ဒါမှပဲ သူမအနည်းငယ်စိတ်ပြေသွားသဖြင့် ကျွန်တော်သက်သာရာရသွားပါတော့တယ်

Unicode

မနက်ငါးနာရီထိုးပြီ။ ခြုံထားသော စောင်အနွမ်းလေးကို အသာအယာခွာလိုက်ပြီး ကျွန်တော်ကား အိပ်ယာမှ အလူးအလဲထလိုက်သည်။ ဒီအိမ်မှာကနှပ်နေလို့မရ။ နို့မဟုတ်လျှင် အိမ်ကြီးရှင်မဖြစ်သော ဒေါ်မြတ်သီမော်၏ ကြိမ်လုံးက ကျွန်တော့ကျောပေါ်ကျလာမည်။ ထိုသို့ စဉ်းစားမိလျှင် အလုပ်ကောင်းသည်ဟု ညာပြီးခေါ်လာသော ပွဲစားမိန်းမကြီးကို စိတ်နာမိသည်။ ရွာမှာ နေစဉ်ကအကောင်း။ ပညာကလည်း မတတ်သဖြင့် မြို့ကိုတက်ပြီး အလုပ်လုပ်ပါတယ်။ မြို့မှာ ယောင်္ကျားလေးအိမ်ဖော်တစ်ယောက် ရှာခိုင်းသည် ဆိုသဖြင့် ကျွန်တော်မြို့ကို ရောက်ခဲ့သည်။ လူပွဲစားမိန်းမကြီး၏ ရွန်းရွန်းဝေအောင်ပြောတတ်သော အပြောကြောင့် ကျွန်တော်ယုံစားသွားမိသည်။ ခက်တာက ကျွန်တော့်မှာ တိုင်ပင်ရအောင်ကလည်း ငယ်ကတည်းက မိဘများလည်းမရှိ။ မြင်တောင် မမြင်ဖူးလိုက်။ ဘုန်းတော်ကြီးကျောင်းမှာ ကပ်နေခဲ့ရသည်။ လေးတန်း အထိသာ နေခဲ့ရသဖြင့် အသိဉာဏ်ဗဟုသုတကလည်း မပြည့်စုံတော့ သူမပြောစကားယုံမိသည်။ အသက်(၁၈)နှစ်အထိ အပေါင်းအသင်းကလည်း မရှိ ကလေးသာသာအတွေးဖြင့် နေခဲ့ရသော အတွေးဖြင့် လူပွဲစားမိန်းမကြီး ခေါ်ရာနောက်ကို လိုက်ခဲ့မိသော ကိုယ့်ကိုကိုယ်သာ အပြစ်တင်မိသည်။

အထင်တကြီးနဲ့ လိုက်ခဲ့မိတာ မြို့ရောက်သောအခါ အထင်နှင့်အမြင် ပါစင်အောင်လွဲတော့သည်။ လူပွဲစား မိန်းမကြီးကား မြို့ရောက်သောအခါ ဒေါ်မြတ်သီမော်တို့အိမ်မှာ ကျွန်တော့်ကို ကျွန်အဖြစ် ရောင်းစားခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ ဒေါ်မြတ်သီမော်တို့ မိသားစုကား တစ်မိသားစုလုံး ရုပ်ချောသော မိန်းမများဖြစ်သလောက် တော်တော်ရက်စက်သောမိသားစုများ ဖြစ်သည်။ ယခင်က သူမတို့အိမ်မှာ ခေါ်ထားသောကောင်မလေးကို မီးပူဖြင့်ကပ်ပြီးနှိပ်စက်ခဲ့သဖြင့် ငွေသိန်း(၃၀) လျော်ခဲ့ရသော ရာဇဝင်ကလည်း ရှိသည်။ ဒါကြောင့် လူပွဲစားမိန်းမကြီးက နောက်ကြောင်းရှင်းသော တစ်ကောင်ကြွက် ကျွန်တော့်ကိုခေါ်လာပြီး ဒီအိမ်မှာကျွန်ခံရန် ရောင်းစားထားခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။ ဒေါ်မြတ်သီမော်ကား ကုမ္ပဏီပိုင်ရှင်တစ်ဦး၏ ဇနီး။ အသက်က(၄၀)ခန့် ရှိပြီ။ အသားဖြူဖြူ ရုပ်ချောချောနှင့် ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက် တောင့်တောင့်နှင့်။ သူမမှာ ကလေးမရှိ သူမ တူမ(၂)ဦးနှင့် အတူနေသည်။ ကျွန်တော်နဲ့ ရွယ်တူတွေ။ တစ်ယောက်က ခြူးခြူးတဲ့။ နောက်တစ်ယောက်က သက်ထားတဲ့။ ကျွန်တော့်မှာ အိမ်ရောက်စ ကတည်းက သူမတို့ငွေဖြင့် ဝယ်ထားသော ကျွန်ပီပီ သူမတို့ လိုသလို ပုံသွင်းချင်းခံရသည်။ သူမတို့ ခိုင်းတာ အကုန် လုပ်ရသည်။

ဒေါ်မြတ်သီမော်ကို သခင်မကြီးဟု ခေါ်ရပြီး သက်ထားနှင့် ခြူးခြူးကို သခင်မနှင့် မဖုရား ဟုခေါ်ရသည်။ သူမတို့၏ ခြံကလည်း အကျယ်ကြီး အုတ်တံတိုင်းတွေကလည်း အမြင့်ကြီးဆိုတော့ အပြင်က လူတွေအနေဖြင့် မမြင်နိုင်ကြ။ အိမ်တွင် ဒေါ်မြတ်သီမော်၏ ညီမ မြတ်ရွေစင်ဆိုသော အမျိုးသမီးတစ်ယောက်လည်း ရှိသည်။ သူမယောင်္ကျားသည်လည်း ဒေါ်မြတ်သီမော် အမျိုးသား ကုမ္ပဏီမှပင်။ သူမကတော့ ကလေးနှစ်ယောက် ရှိသည်။ အသက်က (၃၈)နှစ်ခန့်ရှိပြီ။ ဒေါ်မြတ်သီမော် အမျိုးသားရော ဒေါ်မြတ်ရွေစင် အမျိုးသားပါ နိုင်ငံခြားမှာ ကုမ္ပဏီ ဖွင့်ထားသဖြင့် မြန်မာပြည်သို့ ပြန်မလာနိုင်။ ခြောက်လတစ်ခါလောက် သူမတို့ အမျိုးသားတွေနဲ့ တွေ့ရန်နိုင်ငံခြားသို့ အလည်သွားလေ့ ရှိကြသည်။ ဒေါ်မြတ်ရွေစင်ကတော့ ကလေးတွေလည်းနိုင်ငံခြားမှာ အမျိုးသားနှင့်အတူ နေစေပြီး ကျောင်းထားတာရယ် သူမကိုယ်တိုင်လည်း မြန်မာပြည်မှာ ကုမ္ပဏီတစ်ခု ဒေါ်မြတ်သီမော်နဲ့စပ်ပြီး ထောင်ထားတာရယ်ကြောင့် ဒေါ်မြတ်သီမော်နဲ့အတူ နေကြခြင်းဖြစ်သည်။ ခြူးခြူးနဲ့ သက်ထားကတော့ ကျောင်းသူတွေ။

ဒေါ်မြတ်ရွေစင်ကိုတော့ ကျွန်တော်က သခင်မဟုခေါ်ရသည်။ ဟဲ့ကောင်စဉ်းစားမနေနဲ့ အိမ်ကိုတံမျက်စည်းသေချာလှဲ. ဒေါက်ခနဲခေါင်းကို ကြက်မွေးနဲ့ ခါကေ်ခံလိုက်ရတာကြောင့် ကျွန်တော့်အတွေးတွေ ပျက်သွားပါတယ်။ ဒေါ်မြတ်သီမော်နိုး လာတာပါ။ ဟုတ်ဟုတ်…သခင်မကြီး… ကျွန်တော်လည်းကြောက်ကြောက်ရွံ့ရွံ့နဲ့ အိမ်ကိုတံမျက်စည်းလှဲပြီး ကြမ်းတိုက်လိုက်ပါတယ်။ ပါကေးခင်းထားတဲ့ ကြမ်းပြင်တွေကို မှန်လိုကို ပြောင်ဝင်းနေအောင် ကြမ်းတိုက်ရတာပါ။ အိမ်ကြီးကကြီးတာကြောင့် မနည်းကို လက်ညောင်းနေအောင် တိုက်ရပါတယ်။ ဒီဘဝက အမြန် လွတ်မြောက်ချင်ပေမဲ့လည်း ပြေးနိုင်စရာ မရှိတာကြောင့် သူမတို့နှိပ်စက်သမျှခံနေရပါတယ်။ ကြမ်းတိုက်လို့ ပြီးသွားလို့ အနားရမယ်မထင်ပါနဲ့။ သူမတို့ မနက်စာစားဖို့ ကော်ဖီကိုဖျော်ပြီး စားပွဲပေါ်မှာ တင်ပေးရပါတယ်။ ပြီးတာနဲ့ ပေါင်မုန့်ကို မီးကင်ပြီး ထောပတ်သုတ်ပေး ရပါတယ်။ ကျွန်တော်ကတော့ စားခွင့်မရှိပါဘူး။ ကျွန်တော့်ကို တစ်နေ့မှ ထမင်းနှစ်နပ်ပ်ပဲ ကျွေးတာပါ။ နေ့လည်စာနဲ့ ညနေစာပါ။ ကျွန်တော်လည်း ကော်ဖီဖျော် ပေါင်မုန့်မီးကင်ပြီးလို့ နည်းနည်းအမောဖြေနေစဉ်မှာပဲ။

ဒေါ်မြတ်သီမော်၊ ဒေါ်မြတ်ရွေစင်နဲ့ သူမတို့တူမ(၂)ယောက်ဖြစ်တဲ့ ခြူးခြူးနဲ့သက်ထားတို့ဟာ ကော်ဖီသောက်ရန် အခန်းထဲ ဝင်လာကြပါတော့တယ်။ ဒေါ်မြတ်ရွေစင်က စားပွဲဘေးက ကုလားထိုင်တစ်လုံးကို ဆွဲယူထိုင်ပြီး ပေါင်မုန့်ကို တစ်ကိုက် ကိုက်လိုက်ပါတယ်။ ကော်ဖီကို တစ်ငုံငုံလိုက်ပြီး အရသာခံနေပါတယ်။ ကဲ ဟိုကောင် ငေးမနေနဲ့ ငါတို့အခန်းထဲမှာ ညတုန်းက ငါတို့သေးခွက်တွေ သွားသွန်ပြီးဆေးချေ အဝတ်တွေလဲ ပုံနေပြီ သေချာပြောင်အောင်လျှော်” ဟုတ်ဟုတ်…သခင်မ.. ကျွန်တော်လည်း သူမအမိန့်အတိုင်း သူမတို့ အိပ်တဲ့ အပေါ်ထပ်ကို တက်ခဲ့ပါတယ်။ သူမတို့အိပ်တဲ့ အခန်းကြီးက ခန်းမငယ်ပုံစံမျိုးပါ.။ ကုတင်(၂)လုံးချပြီး သူမတို့(၄)ယောက် စုအိပ်ကြတာပါ။ ညတိုင်ရင် သူမတို့ပေါက်ထားတဲ့ aသးခွက်ကို မနက်တိုင်း ကျွန်တော်က သွန်ပြီး ဆေးပေးရပါတယ်။ သေးခွက်တွေ သွန်ပြီးရင်လဲ အနံ့မကျန်အောင် သေချာဆေးကျောပေးရတာပါ.။ နေ့တိုင်း..သူမတို့ ဝတ်ထားပြီးလို့ တွန့်ကျေနေတဲ့ ထဘီတွေ ပင်တီတွေ ဘော်လီတွေကိုလျှော်ပေးရပါတယ်။ ညတိုင်ရင်လည်း သူမတို့ အဝတ်အစားတွေကို မီးပူကော့နေအောင် တိုက်ပေးရပါသေးတယ်။ ပြီးတာနဲ့ ဒေါ်မြတ်ရွေစင်နဲ့ ဒေါ်မြတ်သီမော်ကို နင်းနှိပ်ပေးရပါတယ်။

လက်အံသေလောက်အောင်ကို နှိပ်ပေးရပြီး သူမတို့ ဇိမ်ခံလို့ဝသွားပြီဆိုတဲ့အခါကျရင် ကျွန်တော့ကို နောက်ဖေးက စတိုခန်းလေးထဲမှာ ထည့်ပြီး ဒေါ်မြတ်သီမော်က သော့ခတ်ပါတယ်။ ထွက်ပြေးမှာစိုးလို့ ထည့်ပိတ်ထားတဲ့သဘောပါ။ သေးခွက်တွေကို ပြောင်လက်အောင်ဆေးကျောပြီး ကျွန်တော်နေရောင်မှာခြောက်သွေ့အောင်လှမ်းထားလိုက်ပါတယ်။ ပြီးတာနဲ့ရေချိုးခန်းထဲကို ပြန်ဝင်လိုက်ပါတယ်။ အထဲမှာတော့ ဒေါ်မြတ်သီမော်တို့(၄)ယောက်ရဲ့ အဝတ်တွေကပုံနေပါတယ်။ အနံ့အသက်ပေါင်းစုံကိုရနေတာပါပဲ။ တဘုန်းဘုန်းနဲ့လျှောဖွပ်ပြီး ရေကိုသေချာညှစ်ရပါတယ်။ နို့မဟုတ်ရင် တစ်ခါက ဒေါ်မြတ်ရွေစင်က သူ့အတွင်းခံဘောင်းဘီလျှော်တာ မပြောင်လို့ဆိုပြီး ကျွန်တော့လျှာနဲ့ အတွင်းခံဘောင်းဘီခွကြားတွေကို ယက်ခိုင်းတာကြောင့် မှတ်သွားတာပါ။ ထမိန်တွေနဲ့အတွင်းခံပင်တီတွေမှာတော့ သူမတို့ပေါင်ကြားနဲ့ဖင်ကကထွက်တဲ့ အနံ့ပေါင်းစုံကို မရွုချင်ပဲရွုနေရပါတယ်။ တဖုန်းဖုန်းနဲ့အဝတ်တွေလျှော်နေတုန်းမှာပဲ.. ဟိုကောင်…ငါအပြင်သွားမလို့…နင်ဘာလုပ်ရမယ်မသိဘူးလား… ဒီကိုလာခဲ့စမ်းဆိုတဲ့ သခင်မခြူးခြူးရဲ့အသံကိုကြားရပါတယ်။ ဟုတ်ဟုတ်…လာပါပြီသခင်မလေး… ခြူးခြူးကဖိနပ်စဉ်နားမှာရပ်နေတာပါ..။

ကျွန်တော်လည်း သူမစီးနေကျကြိုးသိုင်းဒေါက်မြင့် ဖိနပ်လေးကို သူမခြေထောက်ဖြူဖြူအုအုလေးမှာ စွပ်ပေးလိုက်ပြီး သူမဖိနပ်ကို အဝတ်စုတ်နဲ့ပြောင်နေအောင်သုတ်ပေးလိုက်ပါတယ်။ သူမတို့အပြင်သွားခါနီးတိုင်း သူမတို့ကဖိနပ်ကို ကိုယ်တိုင်မစီးပါဘူး။ ကျွန်တော့်ကို သူမတို့ခြေထောက်မှာစီးခိုင်းတာပါ။ ခြူးခြူးက သဘောကျစွာပြုံးလိုက်ပြီး ဒေါက်မြင့်ဖိနပ်ကိုလှလှပပစီးလို့ အိမ်ရှေ့မှာရပ်ထားတဲ့ ကားပေါ်တက်ကာ မောင်းသွားပါတော့တယ်။ ကျွန်တော်လည်း ရေချိုးခန်းပြန်လာပြီး အဝတ်တွေကိုဆက်လျှော်ကာ.. နေလှန်းထားပြီးတဲ့နောက်။ အိမ်သာဆီသွားကာ အိမ်သာခွက်ကိုပြောင်လက်နေအောင် ဆေးကျောလိုက်ပါတယ်။ နို့မဟုတ်ရင် အိမ်သာဝင်တက်လို့ အိမ်သာခွက်ညစ်ပတ်နေလို့ကတော့ကျွန်တော့ကို ကြိမ်လုံးနဲ့အသေဆော်တာပါ။ နောက်ဆုံး အိမ်သာခွက်ကို သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပြီးတဲ့ အခါမှာတော့ ကျွန်တော်နည်းနည်းအနားရပါတယ်။ ဇယ်ဆက်သလိုလုပ်ရလို့နွုံးချိနေတာရော ဗိုက်ဆာတာရောပေါင်းပြီး ရေအိုးထဲကရေတစ်ခွက်ကို ခပ်သောက်ပြီး ခဏထိုင်ကာ အနားယူလိုက်ပါတော့တယ်။

အချိန်ကားနေ့လည်(၁)နာရီခန့်ဖြစ်သည်.. ကျွန်တော်ကား ထမင်းစားပွဲဘေးတွင်မတ်တပ်ရပ်နေရသည်။ သက်ထားနှင့်ခြူးခြူးကားအပြင်ထွက်သွားသဖြင့် ဒေါ်မြတ်သီမော်နှင့်ဒေါ်မြတ်ရွေစင်တို့နှစ်ယောက်ထဲထမင်းစားနေကျခြင်းဖြစ်သည်။ တကယ်တော့သက်ထားနှင့်ခြူးခြူးကားအပြင်မှာစားတာများများ။ အိမ်မှာပြန်စားတာမရှိသလောက်ရှားသည်။ ဟိုကောင် ခွက်ထဲမှာ ကြက်သားကုန်နေပြီ..သွားထည့်စမ်း.။ ဒေါ်မြတ်ရွေစင်ကနည်းသွားသောကြက်သားခွက်ကို ပြလိုက်သည်။ ကျွန်တော်လည်းခွက်ကိုယူပြီး အိုးထဲမှကြက်သားဟင်းကို စားပွဲပေါ်တင်လိုက်သည်။ ဒေါ်မြတ်ရွေစင်နှင့်ဒေါ်မြတ်သီမော်ကားစားသောက်နေကြပေမဲ့.. ကျွန်တော့်မှာတော့စားသောက်ခွင့်မရှိသေးပါ။ စားရင်းနဲ့ဒေါ်မြတ်သီမော်အနည်းငယ်အရိုးမျက်သွားသည်။ အဟွတ်..သူမကချောင်းဆိုးလိုက်သည် မထွက်…ဒါနဲ့သူမကခုံအောက်မှ ခွက်စုပ်ကို လှမ်းယူလိုက်ပြီး။လက်နှစ်ချောင်းထိုးကာ ခွက်ထဲသို့အန်လိုက်သည်။ အဟမ်း..အဟမ်း…ခလွပ်..အရိုးစလေးများထွက်လာပြီး သူမတံတွေးများနှင့် အကျိအချျွဲများကို ခွက်ထဲသို့ထွေးထုပ်လိုက်သည်။

ဒေါ်မြတ်ရွေစင်ကလည်း ထိုခွက်ကိုယူပြီး ဝါးထားသော အရိုးဖတ်များကိုထွေးထုပ်နေပြန်သည်။ တံတွေးများနှင့်ရောနေသော ထမင်းလုံးများ၊ဝါးပြီးသား အရိုးဖတ်များက ခွက်ထဲတွင်ပြည့်နေသည်။ စားကောင်းလိုက်တာ.မမရေ..ဒေါ်မြတ်ရွေစင်ကာ ဗိုက်ကိုအနည်းငယ်ပွတ်လိုက်ပြီး ရေဆေးဇလုံကိုနှိုက်ကာလက်ဆေးလိုက်သည်။ ဒေါ်မြတ်သီမော်လည်းဝသွားပြီ။ သူမတို့စားထားပြီးသားခွက်များကို သိမ်းလိုက်ပြီး အချိုပွဲကို ချပေးလိုက်သည်။ သူမတို့အချိုပွဲအရသာခံနေချိန်တွင် ခွက်များကိုဆေးလိုက်သည်။ သူမတို့နှစ်ယောက်ကထိုင်ခုံတွင်ထိုင်နေပြီး ဒေါ်မြတ်ရွေစင်က ခုနကသူမတို့ပါးစပ်မှထွေးထုပ်လိုက်သော အကျိများ၊တံတွေးများဖြင့်ပြည့်နေသော ခွက်ကို ခြေထောက်ဖြင့် ကျွန်တော့ဘက်တွန်းပို့လိုက်သည်။ ကဲ..ဟိုကောင်…မင်းစားလို့ရပြီ..။ ကျွန်တော့်ကို သူမတို့ပိုင်သောငွေဝယ်ကျွန်ပီပီ ခွေးစာလောက်ပင်မကောင်းသော အရိုးအရင်းများနှင့် ထွေးထုပ်ထားသော ထမင်းများကိုသာကျွေးခြင်းဖြစ်သည်။ သူမတို့ ချီးကျွေးလျှင်တောင်စားရမည့်ကျွန်ဘဝမို့ ခွေးစာလောက်ပင်မကောင်းဒါကိုပဲစားပြီး နေရခြင်းဖြစ်သည်။

ဒူးထောက်ထားရတာကြာသဖြင့် ခြေထောက်များလည်းတောင့်နေပြီ… သို့သော်မလွုပ်ရဲ့..ဒေါ်မြတ်သီမော်တို့ဖဲဝိုင်းကားစည်နေပြီ…။ အိမ်ထောင်ရှင်သူဌေးမများပေါင်းကာ နေ့တိုင်းဒေါ်မြတ်သီမော်အိမ်မှာဖဲရိုက်ကြသည်…။ သူမတို့ဖဲရိုက်နေချိန်တွင် ကျွန်တော့်ကို သူမတို့ဖဲဝိုင်းဘေးနား ဒူးထောက်ခိုင်းထားသည်။ သူမတို့ရေခပ်ခိုင်းလျှင်ရေခပ်ပေးရသည်.။ လက်ဖက်သုပ်ကုန်သွားလျှင်လည်း ထပ်သုပ်ပေးရသည်။ ထိုသူဌေးမိန်းမများကလည်း ကျွန်တော့်ကို ဒေါ်မြတ်သီမော်နဲ့ဒေါ်မြတ်ရွေစင်တို့ သဘောထားသလို ကျွန်တစ်ယောက်လိုပင်ဆက်ဆံကြသည်။ သူမတို့နားတွင် ဒူးထောက်ခိုင်းထားကာ အလိုရှိသလိုခိုင်းစေကြသည်။ သူမတို့ကတော့ လက်ဖက်သုပ်လေးစားလိုက်..ဖဲလေးပွတ်လိုက်ဖြင့် ဇိမ်ကျနေသည်။ ဟိုကောင်…ရေတစ်ခွက်ခပ်ပေးစမ်း..။ သင်္ဘောကပ္ပတိန်ကတော်ဒေါ်ညိုမေလှိုင်က ကျွန်တော့်ကိုလှမ်းပြောလိုက်သည်။ ကျွန်တော်လည်းရေသန့်ဗူးထားရာစားပွဲဆီသို့သွားပြီး ရေတစ်ခွက်ကိုခပ်ကာ သူမဆီပြန်လာပြီး ရိုရိုကျိုးကျိုးဖြင့်လှမ်းပေးရန်ပြင်လိုက်သည်။

သူမကဖဲကိုအာရုံစိုက်နေချိန်နှင့်ညားသွားပြီး ခွက်ကို လှမ်းအပေးမှာလက်လွတ်မိလိုက်ရာ သူမအပေါ်သို့ဖိတ်ကျကုန်သည်။ ဖလွမ်း…ဟင်..သွားပါပြီ…သွားပါပြီ ဒေါ်ညိုမေလှိုင်ကအနည်းငယ်စိုသွားသောထမိန်ကို ခါလိုက်ပြီးဖဲဝိုင်းမှအလူးအလဲထလိုက်သည်။ ဒေါသထွက်သွားဟန်တူသည်…ကျွန်တော့ဆံပင်များကို သူမဘယ်လက်ဖြင့်ဆွဲဆုပ်လိုက်သည်။ ကဲဟယ်…ဖြန်းဖြန်းဖြန်းဖြန်း… သူမညာလက်ဝါးဖြင့် ကျွန်တော့ပါးကိုဘယ်ပြန်ညာပြန်ချလိုက်သည်..။ ပါးအထဲမှကွဲသွားသဖြင့် သွေးလေးတွေထွက်လာကာ ငံကျိကျိအရသာကိုခံစားရသည်။ ပါးမှာလည်းရောင်ကိုင်းသွားသည်။ ဟင်..တော်တော်အသုံးမကျတဲ့ကောင်…။ ဟုတ်..ကျွန်တော်မှားသွားပါတယ်…သခင်မ…သူမကိုလက်အုပ်ချီပြီးတောင်းပန်နေရသည်။ မမြတ်သီမော်တို့သဘောကောင်းလို့တာ မင်းထမင်းစားနေရတာ..။ မင်းလိုအသုံးမကျပုံမျိုးနဲ့ဆိုရင်… ငါ့ကျွန်သာဖြစ်လို့ကတော့…ငါ့ချီးပဲစားခိုင်းမယ်..ထွီ… ကျွန်တော့မျက်နှာကို တံတွေးဖြင့် ဒေါ်ညိုမေလှိုင်ကထွေးပြီး ပက်ပက်စက်စက်ကိုပြောပါတယ်။ ဟိုကောင်ညိုမေလှိုင်ကျေနပ်အောင်တောင်းပန်လိုက်.။

ကျွန်တော်လည်း ဒေါ်ညိုမေလှိုင် ခြေဖမိုးကိုရှိခိုးပြီးတောင်းပန်လိုက်ပါတယ်။ နောက်..နောက်မဖြစ်စေရပါဘူး…သခင်မ..။ မင်းကျပ်ကျပ်သတိထား…ဟင်းဟင်းဆိုပြီး ဒေါ်ညိုမေလှိုင်က ဖဲဝိုင်းမှာပြန်ထိုင်လိုက်ပါတော့တယ်။ သူမတို့အုပ်စုကဖဲဆက်ရိုက်နေကြပါတယ်..။ ဒီတစ်ခါတော့အမှားထပ်ပြီး ကျွန်တော်မလုပ်ရဲတော့ပါဘူး။ ပါးကလဲ ဒေါ်ညိုမေလှိုင်ရိုက်ထားလို့ရောင်ကိုင်းနေပါပြီ.။ ကျွန်တော်ကတော့ သူမတို့သခင်မတွေရဲ့ဖဲဝိုင်းနားမှာ ဒူးထောက်လျှက်သားနဲ့ ဆက်လက်ခစားနေရပါတယ်.။ ဖဲရိုက်နေတဲ့အိမ်ထောင်ရှင်မိန်းမတွေက (၄)ယောက်ပါ.။ ဒေါ်မြတ်ရွေစင်၊ဒေါ်မြတ်သီမော်၊ဒေါ်ညိုမေလှိုင်နဲ့ ဒေါ်သဲဝင့်သူတို့ပါ။ အကုန်လုံးကသူဌေးမိန်းမတွေဖြစ်ပြီး အသားဖြူဖြူ၊ရုပ်ချောချော၊ဖင်တောင့်တောင့်မိန်းမတွေကြီးပါ.။ ရုပ်ချောသလောက်တော်တော်ရက်စက်တတ်တဲ့ မိန်းမတွေချည်းပါ။ ဒေါ်မြတ်သီမော်တို့ကျွန်ဖြစ်တာနဲ့ သူမတို့မိတ်ဆွေ အိမ်ထောင်ရှင်မိန်းမတွေရဲ့ ကျွန်အဖြစ်ပါအမွုထမ်းနေရတာပါ။ ဟိုကောင်..င့ါခြေထောက်တွေညောင်းနေပြီ လာနှိပ်ပေးစမ်း။ ဒေါ်သဲဝင့်သူကသူမခြေထောက်ကို ကျွန်တော့်ဘက်ကို ဆန့်ထုတ်ပေးလိုက်ပါတယ်.။

