“ကဲ … မောင်မောင့် ကိုရေဆေးပေးမယ်နော်”

တီ … တီ …” အိမ်ရှေ့မှကားဟွန်းသံ ပေါ်လာသည်။ မှန်ရိပ်တွင်ပေါ်လာသော သူမ၏မျက်နှာကို တစ်ချက်ကြည့်လိုက်သည်။ ပြီး တော့ အင်္ကျီလဲရန်ဘီရိုဆီသို့ထ၍လာသည်။ “နီနီ … အဝတ်လဲနေတာ ကြာလှပြီ …” အန်ကယ်၏ အသံကရှေ့ခန်းမှ ပေါ်လာသည်။ ပြီးခြေနင်းသံကိုကြားရသည်။ အန်ကယ်ဆိုတာက နီနီပထွေး … အသက်က(၃၀) လောက်သာရှိသေးသည်။ နီနီ မေမေက(၄၀) ထဲရောက်နေပြီး သူမ၏ယောင်္ကျား နီနီ၏ပထွေး ကိုတင့်အောင်ကို နီနီ အန်ကယ်ဟုခေါ်ရန်မေမေက သင်ထားသည်။ နီနီ၏ အသက်က(၂၀) ကျော် (၂၁) ထဲရောက်နေချေပြီ။ မေမေနှင့်ကိုတင်အောင်တို့ယူလိုက်ကြသည်က ဘာမျှမကြာသေး လေးငါးလလောက်သာရှိ သေးသည်။ ဖေဖေဆုံးသွားသည်က (၅)နှစ်မျှရှိပြီဖြစ်သည်။ မေမေနောက်အိမ်ထောင်ပြုတော့မည်ဆိုတော့ အသက်(၄၀)ထဲ ရောက်နေပေမဲ့ နုပျိုဆဲလှပဆဲ မေမေ့ကို နီနီ အရမ်းသမျှောသည်။ မျက်ရည်လည်ရွဲနှင့် ထပ်ပြီးစဉ်းစားဖို့ တောင်းပန်ခဲရသည်။ နီနီကတားတော့ မတားခဲ့ပါ။အသက်(၂၀) ဆိုတော့လဲလေကအကြောင်းကောင်းကောင်းကြီးမဟုတ်ပေမဲ့လည်းသိသင့်သလောက်သိထားသည်။ မေမေက ငယ်ရွယ်နုပျိုဆဲဖြစ်၍ ကျန်းမာသန်စွမ်းမှုလဲရှိလေတော့ နီနီ ကိုယ်ချင်းစာမိပါသည်။ မေမေကို မတားခဲ့ပါ။ ဒါပေမယ့် ကိုတင်အောင်က မေမေအရှိန်ဖြင့် သူမအပေါ်ခပ်တည်တည်ကြီး ဆက်ဆံတာကို နီနီက မကြိုက်။ ဒီအိမ်တွင်လူကများများစားစား ရှိတာမဟုတ်။ မေမေတို့ လင်မယားရယ် … နီနီရယ် … နီနီနဲ့သက်တူရွယ်တူလောက်ပင်ရှိမည့် မောင်မောင်ဆိုသော ဒရိုင်ဘာကောင်လေးရယ် … ဒါေလေးပဲရှိသည်။ ဘာပဲပြောပြေအာ နီနီကတော့ ရင်းရင်းနှီးနှီး ပျော်ပျော် ရွှင်ရွှင်ဖြင့် ရှိစေချင်တာတော့ အမှန်ပင် ဖြစ်သည်။တင်အောင်က ဖြူဖြူချောချော လူရည်သန့်ဖြစ်ကာ အရပ်မြင့်မြင့် တောင့်တောင့်တင်းတင်းလည်းရှိသည်။

မိန်းကလေး တွေစိတ်ကူးယဉ်ချင်သည့် ပုံစံမျိုးဖြစ်သည်။ အိမ်ရှေ့မှနင်း၍ လျှောက်လာသော အန်ကယ်၏ခြေသံက နီနီ၏အခန်းရှေ့တွင်ရပ်၍သွားသည်။ နီနီသည် မှန်ထဲကို လှမ်း၍ ကြည့်လိုက်သည်။ ခပ်ဟဟအခန်းတံခါးဝသို့ရောက်လာသည့် တင်အောင်အရိပ်ကိုမှန်ထဲမှ တဆင့်မြင်ရသည်။ နီနီ ကမသိဟန်ဆောက်ပြီး အပေါ်အင်္ကျီကိုချွတ်လိုက်သည် ဖြူဖွေးပြည့်ဖြိုးသောကျောပြင်ကိုတံခါးဖက်သို့ပေးထားသည်။ တင်အောင်သည် ကြက်သေသေပြီး ငြိမ်ပြီးရပ်ကြည့်နေ မိသည်။ သူ့ကိုနီနီကမမြင်ဟုထင်ပြီး တင်အောင်ကကြေနပ်ပြုံးနှင့် ဟနေသော တံခါးကြားမှ အခန်းထဲသို့ အသာကြည့်လိုက် သည်နီနီသည် တင်အောင်၏မျက်လုံးကို မှန်ထဲမှမြင်၍နေရသည်။ နီနီက ဘရာဇီယာကြိုးကိုချိတ်ဖြုတ်လိုက်သည်။ လျှော့ကျ သွားသော ဘရာဇီယာအောင်တွင် လုံးဝန်းမို့မောက်သောနို့နှစ်ခုကို တွေ့နေရသည်။ နီနီဘီရိုဆီသို့ တစ်ခါထ၍ သွားပြန်သည်။ အိအိလေးလှုပ်ရမ်းနေသော လုံးဝန်းသည့် နို့လုံးလုံးများကို တင်အောင်သည် အသာလေးငေးကာကြည့်နေသည်နီနီသည်အတွင်းခံဘောင်းဘီတိုလေးကို ယူကာမှန်ရှေ့တွင် လာရပ်သည်။ ပြီးတော့ထဘီကိုအသာလေးလျှော့ချလိုက်သည်။စွင့်ကားပြီးပြည့်အိနေသောနီနီ၏ ဖင်သားကြီးနှစ်လုံးကိုအဲ့သြစွာဖြင့် တင်အောင်မြင်ရသည်။ ရှည်သါယ်သောပေါင်တံ၊သေးသွယ်သောခါးနှင့် ဖင်ကြားတစ်လျှောက်နီနိက နိုင်လွန်ဘောင်းဘီလေးကို ခြေထောက်မှသွင်းလိုက်သည်။ ခါးအနည်းငယ် ကုန်း၍ဖင်ကြားမှအမွှေးများဖြင့်ဖုံးအုပ်နေသော နေရာလေးကို လှစ်ကနဲမြင်လိုက်ရသည်။ တင်အောင်၏ ရင်မှာတဆက်ဆက် တုန်၍လာရသည်။ လှလိုက်တဲ့နီနီရယ်လေ . ။

ပြီးမှလျှော့တိလျှော့ရဲနှင့်ဖြစ်နေသောဘရာဇီယာလေးကို ကျန်သောဂျိတ်တစ်ခုကိုပါဖြုတ်၍ သူမ၏ရင်ဘတ်မှခွါလိုက် သည်။ ကြီးမားသောနို့အုံကြီးနှစ်ခုနှင့် နို့သီးလေးနှစ်ခုကို ထင်ရှားစွာမြင်လိုက်ရသည်။ တင်အောင်မှာ နီနီ၏အလှကို ထင်ရှားစွာ မြင်လိုက်ရသည်။ တင်အောင်မှာနီနနီအလှကို ရင်ဖိုစွာငေးကြည့်နေသည်။ မြင်ကွင်းမှအချိန်မကြာလှခဏလေးအတွင်းမှာပင် နီနီသည်သပြေနုရောင်ဝမ်းဆက်ဖြင့် အလှကြီးလှနေ၏။ တင်အောင်က မသိအောင်ဖြေဖေါ့နင်းပြီး အိမ်ပေါ်မှဆင်းလာသည်တင်အောင်တစ်ယောက် ကားထဲရောက်သည်ထိ ရင်ခုန်သည်ကမရပ်နိုင်သေး၊ နီနီ၏ အလှကားပြည့်ဖြိုးသော ရင်သား များ လုံးကျစ်သောနို့သီးနှစ်ခုဖွံ့ဖြိုးလှသောတင်သားအလှ များကို တင်အောင်တစ်ယောက်မြင်ယောင်၍ နေမိသည်။ နီနီ၏ အလှကြောင့်နှလုံးရပ်မတတ်ဖြစ်နေရသည်။ ထိုအချိန်နီနီက ကားတံခါးဖွင့်ပြီး ဝင်လာသည်။ “အန်ကယ် စောင့်နေတာ ကြာပြီလား” အပြုံးတစ်ချက်ဖြင့် နီနီက မေးလိုက်သည်။ နီနီမှာတင်အောင်၏ အဖြစ်ကိုရိပ်မိသော်လည်း မသိဟန်ဆောင်နေသည်။ “မကြာသေးပါဘူး နီနီ” တုံရီသော အသံကိုသူကထိန်းရင်းပြောလိုက်သည်။ ပြီးတော့ကားစက်ကို နှိုးကာမောင်း၍ထွက် လာခဲ့ပါလေတော့သည်။ ဒီနေ့သူငယ်ချင်းထံ သွားလို၍ လိုက်ပို့ပေးရန် မေမေကို နီနီကပြောထားပြီးဖြစ်သည်။ မနက်ကမှ ခပ်စောစော သွားစရာ ကိစ္စပေါ်လာသဖြင့် မေမေက ဒရိုင်ဘာမောင်မောင်ကိုခေါ်၍ ထွက်သွားသည်။ ကိုတင်အောင်ကမကြာမီရုံးချိန်ရောက်လျှင် သွားမည်ဖြစ်၍ လမ်းကြုံသောနီနီကို တစ်ခါတည်းခေါ်၍သွားရန် တင်အောင်အားမှာထားခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ တွေ့မြင်ခဲ့ရသော နီနီ၏ အလှများက မျက်စိထဲမှမထွက်သည့်အပြင် နီနီကိုယ်တိုင်ကလဲ ကားထဲတွင်ပါလာသဖြင့် မှန်လေးထမြှ နီနီကိုကြည့်လိုက် စောစောကပုံရိပ်လေးတွေကို ပြန်ပြီးစဉ်းစားလိုက်ဖြင့် တင်အောင်သည်ကားကို သတိထား၍ ခပ်ဖြေးဖြေးပင် မောင်း၍လာခဲ့လေတော့သည်။

သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်ပြည်ပသို့သွားဖြစ်၍ လိုက်ပို့ရန်အိမ်မှ စောစောကပင် ဝေေ၀ထွက်ခဲ့သည်။ ခင်ပွန်းဖြစ် တင်အောင်က မကြာမီရုံးသွားရတော့မည်ဖြစ်၍ လိုက်မပို့ခိုင်းတော့ဘဲ မောင်မောင်ကိုသာလေယာဉ်ကွင်းသို့ လိုက်ပို့ခိုင်းခဲ့သည်။ သမီးနီနီကလဲ သူ၏သူငယ်ချင်းဖြစ်သူထံ သွားလိုကြောင်းမနေ့ထဲက ပြောထားသဖြင့် တင်အောင်သွားမည့် ကုမ္ပဏီ ရုံးခန်းနှင့်က နီနီ၏သူငယ်ချင်းအိမ်နှင့် လမ်းကြုံ၍ တင်အောင်အားနီနီကိုခေါ်သွားရန်မှာထားခဲ့သည်။ ငယ်ရွယ်သူ တင်အောင်နှင့်သမီးဖြစ်သူ နီနီကိုဝေေ၀စိတ်ထဲတွင်သိပ်တော့စိတ်မချပေ။ ဒါပေမယ့်လဲအိမ်ကနေ (၁၀)မိနစ်လောက်မောင်းပါကနီနီ၏သူငယ်ချင်းအိမ်သို့ရောက်မည်ဖြစ်၍သူတို့အတူသွားသောအချိန်မှာသိပ်မမရှိလှ၍ဝေေ၀နဲနဲတော့စိတ်သက်သာရာရသွားသည်။နီနီက ယခုတစ်နှစ်လောက်အတွင်းတွင် အရမ်းကိုလှလာသည်။ ဝေေ၀အပျိုတုန်းကထက်ပင် နီနီကပို၍ လှကြောင်း မိန်းမချင်းပို၍သိသည်။ တင်အောင်သာ နီနီ၏အလှတွေကို ယစ်မူးသွားလျှင် … ဝေေ၀တစ်ယောက်ဆက်ပြီးမတွေးရဲတော့ … သမီးဖြစ်သူရေတိမ်တွင်နစ်မည့်အရေးထက် တင်အောင်ကိုသူမ နှမြောတွန့်တိုနေခြင်းက ပို၍များနေကြောင်း သူကိုယ်လဲ သူမ သိသည်။ တင်အောင်နှင့်ဝေေ၀က အသက်(၁၀)နှစ်နီးပါးကွာသည်။ ဝေေ၀ပိုင်ကုမ္ပဏီတွင် တင်အောင်က ဝေေ၀အားအထားရ ဆုံးတပည့်ရင်းတစ်ယောက်။ ပြီးတော့ဝေေ၀ကတိတ်တခိုးချစ်ခဲ့ရသူ။ တင်အောင်ကိုရေလာမြောင်းပေးခဲ့ပြီး မုဆိုးမဖြစ်သူ ဝေေ၀ ကခပ်ရဲရဲပင်ဇွတ်တိုးခဲ့တော့ တင်အောင်က ဝေေ၀နှင့်ညိပြီး လက်ထပ်ခဲ့ရသည်။ ချစ်သည်။ တင်အောင်ကို ဝေေ၀သည် သူမ ထက်ငယ်လွန်းသူမို့လားတော့ မပြောတတ် အတော့ကိုချစ်သည်။ဝေေ၀တစ်ယောက် အတွေးတွေကောင်းနေဆဲမှာပင် မော်တော်ကားကရပ်၍သွားတော့မှ ဝေေ၀တစ်ယောက်အတွေး ပြတ်သွားက ဘေးဘီကို ကြည့်မိသည်။ ကားရပ်ထားတာက ကတ္တရာလမ်းမဟုတ်၊ ပြီးတော့ပတ်ဝန်းကျင်တွင် လူရိပ်လူခြေ လည်းမတွေ့သည့်အပြင် ကားဘေးတွင် ခြုံကြီးတစ်ခြုံကလည်းရှိနေသေးသည်။ နားမလည်နိုင်စွာဖြင့် ဝေေ၀သည် မောင်မောင်ကိုလှည့်၍ကြည့်သည်။ မောင်မောင်က ဝေေ၀ကိုမျက်လုံးချင်း ဆိုင်ကာ ကြည့်လိုက်ပြီး ပြုံးပြသည်။ ပြီးတော့ … “မမ အောက်ကို ခဏ ဆင်းကြရအောင် …” “ဘာဖြစ်လို့လဲ …” ဝေေ၀ ခပ်ဆတ်ဆတ်မေးလိုက်သည်။ “ဒီမှာလေ …” “အို …” ဝေေ၀တစ်ယောက်ဆတ်ခနဲ တုန်၍သွားသည်။

ဝေေ၀၏ ဘာဖြစ်လို့လဲဟူသော အမေးကိုမောင်မောင်က ဒီမှာလေဟု ဆိုကာ သူခါးကပုဆိုးကိုဆွဲချွတ်ပြလိုက်သည်။ တွေ့လိုက်ရသည်က ယောင်္ကျား(၂)ယောက် ယူဖူးတဲ့အမျိုးသမီးပင် အပျိုကြီး ဖါးဖါးဖြစ်နေပြီဖြစ်သော ဝေေ၀ပင် ဆတ်ကနဲ တုန်သွားရသည်။ မောင်မောင်၏ လီးတန် ညိုညိုမဲမဲကြီးက မာတောင်၍ ထောင်မတ်နေသည်။ အရှည်က (၈)လက်မလောက်ပင်ရှိသည်။ လုံးပတ်က ဝေေ၀၏လက်ကောက်ဝတ်လောက်ပင်ရှိသည်။ ဆုံးသွားသောနီနီအဖေ၏လီးထက်လဲကြီးသည်။ ယခုသူမ၏လင် တင်အောင်၏ လီးထက်လဲကြီးသည်။ ပြီးတော့ လီးတန်ကြီးက အကြောတွေအပြိုင်းပြိုင်းထနေတာ ဒစ်ကြီးမှာပြဲလန်၍ နေသည်။ မောင်မောင်၏အသက်က ရှိလှမှ သူမ၏ သမီးနီနီနှင့် အတူတူလောက်ပင်ရှိမည်။ လီးတန်ကြီးကိုမြင်လိုက်ရကထဲက ဝေေ၀၏အကြည့်တွေက လီးတန်ကြီးဆီက မခွါတော့။ ဒါကိုသိသော မောင်မောင် ကလဲ ခါးကိုကော့၍ပင် ပြထားသလို ပုဆိုးကိုလည်းအောက်သို့ ထပ်၍လျှော့ချလိုက်ပြန်သည်။ လီးတန်ကြီးအောက်မှ အုကြီးမှာ မဲနက်နေပြီးအရည်ပြားများလှိုင်းထကာ လုံးတစ်နေသည်။ ဝေေ၀သည် တံတွေးတချက်ကို ကြိတ်၍မျိုချလိုက်သည်။ ဒီအချိန်မှာတင် မောင်မောင်က ပြောလာပြန်သည်။ “ကျွန်တော်မမကို လိုးချင်နေတာ ကြာပါပြီ မမရယ် ဒီနေ့တော့ မငြင်းပါနဲ့တော့ ကျွန်တော့်လီးတွေလဲ မမကိုကြည့်ပြီး အောင့်နေတာအရမ်းပါဘဲ လုပ်ပါမမရယ် … တခါထဲပါ … ကျွန်တော်လိုးပါရစေ …” “ဖျန်း” ဘယ်လိုဖြစ်သွားမှန်းမသိဘူး ကျွန်မလက်တစ်ဖက်က မြောက်တက်သွားပြီးသူ့ပါးကို တစ်ချက်ရိုက်လိုက်ပါတယ်။ ပါးရိုက်ခံလိုက်ရတဲ့ မောင်မောင်က သူပါးတစ်ဖက်ကိုပွတ်ပြီး ကျွန်မကို ကြောင်ပြီးကြည့်နေချိန်မှာဘဲ ကျွန်မရဲ့ အကြည့်ကသူ့လီး တန်ကြီးဆီပြန်ရောက်သွားရပြန်ပါတယ်။ ဒီအချိန်မှာဘဲ မိုးတွေက ဝေါကနဲရွာချလာတာကြောင့် ကျွန်မဟာတစ်ဖက်ကို လှည့်ပြီး ကားအပြင်ကိုကြည့်လိုက်မိတဲ့အချိန်မှာဘဲ … “ခဏနော် မမ မှန်တွေ ပိတ်ထားရအောင်” ဆိုပြီး မောင်မောင်က ဝေေ၀ကိုကျော်ပြီး မှန်တွေကို လှမ်းပိတ်သည်။ အဲဒီအခါမှာ မာတောင်ပြီးတဆက်ဆက်ဖြစ်နေတဲ့ သူ့ရဲ့လီးတန်ကြီးက ကျွန်မရဲ့ နို့အုံကြီးတွေကို ထိထိမိမိကြီးဝင်၍ ထိုးမိပါတော့တယ်။ကျွန်မ အသက်ရှုရမှာတောင် မေ့သွားရပါတယ်။

