“အားးး ရှီး… ကောင်းလိုက်တာကွာ၊ ဒီနေ့လောက်အရသာရှိတာတခါမှမကြုံဖူးသေးဘူး”

Unicode

ကျုပ်သမီး သူ့သူငယ်ချင်းနဲ့အတူ ခြံထဲကားမောင်းဝင်လာတာကိုကျုပ်အိမ်ဝရန်တာကနေရပ်ကြည့်နေမိတယ်။ သမီးပြောခဲ့ဘူးတာကတော့ သူ့သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်ဖြစ်တဲ့ဒီကောင်မလေးက သူ့အိမ်ကနယ်မှာတဲ့၊ ပြီးခဲ့တဲ့၂လ ၃လလောက်တုန်းက၊ သူ့မိဘနှစ်ယောက်လုံးကား မတော်တဆမှုဖြစ်ပြီးဆုံးပါးသွားကြတယ်တဲ့၊ တခြားမှီခိုစရာဆွေမျိုးသားချင်းရင်းချာကလဲမရှိဘူးတဲ့၊ ဒါကြောင့်သူနဲ့ အတော်လေရင်းနှီးတဲ့သူငယ်ချင်းဖြစ်သူကျုပ်သမီးဆီမှာ ခဏအတူခိုလှုံနေထိုင်ခွင့်တောင်းတယ်။ လောလောဆယ်သူ့ခမြာမှာလဲ ငွေကြေးကမလုံလောက်ရှာတော့ အဆောင်လေး အခန်းလေးငှားနေဖို့တောင်မတတ်နိုင်ရှာဘူး။ အလုပ်တစ်ဘက်နဲ့ကျောင်းတက်နိုင်ဖို့ ကျောင်းချိန်ပြင်ပ အလုပ်တစ်ခုကြိုးစားရှာနေတယ်တဲ့။ ကျောင်းစရိတ်နဲ့ အသုံးစရိတ်တွေအတွက်ငွေလိုတယ်လေ။ ကျုပ်သမီးလေးနာမည်က ချယ်ရီတဲ့၊ အသက်က၁၉နှစ်၊ အလှပန်းတွေအစွမ်းကုန်ဖူးပွင့်တဲ့အရွယ်ပေါ့။

သမီးက ကားကိုအိမ်ရှေ့ရပ်ပြီး ၂ယောက်သား အိမ်ထဲလျှောက်ဝင်လာခဲ့ရင်းနဲ့.. “မင်္ဂလာပါ..အမယ်.. ပါ့ပါးကဒီနေ့စောလှချည်လား..? အသေးလေးတွေထွက်မရှာတော့ဘူးလား…” ကြည့်..ကြည့်..သမီးလိမ္မာမရွှေချောက သူငယ်ချင်းရှေ့မှာအဖေကိုလာဒေါက်ဖြုတ်နေတယ်..၊ ဟုတ်တယ်လေခါတိုင်းကျုပ်ကအိမ်သိပ်ကပ်တာမှမဟုတ်ပဲ၊ ခုအိမ်အရင်ရောက်နေတာကိုပဲ အထူးအဆန်းကြီးလိုလို.. “ဟ..ငါ့သမီးကအရွယ်နဲ့မလိုက်အောင်အတော်အတွေးအခေါ်တွေအတော်မြင့်နေပါလားကွ၊ ပါးအိမ်ပြန်နောက်ကျတိုင်းချော်တောငေါ့ပြီးလျှောက်တွေးမနေနဲ့၊ အခုလဲသမီးတို့ကိုစောင့်နေရုံသက်သက်ပဲ.. ထင်ရာလျှောက်ပြောနေရင် တကယ်ပဲမေမေလေးအသစ်ရှာလာပေးခဲ့ရမလား..” “နောက်တာပါ ပါးရဲ့..ဒီမှာ သမီးပြောဘူးတဲ့သူငယ်ချင်းလေ၊ ချိုချိုထွန်း..တဲ့..သမီးတို.ကတော့ထွန်းလို့ပဲခေါ်ကြတယ်။ ဟဲ့..ထွန်း..ဒါက ငါ့ပါပါး ဦးရဲဝင်းအောင်..လေ” သမီးက သူ့သူငယ်ချင်းဟု ထွန်းဆိုတဲ့ခလေးမလေးကို ကျုပ်နဲ့မိတ်ဆက်ပေးတယ်။

“မင်္ဂလာပါ အန်ကယ်..” “အေးကွယ်..မင်္ဂလာပါသမီး..” ထွန်းကကျုပ်ကိုပြုံးပြီးတလေးတစားနှုတ်ဆက်တယ်။ ခလေးမကကြည့်ရတာ ချောချောသန့်သန့်လေးပဲ၊ အဲ..ဒါပေမယ့်…၊ ဆံတို ဘိုကေနဲ့ယောက်ျားလေးဒီဇိုင်း၊ ကြည့်ရတာ တွမ် (ကျုပ်တို့အခေါ် ယောကျ်ားလျာ)၊ အခုခေတ်အခေါ်တော့ ဘာတဲ့..အဲ..ဘောပြားဆိုလား..ပုံစံကြည့်ရုံနဲ့ အဲဒါဖြစ်ဖို့ကျိန်းသေနေပြီ။ မြန်မာလိုဆိုယောက်ျားလျာပေါ့..။ ကျုပ်ကအတွေးလွန်ရင်းသေချာအာရုံစိုက်ကြည့်နေမိသလိုဖြစ်နေတော့ သမီးချယ်ရီက… “ပါ့ပါး…အမယ်..သမီးသူငယ်ချင်းကိုဘယ်လိုကြီးကြည့်နေတာလဲလို့…၊ သူငယ်ချင်းက ငတိုငရှိုမဟုတ်ပါဘူး” “ဟာ..အေးးး ဆောရီး..ဆောရီး၊ သမီးကလဲကွာ..၊ ပါပါးကနဲနဲအတွေးလွန်သွားလို့ပါ၊ အမှတ်တမဲ့မို့… ကဲ..ကဲ..အေးအေးဆေးဆေးလွတ်လွတ်လပ်လပ်သာနေကြပေတော့၊ ကိုယ့်အိမ်လို့သာသဘောထား…ကြားလား..ထွန်း..” “ကျေးဇူးပါခမြ..အဲအဲ..ကျေးဇူးပါရှင့် အန်ကယ်လ်” ။

“အဲ…အေးပါကွာ..ခမြလဲခမြ ပေါ့..၊ ပါးအတွက်ကတော့အရေးမကြီးပါဘူး၊ အဆင်ပြေသလို၊ သက်သာသလိုသာပြောပါ..ပါးကတော့အေးဆေးပါ၊ ကဲသမီးတို့ ပစ္စည်းတွေအပေါ်တင်ပြီး ချယ်ရီ့အခန်းမှာပဲနေရာချလိုက်ပေါ့၊ ပြီးမှဆင်းလာပြီးထမင်းစားကြ” “ဟုတ်..ပါ့ပါ…” ဒီလိုနဲ့ထွန်းဆိုတဲ့ကောင်မလေးကျုပ်တို့အိမ်လာနေတာ ၂လလောက်တောင်ရှိလာခဲ့ပြီ။ ကျုပ်အမြင်တော့ ဒီကလေး၂ယောက်ကြည့်ရတာ ဒီဇိုင်းကတစ်နေ့တစ်ခြား သမီးရည်းစားပုံစံမျိုးပိုပိုပေါက်လာသလိုပဲ။ ကျုပ်အကြောင်းပြောရရင်ဖြင့် ကျုပ်မိန်းမက ဆုံးသွားရှာတာ ၃-၄ နှစ်လောက်ရှိပြီဗျာ။ မိန်းမကျုပ်တို့ကိုထားသွားပြီးထဲ့နောက် ကျုပ်ကလဲစီးပွားတစ်ဘက်နဲ့ သမီးမိန်းကလေးကို အနီးကပ်စောင့်ရှောက်ထိမ်းကွပ်ပေးဖို့အချိန်ကလဲမရှိတာနဲ့၊ သူ့အမေဘက်ကအဖွားကကြည့်ပေးထားလို့၊ အဖွားအိမ်ပြောင်းပြီးနေနေရတယ်။ အခု ၁၀တန်းအောင်လို့ တက္ကသိုလ်တက်ရတော့မှပဲ၊ ရန်ကုန်ပြန်ပြီး ကျုပ်နဲ့အတူအိမ်လာပြန်နေဖြစ်တော့တယ်လေ။

ဒီမှာက သမီးရဲ့ပညာရေးနဲ့အသွားအလာကပိုပြီးအဆင်ပြေတယ်မဟုတ်လား..။ ကျုပ်က..ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောရရင် လိင်စိတ်ပြင်းသူ၊ လွယ်လွယ်ဆိုကြပါစို့ ဆက်စ်ကိစ္စတွေမှာထန်တတ်တဲ့ယောက်ျားစားမျိုးပေါ့၊ ပြီးတော့ မုဆိုးဖိုဖြစ်ခဲ့တာနှစ်အတော်ကြာပြီ။ နောက်အိမ်ထောင်ပြုဖို့တော့စိတ်ကူးမရှိသေးဘူး၊ ဒီကိစ္စတစ်ခုထဲနဲ့လောပြီး နောက်မိန်းမယူ၊ အပြီးအပိုင်အချည်မခံနိုင်သေးဘူးလေ၊ စိတ်တိုင်းကျလက်တွဲဖော်မတွေ့တာလဲပါတာပေါ့..။ သမီးအိမ်ပြန်လာမနေခင်တုန်းက နဲနဲပါးပါးတော့အပြင်ထွက်ကဲသဗျ။ အဲ..သမီးပြန်လာနေတော့ အနေအထိုင်ဆင်ခြင်ရတယ်၊ သမီးကိုလဲပူပင်လို့ကောင်းကောင်းထိမ်းကွပ်၊ ကိုယ်လဲထွက်မကဲဖြစ်တော့ဘူး။ ကိုယ်စိတ်ပါသလိုလျှောက်လုပ်နေရင်၊ သမီးသိသွားရင် သူ့ကိုအုပ်ထိမ်းရတာနဲနဲအဖုအထစ်ရှိမယ်လေ။ ဒါတောင်သမီးက အဖေအလုပ်ကိစ္စနဲ့အိမ်ပြန်နောက်ကျတာကိုပဲ အကျကောက်ပြီးရိတိတိနဲ့…၊ စောစောပိုင်းက ခင်ဗျားတို့ဖတ်ခဲ့သလိုမျိုးပေါ့။

အသေးလေးတွေသွားမရှာဘူးလားဘာလားနဲ့…၊ အဖေကိုပြောပုံက..ကြည့်..။ အေးလေ..သူလဲငယ်တော့တာမှမဟုတ်ပဲ၊ အဖေ့ဘက်ကိုစဉ်းစားပေးပြီး၊ ဖြစ်နိုင်တာတွေတွေးခေါ်မိတာလဲရှိမှာပေါ့။ အဲဒီလိုဆင်ဆင်ခြင်ခြင်နေရတော့ကျုပ်မလဲ နဲနဲတော့ပြတ်လပ်သလိုဖြစ်နေပြီး ဆာနေပြီပေါ့ဗျာ။ ဒီတော့လဲညအိပ်ရာဝင်လူခြေတိတ်မှာဂွင်းကလေးနဲ့ ၂ပါးသွားရတော့တာပေါ့၊ ဒါပဲရှိတာပဲ…။ ဟော…အခုတော့ တစ်အိမ်ထဲမှာခုလို အပျိုမဒမ်းလေးတွေက နီးနီးကပ်ကပ် လာနေနေတော့ ပိုဆိုးတာပေါ့ဗျာ…။ ကျုပ်ပြောတဲ့အထဲကျုပ်သမီးပါပါသဗျ၊ သမီးချယ်ရီသူ့အဖွားဆီစပြီးသွားနေတုန်းက အပျိုတောင်ကောင်းကောင်းမဖြစ်သေးဘူး၊ ကလေးရှိသေးတာ။ အခုပြန်ရောက်လာတော့အတောင်အလက်စုံစုံလင်လင် ကြွကြွရွရွနဲ့…။ စောစောကပြောသလို၊ အိမ်ကဟာမလေး၂ကောင်က ကြည့်ရင်းကြည့်ရင်း အနေအထိုင်က၊သမီးရည်းစားပုံ ပိုပိုပေါက်လာတယ်။

