မျက်လုံးတွေ ကြိုးစားဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ ရွှေရည် အရမ်း တုန်လှုပ်သွားသည် ။ အိပ်မက် မဟုတ်ဘဲ တကယ့်ကို ရွှေရည့် လက်တွေ ခြေတွေကို

ရွှေရည်ဝင်းထိန် ဘ၀ ရှေ့တက်လမ်း အတွက် ရန်ကုန်မြို့ကို လာခဲ့သည် ။ ရွှေရည်ဝင်းထိန်အတွက် ဧရာမ စွန့်စားခန်းကြီး တခု ဖြစ်သည် ။ ရွှေရည်ဝင်းထိန်သည် အဖေနဲ့ အမေ အတန်တန် တားတဲ့ကြားက ကြီးပွားတိုးးတက်ဖို့ ထွက်ခဲ့လိုက်သည် ။ အမေ့ဖက်က ဆွေမျိ ုးတယောက်ရဲ့အိမ်မှာ စရောက်ရောက်ချင်း ခဏနေသည် ။ ချက်ချင်း အလုပ် မရလို့ အလုပ်ရှာနေတာနဲ့ တပတ်မက ကြာသွားသည် ။ ဆွေမျိ ုးအိမ်ကို အားနာတာကြောင့် ဘာရရ လုပ်မည်လို့ ဆုံးဖြတ်ပြီး တဆိုင်ဝင် တဆိုင်ထွက် လိုက်မေးသည် ။ အလုပ်တောင်းသည် ။ “ စူပါ ဂလုပ် ” ဆိုတဲ့ စူပါမားကက်ကြီးမှာ အရောင်း ဝန်ထမ်း အလုပ် ရသွားသည် ။ ဘာဘဲဖြစ်ဖြစ် အလုပ်တော့ ရသွားပြီ ဆိုပြီး ရွှေရည်ဝင်းထိန် ပျော်သွားသည် ။ လက်ရှိ နေနေတဲ့ ဆွေမျိ ုးအိမ်ကိုလည်း နေခစားခလေး ပေးနိုင်ပြီမို့ သိပ် အားမနာရတော့ဘူး ။ အမြန်ဆုံး မိန်းကလေးဆောင် တဆောင်ကို ပြောင်းနေ နိုင်ဖို့ ကြိုးစားသည် ။ ရွှေရည်ဝင်းထိန်က တောသူပေမယ့် အရပ်ကောင်းသည် ။ အသားဖွေးသည် ။ ကိုယ်လုံးကလည်း သိပ် တောင့်တောင့်ထယ်ထယ်ကြီး မဟုတ်ပေမယ့် ရှိသင့်သလောက် ရှိသည် ။ ယောကျ်ားသားတို့ မျက်စိကျစရာ မိန်းမတယောက်မို့ ဆိုင်မန်နေဂျာ အကြီးဆုံးက မြင်တတ်သည် ။ ရွှေရည်ဝင်းထိန်ကို ကက်ရှာ အလုပ်ကနေ ရုံးခန်းထဲ ရွှေ့လိုက်သည် ။ ရွှေရည်ဝင်းထိန် အချိန်တိုတို နဲ့ တဆင့်မြင့်သွားသည် ။ ရုပ်ရည်က ပြေပြစ် စကားပြောကလည်း ချိ ုတာမို့ ရွှေရည်ဝင်းထိန်ကို စူပါမားကက်က ဝန်ထမ်းတွေရော အုပ်ချ ုပ်သူတွေရော ခင်မင်ကြ ကြိုက်ကြသည် ။ ဒီစူပါမားကက်ကြီးကို နယ်စပ်ကုန်သွယ်ရေး လုပ်နေတဲ့ ကုန်သည်တွေ က ကုန်ပစ္စည်းတွေ လာသွင်းကြလို့ ရွှေရည်ဝင်းထိန် လုပ်နေတဲ့ ရုံးခန်းကို စီးပွားရေးသမား ကုန်သည်တွေဝင်ထွက်နေကြတဲ့အထဲ ရုပ်သနားကမား နဲ့ နယ်စပ်က လာတယ် ဆိုတဲ့ ကိုရွှေသိမ်းမင်း ဆိုတဲ့လူတယောက်နဲ့ ရွှေရည်ဝင်းထိန် ခင်မင် ရင်းနှီးသွားသည် ။

ကိုရွှေသိမ်းမင်းက သန့်သန့်ပြန့်ပြန့် သဘောကောင်း ယဉ်ကျေးတဲ့ လူတယောက်ပါ ။ စူပါမားကက်ကြီးကို ထိုင်းဖက်က ကုန်ပစ္စည်းတွေ တော်တော်များများ သွင်းတဲ့ လူတယောက် လို့ မန်နေဂျာတွေက ပြောပြဖူးသည် ။ အကြီးဆုံး မန်နေဂျာနဲ့လည်း လည်ပင်းဖက် ပေါင်းသင်းနေတဲ့ လူမို့ ဆိုင်ကြီးတဆိုင်လုံးက ဝန်ထမ်း အလုပ်သမားတွေ က “ ကိုရွှေသိမ်းမင်း ”ကို မသိသူ မရှိ အားလုံးက ချစ်ခင်ကြသည် ။ သူကလည်းလက်ဖွာသည် ။ လက်မခက်ဘူး ။ ပေးသည် ။ ကျွေးသည် ။ လူ့အကျော လူ့မနောကို သိသည် ။ ပေါင်းတတ်သည် ။ ဝင်တတ် ထွက်တတ်သည် ။ ရွှေရည်ဝင်းထိန်လည်း မကြာခင်ဘဲ မိန်းမဆောင်တဆောင်ကို ပြောင်းဖြစ်သွားသည် ။ အခု ရွှေရည်ဝင်းထိန် ကမာရွတ် လှည်းတန်းမှာ နေသည် ။ စည်ကား ရှုပ်ထွေးနေတဲ့ လှည်းတန်းလမ်းမှာ နေနေရတာကို ရွှေရည်ဝင်းထိန် ဂုဏ်ယူသည် ။ ရွှေရည်ဝင်းထိန် နေတဲ့ အဆောင်မှာက မိန်းကလေးတွေ အများကြီး နေသည် ။ မော်ဒယ်သင်တန်း တက်နေသူတွေ ရှိသလို ကေတီဗီမှာ လုပ်နေသူတွေလည်း ရှိသည် ။ ရွှေရည်ဝင်းထိန် နဲ့ မိန်းကလေးတွေ ခင်မင်သွားကြတော့ သတင်းစုံ သိရ ကြားရ သည် ။ ရှေ့တက်လမ်းအတွက် ဘာသင်တန်းတွေ တက်ရင် ကောင်းမလဲ အကြံဉာဏ်တွေ ရလာသည် ။ ကိုရွှေသိမ်းမင်း လည်း စူပါမားကက်ကြီး တခုလုံးမှာ အလှဆုံး ရွှေရည်ဝင်းထိန်ကို သဘောကျပြီး ရွှေရည်ဝင်းထိန်ကို လက်ဆောင်လေးတွေ ပေးပြီး ခင်မင်အောင် “ ဝင် ”လေတော့သည် ။ ရွှေရည်ဝင်းထိန်လည်း နယ်က မိဘတွေဆီကို ငွေလည်း ပို့ချင်တာကြောင့် အစစ ချွေတာ ကျစ်နေရတဲ့ အချိန် အခုလို “ ချွေ”လာတဲ့ ကိုရွှေသိမ်းမင်းကို ကြာလာတော့ “ ကြွေ ”လာသည် ။ သူတို့ သာမန် ခင်မင်မှုထက် သာတဲ့ ပိုတဲ့ ဘော်ဒါတွေ ဖြစ်လာကြသည် ။ ဆိုင်က အလုပ်ပြန်ချိန်မှာ ကိုရွှေသိမ်းမင်းက လာစောင့်နေတတ်သည် ။ နန်းကြီးသုတ်လေး ..ရှမ်း ခေါက်ဆွဲလေး..အတူတူ စားပြီးမှ လှည်းတန်းက အဆောင်အောက်အထိ ကိုရွှေသိမ်းမင်းက ရွှေရည်ဝင်းထိန်ကို လိုက်ပို့သည် ။ သံယောဇဉ်တွေ တရစ်ပြီး တရစ် ချည်နှောင်မိလာကြတော့ ရွှေရည်ဝင်းထန် နဲ့ ကိုရွှေသိမ်းမင်းတို့ ချစ်မိသွားကြသည် ။

ကိုရွှေသိမ်းမင်းက ချစ်ရေးဆို ချစ်စကားပြောလာသောအခါ ဒီလူကြီးက သူမ အတွက် အားကိုးစရာ အမှီသဟဲ ပြုစရာ လူတယောက်လို့ ရွှေရည်ဝင်းထိန် ထင်မိတဲ့အတွက် သူ့ကို ပြန်ချစ်လိုက်သည် ။ ကိုရွှေသိမ်းမင်းသည် အရမ်း အလိုက်သိတတ်တဲ့ လူတယောက် လို့ ရွှေရည်ဝင်းထိန် ထင်မိသည် ။ အရမ်းသဘောကောင်းသည် ။ အနှမျော မရှိ ပေးတတ် ကမ်းတတ်သည် ။ ရွှေရည်ဝင်းထိန် အတွက်သာ မကဘူး ။ နယ်က ရွှေရည်ဝင်းထိန်ရဲ့ မိဘနှစ်ပါးနဲ့ မောင်နှမတွေ အတွက်လည်း တဖက်နိုင်ငံက ပစ္စည်းတွေ ယူလာပေးတတ်သည် ။ ကိုရွှေသိမ်းမင်း တခါတခါ နယ်စပ်ကို သွားရင် ရွှေရည်ဝင်းထိန် တယောက် လွမ်းပြီး ကျန်ရစ်ရသည် ။ ရွှေရည်ဝင်းထန် သည် ကိုရွှေသိမ်းမင်း တယောက် မြန်မြန် ပြန်လာပါစေ ဆုတောင်းရတာ အမော ။ ပြန်လာတဲ့ အခါမှာလည်း တခါ တမျိ ုးမက ရွှေရည်ဝင်းထိန်ကို ဆင်သည် ။ သူ ပြောပြောပြတဲ့ တဖက်ကမ်းကိုလည်း ရွှေရည်ဝင်းထိန် စိတ်ဝင်စားလာရသည် ။ သူက နောက်တခါ သွားတဲ့အခါ ရွှေရည်လေး လိုက်လည်ပါလား..ရွှေရည်လေးနဲ့ အကိုနဲ့ ဈေးလျောက် ဝယ်ကြမယ်..အစားတွေ ဝယ်စားကြမယ်…အရမ်း ပျော်စရာပါလို့ ခေါ်သည် ။ ရွှေရည်ဝင်းထိန်လည်း အလုပ်က ခွင့်ရရင်တော့ တပတ်လောက် လိုက်လည်ချင်လာသည် ။ မန်နေဂျာကြီးကို မေးမြန်း ခွင့်တောင်းလိုက်တော့ မန်နေဂျာကြီးက ပြုံးပြုံးကြီးနဲ့ ညည်းက ရွှေသိမ်းမင်းနဲ့ လိုက်သွားမလို့ပေါ့လေ…ရတယ်..ရတယ်..ငါ ခွင့်ပြုတယ်….