ရာသီဥတု က တဖြေးဖြေးပူလာသည်။ ဆယ်တန်းဖြေပြီးထားသော ယုတစ်ယောက် ရန်ကုန်က အဒေါ်တိုက်ခန်းလေးအတွင်း ဟိုဘက်ဒီဘက်လှိမ့်ကာ အပူဒါဏ်ကို ခံစားနေရသည်။ အိမ်ကလေးကနှစ်ထပ်၊ အောက်ထပ်မှာက အဒေါ်လင်မယားအခန်းရယ်၊ နှင်းအခန်းရယ် (နှင်းက ယုအမအရင်း ၅နှစ်ကြီးသည်) ၊ မီးဖိုခန်းရယ် ရှိပြီး … အပေါ်ထပ်ကထပ်ခိုးလေးထဲမှာယုအတွက် အခန်းလေး ဖွဲ့ပေးထားသည်။ အခန်းလေးကခုမှဖွဲ့ထားတော့ လေအေးပေးစက်မရှိ။ ရန်ကုန်မှာနေချင်လို့တော့ မဟုတ် သားသမီးမရှိသော အဒေါ်က ယုတို့မောင်နှမကို အဖော်ရအောင်ခေါ်ထားသည်။ အဒေါ်ယောကျ်ားက သင်္ဘောသား ကလေးမရနိုင်သောအခြေအနေတစ်ခုဖြစ်နေကာ ယုတို့ကို သမီးရင်းများလို သူတို့ကချစ်ရှာကြသည်။
ခုလည်း ယုကိုရန်ကုန်ခေါ်ကာ ကွန်ပြူတာ နှင့် အင်္ဂလိပ်စာသင်တန်း တက်စေသည်။ ဒီနေ့ သင်တန်းတစ်ချိန်မရှိလို့ ယုတစ်ယောက်အိမ်စောပြန်လာဖြစ်သည်။ နှင်းရယ် အန်တီသင်းရယ်က ညနေမှပြန်လာမှာ ဆိုတော့ မြို့ထဲသွားရင်းဝယ်လာသော Descendants of the Sun ကိုရီးယားကားကို လက်တော့ထဲ ထည့်ကြည့်ဖို့လုပ်သည်။ စတော်ဘယ်ရီဒိန်ချဉ်ဗူးလေးရယ်၊ လက်တော့ရယ် အိပ်ယာပေါ်မှောက်ကြည့်လို့ကတော့ ဇိမ်ရှိမယ့်ဖြစ်ခြင်း။ ဟာ…..ခွေကမဖတ်ဖူး။ ပြန်ထုတ်ပြန်သွင်း။ လုံးဝကိုမဖတ်တာ။ စက်ပါကြောင်သွားသည်။ နောက်ဆုံးလက်လျှော့လိုက်ရတော့သည်။ ဘာရယ်မဟုတ် ထပ်ခိုးပြတင်းပေါက်က စိတ်ပြေလက်ပျောက်ကြည့်ဖို့ယုဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ ယုတို့အိမ်ပတ်ဝန်းကျင်မှာကြည့်စရာ ဘာမှမရှိ အိမ်ရှေ့ကစက္ကူပန်းပင်လေးရယ်၊ မျက်စောင်းထိုးမှာတော့ အိမ်တစ်အိမ်။ လမ်းကြားလေးမို့ လူနေကျဲသည်။
ဟိုးလမ်းထိပ်က ကားတစ်စီးဝင်လာတယ်။ စလွန်းကားလေးထဲမှာ….တစ်ယောက်က နှင်း။ ယုသိသည်။ နှင်းတို့ကုမ္ပဏီယူနီဖောင်းက အနီရင်ဖုံးနှင့် ထမိန်မဲဝတ်ရသည်။ ရင်ဖုံးမှာ နေကြာပန်းပုံကုမ္ပဏီတံဆိပ်ကလေး။ ကားလေးကအိမ်ရှေ့ရပ်တော့ အထဲကနေ နှင်းရယ် စမတ်ကျကျဝတ်ထားသော ယောကျ်ားတစ်ယောက်ရယ် ထွက်လာသည်။ ဆံပင်ကတော့ အမိုက်စား၊ ရှပ်အင်္ကျီဖြူ၊ ခေတ်ဆန်ဆန်အနောက်တိုင်းဘောင်းဘီ၊ နေကာမျက်မှန်။ အရပ်ကလည်းတော်တော်မြင့်တာ နှင်းနဲ့ဘယ်လိုပက်သက်နေပါလိမ့် — “ကို ဘာကြည့်နေတာလဲ ဝင်ခဲ့လေ” “နှင်းက အရမ်းလှလို့” “အပိုတွေ ဒီလောက်နေ့တိုင်းနီးပါးတွေ့နေတာကို အိမ်ထဲဝင်ရအောင် ဒီတစ်ရက်ပဲ အန်တီရယ် အငယ်မရယ် မရှိတာ” “ဟုတ်တယ် နှင်းညီမရောက်လာပြီးထဲက ကိုတို့အချိန်သိပ်မရတော့ဖူး” “ကိုနော် နှင်းညီမကိုငြိူငြင်တာလား နှင်းမှာ ဒီညီမပဲရှိတာ။
ညီမထိ ဓားကြည့်” ပြောပြောဆိုဆိုနှင့် နှင်းလက်များက ထိုသူရင်ဘက်ကို မနာအောင် ထုပစ်လိုက်သည်။ ထိုလူကလည်းအပြုံးမပျက်။ နှင်းသော့ဖွင့်ပြီးတော့ အိမ်ရှေ့ဝင်ပေါက်မှ ထိုသူက နှင်းကို သိုင်းဖက်ရင်း သူတို့ဝင်လာကြသည်။ နှင်းတို့အိမ်ထဲဝင်လာပြီ ဧည့်သည်လည်းပါတယ်။ ယုအနည်းဆုံးတော့ ဧည့်ဝတ်ကျေချင်သည်။ အအေး နဲ့ မုန့် နှင်းကိုလုပ်ပေးမှဖြစ်မယ်။ ” ဝါး……” လက်နှစ်ဖက်မိုးပေါ်ဆန့် ခါးကော့ အကြောဆန့်ကာ အိမ်နေဘောင်းဘီပေါ်က ထမိန်ထပ်ဝတ် အပေါ်က တီရှပ်ကို သေသပ်အောင်လုပ်ပြီး လှေကားကနေ အိန္နြေ ရှိရှိ ယုဆင်းလာလိုက်သည်။ နှင်းတို့အလုပ်ကအသိတစ်ယောက်ရှေ့မှာ နှင်းကို မျက်နှာပျက်အောင်လုပ်လို့မဖြစ်။ ယုလှေကားခြေရင်း ရောက်တော့ မြင်လိုက်ရသော မြင်ကွင်းကယုကို လှေကားအကွယ်သို့ ပြန်ရောက်သွားစေသည်။
