။ “ မိုင်မိုင်….သိပ်နာသွားလားဟင်….” “ ဟို…ကိုကို ကောင်းရင်ပြီးတာပါပဲ…” ဟု ပြောရင်း မိုင်မိုင်က

သီတာပြုံးက မိုင်မိုင်၏ အဒေါ်ဖြစ်သည်။ သီတာပြုံးကို မိုင်မိုင်ဖခင်၏ ညီမက မွေးခဲ့တာဖြစ်သည်။ မိုင်မိုင်၏ မိဘများ တွင် သားသမီးမထွန်းကား၍ သီတာပြုံးအား လေးနှစ်သမီးအရွယ်ကပင် ခေါ်ယူ၍ မွေးစားခဲ့သည်။ သီတာပြုံး (၅)တန်း ရောက်သောနှစ်တွင်မှ မိုင်မိုင်ကို မွေးဖွားခဲ့တာဖြစ်သည်။ မိုင်မိုင်က သီတာပြုံးလက်ပေါ်တွင်ပင် သားသမီးနှင့်မခြား ကြီးပြင်း လာခဲ့ရတာဖြစ်သည်။ သီတာပြုံးကအခု အသက်(၂၅)နှစ်ရှိပြီဖြစ်ပြီး မိုင်မိုင်က အသက်(၁၅)နှစ်၊ (၁၀)တန်း …

။ “ မိုင်မိုင်….သိပ်နာသွားလားဟင်….” “ ဟို…ကိုကို ကောင်းရင်ပြီးတာပါပဲ…” ဟု ပြောရင်း မိုင်မိုင်က Read More

”ကြာပါတယ်အမရယ်…လာ” ယဉ်စစလေးဖြင့်အိန္ဒြေရရလေးချောနေသောအိအိငြိမ်းကိုသန်းကြိုင်အခန်းထဲဆွဲခေါ်သွားလိုက်ပြီးတံခါးကိုပိတ်ကာ

