ဘယ်လိုပေးကြောင်းများ တစ်တစ်ခွခွပြောဆိုကြရင်း ချောယုစံလည်း သူမအထူးတလည် စိတ်ဝင်စားမှုရှိသည့်ဘာသာရပ်မို့ မခင်ရွှေအား သိလိုသမျှ ေ မးလိုက်မြန်းလိုက်နှင့် နှစ်ယောက်သား

ဆရာမဒေါ်ညိုစိမ့်ရဲ့ ခပ်ကုန်းကုန်း လုပ်ပေးထားသည့် ဖင်ခေါင်းထဲကို အဆက်မပြတ် ဝင်လိုက်ထွက်လိုက်လုပ်ကာ လိုးဆောင့် ပေးနေသော ကြက်ကုလားစိုးမြင့်ရဲ့ ပြောင်ချောနေသော လီးဒစ်ကြီးကို ချောယုစံ တအံ့တသြ ငေးစိုက်ကြည့်နေမိသည်။ လီးကြီးတုတ်ခိုင် သလောက် အလျားရှည်ပြီး သူမစိတ်ထင် ၈ လက်မ ၉ လက်မ မကပင် ရှိလေမလားမသိ လို့ စိတ်ထဲက ခန့်မှန်းမိသည်။ အလုံ းအထည် ကြီးမားပြည့်ဖြိုး သည်နှင့်အမျှ ယောက်ျားသားတွေ သွားရည် တမြှားမြှားကျချင်စဖွယ် လုံးဝိုင်းကားစွင့်ကာ ထွားထွားအိအိ တစ်တစ်ရစ်ရစ် ရှိလွန်းလှသည့် ဆရာမဒေါ်ညိုစိမ့် ရဲ့ဖင်အိုးကြီးနှစ်ဖက်ကို ကုလားစိုးမြင့် အနောက်မှနေ၍ သူ့လက်နှစ်ဖက်နှင့် ဆုပ်ကိုင် ဆွဲမယူပြီး သူမဖင်စအိုပေါက်ထဲသို့ ကြီးမားတုတ်ထွားလှသည့် ကုလားလဒစ်ပြဲကြီး အတင်းအကြပ် ဖိသိပ် ထည့်သွင်းကာ လီးဒစ်ထိပ် ကနေ လီးအရင်းရောက်သည့်တိုင် သူမဖင်ဝထဲကို တဗြုတ်ဗြုတ် အသံထွက်အောင် အနောက်ကနေ အားနှင့်မာန်နှင့် တရစပ် ဖိဆောင့် လိုးသွင်း ပေးနေရာ ခံရသူ အဖို့တော့ ဘယ်လိုနေမယ်မသိ။ ကြည့်မြင်ရသူ အဖို့ရာတွင် ပေါင်ကြားထဲရှိစောက်ပတ်ဆီမှ စောက်ရည်တရွှဲရွှဲ ဖြစ်လာရသည်အထိ ရင်တဖိုဖိုအသည် းတလှပ်လှပ် ခံစားနေ ရပေတော့သည်။ သူလိုးပုံက အချိုးကျသလို လိုးသက် ရင့်နေသော ဝါရင့်သမ္ဘာရင့် အလိုးသမား (ဖိုက်တာ) တစ်ယောက် ပုံ ပေါက်နေပါသည်။ သူရော ဆရာမဒေါ်ညိုစိမ့်ရော ဆရာမအိမ်က အိပ်ခန်းထဲမှာ နေ့ခင်းကြောင်တောင်ကြီး နှစ်ယောက်သား အချိန်းအချက်လုပ် တွေ့ဆုံကာ စိမ်ပြေနပြေ လိုးနေကြခြင်း ဖြစ်သည်။ ဆရာမလည်း ကုလားလရည် ဘယ်လောက်တောင်များ သောက်ခဲ့ပြီးပလဲ မသိပါ။ သူမပုံစံ ကြည့်ရတာ လရည်တွေ အတော်ကြီး ဝနေဟန် တူပါသည်။ စောက်ပတ်အလိုးခံရုံသာမက ဖင်ပေါက်ထဲကိုပါ လီးထည့်ပြီး အလိုးခံခြင်း ဖြစ်တာမို့ လိုးသက် အတော်ကလေး ရနေပြီ ဖြစ်သော သူတို့နှစ်ယောက်ရဲ့ ဆက်ဆံရေးအခြေအနေကို ကောင်းစွာ သဘောပေါက် နားလည်နိုင်ပါပြီ။ ဟင်း တော်တော်ကြီးတဲ့လီးပဲ တို့ဆရာမကြီးတော့ အီဆိမ့်နေအောင် ခံရမယ် ကုလားလီးကြီးတယ် ဆိုတာ ဟိုတုန်းကကြားဖူးတာ မှန်များ မှန်နေလားတော့ မသိဘူး။ ပြီးတော့ လိုးတာလည်း စောက်ပတ်မလိုးဘဲ ဖင်ပေါက်လိုးရတယ်လို့။

ကြံကြီးစည်ရာ ဒီလောက် အပေါက်ရှားတယ် ဆိုရင်လည်း ငါ့စောက်ပတ်ကို လာလိုးလိုက် ပြီးရော။ ချောယုစံတစ်ယောက် စိတ်ထဲက ကြိတ်တွေးရင်း တစ်ကိုယ်တည်း ပြောနေမိသည်။ ချောယုစံက အသက် ၁၈ နှစ်အရွယ် သင်္ချာမေဂျာ ဒုတိယနှစ် တက္ကသိုလ်ကျောင်းသူလေးတစ်ဦးဖြစ်ပြီး ကထိကဆရာမ ဒေါ်ညိုစိမ့်ရဲ့ အိမ်မှာ သူမကိုယ်တိုင် ဖွင့်လှစ်ထားသော ဘော်ဒါဆောင် မှနေ၍ ယမန်နှစ်ကတည်းက စတင်နေထိုင်ကာ ကျောင်းလာတက်နေသူ တစ်ဦးလည်း ဖြစ်သည်။ သူမဇာတိက အောက်မြန်မာပြည် န ယ်မြို့လေးတစ်မြို့ဆီက ဖြစ်သည်။ ချောယုစံမိဘတွေက ပြည့်စုံကြွယ်ဝသူတွေမို့ ကျောင်းလခ ဘော်ဒါဆောင် စားသောက်စရိတ် စသည်များအတွက် ဘာမှမပူပန်ရပါ။ တစ်ခုရှိတာက သူမက အလှအပဆိုင်ရာပစ္စည်းတွေ အဝတ်အစား အသုံးအဆောင်တွေကအစ အသစ်အဆန်းတွေ မက်ပြီး အသုံးအစွဲ လည်း တော်တော်ကလေးကြီးသည်။ မိဘတွေကလည်း သူမှာသလောက် ပိုက်ဆံကို အမြဲတမ်း ဘဏ်ကနေ တစ်ဆင့် ပို့ပေးလေ့ရှိ တာမို့လည်း ကျောင်းသူေ တွကြားမှာ အသုံးအစွဲ လက်ဖွာပြီး လက်ညှိုးညွှန်ရာ ရေဖြစ်နိုင်သူ အဖြစ် ကျောင်းမှာနာမည်ကြီးသူ ဖြစ်ပါသည်။ ချောယုစံ ကျောင်းတက်ရမှာပျင်းပြီး အဆောင်ထဲမှာပဲ ဖုန်းနားကြပ်တပ်ပြီး အွန်လိုင်းတက် သီချင်းနားထောင် ရုပ်ရှင်ကြည့်လုပ်နေရာ ဆရာမဆီ အဆောင်လခပေးဖို့ သတိရလာတာနှင့် အပေါ်ထပ်တက်ခဲ့ချိန်မှာ ဆရာမနေထိုင်ရာအခန်းထဲက ဒီမြင်ကွင်းကို အမှတ်မထင် တွေ့မိသွားခြင်းပဲ ဖြစ်သည်။ စိတ်ထဲမှာတော့ ဆရာမကို ကျွဲမြီး တိုချင်ချင်ဖြစ်သွားပြီး ရောက်လက်စ မထူးတော့တာနှင့် သူတို့နှစ်ယောက် ရဲ့ တိတ်တိတ်ပုန်း ချစ်ဇာတ်လမ်း ကို အစကနေအဆုံးထိ အခန်းဝ တစ်နေရာကနေ သူတို့မသိအောင် တိတ်တဆိတ် ခိုးချော င်းကြည့် နေမိခြင်းပဲ ဖြစ်သည်။ စိုးမြင့် နာရီဝက် နီးပါးကြာအောင် အားရပါးရလိုးပြီး တစ်ချီပြီးသွားတော့ သူှုလီးကို ဆရာမဖင်ထဲကနေ ဗွပ်ကနဲ ချွတ်ထုတ်လိုက်ပြီး ဆရာမကို သူ့လီးစုပ်ဖို့ ပြောလိုက်ရာ ဆရာမဒေါ်ညိုစိမ့်လည်း သူ့အလိုကျ သူမဖင်ထဲက လောလောလတ်လတ် ပင် ချွတ်ထားသည့် လရည်ပေကျံနေသော ကုလားလီးကြီးကို သဲကြီးမဲကြီး စုပ်ပေးရပြန်ပါသည်။ ဆရာမ လီးစုပ်တာကျတော့ သိပ်ပြီး ကြည့်လို့ မကောင်းပါ။ ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့ သူမပါးစပ်ထဲကို ကုလားလီးတစ်ချောင်းလုံး ဝင်အောင် ထည့်ငုံပြီး စုပ်ပေးခြင်းမို့ လီးမမြင်ရဘဲ ဆရာမ၏ တင်းဖောင်းနေသော ပါးစပ်ကြီးကိုသာ မြင်ရ တာကြောင့်ဖြစ်သည်။ ချောယုစံအဖို့ လီးတို့ စောက်ပတ်တို့ စသည့် သူ စိတ်ဝင်စားသော အရာတွေကိုသာ မြင်တွေ့လိုသည်။

ဆရာမက ကုလားစိုးမြင့်လီးကို ကုတင်အောက် ကြမ်းပြင်မှာပဲ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင် အနေအထားနှင့် စုပ်ပေးနေတာကြောင့် ဆရာမပေါင်ကြားမှပြူထွက်နေသည့် အမွေးအဖုတ်လိုက် ဖြစ်နေသော စောက်ပတ်ကိုတော့ အတိုင်းသားမြင်နေရသည်။ ဒါကလည်း ချောယုစံအဖို့ ဆန်းကြယ်သော အရာတော့ မဟုတ်ပြီ။ အခြားသူတွေမသိပေမယ့် ဆရာမဒေါ်ညိုစိမ့်ဆိုလျှင်တော့ စောက်ပတ်က စောက်မွေး ဘယ်နှစ်ပင် ရှိသလဲ ဆိုတာကအစ သူမ တပ်အပ် ပြောနိုင်ပါသည်။ ညစဉ်ညတိုင်း အမြဲတမ်း တွေ့မြင်နေကျ သူတွေ ဖြစ်ခြင်းကြောင့်တည်း။ တကယ်တော့ ဒေါ်ညိုစိမ့်နှင့်ချောယုစံ ပတ်သက်ရာပတ်သက်ကြောင်း ဇာတ်လမ်း ကလေးတွေ ရှိခဲ့တာကြာပြီ။ ယမန်နှစ် စာသင်နှစ်စလောက်က သူမဘော်ဒါဆောင်ကို စရောက်စဉ်အချိန် ကတည်းကပင် ဆရာမဆီမှာ သိလိုရာတွေ သွားသွားမေးရင်း စာလေးဘာလေးသင်ရင်း ကျက်ရင်း တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် ရင်းနှီးမှု ပိုမိုခိုင်မြဲလာရာက နှစ်ယောက်သား လူကွယ်ရာမှာ ကိုင်ကြပွတ်ကြ နမ်းကြနှင့် ကြိတ်ပုန်း ဇာတ်လမ်းကလေး ဖြစ်လာခဲ့တာ ဖြစ်သည်။ ဆရာမက သူမရည်းစားတွေ ဘယ်နှစ်ယောက် ထားဖူးပြီး ယောက်ျား ဘယ်နှစ်ယောက်နှင့် အိပ်ခဲ့ဖူးသလဲ ဆိုတာကိုပါ ချောယုစံက အကုန် ဖွင့်ပြောပြခဲ့သူ ဖြစ်ပါသည်။ ယောက်ျားနှင့် ဘယ်လိုဘယ်ညာ ဆက်ဆံရတယ် လိုးရတယ် ဆိုတာတွေပါ သူမကို မချွင်းမချန် သင်ကြား ပေးခဲ့သည်။ အမှန်တော့လည်း ချောယုစံ နယ်မြို့မှာကတည်းက အတွေ့အကြုံရှိပြီးသားပင်။ သူမ ခုနစ်တန်းနှစ်လောက်ကတည်းက လိင်မှုကိစ္စကို သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်နှင့် ကိုယ်တိုင်လက်တည့်စမ်း ခဲ့ဖူးသည်။ ဒီခေတ်ဟာ အပျိုစင်ရှားတဲ့ခေတ်လို့ လူကြီးသူမ တွေပြောခဲ့တာ အမှန်ပဲ ဆိုတာ ချောယုစံ မိမိကိုယ်နှင့်နှိုင်းပြီး ၁၀၀ ရာခိုင်နှုန်း အပြည့်အဝ ထောက်ခံပါသည်။ သို့သော်လည်း ကာမသုခ အပြည့်အဝ တကယ်ရခြင်းမရခြင်း ဆိုတာနှင့်တော့ မသက်ဆိုင်ပါ။ တကယ်တော့ တခြားစီပဲ ဖြစ်သည်။ ငယ်နုစဉ် ဆယ်ကျော်သက်ဘဝရဲ့ မနူးမနပ် အတွေ့အကြုံတွေ ဖြစ်တာမို့ သူလည်းမပြီးမြောက် ကိုယ်လည်း ဆန္ဒတွေ နည်းနည်းကလေးမှ ပြည့်ဝခြင်းမရှိဘဲ တောင်လိုလို မြောက်လိုလို ရူးကြောင်မူးကြောင်နှင့် နာမည်လေးပျက်ရုံ အရည်မရ အဖတ်မရ ကိစ္စပြီးခဲ့တာသာ များပါသည်။ ချောယုစံ ဘဝမှာ ဒီလိုအတွေ့အကြုံကလေးတွေ အများကြီး လိုချင်မိသေးသည်။ ဆရာမ လီးစုပ်ပြီးချိန် မှာတော့ ကုလားစိုးမြင့်က သူမကို ကုတင်ပေါ်ထိုင်ခိုင်းပြီး သူကအောက်ကနေ၍ ကြမ်းပြင်ပေါ်ဒူးထောက်ကာ ဆရာမပေါင်ကြားကို မျက်နှာအပ်ပြီး မှုတ်ခြင်းယက်ခြင်း လုပ်ငန်းစသည်။ ဒါလည်း ချောယုစံ စိတ်ပျက်ပျက်နှင့်ပင် ကြည့်နေရသည်။ ဆရာမအတွက် တကယ့်ဖီလင် အမှန်အကန် စည်းစိမ်ကြီး ဖြစ်ပေမယ့် သူမအတွက်တော့ မြင်ရုံသာမြင်ရပြီး ကြင်ခွင့်မရသော အဖြစ်မို့ စိတ်နာပြီး အသည်းပေါက်မိသည်။ “အိုး အိုး အိုးး အင့် အင့် အိ အင့် အင်းး ဟင်းးး ဟင်းး ” ဒါလေးများ။ သူမဖုန်းထဲထည့်သိမ်းထားသော ဗွီဒီယိုဖိုင်တွေထဲမှာ အများကြီး။

ဂျပန်မတွေ အသံပြဲနှင့် အော်တာယူမလား အမေရိကန်မတွေ အိုးယက်ပန်းကန်ယက် လုပ်တာကြည့်မလား ကြိုက်တာကြည့် စိတ်ကြိုက်ကြည့်လို့ရသည်။ ဒီပွဲပြီးမှပဲ ဆရာမဒေါ်ညိုစိမ့်ရဲ့စောက်ပတ်လိုးပွဲကို ကောင်းကောင်းကြည့်ရတော့သည်။ မဆိုးဘူး။ ဒီကုလား မဆိုးဘူးပဲ။ စောက်ပတ်ကို စိမ်ပြေနပြေ အချိန်ဆွဲ မှုတ်သလောက် လိုးတာကိုလည်း တစ်နာရီနီးပါးလောက် အကြာကြီး လိုးပေး သွားနိုင်သည်။ ဆရာမတော့မသိ။ ချောယုစံ သူ့ကို ခိုက်သွားပြီ။ ကြက်ကုလား ဟာလာမလုပ် ကြက်မသတ် အဆောင်ဟင်းချက်ဖို့ ကြက်သားမပို့ဘဲ သူမကိုသာ လာလိုးနိုင်ဖို့အတွက် ယနေ့မှစ၍ ဉာဏ်နီဉာဏ်နက် အကုန်သုံးပြီး စဉ်းစားအကြံထုတ်ရမည်။ ချောယုစံ ဆရာမအခန်းရှေ့မှ လှည့်ပြန်လာတော့ သူမမီနီစကပ်ရဲ့အနောက်မှာ အကွက်ကြီးတစ်ကွက်က အထင်းသားဖြစ်နေသည်။ ဘာတဲ့ အချစ်ရည် တွေဆိုလားပဲ။ ညဖက် ဆရာမဆီရောက်တော့ ချောယုစံ မေးရသည်။ “ဆရာမ နေ့လည်က တော်တော်အဆင်ပြေရဲ့လား ” “ဘာလဲ မိချော နင် ဘာပြောတာလဲ ” “ဆရာမနဲ့ ကြက်ကုလား စိုးမြင့် လိုးတာလေ မိချော မသိဘူးများမှတ်နေလား” ဆရာမဒေါ်ညိုစိမ့်လန့်သွားသည်။ ကောင်မလေး မလွယ်ကြောပါလား။ ဒေါ်ညိုစိမ့် ချောယုစံအနားကို ကပ်လာသည်။ ကိုယ်ပေါ်မှာ နိုက်ဒရက်စ်ခေါ် ခါးမှာကြိုးသိုင်းဝတ်ရသည့် ညဉ့်အိပ်ဝတ်စုံပါးကလေးကို မလုံမခြုံ ဝတ်ဆင်ထားပြီး သူမလမ်းလျှောက်လိုက်တယ်ဆိုရင်ပဲ ခါးစည်းကြိုးအောက်ပိုင်းမှ ပေါက်လယ်အထိခွဲထားသော နိုက်ဒရက်စ် အောက်ကနေ ခြေသလုံးသားလေးတွေရော ပေါင်တွင်းသားဖွေးဖွေးလေးတွေကိုပါ ဝင်းကနဲဝင်းကနဲ ပေါ်ထွက်သည်ကို အတိုင်းသား တွေ့မြင်နေရလေသည်။ ဆရာမက သူမနဘေးရှိ ကုတင်ပေါ်မှာဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ ကုတင်မှာခြေနှစ်ဖက်ချထိုင်လိုက်တာမို့ အလယ်မှ ကွဲဟသွားသော ညဉ့်ဝတ်ရုံရှည်အောက်မှ သူမ၏ဆင်စွယ် သဏ္ဍာန် ဖွေးဥဖြောင့်စင်းနေသော ခြေထောက်နှစ်ဖက်က ပေါင်ရင်းထိ အရောက် ပွင့်ထွက်သွားသည်ကို ချောယုစံ အသေအချာမြင်လိုက်ရပြီ။ “ဘယ်လို ဘယ်လို ပြောစမ်း ကလေးလေး ဆရာမကို ဘာတွေတောင်မြင်လိုက်တယ် ဆိုတာ … ” ချောယုစံ လှလှပပလေး ပြုံးလိုက်သည်။ “နေ့လည်က အဆောင်လခပေးဖို့ဆိုပြီး သမီး အပေါ်ထပ်တက်လာသေးတယ်လေ ဆရာမနဲ့စိုးမြင့်ဆိုတဲ့လူ ဒချိဒချိလုပ်နေတာ ပွဲကကြည့်ကောင်းနေတာနဲ့ အဟင်း ဟင်းဟင်း” “အော် ညည်းလေး အစအဆုံး ချောင်းကြည့်လိုက်တယ် ဆိုပါတော့ ” “အင်း ဟုတ်တယ် ဆရာမရောသူရော ထန်နေလိုက်တာ ကြည့်ရတာ အကြာကြီးပဲ ခြေပါတောင့်တယ် ခိ ခိ” ဆရာမအမေးကို ချောယုစံ အဖြေပေးလိုက်သည်။

ဆရာမဒေါ်ညိုစိမ့်လည်း သက်ပြင်းတစ်ချက် ဟင်းကနဲချလိုက်ရင်း သူမအနားကပ်ကာ တီးတိုးလေသံနှင့် … “ဟင်း မယ်မင်းကြီးမ ညည်း နှုတ်လုံပါစေ နော် ကျုပ်က ဆရာမ ဂုဏ်သိက္ခာနဲ့နေတာ အဲဒါလေးတော့ သိထားဦး” “မရဘူး ” “ဘာ မရ ရမှာလဲ ” “ဆရာမက အဲလို တစ်ယောက်တည်း မောင်ပိုင်စီးမလို့လား မိချောလည်း မိန်းမတစ်ယောက်ပါနော် သွေးနဲ့ကိုယ် သားနဲ့ကိုယ်ပဲ ဟင်း ဟင်း ဟင်း” ချောယုစံ မျက်နှာထိမျက်နှာထားလေးနှင့်ပြောလိုက်တော့ ဒေါ်ညိုစိမ့်က … “ဘာလဲ ညည်း ဟိုဟာလေး စုတ်ပြတ်သတ်သွားချင်လား ပြော ကျုပ်အတုနဲ့လိုးပေးမယ် ကြီးကြီးမှကြိုက်တယ်ဆိုပါတော့ ဟုတ်လား” “အို တီညို သမီးအကြောင်း သိသားနဲ့ သ သမီးက အတွေ့အကြုံသာ မရှိပေမယ့် ဒါမျိုးတော့ ဟင့် ဟင့် ဟင့်” “ကောင်မ တော်တော်ထနေပုံရတယ် ကျုပ်ပြောရင် တစ်ခွန်းဆိုတစ်ခွန်း ပြီးတဲ့ကောင်ပါ ညည်း တစ်ညလုံး နလန်မထူနိုင်အောင် အပြတ်ဆွဲချင်လား ဝမ်းဘိုင်ဝမ်းလား တူးဘိုင်ဝမ်းကြိုက်လား ပြော မယ်မင်းကြီးမ ” “သိဘူး သွား တီညို ကြိုက်သလိုလုပ် ဒါပဲ” ဆရာမကို တီညို လို့ ဆိုပြီး နှုတ်ခမ်းကလေးစူကာ စိတ်ကောက်ဟန်ပြုပြီး တစ်ဖက်ကိုလှည့်လိုက်ေ သာ သူမကိုယ်လုံးအိအိကလေးကို ဆရာမဒေါ်ညိုစိမ့် တစ်ယောက် ပုခုံးနှစ်ဖက်ကနေကိုင်ကာ သူမဖက်ပြန်ဆွဲလှည့်ပစ်လိုက်ရာက ချောယုစံနှုတ်ခမ်းကလေးနှစ်လွှာအား သူ့နှုတ်ခမ်းများနှင့် ဖိကပ်ပြီး ပြွတ်ပြွတ် ဆိုပြီး တရစပ်နမ်းစုပ်ပစ်လိုက်လေသည်။ နှစ်ယောက်သား ကုတင်ကြီးပေါ်က နှစ်ယောက်အိပ်မွေ့ယာ ထူထူကြီးပေါ်ကို ဘုန်းကနဲ ထပ်ရက်သား လဲပြိုကျသွားကြသည်။ ဆရာမကအပေါ်က ချောယုစံက အောက်က။ အနမ်းကြမ်းကြမ်းတွေ သည်းသည်းလှုပ် ဖူးပွင့်ဝေသွားရသည်။ တအင့်အင့်တဟင့်ဟင့် ကလူသံမြှူသံကလေးတွေ အခန်းထဲမှာ တီးတိုးလွင့်ပျံ့ကာ တစ်ခန်းလုံးကို ပဲ့တင်ထပ်သွားလေပြီ။ ဒေါ်ညိုစိမ့်ရဲ့ လက်တစ်ဖက်က ချောယုစံရဲ့ ပေါင်ခွကြားထဲကို လှစ်ကနဲပြေးဝင်လာသည်။ “အို အိုး တီ တီ ညို ဟင့် ဟင့် ဆ ဆ ရာမ အ အာ့ အင့်ဟင့် ဟင့် လွှတ်လွှတ်ပါ အို့ အို အု အု ဝု အု အူး ဟူးး ” သူမရုန်းမလိုကန်မလို မူသလိုနွဲ့သလိုနှင့် နောက်ဆုံးတော့လည်း အတွေ့အောက်မှာမျောပါသွားရတော့တာပဲ။

အသက်လေးဆယ် ကျော်အရွယ် အရွယ်တော်တဆိတ်ဟိုင်းကာ အပျိုကြီးဆိုတဲ့ဂုဏ်မာနနှင့် ဘဝအတွေ့အကြုံတွေ အတော်ပင် ရင့်သန်နေပြီဖြစ်တဲ့ ဆရာမဒေါ်ညိုစိမ့်လို မိန်းမကြီးတစ်ယောက်ရဲ့ အကိုင်အတွယ်အနှူးအဆွ အရှိုက်အနမ်းအလူးအလှိမ့်များအောက်မှာ ချောယုစံလို အသက်ငယ်ငယ် ပီဘိကလေးသာသာ အရွယ် အပျံသင်စ မြီးကောက်ပေါက် ယမင်းအလှကလေးတစ်ယောက် သူခေါ်ရာကို ကောက်ကောက်ပါအောင် အဆုံးအစမရှိ စီးမျောလိုက်ပါပြီး မျော့မျော့ကလေးသာ ကျန်တဲ့အထိ ဖြစ်ခဲ့ရသည်မှာ တကယ်တော့ ဆန်းပြားလွန်း လှသည့် ဖြစ်ရပ်တစ်ခုတော့ မဟုတ်ပါချေ။ ချောယုစံ တစ်ကိုယ်လုံး အဝတ်အစားတွေ ကွာကျကာ လုံးဝနိကက်လေးဖြစ်သွားရပြီ။ ဒေါ်ညိုစိမ့်လည်း သူမကိုယ်ပေါ်မှာ ဝတ်ဆင် ထားသည့် ညဉ့်လွှာရုံအား ချွတ်ပစ်လိုက်ကာ နှစ်ယောက်သား ကုတင်ကြီးထက်မှာ မျက်နှာချင်းဆိုင် ရင်ချင်းအပ် အနေအထားဖြင့် ဘယ်လူးညာလှိမ့် လူးလှိမ့်ဖက်တွယ်နေကြရင်း နှုတ်ခမ်းချင်း အပြိုင်အဆိုင်စုပ်ကြနမ်းကြ ရင်သားဆိုင် အချင်းချင်း မထိခလုတ်ထိခလုတ် ထိတွေ့ပွတ်တိုက်ကြ နယ်ကြကိုင်ကြ နို့စို့ကြနှင့် တစ်ယောက်ပေါင်ကြားထဲတစ်ယောက် လက်နှိုက်စမ်းကာ ဟိုဆွဒီဆွ နှူးဆွကလိ ကစား ကြရာက ဆရာမဒေါ်ညိုစိမ့်ရဲ့ ကျွမ်းကျွမ်းကျင်ကျင် ရှိလှသော လက်ချောင်းကလေးများက ချောယုစံကိုယ်ပေါ်က အဓိက အခရာကျသည့် ကာမခလုတ်ကလေးတွေကို ထိထိမိမိတစ်ခုချင်းတစ်ခုချင်း လိုက်လံဖြုတ်ပေးခြင်းအားဖြင့် တဒင်္ဂအချိန် ကလေးအတွင်းမှာပဲ ကောင်မလေးတစ်ယောက် ဆန့်ငင်ဆန့်ငင် ထွန့်လူးရင်း ပျော့ခွေကျသွားခဲ့ရပြီ။ ဒေါ်ညိုစိမ့်ကား အပျိုကြီးလည်းဖြစ် သြဇာရှိသောကထိကဆရာမတစ်ယောက် လည်းဖြစ်သည်နှင့်အညီ အဆောင်နေ တက္ကသိုလ်ကျောင်းသူ တပည့်လက်သားအရင်းအခြာ ကောင်မလေးများနှင့် ဒီလိုပဲ လက်ပွန်းတတီး အတူတကွနေထိုင်ရင်း သူမ၏ချဉ်ခြင်းတပ်မိလေသမျှ ကာမဂုဏ်ရမ္မက်စည်းစိမ်ကို ဖြစ်သလိုကြုံသလို မရရသည့်နည်းနှင့် ကြံဖန်စခန်းသွား ခံစားလေ့ရှိသူ အမျိသမီးကြီး တစ်ယောက်လည်းဖြစ်သည်။ ရုပ်ရည်ရော တောင့်တင်းဖွံ့ထွားအချိုကျသည့် သူမကိုယ်လုံးအဆက်အပေါက်ရော အပြစ်ပြောစရာမရှိဟု ဆိုရလောက်အောင် တော်တော်ကို လှပြီး သူမအလှက ယောက်ျားတကာကို ရမ္မက်ဆူဝေ စေနိုင်လောက်သည့် အလှမျိုးဖြစ်သည်ဟုပင် ဆိုရမည်။ ချောယုစံလည်း ကလေးဆန်ပေမယ့် ကိုယ်ခန္ဓာအချိုးအစားအရတော့ ရင်ကလေးမို့ထွားထွား ခါးသေးရင်ချီ ခါးအောက်ပိုင်းမှနေ၍ အနောက်ကို ကောက်ချိတ်တက်နေသော တင်ပဆုံအသားဆိုင်အိအိကြီးနှစ်ဖက်က ဆရာမလေး ဒေါ်ညိုစိမ့်နှင့်မခြား လုံးလုံးဝိုင်းဝိုင်း ကားကားစွင့်စွင့် အချိုးအဆစ်ပြေပြစ်ကျနမှု ရှိလှသဖြင့် ယောက်ျားတကာတို့အကြိုက် အနောက်ကနေများ အားပြည့်အင်ပြည့် ဖင်ပွင့်အောင်များ နင်းကန်ကျုံးပြီး ညှောင့်ဆောင့် လိုက်ရလျှင်ဖြင့် ဆွေမျိုးမေ့မတတ် ရှိလောက်ပေသည် ဆိုသော သူမအတွက် သီးသန့်အညွှန်းစာကလေးတစ်ပိုဒ် ဖြည့်ပေးရမလိုတောင် ဖြစ်နေပေသည်။

