မွတ္တိုင္ေတြလိုပါပဲ

ပြော လိုပေမဲ့လည်း ပြောရဦးမယ်ဗျ ။ကျွန်တော့်ခယ်မလေး နဲ့ ဖြစ်ပျက်ခဲ့တဲ့အကြောင်းပေါ့။ဆောက်ရှက်မရှိတဲ့ မုင်ဆိုပြီးတော့ပြောလည်း ပြောကြပါစေတော့ဗျို့ ။ဖြစ်တဲ့နေရာက မလေးရှားက။ ပါဆာပူတေးနားမှာဖြစ်တာလေ။ဆောက်ပြသနာပါပဲဗျာ ။မန်ကျည်းသီးကုလားတွေတောင်တွေ့သွားသေးတယ်။တော်သေးတာပေါ့။ဘာမှဝိုင်းမလုပ်ကြလို့။ကျွန်တော်က မိန်းမနဲ့ဗျ။ခယ်မလေးက မလေးရှားကိုတက်လာတာ။ သူကတော့စက်ရုံမှာ အလုပ်လုပ်ရမှာလေ။ဘာစက်ရုံဖြစ်ရမှာလဲ ။အထည်ချုပ်ပေါ့။ မြန်မာတွေ ကိုဘယ်သူကများကွန်ပြူတာပေးကိုင်ခိုင်းမှာတုန်း။

မရှိဘူးတော့ မဟုတ်ဘူး ရှိတယ်။ရှားတယ်ပေါ့ဗျာ ။မိန်းမက မြစ်ကြီးနားက ဆိုတော့ခယ်မကလည်း မြစ်ကြီးနားကလို့မထင်ပါနဲ့။သူကတော့မြေနီကုန်းသူပါ။ကုလားမလည်းမဟုတ်ပါဘူး ။ဖြူဖြူချောချောပေါ့။ သိကြတဲ့အတိုင်းပါပဲ ။ရန်ကုန်သူဆိုတော့စွာပေမပေါ့။မိန်းမက လည်း ကျွန်တော်တို့စက်ရုံထဲကပါပဲ ။သူကတော့အိုတီတွေရှိတယ်လေ။ပင်ဂျန်းမ်(ချေးငွေ)တွေလည်း ထုတ်ရတယ်ဆိုတော့မဆိုးဘူးပေါ့..။ဒါပေမဲ့ခင်ဗျားတို့လည်းသိပါတယ်၊အဲ့ပင်ဂျမ်းကြီးက တော်တော်ကိုစွဲစေတယ်လေ။ တစ်ခြားကိုလည်း ထွက်မသွားချင်တော့ဘူး ။

နောက်ပြီးတော့ခင်ဗျား က ပိုက်ဆံအမြဲလိုနေတာလေ အိမ်ကိုလည်း မပို့ဖြစ်တော့ဘူးပေါ့။အဲ့ဒါ ပြသနာပဲပေါ့။ဘာလို့လဲဆိုတော့ဒီနေ့ချေးငှားတယ်။နောက်နေ့ပြန်ဆပ်ဒီလိုနဲ့ငွေခေါင်းကွဲပြီး အိမ်ကိုပြန်မပို့နိုင်တော့ မလာယုအောရမ်း တို့အကြိုက်ပေါ့။ ကဲ ပြောနေတာနဲ့တိုင်တွေပတ်ကုန်ပြီဗျာ။ဟုတ်ပြီဗျ။ မိန်းမကတော့ခယ်မလေးလာတာကိုကြိုက်လည်းကြိုက်တယ်။ကြိုက်လည်းမကြိုက်ဘူးလေ။ ခယ်မလေးက အရမ်းမိတယ်ဗျ။တုန်တောင်တုန်သွားမယ်။မြေနီကုန်းသူတွေထဲမှာဒီလိုလှတာအတော်ရှားတာကိုးဗျာ။ ခယ်မလေးကိုကျွန်တော်ငမ်းနေတာကိုမိန်းမကလည်းသိတယ်။

ဒါပေမဲ့ဘာမှတော့မပြောသေးဘူးလေ .။မိန်းမနဲ့ပေါင်းလာတဲ့တစ်နှစ်ကျော်အတွင်းမှာ ကျွန်တော်ဘယ်လောက်သန်သလဲဆိုတာကိုမိန်းမလည်းသိတယ်။ကျွန်တော့်ကိုယ်ကျွန်တော်ဆိုပိုတောင်သိသေးဗျာ။…အဟေးဟေးးး ၆လက်မ နဲ့ ၄စိတ်ဗျာ။ မကြီးပေမဲ့မသေးပါဘူး ။တော်ရုံလောက်တော့အရည်ပျော်သွားနိုင်ပါတယ်။မိန်းမနဲ့ကလည်းနေ့စဉ်ရက်ဆက်ကြီးတော့မလိုးနိုင်ပါဘူး။သူလည်းအလုပ်တွေများတယ်လေ။ တာဘိုလေးကွန်ကစ်ဘာ့ညာ့ပေါ့။ဒီလိုနဲ့ပဲ။တစ်နှစ်ကျော်လာတာပါ။သူနဲ့ယူစ က သာ ဆောက်ဖုတ်ကိုမှုတ်လိုက် ။သူကလည်း လီးစုပ်ပေးလိုက်နဲ့အဆင်ပြေတာလေ ။

နောက်ပိုင်းကျတော့ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်ရိုးလာတယ်ပဲ ပြောရမလားပဲ သူကတော့ မရိုးလောက်ပါဘူး ။ကျွန်တော်ကသာ ဘာရူး (အသစ်)လေးစားချင်နေတာဗျ။ ချောင်ကစ်(ဖာတန်းတစ်နေရာ) ကိုလည်းနေ့တိုင်းတော့မသွားနိုင်ဘူးလေ။ ကြွက်ကိုက်လိမ့်မယ်။ဒီကောင်တွေက ငါးဆယ်လောက်တောင် လူများတဲ့အခါဆိုရင်ပေးမရဘူး ။ ၁၀၀ လောက်ပေးမှရတာ။စာအုပ်ရှိလည်း ကင်မယ် ကုတ်မယ် ဆိုတာချည်းပဲ။ ချောင်ကစ်သွားတာထက်စာရင်KL SENTRAL သွားတာကမှမိုက်ဦးမယ်။အဲ့မှာတော့စော်တွေက တစ်ပုံကြီးလေ ။မျက်နှာချင်းဆိုင်တိုက်တွေ ၁၀ တိုက်လောက်ရှိတယ်။

ကြွက်လည်း ရှင်းတယ်။နောက်ပြီးတော့ ပိုက်ဆံကလည်း ခင်ဗျား အများကြီးကုန်မသွားဘူး ။တစ်ယောက်ကိုလေးဆယ်လောက်နဲ့စားလို့ရတယ်နောက်ပြီးတော့ ဖထုတ်လည်းရှိတယ်။ပြည်မကြီးတစ်ရုပ်လည်း ရှိတယ်ဗျာ။ ပိုကောင်းတာက အင်ဒိုမတွေပဲဗျ ။အပေးကောင်းတယ်လေ နောက်ပြီးတော့သူတို့က ပုလွေလည်းပေးတက်ကြတယ်။ ဒါပေမဲ့ခင်ဗျားဂျော(ကြော)တော့ နပ်ရမယ်နော်။မဟုတ်ဘူးဆိုရင်စော်တွေက ပိုက်ဆံဘတ်တယ်။ကျွန်တော်တောင် တစ်ခါခံဖူးတယ်ဗျ။ဒီလိုလုပ်တာဗျ ခင်ဗျားတို့ကိုသင်ပေးဦးမယ်…ဟီး….။ အပေါက်စောင့်ရှိတယ်ဗျာ ။

အဲ့ကိုခင်ဗျားက ပိုက်ဆံလေးဆယ်။ဒါမှမဟုတ်ရင်အပေါစားဆိုရင်တော့ သုံးဆယ်ပေးရမယ်လေ။ ဟုတ်တယ်မဟုတ်လား။အဲ့လိုပေးလို့ခင်ဗျားပုံကလည်းထူတယ် အ တယ်လို့ ဒီကောင်တွေ သိသွားပြီဆိုရင်ပိုက်ဆံအမ်းတယ်ဗျာ ။အမ်းတာ ဘယ်လိုအမ်းသလဲဆိုတော့ လူရှိလို့အောက်ကို မသိမသာပစ်ချပေးသလိုနဲ့ ပစ်ချ ပစ်လိုက်တာ။ ဒါက စော်ကိုအချက်ပြလိုက်တာပဲ ။ အဲ့အခါကျရင်ခင်ဗျားက ကောက်လိုက်တယ်ပေါ့။ ဒါကိုစော်က ကြည့်ထားတယ်။ ပြီးသွားတာနဲ့ ခင်ဗျားဆီက ပိုက်ဆံကိုစော်က ဘတ်ထားလိုက်ကော ခင်ဗျား။စော်ဖိပြီးလို့ ပြီးသွားတဲ့အချိန်ရေချိုးခန်း အိမ်သာကိုသွားတဲ့အချိန်ပေါ့။

စော်က ဘတ်ထားလိုက်တာ ခင်ဗျားအဲ့မှာ ကွိုင်သွားရှာလို့မရဘူး။တိုက်ဂေါ(လူမိုက်)တွေရှိတယ်လေ။ သူတို့ကို ပိုက်ဆံပေးထားတော့ လက်ခေါက်တစ်ချက်မှုတ်လိုက်တာနဲ့ ခင်ဗျား စုတ်ပြတ်သတ်သွားကောဗျ။ထားဗျာ တစ်ခြားဆီရောက်ကုန်ပြီ။သိတဲ့အတိုင်းပါပဲ မလေးရှားကတော့ရောက်စ လူတွေအတွက်စိတ်လေစရာကြီးပါ ။မြန်မာနိုင်ငံရဲ့ ဘယ်နေရာကပဲလာလာ လာခဲ့တဲ့နေရာထက်တိုးတက်နေတာမို့လို့ ဘယ်လောက်ချမ်းသာပြီး ပညာတက်တက် အနေကျုံ့သွားတာပါပဲ။ ဒါကလည်း တိုးတက်တဲ့နိုင်ငံမို့လို့ ဒီလောက်တော့ရှိပေလိမ့်မပေါ့ဗျာ။ရောက်တဲ့နေ့မှာတင်လေဆိပ်မှာ စကွိုင်တာဗျ။

ကောင်မလေးက ပိုက်ဆံအပိုတွေထည့်လာတာ…။အဲ့ဒါကိုမလေးရှား လေဆိပ်မှာတင် ကြွက်တွေကတောင်းလို့ ပေးလိုက်ရတယ်တဲ့။သွားကြိုတဲ့ကျွန်တော်က ပေါက်ပြီးတော့ သူ့ကိုဆူတာပေါ့။ “နင်ကလည်း မြေနီကုန်းသူဆိုပြီးတုံးပါ့ဟ” “မသိဘူးလေ နွယ်နီက ခုမှ မလေးကို စရောက်ဖူးတာလေ” “ပြောတော့လွယ်တယ်မလေးငွေ ငါးဆယ်မဟုတ်လား” ” ဒါဆိုရင်မြန်မာငွေ တစ်သောင်းခွဲလောက်ထွက်သွားပြီဒီမှာတစ်နေ့ရှာစာထက်များတယ်ခက်လိုက်တာ ထားလိုက်တော့ဟာ” “ဟုတ်” အင်း ကောင်မလေးပုံကတော့ရိုရိုကျိုးကျိုးပါပဲ။မဆိုးဘူး။ဒီလောက်ထိကောင်းသေးတယ်။

လေဆိပ်ကအထွက်မှာမကောင်းတော့တာ။ကောင်မလေးဝတ်လာတာက အစိမ်းရောင်အကွက်နဲ့ ဘောင်းဘီ အနက်ကြားလေးဗျ၊အမြင်ဆန်းတယ်။သေသေချာချာကြည့်ရတယ်ဗျ။သိတယ်မဟုတ်လား။ဘောင်းဘီအနက်ဆိုတာမျိုးကလေ။အားပါးပါး။ကောင်မလေးဖင် က နည်းတာကြီးမဟုတ်ဘူးဗျ ။လူကပိန်ပြီး ခါးကသေးနေတော့သေးမှာပဲ ထင်ထားခဲ့တာ။ဘယ်ဟုတ်ပေမတုန်းဗျာ။အကိတ်ကြီးဟ။ ဒါနဲ့ ကျွန်တော်လည်း ငပဲကိုအချက်ပြမပြ ကြည့်လိုက်တော့အလဲ့သူကောင့်သားက ဗောင်းတော်ညှိမ့်တယ်ဗျာ။ဒီကကောင်ကလည်း စိတ်တော်သိရပေမပေါ့။စားရပါစေ့မယ်ပေါ့။

တိတ်တိတ်လေး ဥထားရမယ်။ဒီကိစ္စက မိန်းမ မသိအောင်ထိုးရမဲ့ဖဲဗျ။ကျွန်တော်အောင်းထားလိုက်တယ်။လေဆိပ်ကနေထွက်လာပြီးတော့တက်စီငှားတယ်ဗျ။ကောင်မလေးကတော့ဟိုကြည့်ဒီကြည့်ပေါ့။ “ကိုစိုးဦး ” “ဟေ.။” ကျွန်တော်က ယောင်နန နဲ့ ပြန်ထူးမိတယ်။ “လေဆိပ်ကြီးက အပြင်ရောက်မှကြည့်မိတယ်။အကြီးကြီးပဲနော်။” “အင်း ဟုတ်တယ်လေ လေဆိပ်နှစ်ခုရှိတယ်တစ်ခုက မီးထွန်းဖို့တစ်ခုက ကတ်ဆတ်ဖွင့်ဖို့ပေါ့။” “အာ…နောက်နေပြန်ပြီ” ဆိုပြီး…..ရီတယ်ဗျ။အလဲ့ကောင်မလေးက သွားတက်လေးနဲ့။ဆာရာမောင်းဆကရန်း(အခုကိုကြိတ်ချင်နေပြီ) ဖြစ်သွားတာပေါ့။

အင်း….ဒီကောင်မလေးကိုမှ မကြိတ်ရဘူးဆိုရင်ငယ်ပါရေ မင်းနဲ့ငါသေခန်းပြတ်ပဲ။ဒါငါ့ခြံထဲက ကြက်ပဲ။ကြက်တောင်မှအေတောင်စုံတဲ့ ကြက်။အင်း…အတွေးတွေကတော့လှပါ့ဗျာ။ ဒီလိုနဲ့အိမ်ပြန်ရောက်လာတယ်။မိန်းမကလာကြိုတယ်။မိန်းမကသဘောကောင်းပါတယ်။ကျွန်တော်ကလည်း သဘောကောင်းတော့ လူချစ်လူခင်လည်းပေါတာပေါ့။ “ဟေးးး ကိုစိုးဦး..ခင်ဗျားကလည်း လူသွားကြိုတာ ကျွန်တော့်တောင်ပြောမသွားဘူး။” စပ်ဖြဲဖြဲနဲ့ လာပြောတဲ့သူကိုကြည့်လိုက်တော့ဟိုဘက်ခန်းက ကိုဂျိုး…အင်း…ခက်တော့နေပြီ.ဒီလူပျိုကြီးကတော့…သူ့ဟာသူ မဖန်ပဲနဲ့ငါ့တိန်ညင်လေးကိုပုဆိုးနဲ့လာအုပ်ချင်နေပြီ.။

ကြိုကန်ထားမှရတော့မယ်ဆိုတာကိုကျွန်တော်သိတော့.။ “အေးဗျာ ကျွန်တော်လည်း ခင်ဗျားကိုခေါ်သွားဖို့ခင်ဗျားအိုတီရှိတယ်ထင်နေတာဗျ။” “အဲ့ဒါကြောင့်မို့လို့ခေါ်မသွားတာပါ။” သူ့ကြည့်တော့ကွမ်းစားထားလို့ရဲနေတဲ့ရှဲတွေနဲ့ခယ်မလေးကိုလာ ပရီချင်သေးတယ်။မဖြစ်ဘူး.ကြိုပွိုင့်လုပ်မှရတော့မယ်ဆိုတာကိုသိတယ်။ ” နွယ်နီ” “ရှင်ကိုစိုးဦး” ကရဝိတ်လေး ငါ့အခန်းထဲရောက်နေပါပေါ့လား ။ဘုရား…ဘုရား.။ အင်း ပြောစရာရှိလို့။ဒီမလေးမှာကသိတဲ့အတိုင်းပဲ ကိုယ်ဆွေကိုယ်မျိုးမြန်မာတွေက ဆောက်ရမ်းလက်သွက်တာနော်။ချောချော မချောချော ကောင်မလေးတွေတွေ့ပြီဆိုတာနဲ့သူတို့က။

လာပြီးတော့ခလုတ်တိုက်ချင်ကြတာ။ “စိတ်ချပါ ကိုစိုးဦး။” “ကျွန်မက ဒါတွေကိုမြန်မာနိုင်ငံမှာကတည်းက စိတ်မဝင်စားတာပါ။ရည်းစားတောင်မထားခဲ့ပါဘူး။” “မမီး သိပါတယ်။မမီး ဆိုတာက ကျွန်တော့်မိန်းမပါ။” အင်း..ကလိဦးမှပဲ။ “ဟ နင်က ယောကျ်ားတွေကိုစိတ်မဝင်စားဘူးဆိုတော့မိန်းမတွေကိုစိတ်ဝင်စားတာလားဟ။” “အာ…………ကိုစိုးဦးကလည်း ပေါက်ကရပြောတော့မယ်။” “ကျွန်မ ရေသွားချိုးတော့မယ်။” “ရေချိုးခန်းလိုက်ပြပေးဦးလေ…။” “အင်း….ငါ့ဝင်ထဲတော့ဂွင်လာပြီ။” အဲလေ….ငါ့ဂွင်ထဲတော့ဝင်လာပြီ။စက်ရုံဆိုပေမဲ့ကျွန်တော်တို့စက်ရုံကနည်းနည်းသန့်တယ်ဗျ။

ရေချိုးခန်းအိမ်သာတွေလည်းများတယ်။စက်ရုံမှာက မြန်မာတွေနည်းတော့အေးအေးဆေးဆေးနေနိုင်တယ်လေ။သိတဲ့အတိုင်းပဲ ကိုယ်ရွှေမြန်မာတွေက တစ်ယောက်နဲ့အထက်ဆိုရင်ပြသနာတက်နေကြဆိုတော့လေ။ သီးသန့်နေတက်တဲ့ကျွန်တော်တို့လင်မယားနှစ်ယောက်ကတော့နေရာကောင်းလေးရှာထားပြီးသားပဲ။တစ်လကို ရင်းဂစ်၂၀၀ပဲ ပေးရတဲ့/အခန်းလေးကိုငှားလိုက်တယ်။ရေဖိုးမီးဖိုးကိုယ့်ဘာသာကိုယ်ပေးရတယ်လေ။ဒီလောက်ဆိုရင်ရတဲ့ပိုက်ဆံလေးလည်းအိမ်ကိုပို့နိုင်တယ်..။ဒီမှာလည်း သုံးစွဲလို့ရတယ်ပေါ့။ “လာလေ နွယ်နီ:” ကောင်မလေးက ရင်ရှားလေးနဲ့ဗျ။

