ရှိုက်ကြီးတငင်ငိုရင်းဖူးဝေလေးရဲ့ကိုယ်လုံးလေးတသိမ့်သိမ့်တုန်ခါနေတော့တယ်

ကျွန်တော့်ဘဝမှာမေ့မရနိုင်တဲ့ဖြစ်စဉ်ကြီးတစ်ခုကိုခင်ဗျားတို့ကိုအစအဆုံးပြောပြမယ်ဗျာ။ ပြောသမျှအားလုံးအမှန်တွေချည်းပဲ ပြောမှာဖြစ်ပေမယ့်တချို့အချက်အလက်တွေကိုတော့ကျွန်တော့်လုံခြုံမှုအတွက်ထိန်ချန်ထားပါတယ်။ လွန်ခဲ့တဲ့၁နှစ်လောက်ကဖြစ်ခဲ့တဲ့အဖြစ်အပျက်တစ်ခုပါ။ ကျွန်တော့်မှာအရမ်းချစ်ရတဲ့ဇနီးလေးတစ်ယောက်ရှိတယ်။ချောလဲချောတယ်။အေးအေးလေးနေတတ်သူတစ်ယောက်ပေါ့။ နာမည်ကဖူးဝေတဲ့။ကျွန်တော်တို့ကချစ်သူတွေဖြစ်ပြီးမှယူခဲ့ကြတာမဟုတ်ပဲမိဘပေးစားလို့ရခဲ့ကြတာပါ။ သူ့လိုဖြူဖြူချောချောကောင်မလေးတစ်ယောက်ကိုကြိုက်တဲ့လူတွေတပြုံကြီးပေါ့။ဒါပေမယ့်ကွင်းတွေဖြစ်တာမျိုးရည်းစားများတာမျိုး တွေမရှိဘူး။ကျွန်တော်တို့မင်္ဂလာဆောင်တော့သူ့အသက်က၂၄၊ကျွန်တော်က၂၈။

သူငယ်ချင်းတွေဆိုတာကျွန်တော့်ကိုအားကျလိုက် တာများဘာပြောကောင်းမလဲ။ အရက်အတူတူသောက်ကြရင်ဟျောင်ညီနိုင်၊မင်းကတော့တကယ့်စောက်ကံကောင်းကောင်ပဲဆိုပြီးအမြဲပြောတာ။ ဒါပေမယ့်မိုက်မိုက်ရိုင်းရိုင်းတွေ”လိုးလို့ကောင်းလားတို့၊ဖင်မချဘူးလားတို့”တော့မမေးရဲကြဘူး။ ဘာလို့လဲဆိုတော့တစ်ခါကျွန်တော်မင်္ဂလာဆောင်ပြီး၁ပတ်လောက်မှာအရက်သောက်ကြတော့ကျွန်တော်နဲ့သိပ်မရင်းနှီးတဲ့ ကောင်တစ်ကောင်ပါလာတယ်။ဘယ်သူနဲ့သိပြီးပါလာလဲတော့မသိဘူး။ဒါပေမယ့်အဲ့ကောင်ကကျွန်တော့်မိန်းမကိုသိနေတယ်။ သူကပြောတာ”မင်းမိန်းမဖြူဖြူတောင့်တောင့်နဲ့ချောလဲချောဆိုတော့ဖင်ကုန်းခိုင်းပြီးဖင်လိုးလိုက်ရရင်ဆိမ့်သွားမှာပဲ” လို့လာပြောရော။ကျွန်တော်လဲဘာပြောကောင်းမလဲစားပွဲအလယ်ကအရက်ပုလင်းနဲ့ဒီကောင့်မျက်နှာကိုဖြတ်ဖြတ်ရိုက်တာ ၅ချက်လောက်ရှိမယ်ထင်တယ်။ပုလင်းတော့မကွဲဘူး။ဘေးကသူငယ်ချင်းတွေဝိုင်းဆွဲကြတယ်။သွေးတွေကိုအများကြီးပဲ။ နောက်မှသိရတာဒီကောင်လဲကွဲပြဲကုန်လို့ချုပ်လိုက်ရတယ်တဲ့။ဘာပြသနာမှတော့ထပ်မဖြစ်သွားပါဘူး။ အဲဒီကစလို့ကျွန်တော့်မိန်းမနဲ့ပတ်သက်ပြီးသူငယ်ချင်းတွေသိပ်မစရဲကြတော့ဘူး။တကယ်ကကျွန်တော်ကလဲရင်းနှီးနေတဲ့လူချင်းဆို အဲ့လိုအလွန်အကျွံစရင်တောင်ဘာမှလုပ်မှာမဟုတ်ပါဘူး။ဒီကောင်ကမသိပဲနဲ့လာရိုင်းတာကိုး။ ကဲပါအဲဒါတွေကအဖြစ်အပျက်သေးသေးလေးတွေပါ။တကယ့်အဖြစ်အပျက်အကြီးဆီကိုဆက်ပြောပြမယ်။ ကျွန်တော့်ယောက္ခ်မကြီးကတော်တော်တင်းကျပ်တဲ့လူ။

သူ့သမီးကိုValintine day မှာပန်းစည်းတွေလာပို့တဲ့ဆားဗစ်ကလူတွေကိုဆို တံခါးကိုမဖွင့်ပေးတာတဲ့။ပြီးတော့သူ့သမီးရဲ့လက်ကိုင်အိတ်ကိုတက္ကသိုလ်ရောက်တဲ့အထိစစ်တုန်းတဲ့။ ကျောင်းပို့ကျောင်းကြိုကိုတောင်သူ့သမီးကိုကားမမောင်းခိုင်းပဲသူကိုယ်တိုင်မအားတဲ့ကြားကလိုက်ပို့တာ။ အဲ့လိုအုန့်ပုန်းမလေးဖြူဖြူချောချောလေးကိုကျွန်တော့်လိုတစ်ခါတစ်လေအရက်သောက်၊ဆေးလိပ်သောက်တဲ့လူနဲ့ဘာကြောင့် သဘောတူလဲဆိုတာစစချင်းတော့စဉ်းစားမရဘူး။နောက်မှသိရတာကကျွန်တော့်အဖေကသူ့သမီးကိုသွားတောင်းတာတောင် ထုံးစံမို့လို့သွားတောင်းရတာ။တကယ်ကအဖေတို့ကတကယ့်သူငယ်ချင်းအရင်းကြီးတွေတဲ့။ ကျွန်တော်တောင်စစချင်းစိတ်ပူလိုက်သေးတယ်။ဒီလောက်ချောတဲ့ကောင်မလေးကရည်းစားတွေဘာတွေရှိမှာပဲပေါ့။ ဘာကြောင့်ကျွန်တော်နဲ့ရုတ်တရက်ကြီးပေးစားတာလဲ။တခြားသူတို့သဘောမတူနိုင်တဲ့လူတစ်ယောက်နဲ့များဖြစ်နေလို့လားပေါ့။ ဒါပေမယ့်မင်္ဂလာဆောင်ပြီးတော့ကျွန်တော့်မိန်းမလေးကတကယ့်ကိုရှာမှရှားတဲ့အမျိုးအစားလေးဖြစ်နေမှန်းသိလိုက်ရတယ်။ မှတ်မိသေးတယ်။မင်္ဂလာဦးညမှာကျွန်တော်က”ဖူးဝေရေ…ရည်းစားပူတွေဘာတွေတော့မမိနေပါဘူးနော်” လို့စသလိုလိုနဲ့မေးလိုက်တော့သူ့ပုံကတည်တည်ငြိမ်ငြိမ်လေးနဲ့”သြော်မရှိပါဘူးအကို..”ဆိုပြီးရှက်ရှက်နဲ့ပဲပြန်ဖြေတယ်။ နောက်ရက်များမကြာခင်မှာတော့ကျွန်တော့်မိန်းမလေးကျွန်တော့်ကိုခေါ်ပုံက”အကို”ကနေ”ကို”ဖြစ်သွားတယ်။

ကျွန်တော်ထင်ထားတာကကျွန်တော့်မိန်းမကိုပြစ်ပြစ်နှစ်နှစ်တွေပြောပြီးလိုးပစ်လိုက်မယ်ပေါ့။ ဒါပေမယ့်မင်္ဂလာဆောင်ပြီးကတည်းကကျွန်တော်သူ့သိက္ခာကိုရှိန်နေတာ။ညစ်ပတ်တာတစ်ခွန်းမှကိုပြောမထွက်ဘူး။ သူကကျွန်တော့်ကိုရိုသေပါတယ်။ကျွန်တော့်ကိုသူကြည့်တဲ့မျက်ဝန်းတွေထဲမှာရိုသေမှုတွေကော၊အားကိုးမှုတွေပါရှိနေလို့ ကျွန်တော်အဲ့အခြေအနေတွေကိုဖျက်ဆီးမပစ်နိုင်ခဲ့ဘူး။ သူ့ကိုကာမဆက်ဆံတာလည်းမင်္ဂလာဦးညကတည်းကကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်းမဟုတ်ပဲပုံမှန်လောက်ပဲလုပ်ဖြစ်တယ်။ သူ့ကိုညစ်ညစ်ပတ်ပတ်တွေလဲပြောမထွက်ဘူး။ကျွန်တော်အားမရလွန်းလာရင်သူ့ဆံပင်ညိုညိုနုနုလေးတွေကိုထိုးဖွပေးပြီးလိုးတယ်။ ကျွန်တော့်မိန်းမကမျက်ဝန်းညိုလဲ့လဲ့တွေနဲ့ချောသလိုသူ့ခန္ဓာကိုယ်လေးကလဲကျွန်တော်စိတ်ကူးယဉ်ဖူးတဲ့အတိုင်းပဲ။ သူကကျွန်တော်လုပ်တိုင်းခံပေးပေမယ့်ကျွန်တော့်မှာသာသူ့ကိုအရိပ်တကြည့်ကြည့်နဲ့”ငါ့ကိုများတဏှာကောင်ကြီးလို့ထင်သွားမလား” ဆိုပြီးမသိစိတ်ကအမြဲစိုးရိမ်နေခဲ့တာပါ။သူ့ကိုကျွန်တော်ချစ်မိနေသလိုသံယောဇဉ်လည်းဖြစ်ပါတယ်။ ကျွန်တော်အိမ်မှာပထမဆုံးအရက်သောက်တုံးက ”ဖူးဝေရေ…ကိုအရက်သောက်လို့ရလား…အိမ်မှာပဲသောက်မယ်လေ” ဆိုတော့သူကသာမန်မေးခွန်းတစ်ခုကိုကြားလိုက်သလိုပုံမျိုးလေးနဲ့ပဲ ”ကိုသောက်ချင်သောက်လေ…အများကြီးတော့မသောက်နဲ့ပေါ့”လို့ပြန်ပြောတယ်။ (တင်းတင်းကြပ်ကြပ်စည်းကမ်းနဲ့နေလာတဲ့မိန်းကလေးကကျွန်တော်အရက်သောက်တာဘာမှမဖြစ်လို့အံ့သြတာပါ) ကျွန်တော့်မှာပျော်လိုက်တာ။သူ့မျက်နှာများမကြိုက်တဲ့ပုံမျိုးဖြစ်သွားမလားထင်နေတာ။ပြောပြီးမှမှားပြီထင်နေတာ။ အဲ့ဒါလေးတွေကသူနဲ့ကျွန်တော့်ကြားမှာချောမွေ့တဲ့ဆက်ဆံရေးတစ်ရပ်ဖြစ်စေခဲ့တာပေါ့။