ကျွန်တော်လည်း သူမခြေထောက်ကို သေသေချာချာနှိပ်ပေးရပါတယ်။ သူမကခြေထောက်နှိပ်ခံရင်း ဒေါ်မြတ်ရွေစင်ကိုလှမ်းပြောလိုက်ပါတယ်.။ မြတ်ရွေစင်ရေ ဒီကောင်ကနင်တို့ငွေဝယ်ကျွန်ဆိုတော့ ငါတို့လုပ်သမျှခံရမှာပေါ့။ ဟင်းဟင်း..သိပ်ကြိုက်တာပဲကွာ.. ငါတို့လိုမိန်းမတွေဆီမှာ ယောင်္ကျားတစ်ယောက်ကိုကျွန်လုပ်ထားရတာ အရမ်းကောင်းတယ်.။ တစ်သက်လုံးမော်မကြည့်ရဲပဲ ငါတို့အမိန့်ပေးတာနဲ့ တုန်နေအောင်ကြောက်နေရတယ်။ ခ္ခ်. ဒေါ်သဲဝင့်သူကလည်း ကျွန်တော့်ကိုအေးစက်စက်နဲ့ကြည့်ရင်းလှမ်းပြောလိုက်ပါတယ်။ ဒါနဲ့.မြတ်သီမော်..သူ့အသက်ဘယ်နှစ်နှစ်ရှိပြီလည်း။ (၁၈)နှစ်လောက်တော့ရှိတော့မယ်..မသဲရဲ့…။ အဲ့ဒါဆိုကောင်းတယ်…ဒီကောင့်ကိုဒစ်ဖြုတ်ပြီး ငါတို့စိတ်ကြိုက်ဖန်တီးရအောင်။ ဘာတွေလဲမသိ။ ကျွန်တော့်ကိုဒစ်ဖြုတ်မယ်တဲ့။ တစ်ခုခုတော့လုပ်ခံရတော့မှာသေချာနေပြီ။ သူမတို့ကဖဲဝိုင်းကိုသိမ်းလိုက်ပေမဲ့။ ကျွန်တော်ကတော့ဒူးထောက်နေရဆဲပါ။ ဟိုကောင်မတ်တပ်ထပြီး နင့်အဝတ်အစားတွေကို အကုန်လုံးချွတ်လိုက်စမ်း။ ဒေါ်မြတ်ရွေစင်က ကျွန်တော့ကို အမိန့်ပေးလိုက်ပါတယ်။

မိန်းမတွေရှေ့မှာ အဝတ်အစားချွတ်ရမှာရှက်နေတာကြောင့်..တွန့်ဆုတ်နေပါတယ်။ ဒါနဲ့ ဒေါ်ညိုမေလှိုင်က ကျွန်တော့နားလာပြီး .. ကြာလိုက်တာ…ချျွတ်စမ်းဆိုပြီး အဝတ်အစားတွေကို သူမကိုယ်တိုင်ချွတ်ပစ်လိုက်ပါတယ်။ ဂွေးတန်းလန်းနဲ့ ကိုယ်လုံးတီး ကျွန်တော်ဟာရှက်လွန်းတာကြောင့် မျက်နှာကြီးကို အောက်ငုံ့ထားပါတယ်။ တွေ့လား မြတ်ရွေစင်..ငါတို့အာသာဖြေလို့ရပြီ။ ဒေါ်မြတ်ရွေစင်နဲ့ဒေါ်ညိုမေလှိုင်က ကျွန်တော့လက်မောင်းနှစ်ဖက်ကို သူမတို့နှစ်ယောက်ကချုပ်ကိုင်ပြီး အခန်းထဲခေါ်သွားပါတယ်။ ဒေါ်မြတ်သီမော်နဲ့ဒေါ်သဲဝင့်သူကလည်း ကျွန်တော့ကို ဝါးစားမတတ်စိုက်ကြည့်နေပြီး အခန်းထဲကိုလိုက်လာကြပါတယ်။ အခန်းထဲရောက်တဲ့အခါမှာတော့ ကျွန်းကုတင်ကြီးပေါ်မှာ ကျွန်တော့ကို ပက်လက်လှန်လိုက်ပြီး ခြေတွေလက်တွေကို ကုတင်တိုင်မှာ ကြိုးနဲ့တင်းတင်းကျပ်ကျပ်ကို ပူးချည်လိုက်ကြပါတယ်။ သူမတို့ဘာလုပ်ကြမလဲမသိပေမဲ့ ကျွန်တော့်လက်တွေခြေတွေကို ကုတင်တိုင်တွေမှာ အတင်းကိုမလွုပ်နိုင်အောင်ကြိုးတွေနဲ့ အထပ်ထပ်ပူးချည်ထားတာကြောင့်..ခြေလက်တွေမှာ နာကျင်နေပါတယ်။

ဒေါ်ညိုမေလှိုင်က ကျွန်တော့လီးတံကိုသူမလက်နဲ့ဆုပ်ကြည့်ပါတယ်။ မိန်းမတစ်ယောက်လက်ထဲမှာ လီးကိုကိုင်ခံထားရတာကြောင့် လီးကတောင်လာပါတယ်။ ဟင်း လုံးပတ်ကနည်းနည်းသေးတယ်.။ ဒါများရပါတယ်…ငါတို့ဟာနဲ့ကျပ်ပြီးအရသာရှိနေအောင်ကြီးဆေးထိုးပေးမယ်။ ဂေါ်လီကို အစိမ်းလိုက်ထည့်ကြတာပေါ့။ သူမတို့စကားကို နားထောင်ရတာနဲ့ ကျောချမ်းလှပါတယ်။ ဒေါ်ညိုမေလှိုင်က ကျွန်တော့်မျက်နှာပေါ်ကို သူမတင်ပါးနဲ့ဖိထိုင်လိုက်ပါတယ်။ ထမိန်ဝတ်ထားပြီး တက်ထိုင်ထားတာကြောင့် ကျွန်တော်လေကို ခဲယဉ်းစွာရွုရှိုက်နေရပါတယ်။ သူမကေတာ့ဒါကိုသေဘာက်နေပုံပါပဲ။ ဒေါ်မြတ်သီမော်ကတော့ ကျွန်တော့်လီးကို သူမလက်နဲ့ဆုပ်ကိုင်ပြီး ဂွမ်းထုပေးနေပါတယ်။ မျက်နှာပေါ် ဒေါ်ညိုမေလှိုင်တက်ထိုင်ထားလို့ အသက်ရွုကျပ်နေတာရယ်..။ အောက်ဘက်မှာဒေါ်မြတ်သီမော်က ကျွန်တော့်လီးကိုဆုပ်ကိုင်ပြီး ခပ်ကြမ်းကြမ်းဂွမ်းတိုက်ပေးနေတာရယ်ကြောင့် ကျွန်တော်မချိမဆန့်ခံစားနေရပါတယ်။ အင်းအင်း.. မကြာမီမှာပဲ ဒေါ်မြတ်သီမော်ရဲ့ဂွမ်းထုချက်တွေကမြန်ဆန်လာသလို ကျွန်တော့လီးကလည်းကျဉ်လာပါတယ်။

နောက်ဆုံးမှာတော့ ကျွန်တော့လီးကဆတ်ခနဲဆတ်ခနဲလရေဖြူဖြူတွေထွက်ကုန်ပါတော့တယ်။ သူမတို့နှစ်ယောက်ကကုတင်ပေါ်ကဆင်းသွားပါတယ်။ ဒေါ်သဲဝင့်သူနဲ့ဒေါ်မြတ်ရွေစင်ကကုတင်ပေါ်တက်လာပါတယ်။ ဒေါ်မြတ်ရွေစင်က ကျွန်တော့မျက်နှာပေါ်တက်ထိုင်ပါတယ်။ ဒေါ်သဲဝင့်သူက ကျွန်တော့လီးကို ပြန်ဆွပြီးဂွမ်းထုပြန်ပါတယ်။ သူမရဲ့ထုချက်တွေကပိုကြမ်းပါတယ်။ ကျွန်တော့လီးကို မညှာမတာပါပဲ။ နာကျင်လှပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ မိန်းမတစ်ယောက်ရဲ့လက်နဲ့လီးကို ဆွခံရတာကြောင့် မတောင်အောင်စိတ်ထိန်းထားပေမဲ့လည်းမနေနိုင်ပါဘူး။ နောက်ဆုံးမှာတော့လရေတွေပြန်ထွက်ကုန်တာပါပဲ။ ဒီလိုနဲ့ သူမတို့(၄)ယောက်ဟာ တစ်လှည့်စီတစ်ယောက်ကမျက်နှာပေါ်တက်ထိုင်လိုက်ဂွမ်းထုလိုက်လုပ်နေကြတာပါ။ ကျွန်တော့လီးထိပ်က ဒစ်ကိုအစိမ်းလိုက်ပြုတ်သွားအောင်လုပ်နေတာပါ။ သူမတို့ပိုင်တဲ့ကျွန်ဖြစ်တာကြောင့် သနားညှာတာခြင်းမရှိပါဘူး။ (၅)ချီလောက်ဂွမ်းတိုက်ခံလိုက်ရတဲ့ အချိန်မှာ လီးဟာအရမ်းကိုနာကျင်ပြီး လရေတောင်ကောင်းကောင်းမထွက်ချင်တော့ပါဘူး။

မလုပ်ပါနဲ့တော့..သခင်မ..တောင်းပန်ပါတယ်… တိတ်စမ်း…ဒေါ်မြတ်သီမော်က ပြောလိုက်ပြီး မျက်နှာကို ဖင်နဲ့ဖိထိုင်လိုက်တာကြောင့် ကျွန်တော်မအောင်နိုင်တော့ပါဘူး.။ ဒေါ်ညိုမေလှိုင်က ကျွန်တော့လီးကိုဆုပ်ကိုင်ပြီး ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်း အချက်(၃၀)ခန့် ထုလိုက်တဲ့အခါမှာတော့ ကျွန်တော့်လီးထိပ်က အရေပြားနဲ့ လီးဒစ်မှာတွဲနေတဲ့ အဆက်လေးဟာပြုတ်သွားပါတော့တယ်… သွေးလေးတွေပါထွက်လာပါတယ်။ လီးထိပ်ကဒစ်ကြီးအောက်ကို အရေပြားကတွဲကျသွားပြီး ဒစ်ပေါ်သွားပါတော့တယ်။ ဒေါ်မြတ်သစ်မော်က ကျွန်တော့မျက်နှာပေါ်ဖိထိုင်ထားရမှ ကုတင်ပေါ်ကဆင်းလိုက်ပါတယ်။ လီးကနာကျင်မွုကြောင့် ကျွန်တော့် တစ်ကိုယ်လုံး တစ်ဆတ်ဆတ်တုန်နေပါတယ်။ အီး..ဟီး.ဟီး..နာကျင်မွုကြောင့်မရှက်နိုင်တော့ပါဘူး.။ ငိုမိပါတော့တယ်။ သူမတို့(၄)ယောက်ကတော့ ကျွန်တော့အဖြစ်ကို ရယ်မောပြီး သဘောကျနေကြပါတယ်။ ကဲ မမြတ်ရေ ညိုမေတို့နောက်တစ်ပတ်ဖဲရိုက်တဲ့ အခါမှာ သူ့ကိုကောင်းကောင်းစားကြတာပေါ့..။ ဒေါ်ညိုမေလှိုင်နဲ့ဒေါ်သဲဝင့်သူက ဒေါ်မြတ်သီမော်တို့ညီအမကိုနွုတ်ဆက်နေပါတယ်။

ကျွန်တော်ကို အိမ်နောက်ဖေးက ထုတ်တန်းမှာ လက်တွေကိုကြိုးနဲ့တွဲလောင်းဆွဲချည်ထားတာပါ။ လီးထိပ်က နာကျင်နေတဲ့အပြင် အော်ခွင့်မရအောင်ပါ..ပါးစပ်ကိုအဝတ်နဲ့ဆို့ခြင်းခံထားရပါတယ်။ ခုနက လီးအရေပြားထဲကို ဘောစေ့သေးသေးလေးတွေခွဲပြီးထည့်ခံရတာကြောင့် အရမ်းနာကျင်ပြီး အော်ဟစ်နေရတာပါ.။ သူမတို့ရဲ့ ငွေဝယ်ကျွန်ဖြစ်တာကြောင့် သူမတို့သတ်လဲခံရမဲ့အနေအတားမို့ လုပ်သမျှခံနေရပါတယ်။ သူမတို့ရည်ရွယ်ချက်ကိုသိသွားပါပြီ.။ သူမတို့ အိမ်ထောင်ရှင်မိန်းမတွေ ဖဲဝိုင်းလုပ်တဲ့အခါကျရင် အပျင်းပြေအောင် ဖဲဝိုင်းဘေးနားမှာ ကုတင်ကိုချထားမယ်.။ အဲ့ဒီကုတင်မှာ ကျွန်တော့်ကို ခြေတွေလက်တွေကို ကုတင်တိုင်တွေမှာ မလွုပ်နှိုင်အောင် ချည်ထားပြီး သူမတို့ကာမအာသာကို ဖြေကြမှာပါ။ သူမတို့(၄)ယောက်သာမက ဖဲရိုက်လာတဲ့ အိမ်ထောင်ရှင်မိန်းမတွေပါ..တစ်လှည့်စီပါ။ ကျွန်တော့ကို ဒီလိုဖြစ်အောင် ဒေါ်ညိုမေလှိုင်က ဒေါ်မြတ်သီမော်တို့ကိုအကြံပေးခဲ့တာပါ.။ ငွေနဲ့ဝယ်ထားတဲ့ ကျွန်ကို တန်နေအောင်ခိုင်းဖို့ပါ။ ဘဝကေတာ့သုံးစားမရေတာ့ပါဘူး။ သူမတို့တူမနှစ်ယောက်ဖြစ်တဲ့ ခြူးခြူးနဲ့သက်ထားကလည်းရမ္မက်ကြိးသူတွေဖြစ်တာကြောင့် ကျွန်တော့ကို ချမ်းသာပေးမဲ့သဘောမရှိပါဘူး.။

ဒေါ်မြတ်ရွေစင်တို့ အိမ်အပြင်ဖက်ထွက်သွားတဲ့ အချိန်မှာ ဒေါ်ညိုမေလှိုင်ကချက်ချင်းမသွားပဲချန်နေခဲ့ပါတယ်။ သူမကကျွန်တော့နားကို လျှောက်လာပြီး.. ကျွန်တော့ရဲ့နာကျင်နေတဲ့လီးအတံကိုအတင်းလက်နဲ့ညှစ်လိုက်ပါတယ်။ နာကျင်မွုကြောင့် မျက်ရည်တွေကပိုးပိုးပေါက်ပေါက်ကျလာပါတယ်။ ဒေါ်ညိုမေလှိုင်က ကျွန်တော့ကို အေးစက်စက်နဲ့ကြည့်ပြီး.. ငိုမနေနဲ့…ကျွန်စုတ်…နောက်ဆိုနင်ငါ့အိမ်မှာလည်း ကျွန်လာခံရမယ်။ အဲ့ဒီအချိန်ကျ မင်းကိုငါ့ချီးစားခိုင်းမယ်။ဟင်းဟင်း…. သူမကပြောသလိုတကယ်လုပ်မဲ့သဘောကြီးပါ။ သူမရဲ့အကြည့်တွေကစိမ့်နေတာကြောင့် သူမကို ကြည့်တောင်မကြည့်ရဲတော့ပါဘူး။ ည(၇)နာရီလောက်ရောက်တဲ့အခါမှာတော့ ခြူးခြူးနဲ့သက်ထားတို့နှစ်ယောက်ဟာ အိမ်ကိုပြန်လာကြပါတယ်။ သူမတို့နှစ်ယောက်ဟာ အိမ်နောက်ဖေးထုတ်တန်းမှာ ကျွန်တော့ကိုကိုယ်လုံးတီးအနေအထားနဲ့ ကြိုးနဲ့တွဲလောင်းဆွဲချည်ထားတာကို မြင်လိုက်ရတာကြောင့်..။ ဒေါ်လေးဒီကောင်ဘာအများလုပ်မိပြန်လို့လဲ.လို့ဒေါ်မြတ်သီမော်ကိုလှမ်းမေးလိုက်ပါတယ်။ ဟင်းဟင်း.နေ့လည်က နင်တို့အန်တီညိုမေလှိုင်လာလည်တော့ ရေသောက်ချင်လို့ခပ်ခိုင်းတာ ညိုမေလှိုင် ထမိန်ပေါ်ကို ရေမှောက်ကျတယ်လေ။

ဒါကြောင့် ကျောင်းမှန်းကန်မှန်းသိအောင် ပညာပေးထားတာ။ ကောင်းတယ်ဒေါ်လေးရေ..ဒီလိုကောင်မျိုးတွေက ဒီလိုပညာပေးထားမှ…ဟင်းဟင်း ခြူးခြူးနှင့်သက်ထားကဒေါ်မြတ်သီမော်ကိုပြောလိုက်ပါတယ်။ ပါးစပ်ကိုပိတ်ပြီးကြိုးနဲ့ဆွဲခံထားရတာကြောင့် သူမတို့ပြောသမျှခံနေရပါတယ်။ ခြူးခြူးက.. ဒီလိုအသုံးမကျတဲ့ကောင်မျိုးကိုမှ ဒေါ်လေးတို့ကထမင်းကျွေးနေသေးတယ်။ ထွီ…သက်ထားကလည်းကျွန်တော့်မျက်ခွက်ကိုတံတွေးနဲ့ထွေးလိုက်ပါသေးတယ်.။ သူမတို့ငွေနှင့်ဝယ်ခံထားရသော ကျွန်ဆိုတော့လည်းသူမတို့သဘောရှိတိုင်းလုပ်နေကြခြင်းဖြစ်သည်။ ဒီလိုလုပ်ဒေါ်လေး…ဒီကောင်စုတ်ကို ဒီအတိုင်းကြိုးနဲ့ဆွဲထားပြီး ပစ်ချထားလိုက်.။ ရေလည်းမတိုက်နဲ့…။ဒီတစ်ညလုံး။ မနက်ဖြန်ကျမှ ကျွန်ဆိုတာ သခင်မတွေရဲ့အမိန့်ကို နာခံတတ်ရပါလားဆိုတာ… ဒီကောင်စုတ်ကို အသားထဲစိမ့်ပြီး သမီးတို့ကိုမြင်တာနဲ့ တုန်ပြီးကြောက်နေအောင်ပညာပေးမယ်။ ခြူးခြူးကလည်း အကြံဉာဏ်တွေပေးနေသေးသည်။ ညဉ်းတို့ကသူ့ကိုဘာလုပ်မလို့လည်း။ မနက်ဖြန်ရောက်ရင် သိရမှာပေါ့ဒေါ်လေးရယ်..ခ်ခ်။ သက်ထားက ကိုယ်လုံးလေးလွုပ်ခါသွားအောင်ရယ်လိုက်ပြီး ဒေါ်မြတ်သီမော်ကိုပြောလိုက်ပါတယ်။

ဟုတ်ပါပြီအေ…ညဉ်းတို့သဘော..ညဉ်းတို့သဘော.. သူမတို့(၃)ယောက်ဟာ..စကားတပြောပြောနဲ့ကျွန်တော့်နားကနေထွက်သွားကြပါတော့တယ်။ ကျွန်တော့မှာတော့ နေ့လည်ကနှိပ်စက်ခံရတာတစ်မျိုး ယခုလည်းသူမတို့တူမတွေကလည်း အဒေါ်များနှင့်စရိုက်တူကြသည်။ သူမတို့လာမှပိုဆိုးသည်။ လက်ကိုတုပ်ပြီးဆွဲခံထားရသော ကြိုးကတင်းကျပ်လှသဖြင့် အရေပြားများပင်ပွန်းပြီး ခြေထောက်ကလည်း ခြေဖျားထောက်သာရုံသာ ထားသဖြင့် တဆတ်ဆတ်တုန်ယင်နေပြီ.။ ပါးစပ်မှာ အော်ဟစ်ငိုယိုချင်ပေမဲ့ မအော်နိုင်အောင်ဆို့ခြင်းခံထားရသဖြင့် အသံမထွက်နိုင်ပါ။ အချိန်ကား မနက်(၁၀)နာရီခန့်ရှိချေပြီ။ တစ်ညလုံး မတ်တပ်အနေအထားဖြင့် တွဲလောင်းဆွဲခံထားရသည်ကတစ်မျိုး နှိပ်စက်ခံထားရသည်ကတစ်မျိုးကြောင့် လူတစ်ကိုယ်လုံးလည်းနွုံးချိပြီး မောဟိုက်နွမ်းလျနေသည်။ ရင်ထဲမှာလည်း မီးလိုပူနေသည်။ ရေဆာနေသောကြောင့်ဖြစ်မည်ထင်သည်။ တစ်ညလုံးလုံးရေမသောက်ခဲ့ရသောကြောင့် ရေအရမ်းကိုဆာနေသည်။ အခန်းပေါက်ဝသို့လျှောက်လာသော ဒေါက်မြင့်ဖိနပ်ခွာသံ တရှပ်ရှပ်ကိုကြားရသည်။ ဘယ်သူလဲဆိုတာအားယူပြီး မော့ကြည့်လိုက်သည်။ ဒေါ်မြတ်သီမော်….။ သူမနှင့်အတူ သက်ထားနှင့်ခြူးခြူးလဲပါလာတည်။

သက်ထားက ခေါင်းငိုက်စိုက်ကျနေသော ကျွန်တော့ကို သူမလက်ဖြင့် ကျွန်တော့ဆံပင်များကို ဆုပ်ကိုင်ကာ အပေါ်သို့ဆွဲမော့လိုက်သည်။ ပြီးနောက်သူမက ပါးစပ်မှာ ဆို့ထားသော အဝတ်စကိုဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ အဟွတ်အဟွတ်..ကျွန်တော်လည်းချောင်းတွေတဟွတ်ဟွတ်ဆိုးလိုက်သည်.။ နွုတ်ခမ်းများက အနည်းငယ်ကွဲပြီး အာခေါင်တွေခြောက်နေတာကြောင့်ဖြစ်သည်။ ရေ…ရေ…ရေတိုက္ပါ..။ ခ်ခ်..ဒေါ်လေးရေသောက်ချင်လို့တဲ့… ဟင်းဟင်း…ခ်ခ်..ဒေါ်မြတ်သီမော်က အခန်းထောင့်ရေအိုးမှရေတစ်ခွက်သွားခပ်လိုက်သည်။ သြော်..ကျွတ်စ်ကျွတ်စ်…သနားစရာလေး…ရေသောက်ချင်နေရှာပြီကိုး…. ရော့ရော့ သူမကကျွန်တော့နွုတ်ခမ်းနားကို ရေခွက်ကိုတေ့ပေးလိုက်သည်…။ သောက်ချင်သောစိတ်ကြောင့် အငမ်းမရမော့သောက်မည်ပြုစဉ်..။ သူမကရေခွက်ကို နောက်ပြန်ဆွဲကာ ကြမ်းပြင်ပေါ်သို့ သွန်ချလိုက်သည်…။ မ..မ…မလုပ်ပါနဲ့..သခင်မ..တောင်းပန်ပါတယ်ဗျာ..။ ဒေါ်မြတ်သီမော်က အေးစက်စက်မျက်လုံးများဖြင့် ကျွန်တော့ကိုကြည့်လိုက်ပါတယ်။ နင့်ဘဝမှာ..ရေဆိုတာမရှိတော့ဘူး…နင့်ပါးစပ်ကို ငါတို့သေးအိုးလုပ်မလို့..ဟင်းဟင်း မင်းဘဝတစ်လျှောက်လုံး ငါတို့ မိန်းမတွေရဲ့အဖုတ်ထဲကထွက်တဲ့သေးကိုပဲရေလုပ်ပြီးသောက်ရမှာ။

သောက်မလား…သူမကတကယ်လုပ်မည့်သဘောဖြစ်နေသည်။ ဒီကောင်ကငြင်းချင်တယ်…ထင်တယ်..ဒေါ်လေး.. ခြူးခြူးက ကျွန်တော့မျက်နှာကိုစိုက်ကြည့်ရင်းဝင်ပြောလိုက်သည်။ ဒါများလွယ်ပါတယ်..ခြူးခြူးရယ်..ဒီကောင်အသားမနာသေးလို့ပါ..။ အရေကွာအောင် ရိုက်လိုက်ရင် ဒီကောင်ဆက်ငြင်းနိုင်မလား ကြည့်ကြသေးတာပေါ့။ ဒေါ်မြတ်သီမော်ကပြောပြောဆိုဆို အခန်းနံရံဘက်သို့သွားပြီး နံရံတွင် ခွေလိပ်ကာချိတ်ထားသော ကြာပွတ်ကို ဖြုတ်ယူလိုက်သည်။ ရွမ်း…ရွမ်း…ကြာပွတ်ဝေ့ယမ်းသံကလေထဲတွင် တစ်ရွမ်းရွမ်းထွက်ပေါ်လာသည်။ ဒေါ်မြတ်သီမော်က ခြေထောက်ကို အနည်းငယ်ဆုတ်ပြီးအားယူလိုက်တာကိုတွေ့ရသည်။ ခြူးခြူးနှင့်သက်ထားက သူမတို့အဒေါ် ကျွန်တော့ကို ကောင်းကောင်းရိုက်နိုင်ရေးအတွက် အနီးနားမှာရွုပ်နေသောခုံများကို ရှင်းပေးလိုက်သည်.။ ရွမ်း..ဖြောင်း…အား.. တင်ပါးကြီးများ တုန်ခါသွားပြီး ကြာပွတ်က ကျွန်တော့ကျောပေါ်ကို ဖြောင်းခနဲကျလာသည်.။ အား…အား…ဒုန်းဒုန်း အသည်းခိုက်အောင်နာကျင်မွုကြောင့် လက်ကိုပူးချည်ထားသောကြိုးကိုရုန်းနေမိသည်။ ဖြောင်းဖြောင်း…အား..အား။ နာကျင်မွုကြောင့် လပြွတ်မှကြောက်သေးများ တဗျင်းဗျင်းပန်းထွက်ကုန်သည်။

ရွမ်းရွမ်း…ဖြောင်းဖြောင်း……အီးဟီးဟီး….ကျောပြင်မှအရေပြားများစုတ်ပြီးသွေးတွေထွက်လာသည်။ အီးဟီးဟီး..ရွတ်ရွတ်..မျက်ရည်များကပါးပေါ်ကိုပိုးပိုးပေါက်ပေါက်ကျလားသည်။ ဒေါ်မြတ်သီမော်က… ဟင်း..ဟင်း…ကျွန်လုပ်ပြီး သခင်တွေရဲ့သေးကိုသောက်ရမယ်ဆိုတာမသိတဲ့ကောာင်..မှတ်ပလား သူမကိုအလွန်အမင်းကြောက်ရွံံ့နေရပြီ…. သူမတို့အဖုတ်မှထွက်သမျှသေးကိုမသောက်မချင်းနှိပ်စက်နေမှာတော့သေချာသည်။ ဒါကြောင့်….ရွမ်း…ကျောပြင်ပေါ်ကိုကြာပွတ်ကကျလာပြန်သည်။ အီး…ဟီး..ဟီး… မ…မလုပ်ပါနဲ့တော့…သခင်မ…ကြောက်ပါပြီ။ သခင်မတို့..သေးကိုပဲသောက်ပါတော့မယ်…ရေမသောက်တော့ပါဘူး… နင်..သေချာလား..ဒေါ်မြတ်သီမော်က အေးစက်စက်ပြန်မေးပါတယ်။ ထပ်ရိုက်ခံရမှာကို အရမ်းကိုကြောက်ရွံ့နေတာကြောင့်…. ကြောက်လှပါပြီသခင်မ…..လုပ်ချင်သလိုသာလုပ်ပါ…။ အီးဟီး…ရွတ်..နာကျင်မွုကြောင့် ရှိုက်ငိုရင်းနဲ့သူမကို မဝံံ့မရဲပြန်ဖြေလိုက်ပါတယ်.။ ခြူးခြုးနဲ့သက်ထားကသူမတို့ အဒေါ်ကိုဝမ်းသာအားရနဲ့ကြည့်လိုက်ပြီး။ ဒေါ်လေးရယ်..တော်လိုက်တာ..ကြည့်စမ်းဒီကောင်ကို ပျော့သွားတာပဲ..ချက်ချင်း။ ကျွန်ဆိုတာမျိုးက ဒီလိုနာနာလေးရိုက်ပေးမှ သခင်တွေအမိန့်နာခံတာ ခြူးခြုးရဲ့…။