လို့ ခွင့်ပေးသည် ။ ရွှေရည်ဝင်းထိန်သည် ချစ်သူနဲ့ အခုလို ညအိပ်ညနေ ခရီး လိုက်သွားရင် သူတို့ ညိစွန်းကုန်မည်ကို သိသည် ။ သဘောပေါက်သည် ။ ဒီလူ့ကို သူမ အရမ်း ချစ်မိနေပြီ ။ ယုံလည်း ယုံကြည်သည် ။ ပုံအပ်ဖို့ သူမ ဝန်မလေးဘူး ဆိုတော့ သူခေါ်ရာကို လိုက်သွားတော့သည် ။ တဖက်ကမ်းကို မကူးကြခင် ဒီဖက်ကမ်းမှာ ဟိုတယ်မှာ တည အိပ်ကြရသည် ။ ရွှေရည်ဝင်းထိန် လည်း ဒီညတော့ဖြင့် ချစ်သူနဲ့ အဆုံးစွန်အထိ ခစ်ဖြစ်ကြတော့မယ် လို့ ထင်ထားသည် ။ သို့ပေမယ့် သူမကသာ မျှော်လင့်ထားပေမယ့် ကိုရွှေသိမ်းမင်းက ပါးကလေး မွှေးမွှေးပေးတာ နဖူးလေး နမ်းတာလောက်ကနေ မပိုဘူး ။ ရွှေရည်ဝင်းထိန် သူ့ကို အားမရလိုက်တာ ။ တကုတင်ထဲ အတူတူ အိပ်ကြပေမယ့် သူ့ဖက်က စမလာတော့ ရွှေရည်ဝင်းထိန်လည်း ပြင်းပြလာတဲ့ စိတ်အဟုန်ကြောင့် သူ့ကို အတင်းဖက် သူ့လက်တွေကို ဆွဲယူပြီး သူမ ရင်မို့မို့အပေါ်ကို တင်ပေးလိုက်သည် ။

ဒီလိုကျတော့ သကောင့်သား မနေနိုင်တော့ဘဲ ရင်စိုင်တွေကို ပီပီပြင်ပြင် နယ်ဖတ်တော့တာဘဲ ။ ထောင်မာနေတဲ့ ရွှေရည်ဝင်းထိန်ရဲ့ ရင်သီးလေးတွေကိုလည်း သူ့လက်တွေနဲ့ ပွတ်သည် ။ သူ့လက်တွေက ရွှေရည်ဝင်းထိန်ရဲ့ တင်ပါးတွေကိုလည်း ဆုပ်နယ် ကိုင်တွယ်သည် ။ ဒါပေမယ့် ရှေ့ဆက် မတိုးဘဲ အိမ်သာသွားမည် ဆိုပြီး အိပ်ရာကနေ ထသွားလိုက်သည် ။ သူ့ ပုဆိုးကြားက ထောင်ထနေတဲ့ သူ့ဟာကြီးကို ရွှေရည် ဖျတ်ကနဲ တွေ့လိုက်ရတော့ သူလည်း ရွှေရည့်လိုဘဲ သဘာဝစိတ်တွေ ပြင်းထန်နေတယ် ဆိုတာ သိလိုက်သည် ။ သို့ပေမယ့် သူက အိမ်သာထဲမှာ အကြာကြီးဘဲ ကြာနေခဲ့ပြီး ပြန်ထွက်လာတော့လည်း ရွှေရည့်ကို ဘာမှ ဆက် မလုပ်တော့ဘဲ “ အကိုကလေ..ရွှေရည့်ကို လက်ထပ်တဲ့ ညကျမှ အဆုံးစွန်းအထိ ချစ်ချင်တာ…အကိုက ရွှေရည့်ကို ချစ်တာ တကယ့် အချစ်သန့်သန့်လေး နဲ့ ဆိုတာ ပြချင်တယ်..” လို့ ပြောပြီး အိမ်ရှေ့ဖက်ကို ထွက်သွားလိုက်သည် ။ နောက်တနေ့မှာ တဖက်ကမ်းကို ကူးကြတယ် ။ ဆိုင် တော်တော်များများကို လိုက်ပြပြီး ရွှေရည်တို့ ဒီဖက်ကမ်းမှာတော့ ဟိုတယ် မှာ မတည်းကြဘဲ သူ့အသိမိတ်ဆွေတယောက် ရဲ့ အိမ်မှာ တည်းကြမယ် လို့ သူက ပြောသည် ။ သူနဲ့ ရွှေရည် အဲဒီ အသိအိမ်ကို ရောက်သွားတော့ မိန်းမကြီး တယောက်က လွဲလို့ ဘယ်သူမှ ရှိမနေဘူး ။ သူ့ကိုတော့ ရွှေရည် အရမ်း အထင်ကြီးသွားသည်။ ရွှေရည့်ကို တကယ့် မေတ္တာစစ်နဲ့ ချစ်တာလို့လည်း ယုံကြည်သထက် ယုံကြည်သွားရသည် ။ အိမ်ကြီးက ကြီးပြီး မိန်းမကြီးကလွဲရင် ရွှေရည်တို့ နှစ်ယောက်ထဲ ဆိုတော့ အရမ်း လွတ်လပ်တယ် လို့ ခံစားရသည် ။ ညနေစာကို သူက ဆိုင်ကနေ မှာ ကျွေးသည် ။ မိန်းမကြီး သွားဝယ်လာပေးသည် ရွှေရည် ထင်မိတာဘဲ ။ စားစရာတွေနဲ့ ခပ်ခါးခါး အချိ ုရည်ဘူးတွေ ကို သောက်စားကြပြီး ရွှေရည်တို့ TV ထိုင်ကြည့်ကြသည် ။ ထိုင်းစကားပြောတွေမို့ နားမလည်ကြပေမယ့်တော်တော်ကြာကြာ ကြည့်ဖြစ်ကြသည် ။