ကျွန်တော့်မိန်းမများမြန်မာဝတ်စုံရင်ဖုံးနဲ့ထဘီစကပ်ကိုပါးပါးကြပ်ကြပ်လေးတွေဝတ်တဲ့နေ့တွေဆိုယောက်ျားတွေကြည့်လိုက်ကြတာမှ တရုံးရုံးပဲ။ကျွန်တော့မိန်းမလေးကခန္ဓာကိုယ်သွယ်သွယ်ပြည့်ပြည့်လေးနဲ့အရပ်ကလည်းကျွန်တော့်မေးစေ့လောက်ရှိတာကိုး။ တခါတလေရုပ်ရှင်ကြည့်တာပဲဖြစ်ဖြစ်၊စားသောက်ဆိုင်သွားတာပဲဖြစ်ဖြစ်လူတွေအားကျတဲ့အကြည့်တွေနဲ့ကြည့်ကြတာပေါ့။ ဒါပေမယ့်ကျွန်တော်တို့မင်္ဂလာဆောင်ပြီး၂လကျော်ကျော်လောက်ရှိတဲ့အချိန်မှာကြမ္မာဆိုးကဝင်လာတော့တာပဲ။ အဲဒီနေ့မနက်ကပုံမှန်သာသာယာယာပါပဲ။ကျွန်တော့်ကားဘော်ဒီရုံကိုသွားတော့ဖူးဝေကကျွန်တော့်ကိုမသွားခင်နမ်းလိုက်သေးတယ်။ ကျွန်တော့်ရင်ထဲမှာလဲကြည်နူးမဆုံးဖြစ်နေတာပေါ့။ ဒီလိုနဲ့နေ့ခင်း၁နာရီလောက်မှာဘော်ဒီရုံကိုမန်နေဂျာသူငယ်ချင်းနဲ့အပ်ထားခဲ့ပြီးအိမ်ပြန်လာတဲ့အချိန်မှာစတော့တာပဲ။ ကျွန်တော့်ကားကိုခြံထဲမောင်းဝင်ဖို့ကိုအိမ်ရှေ့ဝင်ပေါက်တည့်တည့်ကြီးမှာရေသန့်သုံးဘီးကလာရပ်ထားတော့ခက်ခက်ခဲခဲ မောင်းဝင်လိုက်ရတယ်။စိတ်ထဲတစ်ချက်တော့တင်းသွားတာပေါ့။ဂိုထောင်ထဲထည့်ပြီးအိမ်ထဲဝင်လာတော့အိမ်ရှေ့ဆင်ဝင်မှာ ကြက်ပေါင်ဖိနပ်အစုတ်တစ်ရံတွေ့တော့ရေသန့်ပို့နေကျလူရောက်နေတာသိလိုက်တယ်။ဒါပေမယ့်ရေသန့်ကအောက်ထပ်မှာ ထားရမှာလေ။တံခါးကြီးကလဲပွင့်နေ၊ရေသန့်ပို့တဲ့လူကအောက်မှာမရှိဆိုတော့ကျွန်တော့်စိတ်ထဲထိတ်ကနဲတစ်ချက်ဖြစ်သွားတယ်။ အပေါ်ထပ်ကိုတက်လာခဲ့တော့အခန်းထဲမှာကျွန်တော့်မိန်းမရဲ့”ကယ်ကြပါဦး…”ဆိုတဲ့အသံကိုတစ်ဝက်တစ်ပျက်ပဲကြားလိုက်ရပြီး ”ဖြန်း”ကနဲ”ဖြန်း”ကနဲရိုက်နေတဲ့အသံတွေကြားရတယ်။အခန်းတံခါးကပိတ်မထားပဲပွင့်နေတယ်လေ။

အခန်းထဲကမီးကဖွင့်ထားပြီးအခန်းပြင်ကမီးမဖွင့်ထားတော့နေ့ခင်းဆိုပေမယ့်နည်းနည်းမှောင်နေတယ်။ အခန်းရဲ့ဟိုဖက်ကလည်းရေချိုးခန်းဆိုတော့နည်းနည်းကျယ်တဲ့အိမ်ထဲကနေအပြင်ကိုအသံမထွက်နိုင်ပါဘူး။ အခန်းထဲကိုရင်တထိတ်ထိတ်နဲ့ချောင်းကြည့်လိုက်တော့…လား….လား…ကျွန်တော်ထင်တဲ့အတိုင်းပါပဲ။ ရေသန့်ပို့တဲ့အရပ်ရှည်ရှည်အသားမည်းမည်းနဲ့အညာသားကကျွန်တော့်မိန်းမလေးကိုပါးစပ်ကိုလက်နဲ့ပိတ်ထားပြီးဟိုကိုင်သည်ကိုင် လုပ်နေတာ။ဘာအဝတ်မှတော့မချွတ်ရသေးဘူး။ ဖူးဝေလေးကသူ့အမေအိမ်ကနေပြန်လာတာထင်ပါတယ်။လိမ္မော်ရောင်နုနုမှာပန်းပွင့်ကြီးတွေပါတဲ့ရင်ဖုံးအင်္ကျီခါးတိုလေးနဲ့ထဘီစကပ် ကြပ်ကြပ်လေးကိုဝတ်ထားတယ်။ဟိုရေသန့်ပို့တဲ့ကောင်ကကျွန်တော့်မိန်းမလေးကိုအတင်းဖမ်းချုပ်ဖျစ်ညှစ်ပြီးလိုက်နမ်းနေတယ်။ ဟာ ကျွန်တော်မျက်လုံးတွေပြာဝေသွားပါပြီ။ ဟုတ်ပါတယ် မြင်ရတဲ့မြင်ကွင်းကခါးသီးလွန်းလှပေမယ့်ကျွန်တော့်စိတ်ကိုဘာမှမလုပ်နိုင်အောင်ဖမ်းစားထားပါတယ်။ ကျွန်တော့်မိန်းမလေးကရုန်းကန်နေတော့ခါးသားဝင်းဝင်းလေးကလက်၄လုံးလောက်ပေါ်နေပြီ။ ကျွန်တော်တကယ်ဆိုအောက်ကဓားသွားယူပြီးအဲ့ကောင်ကိုသတ်ပစ်မလို့ပဲ။ဒါပေမယ့်တမျိုးကြီးဖြစ်ပြီးဆက်ကြည့်နေမိတယ်။ ကျွန်တော့်မိန်းမကိုသူများတွေပါးစပ်နဲ့ပြောရင်တောင်မခံနိုင်ရာကနေခုဘယ်လိုဖြစ်သွားလဲကျွန်တော့်ကိုကျွန်တော်တောင်မသိဘူး။ ရေသန့်ပို့တဲ့ကောင်ကကျွန်တော့်မိန်းမလေးရဲ့နို့နှစ်လုံးကိုကိုင်ညှစ်နေပုံကတကယ့်ကိုဇောထန်နေပုံကြီး။သူကိုယ်တိုင်လဲခြေတွေ လက်တွေတုန်နေတာကိုကျွန်တော်မြင်နေရတယ်။မိန်းမလေးကိုနောက်ကနေနို့ကိုင်ထားပြီးမိန်းမဖင်ကိုညှောင့်နေသေးတယ်။ ဖူးဝေရဲ့ခါးသားဖြူဖြူမွတ်မွတ်လေးတွေကလဲအင်္ကျီနဲ့ထဘီစကပ်ကြားကနေလက်တစ်ဝါးလောက်ကိုပေါ်နေပြီ။

မိန်းမကလဲတကယ်ကိုရုန်းနေရှာတာ။သူ့လက်လေးနှစ်ဖက်ကိုနောက်ပြန်ချုပ်ထားတာတောင်တစ်ကိုယ်လုံးတွန့်လိမ်ပြီးရုန်းထွက် နေသေးတယ်။ဟိုကောင်ကလဲမိန်းမလည်ကုပ်လေးကိုရိုက်တာ”ဖြန်း”ကနဲ”ဖြန်း”ကနဲပဲ။ ကျွန်တော်ကဘေးစောင်းကနေကြည့်နေတာဆိုတော့မိန်းမမျက်နှာလေးကိုမြင်နေရတယ်။တအားငိုနေတာ။ ဆောင့်ဆောင့်လည်းရုန်းသေးတယ်။ အဲ့ဒီရေသန့်ပို့တဲ့အသားမည်းမည်းကောင်ကဖူးဝေလေးရဲ့အင်္ကျီနှိပ်သီးတွေကိုဆွဲဖြုတ်ပစ်လိုက်တယ်။ ဟိုကောင်ကမိန်းမအင်္ကျီနှိပ်သီးတွေကိုဆွဲဖြုတ်ပစ်လိုက်တာတစ်ချက်တည်းပဲ။ ”ဖြုတ်”ကနဲရင်ဖုံးအင်္ကျီရင်ဘတ်ကပွင့်သွားတော့မိန်းမကအတင်းဆွဲဖုံးထားသေးတယ်။ ခါးသေးသေးလေးအောက်ကမိန်းမဖင်ကြီးတွေကလဲကော့တင်းနေတာများကျွန်တော်တောင်တံတွေးအကြိမ်ကြိမ်မျိုချရတယ်။ ဟိုကောင်ကကျွန်တော့်မိန်းမရဲ့နားနားကပ်ပြီးတိုးတိုးတိုးတိုးနဲ့အံကြိတ်ပြီးပြောနေသေးတယ်။မိန်းမကလဲငိုပြီးရုန်းနေတယ်။ ခဏကြာတော့ဟိုကောင်ကကျွန်တော့်မိန်းမလေးရဲ့အင်္ကျီကိုဆောင့်ဆွဲပြီးဖြဲပစ်တာ”ဗြိ”ကနဲ”ဗြစ်”ကနဲပဲ။ ရိုက်လည်းရိုက်သေးတယ်။နောက်တော့ကျွန်တော့်မိန်းမလေးမရုန်းတော့ပါဘူး။တအင့်အင့်နဲ့မွေ့ယာပေါ်မျက်နှာအပ်ပြီးငိုနေတယ်။ ဟိုကောင်ကမိန်းမအင်္ကျီကိုဆွဲချွတ်လိုက်တော့….လှလိုက်တဲ့ကျွန်တော့်ဇနီးလေးရဲ့ရင်သားတွေ။ဘော်လီအသားရောင်ဖျော့ဖျော့လေး ထဲကနေအလုံးလိုက်ရုန်းကန်ထွက်နေတယ်။မိန်းမကခါတိုင်းလိုဘရာစီယာမဝတ်ပဲချိတ်၅ခုတပ်ဘော်လီအသားရောင်လေးဝတ်ထား တယ်။အဲ့ကောင်ကကျွန်တော့်မိန်းမနို့တွေကိုကိုင်နေလိုက်ပုံများတကယ့်မုဒိမ်းကောင်ပီသတယ်။ ကိုင်ပြီးတော့ညှစ်ထားလိုက်တာလွှတ်ကိုမလွှတ်တော့ဘူး။မိန်းမရဲ့မျက်နှာလေးကိုသူ့လျှာကြီးနဲ့ရက်ရင်းတိုးတိုးတိုးတိုးနဲ့ဘာတွေ ပြောနေပြန်တယ်မသိဘူး။သူပြောလိုက်ရင်မိန်းမကရုန်းပြန်ရော။မိန်းမကရုန်းရင်သူကရိုက်ပြန်ရော။ ခဏကြာတော့မိန်းမရဲ့ထဘီစကတ်ကိုချွတ်နေတယ်။မိန်းမလဲမရုန်းရဲတော့ဘူးထင်ပါတယ်။တိုးတိုးလေးပဲငိုရင်းငြိမ်ခံနေတယ်။ မိန်းမရဲ့ထဘီစကတ်တွေကတင်းတင်းကြပ်ကြပ်တွေလေ။လွယ်လွယ်ချွတ်လို့မရတော့ဟိုကောင်ကမိန်းမကိုခုတင်ပေါ်ဖိချကုန်းခိုင်းပြီး နောက်ကနေမိန်းမရဲ့ထဘီကိုလှန်တယ်။ ထဘီစကတ်လှန်ပြီးမိန်းမဖင်ကြီးပေါ်လာတော့ရိုက်တော့တာပဲ။တဖြန်းဖြန်းနဲ့။ပြီးတော့မိန်းမကိုတစ်ခုခုပြောပြီးရီလိုက်သေးတယ်။