ကောင်လေးတစ်ယောက်နဲ့ကောင်မလေးတစ်ယောက်အိမ်ထောင်ပြုမည်ဆိုလျှင်ထုံးတမ်းစဉ်လာအရမင်္ဂလာလက်ထက်ပွဲကိုကျင်းပ လေ့ရှိကြတယ်။ နယ်ခြားနေတဲ့စုံတွဲတွေဆိုတစ်ဖက်မှာတစ်ပွဲစီကျင်းပကျတယ်။အများအားဖြင့်မိန်းကလေးဘက်မှာကျင်းပလေ့ရှိပါတယ်။ အချို့သောသူတွေအဖို့တစ်ပွဲသာကျင်းပသဖြင့်ကျန်တစ်ဖက်ကအပေါင်းအသင်းမိတ်ဆွေတွေအခက်တွေ့ကြရတယ်။ ယခုဇာတ်လမ်းကထိုပြသနာကိုအစပြုပြီးအိအိငြိမ်းဆိုတဲ့ကောင်မလေးအတွက်လမ်းနှစ်သွယ်ကိုပေါ်ပေါက်စေခဲ့တယ်။ တစ်ခုကိုရွေးချယ်ရင်ကျန်တစ်ခုကိုရင်နာစွာစွန့်ပစ်ရမှာပါ…။ အလယ်တန်းပြဆရာမလေးအိအိငြိမ်းချစ်သောကိုနှင့်အိမ်ထောင်ရက်သားကျပြီဖြစ်၍ကိုအလုပ်သွားချိန်စနေနေ့တွင်အိအိငြိမ်း တစ်ယောက်တည်းအိမ်တွင်ကျန်ခဲ့သည်။ အိအိငြိမ်းမှာကိုနှင့်မင်္ဂလာဆောင်ပြီးသည်မှစ၍ကိုနှင့်တစ်ခါသာချစ်ဖူးသေးသည်။ အိအိငြိမ်းမှာဗိုင်းကောင်းကျောက်ဖိမိန်းကလေးဖြစ်သဖြင့်ကိုကအိအိငြိမ်းငြင်းဆန်သဖြင့်အင်္ကျီမချွတ်ဖူးသေး။ ဟိုနေ့ကထဘီလေးကိုအသာလှန်ကာ၃မိနစ်ခန့်လုပ်ပြီးလျှင်ကိုကပြီးသွားသည်။ အိအိငြိမ်းမှာအသက်၂၅နှစ်ခန့်ရှိပြီးအသားလေးကဖြူဝင်းစိုပြည်သည်။ အထူးသဖြင့်နက်မှောင်နေသောဆံကေသာလေးများမှာအိအိငြိမ်းကိုမဟာဆန်၍ကျက်သရေရှိစေသည်။ အရပ်က၅ပေ၆လက်မခန့်ရှိပြီးအရပ်နှင့်လိုက်အောင်ပင်ခန္ဓာကိုယ်ကသူ့နေရာနှင့်သူအချိုးကျနေသည်။ သေးသွယ်သောခါးလေးအောက်မှစွင့်ကားလုံးဝန်းသောတင်သားများနှင့်မို့တင်း၍ကြွရွနေသောရင်သားနှစ်မွှာတို့မှာမြင်သူပုရိသတို့ကိုလည်ပြန်ငေးစေသည်။ ကျောင်းချိန်တွင်ဆိုလျှင်အိအိငြိမ်းသည်ပါးတွင်သနပ်ခါးလေးများပါးပါးလိမ်း၍သူမဧ။်နက်မောင်လှသောဆံပင်များကိုထုံးထားသည်မှာ ခန့်ညားချောမောလွန်းလှသည်။ နေ့ခင်းအချိန်များသည်ဆရာမလေးအိအိငြိမ်း၏ကိုယ်လုံးအလှဆုံးအချိန်ဖြစ်သည်။ဆရာမလေး၏ကျောင်းစိမ်းအင်္ကျီမှာအလွန်ပါးလွှာ သည်မဟုတ်သော်လည်းတော်တော်လေးကိုပါးသည်။ထိုအခါကျောင်းအင်္ကျီအဖြူရောင်အောက်မှာထင်ရှားလှသော အသားရောင်မြန်မာဘော်လီနှင့်ဝင်းဝါလှပသောနို့အုံကြီးများကိုအထင်အရှားမြင်နေရတတ်သည်။ ဆရာမ၏ဘော်လီပေါ်မှ၃ပုံ၁ပုံခန့်လျှံထွက်နေသောနို့အုံကြီးသည်လည်းမြင်သမျှယောကျာ်းတိုင်းအားစိန်ခေါ်နေသလိုဖြစ်နေသည်။ ဆရာမလေးအိအိငြိမ်းများလမ်းလျှောက်လိုက်ရင်အဖြူရောင်ခါးတိုရင်ဖုံးလေးနှင့်ကျောင်းစိမ်းထမီအထက်ဆင်လေးကြားမှပေါ်ထွက် လာတဲ့ဖြူဖွေးချောမွတ်နေတဲ့ခါးစပ်နေရာလေးကဝင်းခနဲဝင်းခနဲ…ခပ်တင်းတင်းဆွဲစည်းထားသောအထက်ဆင်လေးအောက်မှတင်းရင်းကားထွက်နေသောတင်သားစိုင်တို့မှာနိမ့်ချည်မြင့်ချည်ဖြင့် ခါးကျင်ကျင်လေးအောက်မှသိသာထင်ရှားစွာကားထွက်နေတယ်….တင်သားတို့ရဲ့အောက်ပိုင်းနေရာလေးမှာလည်းသိသာထင်ရှားစွာပေါ်ထွက်နေတဲ့အောက်ခံဘောင်းဘီကြိုးလေးမှာအစင်းလိုက် အထင်းသား….စစ်ကိုင်းအိုးးးလားဂစ်တာရှိတ်လား…မင်းကြီးကြိုက်လား..အို…..ဘာနဲ့တင်စားခိုင်းနှိုင်းရမလဲမသိတော့။ လမ်းလျှောက်ဟန်စကားပြောဟန်တို့မှာလည်းသိမ်သိမ်မွေ့မွေ့တိုးတိုးညင်းညင်းလေးဖြစ်သည်။ရုပ်ရည်လေးမှာလှသည်ဆိုသည်ထက်ချောသည်ဆိုလျှင်ပိုမှန်မည်။ တစိမ့်စိမ့်ကြည့်လေရင်ထဲထိစေသည့်အလှပိုင်ရှင်မျိုးဖြစ်သည်။ မင်္ဂလာဆောင်ပြီးခါစသုံးရက်သာရှိသေးတဲ့အသစ်ဆက်ဆက်ဇနီးသည်လေးအိအိငြိမ်းအိမ်တံခါးခေါက်သံကြောင့်အပြေးကလေးထွက်လာမိသည်။လင်သားကိုမင်းသစ်အလုပ်ပြန်လာရင်ကြိုဖို့အလှဆုံးပြင်ပြီးအပြေးကလေးထွက်လာခြင်းဖြစ်သည်။တံခါးလေးဖွင့်ပေးသောအခါကိုမင်းသစ်အပြင်သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်ပါလာလေသည်။ ”အော်…ဧည့်သည်တွေပါလား…အိမ်ထဲကြွပါရှင့်” အသီးသီးအခန်းထဲဝင်လိုက်ကြလေသည်။ …