ရွှေရည်လည်း အိပ်ငိုက်လာပေမယ့် သူနဲ့ ဧည့်ခန်းက ဆိုဖာအိအိကြီးပေါ်မှာ ဖက်တွယ်ပြီး နေရတာကို ပိုကြိုက်လို့ အိပ်ခန်းထဲလည်း မပြောင်းဘဲ ဆိုဖာမှာ ဘဲ အိပ်ပစ်လိုက်သည် ။ အိပ်မက်ထဲမှာ ရွှေရည့်လက်တွေ ခြေတွေကို တုပ်နှောင်ထားတယ် လို့ မက်တော့ ရွှေရည် ရုန်းကန်ရင်း အော်ဟစ်မိလိုက်သည် ။ ဖျတ်ကနဲ နိုးလာတော့ ခေါင်းတွေ အုံနေသည် ။ အေးစက်စက်ကြီးလည်း ခံစားရသည် ။ မျက်လုံးတွေ ကြိုးစားဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ ရွှေရည် အရမ်း တုန်လှုပ်သွားသည် ။ အိပ်မက် မဟုတ်ဘဲ တကယ့်ကို ရွှေရည့် လက်တွေ ခြေတွေကို ကားယားကြီး တုပ်ချည်ထားတာကို သိလိုက်ရသည် ။ အို…ရွှေရည့်ကိုယ်ပေါ်မှာ ဘာ အဝတ်မှ ရှိမနေဘူး ။ ရွှေရည် ကိုယ်တုံးလုံးကြီး…။ အကို..အကို ဘယ်မှာလဲ….ကိုရွှေသိမ်းမင်း ဘယ်မှာလဲ…။ အို..ယောကျ်ားကြီးတွေ သုံးလေးယောက်လောက် ရွှေရည့်ကို ဝိုင်းကြည့်နေကြသည် ။ ရွှေရည်လည်း နို့တွေရော ဖင်တွေရော အကုန် ပေါ်လို့ ။မီးကြီးကလည်း ထိန်ထိန် လင်းနေသည် ။ “ အကို..အကို…..ကိုရွှေသိမ်းမင်း…” လို့ ငိုယို အော်ဟစ်ခေါ်တော့ လူတွေထဲက တရုတ်ကပြား ဘိန်းစားလို ပိန်ကပ်ကပ်နဲ့ လူကြီးက ရွှေရည်ဝင်းထိန်ကို ကြည့်ပြီး ရယ်သည် ။ “ တ မနေနဲ့..နင့်ကို ရောင်းစားပြီး ဒီလူ လစ်သွားပြီ….ဒီအချိန်က စပြီး မင်းကို ဒို့တတွေ ပိုင်သွားပြီ..မင်းက ဒို့ရဲ့ ငွေနဲ့ ဝယ်ထားတဲ့ ငွေဝယ်ကျွန် ဖြစ်သွားပြီ..ဒို့ ခိုင်းတာကို လုပ်….ဒါဘဲ..” လို့ ခပ်ထန်ထန် မာမာ ပြောလိုက်သည် ။ လူတွေ အားလုံးက ရွှေရည့် ဝတ်လစ်စလစ် ကိုယ်တွေကို စားတော့ ဝါးတော့မယ့် မီးဝင်းဝင်းတောက်နေတဲ့ တဏှာခိုးတွေ ဝေနေတဲ့ မျက်လုံးကြီးတွေနဲ့ ဝိုင်း ကြည့်နေကြသည် ။ “ မလုပ်ပါနဲ့ရှင်..ကျမ မိန်းမကောင်းပါ..ကျမကို လွှတ်ပေးပါ….ရှစ်ခိုး တောင်းပန်ပါတယ်….” “ ဒီမှာ စောက်ကောင်မ ပါးစပ် ပိတ်ထားစမ်း..နင့်ရည်းစားက နင့်ကို မလိုးချင်လို့ မဟုတ်ဘူး. နင့်ကို အပျိ ုစစ်စစ် အနေနဲ့ ရောင်းသွားတော့ သူက ပိုက်ဆံ ပိုရသွားတယ်..သိရဲ့လား..ငါတို့လည်း နင့်ကို မလိုးဘူး….ပါကင် ပွင့်သွားမှာ စိုးလို့ ပါကင် အနေနဲ့ ဈေးကြီး တင်ရောင်းမှာ…နင့်ကို လီးဘဲ စုတ်ခိုင်းမယ် …” ပြောပြောဆိုဆို ဒီ ဘိန်းစားပုံနဲ့ လူကြီးက သူ့ဘောင်းဘီပွကြီးကို ချွတ်ချလိုက်သည်… ။

ညိုမောင် ရှည်လျားတဲ့ သူ့လိင်တန်ကြီးက မတ်မတ်ကြီး ထောင်နေသည် ။ “ မင်း လီးစုတ်တာကို ငါတို့ ဗီဒီယို မှတ်တမ်း တင်ထားမယ်…မင်းကို သုံးပေါက်စလုံးကို လိုးမယ့် လီးကြီးကြီးနဲ့အာရပ်ကုလား သူဌေးကို ရောင်းစားမယ်…..ကဲ ငါတို့ လီးတွေကို စုတ်ပေးတော့..” မာပြီး ထောင်နေကြတဲ့ လီးတုတ်တုတ်ကြီးတွေကို စုတ်ရပါတော့မယ် ။ အိုး..ရွှေရည် အဖြစ်ဆိုးလိုက်တာရှင် ။ ကိုရွှေသိမ်းမင်း ရက်စက်လိုက်တာ ..။ သူ့ကို အချစ်သန့်သန့်လေး နဲ့ ချစ်တဲ့ လူ လို့ ယုံမိတာ အမှားကြီး မှားသွားပြီ….။ တကယ်တော့ အချစ်သန့်သန့်လေး နဲ့ ချစ်တယ် ဆိုတဲ့ ကိုရွှေသိမ်းမင်း အမည်ခံ ကောက်တွဲ ( ခေါ် ) ဂျင်မီ ( ခေါ် ) လူခွေး သည် နယ်စပ်က လူကုန်ကူးဂိုဏ်းကို မိန်းမပျိ ုလေးတွေ လာရောင်းချနေတဲ့ ပွဲစား တယောက်ဘဲ ဖြစ်ပါသည်…. ပြီး။