အိမ်မှာနေတော့လဲလွတ်လွတ်လပ်လပ်နေကြလေတော့ အဝတ်အစားကအစ ပေါ့ပေါ့ပါးပါးသက်သက်သာသာဝတ်ကြတယ်။ ရာသီဥတုကလဲပူတော့၊ တီရှပ်လည်ဟိုက်တို့၊ မိန်းမဝတ်စွပ်ကျယ်လက်ပြတ်တို့၊ တခါတလေအတွင်းခံတောင်ခံမဝတ်ကြတော့ဘူး။ အောက်ပိုင်းကလဲဘောင်းဘီတိုပါးပါး၊ အဝကျယ်ပွပွကြီးတွေဝတ်ကြတော့ (လေဝင်လေထွက်ကောင်းအောင်လားတော့မသိ…) သူတို့ကလဲအဖေ့ကိုသိပ်ရှက်ကြောက်ကြတော့တာမဟုတ်ဘူး။ ကျုပ်မှာတော့မကြည့်ချင်မြင်ရက်သား…၊ တစ်ခါကုန်းလိုက်နို့ဖိတ်ကျလိုက်….. တစ်ခါထိုင်လိုက်လျှာထုတ်ပြလိုက်….နဲ့….။ ကျုပ်လဲယောက်ျားတစ်ယောက်ပဲလေဗျာ။ မြင်တော့လဲလီးကမနေနိုင်မထိုင်နိုင်တောင်လာရတော့တာပေါ့..၊ ကျုပ်မှာ ခဏခဏ ကြိတ်ကြိတ်ဂွင်းထုပြီး၊ ထထလာတဲ့စိတ်တွေပြေလျော့အောင်ကြိုးစားနေရတယ်။ ကျုပ်စိတ်ထဲမှာလဲ ကျုပ်ရဲ့အမူအရာတွေကိုချယ်ရီမက သိနေသလို၊ စူးစမ်းနေသလိုပဲလို့လဲခံစားနေရတယ်။

ဘယ်လိုလဲတော့မသိဘူး၊ မသိစိတ်ကနှိုးဆော်နေသလိုပေါ့..။ ဒီလိုနေလာရင်းနဲ့ပဲ၊ တစ်ညမှာပေါ့… အဲ့ဒီညက ကျုပ်လဲအောက်ထပ်ကအလုပ်စားပွဲမှာ အာရုံစိုက်လုပ်နေမိတာ အချိန်ကုန်လို့ကုန်သွားမှန်းမသိလိုက်ဘူး။ ကျုပ်သတိထားမိလို့အိပ်ရာဝင်တော့မယ်လုပ်မှ တော်တော်တောင်ညဉ့်နက်နေပြီပဲ။ ကျုပ်လဲအိပ်ရာဝင်မှပါပဲလေဆိုပြီး၊ ကျုပ်အိပ်ခန်းကိုသွားမလို့အိမ်အပေါ်ထပ်တက်အလာ..၊ ကျုပ်သမီးချယ်ရီရဲ့အခန်းကိုဖြတ်သွားရတာပေါ့..။ အဲဒီမှာပုံမှန်မဟုတ်ဘူးလို့ကျုပ်ထင်လိုက်တဲ့အသံတိုးတိုးကြိတ်ကြိတ်လေးတွေကြားလိုက်ရတယ်ဗျ..။ “ရှီးးးး ကျွတ်ကျွတ်… အမလေးကောင်းလိုက်တာ.. ငါ့နို့ကိုခပ်ပြင်းပြင်းလေးစို့ပေးစမ်းပါ ထွန်းရယ်..စစ်..” ကျုပ်အတော်စိတ်ဝင်စားသွားတယ်။ ဖြေးဖြေးချင်းခြေ၃လှမ်းလောက်ပြန်ဆုတ်လာတော့ သမီးအခန်းတံခါးရှေ့ပြန်ရောက်လာတယ်။ ဟုတ်တယ်…အထဲမှာ ရှူးရှူးအားအား အသံတွေကြားနေရတယ်။

ကျုပ်တံခါးလက်ကိုင်ဖုကိုအသာလေးစမ်းပြီးကြိတ်လှည့်ကြည့်လိုက်တော့… “ဟာ…လခွီး..တံခါးလော့ချမထားဘူးပဲ..” ကျုပ်ဒိတ်ကနဲဖြစ်ပြီးတိုးတိုးလေးရေရွတ်မိတယ်။ ကျုပ်ရင်တွေကလဲတော်တော်ခုန်နေတယ်။ တံခါးကိုအသာတွန်းကြည့်တော့တစ်ထွာလောက်ဟသွားတယ်၊ အခန်းထဲမှာကမီးပိတ်မထားဘူး။ အဲဒီတစ်ထွာလောက်ဟသွားတဲ့တံခါးက အမြင်ထောင့်ကလဲ သမီးကုတင်မြင်ကွင်းကိုဒဲ့ပဲဗျို့..။ ၂ယောက်လုံးအဝတ်အစားမပါကိုယ်လုံးတီးတွေဖြစ်နေတဲ့အပျိုမလေးတွေ ကုတက်ပေါ်မှာလုံးထွေးဖက်နေကြတာဗျ။ ကျုပ်ကကိုယ့်သမီးပဲဆိုတော့အရင်က ချယ်ရီ့ကိုတကယ်သတိထားပြီးမကြည့်ခဲ့မိဖူးဘူး၊ ကျုပ်ပြောချင်တာသဘောပေါက်ပါတယ်နော်။ ကိုယ့်သမီးငယ်လေးဆိုပြီး ခလေးကလေးလိုမြင်တာဗျ၊ အရွယ်ရောက်ပြီးသားမိန်းမတစ်ယောက်လို၊ ဆော်တစ်ဗွေလိုမြင်ခဲ့တာမဟုတ်ဘူး။ အခုတော့ဗျာကိုယ်လံးတီးလေးအဖွေးသားမြင်လိုက်ရတော့ကျုပ်ဖြင့်မျက်စိတွေပြာသွားတာပဲ။

အခုတော့ကျုပ်သမီးက အပျိုကြီးဖားဖား၊ ပြညိ့ပြည့်၀၀၊ တလုံးတခဲကြီးဖြစ်နေပါပေါ့လား…။ နက်မှောင်နေတဲ့ဆံပင်ရှည်လေးတွေကဖြူဖွေးနေတဲ့ရင်အုံ၊ ပုခုံးသား၊ ကျောပြင်တွေပေါ်မှာဖြန့်ကြဲကျနေတာက ဆက်စီဆန်လှတယ်။ ဖြူဝင်းနေတဲ့အသားရောင်၊ ပြည့်တင်းနေတဲ့ခန္ဓာကိုယ်အစိတ်အပိုင်းအသီးသီး၊ ဖောင်းအိလုံးဝန်းနေတဲ့ ရင်အုံနဲ့နို့လေးတွေက ပက်လက်အိပ်နေတဲ့အချိန်လေးမှာ ရင်ဘတ်ပေါ်အုန်းမှုတ်ခွက်ကလေး ၂ခုမှောက်ထားသလိုပဲ..၊ ဗိုက်သားလေးတွေကျတော့အဆီပြင်မတက်သေးတော့ပါးပါးရှပ်ရှပ်လေးတွေဗျာ။ စောက်ဖုတ်ကလေးကျတော့သူ့အသက်အရွယ်နဲ့စာရင်အကြီးသားဗျ၊ လိပ်ကျောကုန်းလေးလိုခုံးခုံးဖောင်းဖောင်းလေးရယ်..။ ဒါပေမယ့်ခင်ဗျားတို့တွေ့ဖူးနေကျ အခွံမဲမဲလိပ်ခုံးလေးမဟုတ်ဘူးနော်၊ အမွှေးနုနုပါးပါးလေးတွေပဲယှက်ဖုံးနေတော့အသားရောင်ဝင်းဝင်းစောက်ဖုတ်အိအိလေးကို အတိုင်းသားထင်းထင်းကြီးမြင်နေရတော့၊ ကျုပ်လီးကငြိမ်ဝပ်ပိပြားမှုမရနိုင်တော့ဘူးပေါ့ဗျာ။

ထွန်းဆိုတဲ့ဘောပြားလေးကလဲအနိုင်မခံအရှုံးမပေးပဲဗျို့။ ခန္ဓာကိုယ်အစိတ်အပိုင်းဖွံ့ဖြိုးပုံက သမီးချယ်ရီနဲ့နင်လားငါလားပဲ၊ သမီးနဲ့ဆို ဆံပင်ရှည်တာနဲ့အတိုထားတာပဲကွာတယ်။ ယောက်ျားလျာလေးသာဆိုတယ်၊ ချွတ်လိုက်တော့လဲပြူးပြဲနေတာပဲဗျ…။ ထွန်းရဲ့စောက်ဖုတ်ကျတော့ အမွှေးတွေထူပိန်းနေတာဗျ။ အမွှေးသန်တဲ့အမျိုးနဲ့တူတာပဲ။ ဆီးစပ်တစ်ခုလုံးမဲထူနေလို့စောက်ဖုတ်သားကိုတောင်မမြင်ရဘူး။ ထွန်းကသမီးချယ်ရီရဲ့နို့တွေကိုလက်နှစ်ဘက်နဲ့အားရပါးရညှစ်နယ်နေတယ်။ မာတောင်နေတဲ့နို့သီးခေါင်းလေးတွေကိုလဲလက်ဖျားလေးတွေနဲ့ဖိလိုက်ညှစ်လိုက်နဲ့ပေါ့။ စိတ်တွေထန်သထက်ထန်လာတာနဲ့အမျှ ထွန်းကပါးစပ်ဟပြီး ချယ်ရီရဲ့နို့တွေကိုဖမ်းဟပ်ပြီးအငမ်းမရစို့တော့တာပဲဗျို့..။ ဘယ်ဘက်ကိုစို့လိုက်၊ ညာဘက်ကိုစို့လိုက်..။ “အားးးးး အမလေး…ကောင်းလိုက်တာထွန်းရယ်..ရှီးးး စစ်” ထွန်းကပါးစပ်ကိုနို့အုံကဖြုတ်လိုက်ပြီး လျှာနဲ့တလွှားချင်းတစ်ကိုယ်လုံးကိုလျက်ဆင်းလာခဲ့တာချက်အထိရောက်လာပြီ။

ထွန်းကချက်တွင်းလေးကိုန်ှိုက်ပြီးလျှာနဲ့ထိုးထိုးလျက်တော့ချယ်ရီမှာ တွန့်ကနဲ..တွန့်ကနဲ..။ ထွန်းကလျှာကိုလျက်ဆင်းလာတာဆီးခုံမွှေးပါးပါး္ဗလေးတွေဆီရောက်လာပြီ။ ထွန်းရဲ့ညာလက်ကချယ်ရီရဲနို့တွေကိုနယ်နေတုန်းပဲ၊ ဘယ်လက်ကတော့စောက်ဖုတ်ဆီရွှေ့လာပြီးစောက်စိကိုချေနေပြီလေ။ အဲ့ဒီအခိုက်အတန်.မှာကျုပ်လည်း တစ်ခုခုကိုဆုံးဖြတ်ချက်ချလိုက်ပြီးတံခါးရွက်ကိုဖြေးဖြေးတွန်းဖွင့်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ကိုယ်ကိုတစောင်းလေးလျှိုပြီးအခန်းထဲဝင်လိုက်ပြီးတော့အခန်းဝမှာပဲအတော်ကြာငြိမ်ပြီးရပ်နေမိတယ်။ လူကသာငြိမ်နေတာလီးကတော့ပေါက်ကွဲထွက်မတတ်တောင်နေပြီ။ မိန်းကလေး၂ယောက်ကတော့သူတို့ဇောနဲ့သူတို့မို့…အခန်းထဲမှာဧည့်သည်တစ်ယောက်ရောက်နေပြီး သူတို့နဲ့ပူးပေါင်းပျော်ရွှင်ဖို့ကြံနေတယ်ဆိုတာမသိကြသေးဘူး။ ထွန်းက နေရာရွှေ့လိုက်ပြီးဖင်ကိုမြှောက်လို့ဒူးထောက်တဲ့ပိုဇေရှင်ပြောင်းလိုက်တယ်။

