အိုး….မထုတ်…..မထုတ်နဲ့လေလုပ်လုပ်လုပ်လေဦးလေးကလဲကျွတ်..ပြောလိုက်ရတာနော်…..ဟင့်ဟင့်

အသက် ( ၁၈ ) နှစ်အရွယ် ချောမောလှပ ၊ တောင့်တင်းဖြူဝင်း သော မိန်းကလေးတစ်ယောက်ဗင်ကားအဖြူလေး၏ ကားတံခါးကို ဆွဲဖွင့်၍ကူရှင်ပေါ်တင်ပါးလွှဲ ထိုင်ချလိုက်ပြီးခြေထောက်လေးနှစ်ချောင်းကိုဆွဲ၍တင်လိုက်သည်..။ပေါင်လည်လောက်နီးနီးသို့ပင်တိုကပ်နေသောစကပ်တိုလေးအနားကဝဲခနဲလန်တက်သွားသည်..ကောင်မလေး……အတော်လှလာတာပဲ…….ဒရိုင်ဘာခုံတွင် ထိုင်နေသော ကိုကျော်စိန်ကနွယ်နီလှိုင်ကို ကြည့်ရင်း စိတ်ထဲမှ မှတ်ချက်ချလိုက်မိသည်..။ သူမကားတံခါးကိုဂျိုင်းခနဲဆွဲပိတ်လိုက်တော့မှကိုကျော်စိန်၏အကြည့်ကသူမထံမှလွှဲ၍ရှေ့တူရူသို့လှည့်လိုက်သည်မောင်းတော့…..ဦးလေး……ဘယ်ကိုဝင်ဦးမလဲ….နွယ်နီအင်း…..မရှိတော့ပါဘူး..အိမ်ကိုပဲပြန်တာပေါ့……”နွယ်နီလှိုင်စဉ်းစဉ်းစားစားနှင့်တွေးတွေးဆဆလေးပြောသည်..။ပြီးတော့ချက်ချင်းပင်ကိုကျော်စိန်ရှိရာဖက်သို့လှည့်လိုက်ပြန်သည်..။ အော်….မေ့လို့….ဟို….ဒယ်ဒီမှာခဲ့တဲ့ကိစ္စလုပ်ရဦးမယ်….ဦးလေး….၊ပန်းရံသမားတွေဆင်းခိုင်းဖို့လေ……အင်း….ခုပဲအဲဒီဖက်ကိုတစ်ခါတည်းလှည့်ဝင်လိုက်မယ်အစ်ကိုကြီးကဒီတစ်ခေါက်ကြာမယ်နဲ့တူတယ်…..ဟုတ်တယ်….ဦးလေး….ဒက်ဒီနဲ့မာမီက မာမီ့တူမ မင်္ဂလာဆောင်ပြီးမှ မန္တလေးကပြန်မှာဆိုတော့တစ်လနီးပါးလောက် ကြာလိမ့်မယ်နဲ့ တူတယ်နွယ်နီ့ အန်တီလေးက အိမ်မှာလာနေပေးမှာပေါ့…..ဟုတ်တယ်…ဦးလေး…သူလာပြီး မနေလဲ နွယ်နီ့သူငယ်ချင်းတွေရှိတယ်အိမ်မှာခေါ်ထားလိုက်ရုံပဲအန်တီလေးကဒက်ဒီ့ညီမဆိုပေမယ့်ဖအေတူမအေကွဲညီမလေဆိုးလို့ အိမ်ကပစ်ထားတာ…ပြန်ခေါ်တာတောင်တစ်နှစ်မပြည့်သေးဘူးအရင်တစ်ခေါက်အစ်ကိုကြီးတို့သွားတုန်းမာလာခိုင်ဒီမှာလာနေတော့အေးအေးဆေးဆေးပါပဲ…ဒီမှာကတော့ ခဏပဲလာနေတာလေ…ပြီးတော့ ဒက်ဒီ့အိမ်လဲဖြစ် နွယ်နီကလဲ ရှိတော့သူငြိမ်နေတာပေါ့…. ၊ ဒါပေမယ့် အန်တီလေးက နွယ်နီ့အပေါ်တော့ ကောင်းပါတယ်…အရင်တစ်ခါကလို ညနေကျရင် မာလာခိုင်ကို ဦးလေး သွားခေါ်ပေးရဦးမလား….အန်တီလေးက ဖုန်းဆက်ထားတယ်….ညနေကျရင် သူ့ဖာသာပဲ လာခဲ့မယ်တဲ့..ဦးလေး…သွားခေါ်ဖို့မလိုတော့ဘူး…..။

အင်းအင်း……ကိုကျော်စိန်နှင့်နွယ်နီလှိုင်တို့နှစ်ယောက်သားစကားစပြတ်သွားကြသည်.စကားပြောရင်းမာလာခိုင်၏အကြောင်းပါလာတော့ကိုကျော်စိန်တစ်ယောက် ရင်ထဲ နွေးသွားမိသည်..။ အသက်(၃၀)လောက်ပင်ရှိသေးသောမာလာခိုင်၏အလှကအသက်(၄၀)ကျော်လူပျိုကြီးကိုကျော်စိန်၏ရင်ကိုစွဲငြိစေခဲ့တာတော့အမှန်ပင် ဖြစ်သည်..။ဒါပေမယ့်မာလာခိုင်ကသူ့အလုပ်ရှင်အစ်ကိုကြီးဦးထွန်းခိုင်၏ညီမဖြစ်တာကတစ်ကြောင်း၊နောက်ပြီးမာလာခိုင်ကခေသူမဟုတ်ဒီအသက်အရွယ်နှင့် ယောက်ျားနှစ်ယောက်ရခဲ့ဖူးပြီးပြီမာလာခိုင်၏ပထမ ယောက်ျားက သူမတို့အိမ်မှ ဒရိုင်ဘာဖြစ်ပြီးဒုတိယ ယောက်ျားကထိုဒရိုင်ဘာ၏ ညီအရင်းဖြစ်လေသည်..။ ဒါတွေကြောင့်လည်း သူမကို မိသားစုတစ်ခုလုံးက ဖယ်ကျင်ထားခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်..။ ဒီလိုအကြောင်းများကြောင့် မာလာခိုင်အား ကိုကျော်စိန် လက်ရှောင်ခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်..။ နို့မို့ဆိုရင်တော့ကျော်စိန်ဆိုတာကလည်း ခေသူမှ မဟုတ်တာ..။လူပျိုကြီးတွေလူပျိုကြီး ဖြစ်ရခြင်းအကြောင်းကနှစ်ရပ်ရှိသည်..။နုံလွန်းလျင်လည်း လူပျိုကြီး ဖြစ်တတ်သည်..။ လည်လွန်းလျင်လည်းလူပျိုကြီဖြစ်တတ်သည်.။ကိုကျော်စိန်ကဒုတိယအမျိုးအစားထဲကလည်လွန်း၍လူပျိုကြီးဖြစ်ရသူတစ်ယောက်ပင်…။မောင်းလာသော ကားလေး လမ်းမကြီးပေါ်တွင် တရိပ်ရိပ်ပြေးလွှားမောင်းနှင်၍ လာရင်း တစ်နေရာအရောက်ဆောက်လက်စ တိုက်ကြီးတစ်လုံး၏ ရှေ့တွင် ထိုးရပ်လိုက်သည်..။ ပြီး…ကားဟွန်းသံ နှစ်ခါလောက်ပေးလိုက်သည်..။ ထိုအခိုက် ဆောက်လက်စ တိုက်ကြီးဆီမှ လူတစ်ယောက် သူတို့ကားလေးရှိရာသို့ ဦးတည်၍ပြေးထွက်လာသည်..။ အသားညိုညို ထောင်ထောင်မောင်းမောင်း ကိုယ်လုံးကတုတ်တုတ်ခိုင်ခိုင်ဖြင့်အသက်၃၀ကျော်လောက်ရှိပြီဟုခန့်မှန်းရသည့်ထိုသူကသူတို့၏ရပ်ထားသောကာလေးဘေးသို့အရောက်ရပ်လိုက်သည်..။ကားတံခါး မှန်အား ကိုကျော်စိန်က ချလိုက်သည်..။ ထိုနည်းတူ နွယ်နီလှိုင်ကလည်း သူမဖက်ရှိကားတံခါးမှန်ကို ချလိုက်ပြီး လက်ထဲမှ ပီကေဗူး အခွံလေးကို အပြင်သို့ လွှင့်ပစ်လိုက်သည်..။ကိုခင်အေး….ခင်ဗျားတို့ အလုပ် လာဆင်းလို့ရပြီ…. ပစ္စည်းတွေ အစုံရောက်နေပြီ၊ဘိလပ်မြေကမနက်ရောက်မယ်…၊အစ်ကိုကြီးက ကားဂိုဒေါင်ကိုတစ်လအတွင်းအပြီးလုပ်ပေးဖို့ မှာသွားတယ်…ဒီမှာကလည်း အလုပ်ကမပြတ်သေးဘူး…အစ်ကိုကြီးကတော့ မနက်ဖြန် စပြီးလုပ်ဖို့ မှာသွားတာပဲ…ဘယ့်နှယ့်လဲ…ဆင်းနိုင်ပါ့မလား……မနက်ဖြန်တော့ ဆင်းနိုင်ဦးမှာ မဟုတ်သေးဘူး…နဲ့တူတယ်မဖြစ်ဘူး…အစ်ကိုကြီးက ခင်ဗျားတို့ မလုပ်နိုင်ရင် တခြားလူကို ခေါ်ခိုင်းဖို့ မှာထားတယ်…။ ထီ…ွ …..တိုးလည်း မတိုး ကျယ်လည်းမကျယ် ၊သာမန်မျှသော အသံဖြင့် နွယ်နီ တံတွေးတစ်ချက်ထွေးလိုက်သည်..။ ပြီး…သူမစိတ်ထဲမှလည်း…ဟင်း…သူကများ..ဟူသော အတွေးဖြင့် မျက်နှာလေးမာတင်းခက်ထန်သွားရသည်..ကောင်းပြီလေ….မနက်ဖြန်တော့မလုပ်နဲ့သန်ဘက်ခါလာပြီးဆင်းပေးပါ့မယ်….လာဖြစ်အောင်တော့ လာခဲ့ ကိုခင်အေး…ကဲ..ဒါဆို ကျုပ်တို့လဲ သွားမယ်…အင်း…..စကားလည်းဆုံးရော မောင်းထွက်သွားသည့် ကားလေးကို ကြည့်ရင်း ပန်းရံဆရာ ကိုခင်အေးပြုံးလိုက်မိသည်..။

ကားပေါ်မှကောင်မလေးအတော်လှ၍သူစကားပြောရင်းငေးကြည့်လိုက်မိသည်..။ဒါကိုကောင်မလေးကမတူမတန်သလိုပုံနဲ့ ထီ ွ ခန ဲ တံတေးွတစ်ချက် ထွေးလိုက်တာကို တွေ့လိုက်ရသည်..။ဒီလိုပါပဲ..ဒါမျိုးလေးတွေက ဟင်း…မတွေ့သေးလို့ပါ…၊ နဖူးတွေ့ဒူးတွေ့ ထိပ်တိုက်တွေ့ပြီ ဆိုတော့ ဒီကဖြင့်ဘာမှ မဖြစ်သေး..၊ သူတို့က တဖျန်းဖျန်း ပြီးနေတတ်တာလေးတွေ…ဟုတွေးရင်း ခင်အေးသည် ရပ်နေရာမှလှည့်ထွက်ခဲ့လေတော့သည်..။ မနက် မိုးလင်းသည်နှင့် ကိုကျော်စိန်က ရောက်နှင့်နေပြီးနွယ်နီနှင့်မာလာခိုင်တို့တူဝရီးကိုဈေးသို့ပို့ပေးရသည်..။ဈေးတွင်စားသောက်ဝယ်ခြမ်းပြီးဒုတိယနှစ်ကျောင်းသူ နွယ်နီအားကျူရှင်သို့ဝင်ပို့ခဲ့ပြီးမာလာခိုင်ကိုအိမ်သို့ပြန်ပို့ပေးရသည်..။ကားပေါ်မှနွယ်နီဆင်းသွားသည်နှင့်မာလာခိုင်တစ်ယောက်ရှေ့ခန်းသို့ပြောင်း၍ထိုင်သည်..။မွှေးကြိုင်သော ရနံ့လေးများက ကိုကျော်စိန်အား တိုက်ရိုက်ထိတွေ့လာသည်..။ မာလာခိုင်၏တောင့်တင်းတုတ်ခိုင်သော ပေါင်တန်ကြီးများက လုံးတစ်နေပြီး ၊အင်္ကျီထဲမှ တိုးထွက်တော့မယောင်နို့အုံကြီးများကကိုကျော်စိန်၏မျက်စိရှေ့ဝယ်အလှပြနေသလိုဖြစ်နေသည်..။စကားမရှိစကားရှာ၍ပြောရင်းတစ်ချက်တစ်ချက်စိုက်စိုက်ကြည့်လိုက်သော မာလာခိုင်၏မျက်လုံးရွဲကြီးများက ကိုကျော်စိန်တစ်ယောက် ဘရိတ်ကို နင်းလိုက်မိသည်အထိ စိတ်တွေဂယောက်ဂယက်ဖြစ်စေသည်..။ ကိုကျော်စိန် သက်ပြင်းတွေ အခါခါ ချရင်း ကားကိုသာ ဂရုစိုက်၍ မောင်းနှင်လာခဲ့ရသည်..။အိမ်ပြန်အရောက် ကားကို ခြံဝင်းထဲ ကွေ့ဝင်လိုက်တော့ ပန်းရံများ ရောက်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်..။ကားဝင်လာတာ မြင်ရသည်နှင့် ခင်အေးက ပေါ်တီကို အောက်သို့ ခပ်သုတ်သုတ် ထလာသည်..။ကားရပ်လိုက်သည်နှင့် မာလာခိုင်က ဈေးခြင်းတောင်း ဆွဲ၍ ကားပေါ်မှ ဆင်းကာ အိမ်သော့ကို ဖွင့်ဝင်သွားသည်..။ ကားဘေးတွင် ရပ်နေသော ခင်အေး၏ မျက်လုံးများက မာလာခိုင်၏ နောက်သို့ ပါ၍သွားသည်..။ ကားပေါ်မှ ဆင်းလာသော ကိုကျော်စိန်ကိုပင် ဂရုမစိုက်နိုင်ပေ..။ ကိုကျော်စိန်၏ စိတ်ထဲခပ်တင်းတင်း ဖြစ်၍ သွားရသည်..။ ကိုကျော်စိန်…ဒီနေ့ ကျနော်တို့ စဆင်းမယ်..အင်းမြင်ကွင်းမှ မာလာခိုင် ပျောက်ကွယ်သွားမှ ခင်အေးက ကိုကျော်စိန်ဖက်ကို လှည့်၍ ပြောသည်..။ ကိုကျော်စိန်ကစိတ်မပါသလိုအင်းလိုက်ရင်းခပ်လှမ်းလှမ်းတွင်ထိုင်နေသောပန်းရံများကိုကြည့်လိုက်သည်..ဟင်….မင်းနဲ့မှသုံးယောက်ထဲလား…..ဒီနေ့တော့ကျနော်နဲ့ ဟိုစွပ်ကျယ်ဝတ်ထားတဲ့ ကောင်လေး နှစ်ယောက်ထဲ ဆင်းမှာ..၊ ရှပ်အင်္ကျီ နဲ့ကောင်က ဟိုဖက်ဆိုက်ထဲ လွှတ်လိုက်ရမှာ..၊ သုံးလေးရက်လောက် နေမှ ဒီမှာ အကုန်လာဆင်းမယ်..၊ကျနော့်လူအားကတော့ ခင်ဗျားသိတဲ့ အတိုင်းပဲ… အေးလေ…. ဒီနေ့စဆင်းရင် ပြီးတာပဲ…ဘယ်လိုလုပ်မယ်ဆိုတာ အစ်ကိုကြီးက မင်းကို ပြောထားပြီးပြီမဟုတ်လား…. ပြောထားပြီးပါ ပြီ…ကဲ….ဒါဆိုလဲ…စလုပ်တော့….စကားစကိုဖြတ်၍ ကိုကျော်စိန် တိုက်ထဲ ဝင်လာခဲ့ပြီးဧည့်ခန်းထဲမှာထိုင်၍ဂျာနယ်တစ်စောင်ကိုယူကာဖတ်နေသည်..။