သူမရင်သားအိအိနှစ်မြွှာကို ပယ်ပယ်နယ်နယ်ကြီး ဆုပ်ချေနယ်ကာ နို့သီးခဲကလေးနှစ်ခုကို တစ်ခုစီတစ်ဖက်စီ ပွတ်လှိမ့်ဖျစ်ချေပြီး နို့စို့စို့ပေးနေသော ဆရာမဒေါ်ညိုစိမ့်မှာ ချောယုစံကို အပီကိုင်ရင်းက သူမကိုယ်တိုင်လည်း ရာဂငမ်းဖမ်း သကဲ့သို့ တစ်ကိုယ်လုံး ရှိန်းတိန်းဖိန်းတိန်းဖြစ်ကာ တဆတ်ဆတ်တုန်ခါလာပြီး ကောင်မလေးရဲ့ ကားရယားလေးဖြစ်နေသည့် ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို အောက်ကနေ လက်နှစ်ဖက်နှင့်ပင့်မကိုင်ပြီး သူမပေါင်နှစ်ဖက် အကြားကနေ သူ့အပေါ်ကို တစ်ကိုယ်လုံး ပစ်လှိမ့်ဝင်၍ အပေါ်စီးမှ ထပ်မှောက်အိပ်ချလိုက်ရာက နှစ်ယောက်သား ကုတင်ထက်မှာ ဖင်ကြီးများတလှိမ့်လှိမ့် လူးကာလွန့်ကာ တွန်းကာညှောင့်ကာနှင့် အင်္ဂါဇပ်ချင်း ဖိကပ် ပွတ်တိုက်လျက် အတွေ့အရသာကို တရှိုက်မက်မက်ပင် ခံစားနေမိလေတော့၏။”တီ တီ ညို အ မြန် မြန် မြန်မြန်လေး လုပ် လုပ်လေ အ ထိ ထိတယ် ဟင့် ဟင့်” “မိချော ချစ် တယ်မိချောရယ် … ညည်း အောက်ကနေ ဖင်ကလေး ကော့ကော့ပေးစမ်း ညှောင့်ပေး အဖုတ်ချင်းထိအောင်လုပ် ညည်းစောက်စိ လေးက ကျုပ်ထက်ရှည်တယ် … အစိချင်းပွတ်ပေး အင်း အဲ့လို အဲ့လို အား ဟ ဟ ကောင်းတယ် ပြီးမှ ချောချော စောက်ပတ် တီတီ နမ်းပေးမယ် …ချောလည်း တီတီ့ ပြန်နမ်းပေး ” “နမ်း ဘူး စုပ်ပေးမှာ … တီ တီညို့ စောက်ဖုတ်ထိပ်က အစိကလေးစုပ်ဆွဲပေးမှာ နှုတ်ခမ်းလေးကိုလည်း … လျှာနဲ့ဝိုက်ပြီး ယက်ပေးမယ်” “တော်တယ် ကောင်းတယ် ယက်ပေး … တီတီ့ အစိက ချောချောလောက်မကြီးဘူး မရှည်ဘူး … ဒါပေမယ့် တီတီညို့စောက်ပတ် တစ်ကွင်းလုံးက သူလိုးငါလိုးနဲ့ …အနားသားတွေ စုတ်ပြဲပြီး အသားနီလန် လို့နေပြီ ချောချောကတော့ အသစ် ဘရန်းနယူးပဲ ပါကင်အတိုင်းပဲ ဟင်းဟင်း … ဟိုကောင် ကုလားစိုးမြင့် လိုးခိုင်းရင် အမဲဝမ်းတွင်းသား စားရသလို အီဆိမ့်နေမယ် ဘယ့်နှယ်လဲ ” “သိဘူးလေ … တီတီ ညို့ လူ အကြောင်း တီညို ပိုသိမှာပေါ့လို့ လဒစ်ကြီးက အရှည်ကြီး အကြီးကြီး အောကားထဲကအတိုင်းပဲ ဟွင်း ဟွင်း လ လိုး လိုး လိုက်တာလည်း တီညို့ကို အသေသတ် နေသလား အောက်မေ့ရတယ် အ ဟင်း ဟင်း” “အဲဒါ သားအိမ် ထောက်တဲ့လီး ချောချောရဲ့ အဆောင်ကို ကြက်သားလာပို့ရင်း အလေးပြည့်မပြည့်စစ်ရင်းနဲ့ …အနောက်ခန်းထဲမှာ ကီလိုချိန်နေတုန်း သူ့ပုဆိုးအောက်စလွတ်တာနဲ့ …သူ့လဒစ်မဲကြီး တီညို လှမ်းတွေ့လိုက်တာ မြင်ကာစက ခံချင်စိတ်နဲ့ တီညိုတစ်ယောက် ရူးတောင်ရူးသွားချင်တယ် …သိရဲ့လား ဟင်း ဟင်း ဟင်း” “အဲဒီလောက် အထိ တောင်ပဲလား … တီညိုရယ်” “အင်းပေါ့ … ဒီလီးမျိုး ရှားတယ် ကလေးရဲ့ …ညည်းမှ မကြုံဖူး မလိုးဖူးသေးတာ နောက်ကြုံတော့ သိရမှာပေါ့ မိ ရွှေချောလေး ရယ် ” တီညိုလည်း ပြောရင်း သူမစောက်ပတ် အပေါ်ခြမ်းရှိ အစိထိပ်ကလေးကို သူ့ပေါင်ခွကြားမှ စောပ်စိထိပ်ကလေးနှင့် ထိတိုက်မိအောင် ဆီးခုံချင်း တရွှပ်ရွှပ်တဖျပ်ဖျပ် အသံထွက် တဲ့အထိ ဖင်ကြီးနှိမ့်လိုက်ကြွလိုက် ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်ပြု၍ ကပ်ညောင့် ပေးနေလိုက်ရာ ကြက်သီးတဖြန်းဖြန်းထမတတ် နှစ်ယောက်သား အတော်ကလေး ဖီလင်ရှိသွားကြပြီး အိုး အိုး အင့် အင့် အင်း ကျွတ် ကျွတ် ကျွတ် ဟူသော ညည်းတွားသံ အမေဋိတ်သံ ကလေးများ သူတို့နှစ်ယောက်ထံမှ အဆက်မပြတ် ထွက်ပေါ်လာ ရလေတော့သည်။ ချောယုစံ တီညို့နှုတ်ခမ်းကို သူမနှုတ်ခမ်းများနှင့် ဖိကပ်ပြီး အငမ်းမရ စုပ်နမ်းလိုက်သည်။

ရင်သားထွားအိအိ နှစ်လုံးကိုလည်း လက်နှစ်ဖက်နှင့် ညှစ်ကိုင် ချေနယ်ပေးရင်း သူမလက်တစ်ဖက်က တီညို့ ပေါင်ရင်းခွဆုံရှိ အမွေးနက်နက်ကြီးများ အုံလိုက်ကျင်းလိုက် စုပြုံကာ ပေါက်ရောက်နေသော သူမစောက်ဖုတ်အုံဆီ တိုးဝင်သွားကာ နှုတ်ခမ်းသား ထူထူကြီးများ ရှိနေသော စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်း လေး တစ်လျှောက် အထက်အောက် ဒေါင်လိုက် လက်ချောင်းများနှင့် ပွတ်ဆွဲကစား ပေးလိုက်သည်။ တီညို ဖင်ကြီးနှစ်ဖက် အပေါ်ကို ကော့ပျံတက်လာရပြီး သူမလက်ကို သူ့လက်နှင့် ခပ်တင်းတင်း လှမ်းဆုပ်လိုက်တာ တွေ့ရသည်။ ချောယုစံ တီညို့ဖင်သားအောက် အထိ လျှောဆင်းသွားလိုက်ပြီး ဖင်ကြီးကိုနမ်း ခရေပွင့်ကဲ့သို့သော အပေါက်ဝလေး ခပ်စူစူဖြစ်ကာ အမွေးတစ်ပင်စနှစ်ပင်စ ပေါက်ရောက် နေသည့် စအိုဝ ညိုတိုတိုကလေးကိုပါ လက်နှင့်ဖြဲယူပြီး လျှာနှင့် သုံးလေးချက်မက ရစ်ဝိုက်ယက်သပ်ကာ ဖင်ဝကနေ စောက်ခေါင်း ပေါက်ဝ အထိ လျှာကို အပြားလိုက် ပင့်ယက် သပ်တင် ပစ်လိုက်ရာ စောက်စိကလေးကိုပါ ထိမိသွားပြီး တီညို အကောင်းကြီးကောင်း သွားပုံရပြီး တဟင်းဟင်းနှင့် သူမနှုတ်မှ ညည်းသံရှည်ကြီး ထွက်သွားလေသည်။ “အ အား သမီးရယ် လုပ်တတ်လိုက်တာကွယ် အဟင်း ဟင်း ဟင်း ထိ ထိတယ် ” “တီတီပဲ သင်ပေးထားတာလေ ကောင်းလား လို့ တီတီ ညို ” “အို ကောင်းလွန်းလို့ အီဆိမ့် နေတာပေါ့ကွယ် …ကုလားလီး လိုးတာတောင် သမီးယက်ပေးတာကို မမီဘူး …ဒါကြောင့် တချို့ဟာမတွေ လင်မယူဘဲ အချင်းချင်း စောက်ပတ် အပြားချင်း ပွတ် ပွတ်ပြီးတော့ ကျေနပ်မှု ရှာနေကြတာပေါ့ ကဲ ယက် ယက်ပါ သမီး ပြီးရင် တီညို့ အလှည့်နော် ” “အင် တီညို လုပ်တာ ဘယ်နှစ်ခါတောင်ရှိနေပြီလဲ သမီးဟာလေး တောင် ကျိန်းစပ်စပ်ဖြစ်နေပြီ” “အမလေ့လေး အဖြစ်သည်းလှချည်လား သမီးရယ် ဒါနဲ့များတောင် လီးကြီးကြီးနဲ့ တစ်ညလုံး အလိုးခံဦးမတဲ့ ဟွန်း ဟွန်း ” အချင်းချင်း ပြောမနာဆိုမနာ ပြောလိုက် မှုတ်လိုက် ယက်လိုက်လုပ်၍ တီညို့စောက်ပတ်ထဲကို ချောယုစံ လက်သုံးချောင်းပူးကာ ထိုးထည့်ပြီး ဇပ်ဇပ် ဇပ်ဇပ်နှင့် လက်နှင့် မပြတ် စောက်ခေါင်းထဲကို ဆောင့်လိုးပေးလိုက်ရာ တီညိုလည်း မိနစ်နှစ်ဆယ်ကျော်လောက် ကော့ပျံထွန့်လူးကာ ခံရင်း သူမစောက်ခေါင်းလေးထဲမှ စောက်ရည်များ တပွက်ပွက် ထွက်အံကျကာ ဆန့်ငင်ဆန့်ငင်နှင့်ပင် ပြီးသွားရလေသည်။ တီညိုပြီးတော့ ချောယုစံ အလှည့်ပင်။ ဆရာမဒေါ်ညိုစိမ့် တစ်ဖြစ်လဲ တီညိုက အမျိုးသမီးသုံး နှုတ်ခမ်းဆိုးဆေးတောင့် အရွယ်ထက် အနည်းငယ်ကြီးပြီး ငါးမူးလုံးခန့် ရှိသော အရှည်တစ်ထွာ တစ်မိုက်ခန့် မရှိတရှိ ရော်ဘာပြွန်ချောင်းကလေး (လီးအတုသဘောမျိုး သူမအသုံးပြုလေ့ရှိသည့် ပစ္စည်းတောင့် တစ်မျိုး ဖြစ်သည်။) ကို ထုတ်ပြီး ချောယုစံ စောက်ပတ်ထိပ် ကလေးကို တဇွပ်ဇွပ် ထိုးမွှေနှူးဆွကာ အချောင်းတန် ကလေးကို ချောယုစံရဲ့ စောက်ပတ် အပေါက်ထဲသို့ ဖြည်းဖြည်းချင်း လှည့်ပတ် ထိုးသွင်းလိုက်လေသည်။

ချောယုစံ တွန့်ကနဲ ဖြစ်ပြီး တီညို့လက်ထဲက လီးချောင်းနှင့်တူသော ခပ်တုတ်တုတ် ရော်ဘာချောင်းလို အရာကို ပြူးတူးပြဲတဲနှင့် ငုံ့ကြည့်သည်။ ထိးအချောင်းက သူမစောက်ဖုတ် ထဲကို လီးနှင့်လိုးသည့်နှယ် တန်းလန်းကြီး နစ်စိုက်ဝင်နေတာ တွေ့ရလေရာ အသည်းထဲ စိမ့်ကနဲ အေးသွားသည်။ တီညိုက မသိဟန်ပြု၍ ထိုအချောင်းတန်ကို အဆုံးမရောက် တရောက်အထိ လှည့်ပတ်ထည့်သွင်းကာ အတွင်းရောက်ပြီး ဒုတ်ကနဲ တစ်စုံတစ်ရာကို ထိဆောင့်မိသည်ဟု ယူဆတော့မှ ထိပ်ဖျားအထိရောက်အောင် ပြန်ဆွဲထုတ် တစ်ဖန် ပြန်ချော့သွင်းနှင့် လေးငါးဆယ်ကြိမ်လောက် ဆက်ကာဆက်ကာ ဖိနှစ်ထည့်သွင်း ပေးလိုက်ရာ ချောယုစံ၏ စောက်ခေါင်းလေးထဲမှ ချောဆီကဲ့သို့ စောက်ရည်များ ပွက်ကနဲ ပွက်ကနဲ စိမ့်ယို စီးကျလာရလေသည်။ နည်းနည်းလည်း ကောင်းသလိုရှိသည်ဟု သူမစိတ်ထဲက တွေးမိသည်။ “အ ဖြေး ဖြေး တီ တီညို … နာ နာ တယ် …တ တအား မ လုပ်နဲ့ နော် နော် ” “မကြောက်ပါနဲ့ … မနာ ပါဘူး ညည်း စိတ်ထင်လို့ပါ သမီးရဲ့ …တကယ့် ဆီလီကွန် လီးတုကြီးနဲ့ လိုးတာလည်း မဟုတ်ပါဘူူး တီညို တစ်ခါတစ်လေ စိတ်ဖြေရုံသက်သက် သုံးတဲ့ဟာပါ … သမီးကို ကောင်းစေချင်လို့ လုပ်ပေးတာ … အဟင်း ဟင်း ဟင်း ” “တ တစ်မျိုး ကြီး တီညို ရယ် ခိုးလိုးခုလု နဲ့ အဟင့် ဟင့် အ အာ့ ကျွတ် ဟင့် တ တအား မ မဆောင့် ဆောင့် နဲ့ … အို့ အိ အိ အ ရှီး အိ အီးးး ဟီးးး ” သူမ လက်အသွင်းအထုတ် လုပ်လိုက်တိုင်းမှာ မျက်နှာကလေးရှုံ့လိုက်မဲ့လိုက်နှင့် ဖင်ကြီးနှစ်ဖက်အပေါ်ကို မြောက်ကြွ ကော့တက်လာသည့် ချောယုစံကို ကြည့်ရင်း တီညိုလည်း စိတ်အားထက်သန်ကာ ရာဂစိတ်ကလေးများဖြစ်ပေါ်လာရလျက် သုမစောက်ပတ် ဆီမှလည်း အရည် တရွှဲရွှဲ ဖြစ်စပြု လာရပြန်ပါသည်။ ဒေါ်ညိုစိမ့် အဆက်မပြတ် လိုးပေးသည်။ ကုတင်ပေါ်မှာ ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ကားရယားကြီး ဒူးထောင်ပေါင်ကား လုပ်ရင်း သူမလက်ထဲက ရော်ဘာအတန်ချောင်းဖြင့် လိုးဆောင့်သွင်းသမျှကို အံတကြိတ်ကြိတ်ကော့ ခံပေးနေသော ချောယုစံပုံစံမှာ ဖီလင်တွေ အတက်ကြီးတက်ပြီး မျက်နှာကလေးပင် သွေးနီရောင် လွှမ်းလာသည် ဟု သူမထင်မိသည်။

တကယ်တမ်း အားဖြင့်လည်း ချောယုစံ စကားဟဟပင် မပြောနိုင်အောင် ယောက်ျားတစ်ယောက် သူမစောက်ပတ်ကို အပီအပြင် တက်လိုးခြင်း ခံနေရသည့်အလား နတ်ပြည်ရောက်သကဲ့သို့ ကာမသုခကို ခံစားနေရပြီဖြစ်သည်။ “လိုးမယ် နော် ခပ်သွက်သွက်ကလေး သမီး ခံနိုင်တယ် မ ဟုတ်လား ” “အင်း အင်း ဆောင့် ဆောင့်ပါ … တီ တီ ညို ရယ် … အဲဒါ ကြီး သွင်းပေး မြန်မြန် အ အလုပ် ပါ … အိ အင့် အင့် … သ သမီး ဘာ ဘာဖြစ် နေပြီလဲ …မမ သိတော့ ဘူး … အ အား လိုး လိုး ပေး မြန်မြန် … အင့် မြန်မြန် လိုးပေး … ဟင့် ကြမ်းကြမ်း လုပ် လုပ်ပါ … တီ တီ ရဲ့ … ဟင်း ဟင်း ဟင်း ” ကတုန်ကယင် ငှက်ဖျားတက်လာသလိုဖြစ်ပြီး ဖင်ကြီးနှစ်ဖက်ကို အောက်ကနေ ဆောင့်ကြီးအောင့်ကြီး ကော့ပျံထွန့်လူးကာ သူ့လီးတု အသွင်းအထုတ် လုပ်ပေးသည့်အရှိန်အတိုင်း အောက်မှနေ၍ တရစပ် ဖင်ကို ကော့ညှောင့်ဆောင့်ပေးလာသည့် ချောယုစံကို ကြည့်ပြီး ဆရာမဒေါ်ညိုစိမ့်လည်း လက်ဆခပ်ပြင်းပြင်းနှင့် ကောင်မလေးရဲ့စောက်ပတ်ကို သူ့လက်တစ်ဖက်နှင့်အစိကလေးဆွဲဆွဲခါရင်း ကျန်တစ်ဖက် နှင့် ခပ်ကြမ်းကြမ်း ခပ်သွက်သွက်ကြီး အချက်ပေါင်း လေးငါးခြောက်ဆယ်မက သူမစောက်ပတ်ထဲသို့ ရော်ဘာချောင်းတန် ကလေး တဆတ်ဆတ် ထိုးသွင်းလိုးဆောင့်ကာနှင့် ပတ်ကြမ်းတိုက် မွှေနှောက်လိုးသွင်း ပေးလိုက်ရာ ကောင်မလေးလည်း မပဋာမြေလူး သကဲ့သို့ ခြေမကိုင်မိလက်မကိုင်မိ ဖင်နှစ်ဖက်ကိုသာ ကြွကာပင့်ကာ သူ့လက်ထဲမှ ရော်ဘာချောင်းကို ကော့ကာပျံကာ ထွန့်လူး ညှောင့်ဆောင့်ကာဖြင့် ရုတ်ခြည်းဓာတ်အလိုက်ခံရသူလို အကြောတွေကုပ်ဆွဲပြီး တုန်ကနဲတွန့်ကနဲ ဖြစ်ဖြစ်သွားတာတွေ့ရပြီး နောက်ဆုံး သူမဖင်သားကြီးနှစ်ဖက် ကုတင်ပေါ်သို့ ဘုန်းကနဲပြုတ်ကျလာရလျက် အသေကောင်လို မလှုပ်မယှက် စန့်စန့်ကားကားကြီး ငြိမ်သက်သွား ရလေတော့သည်။ ဒေါ်ညိုစိမ့် အလျှော့မပေးနိုင်သေး။ မိန်းမသားချင်းမို့ မိန်းမတို့ရဲ့သဘာဝကိုသိသည်နှင့်အညီ ကောင်မလေးရဲ့ အရည်တွေ ရွှန်းရွှန်းဝေလျက် ရှိသော စောက်ခေါင်းအပေါက်ကျဉ်းကလေးထဲကို နောက်ထပ် ငါးမိနစ် ဆယ်မိနစ်ခန့်ကြာအောင် သူမလက်ထဲက လီးအတုချောင်းနှင့် မနားတမ်းဆောင့်လိုးပေးနေလိုက်ရင်း ကာမခရီးလမ်းအဆုံးထိတိုင် အပြီးသတ်ပို့ဆောင်ပေးလိုက်ကာ သူမလက်ကလေးတစ်ဖက် သူ့လက်ပေါ်ကနေ အုပ်ကိုင်လာပြီး တော်ပါတော့ ရပ်ပါတော့ ဟူ၍ တောင်းပန်ခယ အချက်ပြတော့မှသာ သူမရဲ့လှုပ်ရှားမှုကို တစ်ခန်းရပ်ကာ အနားပေးလိုက်လေတော့သည်။ ချောယုစံ အဖို့ရာမလည်း တစ်ညဉ့်တာ ကာမစည်းစိမ်ခံစားမှုအတွက် လုံးဝဥဿုံ ပြည့်စုံပြီးမြောက် သွားခဲ့ရပြီပဲ မဟုတ်ပါလား။

ဆရာမဒေါ်ညိုစိမ့်ရဲ့ ဘော်ဒါဆောင်မှာ သူမနေထိုင်ရာ တိုက်ရဲ့အနောက်ဖက်မှာ သီးခြားတည်ရှိကာ အဆောင်နေ နေ့ကျောင်းသူတွေ ချည်း အယောက် ၄၀ ကျော် ၅၀ ဝန်းကျင်ခန့် စည်းကမ်းတကျ ထားရှိသော အဆောင်တစ်ခုဖြစ်သည်။ နှစ်ထပ်ဆောင်ဖြစ်ပြီး ကျောင်းသူတွေကို တစ်ယောက်ခန်း နှစ်ယောက်ခန်း လေးယောက်ခန်းစသည်ဖြင့် သူ့နေရာနှင့်သူ သူ့အဖွဲ့နှင့်သူ အခန်းအသီးသီးမှာ နေရာချ၍ သူကိုယ်တိုင် စနစ်တကျ ကြပ်မတ်အုပ်ချုပ်သည်။ အဆောင်ဝင်ချိန် ထွက်ချိန် ဧည့်တွေ့ချိန် အသေအချာသတ်မှတ်ပြီး အဆောင်သူတွေ စည်းကမ်းလိုက်နာမှုကို အဓိကအချက်အနေနှင့် အထူးဂရုစိုက်၍ စည်းကမ်းမသေဝပ်သော ဘယ်ကျောင်းသူ တစ်ဦးတစ်ယောက်ကိုမှ လက်မခံဘဲ ပြတ်ပြတ်သားသား အရေးယူပြီး အဆောင်လခငွေပြန်အမ်း၍ အဆောင်ကနေ ထုတ်ပစ်တန် ထုတ်ပစ်လေ့ရှိသည်။ လိမ္မာရေးခြားရှိပြီး စည်းကမ်းလိုက်နာသူတွေကိုမှ အသေအချာ စိစစ်လက်ခံသည်ဖြစ်ရာ လာရောက်အပ်နှံသူ ကျောင်းသားမိဘတွေ အနေနှင့်လည်း သူမ၏အဆောင်ကို သဘောကျကြသည်။ ချောယုစံတို့လို သူမနှင့်ရင်းနှီးပတ်သက်သော တပည့်မလေးတွေကမူ ဒေါ်ညိုစိမ့်နေထိုင်ရာ တိုက်အောက်ထပ်မှာပင် အခန်းဖွဲ့ကာ နေကြသည်။ အားလုံး လေးယောက် ငါးယောက်လောက်တော့ ရှိမည်။ ချောယုစံ ဒီကို ရောက်ကာစအချိန်က အခြားအဆောင်သူတွေ လိုပဲ အဆောင်က နှစ်ယောက်ခန်းတစ်ခန်းမှာ ပဲခူးမှ ပြောင်းရွှေ့လာသော ပထမနှစ်ကျောင်းသူလေးတစ်ယောက်နှင့် အတူ နေထိုင်ခဲ့ရာ နှစ်လယ်လောက် အရောက်တွင်မှ ဆရာမအိမ်ပေါ်ကို ရောက်ရှိလာခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။ အဆောင်မှာက ပုံမှန် ညမနက် ထမင်းကျွေးတာမျိုးမရှိဘဲ အပြင်မှာသာ ကိုယ့်အစီအစဉ်နှင့်ကိုယ် ဝယ်စားရပေမယ့် ဆရာမ၏ အစ်ကိုဝမ်းကွဲတော်စပ်သူ အညာသား ဦးမင်းအာင်တို့မိသားစု ရောက်ရှိလာပြီးချိန်တွင် ကြက်သားအချိုအစပ် ဝက်သားပေါင်း ကုန်းဘောင်ကြော် ထမင်းပေါင်း ထမင်းကြော် ချိုချဉ်ကြော် အစိမ်းကြော် ငါးမြင်း ငါးကြင်း အမဲနှပ် ဘဲဥမဆလာ စသည့် ဟင်းလျာ အမယ်ကောင်းများကို အဆောင်သူကလေးများ အတွက်ဆိုပြီး သူတို့ကိုယ်တိုင် အဆောင်ရဲ့အောက်ထပ်မှာ ဆိုင်ခန်းသဘောမျိုး ဖွင့်လှစ်ကာ ကိုယ်တိုင်ချက်ပြုတ်ရောင်းချ ပေးလာသဖြင့် အပြင်မှာ ဝယ်စားသူဝယ်စား အဆောင်မှာနေရင်း နီးနီးနားနား သူတို့ဆိုင်မှ ထမင်းဟင်းလျာများကို လွယ်လင့်တကူ မှာယူစားသူစားနှင့် အဆောင်သူ လေးများ အတွက်လည်း စားရေးသောက်ရေးအတွက် ပိုမိုအဆင်ပြေ ချောမွေ့သွားသည်။ ဆရာမဒေါ်ညိုစိမ့်၏ စီးပွါးရေး အကွက်မြင်မှုပင်ဖြစ်ပြီး နွမ်းပါးသော အစ်ကိုမိသားစုကို ထောက်ပံ့ပေးရင်း တစ်ဖက်ကလည်း သူမအတွက် ပုံမှန်ဝင်ငွေ တိုးစေသည့် တစ်ချက်ခုတ်နှစ်ချက်ပြတ် အစီအစဉ်ပဲ ဖြစ်သည်။

ကုလားစိုးမြင့်မှာ ဦးမင်းအောင်တို့ ကြက်သားချက်ပြုတ်ရန်အတွက် အဆောင်ကို နေ့စဉ် ပုံမှန် ကြက်သားလာပို့နေကျ ဖောက်သည်ပင် ဖြစ်သည်။ ဒီအဆောင်တစ်ခုတည်းသာ မကဘဲ အခြား တက္ကသိုလ်အနီးနား ပတ်ဝန်းကျင်ရှိ အဆောင်တွေ ထမင်းဆိုင်တွေ စားသောက်ဆိုင်တွေ အထိပါ သူ့ကြက်သားတွေက တစ်နေ့တစ်နေ့ အသားပိဿာချိန် ရာနှင့်ချီပြီး အပတ်မလည်အောင် တင်သွင်း ရောင်းချပေးနေရသည်ဖြစ်ရာ တော်တော်လည်း အလုပ်ဖြစ်ပြီး လက်ဖျားငွေသီးသူ တစ်ယာက် ဖြစ်နေပေပြီ။ သူကိုယ်နှိုက်ကလည်း အပြောကောင်းပြီး လူရည်လည်သူ တစ်ယောက်ဖြစ်၍လည်း ဆရာမဒေါ်ညိုစိမ့်တို့လို တက္ကသိုလ်ဆရာမတွေ အထိပါ အရနှူးကာ တော်ကီတစ်ပေါက်နှင့် အပီချုပ်နိုင်ခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။ ချောယုစံကတော့ ကျောင်းတက်လိုက် အဆောင်ပြန်လာသည့်အခါ ချက်ပြုတ်ခန်းသွားပြီး ဆရာမဒေါ်ညိုစိမ့်အစ်ကို ဦမင်းအောင်တို့ မိသားစုထံ သွားရောက်လည်ပတ်ကာ ဟိုစပ်စပ်ဒီစပ်စပ် ဝိုင်းလုပ်ဝိုင်းကိုင်လိုက် သူ့ကလေးနှစ်ယောက်နှင့် စလိုက်နောက်လိုက် ကလေးတွေနှင့်ရောပြီး ခုန်ပေါက်ဆော့လိုက် လူကြီးတွေနှင့်လည်း ရောက်တတ်ရာရာ စကားပြောလိုက်နှင့် ဟေးလားဝါးလားနေတတ်သူ တစ်ယောက်ဖြစ်ရာ သူတို့မိသားစုကလည်း ချောယုစံကို အတော်ကလေး အရေးပေးဆက်ဆံပြီး ခင်ခင်မင်မင် တရင်းတနှီး ရှိနေကြတော့သည်။ ဦးမင်းအောင်က ပင်ကိုယ်ကပင်နှုတ်နည်းပြီး လူအေးတစ်ယောက်ဖြစ်ပေမယ့် သူ့မယားမခင်ရွှေကတော့ ဖျပ်ဖျပ်လတ်လတ် သွက်လက်ချက်ချာမှုရှိသူဖြစ်သည်။ လူတွေနှင့်လည်း ရောရောနှောနှော နေတတ်ထိုင်တတ်သည်။ သူမအသက်က ၃၀ ကျော် ၃၅ နှစ်ဝန်းကျင်လောက်လောက်ပဲ ရှိသေးပြီး လူကသာနွမ်းပါးပေမယ့် သူမရုပ်ရည်နှင့် ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက် အလှကတော့ ကလေးနှစ်ယောက်ရတာတောင်မှ နဂိုနေအတိုင်းမပျက်ယွင်းဘဲ တင်းတင်းရင်းရင်း ဖြိုးဖြိုးအိအိ ရှိတုန်းပင်ဖြစ်သည်။ အသားခပ်လတ်လတ် နှာတန်ပေါ်ပြီး ပါးအို့ဖောင်းကလေးနှင့်မခင်ရွှေမှာ အဖေဗမာ မိခင်ဖက်က ရှမ်းတရုတ်သွေးပါသူပီပီ သူမအသားအရေ က ဖအေဖက်နွှယ်ပြီး ဘဝကြမ်းကြမ်း ရုန်းကန်ခဲ့ရသူ ဖြစ်၍လည်း နေပူခံအသားအရောင်က အညာသူကလေးလို ညိုတိုတိုကလေး ဖြစ်နေသည့်တိုင် သူမရဲ့ရုပ်ရည်သွင်ပြင်နှင့် ခန္ဓာကိုယ်အလှကတော့ဖြင့် သီပေါသူ မိခင်ရဲ့အမွေကို အပြည့်အဝ ရရှိထားသည့် အလား ရွှေရင်ခပ်ဖြိုးဖြိုး တင်ပဆုံအိုးကြီးနှစ်ဖက်က အဆီတစ်ထပ်အသားတစ်ထပ် တင်းရင်းကော့ထွား လုံးဝိုင်းလျက် ရှိကာ သူမခင်ပွန်း ဦးမင်းအောင်ပင်လျှင် ဒီတောင်ကို ဖြိုနိုင်ပါရဲ့လားလို့ စဉ်းစားချင်စရာကြီး ဖြစ်နေပါတော့သည်။ အလုပ်လုပ်ရာမှာလည်း ခင်ပွန်းလင်ဖြစ်သူနှင့် အညာမှခေါ်လာသော သူမအစ်မရဲ့သား ၁၄ ၅ နှစ်အရွယ် တူတော်မောင်တစ်ယောက် ဒီနှစ်ယောက်ကသာ ဒိုင်ခံလုပ်ရလေ့ရှိပြီး မခင်ရွှေကတော့ လျှပ်စစ်ပေါင်းအိုးနှင့်ထမင်းချက် ရေနွေးအိုးတည် ပန်းကန်ခွက်ယောက်ဆေး ကြက်သွန်နွှာ ငြုပ်သီးထောင်း ဟင်းအနှစ်လုပ်မည့် ငြုပ်ကြက်သွန်တွေ ဆီသတ် စားသောက်သူလာလျှင် ထမင်းဝိုင်းပြင် ဟင်းတွေချပေး စသည့် ပေါ့ပေါ့ပါးပါးအလုပ်တွေ လောက်သာ ဝိုင်းကူလုပ်ကာ များသောအားဖြင့် ချောယုစံတို့လို ကျောင်းသူချာတိတ်မကလေးတွေနှင့် ထမင်းဝိုင်းမှာ ခေါင်းချင်းဆိုင် တီးတိုးသဖန်းပိုးထိုးရင်း စကားဖောင်ဖွဲ့ နေသည်ကသာ များလေသည်။

ကုလားစိုးမြင့် ရောက်လာလျှင် တော့ မခင်ရွှေတစ်ယောက် ပြာပြာသလဲနှင့် ဆီးကြိုကာ ကြက်သားထည့်ထားသည့် ဒယ်အိုးကြီးတွေ ကားပေါ်ကနေ ဝိုင်းသယ် ဝိုင်းချ လုပ်၍ ကြက်တစ်ကောင်ချင်း အလေးမှန်မမှန် ချိန်တွယ်တာတွေ အသားဖိုးတွက်ချက် ဈေးညှိတာတွေ ငွေစာရင်း ရှင်းတာတွေ လုပ်ပြီး စိုးမြင့်ကိုပါ အကူခေါ်ကာ ကြက်သားရင်ဘုံသား ပေါင်သား လည်ပင်းရိုး ကလီစာ အတောင်ပံ စသည်ဖြင့် အိုးဝင်အဆင့်အထိ ရောက်အောင် တသီးတစ်ခြားစီ ခုတ်ထစ်ဖြတ်တောက်၍ နှစ်ယောက်သား စကားတပြောပြော လေပေးတဖြောင့်ဖြောင့်နှင့် အရောတဝင် ရှိနေတာကို တွေ့ရတတ်ပါသည်။ စိုးမြင့်က တခြားနေရာတွေကို အသားလိုသလောက် ကားပေါ်ကနေ ချပေးသွားရုံသာ ရှိပေမယ့် မခင်ရွှေတို့ဆိုင်အတွက်ကျတော့ ဘာကြောင့်ရယ် မသိ။ သူကိုယ်တိုင် စိတ်ပါလက်ပါ စေတနာဗရပွနှင့် အသားတုံးတစ်လှီးဖြတ်တာတွေ ရေဆေးတာတွေကအစ အချိန်ရလျှင်ရသလို အမြဲ ဝိုင်းကူ ဆောင်ရွက်ပေးသွားလေ့ရှိပါသည်။ စိုးမြင့်နှင့် သူမက အကြောအလွန်တည့်သည်။ လူရင်း အချင်းချင်းဆိုပြီး သူမတို့ဆိုင်အတွက် အသားတွေ ပိုပို ထည့်ပေးတတ်သလို ငွေအနည်းအကျဉ်း ကျန်တာကအစ သူဘာမှမပြော။ ကုလားစိုးမြင့်ကို သူတို့လင်မယား ပေးစရာကြွေးမြီတွေ အမြဲတမ်း ကျန်ရှိနေတတ် ပါသည်။ ဒါကလည်း ငွေစာရင်းကိုင်သူ သူမသာ အသေးစိပ် ပြောနိုင်သိနိုင်ပြီး ခင်ပွန်းဖြစ်သူ ကိုမင်းအောင်ကတော့ ငွေကြေးကိစ္စအဝဝကို သူ၏မယားဖြစ်သူကိုသာ အစစအရာရာ ယုံကြည်စိတ်ချစွာ လွှဲအပ်ထားပြီး အချက်အပြုတ် အကြော်အလှော်စသည့် မီးဖိုချောင် ရှိရာဖက်ကိုသာ အာရုံစူးစိုက်ပြီး ချွေးတစ်လုံးလုံးနှင့် အမြဲ အလုပ်ရှုပ်နေတတ်သူ ဖြစ်သည်။ တစ်နေ့ ချောယုစံ သူတို့ဖက်ကိုရောက်တော့ ကြက်ကုလားစိုးမြင့်နှင့် မခင်ရွှေတို့နှစ်ယောက် အတူတကွ ကြက်သားတွေချိန်တွယ်ကာ အသားခုတ်ဖို့ရန်အတွက် ပြင်ဆင်ရင်း အလုပ်မျ ားနေတာတွေ့ရသည်။ သူမယောက်ျားဦးမင်းအောင်ကတော့ ဆိုင်မှာ စားသောက်သူတွေ တော်တော်ကျနေတာမို့ သူ့တူတော်မောင်နှင့်အတူ မီးဖိုမှာအကြော် တစ်ပွဲပြီးတစ်ပွဲ ချက်ပြုတ်ကြော်လှော်ရင်း အလုပ်နှင့်လက်မပြတ်ဘဲ ရှိနေသည်။ ချောယုစံ ဆိုင်ကနေကွေ့ပတ်ကာ အနောက်ဖက်ကိုလျှောက်လာခဲ့ပြီး မခင်ရွှေတို့ အနားကို ရောက်လာပြီး … “အစ်မ ကျွန်မ ဘာဝိုင်းကူရမလဲ ” မခင်ရွှေ ရယ်ကျဲကျဲနှင့်ကြည့်ရင်း … “ရပါတယ် မိချောရဲ့ ဒီမှာ ကိုစိုးမြင့်လည်း ရှိနေတာပဲ ညီမလက်တွေ ပေကျံကုန်ပါ့မယ်” “အို အစ်မကလဲ တခြားလူတွေမှမဟုတ်တာ ဦးလည်း ဆိုင်မှာအလုပ်များနေတုန်း နည်းနည်းပါးပါးလုပ်စရာကိုင်စရာရှိတာ ဝိုင်းကူလုပ်ပေးရမှာပေါ့ ပေး ပေး အစ်မလက်ထဲကဟာပေး” ချောယုစံ ကြက်သားတွဲတွေ ဝိုင်းပြီး ကူသယ်ပေးရသည်။