ဝေေ၀ ဘာလုပ်ရမှန်းမသိဘူး။ ကြောင်နေမိတယ်။ ပြီးတော့ဝေေ၀ မျက်လုံးတွေကိုမှိတ်ချလိုက်မိတဲ့ အချိန်မှာဘဲ မောင်မောင်ကဝေေ၀အပေါ်မှာတက်ခွထားပြီး ဝေေ၀ကိုအတင်းဘဲ ဖက်ပြီးနမ်းနေပါတယ်။ ပြီးတော့ဝေေ၀ အင်္ကျီကျယ်သီးတွေ ကိုလဲဖြုတ်နေတယ်လေ။ ဝေေ၀့ ခန္ဓာကိုယ်ထဲကအင်အားတွေကို မောင်မောင်လီးတန်ကြီးက အဝေးကနေဆွဲထုတ်သွားသလား အောင့်မေ့ရတယ်။ ကျွန်မရဲ့ တစ်ကိုယ်လုံးမှာ အားအင်ဆိုလို့ ဘာမှမရှိတော့လောက်အောင်ဖြစ်ပြီး နုံးချိနေပါတယ်။ မောင်မောင်ဟာ ဝေေ၀ရဲ့ ဘရာဇီယာကို အပေါ်ကိုဆွဲလှန်လိုက်ပြီး နို့သီးလေးတွေကို သူ့လျှာနဲ့ယက်လိုက် စို့လိုက် လုပ်နေတယ်။ လက်တစ်ဖက်ကလဲ ဝေ့စောက်ဖုတ်လေးကိုပွတ်လိုက် နှိုက်လိုက်နဲ့ လုပ်ပေးနေလိုက်တာ ကျွန်မဖြင့် စိတ်တွေ တောင်ကြွလာရပါတယ်။ ကျွန်မလေ သူ့ကို မရဲတရဲမျက်လုံးလေးဖွင့်ကြည့်လိုက်မိတယ် …။သူဟာ မက်မက်မောမောကြီးကိုကျွန်မရဲ့ နို့ကြီးတွေကို စုပ်လိုက် နို့နှစ်လုံးကို စို့လိုက် စောက်ဖုတ်ထဲ လက်ညှိုးနဲ့ မွှေလိုက်လုပ်ရ/င်း အားမရဘူးထင်ပါတယ်။ ဝေ့ပေါင်နှစ်လုံးကြားထဲကို ခေါင်းသွင်းပြီးဝေ့စောက်ဖုတ်လေးကို သူ့လျှာနွေးနွေးကြီး နဲ့ယက်တော့တာပါဘဲရှင်။ အမလေးလေး … ဝေဖြင့်ဒီလိုအရသာမျိုးတစ်ခါမှ မခံစားဘူးခဲ့ပါဘူးရှင်။ ယားတာရော၊ ဘာရော စုံအောင်ခံရတော့တာပါဘဲ။ ယားလွန်းလို့ စောက်ဖုတ်ကို ရှုံ့ပြန်တော့ သူ့လျှာကို ဝေ့စောက်ခေါင်းထဲကို ထိုးသွင်းလိုက်တယ် လေ။ စိတ်တင်းထားတဲ့ကြားက ဝေ့ပေါင်တွေကို ကားမိလိုက်ပါတယ်။ မောင်မောင်က ဒါကိုအခွင့်ကောင်းယူပြီး ဝေ့ပေါင်ကြား ထဲ ခြင်္သေ့ထိုင် ဝင်ထိုင်တယ်။ ပြီးတော့ သူ့လီးတန်ကြီးထိပ်က စောက်ပတ်ရှေ့ကို ဟိုထိုးဒီထိုးနဲ့ မဝင်နိုင်ဘူးဖြစ်နေတဲ့အတွက် ကာမစိတ်တွေ တဟင်းဟင်းတက်နေရတဲ့ ကျွန်မဟာ သူ့လီးကြီးကိုလက်တစ်ဖက်က ကိုင်ပြီးလက်ကလဲကျွန်မရဲ့စောက်ပတ်ကိုဖြဲကာ သွင်း ပေးလိုက်ရင်ပဲတရူးရူး တရှဲရှဲ ဖြစ်နေတဲ့ သူကလဲ လီးတန်ကြီးကို ဝေ့စောကပတ်ထဲဖိပြီး သွင်းလိုက်ပါတယ်။ “အ …” ဝေ့စောက်ပတ်ထဲ ပြည့်တင်းသွားတာပါဘဲရှင်။

တထစ်ချင်း တထစ်ချင်းဖိသွင်းနေစဉ်မျာဘဲ လီးကြီးက ကြီးလွန်းလို့ ဝေဖြင့်နာလွန်းတာကြောင့် အံကိုတင်းတင်း ကြိတ်ထားရပါတယ်။ “မမ သိပ်နာလားဟင် …” သူကတိုးတိုးလေး ကြိတ်မေးတယ်လေ။ “နာတယ်ကွာ အရမ်းနာတာဘဲ” “ကဲ … ထ ကျွန်တော့်လီး မမစောက်ပတ်ကြီးထဲဝင်တောကိုကြည့် … ထပါမမရဲ့။ ဆွဲပြီးထူတယ် … ။ ဘုရား … ဘုရား … ဒီလိုလီးမျိုး ကျွန်မ တစ်ခါမှ မမြင်ဘူးပါဘူး။ တကယ့်သစ်သား ငြုပ်ကျည်ပွေ့ကြီးလောက်ပါပဲ ကျွန်မရဲ့ စောက်ပတ်နဲ့တွေ့သွားလို့လားတော့မသိဘူး မောင်မောင်လီးကြီးဟာ စောစောကထက်ပင်ပိုကြီးပြီး ပိုမာနေပါတယ် …။ အကြောပြိုင်းပြိုင်း ထောင်ထနေတဲ့ ဧရာမလီးတန်မဲမဲကြီးဟာ ကျွန်မရဲ့ ရွှမ်းစိုဖြူဖွေးနေတဲ့စောက်ပတ်ထဲမှာ တဝက် နီးပါဝင်ပြီး တစ်လစ်ကြီးဖြစ်နေတာကို တွေ့မြင်လိုက်ရတယ် ဆိုရင်ဘဲကျွန်မဟာ ကာမဇောတွေဟုန်းကနဲ့ကြွလာပါတော့တယ်။ “ကဲ … လုပ်ချင်လဲ မြန်မြန်လုပ်ကွာ နေ့ခင်းကြောင်တောင်လမ်းလယ်ခေါင်မှာ အလိုးခံရတာငါ့ဘဝမှာ ဒါပထမဆုံးဘဲ” လို့ပြောပစ်လိုက်တယ်။ မနဲံကြီးအားတင်းကာ ပြောလိုက်ရတဲ့ ကျွန်မရဲ့စကားလဲဆုံးရော သူကပြုံးတယ်လေ။ အဟင်း သိလား … ပြီးတော့ “ကျွန်တော် … ကျွန်တော် မြန်မြန်ပြီးစေချင်ရင် ကျွန်တော့်လီးကိုစုပတ်ပေး … တဲ့” ကဲ ဘယ်လောက်အနိုင်ကျင့်တဲ့ ကောင်လေးလဲ အိမ်မှာလဲ တင်အောင် ကျွန်မကိုပိုချစ်အောင် ကျွန်မက သူ့လီးကိုစုပ် ပေးနေကျဆိုတော့ မဆန်းပါဘူး။ ဒါမှလိုးအားကောင်းတယ် ဆိုလားဘဲ …။ ကျွန်မစာက်ဖုတ်ထဲကို တဝက်နီးပါး ရောက်နေတဲ့သူ့ရဲ့ဧရာမလီးတန်ကြီးကို မောင်မောင်ကဆွဲပြီး ထုတ်လိုက်ပါတယ်။ လီးကြီးလဲ စောက်ခေါင်းထဲက လွတ်လွတ်ကျွတ်ကျွတ်ထွက်သွားရော ကျွန်မရင်ရင်ထဲမှာ ဟာသွားလိုက်တာမပြောပါနဲ့တော့။ ပြီးတော့ ကျွန်မပါးစပ်ရှေ့ကိုသူက သူ့လီးကြီးကိုတေ့ပေးတယ်လေ။ ကျွန်မရဲ့ နှုတ်ခမ်းလေးတွေနဲ့ဖောင်းတင်းနေတဲ့ သူ့လီးတံ ကြီးထိပ်ဖူးကြီးနဲ့ထိလို့ပေါ့ …။

ကျွန်မဟာ မျက်လွှာလေးတွေပင့်ပြီး သူ့ကိုမော့ကြည့်လိုက်တယ်။ ရှက်စိတ် ဝမ်းနည်းစိတ်တွေနဲ့ မျက်ရည်တွေဟာ ပါးပြင်ပေါ်ကို စီးကျလာတယ်။ သူက အတင်းဘဲကျွန်မပါးစပ်ထဲကို သူ့လီးကြီးထိုးသွင်းလိုက်တယ် ပါးစပ်အပြည့်ပါဘဲ။ကျွန်မလဲ ဒေါသစိတ်လေးနဲ့ ကျွန်မပါးစပ်ထဲကို ဝင်လာတဲ့သူ့လီးကြီးကို လျှာနဲ့ပတ်ပြီး ယက်ပေးလိုက်တယ်ဆိုရင်ဘဲ သူ့မျက်နှာဟာ ရှုံ့တွပြီး တအအ တအိအိ ညည်းတယ်လေ ဒီတော့မှ ဆက်နဲ ဆက်ကနဲ မာန်ထနေတဲ့ လီးကြီးကို ကျွန်မပါးစပ်ထဲက ပြွတ်ကနဲ ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး ကျွန်မအပေါ် တက်ခွကာ ကျွန်မရဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲကို တဖြေးဖြေးထိုးသွင်းလိုက်ပါတယ်။ “အ … အ … အ … အာ … အား … အား … နာ … နာတယ် … အမလေး …” ကျွန်မလည်းမခံနိုင်လွန်းလို့ အသံခပ်ကျယ်ကျယ်ဘဲ အော်ပစ်လိုက်မိတယ်။ ဒါပေမယ့် ခဏအကြာမှာဘဲ ကျွန်မရဲ့စောက်ခေါင်းထဲက ဒလဟောထွက်လာတဲ့ စောက်ရည်တွေကြောင့် လီးတန် ကြီးကချောပြီး ရှောရှောရှူရှူဖြစ်ကာ တဆုံးဝင်သွားပါတော့တယ်။ ဒီမှာတင် မောင်မောင်က ကျွန်မရဲ့ စောက်ခေါင်းထဲကိုသူ့ဲရဲ့လီးတန်ကြီး တဆုံးဖိသွင်းထားလိုက်ပြီး ကျွန်မရဲ့နို့နှစ်လုံး ကိုကုန်းပြီး တလှည့်စီအားကောင်းကောင်းစို့ပေးနေလိုက်တာ ကျွန်မဖြင့် ကျောလေးပင်ကော့တက်တဲ့ အထိပါပဲရှင်။ တော်တော်လေးကြာတော့ ကျွန်မရဲ့စောက်ခေါင်းတစ်ခုလုံးဟာ အထဲကနေရွစိရွစိဖြစ်လာပြီး ယားတက်လာတာ ကြောင့် အတော်ဘဲ အနေရခက်လာပါတယ်။ ဒါကြောင့်လဲကျွန်မရဲ့ခါးလေးဟာ ကော့ကနဲဖြစ်လိုက် ဖင်သားဖြူဖြူကြီးတွေကို လိမ့်ကနဲ လိမ့်ကနဲ လှုပ်လိုက် အနေ ခက်စွာနဲ့ လုပ်ပေးနေမိပါတယ်။ ဒီမှာတင်ဘဲ မောင်မောင်ကသူ့လီးကြီးကို စောက်ခေါင်းထဲကနေ တဝက်လောက်ဆွဲထုတ်ပြီး ညင်ညင်သာသာလေးတစ်ချက်ဆောင့်ပြီး လိုးပေးပါတယ်။ ကြီးလွန်းလှတဲ မောင်မောင်ရဲ့ လီးတန်ကြီးက ကျွန်မစောက်ပတ်နဲ့ မဆန့်မပြဲဖြစ်နေတာကြောင့် သူ့လီးတန်ကြီး စောက်ပတ်ထဲကို ထိုးသွင်းလိုက်တိုင်း စောက်ပတ်ဝထိပ် ကျွန်မရဲ့စောက်စေ့လေးဟာ လီးတန်ကြီးရဲ့ အဖိကိုခံရ စောက်ခေါင်း ထဲကိုဆောင့်ဆောင့်ပြီး ဝင်သွားရတာကြောင့် ကျွန်မရဲ့ကိုယ်တစ်ခုလုံးဟာ ဆက်ဆက်ခါနေရပါတယ်။

