ခင်ငြိမ်းလဲရိပ်မိလာတယ်။ တနေ့တော့ကျနော်နေမကောင်းတော့ရုံးကိုခွင့်တိုင်လိုက်တယ်

Unicode

ဇော်ထွန်းနိုင်ဆိုတဲ့ကျနော်ကအခုတစ် ကောင်ကြွက်ဖြစ်နေပြီ။ငယ်ငယ်ကတည်းကအမေဆုံးတယ်။ကျောင်းပြီးတော့အဖေဆုံးပါးသွားပြန်တယ်။လူ့လောကအလယ်မှာတစ်ယောက်တည်းကျန်နေတယ်။ပျင်းရိစရာအရမ်းကောင်းတယ်။ဒါတောင်မှအဖေကနေစ ရာအခန်းလေးတခန်းပေးထားခဲ့ပြီးပညာ လေးတတ်အောင်ကျောင်းထားပေးခဲ့လို့ပါ။တကယ်တမ်း တစ်ယောက်တည်းသမားဆိုတာကအကွပ်မရှိတဲ့ကြမ်း ပရမ်းဗတာလို့ပြောပေမယ့်ကျနော်အဲဒီလိုမနေခဲ့ဘူး။ဘာလို့မနေတာလဲမေးရင်ကျနော်မိမဆုံးမဖမဆုံးမလို့အပြောမခံနိုင်တာ။တကယ်စဉ်းစားကြည့်ရင်မိဘမရှိတော့တဲ့ကျနော်ကိုအဲဒီလိုပြောရင်မှန်နေတာလေ။ဆုံးမပေးမယ့်မိဘမှမရှိတော့တာ။ကျနော်သာဆိုးသွမ်းနေရင်ကျနော့်ဘဝကအချုပ်ထဲရောက်ရင်လည်းလာထုတ်ပေးမယ့်သူကမရှိဘူးလေ။အခုတော့ကျနော်လေတမလွန်ဘဝရောက်နေတဲ့မိဘတွေ စိတ်မပူစေရဖို့ဘဝကိုရိုးရိုးသားသားကြိုးစား ပြီးရပ်တည်တယ်။

အဖေအမေတို့ဆုံးမခဲ့တဲ့ ရိုးသားမှု့ဂုဏ်ကတသက်စားမကုန်ဆိုတာကို လက်တွေ့ကြုံရတော့တယ်။ကျနော်မှာနေ ထိုင်ဖို့အိမ်ရှိတယ်။အဲဒီအတွက်စိတ်မပူရဘူး၊ ဒါပေမယ့်ငွေမရှိဘူး။ကုမ္ပဏီတစ်ခုမှာအလုပ်ဝင်ရင်းကခင်ခင်ငြိမ်းဆိုတဲ့မိန်းကလေးနှင့်တွေ့ကြတယ်။ခင်ခင်ငြိမ်းကလည်းနယ်ကပဲအဆောင်မှာနေရင်းအလုပ်လာလုပ်တာပါ။ တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက်ဖေးမကူညီကြရင်းနီးစပ်လာခဲ့တယ်။ ကုမ္ပဏီကCEOကလည်းသဘောကျတယ်။ရိုးသားတဲ့အပြင်လုပ်ငန်းစီစဉ်တာကောင်းမွန်တဲ့အတွက်သူ ဌေးကလည်းချစ်တယ်။အစကတော့ ကျနော်ခင် ခင်ငြိမ်းအပေါ်ရိုးရိုးသားသားပဲခင်တယ်။စနောက်တာတော့ရှိတယ်။ခင်ငြိမ်းလဲဒီလိုပဲနေမှာပါ။ဒါပေမယ့်ခင်ငြိမ်းကကျနော့်အတွက်ဆိုရင်စေတနာပိုပါတယ်။ယောက်ကျားလေးကတစ်ယောက်တည်းဘဝဆိုတော့ကောင်းကောင်းချက်မစားနိုင်ဖြစ်သလိုပဲချက်ပြုတ်စားသောက်တတ်တာ။သူကတော့သူ့ဘာသာချက်ပြုတ်စားတတ်တဲ့အတွက်အမြဲပဲကျနော့်အတွက်ဟင်းပိုထည့်ခဲ့တယ်။

ခင်ငြိမ်း ဘာချ က်လာသလဲ” ကိုဇော် ကရောဘာချက်လာသလဲ “ကြက်ဥကြော်ပဲ” ထင်သားပဲ” အင်းလေငါလဲဒါပဲချက်တတ်တယ်” လာပါခင်ငြိမ်းမှာစုံတယ်၊ခင်ငြိမ်းအပိုချက်လာတယ်” ဟ့ခင်ငြိမ်းနင်ကကိုဇော့်အတွက်ပဲချက်လာသလား၊ငါတို့အတွက်မပါဘူးလား” CEOကလှမ်းစတယ်။ “အာဆရာကလည်းဆရာမှာကအစစအရာရာပြည့်စုံတယ်။ သမီးဟင်းဆရာဘယ်စားမလဲ””နင်ကမကျွေးချင်ရင်ဒီလိုပဲ””မဟုတ်ပါဘူးဆရာရယ်၊ဆရာစားချင်တာပြောခင်ငြိမ်းသေချာချက်လာပါ့မယ်””ဟားးးဟားးစတာပါခင်ငြိမ်းရာ၊ကိုဇော်ကိုပဲသေချာချက်ကျွေးလိုက်ပါ။ဒီကောင်ဟင်းကြည့်လိုက်ရင်ကြက်ဥကြော်ပဲ””ဟုတ်တယ်ဆရာရေ” “ကိုဇော် မင်းငါ့ဆီကဟင်းလာယူ၊မင်းအမလဲ မင်းအတွက်ပိုထည့်ပေးလိုက်တယ်””ဟုတ်ကဲ့ပါဆရာ” “ခင်ငြိမ်း နင်နှော်ငါမပြောမရှိနဲ့၊ကိုဇော်ကငါ တွေ့ဖူးတဲဝန်ထမ်းထဲမှာ တော်တဲ့လူထဲပါတယ်” “ဆရာကလည်းမြှောက်နေပြန်ပြီ””တကယ်ပြောတာ။

ဥက္ကဌကလည်းမင်းကိုမျှော့်လင့်ချက်ထားတယ်ကွ” “ဆရာရယ် ကျတော်ကဘာကောင်မှမဟုတ်ပါဘူး” “မဟုတ်ဘူးကိုဇော်မင်းကရိုးသားတယ်ထက်မြက်တယ်၊ငါတို့ကုမ္ပဏီအတွက်အားကိုးရတယ်””ကျေးဇူးပါဆရာရေ” ကျနော်CEOဆီကဟင်းသွားယူတယ်။သူကလည်းပိုပိုသာသာထည့်ပေးတယ်။ကျနော်ခင်ငြိမ်းဆီပြန်လာပြီး “ခင်ငြိမ်းစားတော့မလား””စားမယ်လေကိုဇော်” “အင်းစားလေ”ထမင်းဘူးတွေကိုဖွင့်လိုက်တယ်။ခင်ငြိမ်းကသူ့ထမင်းချိုင့်ထဲကဟင်းကိုကျနော့်ကိုအရင် ဦးချ ပြီး”ရော့ကိုဇော်စားလေ””စားပါ့မယ်ခင်ငြိမ်း “၊ခင်ငြိမ်းလဲစားလေ”ဟုတ်ကိုဇော်” ခင်ငြိမ်းဟာကျနော့်အပေါ်မှာအကိုကြီးတစ် ယောက်လိုတွယ်တာတယ်။ကျနော်လည်း ညီမတစ်ယောက်လိုခင်တယ်။ ဒီလောက်ပဲ လားဆိုတော့လည်းမဟုတ်ဘူး၊သဘောလည်း ကျပါတယ်။ခင်လေးရုပ်က အလှကြီးတော့မဟုတ် ပေမယ့်ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ကမဆိုးဘူး။ ချစ်စရာကောင်းပါတယ်။

အနီးကပ်မြင်ရတဲ့ ကျနော်တစ်ခါတလေလည်းခင်ငြိမ်းကိုကြိုက်ရင်မဆိုးဘူးလို့တွေးမိတယ်။ခင်လေးဆီကရတဲ့ကိုယ်သင်းနံ့လေးတွေ ကြောင့်တစ်ခါတစ်ခါလည်းရင်ခုန်တယ်။ကုမ္ပဏီကအကြိုအပို့ရှိတဲ့အတွက်ကားနှင့်အတူပြန်ရတယ်။အဲဒီအခါကျတော့လည်းခင်ငြိမ်းနှင့်ကျနော်ကပ်ပြီးထိုင်လေ့ရှိတယ်။နူးညံ့တဲ့သူ့ပေါင်လုံးအထိအတွေ့ကြောင့်တစ်ခါတစ်ခါလည်း ငပဲကတောင်တယ်။တဖြေးဖြေးနှင့်ခင်ငြိမ်းကိုကျနော်ကြိုက်လာတယ်။ခင်ငြိမ်းလဲရိပ်မိလာတယ်။ တနေ့တော့ကျနော်နေမကောင်းတော့ရုံးကိုခွင့်တိုင်လိုက်တယ်။ဖြစ်တဲ့ရောဂါကဆီးနည်းတာကစတာပဲ။ဆီးတစက်ထွက်ဖို့မျက်ရည်ကျလောက်အောင်ခံစားနေရတယ်။အိမ် သာထဲထိုင်ပြီးညည်းရသလိုထလာရင်လည်းတော်တော်ခံစားရတာ။ဘယ်လိုမှအပြင်မထွက်နိုင်ဘူး။တညလုံးအိပ်ရေးပျက်။လူလဲနုံးချိပြီးဖျားနေပြီ။ရေအများကြီးသောက်ပေမယ့်ဆီးကမသွားဘူးလေ။ရုံးကလည်းစိတ်ပူကြ တာပေါ့။တကိုယ်တည်းဆေးခန်းဘယ်လိုသွားမလဲဆိုပြီးတော့လေ။

ညနေရောက်တော့ကားရုံးကားနှင့်ခင်ငြိမ်းရောက်လာတယ် “ကိုဇော် ကိုဇော်”အခန်းတံခါးခေါက်သံနှင့် အတူခင်ငြိမ်းအသံကြားလိုက်ရတယ်။ ကျနော်အိပ်ရာကထပြီးအားတင်းပြီးတံ ခါးဖွင့်ပေးပြီး ထိုင်ခုံပေါ်ထိုင်လို က်တယ်”ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲကိုဇော်””အင်းဆီးလမ်းကြောင်းဘာဖြစ်လဲမသိပါဘူးခင်ငြိမ်းရယ်””အမ်”ခင်ငြိမ်းရှက်သွားတယ်။”ကိုဇော်ဆေးခန်းပြရအောင်””အင်း””အဝတ်အစားလဲလိုက်ကိုဇော်””အင်း”ကျနော်ထိုင်ရာကထပြီးလမ်းလျောက်မယ်လုပ်တော့နည်းနည်းယိုင်သွားတယ်။”အို့ ကိုဇော်” ခင်ငြိမ်းကျနော့်ကိုလှမ်းဖက်လိုက်ပြီးထိန်းတယ်။ကျနော်လည်းခင်လေးပုခုံးလှမ်းဆွဲလိုက်ပြီး”ရတယ် ခင်ငြိမ်းရပြီ” “မရဘူးပြန်ထိုင်၊ခင်ငြိမ်းယူပေးမယ်”ခင်ငြိမ်းကကျနော့်ကိုထိုင်ခုံပေါ်ပြန်ထိုင်ခိုင်းကာအဝတ်ဗီဒိုကိုသွားဖွင့်ပြီး ပုဆိုးနဲ့အင်္ကျီယူလာတယ်။ကျနော်လည်းလည်းခင်လေးဆီကယူကာအင်္ကျီအရင်လဲလှယ်လိုက်ပြီးမတ်တပ်ရပ်ဖို့ထိုင်ခုဲလက်ရမ်းကိုအားယူကာ ထတယ် ခင်လေးက လာထိန်း တယ်။

ပုဆိုးကိုခေါင်းကပဲစွပ်ချကာအောက်ကပုဆိုးကိုချွတ်ချတယ်။ခင်လေးတဖက်လှည့်နေတယ်။”ခင်ငြိမ်းတစ်ခုလိုသေးတယ်””ဘာလဲကိုဇော်””အတွင်းခံ””အင်းးအင်းဟုတ်”ခင်ငြိမ်းရှက်ရှက်နှင့်ကျတော့်အတွင်းခံဘောင်းဘီသွားယူလာပြီး”ရပြီကိုဇော်”ကျနော်ခင်ငြိမ်းမျက်နှာကြည့်တော့ မျက်နှာလေးနီရဲနေတာပဲဗျာ။ချစ်သူတောင်မထားဖူးတဲ့ခင်လေးကျနော့်အတွင်းခံဘောင်းဘီကိုအပျိုလေးတန်မဲ့ယူပေးရရှာတယ်လေ။ကျနော်ခင်ငြိမ်းဆီကအတွင်းခံဘောင်းဘီယူပြီးထိုင်ခုံပေါ်ပြန်ထိုင်ကာခြေထောက်ကစွပ်တယ်။ ဒူးကျော်သွားမှပြန်ရပ်ရပြန်တယ်။ခင်ငြိမ်းလည်းပြန်ထိန်းရတယ်။ကျနော်ပုဆိုးကိုပြန်ဖြေပြီးပုဆိုးစကိုပါးစပ်နှင့်ကိုက် ကာဘောင်းဘီဆွဲတင်ရတယ်။ပြီးတော့ပုဆိုးပြန်ဝတ်ပြီး “ရပြီခင်ငြိမ်း” လာသွားမယ်ကိုဇော်”ခင်ငြိမ်းကကျနော်ကိုတွဲပြီးအိမ်ပေါ်ကနေဆင်းရတယ်။လှေကားရောက်တော့ခင်ငြိမ်းပုခုံးကိုဖက်ပြီးအောက်ကိုဆင်းရတယ်။အပြင်ရောက်တော့ခင်ငြိမ်းကားမားကိုလှမ်းခေါ်တယ်။