Zawgyi

ေရႊရည္၀င္းထိန္ ဘ၀ ေရွ႕တက္လမ္း အတြက္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ကို လာခဲ႕သည္ ။ ေရႊရည္၀င္းထိန္အတြက္ ဧရာမ စြန္႕စားခန္းၾကီး တခု ၿဖစ္သည္ ။ ေရႊရည္၀င္းထိန္သည္ အေဖနဲ႕ အေမ အတန္တန္ တားတဲ႕ၾကားက ၾကီးပြားတိုးးတက္ဖို႕ ထြက္ခဲ႕လိုက္သည္ ။ အေမ႕ဖက္က ေဆြမ်ိ ဳးတေယာက္ရဲ႕အိမ္မွာ စေရာက္ေရာက္ခ်င္း ခဏေနသည္ ။ ခ်က္ခ်င္း အလုပ္ မရလို႕ အလုပ္ရွာေနတာနဲ႕ တပတ္မက ၾကာသြားသည္ ။ ေဆြမ်ိ ဳးအိမ္ကို အားနာတာေၾကာင္႕ ဘာရရ လုပ္မည္လို႕ ဆံုးၿဖတ္ၿပီး တဆိုင္၀င္ တဆိုင္ထြက္ လိုက္ေမးသည္ ။ အလုပ္ေတာင္းသည္ ။ “ စူပါ ဂလုပ္ ” ဆိုတဲ႕ စူပါမားကက္ၾကီးမွာ အေရာင္း ၀န္ထမ္း အလုပ္ ရသြားသည္ ။ ဘာဘဲၿဖစ္ၿဖစ္ အလုပ္ေတာ႕ ရသြားၿပီ ဆိုၿပီး ေရႊရည္၀င္းထိန္ ေပ်ာ္သြားသည္ ။ လက္ရွိ ေနေနတဲ႕ ေဆြမ်ိ ဳးအိမ္ကိုလည္း ေနခစားခေလး ေပးႏိုင္ၿပီမို႕ သိပ္ အားမနာရေတာ႕ဘူး ။ အၿမန္ဆံုး မိန္းကေလးေဆာင္ တေဆာင္ကို ေၿပာင္းေန ႏိုင္ဖို႕ ၾကိဳးစားသည္ ။ ေရႊရည္၀င္းထိန္က ေတာသူေပမယ္႕ အရပ္ေကာင္းသည္ ။ အသားေဖြးသည္ ။ ကိုယ္လံုးကလည္း သိပ္ ေတာင္႕ေတာင္႕ထယ္ထယ္ၾကီး မဟုတ္ေပမယ္႕ ရွိသင္႕သေလာက္ ရွိသည္ ။ ေယာက်္ားသားတို႕ မ်က္စိက်စရာ မိန္းမတေယာက္မို႕ ဆိုင္မန္ေနဂ်ာ အၾကီးဆံုးက ၿမင္တတ္သည္ ။ ေရႊရည္၀င္းထိန္ကို ကက္ရွာ အလုပ္ကေန ရံုးခန္းထဲ ေရႊ႕လိုက္သည္ ။ ေရႊရည္၀င္းထိန္ အခ်ိန္တိုတို နဲ႕ တဆင္႕ၿမင္႕သြားသည္ ။ ရုပ္ရည္က ေၿပၿပစ္ စကားေၿပာကလည္း ခ်ိ ဳတာမို႕ ေရႊရည္၀င္းထိန္ကို စူပါမားကက္က ၀န္ထမ္းေတြေရာ အုပ္ခ် ဳပ္သူေတြေရာ ခင္မင္ၾက ၾကိဳက္ၾကသည္ ။ ဒီစူပါမားကက္ၾကီးကို နယ္စပ္ကုန္သြယ္ေရး လုပ္ေနတဲ႕ ကုန္သည္ေတြ က ကုန္ပစၥည္းေတြ လာသြင္းၾကလို႕ ေရႊရည္၀င္းထိန္ လုပ္ေနတဲ႕ ရံုးခန္းကို စီးပြားေရးသမား ကုန္သည္ေတြ၀င္ထြက္ေနၾကတဲ႕အထဲ ရုပ္သနားကမား နဲ႕ နယ္စပ္က လာတယ္ ဆိုတဲ႕ ကိုေရႊသိမ္းမင္း ဆိုတဲ႕လူတေယာက္နဲ႕ ေရႊရည္၀င္းထိန္ ခင္မင္ ရင္းႏွီးသြားသည္ ။

ကိုေရႊသိမ္းမင္းက သန္႕သန္႕ၿပန္႕ၿပန္႕ သေဘာေကာင္း ယဥ္ေက်းတဲ႕ လူတေယာက္ပါ ။ စူပါမားကက္ၾကီးကို ထိုင္းဖက္က ကုန္ပစၥည္းေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား သြင္းတဲ႕ လူတေယာက္ လို႕ မန္ေနဂ်ာေတြက ေၿပာၿပဖူးသည္ ။ အၾကီးဆံုး မန္ေနဂ်ာနဲ႕လည္း လည္ပင္းဖက္ ေပါင္းသင္းေနတဲ႕ လူမို႕ ဆိုင္ၾကီးတဆိုင္လံုးက ၀န္ထမ္း အလုပ္သမားေတြ က “ ကိုေရႊသိမ္းမင္း ”ကို မသိသူ မရွိ အားလံုးက ခ်စ္ခင္ၾကသည္ ။ သူကလည္းလက္ဖြာသည္ ။ လက္မခက္ဘူး ။ ေပးသည္ ။ ေကြ်းသည္ ။ လူ႕အေက်ာ လူ႕မေနာကို သိသည္ ။ ေပါင္းတတ္သည္ ။ ၀င္တတ္ ထြက္တတ္သည္ ။ ေရႊရည္၀င္းထိန္လည္း မၾကာခင္ဘဲ မိန္းမေဆာင္တေဆာင္ကို ေၿပာင္းၿဖစ္သြားသည္ ။ အခု ေရႊရည္၀င္းထိန္ ကမာရြတ္ လွည္းတန္းမွာ ေနသည္ ။ စည္ကား ရွဳပ္ေထြးေနတဲ႕ လွည္းတန္းလမ္းမွာ ေနေနရတာကို ေရႊရည္၀င္းထိန္ ဂုဏ္ယူသည္ ။ ေရႊရည္၀င္းထိန္ ေနတဲ႕ အေဆာင္မွာက မိန္းကေလးေတြ အမ်ားၾကီး ေနသည္ ။ ေမာ္ဒယ္သင္တန္း တက္ေနသူေတြ ရွိသလို ေကတီဗီမွာ လုပ္ေနသူေတြလည္း ရွိသည္ ။ ေရႊရည္၀င္းထိန္ နဲ႕ မိန္းကေလးေတြ ခင္မင္သြားၾကေတာ႕ သတင္းစံု သိရ ၾကားရ သည္ ။ ေရွ႕တက္လမ္းအတြက္ ဘာသင္တန္းေတြ တက္ရင္ ေကာင္းမလဲ အၾကံဥာဏ္ေတြ ရလာသည္ ။ ကိုေရႊသိမ္းမင္း လည္း စူပါမားကက္ၾကီး တခုလံုးမွာ အလွဆံုး ေရႊရည္၀င္းထိန္ကို သေဘာက်ၿပီး ေရႊရည္၀င္းထိန္ကို လက္ေဆာင္ေလးေတြ ေပးၿပီး ခင္မင္ေအာင္ “ ၀င္ ”ေလေတာ႕သည္ ။ ေရႊရည္၀င္းထိန္လည္း နယ္က မိဘေတြဆီကို ေငြလည္း ပို႕ခ်င္တာေၾကာင္႕ အစစ ေခြ်တာ က်စ္ေနရတဲ႕ အခ်ိန္ အခုလို “ ေခြ်”လာတဲ႕ ကိုေရႊသိမ္းမင္းကို ၾကာလာေတာ႕ “ ေၾကြ ”လာသည္ ။ သူတို႕ သာမန္ ခင္မင္မွဳထက္ သာတဲ႕ ပိုတဲ႕ ေဘာ္ဒါေတြ ၿဖစ္လာၾကသည္ ။ ဆိုင္က အလုပ္ၿပန္ခ်ိန္မွာ ကိုေရႊသိမ္းမင္းက လာေစာင္႕ေနတတ္သည္ ။ နန္းၾကီးသုတ္ေလး ..ရွမ္း ေခါက္ဆြဲေလး..အတူတူ စားၿပီးမွ လွည္းတန္းက အေဆာင္ေအာက္အထိ ကိုေရႊသိမ္းမင္းက ေရႊရည္၀င္းထိန္ကို လိုက္ပို႕သည္ ။ သံေယာဇဥ္ေတြ တရစ္ၿပီး တရစ္ ခ်ည္ေႏွာင္မိလာၾကေတာ႕ ေရႊရည္၀င္းထန္ နဲ႕ ကိုေရႊသိမ္းမင္းတို႕ ခ်စ္မိသြားၾကသည္ ။

ကိုေရႊသိမ္းမင္းက ခ်စ္ေရးဆို ခ်စ္စကားေၿပာလာေသာအခါ ဒီလူၾကီးက သူမ အတြက္ အားကိုးစရာ အမွီသဟဲ ၿပဳစရာ လူတေယာက္လို႕ ေရႊရည္၀င္းထိန္ ထင္မိတဲ႕အတြက္ သူ႕ကို ၿပန္ခ်စ္လိုက္သည္ ။ ကိုေရႊသိမ္းမင္းသည္ အရမ္း အလိုက္သိတတ္တဲ႕ လူတေယာက္ လို႕ ေရႊရည္၀င္းထိန္ ထင္မိသည္ ။ အရမ္းသေဘာေကာင္းသည္ ။ အႏွေမ်ာ မရွိ ေပးတတ္ ကမ္းတတ္သည္ ။ ေရႊရည္၀င္းထိန္ အတြက္သာ မကဘူး ။ နယ္က ေရႊရည္၀င္းထိန္ရဲ႕ မိဘႏွစ္ပါးနဲ႕ ေမာင္ႏွမေတြ အတြက္လည္း တဖက္ႏိုင္ငံက ပစၥည္းေတြ ယူလာေပးတတ္သည္ ။ ကိုေရႊသိမ္းမင္း တခါတခါ နယ္စပ္ကို သြားရင္ ေရႊရည္၀င္းထိန္ တေယာက္ လြမ္းၿပီး က်န္ရစ္ရသည္ ။ ေရႊရည္၀င္းထန္ သည္ ကိုေရႊသိမ္းမင္း တေယာက္ ၿမန္ၿမန္ ၿပန္လာပါေစ ဆုေတာင္းရတာ အေမာ ။ ၿပန္လာတဲ႕ အခါမွာလည္း တခါ တမ်ိ ဳးမက ေရႊရည္၀င္းထိန္ကို ဆင္သည္ ။ သူ ေၿပာေၿပာၿပတဲ႕ တဖက္ကမ္းကိုလည္း ေရႊရည္၀င္းထိန္ စိတ္၀င္စားလာရသည္ ။ သူက ေနာက္တခါ သြားတဲ႕အခါ ေရႊရည္ေလး လိုက္လည္ပါလား..ေရႊရည္ေလးနဲ႕ အကိုနဲ႕ ေစ်းေလ်ာက္ ၀ယ္ၾကမယ္..အစားေတြ ၀ယ္စားၾကမယ္…အရမ္း ေပ်ာ္စရာပါလို႕ ေခၚသည္ ။ ေရႊရည္၀င္းထိန္လည္း အလုပ္က ခြင္႕ရရင္ေတာ႕ တပတ္ေလာက္ လိုက္လည္ခ်င္လာသည္ ။ မန္ေနဂ်ာၾကီးကို ေမးၿမန္း ခြင္႕ေတာင္းလိုက္ေတာ႕ မန္ေနဂ်ာၾကီးက ၿပံဳးၿပံဳးၾကီးနဲ႕ ညည္းက ေရႊသိမ္းမင္းနဲ႕ လိုက္သြားမလို႕ေပါ႕ေလ…ရတယ္..ရတယ္..ငါ ခြင္႕ၿပဳတယ္….