စောက်ခေါင်းထဲမှာ အီဆိမ့်လွန်းတာကြောင့်လဲ ကျွန်မဟာ မချင့်မရဲဖြစ်ပြီးကျွန်မရဲ့စောက်ပတ်နဲ့သူ့လီးတန်ကြီးကို ဆွဲဆွဲပြီး ညှစ်ပေးလိုက်မိပါတယ်။ အရသာတွေ့လာပြီဖြစ်တဲ့ မောင်မောင်က သူ့လီးတန်ကြီးကို တဝက်မျှသာထုတ်ရင်း ထုတ်ရင်းကပဲ ခပ်သွတ်သွတ်လေးကို လိုးလာပါတော့တယ်။ “ဖွတ် … ပြွတ် … ကျွိ … ကျွိ … အ … အ … ဟင်း … ဟင်း …” စောက်ဖုတ်နဲ့ လီးကြားကမြည်သံ၊ ကားကူရှင်စပရိန်တွေ ကွေးညွတ်ပြီး ပြန်ကန်တဲ့မြည်သံ ကျွန်မရဲ့ညည်းသံတွေဟာ ဆက်တိုက်ဆက်တိုက်ဆိုသလို ထွက်ပေါ်၍နေရသည်။ ခဏအကြာမှာပဲ မျက်လုံးနှစ်လုံးကို စုံမှိတ်ထားတဲ့ ကျွန်မဟာ တအင်း အင်းနဲ့ဖြစ်လာရာက ကျွန်မရဲ့ လက်နှစ်ဖက်နဲ့အသာစမ်းပြီး သူ့ကျောပြင်ကြီးကို လှမ်းပြီးဖက်လိုက်မိပါတယ်။ ကောင်းလေးက ကျွန်မကမွေးရင် ကျွန်မရဲ့သားလောက်ပဲရှိသေးပြီး သမီးနဲ့တောင်အသက်အတူတူလောက်ဘဲရှိတာ လိုးတာကတော့ တော် တော့ဘဲကျွမ်းပါတယ်။။ လီးတန်ကြီးကိုကျွန်မရဲ့ စောက်ခေါင်းထဲမှာ ဝင်ချီထွက်ချီ လုပ်ရုံမျှပင် မဟုတ်ဘဲ စောက်ခေါင်းတစ်ခု လုံးကို နေရာလပ်မရှိအောင်ထိထိမိမိကြီး ဖြစ်အောင်ကို ကျွမ်းကျွမ်းကျင်ကျင်နဲ့ အင်တိုက်အားတိုက် လိုးပေးနေပါတယ်။ ယောင်္ကျားနှစ်ယောက်ရဖူးပြီး လူနှစ်ယောက်ရဲ့အလိုးကို ကျကျနန အလိုးခံခဲ့ဖူးတဲ့ ကျွန်မဟာဘယ်လီးနဲ့မှ မတူဘဲ ဧရာမလီးကြီးနဲ့ တချိန်လုံးထိထိမိမိဖြစ်အောင် လိုးပေးနိုင်နေတဲ့ မောင်မောင်ကို စွဲလမ်းမိနေပါပြီရှင်။ စိတ်ပါလက်ပါဖြင့် လိုက် လျောရုံတင်မကဘဲ ကျွန်မဟာ သူ့ရဲ့ကျောပြင်ကြီးကို ယုယုယယ ပွတ်ပေးနေရုံမျှမကဘဲ ကျွန်မရဲ့စောက်ပတ်အတွင်းသား နုနုလေးတွေကလဲ သူ့ရဲ့မာကျောခက်ထန်ကြီးမားလှတဲ့ ဧရာမလီးတန်ကြီးကို ကြင်နာမှုများစွာဖြင့်ပင် ညှပ်ပေးဆွဲပေး ဖျစ်ညှစ် ပေးနေမိပါတယ်။ “ပြွတ် … ဖွတ် … ဟင်း … ဟင်း” “ကောင်းရဲ့လား မမ …” “အင်း … ကောင်းတယ် … ဟင်း … ဟင်းဟင်း … ဆောင့် … ဆောင့် မင်းဟာကြီးတော့ မမစွဲမိပြီ သိလား …” အရသာတွေ အီဆိမ့်လာတာနဲ့အမျှ ကျွန်မဟာ မိန်းမသားပီပီ ခပ်ညူညူဖြစ်လာရပါတယ်။ “ချစ်လားဟင် … မမ” “ချစ်တယ် … ချစ်ပါတယ် … ဆောင့်စမ်းပါဆို …” ကျွန်မဟာ တကိုယ်လုံး အီဆိမ်လာရာက အားမလိုအားမရနိုင်တဲစိတ်တွေ မကြေနပ်နိုင်တဲ့စိတ်တွေ ပိုပြီးတိုးပွါးလာရ ပါတော့တယ်။

ဒီအချိန်မှာပဲ ကျွန်မရဲ့ အခြေအနေကို သုံးသပ်မိလိုက်တဲ့ မောင်မောင်ဟာ ကျွန်မရဲ့စောက်ခေါင်းထဲက သူ့ရဲ့ လီးတန်ကြီးကို တဆုံးနီးပါးလောက်ကို ဆွဲ၍ဆွဲ၍ ထုတ်ကာအားရပါးရ ဆောင့်၍လိုးလိုက်တဲ့အခါမှာတော့ခဏအကြာမှာပဲ နှစ်ယောက်လုံးဟာ ကာမအထွတ်အထပ်ကိုရောက်သွားကြ ရပါတော့တယ်။ကျွန်မတို့နှစ်ယောက်သား တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် ထွေးနေအောင်ဖက်ထားလိုက်ကြပြီး တအောင့်လောက်ကြာ တော့မှ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် လွှတ်ပေးလိုက်ရာက မောင်မောင်ကလဲ သူရဲ့လီးတန်ကြီးကိုကျွန်မရဲ့စောက်ပတ်ထဲ ကနေဆွဲပြီးထုတ်လိုက်ပါတယ်။ ဘေးနားမှာပုံကျနေတဲ့ကျွန်မရဲ့ အင်္ကျီလေးကိုကောက်ပြီး ဝတ်နေတုံးမှာဘဲ မောင်မောင်ဟာ ကျွန်မရဲ့စောက်ဖုတ်ကို သူ့လီးကြီးနဲ့ပွတ်ကစားလာသည်။ “တော်တော့ မောင်လေးရယ် … မောင်ကလိမ်မာပါတယ်ကွာ နောက်တစ်ခါ အခွင့်အရေးရရင် လုပ်ကြတာပေါ့နော်…” ကျွန်မကချော့ပြောနေပေမယ့် မရပါဘူးရှင်။ သူကစကားမပြောတော့ဘဲ ကျွန်မစောက်စေ့လေးကို ပါးစပ်နဲ့ကုန်းစုပ် တော့တာပါဘဲ ကျွန်မလဲအလိုးခံချင်စိတ်တွေ ထိန်းမရအောင်ကြွလာတာမို့ ကဲဟယ်နင်ကဘဲလိုးနိုင်လိုင်မလား ငါကပဲခံနိုင် မလားဆိုပြီး သူ့အကြိုက်ကို မငြင်းဆန်နိုင်တော့ဘဲ လိုက်လျှောလိုက်တဲ့အခါမှာတော့ …။ မောင်မောင်ဟာ ကျွန်မရဲ့ စောက်စိလေးကို စုပ်ယင်းနဲ့ ကျွန်မတစ်ကိုယ်လုံး တလွန့်လွန့်ဖြစ်လာတာနဲ့ စောက်စေ့လေး ကိုသူ့ရဲ့နှုတ်ခမ်းနှစ်ခုကြားက လွှတ်ပေးလိုက်ပြီး ကုန်းထလိုက်ပါတယ်။ မောင်မောင်ရဲ့နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကြားက လွတ်သွားတဲ ကျွန်မရဲ့စောက်စေ့လေးဟာ တဆက်ဆက်တောင်ဖြစ်နေရပါတော့တယ်။ ကုန်းထလာတဲ့မောင်မောင်က အရည်တွေနဲ့ပေပွစို ရွှဲနေတဲ့ကျွန်မရဲ့ စောက်ပတ်ကြီးထဲကို သူရဲ့ဧရာမလီးတန်ကြီးကို ထိုးထဲ့ပြီး လိုးပါတော့တယ်။ “ဖွတ် … ဖွတ် … ဖတ် … ဖတ် … အ … အ …” တစ်ချီပြီးသွားခဲ့ရပေမယ့် မောင်မောင်ရဲ့လီးတန်ကြီးဟာ နဂိုကအတိုင်းတာမှမပြောင်းလဲပဲ ပိုပြီးတောင် မာလာတယ်လို့ ကျွန်မဖြင့်ထင်မိတာကြောင့် ကြေနပ်အားရဖြစ်မိရပါတယ်သေးတယ်။ မောင်မောင်ဟာ ဒီတစ်ခါတော့စောစောကလို ညှာညှတာတာမဟုတ်တော့ဘဲ သူ့စိတ်ထဲရှိတဲ့အတိုင်းဘဲ အားရပါးရကြီး ကိုဆောင့်ဆောင့်ပြီး လိုးနေပါတော့တယ်။

