ဝင္ခ်ည္ ထြက္ခ်ည္။ သူ႔မ်က္ႏွာကို ျမင္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ေခါင္းတခုလုံး ခ်ာခ်ာလည္ သြားတယ္

Unicode

နေမျိုးတို့အိမ်သွားတော့ တီဌေးက ရှောင်နေတုန်းပါပဲ။ ၃၄ နှစ်ထိ စောင့်စည်းလာတဲ့ အပျိုကြီး ခုတော့ ရှက်နေရှာမှာ။ နေမျိုးက တီဌေးကို ကြည့်ပြီး မျက်စိမှိတ်ပြတယ်။ သိပ်မကြာဘူး သားအမိနှစ်ယောက် ဈေးဝယ်ထွက်သွားတယ်။ တီဌေးကို ဖန်လို့ရအောင် နေမျိုးက ရှောင်ပေးတာပဲ။ တီဌေးနဲ့ ကျွန်တော်ပဲ အိမ်မှာ ကျန်ခဲ့တယ်။“တီဌေး ဟိုညက ပျော်ရဲ့လား” မဖြေပါဘူး။ မျက်နှာကြီးနီပြီး တီဗီထဲ စိတ်ဝင်စားသလို လုပ်နေတယ်။ “တီဌေး မဖြေရင် ဗီဒီရို တွေ အင်တာနက်ပေါ်တင်မှာနော်” “ဆေးခပ်ပြီး မဟုတ်တာ ဝိုင်းလုပ်တာ ဘာလို့ပျော်ရမှာလဲ” တီဌေးက မျက်စောင်းထိုးရင်း ဖြေတယ်။ “ဒါဆို နေမျိုး လုပ်ပေးတုန်းက ပျော်တယ်ပေါ့” တီဌေး ပြန်မဖြေဘဲ ခေါင်းငုံ့နေတယ်။ တူအရင်းလိုးတာခံရတော့ ရှက်နေတယ်ထင်တာပဲ။ တီဌေးဘေးကို သွားထိုင်လိုက်တယ်။ တီဌေးက အိမ်နေရင်းမို့ တီရှပ်အဟောင်းနဲ့ စပန့်သားဘောင်းဘီရှည်ဝတ်ထားတယ်။ ပေါင်တွေကို ဘောင်းဘီပေါ်ကနေ ရွရွလေးပွတ်ပေးတယ်။

တီဌေးလက်ကလာဖယ်တယ်။ ပါးလေးကို နမ်းပြီး “ပျော်ကြရအောင် တီဌေးရာ” ငြိမ်နေတာနဲ့ နှုတ်ခမ်းကိုနမ်းပြီး လျှာထိုးထည့်တယ်။အသက်မပါသလို တီဌေးကနေနေတယ်။ နမ်းနေရင်း တီရှပ်ထဲ လက်လျှိုပြီး ဘရာချိတ်ကို ဖြုတ်တယ်။ နို့သီးခေါင်းတွေကို လက်နဲ့ချေတယ်။ နည်းနည်းကြာအောင် နှှုးပြီး တီဌေးဘောင်းဘီကို နှိုက်လိုက်တော့ အရည်တွေရွှဲနေပြီ။ “အခန်းထဲသွားရအောင်” တီဌေးကို ဆွဲထူခေါ်ရင်း ကျွန်တော်ပြောလိုက်တယ်။ မလိုက်ချင် လိုက်ချင်နဲ့ပါလာတယ်။ အခန်းတံခါးကို လော့သေချာချပြီး ပိတ်တယ်။ တီဌေးက ကုတင်ပေါ်မှာ မျက်နှာပေါ် ခေါင်းအုံးကြီးနဲ့ ကာထားတယ်။ ခွင့်ပြုတဲ့သဘောပဲ။ အဝတ်တွေ အကုန်ချွတ်ပြီး ကုတင်ပေါ်တက်လိုက်တယ်။ တီဌေးရဲ့စပန့်သား ဘောင်းဘီကို ချွတ်တယ်။ ခြေထောက်ကိုကားပြီး ဝင်ထိုင်လိုက်တယ်။ ပင်တီက အနီရင့်ရင့်နဲ့ အရည်တွေရွှဲနေပြီ။ ပင်တီပေါ်ကနေ နမ်းပေးတယ်။ အစေ့ရှိမဲ့နေရာ မှန်းပြီး လျှာနဲ့ထိုးတယ်။

တီဌေးကတော့ ဘာမှမတုန့်ပြန်သေးဘူး။ ပင်တီကို မချွတ်ဘဲ ဘေးကိုဖယ်ပြီး ဘာဂျာစကိုင်တယ်။ အရည်တွေက စိမ့်စိမ့်ပြီးထွက်လာတယ်။ ပင်တီကို ချွတ်တော့ တီဌေးက ဖင်ကို ကြွပေးတယ်။ အရည်တွေက ဖင်ဝအထိ စီးကျနေတယ်။ ဘာဂျာဆွဲရင်း ဖင်ဝကို လက်ခလယ်ထည့်မွှေတယ်။ နေမျိုး ချပြီးသားမို့ ခရေဝက လက်ခလယ်ဝင်လာတာကို ဖွင့်ပေးတယ်။ တီဌေးက မျက်နှာကို ခေါင်းအုံးနဲ့ ကွယ်ထားတယ်။ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို အပေါ်တွန်းတင်လိုက်တယ်။ ဖင်ဝပေါ်လာအောင်လို့ပါ။ မျက်နှာချင်းဆိုင် တီဌေးကို ကြည့်ရင်း ခရေခြွေချင်တာ။ဂျယ်ဘူးအဆင်သင့်မရှိဘူး။ တီဌေးရဲ့ ကုတင်ဘေး မှန်တင်ခုံမှာတော့ သံလွင်ဆီဘူးလေးတွေ့တယ်။ ကွန်ဒုံးစွပ်တယ်။ သံလွင်ဆီလေး သုံးပြီး ဒစ်စထည့်တယ်။ တီဌေးဖင်က နေမျိုးရဲ့ ဂေါ်လီတောင် ခံထားဖူးတော့ အခု သိပ်မနာဘူးထင်တယ်။ တထစ်ချင်းချော့သွင်းပြီး ဆုံးသွားတော့ ခဏစိမ်ထားတယ်။ စောက်စေ့လေးကို ကလိတယ်။

တီဌေးက ရှက်တာလား စိတ်ဆိုးတာလား မသိ လုံးဝမလှုပ်မယှက်နဲ့။ နည်းနည်းလေး ထုတ်လိုက် ပြန်သွင်းလိုက် စလုပ်တယ်။ အစပိုင်းတော့ ခပ်ဖြေးဖြေးပဲ။ ခြေထောက်တွေကို လိုးနေရင်း ရင်ဘတ်ထိကပ်အောင် တွန်းထားလိုက်တယ်။ အရှိန်တင်ပြီး ဆောင့်တယ်။ ရုတ်တရက် ရပ်လိုက်တော့ တီဌေး အောက်ကပင့်လာတယ်။ မျက်နှာကွယ်ထားတဲ့ ခေါင်းအုံးကို အတင်းလုယူတယ်။ ခေါင်းအုံးပါသွားတော့ မျက်စိမှတ်ပြီး အံကြိတ်ထားတယ်။ ဖင်ထဲလီးထည့်ထားရင်း နှုတ်ခမ်းတွေကို နမ်းတယ်။ လည်ပင်းနားကို မာကင်ရာပေါ်အောင် ဆွဲစုပ်လိုက်တယ်။ တီရှပ်ကို ဆွဲလှန်ပြီး နို့စို့တယ်။ အရှိန်ပြင်းပြင်းနဲ့ အချက်ငါးဆယ်လောက်ဆောင့်ပြီး လီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်တယ်။ ကွန်ဒုံးကို ချွတ်တယ်။ ဂေါ်လီပါတဲ့ ကွန်ဒုံးပြောင်းစွပ်တယ်။ တီဌေး စောက်စေ့ကို တချက် နှစ်ချက်ပွတ်ဆွဲပြီး အဝမှာတေ့ တချက်တည်း ဆောင့်ထည့်လိုက်တယ်။ “အား ကျွတ် ကျွတ် သေပါပြီ အရမ်းလုပ်ရလား ပြည့်စုံရယ်”။

“တီဌေး ကောင်းအောင်လို့ပါ နာရင် ခဏသည်းခံနော် ကောင်းလာလိမ့်မယ်” တီဌေး စောက်ဖုတ်က တင်းကျပ်နေဆဲဆိုတော့ သိပ်ကြာကြာဆွဲမလိုးနိုင်ဘူး။ သုက်တွေထွက်ချင်လာတာနဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲထိုးထည့်ပြီး စိမ်ထားလိုက်တယ်။ သုက်တွေကုန်မှ လီးမပျော့ခင် ဆွဲထုတ်ပြီး ကွန်ဒုံးကို ချွတ်တယ်။ ပြီးတော့ တီဌေးကို ဂျာပေးလိုက်တယ်။ တီဌေးလဲ ပြီးထားပုံတော့ရတယ်။ တီဌေးဘေးမှာ ဝင်အိပ်ပြီး ဖက်ထားလိုက်တယ်။ “ချစ်လိုက်တာ တီဌေးရယ်” “ချစ်ရင် အဲလိုလုပ်ရတာလား။ နေမျိုးကိုလဲ လုပ်နေတာ တွေ့ဖူးတယ်နော်။ နေမျိုးကိုလဲ ချစ်တယ်ပေါ့” မြတ်စွာဘုရား တီခိုင်တင်မက တီဌေးပါ သိနေတယ်။ “တီဌေး ဘယ်လိုသိတာလဲ” “ပက်ပင်းကြီး မြင်တာလေ။ မခိုင်နဲ့ လေပြေတောင်ပါသေး” တီခိုင်က ကျန်တဲ့သူတွေပါ သိတာ မပြောဘဲ ထားတာကို။ စကားပြောရင်း လက်က တီဌေးနို့တွေကို ဆုပ်နယ်ပေးနေတယ်။ စကားလမ်းကြောင်းပြောင်းချင်တာနဲ့ “မရှက်နဲ့တော့နော် တီဌေး” လို့ပြောရင်း နောက်တချီစဖို့ အစပျိုးတယ်။

လက်က စောက်ဖုတ်ကို ရွရွလေးပွတ်ရင်း နို့စို့ပေးနေတယ်။ အဲဒီအချိန်မှာပဲ အိမ်ရှေ့က ဘဲလ်တီးသံကြားလိုက်ရတယ်။ ကျွန်တော်လဲ အဝတ်အစားအမြန်ဝတ်ပြီး တံခါးသွားဖွင့်ရတယ်။ တီခိုင်တို့သားအမိ ပြန်လာတာပါ။ တီဌေးက နေသိပ်မကောင်းလို့ အိပ်နေတယ်လို့ ပြောလိုက်တယ်။ နေမျိုးက ငါသိပါတယ်ကွာဆိုတဲ့ အကြည့်နဲ့ ကြည့်တယ်။ တီခိုင် နေမျိုးတို့နဲ့ ခဏစကားစမြည်ပြောပြီးတော့ အိမ်ပြန်လာခဲ့တယ်။ ညကျတော့ တီခိုင် ဖုန်းဆက်လာတယ်။ “ပြည့်စုံ ဒီနေ့ ကျင်ဌေးကို လိုးလိုက်လား” “ဟာ မလုပ်ရဲပါဘူး မမခိုင်။ မမကိုတောင် ချစ်လွန်းလို့ စွန့်စားပြီး လုပ်လိုက်ရတာပါ” “ဒါဆို နင်တို့ ငါမရှိတုန်း ဘာလုပ်နေကြလဲ” “ကျွန်တော်က တီဗွီကြည့်တယ်။ တီဌေးက နေမကောင်းလို့ဆိုပြီး အခန်းထဲ ဝင်အိပ်နေတယ်” “ဟုတ်လို့လား ကျင်ဌေးအခန်းထဲ ညနေကစကားသွားပြောတော့ နင်သုံးနေကြ ကွန်ဒုံးတွေ့တယ်နော်။ အပျိုကြီးရဲ့ အခန်းထဲ အဲဒါ ရှိနေစရာလား။ ပြီးတော့ လိုးထားတဲ့ အနံ့လဲ ရသလိုပဲ”။