”ကြာပါတယ်အမရယ်…လာ” ယဉ်စစလေးဖြင့်အိန္ဒြေရရလေးချောနေသောအိအိငြိမ်းကိုသန်းကြိုင်အခန်းထဲဆွဲခေါ်သွားလိုက်ပြီးတံခါးကိုပိတ်ကာ Read More

“ကလျာ … နင် နောက်ကို အဆိုင်းမန့်တွေ နောက်ကျဦးမှာလား” ကလျာ ကြာကြာ ကြောင်မနေ၊ ချက်ချင်း တုံ့ပြန်သည်။ “အား နောက် … အင့် …. မကျတော့ပါဘူး အား” “ဆရာက ကောင်းစေချင်လို့ ပြောတာ၊ နားလည်လား။ အခု လိမ္မာမှာလား” “အင့် … သိ … သိ … အု … ပါတယ်ရှင့် …. အား …. နောက် … ကျမ အာ့ …. လိမ္မာပါ့မယ် အီး …”

ဇေယျသီရိ တက္ကသိုလ်မှာ လက်ထောက် ပါမောက္ခ ဟန်နရီ ရာဇဝင် ဘာသာရပ်ကို လာပြနေသည်မှာ ဆယ်စုနှစ်တစ်ခုနီးပါး ကြာမြင့်ခဲ့ပြီ။ ပရော်ဖက်ဆာဟု ဆိုသော်လည်း ဟန်နရီမှာ အသက် ၃၀ ကျော်ကျော် ၄၀ မပြည့်သေး၊ အသက်က ငယ်ငယ် အားကစားလိုက်စားသူဖြစ်၍ ဗလတောင့်တောင့်၊ ပါးသိုင်းမွှေးခပ်ရေးရေးနှင့် ဟန်နရီမှာ ကျောင်းဆရာနှင့်မတူပဲ ဘိုင်စကုပ် ဓာတ်ရှင်မင်းသားနှင့် ပိုတူနေသည်။ အမှီအခိုမရှိ၊ လူပျိုလူလွတ်မို့ …

“ကလျာ … နင် နောက်ကို အဆိုင်းမန့်တွေ နောက်ကျဦးမှာလား” ကလျာ ကြာကြာ ကြောင်မနေ၊ ချက်ချင်း တုံ့ပြန်သည်။ “အား နောက် … အင့် …. မကျတော့ပါဘူး အား” “ဆရာက ကောင်းစေချင်လို့ ပြောတာ၊ နားလည်လား။ အခု လိမ္မာမှာလား” “အင့် … သိ … သိ … အု … ပါတယ်ရှင့် …. အား …. နောက် … ကျမ အာ့ …. လိမ္မာပါ့မယ် အီး …” Read More