ကိုကျော်စိန်၏ စိတ်က ဂျာနယ်ထဲသို့ ရောက်၍ မသွား ၊ မာလာခိုင် ထံသို့သာရောက်နေသည်..။ ဂျာနယ်ကို ကြာကြာမဖတ်နိုင်..။မာလာခိုင်ကိုတွေ့မြင်ချင်စိတ်က ပြင်းပြလာ၍သက်ပြင်းတစ်ချက်ကို လေးပင်စွာ ချ၍ ကိုကျော်စိန် ထရပ်လိုက်သည်..။ အိုး….ကိုကျော်စိန်ကြီးကလဲ…အသံမပေး ဘာမပေးနဲ့…၊ ဒီမှာ အဝတ်လဲနေတာ…..ထမီကို ရင်လျားရန် လက်နှင့် စုကိုင်ရင်း ပြောလိုက်သော မာလာခိုင်၏ ဖွေးဖွေးနုနု နို့အုံနှစ်လုံးကနို့သီးထိပ်လေးမှ လွဲ၍ အတိုင်းသား မြင်နေရသည်..။ မာလာခိုင်က အဝတ်လဲတာ အိပ်ခန်းထဲတွင် မဟုတ်ပဲမီးဖိုထဲတွင် ဖြစ်နေသည်ကို ကိုကျော်စိန် မစဉ်းစားတတ်…။ လက်တစ်ကမ်း အကွာတွင် မြင်တွေ့နေရသောမာလာခိုင်၏ ရင်သားအိအိများ အလှတွင်သာ စွဲငြိနေသည်..။ဗြုံးခနဲ ကိုကျော်စိန်ကို တွေ့လိုက်ရ၍ အံအားသင့်သွားလို့လား မပြောတတ်..။ ထမီကို ခုချိန်ထိ ရင်လျားမဝတ်သေး..။ နှစ်ယောက်သား မျက်နှာချင်းဆိုင် ရပ်၍ ကြောင်ကြည့်နေပြီးမှ မာလာခိုင်က မျက်လွှာချကာထမီကို ဝတ်ရန် ဖြန့်လိုက်သည်..။ အောက်ဖက်ကိုလျှောကျသွားသော ထမီ အပေါ်နားစက နို့နှစ်လုံးလှစ်ဟပြလိုက်သလို ဖြစ်သွားသည်..အို….အာ့….မလုပ်နဲ့….မလုပ်နဲ့……အား….ကို….ကိုကျော်စိန်ကြီးနော်…အိုအို…မလုပ်နဲ့…နော်…မလုပ်နဲ့…လို့..အိမ်တွင် သူတို့နှစ်ယောက်ထဲသာ ရှိသည်ဟူသော အသိနှင့် မာလာခိုင်၏ အကျင့်စရိုက်ကို သိထားသောကိုကျော်စိန်က မာလာခိုင်၏ ခါးကို လက်တစ်ဖက်ဖြင့်အားယူဆွဲပွေ့ရင်းနို့တစ်ဖက်ကိုငုံံ့၍စုပ်လိုက်သည်..။ရင်ဘတ်လေးကော့တက်သွားသောမာလာခိုင်ကအထစ်ထစ်အငေါ့ငေါ့ဖြင့်နှုတ်မှတားနေသော်လည်း ကိုကျော်စိန်က အရေးမစိုက်တော့ပါ..။ မာလာခိုင်ကလည်း အသည်းအသန်ရုန်းကန်ခြင်း မပြု..။ ကျန်နို့တစ်ဖက်အားကိုကျော်စိန်ကလက်ဖြင့်ညှစ်၍နယ်သည်..။တင်းနေသောနို့အုံလုံးလုံးကြီးတွေကကိုင်ရတာအရသာတွေ့လှသည်..။ထမီစကိုကိုင်ထားသောသူမလက်နှစ်ဖက်က တဖြည်းဖြည်းအောက်ဖက်သို့ နိမ့်ဆင်းလာသည်..။အိုရှင်……တော်….တော်ပါတော့….တော်ပြီ…ကျမကို လွှတ်ပါ….တော့….ရှင်….မျက်နှာလေး မော့ရင် ပြောနေသော မာလာခိုင်၏ မျက်နှာလေးမှာ ပြုံးယောင်သမ်းရင်းနီမြန်းနေသည်ကိုတော့ကိုကျော်စိန်မမြင်..။ နို့ကိုသာ သဲကြီးမဲကြီး စို့နေသည်..။ တစ်လုံးပြီးတော့နောက်တစ်လုံးကို ပြောင်း၍ စို့ပြန်သည်..။အို…..မလုပ်နဲ့…..တော်ပါတော့…ဆို….ဟင့်…ကျွတ်….အ………အား….မတ်တတ်ရပ်နေသော မာလာခိုင်၏ ဒူးဆစ်လေးများ တဆတ်ဆတ် တုန်လာသည်..။ ညွှတ်၍ကျချင်လာသည်..။

လူပျိုကြီးသာ ပြောရတယ်…၊ နို့စို့တာက ပညာသားပါလှသည်..။ နို့သီးကိုတအားငုံစုပ်ရင်း လျှာထိပ်နှင့် များ ကော်ကော်ထိုးလိုက်တာ မာလာခိုင် ရင်ခေါင်းထဲအထိကြပ်ကြပ်သွားရသည်..။ မျက်စေ့ကို စုံမှိတ်ထားသော မာလာခိုင်၏ လက်ထဲမှ ထမီစက လွတ်ကျချင်လာသည်..။ တဖြေးဖြေးလျှောကျသွားသော ထမီစကြောင့် လစ်ဟာသွားသော သူမ၏ ကျောပြင် ပြည့်ပြည့်လေးကို ခါးတွင်ဖက်ထားသည့် ကိုကျော်စိန်၏ လက်များက ရွေ့လျား လျှောတိုက်၍ ပွတ်သပ်ပေးသည်..။ပြီး …ကျန်လက်တစ်ဖက်ကပါ သူမ၏ နောက်ကျောသို့ရောက်လာပြီးကားစွင့်မို့မောက်နေသောတင်ပါးကြီးတွေကိုဖျစ်ညှစ်သည်..။နှစ်ယောက်စလုံးတုန်တုန်ရီရီဖြစ်ကာအသက်ရှူသံတွေပြင်းထန်နေကြသည်..။ ပြျွတ်ခနဲ မြည်သံနှင့် အတူ ကိုကျော်စိန်က နို့ကို လွှတ်ပေးလိုက်သည်..။ ပြီးတော့တပြိုင်နက်ထဲမှာပင်သူ၏ လက်များကိုလည်း မာလာခိုင်၏ ကိုယ်ပေါ်မှ ဖယ်လိုက်သည်..။ အဟင်း…..ဆိုတဲ့ သက်ပြင်းချသံလေးကို ပြုလျက် မာလာခိုင်တစ်ယောက် ထမီ စွန်တောင်ဆွဲလျက်သားအိပ်ခန်းထဲ ပြေးဝင်သွားသည်..။ သူမ၏ နောက်ကျောမှ လျှောကျနေသော ထမီက အိပ်ခန်းထဲသို့ခပ်သွက်သွက် ပြေးဝင်သွားသော မာလာခိုင်၏ တသိမ့်သိမ့် တုန်ခါသွားသည့် တင်သားအိအိကြီးများကိုအတိုင်းသားနီးပါး လှစ်ဖော်၍ နေသည်..။သူမ၏ နောက်ဖက်မှ ကိုကျော်စိန် လိုက်လာသည်..။ အိပ်ခန်းထဲ အရောက် မာလာခိုင်က ကုတင်ပေါ်ကအိပ်ယာထက်သို့ သူမ၏ ကိုယ်လုံးကို ဝုန်းခနဲ ပင် လှဲ၍ အချ အနားသို့ ရောက်လာသော ကိုကျော်စိန်ကသူမ၏ကိုယ်ပေါ်ကိုငုံ့၍ဖက်ရင်းကုတင်စောင်းသို့ဒူးထောက်ကာတက်လိုက်သည်..။ ထိုအခိုက်မာလာခိုင်၏ ခါးစောင်းသို့ ဖိထောက်မိလိုက်သော အရာက သေးသေးကွေးကွေး မဟုတ်လှဟုသိလိုက်ရသောမာလာခိုင်တစ်ယောက် ရင်ထဲတဒိန်းဒိန်း နေအောင်ပင်ခုန်လို့သွားရလေသည်..။ ကိုကျော်စိန်က အိပ်ယာထက်တွင် တစောင်းလှဲနေသော မာလာခိုင်ကို ပက်လက်ဆွဲ၍ လှန်လိုက်သည်..။မာလာခိုင် ဘာစကားမှ မဆိုတော့…၊ မျက်လုံးတွေကို စုံမှိတ်ထားရင်း မျက်လုံးများ အပေါ်၌ သူမ၏လက်ဖျံတစ်ဖက်ကို ကန့်လန့်ဖြတ်၍ တင်ထားလိုက်သည်..။တရှူရှူး တရှဲရှဲဖြင့် အသက်ရှူသံတွေ ပြင်းထန်နေသော ကိုကျော်စိန်က သူမ၏ ပေါင်နှစ်ချောင်းကိုဆွဲထောင်၍ ထမီကို ခါးသို့ လှန်တင်လိုက်သည်..။

မာလာခိုင်၏ ကိုယ်ပေါ်တွင် ရှိသောတစ်ထည်တည်းသော ထမီလေးမှာ ခါးနှင့် ဝမ်းဗိုက်ပေါ်တွင် ပုံလျက်သား …။ သူမ၏ တစ်ကိုယ်လုံးမှာဖွေးဖွေးနု၍ တင်းရင်း ဝင်းမွှတ်နေသည်..။ တင်ထားသောလက်အောက်မှမျက်လုံးကိုခပ်မှေးမှေးလေးဖွင့်ကာကြည့်နေသောမာလာခိုင်စအိုလေးကိုပင်တစ်ချက်ရှုံ့လိုက်မိသည်..ကိုကျော်စိန်ကသူမ၏ပေါင်နှစ်ချောင်းကိုကိုင်၍ဒူးထောက်လျက်ရှေ့သို့တိုးလိုက်သည်..။မာလာခိုင်ခိုးကြည့်နေသောမျက်လုံးများကိုပြန်၍မှိတ်ချလိုက်သည်..။ကိုကျော်စိန်……..ကိုကျော်စိန်…..ဗျို့….ကိုကျော်စိန်…အိမ်ရှေ့မှ ခေါ်လိုက်သော ခင်အေး၏ အသံ..။ နှစ်ယောက်စလုံး ဆတ်ခနဲ တုန်သွားကြသည်..။ကိုကျော်စိန်…ကိုကျော်စိန်….”ခေါ်သံက ဧည့်ခန်းထဲသို့ပင် ရောက်၍ လာသည်..။ ကိုကျော်စိန် ကမန်းကတန်း ကုတင်ပေါ်မှ ဆင်းကာပုဆိုးကို ပြင်ဝတ်ရင်း အိပ်ခန်းထဲမှ ထွက်လိုက်သည်..။ ထိုအခိုက် မာလာခိုင်၏ ထံမှတောက်ခေါက်လိုက်သံကိုတော့ ရှေ့သို့ အာရုံရောက်နေသော ကိုကျော်စိန် မကြားလိုက်ရပေ..။ ဧည့်ခန်းထဲတွင် ရပ်နေသော ခင်အေးနှင့် ကိုကျော်စိန် မျက်နှာချင်း ဆိုင်မိသည်..။ ဘာလဲ…..ကိုခင်အေး…ဒီမှာအိမ်သာတက်နေတာ…..ဟဲ…….ဟဲ…….ကိုကျော်စိန်ကိုကြည့်၍ခင်အေးရယ်လိုက်သည်..။ပြီးမှ….ဘိလပ်မြေမရောက်သေးဘူး…အဲဒါ ပေးပါဦး…..ဟင်……ခက်ပြီ….ဘိလပ်မြေဆိုင်၏ ဖုန်းနံပါတ်အား ကိုကျော်စိန် မသိ..၊ နွယ်နီလှိုင်သာ သိသည်..။ ဆိုင်သို့ ကားဖြင့်အရောက်သွား၍ ပြောရုံသာ ရှိသည်..။ ပုဆိုးထဲမှ လီးကလည်း တောင်နေတာမှ တဆတ်ဆတ် ခါနေသည်..။ဘိလပ်မြေမရောက်၍ ပန်းရံသမားများ ပြန်သွားရတာကို အစ်ကိုကြီး ပြန်လာ၍ သိသွားလျင်ကိုကျော်စိန်ဆက်၍မတွေးတော့…။ လက်ပတ်နာရီကို မြှောက်၍ ကြည့်သည်..။ မနက် ၈ နာရီခွဲပြီ..။ကိုကျော်စိန်ခေါင်းနပန်း ကြီးသွားသည်..။ ၉ နာရီခွဲကို နွယ်နီလှိုင်အား သွား၍ ခေါ်ရအုံးမည်..။ သူ မာလာခိုင်နှင့်တွေ့ဖို့ မလွယ်တော့..။ ဘိလပ်မြေဆိုင်ရောက်ပြီးသည်နှင့်ခုချက်ချင်းပို့ရန်ပြော၍နွယ်နီလှိုင်ကိုတစ်ခါတည်းတန်း၍သွားခေါ်ရန်သာရှိတော့သည်ဟင်းခုပဲကျုပ်သွားလိုက်မယ်….ဟဲဟဲ……တဟဲဟဲ ရယ်၍ ရယ်ကြဲကြဲ လုပ်နေသော ခင်အေးကို နားမလည်နိုင်စွာဖြင့် တချက် ခေါင်းငဲ့၍ ကြည့်ပြီးနှစ်ယောက်သား အတူတူပင် အိမ်ထဲမှ ထွက်လာခဲ့သည်..။မာလာခိုင်တစ်ယောက် သည်းမခံနိုင်လောက်အောင် စိတ်ညစ်သွားမိရသည်..အိပ်ခန်းထဲမှ ထွက်သွားသောကိုကျော်စိန်၏ ကျောပြင်ကို လှမ်းကြည့်ရင်း တောက်တစ်ချက် ခေါက်လိုက်မိသည်..သူမ စိတ်ထဲမှာအလိုးခံချင်သည့်စိတ်ဆန္ဒတွေကထိန်းမရအောင်ဖြစ်ပေါ်လို့နေသည်..။ အတော်ပင်ခံစားရခက်နေသည်..။ မာကျောသော အရာဝတ္ထု တစ်ခုခုကို စောက်ခေါင်းထဲသို့ ခပ်ကြမ်းကြမ်းထိုးထည့်ချင်နေသည်..။အိပ်ယာထက်တွင် လူးလှိမ့်ရင်း ခါးတွင် ပတ်၍ ပုံနေသော ထမီကို စိတ်မရှည်စွာဖြင့်ဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်သည်..။ မာလာခိုင်၏ လက်တစ်ဖက်က ပေါင်နှစ်လုံးကြားသို့ ရောက်သွားပြီး စောက်ဖုတ်ကို စမ်းလိုက်သည်..။အမွှေးထူထူဖြင့် စောက်ဖုတ်ကြီးက နဲနဲနောနောမဟုတ်..။ အဆမတန် ခုံးထနေသည်..။ ရွှဲနစ်အောင်ထွက်နေသော စောက်ရည်များကိုလည်း စိုခနဲ စမ်းမိလိုက်သည်..။ လက်မထိပ်လေးနှင့်စောက်စေ့ကလေးကို ပွတ်ရင်း လက်ညှိုးကို စောက်ခေါင်းထဲသို့ ထိုးထည့်ရန် ပြင်လိုက်သည်..။ဒီလို လုပ်လို့မဖြစ်..။ အပျိုဖြစ်ကထဲက သူမ၏ စိတ်ဆန္ဒကို ဘယ်သောအခါမှ လက်ဖြင့် မဖြေဖျောက်ခဲ့…။မာလာခိုင်စောက်ဖုတ်ပေါ်မှလက်ကိုဖယ်လိုက်ပြီးသက်ပြင်းချလိုက်မိသည်..။ထိုအခိုက်ပူနွေးမာကျောသောအရာတစ်ခုကသူမ၏ပေါင်ရင်းဘေးဖက်သို့ လာ၍ ထိတွေ့သည်..။ ဖြတ်ခနဲ ဖြစ်သွားရင်းမာလာခိုင် မျက်လုံး ဖွင့်ကြည့်လိုက်သည်..။ဟင်…ရှင်…….ရှင်………မာလာခိုင် အံ့သြထိတ်လန့်စွာဖြင့် ထထိုင်မိမတတ် ဖြစ်သွားသည်..။