“မမခိုင် အခန်းကနေ တီဌေးအခန်းကို ချောင်းလို့ရအောင် လုပ်ထား။ မနက်ဖြန် ဘယ်သူလိုးနေလဲ ကျွန်တော်ပြမယ်။ အိမ်က ဟိုလိုလို ဒီလိုလိုနဲ့ ထွက်လာခဲ့။ သော့အပိုယူလာခဲ့” တီခိုင်လစ်ရင် နေမျိုးက တီဌေးကို ဖြုတ်မှာပဲ။ အဲဒါ တီခိုင်ကို ပြရမယ်။ သူ့ညီမကို ကျွန်တော် အလွတ်မပေးဘူးဆိုတာ သူသိရင် စားပေါက်ပိတ်မှာစိုးလို့။ တီဌေးက အပျိုမို့ စောက်ဖုတ်က အလတ်ကြီး ရှိသေးပေမဲ့ အိမ်ထောင်သည် တီခိုင်က ပုလွေရော အောက်ပေးပါကောင်းတယ်။ တီခိုင်နဲ့က လိုးနေကြဆိုတော့ အပေးအယူမျှပြီး အရှက်လဲ ကုန်နေပြီလေ။ နောက်နေ့ တီခိုင်နဲ့ သူ့အိမ်နားမှာ ချိန်းလိုက်တယ်။ နာရီဝက်လောက် အချိန်ဖြုန်းပြီးမှ သူ့အိမ်ကို ပြန်သွားတယ်။ နေမျိုး ဇာတ်လမ်းစနေလောက်မဲ့ အချိန်ပေါ့။ တံခါးကို အသံမမြည်အောင်ဖွင့်ပြီး တီခိုင့်အခန်းထဲဝင်တယ်။ ကုတင်ပေါ်တက်ပြီး တီခိုင်ဖောက်ထားတဲ့ အပေါက်ကနေချောင်းတယ်။ အခန်းနှစ်ခန်းကို ဖော်မီကာပြားနဲ့ခြားထားတယ်။

တီခိုင်က ဖောက်ပြီး ပြက္ခဒိန်နဲ့ ကာထားတာ။ ကုတင်ပေါ်မှာ ကုန်းပြီး ကြည့်ရတယ်။ တီဌေး အခန်းမှာ ကောင်းခန်းရောက်နေပြီ။ ကုတင်ဘေးမှာ နေမျိုးက အဝတ်ဗလာနဲ့ လီးစုပ်ခံနေတယ်။ တီဌေးရဲ့ ပုလွေပညာက တိုးတက်လာပုံပဲ။ နေမျိုးက တီဌေးခေါင်းကို ကိုင်ပြီး ပါးစပ်ကို တခါတခါဆောင့်တယ်။ ကျွန်တော်လဲ တီခိုင့်ကို “မမခိုင် ဒီမှာလာကြည့်” တီခိုင်လဲ အပြေးအလွှား လေးဘက်ထောက်ပြီး ကြည့်တယ်။ သူ့သားကို သူ့ညီမက ပုလွေအမှန်အကန်ပေးနေတာမြင်တော့ “ဘုရား ဘုရား ဘယ်လိုတွေဖြစ်ကုန်တာလဲ။ အမျိုးအရင်းတွေကို။ မိဌေးကလည်း ကလေးကိုမတားဘူး။ ခက်တော့တာပါပဲ” ရင်ဘတ်ကိုဖိပြီး ပက်လက်လှဲချလိုက်တယ်။ “မမခိုင် အသံမထွက်နဲ့” ကျွန်တော်ထပ်ချောင်းတော့ နေမျိုးက တီဌေးကို ဆော်နေပြီ။ လီးကလည်း တောင်လာပြီ။ တီခိုင်ကို လိုးလိုက်ရင် ကောင်းမလား စဉ်းစားတယ်။ ဒါပေမဲ့ အသံထွက်ရင် ပြဿနာတက်မှာ။

ဒါနဲ့ တီခိုင့်ကို အတင်းခေါ်ပြီး အနီးအနားက တည်းခိုခန်းမှာ ဖြုတ်လိုက်ရတယ်။ စောက်ဖုတ်တချီ ခရေတချီ။ “ငါ့ကိုယ်ငါ နင်နဲ့ လိုးနေလို့ ဆိုးလှပြီ ထင်နေတာ။ မိဌေးက တူအရင်းနဲ့တောင် လိုးနေရက်တယ်” “ဒီလိုပါပဲ မမခိုင် သွေးသားဆန္ဒက တောင့်တလို့ နေမှာပါ” “ဘာဆိုင်လဲ လုပ်စရာမှ အများကြီးကို။ အရင်းအချာ မှ လိုးလို့ရတာ မဟုတ်တာ” တီခိုင်ကတော့ တော်တော်မကျေနပ်နေပုံပါပဲ။ ကျွန်တော်မှားသွားလားမသိ။ “ဘာပြဿနာမှ မတက်ရင် လွှတ်ထားပေးလိုက်ပါလား မမခိုင်” ချွေးသိပ်ရုံကလွဲလို့ ကျွန်တော်လဲ ဘာမှ မတတ်နိုင်ဘူး။ နောက်ရက်တွေကျ လေပြေလည်း ပြန်ရောက်လာတော့ တီဌေးကို ဖြုတ်ဖို့ လှုပ်ရှားရတာ အဆင်မပြေဘူး။ တီခိုင်နဲ့ပဲ အပြင်မှာ ဆွဲဖြစ်တယ်။ နေမျိုးကလည်း အိမ်သိပ်မကပ်ဘူး။ လေပြေကျတော့ မလှုပ်ရှားရဲဘူး။ အခန့်မသင့်ရင် ဂျေးအောင်းသွားနိုင်တယ်။ သတိနဲ့ ကိုင်တွယ်မှ ရမယ်။ နေမျိုး လေပြေပြန်လာတော့ တီဌေးနဲ့က သိပ်မဆွဲဖြစ်။

အခုတလော ငတ်နေတယ်။ ရေငတ်တုန်း ရေတွင်းထဲကျ ဆိုသလို အိမ်နားက ဘောပြားတယောက် စာလာပေးတယ်။နာမည်က “အေးမြတ်သန္တာ”။ သူက ဘောပြားဆိုပေမဲ့ ဘော်ဒီက မိုက်တယ်။ ယောက်ျားလိုပဲ ဝတ်တယ်။ကျွန်တော့်ပုံကလဲ ဖြူဖြူနွဲ့နွဲ့ဆိုတော့ သူ့စိတ်ဝင်စားတယ် ထင်တယ်။ သူ့ကို ဖြုတ်ဖို့ ဖန်ရမယ်။ သူက ကျွန်တော် ဆိုတာ သိပုံမရဘူး။ အတော်ပါပဲ။ သူ့အိမ်မှာ ချိန်းဖြစ်တယ်။ အရင်က သူ့အိမ်မှာလဲ ယောကျ်ားတွေ တရုန်းရုန်းနဲ့ဆိုတော့ သူ့မိသားစုက သိပ်စိတ်မဝင်စားဘူး။ သူ့အခန်းထဲ နှစ်ယောက်တည်း။ သူက စနမ်းတယ်။ သေချာပြန်နမ်းပေးလိုက်တယ်။ ဟိုကိုင် ဒီကိုင်နဲ့ လီးကိုတော့ မကိုင်ဘူး။ အကျီၤတွေ ချွတ်တယ်။ တကိုယ်လုံး လိုက်နမ်းတယ်။ သူက တီရှပ်အောက်မှာ စွပ်ကျယ်ခံထားတယ်။ နို့ကိုင်တော့ အကိုင်မခံဘူး။ ဘောင်းဘီအောက်မှာ ယောကျ်ားဝတ် နဲ့။ အေးမြတ် ပါ ချွတ်ချလိုက်တယ်။ စောက်ဖုတ်များပေါ်လာမလားလို့ သေချာကြည့်တယ်။

ဘယ်ဟုတ်မလဲ။ ခါးပတ်နက်နဲ့ လီးတု ဖြောင်းခနဲ ထောင်ထွက်လာတယ်။ လီးတုက အရှည်မသေး။ ခုနစ်လက်မ ရှစ်လက်မ လောက်ရှိမယ်။ “အချစ် ကိုယ့်လီး စုပ်ပေးမလား” အေးမြတ်က မေးလိုက်တော့ စိတ်ထဲ ရယ်ချင်သွားတယ်။ ဘဝက ဘောပြားရဲ့ လီးတုတောင် စုပ်ပေးရမဲ့ ဘဝ။ တေးထားတယ်။ အေးမြတ်ကို အပေါက်စုံအောင် လိုးမယ်လို့။ အေးမြတ် ကျေနပ်အောင် သူ့လီးတုကို စုပ်ပေးလိုက်တယ်။ ငါးမိနစ်လောက် စုပ်ပေးပြီးတော့ သူက ကျွန်တော့်ကို ကုတင်ပေါ်တွန်းချလိုက်တယ်။ သူ့လီးတုကို ကွန်ဒုံးစွတ်တယ်။ ကွန်ဒုံးကို ဘယ်လို ဝယ်ထားတာလဲ မသိဘူး။ ဂျယ် လူးနေတယ်။ ပြီးတော့ ကျွန်တော့်ဖင်ကို ဂျယ် တွေ သုတ်တယ်။ မျက်နှာချင်းဆိုင်ကနေ လီးတုကို ထည့်တယ်။ ခါးကို ညောင့်တယ်။ မိန်းကလေးမို့ ဆောင့်အားက သိပ်မပြင်းဘူး။ ကျွန်တော်လည်း သူ့တင်ပါးတွေကို ညှစ်နယ်နေလိုက်တယ်။ ဆယ်မိနစ် ဆယ့်ငါးမိနစ်လောက်ဆောင့်ပြီး တော့ ကျွန်တော့်ဘေးမှာ လှဲနေတယ်။

ကျွန်တော်က မပြီးသေးဘူး။ ဒါနဲ့ အေးမြတ်ကို “ငါ မပြီးသေးဘူး။ စုပ်ပေးပါလား” “ယောက်ျားချင်း မစုပ်ဘူးကွာ” “ချစ်ရင် လုပ်ပေးပါကွာ။ ငါမပြီးသေးလို့” အေးမြတ် စိတ်ကမပါ့တပါ ဖြစ်နေပုံရတယ်။ သူက ဘောပြားဆိုပေမဲ့ မိန်းမပဲလေ။ “လာပါ အချစ်ရာ။ ငါလဲ စုပ်ပေးတာပဲကို” ကျွန်တော့်လီးကို လာကိုင်တယ်။ ဖွဖွလေး ဂွင်းတိုက်သလို လုပ်တယ်။ တဖြေးဖြေး ကျွန်တော့်လီးကလည်း ပြန်မာလာတယ်။ သူ သဘောကျနေတယ်။ အရှိန်မြင့်ပြီး ဆက်ထုတယ်။ ပြီးတော့ လီးကို တချက်ပဲ ရွှတ်ခနဲ နမ်းတယ်။ သူ့ အသက်ရှူသံ ခပ်ပြင်းပြင်းက လီးကို လာထိတွေ့နေတယ်။ ကျွန်တော်လဲ သူလုပ်သမျှ အစအဆုံးကြည့်နေတယ်။ အေးမြတ် နှုတ်ခမ်းကို မဟတဟ လုပ်ပြီး ဒစ်ကို ငုံတယ်။ ကျွန်တော်လည်း အားမရတာနဲ့ ကော့ပေးလိုက်တယ်။ တဝက်လောက် ဝင်သွားတယ်။ အေးမြတ်က မစုပ်ဘဲ ငုံရုံလေး ငုံထားတယ်။ “စုပ်ပေးလေကွာ အချစ်ကလဲ။ ဒစ်ပတ်လည်နဲ့ ကိုယ်ထည်ကို လျှာနဲ့ လျက်ပေး။