ကားသမား ကကျနော့်ကိုတွဲခေါ်ပြီးကားပေါ်ထိုင်ခိုင်းကာကားနှင့်ဆေးခန်းသွားလိုက်ရတယ်။ဆေးခန်းရောက်တော့လူတွေကများနေတယ်”ဦးလေးပြန်ချင်ရင်ပြန်တော့” ခင်ငြိမ်းကဘယ်လိုပြန်မလဲ” သမီးကိုဇော်ကို့ Taxiနှင့်လိုက်ပို့ပြီးပြန်မယ်” “အေးသမီးငါဆေးခန်းပြပြီးတဲ့အထိစောင့်ရင်နောက်တနေရာသွားဖို့နောက်ကျမှာစိုးလို့နှော်” ရတယ်ဦးလေးပြန်ပြန်” ခင်ငြိမ်း ကိုဇော့်ကိုကြည့်ပြီးသနားမိတယ်။ပြုစုစောင့်ေ ရှာက်မယ့်သူမရှိဘဲနေမကောင်းဖြစ်နေတာ။အပြင်လဲမထွက်နိုင်တော့ဘယ်လိုစားသောက်နေမလဲစိုးရိမ်လာတယ်။အခုလည်းကြည့်လေလူတွဲပြီးမှထနိုင်ထနိုင်တာ။ကိုဇော်ကိုတွဲ ရင်ကိုဇော်ကလှမ်းဖက်ထားရင်ခင်ြင်မ်းရင်တွေခုန်နေတာ။ကိုဇော်ကိုသနားစိတ်တွေဝင်မိနေတယ်။ဆေးခန်းမှာတစ်နာရီလောက်စောင့်ပြီးမှအထဲဝင်ရတယ်။ခင်ငြိမ်းအထဲထိဝင်ကာကိုဇော်ကိုလိုက်ပို့တယ်။ကုတင်ပေါ်မှာကိုဇော်ကိုလှဲခိုင်းထားလိုက်တယ်။ ”ကဲ ခင်များယောက်ျားဘာဖြစ်လာတာ” “ရှင် “။

ဆရာဝန်က “ဘာဖြစ်လာသလဲမေးတာပါ””ဟို ဟို””ဟောဗျာကိုယ့်ယောကျ်ားဘာဖြစ်မှန်းမသိတာလား” “ဆရာ သူက ကျနော့မိန်းမမဟုတ်ဘူး၊ကျနော့ ညီမလေးပါ””ဆောရီးဆောရီး၊ဘာဖြစ်တာလဲ” “ဆီးသွားမရလို့ပါ””အင်းဆီးသွားတိုင်းလိင်တံတလျောက် အောင့်နေတာပေါ့””ဟုတ်တယ်ဆရာ””အင်း ဆေးပေးလိုက်မယ်။ဆီးလမ်းကြောင်းပိုးဝင်တယ်ထင်တယ်။ဒါမှမဟုတ်ရင်ကျောက်ကပ်ကြောင့်လားမသိဘူး၊ဆီးစစ်ရမယ်””ဟုတ်ကဲ့ဆရာ””ခင်များကြည့်ရတာအရမ်းပင်ပန်းနေတာဖြစ်တာကြာပြီလား””မနေ့ကစဖြစ်တာ””အင်းအခုဖျားနေတာပဲ””ဟုတ်ကဲ့ဆရာ””အခုဆီးဆေးပေးမယ်၊သောက်လိုက် ၊ပြီးရင်ဆီးနမူနာယူရမယ်။ဟိုဘက်မှာtoilet ရှိတယ်။အဲဒါပေးပြီးရင်သွားလို့ရပြီ””ဟုတ်ကဲ့ဆရာ” ဆီးမသွားနိုင်ပါဘူးဆိုတဲ့လူကိုဆီးစစ်ခိုင်းနေတယ်။ဒုက္ခပါပဲ”ဆရာဝန်ပေးတဲ့ဆေးယူပြီးသောက်တယ်။ပြီးမှအပြင်ကိုထွက်ပြီးခနနေတယ်။ဆယ့်ငါးမိနစ်လောက်ကြာတော့ဆီးသွားချင်လာပြီ။

ဘယ်လိုသွားမလဲဗျာ”ကိုဇော် ဆီးသွားချင်ရင်ပြောနှော်””သွားချင်နေပြီခင်ငြိမ်းကိုအားနာလို့””ရတယ်ကိုဇော်ကျန်းမာရေးကအဓိကပဲလေ” “အင်းလိုက်ပို့ပေး”ခင်ငြိမ်းကိုတွဲပြီးလိုက်ပို့ခိုင်းရတယ်။ပြသနာကအဲဒီမှာစတွေ့ပြီလေနံရံမှာရှိတဲ့လက်ကိုင်တန်းကိုလှမ်းကိုင်လိုက်ပြီး”ခင်ငြိမ်းဗူးပေး”ခင်ငြိမ်းဆီးနမူနာယူမယ့်ဗူးပေးတယ်။ တဖက်ကတန်းကိုင်ပြီးပုဆိုးကိုမတင်တယ်ဗူးထဲဆီးသွားမယ်လုပ်တော့အဆင်မပြေ”ကိုဇော်ရလား” အပြင်ကနေပြီးခင်ငြိမ်းမေးတယ်”သွားလို့မရဘူး” “ခင်ငြိမ်းဘာလုပ်ပေးရမလဲ””.လီးကိုကိုင်မနိုင်ဘူးဖြစ်နေတယ်..”ဘယ်လိုပြောရမလဲဗျာ”ခင်ငြိမ်းဝင်ခဲ့မယ်” “အဆင်မပြေဘူးမလား””ဟုတ်တယ်””ခင်ငြိမ်းဘယ်လိုလုပ်ပေးရမလဲ””ဗူးထဲထည့်မရတာခင်ငြိမ်း””အင်း “ခင်ငြိမ်း လဲရှက်သွားတယ်။ရှက်ရှက်နှင့်ပဲခင်ငြိမ်းပြောရတော့တယ်။”ဘယ်လိုလုပ်ပေးရမလဲကိုဇော်ခင်ငြိမ်းလုပ်ပေးမယ်” “အားနာတယ်ခင်ငြိမ်းရယ်၊တန်းမကိုင်ရင်လဲမှာ၊ကိုင်တော့လဲဗူးနှင့်တေ့မရဘူး။

တေ့ပြီးသွားမှရမှာ”အင်းအင်း ခင်ငြိမ်းလုပ်ပေးပါ့မယ့်”ခင်ငြိမ်းကိုဇော့်နောက်ကနေဖက်ပြီးဗူးကိုတဖက်ကကိုင်ကာကိုဇော်လီးကိုစမ်းလိုက် တယ်။လက်ကလည်းတုန်တုန်ယင်ယင်ဖြစ်နေတယ်။ကိုင်လိုက်တော့ပျော့ပျော့လေးစမ်းပြီးဗူးလေးအဝကိုတေ့တယ်”တည့်တည့်မကျဘူး””ဒုက္ခပါပဲ”ခင်ငြိမ်းစိတ်ထဲတွေးရင်းနောက်တော့မထူးဘူးဆိုပြီးကိုဇော့်ရှေ့သွား ကာအသေအချာကိုင်ပြီးတေ့ပေးလိုက်ရတယ်။ အရွယ်ရောက်ပြီးသားယောက်ကျားလေးတစ်ယောက်ရဲ့လီးကိုခင်ငြိမ်းအခုမှမြင်ဖူးတာ။ခလေးတွေနှင့်ယှဉ်ရင်တော်တော်ကြီးတယ်လို့တွေးမိပြီးစိတ်ထဲရှက်သလိုကြီးဖြစ်သွားမိတယ်၊မြင်ဖူးရုံမကအပျိုလေးတန်မဲ့လီးကိုကိုင်ပြီးဗူးထဲတေ့ပေးရသေးတယ်။ကျနော်လည်းလီးကိုခင်လေးကိုင်တော့တစ်မျိုးခံစားလိုက်ရတယ်။ လူရောလီးရောနေ မကောင်းလို့သာလီးကမတောင်တယ်။မဟုတ်လို့ကတော့ခင်ငြိမ်းရဲ့နုးညံ့တဲ့လက်ထဲလီးကမြွေဟောက်တကောင်လိုဖြစ်နေမှာပါ။

ဆီးနည်းနည်းသွားလိုက်တယ်။”ရပြီခင်ငြိမ်း” “ဟုတ်ကဲ့ “ခင်ငြိမ်းလေသံတမျိုးဖြစ်နေမှန်းသိတယ်။ ကျနော်လည်းဆီးနည်းနည်းသွားတယ်”ရပြီခင်ငြိမ်းပြီးပြီ” “ဟုတ်ကိုဇော်”ခင်ငြိမ်းကျနော့်ကိုတွဲပြီးအပြင်ပြန်ထွက်တယ်။အိမ်သာခန်းကတွဲပြီးထွက်လာတော့ဆေးခန်းရှိလူတွေကြည့်နေကြတယ်၊ခင်ငြိမ်းတော့ခေါင်းငုံလျက်ပဲ။ထိုင်ခုံပေါ်မှာကျနော့်ကိုချထားပြီးဆီးဗူးသွားပေးကာ။အပြင်ဖက်မှာ ကားထွက်ငှားတယ်။ပြီးတော့ကျနော့်ဆီပြန်လာကာကျနော့်ကိုတွဲပြီးကားဆီပြန်သွားကာအိမ်ပြန်ခဲ့ကြတော့တယ်။အိမ်ရောက်တော့ကျနော်ဆီးသွားလိုက်ရတဲ့တွက်အဖျားသက်သာလာတယ်”ကိုဇော်သက်သာရဲ့လား””အင်းသက်သာတယ်””ဘာစားမလဲကိုဇော်..ခင်ငြိမ်းလုပ်ပေးမယ်” “ရတယ်ခင်ငြိမ်း””ဆေးသောက်ဖို့တစ်ခုခုစားရမယ်လေ” “အင်း”ကျနော့်အပေါ် ကြင်ကြင်နာနာလုပ်ပေးနေတဲ့ ခင်လေးကိုကြည့်ပြီးကျနော်ချစ်မိသွားပြီလေ”ခင်ငြိမ်း” “ရှင်””ခင်ငြိမ်းကိုကျနော်ချစ်တယ်”။

ရှင် ကိုဇော် “ခင်ငြိမ်းကိုလက်ထပ်ပါရစေ””ကိုဇော်ရယ်” “ခင်ငြိမ်းရောကိုဇော့်ကိုချစ်တယ်မလား” “အာ…ကိုဇော်ကလည်း”ခင်ငြိမ်းသူ့လက်တွေကိုသာငုံကြည့်နေတယ်ကျနော်ခင်ငြိမ်းကိုလှမ်းဖက်လိုက်ပြီးနဖူးကို နမ်းလိုက်တယ်”ဟွန့် လူနာနှော်””လူကသာနာတာပါချစ်တာ နှင်မဆိုင်ဘူးလေ။ ချစ်တယ်မလားခင်ငြိမ်း””အင်း ချစ်ပါသတဲ့ရှင်”ကျနော်ခင်ငြိမ်းပါးပြင်ကိုနေရာအနှံ့နမ်းလိုက်တော့တယ်။”ဟွန်း အရမ်းကဲတယ်””ချစ်လို့ကဲတာပါ” “ခစ် ခစ် ခစ်””ခင်ငြိမ်း ဒီနေ့မပြန်နဲ့တော့””အမ် ဘယ်လိုဖြစ်မလဲ””မောင့်ကိုပစ်ထားမှာလားခင်ငြိမ်း” “မောင်တဲ့လားရှင်””မောင်လို့ပဲခေါ်ပါအဲဒီအသံလေးကြားချင်လို့””ဟင်းနှော်တကယ်ဆို ကိုကိုလို့ပဲခေါ်ရမှာ” “မောင်ကအငယ်လုပ်ချင်လို့ပါ””သွား လူလည်ကြီး” “ခေါ်လေမောင်လို့””အင်းပါမောင်ရယ်ခင်ငြိမ်းမောင့်အတွက်စားစရာစီစဉ်လိုက်ဦးမယ်”ခင်ငြိမ်းထပြီးစားစရာစီစဉ်ပေးတယ်။သူစီစဉ်ပေးတဲ့စားစရာကိုကျနော်ကခွံ့ကျွေးခိုင်းတယ်။

”မောင်ကတကယ်ကလေးလေးလုပ်ချင်တာပေါ့” “အင်းလေ လက်ထပ်ပြီးကလေးမယူခင်ထိမောင်က ခလေးပဲ””ဟွန်း သိပ်ဆိုးတဲ့မောင်” အဲဒီနေ့ကခင်လေးအဆောင်မပြန်ပဲကျနော်ဆီမှာပဲအိပ်လိုက်တယ်။ယူနီဖောင်းချွတ်ပြီးကျနော့်အဝတ်အစားတွေလဲဝတ်ပြီးနေတယ်။ကျနော်ကတော့ဂိနေတဲ့အတွက်ဘာမှမလုပ်ဖြစ်ပေမယ့်ခင်လေးကိုကျနော့်ရင်ခွင်မှာပဲထား ကာအတူအိပ်လိုက်တယ်။အဖြေရပြီးအတူအိပ်နေရပေမယ့်လူနေမကောင်းလီးနေမကောင်းတဲ့အတွက်ကျနော်ငြိမ်နေရတာပါပဲလေ။နောက်န့မနက်ခင်ငြိမ်းရုံးပြန်တက်တယ်။ရုံးကပြန်ရင်ကျနော့်ဆီပဲလာတယ်။သူအဆောင်ပြန်သွား တယ်။နောက်ရက်ရုံးပိတ်ရက်ရတော့ကျနော်နားရတယ်။ရောဂါကပျောက်ပြီ။ဒါပေမယ့်ရုံးကနားခိုင်းလို့ရုံးမတက်ဖြစ်ဘူး။လူကရောဂါပျောက်ပေမယ့်တစ်ခုကရောဂါတစ်ခု ကပိုလာတယ်။ဘာလဲဆိုတော့ကြင်နာယုယခြင်းခံချင်တဲ့ရောဂါ။တစ်ယောက်တည်းနေပြီးမှခင်ငြိမ်းရဲ့အကြင်နာအယုယကြောင့်ဖြစ်လာတဲ့ရောဂါ။