သူတွေ့လိုက်ရသည်ကကိုယ်လုံးတီးဖြင့် ပန်းရံဆရာ ခင်အေးပင် ဖြစ်သည်..။ အလုပ်ကြမ်း သမားပီပီ သန်မာကျစ်လျစ် ဖုထစ်သောခင်အေး၏ အဝတ်မဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကို တွေ့လိုက်သော မာလာခိုင်အား တဒင်္ဂ ငြိမ်သက်သွားစေသည်..။မင်းလေး…..သိပ်ပြီး အလိုးခံချင်နေတယ် မဟုတ်လား…မင်း မကြုံဖူးသေးတဲ့ အရသာမျိုး ခံစားရအောင်ကိုယ်လုပ်ပေးပါ့မယ်…၊စိုက်ကြည့်နေသောမာလာခိုင်တစ်ယောက်ခါးလေးကော့တက်မတတ်စအိုဝကိုရှုံ့ရှုံ့သွင်းမိနေရင်းစောက်ရည်ကြည်တွေ ထပ်၍ စိမ့်ထွက်လာသည်..။ ခင်အေး ငုံ့၍ မာလာခိုင်၏ ကိုယ်လုံးကို ပွေ့၍မယူလိုက်သည်..။ ခင်အေး လက်ထဲ စွေ့ခနဲ ပါသွားသော မာလာခိုင်က ခင်အေး ကိုကြည်နူးစွာဖြင့်ရှက်ကိုးရှက်ကန်းလေး ကြည့်လိုက်သည်..။ မိန်းမများသည် သူတို့၏ ကိုယ်ခန္ဓာအား ယောကျ်ားကနိုင်နိုင်နင်းနင်း ချီမပွေ့ယူတာကို ကြည်နူးလိုလားစွာ ခံချင်ကြသည်ချည်း ဖြစ်သည်..။ခင်အေးက မာလာခိုင်အားကုတင်ပေါ်ကန့်လန့်ဖြတ်၍တင်လိုက်သည်..။ကုတင်စောင်းလိုးနည်းဖြင့်လိုးတော့မည်ကိုသိလိုက်သောမာလာခိုင်ကသူမ၏တင်သားကားကားကြီးကိုကုတင်စောင်းတွင် အသားကျအောင် ပြုပြင်နေရာယူရင်း ပေါင်နှစ်ချောင်း ကို ကားလိုက်သည်..။သူမ၏ တစ်ကိုယ်လုံးကို မက်မောစွာ ကြည့်ရင်း ခင်အေး ရှေ့သို့ တိုးလာကာ စိုရွှဲနေသော စောက်ပတ်ဝသ့ိုညီလေးကို မြုပ်အောင် ထိုး၍ အသွင်း မာလာခိုင်ကတွဲလောင်းချထားသော ခြေနှစ်ချောင်းကို မယူ၍ကုတင်စောင်းတွင် ဖနောင့်နှင့် နင်း ပေါင်ကိုကားကာ သူမ၏ တင်ပါးကြီးကို အစွမ်းကုန် ကော့၍ ကော့၍အောက်မှ ပင့်ကာ ကော့ထိုးပစ်လိုက်သည်..။ ပြွတ်….ဗြစ်……..ဖြစ်……..ပြွတ်……….ဖွတ်………အား………ဟင်း………..ခံချင်လွန်းနေသော မာလာခိုင်က အောက်မှ ကော့၍ ပင့်တင်ကာ ခြောက်ခါ ခုနစ်ခါလောက်လိုးလိုက်ပြီးတော့မှ တဒင်္ဂ စိတ်ကျေနပ်သွားပုံဖြင့် ခင်အေးကို မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်သည်.။ ပြီးတော့တစ်ချက်ပြုံးပြလိုက်ပြီး သူမ၏ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ကုတင်ဘေးတွင် မတ်တတ်ရပ်နေသော ခင်အေး၏ခါးကို လှမ်းချိတ်ကာ ဆွဲယူလိုက်သည်..။မာလာခိုင်က အောက်မှ ပင့်၍ လိုးအပြီး တင်ပါးကြီးကို မွေ့ယာပေါ်ပြန်၍ အချ တဝက်သာသာ ကျွတ်၍ထွက်နေသော ညီလေးကို ခင်အေးက မာလာခိုင် သူ့ကို ခြေထောက်ဖြင့် ချိတ်၍အဆွဲ ညီလေးကိုပါ တပါတည်းလိုက်လိုးသွင်းသည်..။ အ……….အ…..အ…အား….ဟင်း ဟင်း…..မာလာခိုင် ရင်ဘတ်လေး ကော့ ခေါင်းလေးမော့၍ တက်သွားသည်..။ စောစောက ရမ္မက်ဇောကြောင့်သာ အာသာငမ်းငမ်း ဖြင့် ပင့်လိုးခဲ့ပေမယ့်အထိုက်အလျောက် ကျေနပ်သွားရသော်လည်း ခုလို ထိထိမိမိ မရှိလှ..။အပျိုလည်း မဟုတ် ၊ယောက်ျားတော်တော်များများနှင့် ကြုံခဲ့ဖူးသူ ဖြစ်လင့်ကစား မာလာခိုင်မှာအပျိုစင်လေးပမာ တစ်ကိုယ်လုံး အသားတွေ ဇိုးဇိုးဇတ်ဇတ် တုန်နေပြီးလက်နှစ်လုံးလောက်အလို ခင်အေးက အားဖြင့် ဆောင့်၍တဆုံးသွင်းချလိုက်သည်..။“ဗြစ်ဖွတ်…..အအမလေး….အ…..ဟင်းဟင်း….လုပ်လုပ်….ဆက်ဆောင့်..အမလေး…..လေး…..”ထောင်တက်နေသောစောက်စေ့ကလေးကို အားဖြင်ဆောင့်ကာစောက်ပတ်အတွင်းနားသို့ဖိသိပ်လိုက်သည်..။ကော့ခနဲဖြစ်သွားရပြီးတစ်ကိုယ်လုံးလှုပ်လှုပ်ရွရွဖြစ်ကာလက်ကလေးနှစ်ဖက်က ခင်အေး၏ လက်မောင်းတွေကို မမှီမကမ်း လှမ်း၍ ဆွဲဆုတ်လိုက်မိသည်..။ ဒီလို နုနယ်ချောမော လှပလွန်းသော မိန်းမမျိုးကို မလိုးဖူးသေးသော ခင်အေးကလည်း မညှာတော့ပါ…။ မာလာခိုင်၏ ဖွေးနုသော နို့နှစ်လုံးကို သူ့လက်ကြမ်းကြီးနှင့်ဆွဲကိုင်ဖျစ်ညှစ်၍စိတ်ရှိတိုင်းဆောင့်လိုးပါတော့သည်..ပြွတ်….ပလွတ်……..ဘွတ်….အားအမလေး..အစ်ကိုရဲ့အမလေး…လေး..ဟင်းဟင်း………ကောင်းလှချည်လား….နော်……အင်း…..အင်း….တအားဆောင့်နေသည့်ကြားမှ အားမရနိုင်ဖြစ်လာရသော မာလာခိုင်က သူမ၏ ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကိုခင်အေး၏ ခါးမှ ဖယ်၍ မိုးပေါ်သို့ထောင်လိုက်သည်ပြွတ်…ဖွတ်….ပြွတ်…..ဘွတ်….အ….ဟင်း….ဟင်း…..အိ….အီး…….အ……မာလာခိုင်၏ ထောင်ထားသော ခြေနှစ်ဖက်က ရမ်းခါ၍ နေသည်..။ မာလာခိုင် မျက်လုံး မပွင့်တော့.။ ခင်အေး၏ ဆောင့်ချက်တွေက လျှော့မသွားသည့် အပြင် ပို၍ပြင်းထန်သွက်လက်လာသည်..။မကြာလှသောအချိန်တွင်တော့ပြွတ်……..ပလွတ်..ပြွတ်……..ဖွတ်……ဖတ်…..အား…အ…….အမလေး..အို…အို…….အမလေး. ..လေး.အား…..ပြီး…….ပြီး………အိုး…..ကောင်း……..ကောင်း……အင့်………အင့်….မာလာခိုင်၏ တင်သားကြီး ကုတင်စောင်းမှ လွတ်ထွက်သွားသည်အထိ ကော့၍ ကော့၍ တက်လာပြီးအရေတွေ ပန်းထုတ်ပစ်လိုက်တော့သည်..။

ခင်အေးလည်း မကြာခင် ကိုကျော်စိန် ပြန်လာတော့မည် ဆိုတဲ့အသိနဲ့ နောက်ရက်တွေလည်း ရှိသေးတာပဲ ဟု တွေးကာ စိတ်ကိုလျှော့ကာ သုတ်ရည်တွေပန်းထည့်လိုက်ရင်း ရှေ့သို့ငုံ့၍ မာလာခိုင်ကို ကြုံးပြီး ဖက်ထားလိုက်ပါတော့သည်..။ အန်တီလေး…..နေကောင်းရဲ့လားငွေစက္ကူ တစ်ထပ်ကို ကိုင်၍ အိပ်ခန်းထဲမှ ထွက်လာသော နွယ်နီက မီးဖိုခန်းဝင်ပေါက်နားတွင် ရပ်လျက်ခန္ဓာကိုယ် လေးပင်စွာဖြင့် မလှုပ်ချင်လှုပ်ချင်လှုပ်ရှားချက်ပြုတ်နေသောမာလာခိုင်ကိုမေးလိုက်သည်ကောင်းပါတယ်….နွယ်နီရဲ့ညကအိပ်ရေးပျက်လို့နုံးနေလို့ပါဖြေမိဖြေရာ ဖြေလိုက်သည်..အင်း………ရပ်နေရာမှ နွယ်နီလှည့်ထွက်မည်အလုပ်…မာလာခိုင်၏ အသံက ထပ်၍ ထွက်ပေါ်လာပြန်သည်အော်ဒါနဲ့……နွယ်နီ..ညကျရင် တို့မိန်းမသားနှစ်ယောက်ထဲအဲဒါဦးကျော်စိန်ကြီးကိုလာအိပ်ခိုင်းရင်ကောင်းမလားလိုကောင်းသားပဲအန်တီလေးရဲ့…နွယ်နီပြောလိုက်ပါ့မယ်….လှည့်ထွက်လာသော နွယ်နီ ဧည့်ခန်းထဲ အရောက် ဂျာနယ်ဖတ်နေသော ဦးကျော်စိန်ကိုတွေ့လိုက်ရသည်..။ ဦးလေး..ဟေ….ဒီမှာ…ပန်းရံဆရာကိုကြိုပေးထားဖို့ငွေသုံးသောင်းအော်……အေးအေး..သမီး….ငွေကိုလှမ်းယူရင်းကိုကျော်စိန်၏မျက်လုံးအစုံက အိမ်နေရင်း စကပ်တိုလေးဖြင့် လှချင်တိုင်း လှနေသောနွယ်နီ့ တစ်ကိုယ်လုံးကို ခပ်ရဲရဲ ကြည့်လိုက်သည်..။ မနက်က မာလာခိုင်နှင့် အစပျိုးခဲ့သော ကိစ္စကကိုကျော်စိန်အား အတော် ဒုက္ခ ပေးနေသည်..။ လီးက ကျတယ်ကို မရှိနောက်ပြီး…အန်တီလေးက ပြောတယ်….ဦးလေးကို ညကျရင် အိမ်မှာ လာအိပ်ပေးပါတဲ့…အင်း….အိပ်ပေးမယ်………ကိုကျော်စိန်စိတ်ထဲ ပျော်သွားသည်..။ဒါနဲ့…နွယ်နီ…မာလာခိုင်ကို ဦးလေးလိုက်ပို့ပေး၇မှာလားခါတိုင်းတော့….သူအိမ်ပြန်ရင် သူ့ဖာသာ မောင်းသွားတာပဲ…ညနေ သူပြန်လာမှ ကားကိုပြန်ယူလာမှာပေါ့…ပြီးတော့ နွယ်နီလဲ ဘယ်မှ သွားစရာ မရှိတော့ပါဘူး…ကိုကျော်စိန် တစ်နေကုန် အားလပ်သွားပြီ…။ ပြောပြီးသည်နှင့်လှည့်ထွက်သွားသော နွယ်နီ စိတ်ထဲ….ဒီနေ့….ဒီလူကြီး အကြည့်ကဘာမှန်းလဲမသိဘူး….ဟုတွေးပြီး…နှုတ်ခမ်းလေး စူလိုက်မိသည်..။ ရေချိုး ထမင်းစားပြီးမာလာခိုင် ကားကိုယူ၍ သူမအိမ်သို့ ပြန်သွားချေပြီ..။ ဦးကျော်စိန်ကအိမ်ရှေ့တိုက်ပန်းခြံအောက်တွင်ရှိသောခုံတန်းလျားပေါ်၌အိပ်နေသည်..။ အိပ်ယာပေါ် လှဲ၍ မဂ္ဂဇင်း ဖတ်နေသောနွယ်နီ တစ်ယောက် သူငယ်ချင်းထံ ဖုန်းဆက်ရန်း သတိရသဖြင့်စာအုပ်ကိုပိတ်၍ထထိုင်လိုက်သည်..။ထိုအခါအိမ်ဘေး ပန်းခြုံဘေးမှ လှုပ်ခနဲ တွေ့၍လှမ်းကြည့်လိုက်မိသည်..။ စောစောက ငါအိပ်ယာပေါ်မှာ လှဲပြီး စာဖတ်နေတုန်း ပေါင်ကိုထောင်ပြီးချိတ်ထားသော့စကပ်က ခါးပေါ်လန်ကျပြီး အောက်ပိုင်းမှာဘာမှ မရှိဘူး..၊ သူ…ငါ့ကိုလာချောင်းကြည့်ပြီးငါ့ဟာလေးကို တွေ့ပြီးဒီလိုဖြစ်နေတာများလား…..။ အို….အို……..”နွယ်နီသိမ့်သိမ့်တုန်သွားရပြန်သည်..။စောက်ဖုတ်လေးထဲမှလည်းဘာတွေမှန်းမသိညှစ်ထုတ်လိုက်မိသလို။နွယ်နီမနေနိုင်တော့..။စကပ်လေးအောက်သို့လက်လျှိုလိုက်ပြီးစောက်ဖုတ်ကလေးကိုကိုင်စမ်းလိုက်မိသည်..။သူမကအိမ်မှာနေရင်းမို့ဘာအောက်ခံကိုမှမဝတ်တတ်။ဟင်….သူမစောက်ဖုတ်လေးတစ်ခုလုံး အံ့သြလောက်အောင်ခုံးထမာကျောနေပြီးအရည်တွေကလည်းအတော်များများပင်စိုရွှဲနေအောင်ထွက်ကျနေသည်..။အရည်တွေကလည်းလက်နဲ့ထိမိလိုက်တော့ချွဲကျိစေးထန်း နေသည်..အို….အိုး….အမေ့……အိုး……ကောင်းလှချည်လား…….၊ အရသာရှိလိုက်တာပါလား..။စိတ်ထဲနဲနဲကျေနပ်သွားသည်..ဟင်ကျွတ်…..ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်နေသော ဟိုလူကြီး ထိုင်နေရာမှ အထ သူမနှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင်မိပြီး လူကြီးက ပြုံးပြ၍လှည့်ထွက်သွားသည်..ငါ့နှယ်…..နော်……သေသာ သေလိုက်ချင်တာပဲ…..တစ်ကိုယ်လုံး ထူပူသွားသော နွယ်နီ တစ်ယောက် အိပ်ယာပေါ်သို့ ဝုန်းခနဲပစ်လှဲချလိုက်မိလေတော့သည်..။ ဟာ….ကိုခင်အေး…ပြန်တော့မလို့လားဟုတ်တယ်ကိုကျော်စိန်ဒီနေ့ခင်ဗျားကငွေထုတ်ပေးထားတော့ခင်ဗျားကိုပြုစုရအုံးမယ်…ဟာ…ရပါတယ်….ဗျာ….ကဲ…မင်းပြန်တော့…….ကိုခင်အေးက သူ့တပည့်ကောင်လေးကို လှည့်၍ ပြောလိုက်သည်..ဟုတ်ကဲ့..ဆရာ…..လာဗျာ…ကိုကျော်စိန်ဆိုင်က လမ်းထောင့်တင် ရှိတာပဲ…လိုက်ခဲ့ဗျာ…အဲ….ခဏလေး….နော်……ကိုကျော်စိန်က အိမ်ထဲဝင်၍ ဧည့်ခန်းထဲ၌ ရပ်လိုက်သည်..။နွယ်နီရေ….ဦးလေးအပြင်ခဏသွားလိုက်အုံးမယ်……ဟုတ်……”နွယ်နီ၏တုံ့ပြန်သံအဆုံးကိုကျော်စိန်သည်ခင်အေးနှင့် အတူ လမ်းထိပ်ရှိ စားသောက်ဆိုင်သို့ထွက်လာခဲ့လေသည်..။ မှောက်လျက် အိပ်နေလို့လဲ ခံစားချက် ဝေဒနာက မပျောက်..။ ပက်လက်လှန် အိပ်တော့လည်း ဝေဒနာကမထူခြား..။ နွယ်နီ စိတ်ညစ်မိသည်..။ တစ်ကိုယ်လုံး နေမထိ ထိုင်မသာဖြင့် စိတ်ထဲတွင် တစ်ခုခု လိုနေသလိုပင် ဖြစ်နေရသည်..။စိတ်ကူးတစ်ခုရ၍ နွယ်နီ လှဲနေရာမှ ထ၍ သူမ၏ အိပ်ခန်းထဲမှ ထွက်လာပြီး ဒက်ဒီတို့ အိပ်ခန်းကို ဖွင့်၍ဝင်လိုက်သည်..။ ပြီးတော့ ဒက်ဒီ စားပွဲအံဆွဲများတွင် ဟိုရှာဒီရှာလုပ်ရင်းစီဒီခွေတစ်ချပ်ကိုဆွဲယူ၍စက်တွင်ထည့်ကာ ကြည့်လိုက်သည်..အခွေက အပြာကားဒီအခွေ ရှိတယ်ဆိုတာ အရင်ကဒက်ဒီတို့အခန်း ရှင်းပေးရင်း တွေ့လို့ စမ်းကြည့်ပြီးပြီ..။ကောင်းလိုက်သည့် ဇာတ်ကား..ဇာတ်လမ်းလည်း ဆုံးရော နွယ်နီ စောက်ဖုတ်လေးလဲ ရွှဲနစ်လို့နေသည်.။ ပြီးတော့ ခံစားနေရသည့် ဝေဒနာကလည်း မသက်သာသည့်အပြင် မီးလောင်ရာ လေပင့် ပိုလို့တောင်ဆိုးလာသည်..။နွယ်နီ အခွေကို သူ့ နေရာသူ ပြန်ထားရင်း စားပွဲပေါ်တွင်ဝီစကီပုလင်းရေသန့်ဗူးနှင့်ဖန်ခွက်တို့အဆင်သင့်တွေ့လိုက်သည်..။ မူးမူးနှင့်အိပ်ပျော်သွားရင်ကောင်းမည်ဟုတွေးမိကာဝီစကီနှစ်ပက်နီးနီးလောက်ထည့်၍ ရေနှင့် ရောပြီး သောက်ပစ်လိုက်သည်အရင်က တစ်ခါနှစ်ခါလောက်မြည်းစမ်းသောက်ကြည့်ဖူးသည်..။ ခုလောက်တော့ မများပေ…။နွယ်နီ အိပ်ခန်းထဲ ပြန်ရောက်တော့ အူရိုင်းလေး ဖြစ်၍ အရက်ရှိန် အတော်တက်လာသည်..။ သူမကိုယ်ပေါ်ရှိ အဝတ်အစား အားလုံးကို ဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်သည်..။ ပြီးတော့ သူမ၏ ဗလာကျင်းနေသောကိုယ်လုံးကိုမှန်ရှေ့တွင် လှည့်ပတ်ကြည့်ရင်း ပေါင်လေးနှစ်ဖက်ကို ကွ၍ ကားပြီး ငုံ့ကြည့်လိုက်မိသည်..။အို….သူမ စောက်ဖုတ်လေးမှအရည်လေးတွေ အောက်သို့အမျှင်လေးတွေတန်းကာတွဲလောင်းလေးထွက်ကျလာသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်သူမ ဆူဝေနေသော သွေးသားဆန္ဒကိုဘယ်လိုမှထိန်းမရတော့ပါ..။ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးနှစ်ခုကိုလက်ညှိုးလက်မတို့ဖြင့် ဖိ၍ ဟလိုက်သည်..။

