“မောင်နဲ့တူတူလောက်ပါပဲ”

“ဘယ်က ပြန်လာတာလဲ မိုးငယ်” “ဈေးက အမရေ ဆပ်ပြာ၊ သွားတိုက်ဆေး၊ အမွှေးရေတွေ သွားဝယ်တာ အမရေ ညနေစောင်းနေပြီ ဆိုပေမယ့် တော်တော်ပူတယ်အမရယ်” “ဟုတ်တယ် ပူလာပြီ မိုးငယ်ရေ အပြင်ထွက်ရင် ထီးယူသွားမှပါကွယ်” ဘေးအခန်းက အမကြီးကိုပြောရင်း မိုးငယ် တိုက်ခန်းတံခါးသော့ဖွင့်ကာ ဝင်လိုက်လေသည်။ မိုးငယ်ကတို့ တိုက်ခန်းက ၃လွှာမှာရှိလေသည်။ ကွန်ဒိုနီးနီး အပြင်အဆင် ဝန်ဆောင်မှုများ ထဲ့ထားပေးလေသည်။ မိုးငယ် ယောက်ျား လင်းသူက သဘောင်္သူကြီး(ကပ္ပတိန်) ဖြစ်လေသည်။ မိုးငယ်ရော လင်းသူပါ နယ်မြို့အသီးသီးက ဖြစ်လေသည်။ မိုးငယ်က ရန်ကုန်မှာ အလုပ်လုပ်ရင်း သဘောင်္သား လင်းသူနှင့်တွေ့ရှိကာ ချစ်ကြိုက်ခဲ့ကြခြင်း ဖြစ်လေသည်။ သုံးနှစ်လောက် ချစ်သူတွေအဖြစ်တွဲကြရင်း လင်းသူက ပိုက်ဆံစုကာ နေရာထိုင်ခင်း အဆင်ပြေပြီဆိုမှ မိုးငယ်ကို လက်ထပ်ခဲ့တာဖြစ်လေသည်။ လင်းသူက တိုးတက်လိုစိတ်ရှိလေသည်။ သဘောင်္သားဘဝမှ အဆင့်ဆင့် သင်တန်းတက် စာမေးပွဲဖြေကာ နောက်ဆုံး ကပ္ပတိန် ဖြစ်လာခဲ့လေသည်။ အိမ်ထောင်သက် ဆယ်နှစ်အတွင်း လင်မယား၂ယောက်လုံး ကလေးလိုချင်သော်လည်း မရကြပေ။ ယခင်နှစ်များဆီက လင်းသူ သဘောင်္လိုက်နေချိန် မိုးငယ်မှာ တယာက်ထဲ နေရလေသည်။ သို့သော် လွန်ခဲ့သော လေးနှစ်ခန့်က မိုးငယ်၏ ညီမနှစ်ဝမ်းကွဲ မူယာက သူ၏သား စောဗညားအား အတူတူနေပြီး ကျောင်းတက်ရန် အကူညီတောင်းလေသည်။ လင်းသူအား ပြောပြရာ လင်းသူကလဲ တယောက်ထဲကျန်နေခဲ့သော မိုးငယ်အတွက် အဖော်လဲရသောကြောင့် အတူတူနေကာကျောင်းတက်ရန် ခွင့်ပြုခဲ့လေသည်။

စောဗညား သူတို့ နှင့် အတူတူနေပြီး ကျောင်းတက်နေသည်မှာ စက်မှုတက္ကသိုလ် ဒုတိယနှစ်ပင် ရောက်နေလေပြီ။ စောဗညားမှာ နဝမတန်းကထဲက လာနေကာ စနေကာစက သေးသေးညှက်ညှက်လး ဖြစ်သော်လည်း တက္ကသိုလ်ရောက်သောအခါ အားကစားလေးဘာလေးလုပ်သဖြင့် ကိုယ်ခန္ဓာထွားတက်လာလေသည်။ ရင်အုပ်ကျယ်ကျယ်ဖြင့် ခန္ဓာကိုယ်မှာ အဆီပိုမရှိပဲ ကြွက်သား အမြောင်းမြောင်းထနေသည်မှာ ကိုရီးယားမင်းသား ရိန်းနှင့် ဆင်တူလေသည်။ သို့သော် စောဗညားက ရိန်းလို အသားမဖြူ ပဲ အသားအနည်းငယ်ညိုလေသည်။ အခုလဲ ဈေးသွားရာက ပြန်လာပြီးနောက် ညစာချက်ပြုတ်ရန်အတွက် ပြင်ဆင်နေလိုက်လေသည်။ စောဗညား မနက်ဖြန် ကျောင်ထမင်းချိုင့်အတွက်ပါ ကြို၍ ချက်ပြုတ်ထားခြင်းဖြစ်လေသည်။ မနက်ထ၍ အလျင်စလိုချက်နေစရာ မလိုအောင် ကြိုလုပ်ထားခြင်းဖြစ်လေသည်။ ကြက်သွန်နီ၊ ကြက်သွန်ဖြူ ၊ ခရမ်းချဉ်သီး၊ ဂျင်းစိမ်း၊ နံနံပင်၊ ပုစွန်ခြောက်၊ ငါးပိအနည်းငယ်နှင့် အသင့်ဝယ်ထားသော ကြက်သားရင်ပုံတခြမ်းတို့ကို ထုတ်ယူလိုက်လေသည်။ ကြက်သွန်နီ၊ ကြက်သွန်ဖြူ အခွံခွာကာ ပုစွန်ခြောက်ကို ရေစိမ်ထားလေသည်။ ပြီးနောက် လျှပ်စစ်ဒယ်အိုးနီဖွင့်ကာ ကြက်သွန်နီဆီသတ်လေသည်။ ကြက်သွန်ဖြူ ကို ထောင်းထားလေသည်။ ဂျင်းကို အခွံသင်ထားလေသည်။ ခရမ်းချဉ်သီးကို ရေစိမ်ကာ အစိထုတ်၍ ကြက်သားကိုလဲ အရွယ်တော်တုံးကာ ရေဆေးထားလေသည်။ ကြက်သွန်နီဆီသတ်၍ ရဲလာသောအခါ ခရမ်းချဉ်သီး၊ ပုဇွန်ခြောက်၊ ငါးပိ၊ ထောင်းထားသော ကြက်သွန်ဖြူ တဝက်၊ အချိုမှုန့်၊ ဆား၊ နနွင်းတို့ကိုထည့်ကာ အကုန်ကြေအနှစ်ကျ၍ သမအောင် မွှေပေးလေသည်။ အနှစ်ကျ၍ ကျက်ခါနီးသောအခါ ညှပ်ထားသော နံနံပင်များထဲ့ကာ ခနအုပ်ထားလေသည်။ ခနကြာသောအခါ ပုဇွန်ခြောက်ငါးပိချက်ကိုရလေသည်။

ပုဇွန်ခြောက်ငါးပိချက်ခူးပြီးနောက် ဂျင်းစိမ်းကိုထောင်းလေသည်။ ထ့ိုနောက် ဒယ်နီကိုဆေးကာ တုံးထားသော ကြက်သားများ၊ ဂျင်း ကြက်သွန်ဖြူ ထောင်း၊ ဆီ၊ ဆား၊ နနွင်းနှင့် ခရုဆီအနည်းငယ်ထဲ့ကာ ရေသင့်ရုံထဲ့၍ အဖုံးအုပ်ကာ ကြက်သားပြုတ်ကြော် လုပ်လေသည်။ ကြက်သားပြုတ်ကြော် တည်ထားစဉ်မှာပင် “တီလေးရေ တီလေး တံခါးဖွင့်ပေးပါဦး သားပြန်လာပြီ” “အေး လာပြီ သားရေ” “တီလေး သား ဒီနေ့ Teaဆိုင် ခနသွားပါရစေနော်” “အေး စောစောပြန်ခဲ့နော်သား သားက နောက်မကျပါဘူး တီလေးက သတိပေးတာပါ” “ဟုတ်ကဲ့ပါတီလေး” “အေး သားရေချိုးမှာမို့လား နားပြီးချိုးတော့” “ဟုတ်တီလေး” စောဗညား တီလေးအား ပြန်ပြောရင်း သူ့အခန်းထဲသို့ဝင်လာခဲ့လေသည်။ သူ ဒီအိမ်မှာနေလာခဲ့သည်မှာ ကိုးတန်းကျောင်းသားဘဝကထဲက ဖြစ်လေသည်။ အန်တီမိုးငယ်ကလဲ အဒေါ်ဝမ်းကွဲတော်တာ ဖြစ်သော်လည်း အဒေါ်ရင်းပမာ ဆက်ဆံသလို လေးလေး လင်းသူကလည်း သူစိမ်းလိုမဆက်ဆံပဲ သားအရင်းပမာဆက်ဆံသဖြင့် သူအဖို့အနေမကြပ်ပဲ ကောင်းစွာပညာသင်ကြားနိုင်ခဲ့လေသည်။ လေးလေးနှင့် တီလေးတို့ကို ကျေးဇူးရှင်များအဖြစ်သတ်မှတ်ကာ ချစ်ကြောက်ရိုသေလေသည်။ ရေချိုး အဝတ်လဲပြီးနောက် ထမင်းစားရန် အခန်းထဲမှထွက်ခဲ့လေသည်။ မိုးငယ်က ထမင်းစားရန် အဆင်သင့်ပြင်ထားပြီးဖြစ်လေသည်။ “လာ သား စားရအောင်” “တီလေး ဘာဟင်းလဲ” “ကြက်သားကြော်၊ ပုဇွန်ခြောက်ငါးပိချက် အတို့အမြုပ်” “ဟေး ပုဇွန်ခြောက်ငါးပိချက်စားချင်နေတာ တီလေးရေ” “စား သား များများထဲ့စားလေ” “ဟုတ်တီလေး” တူဝရီး ၂ ယောက် အားရပါးရ ထမင်းစားကြလေသည်။ မိုးငယ်က စောဗညား ပန်းကန်ထဲ ငါးပိချက်ထဲ့ပေးသလို စောဗညားကလဲ မိုးငယ် ပန်းကန်ထဲ ကြက်သားကြော်ထဲ့ပေးလေသည်။ ထမင်းစားပြီးနောက် စောဗညားက တီလေးအားခွင့်တောင်းကာ လက်ဖက်ရည်ဆိုင် ခနသွားထိုင်လေသည်။