ဒေါ်မြတ်သီမော်က ကျွန်တော့နားကို လျှောက်လာပြီး အရှိုးရာတွေကို လက်နဲ့ဆွဲဆုပ်လိုက်ပါတယ်။ နာကျင်မွုကြောင့် မျက်ရည်တွေကပိုးပိုးပေါက်ပေါက်ကျလာပါတယ်။။ ကဲ..နင်သိပြီလား…သခင်အမိန့်မနာခံတဲ့ ကျွန်ကိုသခင်မတွေကဘယ်လိုလုပ်တယ်ဆိုတာ။ သိ..သိပါပြီ..သခင်မ..။ အေး..နောက်တစ်ခါကလန်ကဆန်လုပ်ရင် နင်ဒီထက်နာမယ်။ နင့်ကိုငါတို့ကငွေနဲ့ ဝယ်ထားရတာ။ ဒီတစ်ခါကလန်ကဆန်လုပ်တာကို အပြစ်ပေးတဲ့အနေနဲ့… နင့်ရေဆာလို့သေးသောက်ချင်ရင်တောင်မှ လွယ်လွယ်ပေးမတိုက်ဘူး။ ငါတို့ခိုင်းတဲ့အလုပ်အကုန် လုပ်ရမယ်။ စိတ်တိုင်းကျမှ နင်ကငါတို့ကို ခြေသလုံးဖက်..ဒူးထောက်ပြီး…။ သခင်မ.ခင်ဗျာ…ကျွန်တော့ကို သခင်မသေးတိုက်ပါလို့ပြောပြီး တောင်းပန်မှ ချီးမြှင့်မယ်..ကြားလား ဒေါ်မြတ်သီမော်ကား ကျွန်တော့ကိုနာလံမထူနိုင်အောင်နှိပ်ကွပ်ချေပြီ.။ ငြင်းခွင့်မရှိပါ။ ကျွန်တော်ကား သူမ၏ငွေဖြင့်ဝယ်ယူထားသော သူမကျန္ဘြဝမဟုတ္ပါလား။ ထိုအချိန်မှာ စပြီး ကျွန်တော်ကား ဒေါ်မြတ်သီမော်၊ဒေါ်မြတ်ရွေစင်နှင့် သူမတို့တူမ(၂)ဦးဖြစ်သော ခြူးခြုးနှင့်သက်ထားတို့၏ အဖုတ်အောက်တွင် ခစားရသော ကျွန်တစ်ကောင်ဖြစ်သွားတော့သည်။ သူမတို့၏ အညစ်အကြေးဖြစ်သော အဖုတ်မှထွက်သည့် သေးများကိုပင်သောက်ခွင့်ရဖို့အရေး သူမတို့ခိုင်းသမျှကိုလုပ်ပြီး ညဉ်းပန်းနှိပ်စက်ခံ၊ တောင်းပန်မှပေးတိုက်မည့်သဘောပင်။

ဒေါ်မြတ်သီမော်က ကျွန်တော့ဆံပင်များကိုဆွဲဆုပ်လိုက်သည်။ ကျွန်စုပ်..နင့်ကိုဒီနေ့အတွက် ငါ့အဖုတ်ကထွက်တဲ့သေးသောက်ခွင့်ပေးတော့မယ်..ဟုဆိုပြီး ကျွန်တော့်လက်ကိုတွဲလောင်းဆွဲထားသောကြိုးများကို ဖြေပေးလိုက်တော့သည်။ တစ်ညလုံးတွဲလောင်းဆွဲခံထားရတာရယ် နှိပ်စက်ခံရတာကြောင့် သူမခြေထောက်ရှေ့တွင် ပုံရက်သားကျသွားသည်။ မင်း..ငါ့နောက်ကနေလေးဖက်ထောက်ပြီး အိမ်သာထဲလိုက်ခဲ့…။ ဒေါ်မြတ်သီမော်က ကျွန်တော့်ကို အမိန့်ပေးလိုက်ပြီး အိမ်သာဖက်သို့ထွက်သွားသဖြင့် ကျွန်တော်လည်း ဖင်ကြီးနိမ့်တုံမြင့်တုံဖြင့်လမ်းလျှောက်သွားသော ဒေါ်မြတ်သီမော်၏ဖင်သားကြီးများကို မော်ဖူးရင်းနောက်မှ ခွေးတစ်ကောင်လို လေးဖက်ထောက်ပြီးလိုက်သွားရတော့သည်။ ဒေါ်မြတ်သီမော်တို့အိမ်သာကားရေချိုးခန်းနှင့်တွဲထားခြင်းဖြစ်သည်။ ဒေါ်မြတ်သီမော်က ရေချိုးခန်းတံခါးကိုသေချာဂျက်ထိုးလိုက်သည်။ သူမက ကျွန်တော့ကိုကြည့်လိုက်ပြီးလှမ်းပြောလိုက်သည်။ ဟဲ့.ငါ့စောက်ဖုတ်ရဲ့ကျွန်…နင်ငါသေးပေါက်တော့မယ်လေ။ သောက်ခွင့်ရဖို့ဘယ်လိုတောင်းပန်ရမယ်ဆိုတာမသိဘူးလား။ ကျွန်တော်လည်းဒေါ်မြတ်သီမော်ခြေဖမိုးကို မျက်နှာအပ်ပြီးရှိခိုးလိုက်ရသည်။

ပြီးနောက်မျက်နှာငယ်လေးဖြင့် ဒေါ်မြတ်သီမော်၏ ခြေသလုံးကိုဖက်ပြီးတောင်းပန်ရသည်။ မြင့်မြတ်တဲ့သခင်မခင်ဗျာ….သခင်မရဲ့အဖုတ်ကျွန်ကျွန်တော့ကို.. သခင်မရဲ့မြင့်မြတ်လှတဲ့ အဖုတ်က ထွက်တဲ့ အရည်တွေကို ကျွန်တော့်အား သနားသဖြင့် သောက်သုံးခွင့်ပေးပါခင်ဗာျ….။ ဟင်းဟင်း..ဒီလိုမှပေါ့…စောက်ဖုတ်ကျွန်ရဲ့.. ဒေါ်မြတ်သီမော်ကပြောရင်းဆိုရင်း ထမိန်ကိုမကာ ထမိန်ကိုအသာလှန်တင်လိုက်သည်။ သူမထမိန်ကို လှန်တင်လိုက်သောအခါ သူမပေါင်လုံးတုတ်တုတ်ဖွေးဖွေးကြီးများကိုမြင်လိုက်ရတော့ ကျွန်တော့ရင်ထဲတလှပ်လှပ်ဖြစ်သွားသည်။ ဒီအသက်အရွယ်ထိ မိန်းမတွေရဲ့ပေါင်တွေကိုမြင်ဖူးတာမှမဟုတ်တာ။ အဖုတ်ကျွန်…နင့်ခေါင်းကို အိမ်သာခွက်ပေါ်တင်ပြီး ပက်လက်လှန်ထား.။ ကျွန်တော်လည်းသူမအမိန့်အတိုင်း ဘိုထိုင်အိမ်သာခွက်ပေါ်ခေါင်းတင်ပြီး မျက်နှာကိုပက်လက်လှန်ကာ ခြေဆင်းထိုင်လိုက်သည်။ သခင်မဒေါ်မြတ်သီမော်က ထမိန်ကိုလှန်တင်လိုက်ပြီး ကျွန်တော့မျက်နှာကို ကားယားခွအနေအထားမတ်တပ်ရပ်လိုက်ပါတယ်။ အဲ့ဒိမှာပဲ ကျွန်တော့မျက်နှာ ဟာ သူမအဖုတ်အောက်မှာ မော့လျှက်အနေအထားနဲ့မြင်လိုက်ရပါတယ်။

အခုတော့ ကျွန်တော့တစ်သက်လုံးသောက်ရမဲ့ သေးတွေရဲ့စွန့်ထုတ်ရာ သခင်မရဲ့အဖုတ်ကြီးကို နီးနီးကပ်ကပ်ကိုမြင်နေရပါတယ်။ သခင်မအဖုတ်ကြီးက ပေါင်ခွကြားမှပြူးနေပြိး သခင်မရဲ့ပေါင်လုံးတွေရဲ့အလယ်မှာ.. အသားမြောင်းကြီးနှစ်ခုကို ပူးကပ်ထားသလိုပါ။ အဲ့ဘေးစပ်နဲ့ဆီးခုံမှာ စောက်မွေးနီကျင်ကျင်လေးတွေက တွန့်လိမ်ကောက်ကွေးစွာ ပေါက်ရောက်နေကြပါတယ်။ ပြီးတော့သူမစောက်ပတ်နံ့နဲ့ဖင်နံ့တွေဟာ ကျွန်တော့နှာခေါင်းမှတဆင့် အဆုပ်ထဲအထိကို ဝင်ရောက်သွားတော့တာပါပဲ။ နင့်ပါးစပ်ကိုကျယ်ကျယ်ဟထားလေ…ဒါမှငါ့သေးတွေနင့်ပါးစပ်ထဲကိုအကုန်ရောက်မှာ.. ဒေါ်မြတ်သီမော်က အမိန့်ပေးလိုက်တာကြောင့် ကျွန်တော်ကပါးစပ်ကိုအစွမ်းကုန် ဖွင့်ဟထားလိုက်ပါတယ်။ သူမရဲ့အဖုတ်ကြီးကကျွန်တော့ပါးစပ်နားကပ်လာပါပြီ.။ ပြင်းရှလှတဲ့စောက်ပတ်ရနံ့ကြောင့် အန်ချင်လာပါတယ်။ ဒေါ်မြတ်သီမော်က တစ်ချက်ပြုံးလိုက်ပြီး ဖင်ကိုရွုံ့လို့ အင်းခနဲသူမညစ်လိုက်တဲ့အချိန်မှာ သူမအဖုတ်နှစ်မွာဟာ ပွင့်ဟသွားပြီး…အဖုတ်ထဲမှနံစော်နေတဲ့ သူမရဲ့အဖုတ်ကထွက်တဲ့ သူမရဲ့အညစ်အကြေးဖြစ်တဲ့သေးဝါကျင်ကျင်တွေဟာ ပါးစပ်ထဲကိုစီးဝင်လာပါတယ်။ ဆားရေဖျော်ထားသလိုငံကျိပြီး နံစော်နေတဲ့သခင်မရဲ့သေးတွေကိုမှမသောက်ရင်လည်း နောက်သူမသေးပေါက်မဲ့ အချိန်ကိုစောင့်ရမှာဖြစ်တာကြောင့် အောင့်အီးပြီးမြိုချနေရပါတယ်။

ငွေနှင့်ဝယ်ခံထားရသော ကျွန်ဖြစ်တာကြောင့် သူမတို့ထင်သလိုပြုမူခြင်းကိုခံနေရတော့တာပေါ့။ ဒေါ်မြတ်သီမော်က အဆက်မပြတ် ပေါက်ချနေတာကြောင့် ကျွန်တော်လည်းခဲယဉ်းစွာ အဆက်မပြတ် မြိုချနေရပါတယ်။ သူမကအနည်းငယ်တုံ့ဆိုင်းလိုက်ပြီး ကျွန်တော်သူမသေးကို မြိုချပြီးတဲ့ အချိန်မှာတော့ ကဲ..နည်းနည်းကျန်သေးတယ်…သေသေချာချာသောက်ထား…။ သူမကနည်းနည်းထပ်ညှစ်လိုက်တာနဲ့ လက်ကျန်သေးတွေက သူမစောက်ဖုတ်ထဲကနေပါးစပ်ထဲကိုစီးဝင်လာပါတယ်။သူမကဟထားတဲ့ ကျွန်တော့အာခေါင်ထဲကို တဗျင်းဗျင်းနဲ့ပန်းထုတ်လိုက်ပြီးတဲ့နောက်မှာတော့ သူမအဖုတ်အမွေးတွေနဲ့ အဖုတ်ဝမှာ သူမသေးလက်ကျန် အရည်လေးတွေကတွဲလွဲခိုနေပါတယ်။ သခင်မဒေါ်မြတ်သီမော်က သူမပေါင်ခွကြားက ကျွန်တော့မျက်နှာကိုငုံ့ကြည့်လိုက်ပြီး.. ကဲ..ငါ့စောက်ဖုတ်ကျွန်..မင်းငါ့စောက်ပတ်ကသေးနံ့ပျောက်အောင်. မင်းလျှာနဲ့ယက်ပြီးဆေးပေးမလား..မင်းမျက်နှာကိုငါ့စောက်ပတ်နဲ့ဖိပွတ်ပြီး ပျောက်အောင်လုပ်မလား..ကြိုက်လမ်းရွေး..။ သခင်မဒေါ်မြတ်သီမော်ရဲ့ အမိန့်အတိုင်း ထမိန်ကိုလှန်တင်ထားတဲ့ သူမရှေ့မှာဒူးထောက်ပြီး အပေါ်ကိုမျက်နှာကိုမော့လို့ သူမစောက်ပတ်ကိုဖြဲပြီး လျှာနဲ့ယက်ပေးလိုက်ပါတယ်။

စောက်ပတ်ထဲကရနံ့ကြောင့်ပြို့အန်ချင်သလိုဖြစ်သွားပေမဲ့.. သူမစိတ်မညိုညင်ရအောင်..စောက်ပတ်ထဲကချေးတွေကိုပါလျှာနဲ့ယက်ပြီးသန့်ရှင်းပေးလိုက်ပါတယ်။ ပိုပြိးအနံ့ပျောက်သွားအောင်စောက်ပတ်အတွင်းသားနံရံတွေကိုပါ လျှာကိုချွန်ပြီးပတ်မွေလိုက်ပါတယ်။ အင်း..ဟင်းဆိုပြီး..ဒေါ်မြတ်သီမော်ဖင်ကြီးတစ်ချက်တွန့်သွားပါတယ်.။ ကဲ…သေချာအနံ့ပျောက်အောင်ယက်…။ သူမအမိန့်အတိုင်း သူမစောက်ပတ်ကိုသေချာယက်ပေးပါတယ်။ သူမလက်က ကျွန်တော့ခေါင်းကဆံပင်တွေကိုဆွဲဆုပ်ထားပြီး.. ခေါင်းကိုလျှှာယက်တင်တဲ့အလိုက် ဆွဲလိုက်ချလိုက်လုပ်ပေးနေပါတယ်။ တဟင်းဟင်း..တအင်းအင်းနဲ့…နောက်ဆုံးမှာတော့ သူမစောက်ပတ်ထဲကဖြူပြစ်ပြစ်နဲ့ချွဲကျိနေတဲ့ ငံကျကျိအရည်ပြစ်ပြစ်တွေဟာ အဖုတ်ထဲကနေကျလာပါတယ်။ ဘာမှန်းမသိလန့်သွားချိန်မှာ ဒေါ်မြတ်သီမော်က … မင်းငါ့ရဲ့စောက်ရည်တွေကိုမြိုချလေ…တစ်စက်မှကြမ်းပေါ်မကျစေနဲ့…. ကျလို့ကတော့ နင့်ကိုအရေကွာအောင်ရိုက်မယ်..။ သူမပြောမှ ဒါတွေဟာစောက်ရည်တွေဆိုတာသိလိုက်ရပါတယ်။ ကြက်ဥအစိမ်းလိုချျွဲနေပြီး ကြက်ဥလိုမဟုတ်ဘဲ ပိုပြီးပြစ်ချျွဲနေတဲ့ သူမရဲ့ညှီစို့စို့ငံကျိကျိ သုတ်ရည်(စောက်ရည်)တွေကို တစ်စက်မှမကျန်အောင် သန့်ရှင်းပေးပြီးတဲ့ အခါမှာတော့သူမက ထမိန်ကို ပြန်ချလိုက်ပြီး အခန်းပြင်ကိုထွက်သွားပါတော့တယ်။

ကျွန်တော့ဗိုက်ထဲမှာတော့သူမအဖုတ်ကထွက်တဲ့သေးနဲ့စောက်ရည်တွေပြည့်သွားတော့တာပါပဲ။ ဒေါ်မြတ်သီမော်က ကျွန်တော့ပါးစပ်ထဲသေးပေါက်ချကာ စောက်ပတ်ယက်ခံလို့အားရသွားတဲ့အခါမှာတော့ သူမတူမနှစ်ယောက်ဖြစ်တဲ့ခြူးခြူးနဲ့သက်ထားတို့ဟာ ကျွန်တော့ပါးစပ်ကိုသေးခွက်အဖြစ်ဆက်လက်အသုံး ချကြပါတယ်။သူမတို့နှစ်ယောက်စောက်ပတ်ကိုလည်း ဒေါ်မြတ်သီမော်ရဲ့စောက်ပတ်ကိုသေးနံ့ပျောက်အောင် သန့်ရှင်းပေးသလိုလျှာနဲ့သန့်ရှင်းပေးရပါတယ်။ ခြူးခြူးကကျွန်တော့မျက်နှာကိုသူမစောက်ပတ်နဲ့ဖိပြီး ပွတ်ကာစောက်ရည်တွေထွက်သွားအောင်ဖီးလ်ခံပြီး စောက်ရည်တွေကို လိုက်ယက်ပြီးမြိုချခိုင်းပါတယ်။ သက်ထားကတော့ဒေါ်မြတ်သီမော်လိုပဲ.မတ်တပ်အနေအထားနဲ့ခြေထောက်ကိုကားပေးပါတယ်။ ကျွန်တော်က ဒူးထောက်ရက်သားအနေအထားနဲ့ အလိုက်သတိ သူမရဲ့ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကြားထဲဝင်ပြီး လျှာနဲ့စောက်ပတ်ကို အစွမ်းကုန်ယက်ပေးရတာပါ။ နောက်ဆုံးသူမစောက်ရည်တွေကဖင်ခွကြားထဲအထိစီးကျသွားတာကြောင့်ဖင်ခွကြားထဲအထိပါလိုက်ယက်ပေးရပါတယ်။သူမအလှည့်ကျမှ ဂရုတစိုက်မယက်ရကောင်းလားဆိုပြီး ပါးကိုရိုက်ခံလိုက်ရပါသေးတယ်။

ဒေါ်မြတ်ရွေစင်ကတော့ ဒေါ်ညိုမေလှိုင်တို့အိမ်သွားလည်နေတယ်လို့သိရတယ်။ ဒါကြောင့်သူမသေးနဲ့စောက်ရည်တွေကိုတော့မသောက်သုံးရသေးပါဘူး။ ညနေပြန်ရောက်လာတဲ့အခါမှာတော့သူမလည်းသိသွားပါတယ်။ သူမတို့ရဲ့အခန်းထဲမှာသေးခွက်မထားတော့ပါဘူး။ ညတိုင်လို့ တရေးနိုးတဲ့အခါသေးပေါက်ချင်ရင် ကျွန်တော့ပါးစပ်ထဲပဲပေါက်ချျတော့မှာပါ။ သူမတို့ကုတင်ခြေရင်းမှာ သူမတို့ရဲ့သေးခွက်အဖြစ်အမွုတော်ထမ်းဖို့စောင့်နေတဲ့ ကျွန်တော်ဟာ ည(၁၁)နာရီလောက်မှာတော့ ကုတင်ခြေရင်းမှာကွေးကွေးလေးအိပ်ပျော်သွားပါတယ်။ လက်ကိုသံကြိူးတွေနဲ့ချည်ပြီးသော့ခတ်ထားသလို လည်ပင်းကိုလည်းခွေးလည်ပတ်တပ်လို့ လည်ပတ်မှာသော့ခတ်ခြင်းခံထားရပါတယ်။ ဖုန်း..အိပ်ပျေ်ာနေတဲ့ ကျွန်တော့ကိုခြေထောက်နဲ့ကန်နိုးခြင်းခံရတာကြောင့် လန့်နိုးသွားပါတယ်။ သခင်မဒေါ်မြတ်ရွေစင်ပါ..။ ကဲ…အဖုတ်ကျွန်..ငါသေးပေါက်ချင်ပြီ…ပါးစပ်ကိုဟထားစမ်း… သူမအမိန့်အတိုင်း သူမရှေ့မှာပါးစပ်ကိုဟထားလိုက်ပါတယ်။ သခင်မဒေါ်မြတ်ရွေစင်က သူမအဖုတ်နဲ့ကျွန်တော့ပါးစပ်ကိုသေချာတေ့လိုက်ပါတယ်။ သေချာကပ်ထား..ငါပေါက်တော့မယ်… သခင်မဒေါ်မြတ်ရွေစင်က အနည်းငယ်အားစိုက်ပြီးညှစ်ထုတ်လိုက်တာနဲ့ သူမရဲ့ဝါကျင်ကျင်ငံကျိကျိသေးရည်တွေဟာ ကျွန်တော့ပါးစပ်ထဲကနေလည်ချောင်းထဲ.. လည်ချောင်းထဲမှတဆင့်ဗိုက်ထဲကျဆင်းသွားပါတယ်။

နောက်ဆုံးမှာတော့ ကျွန်တော့မျက်နှာနဲ့သူမစောက်ပတ်ဖိကပ်ပြီး မျက်နှာကိုစောက်စိနဲ့ပွတ်ကာ သန့်ရှင်းလိုက်ပြီး သခင်မဒေါ်မြတ်ရွေစင်ဟာ ထမိန်ကိုပြန်ပြင်ဝတ်လို့ ကုတင်ပေါ်တက်ပြီး ပြန်လည်အိပ်ချေပါတော့တယ်။ ည(၁၂)ရီလောက်မှာနားထဲကအသံလိုလိုကြားတာကြောင့် ကျွန်တော်နိုးလာပါတယ်။ စားပွဲပေါ်မှာတင်ထားတဲ့ ဒေါ်မြတ်သီမော်ရဲ့ဖုန်းသံပါ.။ ဒေါ်မြတ်သီမော်က အိပ်ချင်မူးတူးနဲ့ထလာပြီး..ဖုန်းကိုလှမ်းယူလိုက်ပြီး အိပ်ယာထဲမှာပြောနေသံကို တိုးတိုးလေးကြားနေရပါတယ်။ ဒေါ်ညိုမေလှိုင်ဆက်တာပါ.။ သူမပြောသံကိုကြားရတာနဲ့တင်သဘောပေါက်ပါတယ်။ ညိုမေလှိုင်…နင်ဘယ်ရောက်နေတာလဲ…စပီကာဖွင့်ပြောနေတာကြောင့်အကုန်ကြားနေရပါတယ်။ ဟင်းဟင်းး..မမြတ်ကညီမလေးဘယ်ရောက်နေတယ်ထင်တုန်း..။ ကလပ်ရောက်နေတာ…ခ်ခ်… ဟုတ်ပါပြီအေ…ညဉ်းကအခုက ညနက်သန်းခေါင်ကြီး ဆက်တာဘာလို့တုန်း..။ ဒီလို..အမရဲ့…မနက်ဖြန်ကျ အမအိမ်လာပြီး ဖဲရိုက်မလို့…။ ဟင်း…ဒါများအထူးအဆန်းလုပ်ပြီးပြောနေသေးတယ်…လာနေကြပဲဟာကို။ ခ်ခ်.မမြတ်ကလည်းမသိချင်ယောင်ဆောင်နေပြန်ပြီ..မနက်ဖြန်ကျရင် ညိုမေသူငယ်ချင်းတွေ သင်္ဘောထားမိန်းမတွေအယားဖျောက်ချင်လို့တဲ့။ သြော်..သိပြီသိပြီ။ ဘယ်လိုလုပ်ကြမှာလဲ။ တစ်ဖက်မှ ဒေါ်ညိုမေလှိုင်အသံကိုကြားရပါတယ်..။ ဟုတ်ပြိ..မမြတ်ရေ..ဖဲဝိုင်းနားမှာကုတင်ချထားမယ်။

ပြီးရင် ဒီကောင်ကိုကိုယ်တုံးလုံးချွတ်…ခြေတွေလက်တွေကို ကုတင်တိုင်မှာ ကြိုးတွေနဲ့ သေသေချာချာ မလွုပ်နိုင်အောင်ချည်ထားမယ်။ သြော်သိပြီသိပြီ…။ဟင်းဟင်းသဘောပေါက်တယ်ညိုမေလှိုင်ရေ။ ဒီကောင်ကို မနက်ဖြန်ကျရင် သူ့လီးရောပါးစပ်ရော မနားနိုင်အောင်လုပ်မှာပေါ့။ နင်တို့က ဘယ်နှစ်ယောက်လာမှာလည်း… ငါးယောက်မမြတ်…ဒီတော့ဖဲကငါးယောက်ရိုက်မှာ..နှစ်ယောက်ပိုနေတာလေ။ လွတ်နေတဲ့နှစ်ယောက်က တစ်လှည့်စီပေါ့..ဟုတ်ဖူးလား….ခ်ခ် သူမတို့ပြောသံကြားတာနဲ့ကြက်သီးထလှသည်။ ယခင်ကလိုဖဲဝိုင်းဘေးဒူးထောက်ပြိး ခိုင်းသမျှလုပ်တာခံရသည်ထက် ဘဝကဆိုးတော့မှာပါလား။ မိန်းမတွေရဲ့ ငွေဝယ်ကျွန်ဘဝဆိုတော့လည်း သူမတို့သာမက သူမတို့မိတ်ဆွေအိမ်ထောင်သည်မိန်းမများ၏စိတ်ကြိုက် ခိုင်းစေခြင်းကိုခံရတော့မည်။ မနက်ရောက်သော အခါ အိမ်အလုပ်များကို ဇယ်ဆက်သလိုခိုင်းစေခြင်းခံရပြီး။ ဒေါ်မြတ်ရွေစင်အား ရှိခိုးပြီး အသနားခံကာ ခြေသလုံးဖက်တောင်းပန်သောအခါ ခွေးစာလိုထမင်းကိုကျွေးပြီး ဒေါ်မြတ်ရွေစင်က သူမသေးများကို ကျွန်တော့ကိုသောက်ခွင့်ပေးလိုက်သည်။ သူမတို့က ကျွန်းကုတင်တောင့်တောင့်တစ်လုံးကို တစ်ဖက်မှနှစ်ယောက်ဝိုင်းမသည်။ ဧည့်ခန်းသို့ထုတ်နေကြသည်။

ဟိုကောင်..စောက်ဖုတ်ကျွန်..တစ်ဖက်ကမလေ.. ဒေါ်မြတ်သီမော် အမိန့်ပေးသံကြောင့် ကုတင်ကိုတစ်ဖက်မှ မပေးရသည်။ ဧည့်ခန်းသို့ရောက်သောအခါ…ကုတင်ကို ဧည့်ခန်းတွင်ချသည်။ ဒေါ်မြတ်ရွေစင်က ကုတင်ပေါ်တွင်မွေ့ယာထူထူအိအိတစ်ထည်ကိုခင်းလိုက်သည်။ ဟိုအဖုတ်ကျွန်..နင်အနောက်စတိုခန်းထဲမှာ ကြိုးခွေအသစ်လေးခွေယူခဲ့.။ ကိုယ့်ကိုချည်တုပ်မည့်ကြိုးများကို ကျွန်တော်ကိုယ်တိုင်ရွေးယူရသည်။။ ကြိုးခွေများကို ယူပြီး တုန်ယင်သောခြေလှမ်းများဖြင့်ဧည့်ခန်းသို့ပြန်လာခဲ့ရသည်။ ဒေါ်မြတ်ရွေစင်ကကြိုးများကို ခိုင်မခိုင်စစ်ဆေးလိုက်ပြီးနောက်… ဟို စောက်ဖုတ်ကျွန်ဘာလုပ်နေတာလဲ..အရေကွာအောင်နွာခံချင်ပြန်ပြီနဲ့တူတယ်.. မင်းအဝတ်တွေအားလုံးကို ချျွတ်..ပြီးရင်ကုတင်ပေါ်တက်။ ပက်လက်လှန်အိပ်ပြီး…နင့်ခြေတွေလက်တွေကို ကုတင်တိုင်တွေမှာ သေချာကပ်ထား။ ဧည့်သည်တွေလာခါနီးပြီ…။ ဒေါ်မြတ်ရွေစင်ရဲ့အမိန့်ကြောင့် ကျွန်တော်လည်းအသားနာမှာစိုးတာကြောင့် အဝတ်တွေကို မြန်မြတ်ချွတ်လိုက်ရပါတယ်။ ပြီးတာနဲ့ ကုတင်ပေါ်တက်ကာပက်လက်လှန်ပြီး ခြေတွေလက်တွေကိုကုတင်တိုင်တွေမှာ သေချာပူးကပ်ပေးလိုက်ရပါတယ်။ သခင်မဒေါ်မြတ်သီမော်နဲ့ ဒေါ်မြတ်ရွေစင်တို့ဟာ ကျွန်တော့ခြေလက်တွေကို ကုတင်တိုင်တွေမှာ ကြိူးတွေနဲ့ အထပ်ထပ်တင်းကျပ်စွာ မလွုပ်နိုင်အောင်ပူးချည်လိုက်ပါတော့တယ်။