ပါးစပ်ဆန့်သလောက် ငုံပြီး သကြားလုံး စုပ်သလို စုပ်ပေး၊ ဥတွေကိုလည်း ခပ်ဖွဖွ စုပ်ပေး” အေးမြတ်လဲ ကျွန်တော်ပြောတဲ့အတိုင်း လိုက်လုပ်တယ်။ ဒစ်ဖျားလေးကို သူ့သွားနဲ့ ထိမိတော့ နာသွားတယ်။ ဒါပေမဲ့ မပြောရဲဘူး။ ဆက်မစုပ်ပေးရင် ဒုက္ခ။ အေးမြတ်က သင်လွယ်တတ်လွယ်ဆိုတော့ မဆိုးပါဘူး။ စုပ်ပေးနေရင်းနဲ့ ပါးစပ်ထဲမဝင်တဲ့ လီးရဲ့ အပိုင်းကို ထုပေးနေတယ်။ သိပ်မကြာဘူး။ ကျွန်တော် သုက်ထွက်ချင်လာတယ်။ အေးမြတ်က စုပ်နေတုန်းပဲ။ သူ့ပါးစပ်ထဲပဲ ထုတ်လိုက်တယ်။ စစချင်း နှစ်ချက်လောက်တော့ ပါးစပ်ထဲဝင်ပြီး သီးမလို ဖြစ်သွားတယ်။ သုက်တွေ ထွက်လာတော့ သူလဲ လီးကို ပါးစပ်က ထုတ်လိုက်တယ်။ ဆက်ထွက်တဲ့ သုက်တွေက သူ့မျက်နှာကို ပန်းမိတယ်။ အေးမြတ် စိတ်ဆိုးသွားတယ်ထင်တယ်။ “မင်းကွာ ညစ်ပတ်တယ်” “ဆောရီး မင်းစုပ်ပေးတာ ကောင်းလို့ပါကွာ” အေးမြတ် မျက်နှာပေါ်က ကျွန်တော့်သုက်တွေကို တစ်သျှူးနဲ့ ကြင်ကြင်နာနာ သုတ်ပေးလိုက်တယ်။

အေးမြတ်က မိန်းမဆန်ဆန် ပြုံးတယ်။ မိန်းမဟူသမျှ အနုအရွတော့ ကြိုက်ကြတာပဲလေ။ သူ့ခေါင်းကို အသာဆွဲပြီး နှုတ်ခမ်းချင်း နမ်းလိုက်တယ်။ နမ်းနေရင်းနဲ့ သူ့ရင်ဘတ်တွေ တင်ပါးတွေကို ကိုင်ဆော့နေတယ်။ အေးမြတ်က ဘာမှ မပြောဘဲ ငြိမ်နေတယ်။ စွပ်ကျယ်အောက် လက်ထည့်ပြီး နို့နေရာကို စမ်းတော့ ဘရာကို စမ်းမိတယ်။ အေးမြတ်ကလည်း ပစ္စည်းရှိ လူတန်းစားပါပဲ။ ဘရာချိတ်လေးကို အသာအယာဖြုတ်တယ်။ တီချယ်ချိုရဲ့ ကျေးဇူးနဲ့ ဘရာချိတ်မျိုးစုံကို ကျွမ်းကျွမ်းကျင်ကျင် ဖြုတ်တတ်ခဲ့တာပါ။ အေးမြတ်လဲ ကစ်ဆင်ဆွဲနေတာကို ဖီးလ်တက်နေပုံပါပဲ။ နို့သီးခေါင်းလေးတွေ လက်ညှိုး လက်မနဲ့ သွေးတိုးစမ်းပြီး ချေပေးတယ်။ အေးမြတ်က ဘာမှ မတုန့်ပြန်ဘူး။ ဆိတ်ဆိတ်နေခြင်းဟာ ဝန်ခံခြင်းပဲ။ နမ်းနေရင်း သူ့စွပ်ကျယ်ကို လှန်တင်လိုက်တယ်။ ကျွတ်နေတဲ့ ဘရာကို ဖယ်ထုတ်လိုက်တယ်။ နို့သီးခေါင်းကို စို့ရင်း တဖက်ကို လက်နဲ့ ချေတယ်။ အေးမြတ်ပါးစပ်ကလည်း တဟင်းဟင်း ညည်းနေတယ်။

သူ ဇိမ်ခံတတ်နေပြီ။ သူ့ခါးကို စမ်းပြီး လီးတုခါးပတ်ရဲ့ ချိတ်တွေကို ဖြုတ်တယ်။ မရဘူး။ အေးမြတ်လဲ စိတ်မရှည်တဲ့ပုံနဲ့ သူကိုယ်တိုင် ဖြုတ်ပေးတယ်။ လီးတုကြီး ပြုတ်သွားတာနဲ့ ကျွန်တော်လဲ ကုတင်ဘေးကို ပစ်ချလိုက်တယ်။ ဘောပြားတယောက်ရဲ့ သိုဝှက်ထားတဲ့ စောက်ဖုတ်ဟာ အမွေးခပ်ပါးပါးနဲ့ ပနံရ လှပနေတယ်။ ကာမအရည်ကြည်လေးတွေက တလဲ့လဲ့နဲ့ပေါ့။ “လှှလိုက်တဲ့ စောက်ဖုတ်ကွာ” ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ဆွဲကားပြီး မျက်နှာကို အေးမြတ်စောက်ဖုတ်ဆီ ထိုးအပ်ရင်း ရေရွတ်လိုက်တယ်။ အေးမြတ်ရဲ့ စောက်ဖုတ် နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေက စေ့ကပ်နေတယ်။ ဘောပြားဆိုတော့ အပျိုစင်ပါကင် စောက်ဖုတ်ရနံ့က သင်းနေတာပါပဲ။ နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေကို ဆွဲဖြဲလိုက်ပြီး အထဲကို ကြည့်တယ်။ စောက်စိကို လျှာနဲ့ ကစားပေးတယ်။လျှာကို တောင့်နေအောင် လုပ်ပြီး စောက်ခေါင်းထဲကို ထိုးမွှေတယ်။ ဖင်ဝကနေ စောက်စိအထိ လျှာနဲ့ အပြားလိုက်လျက်တယ်။ အေးမြတ်ဆီက စောက်ရည်တွေ ဖင်ဝအထိစီးကျလာတယ်။

အဲဒီတော့မှ ဘာဂျာမှုတ်နေရင်း ခရေအဝလေးကို လက်မနဲ့ ဖိပွတ်နေတယ်။ အေးမြတ်က ညည်းသံခပ်တိုးတိုးလေးပေးတယ်။ သူ့အိမ်မှာဆိုတော့ မအော်ရဲဘူးလေ။ စောက်စိကို လျှာနဲ့ လျက်လိုက် ထိုးလိုက်လုပ်နေရင်း စောက်ဖုတ်ထဲ လက်ခလယ်ထည့်ဖို့ လုပ်တယ်။ အဝက တင်းကျပ်နေတာပါပဲ။ ဒါပေမဲ့ အပျိုမြှေးကို လက်နဲ့ ဖောက်မိသွားမှာစိုးလို့ ဖင်ထဲပဲ ထည့်လိုက်တယ်။ ဖင်ကို ကလိ စောက်ဖုတ်ကို ဂျာပေးနေရင်း အေးမြတ်တချီပြီးသွားတယ်။ အဖြူရောင် အရည်ခပ်ပျစ်ပျစ်တွေ စီးကျလာတယ်။ ကျွန်တော့်ပါးစပ်မှာလဲ အေးမြတ်ရဲ့ စောက်ရည်တွေနဲ့ ပေပွနေတာပါပဲ။ အပေါ်ပိုင်းကို ပြန်တက်ပြီး ကစ်ဆင်ပြန်ဆွဲတယ်။ စောက်ဖုတ်ကို လီးနဲ့ တေ့ထားတယ်။ စောက်စိနဲ့ နှုတ်ခမ်းသားတွေကို ဒစ်နဲ့ ပွတ်ဆွဲတယ်။ လီးကို စောက်ဖုတ်အမြောင်းလိုက် တွန်းတင်တယ်။ နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေကို ဆွဲဖြဲပြီး ဒစ်ကို စသွင်းတယ်။ တင်းကျပ်နေတာပါပဲ။ တီချယ်ချို တီဌေးတို့က ပါကင်ဖွင့်ခံထားရပြီးသားဆိုတော့ အေးမြတ်လောက် မကျပ်ဘူး။

ပထမဆုံး အပျိုစင် စောက်ဖုတ်ကို ပါကင်ဖွင့်ရမှာဆိုတော့ အတင်းမထည့်ရဲဘူး။ ဒစ်ကို ထုတ်လိုက် နည်းနည်းပိုသွင်းလိုက် လုပ်နေတယ်။ လီးတဝက်လောက် ဝင်သွားတဲ့အချိန်မှာ ဆက်သွင်းလို့ မရဘူး။ အပျိုမြှေး ခံနေတယ်။ အပျိုမြှေးကို ထိုးခွဲလိုက်တဲ့အချိန် နာလို့ အေးမြတ်ထအော်ရင် ဒုက္ခရောက်မယ်။ ကစ်ဆင်ပြန်ဆွဲရင်း အထုတ်အသွင်းကို ရသလောက်လုပ်နေတယ်။ လုပ်နေရင်း စိတ်က မထိန်းနိုင်တာနဲ့ ဆောင့်သွင်းလိုက်တယ်။ အေးမြတ်မျက်နှာ ရှုံ့သွားပြီး အုခနဲ အော်တယ်။ ရုန်းတော့ မရုန်းဘူး။ လီးကို အဆုံးထိုးသွင်းလိုက်တယ်။ အေးမြတ်ရဲ့ စောက်မွေးတွေနဲ့ ကျွန်တော့်လီးအရင်း ထိကပ်နေတယ်။ “အချစ် ခဏသည်းခံ။ နောက်ကျရင် ကောင်းသွားမှာပါ” ဖတ်ဖူးတဲ့ အောစာအုပ်တွေ ကြည့်ဖူးတဲ့ ဇာတ်ကားတွေထဲကလို ပြောလိုက်တယ်။ အေးမြတ်ခေါင်းငြိမ့်ပြတယ်။ အေးမြတ်ရဲ့ လည်ပင်းတွေ ဂုတ်သားလေးတွေကို လိုက်နမ်းတယ်။ နို့စို့တယ်။

ထောင်မတ်နေတဲ့ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို သွားနဲ့ ကိုက်ပေးတယ်။ အောက်မှာလည်း လီးအဝင်အထွက်ကို ဖြေးဖြေးလေး လုပ်ပေးနေတယ်။ လီးမှာ သွေးစသွေးနလေးတွေ ကပ်နေတယ်။ အေးမြတ်ခံနိုင်လောက်ပြီဆိုမှ ခပ်မြန်မြန်ဆောင့်ပေးနေတယ်။ အခန်းထဲမှာ လီးအဝင်အထွက် အသားချည်း ထိတဲ့အသံနဲ့ အေးမြတ်ရဲ့ ညည်းသံခပ်တိုးတိုး လွင့်ပျံနေတယ်။ တင်းကျပ်စေးပိုင်နေတဲ့ အပျိုစောက်ဖုတ်ကို လိုးနေရတော့ ကြာကြာမလိုးနိုင်ဘူး။ သုက်ထွက်ချင်လာတာနဲ့ လီးကို အပြင်ဆွဲထုတ်ပြီး အေးမြတ်ဗိုက်ပေါ် ပန်းလိုက်တယ်။ အပျိုပါကင်ဖောက်တာဆိုတော့ အရသာမသိမှာစိုးလို့ ကွန်ဒုံးလဲ မစွပ်ထားဘူးလေ။ သုက်တွေကုန်အောင် ထုတ်ပြီးတာနဲ့ အေးမြတ်ကို ဂျာပေးနေလိုက်တယ်။ သိပ်မကြာဘူး။ သူလဲ ထပ်ပြီးသွားတယ်။ အေးမြတ်ဘေးမှာ ဝင်လှဲပြီး ဖက်ထားလိုက်တယ်။ “ကောင်းလိုက်တာ အချစ်ရော ကောင်းရဲ့လား” “အင်းးးးးးကောင်းတယ်” အေးမြတ်က တိုးတိုးရေရွတ်လိုက်တယ်။