တောက်…လုံးနေမှာပဲ..အတွေးထဲမှာတင်လှိုင်းပုတ်နေပြီ.။လှေမှောက်တော့မှာပဲ။စိတ်ထိန်းထားစမ်းကောင်ကြီး မင်းအစာနော်မင်းစားရမှာ။ကိုယ့်ကိုယ်ကို အားပြန်ပေးရတယ်။မုဒိမ်းမှု့ဖြစ်မှတောင်ကြောက်မိသေးဗျာ။ အဲ့လိုဖြစ်နေတုန်းမိန်းမက ရောက်လာတယ်။ပြသနာပဲ.။ “ကိုစိုးဦး….ရှင့်ဂျာကြီးကပြောနေတယ်။” ဂျာကြီးဆိုတာက ကျွန်တော်တို့စက်ရုံက အပေါက်ဆိုးတဲ့မန်နေဂျာတရုတ်မပါ။ဂျာကြီးဆိုပေမဲ့အသက်ကြီးကြီးမဟုတ်ဘူး။အသက် ၃၀နီးနီး ဝတုတ်မ အပျိုကြီးဗျ။ ခါးသေးသေးလေးနဲ့မိုက်တယ်။ “ဂျာကြီးက ပင်ဂျမ်းထုတ်ဦးမှာလားတဲ့။

”စက်ရုံကိုထပ်ရောက်လာတဲ့အထည်တွေကိုဆေးဆိုးဖို့ဘကုန်းလေးကောင်ကိုခေါ်သွားတဲ့။ “အေးအေး မိန်းမ.။ငါသွားလိုက်ဦးမယ်။။” စိတ်ထဲကတော့အင်းဂွင်တော့လွတ်ပြီနဲ့တူပါတယ်ကျွန်တော်..လေသွားပါတယ်။ ဒါနဲ့ဘကုန်းလေးကောင်ကိုခေါ်ပြီးတော့ကျွန်တော်အကြံထုတ်နေတာပေါ့ဗျာ။ကောင်မလေး ရေချိုးခန်းကိုချောင်းဖို့ပေါ့။ရေချိုးခန်းနဲ့အိမ်သာနဲ့က တွဲရပ်ဗျ။ပတ်ပတ်လည်ကိုသွပ်တွေနဲ့ကာထားတာ။ပြီးမှဘေးဘောင်တွေကိုသစ်သားနဲ့ရံထားတော့။အေးရင်လည်း အရမ်းအေးတယ်အပြင်မှာပူပြီဆိုရင်လည်း အရမ်းပူတာလေ။ဒါပေမဲ့ဘေးမှာက ကုက္ကိုပင်ကြီးရှိတော့ နည်းနည်းခံသာတယ်။

မန်ကျည်းပင်ပေါက်တွေလည်းရှိတယ်။စက်ရုံပတ်ပတ်လည်မှာ အပင်စုံကိုရှိတယ်။ထမင်းဆိုင်ဘေးကနေ ကပ်ဝင်လိုက်မယ်ဆိုရင်အိမ်သာနောက်ဘက်ခြမ်းကို ရောက်တယ်ဗျ။ရေချိုးခန်းနောက်ဘက်ခြမ်းပေါ့။ဘကုန်းလေးကောင်ကိုကျွန်တော်က လုပ်ပုံလုပ်နည်းနဲ့ ဆေးစိမ်တာတွေကိုပြထားခဲ့ပြီးကျွန်တော်အသာလစ်ထွက်လာခဲ့တယ်။ရေချိုးခန်းနောက်ပေါက်ရောက်တော့မိန်းမနဲ့ခယ်မနဲ့စကားပြောနေတာဗျ.။ “နွယ်နီနင့်ကိုပြောစရာရှိသေးတယ်။” “နင့်ကိုဟိုမှာကတည်းက ဗိုက်ဗာနဲ့ငါမှာထားပြီးသားနော်။” ဒီကကောင်တွေက ငဆိုးတွေချည်းပဲ နင်သူတို့ဆီက ဘာမှမရဘူး နင့်လစာပဲ သူတို့အရက်ဖိုးဖြစ်သွားမှာ။

“အင်းပါ မရီရယ်သမီးသိပါတယ်။” “အေးပါ။နေတက်ထိုင်တက်တယ်ဆိုတာငါသိပြီးသားပါ။နင်ယောကျ်ားမယူသေးဘူးလားဟ။အသက်ပဲ ၂၇ ဖြစ်နေပြီ။” “အာ…မရီကလည်း။” ကောင်မလေးက ရှက်ပြီးတော့ရယ်နေတယ်။သူတို့တွေ အလာပ သလာပ တွေပြောနေတုန်းရောက်လာတာက ဂျာကြီး။ဘုရားရေ ငါတော့တိုင်ပတ်ပြီအလုပ်မလုပ်ပဲနဲ့ဒီရောက်နေတာကိုသိသွားလို့လားမသိဘူး။တွေးနေတုန်းပဲ ဂျာကြီးက မိန်းမဆီကိုသွားပြီးတော့.။ “ရီ….။” “ယား(ဟုတ်ကဲ့) ကက(မမ)” “ဆာယာမောင်းဘာကိုက်တန်ဒါ့စ်(ငါအိမ်သာသုံးချင်တယ်)” “ဘိုလေး က(ရပါတယ်အစ်မ)” ကြားသားမိုးကြိုးပါလားဟ။

ဒီအပျိုကြီးကျွန်တော်တို့စက်ရုံကိုစရောက်ကတည်းက တစ်ခါမှ ဒီအိမ်သာကိုမသုံးဖူးဘူး။ခြေတောင်လာမဆေးဖူးဘူး။ငါတော့ ပျားစွဲပြီနဲ့တူတယ်။ စဉ်းစားရင်းနဲ့ခယ်မလေးကိုမချောင်းခင်မှာ ဒီခါးသေးသေးနဲ့တရုတ်မကိုအရင်ချောင်းရမယ်ပေါ့။အိမ်သာနောက်ဖက်ကနေပြီးတော့သွပ်ပြီးနဲ့သစ်သားကြားထဲက နေရာလေးမှာ အပေါက်လေးရှိတယ်ဗျ။ကျွန်တော်ပဲသိတာ။အဲ့အိမ်သာကိုစဆောက်တုန်းက သစ်သားကိုအပြင်ကနေသံနဲ့ရိုက်ရင်းနဲ့သွပ်ကိုထိသွားတဲ့အပေါက်ဗျ။ဂျာကြီးက အိမ်သာထဲဝင်သွားတော့ကျွန်တော်လည်း ခြေအသာဖွပြီးတော့အိမ်သာနားကပ်လိုက်တယ်။အသက်တောင်မရှုရဲဘူး.။

မိသွားရင်ခေါင်းပြတ်မှာလေ။ဒီမှာက သူတို့နိုင်ငံသားကိုထိတာနဲ့ဝိုင်းလုပ်ကြတာ ကျွန်တော်သိတယ်။ “ရှူး….” ဝါး အသံကျယ်ကြီးကြားရတယ်။ဒီအပျိုကြီးခါးသေးသေးလေးနဲ့ဆောက်ရမ်းတွေ ညှစ်ထုတ်နေပြီထင်တယ်။မျက်လုံးကိုကပ်ကြည့်လိုက်တော့နောက်ကနေမြင်နေရတာဗျ။ဖင်ဖွေးဖွေးကြီး တရုတ်မဖင်ဆိုတော့ဖွေးတာပေါ့။အဲ့ဖင်ကြားထဲမှာ ဆောက်မွှေးလေးတွေ မည်းနေတာပဲ။လီးက ချက်ချင်းတောင်လာတယ်။ဒီတရုတ်မ ကဘာဆက်လုပ်ဦးမလဲ စောင့်ကြည့်နေတာ။ ဘယ်ဟုတ်မတုန်းဗျ။သူ့ဆောက်ဖုတ်ကိုနှိုက်နေတာ။ရေဆေးတယ်ထင်လို့စောင်ကြည့်နေတာ။

မဟုတ်ဘူးဗျ။ဆောက်ဖုတ်လာကလိုင်းနေတာ။ ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲတော့မသိဘူး။အလုပ်ချိန်ကြီးထဲမှာ။ရှေ့က သွပ်ပြားအရောင်ပြန်နဲ့မှန်မှာသူ့မျက်နှာကော သူ့ဆောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးကော မြင်နေရတာ…လီးက ထိန်းမရတော့ဘူး။တစ်ဂွင်းလောက်ကစ်လိုက်ချင်နေပြီ။ခယ်မလေးကို ချောင်းဖို့ထိန်းထားရသေးတယ်။ တရုတ်မ မျက်နှာက ချွေးတွေပါထွက်လာတယ်။ အား….ကျစ်ကျစ်….ထိန်းထားရတဲ့ပုံဗျ။အပြင်မှာ ကျွန်တော့်မိန်းမ တို့ရှိနေလို့ လက်ကိုအသာအယာပဲ သွင်းထုတ်နေရတော့ ဆောက်ဖုန်ကိုနှိုက်ရင်းနဲ့ဆောက်စိကိုချေနေတာဗျ။

ဖွေးစွတ်နေတဲ့အပြင်အရည်လဲ့နေတာပဲ နီနီရဲရဲ ဆောက်စိလေး…တစ်ဖြည်းဖြည်းနဲ့ ပြီးခါနီးလာတယ်ထင်တယ်။ခါးတွေပါကော့လာတယ်။မကြာပါဘူး။သုတ်ဖြူဖြူတွေ ပန်းထုတ်ပြီး ပြီးသွားတယ်ဗျ။ရေတွေဘာတွေဆေးပြီးတော့မတ်တပ်ရပ်လိုက်မှတွေ့ရတယ်။စော်က ခါးမှာလည်း တက်တူးနဲ့ပါလား။မခေဘူးဗျ…။ ဒါနဲ့ကျွန်တော်လည်း ငြိမ်နေလိုက်တယ်။ တရုတ်မ အပြင်ကိုထွက်သွားပြီးတော့မိန်းမနဲ့စကားပြောနေတယ်။ “မာကာဆေး အဒစ်(ကျေးဇူး အငယ်လေး)” “သာ ပါ့က(ရပါတယ်မမ)” “ကဲ တရုတ်မ လစ်သွားပြီနွယ်နီနင်ရေချိုးတော့ဟုတ်ပြီလား.။” “ငါ ထမင်းသွားချက်လိုက်ဦးမယ်။

” စိုးဦးလည်း ဗိုက်ဆာနေလောက်ပြီ။” မိန်းမကိုအဲ့ဒါတွေချစ်နေရတာတွေ့လား။ကျွန်တော့်ကိုဦးစားပေးတယ်လေ။.ကိုယ်ကသာ ဆိုးနေတာ။ဒါနဲ့ခယ်မလေးက ရေချိုးခန်းဝင်လာတယ်။ခင်ဗျားတို့ဆိုရင်ကော မျက်တောင်ခတ်မှာလားပြော။ခယ်မဆိုတာမျိုးက တစ်ခြားအသားတွေထက်ပိုကောင်းတဲ့ တောကောင်သားပါဗျာ။ပစ်တက်ခတ်တက်ရင် တစ်သက်စားမကုန်တာမျိုးဆိုတော့။ခယ်မလေးက ရင်လျှားကိုချွတ်လိုက်တယ်ဗျ။အားလားလား။ကောင်မလေးနို့လေးက သေးသေးလေးပါလားဟ။ ခါးကလည်း သေးလိုက်တာ.။ဟိုတရုတ်မ ခါးသေးလှပြီအောက်မေ့နေတာ သူက ပိုတောင်သေးနေသေးသဟ။

ပြီးတော့အောက်ပိုင်းကိုဆက်ကြည့်လိုက်တော့ဖင်ကလည်း ကောက်ချိတ်ပြီးတော့ဖောင်းနေတာပဲ။ကျွန်တော်သိတယ်။ဒါအပျိုစစ်စစ်ဖင်ပဲ။လုံးဝရေမရောဘူးဆိုတာကိုလေ။ဒါနဲ့ခယ်မလေး ဘာဆက်လုပ်မလဲလို့ ကျွန်တော်ချောင်းနေလိုက်တယ်။ ကောင်မလေးက ရင်လျှားကိုချွတ်ပြီးတော့သေးအရင်ပေါက်နေတာဗျ။ ဆောက်ဖုတ်လေးကိုမြင်ချင်လှပြီ။ဖင်သားကြီးနှစ်ခြမ်းကြားထဲကနေ သေးလေးတွေထွက်နေတာက ဗျာ ..မြစ်ဆုံကိုတောင်သတိရသေးတယ်။ပြီးတော့ကောင်မလေးက ဆောက်ဖုတ်ကိုဆေးနေတယ်၊အသက်တောင်မရှုရဲဘူး။.မရှူမိတာလားပဲဗျ……။

ခယ်မလေးက ရေတစ်ခွက်နှစ်ခွက်လောင်းပြီးတော့နို့တွေကိုပွတ်နေတာဗျ။ဖင်သားကြီးကလည်း တုန်နေတာပဲ။ဆောက်ရမ်းမိုက်တယ်။နို့သီးလေးကလည်းလှလိုက်တာ။ကွက်တိဗျာ။ဒီအပေါက်ကိုကျေးဇူးတင်ရမယ်။ပြီးတော့ကျွန်တော်လည်း ဆက်စောင့်နေလိုက်တယ်။ခယ်မသားလေးစားချင်နေလှပြီဗျာ။ ခယ်မလေးက ဖင်ကြားထဲကိုပါ။ သူ့လက်ချောင်းသွယ်သွယ်လေးတွေနဲ့ပွတ်နေတာဗျာ။ပြီးတော့ချေးတွေတွန်းပေါ့။တွန်းမနေပါနဲ့ခယ်မလေးရယ်။ဖြစ်နိုင်မယ်ဆိုရင်ငါလျှာနဲ့လာလျက်ပေးပါ့မယ်။သြော်…ခဲအိုတစ်ယောက်ရဲ့ စေတနာပါလား။လေးစားထိုက်လေစွ.။

ခယ်မလေးက ရေမိုးချိုးပြီးသဘက်ကိုယူပြီးသုတ်နေတာ။ နတ်သမီးဆင်လေးဗျာ။ဒါနဲ့ကျွန်တော်လည်း မထိန်းနိုင်ဘူး။ထု ချပစ်လိုက်တယ်။ သွပ်ပြားပေါ်ကိုဆောက်ရမ်းကောင်းလိုက်တာဗျာ။ခါးတွေပါကျင်တက်သွားတယ်နည်းတာမဟုတ်ဘူး။ဆောက်ရမ်းကောင်းသွားပြီ.။ ဒီခယ်မလေးကိုမရရအောင်လိုးဖို့ကိုလည်း ကျွန်တော်ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။ဒီလိုအသားမျိုးကိုစားဖြစ်အောင်စားရမယ်ပေါ့။ခယ်မလေး အပြင်ထွက်သွားပြီးတော့ကျွန်တော်လည်း ထမင်းဆိုင်ဘက်ကနေပြီးတော့အလုပ်ဆောင်ဘက်ကိုပြန်လာခဲ့တယ်၊ခြေဖွပြီးတော့ပေါ့။အလုပ်ပြီးလို့အိမ်ပြန်ရောက်တော့ကျွန်တော်လည်း ထမင်းဝိုင်းသွားထိုင်နေလိုက်တယ်လေ။

ခယ်မလေးကတော့ဘာမှမသိဘူး။အဝတ်လဲနေတယ်။သူ.လည်း ရောက်တာမှတစ်ရက်မပြည့်သေးတော့မလေးအကြောင်းကိုရှင်းပြရင်းနဲ့ဆက်တင်ချိန်ဦးမှပဲလို့ကျွန်တော်တွေးမိတယ်ဗျ။မရီရေ ငါထမင်းစားနှင့်တော့မယ်။နင်မပြီးသေးဘူးမဟုတ်လား။မရီက ကျွန်တော်တို့စက်ရုံဘေးမှာမုန့်ဟင်းခါးဆိုင်လေးဖွင့်ထားတယ်လေ။အဲ့ဒါလေးကလည်း အဆင်ပြေတယ်ဗျ။ “အင်း စားနှင့်လေ ” “ငါ အလုပ်ရှိသေးလို့” ဒါနဲ့ကျွန်တော်လည်း ထမင်းစားခန်းထဲမှာပဲ စောင့်နေတာပေါ့။ခယ်မလေး အဝတ်လဲတာ မပြီးတော့ဘူးလား မသိဘူးး။ထမင်းစားဖို့သွားခေါ်ဦးမှပဲ..။ကျွန်တော်ထ လာခဲ့တယ်။

ခယ်မလေးက ကျွန်တော်တို့လင်မယားခန်းထဲမှာ ထင်တယ်။ကျွန်တော်တံခါးမခေါက်မိဘူး။အရင်လိုပဲ ယောင်ပြီးတော့တံခါးကိုဆွဲဖွင့့်မိလိုက်တယ်။ “အားးးး” ခယ်မလေးက ထအော်တယ်။ထမီမဝတ်ရသေးဘူး။ “ဟာ.။…ဟဲ့ဘာလို့တံခါးမပိတ်တာလဲ။” ပြောရင်းနဲ့ကျွန်တော့်မျက်လုံးက သူ့ဆောက်ဖုတ်ဆီကိုရောက်သွားတယ်။ဒါကိုသူလည်း မြင်ဖြစ်အောင်မြင်လိုက်တယ်။အဲ့မှာစတာပဲ “နင် ဘာလို့” “မ…မမ လာနဲ့လေ….။” ” ဆောရီးဟာ ငါမသိဘူး နင်က တံခါးပိတ်ထားမယ်အောက်မေ့နေတာ ” “တို့လင်မယားက ဒီလိုပဲ တံခါးကို ပိတ်ထားရင်အပြင်ကတစ်ယောက်က”။

“လက်ကိုင်ဘုကိုလှည့်လိုက်တာနဲ့အထဲက အသံကြားရတော့ အခုလည်း မိန်းမရှိတယ်ထင်ပြီးယောင်ယမ်း ဖွင့်လိုက်မိတာဟ” “…ငါတောင်းပန်ပါတယ်။” အသံတုန်တုန်လေးနဲ့ပြောရတော့တာပေါ့။တကယ်တမ်းတော့ဒဲ့လွှတ်တာ ဒီလိုမျိုးလုပ်မှလည်း ကောင်မလေးကိုကျော့ဖမ်းလို့ရမှာကိုး။.။ “ရပါတယ်။အစ်မကိုသွားမပြောနဲ့ဦးနော်ကိုစိုးဦး” “သူသိသွားရင်ကျွန်မ ကိုဆူမှာကြောက်လို့။” ” အေးပါဟာ။နင့်အစ်မက အရမ်းဆိုးတာငါသိပါတယ်။ဒီရောက်မှပိုပိုဆိုးလာတာ။” ဖြဲခြောက်ထားရမယ်ဒီကောင်မလေးကိုဒါမှသူ့အစ်မနဲ့ကိုင်ပေါက်ပြီးတော့မြှောက်မြှောက်ပြီး စားလို့ရမှာကိုး။