နီရဲနေသော စောက်ခေါင်းဝလေးတွင်မန်ကျည်းစေ့လောက်ရှိသော စောက်စေ့ကလေးကထိုးထိုးထောင်ထောင်လေး ဖြစ်နေသည်ကိုမှန်ထဲတွင်အတိုင်းသား တွေ့မြင်လိုက်ရသည်..။ မျက်လုံးလေးမှိတ်ကာစိတ်မှန်းဖြင့်လီးကိုမြင်ယောင်ကာစောက်ပတ်ဝလေးကိုလက်ချောင်းထိပ်လေးများဖြင့်လှည့်ပွတ်ပေးနေမိသည်..။အို….အရသာ….ရှိလှပေမယ့်…..အားမရချင်။ဘယ်လိုလုပ်ရမှာလဲ….။နွယ်နီမှန်ရှေ့မှလှည့်ထွက်ခဲ့ပြီးကုတင်စောင်းတွင်ထိုင်လိုက်သည်။ပြီးတော့ပက်လက်လှန်ချကာပေါင်ကား၍စောက်ပတ်ဖောင်းဖောင်းလေးကိုပွတ်၍ကလိမိသည်နွယ်နီသည်နဂိုကထကြွနေသောရမ္မက်စိတ်ကို လက်ဖြင့် ဖြေဖျောက်ရင်း အပြာကားကို ကြည့်ခဲ့ပြီး အရက်ကိုပါ သောက်လိုက်မိလေတော့သူမ၏ရာဂစိတ်တွေက အဆမတန်ပင် ထကြွလာရုံမက အရှက်တရားပင် မရှိတော့သလောက်နီးနီးဖြစ်လို့နေပါပြီ..။ဟင်းဟင်း..အင့်….အင်း…….ပွတ်ရင်းစောက်စေ့ကလေးကိုထိမိတော့ကျင်ဆိမ့်တက်သွားသည်..။ဒီတော့စောက်စေ့ကိုဖိ၍ပွတ်သည်..။စောက်ခေါင်းထဲကိုတစုံတခု ထိုးထည့်ချင်သော စိတ်တွေကလည်း ပြင်းပြထက်သန်လို့လာရသည်..။မှိတ်ထားသော မျက်လုံးထဲတွင်တော့ သူမတွေ့ခဲ့သည့် လီးကြီးကို အာရုံ မပြတ်ပေ..။ အင်း..ဟင်း..ဟင်း…..ရှီး……အ….ကျွီ..အိပ်ခန်းတံခါး ပွင့်သွားသံ ကြားသဖြင့် မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ အထဲကို လှမ်းဝင်လာသောကိုကျော်စိန်ကို တွေ့လိုက်ရသည်..။ တစ်နေ့လုံး မငြိမ်းနိုင်တဲ့မီး အရက်ပါ ထပ်သောက်လာလိုက်တော့ကိုကျော်စိန်တစ်ယောက် ရဲဝံ့၍ နေပါပြီ..။ အိပ်ခန်းထဲမှ ငြီးသံ သဲ့သဲ့ ကြားရ၍တံခါးကိုဟကြည့်လိုက်ရာနွယ်နီတစ်ယောက်ဖြစ်ချင်တိုင်းဖြစ်နေတာတွေ့လိုက်ရတော့ကိုကျော်စိန်ချက်ချင်းပင်အခန်းထဲသို့လှစ်ခနဲဝင်လာခဲ့လိုက်တော့သည်..။ ဟင်……….ဦးလေး……နွယ်နီ မျက်လုံးလေးတွေ ဝိုင်းသွားရစဉ်ကိုကျော်စိန်က အခန်းထဲ အရောက် မတ်တတ်ရပ်၍ပုဆိုးကိုချွတ်ချပစ်လိုက်သည်..အိုကိုကျော်စိန်ရှေ့သို့လှမ်းလိုက်ရင်းသူ့အင်္ကျီကိုပါဆွဲချွတ်လိုက်သည်..။ကိုယ်လုံးတီးဖြစ်သွားပေပြီ..။နွယ်နီလူးလဲထလိုက်ပြီးသူမ၏ဝတ်လစ်စလစ်ကိုယ်လုံးလေးကိုကုတင်စောင်းတွင်ဒူးထောက်၍ထိုင်လိုက်သည်..။ရှေ့သို့လှမ်းလာသောကိုကျော်စိန်သူမနှင့်လက်တစ်ကမ်းအကွာသို့ရောက်လာသည်နေ…နေအုံး…..ဦးလေး…..ကိုကျော်စိန်ရပ်လိုက်သည်..။နွယ်နီကအိပ်ယာပေါ်တွင်ပင်ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်လိုက်ပြီးလက်တစ်ဖက်ကနောက်သို့ပြန်၍ ထောက်ကာ လီကို ကြည့်ရင်း စောက်ပတ်ထဲ လက်ခလယ် ထိုးထည့်ကာကလိသည်..။ နွယ်နီ၏ လက်ခလယ်က စောက်ပတ်ထဲသို့ ပို၍ ပြင်းပြင်းထန်ထန် မြန်မြန်ဆန်ဆန် ဖြင့်အသွင်းအထုတ်လုပ်လာသည်အင်း…ဟင်း…….အင့်….အင်း……အနီးကပ် တွေ့နေရသော ကိုကျော်စိန် မနေနိုင်တော့နွယ်နီလေး…..သမီး စောက်ပတ်လေးထဲ ဦးလေး ိုလိုးထည့်လိုက်ရင်ဒီထက်ပိုကောင်းမှာ ..သမီးရဲ့.ထည့်….ထည့်လေ….လာ..လာနွယ်နီက လက်တစ်ဖက်ဖြင့် လှမ်းဆွဲခေါ်သည်..။ ရှေ့သို့ တိုးကပ်လာပြီး ကိုကျော်စိန်က ကုတင်ပေါ်မှနွယ်နီကို ကုတင်စောင်းတွင် ကန့်လန့်ဖြတ် လှဲစေပြီး သူမ၏ ခြေနှစ်ချောင်းကို သူ့ပုခုံးတဖက်စီတွင်တင်ကာ လီးကို စိုရွှဲနေသော စောက်ပတ်အဝတွင် တေ့ကပ်လိုက်သည်..။ သွင်းသွင်းတော့လေဗြစ်….ဗြစ်ဖွတ်…အား……အီးအား…အမေ့….အီး….စိတ်မထိန်းနိုင်တော့သောကိုကျော်စိန်ကအဆုံးဝင်အောင်တစ်ချက်တည်းဆောင့်၍သွင်းချလိုက်သည်..။နွယ်နီတစ်ယောက်ကော့တက်သွားပြီးတစ်ကိုယ်လုံးတဆတ်ဆတ်တုန်နေရှာသည်..။ကိုကျော်စိန်ငုံ့ကြည့်လိုက်သည်..။မဆန့်မပြဲဖြင့်စောက်ပတ်လေးအဝမှသွေးစီးကြောင်းလေးတွေ့လိုက်ရသည်လက်လှမ်း၍နို့သီးခေါင်းလေးတွေကိုချေပေးလိုက်သည်..။လုပ်…..လုပ်လေဦးလေးရ…..အ..အမလေး..လေးနွယ်နီလေး….အင်း..အင်း…..ကောင်းလားသွေးထွက်နေမှန်းသိ၍နာကျင်မှုသက်သာအောင်အဆောင့်ရပ်ပြီးနို့တွေကိုကလိပေးနေရာမှမေးလိုက်သည်.အင်း……ဟင်း…..လုပ်….လုပ်..နာနာလေး…ကောင်း…ကောင်းတယ်……..ဆောင့်ပေးပါ….အား…အင့်…..အမေ့…….တအားဆောင့်ပေးပါ…..အ…အား…..ဆောင့်စမ်းပါ…ဦးလေးရဲ့ ..ဘာလဲ..အားမရှိဘူးလား….ကျွတ်…ကျွတ်….အင့်..ဟင့်…….ကိုကျော်စိန် သူမ၏ နို့နှစ်လုံးကို ဖိညှစ်ဆွဲကိုင်ပြီး အသားကုန် ဆောင့်လိုးပါတော့သည်..။ ဗြစ်……..ဘွတ်……ပလွတ်…….ဖွတ်…..ဗြစ်……အား…….အင်း……အင့်………အ..အမေ့အား.အိ…..အ….နွယ်နီခါးလေးကော့တက်ကာခေါင်လေးဘယ်ညာရမ်းခါရင်း တစ်ချီ ပြီးသွားသည်..။မပြီးသေးသော ကိုကျော်စိန်က အရှိန်ကို လျှော့၍ တစ်ချက်ချင်း ဆောင့်ပေးသည်..။ နွယ်နီအာသာပြေသေးပုံမရ..။ စောက်ပတ်ထဲမှတလှုပ်လှုပ်တရွရွဖြင့်ဖျစ်ညှစ်ဆုပ်နယ်ပေးနေသလို..။တစ်ချက်ချင်းဆောင့်ပေးနေရာမှခဏအကြာနောက်တစ်ချီအတွက်အပြီးလိုးရန်အိုင်ထွန်းရွှဲနစ်နေပြီးချော်ချွတ်ချွတ် ဖြစ်နေသော အရည်များကို သုတ်ပေးရန် ရည်ရွယ်၍ ကိုကျော်စိန် ဖြေးဖြေးချင်းဆွဲထုတ်လိုက်သည်..။ အိုး….မထုတ်…..မထုတ်နဲ့လေလုပ်လုပ်လုပ်လေဦးလေးကလဲကျွတ်..ပြောလိုက်ရတာနော်…..ဟင့်ဟင့်…..လိုးပါ့မယ်..နွယ်နီရဲ့…တော်ကြာနွယ်နီလေးကသာ နာတယ် တော်ပြီ မပြောနဲ့…အံမာ….ဦးလေးကလား…နွယ်နီခံနိုင်အောင်ခံမယ်….စိန်လိုက်..လေ…ဦးလေးတစ်ညလုံးလိုးပေးမလား..ဦးလေး အားကုန်သာ လုပ်…ကွဲချင် ကွဲသွားပလေ့စေ…ဦးလေးဟာကြီးသာမထုတ်ပစ်နဲ့….နွယ်နီအောင့်ပြီးခံနိုင်အောင်ခံမယ်နှစ်ယောက်သားတစ်ယောက်မျက်နှာတစ်ယောက်ကြည့်ရင်း ပြုံးလိုက်ကြကာနွယ်နီက မျက်လုံးလေးနှစ်လုံးကိုမှိတ်ချလိုက်ပါလေတော့သတည်း…. ပြီးပါပြီ။

Zawgyi

အသက္ ( ၁၈ ) ႏွစ္အရြယ္ ေခ်ာေမာလွပ ၊ ေတာင့္တင္းျဖဴဝင္း ေသာ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ဗင္ကားအျဖဴေလး၏ ကားတံခါးကို ဆြဲဖြင့္၍ကူရွင္ေပၚတင္ပါးလႊဲ ထိုင္ခ်လိုက္ၿပီးေျခေထာက္ေလးႏွစ္ေခ်ာင္းကိုဆြဲ၍တင္လိုက္သည္..။ေပါင္လည္ေလာက္နီးနီးသို႕ပင္တိုကပ္ေနေသာစကပ္တိုေလးအနားကဝဲခနဲလန္တက္သြားသည္..ေကာင္မေလး……အေတာ္လွလာတာပဲ…….ဒရိုင္ဘာခုံတြင္ ထိုင္ေနေသာ ကိုေက်ာ္စိန္ကႏြယ္နီလိႈ္င္ကို ၾကည္႕ရင္း စိတ္ထဲမွ မွတ္ခ်က္ခ်လိုက္မိသည္..။ သူမကားတံခါးကိုဂ်ိဳင္းခနဲဆြဲပိတ္လိုက္ေတာ့မွကိုေက်ာ္စိန္၏အၾကည္႕ကသူမထံမွလႊဲ၍ေရွ႕တူရူသို႕လွည္႕လိုက္သည္ေမာင္းေတာ့…..ဦးေလး……ဘယ္ကိုဝင္ဦးမလဲ….ႏြယ္နီအင္း…..မရွိေတာ့ပါဘူး..အိမ္ကိုပဲျပန္တာေပါ႕……”ႏြယ္နီလိႈိင္စဥ္းစဥ္းစားစားႏွင့္ေတြးေတြးဆဆေလးေျပာသည္..။ၿပီးေတာ့ခ်က္ခ်င္းပင္ကိုေက်ာ္စိန္ရွိရာဖက္သို႕လွည္႕လိုက္ျပန္သည္..။ ေအာ္….ေမ႕လို႕….ဟို….ဒယ္ဒီမွာခဲ႕တဲ႕ကိစၥလုပ္ရဦးမယ္….ဦးေလး….၊ပန္းရံသမားေတြဆင္းခိုင္းဖို႕ေလ……အင္း….ခုပဲအဲဒီဖက္ကိုတစ္ခါတည္းလွည္႕ဝင္လိုက္မယ္အစ္ကိုႀကီးကဒီတစ္ေခါက္ၾကာမယ္နဲ႕တူတယ္…..ဟုတ္တယ္….ဦးေလး….ဒက္ဒီနဲ႕မာမီက မာမီ႕တူမ မဂၤလာေဆာင္ၿပီးမွ မႏၱေလးကျပန္မွာဆိုေတာ့တစ္လနီးပါးေလာက္ ၾကာလိမ္႕မယ္နဲ႕ တူတယ္ႏြယ္နီ႕ အန္တီေလးက အိမ္မွာလာေနေပးမွာေပါ႕…..ဟုတ္တယ္…ဦးေလး…သူလာၿပီး မေနလဲ ႏြယ္နီ႕သူငယ္ခ်င္းေတြရွိတယ္အိမ္မွာေခၚထားလိုက္ရုံပဲအန္တီေလးကဒက္ဒီ႕ညီမဆိုေပမယ္႕ဖေအတူမေအကြဲညီမေလဆိုးလို႕ အိမ္ကပစ္ထားတာ…ျပန္ေခၚတာေတာင္တစ္ႏွစ္မျပည္႕ေသးဘူးအရင္တစ္ေခါက္အစ္ကိုႀကီးတို႕သြားတုန္းမာလာခိုင္ဒီမွာလာေနေတာ့ေအးေအးေဆးေဆးပါပဲ…ဒီမွာကေတာ့ ခဏပဲလာေနတာေလ…ၿပီးေတာ့ ဒက္ဒီ႕အိမ္လဲျဖစ္ ႏြယ္နီကလဲ ရွိေတာ့သူၿငိမ္ေနတာေပါ႕…. ၊ ဒါေပမယ္႕ အန္တီေလးက ႏြယ္နီ႕အေပၚေတာ့ ေကာင္းပါတယ္…အရင္တစ္ခါကလို ညေနက်ရင္ မာလာခိုင္ကို ဦးေလး သြားေခၚေပးရဦးမလား….အန္တီေလးက ဖုန္းဆက္ထားတယ္….ညေနက်ရင္ သူ႕ဖာသာပဲ လာခဲ႕မယ္တဲ႕..ဦးေလး…သြားေခၚဖို႕မလိုေတာ့ဘူး…..။

