Unicode ကျမတို့မိသားစုနေတာကပဲခူးမြို့နယ်ထဲကကျဉ်ဆုံကြီးရွာမှာပါ..။ကျေးရွာဆိုပေမဲ့ရွာကြီးဖြစ်ပြီးအဝေးပြေးလမ်းမကြီးဘေးမှာလည်းရှိ နေလေတော့အတော်စည်ကားပြီးမြို့လေးတစ်မြို့နဲ့ မခြားလှပါဘူး..။ ရွာမှာဦးတင်ရွှေဒေါ်အေးသန်းဆိုတာမသိတဲ့သူမရှိသလိုသူတို့ရဲ့တစ်ဦးတည်းသောသမီး တင်တင်သန်းဆိုရင်လည်းမသိတဲ့သူမရှိပါဘူး…။ ဦးတင်ရွှေဒေါ်အေးသန်းဆိုတာကကျမရဲ့မိဘတွေပါ..။အဖေနဲ့အမေကသစ်စက်တစ်လုံးနဲ့ဆယ်ဘီးကုန်တင်ကားတစ်စီးတို့ရှိပြီးရွာရဲ့ရပ်ရေးရွာရေးအလှူဒါနကိစ္စတွေမှာရှေ့ဆုံးက ပါဝင်ခဲ့လို့မသိတဲ့သူမရှိပါဘူး…။ အဲ…သူတို့ရဲ့သမီးကျမတင်တင်သန်းကျတော့မိဘတွေရဲ့အရှိန်အဝါအပြင်ကျမရဲ့ အလှအပတွေကြောင့်မသိတဲ့သူမရှိပါဘူး..။ရွာမှာအလှူအတန်း၊မင်္ဂလာဆောင်တွေဆိုရင် ကျမကိုမရမကလာပြီးခေါ်ကြပါတယ်…။ ပြီးတော့ဧည့်ခံတဲ့နေရာတို့လက်ဖွဲ့လက်ခံတဲ့ စာရင်းခုံတို့မှာကျမရှိနေမှဂုဏ်ရှိတယ်လို့ယူဆကြပါတယ်…။ အခုကျမပြောချင်တာကကျမရဲ့ဘဝတစ်ဆစ်ချိုးအကွေ့လေးတစ်ခုပါ..။ဒီတစ်ဆစ်ချိုးကွေ့လေးဟာဘယ်ကစလဲဆိုရင်ကျမရဲ့မိခင်ဒေါ်အေးသန်းကွယ်လွန်သွားတဲ့ အချိန်ကနေစတာပါပဲ…။ အဲဒီအချိန်ကကျမဟာအသက်၁၈နှစ်ထဲဝင်ကာစပဲရှိပါသေးတယ်…။ ကျမတို့နေတာကခြံအကျယ်ကြီးတစ်ခုထဲမှာပါ..။တစ်ဖက်ကသစ်စက်ရှိပြီး တစ်ဖက်ကကျမတို့မိသားစုရဲ့ နှစ်ထပ်ပျဉ်ထောင်အိမ်ရှိပါတယ်…။ သစ်စက်ရဲ့နောက်ဖက်မှာတော့အိမ်လေးနှစ်လုံးရှိပါတယ်..။တစ်လုံးကသစ် စက်ဝိုင်းဆရာ ရဲ့အိမ်ဖြစ်ပြီးတစ်လုံးကသစ်စက်စာရေးကြီးရဲ့အိမ်ဖြစ်ပါတယ်။ အမေဆုံးသွားပြီးတစ်လလောက်ကစပြီးအဖေဟာနေ့စဉ်နေ့တိုင်းမူးနေပါတယ်…။ ရပ်ထဲရွာထဲမှာလှည့်သောက်တာမျိုးတော့မဟုတ်ပါဘူး..။နဂိုထဲက အရက်သောက်တတ်လေ့ရှိတဲ့သစ်စက်ဝိုင်းဆရာဦးအောင်မောင်းနဲ့အတူ သစ်စက်နောက်ဖက်ကတွဲလျက်ရုံးခန်းလိုလုပ်ထားတဲ့အခန်းထဲမှာသောက်တာပါ…။ အဖေအတော်မူးလာတဲ့နေ့တွေဆိုဝိုင်းဆရာဦးအောင်မောင်းကအမြဲပဲတွဲပြီးအိမ်ကို လိုက်ပို့လေ့ရှိပါတယ်..။ အဖေကထမင်းပါတစ်ခါတည်းစားလာသလားမသိပါဘူး…။မူးပြီး ပြန်လာရင်ဘယ်တော့မှထမင်းမစားတော့ပါဘူး…။ …
ကျမကိုယ်တိုင်လည်းပြီးချင်နေပြီမို့ခပ်ပြင်းပြင်း၁၀ချက်လောက်စောင့်လိုက်တော့ Read More