အဓိပ္ပါယ်ခြင်းကာ မတူပါလေ…….။ အဖိတ်နေ့ည…………။ထိုအဖိတ်နေ့ညကို ဦးသာလှမမေ့ပါ……ဒီနေ့ည တင်အိလာမည်…. ရင်မေက အကျိုးအကြောင်းအစုံအလင်ကို ဦးသာလှအား ပြောပြထားပြီးဖြစ်၏။မရင်မေနှင့် တင်အိတို့ ညှိနှိုင်းကြသောစကားထဲတွင်

အေး…လူတစ်ယောက်ဟာ ကာမရောဂါ စွဲကပ်လာရင် ဒီရောဂါကို ပျောက်ကင်းစေတဲ့ ဆေးမရှိဘူးလို့….ဆိုလိုတာပေါ့ကွာ…အဲ…ဒါပေမဲ့…. မိမိရဲ့ ဆင်ခြင်တုံတရားနဲ့ မေ့လျော့ပေါ့ဆမှု မရှိခြင်းကတော့ ကာမရောဂါကို ပျောက်ကင်း စေတဲ့ အလွန်အစွမ်းထက်တဲ့ ဆေးပါဘဲတဲ့…..” “…..သြော်.. ဟုတ်ကဲ့…အဘ သာလှ… ဒါနဲ့…လင်္ကာမှာ ဆေးမရှိဘူးလို့လဲ ဆိုတယ်. …မဟာသြသဓဆေးမည်စွလို့လဲဆိုတယ်….ဒီအဓိပ္ပါယ်ကို ကျုပ်ကောင်းကောင်း မသိဘူး အဘ…အဲဒါလည်း ရှင်းပြပါအုံး….” “….အေး..အေး…နားလည်သလောက် ရှင်းပြရတာပေါ့ ကွာ…အဆင်း..အသံ.. အနံ့ …

အဓိပ္ပါယ်ခြင်းကာ မတူပါလေ…….။ အဖိတ်နေ့ည…………။ထိုအဖိတ်နေ့ညကို ဦးသာလှမမေ့ပါ……ဒီနေ့ည တင်အိလာမည်…. ရင်မေက အကျိုးအကြောင်းအစုံအလင်ကို ဦးသာလှအား ပြောပြထားပြီးဖြစ်၏။မရင်မေနှင့် တင်အိတို့ ညှိနှိုင်းကြသောစကားထဲတွင် Read More

ကျနော်နဲ့ ဖူးဖူး တို့ အိမ်က မီးဖိုချောင်မှာ ဆုံကြတယ်။ စကားစမြီ ဟိုရောက်ဒိရောက်ပြောနေကြရင်းဖူးဖူးက ..ဒန်နီရယ် တို့ကို ဘယ်လိုမြင်လဲ….. ….ဘာဖြစ်လို့လဲ ဖူးဖူး… ….တို့က ဆွဲဆောင်မှု မရှိလို့လား….. ..ဟင် ဘာဖြစ်လို့လဲ….. …မသိဘူးလေ တို့ကို လှည့်တောင်မကြည့်လို့… …မဟုတ်ဘူးလေ၊ ကျနော် က အဲလိုကြည့်ရင်

ဆယ်နာရီကျော် လေယာဉ်ပေါ်မှာ ညှောင်းညှာလာခဲ့ လို့ လေဆိပ်ထဲ ဆင်းလာတော့ စိတ်ချမ်းသာလိုက်တာ၊ နေရောင်တောက်တောက် နဲ့ မိုးဖွားလေး တွေ စိုစွတ်စွတ် မို့ လေယာဉ် ပြတင်းပေါက်က စိမ်းစိမ်းစိုစို သစ်ပင် တွေမြင်ရတော့ အင်း ငါဒီလို ရာသီမျိုး နဲ့ မတွေ့ရတာ ကြာလှပြီလို့ တွေးလိုက်မိပါတယ်။ လေဆိပ်က လူဝင်မှု တို့ အကောက်ခွန်တို့ ဖြတ်ပြီး …