“အော် ငါ့အဖြစ်က မိန်းမကနေ ယောက်ျားလျာဖြစ်ပြီး ပြန်ခြောက်ရတဲ့ ဘဝပါလား အေးမြတ်တယောက် ကျွန်တော်ပါကင်ဖွင့်လိုက်ပြီးတဲ့ နောက်ပိုင်း မိန်းမဆန်လာပါတော့တယ်။ ရုပ်ချော ကျန်းမာရေးကောင်းတဲ့ ပစ္စည်းရှိလူတန်းစား အေးမြတ်ကို ကျွန်တော်လက်မလွှတ်နိုင်ပါဘူး။ သူ့အိမ်မှာသာမက တည်းခိုခန်းမှာပါ ခဏ ခဏလိုးဖြစ်တော့ အပေးအယူလည်းမျှလာပါတယ်။ နောက်ပေါက်တော့ မဖွင့်ဖြစ်သေးဘူး။ မင်္ဂလာဦးညအတွက် ချန်ထားမလို့လေ။ တခါတခါ အေးမြတ်က ယောက်ျားစိတ်ဝင်လာရင်တော့ လီးတုနဲ့ ဆော်ပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ နောက်ပိုင်းတော့ သူလဲ မလုပ်တော့ပါဘူး။ ကျွန်တော်လဲ ပြည့်စုံနဲ့ ဖင်မခံဖြစ်တော့ပါဘူး။ တီဌေးနဲ့လဲ မလိုးဖြစ်တော့ဘူး။ တကယ်ချစ် တကယ်မြတ်နိုးရတဲ့ အေးမြတ် ရှိနေပြီလေ။ ချစ်သူနဲ့ အတူတူ အချိန်ဖြုန်းတဲ့ကာလတွေဟာ တကယ်ပျော်စရာ ကောင်းပါတယ်။ တယောက်နဲ့ တယောက် အပြန်အလှန်နားလည်ပြီး သစ္စာရှိရှိ ချစ်ကြတယ်။

ဆေးကျောင်းသူ တယောက်ဖြစ်တဲ့ အေးမြတ် ဆရာဝန် ဖြစ်ရင် စေ့စပ်ပြီး နှစ်နှစ်လောက်ကြာရင် လက်ထပ်ဖို့ တိုင်ပင်ထားကြတယ်။ နှစ်ဖက်မိဘတွေကလည်း သဘောတူတယ်။ ဘယ်လောက်သာယာတဲ့ ဘဝကြီးပါလဲ။ ပြည့်စုံ နေမျိုးက ရည်းစားရသွားတော့ အိမ်သိပ်မကပ်ဘူး။ တီဌေးကို ကျွန်တော်တယောက်တည်း မူပိုင်လို ဖြစ်လာတယ်။ တီခိုင် အပြင်သွားရင် တီဌေးကို ဖြုတ်တယ်။ လေပြေလဲ သင်တန်းတွေတက်နေတဲ့ အချိန်ပေါ့။ တီဌေးလဲ အရှက်ကုန်နေပြီ။ သူက အပေါ်မှာနေပြီး ဖင်ထဲ လီးသွင်းတတ်နေပြီ။ တီဌေးကို အထူးကုဆေးခန်းတခုမှာ ကလေးမရအောင် လက်မောင်းထဲ ထည့်တဲ့ ကိရိယာလေး ထည့်ထားပေးလိုက်တယ်။ ၅ နှစ်လောက် စိတ်ချလက်ချကဲလို့ ရအောင်လို့ပါ။ တီခိုင်ကတော့ အပြင်မှာပဲ အဖြုတ်ခံပါတယ်။ ဘော်ဒီတောင့်တောင့် ညီအစ်မ နှစ်ယောက်ကို ဖြုတ်နေရပေမဲ့ ကြာတော့ ရိုးလာတယ်။ လေပြေကလည်း တနေ့တခြား အတောင်အလက်စုံပြီး ဖွံ့ဖြိုးလာတယ်။

ယောကျ်ားသဘာဝအရ လေပြေကို ဖြုတ်ဖို့ စဉ်းစားတယ်။ လေပြေက ကျွန်တော့်ကို မြင်ရင် ရှက်သလို ကြောက်သလိုနဲ့။ ဖြုတ်ပြီးရင်တော့ ရှက်ချင်မှ ရှက်မှာ။ တီဌေးတုန်းက သုံးတဲ့ ဆက်စီအတုလေး တော့ ကျန်သေးတယ်။ ဒါပေမဲ့ မုဒိန်းမှု ဖြစ်မှာကြောက်ရတယ်။ တီခိုင်လိုလဲ မကြမ်းရဲ။ သူ့ဟာသူ စိတ်ပါလာအောင် မြှူဆွယ်ပြီးလိုးရမယ်။ တီဌေးကို လိုးနေတဲ့အချိန် လေပြေရောက်လာရင် ချောင်းကြည့်မယ်။ ချောင်းကြည့်ဖန်များလာရင် သူလည်း စိတ်ပါလာမှာပဲ။ ကျွန်တော့်စိတ်ကူးပေါ့လေ။ တကယ်တမ်းကျတော့ စိတ်ကူးကို အကောင်အထည်ဖော်ဖို့က မလွယ်လှ။ တီဌေးက လေပြေသင်တန်းက ပြန်လာချိန်နီးရင် အဖြုတ်မခံဘူး။ အခန်းတံခါးကိုလဲ သတိထားပြီး လော့ပုံမှန်ချတယ်။ တီခိုင်ကျတော့လည်း အပြင်မှာ ဖြုတ်ရတာဆိုတော့ ဘာမှကြံစည်လို့မရဘူး။ နေမျိုးကို စည်းရုံးပြီး လေပြေကို ဖြုတ်ဖို့ ပြောလည်းမရ။ သူ့မှာ အေးမြတ်ရှိနေပြီးသား ဖြစ်နေတယ်။

အေးမြတ်က ဘောပြားဘဝက သိပ်မသိသာပေမဲ့ မိန်းမလိုဝတ်တော့ ရုပ်ထွက်တယ်။ နေမျိုး ဘယ်လောက်တောင် ဖြုတ်ထားလဲမသိဘူး။ တင်ပါးက ရမ်းခါနေတာ။ အေးမြတ်အိုးကို မြင်တိုင်း အပျိုစစ် မစစ်ခွဲတဲ့ စာချိုးလေးကို သွားသတိရတယ်။ “အပျိုစစ်တုံ တင်ပါးဆုံ နိမ့်တုံ မြင့်တုံ ခုန်လိမ့်မည်” “အပျိုမစစ် ထိုကာတစ် တင်ဆစ်ရမ်း၍ ခါလိမ့်မည်” အေးမြတ်ကိုလဲ ဖြုတ်ချင်မိတယ်။ ဒါပေမဲ့ သူငယ်ချင်းအရင်းကြီးမို့ သစ္စာဖောက်ရာကျမယ်။ သူ၊ သူ့အမေနဲ့ သူအဒေါ်ကို စိတ်ကြိုက်လိုးနေခဲ့ပြီးပြီ။ သူ့ချစ်သူတော့ ရှောင်သင့်ပါတယ်။ အခုရက်ပိုင်းတော့ တီခိုင်လဲ သူ့အမျိုးသား ပြန်လာလို့ နေမျိုးတောင် မခေါ်ဘဲ ခရီးထွက်သွားတယ်။ နေမျိုးကလဲ အိမ်မကပ်ဘူး။ အေးမြတ်နဲ့ပဲ အချိန်ကုန်နေတယ် ထင်ပါရဲ့။ တနေ့တော့ မနက်စောစော တီဌေးကို စောက်ဖုတ် တချီ ဖင် တချီလိုးပြီး အိမ်ကို ပြန်လာတယ်။

ဖွင့်ရက်မို့ အဖေရော အမေပါ ရုံးသွားနေကြပုံရတယ်။ အိမ်သော့ဖွင့်ပြီး ဝင်လာတော့ အမေ့ ဖိနပ်နဲ့ တခြားဖိနပ် တရံ တွေ့တယ်။ ဘယ်လိုပါလိမ့်လို့ စိတ်ဝင်စားပြီး အမေတို့ အိပ်ခန်းနားသွားချောင်းတယ်။ အခန်း မရောက်ခင်က အမေရဲ့ ညည်းသံ ယောက်ျားတယောက်ရဲ့ မာန်သွင်းသံ အသားချင်း ရိုက်သံတွေက ဆူညံနေတယ်။ အခန်းတံခါးက မဟတဟလေး။ ချောင်းကြည့်လိုက်တော့ အမေက လေးဘက်ထောက်လျက်သား။ နောက်က လူက အမေ့ ခါးကို ကိုင်ပြီး လီးကို ဆောင့်ဆောင့်သွင်းနေတယ်။ သူ့လီးက အမေ့ခရေထဲ ဝင်ချည် ထွက်ချည်။ သူ့မျက်နှာကို မြင်တော့ ကျွန်တော့်ခေါင်းတခုလုံး ချာချာလည် သွားတယ်။ အမေ့ကို ဖင်လိုးနေတဲ့သူကတော့ … ပြီးပါပြီ။

Zawgyi

ေနမ်ိဳးတို႔အိမ္သြားေတာ့ တီေဌးက ေရွာင္ေနတုန္းပါပဲ။ ၃၄ ႏွစ္ထိ ေစာင့္စည္းလာတဲ့ အပ်ိဳႀကီး ခုေတာ့ ရွက္ေနရွာမွာ။ ေနမ်ိဳးက တီေဌးကို ၾကည့္ၿပီး မ်က္စိမွိတ္ျပတယ္။ သိပ္မၾကာဘူး သားအမိႏွစ္ေယာက္ ေဈးဝယ္ထြက္သြားတယ္။ တီေဌးကို ဖန္လို႔ရေအာင္ ေနမ်ိဳးက ေရွာင္ေပးတာပဲ။ တီေဌးနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္ပဲ အိမ္မွာ က်န္ခဲ့တယ္။“တီေဌး ဟိုညက ေပ်ာ္ရဲ႕လား” မေျဖပါဘူး။ မ်က္ႏွာႀကီးနီၿပီး တီဗီထဲ စိတ္ဝင္စားသလို လုပ္ေနတယ္။ “တီေဌး မေျဖရင္ ဗီဒီ႐ို ေတြ အင္တာနက္ေပၚတင္မွာေနာ္” “ေဆးခပ္ၿပီး မဟုတ္တာ ဝိုင္းလုပ္တာ ဘာလို႔ေပ်ာ္ရမွာလဲ” တီေဌးက မ်က္ေစာင္းထိုးရင္း ေျဖတယ္။ “ဒါဆို ေနမ်ိဳး လုပ္ေပးတုန္းက ေပ်ာ္တယ္ေပါ့” တီေဌး ျပန္မေျဖဘဲ ေခါင္းငုံ႔ေနတယ္။ တူအရင္းလိုးတာခံရေတာ့ ရွက္ေနတယ္ထင္တာပဲ။ တီေဌးေဘးကို သြားထိုင္လိုက္တယ္။ တီေဌးက အိမ္ေနရင္းမို႔ တီရွပ္အေဟာင္းနဲ႔ စပန္႔သားေဘာင္းဘီရွည္ဝတ္ထားတယ္။ ေပါင္ေတြကို ေဘာင္းဘီေပၚကေန ႐ြ႐ြေလးပြတ္ေပးတယ္။

