“Rose ဘာတွေကို crazy ဖြစ်တယ်ဆိုတာကို ကိုသိပါတယ်… သိတယ်မှတ်လား…”
“အင်းးးး ဒါဆိုလည်း Rose သဘောအတိုင်းပါဘဲ ဗျာ…”
ထို့နောက် Rose က ကျွန်တော့်လည်ပင်းကို ခွေးလည်ပတ် သံကြိုးတစ်ခုနဲ့ ချည်နှောင်လိုက်ပါသည်။ အခုအချိန်မှစ၍ ကျွန်တော်သည် Rose ၏ စိတ်ကြိုက်ခိုင်းစေ၍ရသော Salve တစ်ယောက် အဖြစ်သို့ ရောက်ရှိသွားပါတော့သည်။
“ဟဲ့ ငယ်ကျွန်ကြီး နင့်သခင်မ အဖုတ်ယားနေလို့ သခင်မရဲ့ အဖုတ်ကို နင့်လျှာနဲ့ လာကုတ်ပေးစမ်း”
ကျွန်တော်သည် အမိန့်နာခံသော ကျွန်တစ်ယောက် ပီသစွာဖြင့် သခင်မ၏ အဖုတ်ရှိရာ ပေါင်နှစ်ခုကြားသို့ မျက်နှာထားလျက် အမွှေးများဖြင့် ဖုံးအုပ်ထားသော သခင်မ၏ အဖုတ်ကြီးအား လျှာဖြင့် အားရပါးရကို လျှက်ပေးလိုက်ပါတော့သည်။
“ဟဲ့ အတွင်းထဲကို နင့်လျှာထည့်လျက်စမ်း…”
သူမ၏ အဖုတ်လေးအတွင်းထဲသို့ ကျွန်တော့်၏ လျှာကို ဝင်နိုင်သလောက် ဝင်အောင် ထိုးထည့်၍ လျက်ပေးနေလိုက်ပါတော့သည်။
“မင်းမဆိုးဘူးဘဲ တော်တယ်… ဆက်လျက်…”
အချိန်အနည်းငယ် ကြာပြီးသည့် နောက်မှာတော့….
“တော်တော့ရပြီ မလျက်နဲ့တော့ မင်းသခင်မ သေးပေါက်ချင်နေပြီ သေးသွားပေါက်မလို့ အနောက်ကလိုက်ခဲ့”
ဟုဆိုကာ ကျွန်တော်၏ သံကြိုးစကိုကိုင်၍ Toilet အတွင်းသို့ ဝင်လာခဲ့ပါတော့သည်။
“ကဲ ဒီကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ လဲနေပြီး မင်းသခင်မ ပေါက်ထည့်မယ့် သေးကို သောက်ဖို့အတွက် ပါးစပ်ကို ကျယ်ကျယ်ဟထားချည် ကြားလား…”
ကျွန်တော်လည်း သခင်မ၏ စေခိုင်းချက်များအတိုင်းပင် အောက်ခင်းပြင်တွင် လဲနေပြီးနောက် ပါးစပ်ကို ကျယ်နိုင်သမျှကျယ်အောင် ဟထားပေးလိုက်ပါတော့သည်။
သခင်မသည် ကျွန်တော်ပြုမူသမျှကို ကြည့်ရှုပြီးနောက် သူမ၏အဖုတ်အား ကျွန်တော့်၏ ပါးစပ်ဝတည့်တည့် ချိန်ရွယ်၍ ကျွန်တော့်မျက်နှာတည့်တည့်တွင် ထိုင်လိုက်ပြီးနောက် ကျွန်တော်၏ မျက်နှာအား နောက်လှည့်ကြည့်၍….
“မင်းအတွက် ယမကာရည်တွေ လာတော့မယ်နော်။ သေချာဖမ်း ဘေးဘက်တွေကို မဖိတ်စေနဲ့…”
သူမ၏အဖုတ်အတွင်းမှ ဝါကျင်ကျင် အရေများ ကျွန်တော်၏ ပါးစပ်အတွင်းသို့ ထိုးဆင်းလာပြီးနောက် အာခေါင်အတွင်းသို့တိုင်အောင် တိုးဝင်သွားခဲ့ပါတော့သည်။ ထို့နောက်မှာတော့ ထိုးဆင်းလာမှုများ ရပ်ဆိုင်းသွားပြီးနောက်…..