လက်ဖက်ရည် သောက်ပြီး အိမ်ပြန်လာခဲ့လေသည်။ အိမ်ပြန်ရောက်တော့ တီလေးက “သားရေ မနက်ဖြန် သားရဲ့ လေးလေးပြန်ရောက်လာမယ်တဲ့” “ဟာ ကောင်းတာပေါ့ တီလေး သွားကြိုရဦးမှာလားဗျ” “မလိုဘူးသား သူ့ သူငယ်ချင်းတွေနဲ့လာမှာတဲ့” “ဟုတ်ကဲ့ပါ တီလေး သား စာကြည့်လိုက်ဦးမယ်နော်” “ကြည့် ကြည့် သား ညမနက်စေနဲ့နော် တီလေး စာဖတ်ပြီးအိပ်တော့မယ်” “ဟုတ် တီလေး” တီလေးနှင့် စကားပြောပြီး သူ့အခန်းလေးထဲဝင်လာလိုက်လေသည်။ တီလေးကလဲ သူတို့အခန်းထဲသို့ ဝင်သွားလေသည်။ မိုးငယ်တို့ တိုက်ခန်းမှာ ဝင်ဝင်ချင်း ဧည့်ခန်းဖြစ်ကာ ဧည့်ခန်းပြီးမှ အထပ်သားဖြင့် ကပ်လျက် အခန်းဖွဲ့ထားသော အိပ်ခန်း၂ခန်းနှင့် ပြီးမှ မီးဖိုချောင်ရှိရာ ထမင်းစားခန်းနှင့် ရေချိုးခန်း အိမ်သာဖြစ်လေသည်။ အိပ်ခန်းနှစ်ခုမှာ ကပ်လျက်ဖြစ်ကာ နှစ်ယောက်ခန်းတွင် မိုးငယ်တို့ လင်မယားနေ၍ တယောက်ခန်းအား စောဗညားအတွက် ပြင်ဆင်ပေးထားလေသည်။ “ဒေါက်… ဒေါက်.. ဒေါက ်…” “လာပြီ လာပြီ” အိမ်ရှေ့မှ တံခါးခေါက်သံ ကြားရသဖြင့် မိုးငယ် အသံပေးရင်း ထွက်လာလေသည်။ တံခါးဖွင့်လိုက်တော့ မီးခိုးရောင်ရှပ်အင်္ကျီနှင့် ဖိုက်အိုဝမ်းအပြာရောင်ဂျင်းဘောင်းဘီကို လိုက်ဖက်စွာ ဝတ်ဆင်ထားကာ ပြန်ရောက်လာသော လင်တော်မောင် လင်းသူဖြစ်လေသည်။ “ဟာ မောင် လာ လာ” “မိုး ချစ်လေး ကြည့်စမ်း မတွေ့တာ ခြောက်လလောက်ရှိသေးတယ် ပိုမိုက်လာတော့တာပဲ” “သွားပါ တွေ့မှ ချွဲနေပြီး အဝေးမှာတုန်းက သူများဆီ ဖုန်းတောင် မှန်မှန်မဆက်ပဲနဲ့” လင်းသူက မိုးငယ် ကိုယ်လုံးလေးကို ဖက်ကာ နူတ်ခမ်းအစုံကို စုပ်နမ်းလိုက်သည်။ မိန်းမနှင့် ပြတ်လပ်နေတာ ကြာနေပြီမို့ လင်းသူ ပစ္စည်းကြီးက မာလာပြီး မိုးငယ်ပေါင်ရှေ့ပိုင်းကို ထောက်မိလေသည်။

“ပြွတ် … မောင် ရှေ့ဧည့်ခန်းကြီးထဲမှာလေ” “ဧည့်ခန်းထဲလဲ ဘာဖြစ်လဲ ချစ်လေးရာ ပိုတောင်မိုသေးတယ် ခံစားမှု အသစ်လေးလေ ဧည့်ခန်းမှာပဲ လိုးရအောင်” လင်းသူက ရှည်လျားစွာ နမ်းပြီး ပြောလည်းပြောကာ ပြန်နမ်းလေသည်။ လင်းသူ၏ လက်များက ကျင်လည်စွာ လှုပ်ရှားလျက် လှုပ်ရှားမှု အကျိုးဆက်က မိုးငယ် ခန္ဓာကိုယ်မှ အဝတ်စားများ ကြမ်းပြင်ပေါ် ပုံနေရခြင်းပင် ဖြစ်လေသည်။ မိုးငယ်ကလည်း အားကျမခံ တုံ့ပြန်နမ်းရင်း လင်းသူအား မိမွေးတိုင်းဖမွေးတိုင်း အဝတ်ဗလာဖြစ်စေရန် သူ၏လက်များကို စေခိုင်းလေသည်။ ၂ယောက်လုံး ကိုယ်လုံးတီးဖြစ်သွားသောအခါ မိုးငယ်က လင်းသူ လီးကြီးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် ပွတ်တိုက်ပေးနေလေသည်။ နမ်းအားရတော့မှ မိုးငယ်က အသာထိုင်ချလိုက်ကာ လင်းသူလီးကြီးအား ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် ဂွင်းတိုက်ပေးလျက် လင်းသူ၏ ဂွေးဥနှစ်လုံးအား စုတ်ယူလိုက်လေသည်။ ပိုက်ဆံရှာ၍ ပင်ပန်းလာသော လင်တော်မောင်အား အစွမ်းကုန် ပြုစုရန်မှာ မယားဖြစ်သူ၏ အဓိကကျသောတာဝန်ဟု ခံယူထားသည့်အတိုင်း မိုးငယ်မှာ လင်းသူ တောင်းဆိုသမျှ မငြင်းပဲ လိုက်လျောခဲ့သည် ချည်းဖြစ်လေသည်။ ဥနှစ်လုံးအား တချက်နှစ်ချက်မျှ စုပ်ယူကာ လျှာဖြင့် တဖြေးဖြေးအပေါ်သို့ ပင့်ယက်လာလေသည်။ ဖြေးဖြေးချင်း လျှာဖြင့်ယက်လိုက် လီးတန်လုံးပတ်ကို အသာစုတ်ယူလိုက်လုပ်ကာ အပေါ်သို့တက်လာလေသည်။ လီးထိပ်သို့ရောက်သောအခါ ဒစ်ကို ပါးစပ်ဖြင့်ငုံကာ စုပ်ပေးလေသည်။ ဒစ်ထိပ်ဖျားကို လျှာလေးဖြင့်ထိုးကာ ယက်ပေးလေသည်။ ယွယွလေး ဖြေးဖြေးချင်းလုပ်ပေးသောကြောင့် လင်းသူမှာ ခေါင်းတရမ်းရမ်း တဟင်းဟင်းဖြင့် ထွန့်ထွန့်လူးကာ အရမ်းကိုဖြစ်နေလေသည်။

“ဝိုး စုပ် ချစ်လေး အား စုပ်ပေး အိုး ချစ် ပြုစုတာ အား ရှယ်ပဲ” မိုးငယ်က လီးထိပ်ဖျားလေးကို ယွယွလေး လျှာဖြင့်ကစာရင်း လက်တဖက်က ဂွင်းထုပေးနေကာ တဖက်က ဥနှစ်လုံးကို ယွယွလေးကစားပေးနေရာ လင်းသူမှာ လက်ရှိ အခြေအနေကိုပင်မေ့ကာ အကောင်းကြီးကောင်းနေလေသည်။ ကြာကြာတောင့်ခံမထားနိုင်တော့ပဲ ၆လလုံးလုံး မထုတ်ပဲ အောင်းထားသော သုတ်ရေများကို တဟင်းဟင်း ညီးညူ ကာ ပန်းထုတ်ပစ်မိလေတော့သည်။ “အား ချစ် ပီး ထွက် ထွက်ကုန်ပီ ချစ် အား အိုး အား” လရေများ ပန်းထုတ်သောအခါ မိုးငယ်က လီထိပ်ကိုငုံကာ စုပ်ယူလျက် ထွက်သမျှသော လရေများကို မြတ်နိုးစွာသောက်မြိုရင်း လက်တဖက်ဖြင့် လီတန် အရင်းမှကိုင်ကာ ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လုပ်ရင်း လရေတစက်မကျန်စေရန် ထုတ်နေသလားအောင်မေ့ရအောင် ခပ်သွက်သွက် ဂွင်းထုပေးနေလေသည်။ “အား အ အား ကောင်းလိုက်တာ ချစ်ရာ” လရေများကို အားရပါးရ သောက်မြိုကာ လီးကိုစိတ်ကြိုက်ခပ်ပြင်းပြင်း စုပ်ပေးပြီးမှ အသာထရပ်လိုက်လေသည်။ မျက်လုံးလေးကို ခပ်မှေးမှေးလေးပြုလုပ်ကာ လင်းသူကို တည့်တည့် စိုက်ကြည့်လိုက်သောအခါမှာတော့ လင်းသူမှာ လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် မိုးငယ်အားခေါင်းမှဆွဲယူကာ အားရပါးရနမ်းလေတော့သည်။ ရမက်ဆန်ကာ ခပ်ကြမ်းကြမ်း အနမ်းများကြောင့် မိုးငယ်ပေါင်ကြားမှာ စိုတိုတိုဖြစ်လာလေသည်။ လင်းသူက နမ်းပြီးသောအခါ ထိုင်ချပြီး လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် မိုးငယ်အား ပေါင်နှစ်ချောင်းမှ ပိုက်ကာချီ၍ ပခုံပေါ်တင်ကာ ထမ်းလိုက်လေသည်။ မိုးငယ်မှာ တခစ်ခစ်ရီရင်း စွေခနဲ့မြောက်ပါသွားလေသည်။ ဧည့်ခန်းရှိ နှစ်ထိုင်ဆိုဖာကြီးပေါ်တွင်အသာချကာ မိုးငယ် ပေါင်နှစ်ချောင်းအားဖြဲလိုက်လေသည်။ ထို့နောက် လင်းသူက စိုတိုတိုဖြစ်နေသော မိုးငယ် စောက်ပတ်ကို လျှာဖြင့်အပြားလိုက်ယက်ပါတော့သည်။ စောက်စိကို သရက်စေ့စုပ်သလိုစုပ်ကာ ညာဘက်လက်ခလယ်ဖြင့် မိုးငယ်စောက်ပတ်ထဲထဲ့ကာ ညှောင့်ပေးလေသည်။

ကျန်ဘယ်လက်က မိုးငယ်၏ နို့သီးခေါင်းတဖက်အား ချေပေးလေရာ မိုးငယ်မှာ ညီးသံလေးများပေးကာ လူးလွန့် ကော့ပျံနေလေသည်။ “ဟင်းးး အင်းးး ဟင်းးး ဟင်းး” စောက်ပတ်မှာလဲ စောက်ရေ များသထက်များကာ စိုရွဲလာလေသည်။ ခနကြာသောအခါ လင်းသူက လိုးရန် အကောင်းဆုံးအချိန်ရောက်ပြီဖြစ်၍ နူးနေခြင်းကို ရပ်လိုက်လေသည်။ “ဟင်း အင်း ဘာလို့ရပ်လိုက်တာလဲ ဆက်လုပ်ပါဦး မောင်ရယ်” “မောင်တို့ ချစ်ရအောင်လေ” ဟုပြောကာ လင်းသူက မိုးငယ်ပေါင်ကြားမှာ ဝင်၍ သူ့လီးကြီးနှင့် စောက်ပတ်ဝကို တေ့လိုက်လေသည်။ မိုးငယ် စောက်ပတ်မှာ လီးအထိအတွေ့ကို ခံစားသိရှိသည့်အလား ခုံးထလာလေသည်။ စောက်ပတ်ထဲမှလည်း တစုံတခုကို တောင့်တသည့်အလား အတွင်းသားများက တဆစ်ဆစ်နှင့် ရှုံ့ချီပွချီ ဖြစ်လာလေသည်။ လင်းသူက ခါးတလှုပ်လှုပ်ဖြင့် နှဲ့ကာ ဖြေးဖြေးချင်းသွင်းလေတော့သည်။ “အား အ အိုး ဝိုး” “ချစ်လေး ဘယ်လိုနေလဲ ချစ်လေး အရေရွှဲနေတာ အများကြီးပဲ ၆လကြာစုထားတဲ့ စောက်ရေတွေလား” ဟုဆိုကာ သွင်းရင်းဖြင့် အဆုံးထိဝင်သွားလေသည်။ လင်းသူက အထုတ်အသွင်း ဖြေးဖြေးခြင်း လုပ်ကာ လိုးပါတော့သည်။ အချက်၃၀ကျော်သောအခါ “မောင် ချစ်ကို စောင့်တော့ ရပြီ” ဟုဆိုသဖြင့် လင်းသူက စက်သေနတ်ပစ်သလို မီးကုန်ယမ်းကုန်ဆောင့်လိုးပါတော့သည်။ ခနကြာသောအခါ မိုးငယ်မှာ ကော့ကော့ပေးရင်း စောက်ပတ်အတွင်းသားများက သူ့လီးကို ရစ်ဆွဲလာသဖြင့် မိုးငယ်ပြီးတော့မှာကို သတိပြုမိ၍ ပြိုင်တူပြီးစေရန် စိတ်မထိန်းတော့ပဲ လွှတ်လိုက်လေသည်။ လင်းသူ လီးထဲမှ သုတ်ရည်များက မိုးငယ် စောက်ပတ်ထဲ အရှိန်ပြင်းစွာ ပန်းထွက်သွားလေသည်။ နွေးခနဲ့ဝင်လာသော သုတ်ရေများကြောင့် မိုးငယ်မှာ တဆတ်ဆတ်တုန်ကာ ပြီးသွားလေသည်။ ထို့နောက် လင်မယား၂ယောက်ရေချိုး ခနနား၍ ထမင်းစားကြလေသည်။