လို႕ ခြင္႕ေပးသည္ ။ ေရႊရည္၀င္းထိန္သည္ ခ်စ္သူနဲ႕ အခုလို ညအိပ္ညေန ခရီး လိုက္သြားရင္ သူတို႕ ညိစြန္းကုန္မည္ကို သိသည္ ။ သေဘာေပါက္သည္ ။ ဒီလူ႕ကို သူမ အရမ္း ခ်စ္မိေနၿပီ ။ ယံုလည္း ယံုၾကည္သည္ ။ ပံုအပ္ဖို႕ သူမ ၀န္မေလးဘူး ဆိုေတာ႕ သူေခၚရာကို လိုက္သြားေတာ႕သည္ ။ တဖက္ကမ္းကို မကူးၾကခင္ ဒီဖက္ကမ္းမွာ ဟိုတယ္မွာ တည အိပ္ၾကရသည္ ။ ေရႊရည္၀င္းထိန္ လည္း ဒီညေတာ႕ၿဖင္႕ ခ်စ္သူနဲ႕ အဆံုးစြန္အထိ ခစ္ၿဖစ္ၾကေတာ႕မယ္ လို႕ ထင္ထားသည္ ။ သို႕ေပမယ္႕ သူမကသာ ေမွ်ာ္လင္႕ထားေပမယ္႕ ကိုေရႊသိမ္းမင္းက ပါးကေလး ေမႊးေမႊးေပးတာ နဖူးေလး နမ္းတာေလာက္ကေန မပိုဘူး ။ ေရႊရည္၀င္းထိန္ သူ႕ကို အားမရလိုက္တာ ။ တကုတင္ထဲ အတူတူ အိပ္ၾကေပမယ္႕ သူ႕ဖက္က စမလာေတာ႕ ေရႊရည္၀င္းထိန္လည္း ၿပင္းၿပလာတဲ႕ စိတ္အဟုန္ေၾကာင္႕ သူ႕ကို အတင္းဖက္ သူ႕လက္ေတြကို ဆြဲယူၿပီး သူမ ရင္မို႕မို႕အေပၚကို တင္ေပးလိုက္သည္ ။

ဒီလိုက်ေတာ႕ သေကာင္႕သား မေနႏိုင္ေတာ႕ဘဲ ရင္စိုင္ေတြကို ပီပီၿပင္ၿပင္ နယ္ဖတ္ေတာ႕တာဘဲ ။ ေထာင္မာေနတဲ႕ ေရႊရည္၀င္းထိန္ရဲ႕ ရင္သီးေလးေတြကိုလည္း သူ႕လက္ေတြနဲ႕ ပြတ္သည္ ။ သူ႕လက္ေတြက ေရႊရည္၀င္းထိန္ရဲ႕ တင္ပါးေတြကိုလည္း ဆုပ္နယ္ ကိုင္တြယ္သည္ ။ ဒါေပမယ္႕ ေရွ႕ဆက္ မတိုးဘဲ အိမ္သာသြားမည္ ဆိုၿပီး အိပ္ရာကေန ထသြားလိုက္သည္ ။ သူ႔ ပုဆိုးၾကားက ေထာင္ထေနတဲ႕ သူ႕ဟာၾကီးကို ေရႊရည္ ဖ်တ္ကနဲ ေတြ႕လိုက္ရေတာ႕ သူလည္း ေရႊရည္႕လိုဘဲ သဘာ၀စိတ္ေတြ ၿပင္းထန္ေနတယ္ ဆိုတာ သိလိုက္သည္ ။ သို႕ေပမယ္႕ သူက အိမ္သာထဲမွာ အၾကာၾကီးဘဲ ၾကာေနခဲ႕ၿပီး ၿပန္ထြက္လာေတာ႕လည္း ေရႊရည္႕ကို ဘာမွ ဆက္ မလုပ္ေတာ႕ဘဲ “ အကိုကေလ..ေရႊရည္႕ကို လက္ထပ္တဲ႕ ညက်မွ အဆံုးစြန္းအထိ ခ်စ္ခ်င္တာ…အကိုက ေရႊရည္႕ကို ခ်စ္တာ တကယ္႕ အခ်စ္သန္႕သန္႕ေလး နဲ႕ ဆိုတာ ၿပခ်င္တယ္..” လို႕ ေၿပာၿပီး အိမ္ေရွ႕ဖက္ကို ထြက္သြားလိုက္သည္ ။ ေနာက္တေန႕မွာ တဖက္ကမ္းကို ကူးၾကတယ္ ။ ဆိုင္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို လိုက္ၿပၿပီး ေရႊရည္တို႕ ဒီဖက္ကမ္းမွာေတာ႕ ဟိုတယ္ မွာ မတည္းၾကဘဲ သူ႕အသိမိတ္ေဆြတေယာက္ ရဲ႕ အိမ္မွာ တည္းၾကမယ္ လို႕ သူက ေၿပာသည္ ။ သူနဲ႕ ေရႊရည္ အဲဒီ အသိအိမ္ကို ေရာက္သြားေတာ႕ မိန္းမၾကီး တေယာက္က လြဲလို႕ ဘယ္သူမွ ရွိမေနဘူး ။ သူ႕ကိုေတာ႕ ေရႊရည္ အရမ္း အထင္ၾကီးသြားသည္။ ေရႊရည္႕ကို တကယ္႕ ေမတၱာစစ္နဲ႕ ခ်စ္တာလို႕လည္း ယံုၾကည္သထက္ ယံုၾကည္သြားရသည္ ။ အိမ္ၾကီးက ၾကီးၿပီး မိန္းမၾကီးကလြဲရင္ ေရႊရည္တို႕ ႏွစ္ေယာက္ထဲ ဆိုေတာ႕ အရမ္း လြတ္လပ္တယ္ လို႕ ခံစားရသည္ ။ ညေနစာကို သူက ဆိုင္ကေန မွာ ေကြ်းသည္ ။ မိန္းမၾကီး သြား၀ယ္လာေပးသည္ ေရႊရည္ ထင္မိတာဘဲ ။ စားစရာေတြနဲ႕ ခပ္ခါးခါး အခ်ိ ဳရည္ဘူးေတြ ကို ေသာက္စားၾကၿပီး ေရႊရည္တို႕ TV ထိုင္ၾကည္႕ၾကသည္ ။ ထိုင္းစကားေၿပာေတြမို႕ နားမလည္ၾကေပမယ္႕ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာ ၾကည္႕ၿဖစ္ၾကသည္ ။