ခင်ငြိမ်းကိုအရမ်းတွေ့ချင်တယ်။ခင်ငြိမ်းဆီကိုဖုန်းဆက်လိုက်တယ်”ခင်ငြိမ်း” “ပြောလေ ကိုဇော်””အာ ဘာကိုဇော်လဲ၊မောင်လို့ခေါ်လေ” “အာကိုဇော်ကလည်းလူတွေရှိတယ်””လက်ထပ်မယ့်လူတွေပဲကွာ ၊လူတွေသိလေပိုကောင်းလေပေါ့””ခစ် ခစ် ခစ်” “အရမ်းပိုတယ်နှော်””မပိုပါဘူးခင်ငြိမ်းရယ်မောင်လွမ်းလို့” “တော်ပြီကွာအလုပ်တွေရှိသေးတယ်””ခင်ငြိမ်းနှော်မောင် နေကောင်းလားတောင်မမေးဘူး””နေကောင်းသွားပြီပဲကို” “မကောင်းသေးဘူး ပြန်ဖြစ်နေပြီ””ဟယ်တကယ်လား” “လိမ်စရာလားခင်ငြိမ်းရာ””အင်းအဲဒါဆိုခင်ငြိမ်းရုံးဆင်းရင်လာခဲ့မယ်””အင်းမောင်မျှော်နေမှာ”ခင်ငြိမ်းကိုလိမ်ခေါ်လိုက်တယ်။ခင်ငြိမ်းညနေရောက်တော့ခင်ငြိမ်းရောက်လာတယ်။တံခါးထဖွင့်ပေးပြီးခင်လေးကိုအိပ်ခန်းထဲခေါ်ခဲ့တယ် “မောင်အပြင်မှာထိုင်မယ်လေ””မောင်မထိုင်ချင်ဘူးကွာ၊ထိုင်နေရာတာညောင်းလာပြီ””အင်းပါမောင်”ခင်ငြိမ်းကိုကုတင်ပေါ်ထိုင်ခိုင်းပြီးတော့ခင်ငြိမ်းကိုဖက်ကာနမ်းလိုက်တယ်။

“နေမကောင်းဘူးဆို””ခင်ငြိမ်းနဲ့တွေ့တော့ပျောက်ပြီလေ” “ဟွန်းသိပ်တတ်တယ်””ချစ်လို့ပါခင်ငြိမ်းရယ်” ပြောရင်းနဲ့ခင်လေးနှုတ်ခမ်းကိုစုပ်နမ်းလိုက်တယ် “ပြွတ် “”အွန်း အင်းဟင်းးး””မောင် မဆိုးနဲ့ကွာ” “ဆိုးမှာပဲ” ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်””အင်းးဟင်းးယားတယ်မောင်” ခင်ငြိမ်းမှာတပြောရင်းနှင့်ကိုကျနော်ခင်ငြိမ်းရဲ့လည်တိုင်ကျော့ရှင်းရှင်းလေးကိုစုပ်ယူလိုက်တယ်စတစနဲ့နယ်ကျော်လာတဲ့မောင့်ကြောင်ရင်တွေမောဟိုက်နေတယ်။မောင်ကခင်ငြိမ်း နောက်ကျောကိုအသေအချာပွတ်ပြီးနမ်း နေတော့အနမ်းမခံဖူးသေးတဲ့ခင်လေးရင်တွေခုန်ပြီးတုန်နေတာပေါ့။ကျနော်လည်းတစထက်တစပိုပြီးရဲတင်းလာတယ်။ခင်ငြိမ်းအင်္ကျီဇက်ကိုအပေါ်ဆွဲတင်လိုက်ပြီးဘရာချိတ်ကိုဖြုတ်ချလိုက်တယ်”မောင်တော်ပြီကွာမဆိုးနဲ့တော့” ခင်ငြိမ်းအကှႌနောက်ကျောကိုအတင်းဖိပြီးတားမြစ်တယ်။ “အရမ်းချစ်တယ်ခင်ငြိမ်းရယ်”ကျနော်ခင်ငြိမ်းကိုအိပ်ရာပေါ်တွန်းလှဲလိုက်ပြီးခင်လေးအင်္ကျီကိုအပေါ်တွန်းတင်လိုက်တယ်။

ခင်လေးရဲ့နို့စိုင်ထွားထွားတွေကလျှံထွက်လာတယ် “အိုးမောင်နှော်”ကျနော်ခင်လေးနို့တွေကိုတပြွတ်ပြွတ်စို့လိုက်တယ်။နို့ဝန်းလေးတွေကိုငုံလိုက်ပြီးနိုးသီးခေါင်းပြူပြူလေးတွေကိုလျှာနှင့်ဝိုက်သိမ်းလိုက်တဲ့အခါ”ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် “”အာ့မောင်နှော်အင်းဟင်းးဟင်းး၊လွှတ်ပါမော င်ရယ်၊မကောင်းပါဘူးကွယ်””မရဘူးကွာဒီနေ့ချစ်မယ်ခင်ငြိမ်းအဆောင်မပြန်ရတော့ဘူး””မောင်ကလည်းကွာ ခင်ငြိမ်းတို့လက်မှတ်မထပ်ရသေးတဲ့ဟာကို” “မနက်ဖြန်ရုံးမှာပြောလိုက်မယ်။ဝါမဝင်ခင်လက်ထပ်ဖို့စီစဉ်လိုက်မယ်လေ””အင်းလက် ထပ်ပြီးမှလေ””မရဘူးကွာ ဒီနေ့မောင်နှင့်အတူနေရမယ်”ခင်ငြိမ်းမောင့်ကိုမပြောတော့ပေ။ခင်ငြိမ်းလည်းမိန်းမသား၊ဆိပ်ကွယ်ရာမှာချစ်ရသူနှင့်အတူနေမယ်ဆိုတဲ့စကားကြားလိုက်တဲ့အခါခင်ငြိမ်းစိတ်တွေလဲယိမ်းယိုင်ခဲ့တယ်။ရင်တလှပ်လှပ်ခုန်ပြီးပိပိမှာစိုလာခဲ့တယ်။မောင်ကခင်ငြိမ်းနို့ကိုတလှည့်စီစို့ပေးတော့တချက်တချက်စိတ်က ထိန်းမရအောင် ဖြစ်လာကာမောင့် အလိုကျြ ဖစ်သွားရပြီ။

မဖြစ်လို့ခံနိုင်ရိုးလားနို့ကိုစို့ပြီးစ ကပ်ကြားကတေလက်လျှိုသွင်းပြီးခင်ငြိမ်းရဲ့အဖုတ်ကိုအတွင်းခံပေါ်ကပွတ်ပေးနေတော့ခံလေးစိတ်တွေထိန်းမရနိုင်ဖြစ်သွားရတယ်။ကျနော်ခင်ငြိမ်းနို့တွေကိုတပြွတ်ပြွတ်စို့နေသလိုကျနော်ရဲ့ငယ်ပါကမာပြီးခင်ငြိမ်းရဲ့ပေါင်ကိုထိုး မိနေတယ်လေ။ခင်ငြိမ်းရဲ့ပေါင်ကိုလျှာလာထိနေတဲ့မောင့်ရဲ့လီးကြောင့်ခင်ငြိမ်းရဲ့စိတ်ကိုလာဆွပေးနေတယ်။ခင်ငြိမ်းမှာတဖြေးဖြေးနှင့်အဖုတ်ထဲအရည်တွေစိုရွှဲလာပြီလေ “ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်””အာ့ အင်းဟင်းးဟင်းးးမောင်ရယ်” မောင့်ရဲ့နို့စို့ပြီးလိင်စိတ်ကိုနိုှးဆွပေးမှု့ကြောင့်ခင်လေးမှာတဖြေးဖြေးနှင့်ညည်းတွားမိတယ်။ အတွင်းခံကြားထဲရောက်လာတဲ့လက်ကခင်ငြိမ်းရဲ့အဖုတ်အကွဲကြောင်းစမ်းပြီးကလော်ပေးတော့ခင်လေးရဲ့စောက်စိကာမဖူးလေးကို ထိပေးမှု့ကြောင့်ခင်ငြိမ်းမှာစိတ်ကတဖြေးဖြေးနှင့်စိတ်ပါလာပြီးမောင့်ရဲ့ကြင်နာမှု့ကိုသာလိုချင်သလိုဖြစ်နေပြီ။ ကျနော်လည်းခင်ငြိမ်းရဲ့အတွင်းခံကိုဆွဲချွတ်လိုက်တော့ခင်ငြိမ်းလဲသူ့ရဲ့ဖင်ကိုကြွပေးတယ်။

ကျနော်လည်းခင်ငြိမ်းရဲ့ပေါင်ကြားကိုလှမ်းကြည့်တော့မို့ဖောင်းနေတဲ့ဆီးခုံမို့မို့လေးနှင့်စေ့ကပ်ပူးပြီးအရည်တွေထွက်နေတဲ့ပိပိနှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကိုတွေ့လိုက်ရတယ်။ကျနော်လည်းစိတ်ထဲအားမရဖြစ်လာပြီမို့ခင်ငြိမ်းရဲ့အဖုတ်ကိုလျှာအပြားလိုက်လုပ်ကာနမ်းလိုက်ပါတော့တယ်။”အို့ မောင် အာ့၊မလုပ်နဲ့ မောင်” ကျနော်ခင်ငြိမ်းပြောစကားနားမထောင်ပါဘူး လုပ်စရာရှိတာဆက်လုပ်တယ်။စိတ်ကလည်းထန်နေတာ့မို့ခင်ငြိမ်းရဲ့အဖုတ်ကိုဖိပြီးနမ်းလိုက်တယ်ခင်ငြိမ်းအရမ်းလန့်သွားတယ်။ထင်မထားတဲ့မောင့်ရဲ့အပြုအမူကြောင့်လေ။အဖုတ်ထဲတိုးဝင်လာတဲ့မောင့်ရဲ့လျှာကြီးကြောင့်တချက်တွန့်ကာတားမြစ်လိုက်ပေမယ့်မောင်ကဆက်ပြီး ယက်နေတာကြောင့်မောင့်ဆံပင်ကိုကိုင်ပြီး “မောင်အဲဒီလိုမလုပ်ပါနှင့်မောင်ရယ်” “ခင်ငြိမ်းရရ်မောင့်ကိုခွင့်ပြုပါကွယ်” “မရဘူးမောင်ဖုန်းကံတွေနိမ့်မယ်လေ” “ခင်ငြိမ်းရယ်မောင်ခင်ငြိမ်းဟာလေးမှဒီလိုမလုပ်ပေးရင်ခင်ငြိမ်းလုပ်ပေးတာမောင်ခံစားရတော့မလဲ”။

မလုပ်နှင့်တော့လေမောင် ၊မောင်လုပ်စေချင်ရင်ခင်ငြိမ်းလုပ်ပေးပါ့မယ်” “တကယ်လားခင်ငြိမ်း””တကယ်ပါမောင်””အရမ်းချစ်တာပဲခင်ငြိမ်းရယ်””ခင်ငြိမ်းလည်းမောင့်ကိုချစ်လို့အရဲစွန့်လုပ် ပေးတာပါ”ခင်ငြိမ်းအပေါ်တက်ပြီးကျနော်ခင်ငြိမ်းနှုတ်ခမ်းကိုနမ်းလိုက်တယ်.””ပြွတ်”ခင်ငြိမ်းလည်းပြန်နမ်းလိုက်တယ်။မောင့်ကိုခင်ငြိမ်းအဖုတ်မယက်စေချင်ဘူး။ မောင်တစ် ယောက်ဖုန်းကံနိမ့်မှာမလိုလားဘူးလေကျနော်လည်းခင်ငြိမ်းကိုနမ်းပြီးတော့”ခင်ငြိမ်း မောင့်ဟာနမ်းပေးပါလား” “နမ်းပေးပါ့မယ်မောင်”ကျနော်ပက်လက်လှန်အိပ်လိုက်တယ်။ခင်ငြိမ်းလည်းကျနော့ဘေးထထိုင်ပြီးကျနော့်လီးကိုကိုင်ကာနမ်းကြည်ွပြီးမှစငုံလိုက်တယ်။”ပြွတ် ပြွတ်” “အာ့ အိုးး အရမ်းကောင်းတယ်ခင်ငြိမ်းရယ်” ခင်ငြိမ်းကိုဒီလိုပဲပြောရမှာပဲတကယ်ကအဲဒီလောက်မကောင်းဘူး၊ခင်ငြိမ်းက လီးကိုစုပ်ရုံပဲစုပ်တတ်တယ်။ “အင်းအင်းးးဟင်းးးးရှီး”းခင်ငြိမ်းမောင်ကအရမ်းကောင်းတယ်ဆိုလို့ကြိုးစားပြီးစုပ်နေရတာ။

မောင့်လီးကဟိုတနေ့ကနှင့်လုံဎဝမတူဘူး၊လီးကအရမ်းကြီးလာသလိုပိုလည်းရှည်တယ်။ကိုယ့်အဖုတ်တောင်ခံနိုင်မလားတွေးမိတယ်။တွေးရင်းနှင့်ပိပိထဲကအရည်စီးထွက်တယ်။ ခင်ငြိမ်းရဲ့အာငွေ့နှင့်လျှာရဲ့စုပ်အားကြောင်ွ့ကျနော့်လီးကမတရားတောင်လာတယ်။ အကြောတွေပျိုင်းပျိုင်းထနေတာ။ကျနော်ခင်ငြိမ်းခေါင်းကိုအသာလေးကိုင်ပြီးလီးကိုရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လုပ်လိုက်တယ်။ခသ်ငြိမ်းလုပ်ပေးတာနှင့်အားမရပါဘူး။နောက်မှတဖြေးဖြေးသင်ပေးရမှာပါ။လီးလည်းအဆမတန်တောင်နေပါပြီ။ခင်ငြိမ်းစောာက်ဖုတ်ကိုလက်နှင့်နှိုက်လိုက်တယ်။စိုရွှဲနေတယ့်အဖုတ်ကိုတွေ့ပြီးလိုးရန်ဆုံးဖြတ်ကာ “ခင်ငြိမ်းမောင်လိုးတော့မယ်””ဟွန်းမောင်နှော်အပြောပက်စက်တယ်””ဟီးခင်ငြိမ်းကလဲကွာမောင်လိုးချင်အားကြီးပြီး ပြောမိတာပါ””အင်းပါမောင်”ခင်ငြိမ်းကကျနော်လိုးဖို့ရာအိပ်လိုက်ပြီးပေါင်ကားပေးတယ်။ကျနော်လည်းခင်ငြိမ်းပေါင်ကြားဒူးထောက်ကာလီးကိုစောက်ဖုတ်ဝတေ့ပြီးလိုးလိုက်တယ်”ဗျိ ဗျိ ဗြစ် ဗြစ် “ ။