လက်နှစ်ဘက်နဲ့ ချယ်ရီရဲ့တကောက်ကွေးတစ်ဖက်တစ်ချက်ကိုကိုင်ပြီးဘေးကိုဖိလို့ဖြဲချလိုက်တော့ ချယ်ရီရဲ့စောက်ဖုတ်လေးက ဟဟလေးပြဲထွက်သွားတယ်။ ဒီတော့စောက်ခေါင်းအတွင်းသားပန်းရောင်ရင့်ရင့်လေးကိုမြင်လိုက်ရတယ်။ စောက်ရေကြည်တွေစိမ့်ထွက်လာနေပြီဖြစ်လို့ အခန်းမီးအလင်းရောင်နဲ့လက်လက်ပြောင်နေတယ်လို.ထင်ရတယ်။ ထွန်းကအရည်တွေရွှဲနေတဲ့ချယ်ရီရဲ့စောက်ဖုတ်ဆီကိုကုန်းလို့မျက်နှာအပ်လိုက်ပြီး၊ လျှာကိုထုတ်လို့ စောက်ဖုတ်ဝနှုတ်ခမ်းသားတွေရော၊ စောက်ခေါင်းအတွင်းသားတွေကိုပါ စိမ်ပြေနပြေလျက်တော့တယ်။ ပြီးတော့စောက်စိလေးကို လျှာဖျားလေးနဲ့မထိတထိထိုးပြီးကလိပေးနေလိုက်တာ၊ ချယ်ရီရဲ့ဖင်ကကုတင်နဲ့မထိတော့ပဲလေထဲမှာကြွတက်နေပြီး၊ ထွန်းရဲ့လျှာကစားမှုကိုတုန့်ပြန်ပေးနေတော့တာ။ “အိုးးး ကောင်းလိုက်တာ၊ အရသာရှိလိုက်တာနော်..၊ စောက်ဖုတ်ရော၊စောက်စိရောပဲ၊ ရှီးးး…အားးးး” သမီးချယ်ရီကိုဘာဂျာကိုင်ပေးနေရင်နဲ့။

ဘောပြားလေး ထွန်းတစ်ယောက်မှာလဲ ကြည့်ရတာကာမဆိပ်ဖီလင်တွေအပြတ်တက်လာနေပုံရတယ်။ ကုန်းမှုတ်နေရင်းက သူ့ရဲ့ဘယ်လက်နဲ့ သူ့စောက်ဖုတ်ကိုပြန်နှိုက်နေပြီးထုတ်လိုက်သွင်းလိုက်ပွတ်ဆွဲနေတာ၊ ကြည့်ရင်းနဲ့စောက်ရေတွေကလက်ချောင်းတွေမှာပေပြီးစီးကျလာနေတယ်။ ကျုပ်မှာလဲဆက်ပြီးအောင့်မနေနိုင်တော့ဘူး၊ ကျုပ်ဝတ်ထားတဲ့ညဝတ်အင်္ကျီကိုချွတ်၊ ဘောင်းဘီကိုလဲကြမ်းပေါ်ပုံချလိုက်တော့ မြင်းလီးအငယ်စားလောက်ရှိတဲ့ကျုပ်လီးကြီးကဖြောင်းကနဲကန်ထွက်လာပြီး၊ ပုတ်သင်ညိုတစ်ကောင်လိုခေါင်းက ဆတ်ဆတ်..ဆတ်ဆတ်..နဲ့၊ ကျုပ်ရဲ့မျက်လုံးတွေကလဲ ကောင်မလေး၂ယောက်ရဲ့စောက်ဖုတ်တွေကိုစေ့စေ့ငုငု ကြည့်နေ၊ သုံးသပ်နေမိတယ်ဗျ။ ကျုပ်ညာလက်ကလီးကိုသေချာဆုပ်ကိုင်ထားတယ်။ လီးအရေပြားကိုညှစ်ပြီးရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်နဲ့တဖြတ်ဖြတ်ဆောင့်ပြီးဂွင်းကိုင်ပေးနေလိုက်တာလီးကအသားကုန်ဆိမ့်တက်လာတယ်။

အဲ့ဒီမှာပဲကျုပ်ကိုဆတ်ကနဲလန့်သွားစေတာကတော့၊ ကျုပ်သမီးဖြစ်တဲ့ချယ်ရီမကို နှာထန်ထန်နဲ့အကြည့်လိုက်မိမှာ သမီးရဲ့အကြည့်မျက်လုံးတစ်စုံက ကျုပ်လီးကိုစီုက်ပြီးမက်မက်မောမောကြည့်နေတာပါပဲ။ ချယ်ရီကအခန်းထဲမှာကျုပ်ရှိနေတာကိုသိသွားပြီလေ။ ထွန်းကတော့ကုန်းမှုတ်နေလို.သိပုံမရသေးဘူး။ ချယ်ရီ့ပါးစပ်က လှိုက်မောတုန်ရီစွာနဲ့ ညီးတွားနေတယ်။ “အားးး အမယ်လေး ကောင်းလိုက်တာ၊ သေတော့မှာပဲ..၊ ဘယ်လိုကြီးမှန်းမသိဘူးးး…ရှီးးး အူးးးး..” အဲ့ဒီအချိန်မှာပဲကျုပ်ကိုပိုပြီးထိတ်လန့်သွားစေတာကတော့..ထွန်းရဲ့လက်ထဲကအရာပဲ..၊ ဘယ်နေရာကဘယ်လိုဆွဲထုတ်လာခဲ့တယ်မသိ၊ စောစောကမရှိပါဘူး..။ သူ့လက်ထဲမှာ ရာဘာဒီလ်ဒို လီးအတုကြီးတစ်ခု၊ ဆိုက်ကြီးက အန် ဆိုက်ခေါ်ရမလား အကြီးမှအကြီးကြီးပဲ။ ဘောပြားမ ထွန်းကလီးတုကြီးကိုကျုပ်သမီးစောက်ဖုတ်ဝကိုတေ့ပြီးဖြေးဖြေးချင်းထိုးသွင်းတော့တာ..။ “အိုးးး… အမလေး..နာတယ်..နာတယ်..ထွန်း..အဲဒါဘာကြီးလဲ…။

မကောင်းဘူးး မလုပ်ပါနဲ့..ဆွဲထုတ်လိုက်..ပြန်ထုတ်လိုက်ပါ..” “ချယ်ရီကလဲကွာ..ဒီလ်ဒိုပါကွ၊ ခံလို့ကောင်းပါတယ်။ ဒို့..ချယ်ရီ့ကို..ရာဘာလီးအတုနဲ့လိုးပါရစေကွာ..နော်..၊ ဒို့ချယ်ရီ့ကိုချစ်တယ်။ ချယ်ရီတခြားသူတွေနဲ့မချစ်ရဘူးနော်… ခဏလေးကြိတ်ခံလိုက်ပါကွာ..တော်ကြာမနာတော့ပါဘူး၊ ဒို့ကိုယ်တိုင်စမ်းကြည့်ုပီးပါပြီ..” ထွန်းကပါးစပ်ကပြောရင်း၊ လက်ကလဲချယ်ရီရဲ့စောက်ပတ်ထဲ လီးတုကြီးကိုပိုလို့ခပ်ဖိဖိထိုးထည့်နေတယ်။ “အိုးးး တအားနာတယ် ထွန်းရဲ့…ပြန်ထုတ်..ပြန်ထုတ်လိုက်တော့..၊ အောင်မလေး စောက်ဖုတ်ပြဲပါပြီ..၊ ပါး…ပါ့ပါး..သမီးကိုကယ်ပါဦးးးး….” ကျုပ်လဲ အဲ့သလိုမြင်နေရတော့ကြည့်မနေနိုင်တော့ဘူးဗျ၊ ဏှာစိတ်တွေကပိုထန်လာသလို၊ တစ်ဘက်ကလဲ သမီးအော်နေတာတွေ့ရတော့ဒေါသတွေကထွက်လာတယ်။ ကျုပ်သမီးနုနုထွတ်ထွတ်လေး၊ ရွှေပေါ်မြတင်မွေးလာတာ တစ်ခါမှဟုတ်တိပတ်တိ ပြင်းပြင်းထန်ထန်တောင်ရိုက်မဆုံးမခဲ့ဖူးဘူး..။

အခုမိရွှေထွန်းက ကျုပ်သမီးကိုဆက်စ်အတွက်အသုံးချ၊ စောက်ဖုတ်နာအောင်လာဖြဲတဲ့အယောင်ဆောင်သူငယ်ချင်းပဲ…။ ကျုပ်ကုတင်နားကိုခြေလှမ်းကြဲကြဲနဲ့လျှောက်သွားလိုက်တာ မိရွှေထွန်းနောက်ကိုဖျပ်ကနဲရောက်သွားတယ်။ ကျုပ်သမီးရဲ့စောက်ဖုတ်ထဲစိတ်ပါလက်ပါကုန်းပြီးထိုးသွင်းနေလို့ နောက်ကိုပြူးထွက်နေတဲ့ အမွှေးထူထူနဲ့ ဒင်းရဲ့စောက်ပတ်အဝကို ကျုပ်ရဲ့ မြင်းလီးအငယ်စားလောက်ဟာကြီးကိုတေ့ပြီး လက်၂ဘက်ကမိထွန်းရဲ့ဖင်ကြီးတဘက်တချက်ကိုကိုင်၊ နောက်ဘက်ကိုအားနဲ့ဆွဲလိုက်ပြီး တပြိုင်ထဲမှာပဲ ကျုပ်ကလဲကော့ပြီးအားရပါးရခပ်ပြင်းပြင်းဆောင့်ထိုးလိုက်တာ၊ ကျုပ်ရဲ့ဒစ်ကြီးကဇိကနဲ..ဖျစ်ကနဲ..မြည်ပြီး ဝင်သွားပါလေရောဗျို့…၊ အဆုံးမဟုတ်ပေမယ့် တစ်ချီထဲနဲ့ တစ်ဝက်ကျော်ဝင်သွားတာနဲတဲ့အားလားဗျာ..။ မိထွန်းတစ်ယောက် အင့်ကနဲကိုနေသွားတာပဲ။ သူစောစောကသမီးကိုပြောနေသလို လီးအတုကြီးကိုသူကိုယ်တိုင်စမ်းခဲ့ပြီးပြီဆိုတော့ ဒီလောက်ဝင်သွားတာအံ့သြစရာတော့သိပ်မဟုတ်ဘူး။

ကျုပ်ပစ္စည်းကမြင်းလီးအငယ်စားလောက်မို့လို့သာ၊ ဒီဟာမတော်တော်ထိသွားတာ၊ တော်ရုံလီးဆိုဖြုံမယ့်ပုံမပေါ်..။ “ဟင်..ဒါဘာလုပ်တာလဲဗျ..၊ အားးးးး အု..အစ်.. ကျနော့်ကိုမလုပ်…မလုပ်ပါနဲ့ဗျာ..၊ ထုတ်ပေးပါ၊ ကျနော်နာတယ်ဗျ.. ” “မင်းက ငါ့သမီးကိုကျတော့ ပြန်ထုတ်ပေးပါလို.သေမတတ်တောင်းပန်တာတောင် ညှာတာဖို.စိတ်မကူးပဲ ဆက်လုပ်တယ်လေ..၊ ဒီလိုဘယ်ရမလဲကွ..၊ ဒီတစ်ခါ မင်းအလှည့်ပဲ…၊ ဝဋ်ဆိုတာ လည်တတ်တယ်ကွ..။ ထွန်းကဖင်ကိုခါပြီးရုန်းဖို့၊ ရှောင်ဖို့ကြိုးစားတယ်၊ ကျုပ်ကတော့ဂရုမစိုက်တော့ဘူး။ လီးကိုကျွတ်လုနီးပါးအဖျားထိပြန်ဆွဲထုတ်လာပြီး၊ ထွန်းရဲ့ဖင်ဆုံကြီးကိုလဲနောက်ကိုပါနိုင်သမျှပါအောင်ဆွဲလိုက်တယ်။ ြ ပီးတော့မှအားပါပါနဲ့တစ်ချက်ထပ်ဆောင့်သွင်းလိုက်ပြန်တယ်။ တစ်ကြိမ်ပြီးတစ်ကြိမ်ထပ်ထပ်ပြီးဆောင့်ဆောင့်သွင်းလာတာ တဖြေးဖြေးမြန်လာတာနဲ့အမျှ ဘာနဲ့တူလာသလဲဆိုတော့ ကားအင်ဂျင်ထဲကပစ်စတင်ကြီးခုတ်နေသလိုပဲ..တဗြောင်းဗြောင်းနဲ့..။