ကျွန်တော့်မိန်းမလေးရဲ့ဖင်တုံးကြီးနှစ်တုံးကလဲခါးသွယ်သွယ်လေးအောက်ကနေလုံးတင်းကော့ထောင်နေတာဆိုတော့ဟိုကောင် လည်းခဏခဏတံတွေးမျိုချနေတယ်။ မိန်းမကခုတင်စောင်းမှာမှောက်ရက်လေးငိုနေတဲ့အချိန်ဟိုကောင်ကသူ့စွပ်ကျယ်နဲ့ပုဆိုးတွေကိုချွတ်နေတယ်။ သူ့လီးကလည်းအစွမ်းကုန်တောင်နေပြီ။ကျွန်တော့်လီးထက်နည်းနည်းကြီးတယ်။သူ့လီးကြီးကမည်းနေလိုက်တာမှခရမ်းပြာရောင် တောင်ပေါက်နေတယ်။ပြီးတော့သူ့လီးကြီးတရမ်းရမ်းနဲ့မိန်းမမျက်နှာကိုဆွဲလှည့်ပြီးကြည့်ခိုင်းပါရော။ ကျွန်တော့်မိန်းမလေးကလည်းလုံးဝမကြည့်ဘူး။အဲ့ကောင်ကမိန်းမလက်ကိုဆွဲယူပြီးသူ့လီးထည့်ပေးတော့မိန်းမကရုန်းပြန်ရော။ အဲ့မှာတင်ဟိုကောင်လည်းအသံတွေကျယ်လာတယ်။ ”ငါလိုးမကငါ့လီးကိုင်ဆိုမကိုင်ဘူး”ဆိုပြီးမိန်းမကိုဆွဲရမ်းပြီးရိုက်တော့တာပဲ။ မိန်းမရဲ့ငိုသံလေးကလဲပိုကျယ်လာတယ်။ အဲ့ကောင်ကကျွန်တော့်မိန်းမလေးရဲ့ပင်တီကိုအောက်ဆွဲချလိုက်တဲ့အချိန်မှာကျွန်တော့်လီးကလည်းအစွမ်းကုန်တောင်နေပြီ။ ဘာတွေလုပ်နေတာကိုအနီးကပ်မမြင်ရပေမယ့်ရှေ့ကိုလှုပ်ခါသွားတဲ့မိန်းမရဲ့နို့အုံနှစ်အုံကိုကြည့်ပြီးလီးထည့်လိုက်ပြီဆိုတာသိလိုက်ရပါတယ်။ကျွန်တော့်မိန်းမလေးမရုန်းနိုင်တော့ပါဘူး။ အဲဒီကောင်ကမိန်းမရဲ့အင်္ကျီကိုဆွဲချွတ်ပြီးတင်းအိနေတဲ့ကျွန်တော့်မိန်းမလေးရဲ့နို့အုံနုနုတွေကိုဘော်လီပေါ်ကနေအုပ်ကိုင်ရင်းလိုးနေ ပါတယ်။ရှိုက်ကြီးတငင်ငိုရင်းဖူးဝေလေးရဲ့ကိုယ်လုံးလေးတသိမ့်သိမ့်တုန်ခါနေတော့တယ်။ အဲ့ကောင်ကတော့နောက်ကနေတစ်ချက်ချင်းစောင့်နေပြီ။ အဲ့ကောင်ကမိန်းမရဲ့ဘော်လီချိတ်တွေကိုတစ်ချိတ်ချင်းဖြုတ်ပစ်တယ်။ချိတ်တစ်ခုပြုတ်သွားတိုင်းဆူဖြိုးတင်းယင်းတဲ့ဖူးဝေလေးရဲ့ ရင်သားနှစ်လုံးကတဖြည်းဖြည်းပေါ်လွင်လာတယ်။မိန်းမရဲ့လက်နှစ်ဖက်ကိုနောက်ပြန်ချုပ်ထားဆဲမို့နို့အုံသားတင်းတင်းလေးတွေက ဘော်လီထဲကလျှံထွက်နေတာ့လှလိုက်တာဗျာ။ ကျွန်တော့်မိန်းမလေးကတော့တအင့်အင့်နဲ့ဟိုကောင်လိုးဆောင့်သမျှခံနေရရှာပြီလေ။ ကျွန်တော်ရဲ့လီးကလည်းအစွမ်းကုန်တောင်မတ်နေတာပေါ့။ အဲ့ကောင်ကတော့မိန်းမရဲ့စောက်ဖုတ်လေးထဲသူ့လီးထည့်ပြီးအားရပါးရလိုးတော့တာပဲ။လိုးတာမှကျွန်တော့်မိန်းမရဲ့ဆံပင်တွေကိုဆွဲပြီးလိုးတာ။တဖောင်းဖောင်းနဲ့ကိုမြည်နေတယ်။လိုးရင်းနဲ့မိန်းမရဲ့ဘော်လီကိုလည်းဆောင့်ဆွဲဖြုတ်ထည့်လိုက်တော့ဘော်လီကြိုးတွေရော ချိတ်တွေရောတစ်ခါတည်းပြုတ်ထွက်သွားပြီးကျွန်တော့်မိန်းမရဲ့နို့နှစ်လုံးကပြူးကနဲတုန်ကနဲပေါ်လာတော့တာပဲ။

ဟိုကောင်ကတော့ဘာပြောကောင်းမလဲ။ကျွန်တော့်မိန်းမရဲ့နို့နှစ်လုံးကိုကိုင်ပြီးနောက်ကနေဆောင့်တာ။ ဘာမှတောင်မကြာသေးဘူး။၂မိနစ်လောက်ပဲရှိဦးမယ်။ ”ငါလိုးမ…လိုးလို့ကောင်းလိုက်တာ…အားး…အာ…အာ….”ဆိုပြီးအသံနက်ကြီးနဲ့အော်ရင်းဒူးကြီးကွေးပြီးကျွန်တော့်မိန်းမလေးရဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲမှာတဇတ်ဇတ်နဲ့ပြီးနေတယ်။ ဒီကောင်ပြီးသွားလို့ထွက်လာရင်မျက်ခွက်ကိုဖြတ်ရိုက်ရအောင်နံရံပေါ်ကမီးသတ်ဆေးဘူးကိုအဆင်သင့်ဖြုတ်ထားတယ်။ ဒါပေမယ့်ငနဲကမထွက်လာသေးဘူး။ကျွန်တော့်မိန်းမကိုဖက်ထားပြီးပါးကိုင်နို့ကိုင်လုပ်နေတယ်။ ကျွန်တော့်မိန်းမလေးဆိုအသေငိုရော။ကျွန်တော့်မိန်းမငိုတော့ဟိုကောင်က”မငိုနဲ့…တိတ်စမ်း”ဆိုပြီးရိုက်ပြန်ရော။ အခုထိကိုအဲ့ကောင်ကကျွန်တော့်မိန်းမလေးရဲ့ကျောပေါ်မှာမျက်နှာအပ်ပြီးနို့နှစ်လုံးကိုကိုင်ဆော့ပြီးဖီးခံနေတုန်းပဲ။ ခဏကြာတော့သူ့လီးကိုပြန်ဆွဲထုတ်တယ်။ ”ဟဲဟဲ…အရည်တွေအများကြီးပဲ…”ဆိုပြီးမိန်းမရဲ့စောက်ဖုတ်ကိုဆော့နေသေးတယ်။ ပြီးတော့ဒီကောင်ဘာလုပ်မလဲဆက်ကြည့်နေတာ။စောက်ချီးပေကောင်ကကျွန်တော့်မိန်းမဘေးမှာဝင်အိပ်ပြီးမိန်းမကိုပါးကိုင်နားကိုင် နဲ့တဟီးဟီးရီပြီးစကားပြောနေသေးတယ်။ခဏကြာတော့မိန်းမကိုပက်လက်ဆွဲလှန်ပြန်ရော။ မိန်းမကလဲရုန်းပြန်တာပေါ့။ဒီကောင်ကမိန်းမကိုပါးတစ်ချက်နှစ်ချက်လောက်ရိုက်ပြီးလက်ညှိုးထိုးပြီးခြိမ်းခြောက်လိုက်သေးတယ်။ ပြီးတော့မိန်းမပါးစပ်လေးကိုလက်နဲ့ညှစ်ထားပြီးအသေနမ်းတော့တာပဲ။ ကျွန်တော့်မိန်းမလေးခမျာရုန်းလို့လဲမရတော့နှုတ်ခမ်းစုပ်ခံနေရတယ်။မျက်နှာလေးကိုလဲအတင်းလှည့်ရှာတယ်။ တစ်မိနစ်လောက်နမ်းပြီးတော့ဒီကောင်ကဘာလုပ်သလဲဆိုရင်မိန်းမကိုတက်ခွပြီးပါးစပ်ထဲသူ့လီးထည့်ပါလေရော။ မိန်းမဆိုငိုတာအကျယ်ကြီးပဲ။ရုန်းလဲအသေရုန်း။ဒါပေမယ့်မရဘူး။ဟိုကောင်ကမိန်းမဆံပင်တွေကိုဆွဲထားပြီးတော့ကို ပါးစပ်ထဲလိုးထည့်နေတာ။ပါးစပ်ထဲလိုးထည့်တာလဲသိပ်မကြာဘူး။နောက်၂မိနစ်လောက်နေတော့တဇတ်ဇတ်နဲ့ကော့သွားပြီး ကျွန်တော့်မိန်းမလေးရဲ့ပါးစပ်ထဲသုက်ရည်တွေပန်းထုတ်လိုက်ပြန်ရော။ ပြီးသွားတော့ဒီကောင်ကငိုနေတဲ့ကျွန်တော့်မိန်းမပေါ်ကိုပေါင်တစ်ချောင်းတင်ပြီးဖက်ထားပြန်ရော။ ”ပေါက်စီကတင်းနေတာပဲ”တို့”ကိုယ်လိုးပေးတာကောင်းလားအချစ်လေး”တို့”စောက်ဖုတ်လေးကကြပ်တယ်နော်”တို့ညစ်ညစ် ပတ်ပတ်တွေပြောပြီးမိန်းမရဲ့မျက်နှာကိုတစိမ့်စိမ့်ကြည့်နေတယ်။

ကျွန်တော့်မိန်းမကတော့ဘာမှပြန်မပြောဘူး။ငိုပဲငိုနေတယ်။ခဏကြာတော့”လာချစ်လေး…နောက်တစ်ချီလုပ်ရအောင်” ဆိုပြီးကျွန်တော့်မိန်းမကိုမတ်တပ်ဆွဲထပြီးမှန်တင်ခုံရှေ့ခေါ်သွားတယ်။ပြီးတော့မိန်းမနို့တွေကိုကိုင်ညှစ်ပြီးမှန်ထဲကိုလက်ညှိုးထိုးပြ ရင်းတိုးတိုးတိုးတိုးပြောပြီးတဟားဟားနဲ့သဘောကျနေပြန်ပါတယ်။မိန်းမရဲ့လည်ကုပ်ဝင်းဝင်းလေးကိုလည်းစုပ်နမ်းသေးတယ်။ ကျွန်တော့်မိန်းမလည်တိုင်လေးကဖြူနုနေတာပဲ။ကျွန်တော်ဝယ်ပေးထားတဲ့ပလက်တီနမ်ဆွဲကြိုးလေးကလည်းတလက်လက်နဲ့။ ဟိုကောင်ကမိန်းမနို့ကိုကိုင်ရင်းမိန်းမကျောလေးကိုနည်းနည်းဖိချပြီးအောက်ကသူ့လီးကိုအပေါက်တည့်အောင်ပြန်လုပ်နေတယ်။ ပြီးတော့မိန်းမခါးလေးကိုလက်တစ်ဖက်နဲ့ဖက်ထားပြီးနောက်လက်တစ်ဖက်ကမိန်းမနို့အုံတစ်အုံကိုကိုင်ရင်းလိုးပြန်ရော။ ဒီတစ်ခါကပိုကြမ်းတယ်။ဒီကောင်နှာစကားတွေပြောတာလဲအကျယ်ကြီးပဲ။ မိန်းမပါးလေးကိုလည်းနမ်းသေးတယ်။ကျွန်တော့်မိန်းမလေးဆိုကလေးလေးတစ်ယောက်ငိုသလိုကိုငိုတာ။ ဒီတစ်ခါကျတော့လိုးရင်းတန်းလန်းကနေသူ့လီးကိုရုတ်တရက်ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီးမိန်းမကိုမှန်တင်ခုံပေါ်လက်ထောက်ကုန်းရက်သား ဖြစ်သွားအောင်ထပ်ဖိချလိုက်တယ်။ပြီးတော့အပေါက်မတည့်သလိုနဲ့အောက်ငုံ့ကြည့်ပြီးထည့်နေတယ်။အကြာကြီးပဲ။ ၄မိနစ်လောက်ကြာမှဒီကောင်ဖိသွင်းလိုက်တော့မိန်းမက”အန်းး…ဟင့်..ဟင့်…ဟင့်”ဆိုပြီးခေါင်းခါပြီးရုန်းပါလေရော။ ဒီကောင်ကကျွန်တော့်မိန်းမဖင်ကိုပါကင်ဖွင့်လိုက်တာကိုး။အသွင်းအထုတ်တော့သိပ်မလုပ်ဘူး။မိန်းမနို့တွေကိုကိုင်ထားရင်းဒီတိုင်း ကြီးပဲရပ်နေတယ်။ဖူးဝေလေးရဲ့ဖင်ကြီးတွေကိုရိုက်တာလဲတဖြန်းဖြန်းနဲ့ပဲ။ကျွန်တော်လည်းဆက်မကြည့်ချင်တော့တာနဲ့အောက်ဆင်း ကားယူပြီးလမ်းထဲကကြေးအိုးဆိုင်ထဲမှာဝင်ထိုင်နေလိုက်တယ်။ဟိုကောင့်ကိုထွက်လာတော့မယ်ထင်ထားတာ။မထွက်လာဘူး။