ထမင်းစားပြီး လင်းသူက ပုံစံအမျိုးမျိုးဖြင့် စောဗညား မလာခင်အချိန်ထိ အားရပါးရလိုးလေသည်။ စောဗညားလာသောအခါ ဘာမှမလုပ်တော့ပဲ တီဗွီကြည့်နေလေသည်။ ညမှာ ဘာမှမလုပ်တော့ပဲ နောက်တနေ့အတွက် အနားယူအားမွေးသည့်အနေဖြင့် စောစောအိပ်ယာဝင်ခဲ့လေသည်။ အမှန်တော့ လင်းသူက ရောက်ရောက်ခြင်း အိမ်မလာပဲ တည်းခိုခန်းတခုတွင် တညတာ အနားယူ အားမွေးခဲ့သည်မှာ သူ၏ အိမ်ပြန်ချိန် အကျင့်တခုပင်ဖြစ်လေတော့သည်။လင်းသူဆိုတာ သဘောင်္လိုင်းမှာ အမြင့်ဆုံးရာထူး ကပ္ပတိန်ဖြစ်နေသောသူ။ ကပ္ပတိန်တစ်ယောက်ဖြစ်ဖို့က မလွယ်လှပါ။ ပင်လယ်၏ သဘောသဘာဝများ၊ ရာသီဥတု မုန်တိုင်း သဘောသဘာဝများ၊ နိုင်ငံတကာ ရေကြောင်း စည်းမျဉ်းဥပဒေများ၊ ရေယဉ်မောင်းနှင် ထိန်းသိမ်းမှု အတွေ့အကြုံများ၊ အုပ်ချုပ်ရေးနှင့် စီမံခန့်ခွဲမှုပညာရပ်များ၊ ပင်လယ်ပြင်အတွေ့အကြုံများ အစရှိသော အရည်အချင်းများကို အဆင့်ဆင့်စစ်ဆေးကာ အရည်ချင်း တကယ်ရှိသော သဘောင်္လုပ်သက်ရင့်သောသူမှသာ ကပ္ပတိန်အဖြစ်ရရှိလေသည်။ သဘောင်္သားတို့မည်သည် ကမ်းမမြင် လမ်းမမြင် ပင်လယ်ထဲ၌ လပေါင်းများစွာ နေရသူများဖြစ်လေသည်။ မ ဆိုမူးလို့ ရူစရာမရှိ။ အကုန်ယောက်ျားများချည်းသာဖြစ်လေသည်။ အားလပ်ချိန်များ၌ ယမကာမှီဝဲရင် မှီဝဲ မမှီဝဲလိုသော် အပျော်သဘော ဖဲဆော့ရင်ဆော့ မဆော့လိုပါက ဂိမ်းဆော့ရုံသာရှိလေသည်။ ယခု နောက်ပိုင်း စမတ်ဖုန်းများ ခေတ်စားသောအခါ အင်တာနက်ကြည့်ရှုလို့ရလာလေသည်။ ဖေ့ဘုတ်ကဲ့သို့ ဆိုရှယ်မီဒီယာများ ပေါ်လာသောအခါ သဘောင်္လိုက်သူများအဖို့ အပျင်းဖြေစရာ မိသားစုနှင့် ဆက်သွယ်ရာ တခုတိုးလာလေသည်။ ဝါသနာရှင်အသီးသီးကား ကိုယ်ဝါသနာပါရာ ကဏ္ဍအသီးသီးကို ရှာဖွေစပ်စုကြလေသည်။ လိင်မှုရေးရာ ဝါသနာပါသူများကလည်း ရုပ်ရှင်ဆိုဒ်များ စာပေဆိုဒ်များကို ရှာဖွေကြည့်ရူကြသည်။ ရုပ်ရှင်ဆိုဒ်များတွင် ကပ်ကိုး၊ ဆွင်း၊ အင်းစက်၊ ဘီဒီအက်စ်အမ်၊ အိုအန်အက်စ်၊ ရိုးပလေး၊ ထွစ်ပယ်ပလေး၊ ကာနီဗယ်ပါတီပလေး အစရှိသော လိင်ခံစားမှု ဖန်တက်ဆီများကို သိရှိလာကြသည်။

သိလာပြီးနောက်မှာတော့ မိမိတို့ နှစ်သက်ရာ ဖန်တက်စီကို အသားပေးသော ရုပ်ရှင်များကို ရှာဖွေ ကြည့်ရှုလာကြလေသည်။ လင်းသူသည်လည်း သဘောင်္သားတယောက်ပေမို့ ခေတ်ရေစီကြောင်းထဲဝယ် စီးမြောရင်း မိမိဝါသနာပါရာကို အေးဆေးစွာ ခံစားစားသုံလေသည်။ လင်းသူက အရက်၊ လောင်းကစား ကင်းရှင်းသော်လည်း မိန်းမကိစ္စကို ဝါသနာထုံလေသည်။ အွန်းလိုင်းပေါ်မှ ဖန်တက်ဆီများကို သေချာစွာလေ့လာလေသည်။ ပြောင်းလဲလာသော ခေတ်ရေစီကြောင်းဝယ် ဒီမိန်းမရိုးလာလို့ နောက်မိန်းမယူသည်ဆိုသော ခေတ်မှာ နောက်ကောက်ကျခဲ့ပြီဖြစ်လေသည်။ ရှိနေသော အိမ်ထောင်ကို နားလည်မှုဖြင့် အဆင့်မြှင့်ကာ မိမိကြိုက်နှစ်သက်သော ကာမအရသာသစ်ဆန်းများ မိမိလက်တွဲဖော်လိုအပ်နေသော ကဏ္ဍများကို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း တိုင်ပင်နှီးနှော ခံစား စားသုံးခြင်းသည်သာ အသင့်တော်ဆုံးဖြစ်သည်ဟု သဘောပေါက်လက်ခံမိလေသည်။ လင်းသူ ခံစားလိုသော ဖန်တက်ဆီမှာ ကပ်ကိုးဖန်တက်ဆီဖြစ်လေသည်။ ကပ်ကိုးဖန်တက်ဆီတွင် ဘူးလ်၊ ဟော့ဝိုက်ဖ်၊ ကပ်ကိုးတို့ပါဝင်လေသည်။ ဘူးလ်ဟူသည် အဖြည့်ခံသက်သက်သာ ဖြစ်လေသည်။ ဘူးလ် တစ်ယောက်၏ တာဝန်မှာ ကပ်ကိုးနှင့် ဟော့ဝိုက်ဖ်တို့ ဆန္ဒပြီးမြောက်စေရန်သာ ဖြစ်လေသည်။ ဤနေရာတွင် ဘူးလ်၏ ကာမဆန္ဒပြည့်ဝမှုသည် အဓိက မဟုတ်ပေ။ အချို့သော အချောင်သမားတို့သည် သူများ ရည်းစား သူများ မယား အချောင်နှိုက်ချင်၍ အောက်တန်းကျလှသော စိတ်ဓာတ်ကို ဘူးလ်အရေခြုံကာ ဝင်ရောလေ့ရှိကြသည်။ အကယ်စင်စစ် ဘူးလ်ကောင်းတို့ မည်သည် မိမိအကျိုးဆောင်ပေးရမည့် ကပ်ကိုးနှင့် ဟော့ဝိုက်ဖ်တို့ အတွဲ၏ ကြိုက်နှစ်သက်ရာ ပုံစံများ အခြေအနေများကို ကြိုတင်စုံစမ်းကာ ဖျော်ဖြေ အကျိုးဆောင်လေ့ရှိပေသည်။ ကပ်ကိုးအတွဲ၏ အိပ်ယာထဲက ကိစ္စနှင့် ပြင်ပလူနေမှုဘဝကို ခြိမ်းခြောက် အကြပ်ကိုင်ရန်မဆိုထားဘိ အပြင်မှာ မျက်နှာချင်းဆိုင်တွေ့ပါလျက်နှင့် တခါမှ မမြင်ဖူး မတွေ့ဖူးသူတယောက်အလား နေထိုင်ရန်မှာ ပရော်ဖက်ရှင်နယ်ကျသော ဘူးလ်ကောင်းတို့၏ သံမဏိစည်းကမ်းနှင့် သစ္စာတရားပင်ဖြစ်ချေတော့သည်။

ဟော့ဝိုက်ဖ်နှင့် ကပ်ကိုးတို့သည် လင်မယားသော်၎င်း၊ လက်မထပ်ရသေးသော အတူနေစုံတွဲသော်၎င်းဖြစ်တတ်လေသည်။ ဟော့ဝိုက်ဖ် အားလုံးလိုလိုသည် ကပ်ကိုးခံစားမှု နှစ်သက်သော အမျိုးသားပါတနာတို့၏ စည်းရုံးဆွဲဆောင်မှုကြောင့် ကစားပွဲတွင်ပါဝင်လာရလေသည်။ ဟော့ဝိုက်ဖ်၏တို့၏ ခံစားမှုသည် ကပ်ကိုးခံစားချင်နေသည့် ပါတနာ၏ ချစ်စိတ်ကို အခြေခံပေးဆပ်ခြင်းဖြစ်လေသည်။ ကပ်ကိုးတို့အား ချစ်လွန်းသောသူများ၊ အချစ်လောဘကြီးလွန်းသောသူများ ဟုဆိုချင်ပါတော့သည်။ မိမိပါတနာအပေါ် ချစ်လွန်းမက ချစ်မိရာမှ ချစ်သူ၏ စိတ်ကွယ်ရာဖောက်ပြန်ခြင်း ခံစားမှုကို တွေ့မြင်လိုမှုကြောင့်၎င်း၊ ချစ်သူထံပါးတွင် “ငါ့ရဲ့ ယောက်ျားက ငါ့ကို ကာမခံစားမှုမှာ ငြီးငွေ့မနေရအောင် လိုက်လျောကြင်နာပါပေတယ်” ဟူသော ချစ်သူ၏ မျက်နှာသာပေးချီးမွမ်းခံလိုမှုကြောင့်၎င်း အကြောင်းကြောင်းသော ချစ်ခြင်းလောဘများကို အခြေခံကာ ကပ်ကိုးခံစားမှု ဖြစ်ပေါ်လာခြင်းဖြစ်လေသည်။ လင်းသူမှာ ကပ်ကိုးခံစားမှု နှစ်သက်သော်လည်း မိန်းမလုပ်သူကို မည်ကဲ့သို့ စည်းရုံးရမည်ကို မကြံတတ်အောင်ဖြစ်နေလေသည်။ ထို့အပြင် ဘူးလ်လုပ်သောသူက စောင့်ထိန်းမှုမရှိသောသူဖြစ်ပါက သူတို့၏ အိမ်ထောင်ရေး ထိခိုက်ပေလိမ့်မည်။ သေချာစဉ်းစားကြည့်သောအခါ လင်းသူသည် စောဗညားကို တွေ့မြင်ကာ လက်ဖျောက်တီးမိလိုက်လေသည်။ စောဗညားသာ ဘူးလ်လုပ်ခဲ့ပါက သူတို့အတွက် အဆင်ပြေသလို သူသဘောင်္တက်သည့် အချိန်တွင်လည်း နောက်ကြောင်းစိတ်ပူရန်မလိုပဲ စိတ်ဖြောင့်ဖြောင့် အလုပ်လုပ်နိုင်ပေမည်။ သို့သော် မိန်းမဖြစ်သူနှင့် ကောင်လေးကို စည်းရုံးရန်မှာ လွယ်မယောင်ယောင်နှင့်ခက် တိမ်မယောင်ယောင်နှင့်ခက်သော ကိစ္စဖြစ်နေလေသည်။ “မောင် ဒီနေ့ အပြင်ထွက်တာ တနေကို ကုန်ရောနော်” ညစာစားပြီး လုပ်စရာများလက်စသပ်ကာ အခန်းထဲဝင်ရင်း စကားလဲပြောကာ အိပ်ယာပေါ်တက်လာသော မိန်းမဖြစ်သူအား လင်းသူ တချက်လှမ်းကြည့်လိုက်လေသည်။