တီေဌးလက္ကလာဖယ္တယ္။ ပါးေလးကို နမ္းၿပီး “ေပ်ာ္ၾကရေအာင္ တီေဌးရာ” ၿငိမ္ေနတာနဲ႔ ႏႈတ္ခမ္းကိုနမ္းၿပီး လွ်ာထိုးထည့္တယ္။အသက္မပါသလို တီေဌးကေနေနတယ္။ နမ္းေနရင္း တီရွပ္ထဲ လက္လွ်ိဳၿပီး ဘရာခ်ိတ္ကို ျဖဳတ္တယ္။ ႏို႔သီးေခါင္းေတြကို လက္နဲ႔ေခ်တယ္။ နည္းနည္းၾကာေအာင္ ႏွႈးၿပီး တီေဌးေဘာင္းဘီကို ႏႈိက္လိုက္ေတာ့ အရည္ေတြ႐ႊဲေနၿပီ။ “အခန္းထဲသြားရေအာင္” တီေဌးကို ဆြဲထူေခၚရင္း ကြၽန္ေတာ္ေျပာလိုက္တယ္။ မလိုက္ခ်င္ လိုက္ခ်င္နဲ႔ပါလာတယ္။ အခန္းတံခါးကို ေလာ့ေသခ်ာခ်ၿပီး ပိတ္တယ္။ တီေဌးက ကုတင္ေပၚမွာ မ်က္ႏွာေပၚ ေခါင္းအုံးႀကီးနဲ႔ ကာထားတယ္။ ခြင့္ျပဳတဲ့သေဘာပဲ။ အဝတ္ေတြ အကုန္ခြၽတ္ၿပီး ကုတင္ေပၚတက္လိုက္တယ္။ တီေဌးရဲ႕စပန္႔သား ေဘာင္းဘီကို ခြၽတ္တယ္။ ေျခေထာက္ကိုကားၿပီး ဝင္ထိုင္လိုက္တယ္။ ပင္တီက အနီရင့္ရင့္နဲ႔ အရည္ေတြ႐ႊဲေနၿပီ။ ပင္တီေပၚကေန နမ္းေပးတယ္။ အေစ့ရွိမဲ့ေနရာ မွန္းၿပီး လွ်ာနဲ႔ထိုးတယ္။

တီေဌးကေတာ့ ဘာမွမတုန္႔ျပန္ေသးဘူး။ ပင္တီကို မခြၽတ္ဘဲ ေဘးကိုဖယ္ၿပီး ဘာဂ်ာစကိုင္တယ္။ အရည္ေတြက စိမ့္စိမ့္ၿပီးထြက္လာတယ္။ ပင္တီကို ခြၽတ္ေတာ့ တီေဌးက ဖင္ကို ႂကြေပးတယ္။ အရည္ေတြက ဖင္ဝအထိ စီးက်ေနတယ္။ ဘာဂ်ာဆြဲရင္း ဖင္ဝကို လက္ခလယ္ထည့္ေမႊတယ္။ ေနမ်ိဳး ခ်ၿပီးသားမို႔ ခေရဝက လက္ခလယ္ဝင္လာတာကို ဖြင့္ေပးတယ္။ တီေဌးက မ်က္ႏွာကို ေခါင္းအုံးနဲ႔ ကြယ္ထားတယ္။ ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို အေပၚတြန္းတင္လိုက္တယ္။ ဖင္ဝေပၚလာေအာင္လို႔ပါ။ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ တီေဌးကို ၾကည့္ရင္း ခေရေႁခြခ်င္တာ။ဂ်ယ္ဘူးအဆင္သင့္မရွိဘူး။ တီေဌးရဲ႕ ကုတင္ေဘး မွန္တင္ခုံမွာေတာ့ သံလြင္ဆီဘူးေလးေတြ႕တယ္။ ကြန္ဒုံးစြပ္တယ္။ သံလြင္ဆီေလး သုံးၿပီး ဒစ္စထည့္တယ္။ တီေဌးဖင္က ေနမ်ိဳးရဲ႕ ေဂၚလီေတာင္ ခံထားဖူးေတာ့ အခု သိပ္မနာဘူးထင္တယ္။ တထစ္ခ်င္းေခ်ာ့သြင္းၿပီး ဆုံးသြားေတာ့ ခဏစိမ္ထားတယ္။ ေစာက္ေစ့ေလးကို ကလိတယ္။

တီေဌးက ရွက္တာလား စိတ္ဆိုးတာလား မသိ လုံးဝမလႈပ္မယွက္နဲ႔။ နည္းနည္းေလး ထုတ္လိုက္ ျပန္သြင္းလိုက္ စလုပ္တယ္။ အစပိုင္းေတာ့ ခပ္ေျဖးေျဖးပဲ။ ေျခေထာက္ေတြကို လိုးေနရင္း ရင္ဘတ္ထိကပ္ေအာင္ တြန္းထားလိုက္တယ္။ အရွိန္တင္ၿပီး ေဆာင့္တယ္။ ႐ုတ္တရက္ ရပ္လိုက္ေတာ့ တီေဌး ေအာက္ကပင့္လာတယ္။ မ်က္ႏွာကြယ္ထားတဲ့ ေခါင္းအုံးကို အတင္းလုယူတယ္။ ေခါင္းအုံးပါသြားေတာ့ မ်က္စိမွတ္ၿပီး အံႀကိတ္ထားတယ္။ ဖင္ထဲလီးထည့္ထားရင္း ႏႈတ္ခမ္းေတြကို နမ္းတယ္။ လည္ပင္းနားကို မာကင္ရာေပၚေအာင္ ဆြဲစုပ္လိုက္တယ္။ တီရွပ္ကို ဆြဲလွန္ၿပီး ႏို႔စို႔တယ္။ အရွိန္ျပင္းျပင္းနဲ႔ အခ်က္ငါးဆယ္ေလာက္ေဆာင့္ၿပီး လီးကို ဆြဲထုတ္လိုက္တယ္။ ကြန္ဒုံးကို ခြၽတ္တယ္။ ေဂၚလီပါတဲ့ ကြန္ဒုံးေျပာင္းစြပ္တယ္။ တီေဌး ေစာက္ေစ့ကို တခ်က္ ႏွစ္ခ်က္ပြတ္ဆြဲၿပီး အဝမွာေတ့ တခ်က္တည္း ေဆာင့္ထည့္လိုက္တယ္။ “အား ကြၽတ္ ကြၽတ္ ေသပါၿပီ အရမ္းလုပ္ရလား ျပည့္စုံရယ္”။

“တီေဌး ေကာင္းေအာင္လို႔ပါ နာရင္ ခဏသည္းခံေနာ္ ေကာင္းလာလိမ့္မယ္” တီေဌး ေစာက္ဖုတ္က တင္းက်ပ္ေနဆဲဆိုေတာ့ သိပ္ၾကာၾကာဆြဲမလိုးႏိုင္ဘူး။ သုက္ေတြထြက္ခ်င္လာတာနဲ႔ ေစာက္ဖုတ္ထဲထိုးထည့္ၿပီး စိမ္ထားလိုက္တယ္။ သုက္ေတြကုန္မွ လီးမေပ်ာ့ခင္ ဆြဲထုတ္ၿပီး ကြန္ဒုံးကို ခြၽတ္တယ္။ ၿပီးေတာ့ တီေဌးကို ဂ်ာေပးလိုက္တယ္။ တီေဌးလဲ ၿပီးထားပုံေတာ့ရတယ္။ တီေဌးေဘးမွာ ဝင္အိပ္ၿပီး ဖက္ထားလိုက္တယ္။ “ခ်စ္လိုက္တာ တီေဌးရယ္” “ခ်စ္ရင္ အဲလိုလုပ္ရတာလား။ ေနမ်ိဳးကိုလဲ လုပ္ေနတာ ေတြ႕ဖူးတယ္ေနာ္။ ေနမ်ိဳးကိုလဲ ခ်စ္တယ္ေပါ့” ျမတ္စြာဘုရား တီခိုင္တင္မက တီေဌးပါ သိေနတယ္။ “တီေဌး ဘယ္လိုသိတာလဲ” “ပက္ပင္းႀကီး ျမင္တာေလ။ မခိုင္နဲ႔ ေလေျပေတာင္ပါေသး” တီခိုင္က က်န္တဲ့သူေတြပါ သိတာ မေျပာဘဲ ထားတာကို။ စကားေျပာရင္း လက္က တီေဌးႏို႔ေတြကို ဆုပ္နယ္ေပးေနတယ္။ စကားလမ္းေၾကာင္းေျပာင္းခ်င္တာနဲ႔ “မရွက္နဲ႔ေတာ့ေနာ္ တီေဌး” လို႔ေျပာရင္း ေနာက္တခ်ီစဖို႔ အစပ်ိဳးတယ္။

လက္က ေစာက္ဖုတ္ကို ႐ြ႐ြေလးပြတ္ရင္း ႏို႔စို႔ေပးေနတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ အိမ္ေရွ႕က ဘဲလ္တီးသံၾကားလိုက္ရတယ္။ ကြၽန္ေတာ္လဲ အဝတ္အစားအျမန္ဝတ္ၿပီး တံခါးသြားဖြင့္ရတယ္။ တီခိုင္တို႔သားအမိ ျပန္လာတာပါ။ တီေဌးက ေနသိပ္မေကာင္းလို႔ အိပ္ေနတယ္လို႔ ေျပာလိုက္တယ္။ ေနမ်ိဳးက ငါသိပါတယ္ကြာဆိုတဲ့ အၾကည့္နဲ႔ ၾကည့္တယ္။ တီခိုင္ ေနမ်ိဳးတို႔နဲ႔ ခဏစကားစျမည္ေျပာၿပီးေတာ့ အိမ္ျပန္လာခဲ့တယ္။ ညက်ေတာ့ တီခိုင္ ဖုန္းဆက္လာတယ္။ “ျပည့္စုံ ဒီေန႔ က်င္ေဌးကို လိုးလိုက္လား” “ဟာ မလုပ္ရဲပါဘူး မမခိုင္။ မမကိုေတာင္ ခ်စ္လြန္းလို႔ စြန္႔စားၿပီး လုပ္လိုက္ရတာပါ” “ဒါဆို နင္တို႔ ငါမရွိတုန္း ဘာလုပ္ေနၾကလဲ” “ကြၽန္ေတာ္က တီဗြီၾကည့္တယ္။ တီေဌးက ေနမေကာင္းလို႔ဆိုၿပီး အခန္းထဲ ဝင္အိပ္ေနတယ္” “ဟုတ္လို႔လား က်င္ေဌးအခန္းထဲ ညေနကစကားသြားေျပာေတာ့ နင္သုံးေနၾက ကြန္ဒုံးေတြ႕တယ္ေနာ္။ အပ်ိဳႀကီးရဲ႕ အခန္းထဲ အဲဒါ ရွိေနစရာလား။ ၿပီးေတာ့ လိုးထားတဲ့ အနံ႔လဲ ရသလိုပဲ”။