” အေးပါ…ငါသွားတော့မယ်” ယိုးးးးး မြိန်လိုက်တာကွာ ပါကင်ဆောက်ဖုတ်လေးကို ဒဲ့ရှိုးခွင့်ရတာ နည်းတဲ့ဇမဟုတ်ဘူး။အင်း…ငါတော်တော်သန်ပါ့လား။ ဒီတိုင်းဆက်ဒိုးမယ်ဆိုရင်ကောင်မလေးတော့ကြွေပြီပဲ။လီးကိုတပ်လှန့်ထားဦးမှပဲ။စစ်တလင်းမြင်ပြီဆိုတော့စစ်သွေးတွေကြွနေပြီသကောင့်သား။ သိပ်တော့မထူးဘူးဗျ။ကြားရက်တွေက ဒီတိုင်းပဲ ကိုတာရာယာကိုလည်း မရောက်ဖြစ်တော့ဘူး။တစ်ခါတစ်လေ မဟာနန်းမှာဘီယာသွားသောက်နေကြ။အဲ့ဆိုင်မှာက အမြည်းမဆိုးဘူးလေ။ဒါပေမဲ့ဆောက်ထားတဲ့ပုံစံက တစ်မျိုးဖြစ်နေတယ်။ဆေးလိပ်ငွေ့တွေကိုမကြိုက်တော့ ခက်သားဗျ။

စိတ်ကျဉ်းကျပ်တော့ရွှေတောင်ကိုပဲ သွားလိုက်တယ်။အဲ့မှာက ဆောက်ရမ်းလန်းတယ်။သီချင်းလေးဘာလေးနဲ့။ စော်လေးဘာလေးငေးရင်းပေါ့ဗျာ။ချောင်ကစ်ကိုလည်း တစ်ခါတစ်လေတော့ ကြားပေါက်လေးတွေရောက်ဖြစ်ပါတယ်။ဒါပေမဲ့တရုပ်မတွေကလည်းဈေးကသာ ခေါင်ခိုက်နေတာ။ဆောက်ဖုတ်တွေက လက်တစ်ဖောင် ကျော်ပဲ။မတက်နိုင်ဘူး၊ဒီလိုပဲဝါးနေရတာပဲ။အဲ….ဒါပေမဲ့ တစ်ဂွင်ထပ်မိသေးတယ်ဗျ။အဲ့ဒါက ခယ်မကိုမဟုတ်ဘူးဗျာ။စက်ရုံထဲက ဖထုပ်မ ခပ်ဆိုတဲ့ဆော်လေးဗျာ။ဒီစော်လေးကတော့ဖထုပ်မ လေးဆိုတော့ အသားဖွေးတယ်လေ။

အဲ့စော်လေးက လာလည်တာဗျ။ အိမ်သာ ထဲသေးဝင်ပေါက်တော့လည်းချောင်းတာပေါ့ဗျာ။ မလေးရှားမှာကသိတဲ့အတိုင်းပဲ ဖထုတ်မတွေက လူရည်လည်ပါတယ်။သူများတစ်ထောင်ရရင်သူတို့က တစ်ထောင့်နှစ်ရာအနည်းဆုံးရပါတယ်။ဒါကလည်း သူ့နိုင်ငံက အစိုးရကောင်းတာရယ်။သူတို့ရဲ့ OFFICIAL LANGUAGE က အင်္ဂလိပ်ဖြစ်နေတာရယ်ကြောင့်ပါ။ ဒီကောင်မလေးက အရက်တွေမူးပြီးရောက်လာတာဗျ။စက်ရုံမှာ ဆူပါဗိုက်ဇာ ဆိုရင်လည်း မမှားဘူးပေါ့။ဖင်ကတော့ ကြည့်ကောင်းတာပြောမနေနဲ့ ဖထုတ်မတွေကြားထဲမှာ တော်တော်ကိုလှတဲ့ဖင်ဗျား။

ကျွန်တော်လည်း ဖားသား စားချင်နေတာကြာပြီ။ခက်တာက ဒီစော်တွေက တော်ရုံကို မကြိုက်ကြဘူးဗျ။ရေကိုကြည့်တယ်နောက်ပြီးတော့အဖြူကောင်ဆိုရင်ကုန်းတယ်ဗျာ။ဒီတော့ဒီစော်မူးပြီးဝင်လာတုန်း ဝိုက်ဖို့ကြံတာဗျ။ ကျွန်တော်တို့ လင်မယားကလည်း စက်ရုံမှာ လုပ်လာတာ ၁၂ နှစ်ကျော်ပြီဆိုတော့ခင်နေကြတာပေါ့။ဒီတော့လည်း အားလုံးကိုယုံကြည်စွာပဲ လာလည်တက်ကြတယ်။အဲ့လိုလာလည်ပြီးတော့သေးပေါက်သွားကြတာကိုကျွန်တော်က မခံနိုင်လွန်းလို့ သူတို့တကယ်ကောသေးပေါက်ကြရဲ့လား။အိမ်သာခွက်ထဲကော ဝင်အောင်ပေါက်ကြရဲ့လားစိတ်ပူတယ်ဗျာ။

အဲ့ဒါကြောင်းသွားသွား ချောင်းပေးရတယ်။ဒီတစ်ခါတော့ဖားမလေးကိုအုပ်ချင်တာ.။မိန်းမကလည်းမရှိဘူး။ဂွင်ပဲ။နေဦးဗျာ ခင်ဗျားတို့ကိုရှင်းပြရဦးမယ်။ကျွန်တော့်အိမ်ပုံစံအကြောင်းကို။မလေးရှားမှာ အိမ်ဆိုတာကလည်း သူများဆီက ငှားထားတဲ့အိမ်ပေါ့ဗျာ။ သိပြီးသားပဲ။ကိုယ်တိုင်လည်းမဝယ်နိုင်ဘူးလေ။အိမ်တစ်လုံးကိုမြို့ထဲမှာဆိုရင်မလေးငွေ ဆယ်သိန်းအထက်ပေါက်တယ်။တစ်ဖလတ်ထဲဆိုရင်တော့ နှစ်သိန်းလောက်ဆိုရပါတယ်။မြန်မာငွေဆိုရင်သိန်းခြောက်ရာလောက်ပေါ့ဗျာ။ထားပါလေ။အိမ်အကြောင်းရှင်းပြမယ်။စက်ရုံဘေးကနေဝင်တဲ့ အပေါက်ရှိတယ်ဗျာ။

အဲ့ကနေလာမယ်ဆိုရင်မန်ကျည်းပင်ရယ်သရက်ပင်ရယ်ရှိတယ်ဗျ။အဲ့နှစ်ပင်လုံးကိုအိမ်ပေါ်ကိုအရိပ်မိုးပေးထားသလိုဖြစ်နေတာ။ အိမ်ညာဘက်ခြမ်းမှာက ကန်စွန်းခင်း ချဉ်ပေါင်ခင်းနဲ့စံပါယ်ရုံဗျာ။ဒါကြောင့်မို့လို့အိမ်လေးက အေးလည်းအေးတယ်။မွှေးလည်းမွှေးတယ်လေ။ သူများတွေလာလည်ကြတယ်လေ။တစ်ချု့ိကတော့အရက်ဝိုင်းလေးတည်တာပေါ့ဗျာ။ကျွန်တော်လည်း သောက်တက်စားတက်တော့နည်းနည်းဝင်ကစ်တာပေါ့။ဘီယာလောက်ပါပဲ။တစ်ချို့ကောင်တွေကျတော့လည်း ၃ တွေလာကစ်တယ်ဗျာ။ပါးစပ်ထဲကိုအကြွေစိလေည်း ထည့်ပြီးတော့ဆေးလိပ်ငွေပြားပေါ်ကိုအဖြူမှုန့်တွေတင်ပြီးတော့မီးရှို့တယ်လေ။

ပြီးသွားရင်အဲ့အငွေ့တွေကိုပါးစပ်ကနေရှုတာပေါ့။ ဒီကောင်တွေလာတိုင်းကျွန်တော့်အတွက်ဟင်းပါလာတယ်လေဗျာ၊အရက်သမားတွေပဲ နေရာရွေးတာမဟုတ်ဘူး။ဒီကောင်တွေလည်းရွေးတာပဲ။တစ်ခါတစ်လေ လေတိုက်ရင်ကာတောင်ကာပေးရသေးတယ်။ဒီကောင်တွေက ကျွန်တော့်အိမ်လေးမှာ ဘိလုပ်နေကြတာပေါ့ဗျာ။ အရက်သမားတွေကတော့ကိုယ်နဲ့သိတဲ့ကောင်တွေကိုပဲ ထားတယ်။မဟုတ်ရင်ဒီကောင်တွေက မိန်းမကိုမြည်းချင်နေကြတာ။မဖြစ်ပါဘူး။ကိုယ်မေကိုယ်…မှားလို့..ကိုယ်ရွှေကိုယ်မျိုးတွေနဲ့ကတော့။ဘယ်တွေရောက်ကုန်ပြီလဲမသိဘူး။ဖထုတ်မလေးက အာလေးလျှာလေးနဲ့လှမ်းအော်တယ်ဗျ။

“စိုး…..”(စိုးဆိုတာက ကျွန်တော့်ကိုစက်ရုံကခေါ်တဲ့နာမည်ဗျ) “အာ့ ……….ပါး” ဘာလဲလို့ပြောတာ။ပေါက်ကရတွေဗျာ။အီးလိုလာပြောနေတာ နားပါပူတယ်။ကျွန်တော်က အီးလိုသိပ်မရတော့နားလည်းမလည်ပါဘူး။ကျွန်တော်သိလိုက်တာက သူဖန်ရှင်ကနေပြန်လာတာတဲ့ ပါတီပေါ့ဗျာ။ STUFF PARTY ပေါ့အဲ့မှာသောက်ပြီး မူးလာတာတဲ့။အင်းလို့အဲ့ဒါဆိုဝင်အိပ်နေလေဆိုတော့စော်ကပါးတယ်ဗျ။လှမ်းမေးတယ်။ “ရီမာနား ( ရီဘယ်မှာလဲတဲ့)” “အဒါ့ဒီဒါလမ်း( အထဲမှာရှိပါတယ်။)” လို့ပြောလိုက်တယ်။ဖထုတ်မက အလည်ဗျာ။ကျွန်တော်တွဲတာကိုတောငံဘူး။သူ့ဟာသူထသွားတယ်။

ဘယ်ကောင်တွေ ဘယ်လိုဆိုတာသိနေသလားပဲ။ဒီစော်က တစ်ခြားဖထုပ်မတွေနဲ့ကွာတာက နည်းနည်းစည်းကမ်းကြီးတယ်။တစ်ခြားဖားမ တွေလိုမကလက်ဘူး။ပြောရမယ်ဆိုရင်တော့မိကောင်း ဖခင်သားသမီးပေါ့ဗျာ။ အေးလေ..ဒါကြောင့်လည်း ဒီကောင်ကြီးက ဝိုက်ချင်နေရတာပေါ့။….အဟီးးးးးးး။ဂလိုဗျ၊။ ဖထုပ်မ က အထဲကိုယိမ်းထိုးပြီးဝင်သွားတယ်ဗျ။တစ်ကိုယ်လုံးလည်းနံနေတာပဲ.။ဆေးလိပ်စော်တွေကော ရှန်ပိန်စော်တွေကော။ကြည့်ရတာ သူဌေးနဲ့ လိုက်သွားတာထင်တယ်။ဆောက်သူဌေးက ငါတို့လိုနှစ်ပေါင်းဆယ်နဲ့ချီလုပ်ပေးတဲ့ကောင်တွေဆိုရင်တစ်ပြားမှ မလာဘူး။

ဆောက်လုပ်မလုပ်တဲ့ ဟာတွေကိုပဲ ငဝိုင်းတွေ ချ နေတယ်။ကျွန်တော်ပေါက်တာ ဒါတွေလည်းပါတယ်။ထားပါဗျာ။ဖထုပ်မကိုဝိုက်ခဲ့တဲ့အကြာင်းဆက်ပြောမယ်။ ဖထုတ်မ က ကျွန်တော်တို့အခန်းဘေးက လက်ကိုင်ပါတဲ့ခုံစိမ်းကြီးပေါ်မှာ တက်လှဲနေတာဗျ။ကျွန်တော်လည်း မသိမသာလေး မေးရတယ်။မိန်းမကဈေးကိုသွားတယ်။ခယ်မက အိုတီဆင်းနေရတာ ညနေ ၇ ခွဲမှ ပြန်လာမှာဆိုတော့။ကျွန်တော်ခေါ်လိုက်တယ်။ “ခပ်ခပ်မာစို့လား။(အထဲဝင်လေခပ်)” စော်ပြန်မထူးဘူးဗျ။အဲ့ဒါနဲ့ရင်တုန်တုန်နဲ့ပေါ့။လက်ကိုကိုင်ပြီးထပ်မေးတယ်။ “စူဒါ့တီးတိုးကား(အိပ်သွားပြီလား)” သူဘာမှပြန်မပြောတော့ဘူးဗျာ။

ဝတ်ထားတာက သူအမြဲ ဝတ်နေကျ စကပ်ဒူးဖုံးလေးဆိုတော့။အကဲစမ်းပြီး ဒူးခေါင်းကိုမသိမသာ ထိကြည့်တယ်။လုံးဝမနိုးဘူး။သေချာတယ်။ဒါဆိုရင်တော့အေးဆေးသွားပြီ။ဖြည်းဖြည်းချင်းလှန်ပြီးတော့ပေါင်ရင်းကိုကြည့်လိုက်တာပေါ့။အားပါး။စော်က အနီရောင် အတွင်းခံလေးနဲ့ဗျာ။ကျွန်တော်လည်း ဒီစော်ကိုကျိတ်ချင်နေတာကြာပြီ။ဒါပေမဲ့သိပ်မရဲသေးတော့ဆောက်ဖုတ်ကိုမသိမသာထိကြည့် နှိုက်ကြည့်တယ်။မိုက်တယ်။နွေးနေတာပဲ။မူးနေတော့သွေးလေးတွေပူနေမှာပေါ့။ ရင်တွေခုန်လိုက်တာဗျာ၊ဖြစ်ပြီးတာ တစ်နှစ်တောင်မပြည့်သေးဘူးဆိုတော့ ပြန်ရေးပြနေရတာနဲ့တင်ကိုရင်တွေ ဗြောင်းဆန်ပါတယ်။

အဲ့ဒါနဲ့ကျွန်တော်လည်း ခုံကိုနည်းနည်းတွန်းပြီးတော့ဘေးကနေ ကပ်ထိုင်ပြီး ဆောက်ဖုတ်ကိုနှိုက်နေတာပေါ့.။သတိတော့ထားရတယ်။ အရည်ရွှဲလာပြီဆိုရင်တော့စော်နိုးနေပြီဆိုတာကို။ဒါပေမဲ့စော်ကမနိုးတော့သူ့နို့ကိုအပြင်ကနေ ဖွဖွလေးညှစ်တယ်။ပြီးတော့နို့သီးလေးကို မသိမသာလေး စုပ်တယ်။ကောင်းလိုက်တာဗျာ။လုံးဝကိုမတွဲသေးဘူး။ပါကင်မဟုတ်တော့ဘူးဆိုရင်တောင်မှအခါနှစ်ဆယ်မကျော်သေးတဲ့နို့သီးနဲ့ဆောက်ဖုတ်ဆိုတာကိုသေချာပြောနိုင်တယ်။ဒါပေမဲ့ပေါင်ကိုကားရင်းနဲ့နိုးလာမလားဆိုတာကိုလည်း ကြည့်ရသေးတယ်။ကွက်တိပဲဗျာ။

tool box ထဲမှာ မိန်းမ မီးနီရင်ဘန်ကာနဲ့ ဖြတ်မောင်းရအောင်ဆိုပြီး ဝယ်ထားတဲ့ကွန်တွေရှိတယ်။ကွန်အုပ်ပြီးဝိုက်မှဖြစ်မယ်။ ဒါနဲ့ကျွန်တော့်လီးကိုကွန်စွပ်လိုက်တယ်။ပြီးတော့စော်စောက်ဖုတ်ကိုဝင်သလောက်ထည့်ရတာပေါ့ဗျာ။ဖြည်းဖြည်းချင်းစွပ်နေတာ။အချက်သုံးဆယ်ကျော်လောက်တောင်မခံနိုင်ဘူးဗျာ။ပစ္စည်းက ကျပ်ပြီးနွေးနေတာ။နောက်ပြီးတော့လည်း ကိုယ့်ဆူပါဗိုက်ဆာကိုကိုယ်ပြန်ကြိတ်နေရတာဆိုတော့မခံနိုင်တော့ဘူး။ပြီးသွားတယ်ဗျာ။ဒါပေမဲ့ကျွန်တော်ကွန်စွပ်ရက်ကြီးနဲ့ပဲ အထဲမှာပြီးတယ်။ သူပူပြီးနိုးမလာဘူးဆိုတာကို သေချာသိတယ်လေ။ကောင်းလိုက်တာဗျာ။

ခင်ဗျားတို့ဆွေမျိုးမေ့သွားတယ်ဆိုတဲ့စကားကိုအဲ့ဒီဟာနဲ့နှိုင်းပြီးတော့ကိုပြောလို့ရတယ်။တစ်ကိုယ်လုံးကိုတုန်ရှင်းတွားတာပဲ။အဲ…..စကားတောင်မပီတော့ဘူး။အဲ့ဒီမှာဆောက်ပြသနာတက်တာက။ဘေးခန်းက ကိုဂျိုးဝင်လာတာပဲ။ လီးက ကွန်ကိုချွတ်နေတုန်း ဝင်လာတာ။ဖားမ ကလည်း စောက်ဖုတ်လန်ကြီးနဲ့၊ကျွန်တော်လက်ကိုပိတ်ပြလိုက်တယ်။တိုးတိုးနေပေါ့။ဒါပေမဲ့ဒီဘဲကြီးကလုံတယ်။ကျွန်တော်မိန်းမ မသိအောင်ဘိသွားရင်လည်း သူပါလိုက်ဖိတယ်။ဒါပေမဲ့ သူက မှင်…။ အေးဆေးပဲ။သူက မျက်လုံးပြူးပြီး ကျွန်တော့်ဇကိုခိုက်နေတယ်။ “စိုးဦး ငါလည်း ဝိုက်မယ်ကွာ။”

တကယ်ဆိုရင်မကျွေးချင်ဘူးဗျာ။ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်။ဒါပေမဲ့မဖြစ်ဘူး။မကျွေးရင်အရင်က ကျူးခဲ့တာတွေကိုပဲ ဒီဘဲကြီးက အော်တော့မှာသိတယ်။ဒါနဲ့ ခေါင်းငြှိမ့်ပြလိုက်တယ်။ဘောက်စ်ထဲက ကွန်နှစ်ခုကျန်တာထဲက တစ်ခုပေးလိုက်တယ်။ “ကျွန်တော်ကြည့်ထားပေးမယ်။မြန်မြန်ဝါးနော်” “စော်က မူးနေတာ။သိပ်မသွင်းနဲ့ကွိုင်တက်ရင်ကပလားဆာကစ်နော်(ခေါင်းကွဲသွားမယ်နော်)” ” အေးပါကွာ ငါပေါက်ပါတယ်။နေ့လည်က ကတည်းက ဒီစော်သူဌေးနဲ့လိုက်သွားတာ ငါတွေ့သားပဲ” “မူးပြီးပြန်လာတာလေ။” “ခဏပဲ ကြိတ်မှာပါကွ။” ခဏသာပြောနေတာ လက်က ဖထုပ်မ ဖင်ကိုညှစ်နေပြီ။