“အာ့မောင်ဖြေးဖြေးကွာအောင့်တယ်” အဖုတ်ဝကအရမ်းကိုကျဉ်းတယ်။ ကျနော်လီးမဆံ့မပြဲတိုးဝင်သွားတဲ့အတွက်ခင်ငြိမ်းလန့်ဖျန့်ကာတားလိုက်တာပါ” ကျနော်ဆက်ပြီးမသွင်းသေးဘဲခင်ငြိမ်းနို့ကို တပြွတ်ပြွတ်မြည်အောင်ကုန်းစို့ကာခင်ြငိမ်းရဲ့စိုးရိမ်စိတ်ကိုလျှော့ချလိုက်တယ်။ ခင်ငြိမ်းလည်းမောင့်ကိုတားမရဘူးဆိုတာသိတယ်လေ။လီးကြီးကခင်ငြိမ်းအဖုတ်ထဲတိုးဝင်နေတယ်။ခင်ငြိမ်းအဖုတ်ကအတွင်းသားတွေလည်းလှုပ်နေပြီးမောင့်လီးကိုကြောက်ကြောက်နဲ့ညှစ်မိနေတယ်။မောင်ကဆက်မသွင်းသေးပဲနို့တွေကိုတပြွတ်ပြွတ်စို့နေပြန်ပြီ။နာကျင်မှု့တွေသက်သာလာပြီးမောင့်ရဲ့လီးကိုညှစ်နေတာကိုဖြေလျော့မိ တယ်။ဝေဒနာထက်ကာမအရသာထူးကိုတွေ့လာရတဲ့အတွက်အလိုလိုညည်းမိတယ်။ခင်ငြိမ်းဖီလ်းလင်ပြန်ရပြီဖြစ်တဲ့အတွက်တဝက်တပျက်ဝင်နေတဲ့လီးကိုဖြေးညင်းစွာထိုးသွင်းလိုက်တယ်။”ဗျစ် ဗျစ် ဖောက် “”အာ့ အိုး မောင်” ကျနော်သိပြီလေခင်ငြိမ်းရဲ့အပျိုမှေးကိုကျနော့်လီးကထိုးခွဲခဲ့ပြီခင်ငြိမ်းနာသွားမှန်းလဲသိတယ်။

ဒီတော့ဆက်မလိုးပဲရပ်ကာနို့ကိုဆက်စို့ပေးလိုက်တယ်”မောင်ရယ်အရမ်းနာတယ်””ခနဆိုသက်သာသွားမှာပါ”ကျနော်နို့ကိုတပြွတ်ပြွတ်စို့လိုက်တယ်။ခင်ငြိမ်းသက်သာလောက်ပြီဆိုမှ “ခင်ငြိမ်းမောင်ဆက်လုပ်မယ်နှော်””အင်းပါမောင်” ကျနော်ခါးမတ်လိုက်ကာခင်ငြိမ်းခါးကိုလှမ်းဆွဲပြီးတချက်ချင်းအဝင်အထွက်ကိုပုံမှန်လေး လုပ်လိုက်တယ်။လီးဒစ်ကခင်ငြိမ်းအဖုတ်ကို ပွတ်ဝင်ပွတ်ထွက်နှင့်ကြပ်တည်းစွာဝင်ထွက်နေတယ်။သွေးစသွေးနလေးနည်းနည်းပဲလီးရည်နှင့်စောက်ဖုတ်ရည်ကြားမှာတွေ့ရတယ်။ငါးမိနစ်လောက်ပဲလိုးရသေးတယ်။ခင်ငြိမ်းညည်းတွားသံထွက်လာတယ်”ဗျစ် ဘွတ် ဖွတ် ဖွတ် ဘွတ်””အင်းဟင်းးးဟင်းးအင်းးး””ဘွတ် ဖွတ် ဖန်းးဖန်းးးဖန်းးး””အာ့! အင့် !အင်းဟင်းးးမောင်ရယ်” ခင်ငြိမ်းညည်းတွားသံနှင့်အတူ အဖုတ်ထဲက ညှစ်လာတယ်။ခင်ငြိအယမ်းပြီးတော့မယ်ဆိုတာကျနော်သိလိုက်တယ်။ ကျနော်လည်းပြီးချင်နေပြီလေ။

ဒီတော့လိုးတဲ့အရှိန်ထပ်မြှင့်ကာဆောင့်လိုက်တယ် “ဘွတ်! ဖွတ်! ဘွတ် ဖန်းးဖန်းးဖန်းး” “အာ့! အီးးရှီးးရှီးးးးအာ့ အင်းဟင်းးအားရှီးးး” ညည်းတွားသံပိုဆူလာပြီးခင်ငြိမ်းပိပိထဲကညှစ်အားလျော့ကာငြိမ်ကျသွားတော့တယ်။ကျနော်လည်းမာန်တင်းပြီးဆက်လိုးလိုက်တယ်။အချက်နှစ်ရာခန့်ဆောင့်ပြီးတော့ကျနော်လည်းသုတ်တွေပန်းထွက်သွားတော့တယ် “ခင်ငြိမ်းကောင်းလား””ဟွန်းဘာတွေလာမေးနေတာလဲ” “ကောင်းလားလို့””မသိဘူး နာနေတာပဲ””ဟားးးးး” ကျနော်ကခင်ငြိမ်းပါးပြင်ကိုနမ်းလိုက်ပြီးရယ်လိုက်ရာ “ဟွန်းသူကတော့ရယ်နေနိုင်တယ်၊ဒီမှာတော့ ကျိန်းစပ်နေပြီ””ခနနေသက်သာသွားမှာပါ” ထိုညကတစ်ချီပဲဆွဲလိုက်တယ်။ခင်ငြိမ်းအရမ်းနာကျင်ပြီးကြောက်သွားမှာစိုးလို့ပါ။ ဒီလိုနှင့်ခင်ငြိမ်းနှင့်ကျနော်ခြောက်လလောက်ရည်းစားဖြစ်တယ်။တနင်္ဂနွေနေ့တိုင်းလုပ်ဖြစ်တယ်။ခင်ငြိမ်းကိုလိင်ဆက်ဆံရာမှာမရှက်ဖို့သင်ပေးရင်းအဖုတ်ယက်ကိုခွင့်ပြုစေတယ်။

တဖြေးဖြေးနှင့်ခင်ငြိမ်းလီးစုပ်ကျွမ်းကျင်လာယုံမကဖင်ပါလိုးခံတတ်လာတယ်။နောက်တော့ကျနော်တို့လက်ထက်ဖြစ်တယ်။လက်ထပ်ပြီးလေးလလောက်မှာခင်ငြိမ်းကိုယ်ဝန်ရလာတယ်။ကျနော်လည်းလက်ထပ်ပြီးတော့CEOကိုအလုပ်ကထွက်ခွင့်တောင်းတဲ့အခါ။CEO က ခွင့်မပြုဘူး။ဥက္ကဌနှင့်တိုင်ပင်ပြီး လုပ်ငန်းခွဲ တစ်ခုကိုအပြတ်ပေးတယ်။ကြိုတင်ငွေပါထုတ်ပေးတဲ့အတွက်ကျနော့်လုပ်ငန်းကိုကိုယ်တိုင်ဦးဆောင်ရတယ်။ လုပ်ငန်းကအောင်မြင်တယ်။လုပ်ငန်းအပ်နှံတဲ့အခါမှာတော့CEOက”ကိုဇော်မင်းစာမေးပွဲအောင်တယ်” ဗျာဘာစာမေးပွဲလဲဆရာ” အခုပေးတဲ့လုပ်ငန်းကငါတို့ကမင်းကိုပေးတဲ့ငွေကနည်းတယ်ရှုံးရင်ထပ်ပေးဖို့စီစဉ်ထားတယ်” “ရပါတယ်ဆရာကျနော်မြတ်ပါတယ်” “အေး ဟုတ်တယ်ဥက္ကဌကမင်းအတွကိဆု ကြေးလို့သဘောထားပြီးပေးလိုက်တယ်” “ဗျာ ဆရာ ရပါတယ်ဆရာမပေးပါနှင့်” “မင်းရဲ့သမီးလေးအတွက်မွေးနေ့လက်ဆောင်ပေးတယ်လို့လို့သဘောထားလိုက်”။

ကျေးဇူးတင်ပါတယ်ဆရာ” ဆုကြေးငွေသိန်းနှစ်ရာထပ်ပေးတယ်။ ကျနော်သမီးလေးလူ့လောကထဲရောက်လာတာမင်္ဂလာနှင့်အတူရောက်လာတယ်။ ကုမ္ပဏီအလုပ်အပြင် အပြင်ကအလုပ်တွေလက်ခံရရှိတယ်။လုံးဝနားချိန်မရှိဘူးပေါ့။ဒါပေမယ့်ကျနော်ပျော်တယ်။နေစရာလုံးချင်းအိမ်အပြင်ကားလည်းဝယ်လိုက်ပြီ။ခင်ငြိမ်းကလည်း ကျနော့်အပေါ်အရမ်းကောင်းရှာတယ်။စီးတဲ့ရေဆယ်တဲ့ကန်သင်းအပြင်ကျနော်ရဲ့စာရင်းစယားတွေအားလုံးကျနော်စိတ်ချရအောင်လုပ်ပေးတယ်။ဒါကစီးပွားရေး။အိမ်ထောင်ရေးမှာတော့ကျနော့စိတ်တိုင်းကျဆောင်ရွက်ပေးပါတယ်။ကျနော်လည်းဆက်ကြိုးစားတယ်။ဒီလိုနှင့်နောင်ထပ်လေးနှစ်အကြာမှာခင်ငြိမ်းကိုယ်ဝန်ထပ်ဆောင်ရတယ်။ကျနော်ကြောင့်ပါပဲသမီးလေးအတွက်အဖော်ရအောင်နောက်တစ်ယောက်မွေးပေးဖို့တောင်းဆိုတာပါ။ကျနော်ကိုတစ်ယောက်တည်းမွေးခဲ့တယ်။ဖေဖေနှင့်မေမေဆုံးတော့ကျနော်ကတစ်ကောင်ကြွက်ဘဝလေ။

အားပေးကူညီသူမရှိဘူး၊ဒီတော့ဒီဒဏ်ကိုကျနော့သမီးလေးမခံစားစေချင်လို့ပါ။ သားလေးနှစ်နှစ်အရွယ်ရောက်တဲ့အချိန်မှာတော့ခင်ငြိမ်းတစ်ယောက်မောနေတတ်တယ်။လိင်ကိစ္စလုံးဝစိတ်မပါတော့ဘူး။”မောတယ်မောင်ရယ်၊ခင်ငြိမ်းမခံနိုင်လို့ပါ” ကျနော်လည်းစိတ်လျှော့ပြီးလက်သမားလုပ်ရပြန်တယ်။သူနေကောင်းတဲ့အခါမှာစုပ်ပေးတတ်တယ်။လိုးရင်အဆင်မပြေဘူးတဖြေးဖြေးနှင့်ခင်ငြိမ်းနှလုံးအောင့်လာတယ်။ ခြေဆစ်လက်ဆစ်တွေယောင်လာလို့ကျနော်ခင်ငြိမ်းကိုဆေးစစ်တယ်။ခင်ငြိမ်းနှလုံးရောဂါရနေပြီလေ။ကျနော်အစွမ်းကုန်ကြိုးစားပြီးဆေးကုတယ်။ခင်ငြိမ်းရောဂါကမပျောက်တော့ဘူးနာတာရှည်လိုဖြစ်နေပြီ။ခင်ငြိမ်းကိုဆေးကုရင်းသုံနှစ်လောက်ကြာတယ်။အလုပ်ကတဖက်လုပ်ရင်းစိတ်လေလာတယ်။ကျတော်သာယာမှု့နောက်ကိုလိုက်ရင်းနှင့်စိတ်ဖြေတယ်အပြာကားကြည့်တယ်လက်နဲ့ဖြေတယ်။ဒါပေမယ့်လိုအပ်တဲ့စိဆန္ဒတွေမပြည့်ဘူး။ခင်ငြိမ်းနှင့်ကျနော်အတူမအိပ်ဖြစ်ဘူး။ အိပ်ရင်လည်းစိတ်ပါတဲ့အချိန်လုပ်ချင်တယ်။လုပ်လို့မရတဲ့အခြေအနေမို့ကျနော့်စိတ်ကိုတင်းနေရတယ်။ဒီလိုနှင့်ကျနော်အင်တာနက်မှာာဆက်ဆီလိုင်းတွေ ရှာပြီးကြည့် ရှာဖတ်ပြီး တစ်ကိုယ်ရေ အသာဖြေနေရပါလေတော့သည် ……ပြီးပါပြီ။

Zawgyi

ေဇာ္ထြန္းႏိုင္ဆိုတဲ့က်ေနာ္ကအခုတစ္ ေကာင္ႂကြက္ျဖစ္ေနၿပီ။ငယ္ငယ္ကတည္းကအေမဆုံးတယ္။ေက်ာင္းၿပီးေတာ့အေဖဆုံးပါးသြားျပန္တယ္။လူ႔ေလာကအလယ္မွာတစ္ေယာက္တည္းက်န္ေနတယ္။ပ်င္းရိစရာအရမ္းေကာင္းတယ္။ဒါေတာင္မွအေဖကေနစ ရာအခန္းေလးတခန္းေပးထားခဲ့ၿပီးပညာ ေလးတတ္ေအာင္ေက်ာင္းထားေပးခဲ့လို႔ပါ။တကယ္တမ္း တစ္ေယာက္တည္းသမားဆိုတာကအကြပ္မရွိတဲ့ၾကမ္း ပရမ္းဗတာလို႔ေျပာေပမယ့္က်ေနာ္အဲဒီလိုမေနခဲ့ဘူး။ဘာလို႔မေနတာလဲေမးရင္က်ေနာ္မိမဆုံးမဖမဆုံးမလို႔အေျပာမခံႏိုင္တာ။တကယ္စဥ္းစားၾကည့္ရင္မိဘမရွိေတာ့တဲ့က်ေနာ္ကိုအဲဒီလိုေျပာရင္မွန္ေနတာေလ။ဆုံးမေပးမယ့္မိဘမွမရွိေတာ့တာ။က်ေနာ္သာဆုိးသြမ္းေနရင္က်ေနာ့္ဘဝကအခ်ဳပ္ထဲေရာက္ရင္လည္းလာထုတ္ေပးမယ့္သူကမရွိဘူးေလ။အခုေတာ့က်ေနာ္ေလတမလြန္ဘဝေရာက္ေနတဲ့မိဘေတြ စိတ္မပူေစရဖို႔ဘဝကိုရိုးရိုးသားသားႀကိဳးစား ၿပီးရပ္တည္တယ္။