နောက်ထပ်၁နာရီကျော်ကျော်လောက်ကြာမှဟိုကောင်ထွက်လာတယ်။ချွေးတွေလဲရွှဲလို့။ကျွန်တော့်မိန်းမလေးတော့ဘယ်လိုဖြစ်သွား လဲမသိဘူး။ နောက်ကလိုက်သွားကြည့်တော့ဒီကောင်ကသုံးဘီးကိုရေသန့်ရောင်းတဲ့ဆိုင်ရှေ့မှာရပ်တယ်။အထဲဝင်သွားပြီးခဏကြာတော့125 ဆိုင်ကယ်တစ်စင်းနဲ့ပြန်ထွက်လာတယ်။ကျွန်တော်လိုက်သွားကြည့်တော့ဒီကောင်ကအိမ်ငှားနေတယ်ထင်တယ်။ နှစ်ထပ်ပျဉ်ထောင်အိမ်တစ်လုံးထဲကိုဝင်သွားတယ်။ကျွန်တော်လည်းနေရာသိတော့အိမ်ကိုပဲပြန်ခဲ့လိုက်တယ်။ ကျွန်တော်အိမ်ရောက်တော့မသိသလိုဟန်ဆောင်ရင်း”ဖူးဝေရေ”လို့ခေါ်လိုက်တော့ကျွန်တော့်မိန်းမလေးရဲ့မျက်နှာကငိုမဲ့မဲ့လေး ဖြစ်နေတယ်။ကျွန်တော့်အင်္ကျီကိုသွားချိတ်ပေးပြီးပြန်လာတော့ ”ကို…ဖူးဝေ…ဖူးဝေကလေးမယူချင်သေးဘူး”ဆိုပြီးပြောရင်းအသံလေးသိမ်ဝင်သွားပြီးငိုပါလေရော။ ကျွန်တော်လည်း”အင်းပါ…ဖူးဝေသဘောအတိုင်းပါ.”ဆိုပြီးသူ့ကိုထွေးပွေ့ထားပေးလိုက်တယ်။ အဲဒီညမှာသူ့ကိုကျွန်တော်မလုပ်ဖြစ်ဘူး။ဘောလုံးပွဲပဲကြည့်နေလိုက်တယ်။ နောက်ရက်တွေမှာကျွန်တော်ကအိမ်ရှေ့ကနေနေ့ခင်းပိုင်းဖြတ်ဖြတ်မောင်းကြည့်တယ်။၃ရက်လောက်ကြာတော့ဟိုကောင်ထပ် ရောက်လာပြန်ရော။ ဒီတစ်ခါတော့မီးဖိုချောင်ထဲကနေကွဲသံတွေကြားနေရတော့အသာလေးဝင်ပြီးချောင်းကြည့်တယ်။ ကျွန်တော့်မိန်းမလေးကဟိုကောင့်ကိုဖန်ခွက်တွေနဲ့ပေါက်နေတာ။ဟိုကောင်ကလဲတစ်ခါစားဖူးပြီဆိုတော့ပြုံးဖြီးဖြီးနဲ့တိုးလာတယ်။ ပြီးတော့ကျွန်တော့်မိန်းမကိုဝင်လုံးပါလေရော။ဟိုကောင်ကဟိုကိုင်သည်ညှစ်နဲ့လုပ်နေပေမယ့်မိန်းမကအသေရုန်းတာ။ ဒီနေ့မိန်းမဝတ်ထားတာကအသားပျော့ပျော့ခရမ်းရောင်ဂါဝန်လေး။ဟိုကောင်ကလဲဖြူဖြူချောချောတောင့်တောင့်မိန်းကလေးဆိုတော့ အသေထန်နေတယ်။ကျွန်တော့်မိန်းမဂါဝန်ကိုဆွဲဖြဲပစ်နေတယ်။ မိန်းမစောက်ဖုတ်လေးကိုလဲလက်နဲ့နှိုက်နေတာပြွတ်ကနဲပလပ်ကနဲအသံတွေတအားထွက်နေတယ်။ ပြီးတော့မိန်းမရဲ့ဘရာစီယာအနီရောင်လေးကိုဆွဲဖြုတ်လွှင့်ပစ်ပြီးလိုးပါလေရော။ လိုးတာမှဒီတစ်ခါဒီကောင်ပြင်ဆင်လာခဲ့တယ်ထင်တယ်။အကြာကြီးပဲ။၁၅မိနစ်လောက်ရှိမယ်။တဖန်းဖန်းနဲ့လိုးနေတာ။ ပြီးတော့ပြောသေးတယ်မိန်းမကို။ ”ငါ့မယားလေးကလိုးလို့ကောင်းလိုက်တာ”တဲ့။ ပြီးတော့မိန်းမလက်ကိုယူပြီးဂွင်းထုခိုင်းတယ်။မိန်းမကလည်းအရိုက်ခံရမှာကြောက်လို့ထုပေးရှာပါတယ်။ ဟိုကောင်ကပေါင်ကြီးဖြဲကားပြီးမိန်းမကသူ့ပေါင်ကြားမှာထိုင်ရင်းဖင်တုံးလုံးနဲ့ဂွင်းထုပေးနေရတာ။ ပြီးရင်သူ့မယားလိုသဘောထားပြီးတုံးလုံးချွတ်ပြီးအားရအောင်လိုးနေပြန်ရော။ နောက်နေ့တွေဆိုဒီကောင်နေ့တိုင်းကိုလာလိုးတော့တာ။တစ်ခါလာလိုးရင်၂နာရီလောက်ဇိမ်ပြေနပြေလိုးနေတာ။ တခါတခါဆိုဖူးဝေကိုတုံးလုံးချွတ်ကြီးထိုင်ခိုင်းထားပြီးတပြွတ်ပြွတ်နဲ့နို့စို့တာ။စို့ပြီးလိုးပြန်ရော။ လိုးနေတာမှဇိမ်ပြေနပြေကိုဖူးဝေရဲ့ကိုယ်လုံးလေးပေါ်တက်ခွဖက်တွယ်ပြီးအကြာကြီးလိုးတာ။ မိန်းမရဲ့ကိုယ်ထဲသူ့လရည်တွေထည့်တာလည်းအကြိမ်ကြိမ်ပဲ။

လိုးပြီးတော့မိန်းမကိုအကျယ်ကြီးပြောသေးတယ်။ ”ဟဲ..ဟဲ..ငါ့မိန်းမလေးကလေးမွေးမှငါနဲ့တူလားကြည့်ရဦးမယ်တဲ့..” ဖူးဝေကတော့တရှုပ်ရှုပ်ပဲငိုနေတော့တာ။ အဲ့လိုနဲ့၅ခါမြောက်သူလာလိုးပြီးတဲ့နေ့မှာသူ့ဆိုင်ကယ်နဲ့အိမ်ပြန်တဲ့အချိန်ကျွန်တော်နောက်ကနေလိုက်သွားတယ်။ ကြည့်ရင်းကြည့်ရင်းနဲ့ဒေါသတအားထွက်လာတယ်။နောက်ဆုံးတော့ကျွန်တော်တောင်သတိမထားမိသေးခင်မှာကျွန်တော်သူ့ကို တိုက်ချလိုက်ပြီ။ ကားပေါ်ကဆင်းလိုက်တော့အနားကလူလုံးဝမရှိဘူး။သူကတော့ခြေထောက်ညှို့သကျည်းကျိုးသွားတယ်။ အဲ့ဒါနဲ့သူ့နားထင်ကိုခဲနဲ့၁၀ချက်လောက်ဆက်တိုက်ထုလိုက်တော့မလှုပ်တော့ဘူး။ ကျွန်တော့်စိတ်ထဲသူ့ကိုမသေမရှင်ကြီးဖြစ်မနေစေချင်သလိုခံစားချက်မျိုးဝင်လာလို့နဖူးကိုပါ၄ချက်၅ချက်လောက်ရိုက်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ငါဘာလုပ်မိပါလိမ့်ဆိုပြီးအသေကြောက်လာရော။ကားကိုဘော်ဒီရုံတန်းမောင်းပြီးချက်ချင်းပြင်လိုက်တယ်။ ၂ပါတ်လောက်၁လလောက်အထိအသေကြောက်နေပေမယ့်ဘာရဲမှလာမဖမ်းဘူး။ခုထိပဲ။ ကျွန်တော့်မိန်းမလဲနောက်ရက်ပိုင်းမှာတငိုင်ငိုင်တတွေတွေဖြစ်မနေတော့ပဲပြန်ပြုံးလာတယ်။ ခုဆိုကျွန်တော့်မိန်းမနဲ့ကျွန်တော်နဲ့ကလေးယူဖို့စဉ်းစားနေပြီ။ ကျွန်တော်လုပ်ခဲ့တဲ့လုပ်ရပ်ကိုဘယ်သူမှမသိခဲ့ဘူး။ကျွန်တော့်မိန်းမတောင်မသိဘူး။ အဲ့ဒါတွေကတော့ကျွန်တော့်ဘဝမှာအမြဲအသစ်လိုဖြစ်ပြီးမေ့မရနိုင်တဲ့အကြောင်းအရာတွေပါပဲ………ပြီးပါပြီ။

Zawgyi

ကြၽန္ေတာ့္ဘဝမွာေမ့မရနိုင္တဲ့ျဖစ္စဥ္ႀကီးတစ္ခုကိုခင္ဗ်ားတို႔ကိုအစအဆုံးေျပာျပမယ္ဗ်ာ။ ေျပာသမွ်အားလုံးအမွန္ေတြခ်ည္းပဲ ေျပာမွာျဖစ္ေပမယ့္တခ်ိဳ႕အခ်က္အလက္ေတြကိုေတာ့ကြၽန္ေတာ့္လုံၿခဳံမႈအတြက္ထိန္ခ်န္ထားပါတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့၁ႏွစ္ေလာက္ကျဖစ္ခဲ့တဲ့အျဖစ္အပ်က္တစ္ခုပါ။ ကြၽန္ေတာ့္မွာအရမ္းခ်စ္ရတဲ့ဇနီးေလးတစ္ေယာက္ရွိတယ္။ေခ်ာလဲေခ်ာတယ္။ေအးေအးေလးေနတတ္သူတစ္ေယာက္ေပါ့။ နာမည္ကဖူးေဝတဲ့။ကြၽန္ေတာ္တို႔ကခ်စ္သူေတြျဖစ္ၿပီးမွယူခဲ့ၾကတာမဟုတ္ပဲမိဘေပးစားလို႔ရခဲ့ၾကတာပါ။ သူ႕လိုျဖဴျဖဴေခ်ာေခ်ာေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကိုႀကိဳက္တဲ့လူေတြတၿပဳံႀကီးေပါ့။ဒါေပမယ့္ကြင္းေတြျဖစ္တာမ်ိဳးရည္းစားမ်ားတာမ်ိဳး ေတြမရွိဘူး။ကြၽန္ေတာ္တို႔မဂၤလာေဆာင္ေတာ့သူ႕အသက္က၂၄၊ကြၽန္ေတာ္က၂၈။