“အိုးးးး ကျနော့်ကိုမလုပ်ပါနဲ့ဗျာ…နာတယ်..တော်ပါတော့…” အဲ့ဒီအချိန်မှာ ကိုယ်လုံးတီးလေးနဲ့ပက်လက်ကလေးဖြစ်နေတဲ့ သမီးချယ်ရီရဲ့မျက်နှာလေးကိုကျုပ်ကြည့်လိုက်မိတယ်။ ကျုပ်တို့သားအဖ၂ယောက်မျက်လုံးချင်းဆိုင်မိပြီးအဓိပ္ပယ်ပေါင်းများစွာပါတဲ့အကြည့်တွေနဲ့ပေါ့။ သမီးရဲ.ရာဂမျက်ဝန်းနဲ.အကြည့်တွေကြောင့်ကျုပ်ကိုယ်ထဲကသွေးတွေပိုဆူလာသလိုသလိုပဲ၊ စိတ်တွေလဲအသားကုန်ထန်တက်လာတာနဲ့ ထွန်းကိုဖင်ကုန်းပြီးဆော်နေတဲ့ဆောင့်ချက်တွေကမရပ်တော့ဘူး၊ မနားတမ်းပဲ..။ ယောက်ျားလျာမလေးထွန်းရဲ့ငြင်းဆန်ရုန်းကန်မှုတွေက တဖြေးဖြေးအားပျော့၊ လျော့ကျလာတာသတိထားလိုက်မိတယ်ဗျ။ “အားးး ကျွတ် ကျွတ်..ဟင်းးး ကောင်းပါပြီ..သဘောတူပါပြီဗျာ.. ထွန်းကိုကြိုက်သလိုသာလုပ်ပါတောါ…အားး အဟင့်..ပါပါးး..အင့်..အင့်..” ဘောပြားလေးလဲ တဖြေးဖြေးနဲ့စိတ်ပါလက်ပါဖြစ်လာပုံရတယ်။ ကျုပ်ဆောင့်ချလိုက်တဲ့အကြိမ်တိုင်းမှာဖင်ကြီးကိုကော့ကော့ပြီးနောက်ကိုပစ်ပစ်တင်ပေးနေတော့တာ။

ကျုပ်အထင် လီးအစစ်ရဲ့အရသာ၊ ယောက်ျားဆိုတဲ့အရသာကို..အခုမှသိသွားပြီထင်တာပဲ။ “အပါး..အပါး.. မြန်မြန်လေး..ပြင်းပြင်းလေးလုပ်ပေးပါ၊ ထွန်း..ထွန်း..မနာတော့ဘူး၊ ကောင်းတယ်၊ သိပ်ကောင်းတာပဲ..အိုးးးး… ထွန်း အရေတွေထွက်ကုန်ပြီ..ဟူးးး..အားးးး…” ထွန်းတစ်ယောက် ချယ်ရီ့အပေါ်မှောက်ရက်ကြီးကျသွားပြီး ချယ်ရီကိုတင်းတင်းကြပ်ကြပ်ကြီးဖက်ထားတယ်။ ကျုပ်ကတော့သူ့ဖင်ကြီးကိုမလွှတ်သေးဘူး၊ အတင်းဆွဲထားတုန်းပဲ။ ပြီး…ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆက်ဆောင့်ပြီးလိုးပေးနေလိုက်တယ်။ ကျုပ်လဲသိပ်မထိမ်းနိုင်တော့ဘူးဗျို့၊ ဘယ်လိုဖြစ်လို့လဲတော့မသိဘူး…။ အခုကျုပ်ကလိုးတော့သာ ထွန်းကိုလိုးနေတာ၊ ကျုပ်ရဲ့မျက်လုံးတွေ၊ အကြည့်တွေ၊ စိတ်တွေကတော့ ကျုပ်ရဲ့သမီးချယ်ရီဆီမှာလေ။ “သမီးလေး..ချယ်ရီ..ချယ်ရီ..ပါပါးကောင်းလိုက်တာကွာ၊ ပါပါးပြီးခါနီးနေပြီ၊ ထွက်..ထွက်တော့မယ်သမီး..” ဘာမှတော့မဆိုင်ဘူးဗျ..၊ ပြီးခါနီးမှာကျုပ်၊ သမီးကိုတလို့အော်နေမိတယ်။

ကျုပ် လီးကိုကမန်းကတန်းပဲ ထွန်းရဲ့စောက်ဖုတ်ထဲကဆွဲချွတ်လိုက်ပြီး ချယ်ရီရဲ့ဘေးနားရွှေ့လာလိုက်တယ်။ အဲ့ဒီမှာပဲကျုပ်ရဲ့လရည်တွေက ဖြွတ်ကနဲ ဖြန်းကနဲ သမီးချယ်ရီရဲ့ဆီးစပ်နဲ့ဗိုက်သားရှပ်ရှပ်လေးတွေပေါ်ကိုပန်းထုတ်ပစ်လိုက်တော့တာပဲ…၊ ခ သမီးရဲ့ဗိုက်ဖြူဖြူလေးပေါ်မှာ ကျုပ်ရဲ့သုက်ရည်ပျစ်ပျစ်တွေ ပေပွကုန်တော့တာပေါ့..၊ ကြည့်လို.တောင်တောင်းသေး… “အားးး ရှီး… ကောင်းလိုက်တာကွာ၊ ဒီနေ့လောက်လီးအရသာရှိတာတခါမှမကြုံဖူးသေးဘူး” ထွန်းကချယ်ရီရဲ့ဘေးမှာမျက်နှာကိုကြမ်းပြင်ပေါ်အပ်ပြီးမှောက်ရက်ကြီးနဲ့…ပါးစပ်ကလဲ….၊ “အူးးးစစ်..ရှီး…လီး…လီး…ပါပါးရဲ့လီး.. ယောက်ျားလီးအစစ်ကြီး…ဒီလောက်ကောင်းမယ်မှန်းလုံးဝမထင်မိဘူး..လီးအစစ်ကအဲ့လိုကြီးတောင်ကောင်းတာလား…! နင့်ကနဲကိုနေတာပဲ..၊ ထွန်းသိပ်ကောင်းတာပဲ ပါပါးရယ်..” တဖြစ်တောက်တောက်နဲ.ကိုညည်းနေတယ်လေ။ ကျုပ်လဲ မောမောနဲ့ ချယ်ရီရဲတခြားဘေးတစ်ဘက်မှာ ပက်လက်ကြီးဝင်လှဲလိုက်ပြီး။

မျက်စိတွေမှိတ်ထားလို့အသက်ပြင်းပြင်းရှူနေမိတယ်။ ခဏကြာတော့ ဘယ်လိုကဘယ်လိုလစ်ကနဲအိပ်ပျော်သွားတယ်မသိလိုက်ဘူး..။ ဘယ်လောက်ကြာသွားတယ်လဲမသိတော့ဘူး။ ကျုပ် အိပ်တစ်ဝက်နိုးတဝက် ဝေတေဝါးတားနဲ့ ဆတ်ကနဲအသိစိတ်လေးဝင်လာချိန်မှာ ကျုပ်လီးဆီကနူးနူးညံ့ညံ့အထိအတွေ့တစ်ခုကိုခံစားလိုက်ရတယ်။ ခံစားချက်အရသိလိုက်ရတာကတော့ လက်ဖဝါးနုနုလေးတစ်ခု ကျုပ်လီးကိုဆုပ်ပြီး အပေါ်အောက်ပွတ်ဆွဲနေတာ…။ ခံစားချက်ထက်တောင်ကျုပ်လီးကသိပ်မြန်တယ်၊ ချက်ချင်းပဲထန်ပြီးဖြောင်းကနဲထပ်တောင်တက်လာပြန်တော့တာပဲဗျို.။ ကျုပ်မျက်စိမဖွင့်နိုင်လိုက်ခင်မှာပဲ တစ်စုံတစ်ရာကကျုပ်လီးကိုဆွဲစုပ်ဝါးမြိုလိုက်ပြီး လီးထိပ်ကနေတဖြေးဖြေးနစ်ဝင်လာတယ်၊ စပါးကြီးမြွေလား…မဖြစ်နိုင်ဘူး..။ ဘယ့်နှယ်မြွေကလီးကနေစမြိုရမှာလဲ ဟုတ်ဘူးလား..။ ပြီးတော့မြွေမြိုတာအကြောပေါင်းတစ်ထောင်ဆိမ့်ရမှာလဲ။

“အာ့ာ့.. ကျွတ်ကျွတ်..” ကြိတ်ပြီးညည်းနေတဲ့အသံလေးတစ်ခု….. ကျုပ်အသာလေးမျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်တယ်။ မိန်းမတစ်ယောက်ရဲ့ခန္ဓာကိုယ်အရိပ်တစ်ခု၊ ပက်လက်အိပ်နေတဲ့ကျုပ်ရဲ့ကိုယ်ပေါ်မှာခွပြီးဖြေးဖြေးချင်းထိုင်ချနေတာတွေ့လိုက်ရတယ်။ လက်နုနုသေးသေးလေးတစ်ခုကအပြင်မှာကျန်နေသေးတဲ့ကျုပ်လီးတစ်ဝက်ကိုကိုင်ထိမ်းပြီးနှဲ့နှဲ့သွင်းနေတာလေ..။ အဆုံးရောက်ခါနီးမှာတော့အားပါပါနဲ့ဖိချပြီး.. “အား..ဟား..ဟားးးးးး.. ” ညည်းသံရှည်လေးရဲ့နောက်မှာတော့ ဖင်အားကိုသုံးပြီးရှေ့တိုးနောက်ငင်ဖိလို့ကြိတ်မွှေတော့တာပါပဲ။ ကျုပ်မျက်လုံးတွေကျင့်သားရလာပြီး အမြင်တွေကြည်လင်လာတဲ့အခါမှာ ကျုပ်ကိုယ်ပေါ်ခွပြီးထင်တိုင်းကြဲနေတဲ့သဏ္ဍာန်ကို ပြတ်ပြတ်သားသားမြင်လိုက်ရတော့……ပြီးပါပြီ။

Zawgyi

က်ဳပ္သမီး သူ႔သူငယ္ခ်င္းနဲ႔အတူ ၿခံထဲကားေမာင္း၀င္လာတာကိုက်ဳပ္အိမ္ဝရန္တာကေနရပ္ၾကည့္ေနမိတယ္။ သမီးေျပာခဲ့ဘူးတာကေတာ့ သူ႔သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့ဒီေကာင္မေလးက သူ႔အိမ္ကနယ္မွာတဲ့၊ ၿပီးခဲ့တဲ့၂လ ၃လေလာက္တုန္းက၊ သူ႔မိဘႏွစ္ေယာက္လံုးကား မေတာ္တဆမႈျဖစ္ၿပီးဆံုးပါးသြားၾကတယ္တဲ့၊ တျခားမွီခိုစရာေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းရင္းခ်ာကလဲမရိွဘူးတဲ့၊ ဒါေၾကာင့္သူနဲ႔ အေတာ္ေလရင္းႏွီးတဲ့သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူက်ဳပ္သမီးဆီမွာ ခဏအတူခိုလံႈေနထိုင္ခြင့္ေတာင္းတယ္။ ေလာေလာဆယ္သူ႔ချမာမွာလဲ ေငြေၾကးကမလံုေလာက္ရွာေတာ့ အေဆာင္ေလး အခန္းေလးငွားေနဖို႔ေတာင္မတတ္ႏိုင္ရွာဘူး။ အလုပ္တစ္ဘက္နဲ႔ေက်ာင္းတက္ႏိုင္ဖို႔ ေက်ာင္းခ်ိန္ျပင္ပ အလုပ္တစ္ခုႀကိဳးစားရွာေနတယ္တဲ့။ ေက်ာင္းစရိတ္နဲ႔ အသံုးစရိတ္ေတြအတြက္ေငြလိုတယ္ေလ။ က်ဳပ္သမီးေလးနာမည္က ခ်ယ္ရီတဲ့၊ အသက္က၁၉ႏွစ္၊ အလွပန္းေတြအစြမ္းကုန္ဖူးပြင့္တဲ့အ႐ြယ္ေပါ့။