အေဖအေမတို႔ဆုံးမခဲ့တဲ့ ရိုးသားမႈ့႔ဂုဏ္ကတသက္စားမကုန္ဆိုတာကို လက္ေတြ႕ၾကဳံရေတာ့တယ္။က်ေနာ္မွာေန ထိုင္ဖို႔အိမ္ရွိတယ္။အဲဒီအတြက္စိတ္မပူရဘူး၊ ဒါေပမယ့္ေငြမရွိဘူး။ကုမၸဏီတစ္ခုမွာအလုပ္ဝင္ရင္းကခင္ခင္ၿငိမ္းဆိုတဲ့မိန္းကေလးႏွင့္ေတြ႕ၾကတယ္။ခင္ခင္ၿငိမ္းကလည္းနယ္ကပဲအေဆာင္မွာေနရင္းအလုပ္လာလုပ္တာပါ။ တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ေဖးမကူညီၾကရင္းနီးစပ္လာခဲ့တယ္။ ကုမၸဏီကCEOကလည္းသေဘာက်တယ္။ရိုးသားတဲ့အျပင္လုပ္ငန္းစီစဥ္တာေကာင္းမြန္တဲ့အတြက္သူ ေဌးကလည္းခ်စ္တယ္။အစကေတာ့ က်ေနာ္ခင္ ခင္ၿငိမ္းအေပၚရိုးရိုးသားသားပဲခင္တယ္။စေနာက္တာေတာ့ရွိတယ္။ခင္ၿငိမ္းလဲဒီလိုပဲေနမွာပါ။ဒါေပမယ့္ခင္ၿငိမ္းကက်ေနာ့္အတြက္ဆိုရင္ေစတနာပိုပါတယ္။ေယာက္က်ားေလးကတစ္ေယာက္တည္းဘဝဆိုေတာ့ေကာင္းေကာင္းခ်က္မစားႏိုင္ျဖစ္သလိုပဲခ်က္ျပဳတ္စားေသာက္တတ္တာ။သူကေတာ့သူ႔ဘာသာခ်က္ျပဳတ္စားတတ္တဲ့အတြက္အျမဲပဲက်ေနာ့္အတြက္ဟင္းပိုထည့္ခဲ့တယ္။

ခင္ၿငိမ္း ဘာခ် က္လာသလဲ” ကိုေဇာ္ ကေရာဘာခ်က္လာသလဲ “ၾကက္ဥေၾကာ္ပဲ” ထင္သားပဲ” အင္းေလငါလဲဒါပဲခ်က္တတ္တယ္” လာပါခင္ၿငိမ္းမွာစုံတယ္၊ခင္ၿငိမ္းအပိုခ်က္လာတယ္” ဟ့ခင္ၿငိမ္းနင္ကကိုေဇာ့္အတြက္ပဲခ်က္လာသလား၊ငါတို႔အတြက္မပါဘူးလား” CEOကလွမ္းစတယ္။ “အာဆရာကလည္းဆရာမွာကအစစအရာရာျပည့္စုံတယ္။ သမီးဟင္းဆရာဘယ္စားမလဲ””နင္ကမေကြ်းခ်င္ရင္ဒီလိုပဲ””မဟုတ္ပါဘူးဆရာရယ္၊ဆရာစားခ်င္တာေျပာခင္ၿငိမ္းေသခ်ာခ်က္လာပါ့မယ္””ဟားးးဟားးစတာပါခင္ၿငိမ္းရာ၊ကိုေဇာ္ကိုပဲေသခ်ာခ်က္ေကြ်းလိုက္ပါ။ဒီေကာင္ဟင္းၾကည့္လိုက္ရင္ၾကက္ဥေၾကာ္ပဲ””ဟုတ္တယ္ဆရာေရ” “ကိုေဇာ္ မင္းငါ့ဆီကဟင္းလာယူ၊မင္းအမလဲ မင္းအတြက္ပိုထည့္ေပးလိုက္တယ္””ဟုတ္ကဲ့ပါဆရာ” “ခင္ၿငိမ္း နင္ေႏွာ္ငါမေျပာမရွိနဲ႔၊ကိုေဇာ္ကငါ ေတြ႕ဖူးတဲဝန္ထမ္းထဲမွာ ေတာ္တဲ့လူထဲပါတယ္” “ဆရာကလည္းေျမႇာက္ေနျပန္ၿပီ””တကယ္ေျပာတာ။

ဥကၠဌကလည္းမင္းကိုေမၽွာ့္လင့္ခ်က္ထားတယ္ကြ” “ဆရာရယ္ က်ေတာ္ကဘာေကာင္မွမဟုတ္ပါဘူး” “မဟုတ္ဘူးကိုေဇာ္မင္းကရိုးသားတယ္ထက္ျမက္တယ္၊ငါတို႔ကုမၸဏီအတြက္အားကိုးရတယ္””ေက်းဇူးပါဆရာေရ” က်ေနာ္CEOဆီကဟင္းသြားယူတယ္။သူကလည္းပိုပိုသာသာထည့္ေပးတယ္။က်ေနာ္ခင္ၿငိမ္းဆီျပန္လာၿပီး “ခင္ၿငိမ္းစားေတာ့မလား””စားမယ္ေလကိုေဇာ္” “အင္းစားေလ”ထမင္းဘူးေတြကိုဖြင့္လိုက္တယ္။ခင္ၿငိမ္းကသူ႔ထမင္းခ်ိဳင့္ထဲကဟင္းကိုက်ေနာ့္ကိုအရင္ ဦးခ် ၿပီး”ေရာ့ကိုေဇာ္စားေလ””စားပါ့မယ္ခင္ၿငိမ္း “၊ခင္ၿငိမ္းလဲစားေလ”ဟုတ္ကိုေဇာ္” ခင္ၿငိမ္းဟာက်ေနာ့္အေပၚမွာအကိုႀကီးတစ္ ေယာက္လိုတြယ္တာတယ္။က်ေနာ္လည္း ညီမတစ္ေယာက္လိုခင္တယ္။ ဒီေလာက္ပဲ လားဆိုေတာ့လည္းမဟုတ္ဘူး၊သေဘာလည္း က်ပါတယ္။ခင္ေလးရုပ္က အလွႀကီးေတာ့မဟုတ္ ေပမယ့္ကိုယ္လုံးကိုယ္ေပါက္ကမဆိုးဘူး။ ခ်စ္စရာေကာင္းပါတယ္။

အနီးကပ္ျမင္ရတဲ့ က်ေနာ္တစ္ခါတေလလည္းခင္ၿငိမ္းကိုႀကိဳက္ရင္မဆိုးဘူးလို႔ေတြးမိတယ္။ခင္ေလးဆီကရတဲ့ကိုယ္သင္းနံ႔ေလးေတြ ေၾကာင့္တစ္ခါတစ္ခါလည္းရင္ခုန္တယ္။ကုမၸဏီကအႀကိဳအပို႔ရွိတဲ့အတြက္ကားႏွင့္အတူျပန္ရတယ္။အဲဒီအခါက်ေတာ့လည္းခင္ၿငိမ္းႏွင့္က်ေနာ္ကပ္ၿပီးထိုင္ေလ့ရွိတယ္။ႏူးညံ့တဲ့သူ႔ေပါင္လုံးအထိအေတြ႕ေၾကာင့္တစ္ခါတစ္ခါလည္း ငပဲကေတာင္တယ္။တေျဖးေျဖးႏွင့္ခင္ၿငိမ္းကိုက်ေနာ္ၿကိဳက္လာတယ္။ခင္ၿငိမ္းလဲရိပ္မိလာတယ္။ တေန႔ေတာ့က်ေနာ္ေနမေကာင္းေတာ့ရုံးကိုခြင့္တိုင္လိုက္တယ္။ျဖစ္တဲ့ေရာဂါကဆီးနည္းတာကစတာပဲ။ဆီးတစက္ထြက္ဖို႔မ်က္ရည္က်ေလာက္ေအာင္ခံစားေနရတယ္။အိမ္ သာထဲထိုင္ၿပီးညည္းရသလိုထလာရင္လည္းေတာ္ေတာ္ခံစားရတာ။ဘယ္လိုမွအျပင္မထြက္ႏိုင္ဘူး။တညလုံးအိပ္ေရးပ်က္။လူလဲႏုံးခ်ိၿပီးဖ်ားေနၿပီ။ေရအမ်ားႀကီးေသာက္ေပမယ့္ဆီးကမသြားဘူးေလ။ရုံးကလည္းစိတ္ပူၾက တာေပါ့။တကိုယ္တည္းေဆးခန္းဘယ္လိုသြားမလဲဆိုၿပီးေတာ့ေလ။

ညေနေရာက္ေတာ့ကားရုံးကားႏွင့္ခင္ၿငိမ္းေရာက္လာတယ္ “ကိုေဇာ္ ကိုေဇာ္”အခန္းတံခါးေခါက္သံႏွင့္ အတူခင္ၿငိမ္းအသံၾကားလိုက္ရတယ္။ က်ေနာ္အိပ္ရာကထၿပီးအားတင္းၿပီးတံ ခါးဖြင့္ေပးၿပီး ထိုင္ခုံေပၚထိုင္လို က္တယ္”ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲကိုေဇာ္””အင္းဆီးလမ္းေၾကာင္းဘာျဖစ္လဲမသိပါဘူးခင္ၿငိမ္းရယ္””အမ္”ခင္ၿငိမ္းရွက္သြားတယ္။”ကိုေဇာ္ေဆးခန္းျပရေအာင္””အင္း””အဝတ္အစားလဲလိုက္ကိုေဇာ္””အင္း”က်ေနာ္ထိုင္ရာကထၿပီးလမ္းေလ်ာက္မယ္လုပ္ေတာ့နည္းနည္းယိုင္သြားတယ္။”အို႔ ကိုေဇာ္” ခင္ၿငိမ္းက်ေနာ့္ကိုလွမ္းဖက္လိုက္ၿပီးထိန္းတယ္။က်ေနာ္လည္းခင္ေလးပုခုံးလွမ္းဆြဲလိုက္ၿပီး”ရတယ္ ခင္ၿငိမ္းရၿပီ” “မရဘူးျပန္ထိုင္၊ခင္ၿငိမ္းယူေပးမယ္”ခင္ၿငိမ္းကက်ေနာ့္ကိုထိုင္ခုံေပၚျပန္ထိုင္ခိုင္းကာအဝတ္ဗီဒိုကိုသြားဖြင့္ၿပီး ပုဆိုးနဲ႔အက်ႌယူလာတယ္။က်ေနာ္လည္းလည္းခင္ေလးဆီကယူကာအက်ႌအရင္လဲလွယ္လိုက္ၿပီးမတ္တပ္ရပ္ဖို႔ထိုင္ခုဲလက္ရမ္းကိုအားယူကာ ထတယ္ ခင္ေလးက လာထိန္း တယ္။

ပုဆိုးကိုေခါင္းကပဲစြပ္ခ်ကာေအာက္ကပုဆိုးကိုခြ်တ္ခ်တယ္။ခင္ေလးတဖက္လွည့္ေနတယ္။”ခင္ၿငိမ္းတစ္ခုလိုေသးတယ္””ဘာလဲကိုေဇာ္””အတြင္းခံ””အင္းးအင္းဟုတ္”ခင္ၿငိမ္းရွက္ရွက္ႏွင့္က်ေတာ့္အတြင္းခံေဘာင္းဘီသြားယူလာၿပီး”ရၿပီကိုေဇာ္”က်ေနာ္ခင္ၿငိမ္းမ်က္ႏွာၾကည့္ေတာ့ မ်က္ႏွာေလးနီရဲေနတာပဲဗ်ာ။ခ်စ္သူေတာင္မထားဖူးတဲ့ခင္ေလးက်ေနာ့္အတြင္းခံေဘာင္းဘီကိုအပ်ိဳေလးတန္မဲ့ယူေပးရရွာတယ္ေလ။က်ေနာ္ခင္ၿငိမ္းဆီကအတြင္းခံေဘာင္းဘီယူၿပီးထိုင္ခုံေပၚျပန္ထိုင္ကာေျခေထာက္ကစြပ္တယ္။ ဒူးေက်ာ္သြားမွျပန္ရပ္ရျပန္တယ္။ခင္ၿငိမ္းလည္းျပန္ထိန္းရတယ္။က်ေနာ္ပုဆိုးကိုျပန္ေျဖၿပီးပုဆိုးစကိုပါးစပ္ႏွင့္ကိုက္ ကာေဘာင္းဘီဆြဲတင္ရတယ္။ၿပီးေတာ့ပုဆိုးျပန္ဝတ္ၿပီး “ရၿပီခင္ၿငိမ္း” လာသြားမယ္ကိုေဇာ္”ခင္ၿငိမ္းကက်ေနာ္ကိုတြဲၿပီးအိမ္ေပၚကေနဆင္းရတယ္။ေလွကားေရာက္ေတာ့ခင္ၿငိမ္းပုခုံးကိုဖက္ၿပီးေအာက္ကိုဆင္းရတယ္။အျပင္ေရာက္ေတာ့ခင္ၿငိမ္းကားမားကိုလွမ္းေခၚတယ္။

ကားသမား ကက်ေနာ့္ကိုတြဲေခၚၿပီးကားေပၚထိုင္ခိုင္းကာကားႏွင့္ေဆးခန္းသြားလိုက္ရတယ္။ေဆးခန္းေရာက္ေတာ့လူေတြကမ်ားေနတယ္”ဦးေလးျပန္ခ်င္ရင္ျပန္ေတာ့” ခင္ၿငိမ္းကဘယ္လိုျပန္မလဲ” သမီးကိုေဇာ္ကို႔ Taxiႏွင့္လိုက္ပို႔ၿပီးျပန္မယ္” “ေအးသမီးငါေဆးခန္းျပၿပီးတဲ့အထိေစာင့္ရင္ေနာက္တေနရာသြားဖို႔ေနာက္က်မွာစိုးလို႔ေႏွာ္” ရတယ္ဦးေလးျပန္ျပန္” ခင္ၿငိမ္း ကိုေဇာ့္ကိုၾကည့္ၿပီးသနားမိတယ္။ျပဳစုေစာင့္ေ ရွာက္မယ့္သူမရွိဘဲေနမေကာင္းျဖစ္ေနတာ။အျပင္လဲမထြက္ႏိုင္ေတာ့ဘယ္လိုစားေသာက္ေနမလဲစိုးရိမ္လာတယ္။အခုလည္းၾကည့္ေလလူတြဲၿပီးမွထႏိုင္ထႏိုင္တာ။ကိုေဇာ္ကိုတြဲ ရင္ကိုေဇာ္ကလွမ္းဖက္ထားရင္ခင္ျင္မ္းရင္ေတြခုန္ေနတာ။ကိုေဇာ္ကိုသနားစိတ္ေတြဝင္မိေနတယ္။ေဆးခန္းမွာတစ္နာရီေလာက္ေစာင့္ၿပီးမွအထဲဝင္ရတယ္။ခင္ၿငိမ္းအထဲထိဝင္ကာကိုေဇာ္ကိုလိုက္ပို႔တယ္။ကုတင္ေပၚမွာကိုေဇာ္ကိုလွဲခိုင္းထားလိုက္တယ္။ ”ကဲ ခင္မ်ားေယာက္်ားဘာျဖစ္လာတာ” “ရွင္ “။