သူငယ္ခ်င္းေတြဆိုတာကြၽန္ေတာ့္ကိုအားက်လိဳက္ တာမ်ားဘာေျပာေကာင္းမလဲ။ အရက္အတူတူေသာက္ၾကရင္ေဟ်ာင္ညီနိုင္၊မင္းကေတာ့တကယ့္ေစာက္ကံေကာင္းေကာင္ပဲဆိုၿပီးအၿမဲေျပာတာ။ ဒါေပမယ့္မိုက္မိုက္ရိုင္းရိုင္းေတြ”လိုးလို႔ေကာင္းလားတို႔၊ဖင္မခ်ဘဴးလားတို႔”ေတာ့မေမးရဲၾကဘူး။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့တစ္ခါကြၽန္ေတာ္မဂၤလာေဆာင္ၿပီး၁ပတ္ေလာက္မွာအရက္ေသာက္ၾကေတာ့ကြၽန္ေတာ္နဲ႕သိပ္မရင္းႏွီးတဲ့ ေကာင္တစ္ေကာင္ပါလာတယ္။ဘယ္သူနဲ႕သိၿပီးပါလာလဲေတာ့မသိဘူး။ဒါေပမယ့္အဲ့ေကာင္ကကြၽန္ေတာ့္မိန္းမကိုသိေနတယ္။ သူကေျပာတာ”မင္းမိန္းမျဖဴျဖဴေတာင့္ေတာင့္နဲ႕ေခ်ာလဲေခ်ာဆိုေတာ့ဖင္ကုန္းခိုင္းၿပီးဖင္လိုးလိုက္ရရင္ဆိမ့္သြားမွာပဲ” လို႔လာေျပာေရာ။ကြၽန္ေတာ္လဲဘာေျပာေကာင္းမလဲစားပြဲအလယ္ကအရက္ပုလင္းနဲ႕ဒီေကာင့္မ်က္ႏွာကိုျဖတ္ျဖတ္ရိုက္တာ ၅ခ်က္ေလာက္ရွိမယ္ထင္တယ္။ပုလင္းေတာ့မကြဲဘူး။ေဘးကသူငယ္ခ်င္းေတြဝိုင္းဆြဲၾကတယ္။ေသြးေတြကိုအမ်ားႀကီးပဲ။ ေနာက္မွသိရတာဒီေကာင္လဲကြဲၿပဲကုန္လို႔ခ်ဳပ္လိုက္ရတယ္တဲ့။ဘာျပသနာမွေတာ့ထပ္မျဖစ္သြားပါဘူး။ အဲဒီကစလို႔ကြၽန္ေတာ့္မိန္းမနဲ႕ပတ္သက္ၿပီးသူငယ္ခ်င္းေတြသိပ္မစရဲၾကေတာ့ဘူး။တကယ္ကကြၽန္ေတာ္ကလဲရင္းႏွီးေနတဲ့လူခ်င္းဆို အဲ့လိုအလြန္အကြၽံစရင္ေတာင္ဘာမွလုပ္မွာမဟုတ္ပါဘူး။ဒီေကာင္ကမသိပဲနဲ႕လာရိုင္းတာကိုး။ ကဲပါအဲဒါေတြကအျဖစ္အပ်က္ေသးေသးေလးေတြပါ။တကယ့္အျဖစ္အပ်က္အႀကီးဆီကိုဆက္ေျပာျပမယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ေယာကၡ္မႀကီးကေတာ္ေတာ္တင္းက်ပ္တဲ့လူ။

သူ႕သမီးကိုValintine day မွာပန္းစည္းေတြလာပို႔တဲ့ဆားဗစ္ကလူေတြကိုဆို တံခါးကိုမဖြင့္ေပးတာတဲ့။ၿပီးေတာ့သူ႕သမီးရဲ႕လက္ကိုင္အိတ္ကိုတကၠသိုလ္ေရာက္တဲ့အထိစစ္တုန္းတ့ဲ။ ေက်ာင္းပို႔ေက်ာင္းႀကိဳကိုေတာင္သူ႕သမီးကိုကားမေမာင္းခိုင္းပဲသူကိုယ္တိုင္မအားတဲ့ၾကားကလိုက္ပို႔တာ။ အ့ဲလိုအုန႔္ပုန္းမေလးျဖဴျဖဴေခ်ာေခ်ာေလးကိုကြၽန္ေတာ့္လိုတစ္ခါတစ္ေလအရက္ေသာက္၊ေဆးလိပ္ေသာက္တဲ့လူနဲ႕ဘာေၾကာင့္ သေဘာတူလဲဆိုတာစစခ်င္းေတာ့စဥ္းစားမရဘူး။ေနာက္မွသိရတာကကြၽန္ေတာ့္အေဖကသူ႕သမီးကိုသြားေတာင္းတာေတာင္ ထုံးစံမို႔လို႔သြားေတာင္းရတာ။တကယ္ကအေဖတို႔ကတကယ့္သူငယ္ခ်င္းအရင္းႀကီးေတြတဲ့။ ကြၽန္ေတာ္ေတာင္စစခ်င္းစိတ္ပူလိုက္ေသးတယ္။ဒီေလာက္ေခ်ာတဲ့ေကာင္မေလးကရည္းစားေတြဘာေတြရွိမွာပဲေပါ့။ ဘာေၾကာင့္ကြၽန္ေတာ္နဲ႕႐ုတ္တရက္ႀကီးေပးစားတာလဲ။တျခားသူတို႔သေဘာမတူနိုင္တဲ့လူတစ္ေယာက္နဲ႕မ်ားျဖစ္ေနလို႔လားေပါ့။ ဒါေပမယ့္မဂၤလာေဆာင္ၿပီးေတာ့ကြၽန္ေတာ့္မိန္းမေလးကတကယ့္ကိုရွာမွရွားတဲ့အမ်ိဳးအစားေလးျဖစ္ေနမွန္းသိလိုက္ရတယ္။ မွတ္မိေသးတယ္။မဂၤလာဦးညမွာကြၽန္ေတာ္က”ဖူးေဝေရ…ရည္းစားပူေတြဘာေတြေတာ့မမိေနပါဘူးေနာ္” လို႔စသလိုလိုနဲ႕ေမးလိုက္ေတာ့သူ႕ပုံကတည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးနဲ႕”ေၾသာ္မရွိပါဘူးအကို..”ဆိုၿပီးရွက္ရွက္နဲ႕ပဲျပန္ေျဖတယ္။ ေနာက္ရက္မ်ားမၾကာခင္မွာေတာ့ကြၽန္ေတာ့္မိန္းမေလးကြၽန္ေတာ့္ကိုေခၚပုံက”အကို”ကေန”ကို”ျဖစ္သြားတယ္။

ကြၽန္ေတာ္ထင္ထားတာကကြၽန္ေတာ့္မိန္းမကိုျပစ္ျပစ္ႏွစ္ႏွစ္ေတြေျပာၿပီးလိုးပစ္လိုက္မယ္ေပါ့။ ဒါေပမယ့္မဂၤလာေဆာင္ၿပီးကတည္းကကြၽန္ေတာ္သူ႕သိကၡာကိုရွိန္ေနတာ။ညစ္ပတ္တာတစ္ခြန္းမွကိုေျပာမထြက္ဘူး။ သူကကြၽန္ေတာ့္ကိုရိုေသပါတယ္။ကြၽန္ေတာ့္ကိုသူၾကည့္တဲ့မ်က္ဝန္းေတြထဲမွာရိုေသမႈေတြေကာ၊အားကိုးမႈေတြပါရွိေနလို႔ ကြၽန္ေတာ္အဲ့အေျခအေနေတြကိုဖ်က္ဆီးမပစ္နိုင္ခဲ့ဘူး။ သူ႕ကိုကာမဆက္ဆံတာလည္းမဂၤလာဦးညကတည္းကၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္းမဟုတ္ပဲပုံမွန္ေလာက္ပဲလုပ္ျဖစ္တယ္။ သူ႕ကိုညစ္ညစ္ပတ္ပတ္ေတြလဲေျပာမထြက္ဘူး။ကြၽန္ေတာ္အားမရလြန္းလာရင္သူ႕ဆံပင္ညိုညိုႏုႏုေလးေတြကိုထိုးဖြေပးၿပီးလိုးတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္မိန္းမကမ်က္ဝန္းညိုလဲ့လဲ့ေတြနဲ႕ေခ်ာသလိုသူ႕ခႏၶာကိုယ္ေလးကလဲကြၽန္ေတာ္စိတ္ကူးယဥ္ဖူးတဲ့အတိုင္းပဲ။ သူကကြၽန္ေတာ္လုပ္တိုင္းခံေပးေပမယ့္ကြၽန္ေတာ့္မွာသာသူ႕ကိုအရိပ္တၾကည့္ၾကည့္နဲ႕”ငါ့ကိုမ်ားတဏွာေကာင္ႀကီးလို႔ထင္သြားမလား” ဆိုၿပီးမသိစိတ္ကအၿမဲစိုးရိမ္ေနခဲ့တာပါ။သူ႕ကိုကြၽန္ေတာ္ခ်စ္မိေနသလိုသံေယာဇဥ္လည္းျဖစ္ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္အိမ္မွာပထမဆုံးအရက္ေသာက္တုံးက ”ဖူးေဝေရ…ကိုအရက္ေသာက္လို႔ရလား…အိမ္မွာပဲေသာက္မယ္ေလ” ဆိုေတာ့သူကသာမန္ေမးခြန္းတစ္ခုကိုၾကားလိုက္သလိုပုံမ်ိဳးေလးနဲ႕ပဲ ”ကိုေသာက္ခ်င္ေသာက္ေလ…အမ်ားႀကီးေတာ့မေသာက္နဲ႕ေပါ့”လို႔ျပန္ေျပာတယ္။ (တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္စည္းကမ္းနဲ႕ေနလာတဲ့မိန္းကေလးကကြၽန္ေတာ္အရက္ေသာက္တာဘာမွမျဖစ္လို႔အံ့ၾသတာပါ) ကြၽန္ေတာ့္မွာေပ်ာ္လိုက္တာ။သူ႕မ်က္ႏွာမ်ားမႀကိဳက္တဲ့ပုံမ်ိဳးျဖစ္သြားမလားထင္ေနတာ။ေျပာၿပီးမွမွားၿပီထင္ေနတာ။ အဲ့ဒါေလးေတြကသူနဲ႕ကြၽန္ေတာ့္ၾကားမွာေခ်ာေမြ႕တဲ့ဆက္ဆံေရးတစ္ရပ္ျဖစ္ေစခဲ့တာေပါ့။

ကြၽန္ေတာ့္မိန္းမမ်ားျမန္မာဝတ္စုံရင္ဖုံးန႕ဲထဘီစကပ္ကိုပါးပါးၾကပ္ၾကပ္ေလးေတြဝတ္တဲ့ေန႕ေတြဆိုေယာက္်ားေတြၾကည့္လိုက္ၾကတာမွ တ႐ုံး႐ုံးပဲ။ကြၽန္ေတာ့မိန္းမေလးကခႏၶာကိုယ္သြယ္သြယ္ျပည့္ျပည့္ေလးနဲ႕အရပ္ကလည္းကြၽန္ေတာ့္ေမးေစ့ေလာက္ရွိတာကိုး။ တခါတေလ႐ုပ္ရွင္ၾကည့္တာပဲျဖစ္ျဖစ္၊စားေသာက္ဆိုင္သြားတာပဲျဖစ္ျဖစ္လူေတြအားက်တဲ့အၾကည့္ေတြနဲ႕ၾကည့္ၾကတာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ကြၽန္ေတာ္တို႔မဂၤလာေဆာင္ၿပီး၂လေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ရွိတဲ့အခ်ိန္မွာၾကမၼာဆိုးကဝင္လာေတာ့တာပဲ။ အဲဒီေန႕မနက္ကပုံမွန္သာသာယာယာပါပဲ။ကြၽန္ေတာ့္ကားေဘာ္ဒီ႐ုံကိုသြားေတာ့ဖူးေဝကကြၽန္ေတာ့္ကိုမသြားခင္နမ္းလိုက္ေသးတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ရင္ထဲမွာလဲၾကည္ႏူးမဆုံးျဖစ္ေနတာေပါ့။ ဒီလိုနဲ႕ေန႕ခင္း၁နာရီေလာက္မွာေဘာ္ဒီ႐ုံကိုမန္ေနဂ်ာသူငယ္ခ်င္းနဲ႕အပ္ထားခဲ့ၿပီးအိမ္ျပန္လာတဲ့အခ်ိန္မွာစေတာ့တာပဲ။ ကြၽန္ေတာ့္ကားကိုၿခံထဲေမာင္းဝင္ဖို႔ကိုအိမ္ေရွ႕ဝင္ေပါက္တည့္တည့္ႀကီးမွာေရသန႔္သုံးဘီးကလာရပ္ထားေတာ့ခက္ခက္ခဲခဲ ေမာင္းဝင္လိုက္ရတယ္။စိတ္ထဲတစ္ခ်က္ေတာ့တင္းသြားတာေပါ့။ဂိုေထာင္ထဲထည့္ၿပီးအိမ္ထဲဝင္လာေတာ့အိမ္ေရွ႕ဆင္ဝင္မွာ ၾကက္ေပါင္ဖိနပ္အစုတ္တစ္ရံေတြ႕ေတာ့ေရသန႔္ပို႔ေနက်လဴေရာက္ေနတာသိလိုက္တယ္။ဒါေပမယ့္ေရသန႔္ကေအာက္ထပ္မွာ ထားရမွာေလ။တံခါးႀကီးကလဲပြင့္ေန၊ေရသန႔္ပို႔တဲ့လူကေအာက္မွာမရွိဆိုေတာ့ကြၽန္ေတာ့္စိတ္ထဲထိတ္ကနဲတစ္ခ်က္ျဖစ္သြားတယ္။ အေပၚထပ္ကိုတက္လာခဲ့ေတာ့အခန္းထဲမွာကြၽန္ေတာ့္မိန္းမရဲ႕”ကယ္ၾကပါဦး…”ဆိုတဲ့အသံကိုတစ္ဝက္တစ္ပ်က္ပဲၾကားလိုက္ရၿပီး ”ျဖန္း”ကနဲ”ျဖန္း”ကနဲရိုက္ေနတဲ့အသံေတြၾကားရတယ္။အခန္းတံခါးကပိတ္မထားပဲပြင့္ေနတယ္ေလ။