စောဗညားလဲ ညစာစားပြီး သူ့အခန်းထဲဝင်သွားလေပြီ။ သူကလဲ အခန်းထဲသို့လာကာ စာဖတ်နေခြင်းဖြစ်လေသည်။ “ဟုတ်တယ်ချစ်ရေ မောင်နဲနဲ မိုးချုပ်သွားတယ် ကိုစိုးကြီးတို့နဲ့ စကားကောင်းနေလို့” “အွန်း သူများကျ တနေကုန်ပစ်ထားတယ်” “ချစ်ကလဲကွာ အေး မောင်မေ့တော့မလို့” “ဘာတုန်း” “ချစ် မောင်တို့နဲ့ ဖူးခက်ကိုသွားတဲ့ ဆုမြတ်ကိုမှတ်မိသေးလား သူ့ယောက်ျားကဆုံးသွားပြီလေ ကားပွဲစား မောင်နဲ့ နာမည်ချင်းဆင်တယ် လင်းသူပဲလေ မှတ်မိလား” “သြော် မမမြတ်လေ မှတ်မိပြီ မမမြတ်က ဘာဖြစ်လို့လဲ” “ဆုမြတ်က အခု သူမွေးစားထားတဲ့ ကောင်လေးနဲ့ ငြိနေတာကြာပြီတဲ့” “ဟင်” “ဟုတ်တယ်ကောင်လေးက ကျောင်းပြီးလို့ ယူအက်စ်ထွက်သွားပြီ ဆုမြတ်ပါ ခေါ်သွားတာတဲ့ ဟိုမှာ လက်ထပ်လိုက်ပြီတဲ့” “သေချာလို့လား မောင်ရာ ကောင်လေးက သူနဲ့ အမျိုးမကင်းဖူးလေ” “သေချာတာပေါ့ ကိုစိုးကြီးပြောပြတာ မိုက်တယ်နော် ဆုမြတ်က အပီချုပ်စားတတ်တယ်” “ဟင်း ကျော်မကောင်း ကြားမကောင်း” “ခုတင်ပေါ်မှာကောင်းလို့ပေါ့ချစ်ရာ မှန်းစမ်း ငါ့မိန်းမ ဆုမြတ်မအကြောင်း နားထောင်ပြီး အရေထွက်လာပြီမလား” “ဟွန်း သူဒါပဲတွေးနေ” လင်းသူက ပြောပြောဆိုဆိုဖြင့် မိုးငယ် စကပ်လှန်ကာ စောက်ပတ်လေးအား လက်ဖြင့် စမ်းကြည့်တော့ အရေများထွက်နေလေသည်။ မိုးငယ်မှာ ယုံချင်စရာမရှိသော ခုတင်ပေါ်က ဇာတ်လမ်းကြားပြီး ကတုန်ကယင်ဖြစ်ကာ ကာမစိတ်များကြွလာလေသည်။ “ခနနော် ချစ် မောင် လမ်းကြောင်းရှင်းလိုက်ဦးမယ် ပြန်လာရင် လုပ်ကြစို့” ဟုဆိုကာ အပေါ့သွားရန် အိမ်သာသို့ထွက်ခဲ့လေသည်။ အပေါ့သွားပြီး စောဗညားအခန်းရှေ့ဖြတ်သောအခါ ဘာရယ်မဟုတ် အခန်းတံခါး အသာဟကာ ကြည့်လိုက်မိလေသည်။ စောဗညားမှာ ပုဆိုးမပါပဲ ပက်လက်အိပ်ခါ ဖုန်းကို ကြည့်ရှုရင်း ဂွင်းထုနေလေသည်။ စောဗညားလီးကား သူနှင့် မတိမ်းမယိမ်းလောက်ရှိလေသည်။ လင်းသူမှာ ထခုန်မိမတတ် ဝမ်းသာသွားလေသည်။

အခန်းသို့အမြန်သွားကာ မိုးငယ်အား ဆွဲခေါ်ခဲ့လေသည်။ “လာချစ် မောင်နဲ့ လိုက်ခဲ့ အသံမထွက်စေနဲ့နော် ပြစရာရှိလို့” “မောင် ဘာတွေ လုပ်မလို့လဲ” “ရူး… တိုးတိုး စောဗညားဂွင်းထုနေတယ် ချစ်ချောင်းပြီးကြည့် မောင်နောက်ကနေ လိုးမယ်နော်” မိုးငယ်မှာ ရင်တဒိန်းဒိန်းခုန်သွားလေသည်။ ခုလေးတင်မှ မမမြတ် ကောင်လေးနှင့် ရှုပ်သည့်အကြောင်းကြားထားရာ အခု စောဗညားလီးကို ကြည့်ရမည်ဆိုတော့ ဆက်မတွေးရဲပါချေ။ စောက်ပတ်ထဲကတော့ အရေများက စိမ့်နေလေပြီ။ လင်းသူက အခန်းတံခါးဟကာ ကြည့်ရန် လက်ဟန်ခြေဟန်ဖြင့် ပြောလေသည်။ အခန်းထဲသို့ ချောင်းကြည့်လိုက်သောအခါ စောဗညားမှာ ဖုန်းကိုကြည့်ကာ ဘာကိုမှ သတိမထားပဲ အားရပါးရ စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ် ဂွင်းထုနေလေသည်။ စောဗညား၏ လီးကြီးမှာ အရှည်၇လက်မခန့် လုံးပတ်မှာ ကျပ်လုံးခန့်ရှိကာ ထိပ်မှာ မှိုပွင့်သဏ္ဌာန်ကားလျက်ရှိကာ လင်းသူလီးနဲ့ အတူတူလောက်ပင်ရှိလေသည်။ မိုးငယ်မှာ လီးဒစ်ကြီးကို အရေပြားက ဖုံးလိုက်ဖော်လိုက်ဖြစ်နေတာကို ကြည့်၍ ရင်ထဲတလှပ်လှပ်ဖြစ်ကာ စိတ်ကြွလာလေသည်။ ထိုအချိန်မှာပင် သူ၏နောက်ဖက် ဖင်ကြားဆီမှ အေးခနဲ့ ဖြစ်ကာ စကပ်လှန် တင်ခံလိုက်ရလေသည်။ ထို့နောက် ဂွင်းထုနေသော လီးကဲ့သို့ လီးတချောင်းက သူ့စောက်ပတ်ထဲသို့ ဖြေးညှင်းစွာ ဝင်ရောက်လာလေသည်။ မိုးငယ်အဖို့ ယောက်ျားတယောက်ဂွင်းထုနေသည်ကို ချောင်းရင်း နောက်အလိုခံရသည်မှာ ဘဝတွင် ပထမဆုံးဖြစ်လေသည်။ ထူးခြားသော အခြေအနေ၏ ရမက်စေ့ဆော်မှုကြောင့်လဲ ကာမစိတ်များ ကြွသထက်ကြွကာ ကတုန်ကယင်ပင်ဖြစ်လာလေသည်။ လင်းသူကလဲ အသံမထွက်အောင် ထိန်း၍ ခပ်သွက်သွက်ဆောင့်လေသည်။ လင်မယား ၂ ယောက်စလုံး ကိုယ်စီထူးခြားသော အခြေအနေ၏ စေ့ဆော်မှုကြောင့် ကြာကြာ လိုးစရာမလိုပဲ ကာမလမ်းဆုံးပြီးဆုံးခြင်း ပန်းတိုင်ကို တက်လှမ်းရောက်ရှိသွားကြလေသည်။

လင်းသူက အရေများ အောက်မကျစေရန် ပုဆိုးဖြင့် သုတ်လေသည်။ ထို့နောက် မိုးငယ်အားပွေ့ချီကာ ရေချိုးခန်းသို့ခေါ်လာခဲ့လေသည်။ မိုးငယ်မှာ ယောက်ျားဖြစ်သူ၏ ယုယမှုကို ခံယူရင်းအကျေနပ်ကြီးကျေနပ်နေလေသည်။ လင်းသူက မိုးငယ်အားသေချာစွာ ကိုယ်တိုင်ဆေးကြောပေးလေသည်။ ဟိုအရင်ကထဲက ပြုစုပေးနေကြမို့ အားလုံးအဆင်ချောကာ မိမိတို့ အိပ်ခန်းဆီသို့ ပွေ့ချီခေါ်ဆောင်ခဲ့လေသည်။ အခန်းထဲရောက်တော့မှ နှစ်ယောက်သား ယှဉ်အိပ်ရင်း လင်းသူက မိုးငယ်နှုတ်ခမ်းလေးကို အားရပါးရ ခပ်ပြင်းပြင်းစုပ်နမ်းပြီး “ချစ်လေး” “မောင်” “စောဗညား လီးကအကြီးကြီးပဲနော်” “မောင်နဲ့တူတူလောက်ပါပဲ” “အဲ့လီးနဲ့ ပြောင်းခံကြည့်ပါ့လား” “ဟင်း ဘာမှန်းကိုမသိဘူး ဗရုတ်သုတ်ခတွေ” ဟုဆိုကာ တဖက်သို့လှည့်လိုက်လေသည်။ လင်းသူက တဟဲဟဲရီကာ “အိပ်မက်ထဲ ထဲ့မက်မနေနဲ့ဦး” ဟုပြောရင် မိုးငယ်၏ ဖင်လုံးလုံးလေးကို မနာအောင် တချက်ရိုက်လိုက်လေသည်။ မိုးငယ်ကတော့ စောဗညား လီးကြီးကိုပြန်လည် မြင်ယောင်ရင်း အိပ်ပျော်စေရန် မျက်လုံးမှိတ်လိုက်ပါတော့သည်။ အိပ်မက်ထဲမှာတော့………။

Zawgyi

“ဘယ္က ျပန္လာတာလဲ မိုးငယ္” “ေဈးက အမေရ ဆပ္ျပာ၊ သြားတိုက္ေဆး၊ အေမႊးေရေတြ သြားဝယ္တာ အမေရ ညေနေစာင္းေနၿပီ ဆိုေပမယ့္ ေတာ္ေတာ္ပူတယ္အမရယ္” “ဟုတ္တယ္ ပူလာၿပီ မိုးငယ္ေရ အျပင္ထြက္ရင္ ထီးယူသြားမွပါကြယ္” ေဘးအခန္းက အမႀကီးကိုေျပာရင္း မိုးငယ္ တိုက္ခန္းတံခါးေသာ့ဖြင့္ကာ ဝင္လိုက္ေလသည္။ မိုးငယ္ကတို႔ တိုက္ခန္းက ၃လႊာမွာရွိေလသည္။ ကြန္ဒိုနီးနီး အျပင္အဆင္ ဝန္ေဆာင္မႈမ်ား ထဲ့ထားေပးေလသည္။ မိုးငယ္ ေယာက္်ား လင္းသူက သေဘာသၤူႀကီး(ကပၸတိန္) ျဖစ္ေလသည္။ မိုးငယ္ေရာ လင္းသူပါ နယ္ၿမိဳ႕အသီးသီးက ျဖစ္ေလသည္။ မိုးငယ္က ရန္ကုန္မွာ အလုပ္လုပ္ရင္း သေဘာသၤား လင္းသူႏွင့္ေတြ႕ရွိကာ ခ်စ္ႀကိဳက္ခဲ့ၾကျခင္း ျဖစ္ေလသည္။ သုံးႏွစ္ေလာက္ ခ်စ္သူေတြအျဖစ္တြဲၾကရင္း လင္းသူက ပိုက္ဆံစုကာ ေနရာထိုင္ခင္း အဆင္ေျပၿပီဆိုမွ မိုးငယ္ကို လက္ထပ္ခဲ့တာျဖစ္ေလသည္။ လင္းသူက တိုးတက္လိုစိတ္ရွိေလသည္။ သေဘာသၤားဘဝမွ အဆင့္ဆင့္ သင္တန္းတက္ စာေမးပြဲေျဖကာ ေနာက္ဆုံး ကပၸတိန္ ျဖစ္လာခဲ့ေလသည္။ အိမ္ေထာင္သက္ ဆယ္ႏွစ္အတြင္း လင္မယား၂ေယာက္လုံး ကေလးလိုခ်င္ေသာ္လည္း မရၾကေပ။ ယခင္ႏွစ္မ်ားဆီက လင္းသူ သေဘာလႋုက္ေနခ်ိန္ မိုးငယ္မွာ တယာက္ထဲ ေနရေလသည္။ သို႔ေသာ္ လြန္ခဲ့ေသာ ေလးႏွစ္ခန္႔က မိုးငယ္၏ ညီမႏွစ္ဝမ္းကြဲ မူယာက သူ၏သား ေစာဗညားအား အတူတူေနၿပီး ေက်ာင္းတက္ရန္ အကူညီေတာင္းေလသည္။ လင္းသူအား ေျပာျပရာ လင္းသူကလဲ တေယာက္ထဲက်န္ေနခဲ့ေသာ မိုးငယ္အတြက္ အေဖာ္လဲရေသာေၾကာင့္ အတူတူေနကာေက်ာင္းတက္ရန္ ခြင့္ျပဳခဲ့ေလသည္။