ဒီဘဲက အညာသား ကွမ်းဂျိုးကြီးနဲ့ရီပြနေတာစိတ်လေစရာကောင်းလို့ အပြင်ကိုထွက်လာခဲ့တယ်။ ချောင်းကြည့်ချင်တာနဲ့ချောင်းကြည့်လိုက်တော့ဆောက်ဖုတ်ကိုနမ်းနေသေးသဗျာ။ကျွန်တော်များလုပ်သွားသေးသလားလို့ သိချင်နေတာနေမယ်။မဟုတ်ဘူးဗျာ စော်အပေါက်ကိုသေချာကြည့်နေတာ။ဘဲကြီးကလည်းခိုးလိုးပါတယ်ဆိုမှကင်ညာစစ်နေတယ်။ပြီးတော့ဘဲကြီးက ကွန်စွပ်ပြီးတော့နို့သီးကိုချေလိုက်ဆောက်ဖုတ်မွှေးတွေဆွလိုက်သူ့လီးကြီးထိုးထည့်လိုက်နဲ့ခဏပါပဲ ပြီးသွားတာ။ပစ္စည်းက ၄လက်မ ခွဲလောက်နဲ့ ဒီစော်နိုးနေရင်တောင်သိမှာမဟုတ်ဘူး။ သူ့ကိုလိုးနေမှန်းလေ။

အဲ့လောက်ချာတာ။ဒါပေမဲ့မွေးရာပါဆိုတော့လည်း မနောက်တော့ပါဘူး။ ပြီးတော့ကျွန်တော်အထဲပြန်ဝင်လာပြီးတော့သူ့ဆောက်ဖုတ်မှာပေနေတဲ့ကွန်က ချောဆီတွေကိုအကုန်သုတ်ပေးရတာပေ့ါ။နေသားတစ်ကျပြန်ထားပေးလိုက်တယ်။အပြင်မှာစောင့်နေလို့လည်းမဖြစ်ဘူးလေ။အဲ့ဒါနဲ့မိန်းမကိုဖုန်းဆက်ရတယ်။ “မိန်းမရေ အိမ်မှာ ဘာဟင်းချက်တုန်း။” “အခုဈေးထဲမှာလေ ဘာမှမချက်ရသေးဘူး။” ” အေး အေး တို့စရာလေးလည်းလုပ်ထားနော်။” “ဘလာကျန်းလေးလည်းပါဦးမှ(ငါးပိကိုခေါ်တာပါ.။)” “အင်းပါ.ပြန်လာနေပါပြီ။” ရပြီ၊ဒီလောက်ဆိုရင်ဖားမ လည်း အနိုး မိန်းမလည်း အိမ်ပြန်ရောက်ဆိုရင်ဖားမ မသိလောက်တော့ဘူး။

နောက်နေ့တွေ့သားပဲ။ဖားမ ပုံမှန်ပဲ။နောက်မှသိတယ်။ ဘယ်ဟုတ်မလဲ ။သူဌေးက ဖားမကိုကင်လိုက်တာ။ဒါကြောင့်ဒီစော်ကိုကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်ဝိုင်းကြိတ်တာကိုရောသွားပြီးတော့။ သူမသိတော့တာ။ဒါလည်းအိုကေတာပဲလေ။ပြသနာရှိတာက။နောက်နေ့တွေမှာကျွန်တော်နဲ့ ကိုဂျိုးကြီး နှစ်ယောက် မိုင်ဒင်းကို သွားကြသေးတယ်ဗျ။အဲ့မှာလည်း ဇာတ်လမ်းတစ်ခုဆက်ဖြစ်သေးတယ်။ တရုတ်မဗျ…သူနဲ့ကျွန်တော်နဲ့က တစ်ခုံကျော်မှာကျတာ။စော်လေးက ငယ်ငယ်လေးရယ်။အသက် ၁၂ နှစ်လောက်ပဲ ရှိဦးမယ်။ကျွန်တော်နဲ့ ကိုဂျိုးကပ်ရပ်ထိုင်ခုံမှာဗျ။သူအဘိုးလားတော့မသိဘူး။

အသက်ကြီးကြီးတစ်ယောက်လည်း သူ့ဟိုဘက်ဘေးမှာထိုင်နေတယ်။အဘိုးကြီးက ကားနံရံနဲ့ ကပ်ထိုင်နေတာဆိုတော့ ကောင်မလေးက ကျွန်တော်တို့ ထိုင်ခုံနဲ့ ကပ်ရပ် ပြောရမယ်ဆိုရင် ကျွန်တော်နဲ့ကပ်ရပ်ပေါ့ဗျာ။ ကိုဂျိုးကြီးက အိပ်နေတာလေ။ကျွန်တော်က ကောင်မလေးကို ကြည့်တော့ သူက မအူမလည်နဲ့ ပြန်ကြည့်တယ်။ကျွန်တော်သိလိုက်ပြီ။ဒါပြည်မကြီး တရုတ်မပဲ ဆိုတာ…။ပြည်မကြီးတရုတ်မတွေက ဒီကိုလာလည်ကြတယ်။တစ်ချို့ကတော့ မလေးတရုတ်တွေရဲ့ အငယ်အဖြစ်ပေါ့ တစ်ချို့ကတော့ အတည်တကျယူပြီးတော့ ပိုပြီးအဆင်ပြေတဲ့ ဒီမှာနေဖို့။

တစ်ချို့ကတော့လည်း ဒီမှာ ချာရီမာကန်း(ရှာဖွေစားသောက်)ပေါ့ဗျာ။ ဆက်ရဦးမယ်။ကောင်မလေးက မအုူမလည်လေးဆိုတော့ ကြည့်ရတာပြည်မကြီးသူလေးပဲ.။ကျောင်းသူအရွယ်လေးဆိုတော့ ဒီကကောင်ကလည်းဖန်ချင်တာပေါ့ဗျာ။ဒါနဲ့ ကျွန်တော်လည်း အကြံရသွားတယ်။နိုင်ငံခြားကားတွေထဲမှာလေ FLASH ဆိုတဲ့ ကာမအကြည့်တွေ ထောင်ဖမ်းတဲ့ ပုံစံမျိုးတွေလေ.။ကျွန်တော်သိပြီ။ဒါနဲ့ ဘေးကိုကြည့်လိုက်တော့ ဟိုက်ဝေးကားကြီးပေါ်မှာ ဘေးခုံတွေက လူတွေမတက်သေးဘူး။ ကိုဂျိုးကြီးလည်း မနိုးသေးတာနဲ့ ကျွန်တော်လည်း မသိမသာလေး ဘောင်းဘီကို လက်နှိုက်ထားလိုက်တယ်။

ပြီးတော့ ဖုန်းကင်မရာကို ကျွန်တော့်ရှေ့က အမှိုက်တွေ ဂျာနယ်တွေထည့်တဲ့ ဇကာပါတဲ့ အိပ်အနက်လေးထဲကိုထည့်လိုက်တယ်။ဗီဒီယိုရိုက်ထားတယ်။ကောင်မလေးတည့်တည့်ကိုပေါ့။ပြီးတော့ ပြန်ကြည့်ကြည့်တယ်။မဆိုးဘူး သူ့ဘေးဘက်ဆံပင်နဲ့ ပုခုံးမပါတာက လွဲရင် အားလုံးအဆင်ပြေတယ်။ဗီဒီယိုထဲမှာပေါ်တယ်။ ဒါနဲ့ကျွန်တော်လည်း ကျော့ကွင်းဆင်ရတော့တာပေါ့။မြန်မာနိုင်ငံမှာကတည်းက ကျွန်တော်က ဒီလိုမျိုးနဲ့ စော်အပျိုတွေချည်းပဲ ဝိုက်ခဲ့တာ လေးယောက်တောင် အဲ့ထဲမှာ တစ်ယောက်ကိုပဲ မုဒိမ်းကျင့်ခဲ့တာ။ကျန်တဲ့စော်တွေက အေးဆေးပဲ လိုးခွင့်ပေးခဲ့တယ်။

ထားပါလေ နောက်ပိုင်းမှာ ရေးပြမယ်.။ဘယ်လိုစံချိန်မျိုးတွေနဲ့ ရှာဖွေစားသောက်ခဲ့တယ်ဆိုတာကိုလေ။ အခု ဒီတရုတ်မလေးက ကျွန်တော့်ကိုမကြည့်သေးဘူးဗျ။ tv ကြည့်နေတယ်။tv3 ပါ။အဲ့ဒါနဲ့ ကျွန်တော်လည်း ကိုယ့် ငပဲ ထတဲ့အချိန် နောက်ပြီးတော့ ကောင်မလေးကြည့်လောက်မဲ့ အချိန်ကို မှန်းကြည့်ရသေးတယ်။ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော့် note 2 လေးက မာမိုရီ သိပ်မကျန်တော့ဘူး။ ….. က ပရီမီယမ် ဟုန်းမိတ်ကားတွေထည့်ထားလို့။ဒါနဲ့ ကျွန်တော်လည်း အချိန်ကို လုပြီးတော့ စော်လေးကို ကြည့်လိုက်တယ်။ ကောင်မလေးက ပြည်မကြီးသူဆိုတာသေချာတဲ့ အပြင် ငတုံးလေးဗျ။

ရှေ့ ခုံက မှန်ကာတဲ့လိုက်ကာ အကောင်းစားလေးကို အဆန်းလုပ်ပြီးကြည့်နေတယ်။ဟုတ်တယ်လေသူတို့ တရုတ်ပြည်မကြီးမှာ ဒီလိုဟာတွေမရှိဘူး။နောက်ပြီးတော့ ကားကလည်းသန့်တယ်ဆိုတော့ ကောင်မလေးက သဘောကျနေတာပေါ့။ကျွန်တော်က ကျွန်တော့် ငပဲကို ဆွရင်းနဲ့ ဘယ်ဘက်မျက်လုံးထောင့်ကနေပြီးတော့ ကောင်မလေးကို ကြည့်နေတာ။ ကောင်မလေးတွေ့သွားတယ်ဗျ။မတွေ့ပဲနေမလား။ကျွန်တော်ဝတ်ထားတာက JEAN ဘောင်းဘီဆိုပေမဲ့ အပွကြီးနောက်ပြီးတော့ ဘောင်းဘီဇစ်ကိုလည်း အပြည်ွှ့ချွတ်ထားပြီး ကျွန်တော့် ဟာကြီးကို အမုန်းဖြည်ချထားတာ။

ကောင်မလေးက ငေးရင်းကြောင်ကြည့်နေတယ်။အဲ့လို မျက်လုံးထောင့်စွန်းကနေပြီးတော့ ဘေးဘက်ကိုကြည့်တက်ဖို့ ကျွန်တော်လေ့ကျင့်စရာမလိုခဲ့ပါဘူး။ငယ်ငယ်ကတည်းက တက်ခဲ့တာဗျ။ အဲ့ဒါနဲ့ ကျွန်တော်လည်း ဆက်ကြည့်နေလိုက်တယ်။ကောင်မလေးက ဖီးတွေလာနေတာဗျ။ဒါပေမဲ့ဖီးလ်ထက်စာရင် တုန်နေတယ်လို့ပြောလို့ရတယ်။ သိတော့သိတယ်ဗျာ။မကြုံဖူးသေးတဲ့ လီးကို မထင်ထားတဲ့ အခြေအနေမျိုးနဲ့တွေ့ရတာဆိုတော့ ကောင်မလေး ကောင်းနေတာပေါ့။ သူ့ကိုကျွန်တော်မကြည့်ပဲ ငပဲကို ပြီးသွားတဲ့အထိ ထုပစ်လိုက်တယ်။အရည်တွေထွက်ကုန်တော့ ကောင်မလေးလည်း ငြိမ်သွားတာပေါ့။

သူကြောင်ပြီး အဲ့ အရည်တွေကိုကြည့်နေတုန်း ရှေ့ အမှိုက်အိပ်ထဲက ဖုန်းကို ဇတ်ခနဲ ကောက်လိုက်ပြီးတော့ လီးကို ချိန်ပြီး ငါးစက္ကန့်လောက်ရိုက်လိုက်တယ်။ ကောင်မလေးသိသွားပြီ။ကြောက်ပြီး ကျွန်တော့်ကိုကြည့်နေတယ်။ဘေးမှာ ဘယ်ခုံမှ မရှိတာ ဆောက်ရမ်းကောင်းလွန်းခဲ့တယ်။အဲ့ဒါနဲ့ ကျွန်တော်လည်း အရည်တွေကို တစ်ရှူးနဲ့ သုတ်လိုက်တယ်။ပြီးတော့ ဗီဒီယိုကိုပြန်ကြည့်လိုက်သေးတယ်။ကောင်မလေးမျက်နှာထားကို အဲ့မှပဲ လုံးဝ လင်းနေအောင်မြင်ရတယ်ဗျာ။ကောင်းလိုက်တာ ကောင်မလေး မျက်လုံးကို ပြူးနေတာပဲ။ဂွင်တော့ စပြီဆိုတာကို သိလိုက်တယ်။

ကောင်မလေးကို ကြည့်တော့ သူက ခေါင်းငုံ့ထားတယ်ဗျ။ဘယ်ရမလဲ ကျွန်တော်က ဖုန်းကို သူ့ဘက်လှည့်ပြလိုက်တယ်။သူ့မျက်နှာကြီးတော်တော်ကို နီနေတာဗျ.။ အပျိုတောင်ဖြစ်သေးရဲ့လားမသိ။ငယ်ငယ်လေးဆိုတော့လည်း ရှက်နေရှာမှာပေါ့။ကျွန်တော်က ဇတ်ခနဲ့ သူ့နို့သေးသေးလေးကို ဘယ်ဘက်လက်နဲ့ ညှစ်ထည့်လိုက်တယ်။အားတော့ မပါဘူးပေါ့။ကောင်မလေးလန့်သွားတယ်။ကျွန်တော်က ပါးစပ်ကို လက်နဲ့ ပိတ်တဲ့ ပုံလုပ်ပြီးတော့ ဖုန်းကို ထောင်ပြလိုက်တယ်။ကျွန်တော်ဖွလိုက်မယ်ပေါ့။သူမျက်လုံးလေးက ဝိုင်းပြီးတော့လည်နေတာဗျ။အဲ့ဒါနဲ့ နို့ကို ခုံကျော်ပြီးတော့ နှိုက်ရတာ။

ကားဆရာ မြင်သွားမှာလည်း ကြောက်ရတော့ သူ့ကို ရှေ့ကလွတ်နေတဲ့ ထိုင်ခုံကို မေးဆတ်ပြလိုက်ပြီး ဒီမှာထိုင်ပေါ့။မျက်နှာထားတင်းတင်းနဲ့ ပြောလိုက်တယ်။ အဲ့ဒါနဲ့ ကောင်မလေးလည်း ကြောက်ကြောက်နဲ့လာထိုင်တယ်။စကပ်လေးကို ခုမှကြည့်မိတယ်။စကပ် အဖြူလေးကို ဇာပန်းရောင်လေး ဖောက်ထားတာ။ဖင်လေးကတော့ သိပ်မတင်းသေးဘူး။ဒါအပျိုပေါက်ဖင်ဆိုတာကိုသိလိုက်တယ်။ဒါနဲ့ ကောင်မလေးလည်းကျွန်တော့်ခုံရှေ့တည့်တည့်ကိုရောက်လာတာပေါ့။ ကျွန်တော်က ညာဘက်လက်နဲ့ ရှေ့က နှစ်ခုံကြားထဲက အပေါက်ကို လက်နှိုက်လိုက်တယ်။ပြီးတော့ သူ့ညာဘက်နို့အုံလေးကို ညှစ်လိုက်တယ်။

ကောင်းလိုက်တာဗျ။နုနေတာပဲ ကောင်မလေးလည်း သက်ပြင်းချပြီးငြိမ်နေတယ်။သိတယ်။ကောင်မလေးလည်း ထိနေပြီ.သူ့ကို ပထမဆုံးနို့ညှစ်ဖူးတဲ့ သူက ကျွန်တော်ဖြစ်နိုင်တယ်လေ။ဖီးလ်တွေ အရမ်းကို တက်နေတာဗျာ။ရေးရင်းနဲ့ ဒီကောင်မလေးမျက်နှာကို မြင်ယောင်လာပြီးကောင်းချင်လာပြီ။ ဒါနဲ့ကောင်မလေးပေါင်ဆီကို လက်က ရောက်သွားတယ်၊ကောင်မလေး လက်တွန့်သွားတယ် တုန်သွားတယ်ဗျ။ပေါင်လေးတုန်သွားတာ ဇတ်ခနဲပဲ ရင်ခုန်စရာတောင်ကောင်းသေး.ဒါနဲ့ ကျွန်တော် လက်ကပေါင်ကြားကနေ သူ့ဆောက်ဖုတ်ခုံးလေးကို ရသလောက်ကိုင်ကြည့်တယ်ဗျာ။

တင်းပြီးတော့ ဖောင်းနေတာပဲ။ ဒါနဲ့ ကောင်မလေး ဆောက်ဖုတ်ကို ပါ နှိုက်ဖို့ ကြံမိတယ်။ကောင်မလေး ပေါင်ကို ခပ်ဆတ်ဆတ်လေး ဖြဲလိုက်တယ်။ကောင်မလေး မအော်ရဲဘူးဆိုတာကိုသိတယ်ဗျ။ဒီလိုဗီဒီယို ကို အသက်ရနေတဲ့ မိန်းမတစ်ယောက်ကို ခြိမ်းခြောက်ဖို့ အသုံးမပြုနိုင်ဘူးဆိုတာကိုသိတယ်။ ဒီကောင်မလေးက ငယ်ပြီးတော့ ဘေးမှာလည်း အဖော်မပါလာတော့ ကျွန်တော့် အကြိုက်ပေါ့။ဒါနဲ့ ကောင်မလေး ပေါင်နည်းနည်းပြဲသွားတယ်ဗျ။လက်က သူ့စကပ်အရင်းကနေပြီးတော့ လက်ဝင်လျှိုပြီးတော့ နှိုက်လိုက်တယ်။ကောင်းလိုက်တာ။ဆောက်ရေလေးရွှဲပြီးတော့ ပူနေတာပဲ ။

ကောင်မလေး ဆောက်ရေရွှဲနေတာကို ကောင်မလေးလည်း သိတာပေါ့။ဒီတော့ ကျွန်တော့်လက်ကို နှိုက်သွင်းလေးလုပ်လိုက်တာ အခါသုံးဆယ်တောင်မရှိဘူး သူ့ပေါင်နှစ်ဖက်နဲ့ ကျွန်တော့်လက်ချောင်းတွေကို ညှစ်လိုက်တယ် တစ်ဆတ်ဆတ်နဲ့ပေါ့။ကျွန်တော်သိလိုက်တယ်။ ကောင်မလေး ပြီးသွားပြီလို့။အဲ့ဒါနဲ့ ကောင်မလေးကို သူမှိန်းလို့ပြီးနေတုန်း ကျွန်တော် က သူ့ဘယ်ဘက်ပခုံးကိုပုတ်ပြီးတော့နောက်ကိုကြည့်ခိုင်းလိုက်တယ်။ကောင်မလေးကြည့်နေတဲ့ အချိန်မှာ ကျွန်တော့် ဟာကြီးကို ငါးချက်တောင်မထုလိုက်ရဘူး အရည်တွေပန်းထွက်လာတာ ကျွန်တော်လက်နဲ့တောင် ခံချိန်မရှိဘူး။