” အို….ကိုရယ်..” ဧည့်ခန်းထဲက စက်တီပေါ်မှာ – ထိုသူ၏ကြီးမားသော လက်ကြီးများက နှင်းကို သိမ်းဖက်ပြီးရင်ခွင်ထဲ ထည့်ထားသည်။ ထိုသူပေါင်ပေါ်မှာ ရောက်နေတဲ့ နှင်းရယ် သူရယ် နှုတ်ခမ်းချင်းထိကပ်ပြီး အနမ်းများခြွေလို့။ နှင်းလက်များက ထိုသူရင်အုံအထက်ကနေ ကြွက်သားများကို ပွက်သပ်နေသည်။ နှင်း ရင်သားများကိုလည်း ထိုလူ ညာလက်ကြီးက အုပ်ကိုင်ကာ ပွတ်သပ်ပေးနေသည်။ သူ့ဘယ်လက်ကတော့ နှင်းထမိန် ကွဲကြောင်းအတွင်းရောက်နေသည်။ “နှင်းကို အရမ်းချစ်တယ် နှင်းကအရမ်းလှတာပဲ” ထိုမြင်ကွင်းကို ရုတ်တရက်မြင်လိုက်ရသော ယုတစ်ယောက် ရင်တဆက်ဆက်တုန်သွားသည်။ ရင်ခုန်သံများက ဒိန်းဒိန်းဒိန်း ရင်ခေါင်းထိ တက်ဆောင့်သည်။ ရင်ဘက်ပေါ် လက်တစ်ဖက်ကို ဖိရင်း ယု ဘယ်လိုဆက်လုပ်ရမလဲ…. ပုံမှန်ဆိုရင် ဒီချိန်ဆို ယုက အင်္ဂလိပ်စာ grammar သင်တန်းရောက်နေရမှာလေ။
ယုကို အန်တီသင်းက အပြန်ဝင်ခေါ်နေကျ။ ယု သင်တန်းမရှိတာ အန်တီသင်းကိုပဲ ဖုန်းဆက်ဖြစ်သည်။ ယုအိမ်မှာ ရှိနေတာ နှင်းမသိဖူး ….. ” ကို အရမ်းဆိုးတယ်ကွာ အိမ်ထဲ ခုမှရောက်တာကို ” ” ဒီရက်တွေ ကိုယ်ဘယ်လောက်အောင့်ထားရလည်း နှင်းသိရက်နဲ့ကွာ ” ပြောပြောဆိုဆိုနှင့် ညာဘက်လက်က နှင်းရင်ဖုံး အပေါ်ဆုံးကြယ်သီးကို ဖြုတ်ကာ အင်္ကျီအတွင်းမှ နှင်းရင်သားကို ဆုပ်ကိုင်သည်။ နှင်း၏ နို့သီးလေးကို ပွတ်သပ်ဆော့ကစားသည်။ သူတို့ နှုတ်ခမ်းများကြားမှ လျှာချင်းပူးကပ်လျက်။ တစ်ခြားလက်တစ်ဖက်ကတော့ နှင်း ပေါင်ရင်းရောက်နေပြီထင်ရသည်။ နှင်းရေယု ဘယ်လို ဆက်လုပ်ရမလဲ။ ယု လက်အောက်က နှလုံးခုန်သံက အရမ်းမြန်ပြီး ရင် အရမ်းတုန်နေတယ်။ အသားတွေလည်း ဇတ်ဇတ် တုန်နေပြီ။
ပြီးတော့ ယုရဲ့ဟိုနေရာလေးက အရည်တွေစို့လာတယ်။ တစ်မျိုးကြီးပဲ။ အပေါ်က ပန်တီးနဲ့လှုပ်လို့ ပွတ်သွားရင်တောင် တစ်မျိုးဖြစ်လာတယ်။ “ကို.. ” နှင်းရဲ့ရှည်လျားတဲ့ လည်တိုင်လေးကို ထိုသူက နှုတ်ခမ်းနဲ့ ဖွဖွလေး စုတ်နမ်းလိုက်တော့ နှင်းတွန့်သွားသည်။ သူ့ရင်ခွင်ထဲ နှင်းအပြီးသတ် ရောက်သွားတာနဲ့ သူဘယ်လက်က နှင်းရဲ့ နားသီးလေးကို ပွတ်သပ်သည်။ ညာလက်ကတော့ နှင်းထမိန်အတွင်း ပွတ်သပ် လှုပ်ရှားနေသည်။ နှင်း အသက်ရှူသံများ ကျယ်လာပြီး ယု ရှုသွင်းချက်များနှင့်အပြိုင် လေ မဝသလို မြန်လာသည်။ “ကို ..တော်တော့..” “နှင်း မကြိုက်လို့လား … ဆောရီး ဆောရီး…ကိုကြမ်းသွားတယ်” “အင်အင်း…ကို…အိမ်ရှေ့ကြီး လူတွေ မြင်နေရတယ်။ နှင်းအခန်းထဲသွားရအောင်” အို…မြတ်စွာဘုရား သူတို့ ဒီဘက်ကို လာတော့မယ်။ လှေကားခြေရင်းက နှင်းအခန်းရှေ့တည့်တည့်မှာ – ယု ဘယ်လိုဆက်လုပ်ရမလဲ။
ရုတ်တရက် တကိုယ်လုံးလှုပ်မရအောင် အသားများက တုန်နေသည်။ ယုတစ်ယောက် ကြောက်စိတ်များက ဘယ်လိုအားအင်များ ပြန်လည်ရရှိလာသည် မသိ။ ခန္ဓာကိုယ်ကို လူသွားလမ်းမှ မမြင်အောင် လှေကားတွင်း အမြန်လှည့်ဝင်လိုက်သည်။ (လှေကားကို လူသွားလမ်းမှ သစ်သားပြားရှည်ဖြင့်ကာထားရာ ယုကို မမြင်နိုင်တော့) နှင်းရယ် ထိုလူရယ် နှစ်ယောက် အနမ်းတွေအပြန်အလှန်ပေးရင်း နှင်းအခန်းရှိရာ တရွေ့ရွေ့ လာနေသည်။ နှင်း၏ ရင်ဖုံးကြယ်သီးများကို တစ်လုံးပြီးတစ်လုံးဖြုတ်ပစ်သည်။ ထိုလူ၏လျှာဖျားက နှင်းလည်တိုင်နှင့် ကိုယ်လုံးအနှံ့ ပြေးလွှားဆော့ကစားလျက်။ နှင်းလက်များကလည်း ထိုယောကျ်ား အင်္ကျီ ကြယ်သီးများကို ဆွဲဖြုတ်ပစ်သည်။ အို….ကြီးမားလိုက်တဲ့ကြွက်သားတွေ ကိုရီးယားမင်းသားတွေအတိုင်းပါပဲ။ နောက်ဆုံး အခန်းရှေ့ရောက်တော့ နှင်းကိုယ်မှာ အပေါ်ပိုင်းဆိုလို့ ဘရာသာကျန်တော့သည်။