ေစာဗညား သူတို႔ ႏွင့္ အတူတူေနၿပီး ေက်ာင္းတက္ေနသည္မွာ စက္မႈတကၠသိုလ္ ဒုတိယႏွစ္ပင္ ေရာက္ေနေလၿပီ။ ေစာဗညားမွာ နဝမတန္းကထဲက လာေနကာ စေနကာစက ေသးေသးညႇက္ညႇက္လး ျဖစ္ေသာ္လည္း တကၠသိုလ္ေရာက္ေသာအခါ အားကစားေလးဘာေလးလုပ္သျဖင့္ ကိုယ္ခႏၶာထြားတက္လာေလသည္။ ရင္အုပ္က်ယ္က်ယ္ျဖင့္ ခႏၶာကိုယ္မွာ အဆီပိုမရွိပဲ ႂကြက္သား အေျမာင္းေျမာင္းထေနသည္မွာ ကိုရီးယားမင္းသား ရိန္းႏွင့္ ဆင္တူေလသည္။ သို႔ေသာ္ ေစာဗညားက ရိန္းလို အသားမျဖဴ ပဲ အသားအနည္းငယ္ညိဳေလသည္။ အခုလဲ ေဈးသြားရာက ျပန္လာၿပီးေနာက္ ညစာခ်က္ျပဳတ္ရန္အတြက္ ျပင္ဆင္ေနလိုက္ေလသည္။ ေစာဗညား မနက္ျဖန္ ေက်ာင္ထမင္းခ်ိဳင့္အတြက္ပါ ႀကိဳ၍ ခ်က္ျပဳတ္ထားျခင္းျဖစ္ေလသည္။ မနက္ထ၍ အလ်င္စလိုခ်က္ေနစရာ မလိုေအာင္ ႀကိဳလုပ္ထားျခင္းျဖစ္ေလသည္။ ၾကက္သြန္နီ၊ ၾကက္သြန္ျဖဴ ၊ ခရမ္းခ်ဥ္သီး၊ ဂ်င္းစိမ္း၊ နံနံပင္၊ ပုစြန္ေျခာက္၊ ငါးပိအနည္းငယ္ႏွင့္ အသင့္ဝယ္ထားေသာ ၾကက္သားရင္ပုံတျခမ္းတို႔ကို ထုတ္ယူလိုက္ေလသည္။ ၾကက္သြန္နီ၊ ၾကက္သြန္ျဖဴ အခြံခြာကာ ပုစြန္ေျခာက္ကို ေရစိမ္ထားေလသည္။ ၿပီးေနာက္ လွ်ပ္စစ္ဒယ္အိုးနီဖြင့္ကာ ၾကက္သြန္နီဆီသတ္ေလသည္။ ၾကက္သြန္ျဖဴ ကို ေထာင္းထားေလသည္။ ဂ်င္းကို အခြံသင္ထားေလသည္။ ခရမ္းခ်ဥ္သီးကို ေရစိမ္ကာ အစိထုတ္၍ ၾကက္သားကိုလဲ အ႐ြယ္ေတာ္တုံးကာ ေရေဆးထားေလသည္။ ၾကက္သြန္နီဆီသတ္၍ ရဲလာေသာအခါ ခရမ္းခ်ဥ္သီး၊ ပုဇြန္ေျခာက္၊ ငါးပိ၊ ေထာင္းထားေသာ ၾကက္သြန္ျဖဴ တဝက္၊ အခ်ိဳမႈန္႔၊ ဆား၊ နႏြင္းတို႔ကိုထည့္ကာ အကုန္ေၾကအႏွစ္က်၍ သမေအာင္ ေမႊေပးေလသည္။ အႏွစ္က်၍ က်က္ခါနီးေသာအခါ ညႇပ္ထားေသာ နံနံပင္မ်ားထဲ့ကာ ခနအုပ္ထားေလသည္။ ခနၾကာေသာအခါ ပုဇြန္ေျခာက္ငါးပိခ်က္ကိုရေလသည္။

ပုဇြန္ေျခာက္ငါးပိခ်က္ခူးၿပီးေနာက္ ဂ်င္းစိမ္းကိုေထာင္းေလသည္။ ထ့ိုေနာက္ ဒယ္နီကိုေဆးကာ တုံးထားေသာ ၾကက္သားမ်ား၊ ဂ်င္း ၾကက္သြန္ျဖဴ ေထာင္း၊ ဆီ၊ ဆား၊ နႏြင္းႏွင့္ ခ႐ုဆီအနည္းငယ္ထဲ့ကာ ေရသင့္႐ုံထဲ့၍ အဖုံးအုပ္ကာ ၾကက္သားျပဳတ္ေၾကာ္ လုပ္ေလသည္။ ၾကက္သားျပဳတ္ေၾကာ္ တည္ထားစဥ္မွာပင္ “တီေလးေရ တီေလး တံခါးဖြင့္ေပးပါဦး သားျပန္လာၿပီ” “ေအး လာၿပီ သားေရ” “တီေလး သား ဒီေန႔ Teaဆိုင္ ခနသြားပါရေစေနာ္” “ေအး ေစာေစာျပန္ခဲ့ေနာ္သား သားက ေနာက္မက်ပါဘူး တီေလးက သတိေပးတာပါ” “ဟုတ္ကဲ့ပါတီေလး” “ေအး သားေရခ်ိဳးမွာမို႔လား နားၿပီးခ်ိဳးေတာ့” “ဟုတ္တီေလး” ေစာဗညား တီေလးအား ျပန္ေျပာရင္း သူ႔အခန္းထဲသို႔ဝင္လာခဲ့ေလသည္။ သူ ဒီအိမ္မွာေနလာခဲ့သည္မွာ ကိုးတန္းေက်ာင္းသားဘဝကထဲက ျဖစ္ေလသည္။ အန္တီမိုးငယ္ကလဲ အေဒၚဝမ္းကြဲေတာ္တာ ျဖစ္ေသာ္လည္း အေဒၚရင္းပမာ ဆက္ဆံသလို ေလးေလး လင္းသူကလည္း သူစိမ္းလိုမဆက္ဆံပဲ သားအရင္းပမာဆက္ဆံသျဖင့္ သူအဖို႔အေနမၾကပ္ပဲ ေကာင္းစြာပညာသင္ၾကားႏိုင္ခဲ့ေလသည္။ ေလးေလးႏွင့္ တီေလးတို႔ကို ေက်းဇူးရွင္မ်ားအျဖစ္သတ္မွတ္ကာ ခ်စ္ေၾကာက္႐ိုေသေလသည္။ ေရခ်ိဳး အဝတ္လဲၿပီးေနာက္ ထမင္းစားရန္ အခန္းထဲမွထြက္ခဲ့ေလသည္။ မိုးငယ္က ထမင္းစားရန္ အဆင္သင့္ျပင္ထားၿပီးျဖစ္ေလသည္။ “လာ သား စားရေအာင္” “တီေလး ဘာဟင္းလဲ” “ၾကက္သားေၾကာ္၊ ပုဇြန္ေျခာက္ငါးပိခ်က္ အတို႔အျမဳပ္” “ေဟး ပုဇြန္ေျခာက္ငါးပိခ်က္စားခ်င္ေနတာ တီေလးေရ” “စား သား မ်ားမ်ားထဲ့စားေလ” “ဟုတ္တီေလး” တူဝရီး ၂ ေယာက္ အားရပါးရ ထမင္းစားၾကေလသည္။ မိုးငယ္က ေစာဗညား ပန္းကန္ထဲ ငါးပိခ်က္ထဲ့ေပးသလို ေစာဗညားကလဲ မိုးငယ္ ပန္းကန္ထဲ ၾကက္သားေၾကာ္ထဲ့ေပးေလသည္။ ထမင္းစားၿပီးေနာက္ ေစာဗညားက တီေလးအားခြင့္ေတာင္းကာ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ ခနသြားထိုင္ေလသည္။

လက္ဖက္ရည္ ေသာက္ၿပီး အိမ္ျပန္လာခဲ့ေလသည္။ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ တီေလးက “သားေရ မနက္ျဖန္ သားရဲ႕ ေလးေလးျပန္ေရာက္လာမယ္တဲ့” “ဟာ ေကာင္းတာေပါ့ တီေလး သြားႀကိဳရဦးမွာလားဗ်” “မလိုဘူးသား သူ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔လာမွာတဲ့” “ဟုတ္ကဲ့ပါ တီေလး သား စာၾကည့္လိုက္ဦးမယ္ေနာ္” “ၾကည့္ ၾကည့္ သား ညမနက္ေစနဲ႔ေနာ္ တီေလး စာဖတ္ၿပီးအိပ္ေတာ့မယ္” “ဟုတ္ တီေလး” တီေလးႏွင့္ စကားေျပာၿပီး သူ႔အခန္းေလးထဲဝင္လာလိုက္ေလသည္။ တီေလးကလဲ သူတို႔အခန္းထဲသို႔ ဝင္သြားေလသည္။ မိုးငယ္တို႔ တိုက္ခန္းမွာ ဝင္ဝင္ခ်င္း ဧည့္ခန္းျဖစ္ကာ ဧည့္ခန္းၿပီးမွ အထပ္သားျဖင့္ ကပ္လ်က္ အခန္းဖြဲ႕ထားေသာ အိပ္ခန္း၂ခန္းႏွင့္ ၿပီးမွ မီးဖိုေခ်ာင္ရွိရာ ထမင္းစားခန္းႏွင့္ ေရခ်ိဳးခန္း အိမ္သာျဖစ္ေလသည္။ အိပ္ခန္းႏွစ္ခုမွာ ကပ္လ်က္ျဖစ္ကာ ႏွစ္ေယာက္ခန္းတြင္ မိုးငယ္တို႔ လင္မယားေန၍ တေယာက္ခန္းအား ေစာဗညားအတြက္ ျပင္ဆင္ေပးထားေလသည္။ “ေဒါက္… ေဒါက္.. ေဒါက ္…” “လာၿပီ လာၿပီ” အိမ္ေရွ႕မွ တံခါးေခါက္သံ ၾကားရသျဖင့္ မိုးငယ္ အသံေပးရင္း ထြက္လာေလသည္။ တံခါးဖြင့္လိုက္ေတာ့ မီးခိုးေရာင္ရွပ္အက်ႌႏွင့္ ဖိုက္အိုဝမ္းအျပာေရာင္ဂ်င္းေဘာင္းဘီကို လိုက္ဖက္စြာ ဝတ္ဆင္ထားကာ ျပန္ေရာက္လာေသာ လင္ေတာ္ေမာင္ လင္းသူျဖစ္ေလသည္။ “ဟာ ေမာင္ လာ လာ” “မိုး ခ်စ္ေလး ၾကည့္စမ္း မေတြ႕တာ ေျခာက္လေလာက္ရွိေသးတယ္ ပိုမိုက္လာေတာ့တာပဲ” “သြားပါ ေတြ႕မွ ခြၽဲေနၿပီး အေဝးမွာတုန္းက သူမ်ားဆီ ဖုန္းေတာင္ မွန္မွန္မဆက္ပဲနဲ႔” လင္းသူက မိုးငယ္ ကိုယ္လုံးေလးကို ဖက္ကာ ႏူတ္ခမ္းအစုံကို စုပ္နမ္းလိုက္သည္။ မိန္းမႏွင့္ ျပတ္လပ္ေနတာ ၾကာေနၿပီမို႔ လင္းသူ ပစၥည္းႀကီးက မာလာၿပီး မိုးငယ္ေပါင္ေရွ႕ပိုင္းကို ေထာက္မိေလသည္။