မခင်ရွှေက စဉ်းနှီတုံးရှေ့မှာထိုင်ကာ ဓားတစ်လက်နှင့် ရင်အုံသားပေါင်သား ခွဲကာ အသာတုံးတွေခုတ်ထစ်နေတုန်း ကုလားစိုးမြင့်နှင့်သူမ ကြက်အကောင်လိုက်ဆွဲပြီး တစ်ဦးကိုတစ်ဦး လက်ဆင့်ကမ်း၍ မခင်ရွှေရဲ့နဘေးမှာ စုပုံနေရာချထားပေးကြသည်။ သယ်စရာကြက်တွေ ကုန်သွားတော့ စိုးမြင့်နှင့်သူမတို့နှစ်ယောက် မျက်နှာချင်းဆိုင် ထိုင်ပြီး သွက်သွက်လက်လက် ခုတ်ကြထစ်ကြ လှီးကြဖြတ်ကြနှင့် ချောယုစံရဲ့မျက်လုံးများက မခင်ရွှေထိုင်နေသော အောက်ဖက်ဆီ အမှတ်မထင် အကြည့်ရောက်သွားရာ ထမီတိုတိုဝတ်ကာ ခုံပုကလေးပေါ်မှာ အားပါးတရပေါင်နှစ်ဖက်ဖြဲကား၍ ထိုင်ရင်း ကြက်သားခုတ် နေသော မခင်ရွှေ၏ ပြဲဟဟကလေးဖြစ်နေသော ပေါင်နှစ်ဖက်အကြားမှ ထမီအောက်နားစကလေး လွတ်နေသည့် အဖြစ်ကို သေချာ မြင်တွေ့ လိုက်ရသည်။ သူမထိုင်နေရာက ချောယုစံနှင့်ဓားလွယ်ခုတ်ကျသောနေရာမှာရှိပြီး ကုလားစိုးမြင့်နှင့်ဆိုလျှင် အရှေ့တည့်တည့် မျက်နှာချင်းဆိုင်လို ဖြစ်နေတာမို့ ကုလားစိုးမြင့်ဖက်ကကြည့်လျှင် မြင်ကွင်းက ပိုရှင်းလောက်သည်ဟု သူမထင်သည်။ ထမီအောက်စက တစ်ထွာနီးနီး လောက် လွတ်နေတာမို့ သူမပေါင်ခွဆုံမှ ဘာအခုအခံမှမပါသော အမွေးနက်နက်များ စုပြုံပေါက်ရောက်နေသည့် ဆီးခုံမို့မို့ကြီးနှင့်တကွ သူမအင်္ဂါဇပ် (စောက်ပတ်) မျက်နှာပြင် တစ်ဝှမ်းလုံးကို ကွင်းကွင်းရှင်းရှင်းကြီး တွေ့မြင်ရမည်ဖြစ်သည်။ ချောယုစံဖက်က ကြည့်လျှင်တောင် အုံ့ဆိုင်းဆိုင်းဖြစ်နေသော မခင်ရွှေ၏ စောက်ပတ် အမွေး အမြှင်များနှင့်တကွ သူမစောက်ပတ်ခုလုံးကို ဝင်းကနဲလက်ကနဲ ပြိုးကနဲပြက်ကနဲ အသေအချာလှမ်းမြင်ရသည်ဖြစ်ရာ ကုလားစိုးမြင့်တစ်ယောက် အလုပ်ဖြောင့်ဖြောင့် မလုပ်နိုင်တော့ဘဲ မခင်ရွှေခါးအောက်ပိုင်း ပေါင်ခွဆုံရှိရာအရပ်ကိုပဲ သဲကြီးမဲကြီး ကွက်ကြည့်ကွက်ကြည့်လုပ်ရင်း သူ့ပေါင်ကြားဆီ မသိမသာ လက်တစ်ဖက်လျှိုနှိုက်၍ ပုဆိုးအောက်မှ ဖုဖောင်းနေသော သူ့လီးကြီးကို ပွတ်ပွတ်ဆွပေးနေတာကိုပါ ချောယုစံ ကောင်းကောင်း သတိထားလိုက်မိလေသည်။ မခင်ရွှေအနေနှင့် ကုလားစိုးမြင့်ကြည့်နိုင်အောင်လို့ပဲ သူမထမီအောက်စတမင်လွှတ်ကာ စောက်ပတ်ကိုပြပေးနေခြင်းလားလို့ ချောယုစံ စိတ်ထဲက တွေးမိသွားသည်။ မကြာပါ။ သူမထင်မြင်ချက် မှန်ကန်ကြောင်းတွေ့လိုက်ရပြီး ကုလားစိုးမြင့်လည်း ကြက်သားခုတ်ရင်း မခင်ရွှေရဲ့စောက်ပတ်ကို ဘယ်သူမှမသိအောင် အသာ ငုံ့ချောင်းကြည့်နေရာကနေ သူ့ပုဆိုးအောက်ပိုင်းကိုပါ ဒူးပေါ်ရောက်သည်အထိ လက်တစ်ဖက်နှင့် မသိမသာ ဆွဲလှန်တင်လိုက်ရာက သူကပါ မခင်ရွှေကို ပုဆိုးအောက်စလွှတ်ပြလိုက်ပြီး မခင်ရွှေလည်း မျက်နှာကလေး တစ်မျိုး ဖြစ်သွားကာ ကုလားလီးမဲမဲသဲသဲကြီးအား ဣန္ဒြေမရစွာနှင့် မျက်လုံးကြီးပြူးတူးပြဲတဲ စူးစူးရဲရဲ ငေးစိုက်ကြည့်နေပြီး နှစ်ယောက်သား တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် သူဟာကိုယ်ချောင်း ကိုယ့်ဟာသူကြည့်နှင့် ကျားနှင့်ဆင် လယ်ပြင်မှာ ပက်ပင်းတွေ့မိကြသလို လီးနှင့်စောက်ပတ် မိတ်ဆက်နေကြရင်း ဆရာကျကျ အထာကျလျက်ရှိနေကြတာ တွေ့ရလေပြီ။

ချောယုစံ သူတို့အနားမှာ ထိုင်ရာကနေ အသာထပြီး ဟိုဟာယူသလို ဒီဟာမသလို အလုပ်ဝိုင်းကူလုပ်ဟန်ပြုကာ အခြေအနေကို ဆက်လက်အကဲခတ်ကြည့်နေရာ မခင်ရွှေအောက်စလွတ်ပုံကိုရော ကုလားစိုးမြင့် သူမကို ပုဆိုးအောက်စလွှတ်ပြတာကိုပါ အတိအကျသိလိုက်ရသည့်အပြင် ပုဆိုးအောက်ကနေ တစ်ချောင်းလုံး အောက်ကို တွဲတွဲကြီးကျနေသည့်ကုလားလီးမဲမဲကြီးကိုပါ သူမကိုယ်တိုင် အသေအချာ ကြည့်မြင်ခွင့်ရလိုက်သည်။ ချောယုစံပါ သူ့လီးကို မသိမသာစိုက်ကြည့်နေကြောင်း သိရသဖြင့် ကြက်ကုလားစိုးမြင့်တစ်ယောက် ပိုကဲလာပြီး သူမဖက်ကိုပါ မြှားဦးလှည့်လာလေသည်။ ချောယုစံလည်း အခွင့်အရေးရတုန်း အနီးကပ်မြင်လိုက်ရသော သူ့လီးငပဲကြီးအားကြည့်၍ ကိုယ့်ဖာသာကိုယ် ဖီလင်ယူနေလိုက်သည်။ အသားခုတ်ထစ်ဖြတ်တောက်ပြီး၍ မီးဖိုခန်းသယ်ချိန်မှာ စိုးမြင့်က သူမအနားတမင်ကပ်လာပြီး မထိခလုတ်ထိခလုတ်လာလုပ်သည်။ ကြက်သားအိုး မနိုင့်တနိုင်နှင့်ကောက်မလိုက်သော ချောယုစံဖင်နောက်ကနေလာပြီး သူမဖင်အိအိနှစ်ဖက်အလယ်ကို သူ့ ကိုယ် အရှေ့ပိုင်းနှင့် တမင်မထိထိအောင် ဖိကပ်ကာ လီးနှင့် အရသာယူ လာရောက်ထောက်ထား လိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။ ရောက်ရာပေါက်ရာ စကားတွေလည်း လျှောက်ပြောနေသေးသည်။ ချောယုစံလည်း မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး သူနှင့် အလိုက်သင့် စကားပြန်ပြောရင်း သူ့လီးထိပ်ကြီးအနောက်ကနေ ထောက်ညှောင့်ပေးတာကို အသာပင် ငြိမ်ခံနေလိုက်ကာ အတွေ့အရသာကို ခံစားနေပေသည်။ လီးဒစ်ထိပ်ကြီး ဖင်အောက်ကနေလျိုဝင်ပြီး သူမအင်္ဂါဇပ်အဝနှင့် အစိထိပ်ကလေးကိုပင် လာရောက်ထောက်မိ၍ ချောယုစံ တော်တော်ကလေး အီဆိမ့်သွားသည်။ မခင်ရွှေ အနားရောက်လာတော့မှ ဘာမှမဖြစ်သည့်ပုံစံနှင့် လူချင်းခွာလိုက်ကြကာ လုပ်လက်စအလုပ်ကို ကောက်လုပ်ပေးလိုက်သည်။ ချောယုစံရဲ့မျက်လုံးမးကတော့ သူ့ခန္ဓာကိုယ် အရှေ့ပိုင်းဆီမှ ပုဆိုးအောက်ကနေ ထောင်ထ သလိုဖြစ်နေသော လီးချောင်းအရာကြီးကို မြင်ဖြစ်အောင်မြင်လိုက်မိပြီး သူမစောက်ဖုတ်မှ စောက်ရည်တွေ စစ်ကနဲ စိမ့်ထွက်သွားသည်။ ထိုနေ့မှစ၍ ချောယုစံလည်း မီးဖိုချောင်ဖက်ကို အရောက်အပေါက် ပိုများလာသလို သူတို့နှစ်ယောက်နှင့်ပိုတွဲမိလာပြီး အလုပ်တွေ ဝိုင်းကူစရာ ရှိလျှင် တက်တက်ကြွကြွ ဝိုင်းကူ၍လုပ်ပေးသည်။ စိုးမြင့်နှင့်လည်း တစ်စတစ်စပိုရင်းနှီးလာ၍ အလုပ်လုပ်ရင်း လူချင်း မကြာခဏ ထိမိခိုက်မိ ပွတ်မိထောက်မိ တာလောက်ကို လုံးဝဂရုမစိုက်တော့ဘဲ သူမကပင် သူနှင့် အသားချင်း တမင်မထိထိအောင် သူ့ရှေ့မှာ ဟန်ရေးတပြပြနှင့် ကုန်းချည်ကော့ချည် မရိုးမရွဖြစ်အောင်လုပ်ကာ မသိမသာ အထာပေးတတ်လာလေသည်။

ချောယုစံရဲ့ ဖင်အိုးကြီးနှစ်ဖက်မှာလည်း သူမကြာခဏ ခိုးစားနေရသည့် ဆရာမဒေါ်ညိုစိမ့်နှင့် လက်ရှိ သူခိုးစားဖို့ပြင်ဆင်နေသော လင်ရှိမယား မခင်ရွှေတို့ရဲ့ တစ်တုံးတစ်ခဲ အိုးကြီးများကဲ့သို့ပင် အဆီအသားပြည့်ပြည့်ဝဝရှိလှပြီး တော်ရုံဖြိုလို့ ကုန်နိုင်ဖွယ် မရှိသည့် စစ်ကိုင်းအိုး ကြီးများ ဖြစ်ကြပေရာ သူ့လိုထောင်းလမောင်းကြေအောင် အပီဆွဲနိုင် သူတွေနှင့်မှ လိုက်ဖက်ညီနိုင်မည်ဖြစ်ကြောင်း ကုလားစိုးမြင့်တစ်ယောက် အခြေအနေကို ကောင်းကောင်းသဘောပေါက် နေပါသည်။ ကောင်မလေးက သူဆွဲခေါ်ရာလိုက်ပါမည့် မိန်းကလေးတစ်ယောက်မှန်း စိုးမြင့်လည်း မသိမဟုတ် သိသည်ပင်။ အခြေအနေအရ ဆရာမဒေါ်ညိုစိမ့်နှင့် ဦးမင်းအောင်ရဲ့မယားချောလေး မခင်ရွှေတို့ကဲ့သို့ ဒီပတ်ဝန်းကျင်မှာ သူလုပ်စရာကိုင်စရာ ရှုပ်ပွေစရာ တိုးလို့တန်းလန်း ကိစ္စဝိစ္စတွေ အမျှင်တန်းလျက် ရှိသေး တာကြောင့် အသာမျှောပေးထားခြင်းဖြစ်ပြီး အချိန်ကျရောက် လာလျှင်တော့ မဆိုင်းမတွ ဆွဲစားရမည်ဟုလည်း စိုးမြင့် စိတ်ထဲက အသေအချာ တေးမှတ်ထားလိုက်မိပါသည်။ ကုလားစိုးမြင့်နှင့်မခင်ရွှေတို့ကတော့ ထိုနေ့နောက်ပိုင်းတွင် ပိုပြီးတော့များ အဆင့်တက် လာသလိုပင် ထင်ရသည်။ လူကွယ်ရာမှာ နှစ်ယောက်သား ခန္ဓာကိုယ်ချင်းကပ်ကပ်ပြီး စကားတွတ်ထိုး ပြောလာကြတာ မကြာခဏဆိုသလို ချောယုစံ တွေ့ရသည်။ သူမယောက်ျား ဦးမင်းအောင်ရော အခြား အဆောင်သူတွေပါ ဘယ်သူတစ်ဦးတစ်ယောက်ကမှ သူမကဲ့သို့ ရိပ်စားမိခြင်း မရှိခဲ့ကြပါ။ တစ်ညနေတော့ ဦးမင်းအောင် ဟင်းချက်ပစ္စည်းများ ဝယ်ယူဖို့ အပြင်ထွက် သွားတုန်း ကုလားစိုးမြင့် ဆိုင်ကယ်တစ်စီးနှင့်ရောက်လာပြီး မခင်ရွှေနှင့် စကားအတန်ကြာ ပြောဆိုနေကြကာ ချောယုစံ သူတို့အနားကို လျှောက်လာတာတွေ့တာနှင့် မခင်ရွှေက သူမကို လက်ကုပ်ခေါ်ပြီး … “မိချောလေး … မမရွှေကို ခဏလေး အပြင်ကစောင့်ပြီး မင်းဦးလေး ရောက်လာရင် အသံပေးလိုက်နော် … အစ်မတို့ ဒီမှာ ငွေလက်ခံ စာရင်းလေး နည်းနည်း ကွာနေတာနဲ့ ကိုစိုးမြင့်နဲ့အစ်မ စာရင်း တစ်ချက်လောက် ပြန်ကိုက်ကြည့်မလို့ … မင်း ဦးလေးမသိအောင် လုပ်ရမှာ တော်နေကြာ သူက ဘူမသိကိုးမသိနဲ့ အပိုတွေအဓွန့်တက်ပြီး မေးလားမြန်းလားနဲ့ …စောက်အရစ်တွေ ရှည်နေဦးမယ်” “ဟုတ် အစ်မရွှေ လုပ်စရာရှိလုပ်လေ ဒါနဲ့ ကလေးတွေကရော ” “အကြီးမ သူ့အဖေနဲ့ ပါသွားတယ် အငယ်ကောင်ကတော့ သူ့အစ်ကို ငဖြိုးနဲ့ မုန်းစားထွက်သွားကြလေရဲ့ တော်ရုံနဲ့တော့ ပြန်လာဦးမှာ မဟုတ်ဘူး ” “ကိစ္စမရှိပါဘူး ကျွန်မလည်း ပျင်းပျင်းနဲ့ လိုင်းပေါ် ခဏတက်ကြည့်လိုက်ဦးမယ် အိမ်ထဲမှာ ပူအိုက်လွန်းလို့ အစ်မရွှေရဲ့” “အေး အေးဟေ့ ငါပြောတာတော့ မမေ့နဲ့ ဟိုလူ့အရိပ်အခြည်လည်း ကြည့်ပေးဦး နင်က ဒီနေရာ အားကိုးရလို့ပြောတာ ကောင်မရဲ့” “စိတ်ချ အစ်မရွှေ … လာတာနဲ့ ချော ဒီကနေ ရွှီကနဲ လေကလေး ချွန်လိုက်မယ် … အေးအေးဆေးဆေး တစ်ရေးသာအိပ်ပစ်လိုက် ရတယ် ဟီး ဟီး … ဟီး” “တယ် ဒီဟာမလေး … ငါ စဉ်းနှီတုံးနဲ့ ကောက်ထု ပလိုက်ရ ဟွင်းး ” ချောယုစံ ဇက်ကလေးပုပြီး တဟီးဟီးရယ်၍ အနီးက ဝါးကွပ်ပျစ် ကလေးပေါ် တက်လှဲလိုက်သည်။ မခင်ရွှေလည်း သူမကို စိတ်မချသလို အတန်တန်မှာကြားပြီး ကုလားစိုးမြင့် လက်မောင်း တစ်ဖက်အား ကိုင်ဆွဲ၍ အိမ်ထဲကို လှမ်းဝင်သွားရာ ကုလားစိုးမြင့်လည်း ချောယုစံ ရှိရာဖက်ကို အဓိပ္ပါယ်ပါပါ တစ်ချက်ကြည့် လိုက်ပြီးနောက် မခင်ရွှေရဲ့အနောက်ကနေ စောင်းငမ်းစောင်းငမ်းနှင့် လိုက်ပါသွားလေသည်။ ချောယုစံ အခြေအနေကို နားလည်လိုက်ပါသည်။

မခင်ရွှေရဲ့မူပျက်နေပုံနှင့် ကုလားစိုးမြင့် အလောသုံးဆယ်နိုင်နေပုံ ကိုကြည့်ရင်း သူတို့နှစ်ယောက်သား အတွင်းရေးကိစ္စ လျှို့ဝှက်ချက် တစ်ခုခုတော့ရှိနေပြီ ဟု သူမ အသေအချာကြီး ခန့်မှန်းမိလိုက်သည်။ ကုလားစိုးမြင့်ရဲ့ သူမကိုကြည့်လိုက်သော အကြည့်ကလည်း တစ်စုံတစ်ရာသော အဓိပ္ပါယ်ကို ဖော်ပြနေသည်ပဲ မဟုတ်လား။ မခင်ရွှေ သူမကို အခန်းစောင့်ခိုင်းပုံထောက်၍ ဘယ်နည်းနှင့်မှ သူမအထင်မမှားနိုင်ကြောင်း ချောယုစံ တွက်ဆမိသွားပြီ။ ဧကန္တတော့ နှစ်ယောက်သား ဟိုဟာပြုဖို့ အိပ်ခန်းထဲကို ဝင်ကြတာပဲဖြစ်ရမည်။ လင်ဖြစ်သူဦးမင်းအောင်မရှိခိုက်မို့ မခင်ရွှေလည်း ရေငတ်တုန်း ရေတွင်းထဲကျရသည့်နှယ် ဖြစ်နေပေလိမ့်မည်။ နေနှင့်ဦးပေါ့ လို့ ချောယုစံ စိတ်ထဲတွေးရင်း အပြင်ကနေပဲ အချိန်အခါကောင်းကို စောင့်၍သာ နေရတော့သည်။ ဖုန်းဖွင့်ပြီး ဘရောင့်ဇာထဲကနေ အိပ်ခ်စ် ဗွီဒီယို ဒေါ့ကွန်း ဆိုတာ ရိုက်ထည့်လိုက်ပြီး အမေရိကန်ပွန်း ရုပ်ရှင်တွေ လိုက်လံ စပ်စုမြည်းကြည့်ကာ အချိန်ဖြုန်းနေလိုက်သည်။ အပြာမူဗီဖိုင်တွေက ချောယုစံတို့လို ကျောင်းသူလေးတွေ အမြဲတမ်းလိုလို အပျင်းပြေကြည့်လေ့ရှိကြပြီး တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက်လည်း ဖုန်း အပလီကေးရှင်းကနေ ရှယ်ကာ ဘယ်သူမှမမြင်အောင် အသေအချာ သော့ခတ် သိမ်းဆည်းထားလေ့ ရှိတတ်ကြသည်။ သူတို့ မိန်းကလေးတိုင်းလိုလိုရဲ့ ဟန်းဆက်တွေ ထဲမှာ အပြာမူဗီဖိုင်တွေ တစ်ဦးဦးလျှင် ရာနှင့်ချီ၍ရှိတတ်ကြပြီး လူကွယ်ရာ တစ်ယောက်တည်း ရှိသည့်အခါမျိုးမှာ ဤနည်းနှင့်ပင် မိမိတို့ရဲ့ရမ္မက်အာသာကို ကြံဖန် ဖြေဖျောက်ကြလေ့ရှိပါသည်။ ချောယုစံမှာလည်း ယူအက်စ်အေ ရုရှ တရုတ် ဂျပန် အိန္ဒိယ ထိုင်း ဖိလစ်ပိုင် ကမ္ဘောဒီးယား စသည့် အပြာမူဗီဖိုင်တွေ အများကြီးမှ တကယ့်ကို အများကြီးပါပေ။ ဒါနှင့်တောင် အားမရသေးဘဲ အွန်လိုင်းကနေ ယခုလိုပဲ အသစ်အဆန်း ထွက်သမျှ movie တွေ လိုက်လိုက်ရှာကြည့်ရတာလည်း အမောပင်။ ဗွီဒီယိုတွေကြည့်ရာက အာရုံကြောတွေ နိုးကြားလာခဲ့ပြီးနောက် ဖုန်းထဲကနာရီကိုကြည့်လိုက်ရာ အချိန် နှစ်ဆယ့်ငါးမိနစ်လောက် ကြာသွားတာကို သတိထားမိပြီး ထိုင်ရာကနေအသာထ၍ သူတို့နှစ်ယောက်ဝင်သွားသည့် အိမ်ဖက်ကို အသာခြေဖော့ လျှောက်လာ ခဲ့ကာ အိမ်ရှေ့ကနေမတက်ဘဲ အိမ်အနောက်ဖက်ကို ပတ်လာပြီး မှန်ပြတင်းများတပ်ဆင်ထားသည့် အိပ်ခန်းတွေဖက်ကို အသာ လှည့်ထွက်လာခဲ့လိုက်ပါသည်။

ပထမတွေ့ရသည့် အခန်းတစ်ခုကို ကျော်လွန်လာပြီး ဒုတိယမြောက် အိပ်ခန်းဖက်ကိုရောက်တော့ သူမထင်သည့်အတိုင်း အခန်းထဲကနေ မသင်္ကာစရာ အသံဗလံများကို စတင်ကြားနေရပြီ။ သူမအရပ်နှင့် အနေတော်ပဲဖြစ်ပြီး ခြေဖျားထောက်ကြည့်စရာပင် မလိုဘဲ အလင်းရောင်ဝင်ရုံဖွင့်ထားသည့် မဟတဟကလေးရှိသော ပြတင်းတံခါးချပ်ကို အသာလက်ကလေးနှင့် အသံမကြားအောင် အနည်းငယ်ဆွဲဟကြည့်လိုက်ကာ နဘေးကနေ ခါးကလေးကိုငုံ့ကိုင်းပြီး တိတ်တိတ်ကလေး အခန်းထဲကို ခိုးချောင်းကြည့်လိုက်တော့ ကောင်းခန်းရောက်နေပြီဖြစ်သည့် သူတို့နှစ်ယောက်ကို အခန့်သင့်ပင် တွေ့မြင်လိုက်ရပေပြီ။ “ကုလားစိုးမြင့်နှင့် မခင်ရွှေမှာ သူမထင်သည့်အတိုင်းပင် နှစ်ယောက်သား ကုတင်တစ်လုံးပေါ်မှာ ရင်ချင်းအပ်ကာ ထပ်မှောက်အိပ်လျက်သား ရှိနေကြလေသည်။” မခင်ရွှေရဲ့ ကိုယ်အပေါ်ပိုင်းမှာ အဝတ်အစားတွေ ဖယိုဖရဲဖြစ်ကာ နို့ကြီးနှစ်ဖက်က မလုံမလဲပြူတစ်ထွက်နေသလို ကုတင်ထက်မှာ အောက်ကနေ ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို ဒူးထောင်ပေါင်ကားလုပ်ပြီး ပက်လက် ကားရယားကြီး ဖြစ်လျက်ရှိနေသော သူမကိုယ်ပေါ်ကို အပေါ်စီးမှတက်ခွ၍ သူမရဲ့နို့အုံအိအိနှစ်မြွှာကို လက်နှစ်ဖက်နှင့် အပြတ်ချေနယ်စို့ပေးနေသည့် ကုလားစိုးမြင့် တစ်ယောက်လည်း တော်တော်လေးကို ဇိမ်တွေ့နေဟန်တူသည်။ မခင်ရေ့ွှရော သူပါ ကိုယ်အောက်ပိုင်းမှာ ဘာအဝတ်အစား တစ်စုံတစ်ရာမှ ကပ်ခြင်း မရှိတော့ဘဲ မိမွေးတိုင်းဖမွေးတိုင်း ဖင်ပြောင်ကြီး အရှင်းသားနှင့် ဖြစ်နေကြသည်။ ကုလားဖင် မဲမဲသဲသဲကြီးရဲ့အောက်မှ မခင်ရွှေရဲ့ ပေါင်တန်ကြီးနှစ်ဖက်က စင်းလုံးချော ဖြောင့်စင်းသွယ်တန်း ချောမွတ်လျက်ရှိကြပြီး ဘေးနှစ်ဖက်ကို ပြဲပြဲကြီးကားလျက်ရှိနေရာ သူမရဲ့ဖြဲကား ထားသော ပေါင်နှစ်ဖက်ရဲ့အကြားမှာ ကုလားစိုးမြင့်တစ်ယောက် နေသားတကျ ဝင်ရောက်မှောက်အိပ်ပြီး သူ့လီးချောင်း ရှည်လမျောကြီးကို မခင်ရွှေရဲ့ပေါင်ခွဆုံရှိ စောက်ပတ်ထဲသို့ အလိုက်သင့်ထည့်သွင်း၍ သူ့ဖင်မဲပြောင်ပြောင်နှစ်ဖက်ကို လှုပ်လှုပ်လှုပ်လှုပ်လုပ်ပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်း နှဲ့ကာနှဲ့ကာနှင့် မျှောလိုး ချော့လိုးကလေး လိုးပေးနေပုံ ရလေသည်။ “အ အား ရှီး အီး အိ ဟီး အ အင့် အိ အိ အင်းး” “အ ကြပ် ကြပ်တယ် ကို ကို စိုးမြင့်ရာ နည်း နည်း လျှော့ လျှော့ ပါဦး မ ရွှေ အ ခံ ရ ခက်လိုက်တာ နော် ဟင်း ဟင်း ” မခင်ရွှေ၏ နှုတ်မှထွက်ပေါ်လာသော တိုးညင်းသော ညည်းတွား ပြောဆိုသံကလေးကို ချောယုစံ ကြားဖြစ်အောင် ကြားမိလိုက်သေးသည်။ ဟုတ်သားပဲ။

ဒီလူကြီးကလည်း သူ့လီးကြီး တကယ်ကြီးကြောင်းကို ချောယုစံ မျက်မြင်ကိုယ်တွေ့ဖြစ်၍ ယုံသည်။ ဆရာမဒေါ်ညိုစိမ့်ကဲ့သို့ သူနှင့် အမြဲတစေ တွေ့ဆုံချစ်ပွဲဝင်နေသူတောင်မှ တစ်ခါတစ်ခါ လန့်လန့်အော်မိသည့်လီးပဲလေ။ တစ်သက်လုံး လင်ဖြစ်သူရဲ့ လူစဉ်မမီသည့် လီးဖလံကလေး လောက်နှင့်သာ စခန်းသွားခဲ့ရသူပီပီ မခင်ရွှေ ညည်းမိမည်ဆိုရင်လည်း သူမကို အပြစ်မပြောသာပါချေ။ နည်းနည်းပါးပါး သက်ညှာဖို့တော့ ကောင်းသည်ဟု ချောယုစံတွေးပြီး နှာခေါင်းလေးရှုံ့လိုက်မိသေးသည်။ “လျှော့ပါတယ် မရွှေရဲ့ ကျွန်တော် အတင်းဖိမလိုးပါဘူး ဖြေးဖြေးချင်း ထည့်လိုးပေးတာပဲ မရွှေစောက်ပတ်ကိုက အပေါက်ကလေး ကျဉ်းလွန်းလို့နေမှာပါ ဟင်းဟင်းဟင်း အပျိုစောက်ပတ်လေးအတိုင်းပဲ မရွှေ နာရင် နည်းနည်းဖြစ်ဖြစ် အောင့်ခံပေါ့” စိုးမြင့်ပြောပြီး သူ့ဖင်ကို ပြန်ကြွကာ လီးဆွဲနှုတ်လိုက်သည်။ လီးကြီးက ဘယ်အချိန်ကတည်းက စိမ်လိုးနေသည်မသိ။ လရည်နှင့် စောက်ရည်များ ရွှဲနစ်ပေကျံကာ အရည်စက်လက်နှင့် တွဲလောင်းကြီးဖြစ်လျက် တလှုပ်လှုပ်ရှိနေတာကို တွေ့ရသည်။ “ရော့ မရေ့ွှ လီး ပြန်စုပ်ပေးဦး ကျွန်တော် မရွှေစောက်ပတ်ကို စောက်ရည်ထွက်အောင် မွှေပေးမယ် ဒါမှ လီးဝင်ရင် မနာပဲနေမှာ” “သဘောပါပဲတဲ့ ရှင် ” စိုးမြင့် သူမကိုယ်အပေါ်ဖက်ကို ရွှေ့ပြီး မခင်ရွှေကို သူ့လီးကြီးထိုးပေးလိုက်ရာ မခင်ရွှေလည်း စိတ်လိုလက်ရပင် လဒစ်သားရေ ပြဲလန်၍ နေသော သူ့ကုလားလီးဒစ်ကြီးဆွဲယူပြီး သူမပါးစပ်ထဲ အငမ်းမရ ထည့်စုပ်ကာ လျှာနှင့်ဒစ်ပတ် လည်ကို လိုက်လံ ယက်သပ်ပေး နေတော့သည်။ ကုလားဒစ်ကြီးမှာ သူမပါးစပ်ထဲမှာ အပြည့်ဖြစ်နေ၍ မခင်ရွှေ၏ ပါးစုံ့ကြီးနှစ်ဖက်ပင် ဖောင်းကားတက်လာသလို ထင်ရပြီး လီးတစ်ချောင်းလုံး မဝင်ဝင်အောင် ဆွဲဆွဲစုပ်ပေးရာ ရှည်လျားသောလီးကြီး၏ လဒစ်ထိပ်ဖူူးကြီးက အာခေါင်ကိုပင် ထောက်မိသွားသည်။ စိုးမြင့် ကိုယ်ကိုတစ်ပတ်လှည့်ပြီး (စစ်စတီနိုင်းလုပ်ကာ) သူမပေါင်ခွကြားဆီ မျက်နှာအပ်၍ မှောက်အိပ်ချလိုက်ပြီး ပေါင်ခွကြားရှိ ဖောင်းကြွမို့မောက်နေသော မခင်ရွှေ၏ စောက်မွေးထူပြောလှသည့် စောက်ပတ် ခုံးမောက်မောက်ကြီး ကို အားပါးတရ ပါးစပ်နှင့် ကုန်းမှုတ်ပေးသည်။ စောက်ပတ်တစ်ပြင်လုံး ရော အကွဲကြောင်း အထက်အောက် စောက်ခေါင်းအတွင်းထဲပါ မကျန် လျှာနှင့်ရစ်ဝိုက် ယက်သပ်ကာ လျှာကတော့ချွန်လိပ်၍ စောက်ခေါင်းထဲ သွင်းလိုက်ထုတ်လိုက်နှင့် လျှာကစားပြီး အပီအပြင် လိုးသွင်းပေးသည်။ မခင်ရွှေလည်း တစ်ဖက်က ကုလားလီးကို အရသာခံ စုပ်ပေးရင်း သူ့အနှူးအဆွများကြောင့် သူမစောက်ပတ်တစ်ဝိုက်မှာ နောက်ထပ်တစ်ကြိမ် အရည်များ ရွှဲအိုင်ကျဆင်း လာပြီ ဖြစ်သည်။