သူ့လက်နှစ်ဖက်ကလည်း ကျွန်မရဲ့နို့ကြီးနှစ်လုံးကိုဆွဲပြီး နို့အုံကြီးတွေကိုနယ်ပြီး နို့သီးတွေကိုဆွဲပေးရတာလဲ အမောပါဘဲရှင်။ မောင်မောင်ရဲ့ကြီးမားပြီး မဲနက်လုံးတစ်နေတဲ့ ဂွေးဥကြီးဟာ အရည်တွေရွှဲနေတဲ့ ကျွန်မရဲ့ဖင်ကြားကိုလာလာရိုက်တယ်။ ကျွန်မလဲအောင်ကနေတအားဆောင့်ဆောင့်ပြီး ကော့ပစ်လိုက်တယ်။ ပွတ်ကနဲပွတ်ကနဲ သုတ်ရည်တွေ စီးကျလာမှာ မောင်မောင်ဟာ ကျွန်မရဲ့ဗိုက်ပေါ်မှာ မှောက်ပြီး မှန်းနေပါတော့တယ်။ အတန်ငယ်မျှကြာသွားတဲ့အခါကျမှ … “မမရယ် … ကျွန်နော် … မမကို မခွဲနိုင်တော့ဘူး … သိလား” “မမလဲ မင်းလိုပါဘဲကွယ် …” လို့ပြောလိုရင်းက ကျွန်မဟာ သူ့ရဲ့ပါးတစ်ဖက်ကို အားရပါးရ နမ်းမိလိုက်ပါတော့တယ် ရှင် …။ တင်အောင်နှင့်နီနီတို့ ညင်ညင်သာသာလေးပင်ကိုယ်လုံးချင်း ပူးကပ်လိုက်ကြာသည်။ နှုတ်ခမ်းချင်း အပြန်အလှန် မလွတ်မ်းမက်မောစွာဖြင့် နမ်းလိုက်ကြာသည်။ လက်များကလဲ တစ်ယောက်ပေါင်ကြားသို့ တစ်ယောက်လှမ်းလိုက်ကြသည်။ နီနီကပေါင်လေးကိုဖြဲထားပေးသည်။ တင်အောင်ကနီနီ ထဘီလေးကိုဆွဲချပြီး ဗိုက်သားဖွေးဖွေးလေးကို လက်ဖဝါးဖြင့် လျှောတိုက်ဖြတ်ကျော်၍ သူမ၏စောက်ပတ်လေးကို နှိုက်လိုက်သည်။ “အင့် … အင့် … အင်း …” နီနီ မပီမသငြီးနေသည်။ တင်အောင်သည် နီနီ၏ဘလောက်အင်္ကျီလေးကို ဆွဲလှန်မတင်လိုက်ပြီး ထွက်ပြူလာသော သူမ၏နို့အိအိလေးကို ဆုတ်နယ်ချေမွသည်။ နီနီ၏ နို့သီးခေါင်းလေးများက တင်အောင်၏ လက်ဖဝါးအောင်တွင် ထောင်ထလာ ကြသည်။ အဆိုပါနီနီ၏နို့သီးခေါင်းလေးများကို လျှာဖြင့်ယက်သည်။ ထို့နောက်ပါးစပ်ဖြင့်ငုံ၍ အပြွတ်ပြွတ်စို့နေသည်နီနီကော့တက်လာသည်။ နီနီ၏စောက်ပတ်လေးကိုပွတ်ကိုင်၍ နေသောတင်အောင်၏လက်လေးက သူမ၏စောက်မွှေးလေးတွေကို ဖွဖွလေး ဆွဲပေးနေသည်။နီနီ၏လက်ကမူ တင်အောင်၏ ဘောင်းဘီဇစ်ကိုဖြုတ်မားမားကြီးမတ်တောင်နေသေည လီးတန်ကြီးကိုကိုင်ထား သည်။ သူမ၏လက်လေးဖြင့် လီးတန်ကြီးထိပ်ကိုပွတ်သပ်ပေးနေသည်။ တင်အောင်က နီနီ၏ထဘီလေးကို ပေါင်ရင်းသို့တိုင် အောင်အသာဆွဲ၍ လှန်တင်ထားရာ ဖြူဝင်းသောနီနီ၏ ပေါင်တံသွယ်သွယ်များက အထင်းသားပေါ်လွင်နေသည်။ သူမ၏ပေါင် တွင်းသားလေးများကိုအသာအယာလက်လေးဖြင့် လျှောတိုက်၍ ပွတ်သပ်နေရင်း ပေါင်ရင်းခွဆုံဆီးစပ်အောင်ရှိ စောက်ပတ် မို့မို့လေးဆီသို့လက်ရောက်သွားပြန်သည်။

နီနီစောက်ပတ်လေးမျာ မို့မောက်ဖောင်းကြွလျက်ရှိပြီး တင်းမာ၍ ကျဉ်းကြပ်နေသည်လက်ညှိုးပင်မနဲထိုးရသည်စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းထိပ်ရှိစောက်စေ့ချွန်ချွန်လေးကို လက်ညှိုးလက်မဖြင့်ညှပ်ပြီး ဖိပွတ်ဆွဲလိုက်ပြန်သည်။ နီနီတယောက် ပေါင်းလေးကိုပိုမိုကားပေးလာပြီးကော့ပျံလူးလွန့်လာသည်စောက်ပတ်ဝတွင်အရည်ရွှဲရွှဲလေးများစိုစွက်၍လာရာတင်အောင်၏လက်ချောင်းများ ပေကျံကုန်သည်။ တင်အောင်က နီနီ၏ နို့တွေကိုစို့ပေးနေရာက ပြွတ်ကနဲ့ခွါပြီး နှုတ်ခမ်းချင်း ဖိကပ်ကာစုပ်နေသည်။ လက်ချောင်းများက စောက်ပတ်အကွဲ ကြောင်းထဲသို့ တစွပ်စွပ်ထိုးနှိုက်၍ ကလိနေသည်နီနီကနှုတ်ခမ်းချင်းစုပ်ပြီးနောက် တင်အောင်နှင့်ကိုယ်ချင်းခွါကာ တင်အောင် ထိုင်နေရာ ရှေ့ကြမ်းပြင်ပေါ်သို့ဆင်း၍ ထိုင်ချလိုက်သည်။ ထို့နောက်တင်အောင်၏ လီးကြီးအား မရှက်မကြောက်အားရပါးရ စုပ်ပေးနေတော့သည်။တင်အောင်က နီနီ၏ ခေါင်းလေးကို စုံကိုင်ဆွဲနိမ့်ပြီးနီနီ၏ ပါးစပ်ထဲသို့ သူ၏လီးတန်ကြီးကို ထိုးထည့်ပေးနေမိသည်။ ခဏကြာတော့မှ တင်အောင်က နီနီ၏ ခေါင်းလေးကို ဆတ်ကနဲ့ဆွဲမော့၍ယူလိုက်ပြီး နီနီ၏ပါးစပ်ထဲမှ သူ၏လီးတန်ကြီးကိုဆွဲ၍ ထုတ်ယူလိုက်သည်။သူမ၏တံတွေးများနှင့် စိုရွှဲကာတင်းမာပြောင်လက်နေသော တင်အောင်၏လီးတန်ကြီးကိုနီနီကအာသာငမ်းငမ်းဖြင့် လိုက်၍ကြည့်နေစဉ်မှာပင် တင်အောင်၏လက်နှစ်ဖက်က သူမ၏ပုခုံးနှစ်ဖက်ပေါ်သို့ တဖက်တချက်ဆုပ်ကိုင်လာကာ သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကိုဆွဲ၍ သူကမလိုက်ရင်း အပေါ်တွင်ပြန်၍ထိုင်စေလိုက်သည်။ ပြီးတော့ တင်အောင်က နီနီ၏ရှေ့ကြမ်းပြင်ပေါ် သို့ဆင်း၍ထိုင်လိုက်ရင်း နီနီ၏ ပေါင်လေးကိုဖြဲလိုက်သည်။ နီနီက ကိုကို့ဆံပင်များကို သူမ၏ဖေါင်းဖေါင်းတစ်တစ်လက်ချောင်းလေးများဖြင့် ထိုးသွင်းကာဖွပေးနေသည်။ နီနီ သည်အများရှေ့တွင်မူ တင်အောင်ကို အန်ကယ်ဟုခေါ်သော်လည်း သူမ၏ရင်ထဲမှကြိတ်၍ တင်အောင်အား ကိုကိုဟုခေါ်ခဲ့ သည်မှာကြာခဲ့ပြီဖြစ်သည်။ ကိုကိုသည် နီနီ၏စောက်ပတ်လေးကို သွားဖြင့်မနာအောင်ကိုက်၍ နှုတ်ခမ်းဖြင့်ညှပ်ပြီး ဆွဲစုပ်ယူ လိုက်သည်။ လျှာထိပ်ဖျားဖြင့် စောက်စိထိပ်သို့ ဖိထိုးမွှေနှောက်လိုက်ရာ “အ …” နီနီခမျာ တွန့်တွန့်လူးသွားရရှာသည်။ သူမ၏ ပေါင်ဖြူဖြူလေးနှစ်ဖက်မှာလည်း ပိုမိုဖြဲကား၍သွားသည်ကိုကို့လျှာပူပူနွေးနွေးကြီးက စောက်ခေါင်းထဲသို့ တိုးဝင်လာသည်။