ကျွန်တော့ကို သေချာကြိုးတုပ်နိုင်အောင် အော်ဒါမှာထားတဲ့ကုတင်ဖြစ်တာကြောင့် ကုတင်တိုင်တွေကလည်းခိုင်ခံ့နေတာပါပဲ။ လွုပ်တောင်မလွုပ်နိုင်ပါဘူး။ ဒီနေ့အဖို့တော့ ကုတင်မှာကြိုးတုပ်ခံထားရတဲ့ဘဝနဲ့ ဒေါ်မြတ်သီမော်၊ဒေါ်မြတ်ရွေစင်နဲ့ သူမတို့မိတ်ဆွေဒေါ်ညိုမေလှိုင်ရဲ့ အပေါင်းအသင်းသင်္ဘောသားမိန်းမတွေရဲ့ စိတ်ကြိုက် သဘောရှိ ခိုင်းစေခြင်းကိုခံရတော့မှာပါ။ အိမ်ရှေ့တွင် ကားရပ်သံကြားရသည်။ ဒေါ်မြတ်ရွေစင်က ဧည့်သည်များကို ထွက်ကြိုနေပြီး ဒေါ်မြတ်သီမော်ကဖဲဝိုင်းစရန် ကြိုတင်ပြင်ဆင်နေသည်။ အခန်းထဲသို့ ဒေါ်ညိုမေလှိုင်၊ဒေါ်သဲဝင့်သူနှင့် သူမသူငယ်ချင်း(၃)ယောက်ကို ခေါ်ပြီး ဒေါ်မြတ်ရွေစင်လိုက်ဝင်လာသည်။ အသားခပ်ဖြူဖြူဆံပင်ကျောလယ်လောက်နှင့် အနီရောင်အကျီနှင့် အနက်ရောင်ထမိန်ဝတ်ဆင်ထားသော အသက်(၃၀)ခန့်..အရပ်(၅)ပေ(၃)လက္မခန့်ရွိ အမျိုးသမီးက ဒေါ်သန်းသန်းဝင်းဟုသိရိသည်. နောက်အသားခပ်ညိုညို..အရပ်မြင့်မြင့်…ဆံပင်ကဒေါ်သန်းသန်းဝင်းလိုပဲ… ဒါပေမဲ့အနီရောင်ခပ်ပြေပြေလေးဆိုးထားသော အမျိုးသမီးက ဒေါ်ရီမို့မို့မောင်တဲ့။ နောက်အမျိုးသမီးက သူမတူမနာမည်နှင့်ပင်တူသေးသည်။ ဒေါ်သက်ထားရွေတဲ့။ အသက်ကလေးဆယ်ဝန်းကျင်ခန့်။

ဒါပေမဲ့ဒေါ်သက်ထားရွေက သူမတို့ထဲတွင်ရုပ်အချောဆုံး အိုးအတောင့်ဆုံးပင်။ သူမတို့၏နာမည်များကိုသူမတို့အချင်းချင်းပြောကြသဖြင့် သိခြင်းဖြစ်သည်။ ရောက်ရောက်ချင်းဖဲမရိုက်သေးပဲ ဒေါ်ရီမို့မို့မောင်က ကုတင်မှာ ပက်လက်လှန်ပြီးကြိုးတုပ်ထားသော ကျွန်တော့ကိုကြည့်လိုက်ပါတယ်။ ညိုမေလှိုင်..နင်စီစဉ်ထားတယ်ဆိုတဲ့..အထူးအစီအစဉ်ဆိုတာ…ဒါလား..ခ်ခ်.။ ဒါပေါ့ဟဲ..သူငယ်ချင်းရဲ့…စိတ်ကြိုက်နော်…စိတ်ကြိုက်… အမုန်းဆွဲလို့ရတယ်..ဒီကောင့်ကိုကြိုးတုပ်ထားတာ…ညဉ်းတို့အတွက်..။ အံမယ်…ဒေါ်ညိုမေလှိုင် ညဉ်းအကြောင်းမသိတာကြနေတာပဲ။ ညဉ်းလဲ အမုန်းဆွဲမလို့ဆိုတာ..ကျုပ်သိပါတယ်အေ…ဒေါ်မြတ်သီမော်ကနောက်လိုက်ပါတယ်။ ကဲ..ကျုပ်တို့က(၇)ယောက် သူကတစ်ယောက်ထဲ.ဘယ်လိုလုပ်မှာလဲ… ဒေါ်သက်ထားရွေကဝင်မေးပါတယ်။ အဲ့ဒါကလွယ်ပါတယ်…ဖဲဝိုင်းက(၅)ယောက်ပဲရိုက်လို့ရတာ..ပိုနေတဲ့နှစ်ယောက်က တစ်ယောက်ကသူ့ကိုမွုတ်ခိုင်း..တစ်ယောက်က တက်ဖိုက်ပေါ့ဟဲ့.။ ကောင်းလိုက်တဲ့အစီအစဉ်…စဆုံးတွဲဆိုင်းကို ဖဲချပ်လှန်ပြီးရွေးရအောင် အပွင့်အသေးဆုံး နှစ်ယောက်က စတက်.ခ်ခ်။ ဒေါ်မြတ်ရွေစင်ကပြောပြီး ဖဲထုပ်ကိုမွေလိုက်ပါတယ်..။ သူမတို့ဖဲတစ်ချပ်စီဆွဲယူနေချိန်မှာ ကျွန်တော့ကိုစဆုံးသခင်မလုပ်မဲ့ အမျိုးသမီးနှစ်ယောက်ဟာ ဘယ်သူတွေများလဲလို့ရင်ခုန်စွာနဲ့စောင့်ဆိုင်းနေပါတော့တယ်။

ဟယ် ညိုမေလှိုင် ကံကောင်းပြီဟဲ့ အသေးဆုံးအပွင့်ကျတယ်။ ဒေါ်မြတ်သီမော်က အော်ပြောလိုက်သည်။ သခင်မဒေါ်ညိုမေလှိုင်ကား ညှင်း(၁)အပွင့် လှန်မိသွားခြင်းဖြစ်သည်.။ ဒုတိယလိုက်သူကားသခင်မ ဒေါ်ရီမို့မို့မောင်.။ သူမတို့မျက်လုံးများက ကုတင်ပေါ်တွင်ကြိုးတုပ်ထားသော ကျွန်တော့ကို စားမတတ်ဝါးမတတ်ကြည့်နေသည်။မကြာမီမှာ သူမတို့လိုအပ်နေသော ကာမအရသာထူးကြီးကို ကျွန်တော့ကို နည်းပေါင်းစုံဖြင့် ဖြည့်ခိုင်းကြတော့မှာလေ။ မို့မို့ နင်ကြိုက်တယ်မဟုတ်လား…သခင်မ.ဒေါ်ညိုမေလှိုင်က သခင်မ ဒေါ်ရီမို့မို့မောင်ကိုလှမ်းပြောပါတယ်။ ခ္ခ်..နင်အလိုက်သိတယ်… ဒစ်ဖြုတ်ပြီး…ဂေါ်လီတွေတပ်ပေးထားတာတော့ ကျုပ်အကြိုက်ဆုံးပဲ။ သခင်မဒေါ်ရီမို့မို့မောင်က ကျွန်တော့လီးကိုသူမလက်နဲ့ ခပ်ဖွဖွညှစ်ကြည့်ရင်းသဘောကျနေပါတယ်။ ဘာကြောင့်မှန်းတော့ မသိ။ အမျိုးသမီးတစ်ဦးမှ လီးကိုလာကိုင်တာနဲ့ လီးကတောင်လာသည်။ ကဲ..ကဲ..သူတို့နှစ်ယောက်ကို အားကျမနေနဲ့…ဖဲရိုက်ကြရအောင်.. ဒေါ်မြတ်ရွေစင်က ကျန်သောသူများကိုလှမ်းပြောလိုက်ပြီး ဖဲရိုက်ဖို့စတင်ဝိုင်းထိုင်နေကြပါပြီ.။ ဒေါ်ညိုမေလှိုင်နဲ့ဒေါ်ရီမို့မို့မောင်ကတော့ သူမတို့အဝတ်အစားတွေကိုချွတ်နေကြပါတယ်.။ တစ်ခုချင်းချွတ်ချနေတဲ့သူမတို့ရဲ့ခန္ဓာကိုယ်ကိုကြည့်ပြီး ကျွန်တော့လီးကမတ်မတ်ထောင်လာပါပြီ။ ဒေါ်ညိုမေလှိုင်ကတော့ အသားကိုဖွေးဆွတ်နေတာပဲ။

သူမရဲ့ပေါက်စီသာသာနို့နှစ်လုံးကို ဆံပင်တွေဝဲကျနေတာကရမ္မက်ဖိုစရာကြီးပါ။ ဖြူဖွေးနေတဲ့ပေါင်တံနှစ်ချောင်းကြားမှာ စောက်မွေးတွေရိပ်ထားတဲ့ စောက်ပတ်ကြီးက ခုံးထနေတာပဲ။ မကြာမီမှာ သခင်မဒေါ်ညိုမေလှိုင်ရဲ့ စောက်ပတ်ကြီးကို ကျွန်ဖြစ်သူကျွန်တော့လျှာနဲ့အသုံးတော်ခံရမယ် ဆိုလာလဲကြိုသိနေပါတယ်။ ဒေါ်ရီမို့မို့မောင်ကလည်းစောက်မွေးတွေရိပ်ထားတာပါပဲ။ သူမစောက်ပတ်ညိုတိုတိုကြီးက မကြာခင်ကျွန်တော့လီးအရသာကို ကောင်းကောင်းခံစားဖို့တာစူနေပါပြီ သခင်မဒေါ်ရီမို့မို့မောင်က ကျွန်တော့လီးကို ဆွလိုက်ပါတယ်။။ တောင်လာတဲ့အခါမှာတော့…သူမက ဒေါ်မြတ်ရွေစင်တို့ ဖဲရိုက်နေတဲ့နားကစားပွဲပေါ်မှာ တင်ထားတဲ့ သူမပိုက္ဆံအိတ္ထဲက တစ္စုံတစ္ခုကိုထုတ္လိုက္ပါတယ်.။ ဒါပဲကျွန်တောမြင်လိုက်ရပါတယ်။ ဘာဖြစ်လို့လဲဆိုတော့ သခင်မဒေါ်ညိုမေလှိုင်က သူမဖင်နဲ့ ကျွန်တော့ မျက်ခွက်ကိုဖိပြီးထိုင်ချလိုက်တာကြောင့်ပါ။ ကျွန်တော့မျက်နှာတစ်ခုလုံးဟာ သခင်မဒေါ်ညိုမေလှိုင်ရဲ့ ဖင်ဖွေးဖွေးပြားပြားကြီးအောက်မှာ ဖိထိုင်ခံထားရတာကြောင့်အသက်ရွုကျပ်လာပါတယ်။ အသက်ရွုကျပ်လာတာကြောင့် လက်ကောက်ဝတ်နားကနေကြိုးနဲ့ပူးကပ်ပြီးတုပ်ထားတဲ့ကုတင်တိုင်တွေကို လက်ေျချာင်းလေးတွေနဲ့ သက်သာလိုသက်သာငြား ဆုပ်ကိုင်ထားရပါတယ်။

သခင်မဒေါ်ရီမို့မို့မောင်က ကျွန်တော့လီးအရင်းကို ဘာလုပ်နေမှန်းမသိပါဘူး။ ဒေါ်ညိုမေလှိုင်က ဖင်ကိုအနည်းငယ်ကြွပေးတဲ့အခါမှာ မြင်လိုက်ရတာကတော့ ကျွန်တော့တောင်နေတဲ့လီးအရင်းကို သားရေပင်နဲ့ ချည်နေတာပါ.။ပြီးတာနဲ့ သူမကကျွန်တော့လဥနှစ်လုံးအလယ်ကနေ လဥနှစ်လုံးကို တစ်လုံးစီကွဲသွားတောင် သားရေပင်နဲ့စီးလိုက်ပါတယ်။ သခင်မဒေါ်ညိုမေလှိုင်က…ဘာလုပ်နေတာလဲမို့မို့… သူ့လီးကိုလရေသိပ်မထွက်နိုင်အောင်လုပ်နေတာလေ။ ဒါမှလီးကရောင်ကိုင်းပြီး ပိုတောင်ပိုကြီးလာမှာ…ခ်ခ်။ ဒေါ်ရီမို့မို့မောင်ကတော့ ရီနေပေမဲ့ ကျွန်တော်ကတော့မျက်ရည်ဝိုင်းလာပါတယ်။ လီးကိုသားရေပင်နဲ့စီးထားတာကြောင့် နာကျင်ပြီး ရောင်ကိုင်းလာပါတယ်။ ဒေါ်ရီမို့မို့အောင်က သူ့စိတ်ကြိုက် အရွယ်ရောက်လာပြီဆိုတဲ့အခါမှာတော့ သူမက ကျွန်တော့ခါးနားကနေခွထိုင်လိုက်ပါတယ်။ သူမအဖုတ်နဲ့တေ့ပြီး လီးကိုသူမအဖုတ်ထဲ ချော့သွင်းနေပါတယ်။ သူမရဲ့ကလီးထိပ်နဲ့ သူမအဖုတ်ဝနဲ့တေ့ပြီးပွတ်နေတာကြောင့် လီးထိပ်ကအရမ်းကို ကျင်ပြီး လိုးချင်စိတ်တွေမတရားဖြစ်ပေါ်လာပါတယ်။ ဒေါ်ညိုမေလှိုင်က ကျွန်တော့မျက်နှာပေါ်က တက်ထိုင်ပြီး ကျွန်တော့နှာခေါင်းနဲ့ သူမစောက်ပတ်အကွဲကြောင်းနဲ့တေ့ပြီး မျက်နှာကို စောက်ပတ်နဲ့ပွတ်ပါတော့တယ်။

သူမစောက်ပတ်က အနံ့အသက်တွေဟာ ကျွန်တော့နှာခေါင်းထဲမှာအလုံးအရင်းနဲ့ ဝင်ရောက်လာပြီး စောက်ပတ်အနံ့ကို တစ်ဝကြီးရွုရှိုက်နေရပါတယ်။ ထိုအချိန်မှာပဲ ဒေါ်ရီမို့မို့မောင်က ကျွန်တော့လီးကို သူမအဖုတ်နဲ့တေ့ပြီးထိုင်ချလိုက်တာကြောင့် လီးကြီးက သူမစောက်ခေါင်းထဲကိုတစ်ဆုံးထိဝင်သွားပါတယ်။ ကျပ်စီးနူးညံ့နေတဲ့ သူမအဖုတ်ထဲကအိစက်နေတဲ့အသားမျင်တွေဟာ ကျွန်တော့လီးကို ဆွဲစုပ်ပြီး ညှစ်နေပါတယ်။ ဖွတ်ဖွတ်..ဘွတ်ဘွတ်…အင်းအင်း…ဒေါ်ရီမို့မို့မောင်က ကြီးမားတုတ်ခိုင်ပြီး ဂေါ်လီထည့်ပေးထားတဲ့ လီးအရသာကို သူမအဖုတ်ကကောင်းကောင်းခံစား နေမှန်းသိပါတယ်။ ဒေါ်ညိုမလှိုင်က စောက်ပတ်အမြောင်းနဲ့ ကျွန်တော့နှာခေါင်းကို ဖိဖိပြီး ပွတ်နေရင်း တဟင်းဟင်းအသံတွေထွက်နေပါတယ်။ မျက်နှာတစ်ခုလုံးစောက်ပတ်နဲ့ဖိပြီး ပွတ်ခံနေရတာကြောင့်လည်းရဲနေပါပြီ.။ သူမစောက်စိနဲ့ မျက်နှာတစ်ခုလုံးကို ဖိပြီးအရသာယူနေတာပါ.။ (၁၀)မိနစ်ခန့်သူမပွတ်ပြီးတဲ့နောက်မှာ။သူမက … ငါကောင်းနေပြီ..ကောင်ကကောင်…နင့်လျှာကိုထုတ်ပြီး အကွဲကြောင်းကစားပြီး သွက်သွက်ယက်တော့။

ဒေါ်ညိုမေလှိုင်ရဲ့ အမိန့်အဆုံးမှာတော့ ကျွန်တောလည်းကျွန်တော့ပါးစပ်ကိုတေ့လာတဲ့ သခင်မဒေါ်ညိုမေလှိုင်ရဲ့ စောက်ပတ်ကြီးကို လျှာနဲ့မနားတမ်းကလိုင်းပေးပြီး အမွုတော်ထမ်းရပါတော့တယ်။ ရှီးအား…ပြတ်ပြတ်..ပြွတ်ပြွတ်..စောက်ပတ်ကို လျှာနဲ့ကစားပြီး စုပ်လိုက်မွုတ်လိုက် လုပ်တာကို ဒေါ်ညိုမေလှိုင်အရသာတွေ့နေမှန်းသိသာပါတယ်။ ဖင်ကြီးတုန်ယင်ပြီး ပါးစပ်ကငှက်ဖျားတက်သလိုငြီးနေတာကသက်သေပါ။ ထိုအချိန်မှာ သခင်မဒေါ်ရီမို့မို့မောင်လည်း လီးကိုသူမအဖုတ်နဲ့တပ်ပြီးဆောင့်ဆောင့်နေတာက ပိုမြန်လာပါတယ်။ အား..ဖွတ်..ဖွတ်..ရှီး…ဘွတ်..ဘွတ်..ဟင်း..ဟင်း ပြွတ်ပြွတ်…ပြတ်ပြတ်…မြန်မြန်ယက်စမ်း.. ဒေါ်ညိုမေလှိုင်က ကျွန်တော့နို့သီးလေးတွေကို အတင်းဆွဲလိမ်ပါတယ်။ အရမ်းနာတာကြောင့် သူမခိုင်းတဲ့အတိုင်း သူမအကွဲကြောင်းအောင်ခြေမှ အစိလေးကို လျှာနဲ့ကစားပေးတာကိုမရပ်ရဲအောင်ပါပဲ။ နောက်ဆုံးမှာတော့…တဟင်းဟင်းတအင်းအင်းနဲ့.. သခင်မဒေါ်ညိုမေလှိုင်ရဲစောက်ရည်တွေကကျွန်တော့ ပါးစပ်ထဲဝင်လာပါတော့တယ်။ သူမရဲ့စောက်ရည်တွေကို မြိုချပြီးသူမစောက်ပတ်ကို သေချာလျှာနဲ့သန့်ရှင်းပေးလိုက်ပြီးတဲ့အခါမှာတော့ ဒေါ်ညိုမေလှိုင်က ကုတင်ပေါ်ကဆင်းပါပြီ။

နောက်ဆုံးဒေါ်ရီမို့မို့မောင်ကလည်း အဖုတ်ထဲက လီးကိုချွတ်လို့ ကျွန်တော့လည်ပင်းကိုလာခွတဲ့အခါမှာ သူမစောက်ပတ်နဲ့ ကျွန်တော့ပါးစပ်ကိုတေ့ထားပြီး သူမစောက်ရည်ဖြူဖြူတွေကို ကျွန်တော့ပါးစပ်ထဲကို မျက်လုံးလေးမှေးစင်းလို့ ဆန့်ငင်ဆန့်ငင်နဲ့ သွန်ထုတ်နေပါတော့တယ်။ အခုအခါဒေါင်းသွားတာကတော့ဒေါ်သက်ထားရွေနဲ့ဒေါ်သန်းသန်းဝင်းရဲ့အလှည့်ပါ။ ဒေါ်သက်ထားရွေရဲ့ ဖင်အိုးကြီးက ကျွန်တော့ပါးစပ်နားတေ့နေပါပြီ။ သူမက သူဖင်ဝကို ကိုသူမလက်နဲ့အသာလေးဖြဲလိုက်ပါတယ် အောက်ကကောင်ဘာကြည့်နေတာလဲ..နင့်လျှာကိုချွန်ပြီး ငါ့ဖင်ပေါက်ထဲကို ထိုးပြီး သန့်ရှင်းရေးအရင်လုပ်..။ပြီးရင်သန်းသန်းဝင်းဖင်ကိုယက်ပေးရမှာ။ ငါတို့ချီးအရသာကို နင်ခံစားရမယ်…ဟင်းဟင်း။ သူမတို့ကျွန်ဘဝဆိုတော့ သခင်မများဖြစ်သော မိန်းမများ၏ဖင်ယက်ခိုင်းဖို့ကိုခိုင်းစေနေပြီ။ ဖြဲပေးထားသောဒေါ်သက်ထားရွေ၏ဖင်ပေါက်ထဲသို့ လျှာကိုထိုးထည့်လိုက်သည်။ မိန်းမတစ်ယောက်၏ အညစ်အကြေးစွန့်ရာ အပေါက်ထဲသို့ လျှာကိုထိုးထည့်လိုက်ရချေပြီ။ ဆိုးရွားလှသော ဖင်ထဲမှချီးအရသာကို ခံစားနေရသဖြင့်ပျို့အန်ချင်လာသည်။ ဒေါ်သက်ထားရွေကတော့ ဖင်ထဲလျှာဖြင့်ယက်ပေးနေသည့် အရသာကိုကောင်းကောင်းခံနေသည်။

သူမချီးအရသာကို ကျွန်ဖြစ်သူအားခံစားစေရန်စေခိုင်းရသောအရသာကိုသဘောကျနေသည်။ ထိုအချိန်တွင် ဒေါ်သန်းသန်းဝင်းကလည်း လီးကိုသူမအဖုတ်နှင့်တေ့ကာဆောင့်နေချေပြီ။ ဒေါ်သက်ထားရွေကဖင်ယက်ခံလို့အားရသော အခါအဖုတ်ကိုယက်ခိုင်းပြန်သည်။ နောက်ဆုံးစောက်ရည်များထွက်သွားပြီး ကျွန်တော့ပါးစပ်ထဲပန်းထုတ်လိုက်မှသာလျှာကအနည်းငယ်အနားရသည်။ ဒေါ်သန်းသန်းဝင်းအလှည့်တွင် သူမမပြီးခင် ကျွန်တော့လီးမှသုတ်ရေတွေပန်းထွက်ကုန်သည်။ ဖြန်းဖြန်း…ဒေါသထွက်ထွက်ဖြင့်ဒေါ်သန်းသန်းဝင်းကကျွန်တော့ကိုပါးတွေရိုက်သည်။ ဘာဖြစ်တာလဲ…သန်းသန်းဝင်း…ဒေါ်မြတ်သီမော်ကလှမ်းမေးလိုက်သည်..။ ဒီကျွန်စုတ်က ကျွန်မမပြီးခင်ပြီးသွားလို့…။ ဟုတ်လား…တော်တော်မိုက်ရိုင်းတာပဲ..။ နောက်တစ်ခါ ငါတို့မပြီးခင်နင်မပြီးအောင်ထိန်းထား။ ပြီးမှငါတို့အဆိုးမဆိုနဲ့…ကျွန်စုတ်။ ဒေါ်သန်းသန်းဝင်းကား မပြီးသေးသဖြင့် ကျွန်တော့ကို စောက်ပတ်ယက်ခိုင်းပြီး တစ်ချီပြီးလိုက်သည်။ ဒါမှပဲ သူမအနည်းငယ်စိတ်ပြေသွားသဖြင့် ကျွန်တော်သက်သာရာရသွားပါတော့တယ်။ ဖဲဝိုင်းကားအနည်းငယ်ညနေစောင်းမှသိမ်းသွားတော့သည်။ သို့သော်ထိုနေ့အဖို့ ကျွန်တော်အကျိုးအမြတ်ရလိုက်ပါသည်။ သူမတို့စိတ်ကြိုက်အယားဖျောက်ခွင့်ရလိုက်သဖြင့် ကျွန်တော့်ကို နောက်နေ့မှစပြီး ကောင်းကောင်းကျွေးမွေးကာထားတော့သည်။ အားရှိသောအစာများကိုသာစားခိုင်းတော့သည်။ အဲ..သူမတို့လူစုံပြီဆိုလျှင်တော့ ပင်ပန်းသည်။ ထုံးစံအတိုင်း..သူမတို့ဝိုင်းဘေးကကုတင်မှာတင်ပြီး သူမတို့စိတ်ကြိုက်ပုံစံ လုပ်ခိုင်းတော့သည်။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် သူမတို့ အလွန်နှိပ်စက်တာထက်စာလျင် သူမတို့ကာမဆန္ဒအတွက် လိုသလိုအသုံးချခံရတာက တော်သေးသည်မဟုတ်လား …… ပြီးပါပြီ။

Zawgyi

မနက္ငါးနာရီထိုးၿပီ။ ၿခဳံထားေသာ ေစာင္အႏြမ္းေလးကို အသာအယာခြာလိုက္ၿပီး ကြၽန္ေတာ္ကား အိပ္ယာမွ အလူးအလဲထလိုက္သည္။ ဒီအိမ္မွာကႏွပ္ေနလို႔မရ။ ႏို႔မဟုတ္လွ်င္ အိမ္ႀကီးရွင္မျဖစ္ေသာ ေဒၚျမတ္သီေမာ္၏ ႀကိမ္လုံးက ကြၽန္ေတာ့ေက်ာေပၚက်လာမည္။ ထိုသို႔ စဥ္းစားမိလွ်င္ အလုပ္ေကာင္းသည္ဟု ညာၿပီးေခၚလာေသာ ပြဲစားမိန္းမႀကီးကို စိတ္နာမိသည္။ ႐ြာမွာ ေနစဥ္ကအေကာင္း။ ပညာကလည္း မတတ္သျဖင့္ ၿမိဳ႕ကိုတက္ၿပီး အလုပ္လုပ္ပါတယ္။ ၿမိဳ႕မွာ ေယာက်ၤားေလးအိမ္ေဖာ္တစ္ေယာက္ ရွာခိုင္းသည္ ဆိုသျဖင့္ ကြၽန္ေတာ္ၿမိဳ႕ကို ေရာက္ခဲ့သည္။ လူပြဲစားမိန္းမႀကီး၏ ႐ြြန္း႐ြြန္းေဝေအာင္ေျပာတတ္ေသာ အေျပာေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္ယုံစားသြားမိသည္။ ခက္တာက ကြၽန္ေတာ့္မွာ တိုင္ပင္ရေအာင္ကလည္း ငယ္ကတည္းက မိဘမ်ားလည္းမရွိ။ ျမင္ေတာင္ မျမင္ဖူးလိုက္။ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းမွာ ကပ္ေနခဲ့ရသည္။ ေလးတန္း အထိသာ ေနခဲ့ရသျဖင့္ အသိဉာဏ္ဗဟုသုတကလည္း မျပည့္စုံေတာ့ သူမေျပာစကားယုံမိသည္။ အသက္(၁၈)ႏွစ္အထိ အေပါင္းအသင္းကလည္း မရွိ ကေလးသာသာအေတြးျဖင့္ ေနခဲ့ရေသာ အေတြးျဖင့္ လူပြဲစားမိန္းမႀကီး ေခၚရာေနာက္ကို လိုက္ခဲ့မိေသာ ကိုယ့္ကိုကိုယ္သာ အျပစ္တင္မိသည္။

အထင္တႀကီးနဲ႔ လိုက္ခဲ့မိတာ ၿမိဳ႕ေရာက္ေသာအခါ အထင္ႏွင့္အျမင္ ပါစင္ေအာင္လြဲေတာ့သည္။ လူပြဲစား မိန္းမႀကီးကား ၿမိဳ႕ေရာက္ေသာအခါ ေဒၚျမတ္သီေမာ္တို႔အိမ္မွာ ကြၽန္ေတာ့္ကို ကြၽန္အျဖစ္ ေရာင္းစားခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ေဒၚျမတ္သီေမာ္တို႔ မိသားစုကား တစ္မိသားစုလုံး ႐ုပ္ေခ်ာေသာ မိန္းမမ်ားျဖစ္သေလာက္ ေတာ္ေတာ္ရက္စက္ေသာမိသားစုမ်ား ျဖစ္သည္။ ယခင္က သူမတို႔အိမ္မွာ ေခၚထားေသာေကာင္မေလးကို မီးပူျဖင့္ကပ္ၿပီးႏွိပ္စက္ခဲ့သျဖင့္ ေငြသိန္း(၃၀) ေလ်ာ္ခဲ့ရေသာ ရာဇဝင္ကလည္း ရွိသည္။ ဒါေၾကာင့္ လူပြဲစားမိန္းမႀကီးက ေနာက္ေၾကာင္းရွင္းေသာ တစ္ေကာင္ႂကြက္ ကြၽန္ေတာ့္ကိုေခၚလာၿပီး ဒီအိမ္မွာကြၽန္ခံရန္ ေရာင္းစားထားခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ေဒၚျမတ္သီေမာ္ကား ကုမၸဏီပိုင္ရွင္တစ္ဦး၏ ဇနီး။ အသက္က(၄၀)ခန႔္ ရွိၿပီ။ အသားျဖဴျဖဴ ႐ုပ္ေခ်ာေခ်ာႏွင့္ ကိုယ္လုံးကိုယ္ေပါက္ ေတာင့္ေတာင့္ႏွင့္။ သူမမွာ ကေလးမရွိ သူမ တူမ(၂)ဦးႏွင့္ အတူေနသည္။ ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ ႐ြယ္တူေတြ။ တစ္ေယာက္က ျခဴးျခဴးတဲ့။ ေနာက္တစ္ေယာက္က သက္ထားတဲ့။ ကြၽန္ေတာ့္မွာ အိမ္ေရာက္စ ကတည္းက သူမတို႔ေငြျဖင့္ ဝယ္ထားေသာ ကြၽန္ပီပီ သူမတို႔ လိုသလို ပုံသြင္းခ်င္းခံရသည္။ သူမတို႔ ခိုင္းတာ အကုန္ လုပ္ရသည္။