ကောင်းလိုက် တာဗျာ။ကောင်မလေးမျက်လုံးမှာ အရည်တွေကို ဝေ့နေတော့တာပဲ။ ကောင်မလေးကိုကြည့်တော့ သူလည်းကောင်းနေတာမို့ ကျွန်တော့်ကို ကလန်ကဆန်လုပ်မဲ့ ပုံမရှိတော့ဘူး။အဲ့ဒါနဲ့ ကောင်မလေးခေါင်းကိုပုတ်လိုက်တယ်။ငြိမ်နေတယ်။ကျွန်တော်က သူ့အဘိုးဘေးကို လက်ပြလိုက်တော့ သွားပြန်ထိုင်နေလေရဲ့။နောက်တော့ အိမ်သာကို သွားဖို့ TOLL GATE တစ်ခုကို ရောက်လာတယ်လေ။ကောင်မလေးကို ကျွန်တော်က မျက်ရိပ်ပြပြီး သူ့လက်ဖဝါးလေးကို လက်နဲ့ ခြစ်လိုက်တယ်။အဲ့ အဓိပ္ပါယ်ကမင်းကို ငါလိုးချင်တယ်လို့ပြောတာ။သူတို့ မလေးက တရုတ်တွေနဲ့ ပြည်မကြီးကတရုတ်တွေ ပိုနားလည်ပါတယ်။

ကောင်မလေးကကြောင်တောင်တောင်နဲ့ ကြည့်နေတယ်။ကြောက်နေမယ်ဆိုတာကို သိတယ်။ဒါပေမဲ့ ဒီလို ငယ်ငယ်လေးတွေကို လိုးရဖို့အတွက် ကျွန်တော်က ပညာစုံသင်ထားတာ။လိုးကိုလိုးမှရမယ်။လိုးလို့ရမယ်ဆိုတာကိုသိရက်နဲ့တော့ ကျော်မသွားနိုင်ဘူး။သူ့ အပျိုမှေးကို ကျွန်တော် ဖောက်မှရမယ်။ အဲ့ဒါနဲ့ အိမ်သာကိုသွားတဲ့ လမ်းမှာ ကောင်မလေးကို လိုးဖို့ အကြံရတယ်။မျက်နှာထား မာမာလေးနဲ့ပဲ ကောင်မလေးကို ကျွန်တော်က ဆင်းဖို့ ပြောလိုက်တယ်။သူလည်းကြောက်ကြောက်နဲ့ဆင်းလိုက်လာတယ်၊သူ့အဘိုးကတော့ အားကိုးလောက်ပါရဲ့ အိပ်နေတုန်းပဲ။ကောင်းတယ်လေ ကျန်းမာရေးအတွက် အိပ်ပေးပါ…ဘိုးဘိုးပေါ့။

ကောင်မလေး အောက်ဆင်းတဲ့ အချိန် တစ်ခြား ကားတွေက ခရီးသည်တွေလည်း ဆင်းကြတာပေါ့။ကျွန်တော်တို့ကားကတော့ ခရီးသည်နည်းပါတယ်။၁၀ယောက်ကျော်ပဲ ရှိတယ်လေ။ပထမဆုံးထွက်တဲ့ကားဆိုတော့လည်း လူနည်းတာဖြစ်နိုင်တယ်။ အဲ့ဒါနဲ့ ကောင်မလေး ဆင်းလာပြီးတော့ ကျွန်တော်တို့ အဲ့ဒီ အဝေးပြေးအိမ်သာနောက်ဖက်က ဆီအုန်းခြံကြီးထဲကို ကောင်မလေးကိုခေါ်သွားတယ်။ကောင်မလေးက ပိုကြောက်လာတယ်။ဒါပေမဲ့ မရဘူး ဒီအချိန်မှာ လွှတ်လိုက်ရင် သေသွားနိုင်တယ်။အဲ့တာနဲ့ လက်ကို အတင်းဆွဲပြီးတော့ ဖုန်းကိုပြလိုက်တယ်။ ဖွလိုက်မယ်ပေါ့.။

ကောင်မလေးက ငယ်သေးတော့ ရှက်နေမှာလေ။ဒါနဲ့ ငြိမ်သွားတယ်။သူ့ကိုကျွန်တော်ယူလာတဲ့ သတင်းစာ ကြီးကိုခင်းပြီးတော့ အဲ့ပေါ်ကို တွန်းလှဲလိုက်တယ်။အချိန်မရှိဘူးလေ။စကပ်ကို ဆွဲလှန်ပစ်လိုက်တယ်။အတွင်းခံဘောင်းဘီက အနီရောင်လေးကိုဗျ။ကောင်းပါတယ်။ မင်္ဂလာရှိတာပေါ့။ဆောက်ဖုတ်လေးက လည်း သေးလိုက်တာဗျာ။ကောင်မလေးက မျက်လုံးကိုမှိတ်ထားတယ်။ကျွန်တော်လည်း ကောင်မလေး နို့ကိုခြေ ဆောက်ဖုတ်ကို တစ်ချက်ယက်လိုက်ပြီးတော့ ဆောက်ဖုတ်ကို အတင်း ဖြဲပြီး လီးစွပ်တော့တာပဲ။ကောင်မလေးဆောက်ရေတွေကပိုတောင်ထွက်နေသေးပါလား။

ဖြည်းဖြည်းချင်းဆောင့်နေလို့မရဘူး ကားထွက်သွားရင် ဒီကောင်မလေးကျန်နေခဲ့တာသိရင် တရုတ်တွေဝိုင်းသတ်လို့ သေနေမယ်.။ကိုယ်က မလေးမှာ ဘာကောင်မှမဟုတ်ဘူးလေ။သိတယ်။ဒါနဲ့ အမြန်ဆောင့်ရတယ်ကောင်မလေးလည်း ကြည့်ရသေးတယ်။အလဲ့ ကိုယ်တောင်အရည်တွေ မထွက်သေးဘူး။သူက အကြော တစ်ချက်ဆန့်ပြီးတော့ ပြီးသွားတယ်။ ကျွန်တော်လည်း သူပြီးသွားတာလေးကိုမြင်ပြီးတော့ မထိမ်းနိုင်တော့ဘူး။လရေတွေကို ပန်းထည့်ပစ်လိုက်တယ်။အပြင်မှာပြီးရင် သိပ်မကောင်းဘူးဗျ။ပြီးတော့ သားအိမ်ထဲမှာပဲ ခဏလေးစိမ်ပြီးတော့ ချက်ချင်းပြန်ထရတယ်။

ဇိမ်တော့ သိပ်မရှိခဲ့ပါဘူးဗျာ၊တစ်ရေးလောက် အိပ်လို့ ရခဲ့ရမှာ။ကျွန်တော့်လီးကိုကြည့်လိုက်တော့ သွေးတွေပေနေပြီ။ ကောင်မလေးလည်းငိုမဲ့မဲ့နဲ့ပေါ့။သူ့စကပ်ကို သွေးတွေမပေအောင် ကျွန်တော်က လှန်ထားပြီးသားဆိုတော့ သူ့အရည်တွေရယ် ကျွန်တော့်အရည်တွေရယ်ကို ကျွန်တော်က တစ်ရှူးနဲ့ သုတ်ပစ်လိုက်ပြီးတော့ ကားပေါ်ကို တက်လိုက်တယ်။သူလည်း မောပြီးအိပ်သွားတာပေါ့။ KL ရောက်တဲ့ အထိပါပဲ။ဘူကစ်ဂျာလစ်မှာ ကျွန်တော်ကောသူကောဆင်းတယ်လေ။သူ့အဘိုးနဲ့ ကိုဂျိုးကြီးနဲ့ ကတော့ ပြောမနေနဲ့တော့ ဆင်လာရင်တောင်နိုးမှမဟုတ်ဘူး။ သူတို့ကိုကားဂိတ်ရောက်မှ နိုှးရတယ်။

ကောင်မလေးကိုတော့ ဆေးသောက်ဖို့ ဆေးတစ်ကတ်ပေးလိုက်တယ်။သူလည်းသူငယ်ချင်းတွေရှိမှာပါပဲ။နောက်ပြီးတော့ မလေးရှားကို ရောက်လာရင် ဘယ်လို တရုတ်မပဲ ဖြစ်ဖြစ်လည်သွားကြတာပဲလေ။ဒီတော့ အေးဆေးပဲ။သူ့ကိုနှုတ်ဆက်လိုက်တယ်လေ။သောရှဲ့နီ…..လို့ ။ကောင်မလေးက ရီပြီးကြည့်နေတယ်။ သွားပေဦးတော့ ကောင်မလေးရေ လမ်းကြုံရင်ထပ်လိုးဖြစ်လိမ့်ဦးမယ်ဆိုတာငါရဲရဲကြီးကတိပေးရဲပါတယ်။ KL က ကျဉ်းကျဉ်းလေးပါ။ထပ်တွေ့ဖို့ ဆုတောင်းမိပါသေးတယ်။ပြီးတော့ ကျွန်တော်တို့ ဘူကစ်ဂျာလစ်ကနေပြီးတော့ ရွှေတောင်ကို ချီတက်လာတာပေါ့။

အရင်လိုရေကူးကန်(ဖာတန်း)ကို တန်းမသွားလို့ ကိုဂျိုးကပေါက်နေသေးတယ်။သူဘာမှမသိဘူးလေ။ရီရသားဗျ။မပြောတော့ပါဘူး…..ဒါနဲ့ ရွှေတောင်ကိုသွားပြီးတော့ ဘီယာနဲ့ကြက်သားသုပ်မှာလိုက်တယ်..။ အရက်လေးနည်းနည်းနဲ့ ကောင်းလိုက်တာဗျ။အဲ့တုန်းက ရှိုးလည်းရှိတော့ နည်းနည်းပဲသောက်ပြီးတော့ အိမ်သာထဲမှာ မာရှီဝင်ပုတ်လိုက်တယ်။ပြီးတော့ သိဒ္ဓိဝင်မှာပိုက်ဆံလွှဲတယ်။အိန္ဒြာခင်မောင်ဝင်းဆီမှာ မလိုင်ရယ် ကွမ်းသီးရယ် ဝယ်ပြီးတော့ ပြန်လာခဲ့တယ်လေ။အမှတ်တရပဲဗျ။ဆောက်ပြသနာတက်တာက စက်ရုံပြန်ရောက်မှဖြစ်တာဗျို့…….။

စက်ရုံရောက်တော့ဖထုပ်မလည်း မရှိတော့ဘူး ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲဆိုတော့ကုန်း(ဂုန်း) ထောက်လို့တဲ့သူဌေးနဲ့ကွိုင်ပြီးကားတာတဲ့။ ကိုဂျိုးကောကျွန်တော်ကော နဖူးမွှေးပါတောင်တက်သွားတယ်…ဆောက်ပြသနာပဲ ငါတို့လက်ချက်နဲ့များ ငြိနေရင်တော့ဖင်စုတ်ပြီပေါ့။တစ်ယောက်မျက်နှာ တစ်ယောက်ကြည့်ပြီး ချွေးပါပြန်သွားတယ်။အဲ့တုန်းကပါ နောက်တော့လည်း သူဌေးနဲ့ရတဲ့ဟာတဲ့ဖျက်ချလိုက်တယ်ပြောတာပဲ။တစ်ခါတစ်လေ ဂိမ်းဆိုင်သွားလိုက်တစ်ခါတစ်လေလေး ညဈေးသွားလိုက်နဲ့လည်ပတ်နေတာပေါ့ဗျာ မလေးရှားဘဝဆိုတာကလည်းသိတဲ့တိုင်းပါပဲ။

တစ်ရက်တော့စားရကံကြုံတာလား ကြမ္မာငင်တာလားတော့မသိပါဘူး။ကောင်မလေးနဲ့အီပို့ပီရိတ်ကိုသွားလည်ခွင့်ရသဗျာ။ကိုဂျိုးကိုလုံးဝကိုမသိစေချင်ဘူးဗျ။ကောင်မလေးက လက်တော့ပ်လေး ဝယ်ချင်လို့တဲ့LOWYAT PLAZA ဆိုရင်အရမ်းဝေးတယ်။ဘာမှမထူးဘူး။ဒီနားမှာလည်း ဝယ်လို့ရပါတယ်ပေါ့။ဈေးလည်းသိပ်မရှိပါဘူးလို့ပြောလိုက်တော့ဒီမှာပဲ ဝယ်မယ်တဲ့။ကောင်းပြီလေ သိပ်ကောင်းတာပေါ့။ဘာလို့ကောင်းလဲ ဆိုတာခင်ဗျားတို့သိမှာမဟုတ်ဘူးလေ။ဆက်တင်ရှိတယ်ဗျ ။ဆက်တင် ကိုထူးဇော်ကြီးအဲ့မှာရှိတယ်ဗျ။ဒီဘဲကြီးက ဇရှိတယ်။မလေးဂိုဏ်းစတား တစ်ပိုင်းဖြစ်နေတာ။

တစ်ခါတစ်လေ ကိုယ်တွေရှင်းလို့မရတဲ့ဟာတွေ ဆိုရင်သူဝင်ရှင်းပေးနေကြ။မလေးရဲတွေနဲ့လည်း ပိုင်တယ်။ ဒီမှာလူတောင်ရှော့ဖူးတယ်ဆိုတော့ဇကတော့သိတဲ့အတိုင်းပဲ။ဒါနဲ့ကျွန်တော်စဉ်းစားတယ်ဗျ။ဒီဘဲကြီးကို မာရှီနည်းနည်းလောက်ခွံ့လိုက်ရင် ပြီးတယ်လေ။အဲ့ဒါနဲ့ဘေးဆိုင်က မန်ကျည်းသီးကုလားဆီကနေ ငါးဆယ်ဖိုးဝယ်လိုက်တယ်။သိပ်တော့မကျပါဘူးဗျာ။မဆိုးဘူးပြောရမယ်။ နည်းနည်းတန်တယ်လေ။ကုလားတွေနဲ့လည်း တည့်အောင်ပေါင်းထားရတယ်။မဟုတ်ရင်ဒီမအေရိုးတွေက ကိုယ့်ပါပြန်လုတာဗျ။သုံးတိုင်စာလောက်ရတယ်ဗျာ။ဒါနဲ့ကျစ်ထားပြီးတော့ဂွင်စောင့်နေတယ်။

ကောင်မလေးကောကျွန်တော်ကောက စက်ရုံပိတ်ရက်တူတာပေါ့ဗျာ။ တစ်စက်ရုံထဲပဲ ဟာကို။ဒါနဲ့ဆန်းဒေးရောက်ဖို့ပဲ တွက်နေရတယ်၊ဒီကြားထဲမှာတင်ကောင်မလေးက လှလာလိုက်တာဗျာ။ဆောက်ရမ်းကိုပဲ။လုံးဝကို ထင်မထားဘူး။သူက အနီရောင်နဲ့ဆိုအရမ်းလိုက်ကိုဗျ။ စက်ရုံထဲက ဘဲတွေကိုလည်း ကာထားရသေးတယ်။ကောင်မလေးမှာ အိမ်မှာ ယူရမဲ့သူရှိတယ်ပေါ့။ဘာညာ။တကယ်တော့ကိုယ်ကကျိတ်ချင်တာဗျ။ မြန်မာနိုင်ငံမှာကတည်းက စော်တွေကိုမုဒိမ်းပဲကျင့်ခဲ့တာ။ဒီတိုင်းပေးရင်မလုပ်ချင်ဘူး။အသက်ကြီးတဲ့စော်တွေ သေးပေါက်ပြီဆိုရင်လည်း သွားသွားချောင်းတက်လာ လေးတန်းနှစ်ကတည်းကပဲဗျ။

ဒါလည်း ဆိုက်ကိုတစ်မျိုးနေမှာပေါ့။ကျွန်တော်က သာမာန်ပေးလို့တက်လိုးတာမျိုးကို မလိုချင်ဘူးဗျ။ထားပါလေ ဒါကတော့မဆန်းပါဘူး။တစ်ယောက်တစ်မျိုးပေါ့။ နောက်နေ့…..ဆန်းဒေးနေ့လေးပေါ့ဗျာ။ရင်တွေခုန်တယ်ဆိုတာက မသိရင်ရှော့မရှိပေမဲ့ သိလာတဲ့အခါကျရင်ဘယ်လိုရှင်းမလဲဆိုတာကိုအရမ်းပဲ တွေးပူတယ်ဗျာ။အိမ်ထောင်ကွဲရုံတင်မဟုတ်ဘူး စက်ရုံကပါ ကျွန်တော့်ကိုဗွမ်းမှာလေ။ဒီတော့စီကစ်အီငတ်ပေါ့။ကျွန်တော်စဉ်းစားလိုက်တယ်။ ဒီလိုလုပ်ရင်ဒီလိုဖြစ်မယ်ဆိုတာကိုသိကိုသိနေရမယ်လေ။အဲ့ဒါနဲ့ဘယ်ရမလဲ ကျွန်တော်လည်း တိုင်ပင်ရတော့တာပေါ့.ကိုထူးဇော်ကြီးဆီကို ဖုန်းဆက်လိုက်တယ်သူ။

ကိုင်တာက ဒီဂျီဆိုတော့တစ်ကတ်ပြေးဝယ်ပြီးတော့ ဆက်လိုက်တယ်။ “ကိုထူးဇော်ကြီး…” “အေး…ပြော ဘယ်သူလဲ” “ကျွန်တော်ပါဗျ။စိုးဦးပါ။” “အေး ဘာလုပ်မလို့လဲ…” “ကျွန်တော်စော်တစ်ဗွေ ဖန်ချင်လို့ဗျာ။အ မတော့မဟုတ်ပါဘူး” သူက အ မဆိုရင်မကြိုက်ဘူးဗျ။ အရင်အ မကိုဆေးတိုက်ပြီးခေါ်လာတုန်းက သူ့ဆီမှာ ဥသြတွေ သောင်ထွန်းသွားလို့တဲ့။ “မဟုတ်ပါဘူးဗျ ဘဲကြီးရ ရွှေမ ပါ။” “ဒါဆိုရင်ပြီးရောလေ ” “မင်းလာမဲ့အချိန်ခလုတ်နှိပ်လိုက်လေ။” “ဆလာလုဆင်နမ်းပဲ(အချိန်တိုင်းအားယား အေးဆေးပဲ)” “ဟုတ်ပြီဗျာ ဒါဆိုရင်လည်း လာခဲ့မယ်လေ။ဘဲကြီးအတွက်ဂန်ဂျားတွေပါတယ်ဗျ။