နီနီသည် ကိုကို့ခေါင်းကြီးကိုယောင်ပြီး ပေါင်ကြားထဲသို့ဖိသွင်းလိုက်မိသည်။ အားနာသွားသည်။ “ကန်တော့ … ကိုကိုရယ် … နော် …” ကိုကိုက ဘာမျှပြန်မပြော … စောက်ခေါင်းလေးထဲသို့ သူ၏လျှာကြီးဖြင့်ကလိနေသည်။ “ကောင်းလိုက်တာ ကိုကိုရယ် …” “နီနီကို တက်လိုးလိုက်ပါတော့လားကွယ်” ခဏအကြာ “အ … အီး … အ …” နီနီ၏စောက်ပတ်ထဲမှသုတ်ရည်များပွတ်ကနဲ ပွတ်ကနဲအံကျလာသည်။ ကိုကို့ ပါးစပ်ထဲပြည့်တင်းသွားသည်။ “အို … အားနာလိုတာ ကွယ် … ကိုကိုရယ်” ဒီလိုအိပ်မက်မျိုးတွေစပြီးမက်တက်လာတာကတော့ မေမေတစ်ယောက် ယောင်္ကျားယူပြီးတဲ့နောက်ပိုင်းမှာစတင်ပြီး မကြာခဏ မြင်မက်လာရတဲ အိပ်မက်လေးတွေဖြစ်ပါသည်။ မေမေကလဲ ကိုတင်အောင်နှင့် တွေ့ရလျှင်ပတ်ဝန်းကျင်တစ်ခုလုံး ကိုမေ့သွားတတ်သည်။ အိပ်ခန်းတံခါးပင်ပိတ်ဖေါ်မရတော့။ ပြီးတော့သူတို့အိပ်ခန်းက နီနီ၏အိပ်ခန်းနှင့်ကပ်လျှက်ဆိုပြန်တော့ အကဲပိုကာ သဲတာတွေပိုနေတဲ့ မေမေ့ရဲ့အသံတွေနဲ့ ရင်ဖိုစရာကောင်းလှတဲ့ အလိုအလျောက်မြည်သံလေးတွေကြောင့် နီနီ တစ်ယောက်ဒီအသံလေးတွေရဲ့ ဆွဲဆောင်ရာကို လိုက်ပါသွားရာက နီနီဟာ သူတို့အိပ်ခန်းဝထိ ရောက်သွားခဲ့ရပါတယ်။ မကြာခဏပါဘဲ … တစ်ခါတစ်လေ နေ့စဉ်ရက်ဆက်ပါပဲ။ ကြာလာတော့စောစောကလို အိပ်မျက်မျိုးတေါကို နီနီတစ်ယောက် မကြာခဏမြင်မက်လာတတ်ပြီး တင်အောင်ကို နီနီ၏ရင်ထဲက ကြိတ်၍ပင် ကိုကိုလို့ခေါ်နေရသည်ထိပင်ဖြစ်နေရသည်။ နဖူးတွေ့ ဒူးတွေ့မခံစား၊ မကြုံတွေ့ဖူးပေမဲ့လဲသူတို့ နှစ်ယောက်ကြောင့် နီနီမှာ အတတ်တွေမျိုးစုံနေခဲ့ရပြီဖြစ်သည်။ ပြီးတော့လဲ ဘယ်နေ့များမှ ဒီလိုမျိုးကြုံတွေ့ခံစားလာနိုင်ပါ့မလဲဟူသောဆန္ဒတွေ တနေ့ထက်တနေ့ ပြင်းပြလာရကာ နီနီရဲ့ရင်ထဲမှာ ဝေဒနာတွေဟာ အဆောက်အုံတစ်ခုအဖြစ် တည်ရှိလာခဲ့ရပြီး တက်ထရွန်ထမီပါးပါးလေးကို ရင်လျှားထားသော နီနီသည် ရေချိုးခန်းတွင်းရှိ ရေပန်းအောက်သို့ဝင်လိုက်သည်။ ထိုစဉ် မှာပင်ရေချိုးခန်းရှေ့တွင် တစုံတဦးရောက်လာသောခြေသံကိုကြားလိုက်ရသည်။ ကိုကိုဖြစ်ပါစေဟု ဆုတောင်းရင်းနီနီ၏ လက် လေးတစ်ဖက်က ရေပန်းကို ဖွင့်လိုက်စဉ်မှါပင် … “နီနီပြီးရင် … တို့ချိုးမယ်နော် …” ပေါ်လာသောအသံက မောင်မောင်၏အသံ၊ ဗြုံးကနဲ နီနီရင်ထဲတွင် ထိတ်သွားရသည်။

ဒါပေမယ့် တခဏအတွင်းမှာ ပင် … “လာလေကွာ အတူတူချိုးတာပေါ့ ဘာလို့စောင့်နေရမှာလဲ မင်းလဲ သွားစရာရှိနေမှာပေါ့ …” ဟုနီနီက ကရားရေလွှတ်ပြောလိုက်မိသည်။ ခုမှပြန်သတိရသည်။ အိမ်တွင်မေမေတို့လင်မယားမရှိ။ စောစောကပင် အပြင်ထွက်သွားကြာသည်။ ဒါကို သူမ၏ ဆန္ဒဇောဖြင့်သာ စောစောက ကိုကိုဖြစ်ပါစေဟု ဆုတောင်းမိခဲ့ရတာဖြစ်သည်။ နီနီ၏ အသံကိုကြားလိုက်ရသည်နှင့် မောင်မောင်တစ်ယောက် ငိုချင်ရက်လက်တို့ ဖြစ်သွားသည်။ ရေချိုးခန်းအတွင်းသို့ မောင်မောင် ဝင်လာ၏။ အသားကပ်ဘောင်းဘီတိုလေးနှင့်ဖြစ်သည်။ မောင်မောင်ကိုကြည့်ပြီး နီနီတချက်ပြုံးလိုက်သည်။ ခပ်လျှော့လျှော့ရင်လျှားထားသော ထဘီအောက်တါင်ရေစိုနေ သောကြောင့် ပြည့်ဖြိုးစွာလုံးအိနေသော ရင်သားများကိုမောင်မောင်မြင်လိုက်ရသည်။ ထဘီလေးကို ရေစို၍ကပ်နေသော တင်သားဖောင်းဖောင်းကားကားကြီးများ ဖြောင့်တန်းသော ပေါင်တံကြီးများကို မောင်မောင်က ရေချိုးရင်းခိုကြည့်နေသည်။ နီနီကမသိဟန်ဆောင်ရင်းဆပ်ပြာတိုက်နေသည်။ တချက်တချက် မောင်မောင်၏ ရေစိုနေသောဘောင်းဘီလေးကို နီနီကလှမ်း ၍ကြည့်နေသည်ရေစို၍ကပ်နေသောဘောင်းဘီအောက်မှာတင်းရင်း၍အမြောင်းလိုက်ထနေသော အသားလုံးပြည့်ပြည့်ကြီးကို တွေ့မြင်နေရသည်။ “အားတော့နာတယ်မောင်မောင်ရယ် နီနီကျောကိုဆပ်ပြာတိုက်ပေးစမ်းပါ” နီနီက ရင်လျှားထားသောထဘီကို ဖြေလျှော့လိုက်သည်နို့အုံပေါ်တွင်လက်နှင့်အသာဖိပြီး သူမ၏ကျောပြင်ကို မောင်မောင်ဘက်သို့လှည့်ပေးလိုက်သည်။ ကျောပြင်တစ်လျှောက်ညင်သာစွာလက်ဖြင့်ပွတ်၍ နူးညံ့သော နီနီ၏အတွေ့ကြောင့် မောင်မောင်သည်သူ၏စိတ်တွေကိုထိန်းနေရသည်မှာ အမောပင်ဖြစ်သည်။ နီနီက ထဘီကိုလျှော့ထား၍ တင်သားကြီးများအ ထက်ပိုင်းခါးတဝိုက်ထိမောင်မောင်၏လက်များက ရောက်နေသည်။ နီနီကတစ်ချက်တွန့်သွားသည်။ ဖြေးညှင်းစွာရွေ့လာသောမောင်မောင်၏ လက်များ၏အတွေ့ကို ရင်ဖိုစွာကြိုဆိုနေမိ သည်။ ချောမောပြည့်ဝန်းသော ဗိုက်သားနုလေးများပေါ်တွင် မောင်မောင်၏ လက်များက အပေါ်တက်မလို အောက်ဆင်းမလို ရွေ့လျားနေ၏။ တဖြေးဖြေး မောင်မောင်ကအရဲစွန့်ပြီး ဗိုက်သားပေါ်တက်လိုက်ရာ နူးညံ့သောနို့အုံအောက်ပိုင်းကိုသွားထိသည်။

ရသောအခွင့်အရးကိုလက်မလွှတ်ပဲမောင်မောင်က နို့နှစ်လုံးကိုတဖက်စီ အသာကိုင်လိုက်ရာ နီနီအလိုက်သင့် မောင်မောင်ပုခုံးပေါ်နောက်ပြန်ခေါင်းမှီလိုက်သည်။ သူမသည် မှေးစင်းသောမျက်လုံးများနှင့် တိုးညှင်းစာညည်းလိုက်သည်။ ရင်တွေ တုံတယ် … မောင်မောင်ရယ်” ထို့နောက် လက်နှစ်ဖက်ကိုအသာရွတ်လိုက်ရာရေစိုနေသော ထဘီပါးလေးမှာ နို့အုံကြီးများအား မဖုံးနိုင်ဘဲဆီးစပ် အထိလျှော့ကျသွားသည်။ “နီနီရယ် … ချစ်တယ်ကွယ် …” မောင်မောင်ကတိုးတိုးပြောလိုက်ကာ လက်များကမာတောင်နေသော နို့သီးလေးများအား မနာအောင်ညှစ်လိုက် လှိမ့်လိုက်နှင့် ဝင်းဝါသောဗိုက်သားလေးမှာ ရေစက်များအောက်တွင်လှချင်တိုင်းလှနေသည်။ မောင်မောင်သည် အချိန်ဆွဲမနေ တော့ဘဲ လက်တဖက်ဖြင့် ရေစိုနေသော ထဘီကိုချွတ်လိုက်ရာနီနီမှာ မျက်စိစုံမှိတ်ရင်း မောင်မောင်ပွတ်နေသော အတွေ့ကို ခံစားနေမိတော့သည်။ ထမီလေး တစ်ခုလုံးအောက်သို့ပုံကျသွားသည်။ အောင်အောင်လက်များက ရှည်သွယ်သောပေါင်လုံးတစ်လျှောက် အထက်အောက်ပွတ်သပ်နေသည်။ ကျန်လက်တစ် ဖက်ကနီနီ၏ နို့အုံကို ဆုတ်လိုက်ပွတ်လိုက်နို့သီမာလေးအား လှိမ့်ခြေလိုက်နှင့် ပေါင်တံမှလက်ကလဲဆီးစပ်သို့ ရောက်လာသည်။ ဆီးစပ်အောက်ရှိ အမွှေးများကိုအသာဖွနေသည့်အတွက် နီနီတစ်ယောက် မနေတတ်တော့ …။မတ်တပ်ရပ်လျှက် မောင်မောင်ရင်ခွင်တွင်းသို့ ကျောမှီထားရသည်ဖြစ်ရာ မောင်မောင်ပေါင်ကြားမှ လုံးလုံးမာမာချောင်း ကြီးက နီနီ၏ တင်သားများအားလာ၍ ဖိနေသည်။ ဖောင်းနေသောနီနီ၏ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားများအား လက်များဖြင့် အား ပါးတရ ဆုတ်နယ်နေသည်။ သူ့လက်ဝါးထဲတွင် စောက်ပတ်အိအိလေးမှာ အဖျစ်အညှစ်ခံနေရတော့သည်။ ထိုမှတဆင့် စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းလေးအား လက်ညှိုးနှင့်လာ၍ပွတ်နေသည့်အရည်လေးများမှ တစိမ့်စိမ့်ထွက်နေကြသည်။ “မောင်မောင် … နီနီမနေတတ်တော့ဘူး” နီနီက မျက်နှာချင်းဆိုင်အနေအထား ပြင်ရပ်ရင်းပြောလိုက်သည်။ တောက်ပြောင်သောမောင်မောင်၏မျက်လုံးများကို နီနီကြာကြာမကြည့်နိုင်ဘဲ မောင်မောင်၏ ပုခုံးကိုသိုင်း၍ဖက်လိုက်သည်။