ေဒၚျမတ္သီေမာ္ကို သခင္မႀကီးဟု ေခၚရၿပီး သက္ထားႏွင့္ ျခဴးျခဴးကို သခင္မႏွင့္ မဖုရား ဟုေခၚရသည္။ သူမတို႔၏ ၿခံကလည္း အက်ယ္ႀကီး အုတ္တံတိုင္းေတြကလည္း အျမင့္ႀကီးဆိုေတာ့ အျပင္က လူေတြအေနျဖင့္ မျမင္ႏိုင္ၾက။ အိမ္တြင္ ေဒၚျမတ္သီေမာ္၏ ညီမ ျမတ္ေ႐ြြစင္ဆိုေသာ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္လည္း ရွိသည္။ သူမေယာက်ၤားသည္လည္း ေဒၚျမတ္သီေမာ္ အမ်ိဳးသား ကုမၸဏီမွပင္။ သူမကေတာ့ ကေလးႏွစ္ေယာက္ ရွိသည္။ အသက္က (၃၈)ႏွစ္ခန႔္ရွိၿပီ။ ေဒၚျမတ္သီေမာ္ အမ်ိဳးသားေရာ ေဒၚျမတ္ေ႐ြြစင္ အမ်ိဳးသားပါ ႏိုင္ငံျခားမွာ ကုမၸဏီ ဖြင့္ထားသျဖင့္ ျမန္မာျပည္သို႔ ျပန္မလာႏိုင္။ ေျခာက္လတစ္ခါေလာက္ သူမတို႔ အမ်ိဳးသားေတြနဲ႔ ေတြ႕ရန္ႏိုင္ငံျခားသို႔ အလည္သြားေလ့ ရွိၾကသည္။ ေဒၚျမတ္ေ႐ြြစင္ကေတာ့ ကေလးေတြလည္းႏိုင္ငံျခားမွာ အမ်ိဳးသားႏွင့္အတူ ေနေစၿပီး ေက်ာင္းထားတာရယ္ သူမကိုယ္တိုင္လည္း ျမန္မာျပည္မွာ ကုမၸဏီတစ္ခု ေဒၚျမတ္သီေမာ္နဲ႔စပ္ၿပီး ေထာင္ထားတာရယ္ေၾကာင့္ ေဒၚျမတ္သီေမာ္နဲ႔အတူ ေနၾကျခင္းျဖစ္သည္။ ျခဴးျခဴးနဲ႔ သက္ထားကေတာ့ ေက်ာင္းသူေတြ။

ေဒၚျမတ္ေ႐ြြစင္ကိုေတာ့ ကြၽန္ေတာ္က သခင္မဟုေခၚရသည္။ ဟဲ့ေကာင္စဥ္းစားမေနနဲ႔ အိမ္ကိုတံမ်က္စည္းေသခ်ာလွဲ. ေဒါက္ခနဲေခါင္းကို ၾကက္ေမြးနဲ႔ ခါေက္ခံလိုက္ရတာေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ့္အေတြးေတြ ပ်က္သြားပါတယ္။ ေဒၚျမတ္သီေမာ္ႏိုး လာတာပါ။ ဟုတ္ဟုတ္…သခင္မႀကီး… ကြၽန္ေတာ္လည္းေၾကာက္ေၾကာက္႐ြံ႕႐ြံ႕နဲ႔ အိမ္ကိုတံမ်က္စည္းလွဲၿပီး ၾကမ္းတိုက္လိုက္ပါတယ္။ ပါေကးခင္းထားတဲ့ ၾကမ္းျပင္ေတြကို မွန္လိုကို ေျပာင္ဝင္းေနေအာင္ ၾကမ္းတိုက္ရတာပါ။ အိမ္ႀကီးကႀကီးတာေၾကာင့္ မနည္းကို လက္ေညာင္းေနေအာင္ တိုက္ရပါတယ္။ ဒီဘဝက အျမန္ လြတ္ေျမာက္ခ်င္ေပမဲ့လည္း ေျပးႏိုင္စရာ မရွိတာေၾကာင့္ သူမတို႔ႏွိပ္စက္သမွ်ခံေနရပါတယ္။ ၾကမ္းတိုက္လို႔ ၿပီးသြားလို႔ အနားရမယ္မထင္ပါနဲ႔။ သူမတို႔ မနက္စာစားဖို႔ ေကာ္ဖီကိုေဖ်ာ္ၿပီး စားပြဲေပၚမွာ တင္ေပးရပါတယ္။ ၿပီးတာနဲ႔ ေပါင္မုန႔္ကို မီးကင္ၿပီး ေထာပတ္သုတ္ေပး ရပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ စားခြင့္မရွိပါဘူး။ ကြၽန္ေတာ့္ကို တစ္ေန႔မွ ထမင္းႏွစ္နပ္ပ္ပဲ ေကြၽးတာပါ။ ေန႔လည္စာနဲ႔ ညေနစာပါ။ ကြၽန္ေတာ္လည္း ေကာ္ဖီေဖ်ာ္ ေပါင္မုန႔္မီးကင္ၿပီးလို႔ နည္းနည္းအေမာေျဖေနစဥ္မွာပဲ။

ေဒၚျမတ္သီေမာ္၊ ေဒၚျမတ္ေ႐ြြစင္နဲ႔ သူမတို႔တူမ(၂)ေယာက္ျဖစ္တဲ့ ျခဴးျခဴးနဲ႔သက္ထားတို႔ဟာ ေကာ္ဖီေသာက္ရန္ အခန္းထဲ ဝင္လာၾကပါေတာ့တယ္။ ေဒၚျမတ္ေ႐ြြစင္က စားပြဲေဘးက ကုလားထိုင္တစ္လုံးကို ဆြဲယူထိုင္ၿပီး ေပါင္မုန႔္ကို တစ္ကိုက္ ကိုက္လိုက္ပါတယ္။ ေကာ္ဖီကို တစ္ငုံငုံလိုက္ၿပီး အရသာခံေနပါတယ္။ ကဲ ဟိုေကာင္ ေငးမေနနဲ႔ ငါတို႔အခန္းထဲမွာ ညတုန္းက ငါတို႔ေသးခြက္ေတြ သြားသြန္ၿပီးေဆးေခ် အဝတ္ေတြလဲ ပုံေနၿပီ ေသခ်ာေျပာင္ေအာင္ေလွ်ာ္” ဟုတ္ဟုတ္…သခင္မ.. ကြၽန္ေတာ္လည္း သူမအမိန႔္အတိုင္း သူမတို႔ အိပ္တဲ့ အေပၚထပ္ကို တက္ခဲ့ပါတယ္။ သူမတို႔အိပ္တဲ့ အခန္းႀကီးက ခန္းမငယ္ပုံစံမ်ိဳးပါ.။ ကုတင္(၂)လုံးခ်ၿပီး သူမတို႔(၄)ေယာက္ စုအိပ္ၾကတာပါ။ ညတိုင္ရင္ သူမတို႔ေပါက္ထားတဲ့ aသးခြက္ကို မနက္တိုင္း ကြၽန္ေတာ္က သြန္ၿပီး ေဆးေပးရပါတယ္။ ေသးခြက္ေတြ သြန္ၿပီးရင္လဲ အနံ႔မက်န္ေအာင္ ေသခ်ာေဆးေက်ာေပးရတာပါ.။ ေန႔တိုင္း..သူမတို႔ ဝတ္ထားၿပီးလို႔ တြန႔္ေက်ေနတဲ့ ထဘီေတြ ပင္တီေတြ ေဘာ္လီေတြကိုေလွ်ာ္ေပးရပါတယ္။ ညတိုင္ရင္လည္း သူမတို႔ အဝတ္အစားေတြကို မီးပူေကာ့ေနေအာင္ တိုက္ေပးရပါေသးတယ္။ ၿပီးတာနဲ႔ ေဒၚျမတ္ေ႐ြြစင္နဲ႔ ေဒၚျမတ္သီေမာ္ကို နင္းႏွိပ္ေပးရပါတယ္။

လက္အံေသေလာက္ေအာင္ကို ႏွိပ္ေပးရၿပီး သူမတို႔ ဇိမ္ခံလို႔ဝသြားၿပီဆိုတဲ့အခါက်ရင္ ကြၽန္ေတာ့ကို ေနာက္ေဖးက စတိုခန္းေလးထဲမွာ ထည့္ၿပီး ေဒၚျမတ္သီေမာ္က ေသာ့ခတ္ပါတယ္။ ထြက္ေျပးမွာစိုးလို႔ ထည့္ပိတ္ထားတဲ့သေဘာပါ။ ေသးခြက္ေတြကို ေျပာင္လက္ေအာင္ေဆးေက်ာၿပီး ကြၽန္ေတာ္ေနေရာင္မွာေျခာက္ေသြ႕ေအာင္လွမ္းထားလိုက္ပါတယ္။ ၿပီးတာနဲ႔ေရခ်ိဳးခန္းထဲကို ျပန္ဝင္လိုက္ပါတယ္။ အထဲမွာေတာ့ ေဒၚျမတ္သီေမာ္တို႔(၄)ေယာက္ရဲ႕ အဝတ္ေတြကပုံေနပါတယ္။ အနံ႔အသက္ေပါင္းစုံကိုရေနတာပါပဲ။ တဘုန္းဘုန္းနဲ႔ေလွ်ာဖြပ္ၿပီး ေရကိုေသခ်ာညႇစ္ရပါတယ္။ ႏို႔မဟုတ္ရင္ တစ္ခါက ေဒၚျမတ္ေ႐ြြစင္က သူ႔အတြင္းခံေဘာင္းဘီေလွ်ာ္တာ မေျပာင္လို႔ဆိုၿပီး ကြၽန္ေတာ့လွ်ာနဲ႔ အတြင္းခံေဘာင္းဘီခြၾကားေတြကို ယက္ခိုင္းတာေၾကာင့္ မွတ္သြားတာပါ။ ထမိန္ေတြနဲ႔အတြင္းခံပင္တီေတြမွာေတာ့ သူမတို႔ေပါင္ၾကားနဲ႔ဖင္ကကထြက္တဲ့ အနံ႔ေပါင္းစုံကို မ႐ြဳခ်င္ပဲ႐ြဳေနရပါတယ္။ တဖုန္းဖုန္းနဲ႔အဝတ္ေတြေလွ်ာ္ေနတုန္းမွာပဲ.. ဟိုေကာင္…ငါအျပင္သြားမလို႔…နင္ဘာလုပ္ရမယ္မသိဘူးလား… ဒီကိုလာခဲ့စမ္းဆိုတဲ့ သခင္မျခဴးျခဴးရဲ႕အသံကိုၾကားရပါတယ္။ ဟုတ္ဟုတ္…လာပါၿပီသခင္မေလး… ျခဴးျခဴးကဖိနပ္စဥ္နားမွာရပ္ေနတာပါ..။

ကြၽန္ေတာ္လည္း သူမစီးေနက်ႀကိဳးသိုင္းေဒါက္ျမင့္ ဖိနပ္ေလးကို သူမေျခေထာက္ျဖဴျဖဴအုအုေလးမွာ စြပ္ေပးလိုက္ၿပီး သူမဖိနပ္ကို အဝတ္စုတ္နဲ႔ေျပာင္ေနေအာင္သုတ္ေပးလိုက္ပါတယ္။ သူမတို႔အျပင္သြားခါနီးတိုင္း သူမတို႔ကဖိနပ္ကို ကိုယ္တိုင္မစီးပါဘူး။ ကြၽန္ေတာ့္ကို သူမတို႔ေျခေထာက္မွာစီးခိုင္းတာပါ။ ျခဴးျခဴးက သေဘာက်စြာၿပဳံးလိုက္ၿပီး ေဒါက္ျမင့္ဖိနပ္ကိုလွလွပပစီးလို႔ အိမ္ေရွ႕မွာရပ္ထားတဲ့ ကားေပၚတက္ကာ ေမာင္းသြားပါေတာ့တယ္။ ကြၽန္ေတာ္လည္း ေရခ်ိဳးခန္းျပန္လာၿပီး အဝတ္ေတြကိုဆက္ေလွ်ာ္ကာ.. ေနလွန္းထားၿပီးတဲ့ေနာက္။ အိမ္သာဆီသြားကာ အိမ္သာခြက္ကိုေျပာင္လက္ေနေအာင္ ေဆးေက်ာလိုက္ပါတယ္။ ႏို႔မဟုတ္ရင္ အိမ္သာဝင္တက္လို႔ အိမ္သာခြက္ညစ္ပတ္ေနလို႔ကေတာ့ကြၽန္ေတာ့ကို ႀကိမ္လုံးနဲ႔အေသေဆာ္တာပါ။ ေနာက္ဆုံး အိမ္သာခြက္ကို သန႔္ရွင္းေရးလုပ္ၿပီးတဲ့ အခါမွာေတာ့ ကြၽန္ေတာ္နည္းနည္းအနားရပါတယ္။ ဇယ္ဆက္သလိုလုပ္ရလို႔ႏြဳံးခ်ိေနတာေရာ ဗိုက္ဆာတာေရာေပါင္းၿပီး ေရအိုးထဲကေရတစ္ခြက္ကို ခပ္ေသာက္ၿပီး ခဏထိုင္ကာ အနားယူလိုက္ပါေတာ့တယ္။

အခ်ိန္ကားေန႔လည္(၁)နာရီခန႔္ျဖစ္သည္.. ကြၽန္ေတာ္ကား ထမင္းစားပြဲေဘးတြင္မတ္တပ္ရပ္ေနရသည္။ သက္ထားႏွင့္ျခဴးျခဴးကားအျပင္ထြက္သြားသျဖင့္ ေဒၚျမတ္သီေမာ္ႏွင့္ေဒၚျမတ္ေ႐ြြစင္တို႔ႏွစ္ေယာက္ထဲထမင္းစားေနက်ျခင္းျဖစ္သည္။ တကယ္ေတာ့သက္ထားႏွင့္ျခဴးျခဴးကားအျပင္မွာစားတာမ်ားမ်ား။ အိမ္မွာျပန္စားတာမရွိသေလာက္ရွားသည္။ ဟိုေကာင္ ခြက္ထဲမွာ ၾကက္သားကုန္ေနၿပီ..သြားထည့္စမ္း.။ ေဒၚျမတ္ေ႐ြြစင္ကနည္းသြားေသာၾကက္သားခြက္ကို ျပလိုက္သည္။ ကြၽန္ေတာ္လည္းခြက္ကိုယူၿပီး အိုးထဲမွၾကက္သားဟင္းကို စားပြဲေပၚတင္လိုက္သည္။ ေဒၚျမတ္ေ႐ြြစင္ႏွင့္ေဒၚျမတ္သီေမာ္ကားစားေသာက္ေနၾကေပမဲ့.. ကြၽန္ေတာ့္မွာေတာ့စားေသာက္ခြင့္မရွိေသးပါ။ စားရင္းနဲ႔ေဒၚျမတ္သီေမာ္အနည္းငယ္အ႐ိုးမ်က္သြားသည္။ အဟြတ္..သူမကေခ်ာင္းဆိုးလိုက္သည္ မထြက္…ဒါနဲ႔သူမကခုံေအာက္မွ ခြက္စုပ္ကို လွမ္းယူလိုက္ၿပီး။လက္ႏွစ္ေခ်ာင္းထိုးကာ ခြက္ထဲသို႔အန္လိုက္သည္။ အဟမ္း..အဟမ္း…ခလြပ္..အ႐ိုးစေလးမ်ားထြက္လာၿပီး သူမတံေတြးမ်ားႏွင့္ အက်ိအခ်ြၽဲမ်ားကို ခြက္ထဲသို႔ေထြးထုပ္လိုက္သည္။

ေဒၚျမတ္ေ႐ြြစင္ကလည္း ထိုခြက္ကိုယူၿပီး ဝါးထားေသာ အ႐ိုးဖတ္မ်ားကိုေထြးထုပ္ေနျပန္သည္။ တံေတြးမ်ားႏွင့္ေရာေနေသာ ထမင္းလုံးမ်ား၊ဝါးၿပီးသား အ႐ိုးဖတ္မ်ားက ခြက္ထဲတြင္ျပည့္ေနသည္။ စားေကာင္းလိုက္တာ.မမေရ..ေဒၚျမတ္ေ႐ြြစင္ကာ ဗိုက္ကိုအနည္းငယ္ပြတ္လိုက္ၿပီး ေရေဆးဇလုံကိုႏႈိက္ကာလက္ေဆးလိုက္သည္။ ေဒၚျမတ္သီေမာ္လည္းဝသြားၿပီ။ သူမတို႔စားထားၿပီးသားခြက္မ်ားကို သိမ္းလိုက္ၿပီး အခ်ိဳပြဲကို ခ်ေပးလိုက္သည္။ သူမတို႔အခ်ိဳပြဲအရသာခံေနခ်ိန္တြင္ ခြက္မ်ားကိုေဆးလိုက္သည္။ သူမတို႔ႏွစ္ေယာက္ကထိုင္ခုံတြင္ထိုင္ေနၿပီး ေဒၚျမတ္ေ႐ြြစင္က ခုနကသူမတို႔ပါးစပ္မွေထြးထုပ္လိုက္ေသာ အက်ိမ်ား၊တံေတြးမ်ားျဖင့္ျပည့္ေနေသာ ခြက္ကို ေျခေထာက္ျဖင့္ ကြၽန္ေတာ့ဘက္တြန္းပို႔လိုက္သည္။ ကဲ..ဟိုေကာင္…မင္းစားလို႔ရၿပီ..။ ကြၽန္ေတာ့္ကို သူမတို႔ပိုင္ေသာေငြဝယ္ကြၽန္ပီပီ ေခြးစာေလာက္ပင္မေကာင္းေသာ အ႐ိုးအရင္းမ်ားႏွင့္ ေထြးထုပ္ထားေသာ ထမင္းမ်ားကိုသာေကြၽးျခင္းျဖစ္သည္။ သူမတို႔ ခ်ီးေကြၽးလွ်င္ေတာင္စားရမည့္ကြၽန္ဘဝမို႔ ေခြးစာေလာက္ပင္မေကာင္းဒါကိုပဲစားၿပီး ေနရျခင္းျဖစ္သည္။

ဒူးေထာက္ထားရတာၾကာသျဖင့္ ေျခေထာက္မ်ားလည္းေတာင့္ေနၿပီ… သို႔ေသာ္မလြဳပ္ရဲ႕..ေဒၚျမတ္သီေမာ္တို႔ဖဲဝိုင္းကားစည္ေနၿပီ…။ အိမ္ေထာင္ရွင္သူေဌးမမ်ားေပါင္းကာ ေန႔တိုင္းေဒၚျမတ္သီေမာ္အိမ္မွာဖဲ႐ိုက္ၾကသည္…။ သူမတို႔ဖဲ႐ိုက္ေနခ်ိန္တြင္ ကြၽန္ေတာ့္ကို သူမတို႔ဖဲဝိုင္းေဘးနား ဒူးေထာက္ခိုင္းထားသည္။ သူမတို႔ေရခပ္ခိုင္းလွ်င္ေရခပ္ေပးရသည္.။ လက္ဖက္သုပ္ကုန္သြားလွ်င္လည္း ထပ္သုပ္ေပးရသည္။ ထိုသူေဌးမိန္းမမ်ားကလည္း ကြၽန္ေတာ့္ကို ေဒၚျမတ္သီေမာ္နဲ႔ေဒၚျမတ္ေ႐ြြစင္တို႔ သေဘာထားသလို ကြၽန္တစ္ေယာက္လိုပင္ဆက္ဆံၾကသည္။ သူမတို႔နားတြင္ ဒူးေထာက္ခိုင္းထားကာ အလိုရွိသလိုခိုင္းေစၾကသည္။ သူမတို႔ကေတာ့ လက္ဖက္သုပ္ေလးစားလိုက္..ဖဲေလးပြတ္လိုက္ျဖင့္ ဇိမ္က်ေနသည္။ ဟိုေကာင္…ေရတစ္ခြက္ခပ္ေပးစမ္း..။ သေဘၤာကပၸတိန္ကေတာ္ေဒၚညိဳေမလႈိင္က ကြၽန္ေတာ့္ကိုလွမ္းေျပာလိုက္သည္။ ကြၽန္ေတာ္လည္းေရသန႔္ဗူးထားရာစားပြဲဆီသို႔သြားၿပီး ေရတစ္ခြက္ကိုခပ္ကာ သူမဆီျပန္လာၿပီး ႐ို႐ိုက်ိဳးက်ိဳးျဖင့္လွမ္းေပးရန္ျပင္လိုက္သည္။

သူမကဖဲကိုအာ႐ုံစိုက္ေနခ်ိန္ႏွင့္ညားသြားၿပီး ခြက္ကို လွမ္းအေပးမွာလက္လြတ္မိလိုက္ရာ သူမအေပၚသို႔ဖိတ္က်ကုန္သည္။ ဖလြမ္း…ဟင္..သြားပါၿပီ…သြားပါၿပီ ေဒၚညိဳေမလႈိင္ကအနည္းငယ္စိုသြားေသာထမိန္ကို ခါလိုက္ၿပီးဖဲဝိုင္းမွအလူးအလဲထလိုက္သည္။ ေဒါသထြက္သြားဟန္တူသည္…ကြၽန္ေတာ့ဆံပင္မ်ားကို သူမဘယ္လက္ျဖင့္ဆြဲဆုပ္လိုက္သည္။ ကဲဟယ္…ျဖန္းျဖန္းျဖန္းျဖန္း… သူမညာလက္ဝါးျဖင့္ ကြၽန္ေတာ့ပါးကိုဘယ္ျပန္ညာျပန္ခ်လိုက္သည္..။ ပါးအထဲမွကြဲသြားသျဖင့္ ေသြးေလးေတြထြက္လာကာ ငံက်ိက်ိအရသာကိုခံစားရသည္။ ပါးမွာလည္းေရာင္ကိုင္းသြားသည္။ ဟင္..ေတာ္ေတာ္အသုံးမက်တဲ့ေကာင္…။ ဟုတ္..ကြၽန္ေတာ္မွားသြားပါတယ္…သခင္မ…သူမကိုလက္အုပ္ခ်ီၿပီးေတာင္းပန္ေနရသည္။ မျမတ္သီေမာ္တို႔သေဘာေကာင္းလို႔တာ မင္းထမင္းစားေနရတာ..။ မင္းလိုအသုံးမက်ပုံမ်ိဳးနဲ႔ဆိုရင္… ငါ့ကြၽန္သာျဖစ္လို႔ကေတာ့…ငါ့ခ်ီးပဲစားခိုင္းမယ္..ထြီ… ကြၽန္ေတာ့မ်က္ႏွာကို တံေတြးျဖင့္ ေဒၚညိဳေမလႈိင္ကေထြးၿပီး ပက္ပက္စက္စက္ကိုေျပာပါတယ္။ ဟိုေကာင္ညိဳေမလႈိင္ေက်နပ္ေအာင္ေတာင္းပန္လိုက္.။

ကြၽန္ေတာ္လည္း ေဒၚညိဳေမလႈိင္ ေျခဖမိုးကိုရွိခိုးၿပီးေတာင္းပန္လိုက္ပါတယ္။ ေနာက္..ေနာက္မျဖစ္ေစရပါဘူး…သခင္မ..။ မင္းက်ပ္က်ပ္သတိထား…ဟင္းဟင္းဆိုၿပီး ေဒၚညိဳေမလႈိင္က ဖဲဝိုင္းမွာျပန္ထိုင္လိုက္ပါေတာ့တယ္။ သူမတို႔အုပ္စုကဖဲဆက္႐ိုက္ေနၾကပါတယ္..။ ဒီတစ္ခါေတာ့အမွားထပ္ၿပီး ကြၽန္ေတာ္မလုပ္ရဲေတာ့ပါဘူး။ ပါးကလဲ ေဒၚညိဳေမလႈိင္႐ိုက္ထားလို႔ေရာင္ကိုင္းေနပါၿပီ.။ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ သူမတို႔သခင္မေတြရဲ႕ဖဲဝိုင္းနားမွာ ဒူးေထာက္လွ်က္သားနဲ႔ ဆက္လက္ခစားေနရပါတယ္.။ ဖဲ႐ိုက္ေနတဲ့အိမ္ေထာင္ရွင္မိန္းမေတြက (၄)ေယာက္ပါ.။ ေဒၚျမတ္ေ႐ြြစင္၊ေဒၚျမတ္သီေမာ္၊ေဒၚညိဳေမလႈိင္နဲ႔ ေဒၚသဲဝင့္သူတို႔ပါ။ အကုန္လုံးကသူေဌးမိန္းမေတြျဖစ္ၿပီး အသားျဖဴျဖဴ၊႐ုပ္ေခ်ာေခ်ာ၊ဖင္ေတာင့္ေတာင့္မိန္းမေတြႀကီးပါ.။ ႐ုပ္ေခ်ာသေလာက္ေတာ္ေတာ္ရက္စက္တတ္တဲ့ မိန္းမေတြခ်ည္းပါ။ ေဒၚျမတ္သီေမာ္တို႔ကြၽန္ျဖစ္တာနဲ႔ သူမတို႔မိတ္ေဆြ အိမ္ေထာင္ရွင္မိန္းမေတြရဲ႕ ကြၽန္အျဖစ္ပါအမြဳထမ္းေနရတာပါ။ ဟိုေကာင္..င့ါေျခေထာက္ေတြေညာင္းေနၿပီ လာႏွိပ္ေပးစမ္း။ ေဒၚသဲဝင့္သူကသူမေျခေထာက္ကို ကြၽန္ေတာ့္ဘက္ကို ဆန႔္ထုတ္ေပးလိုက္ပါတယ္.။

ကြၽန္ေတာ္လည္း သူမေျခေထာက္ကို ေသေသခ်ာခ်ာႏွိပ္ေပးရပါတယ္။ သူမကေျခေထာက္ႏွိပ္ခံရင္း ေဒၚျမတ္ေ႐ြြစင္ကိုလွမ္းေျပာလိုက္ပါတယ္.။ ျမတ္ေ႐ြြစင္ေရ ဒီေကာင္ကနင္တို႔ေငြဝယ္ကြၽန္ဆိုေတာ့ ငါတို႔လုပ္သမွ်ခံရမွာေပါ့။ ဟင္းဟင္း..သိပ္ႀကိဳက္တာပဲကြာ.. ငါတို႔လိုမိန္းမေတြဆီမွာ ေယာက်ၤားတစ္ေယာက္ကိုကြၽန္လုပ္ထားရတာ အရမ္းေကာင္းတယ္.။ တစ္သက္လုံးေမာ္မၾကည့္ရဲပဲ ငါတို႔အမိန႔္ေပးတာနဲ႔ တုန္ေနေအာင္ေၾကာက္ေနရတယ္။ ခၡ္. ေဒၚသဲဝင့္သူကလည္း ကြၽန္ေတာ့္ကိုေအးစက္စက္နဲ႔ၾကည့္ရင္းလွမ္းေျပာလိုက္ပါတယ္။ ဒါနဲ႔.ျမတ္သီေမာ္..သူ႔အသက္ဘယ္ႏွစ္ႏွစ္ရွိၿပီလည္း။ (၁၈)ႏွစ္ေလာက္ေတာ့ရွိေတာ့မယ္..မသဲရဲ႕…။ အဲ့ဒါဆိုေကာင္းတယ္…ဒီေကာင့္ကိုဒစ္ျဖဳတ္ၿပီး ငါတို႔စိတ္ႀကိဳက္ဖန္တီးရေအာင္။ ဘာေတြလဲမသိ။ ကြၽန္ေတာ့္ကိုဒစ္ျဖဳတ္မယ္တဲ့။ တစ္ခုခုေတာ့လုပ္ခံရေတာ့မွာေသခ်ာေနၿပီ။ သူမတို႔ကဖဲဝိုင္းကိုသိမ္းလိုက္ေပမဲ့။ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ဒူးေထာက္ေနရဆဲပါ။ ဟိုေကာင္မတ္တပ္ထၿပီး နင့္အဝတ္အစားေတြကို အကုန္လုံးခြၽတ္လိုက္စမ္း။ ေဒၚျမတ္ေ႐ြြစင္က ကြၽန္ေတာ့ကို အမိန႔္ေပးလိုက္ပါတယ္။