“ကြိတ်စမ်း ကောင်လေး ” “ငါလည်းလိုနေတာကွာ။ဒီမှာက မလိုင်(မလေး)တွေတောင်ခမ်းနေတဲ့အချိန်ဆိုတော့” “ဘာမှမပူစမ်းပါနဲ့ဗျ။ဒီမှာက မန်ကျည်းသီးတွေ(ကုလားတွေ)ရှိတယ်။ဘယ်တော့မှမခမ်းဘူး” “ဒါပဲလေဗျာ ဖုန်းချလိုက်တော့မယ်စော်ကိုဖန်ရဦးမယ်” “အိုကေ ဆာရမ်း(သူငယ်ချင်းအရင်းကြီး)” ဒါနဲ့ကျွန်တော်လည်း လုံးဝကိုတက်ကြွတဲ့ ကြက်ဖကြီးလုပ်နေရတော့တာပေါ့.။နေ့လည်လောက်လည်းကျကော ကောင်မလေးက သွားမယ်တဲ့ ။အေးပေါ့…ခေးရယ်…….၊ဒါနဲ့သွားကြတယ်။တက်စီနဲ့ပေါ့… အီပို့ပရိဒ်ကိုရောက်တော့ကွန်ပြူတာဆိုင်ကိုသွားတယ်။

ကောင်မလေးက ကွန်ပြူတာသိပ်တော့မသုံးတက်ပါဘူး။သူ့သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်ဟာကို တော့စမ်းသုံးဖူးတယ်ပြောတယ်။ဒါနဲ့အသစ်ပဲ ဝယ်ပေးမယ်ဆိုပြီး ကိုယ့်အောက်ဆိုက်ပင်ဂျမ်းကိုမရီ(ကျွန်တော့်မိန်းမ) ဆီကိုမအပ်ပဲနဲ့ ကောင်မလေးကိုအမ်း မလို့သိမ်းထားတာ။တန်တယ်လေဗျာ။ဆောက်ရမ်းတန်တယ်။နှစ်ထောင့်လေးရာဆိုလည်း ခင်ဗျားဆိုအမ်းမှာပါပဲ။ ဘာလို့လဲ ဆိုတော့ခင်ဗျားသိပြီးသားပါ။ဆောက်ဖုတ်ကိုလည်း မြင်ဖူးခဲ့ပြီ။ဒီအသားနုလေးတွေကိုဆွဲစုပ်ပစ်ချင်လောက်အောင်ကိုစွဲနေတာ။ညညဆိုအိမ်မက်မက်ရတာတစ်မျိုး။

ဘေးခန်းက သူ့ညီမကိုမှန်းပြီးတော့မိန်းမကိုတက်လိုးရတာတစ်မျိုးနဲ့ အသံမကြား ကြားအောင်လည်းအော်ညဉ်းပေးရသေးတယ်။ဂွင်ပေါ့ဗျာ။ ဒါနဲ့ဆိုင်ရောက်ရော။ဆိုင်က သပ်ရပ်သားဗျ.။ “အဘန်း အီနီး ဘရပါး( ဘရားသား ဒီဟာ ဘယ်လောက်လဲဗျ)” “စာတူး ဒူးဝါး ကာဝမ်း(တစ်ထောင့်နှစ်ရာပါ သူငယ်ချင်း)” “ဘာ့ညာ့လား အဘန်း(များလှချည်လားဗျ)” “ဘူးကန်း အီနီး ဗျာဆာ့ (ဒါပုံမှန်ပါပဲ)” “အိုကေလား..ဆာယာမောင်း စာတူး။” “အဒါ့အဆက်စရီကား(ဟုတ်ပြီကျွန်တော်တစ်ခုယူမယ်။အပိုပစ္စည်းဘာပေးသေးလဲ)” ဒီကြားထဲမှာ ပြောစရာရှိသေးတယ်ဗျ။

စလုံးမှာလည်း စကားပြောတဲ့အခါတွေကျရင်လား လား ဆိုပြီးထည့်ပြောတာလေ။အဲ့ဒါမလေးစတိုင်လ်ဗျ။ စလုံးဆိုတာကလည်း မလေးကနေ ခွဲထွက်သွားတဲ့နိုင်ငံဆိုတော့လည်း ဒီလိုပြောကြတာပေါ့။လီကွမ်ယု ထောင်ပေးသွားခဲ့တာလေ။မလေးစကား တက်တယ်ဆိုရင်စလုံးမှာ အဆင်ပြေပြီးသားပါ။အားလုံးတော်တော်များများက မလေးစကားကိုလည်း တက်ထားတဲ့သူတွေဆိုတော့အိုကေပါတယ်။ ထားဗျာ၊ဒါနဲ့ကောင်မလေးရယ်ကျွန်တော်ရယ်လက်တော့ပ်ကြီးတွေကိုလျှောက်ကြည့်ရင်းနဲ့တစ်လုံးရွေးဝယ်ခဲ့တာပေါ့။ပိုက်ဆံရှင်းဖို့ ကောင်တာနားလည်းရောက်ရော.။

ကောင်တာက ခွေးသားက စော်လေးကိုလှမ်းငန်းနေတယ်။ကျွန်တော်က ကောင်မလေးကိုကာထားလိုက်တယ်။ဒါကိုကောင်မလေးကသိတယ်။ရီနေတယ်။ဘယ်ရမလဲ အမှတ်တွေကိုယူထားရမယ်။ “တစ်ခုတည်းလားအစ်ကို” “အန်……(ငိုးမ) စိတ်ထဲကပါ။” “ဟုတ်အစ်ကိုတစ်ခုတည်းပါ။” ကိုယ်ရွှေကိုယ်မျိုးတွေနဲ့လာတိုးနေတယ် “ရွှေပဲလား အစ်ကိုဟုတ်….” သိတယ်လေ။မြန်မာစကားပြောမှတော့ မြန်မာပေါ.့။ “ရော့တစ်ထောင့်နှစ်ရာ.။” “အာ ကိုစိုးဦး .ရပါတယ်သမီးပေးလိုက်မယ်။” “ရပါတယ် သမီးပေးရင်သမက်ရနေဦးမယ်။” “အဟီးးးးးး။ကျေးဇူးပါနော်။ မကြီးဆူနေဦးမယ်။

“ရပါတယ်ဟာ နင့်အစ်မကြီးက သဘောထားကြီးပါတယ်။နင်သာ လျှောက်မပြောနဲ့” ကောင်မလေးကိုလည်း ဝင်သလောက်ဆိုက်ကိုတွေ ထည့်ပေးရသေးတယ်။ဒါနဲ့အဲ့စက်ကြီး မ လာပြီးတော့နွယ်နီရယ်ကျွန်တော်ရယ်နှစ်ယောက်လန်းလာကြတာပေါ့။ ကားပေါ်တက်တယ်ဗျာ၊ပြီးတော့ကောင်မလေးကို ဆင်ရတော့တာပေါ့။ “နွယ်နီ….ငါ ဗိုက်ဆာနေပြီဟာ” “စားလေ ကိုစိုးဦး။ရတာပဲ ဟာကိုဒီနေ့ပိတ်တာပဲလေ။” “အင်းး…ဒါဆိုရင်ဆော်ဂွန်း နားကိုသွားမယ်လေဟာ။အဲ့မှာ စားစရာ ပိုစုံတယ်လေ” “ဟုတ်ပြီ…သွားလေ ကိုစိုးဦး” အဲ့ဒါနဲ့ကျွန်တော်တို့စားသောက်ဆိုင်နဲ့ ကလပ်နဲ့ကပ်ဖွင့်ထားတဲ့ဆိုင်ကိုရောက်သွားတယ်။

အဲ့မှာက တကယ်လည်း စားစရာစုံသလို ဘဲကြီးအိမ်နဲ့လည်း နှစ်အိမ်ကျော်မို့လို့အဲ့ဒီ့နေရာကိုအမြဲတမ်းရောက်ဖြစ်တယ်လေ။ “စားလေဟာ…ဘာစားမလဲ ဆီးဖုဒ်ပဲလား။” “မကြိုက်ဘူး ကိုစိုးဦး ကြက်သားပဲ စားချင်တယ်။” “နင်ကလည်း မလေးရှားရောက်တာပဲ ခြောက်လလောက်ရှိတော့မယ်ကြက်သားကြီးစားချင်သေးလား” “အင်းးးးဒါဆိုလည်း သိုးသားပဲ မှာလေ” “အိုကေ အဘန်း လန်းဘ်စာတူး ဒတ်ကင်းစာတူး (သိုးတစ်ပွဲ အမည်းတစ်ပွဲ)” ဒါနဲ့ဟင်းတွေမရောက်ခင်မှာ ကောင်လေးကိုဆင်ရသေးတယ်။ “နွယ်နီငါ ဘီယာတစ်ဘူးလောက်သောက်ချင်တယ်ဟာ၊” ကောင်မလေးက ကြည့်ပြီးတော့။

“သောက်လေ ကိုစိုးဦး အရမ်းတော့မမူးစေနဲ့ ” “အခုသမီးတို့နှစ်ယောက်တည်း မကြီးသိသွားရင်မကောင်းဘူးလေ။” “အင်းပါ ငါဘယ်တုန်းက မူးဖူးလို့လဲ..” ပြောမဲ့သာ ပြောတာ ကျွန်တော်မူးပြီးတော့ရဲကားကိုပြားငါးဆယ်စေ့နဲ့သွားခြစ်လို့အထဲမှာ ၉ ရက်တောင်နေဖူးတယ်။ဒါကြောင့်လည်း မူးအောင်မသောက်ဖြစ်တော့တာ။ “ဟုတ်ပြီလေ တစ်ဘူးပဲ မှာလိုက်မယ်” “ကာဝမ်း စာတူး ဟာရီမောင်း( တိုက်ဂါးတစ်ဘူး)” မှာပြီးတော့နှပ်နေလိုက်တယ်။ရောက်လာတယ်။မြေပဲဆံလေးနဲ့။သောက်လိုက်စကားလေးတွေ ပြောလိုက်ပေါ့ဗျာ။အဲ့ဆိုင်ဘယ်ဘက်ဘေးမှာက ရှီးရှာ ဆိုင်ရှိတယ်၊အဲ့ဒါက ပိုက်နဲ့ဗျာ ဆေးလိပ်ရှည်ကြီးပေါ့။

မွှေးလည်းမွှေးတယ်လေ။ကောင်မလေးက ရတော့။ “ကိုစိုးဦး အဲ့ဒါဘာနံ့လေးလဲ မွှေးတယ်။” ရောက်ပြီး အဟေးးးးးးးးးးးး.ဟယ်ရီပေါ်တာထဲက ဗော့လ်တီမော့ဟယ်ရီပေါ်တာသေတော့ရီသလိုမျိုးရီလိုက်တယ်။စိတ်ထဲကပါ၊ “ရှီးရှာလေဟာ ဒီကောင်က အပျော်တမ်းသောက်တာ ဘာမှမဖြစ်ဘူး။” “စမ်းကြည့်လေ ဘာမှမ ဖြစ်တဲ့ဟာကို” “မကြီးကိုသွားမပြောနဲ့နော်။” “အေးပါ ပြောစရာလား ဒါအပျော်သောက်တဲ့ဟာကို” တစ်ခုမှာလိုက်တယ်၊ပြီးတော့ကောင်မလေးကိုတိုက်တယ်၊ကောင်မလေး နည်းနည်းကောင်းသွားတယ်။အဲ့ဒါနဲ့မေးကြည့်ရသေးတယ်။ “ကောင်းလား နွယ်နီ” “ကောင်းတော့ကောင်းတယ်”။

“နင်က ကောင်းတယ်သာပြောနေတာ။မျက်နှာကြီးက နီနေပြီ” “အန်ဒါဆိုရင်ဒီထက်ပြင်းတာ သောက်ပြရမလားပြော။အင်းးးး ကွဲနေပြီပဲ” “ရော့ဒါ ဆိုဒါသောက်ကြည့်လေ။လက်ထဲက ဆေးလိပ်ကိုပေးလိုက်တယ်။” ပေးရဲတယ်လေ ဘေးမှာ ဘယ်ဝိုင်းမှာ မရှိဘူး။မဟုတ်ရင်မာရှီနံ့ က အရမ်းပြင်းတယ်လေ။ဆေးလိပ်ထဲမှာ မာရှီတွေကို မနေ့က နေ့လည် ကတည်းကရိုက်ထားပြီးသား။ကောင်မလေး နည်းနည်း ဝေသွားတယ်။ဒါနဲ့သိလိုက်ပြီ။နောက်ဆုံးတစ်ဆင့်ပဲ လိုတော့တယ်ဆိုတာကို “ညီမလေး ပြန်ကြမယ်လေ။” “ခဏလေးကိုစိုးဦး သောက်တုန်းက ဘာမှမဖြစ်ဘူး အခု ခေါင်းမူးလာပြီ” သိတယ်။

ဒီလိုဖြစ်မယ်ဆိုတာကိုသိတယ်။အခုမှမဟုတ်ဘူး ကျောင်းသားဘဝကတည်းက ကိုသိတာ။အပင်လိမ်မှတော့ကိုင်ဆောင့်ထားသလိုဖြစ်နေပြီလေ။ဒါနဲ့….. “ငါ့သူငယ်ချင်းကိုထူးဇော်ကြီးဆီမှာ ခဏနားမယ်ဟာ။ဒီမှာဆိုကြွက်တွေရှိတယ်။” “အင်းအင်း..ပြောသာပြောနေတာ။ဇတ်က ကျိုးနေပြီ။.” အဲ့ဒါနဲ့ taxi သမားကိုပြောပြီးတော့ဘဲကြီးဆီကိုလစ်လာခဲ့တယ်၊ကားပေါ်မှာကတည်း က ဖုန်းကြိုဆက်ထားပြီးသားဆိုတော့ဘဲကြီးက တံခါးဖွင့်ထားပြီးသား။ “ဆောက်ကောင်လေးတွေ မင်းတို့ ကြွက်ကိုက်မယ်.။ကားသမားက ဘာမှမပြောဘူးလား” “ကြည့်ပဲ ကြည့်တယ်လေ ဘာမှမပြောဘူး”။

ကြည့်လုပ်ကွာ ဒီလောက်ရုပ်ပျက်နေတာ စော်လေးက ရွှေရုပ်ပေါက်နေလို့သာ မ ရုပ်ပေါက်နေရင်မင်းဆာကစ်ပဲ။ “အေးပါဗျာ။ခင်ဗျား အိမ်ထဲ ဒီနေ့ကော ဝင်ရဦးမှာလား” “ဝင် ဝင်…….” ဒါနဲ့ကောင်မလေးကိုရှေ့ခန်း ဆိုဖာပေါ်မှာ မှီပြီးတင်ပေးထားတယ်။ဘဲကြီးကိုမာရှီရယ်ဆိုင်က ဝယ်လာတဲ့ဘီယာနဲ့ဝိုင်ရယ်ပေးပြီးသိပ်လိုက်တယ်။သူနဲ့အဆင်ပြေတာ အဲ့ဒါပဲ ဒီဘဲကြီးက စော်ကိုစိတ်မဝင်စားဘူး မူးယစ်ဆေး တော့အသေစွဲ။ ဘဲကြီးက မှိတ်ပြီးတော့အောက်ကိုဆင်းသွားတယ်။ “သောက်ကား ကွန်ကြီးမာနား (သော့ဘယ်မှာ ရှိတယ်ဆိုတာကိုသိတယ်နော်။)” သိတာပေါ့ခဏခဏ ရောက်နေတဲ့ဟာကိုစားပွဲရှေ့က ဝှိုက်ဘုတ်ကြီးမှာချိတ်ထားတာ။

“ဆာယာသောက်အဘန်း မာကာစေး (သိတယ်ကျေးဇူးပဲ)” အချိန်သိပ်မရဘူး စက်ရုံကိုပြန်ရတော့မှာ ဆိုတော့ကောင်မလေးကိုကိုထူးဇော်ကြီးဘေးခန်းထဲကိုခေါ်သွင်းရတယ်။စော်လေးက ဇတ်ကျိုးလို့ သေမှာတောင်ကြောက်နေရတယ်.။ မာရှီဆောင့်ရင်သေလို့ရတယ်။ခင်ဗျားတို့လည်း ကြုံဖူးမှာပါ။အဲ့ဒါနဲ့ကျွန်တော်လည်း ကောင်မလေးကိုအရင်ထည့်ထားပြီးတော့ ရေချိုးမလို့လုပ်သေးတယ်။ဒါပေမဲ့အချိန်မရတာနဲ့ဘောင်းဘီချွတ်ပြီးတော့ကောင်မလေးကိုစိမ်ပြေနေပြေ ချွတ်တော့တာပေါ့ ။ “နွယ်နီ။….” ပြောလည်းပြော လက်ကိုလည်း လှုပ်ကြည့်ရသေးတယ်။

“အင်းး..အင်း..ဟုတ်” ဒီလောက်ပဲ ထွက်လာတယ်။သိလိုက်ပြီဒီအနေအထားက လိုးရင်အော်မယ်နှိုက်ရင်မသိဘူး/ဒါနဲ့ကောင်မလေးအင်္ကျီ ကိုချွတ်လိုက်တယ်။ရင်တွေခုန်လိုက်တာဗျာ။ဇာဘော်လီလေးနဲ့နို့သားလေးတွေက လျှံထွက်နေတယ်၊ဆက်ချွတ်တယ်ဗျာ။ ခင်ဗျားတို့ကိုစာရိုက်နေတော့သာလွယ်တာ တကယ်လိုးခဲ့တုန်းက ကြောက်လည်းကြောက်တယ်ရင်လည်းခုန်ရတယ်ဗျာ။ပြီးတော့ဘော်လီလေးကိုမချွတ်ခင် သူဝတ်ထားတဲ့ဂျင်းဘောင်းဘီလေးကိုချွတ်လိုက်တယ်။အောက်ခံဘောင်းဘီက အဖြူရောင်လေး ပန်ဒါတံဆိပ်လေးနဲ့ ကောင်းလိုက်တာဗျာ။

စီးနေမှာကပဲ…မို့လိုက်တဲ့ဆောက်ဖုတ်အသားလေး လုံးဝ ရွဲ့ပဲ့နေခြင်းမရှိဘူး။ အပျိုတစ်ယောက်ရဲ့ ဆောက်ဖုတ်နုနုလေး။ဒါနဲ့ကောင်မလေးကိုတစ်ဖက်ကိုလှန်ပြီးတော့ဘော်လီချွတ်လိုက်တယ်။ကောင်မလေး မအော်ဘူး မနိုးသေးဘူး။ ကောင်မလေးဘော်လီကိုချွတ်လိုက်တော့မှရင်ပိုခုန်သွားတယ်ဗျာ။အပျိုနို့ခဲလေး ကိုမြင်လိုက်ရတယ်။အသီးလေးပဲ ရှိသေးတယ်။အခဲလေးပေါ့..။ဒီကောင်မလေးက ယောကျ်ား လျာလေး ဆိုတာ ဖြစ်နိုင်တယ်။ဒါနဲ့နို့လေးကိုကိုင်ဆကြည့်လိုက်တော့အရမ်း နွေးနေတယ်ဗျာ။ကောင်းလိုက်တာ..။ ဆောက်ဖုတ်ကိုလှန်ချလိုက်တယ်။ကောင်မလေး တွန့်သွားတယ်။