“နှင်းကိုယ်က မွှေးတယ်ကွာ ကိုယ်စိတ်ထိန်း မရတော့ဘူး ” ” အပိုတွေ တစ်နေ့လုံး အလုပ်လုပ်ပြီး ချွေးတွေထွက်နေတာကို…ဟွန့်” အနီးကပ်မြင်ရမှ သေချာကြည့်မိသည်။ ထိုလူလက်တစ်ဖက်က နှင်းရဲ့ထမိန်တွင်း လှုပ်ရှားနေသည်။ နှင်းရဲ့လက်များဟာလည်း ထိုယောကျ်ားရဲ့ ဆီးခုံနေရာမှ ဖောင်းထွက်နေသော အရာကို အနောက်တိုင်းဘောင်းဘီထက်မှ ပွတ်သပ်နေသည်။ ပွတ်သက်ရင်း ပိုပိုဖောင်းလာကာ ဘေးကကြည့်နေသော ယုကို အထဲတွင် ဘယ်လိုအရာ ရှိနေမလဲလို့ သိချင်စိတ်များပြင်းပြလာစေသည်။ ထိုသူ၏ကြီးမားသောလက်က နှင်းထမိန်ချိတ်ကိုဆွဲဖြုတ်ပြီး ထမိန်ကိုအောက်သို့ဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်သည်။ ထမိန်က ခြေရင်းမှာခွေခွေလေး။ ထို့နောက် ဘရာ နဲ့ ပန်တီးသာ ကျန်သော နှင်းခန္ဓာကိုယ်ကို ပွေ့ယူလိုက်ပြီး နှင်းအခန်းတွင်းသို့ ဝင်သွားသည်။
အခန်းတွင်းသို့ အပြင်ကသေချာမမြင်ရ။ လိုက်ကာ ကာထားသည်။ လိုက်ကာက ပိတ်ပါးလေးဆိုတော့ ဝိုးတိုးဝါးသား… လူအရုပ်တော့ မြင်နေရသေးသည်။ ယုတစ်ယောက် လှေကားကာ သစ်သားပြားရဲ့ဆွေးမြေ့ပြီးပေါက်နေသော အပေါက်ငယ်လေးမှ ချောင်းကြည့်ရင်း သစ်သားပြားလေးသာ ခြားနေတဲ့ ယုကို သူတို့ သတိမထားမိတော့ သက်ပြင်းချလိုက်နိုင်သည်။ ယုရဲ့ရင်သားထိပ်တွေ တင်းနေတယ်။ အပေါ်က တီရှပ်လေးနဲ့ ထိလိုက်တိုင်း တစ်ကိုယ်လုံးပူပြီး ရင်တွေပိုတုန် လာစေသည်။ ကိုယ်ပိုင်နေရာလေးကတော့ ခံစားချက်တွေများပြီး အရည်တွေရွှဲလာသော ပန်တီကြောင့်နေလို့ မကောင်း။ အရင်က ရုပ်ရှင်တွေမှာဒါမျိုး အခန်းတွေပါရင် ဖြစ်တတ်သော်လည်း တစ်ခါမှ ဒီလောက်မဖြစ်ဖူး။ အိမ်မှာ ရုပ်ရှင်တွေအတူကြည့်ရင် ဒါမျိုးဆို ကျော်ဖြစ်တာများသည်။
ခုတော့ မျက်စိရှေ့မှာ တွေ့နေရသည့် အပြင် ကိုယ့်အမအရင်းလည်းဖြစ်နေတော့ ယုရင်တွေ အရမ်းခုန်ကာ ဘာလုပ်ရမှန်းမသိတော့။ မကြည့်သင့်မှန်း သိသော်လည်းမသိစိတ်ကဆက်ကြည့်ချင်နေသည်။ တကယ်လုပ်တော့မှာလား နှင်းရယ် … ယုလို ဆယ်တန်းအောင်စ အရွယ်ကတည်းက နှင်း ရည်းစားထားသည်။ ယု မှတ်မိသေးတယ်။ နှင်းရယ် ယုရယ် ဘုရားသွားဖူးမယ်ဆိုပြီး နှင်းကောင်လေးနှင့် သွားချိန်းတွေ့တာ ယုတစ်ယောက်တည်း အအေးဆိုင်ထိုင်ပြီး ဝတ္ထုဖတ်ရင်း နှင်းပြန်လာတာကို စောင့်ရဖူးသည်။ ဒါတွေပြန်တွေး မိနေတာ ယု နှင်းကို အထင်သေးလို့မဟုတ်။ နှင်းကို စိတ်ချမ်းသာစေချင်သည်။ နှင်းဆုံးဖြတ်ချက် မှန်သမျှကိုလည်း ယု ယုံသည်။ ငယ်ငယ်တည်းက စာဆိုရင်တောင် နှင်းကျက်ခိုင်းမှ ကျက်တတ်တာ။
ယုဘဝမှာ ဆက်စ် ကိစ္စကို ကြောက်စရာ ရွံ့စရာ ကိစ္စတစ်ခုလို့ ယူဆထားမိတာလည်း နှင်းကြောင့် …. ငယ်ငယ်တည်းက ဒါမျိုး အခန်းတွေပါတဲ့ စာအုပ် ကာတွန်းတွေဆို နှင်းက ယုကိုလုံးဝပေးမဖတ်။ ခုတော့ နှင်းရယ်သူ့နဲ့ပါလာသောလူတစ်ယောက်ရယ် – “နှင်း ကောင်းလား၊ ကိုယ်က နှင်းအရသာလေးဆိုကြိုက်မှကြိုက်” “အင်…..အင်……အင်……အင်း” ယုအာရုံတွေ ပစ္စုပ္ပန်ပြန်ရောက်လာချိန်မှာတော့ နှင်းပေါင် နှစ်ချောင်းကြား ထိုလူကြီးခေါင်းရောက်နေသည်။ (ယုက ကုတင်ခြေရင်းကပဲမြင်ရတာမို့ မသဲကွဲလှ။) “ကို နူးမနေနဲ့တော့ နှင်းနေချင်နေပြီ” ” နှင်းလိုချင်နေပြီလား ခနပဲရှိသေးတာကို ” ” သိဖူး .. ဒီနေ့မှ စိတ်အရမ်းပါနေတယ် ” ” ခန…နှင်း… ကို ကွန်ဒုံးစွတ်ပြီးရင် လိုးပေးမယ် ” သူတို့ ပြောတဲ့အသုံးအနှုန်းတွေက သူတို့အတွက် ပုံမှန်သဘော ဖြစ်နေသော်လည်း .. တစ်ခါမှ ဒါမျိုးမကြားဖူးသေးသော ယုတစ်ယောက် မျက်နှာများနီပြီး နားရွက်တွေပါ ရဲလာသည်။