မောင်မောင်ကလဲနီနီ၏ကျောပြင်ကိုသိုင်းဖက်ကာ နှစ်ဦးသား တင်းကြပ်စွာဖက်ယင်း နှုတ်ခမ်းချင်းတင်းကြပ်စွာ စုတ်ယူမိကြသည်။ နွေးထွေးသော နီနီ၏နို့နှစ်လုံးက မောင်မောင် ရင်ဘတ်ကျယ်ကြီးသို့အားဖြင့်ဖိကပ်ထားသည်။ လျှာဖျားချင်းပွတ်သပ်နေသော အတွေ့ကြောင့် နီနီ၏မျက်လုံးလေးတွေမှာ စင်း၍ကျနေသည်။ ထို့နောက် နီနီ၏လက်များက မောင်မောင်၏ တောင့်တင်းသောခါးဆီသို့ ရွေ့ဆင်းလာသည်။ ထို့နောက်အသားကပ်နိုင်လွန်ဘောင်းဘီလေးအားခါးဆီမှအောက်သို့ ဖြေးလေးစွာဆွဲချလိုက်သည်။ ပေါင်လယ်သို့ ဘောင်းဘီလေးရောက်သွားသည်။ အတားအဆီးမှလွတ်၍သွားသော သူ၏လီးကြီးမှာသန်မာစွာဖြင့်စောက်ပတ်ဆီသို့ လာ၍ထောက်နေသည်။ နီနီ၏လက်များက သူ၏အမွှေးများကို ပွတ်သပ်နေရင်းက မာတောင်နေသောလီးကြီးကို ဗြုံးကနဲလာ၍ ဆုတ်ကိုင်လိုက်သည်။ လက်ကောက်ဝတ်နီးပါးခန့်ရှိသော လီးကြီးကိုနီနီကတထိတ်တလန့်လေးဆုတ်ရင်း အပေါ်အရေခွံကိုနောက်သို့ဆွဲ၍ ဖွင့်လိုက်သည်။ စုပ်နမ်းနေသော နှုတ်ခမ်းကိုထုတ်ပြီး နီနီက မောင်မောင်၏လီးတန်ကြီးကို ကြည့်မိသည်။ ထိပ်ပြဲသွား၍ ပေါ်လာသော ဒစ်ကြီးမှာနီရဲပြီး အပေါက်၌ အရေကြည်လေးစိုနေသည်။ သူမမြင်ဖူးသောကိုကို့လီးကြီးထက် နှစ်ဆနီးပါး လောက်ကြီးသည်။ ကံကောင်းသည်ဟုပင် ပြောရမလားဟုတုံတုံယင်ယင် ဖြစ်နေသည့်ကြားမှ နီနီတွေးလိုက်မိသည်။ မောင်မောင်သည် နီနီ၏ အမွှေးလေးများဖုံးနေသော စောက်ပတ်ကိုလက်နှစ်ဖက်ဖြင့် နှုတ်ခမ်းသားများအား ဖြဲလိုက် သည်။ အကွဲကြောင်းတစ်လျှောက်ပြဲသွားပြီးအကွဲထိပ်တွင် စောက်စေ့လေးပြူ၍ ထွက်လာသည်။ မောင်မောင်ကဖြဲပေးထား ခိုက် နီနီကမောင်မောင်၏ လီးကြီးအားဆုတ်ပြီး ဒစ်များဖြင့်အကွဲကြောင်းတစ်လျှောက် ထက်အောက်ပွတ်တိုက်၍ ပေးရင်းနီနီ သည်ခံချင်စိတ်တွေမုန်ယို၍ လာတော့သည်။ “ကောင်းရဲ့လား မောင်မောင်ရယ် …” ကောင်းတယ် နီနီရယ်။ နီနီအကွဲကြောင်းထဲ ကိုယ့်လီးနဲ့ပွတ်ရတာ အားမရဘူး နီနီရယ် …” “အပေါက်ထဲ ထည့်ချင်လှပြီလား …” နီနီက တုံယင်သောအသံဖြင့် မေးလိုက်သည်။ “လိုးချင်လှပြီ နီနီရယ် …” မောင်မောင်က ပြောရင်း နီနီ၏ ကိုယ်လုံးလေးကိုပွေ့ပြီးရေချိုးခန်းသမံသလင်း၌ ပက်လက်လှန်ချလိုက်ပြီး အိစက် သောနီနီ၏ကိုယ်လုံးလေးပေါ်သို့ မှောက်ချလိုက်လေသည်။

မောင်မောင်၏ ကျောပြင်အားသိုင်းဖက်ရင်း နီနီမျက်စိစုံမှိတ်ထား သည်။ မောင်မောင်က နို့အုံကြီးများအား ဆုတ်နယ်ရင်း နို့သီးဖျားကလေးအား စုပ်ယူနေသည်။ နီနီကပေါင်နှစ်လုံးကို မသိမသာ ကားပြီး မောင်မောင်ခါးပေါ်သို့လိမ်တင်လိုက်သည်။ မောင်မောင်က အဆင်သင့်ကားသါားသော စောက်ပတ်ကိုမှန်းပြီးလီးနှင့် ထောက်ထားလိုက်သည်။ “မောင်မောင်ကလဲကွယ် … သူသိပ်ညှင်းတာဘဲ” ခရာသလို မြူဆွယ်ရင်းနီနီက တုတ်လှသော မောင်မောင်၏လီးကြီးအား လက်တဖက်ဖြင့်ဆုတ်ပြီး စောက်ပတ်အဝသို့ တေ့လိုက်ရာ မောင်မောင်က အသာဖိ၍သွင်းလိုက်သော်လည်း ခပ်ကြပ်ကြပ်ဖြစ်ကာ မဝင်နိုင်ဖြစ်နေသည်။ နီနီမှာ ပေါင်နှစ်ဖက် ကိုနယ်ကုန်ဖြဲပေးလိုက်ရသည်။ ထိုအခါမှ လီးဒစ်ကြီးမြုပ်သွားပြီး နွေးထွေးတင်းကြပ်သော လီးမြုပ်နေသည်ကို သာယာစွာဖြင့် နီနီခံစားနေမိသည်။ တစ်ချက်ဆောင့်လိုက်နဲနဲမြုပ်ဝင်သွားလိုက်နှင့် တစ်တစ်ရစ်ရစ်ဝင်နေသော လီးအားစောက်ပတ်ဖြင့် ညှစ်ရင်းနီနီ ကော့တက် လာသည်။ လက်တဖက်ဖြင့် စမ်းကြည့်ရာ တဝက်ခန့်ကျန်နေသောလီးကို သွား၍စမ်းမိသည်။ “အဆုံးထိသွင်းပါ မောင်မောင်ရယ်” နာလွန်းပေမဲ့လဲ အဆမတန် ထကြွ၍လာရသောရမက်ဇောများကြောင့် အားမရ၊ မကြေနပ်နိုင်ဖြစ်နေသောနီနီက အရှက်ကုန်စွာဖြင့် ပြောလိုက်မိသည်။ ပေါင်တံသွယ်သွယ်ပြည့်ပြည့် မောင်မောင်ကျောပေါ်သို့ လှမ်းချိတ်လိုက်သည်။ လက်တ ဖက်က လုံးတစ်နေသော ဂွေးဥအတွဲအား ဆုတ်နယ်နေသည်။ ဥကြီးကိုမိမိဖင်ကြားဖြင့် ပွတ်ပေးနေမိသည်။ “ဗျစ် … အမလေး …” နီနီ၏ မျက်လုံးလေးများမှိတ်၍ ကျသွားသည်။ “ဗျစ် … ဗျစ် … အား … ကျွတ် … ကျွတ် … အင်း” “တဆုံးဝင်သွားပြီ နီနီ …” မောင်မောင်သည်လည်ပင်းအား ဖက်ရင်းမျက်ရည်တွေကြားမှ နီနီပြုံးလိုက်သည်။ တဆုံးဝင်သွားပြီဖြစ်သော လီးတန် ကြီးက ခဏငြိမ်၍နေစဉ် သူမ၏စောက်ပတ်အောက်နှုတ်ခမ်းစပ်လေးက စပ်၍ကိုက်တက်လာသည်။ ထိုစဉ်မှာပင် မောင်မောင်သည် သူမ၏စောက်ခေါင်းအတွင်းမှ လီးတန်ကြီးကို ညင်သာစွာ ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ တချက်ခြင်းမှန်မှန် ဆောင့်တိုင်းနီနီက ခါးလေးကို ကော့ပေးနေသည်။ “ကောင်းလိုက်တာ နီနီရယ် … နီနီကိုကြည့်ကြည့်ပြီး ကိုယ့်လီးကြီးက လိုးချင်လိုတောင်နေတာကြာလှပြီ သိလား …” “သိဘူး … သွား … လူဆိုး …” နီနီကပြုံးယင်းကျောပြင်ကိုသိုင်း၍ဖက်လိုက်သည်။ မောင်မောင်သည်နီနီ၏ ခါးအားဆွဲရင်းဆောင့်ချက် ပြင်းပြင်းဖြင့် ဆောင့်နေသည်။

