Author: admin

တကယ်တော့ သက်လွင် လွန်သည်ဟု မဆိုသာပါ ။ ` မတ်က မရီးကို ကြံတာမျိုးက မမှန် ` ဟုသာအရပ်စကား ကြားခဲ့ဘူးပါသည်..။ အမှန်တော့ သက်လွင်မလွန် ။ ဒီအကြောင်းတွေက မမမြိုင်က စခဲ့တာပဲဖြစ်သည်..။ဒီတော့ “ မရီးက မတ်ကိုကြံ “ လို့ပဲ ပြောင်းပြောရမလို ဖြစ်နေသည်…။ သက်လွင်မိန်းမ လှိုင် က ကျောင်းဆရာမ …

ရှပ် အင်္ကျီ လက်တိုပွပွ နဲ့ ထ မီလေးဝတ်ပြီး အပျိုလုပ်လာတဲ့ မီးမီး သနပ်ခါး ပါးကွက် ကျဲနဲ့ ကျနော့်အိမ်ထဲ ခြေ ဆောင့်ပြီးဝင် လာပါတယ်။ဟေ့ အမှိုက်အီးမှန်လာတယ် ထင် တယ် လို့ လှမ်းစလိုက်တာ အတင်းပြေးလာပြီးလက်မောင်း ကိုထုပါတော့တယ်။ အပျိုကလေး ပေါက်စ လေးဖြစ်လာတဲ့မီးမီး သူ့အိမ်ကဆူလိုက်တာ နဲ့ ကျနော့် အိမ်ကို ခုလိုပဲ …

ကျွန်တော် က နယ်က ဗျ။ ဒါပေမဲ့ ဆယ်တန်းရောက်တော့ တက္ကသိုလ်ကောင်းကောင်းရောက်အောင် ရန်ကုန်မှာသွားနေ ဆိုပြီး ကျွန်တော့် အဒေါ်ဆီကို လွှတ်ထားလိုက်တယ်။ ကျွန်တော့် အဒေါ်ကလည်း သူတယောက်ထည်းမို့ အဖေါ်ရတယ် ဆိုပြီး ခေါ်လိုက်တာလည်းပါပါတယ်။ ကျွန်တော့် အမေရဲ့ ညီမပေါ့။ သူကလည်း အထက်တန်းပြကျောင်းဆရာမ ဆိုတော့ တခြားကျူရှင်တက်စရာမလိုပဲနဲ့ အိမ်မှာတင် စာလုပ်လို့လဲ ရတာပေါ့။ အဒေါ်ဆိုတဲ့ ဒေါ်မြတ်မျိုးမြင့် …

ကျုပ်ကတ ပ်မတော်သားကြီး။ အောင်မောင်း။ တပ်ထဲမှာ ပျော်ပျော်နေခဲ့တယ်။ မိန်းမ မယူခဲ့ဘူး။ တပ်မှာပျော်ပေမယ့် အသက်ပြည့်တဲ့အထိ မနေခဲ့ရဘူး။ ဆေးပင်စင်ယူလိုက်ရတယ်။ ဒါနှင့်တပ်ထဲကထွက်တော့ ကျနော်မှာ ပိုက်ဆံနည်းနည်းစုမိတယ်။ ရွာဘက်က မိန်းကလေးတစ်ယောက်နှင့် လက်ထပ်တယ်။ အသက်က တော်တော်ကွာပါတယ်။ ကျနော်က ငါးဆယ့်ငါး၊ သူကသုံးဆယ့်ငါးပေါ့။ ကျနော်ပင်စင်ယူလိုက်ရတဲ့အခါ ကျတော့စားဝတ်နေရေး အဆင်ပြေအောင် ဈေးထဲမှာဆိုင်ခန်းလေးဖွင့်ပြီး ဈေးရောင်းတယ်။ ပြသနာက ကျနော်ပဲဗျ။တပ်ထဲက ထွက်လာကတည်းက …

ကျွီ … က လစ် ” ” ဟော … မောင် … ကားသိမ်းခဲ့ပြီလား ” ” သိမ်းခဲ့ပြီ … ဖူး ရေ … အိမ်ဝင်ခဲ့ သေးတယ် မဇူးက … ကလေး အဝတ်တွေ ပို့ခဲ့ပြီပြောလို့ … ဖူး အတွက် ညစာ ခေါက်ဆွဲကြော် …

မ ညိုမြိုင် က အသက်သုံးဆယ်ကျော်မှ ယောင်္ကျားယူတာ။ ငယ်တုန်းက အသက်ဆယ့်ငါးနှစ် လောက်တုန်းကတော့ အိမ်နီးနားချင်း အိမ်ထောင်ရှိတဲ့ အစ်ကိုကြီးတစ်ယောက်နဲ့ သုံးလေးငါးရက်လောက် လိုက်ပြေးခဲ့ဖူးပါတယ်။ အိမ်က အချိန်မီ တိုးတိုးတိတ်တိတ် လိုက်ခွဲပြီး ရှမ်းပြည်ဖက်က အမျိုးတွေဆီပို့ ကျောင်းပြောင်းပြီး တက်ခိုင်းလိုက်တော့ အားလုံးက အပျိုလို့ပဲ သိကြတာပေါ့။ အပျိုမှ တော်တော့်ကို ထွားတဲ့အပျိုလို့ ပြောရမှာပဲ.. ။ သွေးသားထိုးတက်ခါစ …