ယုတစ်ကိုယ်လုံး ရှိန်တိန်းတိန်းတုန်နေပြီး ယုရဲ့ပန်းကလေးကတော့ ယားကျိကျိ၊ တစ်ခုခုလိုအပ်နေသလို။ ကွန်ဒုံး ဆိုတာကို ယုကြားဖူးသည်။ ဂျယ်လီလို ပစ္စည်းလေး ကလေးမရအောင် သုံးတာ။ သေချာပါပြီ။ ထိုလူကြီးနဲ့ နှင်းနဲ့ ဆက်ဆံတော့မယ်ဆိုတာ။ ယောကျ်ားအရိပ်ကတစ်ခုခုလှုပ်ပြီး ကုတင်ပေါ်ပြန်တက်လာသည်။ နှင်းပေါင်များကိုကားစေပြီးပေါင်နှစ်ချောင်းအလည်ကိုဝင်လိုက်သည်။ (ယု မြင်နေရတာက လိုက်ကာနောက်က လူရိပ်တွေ – ထိုလူရယ် ကျယ်ပြန့်ကြီးမားတဲ့ ကျောပြင်ကြီးရယ် တင်ပါးရယ်၊ ဘေးနှစ်ဖက်မှာ ကားထွက် နေတဲ့ နှင်းခြေထောက် နှစ်ချောင်း) “အာ…..အာ…..အား …” “အာ….အား…..ဖြေးဖြေး” ” အ အ အား…ကို ..အကုန်ဝင်သွားပြီလား…အ အ ” ” ဟ…အာ…အင် ဝင်သွားတယ်….ကောင်းလိုက်တာ နှင်းရယ် ” ” အင်း.. ဖြေးဖြေးနော် ချစ်တယ် ကိုရယ် ” ပြောပြောဆိုဆိုနှင့် လူရိပ် နှစ်ခုက လိုက်ကာနောက်မှာ လှိုက်ဖိုသံများနဲ့ အတူ လှုပ်ရှားနေသည်။
ယုသိတယ်။ လိင်ဆက်ဆံတယ် ဆိုတာ ယောကျ်ား လိင်တံက ယုတို့ မိန်းကလေးတွေ ရှူးပေါက်တဲ့ အပေါက်နောက်က လမ်းကြောင်းလေးထဲထည့်ပြီး အသွင်းအထုတ် လုပ်တာ။ ခု နှင်းရဲ့ အသံတွေက နာကျင်မှုကြောင့်မဟုတ်ပဲ စိတ်ကျေနပ်မှုကြောင့် ထွက်ပေါ်လာတာနဲ့ ပိုတူနေတယ်။ ယုစိတ်ထဲမှာ အခု နှင်းလိုမျိုး ရင်သားတွေကို ပွတ်ချေ ခံချင်တယ်။ ပြီးတော့ နှင်းလို… ယုလည်း နှင်းအခုဖြစ်နေသလို … အို…ဘာတွေတွေးနေမိပါလိမ့် .. ခံစားကြည့်ချင်တယ် နှင်း။ ။ ယုညာလက်က ဆီးခုံကို အပေါ်ကပွတ်ပြီး ကိုယ့်ကိုယ်တစ်ခုခု အရမ်းတောင်းတနေသလို ခံစားရသည်။ နှင်းရဲ့လှိုက်ဖိုသံများက ယုစိတ်တွေကို ပိုပိုပြီး လှုပ်ရှားစေသည်။ “နှင်း နေရာပြောင်းမယ် အပေါ်ကတက်ဆောင့်ပေး” “ကိုနော် ဆောင့်ချင်ဖူးသွား အဲ့လို ညောင်းတယ်” “ဆောင့်ပေးပါကွ ကို ဖီးယူချင်လို့ပါ” “ပြီးရော ဒီတစ်ခါပဲရမယ်” နှင်းတို့ စုံတွဲ နေရာပြင်လိုက်ကြသည်။
ထိုလူကလှဲပြီး နှင်းက အပေါ်က တက်ခွသည်။ ပြီးတော့ နှင်း ခန္ဓာကိုယ်က နိုမ့်ချည်မြင့်ချည် ထိုလူကြီးပေါ်မှာ လှုပ်ရှားနေသည်။ လေပြေတိုးလို့ လိုက်ကာ ရွေ့သွားချိန်မှာတော့ နှင်းမျက်လုံးလေးစင်းပြီး အောက်နှုတ်ခမ်းကိုကိုက်ကာ စိတ်ကျေနပ်မှုရနေတယ်လို့ ယုထင်တယ်။ နှင်းရင်သားများကတော့ ထိုလူလက်များရဲ့ ပွတ်ချေမှုအောက်မှာ အလိုက်သင့်။ ယုလည်း မိမိ ဘယ်ရင်သားကို ဘယ်လက်နဲ့အုပ်ပြီး နို့သီးဖျားကို ပွတ်လိုက်တော့ တစ်ကိုယ်လုံးပူရှိန်းသွားသည်။ ညာလက်ကတော့ ထမိန်ပေါ်ကနေ ဆီးခုံပေါ်တင်ထားသည်။ ခန္ဓာကိုယ်ထဲမှ လိုအင်တစ်ခုခုက အရမ်းကြွတက်လာကာ ယုတစ်ကိုယ်လုံးတုန်ပြီး ထမိန်ကို ကွင်းလျှောချလိုက်သည်။ ပြီးတော့ ညာလက်ကို အိမ်နေဘောင်းဘီအောက်ကနေ ပန်တီးလေးထဲထည့်ပြီး ကိုယ်ပိုင်နေရာလေးကို ထိလိုက်ချိန်မှာတော့ – မိမိရဲ့ နေရာလေးက စိုပြီး ကပ်စီးစီး။