ကျနော်နဲ့ ဖူးဖူး တို့ အိမ်က မီးဖိုချောင်မှာ ဆုံကြတယ်။ စကားစမြီ ဟိုရောက်ဒိရောက်ပြောနေကြရင်းဖူးဖူးက ..ဒန်နီရယ် တို့ကို ဘယ်လိုမြင်လဲ….. ….ဘာဖြစ်လို့လဲ ဖူးဖူး… ….တို့က ဆွဲဆောင်မှု မရှိလို့လား….. ..ဟင် ဘာဖြစ်လို့လဲ….. …မသိဘူးလေ တို့ကို လှည့်တောင်မကြည့်လို့… …မဟုတ်ဘူးလေ၊ ကျနော် က အဲလိုကြည့်ရင် Read More

“ဒါဆို အဖေ ပြန်မလာခင် ၂ ရက် အလိုလောက်မှ ခေါ်လိုက်မယ်လေ…” “သဘောပါ… ကိုယ်တော်…” “ဒါဆို… လာလေ… မေလေး… သွားရအောင်…” “ဘယ်သွားမလို့လဲ…” “အချစ်ကမ္ဘာထဲ သွားမလို့… လိုက်မှာမလား…”

ထူးပိုင်ရေ… မနက်ဖန်ကျရင် မင်းအဖေ ရှိရာ လားရှိုးဘက်ကို လိုက်ရမယ်… ကားနဲ့ပဲ သွားမှာ ဆိုတော့ လမ်းမှာ တစ်ည အိပ်ရမယ်ကွ… မေလေးကတော့ မန္တလေးမှာ တစ်ည ဝင်အိပ်မယ် စဉ်းစားထားတယ်… မန္တလေးည လျှောက်လည်ကြတာပေါ့… မင်း… အထုပ်အပိုးတွေ မေလေး ပြင်ပေးထားတယ်… မင်းလည်း စာမေးပွဲ ပြီးနေပြီဆိုတော့… အေးဆေးပဲမလား…” “ဟုတ်… မေလေး… အေးဆေးပါပဲ… …

“ဒါဆို အဖေ ပြန်မလာခင် ၂ ရက် အလိုလောက်မှ ခေါ်လိုက်မယ်လေ…” “သဘောပါ… ကိုယ်တော်…” “ဒါဆို… လာလေ… မေလေး… သွားရအောင်…” “ဘယ်သွားမလို့လဲ…” “အချစ်ကမ္ဘာထဲ သွားမလို့… လိုက်မှာမလား…” Read More

ထိုအချိန်မှာပင် အိပ်ခန်းထဲသို့ တစုံတယောက်ဝင်လာသည်ကို သိ၍ မေစိုးလှည့်ကြည့်လိုက်သည်။ ” ဟင်..အကိုမောင်.. ” ညွှန့်ရွှေမောင်သည် သူမ၏နောက်နားသို့ပင် ရောက်နေချေပြီ။ သူမက လှည့်အကြည့်မှာပင်

အချိန်က ည(၁၁)နာရီ ရှိပေပြီ။ ဆယ်နာရီလောက်ကတည်းက တဖြေးဖြေးစဲသွားသော မင်္ဂလာဧည့်ခံပွဲသို့လာရောက်ကြသည့် ပရိသတ်များနှင့် သူတို့၏ကားကြီးကားငယ် အသွယ်သွယ်တို့သည် တဦးတလေ တစီးတလေမျှပင် မရှိကြတော့ပဲ ခြံဝန်းကျယ်ကြီးထဲတွင် ပစ္စည်းများလိုက်လံသိမ်းဆည်းနေကြသော အလုပ်သမားသုံးလေးယောက်သာရှိတော့သည်။ ထို့အပြင် ဥရောပပုံစံနှစ်ထပ်တိုက်ကြီးထဲတွင်လည်း အိမ်သူအိမ်သားနှစ်ယောက်သုံးယောက်တို့သည် ပစ္စည်းများသိမ်းပြီးကြသည်နှင့် အိပ်ယာဝင်ကြရန်ပြင်ဆင်နေကြပေပြီ။ မေစိုးသည် သူမ၏ဖိနပ်လေးကို ချွတ်၍ ပါကေးခင်းပေါ်တွင် ခင်းထားသော နီညိုရောင်ကော်ဇောပေါ်သို့ လှမ်းအတက်မှာပင် သူမ၏အကြည့်က အိမ်ရှေ့ဧည့်ခန်းထဲသို့ ရောက်သွားသည်။ …