အခန္းထဲကမီးကဖြင့္ထားၿပီးအခန္းျပင္ကမီးမဖြင့္ထားေတာ့ေန႕ခင္းဆိုေပမယ့္နည္းနည္းေမွာင္ေနတယ္။ အခန္းရဲ႕ဟိုဖက္ကလည္းေရခ်ိဳးခန္းဆိုေတာ့နည္းနည္းက်ယ္တဲ့အိမ္ထဲကေနအျပင္ကိုအသံမထြက္နိုင္ပါဘူး။ အခန္းထဲကိုရင္တထိတ္ထိတ္နဲ႕ေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္ေတာ့…လား….လား…ကြၽန္ေတာ္ထင္တဲ့အတိုင္းပါပဲ။ ေရသန႔္ပို႔တဲ့အရပ္ရွည္ရွည္အသားမည္းမည္းနဲ႕အညာသားကကြၽန္ေတာ့္မိန္းမေလးကိုပါးစပ္ကိုလက္နဲ႕ပိတ္ထားၿပီးဟိုကိုင္သည္ကိုင္ လုပ္ေနတာ။ဘာအဝတ္မွေတာ့မခြၽတ္ရေသးဘူး။ ဖူးေဝေလးကသူ႕အေမအိမ္ကေနျပန္လာတာထင္ပါတယ္။လိေမၼာ္ေရာင္ႏုႏုမွာပန္းပြင့္ႀကီးေတြပါတဲ့ရင္ဖုံးအကၤ်ီခါးတိုေလးနဲ႕ထဘီစကပ္ ၾကပ္ၾကပ္ေလးကိုဝတ္ထားတယ္။ဟိုေရသန႔္ပို႔တဲ့ေကာင္ကကြၽန္ေတာ့္မိန္းမေလးကိုအတင္းဖမ္းခ်ဳပ္ဖ်စ္ညွစ္ၿပီးလိုက္နမ္းေနတယ္။ ဟာ ကြၽန္ေတာ္မ်က္လုံးေတြျပာေဝသြားပါၿပီ။ ဟုတ္ပါတယ္ ျမင္ရတဲ့ျမင္ကြင္းကခါးသီးလြန္းလွေပမယ့္ကြၽန္ေတာ့္စိတ္ကိုဘာမွမလုပ္နိုင္ေအာင္ဖမ္းစားထားပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္မိန္းမေလးက႐ုန္းကန္ေနေတာ့ခါးသားဝင္းဝင္းေလးကလက္၄လုံးေလာက္ေပၚေနၿပီ။ ကြၽန္ေတာ္တကယ္ဆိုေအာက္ကဓားသြားယူၿပီးအဲ့ေကာင္ကိုသတ္ပစ္မလို႔ပဲ။ဒါေပမယ့္တမ်ိဳးႀကီးျဖစ္ၿပီးဆက္ၾကည့္ေနမိတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္မိန္းမကိုသူမ်ားေတြပါးစပ္နဲ႕ေျပာရင္ေတာင္မခံနိုင္ရာကေနခုဘယ္လိုျဖစ္သြားလဲကြၽန္ေတာ့္ကိုကြၽန္ေတာ္ေတာင္မသိဘူး။ ေရသန႔္ပို႔တဲ့ေကာင္ကကြၽန္ေတာ့္မိန္းမေလးရဲ႕နို႔ႏွစ္လုံးကိုကိုင္ညွစ္ေနပုံကတကယ့္ကိုေဇာထန္ေနပုံႀကီး။သူကိုယ္တိုင္လဲေျခေတြ လက္ေတြတုန္ေနတာကိုကြၽန္ေတာ္ျမင္ေနရတယ္။မိန္းမေလးကိုေနာက္ကေနနို႔ကိုင္ထားၿပီးမိန္းမဖင္ကိုေညွာင့္ေနေသးတယ္။ ဖူးေဝရဲ႕ခါးသားျဖဴျဖဴမြတ္မြတ္ေလးေတြကလဲအကၤ်ီနဲ႕ထဘီစကပ္ၾကားကေနလက္တစ္ဝါးေလာက္ကိုေပၚေနၿပီ။

မိန္းမကလဲတကယ္ကို႐ုန္းေနရွာတာ။သူ႕လက္ေလးႏွစ္ဖက္ကိုေနာက္ျပန္ခ်ဳပ္ထားတာေတာင္တစ္ကိုယ္လုံးတြန႔္လိမ္ၿပီး႐ုန္းထြက္ ေနေသးတယ္။ဟိုေကာင္ကလဲမိန္းမလည္ကုပ္ေလးကိုရိုက္တာ”ျဖန္း”ကနဲ”ျဖန္း”ကနဲပဲ။ ကြၽန္ေတာ္ကေဘးေစာင္းကေနၾကည့္ေနတာဆိုေတာ့မိန္းမမ်က္ႏွာေလးကိုျမင္ေနရတယ္။တအားငိုေနတာ။ ေဆာင့္ေဆာင့္လည္း႐ုန္းေသးတယ္။ အဲ့ဒီေရသန႔္ပို႔တဲ့အသားမည္းမည္းေကာင္ကဖူးေဝေလးရဲ႕အကၤ်ီႏွိပ္သီးေတြကိုဆြဲျဖဳတ္ပစ္လိုက္တယ္။ ဟိုေကာင္ကမိန္းမအကၤ်ီႏွိပ္သီးေတြကိုဆြဲျဖဳတ္ပစ္လိုက္တာတစ္ခ်က္တည္းပဲ။ ”ျဖဳတ္”ကနဲရင္ဖုံးအကၤ်ီရင္ဘတ္ကပြင့္သြားေတာ့မိန္းမကအတင္းဆြဲဖုံးထားေသးတယ္။ ခါးေသးေသးေလးေအာက္ကမိန္းမဖင္ႀကီးေတြကလဲေကာ့တင္းေနတာမ်ားကြၽန္ေတာ္ေတာင္တံေတြးအႀကိမ္ႀကိမ္မ်ိဳခ်ရတယ္။ ဟိုေကာင္ကကြၽန္ေတာ့္မိန္းမရဲ႕နားနားကပ္ၿပီးတိုးတိုးတိုးတိုးနဲ႕အံႀကိတ္ၿပီးေျပာေနေသးတယ္။မိန္းမကလဲငိုၿပီး႐ုန္းေနတယ္။ ခဏၾကာေတာ့ဟိုေကာင္ကကြၽန္ေတာ့္မိန္းမေလးရဲ႕အကၤ်ီကိုေဆာင့္ဆြဲၿပီးၿဖဲပစ္တာ”ၿဗိ”ကနဲ”ျဗစ္”ကနဲပဲ။ ရိုက္လည္းရိုက္ေသးတယ္။ေနာက္ေတာ့ကြၽန္ေတာ့္မိန္းမေလးမ႐ုန္းေတာ့ပါဘူး။တအင့္အင့္နဲ႕ေမြ႕ယာေပၚမ်က္ႏွာအပ္ၿပီးငိုေနတယ္။ ဟိုေကာင္ကမိန္းမအကၤ်ီကိုဆြဲခြၽတ္လိုက္ေတာ့….လွလိုက္တဲ့ကြၽန္ေတာ့္ဇနီးေလးရဲ႕ရင္သားေတြ။ေဘာ္လီအသားေရာင္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ေလး ထဲကေနအလုံးလိုက္႐ုန္းကန္ထြက္ေနတယ္။မိန္းမကခါတိုင္းလိုဘရာစီယာမဝတ္ပဲခ်ိတ္၅ခုတပ္ေဘာ္လီအသားေရာင္ေလးဝတ္ထား တယ္။အဲ့ေကာင္ကကြၽန္ေတာ့္မိန္းမနို႔ေတြကိုကိုင္ေနလိုက္ပုံမ်ားတကယ့္မုဒိမ္းေကာင္ပီသတယ္။ ကိုင္ၿပီးေတာ့ညွစ္ထားလိုက္တာလႊတ္ကိုမလႊတ္ေတာ့ဘူး။မိန္းမရဲ႕မ်က္ႏွာေလးကိုသူ႕လွ်ာႀကီးနဲ႕ရက္ရင္းတိုးတိုးတိုးတိုးနဲ႕ဘာေတြ ေျပာေနျပန္တယ္မသိဘူး။သူေျပာလိုက္ရင္မိန္းမက႐ုန္းျပန္ေရာ။မိန္းမက႐ုန္းရင္သူကရိုက္ျပန္ေရာ။ ခဏၾကာေတာ့မိန္းမရဲ႕ထဘီစကတ္ကိုခြၽတ္ေနတယ္။မိန္းမလဲမ႐ုန္းရဲေတာ့ဘူးထင္ပါတယ္။တိုးတိုးေလးပဲငိုရင္းၿငိမ္ခံေနတယ္။ မိန္းမရဲ႕ထဘီစကတ္ေတြကတင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ေတြေလ။လြယ္လြယ္ခြၽတ္လို႔မရေတာ့ဟိုေကာင္ကမိန္းမကိုခုတင္ေပၚဖိခ်ကဳန္းခိုင္းၿပီး ေနာက္ကေနမိန္းမရဲ႕ထဘီကိုလွန္တယ္။ ထဘီစကတ္လွန္ၿပီးမိန္းမဖင္ႀကီးေပၚလာေတာ့ရိုက္ေတာ့တာပဲ။တျဖန္းျဖန္းနဲ႕။ၿပီးေတာ့မိန္းမကိုတစ္ခုခုေျပာၿပီးရီလိုက္ေသးတယ္။