တိုးဝင်လာတဲ့ လက်ညိုးလေးက အဖူးလေးကို ထိသွားတော့ “အာ….” ပါးစပ်ကနေ အလိုလိုညည်းမိသည်။ ခံစားမှု အသစ်တစ်မျိုး ဆက်လုပ်မိရင် ဘာဖြစ်မလဲ ယုမသိ။ နောက်မဆုတ်ချင်တာတော့ သေချာသည်။ ယု ညည်းသံလေး နှင်းတို့ ကြားသွားမလား ကြည့်လိုက်တော့ ကုတင်ပေါ်မှာ နှင်းက မှောက်ရက် ခြေထောက်နှစ်ချောင်းက ကွပ်ပစ်ပေါ်ဒူးထောက်ထားသည်။ လူကြီးကတော့ နှင်းပေါင်သံတွေကြား အနောက်ကနေ လုပ်နေသည်။ “အာ…အာ….အင့်…..အာ….အာ” နှင်းရဲ့ အသံများအောက်မှာ ယုရဲ့ညည်းသံလေးကို သူတို့ မကြားမိမှာ သေချာသည်။ “ကောင်းတယ် နှင်း၊ မလုပ်ရတာကြာတော့ အရသာရှိလိုက်တာ” ယုလည်း မျက်လုံးလေးမှေးပြီး နှင်းတို့ စည်းချက်နဲ့အတူ အဖူးလေးကို လက်ဖြင့်သပ်လိုက်တော့ – ကောင်းတယ်နှင်းရယ်။ ပတ်ဝန်းကျင်ကြီးနဲ့ အဆက်ပြတ်ပြီး နှင်းအသံရယ်။ နို့သီးလေးထိပ်ကလာတဲ့ ခံစားချက်ရယ်။
ယုရဲ့ နေရာလေးက ခံစားမှုရယ် ယုတစ်ကိုယ်လုံးက ပူလောင်မှုတွေရယ်ပဲ ယုသိတော့သည်။ ထိုစဉ် အိမ်ရှေ့မှ ဘဲတီးသံကြားရသည်။ “တီး” —— “အိမ်ရှင်တို့ မဂ္ဂဇင်းလာပို့တာ” “ဟာ ကောင်းနေပြီဆို။ နှင်းထွက်ယူလိုက်အုံး” “အင်အင်း….ပြီးအောင်လုပ်ပေး” “တီး…..” “စာပို့သမား အလိုက်အထိုက်ကို မသိဖူး နှင်း ထွက်ယူလိုက်အုံးမယ်။ ကိုယ်ခဏစောင့်နေ” ပြောပြောဆိုဆိုနှင့် နှင်းထမိန်ကောက်စွပ် ရင်ဖုံးကြယ်သီးအမြန်တပ်ပြီး အိမ်ရှေ့ထွက်အိမ်ရှေ့ထအိမ်ရှေ့ထွက်လာလိုက်သည်။ နှင်းကလဲ သူ့အပူနဲ့ သူဆိုတော့ ယုကိုမမြင်။ နှင်း ဖြတ်သွားတာနဲ့ ယုခြေလှမ်းများက လှေကားပေါ်ပြေးတက်သွားသည်။ ယုအခန်းအတွင်းပြေးဝင်ပြီး တံခါး ဂျက်ထိုးကာ အိပ်ယာထဲ ဝင်ပြီးဖက်လုံး ကောက်ယူကာ ခွေခွေလေး။
ယုတစ်ကိုယ်လုံး မောဟိုက်ကာ ချွေးဆီးတွေထွက်ပြီး အသားတွေကဆတ်ဆတ်တုန်နေသည်။ ခုနက ဘာတွေဖြစ်မှန်း ဦးနှောက်က ပြန်မတွေးနိုင်အောင် ဖြစ်နေသည်။ ယုကို နှင်းတို့ မမြင်ပါဖူးနော် နှင်း?….. ယုမျက်လုံးလေးများမှေးကာ အိပ်ပျော်သွားသည်။ … “ယု ကိုယ်ကိုချစ်လား .. ယု” ဒီအသံကိုယုရင်းနှီးသည်။ ဟုတ်ပါသည်။ ဒါ အောင်အောင် အသံ။ အောင်အောင် ဆိုတာ ယု ပဲခူးက ကျောင်းနေဘက်။ အို ပြောရရင် ယု ချစ်သူ ….. ယုရဲ့ အချစ်ဦး။ ယုရဲ့မောင်။ အောင်အောင် ယုအခန်းထဲရောက်နေတယ်။ အောင်အောင် လက်များက ယုနို့သီးဖျားလေးများကို တီရှပ်ပေါ်ကနေ ပွတ်ခြေနေသည်။ ယုနို့သီးလေးများကလည်း အောင်အောင်လက်များကို တုန့်ပြန်သည့်အနေဖြင့် ထောင်လာသည်။
ယုလည်တိုင်လေး ပေါ်က အောင်အောင်အနမ်းကြောင့် ရင်ထဲလှိုက်ဖိုသွားပြီး “အာ…” ယုနှုတ်ခမ်းဖျားမှငြီးသံလေး – ပုံမှန်ဆို ဒီအဆင့်ရောက်ရင် ယု အောင်အောင် ရင်ခွင်ထဲက ရုန်းထွက်ပြီး နာဘူးကြီးဆိုပြီး ထွက်ပြေးနေကျ…. ဒီနေ့တော့ ယုခန္ဓာကိုယ်က တုန့်ပြန်ရန် အင်အားတွေ ဘယ်ရောက်နေလဲမသိ။ အောင်အောင် လက်များက ရင်သားတစ်ခုလုံးကို ကိုင်ပြီးပွတ်ခြေ နေသည်။ “တော်ပါတော့ မောင်ရယ် ယုဘယ်လိုမှ ဆက်မခံစားနိုင်တော့ဖူး” ယု ဆံနွယ်များ ချွေးတွေနဲ့ စီးကပ်နေသည့်တိုင် အောင်အောင်ကတော့ ခေါင်းတစ်ခုလုံးကို အနမ်းများချွေဆဲ။ နောက်ဆုံး ဖက်လုံး ဖက်ထားသော ယုကို ပက်လက်ဆွဲလှန်ကာ ဖက်လုံးကို ဖယ်ပြီး တစ်ကိုယ်လုံး အုပ်မိုးလိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းခြင်းတေ့ကပ်လိုက်သည်။ အောင်အောင် လျှာက ယု အာခေါင်အတွင်း နေရာ အနှံ့။ ယုရင်တွေတုန်လိုက်တာ။ မျက်လုံးလေးမှိတ်ပြီး အောင်အောင် လှုပ်ရှားမှုတွေကို တုန့်ပြန်လိုက်တော့မည်။
