဝေကိုကျွန်တော်ကလှန်းစလိုက်သည်ဟိတ် မိဝေ နင်အောက်ကဘာခံဝတ်လာတာတုန်း အတုကြီးခံဝတ်လာတာမို့လား အံမာ ဘာအတုရမှာတုန်း မယုံရင်လာကိုင်ကြည့်လှည့်အယ် အဲဒါတော့ ကျွန်တော်မရဲသလိုဖြစ်သွားမိတယ် ဒါပေမဲ့မိဝေကမရဘူး ကျွန်တော့ရှေ့ကိုလာရပ်ပြီး လက်နှစ်ဘက်ကို ဆွဲယူကာ သူ့ဖင်ပေါ်ကိုတင်ပေးလိုက်တယ်။ မျက်နှာကလည်း ကျွန်တော့ကိုမော့ကြည့်ပြီးတော့ ဘယ်နဲ့လည်းဆိုတဲ့သဘောအေးဟ မာကျစ်နေတာပဲ ဟီးညစ်ကြည့်လေအင်း ကျွန်တော်လည်း မထူးဘူးဆိုပြီး မိဝေဖင်နှစ်ဘက်ကို ညစ်ကိုင်ပြစ်လိုက်သည်အာ ဖြေးဖြေးကိုင်လေဟီး မသိဘူးလေ မာမာကျစ်ကျစ်လေးမို့ …
ဟဲ့ မိဝေ အိပ်တော့မှာလားအေးပ အိပ်ရုံရှိတော့တာပဲလေ မနက်စောစောထ မြန်မြန်အလုပ်ပြီးတော့ မြန်မြန်ပြန်ရတာပေါ့ ဟုတ်ဘူးလားအေးပါအေးပါကဲကိုယ့်အခန်းကိုယ်ပြန်ကြွတော့ကြွဘူး တူတူအိပ်မို့ဘာာာဟီးဟီး။ Read More
ကျော်က အမူးသမားတစ်ယောက် ဒါပေမဲ့မိဘအမွေအိမ်တစ်လုံး နဲ့လယ်ဆယ်ဧက ရှိတယ်။လယ်ကို မိဘလက်ထက်ထဲက လုပ်လာတဲ့ စာရင်းငှားနဲ့လွှဲထားပြီး ကျနော်ကတော့ ကိုယ့်အိမ်ခြံ ထဲမှာ အသီးအနှံ စိုက်စားပြီး အေးအေး ဆေးဆေးနေတယ်။ကျော်တို့ရွာက မြို့နဲ့အလှမ်းမဝေးပေမဲ့ ဆက်သွယ်ရေးလမ်း မရှိလို့ ခေါင်တယ်။ အိမ်ခြေနည်းလို့ ခြံကျယ် ကြီးတွေနဲ့နေကြတယ်။ကိုယ်ခြံဝန်း ထဲအပင်တွေ မျိုးစုံအောင်စိုက်ကြလို့ ဥယျာဉ်ခြံ ကြီးတွေ ဖြစ်လို့ တစ်အိမ်နဲ့တစ်အိမ်တောင် မမြင်ရဘူး။ဒါပေမဲ့ရွာ လယ်လမ်းမကြီးကို …
နောက်နေ့တွေ ကောသူတို့ကလာအုံးမှာလာလို့ အိချောကိုမေးလိုက်တာ ကိုကြီးနှင်မထုတ် သရွှေ့လာဦးမှာတဲ့ ။ဟာဒါဆို အားဆေးလေးဘာလေး ဆောင်ထားအုံးမှပါ လို့တွေးရင်း Read More
ပန်းနုရောင်ပြေးနေသော ဖြူဖြူဖွေးဖွေးလေး ဖနောင့်လေးကို အသာအယာကြွ၍ သွယ်လျှသော သလုံးသားလေးကို ညင်သာစွာ မြှောက်ကြွကာ နောက်ထပ် လှေကားထစ်တစ်ခုကို လှမ်း၍ တက်လိုက်သည်။ ထမီစကတ် အောက်နားစတွင် ခွဲထားသော အကွဲစလေးက ဝဲကနဲ ကွဲဟသွားရာမှ ဖြူဖွေးသော ပန်းနုရောင် ပြေးနေသည့် အသားလေးများကို နုညက်လှသော ပေါင်ဖျားလောက်ထိ တွေ့မြင်လိုက်ရသည်။ သူမ၏ အောက်ဖက် လှေခါးထစ် ၉ ထစ် …