“ႁပြတ္ … ေမာင္ ေရွ႕ဧည့္ခန္းႀကီးထဲမွာေလ” “ဧည့္ခန္းထဲလဲ ဘာျဖစ္လဲ ခ်စ္ေလးရာ ပိုေတာင္မိုေသးတယ္ ခံစားမႈ အသစ္ေလးေလ ဧည့္ခန္းမွာပဲ လိုးရေအာင္” လင္းသူက ရွည္လ်ားစြာ နမ္းၿပီး ေျပာလည္းေျပာကာ ျပန္နမ္းေလသည္။ လင္းသူ၏ လက္မ်ားက က်င္လည္စြာ လႈပ္ရွားလ်က္ လႈပ္ရွားမႈ အက်ိဳးဆက္က မိုးငယ္ ခႏၶာကိုယ္မွ အဝတ္စားမ်ား ၾကမ္းျပင္ေပၚ ပုံေနရျခင္းပင္ ျဖစ္ေလသည္။ မိုးငယ္ကလည္း အားက်မခံ တုံ႔ျပန္နမ္းရင္း လင္းသူအား မိေမြးတိုင္းဖေမြးတိုင္း အဝတ္ဗလာျဖစ္ေစရန္ သူ၏လက္မ်ားကို ေစခိုင္းေလသည္။ ၂ေယာက္လုံး ကိုယ္လုံးတီးျဖစ္သြားေသာအခါ မိုးငယ္က လင္းသူ လီးႀကီးကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ေရွ႕တိုးေနာက္ဆုတ္ ပြတ္တိုက္ေပးေနေလသည္။ နမ္းအားရေတာ့မွ မိုးငယ္က အသာထိုင္ခ်လိုက္ကာ လင္းသူလီးႀကီးအား ေရွ႕တိုးေနာက္ဆုတ္ ဂြင္းတိုက္ေပးလ်က္ လင္းသူ၏ ေဂြးဥႏွစ္လုံးအား စုတ္ယူလိုက္ေလသည္။ ပိုက္ဆံရွာ၍ ပင္ပန္းလာေသာ လင္ေတာ္ေမာင္အား အစြမ္းကုန္ ျပဳစုရန္မွာ မယားျဖစ္သူ၏ အဓိကက်ေသာတာဝန္ဟု ခံယူထားသည့္အတိုင္း မိုးငယ္မွာ လင္းသူ ေတာင္းဆိုသမွ် မျငင္းပဲ လိုက္ေလ်ာခဲ့သည္ ခ်ည္းျဖစ္ေလသည္။ ဥႏွစ္လုံးအား တခ်က္ႏွစ္ခ်က္မွ် စုပ္ယူကာ လွ်ာျဖင့္ တေျဖးေျဖးအေပၚသို႔ ပင့္ယက္လာေလသည္။ ေျဖးေျဖးခ်င္း လွ်ာျဖင့္ယက္လိုက္ လီးတန္လုံးပတ္ကို အသာစုတ္ယူလိုက္လုပ္ကာ အေပၚသို႔တက္လာေလသည္။ လီးထိပ္သို႔ေရာက္ေသာအခါ ဒစ္ကို ပါးစပ္ျဖင့္ငုံကာ စုပ္ေပးေလသည္။ ဒစ္ထိပ္ဖ်ားကို လွ်ာေလးျဖင့္ထိုးကာ ယက္ေပးေလသည္။ ယြယြေလး ေျဖးေျဖးခ်င္းလုပ္ေပးေသာေၾကာင့္ လင္းသူမွာ ေခါင္းတရမ္းရမ္း တဟင္းဟင္းျဖင့္ ထြန္႔ထြန္႔လူးကာ အရမ္းကိုျဖစ္ေနေလသည္။

“ဝိုး စုပ္ ခ်စ္ေလး အား စုပ္ေပး အိုး ခ်စ္ ျပဳစုတာ အား ရွယ္ပဲ” မိုးငယ္က လီးထိပ္ဖ်ားေလးကို ယြယြေလး လွ်ာျဖင့္ကစာရင္း လက္တဖက္က ဂြင္းထုေပးေနကာ တဖက္က ဥႏွစ္လုံးကို ယြယြေလးကစားေပးေနရာ လင္းသူမွာ လက္ရွိ အေျခအေနကိုပင္ေမ့ကာ အေကာင္းႀကီးေကာင္းေနေလသည္။ ၾကာၾကာေတာင့္ခံမထားႏိုင္ေတာ့ပဲ ၆လလုံးလုံး မထုတ္ပဲ ေအာင္းထားေသာ သုတ္ေရမ်ားကို တဟင္းဟင္း ညီးညဴ ကာ ပန္းထုတ္ပစ္မိေလေတာ့သည္။ “အား ခ်စ္ ပီး ထြက္ ထြက္ကုန္ပီ ခ်စ္ အား အိုး အား” လေရမ်ား ပန္းထုတ္ေသာအခါ မိုးငယ္က လီထိပ္ကိုငုံကာ စုပ္ယူလ်က္ ထြက္သမွ်ေသာ လေရမ်ားကို ျမတ္ႏိုးစြာေသာက္ၿမိဳရင္း လက္တဖက္ျဖင့္ လီတန္ အရင္းမွကိုင္ကာ ေရွ႕တိုးေနာက္ဆုတ္လုပ္ရင္း လေရတစက္မက်န္ေစရန္ ထုတ္ေနသလားေအာင္ေမ့ရေအာင္ ခပ္သြက္သြက္ ဂြင္းထုေပးေနေလသည္။ “အား အ အား ေကာင္းလိုက္တာ ခ်စ္ရာ” လေရမ်ားကို အားရပါးရ ေသာက္ၿမိဳကာ လီးကိုစိတ္ႀကိဳက္ခပ္ျပင္းျပင္း စုပ္ေပးၿပီးမွ အသာထရပ္လိုက္ေလသည္။ မ်က္လုံးေလးကို ခပ္ေမွးေမွးေလးျပဳလုပ္ကာ လင္းသူကို တည့္တည့္ စိုက္ၾကည့္လိုက္ေသာအခါမွာေတာ့ လင္းသူမွာ လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ မိုးငယ္အားေခါင္းမွဆြဲယူကာ အားရပါးရနမ္းေလေတာ့သည္။ ရမက္ဆန္ကာ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း အနမ္းမ်ားေၾကာင့္ မိုးငယ္ေပါင္ၾကားမွာ စိုတိုတိုျဖစ္လာေလသည္။ လင္းသူက နမ္းၿပီးေသာအခါ ထိုင္ခ်ၿပီး လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ မိုးငယ္အား ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းမွ ပိုက္ကာခ်ီ၍ ပခုံေပၚတင္ကာ ထမ္းလိုက္ေလသည္။ မိုးငယ္မွာ တခစ္ခစ္ရီရင္း ေစြခနဲ႔ေျမာက္ပါသြားေလသည္။ ဧည့္ခန္းရွိ ႏွစ္ထိုင္ဆိုဖာႀကီးေပၚတြင္အသာခ်ကာ မိုးငယ္ ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းအားၿဖဲလိုက္ေလသည္။ ထို႔ေနာက္ လင္းသူက စိုတိုတိုျဖစ္ေနေသာ မိုးငယ္ ေစာက္ပတ္ကို လွ်ာျဖင့္အျပားလိုက္ယက္ပါေတာ့သည္။ ေစာက္စိကို သရက္ေစ့စုပ္သလိုစုပ္ကာ ညာဘက္လက္ခလယ္ျဖင့္ မိုးငယ္ေစာက္ပတ္ထဲထဲ့ကာ ေညႇာင့္ေပးေလသည္။

က်န္ဘယ္လက္က မိုးငယ္၏ ႏို႔သီးေခါင္းတဖက္အား ေခ်ေပးေလရာ မိုးငယ္မွာ ညီးသံေလးမ်ားေပးကာ လူးလြန္႔ ေကာ့ပ်ံေနေလသည္။ “ဟင္းးး အင္းးး ဟင္းးး ဟင္းး” ေစာက္ပတ္မွာလဲ ေစာက္ေရ မ်ားသထက္မ်ားကာ စို႐ြဲလာေလသည္။ ခနၾကာေသာအခါ လင္းသူက လိုးရန္ အေကာင္းဆုံးအခ်ိန္ေရာက္ၿပီျဖစ္၍ ႏူးေနျခင္းကို ရပ္လိုက္ေလသည္။ “ဟင္း အင္း ဘာလို႔ရပ္လိုက္တာလဲ ဆက္လုပ္ပါဦး ေမာင္ရယ္” “ေမာင္တို႔ ခ်စ္ရေအာင္ေလ” ဟုေျပာကာ လင္းသူက မိုးငယ္ေပါင္ၾကားမွာ ဝင္၍ သူ႔လီးႀကီးႏွင့္ ေစာက္ပတ္ဝကို ေတ့လိုက္ေလသည္။ မိုးငယ္ ေစာက္ပတ္မွာ လီးအထိအေတြ႕ကို ခံစားသိရွိသည့္အလား ခုံးထလာေလသည္။ ေစာက္ပတ္ထဲမွလည္း တစုံတခုကို ေတာင့္တသည့္အလား အတြင္းသားမ်ားက တဆစ္ဆစ္ႏွင့္ ရႈံ႕ခ်ီပြခ်ီ ျဖစ္လာေလသည္။ လင္းသူက ခါးတလႈပ္လႈပ္ျဖင့္ ႏွဲ႔ကာ ေျဖးေျဖးခ်င္းသြင္းေလေတာ့သည္။ “အား အ အိုး ဝိုး” “ခ်စ္ေလး ဘယ္လိုေနလဲ ခ်စ္ေလး အေရ႐ႊဲေနတာ အမ်ားႀကီးပဲ ၆လၾကာစုထားတဲ့ ေစာက္ေရေတြလား” ဟုဆိုကာ သြင္းရင္းျဖင့္ အဆုံးထိဝင္သြားေလသည္။ လင္းသူက အထုတ္အသြင္း ေျဖးေျဖးျခင္း လုပ္ကာ လိုးပါေတာ့သည္။ အခ်က္၃၀ေက်ာ္ေသာအခါ “ေမာင္ ခ်စ္ကို ေစာင့္ေတာ့ ရၿပီ” ဟုဆိုသျဖင့္ လင္းသူက စက္ေသနတ္ပစ္သလို မီးကုန္ယမ္းကုန္ေဆာင့္လိုးပါေတာ့သည္။ ခနၾကာေသာအခါ မိုးငယ္မွာ ေကာ့ေကာ့ေပးရင္း ေစာက္ပတ္အတြင္းသားမ်ားက သူ႔လီးကို ရစ္ဆြဲလာသျဖင့္ မိုးငယ္ၿပီးေတာ့မွာကို သတိျပဳမိ၍ ၿပိဳင္တူၿပီးေစရန္ စိတ္မထိန္းေတာ့ပဲ လႊတ္လိုက္ေလသည္။ လင္းသူ လီးထဲမွ သုတ္ရည္မ်ားက မိုးငယ္ ေစာက္ပတ္ထဲ အရွိန္ျပင္းစြာ ပန္းထြက္သြားေလသည္။ ေႏြးခနဲ႔ဝင္လာေသာ သုတ္ေရမ်ားေၾကာင့္ မိုးငယ္မွာ တဆတ္ဆတ္တုန္ကာ ၿပီးသြားေလသည္။ ထို႔ေနာက္ လင္မယား၂ေယာက္ေရခ်ိဳး ခနနား၍ ထမင္းစားၾကေလသည္။