“မမခိုင္ အခန္းကေန တီေဌးအခန္းကို ေခ်ာင္းလို႔ရေအာင္ လုပ္ထား။ မနက္ျဖန္ ဘယ္သူလိုးေနလဲ ကြၽန္ေတာ္ျပမယ္။ အိမ္က ဟိုလိုလို ဒီလိုလိုနဲ႔ ထြက္လာခဲ့။ ေသာ့အပိုယူလာခဲ့” တီခိုင္လစ္ရင္ ေနမ်ိဳးက တီေဌးကို ျဖဳတ္မွာပဲ။ အဲဒါ တီခိုင္ကို ျပရမယ္။ သူ႔ညီမကို ကြၽန္ေတာ္ အလြတ္မေပးဘူးဆိုတာ သူသိရင္ စားေပါက္ပိတ္မွာစိုးလို႔။ တီေဌးက အပ်ိဳမို႔ ေစာက္ဖုတ္က အလတ္ႀကီး ရွိေသးေပမဲ့ အိမ္ေထာင္သည္ တီခိုင္က ပုေလြေရာ ေအာက္ေပးပါေကာင္းတယ္။ တီခိုင္နဲ႔က လိုးေနၾကဆိုေတာ့ အေပးအယူမွ်ၿပီး အရွက္လဲ ကုန္ေနၿပီေလ။ ေနာက္ေန႔ တီခိုင္နဲ႔ သူ႔အိမ္နားမွာ ခ်ိန္းလိုက္တယ္။ နာရီဝက္ေလာက္ အခ်ိန္ျဖဳန္းၿပီးမွ သူ႔အိမ္ကို ျပန္သြားတယ္။ ေနမ်ိဳး ဇာတ္လမ္းစေနေလာက္မဲ့ အခ်ိန္ေပါ့။ တံခါးကို အသံမျမည္ေအာင္ဖြင့္ၿပီး တီခိုင့္အခန္းထဲဝင္တယ္။ ကုတင္ေပၚတက္ၿပီး တီခိုင္ေဖာက္ထားတဲ့ အေပါက္ကေနေခ်ာင္းတယ္။ အခန္းႏွစ္ခန္းကို ေဖာ္မီကာျပားနဲ႔ျခားထားတယ္။

တီခိုင္က ေဖာက္ၿပီး ျပကၡဒိန္နဲ႔ ကာထားတာ။ ကုတင္ေပၚမွာ ကုန္းၿပီး ၾကည့္ရတယ္။ တီေဌး အခန္းမွာ ေကာင္းခန္းေရာက္ေနၿပီ။ ကုတင္ေဘးမွာ ေနမ်ိဳးက အဝတ္ဗလာနဲ႔ လီးစုပ္ခံေနတယ္။ တီေဌးရဲ႕ ပုေလြပညာက တိုးတက္လာပုံပဲ။ ေနမ်ိဳးက တီေဌးေခါင္းကို ကိုင္ၿပီး ပါးစပ္ကို တခါတခါေဆာင့္တယ္။ ကြၽန္ေတာ္လဲ တီခိုင့္ကို “မမခိုင္ ဒီမွာလာၾကည့္” တီခိုင္လဲ အေျပးအလႊား ေလးဘက္ေထာက္ၿပီး ၾကည့္တယ္။ သူ႔သားကို သူ႔ညီမက ပုေလြအမွန္အကန္ေပးေနတာျမင္ေတာ့ “ဘုရား ဘုရား ဘယ္လိုေတြျဖစ္ကုန္တာလဲ။ အမ်ိဳးအရင္းေတြကို။ မိေဌးကလည္း ကေလးကိုမတားဘူး။ ခက္ေတာ့တာပါပဲ” ရင္ဘတ္ကိုဖိၿပီး ပက္လက္လွဲခ်လိုက္တယ္။ “မမခိုင္ အသံမထြက္နဲ႔” ကြၽန္ေတာ္ထပ္ေခ်ာင္းေတာ့ ေနမ်ိဳးက တီေဌးကို ေဆာ္ေနၿပီ။ လီးကလည္း ေတာင္လာၿပီ။ တီခိုင္ကို လိုးလိုက္ရင္ ေကာင္းမလား စဥ္းစားတယ္။ ဒါေပမဲ့ အသံထြက္ရင္ ျပႆနာတက္မွာ။

ဒါနဲ႔ တီခိုင့္ကို အတင္းေခၚၿပီး အနီးအနားက တည္းခိုခန္းမွာ ျဖဳတ္လိုက္ရတယ္။ ေစာက္ဖုတ္တခ်ီ ခေရတခ်ီ။ “ငါ့ကိုယ္ငါ နင္နဲ႔ လိုးေနလို႔ ဆိုးလွၿပီ ထင္ေနတာ။ မိေဌးက တူအရင္းနဲ႔ေတာင္ လိုးေနရက္တယ္” “ဒီလိုပါပဲ မမခိုင္ ေသြးသားဆႏၵက ေတာင့္တလို႔ ေနမွာပါ” “ဘာဆိုင္လဲ လုပ္စရာမွ အမ်ားႀကီးကို။ အရင္းအခ်ာ မွ လိုးလို႔ရတာ မဟုတ္တာ” တီခိုင္ကေတာ့ ေတာ္ေတာ္မေက်နပ္ေနပုံပါပဲ။ ကြၽန္ေတာ္မွားသြားလားမသိ။ “ဘာျပႆနာမွ မတက္ရင္ လႊတ္ထားေပးလိုက္ပါလား မမခိုင္” ေခြၽးသိပ္႐ုံကလြဲလို႔ ကြၽန္ေတာ္လဲ ဘာမွ မတတ္ႏိုင္ဘူး။ ေနာက္ရက္ေတြက် ေလေျပလည္း ျပန္ေရာက္လာေတာ့ တီေဌးကို ျဖဳတ္ဖို႔ လႈပ္ရွားရတာ အဆင္မေျပဘူး။ တီခိုင္နဲ႔ပဲ အျပင္မွာ ဆြဲျဖစ္တယ္။ ေနမ်ိဳးကလည္း အိမ္သိပ္မကပ္ဘူး။ ေလေျပက်ေတာ့ မလႈပ္ရွားရဲဘူး။ အခန္႔မသင့္ရင္ ေဂ်းေအာင္းသြားႏိုင္တယ္။ သတိနဲ႔ ကိုင္တြယ္မွ ရမယ္။ ေနမ်ိဳး ေလေျပျပန္လာေတာ့ တီေဌးနဲ႔က သိပ္မဆြဲျဖစ္။

အခုတေလာ ငတ္ေနတယ္။ ေရငတ္တုန္း ေရတြင္းထဲက် ဆိုသလို အိမ္နားက ေဘာျပားတေယာက္ စာလာေပးတယ္။နာမည္က “ေအးျမတ္သႏၲာ”။ သူက ေဘာျပားဆိုေပမဲ့ ေဘာ္ဒီက မိုက္တယ္။ ေယာက္်ားလိုပဲ ဝတ္တယ္။ကြၽန္ေတာ့္ပုံကလဲ ျဖဴျဖဴႏြဲ႕ႏြဲ႕ဆိုေတာ့ သူ႔စိတ္ဝင္စားတယ္ ထင္တယ္။ သူ႔ကို ျဖဳတ္ဖို႔ ဖန္ရမယ္။ သူက ကြၽန္ေတာ္ ဆိုတာ သိပုံမရဘူး။ အေတာ္ပါပဲ။ သူ႔အိမ္မွာ ခ်ိန္းျဖစ္တယ္။ အရင္က သူ႔အိမ္မွာလဲ ေယာက်္ားေတြ တ႐ုန္း႐ုန္းနဲ႔ဆိုေတာ့ သူ႔မိသားစုက သိပ္စိတ္မဝင္စားဘူး။ သူ႔အခန္းထဲ ႏွစ္ေယာက္တည္း။ သူက စနမ္းတယ္။ ေသခ်ာျပန္နမ္းေပးလိုက္တယ္။ ဟိုကိုင္ ဒီကိုင္နဲ႔ လီးကိုေတာ့ မကိုင္ဘူး။ အက်ီေတၤြ ခြၽတ္တယ္။ တကိုယ္လုံး လိုက္နမ္းတယ္။ သူက တီရွပ္ေအာက္မွာ စြပ္က်ယ္ခံထားတယ္။ ႏို႔ကိုင္ေတာ့ အကိုင္မခံဘူး။ ေဘာင္းဘီေအာက္မွာ ေယာက်္ားဝတ္ နဲ႔။ ေအးျမတ္ ပါ ခြၽတ္ခ်လိုက္တယ္။ ေစာက္ဖုတ္မ်ားေပၚလာမလားလို႔ ေသခ်ာၾကည့္တယ္။

ဘယ္ဟုတ္မလဲ။ ခါးပတ္နက္နဲ႔ လီးတု ေျဖာင္းခနဲ ေထာင္ထြက္လာတယ္။ လီးတုက အရွည္မေသး။ ခုနစ္လက္မ ရွစ္လက္မ ေလာက္ရွိမယ္။ “အခ်စ္ ကိုယ့္လီး စုပ္ေပးမလား” ေအးျမတ္က ေမးလိုက္ေတာ့ စိတ္ထဲ ရယ္ခ်င္သြားတယ္။ ဘဝက ေဘာျပားရဲ႕ လီးတုေတာင္ စုပ္ေပးရမဲ့ ဘဝ။ ေတးထားတယ္။ ေအးျမတ္ကို အေပါက္စုံေအာင္ လိုးမယ္လို႔။ ေအးျမတ္ ေက်နပ္ေအာင္ သူ႔လီးတုကို စုပ္ေပးလိုက္တယ္။ ငါးမိနစ္ေလာက္ စုပ္ေပးၿပီးေတာ့ သူက ကြၽန္ေတာ့္ကို ကုတင္ေပၚတြန္းခ်လိုက္တယ္။ သူ႔လီးတုကို ကြန္ဒုံးစြတ္တယ္။ ကြန္ဒုံးကို ဘယ္လို ဝယ္ထားတာလဲ မသိဘူး။ ဂ်ယ္ လူးေနတယ္။ ၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ဖင္ကို ဂ်ယ္ ေတြ သုတ္တယ္။ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ကေန လီးတုကို ထည့္တယ္။ ခါးကို ေညာင့္တယ္။ မိန္းကေလးမို႔ ေဆာင့္အားက သိပ္မျပင္းဘူး။ ကြၽန္ေတာ္လည္း သူ႔တင္ပါးေတြကို ညႇစ္နယ္ေနလိုက္တယ္။ ဆယ္မိနစ္ ဆယ့္ငါးမိနစ္ေလာက္ေဆာင့္ၿပီး ေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ေဘးမွာ လွဲေနတယ္။

ကြၽန္ေတာ္က မၿပီးေသးဘူး။ ဒါနဲ႔ ေအးျမတ္ကို “ငါ မၿပီးေသးဘူး။ စုပ္ေပးပါလား” “ေယာက္်ားခ်င္း မစုပ္ဘူးကြာ” “ခ်စ္ရင္ လုပ္ေပးပါကြာ။ ငါမၿပီးေသးလို႔” ေအးျမတ္ စိတ္ကမပါ့တပါ ျဖစ္ေနပုံရတယ္။ သူက ေဘာျပားဆိုေပမဲ့ မိန္းမပဲေလ။ “လာပါ အခ်စ္ရာ။ ငါလဲ စုပ္ေပးတာပဲကို” ကြၽန္ေတာ့္လီးကို လာကိုင္တယ္။ ဖြဖြေလး ဂြင္းတိုက္သလို လုပ္တယ္။ တေျဖးေျဖး ကြၽန္ေတာ့္လီးကလည္း ျပန္မာလာတယ္။ သူ သေဘာက်ေနတယ္။ အရွိန္ျမင့္ၿပီး ဆက္ထုတယ္။ ၿပီးေတာ့ လီးကို တခ်က္ပဲ ႐ႊတ္ခနဲ နမ္းတယ္။ သူ႔ အသက္ရႉသံ ခပ္ျပင္းျပင္းက လီးကို လာထိေတြ႕ေနတယ္။ ကြၽန္ေတာ္လဲ သူလုပ္သမွ် အစအဆုံးၾကည့္ေနတယ္။ ေအးျမတ္ ႏႈတ္ခမ္းကို မဟတဟ လုပ္ၿပီး ဒစ္ကို ငုံတယ္။ ကြၽန္ေတာ္လည္း အားမရတာနဲ႔ ေကာ့ေပးလိုက္တယ္။ တဝက္ေလာက္ ဝင္သြားတယ္။ ေအးျမတ္က မစုပ္ဘဲ ငုံ႐ုံေလး ငုံထားတယ္။ “စုပ္ေပးေလကြာ အခ်စ္ကလဲ။ ဒစ္ပတ္လည္နဲ႔ ကိုယ္ထည္ကို လွ်ာနဲ႔ လ်က္ေပး။