ဆရာဝန္က “ဘာျဖစ္လာသလဲေမးတာပါ””ဟို ဟို””ေဟာဗ်ာကိုယ့္ေယာက်္ားဘာျဖစ္မွန္းမသိတာလား” “ဆရာ သူက က်ေနာ့မိန္းမမဟုတ္ဘူး၊က်ေနာ့ ညီမေလးပါ””ေဆာရီးေဆာရီး၊ဘာျဖစ္တာလဲ” “ဆီးသြားမရလို႔ပါ””အင္းဆီးသြားတိုင္းလိင္တံတေလ်ာက္ ေအာင့္ေနတာေပါ့””ဟုတ္တယ္ဆရာ””အင္း ေဆးေပးလိုက္မယ္။ဆီးလမ္းေၾကာင္းပိုးဝင္တယ္ထင္တယ္။ဒါမွမဟုတ္ရင္ေက်ာက္ကပ္ေၾကာင့္လားမသိဘူး၊ဆီးစစ္ရမယ္””ဟုတ္ကဲ့ဆရာ””ခင္မ်ားၾကည့္ရတာအရမ္းပင္ပန္းေနတာျဖစ္တာၾကာၿပီလား””မေန႔ကစျဖစ္တာ””အင္းအခုဖ်ားေနတာပဲ””ဟုတ္ကဲ့ဆရာ””အခုဆီးေဆးေပးမယ္၊ေသာက္လိုက္ ၊ၿပီးရင္ဆီးနမူနာယူရမယ္။ဟိုဘက္မွာtoilet ရွိတယ္။အဲဒါေပးၿပီးရင္သြားလို႔ရၿပီ””ဟုတ္ကဲ့ဆရာ” ဆီးမသြားႏိုင္ပါဘူးဆိုတဲ့လူကိုဆီးစစ္ခိုင္းေနတယ္။ဒုကၡပါပဲ”ဆရာဝန္ေပးတဲ့ေဆးယူၿပီးေသာက္တယ္။ၿပီးမွအျပင္ကိုထြက္ၿပီးခနေနတယ္။ဆယ့္ငါးမိနစ္ေလာက္ၾကာေတာ့ဆီးသြားခ်င္လာၿပီ။

ဘယ္လိုသြားမလဲဗ်ာ”ကိုေဇာ္ ဆီးသြားခ်င္ရင္ေျပာေႏွာ္””သြားခ်င္ေနၿပီခင္ၿငိမ္းကိုအားနာလို႔””ရတယ္ကိုေဇာ္က်န္းမာေရးကအဓိကပဲေလ” “အင္းလိုက္ပို႔ေပး”ခင္ၿငိမ္းကိုတြဲၿပီးလိုက္ပို႔ခိုင္းရတယ္။ျပသနာကအဲဒီမွာစေတြ႕ၿပီေလနံရံမွာရွိတဲ့လက္ကိုင္တန္းကိုလွမ္းကိုင္လိုက္ၿပီး”ခင္ၿငိမ္းဗူးေပး”ခင္ၿငိမ္းဆီးနမူနာယူမယ့္ဗူးေပးတယ္။ တဖက္ကတန္းကိုင္ၿပီးပုဆိုးကိုမတင္တယ္ဗူးထဲဆီးသြားမယ္လုပ္ေတာ့အဆင္မေျပ”ကိုေဇာ္ရလား” အျပင္ကေနၿပီးခင္ၿငိမ္းေမးတယ္”သြားလို႔မရဘူး” “ခင္ၿငိမ္းဘာလုပ္ေပးရမလဲ””.လီးကိုကိုင္​မႏိုင္​ဘူးျဖစ္​​ေနတယ္​..”ဘယ္လိုေျပာရမလဲဗ်ာ”ခင္ၿငိမ္းဝင္ခဲ့မယ္” “အဆင္မေျပဘူးမလား””ဟုတ္တယ္””ခင္ၿငိမ္းဘယ္လိုလုပ္ေပးရမလဲ””ဗူးထဲထည့္မရတာခင္ၿငိမ္း””အင္း “ခင္ၿငိမ္း လဲရွက္သြားတယ္။ရွက္ရွက္ႏွင့္ပဲခင္ၿငိမ္းေျပာရေတာ့တယ္။”ဘယ္လိုလုပ္ေပးရမလဲကိုေဇာ္ခင္ၿငိမ္းလုပ္ေပးမယ္” “အားနာတယ္ခင္ၿငိမ္းရယ္၊တန္းမကိုင္ရင္လဲမွာ၊ကိုင္ေတာ့လဲဗူးႏွင့္ေတ့မရဘူး။

ေတ့ၿပီးသြားမွရမွာ”အင္းအင္း ခင္ၿငိမ္းလုပ္ေပးပါ့မယ့္”ခင္ၿငိမ္းကိုေဇာ့္ေနာက္ကေနဖက္ၿပီးဗူးကိုတဖက္ကကိုင္ကာကိုေဇာ္လီးကိုစမ္းလိုက္ တယ္။လက္ကလည္းတုန္တုန္ယင္ယင္ျဖစ္ေနတယ္။ကိုင္လိုက္ေတာ့ေပ်ာ့ေပ်ာ့ေလးစမ္းၿပီးဗူးေလးအဝကိုေတ့တယ္”တည့္တည့္မက်ဘူး””ဒုကၡပါပဲ”ခင္ၿငိမ္းစိတ္ထဲေတြးရင္းေနာက္ေတာ့မထူးဘူးဆိုၿပီးကိုေဇာ့္ေရွ႕သြား ကာအေသအခ်ာကိုင္ၿပီးေတ့ေပးလိုက္ရတယ္။ အရြယ္ေရာက္ၿပီးသားေယာက္က်ားေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕လီးကိုခင္ၿငိမ္းအခုမွျမင္ဖူးတာ။ခေလးေတြႏွင့္ယွဥ္ရင္ေတာ္ေတာ္ႀကီးတယ္လို႔ေတြးမိၿပီးစိတ္ထဲရွက္သလိုႀကီးျဖစ္သြားမိတယ္၊ျမင္ဖူးရုံမကအပ်ိဳေလးတန္မဲ့လီးကိုကိုင္ၿပီးဗူးထဲေတ့ေပးရေသးတယ္။က်ေနာ္လည္းလီးကိုခင္ေလးကိုင္ေတာ့တစ္မ်ိဳးခံစားလိုက္ရတယ္။ လူေရာလီးေရာေန မေကာင္းလို႔သာလီးကမေတာင္တယ္။မဟုတ္လို႔ကေတာ့ခင္ၿငိမ္းရဲ႕ႏုးညံ့တဲ့လက္ထဲလီးကေႁမြေဟာက္တေကာင္လိုျဖစ္ေနမွာပါ။

ဆီးနည္းနည္းသြားလိုက္တယ္။”ရၿပီခင္ၿငိမ္း” “ဟုတ္ကဲ့ “ခင္ၿငိမ္းေလသံတမ်ိဳးျဖစ္ေနမွန္းသိတယ္။ က်ေနာ္လည္းဆီးနည္းနည္းသြားတယ္”ရၿပီခင္ၿငိမ္းၿပီးၿပီ” “ဟုတ္ကိုေဇာ္”ခင္ၿငိမ္းက်ေနာ့္ကိုတြဲၿပီးအျပင္ျပန္ထြက္တယ္။အိမ္သာခန္းကတြဲၿပီးထြက္လာေတာ့ေဆးခန္းရွိလူေတြၾကည့္ေနၾကတယ္၊ခင္ၿငိမ္းေတာ့ေခါင္းငုံလ်က္ပဲ။ထိုင္ခုံေပၚမွာက်ေနာ့္ကိုခ်ထားၿပီးဆီးဗူးသြားေပးကာ။အျပင္ဖက္မွာ ကားထြက္ငွားတယ္။ၿပီးေတာ့က်ေနာ့္ဆီျပန္လာကာက်ေနာ့္ကိုတြဲၿပီးကားဆီျပန္သြားကာအိမ္ျပန္ခဲ့ၾကေတာ့တယ္။အိမ္ေရာက္ေတာ့က်ေနာ္ဆီးသြားလိုက္ရတဲ့တြက္အဖ်ားသက္သာလာတယ္”ကိုေဇာ္သက္သာရဲ႕လား””အင္းသက္သာတယ္””ဘာစားမလဲကိုေဇာ္..ခင္ၿငိမ္းလုပ္ေပးမယ္” “ရတယ္ခင္ၿငိမ္း””ေဆးေသာက္ဖို႔တစ္ခုခုစားရမယ္ေလ” “အင္း”က်ေနာ့္အေပၚ ၾကင္ၾကင္နာနာလုပ္ေပးေနတဲ့ ခင္ေလးကိုၾကည့္ၿပီးက်ေနာ္ခ်စ္မိသြားၿပီေလ”ခင္ၿငိမ္း” “ရွင္””ခင္ၿငိမ္းကိုက်ေနာ္ခ်စ္တယ္”။

ရွင္ ကိုေဇာ္ “ခင္ၿငိမ္းကိုလက္ထပ္ပါရေစ””ကိုေဇာ္ရယ္” “ခင္ၿငိမ္းေရာကိုေဇာ့္ကိုခ်စ္တယ္မလား” “အာ…ကိုေဇာ္ကလည္း”ခင္ၿငိမ္းသူ႔လက္ေတြကိုသာငုံၾကည့္ေနတယ္က်ေနာ္ခင္ၿငိမ္းကိုလွမ္းဖက္လိုက္ၿပီးနဖူးကို နမ္းလိုက္တယ္”ဟြန္႔ လူနာေႏွာ္””လူကသာနာတာပါခ်စ္တာ ႏွင္မဆိုင္ဘူးေလ။ ခ်စ္တယ္မလားခင္ၿငိမ္း””အင္း ခ်စ္ပါသတဲ့ရွင္”က်ေနာ္ခင္ၿငိမ္းပါးျပင္ကိုေနရာအႏွ႔ံနမ္းလိုက္ေတာ့တယ္။”ဟြန္း အရမ္းကဲတယ္””ခ်စ္လို႔ကဲတာပါ” “ခစ္ ခစ္ ခစ္””ခင္ၿငိမ္း ဒီေန႔မျပန္နဲ႔ေတာ့””အမ္ ဘယ္လိုျဖစ္မလဲ””ေမာင့္ကိုပစ္ထားမွာလားခင္ၿငိမ္း” “ေမာင္တဲ့လားရွင္””ေမာင္လို႔ပဲေခၚပါအဲဒီအသံေလးၾကားခ်င္လို႔””ဟင္းေႏွာ္တကယ္ဆို ကိုကိုလို႔ပဲေခၚရမွာ” “ေမာင္ကအငယ္လုပ္ခ်င္လို႔ပါ””သြား လူလည္ႀကီး” “ေခၚေလေမာင္လို႔””အင္းပါေမာင္ရယ္ခင္ၿငိမ္းေမာင့္အတြက္စားစရာစီစဥ္လိုက္ဦးမယ္”ခင္ၿငိမ္းထၿပီးစားစရာစီစဥ္ေပးတယ္။သူစီစဥ္ေပးတဲ့စားစရာကိုက်ေနာ္ကခြံ႕ေကြ်းခိုင္းတယ္။

”ေမာင္ကတကယ္ကေလးေလးလုပ္ခ်င္တာေပါ့” “အင္းေလ လက္ထပ္ၿပီးကေလးမယူခင္ထိေမာင္က ခေလးပဲ””ဟြန္း သိပ္ဆိုးတဲ့ေမာင္” အဲဒီေန႔ကခင္ေလးအေဆာင္မျပန္ပဲက်ေနာ္ဆီမွာပဲအိပ္လိုက္တယ္။ယူနီေဖာင္းခြ်တ္ၿပီးက်ေနာ့္အဝတ္အစားေတြလဲဝတ္ၿပီးေနတယ္။က်ေနာ္ကေတာ့ဂိေနတဲ့အတြက္ဘာမွမလုပ္ျဖစ္ေပမယ့္ခင္ေလးကိုက်ေနာ့္ရင္ခြင္မွာပဲထား ကာအတူအိပ္လိုက္တယ္။အေျဖရၿပီးအတူအိပ္ေနရေပမယ့္လူေနမေကာင္းလီးေနမေကာင္းတဲ့အတြက္က်ေနာ္ၿငိမ္ေနရတာပါပဲေလ။ေနာက္န႔မနက္ခင္ၿငိမ္းရုံးျပန္တက္တယ္။ရုံးကျပန္ရင္က်ေနာ့္ဆီပဲလာတယ္။သူအေဆာင္ျပန္သြား တယ္။ေနာက္ရက္ရုံးပိတ္ရက္ရေတာ့က်ေနာ္နားရတယ္။ေရာဂါကေပ်ာက္ၿပီ။ဒါေပမယ့္ရုံးကနားခိုင္းလို႔ရုံးမတက္ျဖစ္ဘူး။လူကေရာဂါေပ်ာက္ေပမယ့္တစ္ခုကေရာဂါတစ္ခု ကပိုလာတယ္။ဘာလဲဆိုေတာ့ၾကင္နာယုယျခင္းခံခ်င္တဲ့ေရာဂါ။တစ္ေယာက္တည္းေနၿပီးမွခင္ၿငိမ္းရဲ႕အၾကင္နာအယုယေၾကာင့္ျဖစ္လာတဲ့ေရာဂါ။