ေရႊရည္လည္း အိပ္ငိုက္လာေပမယ္႕ သူနဲ႕ ဧည္႕ခန္းက ဆိုဖာအိအိၾကီးေပၚမွာ ဖက္တြယ္ၿပီး ေနရတာကို ပိုၾကိဳက္လို႕ အိပ္ခန္းထဲလည္း မေၿပာင္းဘဲ ဆိုဖာမွာ ဘဲ အိပ္ပစ္လိုက္သည္ ။ အိပ္မက္ထဲမွာ ေရႊရည္႕လက္ေတြ ေၿခေတြကို တုပ္ေႏွာင္ထားတယ္ လို႕ မက္ေတာ႕ ေရႊရည္ ရုန္းကန္ရင္း ေအာ္ဟစ္မိလိုက္သည္ ။ ဖ်တ္ကနဲ ႏိုးလာေတာ႕ ေခါင္းေတြ အံုေနသည္ ။ ေအးစက္စက္ၾကီးလည္း ခံစားရသည္ ။ မ်က္လံုးေတြ ၾကိဳးစားဖြင္႕ၾကည္႕လိုက္ေတာ႕ ေရႊရည္ အရမ္း တုန္လွဳပ္သြားသည္ ။ အိပ္မက္ မဟုတ္ဘဲ တကယ္႕ကို ေရႊရည္႕ လက္ေတြ ေၿခေတြကို ကားယားၾကီး တုပ္ခ်ည္ထားတာကို သိလိုက္ရသည္ ။ အို…ေရႊရည္႕ကိုယ္ေပၚမွာ ဘာ အ၀တ္မွ ရွိမေနဘူး ။ ေရႊရည္ ကိုယ္တံုးလံုးၾကီး…။ အကို..အကို ဘယ္မွာလဲ….ကိုေရႊသိမ္းမင္း ဘယ္မွာလဲ…။ အို..ေယာက်္ားၾကီးေတြ သံုးေလးေယာက္ေလာက္ ေရႊရည္႕ကို ၀ိုင္းၾကည္႕ေနၾကသည္ ။ ေရႊရည္လည္း ႏို႕ေတြေရာ ဖင္ေတြေရာ အကုန္ ေပၚလို႕ ။မီးၾကီးကလည္း ထိန္ထိန္ လင္းေနသည္ ။ “ အကို..အကို…..ကိုေရႊသိမ္းမင္း…” လို႕ ငိုယို ေအာ္ဟစ္ေခၚေတာ႕ လူေတြထဲက တရုတ္ကၿပား ဘိန္းစားလို ပိန္ကပ္ကပ္နဲ႕ လူၾကီးက ေရႊရည္၀င္းထိန္ကို ၾကည္႕ၿပီး ရယ္သည္ ။ “ တ မေနနဲ႕..နင္႕ကို ေရာင္းစားၿပီး ဒီလူ လစ္သြားၿပီ….ဒီအခ်ိန္က စၿပီး မင္းကို ဒို႕တေတြ ပိုင္သြားၿပီ..မင္းက ဒို႕ရဲ႕ ေငြနဲ႕ ၀ယ္ထားတဲ႕ ေငြ၀ယ္ကြ်န္ ၿဖစ္သြားၿပီ..ဒို႕ ခိုင္းတာကို လုပ္….ဒါဘဲ..” လို႕ ခပ္ထန္ထန္ မာမာ ေၿပာလိုက္သည္ ။ လူေတြ အားလံုးက ေရႊရည္႕ ၀တ္လစ္စလစ္ ကိုယ္ေတြကို စားေတာ႕ ၀ါးေတာ႕မယ္႕ မီး၀င္း၀င္းေတာက္ေနတဲ႕ တဏွာခိုးေတြ ေ၀ေနတဲ႕ မ်က္လံုးၾကီးေတြနဲ႕ ၀ိုင္း ၾကည္႕ေနၾကသည္ ။ “ မလုပ္ပါနဲ႕ရွင္..က်မ မိန္းမေကာင္းပါ..က်မကို လႊတ္ေပးပါ….ရွစ္ခိုး ေတာင္းပန္ပါတယ္….” “ ဒီမွာ ေစာက္ေကာင္မ ပါးစပ္ ပိတ္ထားစမ္း..နင္႕ရည္းစားက နင္႕ကို မလိုးခ်င္လို႕ မဟုတ္ဘူး. နင္႕ကို အပ်ိ ဳစစ္စစ္ အေနနဲ႕ ေရာင္းသြားေတာ႕ သူက ပိုက္ဆံ ပိုရသြားတယ္..သိရဲ႕လား..ငါတို႕လည္း နင္႕ကို မလိုးဘူး….ပါကင္ ပြင္႕သြားမွာ စိုးလို႕ ပါကင္ အေနနဲ႕ ေစ်းၾကီး တင္ေရာင္းမွာ…နင္႕ကို လီးဘဲ စုတ္ခိုင္းမယ္ …” ေၿပာေၿပာဆိုဆို ဒီ ဘိန္းစားပံုနဲ႕ လူၾကီးက သူ႕ေဘာင္းဘီပြၾကီးကို ခြ်တ္ခ်လိုက္သည္… ။

ညိဳေမာင္ ရွည္လ်ားတဲ႕ သူ႕လိင္တန္ၾကီးက မတ္မတ္ၾကီး ေထာင္ေနသည္ ။ “ မင္း လီးစုတ္တာကို ငါတို႕ ဗီဒီယို မွတ္တမ္း တင္ထားမယ္…မင္းကို သံုးေပါက္စလံုးကို လိုးမယ္႕ လီးၾကီးၾကီးနဲ႕အာရပ္ကုလား သူေဌးကို ေရာင္းစားမယ္…..ကဲ ငါတို႕ လီးေတြကို စုတ္ေပးေတာ႕..” မာၿပီး ေထာင္ေနၾကတဲ႕ လီးတုတ္တုတ္ၾကီးေတြကို စုတ္ရပါေတာ႕မယ္ ။ အိုး..ေရႊ၇ည္ အၿဖစ္ဆိုးလိုက္တာရွင္ ။ ကိုေရႊသိမ္းမင္း ရက္စက္လိုက္တာ ..။ သူ႕ကို အခ်စ္သန္႕သန္႕ေလး နဲ႕ ခ်စ္တဲ႕ လူ လို႕ ယံုမိတာ အမွားၾကီး မွားသြားၿပီ….။ တကယ္ေတာ႕ အခ်စ္သန္႕သန္႕ေလး နဲ႕ ခ်စ္တယ္ ဆိုတဲ႕ ကိုေရႊသိမ္းမင္း အမည္ခံ ေကာက္တြဲ ( ေခၚ ) ဂ်င္မီ ( ေခၚ ) လူေခြး သည္ နယ္စပ္က လူကုန္ကူးဂိုဏ္းကို မိန္းမပ်ိ ဳေလးေတြ လာေရာင္းခ်ေနတဲ႕ ပြဲစား တေယာက္ဘဲ ၿဖစ္ပါသည္…. ၿပီး။