ဒီမြင်ကွင်းကြောင့် ချောယုစံမျက်လုံးကလေးများ ပုစွန်မျက်လုံးကဲ့သို့ ပြူးကျယ်သွားရကာ သူမရင်ထဲက ကာမစိတ်ရိုင်းတွေ ဖျင်းကနဲ ထကြွလာရသလို ဖြစ်သွားသည်။ ဒီပုံစံမျိုးကမှ ယောက်ျားနှင့်မိန်းမ လိုးတာထက်ကိုပိုပြီး သူမရဲ့ကာမစိတ်ဆန္ဒကို တစ်ဟုန်ထိုး နိုးကြွဖြစ်ပေါ်စေနိုင်စွမ်း ရှိသည်ဟု သူမထင်သည်။ သူသူကိုယ်ကိုယ် ယောက်ျားမိန်းမ လိုးကြတာတွေက သူမအဖို့ သိပ်ဆန်းကြယ်သောအရာမဟုတ် လို့ ချောယုစံ ယူဆသည်။ အောကားတွေ အမြဲတမ်း စွဲစွဲလမ်းလမ်း ကြည့်ကြည့်နေမိလို့လားတော့ မသိပါ။ သာမန် လှေကြီးထိုး ပက်လက်မှောက်ခုံ လိုးတာမျိုးလောက်ကို ချောယုစံ သွေးမတိုးပါ။ ကိုယ်တိုင်ကသာ အတွေ့အကြုံမယ်မယ်ရရမရှိ၍ ကာမစည်းစိမ်ကို ဘယ်လိုဘယ်ပုံ ခံစားလျှင်ကောင်းမည်ဆိုတာ မသိသော်လည်း မြီးကောင်ပေါက်တို့၏ အသစ်အဆန်းကိုမှ တပ်မက်လေ့ရှိသည့် ဗီဇသဘာဝအရ ရိုးရိုးလုပ်တာထက် ဆန်းဆန်းပြားပြား အမြင်ဆန်းအောင် လုပ်တာတွေကိုမှ စိတ်ဝင်စားပြီး အကောင်းထင်မိသည်။ ရှင်းရှင်းပြောရလျှင် နည်းလမ်း အသစ် အဆန်းများထက် နည်းလမ်းအဟောင်းတွေက ကာမဆက်ဆံရာမှာ ဘယ်လောက်အသုံးကျကြောင်း ဘယ်မျှအထိ ကောင်းမွန်ကြောင်း သူမကိုယ်တိုင်လည်း လက်တွေ့ကျကျ နားလည်ခြင်းမရှိပါဘဲလျက် အမေကျော် ဒွေးတော်လွမ်းပြီး ကြည့်ကောင်းရုံ ရိုက်ကူးထားသော ဗွီဒီယိုကားထဲက မြင် ကွင်းမျိုးကိုသာ အစွဲအလမ်းလွန်နေခြင်းလည်း ဖြစ်သည်ဟု ဆိုရမည်။ကုလားစိုးမြင့်နှင့်မခင်ရွှေ အပြန်အလှန် လီးစုပ်အဖုတ်ယက်နေတာကို ကြည့််ရင်း တဏှာထကြွလာခဲ့သည့်အလျောက် ချောယုစံလည်း သူမပေါင်ခွကြားထဲကို ထမီအောက်လက်လျှိုကာ မသိမသာနှိုက်ပွတ်ပြီး ကိုယ့်ဖာသာ ရသေ့စိတ်ဖြေ လုပ်နေရသည်။ စိုးမြင့် မခင်ရွှေစောက်ဖုတ်ကို ယက်နေတာကိုက သူမကိုယ်တိုင် စောက်ဖုတ်အယက်ခံနေရသည့်အလား ဖီလင်တွေတက်လာပြီး စောက်ဖုတ်တရွရွ ဖြစ်လာရလေသည်။ နောက်တော့ နှစ်ယောက်သား မနေနိုင်မထိုင်နိုင်ဖြစ်လာကြဟန်နှင့် စိုးမြင့်လည်း အောက်ကိုပြန်ဆင်းပြီး မခင်ရွှေရဲ့ပေါင်တန်နှစ်ဖက်ကို ကိုင်မလိုက်ကာ ပေါင်ကြားထဲဆောင့်ကြောင့်ဝင်ထိုင်၍ သူ့လီးထိပ်ကြီးကို မခင်ရွှေရဲ့စောက်ဖုတ်လိုဏ်ခေါင်းအဝထဲသို့ ထည့်သွင်းကာ အပေါ်စီးကနေ အရှိန်ပြင်းပြင်းနှင့် ဗြုန်းကနဲဆောင့်ချလိုက်လေတော့သည်။ “စွပ် ဖွတ် ဇွပ် ” “အင့် အ မေ့ အ အိ အီး … အာ့ ကျွတ်ကျွတ် ကျွတ် ” မခင်ရွှေမျက်နှာကလေးရှုံ့မဲ့ပြီး ဖင်ကြီးကော့ကြွတက်သွားသည်။

စိုးမြင့်လည်း လီးဝင်ပြီဆိုတာနှင့် အသားကုန်ကျုံးလိုးလေပြီ။ တစ်ဝက်လောက်ဝင်သွားသော လီးကို ပြန်ချွတ် ပြန်ဆွဲထုတ်ပြီး နောက်ထပ် သူ့ဖင်ကိုဖိနှိမ့်ကာ ဆောင့်သွင်းလိုက်ပြန်သည်။ လီးက ခေါင်းဝင်ကိုယ်ဆန့်ဆိုသည့်အတိုင်း တစ်တစ်ကြပ်ကြပ် ဖြစ်နေသည့်ကြားကပင် မခင်ရွှေစောက်ခေါင်းထဲကို ခဏတာမျှ တွန့်လိပ်ခေါက်ကာ မဝင်ချင့်ဝင်ချင်ဖြစ်နေရာက သူမအခေါင်းပေါက်ကလေးထဲကို ဆောင့်ကြီးအောင့်ကြီးနှင့် ဗြွတ်ကနဲတိုးဝင်သွားရာ တဖြည်းဖြည်း အထဲပိုရောက်သွားသည်။ မခင်ရွှေလည်း သူမစိတ်ထဲက အလွန်အမင်းနာကျင်လိမ့်မည်ဟု တွေးထင်ထားခဲ့သော်လည်း ထင်သလောက် မနာကျင်လှဘဲ လီးကြီးဆို့ကြပ်ကြပ် ဖြစ်တာကလွဲ၍ သူမစောက်ပတ်ဆီမှ ပြည့်သိပ်ကြပ်နေသော ခံ စားမှုကို တသိမ့်သိမ့် တငြိမ့်ငြိမ့် ရရှိခံစားလိုက်ရသဖြင့် ဖီလင်အလွန်ရှိသွားပြီး ကုလားစိုးမြင့်ရဲ့ကျောပြင်ကို တင်းတင်းကြီးဖက်တွယ်ကာ နောက်ထပ် ရောက်လာမည့် ကာမအရသာကို ငံ့လင့်တကြီး မျှော်လင့်စောင့်စားလျက် ရှိနေပေတော့သည်။ စိုးမြင့်လည်း ရုတ်တရက် ထပ်မဆောင့်သေးဘဲ သူမနှုတ်ခမ်းကလေးဖိစုပ်လိုက်ရာ သူမကလည်း ပြန်လည်စုပ်နမ်းလာသည်။ နှုတ်ခမ်းစုတ်ပြီးနောက် သူမနို့အုံနှစ်ဖက်ကို လက်နှစ်ဖက်နှင့် အားရပါးရဖျစ်နယ်ပြီး လက်သူကြွယ်ထိပ်ခန့်ရှိမည့် အတန်ငယ် ကြီးမားသည့် သူမနို့သီးခဲကလေးနှစ်ခုကို တပြွတ်ပြွတ်စို့ပေးနေလိုက်ပြန်သည်။ ပြီးတော့မှ သူ့ဖင်ကိုပြန်ကြွပြီး နောက်ထပ် လေးငါးဆယ်ချက် ဖင်ကြီးမြှောက်ကာမြှောက်ကာနှင့် တရစပ် ဖိဖိပြီးလိုးချလိုက်ရာ လီးကြီးကမထင်မှတ်ဘဲ သူမစောက်ပတ်ထဲကို ရှောကနဲ ရှောကနဲ အရင်းထိတိုင် တစ်ဆုံးဆောင့်ဝင်သွားခဲ့ပြီး သားအိမ်ကိုပင် ဒုတ်ကနဲ ထိဆောင့်မိသွားသလိုဖြစ်သွားတော့သည်။ မခင်ရွှေလည်း သူမနှုတ်မှ မညည်းမိအောင် သတိကြီးကြီးထားနေသည့်ကြားက အင့်ကနဲအသံထွက်သွားပြီးနောက် ပါးစပ်ကိုအမြန်ပိတ်လိုက်ရပြီး ကိုစိုးမြင့်လိုးသမျှ အံတကြိတ်ကြိတ်နှင့် ခါးစည်းအလိုးခံနေလိုက်ရာ အချိန်နှင့်အမျှ လီးကြီးအရသာ တဖြည်းဖြည်း ပိုကောင်းလာသလိုခံစားရပြီး … “အ ကျွတ် ကျွတ် ဆောင့် အင့် ကို ကို စိုးမြင့် ဆောင့် ကြမ်းကြမ်းဆောင့် ရ ရတယ် ကျွန်မ ခံနိုင်တယ်” ပြောလိုက်၍ စိုးမြင့်လည်း အရှိန်မလျှော့တော့ဘဲ ခုနကထက်မောင်းတင်ပြီး ပိုပြီးအရှိန်ပြင်းပြင်းဆောင့်လိုးချလိုက်တော့သဖြင့် နှစ်ဦးသား အကောင်းပေါ်အကောင်းဆင့်ပြီး ကာမစည်းစ်မ်အတွေ့ကြီးတွေ့သွားရတော့သည်။ “အား ကောင်းလိုက်တာ မရွှေရာ မရွှေစောက်ဖုတ်ကြီး လိုးရတာ ဘာနဲ့မှမတူဘူး” “ဟင်း ပြောရော့မယ် ဒီကခံရတဲ့သူကဖြင့် အီဆိမ့်နေပြီ ” “ဘာလဲ မကောင်းဘူးလား ” “အို ကောင်းပါတယ် ကောင်းပါတယ်တဲ့ရှင် ရှင့်လီးကြီး ကြည့်တော့သာ ဘာမှမဟုတ်တာ တကတည်း အထဲမှာကို ပြည့်ကြပ်နေတာပဲ” “ကြပ်တော့ကောင်းတာပေါ့လို့ ကျွန်တော်လည်း အပျိုပါကင်ဖွင့်တယ်လို့တောင် စိတ်ထဲထင်နေတာ ” “အမယ် ကျွန်မက ကလေးနှစ်ယောက်တောင် ရပြီးပါပြီရှင် ရှင်လည်း သိသားနဲ့ လီးကြီးကိုက ကြီးလွန်းလို့ကြပ်တာ ဟွန်းး” “ကိုမင်းအောင် လီးရော မကြီးဘူးလား မရွှေရဲ့” “အို ရှင့်တစ်ဝက်လောက် ရှိမှာ သေးကသေး တိုကတိုနဲ့ ဟင့် ဟင့်ဟင့် ” မခင်ရွှေ မဲ့ရွဲ့ကာ ပြောလိုက်လေသည်။

သူမအပြောအရ လင်ဖြစ်သူ၏လီးကို အားမရနိုင်ကြောင်းပေါ်လွင်နေသည်။ သူမပြောပုံကလေးကြည့်ပြီး စိုးမြင့်လည်း ရမ္မက်ဇော ပိုထန်လာရကာ ရှိသမျှအားအင်အကုန်ထုတ်ပြီး သူမပေါင်တန်နှစ်ဖက်ကို အပေါ်ဖြဲလှန်၍ စောက်ပတ်တစ်ခုလုံး ပြဲလန်တော့မတတ် လီးကြီးကိုတစ်ဆုံးထည့်ပြီး အတင်းဖျစ်ညှစ်လိုးလေတော့ရာ မခင်ရွှေလည်း သူမတတ်နိုင်သလောက် အောက်ကနေ ဖင်ကြီးကော့ကော့ အလိုးခံပေးရင်း သူမစောက်ပတ်က စောက်ရည်တွေလည်း အတော်ကလေးရွှဲစိုလာရာက စောက်ပတ်တစ်ခုလုံးဆိမ့်ကျင်တက်ပြီး ပြီးလုပြီးခင် အခြေအနေကို ရောက်ရှိလာခဲ့ရပြီဖြစ်သည်။ စိုးမြင့်လည်း မနားတမ်းလိုးပေးနေသည်။ သူတို့နှစ်ယောက်ထံမှ လီးဝင်သံ စောက်ရည်လိုက်သံ လိုးဆောင့်နေသံများ တဘောက်ဘောက် တဘွပ်ဘွပ် တဇွပ်ဇွပ်နှင့် အဆက်မပြတ် ကြားရပြီးနောက် အချိန်ဆယ်မိနစ် ဆယ့်ငါးမိနစ်လောက်အကြာမှာပင် နှစ်ယောက်လုံး တဟင်းဟင်း အသက်ရှူသံများ ပြင်းလာကြကာ စိုးမြင့်ရောသူမရော ဒိန်းဒလိန်းနတ် အပူးခံနေရသူတွေလို တစ်ကိုယ်လုံး တဆတ်ဆတ် တု န်ခါလာကြပြီးနောက် ကုလားစိုးမြင့်လည်း သူ့လီးဒစ်ကြီး ထိပ်မှ သုက်ရည်များကို မခင်ရွှေစောက်ခေါင်းလေးထဲ တပြွတ်ပြွတ်ပန်းထည့်လိုက်သလို မခင်ရွှေကိုယ်တိုင်လည်း သူမစောက်ပတ်ဆီမှ တရွရွယားယံလာမှုဒဏ်ကို မခံမရပ်နိုင်အောင်ဖြစ်ကာ စောက်ခေါင်းထဲမှ စောက်ရည်များ တဗြစ်ဗြစ်ပန်းလွှတ်ထုတ်ရင်း နှစ်ယောက်သား လူးလွန့်ဖက်တွယ်ကာ ကိစ္စပြီးသွားကြလေသည်။ ချောယုစံတစ်ယောက် သူတို့လှုပ်ရှားမှုတွေ ငြိမ်သက်သွားသည်အထိ သူမလက်က ပေါင်ကြားထဲမှာ တလှုပ်လှုပ်တရွရွနှင့် မငြိမ်နိုင်သေးဘဲ ပေါင်ခွကြားရှိ သူမစောက်ပတ်ကလေးကို အမျိုးမျိုး ပွတ်သပ်နှိုက်ကလိဆွနေကာ ပြတင်းဝမှာ ကုန်းကုန်းကွကွ ချောင်းမြောင်းကြည့်ရှုနေရာက လူတွေမြင်မှာစိုးသည်နှင့် အသာကလေး ခြေကိုဖော့၍ ဆိုင်ခန်းရှိရာဖက်ကို အပြေးတစ်ပိုင်း ထွက်လာ ခဲ့လိုက်ပြီး အနီးရှိအိမ်သာထဲဝင်ကာ တံခါးချက်အသေအချာချ၍ ထမီကိုချွတ် အတွင်းခံပင်တီပါချွတ်ပြီး သူမစောက်ပတ်ကို သူမဖာသာ လက်ကလေးနှင့် တဆတ်ဆတ် ပွတ်နှိုက်လိုးပေးနေမိရင်း တဖြည်းဖြည်းအားပါပြီး လှုပ်ရှားမှုတွေ မြန်ဆန်လာရာကနေ အတန်ကြာ တော့မှ သက်ပြင်းတစ်ချက် ဟင်းကနဲချကာ လူလည်း ပျော့ကျသွားခဲ့ရလျက် ခေတ္တငြိမ်နေပြီး နောက်မှ အဝတ်အစားတွေ အသေအချာ ပြန်ဝတ်၍ အိမ်သာထဲက ဟန်မပျက် ထွက်လာခဲ့လေသည်။ ခုန သူမထိုင်ခဲ့သောနေရာမှာ အရုပ်ကြိုးပြတ်လှဲချလိုက်ရာက မိနစ် အနည်းငယ်ကြာတော့မှ အိ မ်ထဲကနှစ်ယောက်ကို အချက်ပေးသံပြုပြီး ခေါ်ထုတ်လိုက်ရာ အချိန်အနည်းငယ်အတွင်း သူတို့နှစ်ယောက်လည်း အိမ်ခန်းထဲကနေ ကျီးကြည့်ကြောင်ကြည့် မလုံမလဲ အမူအယာတွေနှင့် ဖိုသီဖတ်သီ ထွက်လာတာ တွေ့ရလေသည်။နောက်နေ့များမှာတော့ မခင်ရွှေ ကုလားစိုးမြင့်တို့နှစ်ယောက်နှင့် ချောယုစံ ပိုမိုပေါင်းဖက်မိသွားကြသည်။ သူတော်ချင်းချင်း သတင်းလွေ့လွေ့ ဆိုသလိုပင် ဝါသနာတူချင်း အကြောင်းသိအချင်းချင်း ပေါင်းဖက်တွေ့မိသွားကြခြင်းဖြစ်သည်။

ချောယုစံအနေနှင့် မခင်ရွှေကို ရိုက်စစ်စရာတောင်မလိုဘဲ သူတို့နှစ်ယောက်အဖြစ်ကို ဖွင့်ပြောရသည့်အခြေအနေကို ရောက်ခဲ့ပါသည်။ တစ်ရက်နှစ်ရက်အကြာမှာ ကုလားစိုးမြင့်တစ်ယောက် ညနေပိုင်း ဦးမင်းအောင်ဈေးဝယ်ထွက်ချိန် ဆိုင်ကိုပေါက်ချလာခဲ့ပြီး မခင်ရွှေရဲ့ခင်ပွန်း ဦးမင်းအောင်အလစ်မှာ နှစ်ယောက်သား တစ်နေ့ကအရှိန်နှင့် ထုံးစံအတိုင်း အိမ်ဝရံတာအကွယ်လေးမှာ မျက်နှာချင်းဆိုင် မတ်တပ်ရပ်လျက်သား ဖက်ကြနမ်းကြ နှုတ်ခမ်းချင်းစုပ် ကစ်ဆင်ဆွဲနေကြပြီး အချစ်နလန်ထကြပြန်ရာ အိမ်ထဲကို ရေဝင်သောက် သလိုနှင့် သူတို့နောက်ကနေ မယောင်မလည် လိုက်ဝင်လာသော ချောယုစံနှင့် ပက်ပင်း တိုးမိခဲ့ကြပြန်သည်။ ဖြစ်ချင်တော့ ကုလားစိုးမြင့်က မခင်ရွှေရဲ့နှုတ်ခမ်းကို သူ့နှုတ်ခမ်းနှင့်ဖိကပ်စုပ်နမ်းရင်း သူ့လက်တစ်ဖက်က သူမရင်သားဆိုင်အိအိ နှစ်မြွှာကို ဖျစ်လှိမ့်ချေပေးနေသလို ကျ န်လက်တစ်ဖက်ကလည်း သူမပေါင်ကြားထဲတိုးဝင်ကာ ပေါင်ခွဆုံရှိစောက်ပတ်ကို နှိုက်ကလိဆွပေးနေတာမို့ အချိန်ကောင်းကြီးပင်ဖြစ်သည် ဟုဆိုရမည်။ နှစ်ယောက်သား တိုးလို့တန်းလန်းနှင့် လူအမိခံလိုက်ရသဖြင့် ထူပူကာ ကြာင်အမ်းအမ်းဖြစ်သွားကြပြီး ချောယုစံက … “ကျွန်မ အားလုံး သိပါတယ် ဟိုတစ်နေ့ကလည်းသိ ခုလည်း မျက်မြင်ကိုယ်တွေ့ဖြစ်နေပြီ ရှင်တို့ နှစ်ယောက် နည်းနည်းပါးပါး ဆင်ခြင်ဖို့တော့ ကောင်းတယ် ဦးမင်းအောင်တွေ့တာနဲ့ မိုးမီးလောင်ပြီး အားလုံး ဒုက္ခရောက်သွားလိမ့်မယ် လိုအပ်လို့ နှစ်ယောက်တွေ့ချင်တဲ့အခါ ကျွန်မကိုပြောပါ ကျွန်မ အချိန်မရွေး ကူညီပေးမယ်” ချောယုစံ ဒဲ့ဒိုးကြီး ပြောချလိုက်ရာ မခင်ရွှေတယောက် မျက်နှာငယ်ကလေးနှင့် … “အေး ပါ ဟယ် မိချော ရယ် … အစ် မ မှား မှား ပါတယ် …ဘယ် ဘယ်သူ့ကိုမှ မ မ ပြော ပါနဲ့နော် မိချော အစ်မ ရှိကြီးခိုးပါရဲ့ကွယ် ဦးမင်းအောင် ကိုလည်း ယောင်လို့တောင် မပြောနဲ့ သူ ငါ့ကို ရိုက်သတ်လိမ့်မယ်” “မပြောပါဘူး စိတ်ချ ဒါပေမယ့် ဘေးပတ်ဝန်းကျင်ကိုတော့ ကြပ်ကြပ်သတိထားပေါ့ ကိုယ်က လွတ်လပ်တဲ့သူတစ်ယောက်မှ မဟုတ်တာ လူတွေမြင်ရင် ပြောစရာဖြစ်တယ်” ချောယုစံ ဆရာမကြီးလေသံနှင့်ပြောလိုက်သည်။ ကုလားစိုမြင့်လည်း သူမကိုမျက်နှာပူလို့လားမသိ သူ့မျက်နှာကို တစ်ဖက်လှည့်ကာ နေလေသည်။ သဘော တူညီမှုရပြီးဖြစ်၍ ချောယုစံလည်း အပြင်ကနေပြီး သူတို့နှစ်ယောက် ဒိတ်လုပ်တာကို အပေါက်ဝကစောင့်ပေးရသည်။

ကိစ္စဝိစ္စပြီးမှ အပြင်ပြန်ထွက်လာကြရာ မခင်ရွှေမှာ လမ်းလျှောက်ရာမှာ ပေါင်နှစ်ဖက်ကွတတနှင့် ထော့နင်းထော့နင်းပင်ဖြစ်နေတာ တွေ့ရလေသည်။ နောက်ပိုင်း သူတို့နှစ်ယောက် လူကွယ်ရာမှာ ချစ်ဗျူဟာကျင်းသည့် အချိန်တိုင်းလည်း ချောယုစံပင် သူတို့အတွက် အပေါက်စောင့် လုပ်ပေးရလေ့ရှိပါသည်။ မခင်ရွှေနှင့်တော့ ပြောမနေပါနှင့်တော့။ ချောယုစံနှင့် နှစ်ယောက်သား တိုးတိုးဖော်တွေပင် ဖြစ်နေကြပြီ။ သူတို့ရဲ့အတွင်းရေးကိစ္စ ချောယုစံ နှိုက်နှိုက်ချွတ်ချွတ်မေးသမျှ သူမတစ်လုံးမကျန် ပြန်လည် ရှင်းပြဖြေကြားပေးသည်။ ဘယ်လိုလုပ်တယ် ဘယ်လိုကိုင်တယ် ဘယ်လိုမှုတ်ပြီး ဘယ်လိုဘုတယ် အစရှိသည်ဖြင့် ကုလားစိုးမြင့်ရဲ့ယောက်ျားတန်ဆာကအစ ကြီးလည်းကြီးတုတ်လည်းတုတ်ကာ သူမယောက်ျားကိုမင်းအောင်နှင့် အစစအရာရာ ဘယ်လိုကွာခြားမှုရှိကြောင်း မိန်းမကိုယ်ထဲမှာပြည့်သိပ်ကြပ်ပြီး ကာမအရသာ ဘယ်လိုပေးကြောင်းများ တစ်တစ်ခွခွပြောဆိုကြရင်း ချောယုစံလည်း သူမအထူးတလည် စိတ်ဝင်စားမှုရှိသည့်ဘာသာရပ်မို့ မခင်ရွှေအား သိလိုသမျှ ေ မးလိုက်မြန်းလိုက်နှင့် နှစ်ယောက်သား ပွတ်လိုက်သပ်လိုက် နှိုက်လိုက်ကလိလိုက် ကလူကျီစယ်လိုက်နှင့် တစ်ယောက်နို့တစ်ယောက်ကိုင် တစ်ယောက်ဖင်တစ်ယောက်ညှစ်နယ်ကာ ပေါင်ခွကြားအချင်းချင်း ထပ်၍ မကြာခဏအဖုတ်ချင်း ပွတ်မိသည့်အဆင့်ကို ရောက်လာခဲ့ကြသည်….ပြီး။

Zawgyi

ဆရာမေဒၚညိဳစိမ့္ရဲ႕ ခပ္ကုန္းကုန္း လုပ္ေပးထားသည့္ ဖင္ေခါင္းထဲကို အဆက္မျပတ္ ဝင္လိုက္ထြက္လိုက္လုပ္ကာ လိုးေဆာင့္ ေပးေနေသာ ၾကက္ကုလားစိုးျမင့္ရဲ႕ ေျပာင္ေခ်ာေနေသာ လီးဒစ္ႀကီးကို ေခ်ာယုစံ တအံ့တၾသ ေငးစိုက္ၾကည့္ေနမိသည္။ လီးႀကီးတုတ္ခိုင္ သေလာက္ အလ်ားရွည္ၿပီး သူမစိတ္ထင္ ၈ လက္မ ၉ လက္မ မကပင္ ရွိေလမလားမသိ လို႔ စိတ္ထဲက ခန္႔မွန္းမိသည္။ အလုံ းအထည္ ႀကီးမားျပည့္ၿဖိဳး သည္ႏွင့္အမွ် ေယာက္်ားသားေတြ သြားရည္ တျမႇားျမႇားက်ခ်င္စဖြယ္ လုံးဝိုင္းကားစြင့္ကာ ထြားထြားအိအိ တစ္တစ္ရစ္ရစ္ ရွိလြန္းလွသည့္ ဆရာမေဒၚညိဳစိမ့္ ရဲ႕ဖင္အိုးႀကီးႏွစ္ဖက္ကို ကုလားစိုးျမင့္ အေနာက္မွေန၍ သူ႔လက္ႏွစ္ဖက္ႏွင့္ ဆုပ္ကိုင္ ဆြဲမယူၿပီး သူမဖင္စအိုေပါက္ထဲသို႔ ႀကီးမားတုတ္ထြားလွသည့္ ကုလားလဒစ္ၿပဲႀကီး အတင္းအၾကပ္ ဖိသိပ္ ထည့္သြင္းကာ လီးဒစ္ထိပ္ ကေန လီးအရင္းေရာက္သည့္တိုင္ သူမဖင္ဝထဲကို တျဗဳတ္ျဗဳတ္ အသံထြက္ေအာင္ အေနာက္ကေန အားႏွင့္မာန္ႏွင့္ တရစပ္ ဖိေဆာင့္ လိုးသြင္း ေပးေနရာ ခံရသူ အဖို႔ေတာ့ ဘယ္လိုေနမယ္မသိ။ ၾကည့္ျမင္ရသူ အဖို႔ရာတြင္ ေပါင္ၾကားထဲရွိေစာက္ပတ္ဆီမွ ေစာက္ရည္တ႐ႊဲ႐ႊဲ ျဖစ္လာရသည္အထိ ရင္တဖိုဖိုအသည္ းတလွပ္လွပ္ ခံစားေန ရေပေတာ့သည္။ သူလိုးပုံက အခ်ိဳးက်သလို လိုးသက္ ရင့္ေနေသာ ဝါရင့္သမာၻရင့္ အလိုးသမား (ဖိုက္တာ) တစ္ေယာက္ ပုံ ေပါက္ေနပါသည္။ သူေရာ ဆရာမေဒၚညိဳစိမ့္ေရာ ဆရာမအိမ္က အိပ္ခန္းထဲမွာ ေန႔ခင္းေၾကာင္ေတာင္ႀကီး ႏွစ္ေယာက္သား အခ်ိန္းအခ်က္လုပ္ ေတြ႕ဆုံကာ စိမ္ေျပနေျပ လိုးေနၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ ဆရာမလည္း ကုလားလရည္ ဘယ္ေလာက္ေတာင္မ်ား ေသာက္ခဲ့ၿပီးပလဲ မသိပါ။ သူမပုံစံ ၾကည့္ရတာ လရည္ေတြ အေတာ္ႀကီး ဝေနဟန္ တူပါသည္။ ေစာက္ပတ္အလိုးခံ႐ုံသာမက ဖင္ေပါက္ထဲကိုပါ လီးထည့္ၿပီး အလိုးခံျခင္း ျဖစ္တာမို႔ လိုးသက္ အေတာ္ကေလး ရေနၿပီ ျဖစ္ေသာ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ဆက္ဆံေရးအေျခအေနကို ေကာင္းစြာ သေဘာေပါက္ နားလည္ႏိုင္ပါၿပီ။ ဟင္း ေတာ္ေတာ္ႀကီးတဲ့လီးပဲ တို႔ဆရာမႀကီးေတာ့ အီဆိမ့္ေနေအာင္ ခံရမယ္ ကုလားလီးႀကီးတယ္ ဆိုတာ ဟိုတုန္းကၾကားဖူးတာ မွန္မ်ား မွန္ေနလားေတာ့ မသိဘူး။ ၿပီးေတာ့ လိုးတာလည္း ေစာက္ပတ္မလိုးဘဲ ဖင္ေပါက္လိုးရတယ္လို႔။