အင္းအင္း……ကိုေက်ာ္စိန္ႏွင့္ႏြယ္နီလႈိင္တို႕ႏွစ္ေယာက္သားစကားစျပတ္သြားၾကသည္.စကားေျပာရင္းမာလာခိုင္၏အေၾကာင္းပါလာေတာ့ကိုေက်ာ္စိန္တစ္ေယာက္ ရင္ထဲ ေႏြးသြားမိသည္..။ အသက္(၃၀)ေလာက္ပင္ရွိေသးေသာမာလာခိုင္၏အလွကအသက္(၄၀)ေက်ာ္လူပ်ဳိႀကီးကိုေက်ာ္စိန္၏ရင္ကိုစြဲၿငိေစခဲ႕တာေတာ့အမွန္ပင္ ျဖစ္သည္..။ဒါေပမယ္႕မာလာခိုင္ကသူ႕အလုပ္ရွင္အစ္ကိုႀကီးဦးထြန္းခိုင္၏ညီမျဖစ္တာကတစ္ေၾကာင္း၊ေနာက္ၿပီးမာလာခိုင္ကေခသူမဟုတ္ဒီအသက္အရြယ္ႏွင့္ ေယာက္်ားႏွစ္ေယာက္ရခဲ႕ဖူးၿပီးၿပီမာလာခိုင္၏ပထမ ေယာက္်ားက သူမတို႕အိမ္မွ ဒရိုင္ဘာျဖစ္ၿပီးဒုတိယ ေယာက္်ားကထိုဒရိုင္ဘာ၏ ညီအရင္းျဖစ္ေလသည္..။ ဒါေတြေၾကာင့္လည္း သူမကို မိသားစုတစ္ခုလုံးက ဖယ္က်င္ထားခဲ႕ျခင္း ျဖစ္သည္..။ ဒီလိုအေၾကာင္းမ်ားေၾကာင့္ မာလာခိုင္အား ကိုေက်ာ္စိန္ လက္ေရွာင္ခဲ႕ျခင္း ျဖစ္သည္..။ နို႕မို႕ဆိုရင္ေတာ့ေက်ာ္စိန္ဆိုတာကလည္း ေခသူမွ မဟုတ္တာ..။လူပ်ဳိႀကီးေတြလူပ်ဳိႀကီး ျဖစ္ရျခင္းအေၾကာင္းကနွစ္ရပ္ရွိသည္..။ႏုံလြန္းလ်င္လည္း လူပ်ဳိႀကီး ျဖစ္တတ္သည္..။ လည္လြန္းလ်င္လည္းလူပ်ဳိႀကီျဖစ္တတ္သည္.။ကိုေက်ာ္စိန္ကဒုတိယအမ်ဳိးအစားထဲကလည္လြန္း၍လူပ်ဳိႀကီးျဖစ္ရသူတစ္ေယာက္ပင္…။ေမာင္းလာေသာ ကားေလး လမ္းမႀကီးေပၚတြင္ တရိပ္ရိပ္ေျပးလႊားေမာင္းႏွင္၍ လာရင္း တစ္ေနရာအေရာက္ေဆာက္လက္စ တိုက္ႀကီးတစ္လုံး၏ ေရွ႕တြင္ ထိုးရပ္လိုက္သည္..။ ၿပီး…ကားဟြန္းသံ ႏွစ္ခါေလာက္ေပးလိုက္သည္..။ ထိုအခိုက္ ေဆာက္လက္စ တိုက္ႀကီးဆီမွ လူတစ္ေယာက္ သူတို႕ကားေလးရွိရာသို႕ ဦးတည္၍ေျပးထြက္လာသည္..။ အသားညိဳညိဳ ေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္း ကိုယ္လုံးကတုတ္တုတ္ခိုင္ခိုင္ျဖင့္အသက္၃၀ေက်ာ္ေလာက္ရွိၿပီဟုခန္႕မွန္းရသည္႕ထိုသူကသူတို႕၏ရပ္ထားေသာကာေလးေဘးသို႕အေရာက္ရပ္လိုက္သည္..။ကားတံခါး မွန္အား ကိုေက်ာ္စိန္က ခ်လိုက္သည္..။ ထိုနည္းတူ ႏြယ္နီလႈိင္ကလည္း သူမဖက္ရွိကားတံခါးမွန္ကို ခ်လိုက္ၿပီး လက္ထဲမွ ပီေကဗူး အခြံေလးကို အျပင္သို႕ လႊင့္ပစ္လိုက္သည္..။ကိုခင္ေအး….ခင္ဗ်ားတို႕ အလုပ္ လာဆင္းလို႕ရၿပီ…. ပစၥည္းေတြ အစံုေရာက္ေနၿပီ၊ဘိလပ္ေျမကမနက္ေရာက္မယ္…၊အစ္ကိုႀကီးက ကားဂိုေဒါင္ကိုတစ္လအတြင္းအၿပီးလုပ္ေပးဖို႕ မွာသြားတယ္…ဒီမွာကလည္း အလုပ္ကမျပတ္ေသးဘူး…အစ္ကိုႀကီးကေတာ့ မနက္ျဖန္ စၿပီးလုပ္ဖို႕ မွာသြားတာပဲ…ဘယ္႕ႏွယ္႕လဲ…ဆင္းႏိုင္ပါ႕မလား……မနက္ျဖန္ေတာ့ ဆင္းႏိုင္ဦးမွာ မဟုတ္ေသးဘူး…နဲ႕တူတယ္မျဖစ္ဘူး…အစ္ကိုႀကီးက ခင္ဗ်ားတို႕ မလုပ္ႏိုင္ရင္ တျခားလူကို ေခၚခိုင္းဖို႕ မွာထားတယ္…။ ထီ…ြ …..တိုးလည္း မတိုး က်ယ္လည္းမက်ယ္ ၊သာမန္မွ်ေသာ အသံျဖင့္ ႏြယ္နီ တံေတြးတစ္ခ်က္ေထြးလိုက္သည္..။ ၿပီး…သူမစိတ္ထဲမွလည္း…ဟင္း…သူကမ်ား..ဟူေသာ အေတြးျဖင့္ မ်က္ႏွာေလးမာတင္းခက္ထန္သြားရသည္..ေကာင္းၿပီေလ….မနက္ျဖန္ေတာ့မလုပ္နဲ႕သန္ဘက္ခါလာၿပီးဆင္းေပးပါ႕မယ္….လာျဖစ္ေအာင္ေတာ့ လာခဲ႕ ကိုခင္ေအး…ကဲ..ဒါဆို က်ဳပ္တို႕လဲ သြားမယ္…အင္း…..စကားလည္းဆုံးေရာ ေမာင္းထြက္သြားသည္႕ ကားေလးကို ၾကည္႕ရင္း ပန္းရံဆရာ ကိုခင္ေအးၿပဳံးလိုက္မိသည္..။

ကားေပၚမွေကာင္မေလးအေတာ္လွ၍သူစကားေျပာရင္းေငးၾကည္႕လိုက္မိသည္..။ဒါကိုေကာင္မေလးကမတူမတန္သလိုပုံန႕ဲ ထီ ြ ခန ဲ တံေတးြတစ္ခ်က္ ေထြးလိုက္တာကို ေတြ႕လိုက္ရသည္..။ဒီလိုပါပဲ..ဒါမ်ဳိးေလးေတြက ဟင္း…မေတြ႕ေသးလို႕ပါ…၊ နဖူးေတြ႕ဒူးေတြ႕ ထိပ္တိုက္ေတြ႕ၿပီ ဆိုေတာ့ ဒီကျဖင့္ဘာမွ မျဖစ္ေသး..၊ သူတို႕က တဖ်န္းဖ်န္း ၿပီးေနတတ္တာေလးေတြ…ဟုေတြးရင္း ခင္ေအးသည္ ရပ္ေနရာမွလွည္႕ထြက္ခဲ႕ေလေတာ့သည္..။ မနက္ မိုးလင္းသည္နွင့္ ကိုေက်ာ္စိန္က ေရာက္နွင့္ေနၿပီးႏြယ္နီႏွင့္မာလာခိုင္တို႕တူဝရီးကိုေဈးသို႕ပို႕ေပးရသည္..။ေဈးတြင္စားေသာက္ဝယ္ျခမ္းၿပီးဒုတိယႏွစ္ေက်ာင္းသူ ႏြယ္နီအားက်ဴရွင္သို႕ဝင္ပို႕ခဲ႕ၿပီးမာလာခိုင္ကိုအိမ္သို႕ျပန္ပို႕ေပးရသည္..။ကားေပၚမွႏြယ္နီဆင္းသြားသည္နွင့္မာလာခိုင္တစ္ေယာက္ေရွ႕ခန္းသို႕ေျပာင္း၍ထိုင္သည္..။ေမႊးႀကိဳင္ေသာ ရနံ႕ေလးမ်ားက ကိုေက်ာ္စိန္အား တိုက္ရိုက္ထိေတြ႕လာသည္..။ မာလာခိုင္၏ေတာင့္တင္းတုတ္ခိုင္ေသာ ေပါင္တန္ႀကီးမ်ားက လုံးတစ္ေနၿပီး ၊အက်ႌထဲမွ တိုးထြက္ေတာ့မေယာင္ႏို႕အုံႀကီးမ်ားကကိုေက်ာ္စိန္၏မ်က္စိေရွ႕ဝယ္အလွျပေနသလိုျဖစ္ေနသည္..။စကားမရွိစကားရွာ၍ေျပာရင္းတစ္ခ်က္တစ္ခ်က္စိုက္စိုက္ၾကည္႕လိုက္ေသာ မာလာခိုင္၏မ်က္လုံးရြဲႀကီးမ်ားက ကိုေက်ာ္စိန္တစ္ေယာက္ ဘရိတ္ကို နင္းလိုက္မိသည္အထိ စိတ္ေတြဂေယာက္ဂယက္ျဖစ္ေစသည္..။ ကို္ေက်ာ္စိန္ သက္ျပင္းေတြ အခါခါ ခ်ရင္း ကားကိုသာ ဂရုစိုက္၍ ေမာင္းႏွင္လာခဲ႕ရသည္..။အိမ္ျပန္အေရာက္ ကားကုိ ၿခံဝင္းထဲ ေကြ႕ဝင္လိုက္ေတာ့ ပန္းရံမ်ား ေရာက္ေနသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္..။ကားဝင္လာတာ ျမင္ရသည္ႏွင့္ ခင္ေအးက ေပၚတီကို ေအာက္သို႕ ခပ္သုတ္သုတ္ ထလာသည္..။ကားရပ္လိုက္သည္ႏွင့္ မာလာခိုင္က ေဈးျခင္းေတာင္း ဆြဲ၍ ကားေပၚမွ ဆင္းကာ အိမ္ေသာ့ကို ဖြင့္ဝင္သြားသည္..။ ကားေဘးတြင္ ရပ္ေနေသာ ခင္ေအး၏ မ်က္လုံးမ်ားက မာလာခိုင္၏ ေနာက္သို႕ ပါ၍သြားသည္..။ ကားေပၚမွ ဆင္းလာေသာ ကိုေက်ာ္စိန္ကိုပင္ ဂရုမစိုက္ႏုိင္ေပ..။ ကိုေက်ာ္စိန္၏ စိတ္ထဲခပ္တင္းတင္း ျဖစ္၍ သြားရသည္..။ ကိုေက်ာ္စိန္…ဒီေန႕ က်ေနာ္တို႕ စဆင္းမယ္..အင္းၿမင္ကြင္းမွ မာလာခိုင္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားမွ ခင္ေအးက ကိုေက်ာ္စိန္ဖက္ကို လွည္႕၍ ေျပာသည္..။ ကိုေက်ာ္စိန္ကစိတ္မပါသလိုအင္းလိုက္ရင္းခပ္လွမ္းလွမ္းတြင္ထိုင္ေနေသာပန္းရံမ်ားကိုၾကည္႕လိုက္သည္..ဟင္….မင္းနဲ႕မွသုံးေယာက္ထဲလား…..ဒီေန႕ေတာ့က်ေနာ္နဲ႕ ဟိုစြပ္က်ယ္ဝတ္ထားတဲ႕ ေကာင္ေလး ႏွစ္ေယာက္ထဲ ဆင္းမွာ..၊ ရွပ္အက်ႌ နဲ႕ေကာင္က ဟိုဖက္ဆိုက္ထဲ လႊတ္လိုက္ရမွာ..၊ သုံးေလးရက္ေလာက္ ေနမွ ဒီမွာ အကုန္လာဆင္းမယ္..၊က်ေနာ္႕လူအားကေတာ့ ခင္ဗ်ားသိတဲ႕ အတိုင္းပဲ… ေအးေလ…. ဒီေန႕စဆင္းရင္ ၿပီးတာပဲ…ဘယ္လိုလုပ္မယ္ဆိုတာ အစ္ကိုႀကီးက မင္းကို ေျပာထားၿပီးၿပီမဟုတ္လား…. ေျပာထားၿပီးပါ ၿပီ…ကဲ….ဒါဆိုလဲ…စလုပ္ေတာ့….စကားစကိုျဖတ္၍ ကိုေက်ာ္စိန္ တိုက္ထဲ ဝင္လာခဲ႕ၿပီးဧည္႕ခန္းထဲမွာထိုင္၍ဂ်ာနယ္တစ္ေစာင္ကိုယူကာဖတ္ေနသည္..။