သမီးက ကားကိုအိမ္ေရွ႕ရပ္ၿပီး ၂ေယာက္သား အိမ္ထဲေလွ်ာက္၀င္လာခဲ့ရင္းနဲ႔.. “မဂၤလာပါ..အမယ္.. ပါ့ပါးကဒီေန႔ေစာလွခ်ည္လား..? အေသးေလးေတြထြက္မရွာေတာ့ဘူးလား…” ၾကည့္..ၾကည့္..သမီးလိမၼာမေရႊေခ်ာက သူငယ္ခ်င္းေရွ႕မွာအေဖကိုလာေဒါက္ျဖဳတ္ေနတယ္..၊ ဟုတ္တယ္ေလခါတိုင္းက်ဳပ္ကအိမ္သိပ္ကပ္တာမွမဟုတ္ပဲ၊ ခုအိမ္အရင္ေရာက္ေနတာကိုပဲ အထူးအဆန္းႀကီးလိုလို.. “ဟ..ငါ့သမီးကအ႐ြယ္နဲ႔မလိုက္ေအာင္အေတာ္အေတြးအေခၚေတြအေတာ္ျမင့္ေနပါလားကြ၊ ပါးအိမ္ျပန္ေနာက္က်တိုင္းေခ်ာ္ေတာေငါ့ၿပီးေလွ်ာက္ေတြးမေနနဲ႔၊ အခုလဲသမီးတို႔ကိုေစာင့္ေနရံုသက္သက္ပဲ.. ထင္ရာေလွ်ာက္ေျပာေနရင္ တကယ္ပဲေမေမေလးအသစ္ရွာလာေပးခဲ့ရမလား..” “ေနာက္တာပါ ပါးရဲ႕..ဒီမွာ သမီးေျပာဘူးတဲ့သူငယ္ခ်င္းေလ၊ ခ်ိဳခ်ိဳထြန္း..တဲ့..သမီးတို.ကေတာ့ထြန္းလို႔ပဲေခၚၾကတယ္။ ဟဲ့..ထြန္း..ဒါက ငါ့ပါပါး ဦးရဲ၀င္းေအာင္..ေလ” သမီးက သူ႔သူငယ္ခ်င္းဟု ထြန္းဆိုတဲ့ခေလးမေလးကို က်ဳပ္နဲ႔မိတ္ဆက္ေပးတယ္။

“မဂၤလာပါ အန္ကယ္..” “ေအးကြယ္..မဂၤလာပါသမီး..” ထြန္းကက်ဳပ္ကိုၿပံဳးၿပီးတေလးတစားႏႈတ္ဆက္တယ္။ ခေလးမကၾကည့္ရတာ ေခ်ာေခ်ာသန္႔သန္႔ေလးပဲ၊ အဲ..ဒါေပမယ့္…၊ ဆံတို ဘိုေကနဲ႔ေယာက္်ားေလးဒီဇိုင္း၊ ၾကည့္ရတာ တြမ္ (က်ဳပ္တို႔အေခၚ ေယာက်္ားလ်ာ)၊ အခုေခတ္အေခၚေတာ့ ဘာတဲ့..အဲ..ေဘာျပားဆိုလား..ပံုစံၾကည့္ရံုနဲ႔ အဲဒါျဖစ္ဖို႔က်ိန္းေသေနၿပီ။ ျမန္မာလိုဆိုေယာက္်ားလ်ာေပါ့..။ က်ဳပ္ကအေတြးလြန္ရင္းေသခ်ာအာရံုစိုက္္ၾကည့္ေနမိသလိုျဖစ္ေနေတာ့ သမီးခ်ယ္ရီက… “ပါ့ပါး…အမယ္..သမီးသူငယ္ခ်င္းကိုဘယ္လိုႀကီးၾကည့္ေနတာလဲလို႔…၊ သူငယ္ခ်င္းက ငတိုငရိွဳမဟုတ္ပါဘူး” “ဟာ..ေအးးး ေဆာရီး..ေဆာရီး၊ သမီးကလဲကြာ..၊ ပါပါးကနဲနဲအေတြးလြန္သြားလို႔ပါ၊ အမွတ္တမဲ့မို႔… ကဲ..ကဲ..ေအးေအးေဆးေဆးလြတ္လြတ္လပ္လပ္သာေနၾကေပေတာ့၊ ကိုယ့္အိမ္လို႔သာသေဘာထား…ၾကားလား..ထြန္း..” “ေက်းဇူးပါချမ..အဲအဲ..ေက်းဇူးပါရွင့္ အန္ကယ္လ္” ။

“အဲ…ေအးပါကြာ..ချမလဲချမ ေပါ့..၊ ပါးအတြက္ကေတာ့အေရးမႀကီးပါဘူး၊ အဆင္ေျပသလို၊ သက္သာသလိုသာေျပာပါ..ပါးကေတာ့ေအးေဆးပါ၊ ကဲသမီးတို႔ ပစၥည္းေတြအေပၚတင္ၿပီး ခ်ယ္ရီ႕အခန္းမွာပဲေနရာခ်လိုက္ေပါ့၊ ၿပီးမွဆင္းလာၿပီးထမင္းစားၾက” “ဟုတ္..ပါ့ပါ…” ဒီလိုနဲ႔ထြန္းဆိုတဲ့ေကာင္မေလးက်ဳပ္တို႔အိမ္လာေနတာ ၂လေလာက္ေတာင္ရိွလာခဲ့ၿပီ။ က်ဳပ္အျမင္ေတာ့ ဒီကေလး၂ေယာက္ၾကည့္ရတာ ဒီဇိုင္းကတစ္ေန႔တစ္ျခား သမီးရည္းစားပံုစံမ်ိဳးပိုပိုေပါက္လာသလိုပဲ။ က်ဳပ္အေၾကာင္းေျပာရရင္ျဖင့္ က်ဳပ္မိန္းမက ဆံုးသြားရွာတာ ၃-၄ ႏွစ္ေလာက္ရိွၿပီဗ်ာ။ မိန္းမက်ဳပ္တုို႔ကိုထားသြားၿပီးထဲ့ေနာက္ က်ဳပ္ကလဲစီးပြားတစ္ဘက္နဲ႔ သမီးမိန္းကေလးကို အနီးကပ္ေစာင့္ေရွာက္ထိမ္းကြပ္ေပးဖို႔အခ်ိန္ကလဲမရိွတာနဲ႔၊ သူ႔အေမဘက္ကအဖြားကၾကည့္ေပးထားလ္ို႔၊ အဖြားအိမ္ေျပာင္းၿပီးေနေနရတယ္။ အခု ၁၀တန္းေအာင္လို႔ တကၠသိုလ္တက္ရေတာ့မွပဲ၊ ရန္ကုန္ျပန္ၿပီး က်ဳပ္နဲ႔အတူအိမ္လာျပန္ေနျဖစ္ေတာ့တယ္ေလ။

ဒီမွာက သမီးရဲ႕ပညာေရးနဲ႔အသြားအလာကပိုၿပီးအဆင္ေျပတယ္မဟုတ္လား..။ က်ဳပ္က..ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာရရင္ လိင္စိတ္ျပင္းသူ၊ လြယ္လြယ္ဆိုၾကပါစို႔ ဆက္စ္ကိစၥေတြမွာထန္တတ္တဲ့ေယာက္်ားစားမ်ိဳးေပါ့၊ ၿပီးေတာ့ မုဆိုးဖိုျဖစ္ခဲ့တာႏွစ္အေတာ္ၾကာၿပီ။ ေနာက္အိမ္ေထာင္ျပဳဖို႔ေတာ့စိတ္ကူးမရိွေသးဘူး၊ ဒီကိစၥတစ္ခုထဲနဲ႔ေလာၿပီး ေနာက္မိန္းမယူ၊ အၿပီးအပိုင္အခ်ည္မခံႏိုင္ေသးဘူးေလ၊ စိတ္တိုင္းက်လက္တြဲေဖာ္မေတြ႕တာလဲပါတာေပါ့..။ သမီးအိမ္ျပန္လာမေနခင္တုန္းက နဲနဲပါးပါးေတာ့အျပင္ထြက္ကဲသဗ်။ အဲ..သမီးျပန္လာေနေတာ့ အေနအထိုင္ဆင္ျခင္ရတယ္၊ သမီးကိုလဲပူပင္လို႔ေကာင္းေကာင္းထိမ္းကြပ္၊ ကိုယ္လဲထြက္မကဲျဖစ္ေတာ့ဘူး။ ကိုယ္စိတ္ပါသလိုေလွ်ာက္လုပ္ေနရင္၊ သမီးသိသြားရင္ သူ႔ကိုအုပ္ထိမ္းရတာနဲနဲအဖုအထစ္ရိွမယ္ေလ။ ဒါေတာင္သမီးက အေဖအလုပ္ကိစၥနဲ႔အိမ္ျပန္ေနာက္က်တာကိုပဲ အက်ေကာက္ၿပီးရိတိတိနဲ႔…၊ ေစာေစာပိုင္းက ခင္ဗ်ားတို႔ဖတ္ခဲ့သလိုမ်ိဳးေပါ့။

အေသးေလးေတြသြားမရွာဘူးလားဘာလားနဲ႔…၊ အေဖကိုေျပာပံုက..ၾကည့္..။ ေအးေလ..သူလဲငယ္ေတာ့တာမွမဟုတ္ပဲ၊ အေဖ့ဘက္ကိုစဥ္းစားေပးၿပီး၊ ျဖစ္ႏိုင္တာေတြေတြးေခၚမိတာလဲရိွမွာေပါ့။ အဲဒီလိုဆင္ဆင္ျခင္ျခင္ေနရေတာ့က်ဳပ္မလဲ နဲနဲေတာ့ျပတ္လပ္သလိုျဖစ္ေနၿပီး ဆာေနၿပီေပါ့ဗ်ာ။ ဒီေတာ့လဲညအိပ္ရာ၀င္လူေျခတိတ္မွာဂြင္းကေလးနဲ႔ ၂ပါးသြားရေတာ့တာေပါ့၊ ဒါပဲရိွတာပဲ…။ ေဟာ…အခုေတာ့ တစ္အိမ္ထဲမွာခုလို အပ်ိဳမဒမ္းေလးေတြက နီးနီးကပ္ကပ္ လာေနေနေတာ့ ပိုဆိုးတာေပါ့ဗ်ာ…။ က်ဳပ္ေျပာတဲ့အထဲက်ဳပ္သမီးပါပါသဗ်၊ သမီးခ်ယ္ရီသူ႔အဖြားဆီစၿပီးသြားေနတုန္းက အပ်ိဳေတာင္ေကာင္းေကာင္းမျဖစ္ေသးဘူး၊ ကေလးရိွေသးတာ။ အခုျပန္ေရာက္လာေတာ့အေတာင္အလက္စံုစံုလင္လင္ ႂကြႂကြ႐ြ႐ြနဲ႔…။ ေစာေစာကေျပာသလိုိ၊ အိမ္ကဟာမေလး၂ေကာင္က ၾကည့္ရင္းၾကည့္ရင္း အေနအထိုင္က၊သမီးရည္းစားပံု ပိုပိုေပါက္လာတယ္။

အိမ္မွာေနေတာ့လဲလြတ္လြတ္လပ္လပ္ေနၾကေလေတာ့ အ၀တ္အစားကအစ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးသက္သက္သာသာ၀တ္ၾကတယ္။ ရာသီဥတုကလဲပူေတာ့၊ တီရွပ္လည္ဟိုက္တို႔၊ မိန္းမ၀တ္စြပ္က်ယ္လက္ျပတ္တုိ႔၊ တခါတေလအတြင္းခံေတာင္ခံမ၀တ္ၾကေတာ့ဘူး။ ေအာက္ပိုင္းကလဲေဘာင္းဘီတိုပါးပါး၊ အ၀က်ယ္ပြပြႀကီးေတြ၀တ္ၾကေတာ့ (ေလ၀င္ေလထြက္ေကာင္းေအာင္လားေတာ့မသိ…) သူတို႔ကလဲအေဖ့ကိုသိပ္ရွက္ေၾကာက္ၾကေတာ့တာမဟုတ္ဘူး။ က်ဳပ္မွာေတာ့မၾကည့္ခ်င္ျမင္ရက္သား…၊ တစ္ခါကုန္းလိုက္ႏို႔ဖိတ္က်လိုက္….. တစ္ခါထိုင္လိုက္လွ်ာထုတ္ျပလိုက္….နဲ႔….။ က်ဳပ္လဲေယာက္်ားတစ္ေယာက္ပဲေလဗ်ာ။ ျမင္ေတာ့လဲလီးကမေနႏိုင္မထိုင္ႏိုင္ေတာင္လာရေတာ့တာေပါ့..၊ က်ဳပ္မွာ ခဏခဏ ႀကိတ္ႀကိတ္ဂြင္းထုၿပီး၊ ထထလာတဲ့စိတ္ေတြေျပေလ်ာ့ေအာင္ႀကိဳးစားေနရတယ္။ က်ဳပ္စိတ္ထဲမွာလဲ က်ဳပ္ရဲ႕အမူအရာေတြကိုခ်ယ္ရီမက သိေနသလို၊ စူးစမ္းေနသလိုပဲလို႔လဲခံစားေနရတယ္။