ထမင္းစားၿပီး လင္းသူက ပုံစံအမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ ေစာဗညား မလာခင္အခ်ိန္ထိ အားရပါးရလိုးေလသည္။ ေစာဗညားလာေသာအခါ ဘာမွမလုပ္ေတာ့ပဲ တီဗြီၾကည့္ေနေလသည္။ ညမွာ ဘာမွမလုပ္ေတာ့ပဲ ေနာက္တေန႔အတြက္ အနားယူအားေမြးသည့္အေနျဖင့္ ေစာေစာအိပ္ယာဝင္ခဲ့ေလသည္။ အမွန္ေတာ့ လင္းသူက ေရာက္ေရာက္ျခင္း အိမ္မလာပဲ တည္းခိုခန္းတခုတြင္ တညတာ အနားယူ အားေမြးခဲ့သည္မွာ သူ၏ အိမ္ျပန္ခ်ိန္ အက်င့္တခုပင္ျဖစ္ေလေတာ့သည္။လင္းသူဆိုတာ သေဘာလႋုင္းမွာ အျမင့္ဆုံးရာထူး ကပၸတိန္ျဖစ္ေနေသာသူ။ ကပၸတိန္တစ္ေယာက္ျဖစ္ဖို႔က မလြယ္လွပါ။ ပင္လယ္၏ သေဘာသဘာဝမ်ား၊ ရာသီဥတု မုန္တိုင္း သေဘာသဘာဝမ်ား၊ ႏိုင္ငံတကာ ေရေၾကာင္း စည္းမ်ဥ္းဥပေဒမ်ား၊ ေရယဥ္ေမာင္းႏွင္ ထိန္းသိမ္းမႈ အေတြ႕အႀကဳံမ်ား၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးႏွင့္ စီမံခန္႔ခြဲမႈပညာရပ္မ်ား၊ ပင္လယ္ျပင္အေတြ႕အႀကဳံမ်ား အစရွိေသာ အရည္အခ်င္းမ်ားကို အဆင့္ဆင့္စစ္ေဆးကာ အရည္ခ်င္း တကယ္ရွိေသာ သေဘာလၤုပ္သက္ရင့္ေသာသူမွသာ ကပၸတိန္အျဖစ္ရရွိေလသည္။ သေဘာသၤားတို႔မည္သည္ ကမ္းမျမင္ လမ္းမျမင္ ပင္လယ္ထဲ၌ လေပါင္းမ်ားစြာ ေနရသူမ်ားျဖစ္ေလသည္။ မ ဆိုမူးလို႔ ႐ူစရာမရွိ။ အကုန္ေယာက္်ားမ်ားခ်ည္းသာျဖစ္ေလသည္။ အားလပ္ခ်ိန္မ်ား၌ ယမကာမွီဝဲရင္ မွီဝဲ မမွီဝဲလိုေသာ္ အေပ်ာ္သေဘာ ဖဲေဆာ့ရင္ေဆာ့ မေဆာ့လိုပါက ဂိမ္းေဆာ့႐ုံသာရွိေလသည္။ ယခု ေနာက္ပိုင္း စမတ္ဖုန္းမ်ား ေခတ္စားေသာအခါ အင္တာနက္ၾကည့္ရႈလို႔ရလာေလသည္။ ေဖ့ဘုတ္ကဲ့သို႔ ဆိုရွယ္မီဒီယာမ်ား ေပၚလာေသာအခါ သေဘာလႋုက္သူမ်ားအဖို႔ အပ်င္းေျဖစရာ မိသားစုႏွင့္ ဆက္သြယ္ရာ တခုတိုးလာေလသည္။ ဝါသနာရွင္အသီးသီးကား ကိုယ္ဝါသနာပါရာ က႑အသီးသီးကို ရွာေဖြစပ္စုၾကေလသည္။ လိင္မႈေရးရာ ဝါသနာပါသူမ်ားကလည္း ႐ုပ္ရွင္ဆိုဒ္မ်ား စာေပဆိုဒ္မ်ားကို ရွာေဖြၾကည့္႐ူၾကသည္။ ႐ုပ္ရွင္ဆိုဒ္မ်ားတြင္ ကပ္ကိုး၊ ဆြင္း၊ အင္းစက္၊ ဘီဒီအက္စ္အမ္၊ အိုအန္အက္စ္၊ ႐ိုးပေလး၊ ထြစ္ပယ္ပေလး၊ ကာနီဗယ္ပါတီပေလး အစရွိေသာ လိင္ခံစားမႈ ဖန္တက္ဆီမ်ားကို သိရွိလာၾကသည္။

သိလာၿပီးေနာက္မွာေတာ့ မိမိတို႔ ႏွစ္သက္ရာ ဖန္တက္စီကို အသားေပးေသာ ႐ုပ္ရွင္မ်ားကို ရွာေဖြ ၾကည့္ရႈလာၾကေလသည္။ လင္းသူသည္လည္း သေဘာသၤားတေယာက္ေပမို႔ ေခတ္ေရစီေၾကာင္းထဲဝယ္ စီးေျမာရင္း မိမိဝါသနာပါရာကို ေအးေဆးစြာ ခံစားစားသုံေလသည္။ လင္းသူက အရက္၊ ေလာင္းကစား ကင္းရွင္းေသာ္လည္း မိန္းမကိစၥကို ဝါသနာထုံေလသည္။ အြန္းလိုင္းေပၚမွ ဖန္တက္ဆီမ်ားကို ေသခ်ာစြာေလ့လာေလသည္။ ေျပာင္းလဲလာေသာ ေခတ္ေရစီေၾကာင္းဝယ္ ဒီမိန္းမ႐ိုးလာလို႔ ေနာက္မိန္းမယူသည္ဆိုေသာ ေခတ္မွာ ေနာက္ေကာက္က်ခဲ့ၿပီျဖစ္ေလသည္။ ရွိေနေသာ အိမ္ေထာင္ကို နားလည္မႈျဖင့္ အဆင့္ျမႇင့္ကာ မိမိႀကိဳက္ႏွစ္သက္ေသာ ကာမအရသာသစ္ဆန္းမ်ား မိမိလက္တြဲေဖာ္လိုအပ္ေနေသာ က႑မ်ားကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း တိုင္ပင္ႏွီးေႏွာ ခံစား စားသုံးျခင္းသည္သာ အသင့္ေတာ္ဆုံးျဖစ္သည္ဟု သေဘာေပါက္လက္ခံမိေလသည္။ လင္းသူ ခံစားလိုေသာ ဖန္တက္ဆီမွာ ကပ္ကိုးဖန္တက္ဆီျဖစ္ေလသည္။ ကပ္ကိုးဖန္တက္ဆီတြင္ ဘူးလ္၊ ေဟာ့ဝိုက္ဖ္၊ ကပ္ကိုးတို႔ပါဝင္ေလသည္။ ဘူးလ္ဟူသည္ အျဖည့္ခံသက္သက္သာ ျဖစ္ေလသည္။ ဘူးလ္ တစ္ေယာက္၏ တာဝန္မွာ ကပ္ကိုးႏွင့္ ေဟာ့ဝိုက္ဖ္တို႔ ဆႏၵၿပီးေျမာက္ေစရန္သာ ျဖစ္ေလသည္။ ဤေနရာတြင္ ဘူးလ္၏ ကာမဆႏၵျပည့္ဝမႈသည္ အဓိက မဟုတ္ေပ။ အခ်ိဳ႕ေသာ အေခ်ာင္သမားတို႔သည္ သူမ်ား ရည္းစား သူမ်ား မယား အေခ်ာင္ႏႈိက္ခ်င္၍ ေအာက္တန္းက်လွေသာ စိတ္ဓာတ္ကို ဘူးလ္အေရၿခဳံကာ ဝင္ေရာေလ့ရွိၾကသည္။ အကယ္စင္စစ္ ဘူးလ္ေကာင္းတို႔ မည္သည္ မိမိအက်ိဳးေဆာင္ေပးရမည့္ ကပ္ကိုးႏွင့္ ေဟာ့ဝိုက္ဖ္တို႔ အတြဲ၏ ႀကိဳက္ႏွစ္သက္ရာ ပုံစံမ်ား အေျခအေနမ်ားကို ႀကိဳတင္စုံစမ္းကာ ေဖ်ာ္ေျဖ အက်ိဳးေဆာင္ေလ့ရွိေပသည္။ ကပ္ကိုးအတြဲ၏ အိပ္ယာထဲက ကိစၥႏွင့္ ျပင္ပလူေနမႈဘဝကို ၿခိမ္းေျခာက္ အၾကပ္ကိုင္ရန္မဆိုထားဘိ အျပင္မွာ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ေတြ႕ပါလ်က္ႏွင့္ တခါမွ မျမင္ဖူး မေတြ႕ဖူးသူတေယာက္အလား ေနထိုင္ရန္မွာ ပေရာ္ဖက္ရွင္နယ္က်ေသာ ဘူးလ္ေကာင္းတို႔၏ သံမဏိစည္းကမ္းႏွင့္ သစၥာတရားပင္ျဖစ္ေခ်ေတာ့သည္။

ေဟာ့ဝိုက္ဖ္ႏွင့္ ကပ္ကိုးတို႔သည္ လင္မယားေသာ္၎၊ လက္မထပ္ရေသးေသာ အတူေနစုံတြဲေသာ္၎ျဖစ္တတ္ေလသည္။ ေဟာ့ဝိုက္ဖ္ အားလုံးလိုလိုသည္ ကပ္ကိုးခံစားမႈ ႏွစ္သက္ေသာ အမ်ိဳးသားပါတနာတို႔၏ စည္း႐ုံးဆြဲေဆာင္မႈေၾကာင့္ ကစားပြဲတြင္ပါဝင္လာရေလသည္။ ေဟာ့ဝိုက္ဖ္၏တို႔၏ ခံစားမႈသည္ ကပ္ကိုးခံစားခ်င္ေနသည့္ ပါတနာ၏ ခ်စ္စိတ္ကို အေျခခံေပးဆပ္ျခင္းျဖစ္ေလသည္။ ကပ္ကိုးတို႔အား ခ်စ္လြန္းေသာသူမ်ား၊ အခ်စ္ေလာဘႀကီးလြန္းေသာသူမ်ား ဟုဆိုခ်င္ပါေတာ့သည္။ မိမိပါတနာအေပၚ ခ်စ္လြန္းမက ခ်စ္မိရာမွ ခ်စ္သူ၏ စိတ္ကြယ္ရာေဖာက္ျပန္ျခင္း ခံစားမႈကို ေတြ႕ျမင္လိုမႈေၾကာင့္၎၊ ခ်စ္သူထံပါးတြင္ “ငါ့ရဲ႕ ေယာက္်ားက ငါ့ကို ကာမခံစားမႈမွာ ၿငီးေငြ႕မေနရေအာင္ လိုက္ေလ်ာၾကင္နာပါေပတယ္” ဟူေသာ ခ်စ္သူ၏ မ်က္ႏွာသာေပးခ်ီးမြမ္းခံလိုမႈေၾကာင့္၎ အေၾကာင္းေၾကာင္းေသာ ခ်စ္ျခင္းေလာဘမ်ားကို အေျခခံကာ ကပ္ကိုးခံစားမႈ ျဖစ္ေပၚလာျခင္းျဖစ္ေလသည္။ လင္းသူမွာ ကပ္ကိုးခံစားမႈ ႏွစ္သက္ေသာ္လည္း မိန္းမလုပ္သူကို မည္ကဲ့သို႔ စည္း႐ုံးရမည္ကို မႀကံတတ္ေအာင္ျဖစ္ေနေလသည္။ ထို႔အျပင္ ဘူးလ္လုပ္ေသာသူက ေစာင့္ထိန္းမႈမရွိေသာသူျဖစ္ပါက သူတို႔၏ အိမ္ေထာင္ေရး ထိခိုက္ေပလိမ့္မည္။ ေသခ်ာစဥ္းစားၾကည့္ေသာအခါ လင္းသူသည္ ေစာဗညားကို ေတြ႕ျမင္ကာ လက္ေဖ်ာက္တီးမိလိုက္ေလသည္။ ေစာဗညားသာ ဘူးလ္လုပ္ခဲ့ပါက သူတို႔အတြက္ အဆင္ေျပသလို သူသေဘာတၤက္သည့္ အခ်ိန္တြင္လည္း ေနာက္ေၾကာင္းစိတ္ပူရန္မလိုပဲ စိတ္ေျဖာင့္ေျဖာင့္ အလုပ္လုပ္ႏိုင္ေပမည္။ သို႔ေသာ္ မိန္းမျဖစ္သူႏွင့္ ေကာင္ေလးကို စည္း႐ုံးရန္မွာ လြယ္မေယာင္ေယာင္ႏွင့္ခက္ တိမ္မေယာင္ေယာင္ႏွင့္ခက္ေသာ ကိစၥျဖစ္ေနေလသည္။ “ေမာင္ ဒီေန႔ အျပင္ထြက္တာ တေနကို ကုန္ေရာေနာ္” ညစာစားၿပီး လုပ္စရာမ်ားလက္စသပ္ကာ အခန္းထဲဝင္ရင္း စကားလဲေျပာကာ အိပ္ယာေပၚတက္လာေသာ မိန္းမျဖစ္သူအား လင္းသူ တခ်က္လွမ္းၾကည့္လိုက္ေလသည္။