မိန္းမေတြေရွ႕မွာ အဝတ္အစားခြၽတ္ရမွာရွက္ေနတာေၾကာင့္..တြန႔္ဆုတ္ေနပါတယ္။ ဒါနဲ႔ ေဒၚညိဳေမလႈိင္က ကြၽန္ေတာ့နားလာၿပီး .. ၾကာလိုက္တာ…ခ်ြၽတ္စမ္းဆိုၿပီး အဝတ္အစားေတြကို သူမကိုယ္တိုင္ခြၽတ္ပစ္လိုက္ပါတယ္။ ေဂြးတန္းလန္းနဲ႔ ကိုယ္လုံးတီး ကြၽန္ေတာ္ဟာရွက္လြန္းတာေၾကာင့္ မ်က္ႏွာႀကီးကို ေအာက္ငုံ႔ထားပါတယ္။ ေတြ႕လား ျမတ္ေ႐ြြစင္..ငါတို႔အာသာေျဖလို႔ရၿပီ။ ေဒၚျမတ္ေ႐ြြစင္နဲ႔ေဒၚညိဳေမလႈိင္က ကြၽန္ေတာ့လက္ေမာင္းႏွစ္ဖက္ကို သူမတို႔ႏွစ္ေယာက္ကခ်ဳပ္ကိုင္ၿပီး အခန္းထဲေခၚသြားပါတယ္။ ေဒၚျမတ္သီေမာ္နဲ႔ေဒၚသဲဝင့္သူကလည္း ကြၽန္ေတာ့ကို ဝါးစားမတတ္စိုက္ၾကည့္ေနၿပီး အခန္းထဲကိုလိုက္လာၾကပါတယ္။ အခန္းထဲေရာက္တဲ့အခါမွာေတာ့ ကြၽန္းကုတင္ႀကီးေပၚမွာ ကြၽန္ေတာ့ကို ပက္လက္လွန္လိုက္ၿပီး ေျခေတြလက္ေတြကို ကုတင္တိုင္မွာ ႀကိဳးနဲ႔တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ကို ပူးခ်ည္လိုက္ၾကပါတယ္။ သူမတို႔ဘာလုပ္ၾကမလဲမသိေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ့္လက္ေတြေျခေတြကို ကုတင္တိုင္ေတြမွာ အတင္းကိုမလြဳပ္ႏိုင္ေအာင္ႀကိဳးေတြနဲ႔ အထပ္ထပ္ပူးခ်ည္ထားတာေၾကာင့္..ေျခလက္ေတြမွာ နာက်င္ေနပါတယ္။

ေဒၚညိဳေမလႈိင္က ကြၽန္ေတာ့လီးတံကိုသူမလက္နဲ႔ဆုပ္ၾကည့္ပါတယ္။ မိန္းမတစ္ေယာက္လက္ထဲမွာ လီးကိုကိုင္ခံထားရတာေၾကာင့္ လီးကေတာင္လာပါတယ္။ ဟင္း လုံးပတ္ကနည္းနည္းေသးတယ္.။ ဒါမ်ားရပါတယ္…ငါတို႔ဟာနဲ႔က်ပ္ၿပီးအရသာရွိေနေအာင္ႀကီးေဆးထိုးေပးမယ္။ ေဂၚလီကို အစိမ္းလိုက္ထည့္ၾကတာေပါ့။ သူမတို႔စကားကို နားေထာင္ရတာနဲ႔ ေက်ာခ်မ္းလွပါတယ္။ ေဒၚညိဳေမလႈိင္က ကြၽန္ေတာ့္မ်က္ႏွာေပၚကို သူမတင္ပါးနဲ႔ဖိထိုင္လိုက္ပါတယ္။ ထမိန္ဝတ္ထားၿပီး တက္ထိုင္ထားတာေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္ေလကို ခဲယဥ္းစြာ႐ြဳရႈိက္ေနရပါတယ္။ သူမေကတာ့ဒါကိုေသဘာက္ေနပုံပါပဲ။ ေဒၚျမတ္သီေမာ္ကေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္လီးကို သူမလက္နဲ႔ဆုပ္ကိုင္ၿပီး ဂြမ္းထုေပးေနပါတယ္။ မ်က္ႏွာေပၚ ေဒၚညိဳေမလႈိင္တက္ထိုင္ထားလို႔ အသက္႐ြဳက်ပ္ေနတာရယ္..။ ေအာက္ဘက္မွာေဒၚျမတ္သီေမာ္က ကြၽန္ေတာ့္လီးကိုဆုပ္ကိုင္ၿပီး ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းဂြမ္းတိုက္ေပးေနတာရယ္ေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္မခ်ိမဆန႔္ခံစားေနရပါတယ္။ အင္းအင္း.. မၾကာမီမွာပဲ ေဒၚျမတ္သီေမာ္ရဲ႕ဂြမ္းထုခ်က္ေတြကျမန္ဆန္လာသလို ကြၽန္ေတာ့လီးကလည္းက်ဥ္လာပါတယ္။

ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့ ကြၽန္ေတာ့လီးကဆတ္ခနဲဆတ္ခနဲလေရျဖဴျဖဴေတြထြက္ကုန္ပါေတာ့တယ္။ သူမတို႔ႏွစ္ေယာက္ကကုတင္ေပၚကဆင္းသြားပါတယ္။ ေဒၚသဲဝင့္သူနဲ႔ေဒၚျမတ္ေ႐ြြစင္ကကုတင္ေပၚတက္လာပါတယ္။ ေဒၚျမတ္ေ႐ြြစင္က ကြၽန္ေတာ့မ်က္ႏွာေပၚတက္ထိုင္ပါတယ္။ ေဒၚသဲဝင့္သူက ကြၽန္ေတာ့လီးကို ျပန္ဆြၿပီးဂြမ္းထုျပန္ပါတယ္။ သူမရဲ႕ထုခ်က္ေတြကပိုၾကမ္းပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ့လီးကို မညႇာမတာပါပဲ။ နာက်င္လွပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္ရဲ႕လက္နဲ႔လီးကို ဆြခံရတာေၾကာင့္ မေတာင္ေအာင္စိတ္ထိန္းထားေပမဲ့လည္းမေနႏိုင္ပါဘူး။ ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့လေရေတြျပန္ထြက္ကုန္တာပါပဲ။ ဒီလိုနဲ႔ သူမတို႔(၄)ေယာက္ဟာ တစ္လွည့္စီတစ္ေယာက္ကမ်က္ႏွာေပၚတက္ထိုင္လိုက္ဂြမ္းထုလိုက္လုပ္ေနၾကတာပါ။ ကြၽန္ေတာ့လီးထိပ္က ဒစ္ကိုအစိမ္းလိုက္ျပဳတ္သြားေအာင္လုပ္ေနတာပါ။ သူမတို႔ပိုင္တဲ့ကြၽန္ျဖစ္တာေၾကာင့္ သနားညႇာတာျခင္းမရွိပါဘူး။ (၅)ခ်ီေလာက္ဂြမ္းတိုက္ခံလိုက္ရတဲ့ အခ်ိန္မွာ လီးဟာအရမ္းကိုနာက်င္ၿပီး လေရေတာင္ေကာင္းေကာင္းမထြက္ခ်င္ေတာ့ပါဘူး။

မလုပ္ပါနဲ႔ေတာ့..သခင္မ..ေတာင္းပန္ပါတယ္… တိတ္စမ္း…ေဒၚျမတ္သီေမာ္က ေျပာလိုက္ၿပီး မ်က္ႏွာကို ဖင္နဲ႔ဖိထိုင္လိုက္တာေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္မေအာင္ႏိုင္ေတာ့ပါဘူး.။ ေဒၚညိဳေမလႈိင္က ကြၽန္ေတာ့လီးကိုဆုပ္ကိုင္ၿပီး ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္း အခ်က္(၃၀)ခန႔္ ထုလိုက္တဲ့အခါမွာေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္လီးထိပ္က အေရျပားနဲ႔ လီးဒစ္မွာတြဲေနတဲ့ အဆက္ေလးဟာျပဳတ္သြားပါေတာ့တယ္… ေသြးေလးေတြပါထြက္လာပါတယ္။ လီးထိပ္ကဒစ္ႀကီးေအာက္ကို အေရျပားကတြဲက်သြားၿပီး ဒစ္ေပၚသြားပါေတာ့တယ္။ ေဒၚျမတ္သစ္ေမာ္က ကြၽန္ေတာ့မ်က္ႏွာေပၚဖိထိုင္ထားရမွ ကုတင္ေပၚကဆင္းလိုက္ပါတယ္။ လီးကနာက်င္မြဳေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ့္ တစ္ကိုယ္လုံး တစ္ဆတ္ဆတ္တုန္ေနပါတယ္။ အီး..ဟီး.ဟီး..နာက်င္မြဳေၾကာင့္မရွက္ႏိုင္ေတာ့ပါဘူး.။ ငိုမိပါေတာ့တယ္။ သူမတို႔(၄)ေယာက္ကေတာ့ ကြၽန္ေတာ့အျဖစ္ကို ရယ္ေမာၿပီး သေဘာက်ေနၾကပါတယ္။ ကဲ မျမတ္ေရ ညိဳေမတို႔ေနာက္တစ္ပတ္ဖဲ႐ိုက္တဲ့ အခါမွာ သူ႔ကိုေကာင္းေကာင္းစားၾကတာေပါ့..။ ေဒၚညိဳေမလႈိင္နဲ႔ေဒၚသဲဝင့္သူက ေဒၚျမတ္သီေမာ္တို႔ညီအမကိုႏြဳတ္ဆက္ေနပါတယ္။

ကြၽန္ေတာ္ကို အိမ္ေနာက္ေဖးက ထုတ္တန္းမွာ လက္ေတြကိုႀကိဳးနဲ႔တြဲေလာင္းဆြဲခ်ည္ထားတာပါ။ လီးထိပ္က နာက်င္ေနတဲ့အျပင္ ေအာ္ခြင့္မရေအာင္ပါ..ပါးစပ္ကိုအဝတ္နဲ႔ဆို႔ျခင္းခံထားရပါတယ္။ ခုနက လီးအေရျပားထဲကို ေဘာေစ့ေသးေသးေလးေတြခြဲၿပီးထည့္ခံရတာေၾကာင့္ အရမ္းနာက်င္ၿပီး ေအာ္ဟစ္ေနရတာပါ.။ သူမတို႔ရဲ႕ ေငြဝယ္ကြၽန္ျဖစ္တာေၾကာင့္ သူမတို႔သတ္လဲခံရမဲ့အေနအတားမို႔ လုပ္သမွ်ခံေနရပါတယ္။ သူမတို႔ရည္႐ြယ္ခ်က္ကိုသိသြားပါၿပီ.။ သူမတို႔ အိမ္ေထာင္ရွင္မိန္းမေတြ ဖဲဝိုင္းလုပ္တဲ့အခါက်ရင္ အပ်င္းေျပေအာင္ ဖဲဝိုင္းေဘးနားမွာ ကုတင္ကိုခ်ထားမယ္.။ အဲ့ဒီကုတင္မွာ ကြၽန္ေတာ့္ကို ေျခေတြလက္ေတြကို ကုတင္တိုင္ေတြမွာ မလြဳပ္ႏႈိင္ေအာင္ ခ်ည္ထားၿပီး သူမတို႔ကာမအာသာကို ေျဖၾကမွာပါ။ သူမတို႔(၄)ေယာက္သာမက ဖဲ႐ိုက္လာတဲ့ အိမ္ေထာင္ရွင္မိန္းမေတြပါ..တစ္လွည့္စီပါ။ ကြၽန္ေတာ့ကို ဒီလိုျဖစ္ေအာင္ ေဒၚညိဳေမလႈိင္က ေဒၚျမတ္သီေမာ္တို႔ကိုအႀကံေပးခဲ့တာပါ.။ ေငြနဲ႔ဝယ္ထားတဲ့ ကြၽန္ကို တန္ေနေအာင္ခိုင္းဖို႔ပါ။ ဘ၀ေကတာ့သုံးစားမေရတာ့ပါဘူး။ သူမတို႔တူမႏွစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့ ျခဴးျခဴးနဲ႔သက္ထားကလည္းရမၼက္ႀကိးသူေတြျဖစ္တာေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ့ကို ခ်မ္းသာေပးမဲ့သေဘာမရွိပါဘူး.။

ေဒၚျမတ္ေ႐ြြစင္တို႔ အိမ္အျပင္ဖက္ထြက္သြားတဲ့ အခ်ိန္မွာ ေဒၚညိဳေမလႈိင္ကခ်က္ခ်င္းမသြားပဲခ်န္ေနခဲ့ပါတယ္။ သူမကကြၽန္ေတာ့နားကို ေလွ်ာက္လာၿပီး.. ကြၽန္ေတာ့ရဲ႕နာက်င္ေနတဲ့လီးအတံကိုအတင္းလက္နဲ႔ညႇစ္လိုက္ပါတယ္။ နာက်င္မြဳေၾကာင့္ မ်က္ရည္ေတြကပိုးပိုးေပါက္ေပါက္က်လာပါတယ္။ ေဒၚညိဳေမလႈိင္က ကြၽန္ေတာ့ကို ေအးစက္စက္နဲ႔ၾကည့္ၿပီး.. ငိုမေနနဲ႔…ကြၽန္စုတ္…ေနာက္ဆိုနင္ငါ့အိမ္မွာလည္း ကြၽန္လာခံရမယ္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္က် မင္းကိုငါ့ခ်ီးစားခိုင္းမယ္။ဟင္းဟင္း…. သူမကေျပာသလိုတကယ္လုပ္မဲ့သေဘာႀကီးပါ။ သူမရဲ႕အၾကည့္ေတြကစိမ့္ေနတာေၾကာင့္ သူမကို ၾကည့္ေတာင္မၾကည့္ရဲေတာ့ပါဘူး။ ည(၇)နာရီေလာက္ေရာက္တဲ့အခါမွာေတာ့ ျခဴးျခဴးနဲ႔သက္ထားတို႔ႏွစ္ေယာက္ဟာ အိမ္ကိုျပန္လာၾကပါတယ္။ သူမတို႔ႏွစ္ေယာက္ဟာ အိမ္ေနာက္ေဖးထုတ္တန္းမွာ ကြၽန္ေတာ့ကိုကိုယ္လုံးတီးအေနအထားနဲ႔ ႀကိဳးနဲ႔တြဲေလာင္းဆြဲခ်ည္ထားတာကို ျမင္လိုက္ရတာေၾကာင့္..။ ေဒၚေလးဒီေကာင္ဘာအမ်ားလုပ္မိျပန္လို႔လဲ.လို႔ေဒၚျမတ္သီေမာ္ကိုလွမ္းေမးလိုက္ပါတယ္။ ဟင္းဟင္း.ေန႔လည္က နင္တို႔အန္တီညိဳေမလႈိင္လာလည္ေတာ့ ေရေသာက္ခ်င္လို႔ခပ္ခိုင္းတာ ညိဳေမလႈိင္ ထမိန္ေပၚကို ေရေမွာက္က်တယ္ေလ။

ဒါေၾကာင့္ ေက်ာင္းမွန္းကန္မွန္းသိေအာင္ ပညာေပးထားတာ။ ေကာင္းတယ္ေဒၚေလးေရ..ဒီလိုေကာင္မ်ိဳးေတြက ဒီလိုပညာေပးထားမွ…ဟင္းဟင္း ျခဴးျခဴးႏွင့္သက္ထားကေဒၚျမတ္သီေမာ္ကိုေျပာလိုက္ပါတယ္။ ပါးစပ္ကိုပိတ္ၿပီးႀကိဳးနဲ႔ဆြဲခံထားရတာေၾကာင့္ သူမတို႔ေျပာသမွ်ခံေနရပါတယ္။ ျခဴးျခဴးက.. ဒီလိုအသုံးမက်တဲ့ေကာင္မ်ိဳးကိုမွ ေဒၚေလးတို႔ကထမင္းေကြၽးေနေသးတယ္။ ထြီ…သက္ထားကလည္းကြၽန္ေတာ့္မ်က္ခြက္ကိုတံေတြးနဲ႔ေထြးလိုက္ပါေသးတယ္.။ သူမတို႔ေငြႏွင့္ဝယ္ခံထားရေသာ ကြၽန္ဆိုေတာ့လည္းသူမတို႔သေဘာရွိတိုင္းလုပ္ေနၾကျခင္းျဖစ္သည္။ ဒီလိုလုပ္ေဒၚေလး…ဒီေကာင္စုတ္ကို ဒီအတိုင္းႀကိဳးနဲ႔ဆြဲထားၿပီး ပစ္ခ်ထားလိုက္.။ ေရလည္းမတိုက္နဲ႔…။ဒီတစ္ညလုံး။ မနက္ျဖန္က်မွ ကြၽန္ဆိုတာ သခင္မေတြရဲ႕အမိန႔္ကို နာခံတတ္ရပါလားဆိုတာ… ဒီေကာင္စုတ္ကို အသားထဲစိမ့္ၿပီး သမီးတို႔ကိုျမင္တာနဲ႔ တုန္ၿပီးေၾကာက္ေနေအာင္ပညာေပးမယ္။ ျခဴးျခဴးကလည္း အႀကံဉာဏ္ေတြေပးေနေသးသည္။ ညဥ္းတို႔ကသူ႔ကိုဘာလုပ္မလို႔လည္း။ မနက္ျဖန္ေရာက္ရင္ သိရမွာေပါ့ေဒၚေလးရယ္..ခ္ခ္။ သက္ထားက ကိုယ္လုံးေလးလြဳပ္ခါသြားေအာင္ရယ္လိုက္ၿပီး ေဒၚျမတ္သီေမာ္ကိုေျပာလိုက္ပါတယ္။

ဟုတ္ပါၿပီေအ…ညဥ္းတို႔သေဘာ..ညဥ္းတို႔သေဘာ.. သူမတို႔(၃)ေယာက္ဟာ..စကားတေျပာေျပာနဲ႔ကြၽန္ေတာ့္နားကေနထြက္သြားၾကပါေတာ့တယ္။ ကြၽန္ေတာ့မွာေတာ့ ေန႔လည္ကႏွိပ္စက္ခံရတာတစ္မ်ိဳး ယခုလည္းသူမတို႔တူမေတြကလည္း အေဒၚမ်ားႏွင့္စ႐ိုက္တူၾကသည္။ သူမတို႔လာမွပိုဆိုးသည္။ လက္ကိုတုပ္ၿပီးဆြဲခံထားရေသာ ႀကိဳးကတင္းက်ပ္လွသျဖင့္ အေရျပားမ်ားပင္ပြန္းၿပီး ေျခေထာက္ကလည္း ေျခဖ်ားေထာက္သာ႐ုံသာ ထားသျဖင့္ တဆတ္ဆတ္တုန္ယင္ေနၿပီ.။ ပါးစပ္မွာ ေအာ္ဟစ္ငိုယိုခ်င္ေပမဲ့ မေအာ္ႏိုင္ေအာင္ဆို႔ျခင္းခံထားရသျဖင့္ အသံမထြက္ႏိုင္ပါ။ အခ်ိန္ကား မနက္(၁၀)နာရီခန႔္ရွိေခ်ၿပီ။ တစ္ညလုံး မတ္တပ္အေနအထားျဖင့္ တြဲေလာင္းဆြဲခံထားရသည္ကတစ္မ်ိဳး ႏွိပ္စက္ခံထားရသည္ကတစ္မ်ိဳးေၾကာင့္ လူတစ္ကိုယ္လုံးလည္းႏြဳံးခ်ိၿပီး ေမာဟိုက္ႏြမ္းလ်ေနသည္။ ရင္ထဲမွာလည္း မီးလိုပူေနသည္။ ေရဆာေနေသာေၾကာင့္ျဖစ္မည္ထင္သည္။ တစ္ညလုံးလုံးေရမေသာက္ခဲ့ရေသာေၾကာင့္ ေရအရမ္းကိုဆာေနသည္။ အခန္းေပါက္ဝသို႔ေလွ်ာက္လာေသာ ေဒါက္ျမင့္ဖိနပ္ခြာသံ တရွပ္ရွပ္ကိုၾကားရသည္။ ဘယ္သူလဲဆိုတာအားယူၿပီး ေမာ့ၾကည့္လိုက္သည္။ ေဒၚျမတ္သီေမာ္….။ သူမႏွင့္အတူ သက္ထားႏွင့္ျခဴးျခဴးလဲပါလာတည္။

သက္ထားက ေခါင္းငိုက္စိုက္က်ေနေသာ ကြၽန္ေတာ့ကို သူမလက္ျဖင့္ ကြၽန္ေတာ့ဆံပင္မ်ားကို ဆုပ္ကိုင္ကာ အေပၚသို႔ဆြဲေမာ့လိုက္သည္။ ၿပီးေနာက္သူမက ပါးစပ္မွာ ဆို႔ထားေသာ အဝတ္စကိုဆြဲထုတ္လိုက္သည္။ အဟြတ္အဟြတ္..ကြၽန္ေတာ္လည္းေခ်ာင္းေတြတဟြတ္ဟြတ္ဆိုးလိုက္သည္.။ ႏြဳတ္ခမ္းမ်ားက အနည္းငယ္ကြဲၿပီး အာေခါင္ေတြေျခာက္ေနတာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ေရ…ေရ…ေရတိုကၸါ..။ ခ္ခ္..ေဒၚေလးေရေသာက္ခ်င္လို႔တဲ့… ဟင္းဟင္း…ခ္ခ္..ေဒၚျမတ္သီေမာ္က အခန္းေထာင့္ေရအိုးမွေရတစ္ခြက္သြားခပ္လိုက္သည္။ ေၾသာ္..ကြၽတ္စ္ကြၽတ္စ္…သနားစရာေလး…ေရေသာက္ခ်င္ေနရွာၿပီကိုး…. ေရာ့ေရာ့ သူမကကြၽန္ေတာ့ႏြဳတ္ခမ္းနားကို ေရခြက္ကိုေတ့ေပးလိုက္သည္…။ ေသာက္ခ်င္ေသာစိတ္ေၾကာင့္ အငမ္းမရေမာ့ေသာက္မည္ျပဳစဥ္..။ သူမကေရခြက္ကို ေနာက္ျပန္ဆြဲကာ ၾကမ္းျပင္ေပၚသို႔ သြန္ခ်လိုက္သည္…။ မ..မ…မလုပ္ပါနဲ႔..သခင္မ..ေတာင္းပန္ပါတယ္ဗ်ာ..။ ေဒၚျမတ္သီေမာ္က ေအးစက္စက္မ်က္လုံးမ်ားျဖင့္ ကြၽန္ေတာ့ကိုၾကည့္လိုက္ပါတယ္။ နင့္ဘဝမွာ..ေရဆိုတာမရွိေတာ့ဘူး…နင့္ပါးစပ္ကို ငါတို႔ေသးအိုးလုပ္မလို႔..ဟင္းဟင္း မင္းဘဝတစ္ေလွ်ာက္လုံး ငါတို႔ မိန္းမေတြရဲ႕အဖုတ္ထဲကထြက္တဲ့ေသးကိုပဲေရလုပ္ၿပီးေသာက္ရမွာ။

ေသာက္မလား…သူမကတကယ္လုပ္မည့္သေဘာျဖစ္ေနသည္။ ဒီေကာင္ကျငင္းခ်င္တယ္…ထင္တယ္..ေဒၚေလး.. ျခဴးျခဴးက ကြၽန္ေတာ့မ်က္ႏွာကိုစိုက္ၾကည့္ရင္းဝင္ေျပာလိုက္သည္။ ဒါမ်ားလြယ္ပါတယ္..ျခဴးျခဴးရယ္..ဒီေကာင္အသားမနာေသးလို႔ပါ..။ အေရကြာေအာင္ ႐ိုက္လိုက္ရင္ ဒီေကာင္ဆက္ျငင္းႏိုင္မလား ၾကည့္ၾကေသးတာေပါ့။ ေဒၚျမတ္သီေမာ္ကေျပာေျပာဆိုဆို အခန္းနံရံဘက္သို႔သြားၿပီး နံရံတြင္ ေခြလိပ္ကာခ်ိတ္ထားေသာ ၾကာပြတ္ကို ျဖဳတ္ယူလိုက္သည္။ ႐ြမ္း…႐ြမ္း…ၾကာပြတ္ေဝ့ယမ္းသံကေလထဲတြင္ တစ္႐ြမ္း႐ြမ္းထြက္ေပၚလာသည္။ ေဒၚျမတ္သီေမာ္က ေျခေထာက္ကို အနည္းငယ္ဆုတ္ၿပီးအားယူလိုက္တာကိုေတြ႕ရသည္။ ျခဴးျခဴးႏွင့္သက္ထားက သူမတို႔အေဒၚ ကြၽန္ေတာ့ကို ေကာင္းေကာင္း႐ိုက္ႏိုင္ေရးအတြက္ အနီးနားမွာ႐ြဳပ္ေနေသာခုံမ်ားကို ရွင္းေပးလိုက္သည္.။ ႐ြမ္း..ေျဖာင္း…အား.. တင္ပါးႀကီးမ်ား တုန္ခါသြားၿပီး ၾကာပြတ္က ကြၽန္ေတာ့ေက်ာေပၚကို ေျဖာင္းခနဲက်လာသည္.။ အား…အား…ဒုန္းဒုန္း အသည္းခိုက္ေအာင္နာက်င္မြဳေၾကာင့္ လက္ကိုပူးခ်ည္ထားေသာႀကိဳးကို႐ုန္းေနမိသည္။ ေျဖာင္းေျဖာင္း…အား..အား။ နာက်င္မြဳေၾကာင့္ လႁပြတ္မွေၾကာက္ေသးမ်ား တဗ်င္းဗ်င္းပန္းထြက္ကုန္သည္။

႐ြမ္း႐ြမ္း…ေျဖာင္းေျဖာင္း……အီးဟီးဟီး….ေက်ာျပင္မွအေရျပားမ်ားစုတ္ၿပီးေသြးေတြထြက္လာသည္။ အီးဟီးဟီး..႐ြတ္႐ြတ္..မ်က္ရည္မ်ားကပါးေပၚကိုပိုးပိုးေပါက္ေပါက္က်လားသည္။ ေဒၚျမတ္သီေမာ္က… ဟင္း..ဟင္း…ကြၽန္လုပ္ၿပီး သခင္ေတြရဲ႕ေသးကိုေသာက္ရမယ္ဆိုတာမသိတဲ့ေကာာင္..မွတ္ပလား သူမကိုအလြန္အမင္းေၾကာက္႐ြံံ့ေနရၿပီ…. သူမတို႔အဖုတ္မွထြက္သမွ်ေသးကိုမေသာက္မခ်င္းႏွိပ္စက္ေနမွာေတာ့ေသခ်ာသည္။ ဒါေၾကာင့္….႐ြမ္း…ေက်ာျပင္ေပၚကိုၾကာပြတ္ကက်လာျပန္သည္။ အီး…ဟီး..ဟီး… မ…မလုပ္ပါနဲ႔ေတာ့…သခင္မ…ေၾကာက္ပါၿပီ။ သခင္မတို႔..ေသးကိုပဲေသာက္ပါေတာ့မယ္…ေရမေသာက္ေတာ့ပါဘူး… နင္..ေသခ်ာလား..ေဒၚျမတ္သီေမာ္က ေအးစက္စက္ျပန္ေမးပါတယ္။ ထပ္႐ိုက္ခံရမွာကို အရမ္းကိုေၾကာက္႐ြံ႕ေနတာေၾကာင့္…. ေၾကာက္လွပါၿပီသခင္မ…..လုပ္ခ်င္သလိုသာလုပ္ပါ…။ အီးဟီး…႐ြတ္..နာက်င္မြဳေၾကာင့္ ရႈိက္ငိုရင္းနဲ႔သူမကို မဝံံ့မရဲျပန္ေျဖလိုက္ပါတယ္.။ ျခဴးျခဳးနဲ႔သက္ထားကသူမတို႔ အေဒၚကိုဝမ္းသာအားရနဲ႔ၾကည့္လိုက္ၿပီး။ ေဒၚေလးရယ္..ေတာ္လိုက္တာ..ၾကည့္စမ္းဒီေကာင္ကို ေပ်ာ့သြားတာပဲ..ခ်က္ခ်င္း။ ကြၽန္ဆိုတာမ်ိဳးက ဒီလိုနာနာေလး႐ိုက္ေပးမွ သခင္ေတြအမိန႔္နာခံတာ ျခဴးျခဳးရဲ႕…။