ထိုအချိန်မှာပင် အိပ်ခန်းထဲသို့ တစုံတယောက်ဝင်လာသည်ကို သိ၍ မေစိုးလှည့်ကြည့်လိုက်သည်။ ” ဟင်..အကိုမောင်.. ” ညွှန့်ရွှေမောင်သည် သူမ၏နောက်နားသို့ပင် ရောက်နေချေပြီ။ သူမက လှည့်အကြည့်မှာပင် Read More

“မာမီကလဲသားကရေမချိုးတော့ဘူး၊အိပ်တော့မယ်၊အရမ်းကောင်းလဲကောင်း၊ ညောင်းလဲညောင်းနေပြီး” “ဟဲ၊အိပ်ယာတွေအားလုံးပေကုန်မယ်၊သွားရေသွားဆေးပြီးမှအိပ်” “ဟုတ်က့ပဲ ါမာမီရယ်၊သားကစတာပါ” မာမီကပြောရင်းနှင့်ရေချိုးခန်းဘက်သွားဆေးပြီး၊ပြန်လာတော့

လွန်လေပြီးသောအခါက ရန်ကုန်ရွှေမြို.တော်ကြီးရဲ့ နာမည်အကြီးဆုံးကျောင်းတကျောင်းက (၉)တန်းကျောင်းသားလေးတယောက်ဖြစ်တဲ့ ကျွန်တော်မောင်ဦး(၁၅)နှစ်ဟာပညာကိုရိုးသားကြိုးစားစွာ သင်ကြားနေတ့အဲ ရယွ ်ဘရဲ ှိပါသေးတယ်။ ဒါပေမဲ့ပြောင်းလဲချိန်ကိုမမျှော့်လင်ဘဲရောက်ရှိလာပါတော့တယ်။ အဲဒီနေ.ကတော့မှတ်မှတ်ရရ(၁၁.၁၁.၀၃)နေ.ပါ။ ဆရာမဒေါ်ရီရီတို့အိမ်မှာကျူရှင်ကိုညနေ(၆)နာရီမှ (၈)နာရီထိကျောင်းသား/သူ(၆)ယောက်နှင့်အတူတူတက်ရပါတယ်။ ကျွန်တော်အကြောင်းနည်းနည်းအရင်ပြောပြပါမယ်။ မောင်ဦးဟာရန်ကုန်သားလူပျိုစစ်စစ်ပါ။ တဦးတည်းသောသားပါ အဖေကသင်္ဘောအရာရှိအမေကဗိုလ်ချုပ်ဈေးမှာလက်ဝတ်ရတနာ (စိန်ထည်)ဆိုင်ဖွင့်ပါတယ်။ မိဘများအလုပ်မအားသဖြင့်အိမ်မှာတယောက်ထဲနေရ တာပြင်းတာနှင့် အမေသူငယ်ချင်းဆရာမဒေါ်ရီရီမှာ အပ်ထားသောကြောင့်အမြဲဘဲဆရာမအိမ် မှာဝင်ထွက်သွားလာပြီး စားအိမ်သောက်အိမ်လိုဖြစ်နေပါပြီး။ ကျွန်တော်နေ.လည်(၁၂)နာရီ ကျောင်းဆင်းပြီးအိမ်ပြန်ရေမိုးချိုး ထမင်းစားပြီးဆိုင်ခဏသွားထိုင် ညနေ(၄း၃၀)နာရီ အမေဆိုင်သိမ်းရင်ဝိုင်းသိမ်းပြီးနောက်ညနေ (၅)နာရီလောက်ဆို …