ႀကံႀကီးစည္ရာ ဒီေလာက္ အေပါက္ရွားတယ္ ဆိုရင္လည္း ငါ့ေစာက္ပတ္ကို လာလိုးလိုက္ ၿပီးေရာ။ ေခ်ာယုစံတစ္ေယာက္ စိတ္ထဲက ႀကိတ္ေတြးရင္း တစ္ကိုယ္တည္း ေျပာေနမိသည္။ ေခ်ာယုစံက အသက္ ၁၈ ႏွစ္အ႐ြယ္ သခ်ၤာေမဂ်ာ ဒုတိယႏွစ္ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသူေလးတစ္ဦးျဖစ္ၿပီး ကထိကဆရာမ ေဒၚညိဳစိမ့္ရဲ႕ အိမ္မွာ သူမကိုယ္တိုင္ ဖြင့္လွစ္ထားေသာ ေဘာ္ဒါေဆာင္ မွေန၍ ယမန္ႏွစ္ကတည္းက စတင္ေနထိုင္ကာ ေက်ာင္းလာတက္ေနသူ တစ္ဦးလည္း ျဖစ္သည္။ သူမဇာတိက ေအာက္ျမန္မာျပည္ န ယ္ၿမိဳ႕ေလးတစ္ၿမိဳ႕ဆီက ျဖစ္သည္။ ေခ်ာယုစံမိဘေတြက ျပည့္စုံႂကြယ္ဝသူေတြမို႔ ေက်ာင္းလခ ေဘာ္ဒါေဆာင္ စားေသာက္စရိတ္ စသည္မ်ားအတြက္ ဘာမွမပူပန္ရပါ။ တစ္ခုရွိတာက သူမက အလွအပဆိုင္ရာပစၥည္းေတြ အဝတ္အစား အသုံးအေဆာင္ေတြကအစ အသစ္အဆန္းေတြ မက္ၿပီး အသုံးအစြဲ လည္း ေတာ္ေတာ္ကေလးႀကီးသည္။ မိဘေတြကလည္း သူမွာသေလာက္ ပိုက္ဆံကို အၿမဲတမ္း ဘဏ္ကေန တစ္ဆင့္ ပို႔ေပးေလ့ရွိ တာမို႔လည္း ေက်ာင္းသူေ တြၾကားမွာ အသုံးအစြဲ လက္ဖြာၿပီး လက္ညႇိဳးၫႊန္ရာ ေရျဖစ္ႏိုင္သူ အျဖစ္ ေက်ာင္းမွာနာမည္ႀကီးသူ ျဖစ္ပါသည္။ ေခ်ာယုစံ ေက်ာင္းတက္ရမွာပ်င္းၿပီး အေဆာင္ထဲမွာပဲ ဖုန္းနားၾကပ္တပ္ၿပီး အြန္လိုင္းတက္ သီခ်င္းနားေထာင္ ႐ုပ္ရွင္ၾကည့္လုပ္ေနရာ ဆရာမဆီ အေဆာင္လခေပးဖို႔ သတိရလာတာႏွင့္ အေပၚထပ္တက္ခဲ့ခ်ိန္မွာ ဆရာမေနထိုင္ရာအခန္းထဲက ဒီျမင္ကြင္းကို အမွတ္မထင္ ေတြ႕မိသြားျခင္းပဲ ျဖစ္သည္။ စိတ္ထဲမွာေတာ့ ဆရာမကို ကြၽဲၿမီး တိုခ်င္ခ်င္ျဖစ္သြားၿပီး ေရာက္လက္စ မထူးေတာ့တာႏွင့္ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ရဲ႕ တိတ္တိတ္ပုန္း ခ်စ္ဇာတ္လမ္း ကို အစကေနအဆုံးထိ အခန္းဝ တစ္ေနရာကေန သူတို႔မသိေအာင္ တိတ္တဆိတ္ ခိုးေခ်ာ င္းၾကည့္ ေနမိျခင္းပဲ ျဖစ္သည္။ စိုးျမင့္ နာရီဝက္ နီးပါးၾကာေအာင္ အားရပါးရလိုးၿပီး တစ္ခ်ီၿပီးသြားေတာ့ သူႈလီးကို ဆရာမဖင္ထဲကေန ဗြပ္ကနဲ ခြၽတ္ထုတ္လိုက္ၿပီး ဆရာမကို သူ႔လီးစုပ္ဖို႔ ေျပာလိုက္ရာ ဆရာမေဒၚညိဳစိမ့္လည္း သူ႔အလိုက် သူမဖင္ထဲက ေလာေလာလတ္လတ္ ပင္ ခြၽတ္ထားသည့္ လရည္ေပက်ံေနေသာ ကုလားလီးႀကီးကို သဲႀကီးမဲႀကီး စုပ္ေပးရျပန္ပါသည္။ ဆရာမ လီးစုပ္တာက်ေတာ့ သိပ္ၿပီး ၾကည့္လို႔ မေကာင္းပါ။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ သူမပါးစပ္ထဲကို ကုလားလီးတစ္ေခ်ာင္းလုံး ဝင္ေအာင္ ထည့္ငုံၿပီး စုပ္ေပးျခင္းမို႔ လီးမျမင္ရဘဲ ဆရာမ၏ တင္းေဖာင္းေနေသာ ပါးစပ္ႀကီးကိုသာ ျမင္ရ တာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ေခ်ာယုစံအဖို႔ လီးတို႔ ေစာက္ပတ္တို႔ စသည့္ သူ စိတ္ဝင္စားေသာ အရာေတြကိုသာ ျမင္ေတြ႕လိုသည္။

ဆရာမက ကုလားစိုးျမင့္လီးကို ကုတင္ေအာက္ ၾကမ္းျပင္မွာပဲ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ အေနအထားႏွင့္ စုပ္ေပးေနတာေၾကာင့္ ဆရာမေပါင္ၾကားမွျပဴထြက္ေနသည့္ အေမြးအဖုတ္လိုက္ ျဖစ္ေနေသာ ေစာက္ပတ္ကိုေတာ့ အတိုင္းသားျမင္ေနရသည္။ ဒါကလည္း ေခ်ာယုစံအဖို႔ ဆန္းၾကယ္ေသာ အရာေတာ့ မဟုတ္ၿပီ။ အျခားသူေတြမသိေပမယ့္ ဆရာမေဒၚညိဳစိမ့္ဆိုလွ်င္ေတာ့ ေစာက္ပတ္က ေစာက္ေမြး ဘယ္ႏွစ္ပင္ ရွိသလဲ ဆိုတာကအစ သူမ တပ္အပ္ ေျပာႏိုင္ပါသည္။ ညစဥ္ညတိုင္း အၿမဲတမ္း ေတြ႕ျမင္ေနက် သူေတြ ျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္တည္း။ တကယ္ေတာ့ ေဒၚညိဳစိမ့္ႏွင့္ေခ်ာယုစံ ပတ္သက္ရာပတ္သက္ေၾကာင္း ဇာတ္လမ္း ကေလးေတြ ရွိခဲ့တာၾကာၿပီ။ ယမန္ႏွစ္ စာသင္ႏွစ္စေလာက္က သူမေဘာ္ဒါေဆာင္ကို စေရာက္စဥ္အခ်ိန္ ကတည္းကပင္ ဆရာမဆီမွာ သိလိုရာေတြ သြားသြားေမးရင္း စာေလးဘာေလးသင္ရင္း က်က္ရင္း တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ ရင္းႏွီးမႈ ပိုမိုခိုင္ၿမဲလာရာက ႏွစ္ေယာက္သား လူကြယ္ရာမွာ ကိုင္ၾကပြတ္ၾက နမ္းၾကႏွင့္ ႀကိတ္ပုန္း ဇာတ္လမ္းကေလး ျဖစ္လာခဲ့တာ ျဖစ္သည္။ ဆရာမက သူမရည္းစားေတြ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ ထားဖူးၿပီး ေယာက္်ား ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ႏွင့္ အိပ္ခဲ့ဖူးသလဲ ဆိုတာကိုပါ ေခ်ာယုစံက အကုန္ ဖြင့္ေျပာျပခဲ့သူ ျဖစ္ပါသည္။ ေယာက္်ားႏွင့္ ဘယ္လိုဘယ္ညာ ဆက္ဆံရတယ္ လိုးရတယ္ ဆိုတာေတြပါ သူမကို မခြၽင္းမခ်န္ သင္ၾကား ေပးခဲ့သည္။ အမွန္ေတာ့လည္း ေခ်ာယုစံ နယ္ၿမိဳ႕မွာကတည္းက အေတြ႕အႀကဳံရွိၿပီးသားပင္။ သူမ ခုနစ္တန္းႏွစ္ေလာက္ကတည္းက လိင္မႈကိစၥကို သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ႏွင့္ ကိုယ္တိုင္လက္တည့္စမ္း ခဲ့ဖူးသည္။ ဒီေခတ္ဟာ အပ်ိဳစင္ရွားတဲ့ေခတ္လို႔ လူႀကီးသူမ ေတြေျပာခဲ့တာ အမွန္ပဲ ဆိုတာ ေခ်ာယုစံ မိမိကိုယ္ႏွင့္ႏႈိင္းၿပီး ၁၀၀ ရာခိုင္ႏႈန္း အျပည့္အဝ ေထာက္ခံပါသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ကာမသုခ အျပည့္အဝ တကယ္ရျခင္းမရျခင္း ဆိုတာႏွင့္ေတာ့ မသက္ဆိုင္ပါ။ တကယ္ေတာ့ တျခားစီပဲ ျဖစ္သည္။ ငယ္ႏုစဥ္ ဆယ္ေက်ာ္သက္ဘဝရဲ႕ မႏူးမနပ္ အေတြ႕အႀကဳံေတြ ျဖစ္တာမို႔ သူလည္းမၿပီးေျမာက္ ကိုယ္လည္း ဆႏၵေတြ နည္းနည္းကေလးမွ ျပည့္ဝျခင္းမရွိဘဲ ေတာင္လိုလို ေျမာက္လိုလို ႐ူးေၾကာင္မူးေၾကာင္ႏွင့္ နာမည္ေလးပ်က္႐ုံ အရည္မရ အဖတ္မရ ကိစၥၿပီးခဲ့တာသာ မ်ားပါသည္။ ေခ်ာယုစံ ဘဝမွာ ဒီလိုအေတြ႕အႀကဳံကေလးေတြ အမ်ားႀကီး လိုခ်င္မိေသးသည္။ ဆရာမ လီးစုပ္ၿပီးခ်ိန္ မွာေတာ့ ကုလားစိုးျမင့္က သူမကို ကုတင္ေပၚထိုင္ခိုင္းၿပီး သူကေအာက္ကေန၍ ၾကမ္းျပင္ေပၚဒူးေထာက္ကာ ဆရာမေပါင္ၾကားကို မ်က္ႏွာအပ္ၿပီး မႈတ္ျခင္းယက္ျခင္း လုပ္ငန္းစသည္။ ဒါလည္း ေခ်ာယုစံ စိတ္ပ်က္ပ်က္ႏွင့္ပင္ ၾကည့္ေနရသည္။ ဆရာမအတြက္ တကယ့္ဖီလင္ အမွန္အကန္ စည္းစိမ္ႀကီး ျဖစ္ေပမယ့္ သူမအတြက္ေတာ့ ျမင္႐ုံသာျမင္ရၿပီး ၾကင္ခြင့္မရေသာ အျဖစ္မို႔ စိတ္နာၿပီး အသည္းေပါက္မိသည္။ “အိုး အိုး အိုးး အင့္ အင့္ အိ အင့္ အင္းး ဟင္းးး ဟင္းး ” ဒါေလးမ်ား။ သူမဖုန္းထဲထည့္သိမ္းထားေသာ ဗြီဒီယိုဖိုင္ေတြထဲမွာ အမ်ားႀကီး။

ဂ်ပန္မေတြ အသံၿပဲႏွင့္ ေအာ္တာယူမလား အေမရိကန္မေတြ အိုးယက္ပန္းကန္ယက္ လုပ္တာၾကည့္မလား ႀကိဳက္တာၾကည့္ စိတ္ႀကိဳက္ၾကည့္လို႔ရသည္။ ဒီပြဲၿပီးမွပဲ ဆရာမေဒၚညိဳစိမ့္ရဲ႕ေစာက္ပတ္လိုးပြဲကို ေကာင္းေကာင္းၾကည့္ရေတာ့သည္။ မဆိုးဘူး။ ဒီကုလား မဆိုးဘူးပဲ။ ေစာက္ပတ္ကို စိမ္ေျပနေျပ အခ်ိန္ဆြဲ မႈတ္သေလာက္ လိုးတာကိုလည္း တစ္နာရီနီးပါးေလာက္ အၾကာႀကီး လိုးေပး သြားႏိုင္သည္။ ဆရာမေတာ့မသိ။ ေခ်ာယုစံ သူ႔ကို ခိုက္သြားၿပီ။ ၾကက္ကုလား ဟာလာမလုပ္ ၾကက္မသတ္ အေဆာင္ဟင္းခ်က္ဖို႔ ၾကက္သားမပို႔ဘဲ သူမကိုသာ လာလိုးႏိုင္ဖို႔အတြက္ ယေန႔မွစ၍ ဉာဏ္နီဉာဏ္နက္ အကုန္သုံးၿပီး စဥ္းစားအႀကံထုတ္ရမည္။ ေခ်ာယုစံ ဆရာမအခန္းေရွ႕မွ လွည့္ျပန္လာေတာ့ သူမမီနီစကပ္ရဲ႕အေနာက္မွာ အကြက္ႀကီးတစ္ကြက္က အထင္းသားျဖစ္ေနသည္။ ဘာတဲ့ အခ်စ္ရည္ ေတြဆိုလားပဲ။ ညဖက္ ဆရာမဆီေရာက္ေတာ့ ေခ်ာယုစံ ေမးရသည္။ “ဆရာမ ေန႔လည္က ေတာ္ေတာ္အဆင္ေျပရဲ႕လား ” “ဘာလဲ မိေခ်ာ နင္ ဘာေျပာတာလဲ ” “ဆရာမနဲ႔ ၾကက္ကုလား စိုးျမင့္ လိုးတာေလ မိေခ်ာ မသိဘူးမ်ားမွတ္ေနလား” ဆရာမေဒၚညိဳစိမ့္လန္႔သြားသည္။ ေကာင္မေလး မလြယ္ေၾကာပါလား။ ေဒၚညိဳစိမ့္ ေခ်ာယုစံအနားကို ကပ္လာသည္။ ကိုယ္ေပၚမွာ ႏိုက္ဒရက္စ္ေခၚ ခါးမွာႀကိဳးသိုင္းဝတ္ရသည့္ ညဥ့္အိပ္ဝတ္စုံပါးကေလးကို မလုံမၿခဳံ ဝတ္ဆင္ထားၿပီး သူမလမ္းေလွ်ာက္လိုက္တယ္ဆိုရင္ပဲ ခါးစည္းႀကိဳးေအာက္ပိုင္းမွ ေပါက္လယ္အထိခြဲထားေသာ ႏိုက္ဒရက္စ္ ေအာက္ကေန ေျခသလုံးသားေလးေတြေရာ ေပါင္တြင္းသားေဖြးေဖြးေလးေတြကိုပါ ဝင္းကနဲဝင္းကနဲ ေပၚထြက္သည္ကို အတိုင္းသား ေတြ႕ျမင္ေနရေလသည္။ ဆရာမက သူမနေဘးရွိ ကုတင္ေပၚမွာဝင္ထိုင္လိုက္သည္။ ကုတင္မွာေျခႏွစ္ဖက္ခ်ထိုင္လိုက္တာမို႔ အလယ္မွ ကြဲဟသြားေသာ ညဥ့္ဝတ္႐ုံရွည္ေအာက္မွ သူမ၏ဆင္စြယ္ သ႑ာန္ ေဖြးဥေျဖာင့္စင္းေနေသာ ေျခေထာက္ႏွစ္ဖက္က ေပါင္ရင္းထိ အေရာက္ ပြင့္ထြက္သြားသည္ကို ေခ်ာယုစံ အေသအခ်ာျမင္လိုက္ရၿပီ။ “ဘယ္လို ဘယ္လို ေျပာစမ္း ကေလးေလး ဆရာမကို ဘာေတြေတာင္ျမင္လိုက္တယ္ ဆိုတာ … ” ေခ်ာယုစံ လွလွပပေလး ၿပဳံးလိုက္သည္။ “ေန႔လည္က အေဆာင္လခေပးဖို႔ဆိုၿပီး သမီး အေပၚထပ္တက္လာေသးတယ္ေလ ဆရာမနဲ႔စိုးျမင့္ဆိုတဲ့လူ ဒခ်ိဒခ်ိလုပ္ေနတာ ပြဲကၾကည့္ေကာင္းေနတာနဲ႔ အဟင္း ဟင္းဟင္း” “ေအာ္ ညည္းေလး အစအဆုံး ေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္တယ္ ဆိုပါေတာ့ ” “အင္း ဟုတ္တယ္ ဆရာမေရာသူေရာ ထန္ေနလိုက္တာ ၾကည့္ရတာ အၾကာႀကီးပဲ ေျခပါေတာင့္တယ္ ခိ ခိ” ဆရာမအေမးကို ေခ်ာယုစံ အေျဖေပးလိုက္သည္။

ဆရာမေဒၚညိဳစိမ့္လည္း သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ ဟင္းကနဲခ်လိုက္ရင္း သူမအနားကပ္ကာ တီးတိုးေလသံႏွင့္ … “ဟင္း မယ္မင္းႀကီးမ ညည္း ႏႈတ္လုံပါေစ ေနာ္ က်ဳပ္က ဆရာမ ဂုဏ္သိကၡာနဲ႔ေနတာ အဲဒါေလးေတာ့ သိထားဦး” “မရဘူး ” “ဘာ မရ ရမွာလဲ ” “ဆရာမက အဲလို တစ္ေယာက္တည္း ေမာင္ပိုင္စီးမလို႔လား မိေခ်ာလည္း မိန္းမတစ္ေယာက္ပါေနာ္ ေသြးနဲ႔ကိုယ္ သားနဲ႔ကိုယ္ပဲ ဟင္း ဟင္း ဟင္း” ေခ်ာယုစံ မ်က္ႏွာထိမ်က္ႏွာထားေလးႏွင့္ေျပာလိုက္ေတာ့ ေဒၚညိဳစိမ့္က … “ဘာလဲ ညည္း ဟိုဟာေလး စုတ္ျပတ္သတ္သြားခ်င္လား ေျပာ က်ဳပ္အတုနဲ႔လိုးေပးမယ္ ႀကီးႀကီးမွႀကိဳက္တယ္ဆိုပါေတာ့ ဟုတ္လား” “အို တီညိဳ သမီးအေၾကာင္း သိသားနဲ႔ သ သမီးက အေတြ႕အႀကဳံသာ မရွိေပမယ့္ ဒါမ်ိဳးေတာ့ ဟင့္ ဟင့္ ဟင့္” “ေကာင္မ ေတာ္ေတာ္ထေနပုံရတယ္ က်ဳပ္ေျပာရင္ တစ္ခြန္းဆိုတစ္ခြန္း ၿပီးတဲ့ေကာင္ပါ ညည္း တစ္ညလုံး နလန္မထူႏိုင္ေအာင္ အျပတ္ဆြဲခ်င္လား ဝမ္းဘိုင္ဝမ္းလား တူးဘိုင္ဝမ္းႀကိဳက္လား ေျပာ မယ္မင္းႀကီးမ ” “သိဘူး သြား တီညိဳ ႀကိဳက္သလိုလုပ္ ဒါပဲ” ဆရာမကို တီညိဳ လို႔ ဆိုၿပီး ႏႈတ္ခမ္းကေလးစူကာ စိတ္ေကာက္ဟန္ျပဳၿပီး တစ္ဖက္ကိုလွည့္လိုက္ေ သာ သူမကိုယ္လုံးအိအိကေလးကို ဆရာမေဒၚညိဳစိမ့္ တစ္ေယာက္ ပုခုံးႏွစ္ဖက္ကေနကိုင္ကာ သူမဖက္ျပန္ဆြဲလွည့္ပစ္လိုက္ရာက ေခ်ာယုစံႏႈတ္ခမ္းကေလးႏွစ္လႊာအား သူ႔ႏႈတ္ခမ္းမ်ားႏွင့္ ဖိကပ္ၿပီး ႁပြတ္ႁပြတ္ ဆိုၿပီး တရစပ္နမ္းစုပ္ပစ္လိုက္ေလသည္။ ႏွစ္ေယာက္သား ကုတင္ႀကီးေပၚက ႏွစ္ေယာက္အိပ္ေမြ႕ယာ ထူထူႀကီးေပၚကို ဘုန္းကနဲ ထပ္ရက္သား လဲၿပိဳက်သြားၾကသည္။ ဆရာမကအေပၚက ေခ်ာယုစံက ေအာက္က။ အနမ္းၾကမ္းၾကမ္းေတြ သည္းသည္းလႈပ္ ဖူးပြင့္ေဝသြားရသည္။ တအင့္အင့္တဟင့္ဟင့္ ကလူသံျမႇဴသံကေလးေတြ အခန္းထဲမွာ တီးတိုးလြင့္ပ်ံ႕ကာ တစ္ခန္းလုံးကို ပဲ့တင္ထပ္သြားေလၿပီ။ ေဒၚညိဳစိမ့္ရဲ႕ လက္တစ္ဖက္က ေခ်ာယုစံရဲ႕ ေပါင္ခြၾကားထဲကို လွစ္ကနဲေျပးဝင္လာသည္။ “အို အိုး တီ တီ ညိဳ ဟင့္ ဟင့္ ဆ ဆ ရာမ အ အာ့ အင့္ဟင့္ ဟင့္ လႊတ္လႊတ္ပါ အို႔ အို အု အု ဝု အု အူး ဟူးး ” သူမ႐ုန္းမလိုကန္မလို မူသလိုႏြဲ႕သလိုႏွင့္ ေနာက္ဆုံးေတာ့လည္း အေတြ႕ေအာက္မွာေမ်ာပါသြားရေတာ့တာပဲ။

အသက္ေလးဆယ္ ေက်ာ္အ႐ြယ္ အ႐ြယ္ေတာ္တဆိတ္ဟိုင္းကာ အပ်ိဳႀကီးဆိုတဲ့ဂုဏ္မာနႏွင့္ ဘဝအေတြ႕အႀကဳံေတြ အေတာ္ပင္ ရင့္သန္ေနၿပီျဖစ္တဲ့ ဆရာမေဒၚညိဳစိမ့္လို မိန္းမႀကီးတစ္ေယာက္ရဲ႕ အကိုင္အတြယ္အႏႉးအဆြ အရႈိက္အနမ္းအလူးအလွိမ့္မ်ားေအာက္မွာ ေခ်ာယုစံလို အသက္ငယ္ငယ္ ပီဘိကေလးသာသာ အ႐ြယ္ အပ်ံသင္စ ၿမီးေကာက္ေပါက္ ယမင္းအလွကေလးတစ္ေယာက္ သူေခၚရာကို ေကာက္ေကာက္ပါေအာင္ အဆုံးအစမရွိ စီးေမ်ာလိုက္ပါၿပီး ေမ်ာ့ေမ်ာ့ကေလးသာ က်န္တဲ့အထိ ျဖစ္ခဲ့ရသည္မွာ တကယ္ေတာ့ ဆန္းျပားလြန္း လွသည့္ ျဖစ္ရပ္တစ္ခုေတာ့ မဟုတ္ပါေခ်။ ေခ်ာယုစံ တစ္ကိုယ္လုံး အဝတ္အစားေတြ ကြာက်ကာ လုံးဝနိကက္ေလးျဖစ္သြားရၿပီ။ ေဒၚညိဳစိမ့္လည္း သူမကိုယ္ေပၚမွာ ဝတ္ဆင္ ထားသည့္ ညဥ့္လႊာ႐ုံအား ခြၽတ္ပစ္လိုက္ကာ ႏွစ္ေယာက္သား ကုတင္ႀကီးထက္မွာ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ရင္ခ်င္းအပ္ အေနအထားျဖင့္ ဘယ္လူးညာလွိမ့္ လူးလွိမ့္ဖက္တြယ္ေနၾကရင္း ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း အၿပိဳင္အဆိုင္စုပ္ၾကနမ္းၾက ရင္သားဆိုင္ အခ်င္းခ်င္း မထိခလုတ္ထိခလုတ္ ထိေတြ႕ပြတ္တိုက္ၾက နယ္ၾကကိုင္ၾက ႏို႔စို႔ၾကႏွင့္ တစ္ေယာက္ေပါင္ၾကားထဲတစ္ေယာက္ လက္ႏႈိက္စမ္းကာ ဟိုဆြဒီဆြ ႏႉးဆြကလိ ကစား ၾကရာက ဆရာမေဒၚညိဳစိမ့္ရဲ႕ ကြၽမ္းကြၽမ္းက်င္က်င္ ရွိလွေသာ လက္ေခ်ာင္းကေလးမ်ားက ေခ်ာယုစံကိုယ္ေပၚက အဓိက အခရာက်သည့္ ကာမခလုတ္ကေလးေတြကို ထိထိမိမိတစ္ခုခ်င္းတစ္ခုခ်င္း လိုက္လံျဖဳတ္ေပးျခင္းအားျဖင့္ တဒဂၤအခ်ိန္ ကေလးအတြင္းမွာပဲ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ ဆန္႔ငင္ဆန္႔ငင္ ထြန္႔လူးရင္း ေပ်ာ့ေခြက်သြားခဲ့ရၿပီ။ ေဒၚညိဳစိမ့္ကား အပ်ိဳႀကီးလည္းျဖစ္ ၾသဇာရွိေသာကထိကဆရာမတစ္ေယာက္ လည္းျဖစ္သည္ႏွင့္အညီ အေဆာင္ေန တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသူ တပည့္လက္သားအရင္းအျခာ ေကာင္မေလးမ်ားႏွင့္ ဒီလိုပဲ လက္ပြန္းတတီး အတူတကြေနထိုင္ရင္း သူမ၏ခ်ဥ္ျခင္းတပ္မိေလသမွ် ကာမဂုဏ္ရမၼက္စည္းစိမ္ကို ျဖစ္သလိုႀကဳံသလို မရရသည့္နည္းႏွင့္ ႀကံဖန္စခန္းသြား ခံစားေလ့ရွိသူ အမ်ိသမီးႀကီး တစ္ေယာက္လည္းျဖစ္သည္။ ႐ုပ္ရည္ေရာ ေတာင့္တင္းဖြံ႕ထြားအခ်ိဳက်သည့္ သူမကိုယ္လုံးအဆက္အေပါက္ေရာ အျပစ္ေျပာစရာမရွိဟု ဆိုရေလာက္ေအာင္ ေတာ္ေတာ္ကို လွၿပီး သူမအလွက ေယာက္်ားတကာကို ရမၼက္ဆူေဝ ေစႏိုင္ေလာက္သည့္ အလွမ်ိဳးျဖစ္သည္ဟုပင္ ဆိုရမည္။ ေခ်ာယုစံလည္း ကေလးဆန္ေပမယ့္ ကိုယ္ခႏၶာအခ်ိဳးအစားအရေတာ့ ရင္ကေလးမို႔ထြားထြား ခါးေသးရင္ခ်ီ ခါးေအာက္ပိုင္းမွေန၍ အေနာက္ကို ေကာက္ခ်ိတ္တက္ေနေသာ တင္ပဆုံအသားဆိုင္အိအိႀကီးႏွစ္ဖက္က ဆရာမေလး ေဒၚညိဳစိမ့္ႏွင့္မျခား လုံးလုံးဝိုင္းဝိုင္း ကားကားစြင့္စြင့္ အခ်ိဳးအဆစ္ေျပျပစ္က်နမႈ ရွိလွသျဖင့္ ေယာက္်ားတကာတို႔အႀကိဳက္ အေနာက္ကေနမ်ား အားျပည့္အင္ျပည့္ ဖင္ပြင့္ေအာင္မ်ား နင္းကန္က်ဳံးၿပီး ေညႇာင့္ေဆာင့္ လိုက္ရလွ်င္ျဖင့္ ေဆြမ်ိဳးေမ့မတတ္ ရွိေလာက္ေပသည္ ဆိုေသာ သူမအတြက္ သီးသန္႔အၫႊန္းစာကေလးတစ္ပိုဒ္ ျဖည့္ေပးရမလိုေတာင္ ျဖစ္ေနေပသည္။

သူမရင္သားအိအိႏွစ္ႁမႊာကို ပယ္ပယ္နယ္နယ္ႀကီး ဆုပ္ေခ်နယ္ကာ ႏို႔သီးခဲကေလးႏွစ္ခုကို တစ္ခုစီတစ္ဖက္စီ ပြတ္လွိမ့္ဖ်စ္ေခ်ၿပီး ႏို႔စို႔စို႔ေပးေနေသာ ဆရာမေဒၚညိဳစိမ့္မွာ ေခ်ာယုစံကို အပီကိုင္ရင္းက သူမကိုယ္တိုင္လည္း ရာဂငမ္းဖမ္း သကဲ့သို႔ တစ္ကိုယ္လုံး ရွွိန္းတိန္းဖိန္းတိန္းျဖစ္ကာ တဆတ္ဆတ္တုန္ခါလာၿပီး ေကာင္မေလးရဲ႕ ကားရယားေလးျဖစ္ေနသည့္ ေျခေထာက္ႏွစ္ဖက္ကို ေအာက္ကေန လက္ႏွစ္ဖက္ႏွင့္ပင့္မကိုင္ၿပီး သူမေပါင္ႏွစ္ဖက္ အၾကားကေန သူ႔အေပၚကို တစ္ကိုယ္လုံး ပစ္လွိမ့္ဝင္၍ အေပၚစီးမွ ထပ္ေမွာက္အိပ္ခ်လိုက္ရာက ႏွစ္ေယာက္သား ကုတင္ထက္မွာ ဖင္ႀကီးမ်ားတလွိမ့္လွိမ့္ လူးကာလြန္႔ကာ တြန္းကာေညႇာင့္ကာႏွင့္ အဂၤါဇပ္ခ်င္း ဖိကပ္ ပြတ္တိုက္လ်က္ အေတြ႕အရသာကို တရႈိက္မက္မက္ပင္ ခံစားေနမိေလေတာ့၏။”တီ တီ ညိဳ အ ျမန္ ျမန္ ျမန္ျမန္ေလး လုပ္ လုပ္ေလ အ ထိ ထိတယ္ ဟင့္ ဟင့္” “မိေခ်ာ ခ်စ္ တယ္မိေခ်ာရယ္ … ညည္း ေအာက္ကေန ဖင္ကေလး ေကာ့ေကာ့ေပးစမ္း ေညႇာင့္ေပး အဖုတ္ခ်င္းထိေအာင္လုပ္ ညည္းေစာက္စိ ေလးက က်ဳပ္ထက္ရွည္တယ္ … အစိခ်င္းပြတ္ေပး အင္း အဲ့လို အဲ့လို အား ဟ ဟ ေကာင္းတယ္ ၿပီးမွ ေခ်ာေခ်ာ ေစာက္ပတ္ တီတီ နမ္းေပးမယ္ …ေခ်ာလည္း တီတီ့ ျပန္နမ္းေပး ” “နမ္း ဘူး စုပ္ေပးမွာ … တီ တီညိဳ႕ ေစာက္ဖုတ္ထိပ္က အစိကေလးစုပ္ဆြဲေပးမွာ ႏႈတ္ခမ္းေလးကိုလည္း … လွ်ာနဲ႔ဝိုက္ၿပီး ယက္ေပးမယ္” “ေတာ္တယ္ ေကာင္းတယ္ ယက္ေပး … တီတီ့ အစိက ေခ်ာေခ်ာေလာက္မႀကီးဘူး မရွည္ဘူး … ဒါေပမယ့္ တီတီညိဳ႕ေစာက္ပတ္ တစ္ကြင္းလုံးက သူလိုးငါလိုးနဲ႔ …အနားသားေတြ စုတ္ၿပဲၿပီး အသားနီလန္ လို႔ေနၿပီ ေခ်ာေခ်ာကေတာ့ အသစ္ ဘရန္းနယူးပဲ ပါကင္အတိုင္းပဲ ဟင္းဟင္း … ဟိုေကာင္ ကုလားစိုးျမင့္ လိုးခိုင္းရင္ အမဲဝမ္းတြင္းသား စားရသလို အီဆိမ့္ေနမယ္ ဘယ့္ႏွယ္လဲ ” “သိဘူးေလ … တီတီ ညိဳ႕ လူ အေၾကာင္း တီညိဳ ပိုသိမွာေပါ့လို႔ လဒစ္ႀကီးက အရွည္ႀကီး အႀကီးႀကီး ေအာကားထဲကအတိုင္းပဲ ဟြင္း ဟြင္း လ လိုး လိုး လိုက္တာလည္း တီညိဳ႕ကို အေသသတ္ ေနသလား ေအာက္ေမ့ရတယ္ အ ဟင္း ဟင္း” “အဲဒါ သားအိမ္ ေထာက္တဲ့လီး ေခ်ာေခ်ာရဲ႕ အေဆာင္ကို ၾကက္သားလာပို႔ရင္း အေလးျပည့္မျပည့္စစ္ရင္းနဲ႔ …အေနာက္ခန္းထဲမွာ ကီလိုခ်ိန္ေနတုန္း သူ႔ပုဆိုးေအာက္စလြတ္တာနဲ႔ …သူ႔လဒစ္မဲႀကီး တီညိဳ လွမ္းေတြ႕လိုက္တာ ျမင္ကာစက ခံခ်င္စိတ္နဲ႔ တီညိဳတစ္ေယာက္ ႐ူးေတာင္႐ူးသြားခ်င္တယ္ …သိရဲ႕လား ဟင္း ဟင္း ဟင္း” “အဲဒီေလာက္ အထိ ေတာင္ပဲလား … တီညိဳရယ္” “အင္းေပါ့ … ဒီလီးမ်ိဳး ရွားတယ္ ကေလးရဲ႕ …ညည္းမွ မႀကဳံဖူး မလိုးဖူးေသးတာ ေနာက္ႀကဳံေတာ့ သိရမွာေပါ့ မိ ေ႐ႊေခ်ာေလး ရယ္ ” တီညိဳလည္း ေျပာရင္း သူမေစာက္ပတ္ အေပၚျခမ္းရွိ အစိထိပ္ကေလးကို သူ႔ေပါင္ခြၾကားမွ ေစာပ္စိထိပ္ကေလးႏွင့္ ထိတိုက္မိေအာင္ ဆီးခုံခ်င္း တ႐ႊပ္႐ႊပ္တဖ်ပ္ဖ်ပ္ အသံထြက္ တဲ့အထိ ဖင္ႀကီးႏွိမ့္လိုက္ႂကြလိုက္ ေရွ႕တိုးေနာက္ဆုတ္ျပဳ၍ ကပ္ေညာင့္ ေပးေနလိုက္ရာ ၾကက္သီးတျဖန္းျဖန္းထမတတ္ ႏွစ္ေယာက္သား အေတာ္ကေလး ဖီလင္ရွိသြားၾကၿပီး အိုး အိုး အင့္ အင့္ အင္း ကြၽတ္ ကြၽတ္ ကြၽတ္ ဟူေသာ ညည္းတြားသံ အေမဋိတ္သံ ကေလးမ်ား သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ထံမွ အဆက္မျပတ္ ထြက္ေပၚလာ ရေလေတာ့သည္။ ေခ်ာယုစံ တီညိဳ႕ႏႈတ္ခမ္းကို သူမႏႈတ္ခမ္းမ်ားႏွင့္ ဖိကပ္ၿပီး အငမ္းမရ စုပ္နမ္းလိုက္သည္။