အောင်အောင် လက်တွေလှုပ်ရှားတာကလည်း မြန်လွန်းသည်။ သေချာပါသည်။ ယု ထမိန် သူချွတ်ပစ်လိုက်ပြီ။ သူ့လက်တစ်ဖက်က ဒူးခေါင်းမရောက် တရောက် ယုရဲ့ချည်သားဘောင်းဘီအတွင်းကနေ ယု့ပန်တီးပေါ်အုပ်မိုးလိုက်ပြီ။ “အ…….” အသက်ရှုသံတစ်ချက်ရပ်သွားသလား အောင်အောင်ရယ်? အောင်အောင် လက်တွေယုရဲ့ မြောင်းလေးပေါ် ပွတ်လိုက်တာ ယုတစ်ကိုယ်လုံး ဓာတ်လိုက်သလို ကော့တက်သွားသလို.. “လိုချင်တယ်။ ယုနှင်းလိုမျိုးနေချင်တယ်” ယုရဲ့ စိုရွဲနေတဲ့နေရာလေးကို အောင်အောင်လက်များက ပိုမိုလျင်မြန်စွာ လှုပ်ရှားလာသည်။ “ကောင်းတယ် မောင်၊ ယု မနေတတ်တော့ဖူး” အောင်အောင်က ဘာမှ ပြန်မပြော၊ ကျေနပ်အားရသော မျက်နှာနှင့် ယုကိုဆွဲထူကာ တီရှပ်ကို ဆွဲချွတ်ပြီး ဘယ်ဘက်ရင်သားကို အငမ်းမရနမ်းသည်။
“အာ … မောင်” အောင်အောင် နှုတ်ခမ်းဖျားက နို့သီးခေါင်းလေးကို ဆွဲစုပ်လိုက်ချိန်မှာတော့ ယု ဘယ်လိုမှ မတောင့်ခံနိုင်တော့ – ယုတောင်းတတယ် အောင်အောင်။ ယုလေ အောင်အောင်နဲ့ အရမ်း အတူနေချင်တာပဲ။ အောင်အောင် ကိုတင်းတင်းကျပ်ကျပ်ဖက်လိုက်မိပြီ။ တင်ပလွေ ထိုင်ထားသော အောင်အောင် အပေါ်တက်ခွပြီးသားဖြစ်နေသော ယုကို .. အောင်အောင်က ညာဘက် ရင်သားကို ပြောင်းကာ အနမ်းတွေ ချွေသည်။ ဘယ်လက်ကလည်း ဘယ်ရင်သားကို ပွတ်ချေသည်။ ယု မရတော့ဖူး အောင်အောင် ယုအရမ်းတောင်းတနေပြီ။ ယုနေရာလေး နဲ့ အောင်အောင် ကိုယ်ကို အတင်းကပ်ကာ ပွတ်သပ် လိုက်မိသည်။ အောင်အောင် လက်များက တက်ခွထားသော ယုရဲ့ချည်ဘောင်းဘီလေးကို ဆွဲချွတ်လိုက်ပြီ။
ယုသတိထားမိလိုက်ချိန်မှာတော့ ယုကိုပစ်လှဲကာ ပန်တီးလေးပေါ်က အနမ်းတွေပေးသည်။ ငရဲကြီးမယ် အောင်အောင်ရယ်။ အောင်အောင်ကို ဆွဲဖယ်ဖို့ယုခန္ဓာကိုယ်မှာ အားအင်တွေမရှိ။ “အင်…..အင်…..အင်း” အောင်အောင် နှုတ်ခမ်းက အမွေးတွေက ယုမြောင်းလေးကို လာထိတိုင်း ကျင်သလို ယားသလို။ ရုတ်တရက် စိုစို ခံစားချက်ကြီးတစ်ခု – သေချာပါသည်။ အောင်အောင် လျှာနဲ့ လုပ်နေတာ။ တစ်ချက် တစ်ချက် စိုစိုကြီး လာလာထိတိုင်း ယုတွန့်ဆုတ်သွားသည်။ စိတ်ထဲကတော့ နောက်တစ်ချက် လာထိရင်ကောင်းမယ်လို့ ယုတောင်းဆိုမိတာက အမှန်။ ယုပေါင်နှစ်ချောင်းကို ကိုင်ပြီး လျှာနဲ့ လျက်လိုက် ပွတ်လိုက် လုပ်နေတဲ့ အောင်အောင်ကြောင့် ယုတစ်ကိုယ်လုံးမနေနိုင်လောက်အောင် ခြေဖျားတွေကော့ပြီး လက်တွေက အိပ်ယာခင်းကို ဆွဲကိုင်လိုက်မိသည်။ ယု ပန်တီးလေးလည်း တစ်ခုလုံးစိုပြီး ပေါင်တွေပါ အရည်တွေပေ နေတယ်။
ယုရဲ့အစိလေးရယ် ပန်းလေးရယ် ကတော့ ကြွက်သားတွေတင်းပြီး အလိုမပြည့်သလို တစ်ခုခုလိုသလို – အောင်အောင်ရဲ့ လျှာဖျားက ယုအစိလေး တည့်တည့် စုပ်သပ်လိုက်ချိန်မှာတော့ – “အာ ……………. ” ယုတစ်ကိုယ်လုံး ခါးကနေ ကော့ပြီး ခြေတွေ လက်တွေ တောင့်ကာ ညည်းလိုက်မိတယ်။ “ယု ကအရမ်းစားလို့ကောင်းတာပဲ” အောင်အောင် လက်တွေက ယု ပန်တီးလေးကို ဆွဲချွတ်နေတာ ယုသိတယ်။ ပြီးရင် ယုကို … ယုမှာ တားဆီးဖို့အားအင်မရှိဖူး။ ရမ္မက်တွေက ယုကို အနိုင်ယူသွားပြီ ထင်တယ်။ အောင်အောင်ရဲ့လက်တွေကမြန်လှသည်။ စက္ကန့်ပိုင်းအတွင်း ယုပန်တီးလေး အိပ်ယာဘေးရောက်သွားသည်။ ယုကိုယ်မှာ အဝတ်မရှိတော့ – ဒါ အောင်အောင်ကို ပထမဆုံး ယုအဝတ်မပါပဲ တွေ့ဖူးတာ။ ရှက်တယ် မောင် … မျက်လုံးလေးဆင်းပြီး ယုရင်သားတွေ အောင်အောင် မမြင်အောင် ဘက်လက်နဲ့ လက်ပိုက်ထားလိုက်တယ်။