“ငယ်ကျွန်ကြီးရေ မင်းအတွက် လက်ကျန် ယမကာတွေ လာတော့မယ်။ ခုနလို ဖိတ်မကျဘဲ အားလုံးဝင်သွားအောင် လုပ်နော် ကြားလား…”
ဟုဆိုကာ ကျွန်တော့်မျက်နှာအား နောက်ပြန်လှည့်ကြည့်၍ ထပ်မံပြောဆိုမှု ပြီးဆုံးချိန်မှာတော့ နောက်ထပ် ကျန်ရှိနေသေးသော သေးရည်များသည် ကျွန်တော့်၏ ပါးစပ်အတွင်းသို့ ထပ်မံဖြည်းညင်းစွာ ဝင်လာခဲ့ပါတော့သည်။ ဒီတစ်ခါတွင်တော့ အပြင်သို့ ဖိတ်စင်ခြင်း အနည်းငယ်မျှပင် မရှိခဲ့တော့ပါ။
သူမ၏သေးပေါက်မှု ပြီးဆုံးသွားချိန်တွင်တော့ သူမသည် ကျွန်တော့်ဆံပင်များဖြင့် သူမ၏ သေးပေါက်ထားသော အဖုတ်အားပွတ်၍ အဖုတ်အား သန့်ရှင်းစေခဲ့ပါသည်။ ထို့နောက် သူမသည် ရေခဲသေတ္တာရှိရာသို့ သွား၍ ရေများကို သောက်သုံးပါတော့သည်။
“ငယ်ကျွန်ကြီးရေ သခင်မ ရေတွေ အများကြီး သောက်ထားတယ်။ မင်းတော့ ဒီည ယမကာတွေ များများ ထပ်သောက်ရဦးမယ် သေချာတယ် ကြိုတင်ပြင်ဆင်ထားပေတော့…”
“ဟုတ်ကဲ့….”
ထို့နောက် သူမသည် TV ရှေ့ထိုင်ပြီး TV ကြည့်နေ၍ ကျွန်တော့်အား သူမ၏ ခြေထောက်အောက်ပိုင်းများကို လျှာဖြင့် လျက်ခိုင်း၍ ခြေချောင်းများကိုမူ ပါးစပ်ထဲထည့်၍ စုပ်နေစေခဲ့ပါသည်။ ထိုနှင့်ပင် ကျွန်တော်တို့၏ တညတာသည် တရွေ့ရွေ့နှင့် ကုန်ဆုံးသွားခဲ့ပါတော့သည်။
နံနက်ရောက်ပြီဆိုရင်ဘဲ Mrs.Rose သည် သူမ၏ အိမ်အပြန် ခရီးစဉ်အတွက် ပြင်ဆင်စရာများကို ပြင်ဆင်ပြီး ကျွန်တော်သည်လည်း သူမအတွက် လိုအပ်သည်များကို ဝိုင်းဝန်းပြင်ဆင်မှုများ ပြုလုပ်ခဲ့ပါသည်။
လေယာဉ်ကွင်း အရောက်တွင်တော့……
“ကို့ကို မင်း မေ့သွားမှာလား…”
“မမေ့ပါဘူး ကိုရယ်…”
“မင်း ဒီနိုင်ငံကို နောက်တစ်ခါ ပြန်မလာတော့ဘူးလားကွာ…”
“ဒါကတော့ အခြေအနေရဘဲလေ….”
“ကိုယ်ကတော့ မင်းကို အရမ်းလွမ်းနေမိမှာဘဲ…”
“Rose လည်း ဒီလိုပါဘဲ ကိုရယ်…”
နှစ်ဦးသား စကားလုံးများ ရပ်တန့်၍ အကြည့်များဖြင့်သာ စကားပြောနေခဲ့ပါတော့သည်။
“လေယာဉ်ထွက်တော့မယ်တဲ့ Rose သွားတော့မယ်နော် ကို…”
“အင်း….”
လို့ တစ်လုံးသာပြောပြီး Rose သွားသည့်ဘက်သို့ ကြည့်လျက်နှင့်သာ………….။
“ဘိုင့်ဘိုင်ပါ Rose ရေ…..။ ကံမကုန်သေးရင်တော့ တစ်နေ့ မင်းနဲ့ကိုယ် ပြန်ဆုံတွေ့လိမ့်ဦးမယ်လို့ ကိုယ်ယုံကြည်နေပါတယ်။ မင်းလည်း ကိုယ့်လိုဘဲ ခံစားရမယ်လို့ ဆိုတာကိုလည်း ကိုယ်ယုံကြည်နေပါတယ်….”
ကျွန်တော်ရဲ့ အတွေးစိတ်ကူးများထဲတွင် ထိုသို့ ပြောနေရင်းနဲ့ပင် Rose ၏ လေယာဉ်သည် ကောင်းကင်သို့ ကျွန်တော့်မျက်စိရှေ့မှာပင် ပျံတတ်သွားပါတော့သည်။ ထိုအချိန်တွင်တော့ ကျွန်တော့်လက်က လက်ထောင်ရမ်း၍ ဘိုင့်ဘိုင်ဆိုသည့် သင်္ကေတလေးကို ပြနေမိပါတော့သည်။
ပြီးပါပြီ။