ကြၽန္ေတာ့္မိန္းမေလးရဲ႕ဖင္တုံးႀကီးႏွစ္တုံးကလဲခါးသြယ္သြယ္ေလးေအာက္ကေနလုံးတင္းေကာ့ေထာင္ေနတာဆိုေတာ့ဟိုေကာင္ လည္းခဏခဏတံေတြးမ်ိဳခ်ေနတယ္။ မိန္းမကခုတင္ေစာင္းမွာေမွာက္ရက္ေလးငိုေနတဲ့အခ်ိန္ဟိုေကာင္ကသူ႕စြပ္က်ယ္နဲ႕ပုဆိုးေတြကိုခြၽတ္ေနတယ္။ သူ႕လီးကလည္းအစြမ္းကုန္ေတာင္ေနၿပီ။ကြၽန္ေတာ့္လီးထက္နည္းနည္းႀကီးတယ္။သူ႕လီးႀကီးကမည္းေနလိုက္တာမွခရမ္းျပာေရာင္ ေတာင္ေပါက္ေနတယ္။ၿပီးေတာ့သူ႕လီးႀကီးတရမ္းရမ္းနဲ႕မိန္းမမ်က္ႏွာကိုဆြဲလွည့္ၿပီးၾကည့္ခိုင္းပါေရာ။ ကြၽန္ေတာ့္မိန္းမေလးကလည္းလုံးဝမၾကည့္ဘူး။အဲ့ေကာင္ကမိန္းမလက္ကိုဆြဲယူၿပီးသူ႕လီးထည့္ေပးေတာ့မိန္းမက႐ုန္းျပန္ေရာ။ အဲ့မွာတင္ဟိုေကာင္လည္းအသံေတြက်ယ္လာတယ္။ ”ငါလိုးမကငါ့လီးကိုင္ဆိုမကိုင္ဘူး”ဆိုၿပီးမိန္းမကိုဆြဲရမ္းၿပီးရိုက္ေတာ့တာပဲ။ မိန္းမရဲ႕ငိုသံေလးကလဲပိုက်ယ္လာတယ္။ အဲ့ေကာင္ကကြၽန္ေတာ့္မိန္းမေလးရဲ႕ပင္တီကိုေအာက္ဆြဲခ်လိဳက္တဲ့အခ်ိန္မွာကြၽန္ေတာ့္လီးကလည္းအစြမ္းကုန္ေတာင္ေနၿပီ။ ဘာေတြလုပ္ေနတာကိုအနီးကပ္မျမင္ရေပမယ့္ေရွ႕ကိုလႈပ္ခါသြားတဲ့မိန္းမရဲ႕နို႔အုံႏွစ္အုံကိုၾကည့္ၿပီးလီးထည့္လိုက္ၿပီဆိုတာသိလိုက္ရပါတယ္။ကြၽန္ေတာ့္မိန္းမေလးမ႐ုန္းနိုင္ေတာ့ပါဘူး။ အဲဒီေကာင္ကမိန္းမရဲ႕အကၤ်ီကိုဆြဲခြၽတ္ၿပီးတင္းအိေနတဲ့ကြၽန္ေတာ့္မိန္းမေလးရဲ႕နို႔အုံႏုႏုေတြကိုေဘာ္လီေပၚကေနအုပ္ကိုင္ရင္းလိုးေန ပါတယ္။ရွိုက္ႀကီးတငင္ငိုရင္းဖူးေဝေလးရဲ႕ကိုယ္လုံးေလးတသိမ့္သိမ့္တုန္ခါေနေတာ့တယ္။ အဲ့ေကာင္ကေတာ့ေနာက္ကေနတစ္ခ်က္ခ်င္းေစာင့္ေနၿပီ။ အဲ့ေကာင္ကမိန္းမရဲ႕ေဘာ္လီခ်ိတ္ေတြကိုတစ္ခ်ိတ္ခ်င္းျဖဳတ္ပစ္တယ္။ခ်ိတ္တစ္ခုျပဳတ္သြားတိုင္းဆူၿဖိဳးတင္းယင္းတဲ့ဖူးေဝေလးရဲ႕ ရင္သားႏွစ္လုံးကတျဖည္းျဖည္းေပၚလြင္လာတယ္။မိန္းမရဲ႕လက္ႏွစ္ဖက္ကိုေနာက္ျပန္ခ်ဳပ္ထားဆဲမို႔နို႔အုံသားတင္းတင္းေလးေတြက ေဘာ္လီထဲကလွ်ံထြက္ေနတာ့့လွလိုက္တာဗ်ာ။ ကြၽန္ေတာ့္မိန္းမေလးကေတာ့တအင့္အင့္နဲ႕ဟိုေကာင္လိုးေဆာင့္သမွ်ခံေနရရွာၿပီေလ။ ကြၽန္ေတာ္ရဲ႕လီးကလည္းအစြမ္းကုန္ေတာင္မတ္ေနတာေပါ့။ အဲ့ေကာင္ကေတာ့မိန္းမရဲ႕ေစာက္ဖုတ္ေလးထဲသူ႕လီးထည့္ၿပီးအားရပါးရလိုးေတာ့တာပဲ။လိုးတာမွကြၽန္ေတာ့္မိန္းမရဲ႕ဆံပင္ေတြကိုဆြဲၿပီးလိုးတာ။တေဖာင္းေဖာင္းနဲ႕ကိုျမည္ေနတယ္။လိုးရင္းနဲ႕မိန္းမရဲ႕ေဘာ္လီကိုလည္းေဆာင့္ဆြဲျဖဳတ္ထည့္လိုက္ေတာ့ေဘာ္လီႀကိဳးေတြေရာ ခ်ိတ္ေတြေရာတစ္ခါတည္းျပဳတ္ထြက္သြားၿပီးကြၽန္ေတာ့္မိန္းမရဲ႕နို႔ႏွစ္လုံးကျပဴးကနဲတုန္ကနဲေပၚလာေတာ့တာပဲ။

ဟိုေကာင္ကေတာ့ဘာေျပာေကာင္းမလဲ။ကြၽန္ေတာ့္မိန္းမရဲ႕နို႔ႏွစ္လုံးကိုကိုင္ၿပီးေနာက္ကေနေဆာင့္တာ။ ဘာမွေတာင္မၾကာေသးဘူး။၂မိနစ္ေလာက္ပဲရွိဦးမယ္။ ”ငါလိုးမ…လိုးလို႔ေကာင္းလိုက္တာ…အားး…အာ…အာ….”ဆိုၿပီးအသံနက္ႀကီးနဲ႕ေအာ္ရင္းဒူးႀကီးေကြးၿပီးကြၽန္ေတာ့္မိန္းမေလးရဲ႕ ေစာက္ဖုတ္ထဲမွာတဇတ္ဇတ္နဲ႕ၿပီးေနတယ္။ ဒီေကာင္ၿပီးသြားလို႔ထြက္လာရင္မ်က္ခြက္ကိုျဖတ္ရိုက္ရေအာင္နံရံေပၚကမီးသတ္ေဆးဘူးကိုအဆင္သင့္ျဖဳတ္ထားတယ္။ ဒါေပမယ့္ငနဲကမထြက္လာေသးဘူး။ကြၽန္ေတာ့္မိန္းမကိုဖက္ထားၿပီးပါးကိုင္နို႔ကိုင္လုပ္ေနတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္မိန္းမေလးဆိုအေသငိုေရာ။ကြၽန္ေတာ့္မိန္းမငိုေတာ့ဟိုေကာင္က”မငိုနဲ႕…တိတ္စမ္း”ဆိုၿပီးရိုက္ျပန္ေရာ။ အခုထိကိုအဲ့ေကာင္ကကြၽန္ေတာ့္မိန္းမေလးရဲ႕ေက်ာေပၚမွာမ်က္ႏွာအပ္ၿပီးနို႔ႏွစ္လုံးကိုကိုင္ေဆာ့ၿပီးဖီးခံေနတုန္းပဲ။ ခဏၾကာေတာ့သူ႕လီးကိုျပန္ဆြဲထုတ္တယ္။ ”ဟဲဟဲ…အရည္ေတြအမ်ားႀကီးပဲ…”ဆိုၿပီးမိန္းမရဲ႕ေစာက္ဖုတ္ကိုေဆာ့ေနေသးတယ္။ ၿပီးေတာ့ဒီေကာင္ဘာလုပ္မလဲဆက္ၾကည့္ေနတာ။ေစာက္ခ်ီးေပေကာင္ကကြၽန္ေတာ့္မိန္းမေဘးမွာဝင္အိပ္ၿပီးမိန္းမကိုပါးကိုင္နားကိုင္ နဲ႕တဟီးဟီးရီၿပီးစကားေျပာေနေသးတယ္။ခဏၾကာေတာ့မိန္းမကိုပက္လက္ဆြဲလွန္ျပန္ေရာ။ မိန္းမကလဲ႐ုန္းျပန္တာေပါ့။ဒီေကာင္ကမိန္းမကိုပါးတစ္ခ်က္ႏွစ္ခ်က္ေလာက္ရိုက္ၿပီးလက္ညွိုးထိုးၿပီးၿခိမ္းေျခာက္လိုက္ေသးတယ္။ ၿပီးေတာ့မိန္းမပါးစပ္ေလးကိုလက္နဲ႕ညွစ္ထားၿပီးအေသနမ္းေတာ့တာပဲ။ ကြၽန္ေတာ့္မိန္းမေလးခမ်ာ႐ုန္းလို႔လဲမရေတာ့ႏႈတ္ခမ္းစုပ္ခံေနရတယ္။မ်က္ႏွာေလးကိုလဲအတင္းလွည့္ရွာတယ္။ တစ္မိနစ္ေလာက္နမ္းၿပီးေတာ့ဒီေကာင္ကဘာလုပ္သလဲဆိုရင္မိန္းမကိုတက္ခြၿပီးပါးစပ္ထဲသူ႕လီးထည့္ပါေလေရာ။ မိန္းမဆိုငိုတာအက်ယ္ႀကီးပဲ။႐ုန္းလဲအေသ႐ုန္း။ဒါေပမယ့္မရဘူး။ဟိုေကာင္ကမိန္းမဆံပင္ေတြကိုဆြဲထားၿပီးေတာ့ကို ပါးစပ္ထဲလိုးထည့္ေနတာ။ပါးစပ္ထဲလိုးထည့္တာလဲသိပ္မၾကာဘူး။ေနာက္၂မိနစ္ေလာက္ေနေတာ့တဇတ္ဇတ္နဲ႕ေကာ့သြားၿပီး ကြၽန္ေတာ့္မိန္းမေလးရဲ႕ပါးစပ္ထဲသုက္ရည္ေတြပန္းထုတ္လိုက္ျပန္ေရာ။ ၿပီးသြားေတာ့ဒီေကာင္ကငိုေနတဲ့ကြၽန္ေတာ့္မိန္းမေပၚကိုေပါင္တစ္ေခ်ာင္းတင္ၿပီးဖက္ထားျပန္ေရာ။ ”ေပါက္စီကတင္းေနတာပဲ”တို႔”ကိုယ္လိုးေပးတာေကာင္းလားအခ်စ္ေလး”တို႔”ေစာက္ဖုတ္ေလးကၾကပ္တယ္ေနာ္”တို႔ညစ္ညစ္ ပတ္ပတ္ေတြေျပာၿပီးမိန္းမရဲ႕မ်က္ႏွာကိုတစိမ့္စိမ့္ၾကည့္ေနတယ္။