ပါးစပ္ဆန္႔သေလာက္ ငုံၿပီး သၾကားလုံး စုပ္သလို စုပ္ေပး၊ ဥေတြကိုလည္း ခပ္ဖြဖြ စုပ္ေပး” ေအးျမတ္လဲ ကြၽန္ေတာ္ေျပာတဲ့အတိုင္း လိုက္လုပ္တယ္။ ဒစ္ဖ်ားေလးကို သူ႔သြားနဲ႔ ထိမိေတာ့ နာသြားတယ္။ ဒါေပမဲ့ မေျပာရဲဘူး။ ဆက္မစုပ္ေပးရင္ ဒုကၡ။ ေအးျမတ္က သင္လြယ္တတ္လြယ္ဆိုေတာ့ မဆိုးပါဘူး။ စုပ္ေပးေနရင္းနဲ႔ ပါးစပ္ထဲမဝင္တဲ့ လီးရဲ႕ အပိုင္းကို ထုေပးေနတယ္။ သိပ္မၾကာဘူး။ ကြၽန္ေတာ္ သုက္ထြက္ခ်င္လာတယ္။ ေအးျမတ္က စုပ္ေနတုန္းပဲ။ သူ႔ပါးစပ္ထဲပဲ ထုတ္လိုက္တယ္။ စစခ်င္း ႏွစ္ခ်က္ေလာက္ေတာ့ ပါးစပ္ထဲဝင္ၿပီး သီးမလို ျဖစ္သြားတယ္။ သုက္ေတြ ထြက္လာေတာ့ သူလဲ လီးကို ပါးစပ္က ထုတ္လိုက္တယ္။ ဆက္ထြက္တဲ့ သုက္ေတြက သူ႔မ်က္ႏွာကို ပန္းမိတယ္။ ေအးျမတ္ စိတ္ဆိုးသြားတယ္ထင္တယ္။ “မင္းကြာ ညစ္ပတ္တယ္” “ေဆာရီး မင္းစုပ္ေပးတာ ေကာင္းလို႔ပါကြာ” ေအးျမတ္ မ်က္ႏွာေပၚက ကြၽန္ေတာ့္သုက္ေတြကို တစ္သွ်ဴးနဲ႔ ၾကင္ၾကင္နာနာ သုတ္ေပးလိုက္တယ္။

ေအးျမတ္က မိန္းမဆန္ဆန္ ၿပဳံးတယ္။ မိန္းမဟူသမွ် အႏုအ႐ြေတာ့ ႀကိဳက္ၾကတာပဲေလ။ သူ႔ေခါင္းကို အသာဆြဲၿပီး ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း နမ္းလိုက္တယ္။ နမ္းေနရင္းနဲ႔ သူ႔ရင္ဘတ္ေတြ တင္ပါးေတြကို ကိုင္ေဆာ့ေနတယ္။ ေအးျမတ္က ဘာမွ မေျပာဘဲ ၿငိမ္ေနတယ္။ စြပ္က်ယ္ေအာက္ လက္ထည့္ၿပီး ႏို႔ေနရာကို စမ္းေတာ့ ဘရာကို စမ္းမိတယ္။ ေအးျမတ္ကလည္း ပစၥည္းရွိ လူတန္းစားပါပဲ။ ဘရာခ်ိတ္ေလးကို အသာအယာျဖဳတ္တယ္။ တီခ်ယ္ခ်ိဳရဲ႕ ေက်းဇူးနဲ႔ ဘရာခ်ိတ္မ်ိဳးစုံကို ကြၽမ္းကြၽမ္းက်င္က်င္ ျဖဳတ္တတ္ခဲ့တာပါ။ ေအးျမတ္လဲ ကစ္ဆင္ဆြဲေနတာကို ဖီးလ္တက္ေနပုံပါပဲ။ ႏို႔သီးေခါင္းေလးေတြ လက္ညႇိဳး လက္မနဲ႔ ေသြးတိုးစမ္းၿပီး ေခ်ေပးတယ္။ ေအးျမတ္က ဘာမွ မတုန္႔ျပန္ဘူး။ ဆိတ္ဆိတ္ေနျခင္းဟာ ဝန္ခံျခင္းပဲ။ နမ္းေနရင္း သူ႔စြပ္က်ယ္ကို လွန္တင္လိုက္တယ္။ ကြၽတ္ေနတဲ့ ဘရာကို ဖယ္ထုတ္လိုက္တယ္။ ႏို႔သီးေခါင္းကို စို႔ရင္း တဖက္ကို လက္နဲ႔ ေခ်တယ္။ ေအးျမတ္ပါးစပ္ကလည္း တဟင္းဟင္း ညည္းေနတယ္။

သူ ဇိမ္ခံတတ္ေနၿပီ။ သူ႔ခါးကို စမ္းၿပီး လီးတုခါးပတ္ရဲ႕ ခ်ိတ္ေတြကို ျဖဳတ္တယ္။ မရဘူး။ ေအးျမတ္လဲ စိတ္မရွည္တဲ့ပုံနဲ႔ သူကိုယ္တိုင္ ျဖဳတ္ေပးတယ္။ လီးတုႀကီး ျပဳတ္သြားတာနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္လဲ ကုတင္ေဘးကို ပစ္ခ်လိုက္တယ္။ ေဘာျပားတေယာက္ရဲ႕ သိုဝွက္ထားတဲ့ ေစာက္ဖုတ္ဟာ အေမြးခပ္ပါးပါးနဲ႔ ပနံရ လွပေနတယ္။ ကာမအရည္ၾကည္ေလးေတြက တလဲ့လဲ့နဲ႔ေပါ့။ “လွွလိုက္တဲ့ ေစာက္ဖုတ္ကြာ” ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ဆြဲကားၿပီး မ်က္ႏွာကို ေအးျမတ္ေစာက္ဖုတ္ဆီ ထိုးအပ္ရင္း ေရ႐ြတ္လိုက္တယ္။ ေအးျမတ္ရဲ႕ ေစာက္ဖုတ္ ႏႈတ္ခမ္းသားေလးေတြက ေစ့ကပ္ေနတယ္။ ေဘာျပားဆိုေတာ့ အပ်ိဳစင္ပါကင္ ေစာက္ဖုတ္ရနံ႔က သင္းေနတာပါပဲ။ ႏႈတ္ခမ္းသားေလးေတြကို ဆြဲၿဖဲလိုက္ၿပီး အထဲကို ၾကည့္တယ္။ ေစာက္စိကို လွ်ာနဲ႔ ကစားေပးတယ္။လွ်ာကို ေတာင့္ေနေအာင္ လုပ္ၿပီး ေစာက္ေခါင္းထဲကို ထိုးေမႊတယ္။ ဖင္ဝကေန ေစာက္စိအထိ လွ်ာနဲ႔ အျပားလိုက္လ်က္တယ္။ ေအးျမတ္ဆီက ေစာက္ရည္ေတြ ဖင္ဝအထိစီးက်လာတယ္။

အဲဒီေတာ့မွ ဘာဂ်ာမႈတ္ေနရင္း ခေရအဝေလးကို လက္မနဲ႔ ဖိပြတ္ေနတယ္။ ေအးျမတ္က ညည္းသံခပ္တိုးတိုးေလးေပးတယ္။ သူ႔အိမ္မွာဆိုေတာ့ မေအာ္ရဲဘူးေလ။ ေစာက္စိကို လွ်ာနဲ႔ လ်က္လိုက္ ထိုးလိုက္လုပ္ေနရင္း ေစာက္ဖုတ္ထဲ လက္ခလယ္ထည့္ဖို႔ လုပ္တယ္။ အဝက တင္းက်ပ္ေနတာပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ အပ်ိဳေျမႇးကို လက္နဲ႔ ေဖာက္မိသြားမွာစိုးလို႔ ဖင္ထဲပဲ ထည့္လိုက္တယ္။ ဖင္ကို ကလိ ေစာက္ဖုတ္ကို ဂ်ာေပးေနရင္း ေအးျမတ္တခ်ီၿပီးသြားတယ္။ အျဖဴေရာင္ အရည္ခပ္ပ်စ္ပ်စ္ေတြ စီးက်လာတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ပါးစပ္မွာလဲ ေအးျမတ္ရဲ႕ ေစာက္ရည္ေတြနဲ႔ ေပပြေနတာပါပဲ။ အေပၚပိုင္းကို ျပန္တက္ၿပီး ကစ္ဆင္ျပန္ဆြဲတယ္။ ေစာက္ဖုတ္ကို လီးနဲ႔ ေတ့ထားတယ္။ ေစာက္စိနဲ႔ ႏႈတ္ခမ္းသားေတြကို ဒစ္နဲ႔ ပြတ္ဆြဲတယ္။ လီးကို ေစာက္ဖုတ္အေျမာင္းလိုက္ တြန္းတင္တယ္။ ႏႈတ္ခမ္းသားေလးေတြကို ဆြဲၿဖဲၿပီး ဒစ္ကို စသြင္းတယ္။ တင္းက်ပ္ေနတာပါပဲ။ တီခ်ယ္ခ်ိဳ တီေဌးတို႔က ပါကင္ဖြင့္ခံထားရၿပီးသားဆိုေတာ့ ေအးျမတ္ေလာက္ မက်ပ္ဘူး။

ပထမဆုံး အပ်ိဳစင္ ေစာက္ဖုတ္ကို ပါကင္ဖြင့္ရမွာဆိုေတာ့ အတင္းမထည့္ရဲဘူး။ ဒစ္ကို ထုတ္လိုက္ နည္းနည္းပိုသြင္းလိုက္ လုပ္ေနတယ္။ လီးတဝက္ေလာက္ ဝင္သြားတဲ့အခ်ိန္မွာ ဆက္သြင္းလို႔ မရဘူး။ အပ်ိဳေျမႇး ခံေနတယ္။ အပ်ိဳေျမႇးကို ထိုးခြဲလိုက္တဲ့အခ်ိန္ နာလို႔ ေအးျမတ္ထေအာ္ရင္ ဒုကၡေရာက္မယ္။ ကစ္ဆင္ျပန္ဆြဲရင္း အထုတ္အသြင္းကို ရသေလာက္လုပ္ေနတယ္။ လုပ္ေနရင္း စိတ္က မထိန္းႏိုင္တာနဲ႔ ေဆာင့္သြင္းလိုက္တယ္။ ေအးျမတ္မ်က္ႏွာ ရႈံ႕သြားၿပီး အုခနဲ ေအာ္တယ္။ ႐ုန္းေတာ့ မ႐ုန္းဘူး။ လီးကို အဆုံးထိုးသြင္းလိုက္တယ္။ ေအးျမတ္ရဲ႕ ေစာက္ေမြးေတြနဲ႔ ကြၽန္ေတာ့္လီးအရင္း ထိကပ္ေနတယ္။ “အခ်စ္ ခဏသည္းခံ။ ေနာက္က်ရင္ ေကာင္းသြားမွာပါ” ဖတ္ဖူးတဲ့ ေအာစာအုပ္ေတြ ၾကည့္ဖူးတဲ့ ဇာတ္ကားေတြထဲကလို ေျပာလိုက္တယ္။ ေအးျမတ္ေခါင္းၿငိမ့္ျပတယ္။ ေအးျမတ္ရဲ႕ လည္ပင္းေတြ ဂုတ္သားေလးေတြကို လိုက္နမ္းတယ္။ ႏို႔စို႔တယ္။