အတန်ကြာအောင် အနမ်းရေယာဉ်ကြောတွင် မျောနေခဲ့ပြီးတော့မှ သူတို့၏ မျက်နှာနှစ်ခုတို့သည် တစ်ဦးကို တစ်ဦး တပ်မက်စွာ ကြည့်ရင်း ခဲခွ ွာသွားလေ တော့သည်။ “အိပ်ခန်းထဲ သွားကြမယ်ကွာ . . ” တိုးလွန်းသော ခင်မိုးလွင်၏ အသံလေးမှာ တုန်ခါ၍နေသည်။ Read More
ပျိုမေ အမျိုးသမီး ဘော်ဒါဆောင် အဆောင်မှူ းကတော့ ခွာညိုထွန်း အရပ်က ပုံမ န် ခါးက နဲနဲလေး တုတ်တယ် ဖင်ကကြီးတယ် ရင်က မောက်တယ် မျက်နာလေးဖြူဖြူချောချောလေး မိန်းခလေး ဘော်ဒါဆောင်မှာ အဆောင်မှူးး ခလေးအမေပဲ ဒါပေမဲ့ ခလေးတို့အမေ အပျိုတွေဆိုသလို အပျို လုပ်ချင်တော့ ခလေးအနားမရှိရင် အပျိုလုပ်ချင်ကြတယ် အဆောင်က မိန်းခလေးအဆောင်ဆိုပေမဲ့ ကျောင်းသူ …
အဆောင်ရဲ့ အစောင့်နဲ့ဖြစ်မိလိုတော့ နှမျောမိတယ် ဒါပေမဲ့ ကျမရဲ့ ဆန္ဒကို ဖြည့်စီးပေးလို့ ကျေးဇူးပဲ တင်ရမလိုပါပဲရှင် Read More
စီမံကိန်းအတွက်ဆိုကာ ခြံခတ်သိမ်းစည်းသွားတဲ့ လယ်ယာတွေကို ကြည့်ပြီး နန်းကြာညို သက်ပြင်းချမိပြန်သည်။ ဒီလယ်ယာတွေကို အနိုင်ကျင့်သိမ်းယူသွားကတည်းက သူမတို့မိသားစုအပါအဝင်တစ်ရွာလုံး ဒုက္ခရောက်နေရသည်။ လယ်ကလွဲလို့ဘာမှမလုပ်တတ်သော လယ်သမားတွေ ဘိုးဘွားပိုင်လယ်မြေတွေ မရှိတော့သောအခါ ဘဝပျက်ကြသည်။ အလုပ်အကို သစ်အတွက်မြို့တတ်သွားတဲ့သူတွေရှိသလို ကြွေးလည်ပင်းနစ်ကာ စီးပွားပျက်အပူမီးတောက်နေသော သူမတို့တွေလည်းရှိသည်။ ရွာဦးစေတီလေးတွင် စိတ်ပျက်လက်ပျက်ထိုင်နေရင်း သက်ပျင်းအထပ်ထပ်ချမိသည်။ ရောက်ရှိလာမဲ့ မနက်ဖြန်တိုင်းကို ကြောက်မိပါသည်။ စိုးရိမ်စိတ်နဲ့ပင် သူမအိမ်ပြန်ခဲ့သည်။ ခြောက်ကပ်နေသော အိမ်ဝိုင်းလေးအတွင်းသို့ …
အား….အင်း….ခပ်နာနာလေးရိုက်ပေးပါ….. ။ သူမသတိလက်လွတ်တောင်းဆိုနေသည်။ ကြာညိုလည်း အနည်းငယ်အားထည့်ကာ ရိုက်ပေးလိုက်သည်။ မကြာလင် သူမလဲ မြမြဦးလမ်းစဉ်လိုက်သွားသည်။ သက်ဆိုင်ရာ အမျိုးသားနှစ်ဦး ထိုင်ရမှထလာသည်။ ကြာညို သူမတာဝန်ပြီးပြီမို့ ထိုအခင်းအကျင်းကို ကျောခိုင်းကာ သူမအခန်းဆီပြန်ခဲ့သည် Read More