ကြၽန္ေတာ့္မိန္းမကေတာ့ဘာမွျပန္မေျပာဘူး။ငိုပဲငိုေနတယ္။ခဏၾကာေတာ့”လာခ်စ္ေလး…ေနာက္တစ္ခ်ီလုပ္ရေအာင္” ဆိုၿပီးကြၽန္ေတာ့္မိန္းမကိုမတ္တပ္ဆြဲထၿပီးမွန္တင္ခုံေရွ႕ေခၚသြားတယ္။ၿပီးေတာ့မိန္းမနို႔ေတြကိုကိုင္ညွစ္ၿပီးမွန္ထဲကိုလက္ညွိုးထိုးျပ ရင္းတိုးတိုးတိုးတိုးေျပာၿပီးတဟားဟားနဲ႕သေဘာက်ေနျပန္ပါတယ္။မိန္းမရဲ႕လည္ကုပ္ဝင္းဝင္းေလးကိုလည္းစုပ္နမ္းေသးတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္မိန္းမလည္တိုင္ေလးကျဖဴႏုေနတာပဲ။ကြၽန္ေတာ္ဝယ္ေပးထားတဲ့ပလက္တီနမ္ဆြဲႀကိဳးေလးကလည္းတလက္လက္နဲ႕။ ဟိုေကာင္ကမိန္းမနို႔ကိုကိုင္ရင္းမိန္းမေက်ာေလးကိုနည္းနည္းဖိခ်ၿပီးေအာက္ကသူ႕လီးကိုအေပါက္တည့္ေအာင္ျပန္လုပ္ေနတယ္။ ၿပီးေတာ့မိန္းမခါးေလးကိုလက္တစ္ဖက္နဲ႕ဖက္ထားၿပီးေနာက္လက္တစ္ဖက္ကမိန္းမနို႔အုံတစ္အုံကိုကိုင္ရင္းလိုးျပန္ေရာ။ ဒီတစ္ခါကပိုၾကမ္းတယ္။ဒီေကာင္ႏွာစကားေတြေျပာတာလဲအက်ယ္ႀကီးပဲ။ မိန္းမပါးေလးကိုလည္းနမ္းေသးတယ္။ကြၽန္ေတာ့္မိန္းမေလးဆိုကေလးေလးတစ္ေယာက္ငိုသလိုကိုငိုတာ။ ဒီတစ္ခါက်ေတာ့လိုးရင္းတန္းလန္းကေနသူ႕လီးကို႐ုတ္တရက္ဆြဲထုတ္လိုက္ၿပီးမိန္းမကိုမွန္တင္ခုံေပၚလက္ေထာက္ကုန္းရက္သား ျဖစ္သြားေအာင္ထပ္ဖိခ်လိဳက္တယ္။ၿပီးေတာ့အေပါက္မတည့္သလိုနဲ႕ေအာက္ငုံ႕ၾကည့္ၿပီးထည့္ေနတယ္။အၾကာႀကီးပဲ။ ၄မိနစ္ေလာက္ၾကာမွဒီေကာင္ဖိသြင္းလိုက္ေတာ့မိန္းမက”အန္းး…ဟင့္..ဟင့္…ဟင့္”ဆိုၿပီးေခါင္းခါၿပီး႐ုန္းပါေလေရာ။ ဒီေကာင္ကကြၽန္ေတာ့္မိန္းမဖင္ကိုပါကင္ဖြင့္လိုက္တာကိုး။အသြင္းအထုတ္ေတာ့သိပ္မလုပ္ဘူး။မိန္းမနို႔ေတြကိုကိုင္ထားရင္းဒီတိုင္း ႀကီးပဲရပ္ေနတယ္။ဖူးေဝေလးရဲ႕ဖင္ႀကီးေတြကိုရိုက္တာလဲတျဖန္းျဖန္းနဲ႕ပဲ။ကြၽန္ေတာ္လည္းဆက္မၾကည့္ခ်င္ေတာ့တာနဲ႕ေအာက္ဆင္း ကားယူၿပီးလမ္းထဲကေၾကးအိုးဆိုင္ထဲမွာဝင္ထိုင္ေနလိုက္တယ္။ဟိုေကာင့္ကိုထြက္လာေတာ့မယ္ထင္ထားတာ။မထြက္လာဘူး။

ေနာက္ထပ္၁နာရီေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ၾကာမွဟိုေကာင္ထြက္လာတယ္။ေခြၽးေတြလဲ႐ႊဲလို႔။ကြၽန္ေတာ့္မိန္းမေလးေတာ့ဘယ္လိုျဖစ္သြား လဲမသိဘူး။ ေနာက္ကလိုက္သြားၾကည့္ေတာ့ဒီေကာင္ကသုံးဘီးကိုေရသန႔္ေရာင္းတဲ့ဆိုင္ေရွ႕မွာရပ္တယ္။အထဲဝင္သြားၿပီးခဏၾကာေတာ့125 ဆိုင္ကယ္တစ္စင္းနဲ႕ျပန္ထြက္လာတယ္။ကြၽန္ေတာ္လိုက္သြားၾကည့္ေတာ့ဒီေကာင္ကအိမ္ငွားေနတယ္ထင္တယ္။ ႏွစ္ထပ္ပ်ဥ္ေထာင္အိမ္တစ္လုံးထဲကိုဝင္သြားတယ္။ကြၽန္ေတာ္လည္းေနရာသိေတာ့အိမ္ကိုပဲျပန္ခဲ့လိုက္တယ္။ ကြၽန္ေတာ္အိမ္ေရာက္ေတာ့မသိသလိုဟန္ေဆာင္ရင္း”ဖူးေဝေရ”လို႔ေခၚလိုက္ေတာ့ကြၽန္ေတာ့္မိန္းမေလးရဲ႕မ်က္ႏွာကငိုမဲ့မဲ့ေလး ျဖစ္ေနတယ္။ကြၽန္ေတာ့္အကၤ်ီကိုသြားခ်ိတ္ေပးၿပီးျပန္လာေတာ့ ”ကို…ဖူးေဝ…ဖူးေဝကေလးမယူခ်င္ေသးဘူး”ဆိုၿပီးေျပာရင္းအသံေလးသိမ္ဝင္သြားၿပီးငိုပါေလေရာ။ ကြၽန္ေတာ္လည္း”အင္းပါ…ဖူးေဝသေဘာအတိုင္းပါ.”ဆိုၿပီးသူ႕ကိုေထြးေပြ႕ထားေပးလိုက္တယ္။ အဲဒီညမွာသူ႕ကိုကြၽန္ေတာ္မလုပ္ျဖစ္ဘူး။ေဘာလုံးပြဲပဲၾကည့္ေနလိုက္တယ္။ ေနာက္ရက္ေတြမွာကြၽန္ေတာ္ကအိမ္ေရွ႕ကေနေန႕ခင္းပိုင္းျဖတ္ျဖတ္ေမာင္းၾကည့္တယ္။၃ရက္ေလာက္ၾကာေတာ့ဟိုေကာင္ထပ္ ေရာက္လာျပန္ေရာ။ ဒီတစ္ခါေတာ့မီးဖိုေခ်ာင္ထဲကေနကြဲသံေတြၾကားေနရေတာ့အသာေလးဝင္ၿပီးေခ်ာင္းၾကည့္တယ္။ ကြၽန္ေတာ့္မိန္းမေလးကဟိုေကာင့္ကိုဖန္ခြက္ေတြနဲ႕ေပါက္ေနတာ။ဟိုေကာင္ကလဲတစ္ခါစားဖူးၿပီဆိုေတာ့ၿပဳံးၿဖီးၿဖီးနဲ႕တိုးလာတယ္။ ၿပီးေတာ့ကြၽန္ေတာ့္မိန္းမကိုဝင္လုံးပါေလေရာ။ဟိုေကာင္ကဟိုကိုင္သည္ညွစ္နဲ႕လုပ္ေနေပမယ့္မိန္းမကအေသ႐ုန္းတာ။ ဒီေန႕မိန္းမဝတ္ထားတာကအသားေပ်ာ့ေပ်ာ့ခရမ္းေရာင္ဂါဝန္ေလး။ဟိုေကာင္ကလဲျဖဴျဖဴေခ်ာေခ်ာေတာင့္ေတာင့္မိန္းကေလးဆိုေတာ့ အေသထန္ေနတယ္။ကြၽန္ေတာ့္မိန္းမဂါဝန္ကိုဆြဲၿဖဲပစ္ေနတယ္။ မိန္းမေစာက္ဖုတ္ေလးကိုလဲလက္နဲ႕ႏွိုက္ေနတာႁပြတ္ကနဲပလပ္ကနဲအသံေတြတအားထြက္ေနတယ္။ ၿပီးေတာ့မိန္းမရဲ႕ဘရာစီယာအနီေရာင္ေလးကိုဆြဲျဖဳတ္လႊင့္ပစ္ၿပီးလိုးပါေလေရာ။ လိုးတာမွဒီတစ္ခါဒီေကာင္ျပင္ဆင္လာခဲ့တယ္ထင္တယ္။အၾကာႀကီးပဲ။၁၅မိနစ္ေလာက္ရွိမယ္။တဖန္းဖန္းနဲ႕လိုးေနတာ။ ၿပီးေတာ့ေျပာေသးတယ္မိန္းမကို။ ”ငါ့မယားေလးကလိုးလို႔ေကာင္းလိုက္တာ”တဲ့။ ၿပီးေတာ့မိန္းမလက္ကိုယူၿပီးဂြင္းထုခိုင္းတယ္။မိန္းမကလည္းအရိုက္ခံရမွာေၾကာက္လို႔ထုေပးရွာပါတယ္။ ဟိုေကာင္ကေပါင္ႀကီးၿဖဲကားၿပီးမိန္းမကသူ႕ေပါင္ၾကားမွာထိုင္ရင္းဖင္တုံးလုံးနဲ႕ဂြင္းထုေပးေနရတာ။ ၿပီးရင္သူ႕မယားလိုသေဘာထားၿပီးတုံးလုံးခြၽတ္ၿပီးအားရေအာင္လိုးေနျပန္ေရာ။ ေနာက္ေန႕ေတြဆိုဒီေကာင္ေန႕တိုင္းကိုလာလိုးေတာ့တာ။တစ္ခါလာလိုးရင္၂နာရီေလာက္ဇိမ္ေျပနေျပလိုးေနတာ။ တခါတခါဆိုဖူးေဝကိုတုံးလုံးခြၽတ္ႀကီးထိုင္ခိုင္းထားၿပီးတႁပြတ္ႁပြတ္နဲ႕နို႔စို႔တာ။စို႔ၿပီးလိုးျပန္ေရာ။ လိုးေနတာမွဇိမ္ေျပနေျပကိုဖူးေဝရဲ႕ကိုယ္လုံးေလးေပၚတက္ခြဖက္တြယ္ၿပီးအၾကာႀကီးလိုးတာ။ မိန္းမရဲ႕ကိုယ္ထဲသူ႕လရည္ေတြထည့္တာလည္းအႀကိမ္ႀကိမ္ပဲ။

လိုးၿပီးေတာ့မိန္းမကိုအက်ယ္ႀကီးေျပာေသးတယ္။ ”ဟဲ..ဟဲ..ငါ့မိန္းမေလးကေလးေမြးမွငါနဲ႕တူလားၾကည့္ရဦးမယ္တဲ့..” ဖူးေဝကေတာ့တရႈပ္ရႈပ္ပဲငိုေနေတာ့တာ။ အဲ့လိုနဲ႕၅ခါေျမာက္သူလာလိုးၿပီးတဲ့ေန႕မွာသူ႕ဆိုင္ကယ္နဲ႕အိမ္ျပန္တဲ့အခ်ိန္ကြၽန္ေတာ္ေနာက္ကေနလိုက္သြားတယ္။ ၾကည့္ရင္းၾကည့္ရင္းနဲ႕ေဒါသတအားထြက္လာတယ္။ေနာက္ဆုံးေတာ့ကြၽန္ေတာ္ေတာင္သတိမထားမိေသးခင္မွာကြၽန္ေတာ္သူ႕ကို တိုက္ခ်လိဳက္ၿပီ။ ကားေပၚကဆင္းလိုက္ေတာ့အနားကလူလုံးဝမရွိဘူး။သူကေတာ့ေျခေထာက္ညွို႔သက်ည္းက်ိဳးသြားတယ္။ အဲ့ဒါနဲ႕သူ႕နားထင္ကိုခဲနဲ႕၁၀ခ်က္ေလာက္ဆက္တိုက္ထုလိုက္ေတာ့မလႈပ္ေတာ့ဘူး။ ကြၽန္ေတာ့္စိတ္ထဲသူ႕ကိုမေသမရွင္ႀကီးျဖစ္မေနေစခ်င္သလိုခံစားခ်က္မ်ိဳးဝင္လာလို႔နဖူးကိုပါ၄ခ်က္၅ခ်က္ေလာက္ရိုက္လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ငါဘာလုပ္မိပါလိမ့္ဆိုၿပီးအေသေၾကာက္လာေရာ။ကားကိုေဘာ္ဒီ႐ုံတန္းေမာင္းၿပီးခ်က္ခ်င္းျပင္လိုက္တယ္။ ၂ပါတ္ေလာက္၁လေလာက္အထိအေသေၾကာက္ေနေပမယ့္ဘာရဲမွလာမဖမ္းဘူး။ခုထိပဲ။ ကြၽန္ေတာ့္မိန္းမလဲေနာက္ရက္ပိုင္းမွာတငိုင္ငိုင္တေတြေတြျဖစ္မေနေတာ့ပဲျပန္ၿပဳံးလာတယ္။ ခုဆိုကြၽန္ေတာ့္မိန္းမနဲ႕ကြၽန္ေတာ္နဲ႕ကေလးယူဖို႔စဥ္းစားေနၿပီ။ ကြၽန္ေတာ္လုပ္ခဲ့တဲ့လုပ္ရပ္ကိုဘယ္သူမွမသိခဲ့ဘူး။ကြၽန္ေတာ့္မိန္းမေတာင္မသိဘူး။ အဲ့ဒါေတြကေတာ့ကြၽန္ေတာ့္ဘဝမွာအၿမဲအသစ္လိုျဖစ္ၿပီးေမ့မရနိုင္တဲ့အေၾကာင္းအရာေတြပါပဲ………ၿပီးပါၿပီ။