မတက်နိုင်ဘူး နိုးလည်းနိုးပါစေတော့။မျက်နှာကိုကြည့်လိုက်တော့မနိုးသေးဘူး၊ဒါနဲ့ဆောက်ဖုတ်လေးကိုဖြဲပြီးတော့လျက်ကြည့်လိုက်တယ်။ကောင်းလိုက်တာဗျာ မွှေးနေတာပဲ။တော်တော်ကိုအဖိုးတန်တဲ့ဆောက်ဖုတ်။ ဆော်လေးက အသားဖွေးတော့ဆောက်ဖုတ်လေးက နီတွတ်နေတာပဲ။ကျွန်တော်လည်း ဘာပြောကောင်းမလဲ ဆောက်ဖုတ်လေးကိုယက်တော့တာပေါ့၊စော်ဆောက်မွှေးလေးတွေက အစ သပ်ရပ်မှု့ရှိတယ်။ပြီးတော့မထိန်းနိုင်တော့ဘူးဗျာ။စော်လေးလည်းမသိရအောင်နှုပ်ခမ်းလေးကို တစ်ချပ်စုပ်လိုက်ပြီးတော့လီးကိုဖြည်းဖြည်းချင်းထိုးထည့်တယ်။ကောင်မလေး နိုးမယ်ဆိုတာကိုသိတယ်။

ဒီလီးကိုသူခံနိုင်မှာမဟုတ်ဘူးလေ….။လိုးရင်းလိုးရင်းနဲ့ပါကင်ပိတ်လေးနားရောက်တော့တောင့်မခံနိုင်တော့ဘူး ဆောင့်ချပစ်လိုက်တယ်။ “အားးးးးးးးးးးး…ကျွတ်……” “……အူး..အား ဘာလုပ်တာလဲ” “ကိုစိုးဦး ဘာလုပ်တာလဲ။”……..” မတက်နိုင်ဘူး လက်တွေနဲ့လည်း ကုတ်တယ်ဖာသည်မလေး လက်သည်းရှည်ကြီးတွေနဲ့မတက်နိုင်တော့ဘူး ဆက်စောင့်ထည့်လိုက်တယ်။အပျိုမှေးပေါက်သွားတယ်ဗျာ။ “ဗျစ်..ဗျစ်..ထုတ်” တစ်ချက်တည်းပါပဲ။ကောင်းလိုက်တာ နွေးသွားတယ်။အတွင်းပိုင်းရောက်တော့ပိုနွေးသွားတယ်ဆိုတာ ဒါပဲနေမှာ။ဒါနဲ့နောက်ထပ်ဆယ့်ငါးချက်လောက့် စောင့်လိုက်ရတယ်။ပြီးသွားတယ်။

“ဆင်းပါ မလုပ်ပါနဲ့တော့ဆင်းပါ…အီးဟီး.။။” “အီးအီးဟီးးး…” ငိုနေလည်းအပိုပဲလေ။ကောင်းကောင်းကြီးကိုလိုးလိုက်ရပြီ။နောက်တစ်ချီထပ်လိုးချင်နေပြီ။ကောင်မလေးကိုမှောက်ခိုင်းလိုက်တယ်။ရုန်းကန်နေတယ် “မလုပ်ပါနဲ့တောင်းပန်ပါတယ် နာနေပြီ။အမေရေ…..” ဇတ်ပိုးကိုဖြောင်းခနဲ နေအောင်အုပ်ချပစ်လိုက်တယ်။ “မသာမ သေချင်လို့လား နင့်ကိုတစ်ခါလိုးပြီးပြီ” “နောက်တစ်ခါလိုးလို့လီးဖြစ်သွားမှာမို့လို့လား ဒါမလေးရှားနော်သေသွားမယ်။” ငြိမ်ကျသွားတယ်။ဒါနဲ့မှောက်ခိုင်းပြီးတော့ဖင်က နေ လျှိုပြီးတော့လီးကိုသွင်းတယ်ဇိမ်ကျလိုက်တာဗျာ။တော်တော်ကိုကျပ်တယ်။

လေးငါးချက်လောက်ဆောင့်လိုက်နို့သီးလေးကိုကိုင်လိုက်ဇတ်ပိုးလေးကိုစုပ်လိုက်ကောင်မလေးကတော့အောက်ကနေ ငိုနေတော့တာပဲ.။အဲ့ဒါက ကျွန်တော့်စိတ်ကိုပိုကြွစေတယ်လေ။ “ထ ထ နွယ်နီ။ငါ့လီးကိုလာစုပ်ပေး” တစ်သျူးလေးကိုင်ပြီးလီးကိုလာသုပ်ပေးတယ်။ပြီးတော့စုပ်ပေးရှာတယ်။ကျွန်တော်က သူ့ခေါင်းကိုကိုင်ပြီးတော့သူ့ပါးစပ်ထဲကိုလီးနဲ့လိုးတာပေါ့။သုံးမိနစ်လောက်ပဲကြာတယ်။လရည်တွေကိုဘေးက ကော်ဇော်ပေါ်ကိုပန်းထည့်လိုက်တယ်။ကောင်မလေးလည်း ဘေးမှာ ငိုင်ငိုင်လေးနဲ့ထိုင်ပြီးတော့ မှိုင်လိုက်ငိုလိုက်ပေါ့။သူ့အစ်မကိုသွားတိုင်မှာ ကြောက်လို့ကောင်မလေးကိုခြောက်ထားရတယ် “နွယ်နီ.”။

“ရှင်ကိုစိုးဦး” “ဒါတွေကိုနင့်အစ်မကိုသွားတိုင်ရင်နင့်အစ်မလည်း တစ်ခုလပ်ဖြစ်မယ်” ” ငါလည်း ထောင်ထဲဝင်ရမယ်နင်လည်း သေမှာနော်” “ငါသတ်မှာ” “ကြားလား မလေးရှားမှာ တစ်ယောက်သတ်ရင်သုံးထောင်ပဲ ပေးရတယ်ကြားလား” “ကြားတယ်နော်။” “ဟုတ် ဟုတ်ကြားပါတယ်မပြောရဲပါဘူး။မကြီးကိုကြောက်ပါတယ်။” “ဟုတ်ပြီ ဒါ ဆိုရင်ငါလိုးချင်လို့ခေါ်တဲ့အခါတိုင်းလည်း ကဂျီကဂျောင်မလုပ်နဲ့နော် သေသွားမယ်သိလား” အင်း ဘီလူးခေါင်းဆောင်းရတော့မှာပေါ့…ကောင်မလေးကိုနောက်ထပ်တစ်ချီထပ်လိုးဖြစ်သေးတယ်ကောင်းလိုက်တာ ကောင်မလေးလည်း ကောင်းနေမှာပဲ။

အပေါ်ကနေလည်း ဆောင့်ပေးရှာတယ်အပျိုနို့သီးလေးကိုကာကာပြီးတော့ရှက်နေတာပေါ့။ပြီးတော့ဘဲကြီးကော်ဇော်တွေနဲ့မွေ့ရာတွေကိုလျှော်ပေးခဲ့တယ်။သော့ကိုယူခဲ့ပြီးတော့ ပြန်လာခဲ့တယ်။သူကောင်းနေမှာဆိုတော့စောင့်မနေတော့ဘူး။သူ့မှာလည်းသော့တစ်ချောင်းအပိုရှိတယ်လေ။ စက်ရုံကိုအသားတကျ ပြန်လာတယ်။ကောင်မလေး ပေါင်ကွတာကိုသူ့အစ်မ သိပ်ရိပ်မိမှာမဟုတ်ဘူးလေ။ဒီလ က အပ်ထည်တွေများတော့စက်ရုံထဲမှာပဲ အချိန်ကုန်နေတယ်။ထူးခြားတာကတော့ကောင်မလေးကိုအပြန်ခရီးက ကားပေါ်မှာ ခေါင်းကိုကိုင်လိုက်တော့ကောင်မလေးခေါင်းက ကျွန်တော့်ပုခုံးပေါ်ကို အိခနဲ ရောက်လာတာပါပဲ။

ဆောရီးဘဲကြီးရေ တိုင်တွေပတ်နေတာနဲ့မရေးဖြစ်တာ…စက်ရုံထဲမှာ နငယ်တွေထပ်ရောက်လာလို့သင်ပေးနေရတာ။ ဆက်ရေးမယ်ဗျာ။ ပြန်လာကြတာပေါ့ဗျာ။ကောင်မလေးကိုဝိုက်ပြီးတော့ဒုတ်ကလည်း နာ..ကောင်မလေးကလည်း တစ်လမ်းလုံးကျွန်တော့်ခါးချည်းပဲ ဖက်ပြီးတော့ချွဲလိုက် ပစ်မထားရဘူးနော်ပြောလိုက်ပေါ့။ အကဲပိုနေတာတော့မဟုတ်ဘူးဗျ..ငိုမဲ့မဲ့လေးနဲ့ဆိုတော့လည်း သနားမိသားလားဗျာ။ ထားပါလေ။စက်ရုံကိုပြန်ရောက်တော့ထင်တဲ့အ တိုင်းပါပဲ..မိန်းမလည်း ပြန်မရောက်သေးဘူး။သူလည်း ကျွန်တော့်ကိုအတော်ချစ်တော့ စိတ်ချရှာပါတယ်။

ဒါကြောင့်လည်း ကျွန်တော့်အတွက်အသက်ရှူချောင်နေတာလေ.မဟုတ်ရင်လင်မယား ကွဲပေါက်ပဲဗျာ။ နောက်ရက်တွေလည်း နွယ်နီ့ကို စားချင်သေးတယ်ဗျာ.။ကောင်မလေး ထပ်များပေးဦးမလား ပေးမယ်ဆိုရင်ဘယ်ကိုခေါ်သွားရမလဲ မသိသေးဘူး.။ဒါနဲ့ပဲ နောက်တစ်ပတ်စက်ရုံပိတ်ရက်ရောက်လာပါတယ်။ကျွန်တော်ရယ်ကိုဂျိုးကြီးရယ်မာရှီထိုင်ပုတ်နေတုန်း မိန်းမကလာပြီးတော့ဂျီလာကျတယ်။ “ယောကျ်ားရေ မိန်းမ အိုင်ဖုန်းလေးကိုင်ချင်လို့” “ဘာအမျိုးအစားလဲကွာ နောက်ဆုံးပေါ်လား ” “မင်းကလည်း သူဌေးဆိုက်ဖမ်းနေပြန်ပြီပိုက်ဆံမရှိပါဘူးဆိုမှ” (တကယ်တော့ကောင်မလေးအတွက် လက်တော့ပ်ဝယ်ပေးလိုက်လို့ ပိုက်ဆံမရှိတော့တာ) “အင်းပါ ရီသိပါတယ်။

အခုဟာက ညီမလေးလည်း လိုချင်နေတာ။ရီကောပဲ” “အေးလေ ဟိုကောင်မလေးကတော့ထားပါ သူ့လစာ ထုတ်ပြီလေ ကိုယ်တို့မှလစာမထုပ်သေးတာကို” “အင်း…ဒါဆိုဘယ်လိုလုပ်မလဲ အသစ်လေးဆိုတော့ကိုင်ချင်တာပေါ့လို့” “ဟုတ်ပြီလေ ဒါဆိုရင်ကိုယ် ဖန်လိုက်ဦးမယ်။ဟုတ်ပြီလား” “အဟီးးးးးးး” ရီပြီးထွက်သွားတယ်.ခေါင်းပူသွားတာ ကကျွန်တော်….။ဒါနဲ့အကြံထုတ်ရပြီကိုဂျိုးကြီးကိုကြည့်လိုက်တော့ကွမ်းဂျိုးကြီးနဲ့လာရီပြနေတယ်။ပြသနာပဲ သူ့လည်း အားကိုးလို့ရမှာမဟုတ်ဘူး။သူတောင်တစ်နေ့ကိုထမင်းတစ်နပ်ပဲစားပြီး ထိုင်စုနေတာ။သူ့အတွက်က ဒညင်းသီးတစ်လုံးလောက်ရရင်အဆင်ပြေနေတာ.။

ဒါကြောင့်လည်း မန်နေဂျာကြီးက သူ့ကိုဒညင်းသီးချည်း လွှတ်ကျွေးပြီး နှပ်ထားတာလေ။ ဒီအတိုင်း ဆိုရင်တော့ကိုတာရာယာကိုလည်း မသွားနိုင်တော့ပါဘူး.ဖားသားလေးများစားမလား လို့ ကြံစည်ထားတာ။ ဖားမတွေက ဆောက်ရမ်း ပုလွေကောင်းတယ်နော်၊ဖင်လည်း ရှိသင့်သလောက်ရှိကြတော့ စားကောင်းသားလော။ရွှေတွေကတော့ရှိပါတယ်။ရှားတယ်လေ။သူတို့ကိုစားလည်း သူတို့က မလေးရှားမှာ အစ်ကိုကြီး ကောင်းလားဆိုရင်ကိုယ်တွေ က မလုံမလဲတွေဖြစ်ရတာ။တစ်ခါတော့စားဖူးသား။မကောင်းပါဘူးဗျာ။စိတ်လည်းဖီးလ်အပြည့်မရပါဘူး။ထားဗျာ။ဒီနေ့လည်း မာရှီနည်းနည်းပုတ်ပြီးတော့မိန်းမကိုဝိုက်ဦးမှပဲ.။

ပြောမဲ့သာ ပြောရတာ….တကယ်ဝိုက်ချင်နေတာက ခယ်မလေးကိုဗျာ။ ဒီကောင်မလေးက တစ်ခါလိုးပြီးကတည်းက ဖင်တွေလည်း စိုတက်လာတာ။ရင်သားကြီးကလည်း မောက်ပြီးတော့တကယ်အပျိုကြီးဆိုက်ဖြစ်လာတာ။မိန်းမ ဈေးသွားတဲ့အခါတွေ ဆိုရင်ကောင်မလေးကို အခန်းနားမှာ နို့ညှစ်ရတာ တစ်မျိုး မီးဖိုချောင်ထဲမှာ ဆောက်ဖုတ်အုံလေးကိုနှိုက်ရတာ တစ်ဖုံနဲ့သိပ်ကောင်း။အကြိုက်ဆုံးကတော့လက်ဆေးဇလုံနားမှာ သူပန်းကန်တွေ ဆေးတဲ့အခါကျရင်နောက်ကနေ ဖင်ကိုကပ်ပြီး ဂေါ့ကြီးနဲ့ထောက်ထားရတာကိုအားအရဆုံးပဲ။ဆောက်ရမ်း စေးကပ်နေတာပဲဗျာ။

ကောင်မလေးကိုရှာလိုက်တယ်။သူဘယ်များရောက်နေပါလိမ့်ပေါ့။ “နွယ်နီရေ..ကောင်မလေး နွယ်နီ။” မိန်းမ အလုပ်ကိုသွားတယ်။ကိုယ်က ညဆိုင်းဆိုတော့ကောင်မလေးကိုတစ်ချီလောက်တော့လိုးချင်နေပြီ။သူလည်း အနာကျက်နေလောက်ပြီလေ.။ခေါ်မကြား အော်မကြားနဲ့ကောင်မလေး ဘယ်ရောက်နေပါလိမ့်..။ အသံတွေကြားနေရတယ်။ဘဲကြီးအခန်းထဲကနေပြီးတော့။. “ဟာ..”. စိတ်ထဲမှာလည်း ထိတ်ခနဲ ဖြစ်သွားတယ်။ဒီဘဲကြီး အလုပ်မသွားဘူးလားဟ။..မလုံမလဲဖြစ်နေရပြီ။ဒါနဲ့ဘဲကြီးအခန်းကိုချောင်းကြည့်လိုက်တော့စိတ်ထဲမှာ ဒေါသတွေ လုံးခနဲ လှိုက်ပြီးတက်လာတယ်ဗျာ။

ကောင်မလေးက ဘဲကြီးရဲ့ ဗိုက်ပေါ်ကနေ တက်ဆောင့်ပေးနေတာ။ ဆောက်ဖုတ်လေးကိုမည်းသည်းနေတာပဲ.။အရည်တွေ အရမ်းကိုထွက်နေပြီ။ကျွန်တော်ဆက်ကြည့်နေလိုက်တယ်။တော်တော်ရက်စက်တဲ့ဘဲကြီးဗျာ။ကျွန်တော်တောင်တစ်ခါပဲ စားဖူးတဲ့ကောင်မလေးကိုသူလုပ်ရက်တယ်ဗျာ။စည်းမထား ဘူး။အထဲကိုဝင်ပြီး ဝုန်းပစ်လိုက်ချင်တယ်။ဒါပေမဲ့ဆက်စောင့်ကြည့်နေလိုက်တယ်။ “နွယ်နီကိုယ့်ကိုမှုတ်ပေးပါလားကွာ…တောက်..ငါတောင်မလုပ်ခိုင်းရက်ဘူး ဒီဘဲကြီးကွာ” “အင်းလေ မှုတ်ပေးမယ်။တစ်ရှူးပေး..တစ်ရှူးနဲ့သုတ်ပြီးမှ မှုတ်ပေးမယ်အရည်တွေ အရမ်းထွက်နေတာလေ။

“အင်း ရော့…” ဘဲကြီးက တစ်ရှူးပေးလိုက်တယ်။ကောင်မလေးက တစ်ရှူးနဲ့ဘဲကြီးဟာကိုသုတ်လိုက်တယ်.ပြီးတော့ကောင်မလေးနှုပ်ခမ်း လှလှလေးနဲ့သူ့ဟာကြီးကို ငုံလိုက်တယ်။ဘုရား ရေ…ဒီဘဲကြီးဟာက အရင်ကထက်တောင်ကြီးလာပါပေါ့လား ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်ဖားမ ကိုချတုန်းက ထက်တောင်ပိုပြီးတော့ ကြီးလာနေပြီ.။ ကောင်းလိုက်တဲ့ဟာကြီး။…တင်းနေတာပဲ ကိုယ်တောင်ကြည့်ရင်းနဲ့ဖင်ကြိမ်းသွားတယ်။စားပေဦးတော့ဘဲကြီးရာ ခင်ဗျားကံပေါ့။ကောင်မလေးကလည်း ဒီလိုအညာသားကြီးကိုဘာသွားကြိုက်မှန်းလည်း မသိဘူးဗျာ။ကောင်းကောင်းကိုပေးနေတော့တာ။

“အားအား ကောင်းလာပြီနွယ်ရေ.အားးးးးးး” “ပြီးတော့မယ်ဆက်မှုတ်ထား အထဲမှာပြီးမှာနော်မထုတ်လိုက်နဲ့.။.” “အင်း..ကောင်းတယ်ကောင်းတယ်ဗြစ်..”. ပြောလို့တောင်မဆုံးသေးဘူး ဘဲကြီး ဆန့်ငင် ဆန့်ငင် ဖြစ်သွားတယ်။အသက်ငင်နေတာတော့မဟုတ်လောက်ဘူး။ပြီးသွားတာဗျ။ဆောက်ဖာသည်မလေးကလည်း သုတ်ရည်တွေကို ပြီးတဲ့အထိခံပြီးတော့ ဘေးကိုထွေးထုတ်ပြစ်လိုက်တယ်။ကောင်းကွာ ဇိမ်ပဲ ခံစားစမ်း ဘဲကြီး..ကောင်းစားစမ်း။စိတ်ထဲကတော့အရမ်းကိုဒေါသထွက်ပေမဲ့ကောင်မလေးက သဘောတူတာဆိုတော့ဘာမှမလုပ်နိုင်တော့ဘူးလေ.။