ဘယ္လိုလဲေတာ့မသိဘူး၊ မသိစိတ္ကႏိႈးေဆာ္ေနသလိုေပါ့..။ ဒီလိုေနလာရင္းနဲ႔ပဲ၊ တစ္ညမွာေပါ့… အဲ့ဒီညက က်ဳပ္လဲေအာက္ထပ္ကအလုပ္စားပြဲမွာ အာရံုစိုက္လုပ္ေနမိတာ အခ်ိန္ကုန္လို႔ကုန္သြားမွန္းမသိလိုက္ဘူး။ က်ဳပ္သတိထားမိလို႔အိပ္ရာ၀င္ေတာ့မယ္လုပ္မွ ေတာ္ေတာ္ေတာင္ညဥ့္နက္ေနၿပီပဲ။ က်ဳပ္လဲအိပ္ရာ၀င္မွပါပဲေလဆိုၿပီး၊ က်ဳပ္အိပ္ခန္းကိုသြားမလို႔အိမ္အေပၚထပ္တက္အလာ..၊ က်ဳပ္သမီးခ်ယ္ရီရဲ႕အခန္းကိုျဖတ္သြားရတာေပါ့..။ အဲဒီမွာပံုမွန္မဟုတ္ဘူးလို႔က်ဳပ္ထင္လိုက္တဲ့အသံတိုးတိုးႀကိတ္ႀကိတ္ေလးေတြၾကားလိုက္ရတယ္ဗ်..။ “ရွီးးးး ကြၽတ္ကြၽတ္… အမေလးေကာင္းလိုက္တာ.. ငါ့ႏို႔ကိုခပ္ျပင္းျပင္းေလးစို႔ေပးစမ္းပါ ထြန္းရယ္..စစ္..” က်ဳပ္အေတာ္စိတ္၀င္စားသြားတယ္။ ေျဖးေျဖးခ်င္းေျခ၃လွမ္းေလာက္ျပန္ဆုတ္လာေတာ့ သမီးအခန္းတံခါးေရွ႕ျပန္ေရာက္လာတယ္။ ဟုတ္တယ္…အထဲမွာ ရွဴးရွဴးအားအား အသံေတြၾကားေနရတယ္။

က်ဳပ္တံခါးလက္ကိုင္ဖုကိုအသာေလးစမ္းၿပီးႀကိတ္လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့… “ဟာ…လခြီး..တံခါးေလာ့ခ်မထားဘူးပဲ..” က်ဳပ္ဒိတ္ကနဲျဖစ္ၿပီးတိုးတိုးေလးေရ႐ြတ္မိတယ္။ က်ဳပ္ရင္ေတြကလဲေတာ္ေတာ္ခုန္ေနတယ္။ တံခါးကိုအသာတြန္းၾကည့္ေတာ့တစ္ထြာေလာက္ဟသြားတယ္၊ အခန္းထဲမွာကမီးပိတ္မထားဘူး။ အဲဒီတစ္ထြာေလာက္ဟသြားတဲ့တံခါးက အျမင္ေထာင့္ကလဲ သမီးကုတင္ျမင္ကြင္းကိုဒဲ့ပဲဗ်ိဳ႕..။ ၂ေယာက္လံုးအ၀တ္အစားမပါကိုယ္လံုးတီးေတြျဖစ္ေနတဲ့အပ်ိဳမေလးေတြ ကုတက္ေပၚမွာလံုးေထြးဖက္ေနၾကတာဗ်။ က်ဳပ္ကကိုယ့္သမီးပဲဆိုေတာ့အရင္က ခ်ယ္ရီ႕ကိုတကယ္သတိထားၿပီးမၾကည့္ခဲ့မိဖူးဘူး၊ က်ဳပ္ေျပာခ်င္တာသေဘာေပါက္ပါတယ္ေနာ္။ ကိုယ့္သမီးငယ္ေလးဆိုၿပီး ခေလးကေလးလိုျမင္တာဗ်၊ အ႐ြယ္ေရာက္ၿပီးသားမိန္းမတစ္ေယာက္လို၊ ေဆာ္တစ္ေဗြလိုျမင္ခဲ့တာမဟုတ္ဘူး။ အခုေတာ့ဗ်ာကိုယ္လံးတီးေလးအေဖြးသားျမင္လိုက္ရေတာ့က်ဳပ္ျဖင့္မ်က္စိေတြျပာသြားတာပဲ။

အခုေတာ့က်ဳပ္သမီးက အပ်ိဳႀကီးဖားဖား၊ ျပညိ့ျပည့္၀၀၊ တလံုးတခဲႀကီးျဖစ္ေနပါေပါ့လား…။ နက္ေမွာင္ေနတဲ့ဆံပင္ရွည္ေလးေတြကျဖဴေဖြးေနတဲ့ရင္အံု၊ ပုခံုးသား၊ ေက်ာျပင္ေတြေပၚမွာျဖန္႔ႀကဲက်ေနတာက ဆက္စီဆန္လွတယ္။ ျဖဴ၀င္းေနတဲ့အသားေရာင္၊ ျပည့္တင္းေနတဲ့ခႏၶာကိုယ္အစိတ္အပိုင္းအသီးသီး၊ ေဖာင္းအိလံုး၀န္းေနတဲ့ ရင္အံုနဲ႔ႏို႔ေလးေတြက ပက္လက္အိပ္ေနတဲ့အခ်ိန္ေလးမွာ ရင္ဘတ္ေပၚအုန္းမႈတ္ခြက္ကေလး ၂ခုေမွာက္ထားသလိုပဲ..၊ ဗိုက္သားေလးေတြက်ေတာ့အဆီျပင္မတက္ေသးေတာ့ပါးပါးရွပ္ရွပ္ေလးေတြဗ်ာ။ ေစာက္ဖုတ္ကေလးက်ေတာ့သူ႔အသက္အ႐ြယ္နဲ႔စာရင္အႀကီးသားဗ်၊ လိပ္ေက်ာကုန္းေလးလိုခံုးခံုးေဖာင္းေဖာင္းေလးရယ္..။ ဒါေပမယ့္ခင္ဗ်ားတို႔ေတြ႕ဖူးေနက် အခြံမဲမဲလိပ္ခံုးေလးမဟုတ္ဘူးေနာ္၊ အေမႊးႏုႏုပါးပါးေလးေတြပဲယွက္ဖံုးေနေတာ့အသားေရာင္၀င္း၀င္းေစာက္ဖုတ္အိအိေလးကို အတိုင္းသားထင္းထင္းႀကီးျမင္ေနရေတာ့၊ က်ဳပ္လီးကၿငိမ္၀ပ္ပိျပားမႈမရႏိုင္ေတာ့ဘူးေပါ့ဗ်ာ။

ထြန္းဆိုတဲ့ေဘာျပားေလးကလဲအႏိုင္မခံအရံႈးမေပးပဲဗ်ိဳ႕။ ခႏၶာကိုယ္အစိတ္အပိုင္းဖြံ႕ၿဖိဳးပံုက သမီးခ်ယ္ရီနဲ႔နင္လားငါလားပဲ၊ သမီးနဲ႔ဆို ဆံပင္ရွည္တာနဲ႔အတိုထားတာပဲကြာတယ္။ ေယာက္်ားလ်ာေလးသာဆိုတယ္၊ ခြၽတ္လိုက္ေတာ့လဲျပဴးၿပဲေနတာပဲဗ်…။ ထြန္းရဲ႕ေစာက္ဖုတ္က်ေတာ့ အေမႊးေတြထူပိန္းေနတာဗ်။ အေမႊးသန္တဲ့အမ်ိဳးနဲ႔တူတာပဲ။ ဆီးစပ္တစ္ခုလံုးမဲထူေနလို႔ေစာက္ဖုတ္သားကိုေတာင္မျမင္ရဘူး။ ထြန္းကသမီးခ်ယ္ရီရဲ႕ႏို႔ေတြကိုလက္ႏွစ္ဘက္နဲ႔အားရပါးရၫွစ္နယ္ေနတယ္။ မာေတာင္ေနတဲ့ႏို႔သီးေခါင္းေလးေတြကိုလဲလက္ဖ်ားေလးေတြနဲ႔ဖိလိုက္ညႇစ္လိုက္နဲ႔ေပါ့။ စိတ္ေတြထန္သထက္ထန္လာတာနဲ႔အမွ် ထြန္းကပါးစပ္ဟၿပီး ခ်ယ္ရီရဲ႕ႏို႔ေတြကိုဖမ္းဟပ္ၿပီးအငမ္းမရစို႔ေတာ့တာပဲဗ်ိဳ႕..။ ဘယ္ဘက္ကိုစို႔လိုက္၊ ညာဘက္ကိုစို႔လိုက္..။ “အားးးးး အမေလး…ေကာင္းလိုက္တာထြန္းရယ္..ရွီးးး စစ္” ထြန္းကပါးစပ္ကိုႏို႔အံုကျဖဳတ္လိုက္ၿပီး လွ်ာနဲ႔တလႊားခ်င္းတစ္ကိုယ္လံုးကိုလ်က္ဆင္းလာခဲ့တာခ်က္အထိေရာက္လာၿပီ။

ထြန္းကခ်က္တြင္းေလးကိုႏ္ိႈက္ၿပီးလွ်ာနဲ႔ထိုးထုိးလ်က္ေတာ့ခ်ယ္ရီမွာ တြန္႔ကနဲ..တြန္႔ကနဲ..။ ထြန္းကလွ်ာကိုလ်က္ဆင္းလာတာဆီးခံုေမႊးပါးပါးၺေလးေတြဆီေရာက္လာၿပီ။ ထြန္းရဲ႕ညာလက္ကခ်ယ္ရီရဲႏို႔ေတြကိုနယ္ေနတုန္းပဲ၊ ဘယ္လက္ကေတာ့ေစာက္ဖုတ္ဆီေ႐ႊ့လာၿပီးေစာက္စိကိုေခ်ေနၿပီေလ။ အဲ့ဒီအခိုက္အတန္.မွာက်ဳပ္လည္း တစ္ခုခုကိုဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်လိုက္ၿပီးတံခါး႐ြက္ကိုေျဖးေျဖးတြန္းဖြင့္လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ကိုယ္ကိုတေစာင္းေလးလွ်ိဳၿပီးအခန္းထဲ၀င္လိုက္ၿပီးေတာ့အခန္း၀မွာပဲအေတာ္ၾကာၿငိမ္ၿပီးရပ္ေနမိတယ္။ လူကသာၿငိမ္ေနတာလီးကေတာ့ေပါက္ကြဲထြက္မတတ္ေတာင္ေနၿပီ။ မိန္းကေလး၂ေယာက္ကေတာ့သူတို႔ေဇာနဲ႔သူတို႔မို႔…အခန္းထဲမွာဧည့္သည္တစ္ေယာက္ေရာက္ေနၿပီး သူတို႔နဲ႔ပူးေပါင္းေပ်ာ္႐ႊင္ဖို႔ႀကံေနတယ္ဆိုတာမသိၾကေသးဘူး။ ထြန္းက ေနရာေ႐ႊ့လိုက္ၿပီးဖင္ကိုေျမႇာက္လို႔ဒူးေထာက္တဲ့ပိုေဇရွင္ေျပာင္းလိုက္တယ္။

