ဆိမ့် ကျ လာ တယ်
အန်တီညိုက ကျနော့်သူငယ်ချင်းမင်းမင်းအမေပါ။မင်းမင်းနိုင်ငံခြားထွက်မည်ကိုလိုက်ပို့ဖို့ နယ်ကနေရန်ကုန်သို့ကျနော်ပါလိုက်ပါလာခဲ့သည်။ရန်ကုန်သို့အန်တီညိုမလာတတ်တာလည်းတကြောင်းသူငယ်ချင်းအရင်းလည်းဖြစ်တာတစ်ကြောင်းကြောင့်နုတ်ဆက်အားပေးဖို့လိုက်ပါလာခဲ့သည်။ ထိုနေ့ကလေယာဉ်နောက်ကျ၍ စောင့်ရသည်။ကျနော်လည်းမင်းမင်းကိုအားမငယ်ဖို့ကြိုးစားဖို့ပြောရင်းအားပေးသည်။အန်တီညိုကတော့သူ့သားမျက်နှာကြည့်လိုက် နမ်းလိုက်ဘာမှမပြော လေယာဉ်ပျံတက်သွားတော့ငိုနေသည်။မနည်းချော့ရသည်။ တက်စီပေါ်တွင်လည်းငိုနေ၍ ဖက်ထားရသည်။ နာရီကြည့်မိမှ ပြန်ဖို့ကားမရှိတော့မှန်းသိသည်။အန်တီညို ကျနော်တို့ပြန်ဖို့ကားမရှိတော့ဘူးဆိုမှ ဘယ်လိုလုပ်ကြမလဲ။ကျနော်တို့တည်းခိုခန်းတစ်ခုခုဟော်တယ်တစ်ခုခုရွေးမှရမယ်။အေးပေါ့ဘယ်တတ်နိုင်မလဲ။ကားဆရာဈေးချိုသန့်သန့်ဟိုတယ်သိရင်မောင်းပေးပါခိုင်းရသည်။ ကားခရှင်းပြီးတော့ နီးစပ်ရာစားသောက်ဆိုင်မှာ စားဖို့ပါဆယ်ထုပ်သည်။အန်တီညိုက သားအန်တီ့မှာပါတယ် အားမနာနဲ့ ဘီယာသောက်ခြင်ဝယ်ခဲ့ ပြောလာတော့ မြန်မာ ဘီယာ ၂ လုံးဝယ်သည်။ကုတင်နှစ်လုံးနဲ့အခန်းရမလားမေးသေးသည်။ မရဆိုသဖြင့် ရသည့်အခန်းယူရတော့သည်။ ရေချိုးခန်းထဲဝင်ကြတော့မှ ပြဿနာတက်သည်။အန်တီညိုလည်းအဝတ်စားပိုပါမလာ။နောက်တော့ဟိုတယ်ကထားထားသည့်ညဝတ် အကျီရှည်ကို ၂ …
ဆိမ့် ကျ လာ တယ် Read More