“နွယ်ရေ နောက်တစ်ချီလောက်လိုးကြရအောင်လေ။” “ကိုကြီးသဘောလေ လိုးချင်သလောက်သာလိုး ” “ဒီနေ့ကိုစိုးဦးလည်း အလုပ်သွားတယ်။မရီလည်း မရှိဘူးဆိုတော့အေးဆေးပဲ တစ်နေကုန်ဗျင်းလို့ရတယ်လေ။” “ဆောက်ကောင်မလေး ငါအလုပ်သွားတယ်ထင်နေတာကိုး…..” “ဒါဆိုရင်လည်း ဖင်ကုန်းပေးလေ နော်” “ဖင်လေးကိုထောင်ပြီးတော့လိုးချင်တယ်။ဖင်တစ်ခါမှ မလိုးဖူးသေးဘူး။” “အန် ဖင်မလိုးဖူးသေးဘူးဆိုတော့အဖုတ်တွေကိုတော့ လိုးဖူးတယ်ပေါ့။ပြောတော့နွယ့်ကိုအရင်ဆုံးလုပ်ဖူးတာဆိုပေါ်ပြီ…။” “မဟုတ်ပါဘူးကွာ အဖုတ်ကိုလိုးဖူးတာလည်း မင်းနဲ့မှပထမဆုံးပါ။

အော်ပြောလိုက်ချင်တယ်။ချောင်ကစ်ကိုတစ်လ တစ်ခါမှမသွားရရင် လီးရာဇဝင်ရိုင်းတယ်ဆို။ရိုးရာပျက်ရင်နတ်ကိုင်မယ်ဆို…….ပြောပြလိုက်ချင်တယ်။အားလုံးကြားအောင်ဒီဘဲကြီး အညာသားလို့မပြောရဘူး။အညာတော်တော်ကိုသန်နေတာ။ “အင်းပါ ဖင်ကုန်းပေးမယ်အတင်းဆောင့်မလိုးရဘူးနော်။” “မလိုးပါဘူး စိမ်ပြီးလိုးမှာပါ။” ကောင်မလေးက ဖင်ကိုထောင်ပေးလိုက်တယ်။ကျွန်တော်တစ်ခါပဲ လိုးပေးထားတဲ့ဆောက်ဖုတ်လေးက တော့အရမ်းကိုစိပြီးတော့ လှနေတုန်းပဲ။အမွှေးတွေကလည်း လှလိုက်တာ…စင်းနေတာပဲ သူ့ဆီးခုံကလည်း လုံးဝကိုပြောစရာမရှိဘူးဗျာ။

ဖင်သား နီနီလေးရဲ့ အဆုံး စအိုဝလေးကတော့ရင်ခုန်စရာပါ။ကျွန်တော်တောင်သူ့ဖင်လေးကို အားရအောင်မ လုပ်ဖူးသေးဘူး။ဖင်လေးက စိနေတာပဲ။ရဲရဲလေးရယ်။ ဘဲကြီးက စော်လေး ဖင်ပေါက်လေးကိုစုပ်ပေးနေတယ်။သေစမ်းဗျာ။ရွံစရာတောင်ကောင်းသေးတယ်။ကိုယ်ကတော့ ဒါမျိုးမလုပ်ပေးနိုင်။ဒါကြောင့်များဘဲကြီးကိုခိုက်သွားတာများလား။နောက်ထပ်ဆောက်ဖုတ်လေးကိုထပ်ပြီးတော့လျက်ပေးတယ်။ကောင်မလေးက ခုနက ရေဆေးထားတာဆိုတော့လျက်ကောင်းပေါ့ဗျာ။ဝင်းနေတာပဲ။ ဆောက်ဖုတ်အတွင်းသားလေးတွေက ဘဲကြီးက။

လျက်လိုက်ဖင်ပေါက်လေးကိုကလိလိုက်နဲ့ဆိုတော့ကောင်မလေးက မခံနိုင်တော့ပဲ ဘဲကြီး ဟာကို လှမ်းကိုင်ပြီးတော့သူ့အပေါက်ဝကိုလှမ်းထည့်နေတာ မျက်နှာလေးကိုမော့လို့…. “အား အဟ အဟဟဟ ကောင်းလိုက်တာ” ” လိုးပါတော့ ဖင်ကိုလည်း လိုးပါတော့ကောင်းနေပြီ။တောင်းပန်ပါတယ်လိုးတော့လေ” ကောင်မလေး ပါးစပ်က ဆောက်တစ်လွဲတွေထွက်လာတဲ့အထိဘဲကြီးကမှုတ်လိုက်နှိုက်လိုက်လုပ်နေတာ၊အရမ်းကိုကောင်းနေတဲ့ပုံစံပဲ ဆောက်ရမ်းကို လန်းနေပြီ။ဘဲကြီးက သူ့လီးကိုသူဆွပြီးတော့ကောင်မလေး ဆောက်ဖုတ်ထဲကိုလီးထိုးထည့်လိုက်တယ်။ပြီးတော့မှတစ်ချက်ချင်းလိုးသွင်းနေတယ်လေ။

“အား ဗြစ်ထုတ်ဗွက်ဗွက်…” အသံတွေကိုဒီဘက်ခန်းကနေတောင်ကြားနေရတယ်ဗျာ။ဒီအချိန်စက်ရုံထဲက လူတွေလည်း ဒီကိုမလာကြသလိုကျွန်တော်တို့လည်း မရှိမှန်းသိတော့ ဆောက်ရမ်းကိုလိုးကောင်းပေါ့ဗျာ။အသံကြီးတွေကိုအောင်လို့။ဒါနဲ့ပဲ ကျွန်တော်အရမ်းခိုက်တဲ့ကောင်မလေးကိုင်ဖင်တစ်ပြန်ခေါင်းတစ်ပြန်လိုးနေတော့တာပေါ့ဗျာ။ အချက်နှစ်ဆယ်ကျော်လောက်လည်း ရောက်ရော ကောင်မလေး ဖင်ကိုခွက်ပြီးတော့ထောင်ပစ်လိုက်တယ်။သိလိုက်ပြီ နွယ်နီအရမ်းကိုကောင်းနေပြီဆိုတာကိုလေ။ကောင်းလိုက်တာဗျာ။ဖင်ကြီးခွက်နေတာကိုမြင်ရတော့အရမ်းကိုဖီးလ်တက်သွားတယ်။

ကျွန်တော်မနေနိုင်တော့ဘူးဗျာ။ဒါနဲ့ အမြန်ပြီးပါစေလို့ဆုတောင်းပြီးစောင့်နေလိုက်တယ်။ကောင်မလေးက တစ်ချီပြီးခါနီးမို့လို့ထင်တယ်။ဆောက်ဖုတ်လေးက ရှုံ့တွတွလေးဖြစ်လာတယ်။ “အ…အဟ..အ ကောင်းနေပြီမြန်မြန်လုပ်တော့လေ ကောင်းနေပြီ” “အင်းပါ ပြီးတော့မှာပါ ခဏစောင့်ဒီမှာလည်း ပြီးတော့မယ်ခဏစောင့်နော်” “အင်းးး လုပ် လုပ်ပြီးပြီမရတော့ဘူး ပြီးပြီ….အားးးးးးးးး” ကောင်းမလေး ခါးကိုကော့တက်ပြီးပြီးသွားတယ်။ဘဲကြီးလည်း ပြီးသွားပြီထင်တယ်။အရည်တွေကိုသားအိမ်ထဲကိုပဲ ပန်းထည့်လိုက်တယ်။ကောင်းလိုက်တာ။အရမ်းကိုရွှဲနေတော့မှာပဲ။

ကောင်မလေးကတော့ခေါင်းဦးပေါ်ကိုလက်နှစ်ဖက်လုံးထောက်ပြီးတော့ ကျသွားတာပဲ။အရမ်းကိုကောင်းနေတဲ့ပုံပဲ.ဘဲကြီးလည်း ဖင်လိုးမလို့ဟာကိုတောင်မေ့သွားပုံပဲ။ကောင်မလေးက ဘဲကြီးကိုမျက်မှေးလေးနဲ့ကြည့်ပြီးတော့ “ကိုကြီး သမီး ရေသွားဆေးလိုက်ဦးမယ်” “အင်း သွားဆေးလေ ညလေး။” တွေ့ပြီးကောင်မလေးရေဆေးရင်ရေချိုးခန်းက ကျွန်တော်တို့ဖက်မှာလေ။ကျွန်တော်ရေချိုးခန်းက စောင့်နေလိုက်တယ်။ကောင်မလေး ဝင်လာတယ်.။ကျွန်တော်ကတံခါးရွက်နားမှာ ခိုပြီးတော့ရပ်နေလိုက်တယ်။ကောင်မလေး ပေါင်ကွကွနဲ့ဝင်လာတယ်။

ဒေါသဖြစ်စိတ်ရောနှမြောတဲ့စိတ်ရော ရောပြီးတော့ကောင်မလေးကိုတစ်ခုခုလုပ်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်၊ကောင်မလေးက မီးဖွင့်ပြီးဝင်လာတဲ့အချိန်ကောင်မလေး ပါးစပ်ကို လှမ်းပိတ်လိုက်တယ်။ကောင်မလေးအော်တယ်။ဒါပေမဲ့အသံမထွက်သွားဘူး။ ကောင်မလေး မျက်လုံး အဝိုင်းလေးနဲ့ ကြည့်နေတယ်။သူလည်းသိသွားပြီလေ.။ဒီနေ့သူတို့လိုးနေတာကိုကျွန်တော်မြင်သွားပြီဆိုတာကို။ကျွန်တော်က သူ့ပါးစပ်ကိုပိတ်ထားရင်း တိုးတိုးနေဖို့လက်ပြလိုက်တယ်။ကောင်မလေးက ခေါင်းကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ငြှိမ့်တယ်လေ။ “နွယ်နီ ဘာဖြစ်လို့ သူနဲ့သွားအိပ်တာတုန်း ” ။

“.နင်တို့ဖြစ်နေကြတာ ကြာပြီလား ဘယ်နှခါလောက်ရှိပြီလဲ ငါ့ကိုပြောစမ်း” “လေး လေး ခါလောက်တော့ရှိပါပြီ” “ဘာ လေးခါတောင်ရှိပြီဟုတ်လား ” “ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ နင်ကားပေါ်မှာပြောတော့အပျော်မကြံပါနဲ့ဆို ငါ့ကိုချစ်တယ်ဆို” “အီးးးးးဟီးးး အီး အစ်ကိုကြီးရယ်” ကောင်မလေးက အကျယ်ကြီး ငိုမလု့ိလုပ်တယ်။ “ဟာ မငိုနဲ့လေ ဟိုလူကြားသွားမယ်။” “ပြောလေ ဘာဖြစ်လို့ဒီလိုသွားကုန်းတာလဲ သူက နင့်ကိုယူမှာမို့လို့လား” “သူမယူဘူးဆိုတာကိုနွယ်နီသိပါတယ်။” “ဒါပေမဲ့ဒါက မနေနိုင်လို့ ဖြစ်သွားတာပါ.။သူ့ကိုလည်း ဘာမှသွားမလုပ်ပါနဲ့နော်။

“သူက ရည်းစားစကားပြောရင်းနဲ့နွယ်နီ့ကိုနွယ်….” စကားသံထွက်မလာတော့ဘူး ။ဒေါသတွေကြီးတက်သွားတယ်၊ “ပြောစမ်း နင့်ကိုသူက မုဒိမ်းကျင့်လိုက်လို့လား…….မ” “မဟုတ်မမမ မဟုတ်ပါဘူး။” “သူက နွယ်နီ့ဆောက်ဖုတ်ကိုမှုတ်တယ်” ” လျှာနဲ့ယက်တယ်။ပြီးတော့နွယ်နီ့ဖင်ကိုလည်း လျှာနဲ့ယက်တယ်။” “မခံနိုင်တော့လို့အဖြေပေးမဲ့ညမှာတင်လိုးဖြစ်သွားရင်းနဲ့ ” “ကိုကြီးနဲ့လည်း ဆက်လုပ်လို့မဖြစ်ဘူးဆိုတာ သိပါတယ်။ဒါကြောင့်သူနဲ့ပဲ ဒီလိုနေဖြစ်သွားတာပါ။.” “ဘာနေဖြစ်သွားတာလဲ လိုးဖြစ်သွားတယ်ပြောစမ်းပါ.။” “ငါလည်းနင့်ကိုမှတ်ပေးနိုင်ပါတယ်ဟာ..လျက်ပေးနိုင်ပါတယ်။

“ဒါပေမဲ့ ကိုကြီးရယ်ကိုကြီးတို့ အိမ်ထောင်ရေးကိုမဖျက်ဆီးချင်ပါဘူး.ဒါကြောင့်ပါ။” “တိတ်စမ်းနွယ်နီတော်တော့ဟာ နင်အခုဟိုဘက်လှည့်စမ်း” “ဘာ ဘာလုပ်မလို့လဲ ကိုစိုးဦး” “လှည့်စမ်းဟာ” ပြောရင်းဆိုရင်းပဲ ကျွန်တော်သူ့ကိုအတင်းဟိုဘက်လှည့်ခိုင်းပြီးတော့သူ့ဖင်ကိုလီး အစိမ်းလိုက်ထိုးထည့်လိုက်တယ်။အညာသားဘဲကြီးနဲ့လိုးတုန်းက ထွက်ခဲ့တဲ့ဆောက်ရည်တွေနဲ့ဆိုတော့အရမ်း ချွဲနေတယ်လေ။ အရမ်းကိုမြန်လွန်းတယ်။လီးဝင်သွားတာ။ “အ. အအ…မလုပ်……….နာနာ အားးးးးး” “မလုပ်ပါနဲ့နာတယ်အအအအ နာတယ်လို့အား” ကောင်မလေးက အော်တာနဲ့။

သူ့ပါးစပ်ကိုလက်နဲ့လှမ်းပိတ်ပြီးတော့အတင်းဆောင့်လိုးတယ်။ကျွန်တော့်ပါးစပ်ကလည်း “မှတ်ထားနွယ်နီနင်တို့မိန်းမတွေက လက်ဖက်တွေလိုပဲ ” “ဘယ်လောက်ပဲ နှပ်ထားနှပ်ထား အဆာပလာ မပါရင်စားမကောင်းဘူး ” “ဆီများများ မထည့်ပြန်ရင်လည်းစားမကောင်းဘူး။” “ငရုပ်သီးလေးလည်း ပါလိုက်ရသေး ကြက်သွန်ဖြူလေးလည်း ထည့်ပါမှ စားကောင်းတဲ့ဟာမျိုးတွေ။” “တွေ့လား နင့်ဖင်ပေါက်လေးကိုငါလိုးနေတာ။ “အဲ့ဒါကိုဖင်စိမ်းစားတယ်လို့ခေါ်တယ်။မှတ်ထား ဆီမပါ ပျားမပါလိုးနည်းပဲ။” “နင်တို့မိန်းမတွေက ဒီလိုမျိုးလက်ဖက်ကိုမနှပ်ပဲ စားတက်တဲ့သူတွေဆိုရင်သိပ်မုန်းကြတယ်လား”။

“ရော့ဟာ ရော့ဟာ” ကျွန်တော်လည်း အငြှိုးတကြီးပြောရင်း လိုးရင်းနဲ့ကောင်မလေး နို့ကိုညှစ်လိုက်ဖင်သားကြီးကိုညှစ်လိုက်နဲ့လုပ်လိုက်တာ ကောင်မလေး အတင်းရုန်းတော့တာပေါ့။မရဘူးလေ ချုပ်ပြီးလိုးတာ ဆိုတော့အရမ်းကိုနာနေမှာသိတယ်။ဆောက်မြင်ကပ်လို့ဒီတိုင်းကိုလိုးပစ်လိုက်တာ။အချက်လေးဆယ်ကျော်တယ်။ နောက်တော့တောင့်မခံနိုင်တော့ဘူးဗျာ။အရမ်းကောင်းလွန်းနေတာနဲ့ကောင်မလေးကိုခါးကိုသိုင်းဖက်ပြီး လရည်တွေကိုသူ့စအိုလေးထဲကိုပန်းထည့်ပစ်လိုက်တယ်။ကောင်မလေးငိုလိုက်တာဆိုတာကိုပြောမနေနဲ့တော့။ ပြီးလည်းပြီးရော အပြင်ဘက်ကို ထွက်ပြေးသွားပါလေရောဗျာ။

ဘဲကြီးဆီသွားတယ်ထင်တာမဟုတ်ဘူးဗျာ။စက်ရုံအပြင်ဘက်ကိုသွားတာ။ခေါင်းကြီးသွားတယ်။ဘယ်များသွားပါလိမ့်ပေါ့။.မိန်းမပြန်လာတဲ့အထိသူပြန်မလာဘူး.။သနားလည်း သနားတယ်ပြီးတော့စိတ်လည်းပူတယ်၊ဟိုဘက်ခန်းက အညာသားကတော့ စော်လေးကို မသိမသာလေး လာချက်တယ်။ ကျွန်တော်လည်း အလိုက်အထိုက်လေး နေတော့သူလည်းမသိပါဘူး။မိန်းမကတော့ပူတာပေါ့။ဖုန်းတွေဘာတွေဆက်တယ်။နောက်လေးရက်လောက်နေတော့ မြန်မာနိုင်ငံပြန်ရောက်ပြီတဲ့။တစ်နှစ်လောက်သီလရှင်ဝတ်မယ်လို့ပြောတယ်တဲ့။ယောကျ်ားလည်း မယူတော့ဘူးတဲ့။

မလေးရှားကနေ ဘာလို့မပြောပဲ ပြန်ပြေးတာလဲလို့မိန်းမက မေးတော့ပျင်းလို့တဲ့မနေချင်နေတာ့လို့တဲ့.ပြောပြီးပြန်ရင်ခွင့်မပြုမှာ စိုးလို့တဲ့ဗျာ။သနားစရာလည်းကောင်းသလိုစာနာမိပါတယ်။ဒါပေမဲ့ကိုယ်က ဒေါသနဲ့လုပ်ခဲ့ ပြီးပြီဆိုတော့မရတော့ဘူးပေါ့ဗျာ။ သူဘာလို့ ပြန်ပြေးသွားသလဲဆိုတာကိုကျွန်တော်နဲ့ကောင်မလေးပဲသိလောက်မယ်ဗျာ၊ထားလိုက်ပါလေ။မလေးရှားက တစ်ခန်းရပ်ပြဇတ်လေးပေါ့။ဘဝဆိုတာက တစ်ယောက်အတွက်တစ်ယောက်က မှတ်တိုင်တွေလိုပါပဲ…တွေ့ဆုံကြုံကွဲပေါ့။သူနှပ်ထားတဲ့လက်ဖက်လေးကိုကျွန်တော်အဆာပလာမပါပဲ စားမိလိုက်တာကိုတော့တစ်အုံ့နွေးနွေးဗျာ….. ပြီး။