ရင္သားထြားအိအိ ႏွစ္လုံးကိုလည္း လက္ႏွစ္ဖက္ႏွင့္ ညႇစ္ကိုင္ ေခ်နယ္ေပးရင္း သူမလက္တစ္ဖက္က တီညိဳ႕ ေပါင္ရင္းခြဆုံရွိ အေမြးနက္နက္ႀကီးမ်ား အုံလိုက္က်င္းလိုက္ စုၿပဳံကာ ေပါက္ေရာက္ေနေသာ သူမေစာက္ဖုတ္အုံဆီ တိုးဝင္သြားကာ ႏႈတ္ခမ္းသား ထူထူႀကီးမ်ား ရွိေနေသာ ေစာက္ဖုတ္အကြဲေၾကာင္း ေလး တစ္ေလွ်ာက္ အထက္ေအာက္ ေဒါင္လိုက္ လက္ေခ်ာင္းမ်ားႏွင့္ ပြတ္ဆြဲကစား ေပးလိုက္သည္။ တီညိဳ ဖင္ႀကီးႏွစ္ဖက္ အေပၚကို ေကာ့ပ်ံတက္လာရၿပီး သူမလက္ကို သူ႔လက္ႏွင့္ ခပ္တင္းတင္း လွမ္းဆုပ္လိုက္တာ ေတြ႕ရသည္။ ေခ်ာယုစံ တီညိဳ႕ဖင္သားေအာက္ အထိ ေလွ်ာဆင္းသြားလိုက္ၿပီး ဖင္ႀကီးကိုနမ္း ခေရပြင့္ကဲ့သို႔ေသာ အေပါက္ဝေလး ခပ္စူစူျဖစ္ကာ အေမြးတစ္ပင္စႏွစ္ပင္စ ေပါက္ေရာက္ ေနသည့္ စအိုဝ ညိဳတိုတိုကေလးကိုပါ လက္ႏွင့္ၿဖဲယူၿပီး လွ်ာႏွင့္ သုံးေလးခ်က္မက ရစ္ဝိုက္ယက္သပ္ကာ ဖင္ဝကေန ေစာက္ေခါင္း ေပါက္ဝ အထိ လွ်ာကို အျပားလိုက္ ပင့္ယက္ သပ္တင္ ပစ္လိုက္ရာ ေစာက္စိကေလးကိုပါ ထိမိသြားၿပီး တီညိဳ အေကာင္းႀကီးေကာင္း သြားပုံရၿပီး တဟင္းဟင္းႏွင့္ သူမႏႈတ္မွ ညည္းသံရွည္ႀကီး ထြက္သြားေလသည္။ “အ အား သမီးရယ္ လုပ္တတ္လိုက္တာကြယ္ အဟင္း ဟင္း ဟင္း ထိ ထိတယ္ ” “တီတီပဲ သင္ေပးထားတာေလ ေကာင္းလား လို႔ တီတီ ညိဳ ” “အို ေကာင္းလြန္းလို႔ အီဆိမ့္ ေနတာေပါ့ကြယ္ …ကုလားလီး လိုးတာေတာင္ သမီးယက္ေပးတာကို မမီဘူး …ဒါေၾကာင့္ တခ်ိဳ႕ဟာမေတြ လင္မယူဘဲ အခ်င္းခ်င္း ေစာက္ပတ္ အျပားခ်င္း ပြတ္ ပြတ္ၿပီးေတာ့ ေက်နပ္မႈ ရွာေနၾကတာေပါ့ ကဲ ယက္ ယက္ပါ သမီး ၿပီးရင္ တီညိဳ႕ အလွည့္ေနာ္ ” “အင္ တီညိဳ လုပ္တာ ဘယ္ႏွစ္ခါေတာင္ရွိေနၿပီလဲ သမီးဟာေလး ေတာင္ က်ိန္းစပ္စပ္ျဖစ္ေနၿပီ” “အမေလ့ေလး အျဖစ္သည္းလွခ်ည္လား သမီးရယ္ ဒါနဲ႔မ်ားေတာင္ လီးႀကီးႀကီးနဲ႔ တစ္ညလုံး အလိုးခံဦးမတဲ့ ဟြန္း ဟြန္း ” အခ်င္းခ်င္း ေျပာမနာဆိုမနာ ေျပာလိုက္ မႈတ္လိုက္ ယက္လိုက္လုပ္၍ တီညိဳ႕ေစာက္ပတ္ထဲကို ေခ်ာယုစံ လက္သုံးေခ်ာင္းပူးကာ ထိုးထည့္ၿပီး ဇပ္ဇပ္ ဇပ္ဇပ္ႏွင့္ လက္ႏွင့္ မျပတ္ ေစာက္ေခါင္းထဲကို ေဆာင့္လိုးေပးလိုက္ရာ တီညိဳလည္း မိနစ္ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ေလာက္ ေကာ့ပ်ံထြန္႔လူးကာ ခံရင္း သူမေစာက္ေခါင္းေလးထဲမွ ေစာက္ရည္မ်ား တပြက္ပြက္ ထြက္အံက်ကာ ဆန္႔ငင္ဆန္႔ငင္ႏွင့္ပင္ ၿပီးသြားရေလသည္။ တီညိဳၿပီးေတာ့ ေခ်ာယုစံ အလွည့္ပင္။ ဆရာမေဒၚညိဳစိမ့္ တစ္ျဖစ္လဲ တီညိဳက အမ်ိဳးသမီးသုံး ႏႈတ္ခမ္းဆိုးေဆးေတာင့္ အ႐ြယ္ထက္ အနည္းငယ္ႀကီးၿပီး ငါးမူးလုံးခန္႔ ရွိေသာ အရွည္တစ္ထြာ တစ္မိုက္ခန္႔ မရွိတရွိ ေရာ္ဘာႁပြန္ေခ်ာင္းကေလး (လီးအတုသေဘာမ်ိဳး သူမအသုံးျပဳေလ့ရွိသည့္ ပစၥည္းေတာင့္ တစ္မ်ိဳး ျဖစ္သည္။) ကို ထုတ္ၿပီး ေခ်ာယုစံ ေစာက္ပတ္ထိပ္ ကေလးကို တဇြပ္ဇြပ္ ထိုးေမႊႏႉးဆြကာ အေခ်ာင္းတန္ ကေလးကို ေခ်ာယုစံရဲ႕ ေစာက္ပတ္ အေပါက္ထဲသို႔ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း လွည့္ပတ္ ထိုးသြင္းလိုက္ေလသည္။

ေခ်ာယုစံ တြန္႔ကနဲ ျဖစ္ၿပီး တီညိဳ႕လက္ထဲက လီးေခ်ာင္းႏွင့္တူေသာ ခပ္တုတ္တုတ္ ေရာ္ဘာေခ်ာင္းလို အရာကို ျပဴးတူးၿပဲတဲႏွင့္ ငုံ႔ၾကည့္သည္။ ထိးအေခ်ာင္းက သူမေစာက္ဖုတ္ ထဲကို လီးႏွင့္လိုးသည့္ႏွယ္ တန္းလန္းႀကီး နစ္စိုက္ဝင္ေနတာ ေတြ႕ရေလရာ အသည္းထဲ စိမ့္ကနဲ ေအးသြားသည္။ တီညိဳက မသိဟန္ျပဳ၍ ထိုအေခ်ာင္းတန္ကို အဆုံးမေရာက္ တေရာက္အထိ လွည့္ပတ္ထည့္သြင္းကာ အတြင္းေရာက္ၿပီး ဒုတ္ကနဲ တစ္စုံတစ္ရာကို ထိေဆာင့္မိသည္ဟု ယူဆေတာ့မွ ထိပ္ဖ်ားအထိေရာက္ေအာင္ ျပန္ဆြဲထုတ္ တစ္ဖန္ ျပန္ေခ်ာ့သြင္းႏွင့္ ေလးငါးဆယ္ႀကိမ္ေလာက္ ဆက္ကာဆက္ကာ ဖိႏွစ္ထည့္သြင္း ေပးလိုက္ရာ ေခ်ာယုစံ၏ ေစာက္ေခါင္းေလးထဲမွ ေခ်ာဆီကဲ့သို႔ ေစာက္ရည္မ်ား ပြက္ကနဲ ပြက္ကနဲ စိမ့္ယို စီးက်လာရေလသည္။ နည္းနည္းလည္း ေကာင္းသလိုရွိသည္ဟု သူမစိတ္ထဲက ေတြးမိသည္။ “အ ေျဖး ေျဖး တီ တီညိဳ … နာ နာ တယ္ …တ တအား မ လုပ္နဲ႔ ေနာ္ ေနာ္ ” “မေၾကာက္ပါနဲ႔ … မနာ ပါဘူး ညည္း စိတ္ထင္လို႔ပါ သမီးရဲ႕ …တကယ့္ ဆီလီကြန္ လီးတုႀကီးနဲ႔ လိုးတာလည္း မဟုတ္ပါဘူူး တီညိဳ တစ္ခါတစ္ေလ စိတ္ေျဖ႐ုံသက္သက္ သုံးတဲ့ဟာပါ … သမီးကို ေကာင္းေစခ်င္လို႔ လုပ္ေပးတာ … အဟင္း ဟင္း ဟင္း ” “တ တစ္မ်ိဳး ႀကီး တီညိဳ ရယ္ ခိုးလိုးခုလု နဲ႔ အဟင့္ ဟင့္ အ အာ့ ကြၽတ္ ဟင့္ တ တအား မ မေဆာင့္ ေဆာင့္ နဲ႔ … အို႔ အိ အိ အ ရွီး အိ အီးးး ဟီးးး ” သူမ လက္အသြင္းအထုတ္ လုပ္လိုက္တိုင္းမွာ မ်က္ႏွာကေလးရႈံ႕လိုက္မဲ့လိုက္ႏွင့္ ဖင္ႀကီးႏွစ္ဖက္အေပၚကို ေျမာက္ႂကြ ေကာ့တက္လာသည့္ ေခ်ာယုစံကို ၾကည့္ရင္း တီညိဳလည္း စိတ္အားထက္သန္ကာ ရာဂစိတ္ကေလးမ်ားျဖစ္ေပၚလာရလ်က္ သုမေစာက္ပတ္ ဆီမွလည္း အရည္ တ႐ႊဲ႐ႊဲ ျဖစ္စျပဳ လာရျပန္ပါသည္။ ေဒၚညိဳစိမ့္ အဆက္မျပတ္ လိုးေပးသည္။ ကုတင္ေပၚမွာ ေပါင္ႏွစ္ဖက္ကို ကားရယားႀကီး ဒူးေထာင္ေပါင္ကား လုပ္ရင္း သူမလက္ထဲက ေရာ္ဘာအတန္ေခ်ာင္းျဖင့္ လိုးေဆာင့္သြင္းသမွ်ကို အံတႀကိတ္ႀကိတ္ေကာ့ ခံေပးေနေသာ ေခ်ာယုစံပုံစံမွာ ဖီလင္ေတြ အတက္ႀကီးတက္ၿပီး မ်က္ႏွာကေလးပင္ ေသြးနီေရာင္ လႊမ္းလာသည္ ဟု သူမထင္မိသည္။

တကယ္တမ္း အားျဖင့္လည္း ေခ်ာယုစံ စကားဟဟပင္ မေျပာႏိုင္ေအာင္ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ သူမေစာက္ပတ္ကို အပီအျပင္ တက္လိုးျခင္း ခံေနရသည့္အလား နတ္ျပည္ေရာက္သကဲ့သို႔ ကာမသုခကို ခံစားေနရၿပီျဖစ္သည္။ “လိုးမယ္ ေနာ္ ခပ္သြက္သြက္ကေလး သမီး ခံႏိုင္တယ္ မ ဟုတ္လား ” “အင္း အင္း ေဆာင့္ ေဆာင့္ပါ … တီ တီ ညိဳ ရယ္ … အဲဒါ ႀကီး သြင္းေပး ျမန္ျမန္ အ အလုပ္ ပါ … အိ အင့္ အင့္ … သ သမီး ဘာ ဘာျဖစ္ ေနၿပီလဲ …မမ သိေတာ့ ဘူး … အ အား လိုး လိုး ေပး ျမန္ျမန္ … အင့္ ျမန္ျမန္ လိုးေပး … ဟင့္ ၾကမ္းၾကမ္း လုပ္ လုပ္ပါ … တီ တီ ရဲ႕ … ဟင္း ဟင္း ဟင္း ” ကတုန္ကယင္ ငွက္ဖ်ားတက္လာသလိုျဖစ္ၿပီး ဖင္ႀကီးႏွစ္ဖက္ကို ေအာက္ကေန ေဆာင့္ႀကီးေအာင့္ႀကီး ေကာ့ပ်ံထြန္႔လူးကာ သူ႔လီးတု အသြင္းအထုတ္ လုပ္ေပးသည့္အရွိန္အတိုင္း ေအာက္မွေန၍ တရစပ္ ဖင္ကို ေကာ့ေညႇာင့္ေဆာင့္ေပးလာသည့္ ေခ်ာယုစံကို ၾကည့္ၿပီး ဆရာမေဒၚညိဳစိမ့္လည္း လက္ဆခပ္ျပင္းျပင္းႏွင့္ ေကာင္မေလးရဲ႕ေစာက္ပတ္ကို သူ႔လက္တစ္ဖက္ႏွင့္အစိကေလးဆြဲဆြဲခါရင္း က်န္တစ္ဖက္ ႏွင့္ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ခပ္သြက္သြက္ႀကီး အခ်က္ေပါင္း ေလးငါးေျခာက္ဆယ္မက သူမေစာက္ပတ္ထဲသို႔ ေရာ္ဘာေခ်ာင္းတန္ ကေလး တဆတ္ဆတ္ ထိုးသြင္းလိုးေဆာင့္ကာႏွင့္ ပတ္ၾကမ္းတိုက္ ေမႊေႏွာက္လိုးသြင္း ေပးလိုက္ရာ ေကာင္မေလးလည္း မပဋာေျမလူး သကဲ့သို႔ ေျခမကိုင္မိလက္မကိုင္မိ ဖင္ႏွစ္ဖက္ကိုသာ ႂကြကာပင့္ကာ သူ႔လက္ထဲမွ ေရာ္ဘာေခ်ာင္းကို ေကာ့ကာပ်ံကာ ထြန္႔လူး ေညႇာင့္ေဆာင့္ကာျဖင့္ ႐ုတ္ျခည္းဓာတ္အလိုက္ခံရသူလို အေၾကာေတြကုပ္ဆြဲၿပီး တုန္ကနဲတြန္႔ကနဲ ျဖစ္ျဖစ္သြားတာေတြ႕ရၿပီး ေနာက္ဆုံး သူမဖင္သားႀကီးႏွစ္ဖက္ ကုတင္ေပၚသို႔ ဘုန္းကနဲျပဳတ္က်လာရလ်က္ အေသေကာင္လို မလႈပ္မယွက္ စန္႔စန္႔ကားကားႀကီး ၿငိမ္သက္သြား ရေလေတာ့သည္။ ေဒၚညိဳစိမ့္ အေလွ်ာ့မေပးႏိုင္ေသး။ မိန္းမသားခ်င္းမို႔ မိန္းမတို႔ရဲ႕သဘာဝကိုသိသည္ႏွင့္အညီ ေကာင္မေလးရဲ႕ အရည္ေတြ ႐ႊန္း႐ႊန္းေဝလ်က္ ရွိေသာ ေစာက္ေခါင္းအေပါက္က်ဥ္းကေလးထဲကို ေနာက္ထပ္ ငါးမိနစ္ ဆယ္မိနစ္ခန္႔ၾကာေအာင္ သူမလက္ထဲက လီးအတုေခ်ာင္းႏွင့္ မနားတမ္းေဆာင့္လိုးေပးေနလိုက္ရင္း ကာမခရီးလမ္းအဆုံးထိတိုင္ အၿပီးသတ္ပို႔ေဆာင္ေပးလိုက္ကာ သူမလက္ကေလးတစ္ဖက္ သူ႔လက္ေပၚကေန အုပ္ကိုင္လာၿပီး ေတာ္ပါေတာ့ ရပ္ပါေတာ့ ဟူ၍ ေတာင္းပန္ခယ အခ်က္ျပေတာ့မွသာ သူမရဲ႕လႈပ္ရွားမႈကို တစ္ခန္းရပ္ကာ အနားေပးလိုက္ေလေတာ့သည္။ ေခ်ာယုစံ အဖို႔ရာမလည္း တစ္ညဥ့္တာ ကာမစည္းစိမ္ခံစားမႈအတြက္ လုံးဝဥႆုံ ျပည့္စုံၿပီးေျမာက္ သြားခဲ့ရၿပီပဲ မဟုတ္ပါလား။

ဆရာမေဒၚညိဳစိမ့္ရဲ႕ ေဘာ္ဒါေဆာင္မွာ သူမေနထိုင္ရာ တိုက္ရဲ႕အေနာက္ဖက္မွာ သီးျခားတည္ရွိကာ အေဆာင္ေန ေန႔ေက်ာင္းသူေတြ ခ်ည္း အေယာက္ ၄၀ ေက်ာ္ ၅၀ ဝန္းက်င္ခန္႔ စည္းကမ္းတက် ထားရွိေသာ အေဆာင္တစ္ခုျဖစ္သည္။ ႏွစ္ထပ္ေဆာင္ျဖစ္ၿပီး ေက်ာင္းသူေတြကို တစ္ေယာက္ခန္း ႏွစ္ေယာက္ခန္း ေလးေယာက္ခန္းစသည္ျဖင့္ သူ႔ေနရာႏွင့္သူ သူ႔အဖြဲ႕ႏွင့္သူ အခန္းအသီးသီးမွာ ေနရာခ်၍ သူကိုယ္တိုင္ စနစ္တက် ၾကပ္မတ္အုပ္ခ်ဳပ္သည္။ အေဆာင္ဝင္ခ်ိန္ ထြက္ခ်ိန္ ဧည့္ေတြ႕ခ်ိန္ အေသအခ်ာသတ္မွတ္ၿပီး အေဆာင္သူေတြ စည္းကမ္းလိုက္နာမႈကို အဓိကအခ်က္အေနႏွင့္ အထူးဂ႐ုစိုက္၍ စည္းကမ္းမေသဝပ္ေသာ ဘယ္ေက်ာင္းသူ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ကိုမွ လက္မခံဘဲ ျပတ္ျပတ္သားသား အေရးယူၿပီး အေဆာင္လခေငြျပန္အမ္း၍ အေဆာင္ကေန ထုတ္ပစ္တန္ ထုတ္ပစ္ေလ့ရွိသည္။ လိမၼာေရးျခားရွိၿပီး စည္းကမ္းလိုက္နာသူေတြကိုမွ အေသအခ်ာ စိစစ္လက္ခံသည္ျဖစ္ရာ လာေရာက္အပ္ႏွံသူ ေက်ာင္းသားမိဘေတြ အေနႏွင့္လည္း သူမ၏အေဆာင္ကို သေဘာက်ၾကသည္။ ေခ်ာယုစံတို႔လို သူမႏွင့္ရင္းႏွွီးပတ္သက္ေသာ တပည့္မေလးေတြကမူ ေဒၚညိဳစိမ့္ေနထိုင္ရာ တိုက္ေအာက္ထပ္မွာပင္ အခန္းဖြဲ႕ကာ ေနၾကသည္။ အားလုံး ေလးေယာက္ ငါးေယာက္ေလာက္ေတာ့ ရွိမည္။ ေခ်ာယုစံ ဒီကို ေရာက္ကာစအခ်ိန္က အျခားအေဆာင္သူေတြ လိုပဲ အေဆာင္က ႏွစ္ေယာက္ခန္းတစ္ခန္းမွာ ပဲခူးမွ ေျပာင္းေ႐ႊ႕လာေသာ ပထမႏွစ္ေက်ာင္းသူေလးတစ္ေယာက္ႏွင့္ အတူ ေနထိုင္ခဲ့ရာ ႏွစ္လယ္ေလာက္ အေရာက္တြင္မွ ဆရာမအိမ္ေပၚကို ေရာက္ရွိလာခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ အေဆာင္မွာက ပုံမွန္ ညမနက္ ထမင္းေကြၽးတာမ်ိဳးမရွိဘဲ အျပင္မွာသာ ကိုယ့္အစီအစဥ္ႏွင့္ကိုယ္ ဝယ္စားရေပမယ့္ ဆရာမ၏ အစ္ကိုဝမ္းကြဲေတာ္စပ္သူ အညာသား ဦးမင္းအာင္တို႔မိသားစု ေရာက္ရွိလာၿပီးခ်ိန္တြင္ ၾကက္သားအခ်ိဳအစပ္ ဝက္သားေပါင္း ကုန္းေဘာင္ေၾကာ္ ထမင္းေပါင္း ထမင္းေၾကာ္ ခ်ိဳခ်ဥ္ေၾကာ္ အစိမ္းေၾကာ္ ငါးျမင္း ငါးၾကင္း အမဲႏွပ္ ဘဲဥမဆလာ စသည့္ ဟင္းလ်ာ အမယ္ေကာင္းမ်ားကို အေဆာင္သူကေလးမ်ား အတြက္ဆိုၿပီး သူတို႔ကိုယ္တိုင္ အေဆာင္ရဲ႕ေအာက္ထပ္မွာ ဆိုင္ခန္းသေဘာမ်ိဳး ဖြင့္လွစ္ကာ ကိုယ္တိုင္ခ်က္ျပဳတ္ေရာင္းခ် ေပးလာသျဖင့္ အျပင္မွာ ဝယ္စားသူဝယ္စား အေဆာင္မွာေနရင္း နီးနီးနားနား သူတို႔ဆိုင္မွ ထမင္းဟင္းလ်ာမ်ားကို လြယ္လင့္တကူ မွာယူစားသူစားႏွင့္ အေဆာင္သူ ေလးမ်ား အတြက္လည္း စားေရးေသာက္ေရးအတြက္ ပိုမိုအဆင္ေျပ ေခ်ာေမြ႕သြားသည္။ ဆရာမေဒၚညိဳစိမ့္၏ စီးပြါးေရး အကြက္ျမင္မႈပင္ျဖစ္ၿပီး ႏြမ္းပါးေသာ အစ္ကိုမိသားစုကို ေထာက္ပံ့ေပးရင္း တစ္ဖက္ကလည္း သူမအတြက္ ပုံမွန္ဝင္ေငြ တိုးေစသည့္ တစ္ခ်က္ခုတ္ႏွစ္ခ်က္ျပတ္ အစီအစဥ္ပဲ ျဖစ္သည္။

ကုလားစိုးျမင့္မွာ ဦးမင္းေအာင္တို႔ ၾကက္သားခ်က္ျပဳတ္ရန္အတြက္ အေဆာင္ကို ေန႔စဥ္ ပုံမွန္ ၾကက္သားလာပို႔ေနက် ေဖာက္သည္ပင္ ျဖစ္သည္။ ဒီအေဆာင္တစ္ခုတည္းသာ မကဘဲ အျခား တကၠသိုလ္အနီးနား ပတ္ဝန္းက်င္ရွိ အေဆာင္ေတြ ထမင္းဆိုင္ေတြ စားေသာက္ဆိုင္ေတြ အထိပါ သူ႔ၾကက္သားေတြက တစ္ေန႔တစ္ေန႔ အသားပိႆာခ်ိန္ ရာႏွင့္ခ်ီၿပီး အပတ္မလည္ေအာင္ တင္သြင္း ေရာင္းခ်ေပးေနရသည္ျဖစ္ရာ ေတာ္ေတာ္လည္း အလုပ္ျဖစ္ၿပီး လက္ဖ်ားေငြသီးသူ တစ္ယာက္ ျဖစ္ေနေပၿပီ။ သူကိုယ္ႏႈိက္ကလည္း အေျပာေကာင္းၿပီး လူရည္လည္သူ တစ္ေယာက္ျဖစ္၍လည္း ဆရာမေဒၚညိဳစိမ့္တို႔လို တကၠသိုလ္ဆရာမေတြ အထိပါ အရႏႉးကာ ေတာ္ကီတစ္ေပါက္ႏွင့္ အပီခ်ဳပ္ႏိုင္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ေခ်ာယုစံကေတာ့ ေက်ာင္းတက္လိုက္ အေဆာင္ျပန္လာသည့္အခါ ခ်က္ျပဳတ္ခန္းသြားၿပီး ဆရာမေဒၚညိဳစိမ့္အစ္ကို ဦမင္းေအာင္တို႔ မိသားစုထံ သြားေရာက္လည္ပတ္ကာ ဟိုစပ္စပ္ဒီစပ္စပ္ ဝိုင္းလုပ္ဝိုင္းကိုင္လိုက္ သူ႔ကေလးႏွစ္ေယာက္ႏွင့္ စလိုက္ေနာက္လိုက္ ကေလးေတြႏွင့္ေရာၿပီး ခုန္ေပါက္ေဆာ့လိုက္ လူႀကီးေတြႏွင့္လည္း ေရာက္တတ္ရာရာ စကားေျပာလိုက္ႏွင့္ ေဟးလားဝါးလားေနတတ္သူ တစ္ေယာက္ျဖစ္ရာ သူတို႔မိသားစုကလည္း ေခ်ာယုစံကို အေတာ္ကေလး အေရးေပးဆက္ဆံၿပီး ခင္ခင္မင္မင္ တရင္းတႏွီး ရွိေနၾကေတာ့သည္။ ဦးမင္းေအာင္က ပင္ကိုယ္ကပင္ႏႈတ္နည္းၿပီး လူေအးတစ္ေယာက္ျဖစ္ေပမယ့္ သူ႔မယားမခင္ေ႐ႊကေတာ့ ဖ်ပ္ဖ်ပ္လတ္လတ္ သြက္လက္ခ်က္ခ်ာမႈရွိသူျဖစ္သည္။ လူေတြႏွင့္လည္း ေရာေရာေႏွာေႏွာ ေနတတ္ထိုင္တတ္သည္။ သူမအသက္က ၃၀ ေက်ာ္ ၃၅ ႏွစ္ဝန္းက်င္ေလာက္ေလာက္ပဲ ရွိေသးၿပီး လူကသာႏြမ္းပါးေပမယ့္ သူမ႐ုပ္ရည္ႏွင့္ ကိုယ္လုံးကိုယ္ေပါက္ အလွကေတာ့ ကေလးႏွစ္ေယာက္ရတာေတာင္မွ နဂိုေနအတိုင္းမပ်က္ယြင္းဘဲ တင္းတင္းရင္းရင္း ၿဖိဳးၿဖိဳးအိအိ ရွိတုန္းပင္ျဖစ္သည္။ အသားခပ္လတ္လတ္ ႏွာတန္ေပၚၿပီး ပါးအို႔ေဖာင္းကေလးႏွင့္မခင္ေ႐ႊမွာ အေဖဗမာ မိခင္ဖက္က ရွမ္းတ႐ုတ္ေသြးပါသူပီပီ သူမအသားအေရ က ဖေအဖက္ႏႊယ္ၿပီး ဘဝၾကမ္းၾကမ္း ႐ုန္းကန္ခဲ့ရသူ ျဖစ္၍လည္း ေနပူခံအသားအေရာင္က အညာသူကေလးလို ညိဳတိုတိုကေလး ျဖစ္ေနသည့္တိုင္ သူမရဲ႕႐ုပ္ရည္သြင္ျပင္ႏွင့္ ခႏၶာကိုယ္အလွကေတာ့ျဖင့္ သီေပါသူ မိခင္ရဲ႕အေမြကို အျပည့္အဝ ရရွိထားသည့္ အလား ေ႐ႊရင္ခပ္ၿဖိဳးၿဖိဳး တင္ပဆုံအိုးႀကီးႏွစ္ဖက္က အဆီတစ္ထပ္အသားတစ္ထပ္ တင္းရင္းေကာ့ထြား လုံးဝိုင္းလ်က္ ရွိကာ သူမခင္ပြန္း ဦးမင္းေအာင္ပင္လွ်င္ ဒီေတာင္ကို ၿဖိဳႏိုင္ပါရဲ႕လားလို႔ စဥ္းစားခ်င္စရာႀကီး ျဖစ္ေနပါေတာ့သည္။ အလုပ္လုပ္ရာမွာလည္း ခင္ပြန္းလင္ျဖစ္သူႏွင့္ အညာမွေခၚလာေသာ သူမအစ္မရဲ႕သား ၁၄ ၅ ႏွစ္အ႐ြယ္ တူေတာ္ေမာင္တစ္ေယာက္ ဒီႏွစ္ေယာက္ကသာ ဒိုင္ခံလုပ္ရေလ့ရွိၿပီး မခင္ေ႐ႊကေတာ့ လွ်ပ္စစ္ေပါင္းအိုးႏွင့္ထမင္းခ်က္ ေရေႏြးအိုးတည္ ပန္းကန္ခြက္ေယာက္ေဆး ၾကက္သြန္ႏႊာ ျငဳပ္သီးေထာင္း ဟင္းအႏွစ္လုပ္မည့္ ျငဳပ္ၾကက္သြန္ေတြ ဆီသတ္ စားေသာက္သူလာလွ်င္ ထမင္းဝိုင္းျပင္ ဟင္းေတြခ်ေပး စသည့္ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးအလုပ္ေတြ ေလာက္သာ ဝိုင္းကူလုပ္ကာ မ်ားေသာအားျဖင့္ ေခ်ာယုစံတို႔လို ေက်ာင္းသူခ်ာတိတ္မကေလးေတြႏွင့္ ထမင္းဝိုင္းမွာ ေခါင္းခ်င္းဆိုင္ တီးတိုးသဖန္းပိုးထိုးရင္း စကားေဖာင္ဖြဲ႕ ေနသည္ကသာ မ်ားေလသည္။