ခင္ၿငိမ္းကိုအရမ္းေတြ႕ခ်င္တယ္။ခင္ၿငိမ္းဆီကိုဖုန္းဆက္လိုက္တယ္”ခင္ၿငိမ္း” “ေျပာေလ ကိုေဇာ္””အာ ဘာကိုေဇာ္လဲ၊ေမာင္လို႔ေခၚေလ” “အာကိုေဇာ္ကလည္းလူေတြရွိတယ္””လက္ထပ္မယ့္လူေတြပဲကြာ ၊လူေတြသိေလပိုေကာင္းေလေပါ့””ခစ္ ခစ္ ခစ္” “အရမ္းပိုတယ္ေႏွာ္””မပိုပါဘူးခင္ၿငိမ္းရယ္ေမာင္လြမ္းလို႔” “ေတာ္ၿပီကြာအလုပ္ေတြရွိေသးတယ္””ခင္ၿငိမ္းေႏွာ္ေမာင္ ေနေကာင္းလားေတာင္မေမးဘူး””ေနေကာင္းသြားၿပီပဲကို” “မေကာင္းေသးဘူး ျပန္ျဖစ္ေနၿပီ””ဟယ္တကယ္လား” “လိမ္စရာလားခင္ၿငိမ္းရာ””အင္းအဲဒါဆိုခင္ၿငိမ္းရုံးဆင္းရင္လာခဲ့မယ္””အင္းေမာင္ေမၽွာ္ေနမွာ”ခင္ၿငိမ္းကိုလိမ္ေခၚလိုက္တယ္။ခင္ၿငိမ္းညေနေရာက္ေတာ့ခင္ၿငိမ္းေရာက္လာတယ္။တံခါးထဖြင့္ေပးၿပီးခင္ေလးကိုအိပ္ခန္းထဲေခၚခဲ့တယ္ “ေမာင္အျပင္မွာထိုင္မယ္ေလ””ေမာင္မထိုင္ခ်င္ဘူးကြာ၊ထိုင္ေနရာတာေညာင္းလာၿပီ””အင္းပါေမာင္”ခင္ၿငိမ္းကိုကုတင္ေပၚထိုင္ခိုင္းၿပီးေတာ့ခင္ၿငိမ္းကိုဖက္ကာနမ္းလိုက္တယ္။

“ေနမေကာင္းဘူးဆို””ခင္ၿငိမ္းနဲ႔ေတြ႕ေတာ့ေပ်ာက္ၿပီေလ” “ဟြန္းသိပ္တတ္တယ္””ခ်စ္လို႔ပါခင္ၿငိမ္းရယ္” ေျပာရင္းနဲ႔ခင္ေလးႏႈတ္ခမ္းကိုစုပ္နမ္းလိုက္တယ္ “ႁပြတ္ “”အြန္း အင္းဟင္းးး””ေမာင္ မဆိုးနဲ႔ကြာ” “ဆိုးမွာပဲ” ႁပြတ္ ႁပြတ္ ႁပြတ္””အင္းးဟင္းးယားတယ္ေမာင္” ခင္ၿငိမ္းမွာတေျပာရင္းႏွင့္ကိုက်ေနာ္ခင္ၿငိမ္းရဲ႕လည္တိုင္ေက်ာ့ရွင္းရွင္းေလးကိုစုပ္ယူလိုက္တယ္စတစနဲ႔နယ္ေက်ာ္လာတဲ့ေမာင့္ေၾကာင္ရင္ေတြေမာဟိုက္ေနတယ္။ေမာင္ကခင္ၿငိမ္း ေနာက္ေက်ာကိုအေသအခ်ာပြတ္ၿပီးနမ္း ေနေတာ့အနမ္းမခံဖူးေသးတဲ့ခင္ေလးရင္ေတြခုန္ၿပီးတုန္ေနတာေပါ့။က်ေနာ္လည္းတစထက္တစပိုၿပီးရဲတင္းလာတယ္။ခင္ၿငိမ္းအက်ႌဇက္ကိုအေပၚဆြဲတင္လိုက္ၿပီးဘရာခ်ိတ္ကိုျဖဳတ္ခ်လိုက္တယ္”ေမာင္ေတာ္ၿပီကြာမဆိုးနဲ႔ေတာ့” ခင္ၿငိမ္းအကွႌေနာက္ေက်ာကိုအတင္းဖိၿပီးတားျမစ္တယ္။ “အရမ္းခ်စ္တယ္ခင္ၿငိမ္းရယ္”က်ေနာ္ခင္ၿငိမ္းကိုအိပ္ရာေပၚတြန္းလွဲလိုက္ၿပီးခင္ေလးအက်ႌကိုအေပၚတြန္းတင္လိုက္တယ္။

ခင္ေလးရဲ႕ႏို႔စိုင္ထြားထြားေတြကလၽွံထြက္လာတယ္ “အိုးေမာင္ေႏွာ္”က်ေနာ္ခင္ေလးႏို႔ေတြကိုတႁပြတ္ႁပြတ္စို႔လိုက္တယ္။ႏို႔ဝန္းေလးေတြကိုငုံလိုက္ၿပီးႏိုးသီးေခါင္းျပဴျပဴေလးေတြကိုလၽွာႏွင့္ဝုိက္သိမ္းလိုက္တဲ့အခါ”ႁပြတ္ ႁပြတ္ ႁပြတ္ “”အာ့ေမာင္ေႏွာ္အင္းဟင္းးဟင္းး၊လႊတ္ပါေမာ င္ရယ္၊မေကာင္းပါဘူးကြယ္””မရဘူးကြာဒီေန႔ခ်စ္မယ္ခင္ၿငိမ္းအေဆာင္မျပန္ရေတာ့ဘူး””ေမာင္ကလည္းကြာ ခင္ၿငိမ္းတို႔လက္မွတ္မထပ္ရေသးတဲ့ဟာကို” “မနက္ျဖန္ရုံးမွာေျပာလိုက္မယ္။ဝါမဝင္ခင္လက္ထပ္ဖို႔စီစဥ္လိုက္မယ္ေလ””အင္းလက္ ထပ္ၿပီးမွေလ””မရဘူးကြာ ဒီေန႔ေမာင္ႏွင့္အတူေနရမယ္”ခင္ၿငိမ္းေမာင့္ကိုမေျပာေတာ့ေပ။ခင္ၿငိမ္းလည္းမိန္းမသား၊ဆိပ္ကြယ္ရာမွာခ်စ္ရသူႏွင့္အတူေနမယ္ဆိုတဲ့စကားၾကားလိုက္တဲ့အခါခင္ၿငိမ္းစိတ္ေတြလဲယိမ္းယိုင္ခဲ့တယ္။ရင္တလွပ္လွပ္ခုန္ၿပီးပိပိမွာစိုလာခဲ့တယ္။ေမာင္ကခင္ၿငိမ္းႏို႔ကိုတလွည့္စီစို႔ေပးေတာ့တခ်က္တခ်က္စိတ္က ထိန္းမရေအာင္ ျဖစ္လာကာေမာင့္ အလိုက်ျ ဖစ္သြားရၿပီ။

မျဖစ္လို႔ခံႏိုင္ရိုးလားႏို႔ကိုစို႔ၿပီးစ ကပ္ၾကားကေတလက္လၽွိဳသြင္းၿပီးခင္ၿငိမ္းရဲ႕အဖုတ္ကိုအတြင္းခံေပၚကပြတ္ေပးေနေတာ့ခံေလးစိတ္ေတြထိန္းမရႏိုင္ျဖစ္သြားရတယ္။က်ေနာ္ခင္ၿငိမ္းႏို႔ေတြကိုတႁပြတ္ႁပြတ္စို႔ေနသလိုက်ေနာ္ရဲ႕ငယ္ပါကမာၿပီးခင္ၿငိမ္းရဲ႕ေပါင္ကိုထိုး မိေနတယ္ေလ။ခင္ၿငိမ္းရဲ႕ေပါင္ကိုလၽွာလာထိေနတဲ့ေမာင့္ရဲ႕လီးေၾကာင့္ခင္ၿငိမ္းရဲ႕စိတ္ကိုလာဆြေပးေနတယ္။ခင္ၿငိမ္းမွာတေျဖးေျဖးႏွင့္အဖုတ္ထဲအရည္ေတြစိုရႊဲလာၿပီေလ “ႁပြတ္ ႁပြတ္ ႁပြတ္””အာ့ အင္းဟင္းးဟင္းးးေမာင္ရယ္” ေမာင့္ရဲ႕ႏို႔စို႔ၿပီးလိင္စိတ္ကိုႏိုွးဆြေပးမႈ့ေၾကာင့္ခင္ေလးမွာတေျဖးေျဖးႏွင့္ညည္းတြားမိတယ္။ အတြင္းခံၾကားထဲေရာက္လာတဲ့လက္ကခင္ၿငိမ္းရဲ႕အဖုတ္အကြဲေၾကာင္းစမ္းၿပီးကေလာ္ေပးေတာ့ခင္ေလးရဲ႕ေစာက္စိကာမဖူးေလးကို ထိေပးမႈ့ေၾကာင့္ခင္ၿငိမ္းမွာစိတ္ကတေျဖးေျဖးႏွင့္စိတ္ပါလာၿပီးေမာင့္ရဲ႕ၾကင္နာမႈ့ကိုသာလိုခ်င္သလိုျဖစ္ေနၿပီ။ က်ေနာ္လည္းခင္ၿငိမ္းရဲ႕အတြင္းခံကိုဆြဲခြ်တ္လိုက္ေတာ့ခင္ၿငိမ္းလဲသူ႔ရဲ႕ဖင္ကိုႂကြေပးတယ္။

က်ေနာ္လည္းခင္ၿငိမ္းရဲ႕ေပါင္ၾကားကိုလွမ္းၾကည့္ေတာ့မို႔ေဖာင္းေနတဲ့ဆီးခုံမို႔မို႔ေလးႏွင့္ေစ့ကပ္ပူးၿပီးအရည္ေတြထြက္ေနတဲ့ပိပိႏႈတ္ခမ္းႏွစ္လႊာကိုေတြ႕လိုက္ရတယ္။က်ေနာ္လည္းစိတ္ထဲအားမရျဖစ္လာၿပီမို႔ခင္ၿငိမ္းရဲ႕အဖုတ္ကိုလွ်ာအျပားလိုက္လုပ္ကာနမ္းလိုက္ပါေတာ့တယ္။”အို႔ ေမာင္ အာ့၊မလုပ္နဲ႔ ေမာင္” က်ေနာ္ခင္ၿငိမ္းေျပာစကားနားမေထာင္ပါဘူး လုပ္စရာရွိတာဆက္လုပ္တယ္။စိတ္ကလည္းထန္ေနတာ့မို႔ခင္ၿငိမ္းရဲ႕အဖုတ္ကိုဖိၿပီးနမ္းလိုက္တယ္ခင္ၿငိမ္းအရမ္းလန္႔သြားတယ္။ထင္မထားတဲ့ေမာင့္ရဲ႕အျပဳအမူေၾကာင့္ေလ။အဖုတ္ထဲတိုးဝင္လာတဲ့ေမာင့္ရဲ႕လၽွာႀကီးေၾကာင့္တခ်က္တြန္႔ကာတားျမစ္လိုက္ေပမယ့္ေမာင္ကဆက္ၿပီး ယက္ေနတာေၾကာင့္ေမာင့္ဆံပင္ကိုကိုင္ၿပီး “ေမာင္အဲဒီလိုမလုပ္ပါႏွင့္ေမာင္ရယ္” “ခင္ၿငိမ္းရရ္ေမာင့္ကိုခြင့္ျပဳပါကြယ္” “မရဘူးေမာင္ဖုန္းကံေတြနိမ့္မယ္ေလ” “ခင္ၿငိမ္းရယ္ေမာင္ခင္ၿငိမ္းဟာေလးမွဒီလိုမလုပ္ေပးရင္ခင္ၿငိမ္းလုပ္ေပးတာေမာင္ခံစားရေတာ့မလဲ”။

မလုပ္ႏွင့္ေတာ့ေလေမာင္ ၊ေမာင္လုပ္ေစခ်င္ရင္ခင္ၿငိမ္းလုပ္ေပးပါ့မယ္” “တကယ္လားခင္ၿငိမ္း””တကယ္ပါေမာင္””အရမ္းခ်စ္တာပဲခင္ၿငိမ္းရယ္””ခင္ၿငိမ္းလည္းေမာင့္ကိုခ်စ္လို႔အရဲစြန္႔လုပ္ ေပးတာပါ”ခင္ၿငိမ္းအေပၚတက္ၿပီးက်ေနာ္ခင္ၿငိမ္းႏႈတ္ခမ္းကိုနမ္းလိုက္တယ္.””ႁပြတ္”ခင္ၿငိမ္းလည္းျပန္နမ္းလိုက္တယ္။ေမာင့္ကိုခင္ၿငိမ္းအဖုတ္မယက္ေစခ်င္ဘူး။ ေမာင္တစ္ ေယာက္ဖုန္းကံနိမ့္မွာမလိုလားဘူးေလက်ေနာ္လည္းခင္ၿငိမ္းကိုနမ္းၿပီးေတာ့”ခင္ၿငိမ္း ေမာင့္ဟာနမ္းေပးပါလား” “နမ္းေပးပါ့မယ္ေမာင္”က်ေနာ္ပက္လက္လွန္အိပ္လိုက္တယ္။ခင္ၿငိမ္းလည္းက်ေနာ့ေဘးထထိုင္ၿပီးက်ေနာ့္လီးကိုကိုင္ကာနမ္းၾကည္ြၿပီးမွစငုံလိုက္တယ္။”ႁပြတ္ ႁပြတ္” “အာ့ အိုးး အရမ္းေကာင္းတယ္ခင္ၿငိမ္းရယ္” ခင္ၿငိမ္းကိုဒီလိုပဲေျပာရမွာပဲတကယ္ကအဲဒီေလာက္မေကာင္းဘူး၊ခင္ၿငိမ္းက လီးကိုစုပ္ရံုပဲစုပ္တတ္တယ္။ “အင္းအင္းးးဟင္းးးးရွီး”းခင္ၿငိမ္းေမာင္ကအရမ္းေကာင္းတယ္ဆိုလို႔ႀကိဳးစားၿပီးစုပ္ေနရတာ။

ေမာင့္လီးကဟိုတေန႔ကႏွင့္လုံဎဝမတူဘူး၊လီးကအရမ္းႀကီးလာသလိုပိုလည္းရွည္တယ္။ကိုယ့္အဖုတ္ေတာင္ခံႏိုင္မလားေတြးမိတယ္။ေတြးရင္းႏွင့္ပိပိထဲကအရည္စီးထြက္တယ္။ ခင္ၿငိမ္းရဲ႕အာေငြ႕ႏွင့္လၽွာရဲ႕စုပ္အားေၾကာင္ြ ့က်ေနာ့္လီးကမတရားေတာင္လာတယ္။ အေၾကာေတြပ်ိဳင္းပ်ိဳင္းထေနတာ။က်ေနာ္ခင္ၿငိမ္းေခါင္းကိုအသာေလးကိုင္ၿပီးလီးကိုေရွ႕တိုးေနာက္ဆုတ္လုပ္လိုက္တယ္။ခသ္ၿငိမ္းလုပ္ေပးတာႏွင့္အားမရပါဘူး။ေနာက္မွတေျဖးေျဖးသင္ေပးရမွာပါ။လီးလည္းအဆမတန္ေတာင္ေနပါၿပီ။ခင္ၿငိမ္းေစာာက္ဖုတ္ကိုလက္ႏွင့္ႏွိုက္လိုက္တယ္။စိုရႊဲေနတယ့္အဖုတ္ကိုေတြ႕ၿပီးလိုးရန္ဆုံးျဖတ္ကာ “ခင္ၿငိမ္းေမာင္လိုးေတာ့မယ္””ဟြန္းေမာင္ေႏွာ္အေျပာပက္စက္တယ္””ဟီးခင္ၿငိမ္းကလဲကြာေမာင္လိုးခ်င္အားႀကီးၿပီး ေျပာမိတာပါ””အင္းပါေမာင္”ခင္ၿငိမ္းကက်ေနာ္လိုးဖို႔ရာအိပ္လိုက္ၿပီးေပါင္ကားေပးတယ္။က်ေနာ္လည္းခင္ၿငိမ္းေပါင္ၾကားဒူးေထာက္ကာလီးကိုေစာက္ဖုတ္ဝေတ့ၿပီးလိုးလိုက္တယ္”ဗ်ိ ဗ်ိ ျဗစ္ ျဗစ္ “ ။