ကိုေက်ာ္စိန္၏ စိတ္က ဂ်ာနယ္ထဲသို႕ ေရာက္၍ မသြား ၊ မာလာခိုင္ ထံသို႕သာေရာက္ေနသည္..။ ဂ်ာနယ္ကို ၾကာၾကာမဖတ္ႏိုင္..။မာလာခိုင္ကုိေတြ႕ျမင္ခ်င္စိတ္က ျပင္းျပလာ၍သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ကို ေလးပင္စြာ ခ်၍ ကိုေက်ာ္စိန္ ထရပ္လိုက္သည္..။ အုိး….ကိုေက်ာ္စိန္ႀကီးကလဲ…အသံမေပး ဘာမေပးနဲ႕…၊ ဒီမွာ အဝတ္လဲေနတာ…..ထမီကို ရင္လ်ားရန္ လက္ႏွင့္ စုကိုင္ရင္း ေျပာလိုက္ေသာ မာလာခိုင္၏ ေဖြးေဖြးႏုႏု ႏို႕အုံႏွစ္လုံးကႏို႕သီးထိပ္ေလးမွ လြဲ၍ အတိုင္းသား ျမင္ေနရသည္..။ မာလာခုိင္က အဝတ္လဲတာ အိပ္ခန္းထဲတြင္ မဟုတ္ပဲမီးဖိုထဲတြင္ ျဖစ္ေနသည္ကို ကိုေက်ာ္စိန္ မစဥ္းစားတတ္…။ လက္တစ္ကမ္း အကြာတြင္ ျမင္ေတြ႕ေနရေသာမာလာခိုင္၏ ရင္သားအိအိမ်ား အလွတြင္သာ စြဲၿငိေနသည္..။ၿဗဳံးခနဲ ကိုေက်ာ္စိန္ကို ေတြ႕လိုက္ရ၍ အံအားသင့္သြားလို႕လား မေျပာတတ္..။ ထမီကို ခုခ်ိန္ထိ ရင္လ်ားမဝတ္ေသး..။ ႏွစ္ေယာက္သား မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ရပ္၍ ေၾကာင္ၾကည္႕ေနၿပီးမွ မာလာခိုင္က မ်က္လႊာခ်ကာထမီကို ဝတ္ရန္ ျဖန္႕လိုက္သည္..။ ေအာက္ဖက္ကိုေလွ်ာက်သြားေသာ ထမီ အေပၚနားစက ႏို႕ႏွစ္လုံးလွစ္ဟျပလိုက္သလို ျဖစ္သြားသည္..အို….အာ့….မလုပ္နဲ႕….မလုပ္နဲ႕……အား….ကို….ကိုေက်ာ္စိန္ႀကီးေနာ္…အိုအို…မလုပ္နဲ႕…ေနာ္…မလုပ္နဲ႕…လို႕..အိမ္တြင္ သူတို႕ႏွစ္ေယာက္ထဲသာ ရွိသည္ဟူေသာ အသိႏွင့္ မာလာခိုင္၏ အက်င့္စရိုက္ကို သိထားေသာကိုေက်ာ္စိန္က မာလာခုိင္၏ ခါးကို လက္တစ္ဖက္ျဖင့္အားယူဆြဲေပြ႕ရင္းနို႕တစ္ဖက္ကိုငံုံ႕၍စုပ္လိုက္သည္..။ရင္ဘတ္ေလးေကာ့တက္သြားေသာမာလာခိုင္ကအထစ္ထစ္အေငါ႕ေငါ႕ျဖင့္ႏႈတ္မွတားေနေသာ္လည္း ကိုေက်ာ္စိန္က အေရးမစိုက္ေတာ့ပါ..။ မာလာခိုင္ကလညး္ အသည္းအသန္ရုန္းကန္ျခင္း မျပဳ..။ က်န္ႏို႕တစ္ဖက္အားကိုေက်ာ္စိန္ကလက္ျဖင့္ညွစ္၍နယ္သည္..။တင္းေနေသာႏို႕အုံလုံးလုံးႀကီးေတြကကိုင္ရတာအရသာေတြ႕လွသည္..။ထမီစကိုကိုင္ထားေသာသူမလက္ႏွစ္ဖက္က တျဖည္းျဖညး္ေအာက္ဖက္သို႕ နိမ္႕ဆင္းလာသည္..။အိုရွင္……ေတာ္….ေတာ္ပါေတာ့….ေတာ္ၿပီ…က်မကို လႊတ္ပါ….ေတာ့….ရွင္….မ်က္ႏွာေလး ေမာ့ရင္ ေျပာေနေသာ မာလာခိုင္၏ မ်က္ႏွာေလးမွာ ၿပဳံးေယာင္သမ္းရင္းနီျမန္းေနသည္ကိုေတာ့ကိုေက်ာ္စိန္မျမင္..။ ႏို႕ကိုသာ သဲႀကီးမဲႀကီး စို႕ေနသည္..။ တစ္လုံးၿပီးေတာ့ေနာက္တစ္လုံးကို ေျပာင္း၍ စို႕ျပန္သည္..။အို…..မလုပ္နဲ႕…..ေတာ္ပါေတာ့…ဆို….ဟင့္…ကၽြတ္….အ………အား….မတ္တတ္ရပ္ေနေသာ မာလာခိုင္၏ ဒူးဆစ္ေလးမ်ား တဆတ္ဆတ္ တုန္လာသည္..။ ညႊတ္၍က်ခ်င္လာသည္..။

လူပ်ဳိႀကီးသာ ေျပာရတယ္…၊ ႏို႕စို႕တာက ပညာသားပါလွသည္..။ ႏို႕သီးကိုတအားငုံစုပ္ရင္း လွ်ာထိပ္ႏွင့္ မ်ား ေကာ္ေကာ္ထိုးလိုက္တာ မာလာခိုင္ ရင္ေခါင္းထဲအထိၾကပ္ၾကပ္သြားရသည္..။ မ်က္ေစ႕ကို စုံမွိတ္ထားေသာ မာလာခုိင္၏ လက္ထဲမွ ထမီစက လြတ္က်ခ်င္လာသည္..။ တေျဖးေျဖးေလွ်ာက်သြားေသာ ထမီစေၾကာင့္ လစ္ဟာသြားေသာ သူမ၏ ေက်ာျပင္ ျပည္႕ျပည္႕ေလးကို ခါးတြင္ဖက္ထားသည္႕ ကိုေက်ာ္စိန္၏ လက္မ်ားက ေရြ႕လ်ား ေလွ်ာတိုက္၍ ပြတ္သပ္ေပးသည္..။ၿပီး …က်န္လက္တစ္ဖက္ကပါ သူမ၏ ေနာက္ေက်ာသို႕ေရာက္လာၿပီးကားစြင့္မို႕ေမာက္ေနေသာတင္ပါးႀကီးေတြကိုဖ်စ္ညွစ္သည္..။ႏွစ္ေယာက္စလုံးတုန္တုန္ရီရီျဖစ္ကာအသက္ရွဴသံေတြျပင္းထန္ေနၾကသည္..။ ျပြၽတ္ခနဲ ျမည္သံႏွင့္ အတူ ကိုေက်ာ္စိန္က ႏို႕ကို လႊတ္ေပးလိုက္သည္..။ ၿပီးေတာ့တၿပိဳင္နက္ထဲမွာပင္သူ၏ လက္မ်ားကိုလည္း မာလာခိုင္၏ ကိုယ္ေပၚမွ ဖယ္လိုက္သည္..။ အဟင္း…..ဆိုတဲ႕ သက္ျပင္းခ်သံေလးကို ျပဳလ်က္ မာလာခုိင္တစ္ေယာက္ ထမီ စြန္ေတာင္ဆြဲလ်က္သားအိပ္ခန္းထဲ ေျပးဝင္သြားသည္..။ သူမ၏ ေနာက္ေက်ာမွ ေလွ်ာက်ေနေသာ ထမီက အိပ္ခန္းထဲသို႕ခပ္သြက္သြက္ ေျပးဝင္သြားေသာ မာလာခိုင္၏ တသိမ္႕သိမ္႕ တုန္ခါသြားသည္႕ တင္သားအိအိႀကီးမ်ားကိုအတိုင္းသားနီးပါး လွစ္ေဖာ္၍ ေနသည္..။သူမ၏ ေနာက္ဖက္မွ ကိုေက်ာ္စိန္ လိုက္လာသည္..။ အိပ္ခန္းထဲ အေရာက္ မာလာခုိင္က ကုတင္ေပၚကအိပ္ယာထက္သို႕ သူမ၏ ကိုယ္လုံးကို ဝုန္းခနဲ ပင္ လွဲ၍ အခ် အနားသို႕ ေရာက္လာေသာ ကိုေက်ာ္စိန္ကသူမ၏ကိုယ္ေပၚကိုငုံ႕၍ဖက္ရင္းကုတင္ေစာင္းသို႕ဒူးေထာက္ကာတက္လိုက္သည္..။ ထိုအခိုက္မာလာခိုင္၏ ခါးေစာင္းသို႕ ဖိေထာက္မိလိုက္ေသာ အရာက ေသးေသးေကြးေကြး မဟုတ္လွဟုသိလိုက္ရေသာမာလာခိုင္တစ္ေယာက္ ရင္ထဲတဒိန္းဒိန္း ေနေအာင္ပင္ခုန္လို႕သြားရေလသည္..။ ကိုေက်ာ္စိန္က အိပ္ယာထက္တြင္ တေစာင္းလွဲေနေသာ မာလာခိုင္ကို ပက္လက္ဆြဲ၍ လွန္လိုက္သည္..။မာလာခိုင္ ဘာစကားမွ မဆိုေတာ့…၊ မ်က္လုံးေတြကို စုံမွိတ္ထားရင္း မ်က္လုံးမ်ား အေပၚ၌ သူမ၏လက္ဖ်ံတစ္ဖက္ကို ကန္႕လန္႕ျဖတ္၍ တင္ထားလုိက္သည္..။တရွဴရွဴး တရွဲရွဲျဖင့္ အသက္ရွဴသံေတြ ျပင္းထန္ေနေသာ ကိုေက်ာ္စိန္က သူမ၏ ေပါင္နွစ္ေခ်ာင္းကိုဆြဲေထာင္၍ ထမီကို ခါးသို႕ လွန္တင္လိုက္သည္..။

မာလာခိုင္၏ ကိုယ္ေပၚတြင္ ရွိေသာတစ္ထည္တည္းေသာ ထမီေလးမွာ ခါးႏွင့္ ဝမ္းဗိုက္ေပၚတြင္ ပုံလ်က္သား …။ သူမ၏ တစ္ကိုယ္လုံးမွာေဖြးေဖြးႏု၍ တင္းရင္း ဝင္းမႊတ္ေနသည္..။ တင္ထားေသာလက္ေအာက္မွမ်က္လုံးကိုခပ္ေမွးေမွးေလးဖြင့္ကာၾကည္႕ေနေသာမာလာခိုင္စအိုေလးကိုပင္တစ္ခ်က္ရႈံ႕လိုက္မိသည္..ကိုေက်ာ္စိန္ကသူမ၏ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကိုကိုင္၍ဒူးေထာက္လ်က္ေရွ႕သို႕တုိးလိုက္သည္..။မာလာခိုင္ခိုးၾကည္႕ေနေသာမ်က္လုံးမ်ားကိုျပန္၍မွိတ္ခ်လိုက္သည္..။ကိုေက်ာ္စိန္……..ကိုေက်ာ္စိန္…..ဗ်ဳိ႕….ကိုေက်ာ္စိန္…အိမ္ေရွ႕မွ ေခၚလိုက္ေသာ ခင္ေအး၏ အသံ..။ ႏွစ္ေယာက္စလုံး ဆတ္ခနဲ တုန္သြားၾကသည္..။ကိုေက်ာ္စိန္…ကိုေက်ာ္စိန္….”ေခၚသံက ဧည္႕ခန္းထဲသို႕ပင္ ေရာက္၍ လာသည္..။ ကိုေက်ာ္စိန္ ကမန္းကတန္း ကုတင္ေပၚမွ ဆင္းကာပုဆိုးကို ျပင္ဝတ္ရင္း အိပ္ခန္းထဲမွ ထြက္လိုက္သည္..။ ထိုအခိုက္ မာလာခိုင္၏ ထံမွေတာက္ေခါက္လိုက္သံကိုေတာ့ ေရွ႕သို႕ အာရုံေရာက္ေနေသာ ကိုေက်ာ္စိန္ မၾကားလိုက္ရေပ..။ ဧည္႕ခန္းထဲတြင္ ရပ္ေနေသာ ခင္ေအးႏွင့္ ကိုေက်ာ္စိန္ မ်က္ႏွာခ်င္း ဆိုင္မိသည္..။ ဘာလဲ…..ကိုခင္ေအး…ဒီမွာအိမ္သာတက္ေနတာ…..ဟဲ…….ဟဲ…….ကိုေက်ာ္စိန္ကိုၾကည္႕၍ခင္ေအးရယ္လိုက္သည္..။ၿပီးမွ….ဘိလပ္ေျမမေရာက္ေသးဘူး…အဲဒါ ေပးပါဦး…..ဟင္……ခက္ၿပီ….ဘိလပ္ေျမဆိုင္၏ ဖုန္းနံပါတ္အား ကိုေက်ာ္စိန္ မသိ..၊ ႏြယ္နီလိႈင္သာ သိသည္..။ ဆိုင္သို႕ ကားျဖင့္အေရာက္သြား၍ ေျပာရုံသာ ရွိသည္..။ ပုဆိုးထဲမွ လီးကလည္း ေတာင္ေနတာမွ တဆတ္ဆတ္ ခါေနသည္..။ဘိလပ္ေျမမေရာက္၍ ပန္းရံသမားမ်ား ျပန္သြားရတာကို အစ္ကိုႀကီး ျပန္လာ၍ သိသြားလ်င္ကိုေက်ာ္စိန္ဆက္၍မေတြးေတာ့…။ လက္ပတ္နာရီကို ေျမွာက္၍ ၾကည္႕သည္..။ မနက္ ၈ နာရီခြဲၿပီ..။ကိုေက်ာ္စိန္ေခါင္းနပန္း ႀကီးသြားသည္..။ ၉ နာရီခြဲကို ႏြယ္နီလႈိင္အား သြား၍ ေခၚရအုံးမည္..။ သူ မာလာခိုင္နွင့္ေတြ႕ဖို႕ မလြယ္ေတာ့..။ ဘိလပ္ေျမဆိုင္ေရာက္ၿပီးသည္ႏွင့္ခုခ်က္ခ်င္းပို႕ရန္ေျပာ၍ႏြယ္နီလိႈင္ကိုတစ္ခါတည္းတန္း၍သြားေခၚရန္သာရွိေတာ့သည္ဟင္းခုပဲက်ဳပ္သြားလိုက္မယ္….ဟဲဟဲ……တဟဲဟဲ ရယ္၍ ရယ္ႀကဲႀကဲ လုပ္ေနေသာ ခင္ေအးကို နားမလည္ႏိုင္စြာျဖင့္ တခ်က္ ေခါင္းငဲ႕၍ ၾကည္႕ၿပီးႏွစ္ေယာက္သား အတူတူပင္ အိမ္ထဲမွ ထြက္လာခဲ႕သည္..။မာလာခိုင္တစ္ေယာက္ သည္းမခံႏိုင္ေလာက္ေအာင္ စိတ္ညစ္သြားမိရသည္..အိပ္ခန္းထဲမွ ထြက္သြားေသာကိုေက်ာ္စိန္၏ ေက်ာျပင္ကို လွမ္းၾကည္႕ရင္း ေတာက္တစ္ခ်က္ ေခါက္လိုက္မိသည္..သူမ စိတ္ထဲမွာအလိုးခံခ်င္သည္႕စိတ္ဆႏၵေတြကထိန္းမရေအာင္ျဖစ္ေပၚလို႕ေနသည္..။ အေတာ္ပင္ခံစားရခက္ေနသည္..။ မာေက်ာေသာ အရာဝတၳဳ တစ္ခုခုကို ေစာက္ေခါင္းထဲသို႕ ခပ္ၾကမး္ၾကမ္းထိုးထည္႕ခ်င္ေနသည္..။အိပ္ယာထက္တြင္ လူးလွိမ္႕ရင္း ခါးတြင္ ပတ္၍ ပုံေနေသာ ထမီကို စိတ္မရွည္စြာျဖင့္ဆြဲခၽြတ္ပစ္လုိက္သည္..။ မာလာခိုင္၏ လက္တစ္ဖက္က ေပါင္ႏွစ္လုံးၾကားသို႕ ေရာက္သြားၿပီး ေစာက္ဖုတ္ကို စမ္းလိုက္သည္..။အေမႊးထူထူျဖင့္ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးက နဲနဲေနာေနာမဟုတ္..။ အဆမတန္ ခုံးထေနသည္..။ ရႊဲနစ္ေအာင္ထြက္ေနေသာ ေစာက္ရည္မ်ားကိုလည္း စိုခနဲ စမ္းမိလိုက္သည္..။ လက္မထိပ္ေလးနွင့္ေစာက္ေစ႕ကေလးကို ပြတ္ရင္း လက္ညွိဳးကုိ ေစာက္ေခါင္းထဲသို႕ ထိုးထည္႕ရန္ ျပင္လိုက္သည္..။ဒီလို လုပ္လို႕မျဖစ္..။ အပ်ဳိျဖစ္ကထဲက သူမ၏ စိတ္ဆႏၵကို ဘယ္ေသာအခါမွ လက္ျဖင့္ မေျဖေဖ်ာက္ခဲ႕…။မာလာခိုင္ေစာက္ဖုတ္ေပၚမွလက္ကိုဖယ္လိုက္ၿပီးသက္ျပင္းခ်လိုက္မိသည္..။ထိုအခိုက္ပူေႏြးမာေက်ာေသာအရာတစ္ခုကသူမ၏ေပါင္ရင္းေဘးဖက္သို႕ လာ၍ ထိေတြ႕သည္..။ ျဖတ္ခနဲ ျဖစ္သြားရင္းမာလာခိုင္ မ်က္လုံး ဖြင့္ၾကည္႕လိုက္သည္..။ဟင္…ရွင္…….ရွင္………မာလာခိုင္ အံ႕ၾသထိတ္လန္႕စြာျဖင့္ ထထိုင္မိမတတ္ ျဖစ္သြားသည္..။