ေဒၚျမတ္သီေမာ္က ကြၽန္ေတာ့နားကို ေလွ်ာက္လာၿပီး အရႈိးရာေတြကို လက္နဲ႔ဆြဲဆုပ္လိုက္ပါတယ္။ နာက်င္မြဳေၾကာင့္ မ်က္ရည္ေတြကပိုးပိုးေပါက္ေပါက္က်လာပါတယ္။။ ကဲ..နင္သိၿပီလား…သခင္အမိန႔္မနာခံတဲ့ ကြၽန္ကိုသခင္မေတြကဘယ္လိုလုပ္တယ္ဆိုတာ။ သိ..သိပါၿပီ..သခင္မ..။ ေအး..ေနာက္တစ္ခါကလန္ကဆန္လုပ္ရင္ နင္ဒီထက္နာမယ္။ နင့္ကိုငါတို႔ကေငြနဲ႔ ဝယ္ထားရတာ။ ဒီတစ္ခါကလန္ကဆန္လုပ္တာကို အျပစ္ေပးတဲ့အေနနဲ႔… နင့္ေရဆာလို႔ေသးေသာက္ခ်င္ရင္ေတာင္မွ လြယ္လြယ္ေပးမတိုက္ဘူး။ ငါတို႔ခိုင္းတဲ့အလုပ္အကုန္ လုပ္ရမယ္။ စိတ္တိုင္းက်မွ နင္ကငါတို႔ကို ေျခသလုံးဖက္..ဒူးေထာက္ၿပီး…။ သခင္မ.ခင္ဗ်ာ…ကြၽန္ေတာ့ကို သခင္မေသးတိုက္ပါလို႔ေျပာၿပီး ေတာင္းပန္မွ ခ်ီးျမႇင့္မယ္..ၾကားလား ေဒၚျမတ္သီေမာ္ကား ကြၽန္ေတာ့ကိုနာလံမထူႏိုင္ေအာင္ႏွိပ္ကြပ္ေခ်ၿပီ.။ ျငင္းခြင့္မရွိပါ။ ကြၽန္ေတာ္ကား သူမ၏ေငြျဖင့္ဝယ္ယူထားေသာ သူမက်ျႏၻ၀မဟုတၸါလား။ ထိုအခ်ိန္မွာ စၿပီး ကြၽန္ေတာ္ကား ေဒၚျမတ္သီေမာ္၊ေဒၚျမတ္ေ႐ြြစင္ႏွင့္ သူမတို႔တူမ(၂)ဦးျဖစ္ေသာ ျခဴးျခဳးႏွင့္သက္ထားတို႔၏ အဖုတ္ေအာက္တြင္ ခစားရေသာ ကြၽန္တစ္ေကာင္ျဖစ္သြားေတာ့သည္။ သူမတို႔၏ အညစ္အေၾကးျဖစ္ေသာ အဖုတ္မွထြက္သည့္ ေသးမ်ားကိုပင္ေသာက္ခြင့္ရဖို႔အေရး သူမတို႔ခိုင္းသမွ်ကိုလုပ္ၿပီး ညဥ္းပန္းႏွိပ္စက္ခံ၊ ေတာင္းပန္မွေပးတိုက္မည့္သေဘာပင္။

ေဒၚျမတ္သီေမာ္က ကြၽန္ေတာ့ဆံပင္မ်ားကိုဆြဲဆုပ္လိုက္သည္။ ကြၽန္စုပ္..နင့္ကိုဒီေန႔အတြက္ ငါ့အဖုတ္ကထြက္တဲ့ေသးေသာက္ခြင့္ေပးေတာ့မယ္..ဟုဆိုၿပီး ကြၽန္ေတာ့္လက္ကိုတြဲေလာင္းဆြဲထားေသာႀကိဳးမ်ားကို ေျဖေပးလိုက္ေတာ့သည္။ တစ္ညလုံးတြဲေလာင္းဆြဲခံထားရတာရယ္ ႏွိပ္စက္ခံရတာေၾကာင့္ သူမေျခေထာက္ေရွ႕တြင္ ပုံရက္သားက်သြားသည္။ မင္း..ငါ့ေနာက္ကေနေလးဖက္ေထာက္ၿပီး အိမ္သာထဲလိုက္ခဲ့…။ ေဒၚျမတ္သီေမာ္က ကြၽန္ေတာ့္ကို အမိန႔္ေပးလိုက္ၿပီး အိမ္သာဖက္သို႔ထြက္သြားသျဖင့္ ကြၽန္ေတာ္လည္း ဖင္ႀကီးနိမ့္တုံျမင့္တုံျဖင့္လမ္းေလွ်ာက္သြားေသာ ေဒၚျမတ္သီေမာ္၏ဖင္သားႀကီးမ်ားကို ေမာ္ဖူးရင္းေနာက္မွ ေခြးတစ္ေကာင္လို ေလးဖက္ေထာက္ၿပီးလိုက္သြားရေတာ့သည္။ ေဒၚျမတ္သီေမာ္တို႔အိမ္သာကားေရခ်ိဳးခန္းႏွင့္တြဲထားျခင္းျဖစ္သည္။ ေဒၚျမတ္သီေမာ္က ေရခ်ိဳးခန္းတံခါးကိုေသခ်ာဂ်က္ထိုးလိုက္သည္။ သူမက ကြၽန္ေတာ့ကိုၾကည့္လိုက္ၿပီးလွမ္းေျပာလိုက္သည္။ ဟဲ့.ငါ့ေစာက္ဖုတ္ရဲ႕ကြၽန္…နင္ငါေသးေပါက္ေတာ့မယ္ေလ။ ေသာက္ခြင့္ရဖို႔ဘယ္လိုေတာင္းပန္ရမယ္ဆိုတာမသိဘူးလား။ ကြၽန္ေတာ္လည္းေဒၚျမတ္သီေမာ္ေျခဖမိုးကို မ်က္ႏွာအပ္ၿပီးရွိခိုးလိုက္ရသည္။

ၿပီးေနာက္မ်က္ႏွာငယ္ေလးျဖင့္ ေဒၚျမတ္သီေမာ္၏ ေျခသလုံးကိုဖက္ၿပီးေတာင္းပန္ရသည္။ ျမင့္ျမတ္တဲ့သခင္မခင္ဗ်ာ….သခင္မရဲ႕အဖုတ္ကြၽန္ကြၽန္ေတာ့ကို.. သခင္မရဲ႕ျမင့္ျမတ္လွတဲ့ အဖုတ္က ထြက္တဲ့ အရည္ေတြကို ကြၽန္ေတာ့္အား သနားသျဖင့္ ေသာက္သုံးခြင့္ေပးပါခင္ဗာ်….။ ဟင္းဟင္း..ဒီလိုမွေပါ့…ေစာက္ဖုတ္ကြၽန္ရဲ႕.. ေဒၚျမတ္သီေမာ္ကေျပာရင္းဆိုရင္း ထမိန္ကိုမကာ ထမိန္ကိုအသာလွန္တင္လိုက္သည္။ သူမထမိန္ကို လွန္တင္လိုက္ေသာအခါ သူမေပါင္လုံးတုတ္တုတ္ေဖြးေဖြးႀကီးမ်ားကိုျမင္လိုက္ရေတာ့ ကြၽန္ေတာ့ရင္ထဲတလွပ္လွပ္ျဖစ္သြားသည္။ ဒီအသက္အ႐ြယ္ထိ မိန္းမေတြရဲ႕ေပါင္ေတြကိုျမင္ဖူးတာမွမဟုတ္တာ။ အဖုတ္ကြၽန္…နင့္ေခါင္းကို အိမ္သာခြက္ေပၚတင္ၿပီး ပက္လက္လွန္ထား.။ ကြၽန္ေတာ္လည္းသူမအမိန႔္အတိုင္း ဘိုထိုင္အိမ္သာခြက္ေပၚေခါင္းတင္ၿပီး မ်က္ႏွာကိုပက္လက္လွန္ကာ ေျခဆင္းထိုင္လိုက္သည္။ သခင္မေဒၚျမတ္သီေမာ္က ထမိန္ကိုလွန္တင္လိုက္ၿပီး ကြၽန္ေတာ့မ်က္ႏွာကို ကားယားခြအေနအထားမတ္တပ္ရပ္လိုက္ပါတယ္။ အဲ့ဒိမွာပဲ ကြၽန္ေတာ့မ်က္ႏွာ ဟာ သူမအဖုတ္ေအာက္မွာ ေမာ့လွ်က္အေနအထားနဲ႔ျမင္လိုက္ရပါတယ္။

အခုေတာ့ ကြၽန္ေတာ့တစ္သက္လုံးေသာက္ရမဲ့ ေသးေတြရဲ႕စြန႔္ထုတ္ရာ သခင္မရဲ႕အဖုတ္ႀကီးကို နီးနီးကပ္ကပ္ကိုျမင္ေနရပါတယ္။ သခင္မအဖုတ္ႀကီးက ေပါင္ခြၾကားမွျပဴးေနၿပိး သခင္မရဲ႕ေပါင္လုံးေတြရဲ႕အလယ္မွာ.. အသားေျမာင္းႀကီးႏွစ္ခုကို ပူးကပ္ထားသလိုပါ။ အဲ့ေဘးစပ္နဲ႔ဆီးခုံမွာ ေစာက္ေမြးနီက်င္က်င္ေလးေတြက တြန႔္လိမ္ေကာက္ေကြးစြာ ေပါက္ေရာက္ေနၾကပါတယ္။ ၿပီးေတာ့သူမေစာက္ပတ္နံ႔နဲ႔ဖင္နံ႔ေတြဟာ ကြၽန္ေတာ့ႏွာေခါင္းမွတဆင့္ အဆုပ္ထဲအထိကို ဝင္ေရာက္သြားေတာ့တာပါပဲ။ နင့္ပါးစပ္ကိုက်ယ္က်ယ္ဟထားေလ…ဒါမွငါ့ေသးေတြနင့္ပါးစပ္ထဲကိုအကုန္ေရာက္မွာ.. ေဒၚျမတ္သီေမာ္က အမိန႔္ေပးလိုက္တာေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္ကပါးစပ္ကိုအစြမ္းကုန္ ဖြင့္ဟထားလိုက္ပါတယ္။ သူမရဲ႕အဖုတ္ႀကီးကကြၽန္ေတာ့ပါးစပ္နားကပ္လာပါၿပီ.။ ျပင္းရွလွတဲ့ေစာက္ပတ္ရနံ႔ေၾကာင့္ အန္ခ်င္လာပါတယ္။ ေဒၚျမတ္သီေမာ္က တစ္ခ်က္ၿပဳံးလိုက္ၿပီး ဖင္ကို႐ြဳံ႕လို႔ အင္းခနဲသူမညစ္လိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ သူမအဖုတ္ႏွစ္မြာဟာ ပြင့္ဟသြားၿပီး…အဖုတ္ထဲမွနံေစာ္ေနတဲ့ သူမရဲ႕အဖုတ္ကထြက္တဲ့ သူမရဲ႕အညစ္အေၾကးျဖစ္တဲ့ေသးဝါက်င္က်င္ေတြဟာ ပါးစပ္ထဲကိုစီးဝင္လာပါတယ္။ ဆားေရေဖ်ာ္ထားသလိုငံက်ိၿပီး နံေစာ္ေနတဲ့သခင္မရဲ႕ေသးေတြကိုမွမေသာက္ရင္လည္း ေနာက္သူမေသးေပါက္မဲ့ အခ်ိန္ကိုေစာင့္ရမွာျဖစ္တာေၾကာင့္ ေအာင့္အီးၿပီးၿမိဳခ်ေနရပါတယ္။

ေငြႏွင့္ဝယ္ခံထားရေသာ ကြၽန္ျဖစ္တာေၾကာင့္ သူမတို႔ထင္သလိုျပဳမူျခင္းကိုခံေနရေတာ့တာေပါ့။ ေဒၚျမတ္သီေမာ္က အဆက္မျပတ္ ေပါက္ခ်ေနတာေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္လည္းခဲယဥ္းစြာ အဆက္မျပတ္ ၿမိဳခ်ေနရပါတယ္။ သူမကအနည္းငယ္တုံ႔ဆိုင္းလိုက္ၿပီး ကြၽန္ေတာ္သူမေသးကို ၿမိဳခ်ၿပီးတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ ကဲ..နည္းနည္းက်န္ေသးတယ္…ေသေသခ်ာခ်ာေသာက္ထား…။ သူမကနည္းနည္းထပ္ညႇစ္လိုက္တာနဲ႔ လက္က်န္ေသးေတြက သူမေစာက္ဖုတ္ထဲကေနပါးစပ္ထဲကိုစီးဝင္လာပါတယ္။သူမကဟထားတဲ့ ကြၽန္ေတာ့အာေခါင္ထဲကို တဗ်င္းဗ်င္းနဲ႔ပန္းထုတ္လိုက္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ သူမအဖုတ္အေမြးေတြနဲ႔ အဖုတ္ဝမွာ သူမေသးလက္က်န္ အရည္ေလးေတြကတြဲလြဲခိုေနပါတယ္။ သခင္မေဒၚျမတ္သီေမာ္က သူမေပါင္ခြၾကားက ကြၽန္ေတာ့မ်က္ႏွာကိုငုံ႔ၾကည့္လိုက္ၿပီး.. ကဲ..ငါ့ေစာက္ဖုတ္ကြၽန္..မင္းငါ့ေစာက္ပတ္ကေသးနံ႔ေပ်ာက္ေအာင္. မင္းလွ်ာနဲ႔ယက္ၿပီးေဆးေပးမလား..မင္းမ်က္ႏွာကိုငါ့ေစာက္ပတ္နဲ႔ဖိပြတ္ၿပီး ေပ်ာက္ေအာင္လုပ္မလား..ႀကိဳက္လမ္းေ႐ြြး..။ သခင္မေဒၚျမတ္သီေမာ္ရဲ႕ အမိန႔္အတိုင္း ထမိန္ကိုလွန္တင္ထားတဲ့ သူမေရွ႕မွာဒူးေထာက္ၿပီး အေပၚကိုမ်က္ႏွာကိုေမာ့လို႔ သူမေစာက္ပတ္ကိုၿဖဲၿပီး လွ်ာနဲ႔ယက္ေပးလိုက္ပါတယ္။

ေစာက္ပတ္ထဲကရနံ႔ေၾကာင့္ၿပိဳ႕အန္ခ်င္သလိုျဖစ္သြားေပမဲ့.. သူမစိတ္မညိဳညင္ရေအာင္..ေစာက္ပတ္ထဲကေခ်းေတြကိုပါလွ်ာနဲ႔ယက္ၿပီးသန႔္ရွင္းေပးလိုက္ပါတယ္။ ပိုၿပိးအနံ႔ေပ်ာက္သြားေအာင္ေစာက္ပတ္အတြင္းသားနံရံေတြကိုပါ လွ်ာကိုခြၽန္ၿပီးပတ္ေမြလိုက္ပါတယ္။ အင္း..ဟင္းဆိုၿပီး..ေဒၚျမတ္သီေမာ္ဖင္ႀကီးတစ္ခ်က္တြန႔္သြားပါတယ္.။ ကဲ…ေသခ်ာအနံ႔ေပ်ာက္ေအာင္ယက္…။ သူမအမိန႔္အတိုင္း သူမေစာက္ပတ္ကိုေသခ်ာယက္ေပးပါတယ္။ သူမလက္က ကြၽန္ေတာ့ေခါင္းကဆံပင္ေတြကိုဆြဲဆုပ္ထားၿပီး.. ေခါင္းကိုလွ်ွာယက္တင္တဲ့အလိုက္ ဆြဲလိုက္ခ်လိုက္လုပ္ေပးေနပါတယ္။ တဟင္းဟင္း..တအင္းအင္းနဲ႔…ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့ သူမေစာက္ပတ္ထဲကျဖဴျပစ္ျပစ္နဲ႔ခြၽဲက်ိေနတဲ့ ငံက်က်ိအရည္ျပစ္ျပစ္ေတြဟာ အဖုတ္ထဲကေနက်လာပါတယ္။ ဘာမွန္းမသိလန႔္သြားခ်ိန္မွာ ေဒၚျမတ္သီေမာ္က … မင္းငါ့ရဲ႕ေစာက္ရည္ေတြကိုၿမိဳခ်ေလ…တစ္စက္မွၾကမ္းေပၚမက်ေစနဲ႔…. က်လို႔ကေတာ့ နင့္ကိုအေရကြာေအာင္႐ိုက္မယ္..။ သူမေျပာမွ ဒါေတြဟာေစာက္ရည္ေတြဆိုတာသိလိုက္ရပါတယ္။ ၾကက္ဥအစိမ္းလိုခ်ြၽဲေနၿပီး ၾကက္ဥလိုမဟုတ္ဘဲ ပိုၿပီးျပစ္ခ်ြၽဲေနတဲ့ သူမရဲ႕ညႇီစို႔စို႔ငံက်ိက်ိ သုတ္ရည္(ေစာက္ရည္)ေတြကို တစ္စက္မွမက်န္ေအာင္ သန႔္ရွင္းေပးၿပီးတဲ့ အခါမွာေတာ့သူမက ထမိန္ကို ျပန္ခ်လိုက္ၿပီး အခန္းျပင္ကိုထြက္သြားပါေတာ့တယ္။

ကြၽန္ေတာ့ဗိုက္ထဲမွာေတာ့သူမအဖုတ္ကထြက္တဲ့ေသးနဲ႔ေစာက္ရည္ေတြျပည့္သြားေတာ့တာပါပဲ။ ေဒၚျမတ္သီေမာ္က ကြၽန္ေတာ့ပါးစပ္ထဲေသးေပါက္ခ်ကာ ေစာက္ပတ္ယက္ခံလို႔အားရသြားတဲ့အခါမွာေတာ့ သူမတူမႏွစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့ျခဴးျခဴးနဲ႔သက္ထားတို႔ဟာ ကြၽန္ေတာ့ပါးစပ္ကိုေသးခြက္အျဖစ္ဆက္လက္အသုံး ခ်ၾကပါတယ္။သူမတို႔ႏွစ္ေယာက္ေစာက္ပတ္ကိုလည္း ေဒၚျမတ္သီေမာ္ရဲ႕ေစာက္ပတ္ကိုေသးနံ႔ေပ်ာက္ေအာင္ သန႔္ရွင္းေပးသလိုလွ်ာနဲ႔သန႔္ရွင္းေပးရပါတယ္။ ျခဴးျခဴးကကြၽန္ေတာ့မ်က္ႏွာကိုသူမေစာက္ပတ္နဲ႔ဖိၿပီး ပြတ္ကာေစာက္ရည္ေတြထြက္သြားေအာင္ဖီးလ္ခံၿပီး ေစာက္ရည္ေတြကို လိုက္ယက္ၿပီးၿမိဳခ်ခိုင္းပါတယ္။ သက္ထားကေတာ့ေဒၚျမတ္သီေမာ္လိုပဲ.မတ္တပ္အေနအထားနဲ႔ေျခေထာက္ကိုကားေပးပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္က ဒူးေထာက္ရက္သားအေနအထားနဲ႔ အလိုက္သတိ သူမရဲ႕ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းၾကားထဲဝင္ၿပီး လွ်ာနဲ႔ေစာက္ပတ္ကို အစြမ္းကုန္ယက္ေပးရတာပါ။ ေနာက္ဆုံးသူမေစာက္ရည္ေတြကဖင္ခြၾကားထဲအထိစီးက်သြားတာေၾကာင့္ဖင္ခြၾကားထဲအထိပါလိုက္ယက္ေပးရပါတယ္။သူမအလွည့္က်မွ ဂ႐ုတစိုက္မယက္ရေကာင္းလားဆိုၿပီး ပါးကို႐ိုက္ခံလိုက္ရပါေသးတယ္။

ေဒၚျမတ္ေ႐ြြစင္ကေတာ့ ေဒၚညိဳေမလႈိင္တို႔အိမ္သြားလည္ေနတယ္လို႔သိရတယ္။ ဒါေၾကာင့္သူမေသးနဲ႔ေစာက္ရည္ေတြကိုေတာ့မေသာက္သုံးရေသးပါဘူး။ ညေနျပန္ေရာက္လာတဲ့အခါမွာေတာ့သူမလည္းသိသြားပါတယ္။ သူမတို႔ရဲ႕အခန္းထဲမွာေသးခြက္မထားေတာ့ပါဘူး။ ညတိုင္လို႔ တေရးႏိုးတဲ့အခါေသးေပါက္ခ်င္ရင္ ကြၽန္ေတာ့ပါးစပ္ထဲပဲေပါက္ခ််ေတာ့မွာပါ။ သူမတို႔ကုတင္ေျခရင္းမွာ သူမတို႔ရဲ႕ေသးခြက္အျဖစ္အမြဳေတာ္ထမ္းဖို႔ေစာင့္ေနတဲ့ ကြၽန္ေတာ္ဟာ ည(၁၁)နာရီေလာက္မွာေတာ့ ကုတင္ေျခရင္းမွာေကြးေကြးေလးအိပ္ေပ်ာ္သြားပါတယ္။ လက္ကိုသံႀကိဴးေတြနဲ႔ခ်ည္ၿပီးေသာ့ခတ္ထားသလို လည္ပင္းကိုလည္းေခြးလည္ပတ္တပ္လို႔ လည္ပတ္မွာေသာ့ခတ္ျခင္းခံထားရပါတယ္။ ဖုန္း..အိပ္ေပ်္ာေနတဲ့ ကြၽန္ေတာ့ကိုေျခေထာက္နဲ႔ကန္ႏိုးျခင္းခံရတာေၾကာင့္ လန႔္ႏိုးသြားပါတယ္။ သခင္မေဒၚျမတ္ေ႐ြြစင္ပါ..။ ကဲ…အဖုတ္ကြၽန္..ငါေသးေပါက္ခ်င္ၿပီ…ပါးစပ္ကိုဟထားစမ္း… သူမအမိန႔္အတိုင္း သူမေရွ႕မွာပါးစပ္ကိုဟထားလိုက္ပါတယ္။ သခင္မေဒၚျမတ္ေ႐ြြစင္က သူမအဖုတ္နဲ႔ကြၽန္ေတာ့ပါးစပ္ကိုေသခ်ာေတ့လိုက္ပါတယ္။ ေသခ်ာကပ္ထား..ငါေပါက္ေတာ့မယ္… သခင္မေဒၚျမတ္ေ႐ြြစင္က အနည္းငယ္အားစိုက္ၿပီးညႇစ္ထုတ္လိုက္တာနဲ႔ သူမရဲ႕ဝါက်င္က်င္ငံက်ိက်ိေသးရည္ေတြဟာ ကြၽန္ေတာ့ပါးစပ္ထဲကေနလည္ေခ်ာင္းထဲ.. လည္ေခ်ာင္းထဲမွတဆင့္ဗိုက္ထဲက်ဆင္းသြားပါတယ္။

ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့ ကြၽန္ေတာ့မ်က္ႏွာနဲ႔သူမေစာက္ပတ္ဖိကပ္ၿပီး မ်က္ႏွာကိုေစာက္စိနဲ႔ပြတ္ကာ သန႔္ရွင္းလိုက္ၿပီး သခင္မေဒၚျမတ္ေ႐ြြစင္ဟာ ထမိန္ကိုျပန္ျပင္ဝတ္လို႔ ကုတင္ေပၚတက္ၿပီး ျပန္လည္အိပ္ေခ်ပါေတာ့တယ္။ ည(၁၂)ရီေလာက္မွာနားထဲကအသံလိုလိုၾကားတာေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္ႏိုးလာပါတယ္။ စားပြဲေပၚမွာတင္ထားတဲ့ ေဒၚျမတ္သီေမာ္ရဲ႕ဖုန္းသံပါ.။ ေဒၚျမတ္သီေမာ္က အိပ္ခ်င္မူးတူးနဲ႔ထလာၿပီး..ဖုန္းကိုလွမ္းယူလိုက္ၿပီး အိပ္ယာထဲမွာေျပာေနသံကို တိုးတိုးေလးၾကားေနရပါတယ္။ ေဒၚညိဳေမလႈိင္ဆက္တာပါ.။ သူမေျပာသံကိုၾကားရတာနဲ႔တင္သေဘာေပါက္ပါတယ္။ ညိဳေမလႈိင္…နင္ဘယ္ေရာက္ေနတာလဲ…စပီကာဖြင့္ေျပာေနတာေၾကာင့္အကုန္ၾကားေနရပါတယ္။ ဟင္းဟင္းး..မျမတ္ကညီမေလးဘယ္ေရာက္ေနတယ္ထင္တုန္း..။ ကလပ္ေရာက္ေနတာ…ခ္ခ္… ဟုတ္ပါၿပီေအ…ညဥ္းကအခုက ညနက္သန္းေခါင္ႀကီး ဆက္တာဘာလို႔တုန္း..။ ဒီလို..အမရဲ႕…မနက္ျဖန္က် အမအိမ္လာၿပီး ဖဲ႐ိုက္မလို႔…။ ဟင္း…ဒါမ်ားအထူးအဆန္းလုပ္ၿပီးေျပာေနေသးတယ္…လာေနၾကပဲဟာကို။ ခ္ခ္.မျမတ္ကလည္းမသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနျပန္ၿပီ..မနက္ျဖန္က်ရင္ ညိဳေမသူငယ္ခ်င္းေတြ သေဘၤာထားမိန္းမေတြအယားေဖ်ာက္ခ်င္လို႔တဲ့။ ေၾသာ္..သိၿပီသိၿပီ။ ဘယ္လိုလုပ္ၾကမွာလဲ။ တစ္ဖက္မွ ေဒၚညိဳေမလႈိင္အသံကိုၾကားရပါတယ္..။ ဟုတ္ၿပိ..မျမတ္ေရ..ဖဲဝိုင္းနားမွာကုတင္ခ်ထားမယ္။

ၿပီးရင္ ဒီေကာင္ကိုကိုယ္တုံးလုံးခြၽတ္…ေျခေတြလက္ေတြကို ကုတင္တိုင္မွာ ႀကိဳးေတြနဲ႔ ေသေသခ်ာခ်ာ မလြဳပ္ႏိုင္ေအာင္ခ်ည္ထားမယ္။ ေၾသာ္သိၿပီသိၿပီ…။ဟင္းဟင္းသေဘာေပါက္တယ္ညိဳေမလႈိင္ေရ။ ဒီေကာင္ကို မနက္ျဖန္က်ရင္ သူ႔လီးေရာပါးစပ္ေရာ မနားႏိုင္ေအာင္လုပ္မွာေပါ့။ နင္တို႔က ဘယ္ႏွစ္ေယာက္လာမွာလည္း… ငါးေယာက္မျမတ္…ဒီေတာ့ဖဲကငါးေယာက္႐ိုက္မွာ..ႏွစ္ေယာက္ပိုေနတာေလ။ လြတ္ေနတဲ့ႏွစ္ေယာက္က တစ္လွည့္စီေပါ့..ဟုတ္ဖူးလား….ခ္ခ္ သူမတို႔ေျပာသံၾကားတာနဲ႔ၾကက္သီးထလွသည္။ ယခင္ကလိုဖဲဝိုင္းေဘးဒူးေထာက္ၿပိး ခိုင္းသမွ်လုပ္တာခံရသည္ထက္ ဘဝကဆိုးေတာ့မွာပါလား။ မိန္းမေတြရဲ႕ ေငြဝယ္ကြၽန္ဘဝဆိုေတာ့လည္း သူမတို႔သာမက သူမတို႔မိတ္ေဆြအိမ္ေထာင္သည္မိန္းမမ်ား၏စိတ္ႀကိဳက္ ခိုင္းေစျခင္းကိုခံရေတာ့မည္။ မနက္ေရာက္ေသာ အခါ အိမ္အလုပ္မ်ားကို ဇယ္ဆက္သလိုခိုင္းေစျခင္းခံရၿပီး။ ေဒၚျမတ္ေ႐ြြစင္အား ရွိခိုးၿပီး အသနားခံကာ ေျခသလုံးဖက္ေတာင္းပန္ေသာအခါ ေခြးစာလိုထမင္းကိုေကြၽးၿပီး ေဒၚျမတ္ေ႐ြြစင္က သူမေသးမ်ားကို ကြၽန္ေတာ့ကိုေသာက္ခြင့္ေပးလိုက္သည္။ သူမတို႔က ကြၽန္းကုတင္ေတာင့္ေတာင့္တစ္လုံးကို တစ္ဖက္မွႏွစ္ေယာက္ဝိုင္းမသည္။ ဧည့္ခန္းသို႔ထုတ္ေနၾကသည္။