ေထာင္မတ္ေနတဲ့ ႏို႔သီးေခါင္းေလးေတြကို သြားနဲ႔ ကိုက္ေပးတယ္။ ေအာက္မွာလည္း လီးအဝင္အထြက္ကို ေျဖးေျဖးေလး လုပ္ေပးေနတယ္။ လီးမွာ ေသြးစေသြးနေလးေတြ ကပ္ေနတယ္။ ေအးျမတ္ခံႏိုင္ေလာက္ၿပီဆိုမွ ခပ္ျမန္ျမန္ေဆာင့္ေပးေနတယ္။ အခန္းထဲမွာ လီးအဝင္အထြက္ အသားခ်ည္း ထိတဲ့အသံနဲ႔ ေအးျမတ္ရဲ႕ ညည္းသံခပ္တိုးတိုး လြင့္ပ်ံေနတယ္။ တင္းက်ပ္ေစးပိုင္ေနတဲ့ အပ်ိဳေစာက္ဖုတ္ကို လိုးေနရေတာ့ ၾကာၾကာမလိုးႏိုင္ဘူး။ သုက္ထြက္ခ်င္လာတာနဲ႔ လီးကို အျပင္ဆြဲထုတ္ၿပီး ေအးျမတ္ဗိုက္ေပၚ ပန္းလိုက္တယ္။ အပ်ိဳပါကင္ေဖာက္တာဆိုေတာ့ အရသာမသိမွာစိုးလို႔ ကြန္ဒုံးလဲ မစြပ္ထားဘူးေလ။ သုက္ေတြကုန္ေအာင္ ထုတ္ၿပီးတာနဲ႔ ေအးျမတ္ကို ဂ်ာေပးေနလိုက္တယ္။ သိပ္မၾကာဘူး။ သူလဲ ထပ္ၿပီးသြားတယ္။ ေအးျမတ္ေဘးမွာ ဝင္လွဲၿပီး ဖက္ထားလိုက္တယ္။ “ေကာင္းလိုက္တာ အခ်စ္ေရာ ေကာင္းရဲ႕လား” “အင္းးးးးးေကာင္းတယ္” ေအးျမတ္က တိုးတိုးေရ႐ြတ္လိုက္တယ္။

“ေအာ္ ငါ့အျဖစ္က မိန္းမကေန ေယာက္်ားလ်ာျဖစ္ၿပီး ျပန္ေျခာက္ရတဲ့ ဘဝပါလား ေအးျမတ္တေယာက္ ကြၽန္ေတာ္ပါကင္ဖြင့္လိုက္ၿပီးတဲ့ ေနာက္ပိုင္း မိန္းမဆန္လာပါေတာ့တယ္။ ႐ုပ္ေခ်ာ က်န္းမာေရးေကာင္းတဲ့ ပစၥည္းရွိလူတန္းစား ေအးျမတ္ကို ကြၽန္ေတာ္လက္မလႊတ္ႏိုင္ပါဘူး။ သူ႔အိမ္မွာသာမက တည္းခိုခန္းမွာပါ ခဏ ခဏလိုးျဖစ္ေတာ့ အေပးအယူလည္းမွ်လာပါတယ္။ ေနာက္ေပါက္ေတာ့ မဖြင့္ျဖစ္ေသးဘူး။ မဂၤလာဦးညအတြက္ ခ်န္ထားမလို႔ေလ။ တခါတခါ ေအးျမတ္က ေယာက္်ားစိတ္ဝင္လာရင္ေတာ့ လီးတုနဲ႔ ေဆာ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေနာက္ပိုင္းေတာ့ သူလဲ မလုပ္ေတာ့ပါဘူး။ ကြၽန္ေတာ္လဲ ျပည့္စုံနဲ႔ ဖင္မခံျဖစ္ေတာ့ပါဘူး။ တီေဌးနဲ႔လဲ မလိုးျဖစ္ေတာ့ဘူး။ တကယ္ခ်စ္ တကယ္ျမတ္ႏိုးရတဲ့ ေအးျမတ္ ရွိေနၿပီေလ။ ခ်စ္သူနဲ႔ အတူတူ အခ်ိန္ျဖဳန္းတဲ့ကာလေတြဟာ တကယ္ေပ်ာ္စရာ ေကာင္းပါတယ္။ တေယာက္နဲ႔ တေယာက္ အျပန္အလွန္နားလည္ၿပီး သစၥာရွိရွိ ခ်စ္ၾကတယ္။

ေဆးေက်ာင္းသူ တေယာက္ျဖစ္တဲ့ ေအးျမတ္ ဆရာဝန္ ျဖစ္ရင္ ေစ့စပ္ၿပီး ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္ၾကာရင္ လက္ထပ္ဖို႔ တိုင္ပင္ထားၾကတယ္။ ႏွစ္ဖက္မိဘေတြကလည္း သေဘာတူတယ္။ ဘယ္ေလာက္သာယာတဲ့ ဘဝႀကီးပါလဲ။ ျပည့္စုံ ေနမ်ိဳးက ရည္းစားရသြားေတာ့ အိမ္သိပ္မကပ္ဘူး။ တီေဌးကို ကြၽန္ေတာ္တေယာက္တည္း မူပိုင္လို ျဖစ္လာတယ္။ တီခိုင္ အျပင္သြားရင္ တီေဌးကို ျဖဳတ္တယ္။ ေလေျပလဲ သင္တန္းေတြတက္ေနတဲ့ အခ်ိန္ေပါ့။ တီေဌးလဲ အရွက္ကုန္ေနၿပီ။ သူက အေပၚမွာေနၿပီး ဖင္ထဲ လီးသြင္းတတ္ေနၿပီ။ တီေဌးကို အထူးကုေဆးခန္းတခုမွာ ကေလးမရေအာင္ လက္ေမာင္းထဲ ထည့္တဲ့ ကိရိယာေလး ထည့္ထားေပးလိုက္တယ္။ ၅ ႏွစ္ေလာက္ စိတ္ခ်လက္ခ်ကဲလို႔ ရေအာင္လို႔ပါ။ တီခိုင္ကေတာ့ အျပင္မွာပဲ အျဖဳတ္ခံပါတယ္။ ေဘာ္ဒီေတာင့္ေတာင့္ ညီအစ္မ ႏွစ္ေယာက္ကို ျဖဳတ္ေနရေပမဲ့ ၾကာေတာ့ ႐ိုးလာတယ္။ ေလေျပကလည္း တေန႔တျခား အေတာင္အလက္စုံၿပီး ဖြံ႕ၿဖိဳးလာတယ္။

ေယာက်္ားသဘာဝအရ ေလေျပကို ျဖဳတ္ဖို႔ စဥ္းစားတယ္။ ေလေျပက ကြၽန္ေတာ့္ကို ျမင္ရင္ ရွက္သလို ေၾကာက္သလိုနဲ႔။ ျဖဳတ္ၿပီးရင္ေတာ့ ရွက္ခ်င္မွ ရွက္မွာ။ တီေဌးတုန္းက သုံးတဲ့ ဆက္စီအတုေလး ေတာ့ က်န္ေသးတယ္။ ဒါေပမဲ့ မုဒိန္းမႈ ျဖစ္မွာေၾကာက္ရတယ္။ တီခိုင္လိုလဲ မၾကမ္းရဲ။ သူ႔ဟာသူ စိတ္ပါလာေအာင္ ျမႇဴဆြယ္ၿပီးလိုးရမယ္။ တီေဌးကို လိုးေနတဲ့အခ်ိန္ ေလေျပေရာက္လာရင္ ေခ်ာင္းၾကည့္မယ္။ ေခ်ာင္းၾကည့္ဖန္မ်ားလာရင္ သူလည္း စိတ္ပါလာမွာပဲ။ ကြၽန္ေတာ့္စိတ္ကူးေပါ့ေလ။ တကယ္တမ္းက်ေတာ့ စိတ္ကူးကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ဖို႔က မလြယ္လွ။ တီေဌးက ေလေျပသင္တန္းက ျပန္လာခ်ိန္နီးရင္ အျဖဳတ္မခံဘူး။ အခန္းတံခါးကိုလဲ သတိထားၿပီး ေလာ့ပုံမွန္ခ်တယ္။ တီခိုင္က်ေတာ့လည္း အျပင္မွာ ျဖဳတ္ရတာဆိုေတာ့ ဘာမွႀကံစည္လို႔မရဘူး။ ေနမ်ိဳးကို စည္း႐ုံးၿပီး ေလေျပကို ျဖဳတ္ဖို႔ ေျပာလည္းမရ။ သူ႔မွာ ေအးျမတ္ရွိေနၿပီးသား ျဖစ္ေနတယ္။

ေအးျမတ္က ေဘာျပားဘဝက သိပ္မသိသာေပမဲ့ မိန္းမလိုဝတ္ေတာ့ ႐ုပ္ထြက္တယ္။ ေနမ်ိဳး ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ျဖဳတ္ထားလဲမသိဘူး။ တင္ပါးက ရမ္းခါေနတာ။ ေအးျမတ္အိုးကို ျမင္တိုင္း အပ်ိဳစစ္ မစစ္ခြဲတဲ့ စာခ်ိဳးေလးကို သြားသတိရတယ္။ “အပ်ိဳစစ္တုံ တင္ပါးဆုံ နိမ့္တုံ ျမင့္တုံ ခုန္လိမ့္မည္” “အပ်ိဳမစစ္ ထိုကာတစ္ တင္ဆစ္ရမ္း၍ ခါလိမ့္မည္” ေအးျမတ္ကိုလဲ ျဖဳတ္ခ်င္မိတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူငယ္ခ်င္းအရင္းႀကီးမို႔ သစၥာေဖာက္ရာက်မယ္။ သူ၊ သူ႔အေမနဲ႔ သူအေဒၚကို စိတ္ႀကိဳက္လိုးေနခဲ့ၿပီးၿပီ။ သူ႔ခ်စ္သူေတာ့ ေရွာင္သင့္ပါတယ္။ အခုရက္ပိုင္းေတာ့ တီခိုင္လဲ သူ႔အမ်ိဳးသား ျပန္လာလို႔ ေနမ်ိဳးေတာင္ မေခၚဘဲ ခရီးထြက္သြားတယ္။ ေနမ်ိဳးကလဲ အိမ္မကပ္ဘူး။ ေအးျမတ္နဲ႔ပဲ အခ်ိန္ကုန္ေနတယ္ ထင္ပါရဲ႕။ တေန႔ေတာ့ မနက္ေစာေစာ တီေဌးကို ေစာက္ဖုတ္ တခ်ီ ဖင္ တခ်ီလိုးၿပီး အိမ္ကို ျပန္လာတယ္။

ဖြင့္ရက္မို႔ အေဖေရာ အေမပါ ႐ုံးသြားေနၾကပုံရတယ္။ အိမ္ေသာ့ဖြင့္ၿပီး ဝင္လာေတာ့ အေမ့ ဖိနပ္နဲ႔ တျခားဖိနပ္ တရံ ေတြ႕တယ္။ ဘယ္လိုပါလိမ့္လို႔ စိတ္ဝင္စားၿပီး အေမတို႔ အိပ္ခန္းနားသြားေခ်ာင္းတယ္။ အခန္း မေရာက္ခင္က အေမရဲ႕ ညည္းသံ ေယာက္်ားတေယာက္ရဲ႕ မာန္သြင္းသံ အသားခ်င္း ႐ိုက္သံေတြက ဆူညံေနတယ္။ အခန္းတံခါးက မဟတဟေလး။ ေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ အေမက ေလးဘက္ေထာက္လ်က္သား။ ေနာက္က လူက အေမ့ ခါးကို ကိုင္ၿပီး လီးကို ေဆာင့္ေဆာင့္သြင္းေနတယ္။ သူ႔လီးက အေမ့ခေရထဲ ဝင္ခ်ည္ ထြက္ခ်ည္။ သူ႔မ်က္ႏွာကို ျမင္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ေခါင္းတခုလုံး ခ်ာခ်ာလည္ သြားတယ္။ အေမ့ကို ဖင္လိုးေနတဲ့သူကေတာ့ … ၿပီးပါၿပီ။

Related Posts

“ညီမလေးရှေ့ကျတော့ရှက်နေတာပေါ့” “နောက်တော့ရိုးသွားမှာပါသင်းသင်းရယ်” “နောက်တော့တစ်မျိုးပေါ့”

About admin