“အာ့ေမာင္ေျဖးေျဖးကြာေအာင့္တယ္” အဖုတ္ဝကအရမ္းကိုက်ဥ္းတယ္။ က်ေနာ္လီးမဆံ့မျပဲတိုးဝင္သြားတဲ့အတြက္ခင္ၿငိမ္းလန္႔ဖ်န္႔ကာတားလိုက္တာပါ” က်ေနာ္ဆက္ၿပီးမသြင္းေသးဘဲခင္ၿငိမ္းႏို႔ကို တႁပြတ္ႁပြတ္ျမည္ေအာင္ကုန္းစို႔ကာခင္ျင္ိမ္းရဲ႕စိုးရိမ္စိတ္ကိုေလၽွာ့ခ်လိုက္တယ္။ ခင္ၿငိမ္းလည္းေမာင့္ကိုတားမရဘူးဆိုတာသိတယ္ေလ။လီးႀကီးကခင္ၿငိမ္းအဖုတ္ထဲတိုးဝင္ေနတယ္။ခင္ၿငိမ္းအဖုတ္ကအတြင္းသားေတြလည္းလႈပ္ေနၿပီးေမာင့္လီးကိုေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔ညႇစ္မိေနတယ္။ေမာင္ကဆက္မသြင္းေသးပဲႏို႔ေတြကိုတႁပြတ္ႁပြတ္စို႔ေနျပန္ၿပီ။နာက်င္မႈ႔ေတြသက္သာလာၿပီးေမာင့္ရဲ႕လီးကိုညႇစ္ေနတာကိုေျဖေလ်ာ့မိ တယ္။ေဝဒနာထက္ကာမအရသာထူးကိုေတြ႕လာရတဲ့အတြက္အလိုလိုညည္းမိတယ္။ခင္ၿငိမ္းဖီလ္းလင္ျပန္ရၿပီျဖစ္တဲ့အတြက္တဝက္တပ်က္ဝင္ေနတဲ့လီးကိုေျဖးညင္းစြာထိုးသြင္းလိုက္တယ္။”ဗ်စ္ ဗ်စ္ ေဖာက္ “”အာ့ အိုး ေမာင္” က်ေနာ္သိၿပီေလခင္ၿငိမ္းရဲ႕အပ်ိဳေမွးကိုက်ေနာ့္လီးကထိုးခြဲခဲ့ၿပီခင္ၿငိမ္းနာသြားမွန္းလဲသိတယ္။

ဒီေတာ့ဆက္မလိုးပဲရပ္ကာႏို႔ကိုဆက္စို႔ေပးလိုက္တယ္”ေမာင္ရယ္အရမ္းနာတယ္””ခနဆိုသက္သာသြားမွာပါ”က်ေနာ္ႏို႔ကိုတႁပြတ္ႁပြတ္စို႔လိုက္တယ္။ခင္ၿငိမ္းသက္သာေလာက္ၿပီဆိုမွ “ခင္ၿငိမ္းေမာင္ဆက္လုပ္မယ္ေႏွာ္””အင္းပါေမာင္” က်ေနာ္ခါးမတ္လိုက္ကာခင္ၿငိမ္းခါးကိုလွမ္းဆြဲၿပီးတခ်က္ခ်င္းအဝင္အထြက္ကိုပုံမွန္ေလး လုပ္လိုက္တယ္။လီးဒစ္ကခင္ၿငိမ္းအဖုတ္ကို ပြတ္ဝင္ပြတ္ထြက္ႏွင့္ၾကပ္တည္းစြာဝင္ထြက္ေနတယ္။ေသြးစေသြးနေလးနည္းနည္းပဲလီးရည္ႏွင့္ေစာက္ဖုတ္ရည္ၾကားမွာေတြ႕ရတယ္။ငါးမိနစ္ေလာက္ပဲလိုးရေသးတယ္။ခင္ၿငိမ္းညည္းတြားသံထြက္လာတယ္”ဗ်စ္ ဘြတ္ ဖြတ္ ဖြတ္ ဘြတ္””အင္းဟင္းးးဟင္းးအင္းးး””ဘြတ္ ဖြတ္ ဖန္းးဖန္းးးဖန္းးး””အာ့! အင့္ !အင္းဟင္းးးေမာင္ရယ္” ခင္ၿငိမ္းညည္းတြားသံႏွင့္အတူ အဖုတ္ထဲက ညႇစ္လာတယ္။ခင္ၿငိအယမ္းၿပီးေတာ့မယ္ဆိုတာက်ေနာ္သိလုိက္တယ္။ က်ေနာ္လည္းၿပီးခ်င္ေနၿပီေလ။

ဒီေတာ့လိုးတဲ့အရွိန္ထပ္ျမႇင့္ကာေဆာင့္လိုက္တယ္ “ဘြတ္! ဖြတ္! ဘြတ္ ဖန္းးဖန္းးဖန္းး” “အာ့! အီးးရွီးးရွီးးးးအာ့ အင္းဟင္းးအားရွီးးး” ညည္းတြားသံပိုဆူလာၿပီးခင္ၿငိမ္းပိပိထဲကညႇစ္အားေလ်ာ့ကာၿငိမ္က်သြားေတာ့တယ္။က်ေနာ္လည္းမာန္တင္းၿပီးဆက္လိုးလိုက္တယ္။အခ်က္ႏွစ္ရာခန္႔ေဆာင့္ၿပီးေတာ့က်ေနာ္လည္းသုတ္ေတြပန္းထြက္သြားေတာ့တယ္ “ခင္ၿငိမ္းေကာင္းလား””ဟြန္းဘာေတြလာေမးေနတာလဲ” “ေကာင္းလားလို႔””မသိဘူး နာေနတာပဲ””ဟားးးးး” က်ေနာ္ကခင္ၿငိမ္းပါးျပင္ကိုနမ္းလိုက္ၿပီးရယ္လိုက္ရာ “ဟြန္းသူကေတာ့ရယ္ေနႏိုင္တယ္၊ဒီမွာေတာ့ က်ိန္းစပ္ေနၿပီ””ခနေနသက္သာသြားမွာပါ” ထိုညကတစ္ခ်ီပဲဆြဲလိုက္တယ္။ခင္ၿငိမ္းအရမ္းနာက်င္ၿပီးေၾကာက္သြားမွာစိုးလို႔ပါ။ ဒီလိုႏွင့္ခင္ၿငိမ္းႏွင့္က်ေနာ္ေျခာက္လေလာက္ရည္းစားျဖစ္တယ္။တနဂၤေႏြေန႔တိုင္းလုပ္ျဖစ္တယ္။ခင္ၿငိမ္းကိုလိင္ဆက္ဆံရာမွာမရွက္ဖို႔သင္ေပးရင္းအဖုတ္ယက္ကိုခြင့္ျပဳေစတယ္။

တေျဖးေျဖးႏွင့္ခင္ၿငိမ္းလီးစုပ္ကြ်မ္းက်င္လာယုံမကဖင္ပါလိုးခံတတ္လာတယ္။ေနာက္ေတာ့က်ေနာ္တို႔လက္ထက္ျဖစ္တယ္။လက္ထပ္ၿပီးေလးလေလာက္မွာခင္ၿငိမ္းကိုယ္ဝန္ရလာတယ္။က်ေနာ္လည္းလက္ထပ္ၿပီးေတာ့CEOကိုအလုပ္ကထြက္ခြင့္ေတာင္းတဲ့အခါ။CEO က ခြင့္မျပဳဘူး။ဥကၠဌႏွင့္တိုင္ပင္ၿပီး လုပ္ငန္းခြဲ တစ္ခုကိုအျပတ္ေပးတယ္။ႀကိဳတင္ေငြပါထုတ္ေပးတဲ့အတြက္က်ေနာ့္လုပ္ငန္းကိုကိုယ္တိုင္ဦးေဆာင္ရတယ္။ လုပ္ငန္းကေအာင္ျမင္တယ္။လုပ္ငန္းအပ္ႏွံတဲ့အခါမွာေတာ့CEOက”ကိုေဇာ္မင္းစာေမးပြဲေအာင္တယ္” ဗ်ာဘာစာေမးပြဲလဲဆရာ” အခုေပးတဲ့လုပ္ငန္းကငါတို႔ကမင္းကိုေပးတဲ့ေငြကနည္းတယ္ရႈံးရင္ထပ္ေပးဖို႔စီစဥ္ထားတယ္” “ရပါတယ္ဆရာက်ေနာ္ျမတ္ပါတယ္” “ေအး ဟုတ္တယ္ဥကၠဌကမင္းအတြကိဆု ေၾကးလို႔သေဘာထားၿပီးေပးလိုက္တယ္” “ဗ်ာ ဆရာ ရပါတယ္ဆရာမေပးပါႏွင့္” “မင္းရဲ႕သမီးေလးအတြက္ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ေပးတယ္လို႔လို႔သေဘာထားလိုက္”။

ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဆရာ” ဆုေၾကးေငြသိန္းႏွစ္ရာထပ္ေပးတယ္။ က်ေနာ္သမီးေလးလူ႔ေလာကထဲေရာက္လာတာမဂၤလာႏွင့္အတူေရာက္လာတယ္။ ကုမၸဏီအလုပ္အျပင္ အျပင္ကအလုပ္ေတြလက္ခံရရွိတယ္။လုံးဝနားခ်ိန္မရွိဘူးေပါ့။ဒါေပမယ့္က်ေနာ္ေပ်ာ္တယ္။ေနစရာလုံးခ်င္းအိမ္အျပင္ကားလည္းဝယ္လိုက္ၿပီ။ခင္ၿငိမ္းကလည္း က်ေနာ့္အေပၚအရမ္းေကာင္းရွာတယ္။စီးတဲ့ေရဆယ္တဲ့ကန္သင္းအျပင္က်ေနာ္ရဲ႕စာရင္းစယားေတြအားလုံးက်ေနာ္စိတ္ခ်ရေအာင္လုပ္ေပးတယ္။ဒါကစီးပြားေရး။အိမ္ေထာင္ေရးမွာေတာ့က်ေနာ့စိတ္တိုင္းက်ေဆာင္ရြက္ေပးပါတယ္။က်ေနာ္လည္းဆက္ႀကိဳးစားတယ္။ဒီလိိုႏွင့္ေနာင္ထပ္ေလးႏွစ္အၾကာမွာခင္ၿငိမ္းကိုယ္ဝန္ထပ္ေဆာင္ရတယ္။က်ေနာ္ေၾကာင့္ပါပဲသမီးေလးအတြက္အေဖာ္ရေအာင္ေနာက္တစ္ေယာက္ေမြးေပးဖို႔ေတာင္းဆိုတာပါ။က်ေနာ္ကိုတစ္ေယာက္တည္းေမြးခဲ့တယ္။ေဖေဖႏွင့္ေမေမဆုံးေတာ့က်ေနာ္ကတစ္ေကာင္ႂကြက္ဘဝေလ။

အားေပးကူညီသူမရွိဘူး၊ဒီေတာ့ဒီဒဏ္ကိုက်ေနာ့သမီးေလးမခံစားေစခ်င္လို႔ပါ။ သားေလးႏွစ္ႏွစ္အရြယ္ေရာက္တဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ခင္ၿငိမ္းတစ္ေယာက္ေမာေနတတ္တယ္။လိင္ကိစၥလုံးဝစိတ္မပါေတာ့ဘူး။”ေမာတယ္ေမာင္ရယ္၊ခင္ၿငိမ္းမခံႏိုင္လို႔ပါ” က်ေနာ္လည္းစိတ္ေလၽွာ့ၿပီးလက္သမားလုပ္ရျပန္တယ္။သူေနေကာင္းတဲ့အခါမွာစုပ္ေပးတတ္တယ္။လိုးရင္အဆင္မေျပဘူးတေျဖးေျဖးႏွင့္ခင္ၿငိမ္းႏွလုံးေအာင့္လာတယ္။ ေျခဆစ္လက္ဆစ္ေတြေယာင္လာလို႔က်ေနာ္ခင္ၿငိမ္းကိုေဆးစစ္တယ္။ခင္ၿငိမ္းႏွလုံးေရာဂါရေနၿပီေလ။က်ေနာ္အစြမ္းကုန္ႀကိဳးစားၿပီးေဆးကုတယ္။ခင္ၿငိမ္းေရာဂါကမေပ်ာက္ေတာ့ဘူးနာတာရွည္လိုျဖစ္ေနၿပီ။ခင္ၿငိမ္းကိုေဆးကုရင္းသုံႏွစ္ေလာက္ၾကာတယ္။အလုပ္ကတဖက္လုပ္ရင္းစိတ္ေလလာတယ္။က်ေတာ္သာယာမႈ့ေနာက္ကိုလိုက္ရင္းႏွင့္စိတ္ေျဖတယ္အျပာကားၾကည့္တယ္လက္နဲ႔ေျဖတယ္။ဒါေပမယ့္လိုအပ္တဲ့စိဆနၵေတြမျပည့္ဘူး။ခင္ၿငိမ္းႏွင့္က်ေနာ္အတူမအိပ္ျဖစ္ဘူး။ အိပ္ရင္လည္းစိတ္ပါတဲ့အခ်ိန္လုပ္ခ်င္တယ္။လုပ္လို႔မရတဲ့အေျခအေနမို႔က်ေနာ့္စိတ္ကိုတင္းေနရတယ္။ဒီလိုႏွင့္က်ေနာ္အင္တာနက္မွာာဆက္ဆီလိုင္းေတြ ရွာၿပီးၾကည့္ ရွာဖတ္ျပီး တစ္ကိုယ္ေရ အသာေျဖေနရပါေလေတာ့သည္ ……ျပီးပါျပီ။