ဟိုေကာင္..ေစာက္ဖုတ္ကြၽန္..တစ္ဖက္ကမေလ.. ေဒၚျမတ္သီေမာ္ အမိန႔္ေပးသံေၾကာင့္ ကုတင္ကိုတစ္ဖက္မွ မေပးရသည္။ ဧည့္ခန္းသို႔ေရာက္ေသာအခါ…ကုတင္ကို ဧည့္ခန္းတြင္ခ်သည္။ ေဒၚျမတ္ေ႐ြြစင္က ကုတင္ေပၚတြင္ေမြ႕ယာထူထူအိအိတစ္ထည္ကိုခင္းလိုက္သည္။ ဟိုအဖုတ္ကြၽန္..နင္အေနာက္စတိုခန္းထဲမွာ ႀကိဳးေခြအသစ္ေလးေခြယူခဲ့.။ ကိုယ့္ကိုခ်ည္တုပ္မည့္ႀကိဳးမ်ားကို ကြၽန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ေ႐ြးယူရသည္။။ ႀကိဳးေခြမ်ားကို ယူၿပီး တုန္ယင္ေသာေျခလွမ္းမ်ားျဖင့္ဧည့္ခန္းသို႔ျပန္လာခဲ့ရသည္။ ေဒၚျမတ္ေ႐ြြစင္ကႀကိဳးမ်ားကို ခိုင္မခိုင္စစ္ေဆးလိုက္ၿပီးေနာက္… ဟို ေစာက္ဖုတ္ကြၽန္ဘာလုပ္ေနတာလဲ..အေရကြာေအာင္ႏြာခံခ်င္ျပန္ၿပီနဲ႔တူတယ္.. မင္းအဝတ္ေတြအားလုံးကို ခ်ြၽတ္..ၿပီးရင္ကုတင္ေပၚတက္။ ပက္လက္လွန္အိပ္ၿပီး…နင့္ေျခေတြလက္ေတြကို ကုတင္တိုင္ေတြမွာ ေသခ်ာကပ္ထား။ ဧည့္သည္ေတြလာခါနီးၿပီ…။ ေဒၚျမတ္ေ႐ြြစင္ရဲ႕အမိန႔္ေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္လည္းအသားနာမွာစိုးတာေၾကာင့္ အဝတ္ေတြကို ျမန္ျမတ္ခြၽတ္လိုက္ရပါတယ္။ ၿပီးတာနဲ႔ ကုတင္ေပၚတက္ကာပက္လက္လွန္ၿပီး ေျခေတြလက္ေတြကိုကုတင္တိုင္ေတြမွာ ေသခ်ာပူးကပ္ေပးလိုက္ရပါတယ္။ သခင္မေဒၚျမတ္သီေမာ္နဲ႔ ေဒၚျမတ္ေ႐ြြစင္တို႔ဟာ ကြၽန္ေတာ့ေျခလက္ေတြကို ကုတင္တိုင္ေတြမွာ ႀကိဴးေတြနဲ႔ အထပ္ထပ္တင္းက်ပ္စြာ မလြဳပ္ႏိုင္ေအာင္ပူးခ်ည္လိုက္ပါေတာ့တယ္။

ကြၽန္ေတာ့ကို ေသခ်ာႀကိဳးတုပ္ႏိုင္ေအာင္ ေအာ္ဒါမွာထားတဲ့ကုတင္ျဖစ္တာေၾကာင့္ ကုတင္တိုင္ေတြကလည္းခိုင္ခံ့ေနတာပါပဲ။ လြဳပ္ေတာင္မလြဳပ္ႏိုင္ပါဘူး။ ဒီေန႔အဖို႔ေတာ့ ကုတင္မွာႀကိဳးတုပ္ခံထားရတဲ့ဘဝနဲ႔ ေဒၚျမတ္သီေမာ္၊ေဒၚျမတ္ေ႐ြြစင္နဲ႔ သူမတို႔မိတ္ေဆြေဒၚညိဳေမလႈိင္ရဲ႕ အေပါင္းအသင္းသေဘၤာသားမိန္းမေတြရဲ႕ စိတ္ႀကိဳက္ သေဘာရွိ ခိုင္းေစျခင္းကိုခံရေတာ့မွာပါ။ အိမ္ေရွ႕တြင္ ကားရပ္သံၾကားရသည္။ ေဒၚျမတ္ေ႐ြြစင္က ဧည့္သည္မ်ားကို ထြက္ႀကိဳေနၿပီး ေဒၚျမတ္သီေမာ္ကဖဲဝိုင္းစရန္ ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ေနသည္။ အခန္းထဲသို႔ ေဒၚညိဳေမလႈိင္၊ေဒၚသဲဝင့္သူႏွင့္ သူမသူငယ္ခ်င္း(၃)ေယာက္ကို ေခၚၿပီး ေဒၚျမတ္ေ႐ြြစင္လိုက္ဝင္လာသည္။ အသားခပ္ျဖဴျဖဴဆံပင္ေက်ာလယ္ေလာက္ႏွင့္ အနီေရာင္အက်ီႏွင့္ အနက္ေရာင္ထမိန္ဝတ္ဆင္ထားေသာ အသက္(၃၀)ခန႔္..အရပ္(၅)ေပ(၃)လကၼခန႔္႐ြိ အမ်ိဳးသမီးက ေဒၚသန္းသန္းဝင္းဟုသိရိသည္. ေနာက္အသားခပ္ညိဳညိဳ..အရပ္ျမင့္ျမင့္…ဆံပင္ကေဒၚသန္းသန္းဝင္းလိုပဲ… ဒါေပမဲ့အနီေရာင္ခပ္ေျပေျပေလးဆိုးထားေသာ အမ်ိဳးသမီးက ေဒၚရီမို႔မို႔ေမာင္တဲ့။ ေနာက္အမ်ိဳးသမီးက သူမတူမနာမည္ႏွင့္ပင္တူေသးသည္။ ေဒၚသက္ထားေ႐ြြတဲ့။ အသက္ကေလးဆယ္ဝန္းက်င္ခန႔္။

ဒါေပမဲ့ေဒၚသက္ထားေ႐ြြက သူမတို႔ထဲတြင္႐ုပ္အေခ်ာဆုံး အိုးအေတာင့္ဆုံးပင္။ သူမတို႔၏နာမည္မ်ားကိုသူမတို႔အခ်င္းခ်င္းေျပာၾကသျဖင့္ သိျခင္းျဖစ္သည္။ ေရာက္ေရာက္ခ်င္းဖဲမ႐ိုက္ေသးပဲ ေဒၚရီမို႔မို႔ေမာင္က ကုတင္မွာ ပက္လက္လွန္ၿပီးႀကိဳးတုပ္ထားေသာ ကြၽန္ေတာ့ကိုၾကည့္လိုက္ပါတယ္။ ညိဳေမလႈိင္..နင္စီစဥ္ထားတယ္ဆိုတဲ့..အထူးအစီအစဥ္ဆိုတာ…ဒါလား..ခ္ခ္.။ ဒါေပါ့ဟဲ..သူငယ္ခ်င္းရဲ႕…စိတ္ႀကိဳက္ေနာ္…စိတ္ႀကိဳက္… အမုန္းဆြဲလို႔ရတယ္..ဒီေကာင့္ကိုႀကိဳးတုပ္ထားတာ…ညဥ္းတို႔အတြက္..။ အံမယ္…ေဒၚညိဳေမလႈိင္ ညဥ္းအေၾကာင္းမသိတာၾကေနတာပဲ။ ညဥ္းလဲ အမုန္းဆြဲမလို႔ဆိုတာ..က်ဳပ္သိပါတယ္ေအ…ေဒၚျမတ္သီေမာ္ကေနာက္လိုက္ပါတယ္။ ကဲ..က်ဳပ္တို႔က(၇)ေယာက္ သူကတစ္ေယာက္ထဲ.ဘယ္လိုလုပ္မွာလဲ… ေဒၚသက္ထားေ႐ြြကဝင္ေမးပါတယ္။ အဲ့ဒါကလြယ္ပါတယ္…ဖဲဝိုင္းက(၅)ေယာက္ပဲ႐ိုက္လို႔ရတာ..ပိုေနတဲ့ႏွစ္ေယာက္က တစ္ေယာက္ကသူ႔ကိုမြဳတ္ခိုင္း..တစ္ေယာက္က တက္ဖိုက္ေပါ့ဟဲ့.။ ေကာင္းလိုက္တဲ့အစီအစဥ္…စဆုံးတြဲဆိုင္းကို ဖဲခ်ပ္လွန္ၿပီးေ႐ြးရေအာင္ အပြင့္အေသးဆုံး ႏွစ္ေယာက္က စတက္.ခ္ခ္။ ေဒၚျမတ္ေ႐ြြစင္ကေျပာၿပီး ဖဲထုပ္ကိုေမြလိုက္ပါတယ္..။ သူမတို႔ဖဲတစ္ခ်ပ္စီဆြဲယူေနခ်ိန္မွာ ကြၽန္ေတာ့ကိုစဆုံးသခင္မလုပ္မဲ့ အမ်ိဳးသမီးႏွစ္ေယာက္ဟာ ဘယ္သူေတြမ်ားလဲလို႔ရင္ခုန္စြာနဲ႔ေစာင့္ဆိုင္းေနပါေတာ့တယ္။

ဟယ္ ညိဳေမလႈိင္ ကံေကာင္းၿပီဟဲ့ အေသးဆုံးအပြင့္က်တယ္။ ေဒၚျမတ္သီေမာ္က ေအာ္ေျပာလိုက္သည္။ သခင္မေဒၚညိဳေမလႈိင္ကား ညႇင္း(၁)အပြင့္ လွန္မိသြားျခင္းျဖစ္သည္.။ ဒုတိယလိုက္သူကားသခင္မ ေဒၚရီမို႔မို႔ေမာင္.။ သူမတို႔မ်က္လုံးမ်ားက ကုတင္ေပၚတြင္ႀကိဳးတုပ္ထားေသာ ကြၽန္ေတာ့ကို စားမတတ္ဝါးမတတ္ၾကည့္ေနသည္။မၾကာမီမွာ သူမတို႔လိုအပ္ေနေသာ ကာမအရသာထူးႀကီးကို ကြၽန္ေတာ့ကို နည္းေပါင္းစုံျဖင့္ ျဖည့္ခိုင္းၾကေတာ့မွာေလ။ မို႔မို႔ နင္ႀကိဳက္တယ္မဟုတ္လား…သခင္မ.ေဒၚညိဳေမလႈိင္က သခင္မ ေဒၚရီမို႔မို႔ေမာင္ကိုလွမ္းေျပာပါတယ္။ ခၡ္..နင္အလိုက္သိတယ္… ဒစ္ျဖဳတ္ၿပီး…ေဂၚလီေတြတပ္ေပးထားတာေတာ့ က်ဳပ္အႀကိဳက္ဆုံးပဲ။ သခင္မေဒၚရီမို႔မို႔ေမာင္က ကြၽန္ေတာ့လီးကိုသူမလက္နဲ႔ ခပ္ဖြဖြညႇစ္ၾကည့္ရင္းသေဘာက်ေနပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္မွန္းေတာ့ မသိ။ အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးမွ လီးကိုလာကိုင္တာနဲ႔ လီးကေတာင္လာသည္။ ကဲ..ကဲ..သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို အားက်မေနနဲ႔…ဖဲ႐ိုက္ၾကရေအာင္.. ေဒၚျမတ္ေ႐ြြစင္က က်န္ေသာသူမ်ားကိုလွမ္းေျပာလိုက္ၿပီး ဖဲ႐ိုက္ဖို႔စတင္ဝိုင္းထိုင္ေနၾကပါၿပီ.။ ေဒၚညိဳေမလႈိင္နဲ႔ေဒၚရီမို႔မို႔ေမာင္ကေတာ့ သူမတို႔အဝတ္အစားေတြကိုခြၽတ္ေနၾကပါတယ္.။ တစ္ခုခ်င္းခြၽတ္ခ်ေနတဲ့သူမတို႔ရဲ႕ခႏၶာကိုယ္ကိုၾကည့္ၿပီး ကြၽန္ေတာ့လီးကမတ္မတ္ေထာင္လာပါၿပီ။ ေဒၚညိဳေမလႈိင္ကေတာ့ အသားကိုေဖြးဆြတ္ေနတာပဲ။

သူမရဲ႕ေပါက္စီသာသာႏို႔ႏွစ္လုံးကို ဆံပင္ေတြဝဲက်ေနတာကရမၼက္ဖိုစရာႀကီးပါ။ ျဖဴေဖြးေနတဲ့ေပါင္တံႏွစ္ေခ်ာင္းၾကားမွာ ေစာက္ေမြးေတြရိပ္ထားတဲ့ ေစာက္ပတ္ႀကီးက ခုံးထေနတာပဲ။ မၾကာမီမွာ သခင္မေဒၚညိဳေမလႈိင္ရဲ႕ ေစာက္ပတ္ႀကီးကို ကြၽန္ျဖစ္သူကြၽန္ေတာ့လွ်ာနဲ႔အသုံးေတာ္ခံရမယ္ ဆိုလာလဲႀကိဳသိေနပါတယ္။ ေဒၚရီမို႔မို႔ေမာင္ကလည္းေစာက္ေမြးေတြရိပ္ထားတာပါပဲ။ သူမေစာက္ပတ္ညိဳတိုတိုႀကီးက မၾကာခင္ကြၽန္ေတာ့လီးအရသာကို ေကာင္းေကာင္းခံစားဖို႔တာစူေနပါၿပီ သခင္မေဒၚရီမို႔မို႔ေမာင္က ကြၽန္ေတာ့လီးကို ဆြလိုက္ပါတယ္။။ ေတာင္လာတဲ့အခါမွာေတာ့…သူမက ေဒၚျမတ္ေ႐ြြစင္တို႔ ဖဲ႐ိုက္ေနတဲ့နားကစားပြဲေပၚမွာ တင္ထားတဲ့ သူမပိုကၦံအိတၳဲက တစၥဳံတစၡဳကိုထုတႅိဳကၸါတယ္.။ ဒါပဲကြၽန္ေတာျမင္လိုက္ရပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ သခင္မေဒၚညိဳေမလႈိင္က သူမဖင္နဲ႔ ကြၽန္ေတာ့ မ်က္ခြက္ကိုဖိၿပီးထိုင္ခ်လိုက္တာေၾကာင့္ပါ။ ကြၽန္ေတာ့မ်က္ႏွာတစ္ခုလုံးဟာ သခင္မေဒၚညိဳေမလႈိင္ရဲ႕ ဖင္ေဖြးေဖြးျပားျပားႀကီးေအာက္မွာ ဖိထိုင္ခံထားရတာေၾကာင့္အသက္႐ြဳက်ပ္လာပါတယ္။ အသက္႐ြဳက်ပ္လာတာေၾကာင့္ လက္ေကာက္ဝတ္နားကေနႀကိဳးနဲ႔ပူးကပ္ၿပီးတုပ္ထားတဲ့ကုတင္တိုင္ေတြကို လက္ေ်ခ်ာင္းေလးေတြနဲ႔ သက္သာလိုသက္သာျငား ဆုပ္ကိုင္ထားရပါတယ္။

သခင္မေဒၚရီမို႔မို႔ေမာင္က ကြၽန္ေတာ့လီးအရင္းကို ဘာလုပ္ေနမွန္းမသိပါဘူး။ ေဒၚညိဳေမလႈိင္က ဖင္ကိုအနည္းငယ္ႂကြေပးတဲ့အခါမွာ ျမင္လိုက္ရတာကေတာ့ ကြၽန္ေတာ့ေတာင္ေနတဲ့လီးအရင္းကို သားေရပင္နဲ႔ ခ်ည္ေနတာပါ.။ၿပီးတာနဲ႔ သူမကကြၽန္ေတာ့လဥႏွစ္လုံးအလယ္ကေန လဥႏွစ္လုံးကို တစ္လုံးစီကြဲသြားေတာင္ သားေရပင္နဲ႔စီးလိုက္ပါတယ္။ သခင္မေဒၚညိဳေမလႈိင္က…ဘာလုပ္ေနတာလဲမို႔မို႔… သူ႔လီးကိုလေရသိပ္မထြက္ႏိုင္ေအာင္လုပ္ေနတာေလ။ ဒါမွလီးကေရာင္ကိုင္းၿပီး ပိုေတာင္ပိုႀကီးလာမွာ…ခ္ခ္။ ေဒၚရီမို႔မို႔ေမာင္ကေတာ့ ရီေနေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့မ်က္ရည္ဝိုင္းလာပါတယ္။ လီးကိုသားေရပင္နဲ႔စီးထားတာေၾကာင့္ နာက်င္ၿပီး ေရာင္ကိုင္းလာပါတယ္။ ေဒၚရီမို႔မို႔ေအာင္က သူ႔စိတ္ႀကိဳက္ အ႐ြယ္ေရာက္လာၿပီဆိုတဲ့အခါမွာေတာ့ သူမက ကြၽန္ေတာ့ခါးနားကေနခြထိုင္လိုက္ပါတယ္။ သူမအဖုတ္နဲ႔ေတ့ၿပီး လီးကိုသူမအဖုတ္ထဲ ေခ်ာ့သြင္းေနပါတယ္။ သူမရဲ႕ကလီးထိပ္နဲ႔ သူမအဖုတ္ဝနဲ႔ေတ့ၿပီးပြတ္ေနတာေၾကာင့္ လီးထိပ္ကအရမ္းကို က်င္ၿပီး လိုးခ်င္စိတ္ေတြမတရားျဖစ္ေပၚလာပါတယ္။ ေဒၚညိဳေမလႈိင္က ကြၽန္ေတာ့မ်က္ႏွာေပၚက တက္ထိုင္ၿပီး ကြၽန္ေတာ့ႏွာေခါင္းနဲ႔ သူမေစာက္ပတ္အကြဲေၾကာင္းနဲ႔ေတ့ၿပီး မ်က္ႏွာကို ေစာက္ပတ္နဲ႔ပြတ္ပါေတာ့တယ္။

သူမေစာက္ပတ္က အနံ႔အသက္ေတြဟာ ကြၽန္ေတာ့ႏွာေခါင္းထဲမွာအလုံးအရင္းနဲ႔ ဝင္ေရာက္လာၿပီး ေစာက္ပတ္အနံ႔ကို တစ္ဝႀကီး႐ြဳရႈိက္ေနရပါတယ္။ ထိုအခ်ိန္မွာပဲ ေဒၚရီမို႔မို႔ေမာင္က ကြၽန္ေတာ့လီးကို သူမအဖုတ္နဲ႔ေတ့ၿပီးထိုင္ခ်လိုက္တာေၾကာင့္ လီးႀကီးက သူမေစာက္ေခါင္းထဲကိုတစ္ဆုံးထိဝင္သြားပါတယ္။ က်ပ္စီးႏူးညံ့ေနတဲ့ သူမအဖုတ္ထဲကအိစက္ေနတဲ့အသားမ်င္ေတြဟာ ကြၽန္ေတာ့လီးကို ဆြဲစုပ္ၿပီး ညႇစ္ေနပါတယ္။ ဖြတ္ဖြတ္..ဘြတ္ဘြတ္…အင္းအင္း…ေဒၚရီမို႔မို႔ေမာင္က ႀကီးမားတုတ္ခိုင္ၿပီး ေဂၚလီထည့္ေပးထားတဲ့ လီးအရသာကို သူမအဖုတ္ကေကာင္းေကာင္းခံစား ေနမွန္းသိပါတယ္။ ေဒၚညိဳမလႈိင္က ေစာက္ပတ္အေျမာင္းနဲ႔ ကြၽန္ေတာ့ႏွာေခါင္းကို ဖိဖိၿပီး ပြတ္ေနရင္း တဟင္းဟင္းအသံေတြထြက္ေနပါတယ္။ မ်က္ႏွာတစ္ခုလုံးေစာက္ပတ္နဲ႔ဖိၿပီး ပြတ္ခံေနရတာေၾကာင့္လည္းရဲေနပါၿပီ.။ သူမေစာက္စိနဲ႔ မ်က္ႏွာတစ္ခုလုံးကို ဖိၿပီးအရသာယူေနတာပါ.။ (၁၀)မိနစ္ခန႔္သူမပြတ္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ။သူမက … ငါေကာင္းေနၿပီ..ေကာင္ကေကာင္…နင့္လွ်ာကိုထုတ္ၿပီး အကြဲေၾကာင္းကစားၿပီး သြက္သြက္ယက္ေတာ့။

ေဒၚညိဳေမလႈိင္ရဲ႕ အမိန႔္အဆုံးမွာေတာ့ ကြၽန္ေတာလည္းကြၽန္ေတာ့ပါးစပ္ကိုေတ့လာတဲ့ သခင္မေဒၚညိဳေမလႈိင္ရဲ႕ ေစာက္ပတ္ႀကီးကို လွ်ာနဲ႔မနားတမ္းကလိုင္းေပးၿပီး အမြဳေတာ္ထမ္းရပါေတာ့တယ္။ ရွီးအား…ျပတ္ျပတ္..ႁပြတ္ႁပြတ္..ေစာက္ပတ္ကို လွ်ာနဲ႔ကစားၿပီး စုပ္လိုက္မြဳတ္လိုက္ လုပ္တာကို ေဒၚညိဳေမလႈိင္အရသာေတြ႕ေနမွန္းသိသာပါတယ္။ ဖင္ႀကီးတုန္ယင္ၿပီး ပါးစပ္ကငွက္ဖ်ားတက္သလိုၿငီးေနတာကသက္ေသပါ။ ထိုအခ်ိန္မွာ သခင္မေဒၚရီမို႔မို႔ေမာင္လည္း လီးကိုသူမအဖုတ္နဲ႔တပ္ၿပီးေဆာင့္ေဆာင့္ေနတာက ပိုျမန္လာပါတယ္။ အား..ဖြတ္..ဖြတ္..ရွီး…ဘြတ္..ဘြတ္..ဟင္း..ဟင္း ႁပြတ္ႁပြတ္…ျပတ္ျပတ္…ျမန္ျမန္ယက္စမ္း.. ေဒၚညိဳေမလႈိင္က ကြၽန္ေတာ့ႏို႔သီးေလးေတြကို အတင္းဆြဲလိမ္ပါတယ္။ အရမ္းနာတာေၾကာင့္ သူမခိုင္းတဲ့အတိုင္း သူမအကြဲေၾကာင္းေအာင္ေျခမွ အစိေလးကို လွ်ာနဲ႔ကစားေပးတာကိုမရပ္ရဲေအာင္ပါပဲ။ ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့…တဟင္းဟင္းတအင္းအင္းနဲ႔.. သခင္မေဒၚညိဳေမလႈိင္ရဲေစာက္ရည္ေတြကကြၽန္ေတာ့ ပါးစပ္ထဲဝင္လာပါေတာ့တယ္။ သူမရဲ႕ေစာက္ရည္ေတြကို ၿမိဳခ်ၿပီးသူမေစာက္ပတ္ကို ေသခ်ာလွ်ာနဲ႔သန႔္ရွင္းေပးလိုက္ၿပီးတဲ့အခါမွာေတာ့ ေဒၚညိဳေမလႈိင္က ကုတင္ေပၚကဆင္းပါၿပီ။

ေနာက္ဆုံးေဒၚရီမို႔မို႔ေမာင္ကလည္း အဖုတ္ထဲက လီးကိုခြၽတ္လို႔ ကြၽန္ေတာ့လည္ပင္းကိုလာခြတဲ့အခါမွာ သူမေစာက္ပတ္နဲ႔ ကြၽန္ေတာ့ပါးစပ္ကိုေတ့ထားၿပီး သူမေစာက္ရည္ျဖဴျဖဴေတြကို ကြၽန္ေတာ့ပါးစပ္ထဲကို မ်က္လုံးေလးေမွးစင္းလို႔ ဆန႔္ငင္ဆန႔္ငင္နဲ႔ သြန္ထုတ္ေနပါေတာ့တယ္။ အခုအခါေဒါင္းသြားတာကေတာ့ေဒၚသက္ထားေ႐ြြနဲ႔ေဒၚသန္းသန္းဝင္းရဲ႕အလွည့္ပါ။ ေဒၚသက္ထားေ႐ြြရဲ႕ ဖင္အိုးႀကီးက ကြၽန္ေတာ့ပါးစပ္နားေတ့ေနပါၿပီ။ သူမက သူဖင္ဝကို ကိုသူမလက္နဲ႔အသာေလးၿဖဲလိုက္ပါတယ္ ေအာက္ကေကာင္ဘာၾကည့္ေနတာလဲ..နင့္လွ်ာကိုခြၽန္ၿပီး ငါ့ဖင္ေပါက္ထဲကို ထိုးၿပီး သန႔္ရွင္းေရးအရင္လုပ္..။ၿပီးရင္သန္းသန္းဝင္းဖင္ကိုယက္ေပးရမွာ။ ငါတို႔ခ်ီးအရသာကို နင္ခံစားရမယ္…ဟင္းဟင္း။ သူမတို႔ကြၽန္ဘဝဆိုေတာ့ သခင္မမ်ားျဖစ္ေသာ မိန္းမမ်ား၏ဖင္ယက္ခိုင္းဖို႔ကိုခိုင္းေစေနၿပီ။ ၿဖဲေပးထားေသာေဒၚသက္ထားေ႐ြြ၏ဖင္ေပါက္ထဲသို႔ လွ်ာကိုထိုးထည့္လိုက္သည္။ မိန္းမတစ္ေယာက္၏ အညစ္အေၾကးစြန႔္ရာ အေပါက္ထဲသို႔ လွ်ာကိုထိုးထည့္လိုက္ရေခ်ၿပီ။ ဆိုး႐ြားလွေသာ ဖင္ထဲမွခ်ီးအရသာကို ခံစားေနရသျဖင့္ပ်ိဳ႕အန္ခ်င္လာသည္။ ေဒၚသက္ထားေ႐ြြကေတာ့ ဖင္ထဲလွ်ာျဖင့္ယက္ေပးေနသည့္ အရသာကိုေကာင္းေကာင္းခံေနသည္။

သူမခ်ီးအရသာကို ကြၽန္ျဖစ္သူအားခံစားေစရန္ေစခိုင္းရေသာအရသာကိုသေဘာက်ေနသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ေဒၚသန္းသန္းဝင္းကလည္း လီးကိုသူမအဖုတ္ႏွင့္ေတ့ကာေဆာင့္ေနေခ်ၿပီ။ ေဒၚသက္ထားေ႐ြြကဖင္ယက္ခံလို႔အားရေသာ အခါအဖုတ္ကိုယက္ခိုင္းျပန္သည္။ ေနာက္ဆုံးေစာက္ရည္မ်ားထြက္သြားၿပီး ကြၽန္ေတာ့ပါးစပ္ထဲပန္းထုတ္လိုက္မွသာလွ်ာကအနည္းငယ္အနားရသည္။ ေဒၚသန္းသန္းဝင္းအလွည့္တြင္ သူမမၿပီးခင္ ကြၽန္ေတာ့လီးမွသုတ္ေရေတြပန္းထြက္ကုန္သည္။ ျဖန္းျဖန္း…ေဒါသထြက္ထြက္ျဖင့္ေဒၚသန္းသန္းဝင္းကကြၽန္ေတာ့ကိုပါးေတြ႐ိုက္သည္။ ဘာျဖစ္တာလဲ…သန္းသန္းဝင္း…ေဒၚျမတ္သီေမာ္ကလွမ္းေမးလိုက္သည္..။ ဒီကြၽန္စုတ္က ကြၽန္မမၿပီးခင္ၿပီးသြားလို႔…။ ဟုတ္လား…ေတာ္ေတာ္မိုက္႐ိုင္းတာပဲ..။ ေနာက္တစ္ခါ ငါတို႔မၿပီးခင္နင္မၿပီးေအာင္ထိန္းထား။ ၿပီးမွငါတို႔အဆိုးမဆိုနဲ႔…ကြၽန္စုတ္။ ေဒၚသန္းသန္းဝင္းကား မၿပီးေသးသျဖင့္ ကြၽန္ေတာ့ကို ေစာက္ပတ္ယက္ခိုင္းၿပီး တစ္ခ်ီၿပီးလိုက္သည္။ ဒါမွပဲ သူမအနည္းငယ္စိတ္ေျပသြားသျဖင့္ ကြၽန္ေတာ္သက္သာရာရသြားပါေတာ့တယ္။ ဖဲဝိုင္းကားအနည္းငယ္ညေနေစာင္းမွသိမ္းသြားေတာ့သည္။ သို႔ေသာ္ထိုေန႔အဖို႔ ကြၽန္ေတာ္အက်ိဳးအျမတ္ရလိုက္ပါသည္။ သူမတို႔စိတ္ႀကိဳက္အယားေဖ်ာက္ခြင့္ရလိုက္သျဖင့္ ကြၽန္ေတာ့္ကို ေနာက္ေန႔မွစၿပီး ေကာင္းေကာင္းေကြၽးေမြးကာထားေတာ့သည္။ အားရွိေသာအစာမ်ားကိုသာစားခိုင္းေတာ့သည္။ အဲ..သူမတို႔လူစုံၿပီဆိုလွ်င္ေတာ့ ပင္ပန္းသည္။ ထုံးစံအတိုင္း..သူမတို႔ဝိုင္းေဘးကကုတင္မွာတင္ၿပီး သူမတို႔စိတ္ႀကိဳက္ပုံစံ လုပ္ခိုင္းေတာ့သည္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သူမတို႔ အလြန္ႏွိပ္စက္တာထက္စာလ်င္ သူမတို႔ကာမဆႏၵအတြက္ လိုသလိုအသုံးခ်ခံရတာက ေတာ္ေသးသည္မဟုတ္လား …… ျပီးပါၿပီ။