“မာမီကလဲသားကရေမချိုးတော့ဘူး၊အိပ်တော့မယ်၊အရမ်းကောင်းလဲကောင်း၊ ညောင်းလဲညောင်းနေပြီး” “ဟဲ၊အိပ်ယာတွေအားလုံးပေကုန်မယ်၊သွားရေသွားဆေးပြီးမှအိပ်” “ဟုတ်က့ပဲ ါမာမီရယ်၊သားကစတာပါ” မာမီကပြောရင်းနှင့်ရေချိုးခန်းဘက်သွားဆေးပြီး၊ပြန်လာတော့ Read More

သုံးလခန့် ကြာသော် ” ဟလို ကိုမင်းခန့်လား ” ” ဟုတ်ကဲ့ ပါ ဘယ်သူလည်း ” ” အလုပ်ခေါ်ချင်လို့ . ၂ အင် ၁ . ကျွန်မ ရီရီချို ပါ .

ရီရီချို ရုံးခန်းထဲ ကို ဝင်လိုက်သည် နှင့် ရုံးသူ ရုံးသား များ အားလုံး အပြုံးနဲ့ ဆီးကြိုလိုက်ကျသည် ။ ရီရီချို လည်း အိတ်လေး ထဲမှ အဝါရောင် စာအိတ်လေးများ တစ်ခုဆီ ရုံးသူ ရုံးသားများ ကို လိုက်ဝေ လေသည် ။ ထို အဝါရောင်စာအိတ်လေး များသည် သူမ ၏ …

သုံးလခန့် ကြာသော် ” ဟလို ကိုမင်းခန့်လား ” ” ဟုတ်ကဲ့ ပါ ဘယ်သူလည်း ” ” အလုပ်ခေါ်ချင်လို့ . ၂ အင် ၁ . ကျွန်မ ရီရီချို ပါ . Read More

တခါတလေဆို လါတောင်မလါ။ဒါကြောင့်လည်း ရှယ်လီ အပေါင်းအသင်းတွေ နဲ့ သွားတာလါာတာသူမသိတာ။ အခုလည်း သူ့အဖွဲ့တွေသူ့ကိုမျှော်နေလေါက်ပြီ။ အဖွဲ့ဆိုပေမယ့်လည်းအမျိားကြီးတော့မဟုတ်။သူနဲ့မှ ၄ ယောက်ရယ်

”’ကျွီ ဂျောက်” ရှယ်လီ တံခါးကိုအသာလေးပိတ်ပြီးသော့ခတ်လိုက် သည်။ဒါမှလည်းဘေးအိမ်ကအသံမကြားမှာလေ။ ရှယ်လီကဒီအိမ်မှာ အိမ်ငှားနေရတာဆိုတော့အစစ အရာရာ ဆင်ခြင်ရသည်။ ပြီးတော့ သူအခုလို ညပိုင်းအပြင်သွားတာသာ ဘေးအိမ်ကသိလိုကတော့ သူ့ဘဲကြီးကိုညောင့်မှာအ သေချာ။ပြသနာတော့မရှိ သူ့ဘဲကြီးကလည်းသူ့ကို တိတ်တိတ်ပုံး ထားတာဆိုတော့ လာရင်တောင် ညည လိုးခံနီးမှသာခဏလါ တာလေ။ပြီးရင်တန်းပြန်တာ။ တခါတလေဆို လါတောင်မလါ။ဒါကြောင့်လည်း ရှယ်လီ အပေါင်းအသင်းတွေ နဲ့ သွားတာလါာတာသူမသိတာ။ အခုလည်း သူ့အဖွဲ့တွေသူ့ကိုမျှော်နေလေါက်ပြီ။ …

တခါတလေဆို လါတောင်မလါ။ဒါကြောင့်လည်း ရှယ်လီ အပေါင်းအသင်းတွေ နဲ့ သွားတာလါာတာသူမသိတာ။ အခုလည်း သူ့အဖွဲ့တွေသူ့ကိုမျှော်နေလေါက်ပြီ။ အဖွဲ့ဆိုပေမယ့်လည်းအမျိားကြီးတော့မဟုတ်။သူနဲ့မှ ၄ ယောက်ရယ် Read More