လက္ႏွစ္ဘက္နဲ႔ ခ်ယ္ရီရဲ႕တေကာက္ေကြးတစ္ဖက္တစ္ခ်က္ကိုကိုင္ၿပီးေဘးကိုဖိလို႔ၿဖဲခ်လိုက္ေတာ့ ခ်ယ္ရီရဲ့ေစာက္ဖုတ္ေလးက ဟဟေလးၿပဲထြက္သြားတယ္။ ဒီေတာ့ေစာက္ေခါင္းအတြင္းသားပန္းေရာင္ရင့္ရင့္ေလးကိုျမင္လိုက္ရတယ္။ ေစာက္ေရၾကည္ေတြစိမ့္ထြက္လာေနၿပီျဖစ္လို႔ အခန္းမီးအလင္းေရာင္နဲ႔လက္လက္ေျပာင္ေနတယ္လို.ထင္ရတယ္။ ထြန္းကအရည္ေတြ႐ႊဲေနတဲ့ခ်ယ္ရီရဲ႕ေစာက္ဖုတ္ဆီကိုကုန္းလို႔မ်က္ႏွာအပ္လိုက္ၿပီး၊ လွ်ာကိုထုတ္လို႔ ေစာက္ဖုတ္၀ႏႈတ္ခမ္းသားေတြေရာ၊ ေစာက္ေခါင္းအတြင္းသားေတြကိုပါ စိမ္ေျပနေျပလ်က္ေတာ့တယ္။ ၿပီးေတာ့ေစာက္စိေလးကို လွ်ာဖ်ားေလးနဲ႔မထိတထိထိုးၿပီးကလိေပးေနလိုက္တာ၊ ခ်ယ္ရီရဲ႕ဖင္ကကုတင္နဲ႔မထိေတာ့ပဲေလထဲမွာႂကြတက္ေနၿပီး၊ ထြန္းရဲ႕လွ်ာကစားမႈကိုတုန္႔ျပန္ေပးေနေတာ့တာ။ “အိုးးး ေကာင္းလိုက္တာ၊ အရသာရိွလိုက္တာေနာ္..၊ ေစာက္ဖုတ္ေရာ၊ေစာက္စိေရာပဲ၊ ရွီးးး…အားးးး” သမီးခ်ယ္ရီကိုဘာဂ်ာကိုင္ေပးေနရင္နဲ႔။

ေဘာျပားေလး ထြန္းတစ္ေယာက္မွာလဲ ၾကည့္ရတာကာမဆိပ္ဖီလင္ေတြအျပတ္တက္လာေနပံုရတယ္။ ကုန္းမႈတ္ေနရင္းက သူ႔ရဲ႕ဘယ္လက္နဲ႔ သူ႔ေစာက္ဖုတ္ကိုျပန္ႏိႈက္ေနၿပီးထုတ္လိုက္သြင္းလိုက္ပြတ္ဆြဲေနတာ၊ ၾကည့္ရင္းနဲ႔ေစာက္ေရေတြကလက္ေခ်ာင္းေတြမွာေပၿပီးစီးက်လာေနတယ္။ က်ဳပ္မွာလဲဆက္ၿပီးေအာင့္မေနႏိုင္ေတာ့ဘူး၊ က်ဳပ္၀တ္ထားတဲ့ည၀တ္အကၤ်ီကိုခြၽတ္၊ ေဘာင္းဘီကိုလဲၾကမ္းေပၚပံုခ်လိုက္ေတာ့ ျမင္းလီးအငယ္စားေလာက္ရိွတဲ့က်ဳပ္လီးႀကီးကေျဖာင္းကနဲကန္ထြက္လာၿပီး၊ ပုတ္သင္ညိဳတစ္ေကာင္လိုေခါင္းက ဆတ္ဆတ္..ဆတ္ဆတ္..နဲ႔၊ က်ဳပ္ရဲ႕မ်က္လံုးေတြကလဲ ေကာင္မေလး၂ေယာက္ရဲ႕ေစာက္ဖုတ္ေတြကိုေစ့ေစ့ငုငု ၾကည့္ေန၊ သံုးသပ္ေနမိတယ္ဗ်။ က်ဳပ္ညာလက္ကလီးကိုေသခ်ာဆုပ္ကိုင္ထားတယ္။ လီးအေရျပားကိုညႇစ္ၿပီးေရွ႕တိုးေနာက္ဆုတ္နဲ႔တျဖတ္ျဖတ္ေဆာင့္ၿပီးဂြင္းကိုင္ေပးေနလိုက္တာလီးကအသားကုန္ဆိမ့္တက္လာတယ္။

အဲ့ဒီမွာပဲက်ဳပ္ကိုဆတ္ကနဲလန္႔သြားေစတာကေတာ့၊ က်ဳပ္သမီးျဖစ္တဲ့ခ်ယ္ရီမကို ႏွာထန္ထန္နဲ႔အၾကည့္လိုက္မိမွာ သမီးရဲ႕အၾကည့္မ်က္လံုးတစ္စံုက က်ဳပ္လီးကိုစီုက္ၿပီးမက္မက္ေမာေမာၾကည့္ေနတာပါပဲ။ ခ်ယ္ရီကအခန္းထဲမွာက်ဳပ္ရိွေနတာကိုသိသြားၿပီေလ။ ထြန္းကေတာ့ကုန္းမႈတ္ေနလို.သိပံုမရေသးဘူး။ ခ်ယ္ရီ႕ပါးစပ္က လိႈက္ေမာတုန္ရီစြာနဲ႔ ညီးတြားေနတယ္။ “အားးး အမယ္ေလး ေကာင္းလိုက္တာ၊ ေသေတာ့မွာပဲ..၊ ဘယ္လိုႀကီးမွန္းမသ္ိဘူးးး…ရွီးးး အူးးးး..” အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာပဲက်ဳပ္ကိုပိုၿပီးထိတ္လန႔္သြားေစတာကေတာ့..ထြန္းရဲ႕လက္ထဲကအရာပဲ..၊ ဘယ္ေနရာကဘယ္လိုဆြဲထုတ္လာခဲ့တယ္မသိ၊ ေစာေစာကမရိွပါဘူး..။ သူ႔လက္ထဲမွာ ရာဘာဒီလ္ဒို လီးအတုႀကီးတစ္ခု၊ ဆိုက္ႀကီးက အန္ ဆိုက္ေခၚရမလား အႀကီးမွအႀကီးႀကီးပဲ။ ေဘာျပားမ ထြန္းကလီးတုႀကီးကိုက်ဳပ္သမီးေစာက္ဖုတ္၀ကိုေတ့ၿပီးေျဖးေျဖးခ်င္းထိုးသြင္းေတာ့တာ..။ “အိုးးး… အမေလး..နာတယ္..နာတယ္..ထြန္း..အဲဒါဘာႀကီးလဲ…။

မေကာင္းဘူးး မလုပ္ပါနဲ႔..ဆြဲထုတ္လိုက္..ျပန္ထုတ္လိုက္ပါ..” “ခ်ယ္ရီကလဲကြာ..ဒီလ္ဒိုပါကြ၊ ခံလို႔ေကာင္းပါတယ္။ ဒို႔..ခ်ယ္ရီ႕ကို..ရာဘာလီးအတုနဲ႔လိုးပါရေစကြာ..ေနာ္..၊ ဒို႔ခ်ယ္ရီ႕ကိုခ်စ္တယ္။ ခ်ယ္ရီတျခားသူေတြနဲ႔မခ်စ္ရဘူးေနာ္… ခဏေလးႀကိတ္ခံလိုက္ပါကြာ..ေတာ္ၾကာမနာေတာ့ပါဘူး၊ ဒို႔ကိုယ္တိုင္စမ္းၾကည့္ုပီးပါၿပီ..” ထြန္းကပါးစပ္ကေျပာရင္း၊ လက္ကလဲခ်ယ္ရီရဲ႕ေစာက္ပတ္ထဲ လီးတုႀကီးကိုပိုလို႔ခပ္ဖိဖိထိုးထည့္ေနတယ္။ “အိုးးး တအားနာတယ္ ထြန္းရဲ့…ျပန္ထုတ္..ျပန္ထုတ္လိုက္ေတာ့..၊ ေအာင္မေလး ေစာက္ဖုတ္ၿပဲပါၿပီ..၊ ပါး…ပါ့ပါး..သမီးကိုကယ္ပါဦးးးး….” က်ဳပ္လဲ အဲ့သလိုျမင္ေနရေတာ့ၾကည့္မေနႏိုင္ေတာ့ဘူးဗ်၊ ဏွာစိတ္ေတြကပိုထန္လာသလို၊ တစ္ဘက္ကလဲ သမီးေအာ္ေနတာေတြ႕ရေတာ့ေဒါသေတြကထြက္လာတယ္။ က်ဳပ္သမီးႏုႏုထြတ္ထြတ္ေလး၊ ေ႐ႊေပၚျမတင္ေမြးလာတာ တစ္ခါမွဟုတ္တိပတ္တိ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ေတာင္ရိုက္မဆံုးမခဲ့ဖူးဘူး..။

အခုမိေ႐ႊထြန္းက က်ဳပ္သမီးကိုဆက္စ္အတြက္အသံုးခ်၊ ေစာက္ဖုတ္နာေအာင္လာၿဖဲတဲ့အေယာင္ေဆာင္သူငယ္ခ်င္းပဲ…။ က်ဳပ္ကုတင္နားကိုေျခလွမ္းႀကဲႀကဲနဲ႔ေလွ်ာက္သြားလိုက္တာ မိေ႐ႊထြန္းေနာက္ကိုဖ်ပ္ကနဲေရာက္သြားတယ္။ က်ဳပ္သမီးရဲ႕ေစာက္ဖုတ္ထဲစိတ္ပါလက္ပါကုန္းၿပီးထိုးသြင္းေနလို႔ ေနာက္ကိုျပဴးထြက္ေနတဲ့ အေမြႊးထူထူနဲ႔ ဒင္းရဲ႕ေစာက္ပတ္အဝကို က်ဳပ္ရဲ႕ ျမင္းလီးအငယ္စားေလာက္ဟာႀကီးကိုေတ့ၿပီး လက္၂ဘက္ကမိထြန္းရဲ႕ဖင္ႀကီးတဘက္တခ်က္ကိုကိုင္၊ ေနာက္ဘက္ကိုအားနဲ႔ဆြဲလိုက္ၿပီး တၿပိဳင္ထဲမွာပဲ က်ဳပ္ကလဲေကာ့ၿပီးအားရပါးရခပ္ျပင္းျပင္းေဆာင့္ထိုးလိုက္တာ၊ က်ဳပ္ရဲ႕ဒစ္ႀကီးကဇိကနဲ..ဖ်စ္ကနဲ..ျမည္ၿပီး ၀င္သြားပါေလေရာဗ်ိဳ႕…၊ အဆံုးမဟုတ္ေပမယ့္ တစ္ခ်ီထဲနဲ႔ တစ္၀က္ေက်ာ္၀င္သြားတာနဲတဲ့အားလားဗ်ာ..။ မိထြန္းတစ္ေယာက္ အင့္ကနဲကိုေနသြားတာပဲ။ သူေစာေစာကသမီးကိုေျပာေနသလို လီးအတုႀကီးကိုသူကိုယ္တိုင္စမ္းခဲ့ၿပီးၿပီဆိုေတာ့ ဒီေလာက္၀င္သြားတာအံ့ၾသစရာေတာ့သိပ္မဟုတ္ဘူး။