ဟင်း……လာ ပြန်ပြီဟယ်…စိတ်ညစ်တယ်…..” “ စိတ် ညစ်တယ် ” ဟု ညီးတွားလိုက်သော မိန်းမလှလေး၏ ပါးအို့လေး အစုံက ပန်းသီးမှည့်လေးအလားရဲတက်သွားသည်..။ အသစ်ဖောက်လုပ်ထားသော လမ်းမကြီးပေါ်၌ စပရင်တာ အဖြူလေးတစ်စီးက ငြိမ့်ခနဲထိုးရပ်သွားသည်..။ ကားထဲမှ သပ်ရပ်ထွားကြိုင်းသော လူငယ်တစ်ယောက်က စက္ကူအိတ် ခပ်ကြီးကြီးနှစ်လုံးနှင့် ငါးသုံးလုံး လက်ဆွဲ ပလပ်စတစ်အိတ်တစ်လုံး ဆွဲကိုင်ကာ “ သိမ့် – တေလာ …

မမလေး … ကားအဆင်သင့် ဖြစ်ပါပြီ ” ” အေးအေး … မောင်တိုး … ငါလာပြီ … ငါ့ကား ဘယ်ချိန်ရမှာလဲ ” ” ညနေပိုင်းမှ … ရမှာ … မမလေး ” ဧည့်ခန်းထဲ ထိုင်နေတုန်း ဒါရိုင်ဘာ မောင်တိုးက အဆင်သင့် ဖြစ်ကြောင်း လာပြောလို့ ပြည့်လည်း …

ပြော လိုပေမဲ့လည်း ပြောရဦးမယ်ဗျ ။ကျွန်တော့်ခယ်မလေး နဲ့ ဖြစ်ပျက်ခဲ့တဲ့အကြောင်းပေါ့။ဆောက်ရှက်မရှိတဲ့ မုင်ဆိုပြီးတော့ပြောလည်း ပြောကြပါစေတော့ဗျို့ ။ဖြစ်တဲ့နေရာက မလေးရှားက။ ပါဆာပူတေးနားမှာဖြစ်တာလေ။ဆောက်ပြသနာပါပဲဗျာ ။မန်ကျည်းသီးကုလားတွေတောင်တွေ့သွားသေးတယ်။တော်သေးတာပေါ့။ဘာမှဝိုင်းမလုပ်ကြလို့။ကျွန်တော်က မိန်းမနဲ့ဗျ။ခယ်မလေးက မလေးရှားကိုတက်လာတာ။ သူကတော့စက်ရုံမှာ အလုပ်လုပ်ရမှာလေ။ဘာစက်ရုံဖြစ်ရမှာလဲ ။အထည်ချုပ်ပေါ့။ မြန်မာတွေ ကိုဘယ်သူကများကွန်ပြူတာပေးကိုင်ခိုင်းမှာတုန်း။ မရှိဘူးတော့ မဟုတ်ဘူး ရှိတယ်။ရှားတယ်ပေါ့ဗျာ ။မိန်းမက မြစ်ကြီးနားက ဆိုတော့ခယ်မကလည်း မြစ်ကြီးနားကလို့မထင်ပါနဲ့။သူကတော့မြေနီကုန်းသူပါ။ကုလားမလည်းမဟုတ်ပါဘူး ။ဖြူဖြူချောချောပေါ့။ သိကြတဲ့အတိုင်းပါပဲ ။ရန်ကုန်သူဆိုတော့စွာပေမပေါ့။မိန်းမက လည်း …

အေးမြတ်သူတစ်ယောက် တစ်နှစ်ကျော်ကျော် နှစ်နှစ်နီးနီးလောက်ရှိပြီ။ မလေးရှားဖက်ကို အလုပ်ထွက်လုပ်ရင်း ပထမတော့ လစဉ်မှန်မှန်ငွေပို့ပေးနေရာက တစ်နှစ်ခွဲခန့်ကြာတော့ ငွေပို့တာမမှန်တော့ဘဲ သုံးလေးလလောက် ကြာမှ တစ်ခါလောက် ကြုံသလို မစို့မပို့ ငွေပို့ပေးရင်း သတင်းလည်း မသိုးမသန့်ကြားလာခဲ့ရသည်။ ရခိုင်မတစ်ယောက်နှင့် ဖြစ်နေသလိုလို အင်ဒိုမတစ်ယောက်နှင့်ပဲ ညားသလိုလိုသတင်းကြားရသည်။ နောက်ပိုင်း ခြောက်လလောက်အထိ သူငွေပို့တာမျိုးလည်း မရှိတော့ချေ။ သူ့ဖက်က မမှန်မကန်ဖြစ်လာရာက သူတစ်ခေါက်ပြန်ရောက်လာချိန်မှာ လင်မယားချင်း အကြီးအကျယ် …