သူေတြ႕လိုက္ရသည္ကကိုယ္လုံးတီးျဖင့္ ပန္းရံဆရာ ခင္ေအးပင္ ျဖစ္သည္..။ အလုပ္ၾကမ္း သမားပီပီ သန္မာက်စ္လ်စ္ ဖုထစ္ေသာခင္ေအး၏ အဝတ္မဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ကို ေတြ႕လိုက္ေသာ မာလာခိုင္အား တဒဂၤ ၿငိမ္သက္သြားေစသည္..။မင္းေလး…..သိပ္ၿပီး အလိုးခံခ်င္ေနတယ္ မဟုတ္လား…မင္း မႀကဳံဖူးေသးတဲ႕ အရသာမ်ဳိး ခံစားရေအာင္ကိုယ္လုပ္ေပးပါ႕မယ္…၊စိုက္ၾကည္႕ေနေသာမာလာခုိင္တစ္ေယာက္ခါးေလးေကာ့တက္မတတ္စအိုဝကိုရႈံ႕ရႈံ႕သြင္းမိေနရင္းေစာက္ရည္ၾကည္ေတြ ထပ္၍ စိမ္႕ထြက္လာသည္..။ ခင္ေအး ငုံ႕၍ မာလာခိုင္၏ ကိုယ္လုံးကို ေပြ႕၍မယူလိုက္သည္..။ ခင္ေအး လက္ထဲ ေစြ႕ခနဲ ပါသြားေသာ မာလာခိုင္က ခင္ေအး ကိုၾကည္ႏူးစြာျဖင့္ရွက္ကိုးရွက္ကန္းေလး ၾကည္႕လိုက္သည္..။ မိန္းမမ်ားသည္ သူတို႕၏ ကိုယ္ခႏၶာအား ေယာက်္ားကႏိုင္ႏုိင္နင္းနင္း ခ်ီမေပြ႕ယူတာကို ၾကည္ႏူးလိုလားစြာ ခံခ်င္ၾကသည္ခ်ည္း ျဖစ္သည္..။ခင္ေအးက မာလာခိုင္အားကုတင္ေပၚကန္႕လန္႕ျဖတ္၍တင္လိုက္သည္..။ကုတင္ေစာင္းလိုးနည္းျဖင့္လိုးေတာ့မည္ကိုသိလိုက္ေသာမာလာခိုင္ကသူမ၏တင္သားကားကားႀကီးကိုကုတင္ေစာင္းတြင္ အသားက်ေအာင္ ျပဳျပင္ေနရာယူရင္း ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္း ကို ကားလိုက္သည္..။သူမ၏ တစ္ကိုယ္လုံးကို မက္ေမာစြာ ၾကည္႕ရင္း ခင္ေအး ေရွ႕သို႕ တုိးလာကာ စိုရႊဲေနေသာ ေစာက္ပတ္ဝသ့ိုညီေလးကို ျမဳပ္ေအာင္ ထိုး၍ အသြင္း မာလာခိုင္ကတြဲေလာင္းခ်ထားေသာ ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းကို မယူ၍ကုတင္ေစာင္းတြင္ ဖေနာင့္နွင့္ နင္း ေပါင္ကိုကားကာ သူမ၏ တင္ပါးႀကီးကို အစြမ္းကုန္ ေကာ့၍ ေကာ့၍ေအာက္မွ ပင့္ကာ ေကာ့ထိုးပစ္လိုက္သည္..။ ၿပြတ္….ျဗစ္……..ျဖစ္……..ျပြတ္……….ဖြတ္………အား………ဟင္း………..ခံခ်င္လြန္းေနေသာ မာလာခိုင္က ေအာက္မွ ေကာ့၍ ပင့္တင္ကာ ေျခာက္ခါ ခုနစ္ခါေလာက္လိုးလိုက္ၿပီးေတာ့မွ တဒဂၤ စိတ္ေက်နပ္သြားပုံျဖင့္ ခင္ေအးကို မ်က္လုံးဖြင့္ၾကည္႕လိုက္သည္.။ ၿပီးေတာ့တစ္ခ်က္ၿပဳံးျပလိုက္ၿပီး သူမ၏ ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ကုတင္ေဘးတြင္ မတ္တတ္ရပ္ေနေသာ ခင္ေအး၏ခါးကို လွမ္းခ်ိတ္ကာ ဆြဲယူလိုက္သည္..။မာလာခိုင္က ေအာက္မွ ပင့္၍ လိုးအၿပီး တင္ပါးႀကီးကို ေမြ႕ယာေပၚျပန္၍ အခ် တဝက္သာသာ ကၽြတ္၍ထြက္ေနေသာ ညီေလးကို ခင္ေအးက မာလာခိုင္ သူ႕ကို ေျခေထာက္ျဖင့္ ခ်ိတ္၍အဆြဲ ညီေလးကိုပါ တပါတည္းလိုက္လိုးသြင္းသည္..။ အ……….အ…..အ…အား….ဟင္း ဟင္း…..မာလာခိုင္ ရင္ဘတ္ေလး ေကာ့ ေခါင္းေလးေမာ့၍ တက္သြားသည္..။ ေစာေစာက ရမၼက္ေဇာေၾကာင့္သာ အာသာငမ္းငမ္း ျဖင့္ ပင့္လိုးခဲ႕ေပမယ္႕အထိုက္အေလ်ာက္ ေက်နပ္သြားရေသာ္လညး္ ခုလို ထိထိမိမိ မရွိလွ..။အပ်ဳိလည္း မဟုတ္ ၊ေယာက္်ားေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားႏွင့္ ႀကဳံခဲ႕ဖူးသူ ျဖစ္လင့္ကစား မာလာခိုင္မွာအပ်ဳိစင္ေလးပမာ တစ္ကိုယ္လုံး အသားေတြ ဇိုးဇိုးဇတ္ဇတ္ တုန္ေနၿပီးလက္ႏွစ္လုံးေလာက္အလို ခင္ေအးက အားျဖင့္ ေဆာင့္၍တဆုံးသြင္းခ်လိုက္သည္..။“ျဗစ္ဖြတ္…..အအမေလး….အ…..ဟင္းဟင္း….လုပ္လုပ္….ဆက္ေဆာင့္..အမေလး…..ေလး…..”ေထာင္တက္ေနေသာေစာက္ေစ႕ကေလးကို အားျဖင္ေဆာင့္ကာေစာက္ပတ္အတြင္းနားသို႕ဖိသိပ္လိုက္သည္..။ေကာ့ခနဲျဖစ္သြားရၿပီးတစ္ကိုယ္လုံးလႈပ္လႈပ္ရြရြျဖစ္ကာလက္ကေလးႏွစ္ဖက္က ခင္ေအး၏ လက္ေမာင္းေတြကို မမီွမကမ္း လွမ္း၍ ဆြဲဆုတ္လိုက္မိသည္..။ ဒီလို ႏုနယ္ေခ်ာေမာ လွပလြန္းေသာ မိန္းမမ်ဳိးကို မလိုးဖူးေသးေသာ ခင္ေအးကလည္း မညွာေတာ့ပါ…။ မာလာခိုင္၏ ေဖြးႏုေသာ ႏို႕ႏွစ္လုံးကို သူ႕လက္ၾကမ္းႀကီးႏွင့္ဆြဲကိုင္ဖ်စ္ညွစ္၍စိတ္ရွိတိုင္းေဆာင့္လိုးပါေတာ့သည္..ၿပြတ္….ပလြတ္……..ဘြတ္….အားအမေလး..အစ္ကိုရဲ႕အမေလး…ေလး..ဟင္းဟင္း………ေကာင္းလွခ်ည္လား….ေနာ္……အင္း…..အင္း….တအားေဆာင့္ေနသည္႕ၾကားမွ အားမရႏိုင္ျဖစ္လာရေသာ မာလာခိုင္က သူမ၏ ေျခေထာက္ႏွစ္ဖက္ကိုခင္ေအး၏ ခါးမွ ဖယ္၍ မိုးေပၚသို႕ေထာင္လိုက္သည္ၿပြတ္…ဖြတ္….ျပြတ္…..ဘြတ္….အ….ဟင္း….ဟင္း…..အိ….အီး…….အ……မာလာခိုင္၏ ေထာင္ထားေသာ ေျခႏွစ္ဖက္က ရမ္းခါ၍ ေနသည္..။ မာလာခိုင္ မ်က္လုံး မပြင့္ေတာ့.။ ခင္ေအး၏ ေဆာင့္ခ်က္ေတြက ေလွ်ာ့မသြားသည္႕ အျပင္ ပို၍ျပင္းထန္သြက္လက္လာသည္..။မၾကာလွေသာအခ်ိန္တြင္ေတာ့ၿပြတ္……..ပလြတ္..ျပြတ္……..ဖြတ္……ဖတ္…..အား…အ…….အမေလး..အို…အို…….အမေလး. ..ေလး.အား…..ၿပီး…….ၿပီး………အိုး…..ေကာင္း……..ေကာင္း……အင့္………အင့္….မာလာခိုင္၏ တင္သားႀကီး ကုတင္ေစာင္းမွ လြတ္ထြက္သြားသည္အထိ ေကာ့၍ ေကာ့၍ တက္လာၿပီးအေရေတြ ပန္းထုတ္ပစ္လိုက္ေတာ့သည္..။

ခင္ေအးလည္း မၾကာခင္ ကိုေက်ာ္စိန္ ျပန္လာေတာ့မည္ ဆိုတဲ႕အသိနဲ႕ ေနာက္ရက္ေတြလည္း ရွိေသးတာပဲ ဟု ေတြးကာ စိတ္ကိုေလွ်ာ့ကာ သုတ္ရည္ေတြပန္းထည္႕လိုက္ရင္း ေရွ႕သို႕ငုံ႕၍ မာလာခိုင္ကို ႀကဳံးၿပီး ဖက္ထားလိုက္ပါေတာ့သည္..။ အန္တီေလး…..ေနေကာင္းရဲ႕လားေငြစကၠဴ တစ္ထပ္ကို ကိုင္၍ အိပ္ခန္းထဲမွ ထြက္လာေသာ ႏြယ္နီက မီးဖိုခန္းဝင္ေပါက္နားတြင္ ရပ္လ်က္ခႏၶာကိုယ္ ေလးပင္စြာျဖင့္ မလႈပ္ခ်င္လႈပ္ခ်င္လႈပ္ရွားခ်က္ျပဳတ္ေနေသာမာလာခိုင္ကိုေမးလိုက္သည္ေကာင္းပါတယ္….ႏြယ္နီရဲ႕ညကအိပ္ေရးပ်က္လို႕ႏုံးေနလို႕ပါေျဖမိေျဖရာ ေျဖလိုက္သည္..အင္း………ရပ္ေနရာမွ ႏြယ္နီလွည္႕ထြက္မည္အလုပ္…မာလာခိုင္၏ အသံက ထပ္၍ ထြက္ေပၚလာျပန္သည္ေအာ္ဒါနဲ႕……ႏြယ္နီ..ညက်ရင္ တို႕မိန္းမသားႏွစ္ေယာက္ထဲအဲဒါဦးေက်ာ္စိန္ႀကီးကိုလာအိပ္ခိုင္းရင္ေကာင္းမလားလိုေကာင္းသားပဲအန္တီေလးရဲ႕…ႏြယ္နီေျပာလိုက္ပါ႕မယ္….လွည္႕ထြက္လာေသာ ႏြယ္နီ ဧည္႕ခန္းထဲ အေရာက္ ဂ်ာနယ္ဖတ္ေနေသာ ဦးေက်ာ္စိန္ကိုေတြ႕လိုက္ရသည္..။ ဦးေလး..ေဟ….ဒီမွာ…ပန္းရံဆရာကိုႀကိဳေပးထားဖို႕ေငြသုံးေသာင္းေအာ္……ေအးေအး..သမီး….ေငြကိုလွမ္းယူရင္းကိုေက်ာ္စိန္၏မ်က္လုံးအစုံက အိမ္ေနရင္း စကပ္တိုေလးျဖင့္ လွခ်င္တိုင္း လွေနေသာႏြယ္နီ႕ တစ္ကိုယ္လုံးကို ခပ္ရဲရဲ ၾကည္႕လိုက္သည္..။ မနက္က မာလာခုိင္ႏွင့္ အစပ်ဳိးခဲ႕ေသာ ကိစၥကကိုေက်ာ္စိန္အား အေတာ္ ဒုကၡ ေပးေနသည္..။ လီးက က်တယ္ကို မရွိေနာက္ၿပီး…အန္တီေလးက ေျပာတယ္….ဦးေလးကို ညက်ရင္ အိမ္မွာ လာအိပ္ေပးပါတဲ႕…အင္း….အိပ္ေပးမယ္………ကိုေက်ာ္စိန္စိတ္ထဲ ေပ်ာ္သြားသည္..။ဒါနဲ႕…ႏြယ္နီ…မာလာခိုင္ကို ဦးေလးလိုက္ပို႕ေပး၇မွာလားခါတိုင္းေတာ့….သူအိမ္ျပန္ရင္ သူ႕ဖာသာ ေမာင္းသြားတာပဲ…ညေန သူျပန္လာမွ ကားကိုျပန္ယူလာမွာေပါ႕…ၿပီးေတာ့ ႏြယ္နီလဲ ဘယ္မွ သြားစရာ မရွိေတာ့ပါဘူး…ကိုေက်ာ္စိန္ တစ္ေနကုန္ အားလပ္သြားၿပီ…။ ေျပာၿပီးသည္ႏွင့္လွည္႕ထြက္သြားေသာ ႏြယ္နီ စိတ္ထဲ….ဒီေန႕….ဒီလူႀကီး အၾကည္႕ကဘာမွန္းလဲမသိဘူး….ဟုေတြးၿပီး…ႏႈတ္ခမ္းေလး စူလိုက္မိသည္..။ ေရခ်ဳိး ထမင္းစားၿပီးမာလာခိုင္ ကားကိုယူ၍ သူမအိမ္သို႕ ျပန္သြားေခ်ၿပီ..။ ဦးေက်ာ္စိန္ကအိမ္ေရွ႕တိုက္ပန္းၿခံေအာက္တြင္ရွိေသာခုံတန္းလ်ားေပၚ၌အိပ္ေနသည္..။ အိပ္ယာေပၚ လွဲ၍ မဂၢဇင္း ဖတ္ေနေသာႏြယ္နီ တစ္ေယာက္ သူငယ္ခ်င္းထံ ဖုန္းဆက္ရန္း သတိရသျဖင့္စာအုပ္ကိုပိတ္၍ထထိုင္လိုက္သည္..။ထိုအခါအိမ္ေဘး ပန္းၿခဳံေဘးမွ လႈပ္ခနဲ ေတြ႕၍လွမ္းၾကည္႕လိုက္မိသည္..။ ေစာေစာက ငါအိပ္ယာေပၚမွာ လွဲၿပီး စာဖတ္ေနတုန္း ေပါင္ကိုေထာင္ၿပီးခ်ိတ္ထားေသာ့စကပ္က ခါးေပၚလန္က်ၿပီး ေအာက္ပိုင္းမွာဘာမွ မရွိဘူး..၊ သူ…ငါ႕ကိုလာေခ်ာင္းၾကည္႕ၿပီးငါ႕ဟာေလးကို ေတြ႕ၿပီးဒီလိုျဖစ္ေနတာမ်ားလား…..။ အို….အို……..”ႏြယ္နီသိမ္႕သိမ္႕တုန္သြားရျပန္သည္..။ေစာက္ဖုတ္ေလးထဲမွလည္းဘာေတြမွန္းမသိညွစ္ထုတ္လိုက္မိသလို။ႏြယ္နီမေနႏိုင္ေတာ့..။စကပ္ေလးေအာက္သို႕လက္လွ်ဳိလိုက္ၿပီးေစာက္ဖုတ္ကေလးကိုကိုင္စမ္းလိုက္မိသည္..။သူမကအိမ္မွာေနရင္းမို႕ဘာေအာက္ခံကိုမွမဝတ္တတ္။ဟင္….သူမေစာက္ဖုတ္ေလးတစ္ခုလုံး အံ႕ၾသေလာက္ေအာင္ခုံးထမာေက်ာေနၿပီးအရည္ေတြကလည္းအေတာ္မ်ားမ်ားပင္စိုရႊဲေနေအာင္ထြက္က်ေနသည္..။အရည္ေတြကလညး္လက္နဲ႕ထိမိလိုက္ေတာ့ခၽြဲက်ိေစးထန္း ေနသည္..အို….အိုး….အေမ႕……အိုး……ေကာင္းလွခ်ည္လား…….၊ အရသာရွိလိုက္တာပါလား..။စိတ္ထဲနဲနဲေက်နပ္သြားသည္..ဟင္ကၽြတ္…..ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ေနေသာ ဟိုလူႀကီး ထိုင္ေနရာမွ အထ သူမႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မိၿပီး လူႀကီးက ၿပဳံးျပ၍လွည္႕ထြက္သြားသည္..ငါ႕ႏွယ္…..ေနာ္……ေသသာ ေသလိုက္ခ်င္တာပဲ…..တစ္ကိုယ္လုံး ထူပူသြားေသာ ႏြယ္နီ တစ္ေယာက္ အိပ္ယာေပၚသို႕ ဝုန္းခနဲပစ္လွဲခ်လိုက္မိေလေတာ့သည္..။ ဟာ….ကိုခင္ေအး…ျပန္ေတာ့မလို႕လားဟုတ္တယ္ကိုေက်ာ္စိန္ဒီေန႕ခင္ဗ်ားကေငြထုတ္ေပးထားေတာ့ခင္ဗ်ားကိုျပဳစုရအုံးမယ္…ဟာ…ရပါတယ္….ဗ်ာ….ကဲ…မင္းျပန္ေတာ့…….ကိုခင္ေအးက သူ႕တပည္႕ေကာင္ေလးကို လွည္႕၍ ေျပာလိုက္သည္..ဟုတ္ကဲ႕..ဆရာ…..လာဗ်ာ…ကိုေက်ာ္စိန္ဆိုင္က လမ္းေထာင့္တင္ ရွိတာပဲ…လိုက္ခဲ႕ဗ်ာ…အဲ….ခဏေလး….ေနာ္……ကိုေက်ာ္စိန္က အိမ္ထဲဝင္၍ ဧည္႕ခန္းထဲ၌ ရပ္လိုက္သည္..။ႏြယ္နီေရ….ဦးေလးအျပင္ခဏသြားလုိက္အုံးမယ္……ဟုတ္……”ႏြယ္နီ၏တုံ႕ျပန္သံအဆုံးကိုေက်ာ္စိန္သည္ခင္ေအးႏွင့္ အတူ လမ္းထိပ္ရွိ စားေသာက္ဆိုင္သို႕ထြက္လာခဲ႕ေလသည္..။ ေမွာက္လ်က္ အိပ္ေနလို႕လဲ ခံစားခ်က္ ေဝဒနာက မေပ်ာက္..။ ပက္လက္လွန္ အိပ္ေတာ့လည္း ေဝဒနာကမထူျခား..။ ႏြယ္နီ စိတ္ညစ္မိသည္..။ တစ္ကိုယ္လုံး ေနမထိ ထိုင္မသာျဖင့္ စိတ္ထဲတြင္ တစ္ခုခု လိုေနသလိုပင္ ျဖစ္ေနရသည္..။စိတ္ကူးတစ္ခုရ၍ ႏြယ္နီ လွဲေနရာမွ ထ၍ သူမ၏ အိပ္ခန္းထဲမွ ထြက္လာၿပီး ဒက္ဒီတို႕ အိပ္ခန္းကို ဖြင့္၍ဝင္လိုက္သည္..။ ၿပီးေတာ့ ဒက္ဒီ စားပြဲအံဆြဲမ်ားတြင္ ဟိုရွာဒီရွာလုပ္ရင္းစီဒီေခြတစ္ခ်ပ္ကိုဆြဲယူ၍စက္တြင္ထည္႕ကာ ၾကည္႕လိုက္သည္..အေခြက အျပာကားဒီအေခြ ရွိတယ္ဆိုတာ အရင္ကဒက္ဒီတို႕အခန္း ရွင္းေပးရင္း ေတြ႕လို႕ စမ္းၾကည္႕ၿပီးၿပီ..။ေကာင္းလိုက္သည္႕ ဇာတ္ကား..ဇာတ္လမ္းလည္း ဆုံးေရာ ႏြယ္နီ ေစာက္ဖုတ္ေလးလဲ ရႊဲနစ္လို႕ေနသည္.။ ၿပီးေတာ့ ခံစားေနရသည္႕ ေဝဒနာကလည္း မသက္သာသည္႕အျပင္ မီးေလာင္ရာ ေလပင့္ ပိုလို႕ေတာင္ဆိုးလာသည္..။ႏြယ္နီ အေခြကို သူ႕ ေနရာသူ ျပန္ထားရင္း စားပြဲေပၚတြင္ဝီစကီပုလင္းေရသန္႕ဗူးႏွင့္ဖန္ခြက္တို႕အဆင္သင့္ေတြ႕လိုက္သည္..။ မူးမူးႏွင့္အိပ္ေပ်ာ္သြားရင္ေကာင္းမည္ဟုေတြးမိကာဝီစကီနွစ္ပက္နီးနီးေလာက္ထည္႕၍ ေရႏွင့္ ေရာၿပီး ေသာက္ပစ္လိုက္သည္အရင္က တစ္ခါႏွစ္ခါေလာက္ျမည္းစမ္းေသာက္ၾကည္႕ဖူးသည္..။ ခုေလာက္ေတာ့ မမ်ားေပ…။ႏြယ္နီ အိပ္ခန္းထဲ ျပန္ေရာက္ေတာ့ အူရိုင္းေလး ျဖစ္၍ အရက္ရွိန္ အေတာ္တက္လာသည္..။ သူမကိုယ္ေပၚရွိ အဝတ္အစား အားလုံးကို ဆြဲခၽြတ္ပစ္လိုက္သည္..။ ၿပီးေတာ့ သူမ၏ ဗလာက်င္းေနေသာကိုယ္လုံးကိုမွန္ေရွ႕တြင္ လွည္႕ပတ္ၾကည္႕ရင္း ေပါင္ေလးႏွစ္ဖက္ကို ကြ၍ ကားၿပီး ငုံ႕ၾကည္႕လိုက္မိသည္..။အို….သူမ ေစာက္ဖုတ္ေလးမွအရည္ေလးေတြ ေအာက္သို႕အမ်ွင္ေလးေတြတန္းကာတြဲေလာင္းေလးထြက္က်လာသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္သူမ ဆူေဝေနေသာ ေသြးသားဆႏၵကိုဘယ္လိုမွထိန္းမရေတာ့ပါ..။ ေစာက္ပတ္ႏႈတ္ခမ္းသားေလးႏွစ္ခုကိုလက္ညိွဳးလက္မတို႕ျဖင့္ ဖိ၍ ဟလိုက္သည္..။