ကုလားစိုးျမင့္ ေရာက္လာလွ်င္ ေတာ့ မခင္ေ႐ႊတစ္ေယာက္ ျပာျပာသလဲႏွင့္ ဆီးႀကိဳကာ ၾကက္သားထည့္ထားသည့္ ဒယ္အိုးႀကီးေတြ ကားေပၚကေန ဝိုင္းသယ္ ဝိုင္းခ် လုပ္၍ ၾကက္တစ္ေကာင္ခ်င္း အေလးမွန္မမွန္ ခ်ိန္တြယ္တာေတြ အသားဖိုးတြက္ခ်က္ ေဈးညႇိတာေတြ ေငြစာရင္း ရွင္းတာေတြ လုပ္ၿပီး စိုးျမင့္ကိုပါ အကူေခၚကာ ၾကက္သားရင္ဘုံသား ေပါင္သား လည္ပင္း႐ိုး ကလီစာ အေတာင္ပံ စသည္ျဖင့္ အိုးဝင္အဆင့္အထိ ေရာက္ေအာင္ တသီးတစ္ျခားစီ ခုတ္ထစ္ျဖတ္ေတာက္၍ ႏွစ္ေယာက္သား စကားတေျပာေျပာ ေလေပးတေျဖာင့္ေျဖာင့္ႏွင့္ အေရာတဝင္ ရွိေနတာကို ေတြ႕ရတတ္ပါသည္။ စိုးျမင့္က တျခားေနရာေတြကို အသားလိုသေလာက္ ကားေပၚကေန ခ်ေပးသြား႐ုံသာ ရွိေပမယ့္ မခင္ေ႐ႊတို႔ဆိုင္အတြက္က်ေတာ့ ဘာေၾကာင့္ရယ္ မသိ။ သူကိုယ္တိုင္ စိတ္ပါလက္ပါ ေစတနာဗရပြႏွင့္ အသားတုံးတစ္လွီးျဖတ္တာေတြ ေရေဆးတာေတြကအစ အခ်ိန္ရလွ်င္ရသလို အၿမဲ ဝိုင္းကူ ေဆာင္႐ြက္ေပးသြားေလ့ရွိပါသည္။ စိုးျမင့္ႏွင့္ သူမက အေၾကာအလြန္တည့္သည္။ လူရင္း အခ်င္းခ်င္းဆိုၿပီး သူမတို႔ဆိုင္အတြက္ အသားေတြ ပိုပို ထည့္ေပးတတ္သလို ေငြအနည္းအက်ဥ္း က်န္တာကအစ သူဘာမွမေျပာ။ ကုလားစိုးျမင့္ကို သူတို႔လင္မယား ေပးစရာေႂကြးၿမီေတြ အၿမဲတမ္း က်န္ရွိေနတတ္ ပါသည္။ ဒါကလည္း ေငြစာရင္းကိုင္သူ သူမသာ အေသးစိပ္ ေျပာႏိုင္သိႏိုင္ၿပီး ခင္ပြန္းျဖစ္သူ ကိုမင္းေအာင္ကေတာ့ ေငြေၾကးကိစၥအဝဝကို သူ၏မယားျဖစ္သူကိုသာ အစစအရာရာ ယုံၾကည္စိတ္ခ်စြာ လႊဲအပ္ထားၿပီး အခ်က္အျပဳတ္ အေၾကာ္အေလွာ္စသည့္ မီးဖိုေခ်ာင္ ရွိရာဖက္ကိုသာ အာ႐ုံစူးစိုက္ၿပီး ေခြၽးတစ္လုံးလုံးႏွင့္ အၿမဲ အလုပ္ရႈပ္ေနတတ္သူ ျဖစ္သည္။ တစ္ေန႔ ေခ်ာယုစံ သူတို႔ဖက္ကိုေရာက္ေတာ့ ၾကက္ကုလားစိုးျမင့္ႏွင့္ မခင္ေ႐ႊတို႔ႏွစ္ေယာက္ အတူတကြ ၾကက္သားေတြခ်ိန္တြယ္ကာ အသားခုတ္ဖို႔ရန္အတြက္ ျပင္ဆင္ရင္း အလုပ္မ် ားေနတာေတြ႕ရသည္။ သူမေယာက္်ားဦးမင္းေအာင္ကေတာ့ ဆိုင္မွာ စားေသာက္သူေတြ ေတာ္ေတာ္က်ေနတာမို႔ သူ႔တူေတာ္ေမာင္ႏွင့္အတူ မီးဖိုမွာအေၾကာ္ တစ္ပြဲၿပီးတစ္ပြဲ ခ်က္ျပဳတ္ေၾကာ္ေလွာ္ရင္း အလုပ္ႏွင့္လက္မျပတ္ဘဲ ရွိေနသည္။ ေခ်ာယုစံ ဆိုင္ကေနေကြ႕ပတ္ကာ အေနာက္ဖက္ကိုေလွ်ာက္လာခဲ့ၿပီး မခင္ေ႐ႊတို႔ အနားကို ေရာက္လာၿပီး … “အစ္မ ကြၽန္မ ဘာဝိုင္းကူရမလဲ ” မခင္ေ႐ႊ ရယ္က်ဲက်ဲႏွင့္ၾကည့္ရင္း … “ရပါတယ္ မိေခ်ာရဲ႕ ဒီမွာ ကိုစိုးျမင့္လည္း ရွိေနတာပဲ ညီမလက္ေတြ ေပက်ံကုန္ပါ့မယ္” “အို အစ္မကလဲ တျခားလူေတြမွမဟုတ္တာ ဦးလည္း ဆိုင္မွာအလုပ္မ်ားေနတုန္း နည္းနည္းပါးပါးလုပ္စရာကိုင္စရာရွိတာ ဝိုင္းကူလုပ္ေပးရမွာေပါ့ ေပး ေပး အစ္မလက္ထဲကဟာေပး” ေခ်ာယုစံ ၾကက္သားတြဲေတြ ဝိုင္းၿပီး ကူသယ္ေပးရသည္။

မခင္ေ႐ႊက စဥ္းႏွီတုံးေရွ႕မွာထိုင္ကာ ဓားတစ္လက္ႏွင့္ ရင္အုံသားေပါင္သား ခြဲကာ အသာတုံးေတြခုတ္ထစ္ေနတုန္း ကုလားစိုးျမင့္ႏွင့္သူမ ၾကက္အေကာင္လိုက္ဆြဲၿပီး တစ္ဦးကိုတစ္ဦး လက္ဆင့္ကမ္း၍ မခင္ေ႐ႊရဲ႕နေဘးမွာ စုပုံေနရာခ်ထားေပးၾကသည္။ သယ္စရာၾကက္ေတြ ကုန္သြားေတာ့ စိုးျမင့္ႏွင့္သူမတို႔ႏွစ္ေယာက္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ထိုင္ၿပီး သြက္သြက္လက္လက္ ခုတ္ၾကထစ္ၾက လွီးၾကျဖတ္ၾကႏွင့္ ေခ်ာယုစံရဲ႕မ်က္လုံးမ်ားက မခင္ေ႐ႊထိုင္ေနေသာ ေအာက္ဖက္ဆီ အမွတ္မထင္ အၾကည့္ေရာက္သြားရာ ထမီတိုတိုဝတ္ကာ ခုံပုကေလးေပၚမွာ အားပါးတရေပါင္ႏွစ္ဖက္ၿဖဲကား၍ ထိုင္ရင္း ၾကက္သားခုတ္ ေနေသာ မခင္ေ႐ႊ၏ ၿပဲဟဟကေလးျဖစ္ေနေသာ ေပါင္ႏွစ္ဖက္အၾကားမွ ထမီေအာက္နားစကေလး လြတ္ေနသည့္ အျဖစ္ကို ေသခ်ာ ျမင္ေတြ႕ လိုက္ရသည္။ သူမထိုင္ေနရာက ေခ်ာယုစံႏွင့္ဓားလြယ္ခုတ္က်ေသာေနရာမွာရွိၿပီး ကုလားစိုးျမင့္ႏွင့္ဆိုလွ်င္ အေရွ႕တည့္တည့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္လို ျဖစ္ေနတာမို႔ ကုလားစိုးျမင့္ဖက္ကၾကည့္လွ်င္ ျမင္ကြင္းက ပိုရွင္းေလာက္သည္ဟု သူမထင္သည္။ ထမီေအာက္စက တစ္ထြာနီးနီး ေလာက္ လြတ္ေနတာမို႔ သူမေပါင္ခြဆုံမွ ဘာအခုအခံမွမပါေသာ အေမြးနက္နက္မ်ား စုၿပဳံေပါက္ေရာက္ေနသည့္ ဆီးခုံမို႔မို႔ႀကီးႏွင့္တကြ သူမအဂၤါဇပ္ (ေစာက္ပတ္) မ်က္ႏွာျပင္ တစ္ဝွမ္းလုံးကို ကြင္းကြင္းရွင္းရွင္းႀကီး ေတြ႕ျမင္ရမည္ျဖစ္သည္။ ေခ်ာယုစံဖက္က ၾကည့္လွ်င္ေတာင္ အုံ႔ဆိုင္းဆိုင္းျဖစ္ေနေသာ မခင္ေ႐ႊ၏ ေစာက္ပတ္ အေမြး အျမႇင္မ်ားႏွင့္တကြ သူမေစာက္ပတ္ခုလုံးကို ဝင္းကနဲလက္ကနဲ ၿပိဳးကနဲျပက္ကနဲ အေသအခ်ာလွမ္းျမင္ရသည္ျဖစ္ရာ ကုလားစိုးျမင့္တစ္ေယာက္ အလုပ္ေျဖာင့္ေျဖာင့္ မလုပ္ႏိုင္ေတာ့ဘဲ မခင္ေ႐ႊခါးေအာက္ပိုင္း ေပါင္ခြဆုံရွိရာအရပ္ကိုပဲ သဲႀကီးမဲႀကီး ကြက္ၾကည့္ကြက္ၾကည့္လုပ္ရင္း သူ႔ေပါင္ၾကားဆီ မသိမသာ လက္တစ္ဖက္လွ်ိဳႏႈိက္၍ ပုဆိုးေအာက္မွ ဖုေဖာင္းေနေသာ သူ႔လီးႀကီးကို ပြတ္ပြတ္ဆြေပးေနတာကိုပါ ေခ်ာယုစံ ေကာင္းေကာင္း သတိထားလိုက္မိေလသည္။ မခင္ေ႐ႊအေနႏွင့္ ကုလားစိုးျမင့္ၾကည့္ႏိုင္ေအာင္လို႔ပဲ သူမထမီေအာက္စတမင္လႊတ္ကာ ေစာက္ပတ္ကိုျပေပးေနျခင္းလားလို႔ ေခ်ာယုစံ စိတ္ထဲက ေတြးမိသြားသည္။ မၾကာပါ။ သူမထင္ျမင္ခ်က္ မွန္ကန္ေၾကာင္းေတြ႕လိုက္ရၿပီး ကုလားစိုးျမင့္လည္း ၾကက္သားခုတ္ရင္း မခင္ေ႐ႊရဲ႕ေစာက္ပတ္ကို ဘယ္သူမွမသိေအာင္ အသာ ငုံ႔ေခ်ာင္းၾကည့္ေနရာကေန သူ႔ပုဆိုးေအာက္ပိုင္းကိုပါ ဒူးေပၚေရာက္သည္အထိ လက္တစ္ဖက္ႏွင့္ မသိမသာ ဆြဲလွန္တင္လိုက္ရာက သူကပါ မခင္ေ႐ႊကို ပုဆိုးေအာက္စလႊတ္ျပလိုက္ၿပီး မခင္ေ႐ႊလည္း မ်က္ႏွာကေလး တစ္မ်ိဳး ျဖစ္သြားကာ ကုလားလီးမဲမဲသဲသဲႀကီးအား ဣေျႏၵမရစြာႏွင့္ မ်က္လုံးႀကီးျပဴးတူးၿပဲတဲ စူးစူးရဲရဲ ေငးစိုက္ၾကည့္ေနၿပီး ႏွစ္ေယာက္သား တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ သူဟာကိုယ္ေခ်ာင္း ကိုယ့္ဟာသူၾကည့္ႏွင့္ က်ားႏွင့္ဆင္ လယ္ျပင္မွာ ပက္ပင္းေတြ႕မိၾကသလို လီးႏွင့္ေစာက္ပတ္ မိတ္ဆက္ေနၾကရင္း ဆရာက်က် အထာက်လ်က္ရွိေနၾကတာ ေတြ႕ရေလၿပီ။

ေခ်ာယုစံ သူတို႔အနားမွာ ထိုင္ရာကေန အသာထၿပီး ဟိုဟာယူသလို ဒီဟာမသလို အလုပ္ဝိုင္းကူလုပ္ဟန္ျပဳကာ အေျခအေနကို ဆက္လက္အကဲခတ္ၾကည့္ေနရာ မခင္ေ႐ႊေအာက္စလြတ္ပုံကိုေရာ ကုလားစိုးျမင့္ သူမကို ပုဆိုးေအာက္စလႊတ္ျပတာကိုပါ အတိအက်သိလိုက္ရသည့္အျပင္ ပုဆိုးေအာက္ကေန တစ္ေခ်ာင္းလုံး ေအာက္ကို တြဲတြဲႀကီးက်ေနသည့္ကုလားလီးမဲမဲႀကီးကိုပါ သူမကိုယ္တိုင္ အေသအခ်ာ ၾကည့္ျမင္ခြင့္ရလိုက္သည္။ ေခ်ာယုစံပါ သူ႔လီးကို မသိမသာစိုက္ၾကည့္ေနေၾကာင္း သိရသျဖင့္ ၾကက္ကုလားစိုးျမင့္တစ္ေယာက္ ပိုကဲလာၿပီး သူမဖက္ကိုပါ ျမႇားဦးလွည့္လာေလသည္။ ေခ်ာယုစံလည္း အခြင့္အေရးရတုန္း အနီးကပ္ျမင္လိုက္ရေသာ သူ႔လီးငပဲႀကီးအားၾကည့္၍ ကိုယ့္ဖာသာကိုယ္ ဖီလင္ယူေနလိုက္သည္။ အသားခုတ္ထစ္ျဖတ္ေတာက္ၿပီး၍ မီးဖိုခန္းသယ္ခ်ိန္မွာ စိုးျမင့္က သူမအနားတမင္ကပ္လာၿပီး မထိခလုတ္ထိခလုတ္လာလုပ္သည္။ ၾကက္သားအိုး မႏိုင့္တႏိုင္ႏွင့္ေကာက္မလိုက္ေသာ ေခ်ာယုစံဖင္ေနာက္ကေနလာၿပီး သူမဖင္အိအိႏွစ္ဖက္အလယ္ကို သူ႔ ကိုယ္ အေရွ႕ပိုင္းႏွင့္ တမင္မထိထိေအာင္ ဖိကပ္ကာ လီးႏွင့္ အရသာယူ လာေရာက္ေထာက္ထား လိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္။ ေရာက္ရာေပါက္ရာ စကားေတြလည္း ေလွ်ာက္ေျပာေနေသးသည္။ ေခ်ာယုစံလည္း မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး သူႏွင့္ အလိုက္သင့္ စကားျပန္ေျပာရင္း သူ႔လီးထိပ္ႀကီးအေနာက္ကေန ေထာက္ေညႇာင့္ေပးတာကို အသာပင္ ၿငိမ္ခံေနလိုက္ကာ အေတြ႕အရသာကို ခံစားေနေပသည္။ လီးဒစ္ထိပ္ႀကီး ဖင္ေအာက္ကေနလ်ိဳဝင္ၿပီး သူမအဂၤါဇပ္အဝႏွင့္ အစိထိပ္ကေလးကိုပင္ လာေရာက္ေထာက္မိ၍ ေခ်ာယုစံ ေတာ္ေတာ္ကေလး အီဆိမ့္သြားသည္။ မခင္ေ႐ႊ အနားေရာက္လာေတာ့မွ ဘာမွမျဖစ္သည့္ပုံစံႏွင့္ လူခ်င္းခြာလိုက္ၾကကာ လုပ္လက္စအလုပ္ကို ေကာက္လုပ္ေပးလိုက္သည္။ ေခ်ာယုစံရဲ႕မ်က္လုံးမးကေတာ့ သူ႔ခႏၶာကိုယ္ အေရွ႕ပိုင္းဆီမွ ပုဆိုးေအာက္ကေန ေထာင္ထ သလိုျဖစ္ေနေသာ လီးေခ်ာင္းအရာႀကီးကို ျမင္ျဖစ္ေအာင္ျမင္လိုက္မိၿပီး သူမေစာက္ဖုတ္မွ ေစာက္ရည္ေတြ စစ္ကနဲ စိမ့္ထြက္သြားသည္။ ထိုေန႔မွစ၍ ေခ်ာယုစံလည္း မီးဖိုေခ်ာင္ဖက္ကို အေရာက္အေပါက္ ပိုမ်ားလာသလို သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ႏွင့္ပိုတြဲမိလာၿပီး အလုပ္ေတြ ဝိုင္းကူစရာ ရွိလွ်င္ တက္တက္ႂကြႂကြ ဝိုင္းကူ၍လုပ္ေပးသည္။ စိုးျမင့္ႏွင့္လည္း တစ္စတစ္စပိုရင္းႏွီးလာ၍ အလုပ္လုပ္ရင္း လူခ်င္း မၾကာခဏ ထိမိခိုက္မိ ပြတ္မိေထာက္မိ တာေလာက္ကို လုံးဝဂ႐ုမစိုက္ေတာ့ဘဲ သူမကပင္ သူႏွင့္ အသားခ်င္း တမင္မထိထိေအာင္ သူ႔ေရွ႕မွာ ဟန္ေရးတျပျပႏွင့္ ကုန္းခ်ည္ေကာ့ခ်ည္ မ႐ိုးမ႐ြျဖစ္ေအာင္လုပ္ကာ မသိမသာ အထာေပးတတ္လာေလသည္။

ေခ်ာယုစံရဲ႕ ဖင္အိုးႀကီးႏွစ္ဖက္မွာလည္း သူမၾကာခဏ ခိုးစားေနရသည့္ ဆရာမေဒၚညိဳစိမ့္ႏွင့္ လက္ရွိ သူခိုးစားဖို႔ျပင္ဆင္ေနေသာ လင္ရွိမယား မခင္ေ႐ႊတို႔ရဲ႕ တစ္တုံးတစ္ခဲ အိုးႀကီးမ်ားကဲ့သို႔ပင္ အဆီအသားျပည့္ျပည့္ဝဝရွိလွၿပီး ေတာ္႐ုံၿဖိဳလို႔ ကုန္ႏိုင္ဖြယ္ မရွိသည့္ စစ္ကိုင္းအိုး ႀကီးမ်ား ျဖစ္ၾကေပရာ သူ႔လိုေထာင္းလေမာင္းေၾကေအာင္ အပီဆြဲႏိုင္ သူေတြႏွင့္မွ လိုက္ဖက္ညီႏိုင္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း ကုလားစိုးျမင့္တစ္ေယာက္ အေျခအေနကို ေကာင္းေကာင္းသေဘာေပါက္ ေနပါသည္။ ေကာင္မေလးက သူဆြဲေခၚရာလိုက္ပါမည့္ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္မွန္း စိုးျမင့္လည္း မသိမဟုတ္ သိသည္ပင္။ အေျခအေနအရ ဆရာမေဒၚညိဳစိမ့္ႏွင့္ ဦးမင္းေအာင္ရဲ႕မယားေခ်ာေလး မခင္ေ႐ႊတို႔ကဲ့သို႔ ဒီပတ္ဝန္းက်င္မွာ သူလုပ္စရာကိုင္စရာ ရႈပ္ေပြစရာ တိုးလို႔တန္းလန္း ကိစၥဝိစၥေတြ အမွ်င္တန္းလ်က္ ရွိေသး တာေၾကာင့္ အသာေမွ်ာေပးထားျခင္းျဖစ္ၿပီး အခ်ိန္က်ေရာက္ လာလွ်င္ေတာ့ မဆိုင္းမတြ ဆြဲစားရမည္ဟုလည္း စိုးျမင့္ စိတ္ထဲက အေသအခ်ာ ေတးမွတ္ထားလိုက္မိပါသည္။ ကုလားစိုးျမင့္ႏွင့္မခင္ေ႐ႊတို႔ကေတာ့ ထိုေန႔ေနာက္ပိုင္းတြင္ ပိုၿပီးေတာ့မ်ား အဆင့္တက္ လာသလိုပင္ ထင္ရသည္။ လူကြယ္ရာမွာ ႏွစ္ေယာက္သား ခႏၶာကိုယ္ခ်င္းကပ္ကပ္ၿပီး စကားတြတ္ထိုး ေျပာလာၾကတာ မၾကာခဏဆိုသလို ေခ်ာယုစံ ေတြ႕ရသည္။ သူမေယာက္်ား ဦးမင္းေအာင္ေရာ အျခား အေဆာင္သူေတြပါ ဘယ္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ကမွ သူမကဲ့သို႔ ရိပ္စားမိျခင္း မရွိခဲ့ၾကပါ။ တစ္ညေနေတာ့ ဦးမင္းေအာင္ ဟင္းခ်က္ပစၥည္းမ်ား ဝယ္ယူဖို႔ အျပင္ထြက္ သြားတုန္း ကုလားစိုးျမင့္ ဆိုင္ကယ္တစ္စီးႏွင့္ေရာက္လာၿပီး မခင္ေ႐ႊႏွင့္ စကားအတန္ၾကာ ေျပာဆိုေနၾကကာ ေခ်ာယုစံ သူတို႔အနားကို ေလွ်ာက္လာတာေတြ႕တာႏွင့္ မခင္ေ႐ႊက သူမကို လက္ကုပ္ေခၚၿပီး … “မိေခ်ာေလး … မမေ႐ႊကို ခဏေလး အျပင္ကေစာင့္ၿပီး မင္းဦးေလး ေရာက္လာရင္ အသံေပးလိုက္ေနာ္ … အစ္မတို႔ ဒီမွာ ေငြလက္ခံ စာရင္းေလး နည္းနည္း ကြာေနတာနဲ႔ ကိုစိုးျမင့္နဲ႔အစ္မ စာရင္း တစ္ခ်က္ေလာက္ ျပန္ကိုက္ၾကည့္မလို႔ … မင္း ဦးေလးမသိေအာင္ လုပ္ရမွာ ေတာ္ေနၾကာ သူက ဘူမသိကိုးမသိနဲ႔ အပိုေတြအဓြန္႔တက္ၿပီး ေမးလားျမန္းလားနဲ႔ …ေစာက္အရစ္ေတြ ရွည္ေနဦးမယ္” “ဟုတ္ အစ္မေ႐ႊ လုပ္စရာရွိလုပ္ေလ ဒါနဲ႔ ကေလးေတြကေရာ ” “အႀကီးမ သူ႔အေဖနဲ႔ ပါသြားတယ္ အငယ္ေကာင္ကေတာ့ သူ႔အစ္ကို ငၿဖိဳးနဲ႔ မုန္းစားထြက္သြားၾကေလရဲ႕ ေတာ္႐ုံနဲ႔ေတာ့ ျပန္လာဦးမွာ မဟုတ္ဘူး ” “ကိစၥမရွိပါဘူး ကြၽန္မလည္း ပ်င္းပ်င္းနဲ႔ လိုင္းေပၚ ခဏတက္ၾကည့္လိုက္ဦးမယ္ အိမ္ထဲမွာ ပူအိုက္လြန္းလို႔ အစ္မေ႐ႊရဲ႕” “ေအး ေအးေဟ့ ငါေျပာတာေတာ့ မေမ့နဲ႔ ဟိုလူ႔အရိပ္အျခည္လည္း ၾကည့္ေပးဦး နင္က ဒီေနရာ အားကိုးရလို႔ေျပာတာ ေကာင္မရဲ႕” “စိတ္ခ် အစ္မေ႐ႊ … လာတာနဲ႔ ေခ်ာ ဒီကေန ႐ႊီကနဲ ေလကေလး ခြၽန္လိုက္မယ္ … ေအးေအးေဆးေဆး တစ္ေရးသာအိပ္ပစ္လိုက္ ရတယ္ ဟီး ဟီး … ဟီး” “တယ္ ဒီဟာမေလး … ငါ စဥ္းႏွီတုံးနဲ႔ ေကာက္ထု ပလိုက္ရ ဟြင္းး ” ေခ်ာယုစံ ဇက္ကေလးပုၿပီး တဟီးဟီးရယ္၍ အနီးက ဝါးကြပ္ပ်စ္ ကေလးေပၚ တက္လွဲလိုက္သည္။ မခင္ေ႐ႊလည္း သူမကို စိတ္မခ်သလို အတန္တန္မွာၾကားၿပီး ကုလားစိုးျမင့္ လက္ေမာင္း တစ္ဖက္အား ကိုင္ဆြဲ၍ အိမ္ထဲကို လွမ္းဝင္သြားရာ ကုလားစိုးျမင့္လည္း ေခ်ာယုစံ ရွိရာဖက္ကို အဓိပၸါယ္ပါပါ တစ္ခ်က္ၾကည့္ လိုက္ၿပီးေနာက္ မခင္ေ႐ႊရဲ႕အေနာက္ကေန ေစာင္းငမ္းေစာင္းငမ္းႏွင့္ လိုက္ပါသြားေလသည္။ ေခ်ာယုစံ အေျခအေနကို နားလည္လိုက္ပါသည္။

မခင္ေ႐ႊရဲ႕မူပ်က္ေနပုံႏွွင့္ ကုလားစိုးျမင့္ အေလာသုံးဆယ္ႏိုင္ေနပုံ ကိုၾကည့္ရင္း သူတို႔ႏွစ္ေယာက္သား အတြင္းေရးကိစၥ လွ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္ တစ္ခုခုေတာ့ရွိေနၿပီ ဟု သူမ အေသအခ်ာႀကီး ခန္႔မွန္းမိလိုက္သည္။ ကုလားစိုးျမင့္ရဲ႕ သူမကိုၾကည့္လိုက္ေသာ အၾကည့္ကလည္း တစ္စုံတစ္ရာေသာ အဓိပၸါယ္ကို ေဖာ္ျပေနသည္ပဲ မဟုတ္လား။ မခင္ေ႐ႊ သူမကို အခန္းေစာင့္ခိုင္းပုံေထာက္၍ ဘယ္နည္းႏွင့္မွ သူမအထင္မမွားႏိုင္ေၾကာင္း ေခ်ာယုစံ တြက္ဆမိသြားၿပီ။ ဧကႏၲေတာ့ ႏွစ္ေယာက္သား ဟိုဟာျပဳဖို႔ အိပ္ခန္းထဲကို ဝင္ၾကတာပဲျဖစ္ရမည္။ လင္ျဖစ္သူဦးမင္းေအာင္မရွိခိုက္မို႔ မခင္ေ႐ႊလည္း ေရငတ္တုန္း ေရတြင္းထဲက်ရသည့္ႏွယ္ ျဖစ္ေနေပလိမ့္မည္။ ေနႏွင့္ဦးေပါ့ လို႔ ေခ်ာယုစံ စိတ္ထဲေတြးရင္း အျပင္ကေနပဲ အခ်ိန္အခါေကာင္းကို ေစာင့္၍သာ ေနရေတာ့သည္။ ဖုန္းဖြင့္ၿပီး ဘေရာင့္ဇာထဲကေန အိပ္ခ္စ္ ဗြီဒီယို ေဒါ့ကြန္း ဆိုတာ ႐ိုက္ထည့္လိုက္ၿပီး အေမရိကန္ပြန္း ႐ုပ္ရွင္ေတြ လိုက္လံ စပ္စုျမည္းၾကည့္ကာ အခ်ိန္ျဖဳန္းေနလိုက္သည္။ အျပာမူဗီဖိုင္ေတြက ေခ်ာယုစံတို႔လို ေက်ာင္းသူေလးေတြ အၿမဲတမ္းလိုလို အပ်င္းေျပၾကည့္ေလ့ရွိၾကၿပီး တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္လည္း ဖုန္း အပလီေကးရွင္းကေန ရွယ္ကာ ဘယ္သူမွမျမင္ေအာင္ အေသအခ်ာ ေသာ့ခတ္ သိမ္းဆည္းထားေလ့ ရွိတတ္ၾကသည္။ သူတို႔ မိန္းကေလးတိုင္းလိုလိုရဲ႕ ဟန္းဆက္ေတြ ထဲမွာ အျပာမူဗီဖိုင္ေတြ တစ္ဦးဦးလွ်င္ ရာႏွင့္ခ်ီ၍ရွိတတ္ၾကၿပီး လူကြယ္ရာ တစ္ေယာက္တည္း ရွိသည့္အခါမ်ိဳးမွာ ဤနည္းႏွင့္ပင္ မိမိတို႔ရဲ႕ရမၼက္အာသာကို ႀကံဖန္ ေျဖေဖ်ာက္ၾကေလ့ရွိပါသည္။ ေခ်ာယုစံမွာလည္း ယူအက္စ္ေအ ႐ုရွ တ႐ုတ္ ဂ်ပန္ အိႏၵိယ ထိုင္း ဖိလစ္ပိုင္ ကေမာၻဒီးယား စသည့္ အျပာမူဗီဖိုင္ေတြ အမ်ားႀကီးမွ တကယ့္ကို အမ်ားႀကီးပါေပ။ ဒါႏွင့္ေတာင္ အားမရေသးဘဲ အြန္လိုင္းကေန ယခုလိုပဲ အသစ္အဆန္း ထြက္သမွ် movie ေတြ လိုက္လိုက္ရွာၾကည့္ရတာလည္း အေမာပင္။ ဗြီဒီယိုေတြၾကည့္ရာက အာ႐ုံေၾကာေတြ ႏိုးၾကားလာခဲ့ၿပီးေနာက္ ဖုန္းထဲကနာရီကိုၾကည့္လိုက္ရာ အခ်ိန္ ႏွစ္ဆယ့္ငါးမိနစ္ေလာက္ ၾကာသြားတာကို သတိထားမိၿပီး ထိုင္ရာကေနအသာထ၍ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ဝင္သြားသည့္ အိမ္ဖက္ကို အသာေျခေဖာ့ ေလွ်ာက္လာ ခဲ့ကာ အိမ္ေရွ႕ကေနမတက္ဘဲ အိမ္အေနာက္ဖက္ကို ပတ္လာၿပီး မွန္ျပတင္းမ်ားတပ္ဆင္ထားသည့္ အိပ္ခန္းေတြဖက္ကို အသာ လွည့္ထြက္လာခဲ့လိုက္ပါသည္။

ပထမေတြ႕ရသည့္ အခန္းတစ္ခုကို ေက်ာ္လြန္လာၿပီး ဒုတိယေျမာက္ အိပ္ခန္းဖက္ကိုေရာက္ေတာ့ သူမထင္သည့္အတိုင္း အခန္းထဲကေန မသကၤာစရာ အသံဗလံမ်ားကို စတင္ၾကားေနရၿပီ။ သူမအရပ္ႏွင့္ အေနေတာ္ပဲျဖစ္ၿပီး ေျခဖ်ားေထာက္ၾကည့္စရာပင္ မလိုဘဲ အလင္းေရာင္ဝင္႐ုံဖြင့္ထားသည့္ မဟတဟကေလးရွိေသာ ျပတင္းတံခါးခ်ပ္ကို အသာလက္ကေလးႏွင့္ အသံမၾကားေအာင္ အနည္းငယ္ဆြဲဟၾကည့္လိုက္ကာ နေဘးကေန ခါးကေလးကိုငုံ႔ကိုင္းၿပီး တိတ္တိတ္ကေလး အခန္းထဲကို ခိုးေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေကာင္းခန္းေရာက္ေနၿပီျဖစ္သည့္ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို အခန္႔သင့္ပင္ ေတြ႕ျမင္လိုက္ရေပၿပီ။ “ကုလားစိုးျမင့္ႏွင့္ မခင္ေ႐ႊမွာ သူမထင္သည့္အတိုင္းပင္ ႏွစ္ေယာက္သား ကုတင္တစ္လုံးေပၚမွာ ရင္ခ်င္းအပ္ကာ ထပ္ေမွာက္အိပ္လ်က္သား ရွိေနၾကေလသည္။” မခင္ေ႐ႊရဲ႕ ကိုယ္အေပၚပိုင္းမွာ အဝတ္အစားေတြ ဖယိုဖရဲျဖစ္ကာ ႏို႔ႀကီးႏွစ္ဖက္က မလုံမလဲျပဴတစ္ထြက္ေနသလို ကုတင္ထက္မွာ ေအာက္ကေန ေျခေထာက္ႏွစ္ဖက္ကို ဒူးေထာင္ေပါင္ကားလုပ္ၿပီး ပက္လက္ ကားရယားႀကီး ျဖစ္လ်က္ရွိေနေသာ သူမကိုယ္ေပၚကို အေပၚစီးမွတက္ခြ၍ သူမရဲ႕ႏို႔အုံအိအိႏွစ္ႁမႊာကို လက္ႏွစ္ဖက္ႏွင့္ အျပတ္ေခ်နယ္စို႔ေပးေနသည့္ ကုလားစိုးျမင့္ တစ္ေယာက္လည္း ေတာ္ေတာ္ေလးကို ဇိမ္ေတြ႕ေနဟန္တူသည္။ မခင္ေရ႕ႊေရာ သူပါ ကိုယ္ေအာက္ပိုင္းမွာ ဘာအဝတ္အစား တစ္စုံတစ္ရာမွ ကပ္ျခင္း မရွိေတာ့ဘဲ မိေမြးတိုင္းဖေမြးတိုင္း ဖင္ေျပာင္ႀကီး အရွင္းသားႏွင့္ ျဖစ္ေနၾကသည္။ ကုလားဖင္ မဲမဲသဲသဲႀကီးရဲ႕ေအာက္မွ မခင္ေ႐ႊရဲ႕ ေပါင္တန္ႀကီးႏွစ္ဖက္က စင္းလုံးေခ်ာ ေျဖာင့္စင္းသြယ္တန္း ေခ်ာမြတ္လ်က္ရွိၾကၿပီး ေဘးႏွစ္ဖက္ကို ၿပဲၿပဲႀကီးကားလ်က္ရွိေနရာ သူမရဲ႕ၿဖဲကား ထားေသာ ေပါင္ႏွစ္ဖက္ရဲ႕အၾကားမွာ ကုလားစိုးျမင့္တစ္ေယာက္ ေနသားတက် ဝင္ေရာက္ေမွာက္အိပ္ၿပီး သူ႔လီးေခ်ာင္း ရွည္လေမ်ာႀကီးကို မခင္ေ႐ႊရဲ႕ေပါင္ခြဆုံရွိ ေစာက္ပတ္ထဲသို႔ အလိုက္သင့္ထည့္သြင္း၍ သူ႔ဖင္မဲေျပာင္ေျပာင္ႏွစ္ဖက္ကို လႈပ္လႈပ္လႈပ္လႈပ္လုပ္ၿပီး ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ႏွဲ႔ကာႏွဲ႔ကာႏွင့္ ေမွ်ာလိုး ေခ်ာ့လိုးကေလး လိုးေပးေနပုံ ရေလသည္။ “အ အား ရွီး အီး အိ ဟီး အ အင့္ အိ အိ အင္းး” “အ ၾကပ္ ၾကပ္တယ္ ကို ကို စိုးျမင့္ရာ နည္း နည္း ေလွ်ာ့ ေလွ်ာ့ ပါဦး မ ေ႐ႊ အ ခံ ရ ခက္လိုက္တာ ေနာ္ ဟင္း ဟင္း ” မခင္ေ႐ႊ၏ ႏႈတ္မွထြက္ေပၚလာေသာ တိုးညင္းေသာ ညည္းတြား ေျပာဆိုသံကေလးကို ေခ်ာယုစံ ၾကားျဖစ္ေအာင္ ၾကားမိလိုက္ေသးသည္။ ဟုတ္သားပဲ။