ညာလက်ဖဝါးကတော့ ယုနေရာလေးကို မလုံမှန်းသိပေမယ့် ရှက်ရှက်နဲ့အုပ်ထားမိတယ် … ယုအမွှေးတွေတော့ ကိုအောင် မြင်မှာ ရှက်တယ်။ အောင်အောင် ယုကို စိုက်ကြည့်ရင်း သူဂျင်းကို ချွတ်ချလိုက်တယ်။ ဘာဆက်ဖြစ်တော့မယ်ဆိုတာ ယုသိတယ်။ အတွေးတွေကြောင့် ယုအရမ်းမွန်းကြပ်နေပြီ။ ရင်တွေလည်း အရမ်းတုန်နေတယ်။ ယု အရမ်းတောင်းတမိနေပြီ။ ယုကို ယုယပေးပါ။ ယုအရည်တွေ စိုနေတာ အောင်အောင် တွေ့မှာပါ။ ယုအတွေးတွေ ဗလောင်ဆူနေတုန်း အောင်အောင် ယုကိုချဉ်းကပ်လာတာ မသိလိုက်။ အောင်အောင် နှုတ်ခမ်းတွေ ယုရဲ့ ညာဘက် နို့ကို ငုံ့ပြီးစို့လိုက်တော့ ယု ရင်ထဲ မနေတတ်အောင် ဖြစ်သွားသည်။ တစ်ချက် နှစ်ချက် … အို ယု အကြောတွေ တောင့် ပြီး …. နောက်ကိုလှန်သွားမိသည်။
အာ့ … ယုအသက်ရှိုက်ရှုသံတစ်ချက်တိုးတိုး အောင်အောင် လက်တွေက ယုခန္ဓာကိုယ် အနှံ့ ပွတ်သတ် ကစားနေတော့ … မနေနိုင်တော့ဖူး ရူးတော့မယ် အောင်အောင် ယုစိတ်ရိုင်းတွေက ဦးဆောင်မှုကြောင့် မောင့်ရင်ခွင်ထဲ အတင်းတိုးကာ ယုပန်းကလေးနဲ့ အောင်အောင် ပစ္စည်းနဲ့ အတင်းတိုးကပ်လိုက်တယ်။ အဲ့ချိန်မှာ အောင်အောင် အနမ်းတွေက ယု ဘယ်နားရွက်ကို ကပ်စုပ်လိုက်တော့ ယုသတိလက်လွှတ်ဖြစ်ပြီး နောက်ထပ် ညည်းသံတိုးတိုးလေး “အ……… ” အောင်အောင် နောက်တစ်ချက် အစုပ်မှာတော့ ယုပေါင်နှစ်ချောင်းက အောင်အောင်ကိုခွဖက်ပြီး အောက်နှုတ်ခမ်းကိုသွားနဲ့ကိုက်ပြီး ယုအကြောတွေ အရမ်းတင်းမိပြီး ကော့သွားသည်။ “ယု လိုချင်တယ် မောင်” အောင်အောင် မကြားတကြားလေး ပြောလိုက်တယ်။
အောင်အောင် သူ့ အတံနဲ့ ယုအမြောင်းလေး အပေါ်က ပွတ်လိုက်တော့ ယုအစိကို လာထိမိတာ ….. “အ…..” ယု တစ်ကိုယ်လုံး တင်းတက်သွားပြီး လက်နှစ်ဖက်က အိပ်ယာခင်းကို အတင်းဆုတ်ကိုင်မိသွားတယ်။ “အို….” နောက်တစ်ချက် …. တစ်ချက် ….. ယု အစိလေးကို ကိုအောင် အတံလာပွတ်တိုင်း ယုခေါင်းထဲမှာ ဘာမှစဉ်းစားလို့ မရတော့ဖူး ယု အစိလေးက လာတဲ့ ခံစားမှုတွေကို အာရုံစိုက်ရင်း ယု သတိလက်လွတ်ဖြစ်ပြီး ညည်းနေမိတယ် မောင်။ အသည်းယားသလိုဖြစ်ပြီး အောင်အောင်ရဲ့ကြောပြင်ကို လက်သည်းတွေနဲ့ ကုတ်ခြစ်ပစ်လိုက်တယ်။ အောင်အောင့် အင်္ဂါ ယုမြောင်းလေးအတိုင်းပွတ်ဆွဲပြီး ယုအစိလေးကို လာထိတိုင်း ခန္ဓာတစ်ခုလုံး ကော့ပြီး ယုအစိလေးကလာတဲ့ ခံစားချက်တွေက တစ်ကိုယ်လုံးပျံ့သွားသည်။
“မောင် … မောင် .. အင့် .. အင့်” တစ်ကယ်တော့ ယုခံစားလို့အရမ်းကောင်းတယ်လို့ ယုပြောချင်ပေမယ့် အောင်အောင် ယုကို အပေါစားလို့ အထင်သေးသွားမှာစိုးတယ်။ အောင်အောင့် လက်တွေ ယုကိုယ်မှာ ကစားနေတာ ခံစားလို့ကောင်းတယ်။ ဟိုနေရာက လှုံ့ဆော်လိုက် ဒီနေရာက လှုံ့ဆော်လိုက် …. “ဟင်း……..အင်း……….” အောင်အောင် လက်တွေနဲ့ယု နို့ထိပ်ကိုပွတ်ချေပေးတာ အရမ်းကောင်းတယ်။ ယုတင်ပါးတွေရမ်းခါပြီး မောင့်ဟာကို ပြန်ပွတ်ပေးလိုက်မိတယ်။ မောင့် အချောင်းနဲ့ ထိလိုက်တိုင်း ယုပန်းလေးက အနွေးဓာတ် ခံစားရတယ် ….. ထိပ်က နီတာရဲ ပူပူကြီးနဲ့ အစိကိုလာထိလိုက်ရင် ယုအကြောတွေတင်းတင်းသွားတယ်မောင်။
“အအင်း……အင်း……” “အို…………” မောင့် လျှာတွေ ယုနို့ကိုလျက်တာ နှုတ်ခမ်းတွေက ယုနို့ထိပ်ကိုစုပ်တာ ယု ခံစားရကောင်းလွန်းလို့ မနေတတ်တော့ဖူး။ တင်ပါးတွေ ကျုံ့ကျုံ့ ပြီး အောင်အောင် အတံလာထိတာကို တောင်းတမိတယ်။ ပန်းလေးလည်း သဘောကျလွန်းလို့ အရည်တွေစီးထွက်တာ ပေါင်တွေတောင် စိုကုန်ပြီ။ “အာ……အာ့……..” ယုမခံစားနိုင်တော့ဖူး …. အကြောတွေတင်း ခေါင်လေးကော့ မျက်စိမှေးပြီး ယုပါးစပ်က ရှက်ရှက်နဲ့ သည်းသံလေး…. အောင်အောင် ကြားသွားမှာလည်း ယုမရှက်တော့ပါဖူး…. ခုယုခန္ဓာက အောင်အောင်ပေးတဲ့ ခံစားမှုတွေမှာ မြောပါပြီး သတိလက်လွှတ်ဖြစ်နေပြီ။ ယု…သိတယ်။ ခံစားမှုစီးချောင်းတွေ အရမ်းပြင်းထန်လာပြီး ယုမထိန်းနိုင်ပဲ ပေါက်ထွက်တော့မယ်ဆိုတာ အောင်အောင့် ပွတ်တာရပ်ပြီး နောက်ဆုတ်လိုက်တယ်။