နီရဲေနေသာ ေစာက္ေခါင္းဝေလးတြင္မန္က်ည္းေစ႕ေလာက္၇ွိေသာ ေစာက္ေစ႕ကေလးကထိုးထိုးေထာင္ေထာင္ေလး ျဖစ္ေနသည္ကိုမွန္ထဲတြင္အတိုင္းသား ေတြ႕ျမင္လိုက္ရသည္..။ မ်က္လုံးေလးမွိတ္ကာစိတ္မွန္းျဖင့္လီးကိုျမင္ေယာင္ကာေစာက္ပတ္ဝေလးကိုလက္ေခ်ာင္းထိပ္ေလးမ်ားျဖင့္လွည္႕ပြတ္ေပးေနမိသည္..။အို….အရသာ….ရွိလွေပမယ္႕…..အားမရခ်င္။ဘယ္လိုလုပ္ရမွာလဲ….။ႏြယ္နီမွန္ေရွ႕မွလွည္႕ထြက္ခဲ႕ၿပီးကုတင္ေစာင္းတြင္ထိုင္လိုက္သည္။ၿပီးေတာ့ပက္လက္လွန္ခ်ကာေပါင္ကား၍ေစာက္ပတ္ေဖာင္းေဖာင္းေလးကိုပြတ္၍ကလိမိသည္ႏြယ္နီသည္နဂိုကထၾကြေနေသာရမၼက္စိတ္ကို လက္ျဖင့္ ေျဖေဖ်ာက္ရင္း အျပာကားကို ၾကည္႕ခဲ႕ၿပီး အရက္ကိုပါ ေသာက္လိုက္မိေလေတာ့သူမ၏ရာဂစိတ္ေတြက အဆမတန္ပင္ ထၾကြလာရုံမက အ၇ွက္တ၇ားပင္ မရွိေတာ့သေလာက္နီးနီးျဖစ္လို႕ေနပါၿပီ..။ဟင္းဟင္း..အင့္….အင္း…….ပြတ္ရင္းေစာက္ေစ႕ကေလးကိုထိမိေတာ့က်င္ဆိမ္႕တက္သြားသည္..။ဒီေတာ့ေစာက္ေစ႕ကိုဖိ၍ပြတ္သည္..။ေစာက္ေခါင္းထဲကိုတစုံတခု ထိုးထည္႕ခ်င္ေသာ စိတ္ေတြကလည္း ျပင္းျပထက္သန္လို႕လာရသည္..။မွိတ္ထားေသာ မ်က္လုံးထဲတြင္ေတာ့ သူမေတြ႕ခဲ႕သည္႕ လီးႀကီးကို အာရုံ မျပတ္ေပ..။ အင္း..ဟင္း..ဟင္း…..ရွီး……အ….ကၽီြ..အိပ္ခန္းတံခါး ပြင့္သြားသံ ၾကားသျဖင့္ မ်က္လုံးဖြင့္ၾကည္႕လိုက္ေတာ့ အထဲကို လွမ္းဝင္လာေသာကိုေက်ာ္စိန္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္..။ တစ္ေန႕လုံး မၿငိမ္းႏိုင္တဲ႕မီး အရက္ပါ ထပ္ေသာက္လာလိုက္ေတာ့ကိုေက်ာ္စိန္တစ္ေယာက္ ရဲဝံ႕၍ ေနပါၿပီ..။ အိပ္ခန္းထဲမွ ၿငီးသံ သဲ႕သဲ႕ ၾကားရ၍တံခါးကိုဟၾကည္႕လိုက္ရာႏြယ္နီတစ္ေယာက္ျဖစ္ခ်င္တိုင္းျဖစ္ေနတာေတြ႕လိုက္ရေတာ့ကိုေက်ာ္စိန္ခ်က္ခ်င္းပင္အခန္းထဲသို႕လွစ္ခနဲဝင္လာခဲ႕လိုက္ေတာ့သည္..။ ဟင္……….ဦးေလး……ႏြယ္နီ မ်က္လုံးေလးေတြ ဝိုင္းသြားရစဥ္ကိုေက်ာ္စိန္က အခန္းထဲ အေရာက္ မတ္တတ္ရပ္၍ပုဆိုးကိုခၽြတ္ခ်ပစ္လိုက္သည္..အိုကိုေက်ာ္စိန္ေရွ႕သို႕လွမ္းလိုက္ရင္းသူ႕အက်ႌကိုပါဆြဲခၽြတ္လိုက္သည္..။ကိုယ္လုံးတီးျဖစ္သြားေပၿပီ..။ႏြယ္နီလူးလဲထလိုက္ၿပီးသူမ၏ဝတ္လစ္စလစ္ကိုယ္လုံးေလးကိုကုတင္ေစာင္းတြင္ဒူးေထာက္၍ထိုင္လိုက္သည္..။ေရွ႕သို႕လွမ္းလာေသာကိုေက်ာ္စိန္သူမႏွင့္လက္တစ္ကမ္းအကြာသို႕ေရာက္လာသည္ေန…ေနအုံး…..ဦးေလး…..ကိုေက်ာ္စိန္ရပ္လိုက္သည္..။ႏြယ္နီကအိပ္ယာေပၚတြင္ပင္ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္လိုက္ၿပီးလက္တစ္ဖက္ကေနာက္သို႕ျပန္၍ ေထာက္ကာ လီကို ၾကည္႕ရင္း ေစာက္ပတ္ထဲ လက္ခလယ္ ထိုးထည္႕ကာကလိသည္..။ ႏြယ္နီ၏ လက္ခလယ္က ေစာက္ပတ္ထဲသို႕ ပို၍ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ ျဖင့္အသြင္းအထုတ္လုပ္လာသည္အင္း…ဟင္း…….အင့္….အင္း……အနီးကပ္ ေတြ႕ေနရေသာ ကိုေက်ာ္စိန္ မေနႏိုင္ေတာ့ႏြယ္နီေလး…..သမီး ေစာက္ပတ္ေလးထဲ ဦးေလး ိုလိုးထည္႕လိုက္ရင္ဒီထက္ပိုေကာင္းမွာ ..သမီးရဲ႕.ထည္႕….ထည္႕ေလ….လာ..လာႏြယ္နီက လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ လွမ္းဆြဲေခၚသည္..။ ေရွ႕သို႕ တိုးကပ္လာၿပီး ကိုေက်ာ္စိန္က ကုတင္ေပၚမွႏြယ္နီကို ကုတင္ေစာင္းတြင္ ကန္႕လန္႕ျဖတ္ လွဲေစၿပီး သူမ၏ ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းကို သူ႕ပုခုံးတဖက္စီတြင္တင္ကာ လီးကို စိုရႊဲေနေသာ ေစာက္ပတ္အဝတြင္ ေတ႕ကပ္လိုက္သည္..။ သြင္းသြင္းေတာ့ေလျဗစ္….ျဗစ္ဖြတ္…အား……အီးအား…အေမ႕….အီး….စိတ္မထိန္းႏိုင္ေတာ့ေသာကိုေက်ာ္စိန္ကအဆုံးဝင္ေအာင္တစ္ခ်က္တည္းေဆာင့္၍သြင္းခ်လိုက္သည္..။ႏြယ္နီတစ္ေယာက္ေကာ့တက္သြားၿပီးတစ္ကိုယ္လုံးတဆတ္ဆတ္တုန္ေနရွာသည္..။ကိုေက်ာ္စိန္ငုံ႕ၾကည္႕လိုက္သည္..။မဆန္႕မၿပဲျဖင့္ေစာက္ပတ္ေလးအဝမွေသြးစီးေၾကာင္းေလးေတြ႕လိုက္ရသည္လက္လွမ္း၍ႏို႕သီးေခါင္းေလးေတြကိုေခ်ေပးလိုက္သည္..။လုပ္…..လုပ္ေလဦးေလးရ…..အ..အမေလး..ေလးႏြယ္နီေလး….အင္း..အင္း…..ေကာင္းလားေသြးထြက္ေနမွန္းသိ၍နာက်င္မႈသက္သာေအာင္အေဆာင့္ရပ္ၿပီးႏို႕ေတြကိုကလိေပးေနရာမွေမးလိုက္သည္.အင္း……ဟင္း…..လုပ္….လုပ္..နာနာေလး…ေကာင္း…ေကာင္းတယ္……..ေဆာင့္ေပးပါ….အား…အင့္…..အေမ႕…….တအားေဆာင့္ေပးပါ…..အ…အား…..ေဆာင့္စမ္းပါ…ဦးေလးရဲ႕ ..ဘာလဲ..အားမရွိဘူးလား….ကၽြတ္…ကၽြတ္….အင့္..ဟင့္…….ကိုေက်ာ္စိန္ သူမ၏ နို႕ႏွစ္လုံးကို ဖိညွစ္ဆြဲကိုင္ၿပီး အသားကုန္ ေဆာင့္လိုးပါေတာ့သည္..။ ၿဗစ္……..ဘြတ္……ပလြတ္…….ဖြတ္…..ျဗစ္……အား…….အင္း……အင့္………အ..အေမ႕အား.အိ…..အ….ႏြယ္နီခါးေလးေကာ့တက္ကာေခါင္ေလးဘယ္ညာရမ္းခါရင္း တစ္ခ်ီ ၿပီးသြားသည္..။မၿပီးေသးေသာ ကိုေက်ာ္စိန္က အရွိန္ကို ေလွ်ာ့၍ တစ္ခ်က္ခ်င္း ေဆာင့္ေပးသည္..။ ႏြယ္နီအာသာေျပေသးပုံမရ..။ ေစာက္ပတ္ထဲမွတလႈပ္လႈပ္တရြရြျဖင့္ဖ်စ္ညွစ္ဆုပ္နယ္ေပးေနသလို..။တစ္ခ်က္ခ်င္းေဆာင့္ေပးေနရာမွခဏအၾကာေနာက္တစ္ခ်ီအတြက္အၿပီးလိုးရန္အိုင္ထြန္းရႊဲနစ္ေနၿပီးေခ်ာ္ခၽြတ္ခၽြတ္ ျဖစ္ေနေသာ အရည္မ်ားကို သုတ္ေပးရန္ ရည္ရြယ္၍ ကိုေက်ာ္စိန္ ေျဖးေျဖးခ်င္းဆြဲထုတ္လိုက္သည္..။ အိုး….မထုတ္…..မထုတ္နဲ႕ေလလုပ္လုပ္လုပ္ေလဦးေလးကလဲကၽြတ္..ေျပာလိုက္ရတာေနာ္…..ဟင့္ဟင့္…..လိုးပါ႕မယ္..ႏြယ္နီရဲ႕…ေတာ္ၾကာႏြယ္နီေလးကသာ နာတယ္ ေတာ္ၿပီ မေျပာနဲ႕…အံမာ….ဦးေလးကလား…ႏြယ္နီခံႏိုင္ေအာင္ခံမယ္….စိန္လိုက္..ေလ…ဦးေလးတစ္ညလုံးလိုးေပးမလား..ဦးေလး အားကုန္သာ လုပ္…ကြဲခ်င္ ကြဲသြားပေလ႕ေစ…ဦးေလးဟာႀကီးသာမထုတ္ပစ္နဲ႕….ႏြယ္နီေအာင့္ၿပီးခံႏိုင္ေအာင္ခံမယ္ႏွစ္ေယာက္သားတစ္ေယာက္မ်က္ႏွာတစ္ေယာက္ၾကည္႕ရင္း ၿပဳံးလိုက္ၾကကာႏြယ္နီက မ်က္လုံးေလးႏွစ္လုံးကိုမွိတ္ခ်လိုက္ပါေလေတာ့သတည္း…. ျပီးပါျပီ။