က်ဳပ္ပစၥည္းကျမင္းလီးအငယ္စားေလာက္မို႔လို႔သာ၊ ဒီဟာမေတာ္ေတာ္ထိသြားတာ၊ ေတာ္ရံုလီးဆိုၿဖံဳမယ့္ပံုမေပၚ..။ “ဟင္..ဒါဘာလုပ္တာလဲဗ်..၊ အားးးးး အု..အစ္.. က်ေနာ့္ကိုမလုပ္…မလုပ္ပါနဲ႔ဗ်ာ..၊ ထုတ္ေပးပါ၊ က်ေနာ္နာတယ္ဗ်.. ” “မင္းက ငါ့သမီးကိုက်ေတာ့ ျပန္ထုတ္ေပးပါလို.ေသမတတ္ေတာင္းပန္တာေတာင္ ညွာတာဖို.စိတ္မကူးပဲ ဆက္လုပ္တယ္ေလ..၊ ဒီလိုဘယ္ရမလဲကြ..၊ ဒီတစ္ခါ မင္းအလွည့္ပဲ…၊ ဝဋ္ဆိုတာ လည္တတ္တယ္ကြ..။ ထြန္းကဖင္ကိုခါၿပီးရုန္းဖို႔၊ ေရွာင္ဖို႔ႀကိဳးစားတယ္၊ က်ဳပ္ကေတာ့ဂရုမစိုက္ေတာ့ဘူး။ လီးကိုကြၽတ္လုနီးပါးအဖ်ားထိျပန္ဆြဲထုတ္လာၿပီး၊ ထြန္းရဲ႕ဖင္ဆံုႀကီးကိုလဲေနာက္ကိုပါႏိုင္သမွ်ပါေအာင္ဆြဲလိုက္တယ္။ ၿ ပီးေတာ့မွအားပါပါနဲ႔တစ္ခ်က္ထပ္ေဆာင့္သြင္းလိုက္ျပန္တယ္။ တစ္ႀကိမ္ၿပီးတစ္ႀကိမ္ထပ္ထပ္ၿပီးေဆာင့္ေဆာင့္သြင္းလာတာ တေျဖးေျဖးျမန္လာတာနဲ႔အမွ် ဘာနဲ႔တူလာသလဲဆိုေတာ့ ကားအင္ဂ်င္ထဲကပစ္စတင္ႀကီးခုတ္ေနသလိုပဲ..တေျဗာင္းေျဗာင္းနဲ႔..။

“အိုးးးး က်ေနာ့္ကိုမလုပ္ပါနဲ႔ဗ်ာ…နာတယ္..ေတာ္ပါေတာ့…” အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ ကိုယ္လံုးတီးေလးနဲ႔ပက္လက္ကေလးျဖစ္ေနတဲ့ သမီးခ်ယ္ရီရဲ႕မ်က္ႏွာေလးကိုက်ဳပ္ၾကည့္လိုက္မိတယ္။ က်ဳပ္တို႔သားအဖ၂ေယာက္မ်က္လံုးခ်င္းဆိုင္မိၿပီးအဓိပၸယ္ေပါင္းမ်ားစြာပါတဲ့အၾကည့္ေတြနဲ႔ေပါ့။ သမီးရဲ.ရာဂမ်က္ဝန္းနဲ.အၾကည့္ေတြေၾကာင့္က်ဳပ္ကိုယ္ထဲကေသြးေတြပိုဆူလာသလိုသလိုပဲ၊ စိတ္ေတြလဲအသားကုန္ထန္တက္လာတာနဲ႔ ထြန္းကိုဖင္ကုန္းၿပီးေဆာ္ေနတဲ့ေဆာင့္ခ်က္ေတြကမရပ္ေတာ့ဘူး၊ မနားတမ္းပဲ..။ ေယာက္်ားလ်ာမေလးထြန္းရဲ႕ျငင္းဆန္ရုန္းကန္မႈေတြက တေျဖးေျဖးအားေပ်ာ့၊ ေလ်ာ့က်လာတာသတိထားလိုက္မိတယ္ဗ်။ “အားးး ကြၽတ္ ကြၽတ္..ဟင္းးး ေကာင္းပါၿပီ..သေဘာတူပါၿပီဗ်ာ.. ထြန္းကိုႀကိဳက္သလိုသာလုပ္ပါေတာါ…အားး အဟင့္..ပါပါးး..အင့္..အင့္..” ေဘာျပားေလးလဲ တေျဖးေျဖးနဲ႔စိတ္ပါလက္ပါျဖစ္လာပံုရတယ္။ က်ဳပ္ေဆာင့္ခ်လိုက္တဲ့အႀကိမ္တိုင္းမွာဖင္ႀကီးကိုေကာ့ေကာ့ၿပီးေနာက္ကိုပစ္ပစ္တင္ေပးေနေတာ့တာ။

က်ဳပ္အထင္ လီးအစစ္ရဲ႕အရသာ၊ ေယာက္်ားဆိုတဲ့အရသာကို..အခုမွသိသြားၿပီထင္တာပဲ။ “အပါး..အပါး.. ျမန္ျမန္ေလး..ျပင္းျပင္းေလးလုပ္ေပးပါ၊ ထြန္း..ထြန္း..မနာေတာ့ဘူး၊ ေကာင္းတယ္၊ သိပ္ေကာင္းတာပဲ..အိုးးးး… ထြန္း အေရေတြထြက္ကုန္ၿပီ..ဟူးးး..အားးးး…” ထြန္းတစ္ေယာက္ ခ်ယ္ရီ႕အေပၚေမွာက္ရက္ႀကီးက်သြားၿပီး ခ်ယ္ရီကိုတင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ႀကီးဖက္ထားတယ္။ က်ဳပ္ကေတာ့သူ႔ဖင္ႀကီးကိုမလႊတ္ေသးဘူး၊ အတင္းဆြဲထားတုန္းပဲ။ ၿပီး…ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းဆက္ေဆာင့္ၿပီးလိုးေပးေနလိုက္တယ္။ က်ဳပ္လဲသိပ္မထိ္မ္းႏိုင္ေတာ့ဘူးဗ်ိဳ႕၊ ဘယ္လိုျဖစ္လို႔လဲေတာ့မသ္ိဘူး…။ အခုက်ဳပ္ကလိုးေတာ့သာ ထြန္းကိုလိုးေနတာ၊ က်ဳပ္ရဲ႕မ်က္လံုးေတြ၊ အၾကည့္ေတြ၊ စိတ္ေတြကေတာ့ က်ဳပ္ရဲ႕သမီးခ်ယ္ရီဆီမွာေလ။ “သမီးေလး..ခ်ယ္ရီ..ခ်ယ္ရီ..ပါပါးေကာင္းလိုက္တာကြာ၊ ပါပါးၿပီးခါနီးေနၿပီ၊ ထြက္..ထြက္ေတာ့မယ္သမီး..” ဘာမွေတာ့မဆိုင္ဘူးဗ်..၊ ၿပီးခါနီးမွာက်ဳပ္၊ သမီးကိုတလ္ို႔ေအာ္ေနမိတယ္။

က်ဳပ္ လီးကိုကမန္းကတန္းပဲ ထြန္းရဲ႕ေစာက္ဖုတ္ထဲကဆြဲခြၽတ္လိုက္ၿပီး ခ်ယ္ရီရဲ႕ေဘးနားေ႐ႊ့လာလိုက္တယ္။ အဲ့ဒီမွာပဲက်ဳပ္ရဲ႕လရည္ေတြက ႁဖြတ္ကနဲ ျဖန္းကနဲ သမီးခ်ယ္ရီရဲ႕ဆီးစပ္နဲ႔ဗိုက္သားရွပ္ရွပ္ေလးေတြေပၚကိုပန္းထုတ္ပစ္လိုက္ေတာ့တာပဲ…၊ ခ သမီးရဲ့ဗိုက္ျဖဴျဖဴေလးေပၚမွာ က်ဳပ္ရဲ့သုက္ရည္ပ်စ္ပ်စ္ေတြ ေပပြကုန္ေတာ့တာေပါ့..၊ ၾကည့္လို.ေတာင္ေတာင္းေသး… “အားးး ရီွး… ေကာင္းလိုက္တာကြာ၊ ဒီေန႔ေလာက္လီးအရသာရိွတာတခါမွမႀကံဳဖူးေသးဘူး” ထြန္းကခ်ယ္ရီရဲ႕ေဘးမွာမ်က္ႏွာကိုၾကမ္းျပင္ေပၚအပ္ၿပီးေမွာက္ရက္ႀကီးနဲ႔…ပါးစပ္ကလဲ….၊ “အူးးးစစ္..ရွီး…လီး…လီး…ပါပါးရဲ႕လီး.. ေယာက္်ားလီးအစစ္ႀကီး…ဒီေလာက္ေကာင္းမယ္မွန္းလံုး၀မထင္မိဘူး..လီးအစစ္ကအဲ့လိုႀကီးေတာင္ေကာင္းတာလား…! နင့္ကနဲကိုေနတာပဲ..၊ ထြန္းသိပ္ေကာင္းတာပဲ ပါပါးရယ္..” တျဖစ္ေတာက္ေတာက္နဲ.ကိုညည္းေနတယ္ေလ။ က်ဳပ္လဲ ေမာေမာနဲ႔ ခ်ယ္ရီရဲတျခားေဘးတစ္ဘက္မွာ ပက္လက္ႀကီး၀င္လွဲလိုက္ၿပီး။

မ်က္စိေတြမွိတ္ထားလို႔အသက္ျပင္းျပင္းရွဴေနမိတယ္။ ခဏၾကာေတာ့ ဘယ္လိုကဘယ္လိုလစ္ကနဲအိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္မသိလိုက္ဘူး..။ ဘယ္ေလာက္ၾကာသြားတယ္လဲမသိေတာ့ဘူး။ က်ဳပ္ အိပ္တစ္၀က္ႏိုးတ၀က္ ေ၀ေတဝါးတားနဲ႔ ဆတ္ကနဲအသိစိတ္ေလး၀င္လာခ်ိန္မွာ က်ဳပ္လီးဆီကႏူးႏူးညံ့ညံ့အထိအေတြ႕တစ္ခုကိုခံစားလိုက္ရတယ္။ ခံစားခ်က္အရသိလိုက္ရတာကေတာ့ လက္ဖဝါးႏုႏုေလးတစ္ခု က်ဳပ္လီးကိုဆုပ္ၿပီး အေပၚေအာက္ပြတ္ဆြဲေနတာ…။ ခံစားခ်က္ထက္ေတာင္က်ဳပ္လီးကသိပ္ျမန္တယ္၊ ခ်က္ခ်င္းပဲထန္ၿပီးေျဖာင္းကနဲထပ္ေတာင္တက္လာျပန္ေတာ့တာပဲဗ်ိဳ.။ က်ဳပ္မ်က္စိမဖြင့္ႏိုင္လုိက္ခင္မွာပဲ တစ္စံုတစ္ရာကက်ဳပ္လီးကိုဆြဲစုပ္ဝါးၿမိဳလိုက္ၿပီး လီးထိပ္ကေနတေျဖးေျဖးနစ္၀င္လာတယ္၊ စပါးႀကီးေႁမြလား…မျဖစ္ႏိုင္ဘူး..။ ဘယ့္ႏွယ္ေႁမြကလီးကေနစၿမိဳရမွာလဲ ဟုတ္ဘူးလား..။ ၿပီးေတာ့ေႁမြၿမိဳတာအေၾကာေပါင္းတစ္ေထာင္ဆိမ့္ရမွာလဲ။

“အာ့ာ့.. ကြၽတ္ကြၽတ္..” ႀကိတ္ၿပီးညည္းေနတဲ့အသံေလးတစ္ခု….. က်ဳပ္အသာေလးမ်က္လံုးဖြင့္ၾကည့္လိုက္တယ္။ မိန္းမတစ္ေယာက္ရဲ႕ခႏၶာကိုယ္အရိပ္တစ္ခု၊ ပက္လက္အိပ္ေနတဲ့က်ဳပ္ရဲ႕ကိုယ္ေပၚမွာခြၿပီးေျဖးေျဖးခ်င္းထိုင္ခ်ေနတာေတြ႕လိုက္ရတယ္။ လက္ႏုႏုေသးေသးေလးတစ္ခုကအျပင္မွာက်န္ေနေသးတဲ့က်ဳပ္လီးတစ္၀က္ကိုကိုင္ထိမ္းၿပီးႏွဲ႔ႏွဲ႔သြင္းေနတာေလ..။ အဆံုးေရာက္ခါနီးမွာေတာ့အားပါပါနဲ႔ဖိခ်ၿပီး.. “အား..ဟား..ဟားးးးးး.. ” ညည္းသံရွည္ေလးရဲ႕ေနာက္မွာေတာ့ ဖင္အားကိုသံုးၿပီးေရွ႕တိုးေနာက္ငင္ဖိလို႔ႀကိတ္ေမႊေတာ့တာပါပဲ။ က်ဳပ္မ်က္လံုးေတြက်င့္သားရလာၿပီး အျမင္ေတြၾကည္လင္လာတဲ့အခါမွာ က်ဳပ္ကိုယ္ေပၚခြၿပီးထင္တိုင္းႀကဲေနတဲ့သ႑ာန္ကို ျပတ္ျပတ္သားသားျမင္လိုက္ရေတာ့……ျပီးပါျပီ။