ဒီလူႀကီးကလည္း သူ႔လီးႀကီး တကယ္ႀကီးေၾကာင္းကို ေခ်ာယုစံ မ်က္ျမင္ကိုယ္ေတြ႕ျဖစ္၍ ယုံသည္။ ဆရာမေဒၚညိဳစိမ့္ကဲ့သို႔ သူႏွင့္ အၿမဲတေစ ေတြ႕ဆုံခ်စ္ပြဲဝင္ေနသူေတာင္မွ တစ္ခါတစ္ခါ လန္႔လန္႔ေအာ္မိသည့္လီးပဲေလ။ တစ္သက္လုံး လင္ျဖစ္သူရဲ႕ လူစဥ္မမီသည့္ လီးဖလံကေလး ေလာက္ႏွင့္သာ စခန္းသြားခဲ့ရသူပီပီ မခင္ေ႐ႊ ညည္းမိမည္ဆိုရင္လည္း သူမကို အျပစ္မေျပာသာပါေခ်။ နည္းနည္းပါးပါး သက္ညႇာဖို႔ေတာ့ ေကာင္းသည္ဟု ေခ်ာယုစံေတြးၿပီး ႏွာေခါင္းေလးရႈံ႕လိုက္မိေသးသည္။ “ေလွ်ာ့ပါတယ္ မေ႐ႊရဲ႕ ကြၽန္ေတာ္ အတင္းဖိမလိုးပါဘူး ေျဖးေျဖးခ်င္း ထည့္လိုးေပးတာပဲ မေ႐ႊေစာက္ပတ္ကိုက အေပါက္ကေလး က်ဥ္းလြန္းလို႔ေနမွာပါ ဟင္းဟင္းဟင္း အပ်ိဳေစာက္ပတ္ေလးအတိုင္းပဲ မေ႐ႊ နာရင္ နည္းနည္းျဖစ္ျဖစ္ ေအာင့္ခံေပါ့” စိုးျမင့္ေျပာၿပီး သူ႔ဖင္ကို ျပန္ႂကြကာ လီးဆြဲႏႈတ္လိုက္သည္။ လီးႀကီးက ဘယ္အခ်ိန္ကတည္းက စိမ္လိုးေနသည္မသိ။ လရည္ႏွင့္ ေစာက္ရည္မ်ား ႐ႊဲနစ္ေပက်ံကာ အရည္စက္လက္ႏွင့္ တြဲေလာင္းႀကီးျဖစ္လ်က္ တလႈပ္လႈပ္ရွိေနတာကို ေတြ႕ရသည္။ “ေရာ့ မေရ႕ႊ လီး ျပန္စုပ္ေပးဦး ကြၽန္ေတာ္ မေ႐ႊေစာက္ပတ္ကို ေစာက္ရည္ထြက္ေအာင္ ေမႊေပးမယ္ ဒါမွ လီးဝင္ရင္ မနာပဲေနမွာ” “သေဘာပါပဲတဲ့ ရွင္ ” စိုးျမင့္ သူမကိုယ္အေပၚဖက္ကို ေ႐ႊ႕ၿပီး မခင္ေ႐ႊကို သူ႔လီးႀကီးထိုးေပးလိုက္ရာ မခင္ေ႐ႊလည္း စိတ္လိုလက္ရပင္ လဒစ္သားေရ ၿပဲလန္၍ ေနေသာ သူ႔ကုလားလီးဒစ္ႀကီးဆြဲယူၿပီး သူမပါးစပ္ထဲ အငမ္းမရ ထည့္စုပ္ကာ လွ်ာႏွင့္ဒစ္ပတ္ လည္ကို လိုက္လံ ယက္သပ္ေပး ေနေတာ့သည္။ ကုလားဒစ္ႀကီးမွာ သူမပါးစပ္ထဲမွာ အျပည့္ျဖစ္ေန၍ မခင္ေ႐ႊ၏ ပါးစုံ႔ႀကီးႏွစ္ဖက္ပင္ ေဖာင္းကားတက္လာသလို ထင္ရၿပီး လီးတစ္ေခ်ာင္းလုံး မဝင္ဝင္ေအာင္ ဆြဲဆြဲစုပ္ေပးရာ ရွည္လ်ားေသာလီးႀကီး၏ လဒစ္ထိပ္ဖူူးႀကီးက အာေခါင္ကိုပင္ ေထာက္မိသြားသည္။ စိုးျမင့္ ကိုယ္ကိုတစ္ပတ္လွည့္ၿပီး (စစ္စတီႏိုင္းလုပ္ကာ) သူမေပါင္ခြၾကားဆီ မ်က္ႏွာအပ္၍ ေမွာက္အိပ္ခ်လိုက္ၿပီး ေပါင္ခြၾကားရွိ ေဖာင္းႂကြမို႔ေမာက္ေနေသာ မခင္ေ႐ႊ၏ ေစာက္ေမြးထူေျပာလွသည့္ ေစာက္ပတ္ ခုံးေမာက္ေမာက္ႀကီး ကို အားပါးတရ ပါးစပ္ႏွင့္ ကုန္းမႈတ္ေပးသည္။ ေစာက္ပတ္တစ္ျပင္လုံး ေရာ အကြဲေၾကာင္း အထက္ေအာက္ ေစာက္ေခါင္းအတြင္းထဲပါ မက်န္ လွ်ာႏွင့္ရစ္ဝိုက္ ယက္သပ္ကာ လွ်ာကေတာ့ခြၽန္လိပ္၍ ေစာက္ေခါင္းထဲ သြင္းလိုက္ထုတ္လိုက္ႏွင့္ လွ်ာကစားၿပီး အပီအျပင္ လိုးသြင္းေပးသည္။ မခင္ေ႐ႊလည္း တစ္ဖက္က ကုလားလီးကို အရသာခံ စုပ္ေပးရင္း သူ႔အႏႉးအဆြမ်ားေၾကာင့္ သူမေစာက္ပတ္တစ္ဝိုက္မွာ ေနာက္ထပ္တစ္ႀကိမ္ အရည္မ်ား ႐ႊဲအိုင္က်ဆင္း လာၿပီ ျဖစ္သည္။

ဒီျမင္ကြင္းေၾကာင့္ ေခ်ာယုစံမ်က္လုံးကေလးမ်ား ပုစြန္မ်က္လုံးကဲ့သို႔ ျပဴးက်ယ္သြားရကာ သူမရင္ထဲက ကာမစိတ္႐ိုင္းေတြ ဖ်င္းကနဲ ထႂကြလာရသလို ျဖစ္သြားသည္။ ဒီပုံစံမ်ိဳးကမွ ေယာက္်ားႏွင့္မိန္းမ လိုးတာထက္ကိုပိုၿပီး သူမရဲ႕ကာမစိတ္ဆႏၵကို တစ္ဟုန္ထိုး ႏိုးႂကြျဖစ္ေပၚေစႏိုင္စြမ္း ရွိသည္ဟု သူမထင္သည္။ သူသူကိုယ္ကိုယ္ ေယာက္်ားမိန္းမ လိုးၾကတာေတြက သူမအဖို႔ သိပ္ဆန္းၾကယ္ေသာအရာမဟုတ္ လို႔ ေခ်ာယုစံ ယူဆသည္။ ေအာကားေတြ အၿမဲတမ္း စြဲစြဲလမ္းလမ္း ၾကည့္ၾကည့္ေနမိလို႔လားေတာ့ မသိပါ။ သာမန္ ေလွႀကီးထိုး ပက္လက္ေမွာက္ခုံ လိုးတာမ်ိဳးေလာက္ကို ေခ်ာယုစံ ေသြးမတိုးပါ။ ကိုယ္တိုင္ကသာ အေတြ႕အႀကဳံမယ္မယ္ရရမရွိ၍ ကာမစည္းစိမ္ကို ဘယ္လိုဘယ္ပုံ ခံစားလွ်င္ေကာင္းမည္ဆိုတာ မသိေသာ္လည္း ၿမီးေကာင္ေပါက္တို႔၏ အသစ္အဆန္းကိုမွ တပ္မက္ေလ့ရွိသည့္ ဗီဇသဘာဝအရ ႐ိုး႐ိုးလုပ္တာထက္ ဆန္းဆန္းျပားျပား အျမင္ဆန္းေအာင္ လုပ္တာေတြကိုမွ စိတ္ဝင္စားၿပီး အေကာင္းထင္မိသည္။ ရွင္းရွင္းေျပာရလွ်င္ နည္းလမ္း အသစ္ အဆန္းမ်ားထက္ နည္းလမ္းအေဟာင္းေတြက ကာမဆက္ဆံရာမွာ ဘယ္ေလာက္အသုံးက်ေၾကာင္း ဘယ္မွ်အထိ ေကာင္းမြန္ေၾကာင္း သူမကိုယ္တိုင္လည္း လက္ေတြ႕က်က် နားလည္ျခင္းမရွိပါဘဲလ်က္ အေမေက်ာ္ ေဒြးေတာ္လြမ္းၿပီး ၾကည့္ေကာင္း႐ုံ ႐ိုက္ကူးထားေသာ ဗြီဒီယိုကားထဲက ျမင္ ကြင္းမ်ိဳးကိုသာ အစြဲအလမ္းလြန္ေနျခင္းလည္း ျဖစ္သည္ဟု ဆိုရမည္။ကုလားစိုးျမင့္ႏွင့္မခင္ေ႐ႊ အျပန္အလွန္ လီးစုပ္အဖုတ္ယက္ေနတာကို ၾကည့္္ရင္း တဏွာထႂကြလာခဲ့သည့္အေလ်ာက္ ေခ်ာယုစံလည္း သူမေပါင္ခြၾကားထဲကို ထမီေအာက္လက္လွ်ိဳကာ မသိမသာႏႈိက္ပြတ္ၿပီး ကိုယ့္ဖာသာ ရေသ့စိတ္ေျဖ လုပ္ေနရသည္။ စိုးျမင့္ မခင္ေ႐ႊေစာက္ဖုတ္ကို ယက္ေနတာကိုက သူမကိုယ္တိုင္ ေစာက္ဖုတ္အယက္ခံေနရသည့္အလား ဖီလင္ေတြတက္လာၿပီး ေစာက္ဖုတ္တ႐ြ႐ြ ျဖစ္လာရေလသည္။ ေနာက္ေတာ့ ႏွစ္ေယာက္သား မေနႏိုင္မထိုင္ႏိုင္ျဖစ္လာၾကဟန္ႏွင့္ စိုးျမင့္လည္း ေအာက္ကိုျပန္ဆင္းၿပီး မခင္ေ႐ႊရဲ႕ေပါင္တန္ႏွစ္ဖက္ကို ကိုင္မလိုက္ကာ ေပါင္ၾကားထဲေဆာင့္ေၾကာင့္ဝင္ထိုင္၍ သူ႔လီးထိပ္ႀကီးကို မခင္ေ႐ႊရဲ႕ေစာက္ဖုတ္လိုဏ္ေခါင္းအဝထဲသို႔ ထည့္သြင္းကာ အေပၚစီးကေန အရွိန္ျပင္းျပင္းႏွင့္ ျဗဳန္းကနဲေဆာင့္ခ်လိုက္ေလေတာ့သည္။ “စြပ္ ဖြတ္ ဇြပ္ ” “အင့္ အ ေမ့ အ အိ အီး … အာ့ ကြၽတ္ကြၽတ္ ကြၽတ္ ” မခင္ေ႐ႊမ်က္ႏွာကေလးရႈံ႕မဲ့ၿပီး ဖင္ႀကီးေကာ့ႂကြတက္သြားသည္။

စိုးျမင့္လည္း လီးဝင္ၿပီဆိုတာႏွင့္ အသားကုန္က်ဳံးလိုးေလၿပီ။ တစ္ဝက္ေလာက္ဝင္သြားေသာ လီးကို ျပန္ခြၽတ္ ျပန္ဆြဲထုတ္ၿပီး ေနာက္ထပ္ သူ႔ဖင္ကိုဖိႏွိမ့္ကာ ေဆာင့္သြင္းလိုက္ျပန္သည္။ လီးက ေခါင္းဝင္ကိုယ္ဆန္႔ဆိုသည့္အတိုင္း တစ္တစ္ၾကပ္ၾကပ္ ျဖစ္ေနသည့္ၾကားကပင္ မခင္ေ႐ႊေစာက္ေခါင္းထဲကို ခဏတာမွ် တြန္႔လိပ္ေခါက္ကာ မဝင္ခ်င့္ဝင္ခ်င္ျဖစ္ေနရာက သူမအေခါင္းေပါက္ကေလးထဲကို ေဆာင့္ႀကီးေအာင့္ႀကီးႏွင့္ ႁဗြတ္ကနဲတိုးဝင္သြားရာ တျဖည္းျဖည္း အထဲပိုေရာက္သြားသည္။ မခင္ေ႐ႊလည္း သူမစိတ္ထဲက အလြန္အမင္းနာက်င္လိမ့္မည္ဟု ေတြးထင္ထားခဲ့ေသာ္လည္း ထင္သေလာက္ မနာက်င္လွဘဲ လီးႀကီးဆို႔ၾကပ္ၾကပ္ ျဖစ္တာကလြဲ၍ သူမေစာက္ပတ္ဆီမွ ျပည့္သိပ္ၾကပ္ေနေသာ ခံ စားမႈကို တသိမ့္သိမ့္ တၿငိမ့္ၿငိမ့္ ရရွွိခံစားလိုက္ရသျဖင့္ ဖီလင္အလြန္ရွိသြားၿပီး ကုလားစိုးျမင့္ရဲ႕ေက်ာျပင္ကို တင္းတင္းႀကီးဖက္တြယ္ကာ ေနာက္ထပ္ ေရာက္လာမည့္ ကာမအရသာကို ငံ့လင့္တႀကီး ေမွ်ာ္လင့္ေစာင့္စားလ်က္ ရွိေနေပေတာ့သည္။ စိုးျမင့္လည္း ႐ုတ္တရက္ ထပ္မေဆာင့္ေသးဘဲ သူမႏႈတ္ခမ္းကေလးဖိစုပ္လိုက္ရာ သူမကလည္း ျပန္လည္စုပ္နမ္းလာသည္။ ႏႈတ္ခမ္းစုတ္ၿပီးေနာက္ သူမႏို႔အုံႏွစ္ဖက္ကို လက္ႏွွစ္ဖက္ႏွင့္ အားရပါးရဖ်စ္နယ္ၿပီး လက္သူႂကြယ္ထိပ္ခန္႔ရွိမည့္ အတန္ငယ္ ႀကီးမားသည့္ သူမႏို႔သီးခဲကေလးႏွစ္ခုကို တႁပြတ္ႁပြတ္စို႔ေပးေနလိုက္ျပန္သည္။ ၿပီးေတာ့မွ သူ႔ဖင္ကိုျပန္ႂကြၿပီး ေနာက္ထပ္ ေလးငါးဆယ္ခ်က္ ဖင္ႀကီးေျမႇာက္ကာေျမႇာက္ကာႏွင့္ တရစပ္ ဖိဖိၿပီးလိုးခ်လိုက္ရာ လီးႀကီးကမထင္မွတ္ဘဲ သူမေစာက္ပတ္ထဲကို ေရွာကနဲ ေရွာကနဲ အရင္းထိတိုင္ တစ္ဆုံးေဆာင့္ဝင္သြားခဲ့ၿပီး သားအိမ္ကိုပင္ ဒုတ္ကနဲ ထိေဆာင့္မိသြားသလိုျဖစ္သြားေတာ့သည္။ မခင္ေ႐ႊလည္း သူမႏႈတ္မွ မညည္းမိေအာင္ သတိႀကီးႀကီးထားေနသည့္ၾကားက အင့္ကနဲအသံထြက္သြားၿပီးေနာက္ ပါးစပ္ကိုအျမန္ပိတ္လိုက္ရၿပီး ကိုစိုးျမင့္လိုးသမွ် အံတႀကိတ္ႀကိတ္ႏွင့္ ခါးစည္းအလိုးခံေနလိုက္ရာ အခ်ိန္ႏွင့္အမွ် လီးႀကီးအရသာ တျဖည္းျဖည္း ပိုေကာင္းလာသလိုခံစားရၿပီး … “အ ကြၽတ္ ကြၽတ္ ေဆာင့္ အင့္ ကို ကို စိုးျမင့္ ေဆာင့္ ၾကမ္းၾကမ္းေဆာင့္ ရ ရတယ္ ကြၽန္မ ခံႏိုင္တယ္” ေျပာလိုက္၍ စိုးျမင့္လည္း အရွိန္မေလွ်ာ့ေတာ့ဘဲ ခုနကထက္ေမာင္းတင္ၿပီး ပိုၿပီးအရွိန္ျပင္းျပင္းေဆာင့္လိုးခ်လိုက္ေတာ့သျဖင့္ ႏွစ္ဦးသား အေကာင္းေပၚအေကာင္းဆင့္ၿပီး ကာမစည္းစ္မ္အေတြ႕ႀကီးေတြ႕သြားရေတာ့သည္။ “အား ေကာင္းလိုက္တာ မေ႐ႊရာ မေ႐ႊေစာက္ဖုတ္ႀကီး လိုးရတာ ဘာနဲ႔မွမတူဘူး” “ဟင္း ေျပာေရာ့မယ္ ဒီကခံရတဲ့သူကျဖင့္ အီဆိမ့္ေနၿပီ ” “ဘာလဲ မေကာင္းဘူးလား ” “အို ေကာင္းပါတယ္ ေကာင္းပါတယ္တဲ့ရွင္ ရွင့္လီးႀကီး ၾကည့္ေတာ့သာ ဘာမွမဟုတ္တာ တကတည္း အထဲမွာကို ျပည့္ၾကပ္ေနတာပဲ” “ၾကပ္ေတာ့ေကာင္းတာေပါ့လို႔ ကြၽန္ေတာ္လည္း အပ်ိဳပါကင္ဖြင့္တယ္လို႔ေတာင္ စိတ္ထဲထင္ေနတာ ” “အမယ္ ကြၽန္မက ကေလးႏွစ္ေယာက္ေတာင္ ရၿပီးပါၿပီရွင္ ရွင္လည္း သိသားနဲ႔ လီးႀကီးကိုက ႀကီးလြန္းလို႔ၾကပ္တာ ဟြန္းး” “ကိုမင္းေအာင္ လီးေရာ မႀကီးဘူးလား မေ႐ႊရဲ႕” “အို ရွင့္တစ္ဝက္ေလာက္ ရွိမွာ ေသးကေသး တိုကတိုနဲ႔ ဟင့္ ဟင့္ဟင့္ ” မခင္ေ႐ႊ မဲ့႐ြဲ႕ကာ ေျပာလိုက္ေလသည္။

သူမအေျပာအရ လင္ျဖစ္သူ၏လီးကို အားမရႏိုင္ေၾကာင္းေပၚလြင္ေနသည္။ သူမေျပာပုံကေလးၾကည့္ၿပီး စိုးျမင့္လည္း ရမၼက္ေဇာ ပိုထန္လာရကာ ရွိသမွ်အားအင္အကုန္ထုတ္ၿပီး သူမေပါင္တန္ႏွစ္ဖက္ကို အေပၚၿဖဲလွန္၍ ေစာက္ပတ္တစ္ခုလုံး ၿပဲလန္ေတာ့မတတ္ လီးႀကီးကိုတစ္ဆုံးထည့္ၿပီး အတင္းဖ်စ္ညႇစ္လိုးေလေတာ့ရာ မခင္ေ႐ႊလည္း သူမတတ္ႏိုင္သေလာက္ ေအာက္ကေန ဖင္ႀကီးေကာ့ေကာ့ အလိုးခံေပးရင္း သူမေစာက္ပတ္က ေစာက္ရည္ေတြလည္း အေတာ္ကေလး႐ႊဲစိုလာရာက ေစာက္ပတ္တစ္ခုလုံးဆိမ့္က်င္တက္ၿပီး ၿပီးလုၿပီးခင္ အေျခအေနကို ေရာက္ရွိလာခဲ့ရၿပီျဖစ္သည္။ စိုးျမင့္လည္း မနားတမ္းလိုးေပးေနသည္။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ထံမွ လီးဝင္သံ ေစာက္ရည္လိုက္သံ လိုးေဆာင့္ေနသံမ်ား တေဘာက္ေဘာက္ တဘြပ္ဘြပ္ တဇြပ္ဇြပ္ႏွင့္ အဆက္မျပတ္ ၾကားရၿပီးေနာက္ အခ်ိန္ဆယ္မိနစ္ ဆယ့္ငါးမိနစ္ေလာက္အၾကာမွာပင္ ႏွစ္ေယာက္လုံး တဟင္းဟင္း အသက္ရႉသံမ်ား ျပင္းလာၾကကာ စိုးျမင့္ေရာသူမေရာ ဒိန္းဒလိန္းနတ္ အပူးခံေနရသူေတြလို တစ္ကိုယ္လုံး တဆတ္ဆတ္ တု န္ခါလာၾကၿပီးေနာက္ ကုလားစိုးျမင့္လည္း သူ႔လီးဒစ္ႀကီး ထိပ္မွ သုက္ရည္မ်ားကို မခင္ေ႐ႊေစာက္ေခါင္းေလးထဲ တႁပြတ္ႁပြတ္ပန္းထည့္လိုက္သလို မခင္ေ႐ႊကိုယ္တိုင္လည္း သူမေစာက္ပတ္ဆီမွ တ႐ြ႐ြယားယံလာမႈဒဏ္ကို မခံမရပ္ႏိုင္ေအာင္ျဖစ္ကာ ေစာက္ေခါင္းထဲမွ ေစာက္ရည္မ်ား တျဗစ္ျဗစ္ပန္းလႊတ္ထုတ္ရင္း ႏွစ္ေယာက္သား လူးလြန္႔ဖက္တြယ္ကာ ကိစၥၿပီးသြားၾကေလသည္။ ေခ်ာယုစံတစ္ေယာက္ သူတို႔လႈပ္ရွားမႈေတြ ၿငိမ္သက္သြားသည္အထိ သူမလက္က ေပါင္ၾကားထဲမွာ တလႈပ္လႈပ္တ႐ြ႐ြႏွင့္ မၿငိမ္ႏိုင္ေသးဘဲ ေပါင္ခြၾကားရွိ သူမေစာက္ပတ္ကေလးကို အမ်ိဳးမ်ိဳး ပြတ္သပ္ႏႈိက္ကလိဆြေနကာ ျပတင္းဝမွာ ကုန္းကုန္းကြကြ ေခ်ာင္းေျမာင္းၾကည့္ရႈေနရာက လူေတြျမင္မွာစိုးသည္ႏွင့္ အသာကေလး ေျခကိုေဖာ့၍ ဆိုင္ခန္းရွိရာဖက္ကို အေျပးတစ္ပိုင္း ထြက္လာ ခဲ့လိုက္ၿပီး အနီးရွိအိမ္သာထဲဝင္ကာ တံခါးခ်က္အေသအခ်ာခ်၍ ထမီကိုခြၽတ္ အတြင္းခံပင္တီပါခြၽတ္ၿပီး သူမေစာက္ပတ္ကို သူမဖာသာ လက္ကေလးႏွင့္ တဆတ္ဆတ္ ပြတ္ႏႈိက္လိုးေပးေနမိရင္း တျဖည္းျဖည္းအားပါၿပီး လႈပ္ရွားမႈေတြ ျမန္ဆန္လာရာကေန အတန္ၾကာ ေတာ့မွ သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ ဟင္းကနဲခ်ကာ လူလည္း ေပ်ာ့က်သြားခဲ့ရလ်က္ ေခတၱၿငိမ္ေနၿပီး ေနာက္မွ အဝတ္အစားေတြ အေသအခ်ာ ျပန္ဝတ္၍ အိမ္သာထဲက ဟန္မပ်က္ ထြက္လာခဲ့ေလသည္။ ခုန သူမထိုင္ခဲ့ေသာေနရာမွာ အ႐ုပ္ႀကိဳးျပတ္လွဲခ်လိုက္ရာက မိနစ္ အနည္းငယ္ၾကာေတာ့မွ အိ မ္ထဲကႏွစ္ေယာက္ကို အခ်က္ေပးသံျပဳၿပီး ေခၚထုတ္လိုက္ရာ အခ်ိန္အနည္းငယ္အတြင္း သူတို႔ႏွစ္ေယာက္လည္း အိမ္ခန္းထဲကေန က်ီးၾကည့္ေၾကာင္ၾကည့္ မလုံမလဲ အမူအယာေတြႏွင့္ ဖိုသီဖတ္သီ ထြက္လာတာ ေတြ႕ရေလသည္။ေနာက္ေန႔မ်ားမွာေတာ့ မခင္ေ႐ႊ ကုလားစိုးျမင့္တို႔ႏွစ္ေယာက္ႏွင့္ ေခ်ာယုစံ ပိုမိုေပါင္းဖက္မိသြားၾကသည္။ သူေတာ္ခ်င္းခ်င္း သတင္းေလြ႕ေလြ႕ ဆိုသလိုပင္ ဝါသနာတူခ်င္း အေၾကာင္းသိအခ်င္းခ်င္း ေပါင္းဖက္ေတြ႕မိသြားၾကျခင္းျဖစ္သည္။

ေခ်ာယုစံအေနႏွင့္ မခင္ေ႐ႊကို ႐ိုက္စစ္စရာေတာင္မလိုဘဲ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္အျဖစ္ကို ဖြင့္ေျပာရသည့္အေျခအေနကို ေရာက္ခဲ့ပါသည္။ တစ္ရက္ႏွစ္ရက္အၾကာမွာ ကုလားစိုးျမင့္တစ္ေယာက္ ညေနပိုင္း ဦးမင္းေအာင္ေဈးဝယ္ထြက္ခ်ိန္ ဆိုင္ကိုေပါက္ခ်လာခဲ့ၿပီး မခင္ေ႐ႊရဲ႕ခင္ပြန္း ဦးမင္းေအာင္အလစ္မွာ ႏွစ္ေယာက္သား တစ္ေန႔ကအရွိန္ႏွင့္ ထုံးစံအတိုင္း အိမ္ဝရံတာအကြယ္ေလးမွာ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ မတ္တပ္ရပ္လ်က္သား ဖက္ၾကနမ္းၾက ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းစုပ္ ကစ္ဆင္ဆြဲေနၾကၿပီး အခ်စ္နလန္ထၾကျပန္ရာ အိမ္ထဲကို ေရဝင္ေသာက္ သလိုႏွင့္ သူတို႔ေနာက္ကေန မေယာင္မလည္ လိုက္ဝင္လာေသာ ေခ်ာယုစံႏွင့္ ပက္ပင္း တိုးမိခဲ့ၾကျပန္သည္။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ကုလားစိုးျမင့္က မခင္ေ႐ႊရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းကို သူ႔ႏႈတ္ခမ္းႏွင့္ဖိကပ္စုပ္နမ္းရင္း သူ႔လက္တစ္ဖက္က သူမရင္သားဆိုင္အိအိ ႏွစ္ႁမႊာကို ဖ်စ္လွိမ့္ေခ်ေပးေနသလို က် န္လက္တစ္ဖက္ကလည္း သူမေပါင္ၾကားထဲတိုးဝင္ကာ ေပါင္ခြဆုံရွိေစာက္ပတ္ကို ႏႈိက္ကလိဆြေပးေနတာမို႔ အခ်ိန္ေကာင္းႀကီးပင္ျဖစ္သည္ ဟုဆိုရမည္။ ႏွစ္ေယာက္သား တိုးလို႔တန္းလန္းႏွင့္ လူအမိခံလိုက္ရသျဖင့္ ထူပူကာ ၾကာင္အမ္းအမ္းျဖစ္သြားၾကၿပီး ေခ်ာယုစံက … “ကြၽန္မ အားလုံး သိပါတယ္ ဟိုတစ္ေန႔ကလည္းသိ ခုလည္း မ်က္ျမင္ကိုယ္ေတြ႕ျဖစ္ေနၿပီ ရွင္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ နည္းနည္းပါးပါး ဆင္ျခင္ဖို႔ေတာ့ ေကာင္းတယ္ ဦးမင္းေအာင္ေတြ႕တာနဲ႔ မိုးမီးေလာင္ၿပီး အားလုံး ဒုကၡေရာက္သြားလိမ့္မယ္ လိုအပ္လို႔ ႏွစ္ေယာက္ေတြ႕ခ်င္တဲ့အခါ ကြၽန္မကိုေျပာပါ ကြၽန္မ အခ်ိန္မေ႐ြး ကူညီေပးမယ္” ေခ်ာယုစံ ဒဲ့ဒိုးႀကီး ေျပာခ်လိုက္ရာ မခင္ေ႐ႊတေယာက္ မ်က္ႏွာငယ္ကေလးႏွင့္ … “ေအး ပါ ဟယ္ မိေခ်ာ ရယ္ … အစ္ မ မွား မွား ပါတယ္ …ဘယ္ ဘယ္သူ႔ကိုမွ မ မ ေျပာ ပါနဲ႔ေနာ္ မိေခ်ာ အစ္မ ရွိႀကီးခိုးပါရဲ႕ကြယ္ ဦးမင္းေအာင္ ကိုလည္း ေယာင္လို႔ေတာင္ မေျပာနဲ႔ သူ ငါ့ကို ႐ိုက္သတ္လိမ့္မယ္” “မေျပာပါဘူး စိတ္ခ် ဒါေပမယ့္ ေဘးပတ္ဝန္းက်င္ကိုေတာ့ ၾကပ္ၾကပ္သတိထားေပါ့ ကိုယ္က လြတ္လပ္တဲ့သူတစ္ေယာက္မွ မဟုတ္တာ လူေတြျမင္ရင္ ေျပာစရာျဖစ္တယ္” ေခ်ာယုစံ ဆရာမႀကီးေလသံႏွင့္ေျပာလိုက္သည္။ ကုလားစိုျမင့္လည္း သူမကိုမ်က္ႏွာပူလို႔လားမသိ သူ႔မ်က္ႏွာကို တစ္ဖက္လွည့္ကာ ေနေလသည္။ သေဘာ တူညီမႈရၿပီးျဖစ္၍ ေခ်ာယုစံလည္း အျပင္ကေနၿပီး သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ဒိတ္လုပ္တာကို အေပါက္ဝကေစာင့္ေပးရသည္။

ကိစၥဝိစၥၿပီးမွ အျပင္ျပန္ထြက္လာၾကရာ မခင္ေ႐ႊမွာ လမ္းေလွ်ာက္ရာမွာ ေပါင္ႏွစ္ဖက္ကြတတႏွင့္ ေထာ့နင္းေထာ့နင္းပင္ျဖစ္ေနတာ ေတြ႕ရေလသည္။ ေနာက္ပိုင္း သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ လူကြယ္ရာမွာ ခ်စ္ဗ်ဴဟာက်င္းသည့္ အခ်ိန္တိုင္းလည္း ေခ်ာယုစံပင္ သူတို႔အတြက္ အေပါက္ေစာင့္ လုပ္ေပးရေလ့ရွိပါသည္။ မခင္ေ႐ႊႏွင့္ေတာ့ ေျပာမေနပါႏွင့္ေတာ့။ ေခ်ာယုစံႏွင့္ ႏွစ္ေယာက္သား တိုးတိုးေဖာ္ေတြပင္ ျဖစ္ေနၾကၿပီ။ သူတို႔ရဲ႕အတြင္းေရးကိစၥ ေခ်ာယုစံ ႏႈိက္ႏႈိက္ခြၽတ္ခြၽတ္ေမးသမွ် သူမတစ္လုံးမက်န္ ျပန္လည္ ရွင္းျပေျဖၾကားေပးသည္။ ဘယ္လိုလုပ္တယ္ ဘယ္လိုကိုင္တယ္ ဘယ္လိုမႈတ္ၿပီး ဘယ္လိုဘုတယ္ အစရွိသည္ျဖင့္ ကုလားစိုးျမင့္ရဲ႕ေယာက္်ားတန္ဆာကအစ ႀကီးလည္းႀကီးတုတ္လည္းတုတ္ကာ သူမေယာက္်ားကိုမင္းေအာင္ႏွင့္ အစစအရာရာ ဘယ္လိုကြာျခားမႈရွိေၾကာင္း မိန္းမကိုယ္ထဲမွာျပည့္သိပ္ၾကပ္ၿပီး ကာမအရသာ ဘယ္လိုေပးေၾကာင္းမ်ား တစ္တစ္ခြခြေျပာဆိုၾကရင္း ေခ်ာယုစံလည္း သူမအထူးတလည္ စိတ္ဝင္စားမႈရွိသည့္ဘာသာရပ္မို႔ မခင္ေ႐ႊအား သိလိုသမွ် ေ မးလိုက္ျမန္းလိုက္ႏွင့္ ႏွစ္ေယာက္သား ပြတ္လိုက္သပ္လိုက္ ႏႈိက္လိုက္ကလိလိုက္ ကလူက်ီစယ္လိုက္ႏွင့္ တစ္ေယာက္ႏို႔တစ္ေယာက္ကိုင္ တစ္ေယာက္ဖင္တစ္ေယာက္ညႇစ္နယ္ကာ ေပါင္ခြၾကားအခ်င္းခ်င္း ထပ္၍ မၾကာခဏအဖုတ္ခ်င္း ပြတ္မိသည့္အဆင့္ကို ေရာက္လာခဲ့ၾကသည္….ၿပီး။