ဆက်ပွတ်ရင် ယုတစ်ခုခုဖြစ်သွားမလား…. ဘာကြီးပဲဖြစ်လာဖြစ်လာ ခုချိန်မှာ ယုခံစားချက် အမြင့်ဆုံး ရောက်ချင်တာပဲ သိတော့တယ် ….. အဆုံးထိရောက်အောင် လုပ်ပေးပါနော် မောင် …. အောင်အောင် ရှေ့ပြန်တိုးပြီး ယုပန်းလေးထဲ သူ့အတံ ဖိသွင်းလာတာ ယုခံစားရတယ်။ ပူပူနွေးနွေးခံစားချက်ကြီး တအိအိနဲ့ တိုးဝင်လာတာ။ “အာ .. အာ့ … မောင် “ အောင်အောင် အတံ ယု ပန်းလေးထဲအဆုံးထိ ဝင်သွားချိန်မှာ ယုတစ်ကိုယ်လုံး တဆတ်ဆတ် တုန်ခါပြီး ပေါက်ကွဲထွက်သွားပြီ။ တစ်ကိုယ်လုံး လွှင့်မျှောပြီး အကြောတွေ အားလုံးကျင်တက်သွားတဲ့ အချိန် ယုပန်းလေးထဲက အရည်တွေ စီးထွက်သွားတာ။ “အင့် … အင် .. ကောင်းလိုက်တာ မောင်ရယ်” “ဒေါက် ဒေါက် … “ “အငယ်မ … “ “အငယ်မ .. ညစာစားမယ် ဆင်းလာတော့” ဒါနှင်း အသံ .. နှင်းကဘယ်လိုဖြစ်ပြီး .. ခုနကပဲ အောင်အောင်နဲ့ ယုနဲ့ .. ဒုက္ခပါပဲ။
ယုမျက်လုံးတွေဖွင့်လာတော့ အခန်းထဲမှာ ယုတစ်ယောက်ထဲ။ ဘာတွေဖြစ်နေမှန်း စဥ်းစားမရဖူး။ “ကျွီ .. “ အခန်းတံခါး နှင်းဖွင့်ပြီးဝင်လာတာ.. “အငယ်မ နင်မဟုတ်တာတွေ လုပ်တတ်နေပြီ” “ယုအဲ့လို မဟုတ် .. “ “နင် .. အတတ်ကောင်းတွေတတ်နေ” အယ် .. အိပ်ရာထဲလှဲနေတဲ့ ယုအောက်ပိုင်းမှာ ဘာမှမရှိပဲ ယုလက်ကလေးတစ်ဖက်က ပန်းလေးပေါ်မှာ .. နှင်းရှေ့ ရှက်လိုက်တာ။ ခပ်မြန်မြန် စောင်ပါးလေးဆွဲယူပြီး အုပ်လိုက်တယ်။ “ထမင်းစားဖို့အောက်မှာစောင့်နေတယ်။ အဝတ်လဲပြီး ဆင်းခဲ့” မျက်ထောင့်နီကြီးနဲ့ ကြည့်သွားတဲ့ နှင်းကို ယုမျက်နှာချင်း မဆိုင်ရဲဖူး။ ယုညာလက်မှာ စေးကပ်ကပ် ပန်းလေးထဲက အရည်တွေ။ ပန်းလေးနဲ့ ပေါင်တံတွေမှာလည်း စိုစိ စိုစိနဲ့။ နှင်းတို့အတွဲ … လုပ်တာ ကြည့်မိရင်း .. ယုကိုယ်ဟာကိုယ် အာသာဖြေမိသွားတာလား။
အရင်က ဒါမျိုးတစ်ခါမှမလုပ်ဖူးဖူး။ ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ မသိသလို ဘယ်သူမှလည်း မသင်ပေးဖူးဖူး။ အောင်အောင်က ပဲခူးမှာပဲ။ ကိုယ်ဟာကိုယ် စိတ်ကူးတွေယဥ်ပြီး .. ဖြစ်သွားတာ။ ခံစားလို့အရမ်းကောင်းတာပဲ။ အို .. ရှက်လိုက်တာ။ အောက်ထပ်ဆင်းဖို့ ပန်တီးဝတ်ဖို့ယူလိုက်တော့ .. ခွမှာ အရမ်းစိုနေလို့ .. အသစ်တစ်ထည်ယူဝတ်လိုက်ရတယ်။ ညစာစားတော့ အန်တီသင်းနဲ့ ဦးကျော်ရှေ့ ခေါင်းကလေးငုံ့ပြီး မလုံမလဲ။ ယုကို နေမကောင်းဖူးလားတဲ့။ နှင်းကတော့ မျက်နှာချင်းဆိုင်မိရင် မျက်စောင်းထိုးမယ်ဆိုတာချည်းပဲ။ သူတို့ရှေ့က မြန်မြန်ထွက်သွားချင်တာပဲ သိတော့တယ်။ အိပ်ရာဝင် ယုအခန်းထဲပြန်ရောက်ထဲအချိန် .. ဖက်လုံးလေးဖက် ခွေခွေလေးကွေးပြီး ညနေက ယုဘာတွေလုပ်လိုက်မိတာလဲ။
အဲ့အကြောင်းလေးတွေပြန်တွေးပြီး ယုချည်သားဘောင်းဘီလေးကိုလျှောချလိုက်တယ်။ ပန်တီးလေးပေါ် လက်ကလေးတင်လိုက်တဲ့ အချိန် .. ယုအောက်ပိုင်းလေးက တုံ့ပြန်မှုကို ခံစားရတယ်။ ညနေက ယုပန်းလေးရဲ့ ပထမဆုံး အတွေ့အကြုံလေးပေါ့။ အနာဂတ်မှာ ယုဆီရောက်လာမယ့် ချစ်သူက ယုကိုဘယ်လိုကြင်နာပေးမှာလဲ ဆိုပြီး စိတ်ကူးတွေယဥ်ရင်း … ယုအခန်းလေးထဲမှာ .. ပန်းလေးထိပ်က အစိလေး အထိတွေ့ ကြောင့် တစ်ကိုယ်တည်း ငြီးသံတိုးလေး .. ပထမဆုံးခံစားဖူးလိုက်တဲ့ ၁၅ နှစ်သား ကောင်မလေးတစ်ယောက်ရဲ့ ပုံပြင်လေးပါ။ အဲ မေ့နေလို့ .. အခန်းတံခါး လော့ချဖို့…….ပြီးပါပြီရှင်။