ေစာဗညားလဲ ညစာစားၿပီး သူ႔အခန္းထဲဝင္သြားေလၿပီ။ သူကလဲ အခန္းထဲသို႔လာကာ စာဖတ္ေနျခင္းျဖစ္ေလသည္။ “ဟုတ္တယ္ခ်စ္ေရ ေမာင္နဲနဲ မိုးခ်ဳပ္သြားတယ္ ကိုစိုးႀကီးတို႔နဲ႔ စကားေကာင္းေနလို႔” “အြန္း သူမ်ားက် တေနကုန္ပစ္ထားတယ္” “ခ်စ္ကလဲကြာ ေအး ေမာင္ေမ့ေတာ့မလို႔” “ဘာတုန္း” “ခ်စ္ ေမာင္တို႔နဲ႔ ဖူးခက္ကိုသြားတဲ့ ဆုျမတ္ကိုမွတ္မိေသးလား သူ႔ေယာက္်ားကဆုံးသြားၿပီေလ ကားပြဲစား ေမာင္နဲ႔ နာမည္ခ်င္းဆင္တယ္ လင္းသူပဲေလ မွတ္မိလား” “ေၾသာ္ မမျမတ္ေလ မွတ္မိၿပီ မမျမတ္က ဘာျဖစ္လို႔လဲ” “ဆုျမတ္က အခု သူေမြးစားထားတဲ့ ေကာင္ေလးနဲ႔ ၿငိေနတာၾကာၿပီတဲ့” “ဟင္” “ဟုတ္တယ္ေကာင္ေလးက ေက်ာင္းၿပီးလို႔ ယူအက္စ္ထြက္သြားၿပီ ဆုျမတ္ပါ ေခၚသြားတာတဲ့ ဟိုမွာ လက္ထပ္လိုက္ၿပီတဲ့” “ေသခ်ာလို႔လား ေမာင္ရာ ေကာင္ေလးက သူနဲ႔ အမ်ိဳးမကင္းဖူးေလ” “ေသခ်ာတာေပါ့ ကိုစိုးႀကီးေျပာျပတာ မိုက္တယ္ေနာ္ ဆုျမတ္က အပီခ်ဳပ္စားတတ္တယ္” “ဟင္း ေက်ာ္မေကာင္း ၾကားမေကာင္း” “ခုတင္ေပၚမွာေကာင္းလို႔ေပါ့ခ်စ္ရာ မွန္းစမ္း ငါ့မိန္းမ ဆုျမတ္မအေၾကာင္း နားေထာင္ၿပီး အေရထြက္လာၿပီမလား” “ဟြန္း သူဒါပဲေတြးေန” လင္းသူက ေျပာေျပာဆိုဆိုျဖင့္ မိုးငယ္ စကပ္လွန္ကာ ေစာက္ပတ္ေလးအား လက္ျဖင့္ စမ္းၾကည့္ေတာ့ အေရမ်ားထြက္ေနေလသည္။ မိုးငယ္မွာ ယုံခ်င္စရာမရွိေသာ ခုတင္ေပၚက ဇာတ္လမ္းၾကားၿပီး ကတုန္ကယင္ျဖစ္ကာ ကာမစိတ္မ်ားႂကြလာေလသည္။ “ခနေနာ္ ခ်စ္ ေမာင္ လမ္းေၾကာင္းရွင္းလိုက္ဦးမယ္ ျပန္လာရင္ လုပ္ၾကစို႔” ဟုဆိုကာ အေပါ့သြားရန္ အိမ္သာသို႔ထြက္ခဲ့ေလသည္။ အေပါ့သြားၿပီး ေစာဗညားအခန္းေရွ႕ျဖတ္ေသာအခါ ဘာရယ္မဟုတ္ အခန္းတံခါး အသာဟကာ ၾကည့္လိုက္မိေလသည္။ ေစာဗညားမွာ ပုဆိုးမပါပဲ ပက္လက္အိပ္ခါ ဖုန္းကို ၾကည့္ရႈရင္း ဂြင္းထုေနေလသည္။ ေစာဗညားလီးကား သူႏွင့္ မတိမ္းမယိမ္းေလာက္ရွိေလသည္။ လင္းသူမွာ ထခုန္မိမတတ္ ဝမ္းသာသြားေလသည္။

အခန္းသို႔အျမန္သြားကာ မိုးငယ္အား ဆြဲေခၚခဲ့ေလသည္။ “လာခ်စ္ ေမာင္နဲ႔ လိုက္ခဲ့ အသံမထြက္ေစနဲ႔ေနာ္ ျပစရာရွိလို႔” “ေမာင္ ဘာေတြ လုပ္မလို႔လဲ” “႐ူး… တိုးတိုး ေစာဗညားဂြင္းထုေနတယ္ ခ်စ္ေခ်ာင္းၿပီးၾကည့္ ေမာင္ေနာက္ကေန လိုးမယ္ေနာ္” မိုးငယ္မွာ ရင္တဒိန္းဒိန္းခုန္သြားေလသည္။ ခုေလးတင္မွ မမျမတ္ ေကာင္ေလးႏွင့္ ရႈပ္သည့္အေၾကာင္းၾကားထားရာ အခု ေစာဗညားလီးကို ၾကည့္ရမည္ဆိုေတာ့ ဆက္မေတြးရဲပါေခ်။ ေစာက္ပတ္ထဲကေတာ့ အေရမ်ားက စိမ့္ေနေလၿပီ။ လင္းသူက အခန္းတံခါးဟကာ ၾကည့္ရန္ လက္ဟန္ေျခဟန္ျဖင့္ ေျပာေလသည္။ အခန္းထဲသို႔ ေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္ေသာအခါ ေစာဗညားမွာ ဖုန္းကိုၾကည့္ကာ ဘာကိုမွ သတိမထားပဲ အားရပါးရ စိတ္လြတ္ကိုယ္လြတ္ ဂြင္းထုေနေလသည္။ ေစာဗညား၏ လီးႀကီးမွာ အရွည္၇လက္မခန္႔ လုံးပတ္မွာ က်ပ္လုံးခန္႔ရွိကာ ထိပ္မွာ မႈိပြင့္သဏၭာန္ကားလ်က္ရွိကာ လင္းသူလီးနဲ႔ အတူတူေလာက္ပင္ရွိေလသည္။ မိုးငယ္မွာ လီးဒစ္ႀကီးကို အေရျပားက ဖုံးလိုက္ေဖာ္လိုက္ျဖစ္ေနတာကို ၾကည့္၍ ရင္ထဲတလွပ္လွပ္ျဖစ္ကာ စိတ္ႂကြလာေလသည္။ ထိုအခ်ိန္မွာပင္ သူ၏ေနာက္ဖက္ ဖင္ၾကားဆီမွ ေအးခနဲ႔ ျဖစ္ကာ စကပ္လွန္ တင္ခံလိုက္ရေလသည္။ ထို႔ေနာက္ ဂြင္းထုေနေသာ လီးကဲ့သို႔ လီးတေခ်ာင္းက သူ႔ေစာက္ပတ္ထဲသို႔ ေျဖးညႇင္းစြာ ဝင္ေရာက္လာေလသည္။ မိုးငယ္အဖို႔ ေယာက္်ားတေယာက္ဂြင္းထုေနသည္ကို ေခ်ာင္းရင္း ေနာက္အလိုခံရသည္မွာ ဘဝတြင္ ပထမဆုံးျဖစ္ေလသည္။ ထူးျခားေသာ အေျခအေန၏ ရမက္ေစ့ေဆာ္မႈေၾကာင့္လဲ ကာမစိတ္မ်ား ႂကြသထက္ႂကြကာ ကတုန္ကယင္ပင္ျဖစ္လာေလသည္။ လင္းသူကလဲ အသံမထြက္ေအာင္ ထိန္း၍ ခပ္သြက္သြက္ေဆာင့္ေလသည္။ လင္မယား ၂ ေယာက္စလုံး ကိုယ္စီထူးျခားေသာ အေျခအေန၏ ေစ့ေဆာ္မႈေၾကာင့္ ၾကာၾကာ လိုးစရာမလိုပဲ ကာမလမ္းဆုံးၿပီးဆုံးျခင္း ပန္းတိုင္ကို တက္လွမ္းေရာက္ရွိသြားၾကေလသည္။

လင္းသူက အေရမ်ား ေအာက္မက်ေစရန္ ပုဆိုးျဖင့္ သုတ္ေလသည္။ ထို႔ေနာက္ မိုးငယ္အားေပြ႕ခ်ီကာ ေရခ်ိဳးခန္းသို႔ေခၚလာခဲ့ေလသည္။ မိုးငယ္မွာ ေယာက္်ားျဖစ္သူ၏ ယုယမႈကို ခံယူရင္းအေက်နပ္ႀကီးေက်နပ္ေနေလသည္။ လင္းသူက မိုးငယ္အားေသခ်ာစြာ ကိုယ္တိုင္ေဆးေၾကာေပးေလသည္။ ဟိုအရင္ကထဲက ျပဳစုေပးေနၾကမို႔ အားလုံးအဆင္ေခ်ာကာ မိမိတို႔ အိပ္ခန္းဆီသို႔ ေပြ႕ခ်ီေခၚေဆာင္ခဲ့ေလသည္။ အခန္းထဲေရာက္ေတာ့မွ ႏွစ္ေယာက္သား ယွဥ္အိပ္ရင္း လင္းသူက မိုးငယ္ႏႈတ္ခမ္းေလးကို အားရပါးရ ခပ္ျပင္းျပင္းစုပ္နမ္းၿပီး “ခ်စ္ေလး” “ေမာင္” “ေစာဗညား လီးကအႀကီးႀကီးပဲေနာ္” “ေမာင္နဲ႔တူတူေလာက္ပါပဲ” “အဲ့လီးနဲ႔ ေျပာင္းခံၾကည့္ပါ့လား” “ဟင္း ဘာမွန္းကိုမသိဘူး ဗ႐ုတ္သုတ္ခေတြ” ဟုဆိုကာ တဖက္သို႔လွည့္လိုက္ေလသည္။ လင္းသူက တဟဲဟဲရီကာ “အိပ္မက္ထဲ ထဲ့မက္မေနနဲ႔ဦး” ဟုေျပာရင္ မိုးငယ္၏ ဖင္လုံးလုံးေလးကို မနာေအာင္ တခ်က္႐ိုက္လိုက္ေလသည္။ မိုးငယ္ကေတာ့ ေစာဗညား လီးႀကီးကိုျပန္လည္ ျမင္ေယာင္ရင္း အိပ္ေပ်ာ္ေစရန္ မ်က္လုံးမွိတ္လိုက္ပါေတာ့သည္။ အိပ္မက္ထဲမွာေတာ့………။