လီးကြီးမှာ တုတ်ပြီးရှည်သောကြောင့်ဆောင့်တိုင်းဆောင့်တိုင်း သားအိမ်ဝကိုသွားပြီးထောက်ရာ နီနီမှာ မည်သူမျှဤမျှလောက် ကောင်းကောင်းမခံဘူးဟုတွေးရင်း အားရပါးရ ကော့ပေးလေသည်။ ဆောင့်ချက်များသွက်လာသည်နှင့် အမျှ နီနီမှာတဆက်ဆက်တုန်ကာ မိမိကိုဖက်ရင်း ငြိမ်ကျသွားသော နီနီကိုကြည့်ပြီး ပြီးသွားကြောင်းမောင်မောင်သိလိုက်သည်။ နီနီပြီးသွားသော်လည်းမောင်မောင်က ဆောင့်ချက်ကိုမရပ်ဘဲမှန်မှန်ဆောင့်နေရာ နီနီမှာ စောက်ပတ်အတွင်း၌ သစ်ဆန်းသောအရသာတစ်ခုကို အမိအရခံစားရင်းဆက်၍ မှန်းနေလိုက်သည်။ “တို့နှစ်ယောက် ထိုင်လိုးရအောင်ကွာ …” စောက်ပတ်အတွင်းမှလီးမချွတ်သေးဘဲ ထိုင်ရက်အနေအထားဖြင့်နီနီကမိမိစောက်ပတ်ကိုငုံ့ကြည့်နေမိသည်။ မောင်မောင်၏ လီးတန်ရှည်ရှည်တုတ်တုတ်ကြီးမှာ ကြပ်ကြပ်ကြီးဝင်နေပုံကို တွေ့ရသည်။ လီးအထက်မှ အမွှေးများကြားသို့ လက်သဲချွန်လေးများဖြင့် ထိုးဆွယင်းမောင်မောင်အားပက်လက် အလှန်ခိုင်းရာ လီးမှာစောက်ပတ်ထဲမှ မကျွတ်ဘဲနီနီသည် အပေါ်မှခွထိုင်ရက်သားဖြစ်သွားသည်။ မိမိမှာတစ်ခါပြီးသွားသော်လည်း မောင်မောင်မှာမပြီးသေးဘဲ လီးကြီးကစောက်ခေါင်းတွင်းတွင် တဆတ်ဆတ်ထောင် နေသည်။ နို့နှစ်လုံးကိုဖြေးလေးစွာဖြင့်ပင် ပွတ်ထုတ်လိုက် နို့သီးလေးများဆွဲလိုက်ဖြင့် မောင်မောင်ကအောက်မှ ငြိမ်သက်စွာဖြင့် ဇိမ်ယူနေသည်မိမိ၏စောက်ပတ်ဝအတွင်းသို့လီးကြီးတရစ်ချင်းဝင်နေပုံကို ကွင်းကွင်းကွက်ကွက်မြင်နေရ၍ နီနီမှာ အရသာ တစ်မျိုးခံစားနေရလေသည်။ “ကိုယ်တော့ နီနီကို စွဲမိပြီကွယ် …” အားပါးတရ နို့အုံကိုနယ်ရင်း မောင်မောင်ကချွဲလိုက်သည်။ မျက်စောင်းတချက်ထိုးယင်းနီနီက လီးတစ်ဆုံးဝင်အောင် ထိုင်ချလိုက်သည်။ ကျင့်သားရသွား၍ မနာတော့စောက်ရည်များကလဲရွှဲနေသည်။ တဆတ်ဆတ်တောင်နေသာ လီးကသားအိမ် ကိုလာထောက်ရာ မျက်တက်တက်နှင့် တစ်မျိုးကောင်းနေသည်။ ထို့ကြောင့်အပေါ်အောက် မဆောင့်ဘဲရှေ့နောက်ဇကောဝိုင်းသလို ခါးကိုနွဲ့၍ လုပ်ပေးနေရာစောက်ခေါင်းထဲတွင် ပြည့်သိပ်နေသော လီးကြောင့်နီနီ တစ်ခါပြီးချင်သလိုဖြစ်နေသည်။ မောင်မောင် အလိုက်သင့်ခါးလေးအား လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ရှေ့နောက်တွန်းပေးရာ နီနီမှာခံပြီးရင်း ခံလို့ကောင်းရင်းနှင့် စိတ်ထဲတွင် ဆန္ဒရမ္မက်တွေ တက်ကြွလာပြီး မိမိနို့အုံနှင့် နို့သီးလေး ကိုကိုယ့်လက်နှင့်ကိုယ် ပွတ်ချေပေးယင်း ဇိမ်ခံနေမိသည်။

“နီနီ ကိုယ်ပြီးချင်သလိုဘဲကွာ …” “ခဏနေအုံး မောင်မောင်ရယ် …” နီနီက တဖြေးဖြေးချင်းသူ၏ ဖင်ကြီးကိုကြွရင်းလီးကိုချွတ်လိုက်သည်။ စောက်ခေါင်းတွင်းမှာ ရှည်လျားလှသည့်လီး ကျွတ်ထွက်နေပုံကိုနီနီမြင်နေရသည်။ ပြီးမှပက်လက်အိပ်နေသောမောင်မောင်၏ဘေးတွင် ပြောင်းပြန်လှဲချလိုက်သည်။ မောင်မောင်၏ထောင်မတ်နေသောလီးကြီးကို လက်ဖြင့်ညှစ်ယင်းပေါ်လာသည့် ဒစ်နီနီရဲရဲကြီးအား ကြည့်နေသည်။ ထို့နောက်အနားတွင်ရှိသော သူမ၏ ရေစိုထဘီလေးကိုလှမ်း၍ဆွဲကာ မောင်မောင်၏ ရင်ဘတ်ပေါ်၌ ခွ၍ထိုင်လိုက်ပြီး လီးကြီးကိုပြောင်စင်အောင် သုတ်လိုက်သည်။ လက်တစ်ဖက်ဖြင့်မောင်မောင်၏လီးကြီးကိုဆုတ်ကာတဖြေးဖြေးမောင်မောင်မျက်နှာဖက်သို့ သူမ၏ဖင်ကြီးကိုလျှောဆင်းလိုက်သည်။ ထို့နောက်တဆတ်ဆတ်တောင်နေသောလီးကို အရေခွံဖြဲချလိုက်သည်။ ဒစ်နီနီရဲရဲပေါ်လာသည်နှင့် နီနီကသူမ၏ ခေါင်းကိုအသာငုံ့ရင်းမိမိ၏နှုတ်ခမ်းပါးလေးဖြင့် လီးတန်ကြီးကို ဖိညှစ်လိုက်သည်။ နီနီသည် သူမ၏စိတ်ကူးယဉ်အိမ်မက်ကို မောင်မောင်နှင့် အကောင်အထည်ဖေါ်ချေပြီဖြစ်သည်။ မောင်မောင်ခါးတစ်ချက်တွန့်သွားပြီး … ထို့နောက်နီနီကဒစ်ဖျားမြှုပ်ရုံပါးစပ်တွင်းသို့ ထည့်လိုက်သည်။ ငှက်ပျောသီး အကြီးစားလောက်ရှိရာ နီနီ၏ပါးစပ်အတွင်း၌ လီးဒစ်ကြီးပြည့်နေသည်။ နှုတ်ခမ်းပါးလေးဖြင့်စုပ်ယူပြီးအာခေါင်အတွင်းဝင် နိုင်သလောက်ဝင်အောင်စုပ်ယူနေမိသည်။ မိမိလျှာတစ်ခုလုံးလီးဒစ်အားလှည့်ပတ်ရစ်ကစားလိုက်ရာတချိန်ထည်းမှာပင်အောင်အောင်၏ ပါးစပ်အတွေ့ကို သူမ ၏စောက်ပတ်ဆီမှ ကျင်ကနဲခံစားလိုက်ရသည်။ စောက်ခေါင်းတစ်လျှောက် ပွတ်လိုက် အာခေါင်တစ်လျှောက် ထိုးသွင်းလိုက် လုပ်နေသော မောင်မောင်လျှာစောင်းဒဏ်ကို နီနီရင်တုံစွာ ခံစားရင် အားရပါးရင်သူ၏ လီးကြီးကိုစုပ်ယူနေမိသည်။ ပါးစပ်အတွင်း၌တဆတ်ဆတ်ပြည့်လာသော လီးထိပ်နုနုလေးကို လျှာဖျားဖြင့်ရစ်ပတ်ပြီး ဂွင်းတိုက်သလိုနှုတ်ခမ်းဖြင့် ခပ်ကြပ်ကြပ်လေး ဖိချလိုက်ရာမောင်မောင်မှာ ခါးကော့လာပြီး သူလျှာဖျားလေးက သူမ၏ စောက်စေ့ပြူုးပြူးလေးအား လျှာဖြင့် ယက်လိုက် ထိုးလိုက် လုပ်နေသည်။

နီနီမှာလျှာဖျားနှင့်ကလိနေသောကြောင့် စောက်စေ့လေးမှာကြာရှည်ဒဏ်မခံနိုင်ဘဲ ကာမဆန္ဒများ တရိပ်ရိပ်တက်လာ ကာ စောက်ခေါင်းတွင်းသို့ မောင်မောင်၏လျှာဝင်လာသည်နှင့် မျက်စိစုံမှိတ်ကာ တချီပြီးယင်း မောင်မောင်၏ဒစ်လုံးကြီးအား အားရပါးရလျှာဖြင့်ရစ်ပတ်ပြိး စုပ်မိရာပါးစပ်တွင်း၌ တဖြေးဖြေးပြည့်လာသလိုထင်ရပြီး သူမအာခေါင်သို့ ပူနွေးပြီးငန်ကျိကျိ အရည်များရောက်လာသည်ကို သိသည်နှင့် လက်ဝါးလေးနှင့်ညှစ်ရင်း စုပ်၍ စုပ်၍ပေးရာ နွေးတေးတေး သုတ်ရည်ဖြူများပါးစပ် တွင်းမှလျှံပြီး ထွက်လာလေသည်။ ထို့နောက်နှစ်ဦးစလုံး ပြိုင်တူပြီးသွား၍ စကားမဆိုနိုင်ဘဲ အမောဖြေယင်း ဘေးစောင်းပြောင်းပြန်အိပ်နေမိ ကြသည်။ အတန်ငယ် အမောဖြေပြီးမှ နီနီက မတ်တပ်ရပ်ယင်း … “ကဲ … မောင်မောင့် ကိုရေဆေးပေးမယ်နော်” နှစ်ဦးသား မတ်တပ်ရပ်ရင်း တဦးကိုတဦး တပ်မက်စွာငေးကြည့်နေမိသည်။အဝတ်မပါ ကိုယ်လုံးတည်းဖြင့်တစ်ယောက်ကိုတစ်ယာက် စိုက်ကြည့်ရင်းတင်းပြည့်ကျပ်ပြည့်ခံစားလိုက်ရသော ကာမအရသာကိုပြိုင်တူ ကြည်နူးယင်းတစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် ဖက်၍ထားလိုက်ကြပါလေတော့သည်။ အပြင်မှလျှောက်၍လာသော ခြေသံက အခန်းတံခါးရှေ့သို့အရောက်မှာပင် နီနီသည်သူမ၏ အိပ်ခန်းတံခါးကိုရှေ့သို့ အရောက်မှာပင် နီနီသည် သူမ၏အိပ်ခန်းတံခါးကိုဆွဲ၍ ဖွင့်လိုက်သည်။ တံခါးကိုဖွင့်လိုက်ကာ အပြင်သို့လှမ်း၍ထွက်လာသည်။ ထဘီရင်လျှားလေးဖြင့် နီနီကို တင်အောင်ကရပ်၍ခြေဆုံး ခေါင်းဖျားကြည့်လိုက်မိသည်။ နီနီက သူ့ကိုကြည့်ရင်းပြုံးလိုက်သည်။ “အန်ကယ် သမီးဟိုနေ့က သွားတဲ့သူငယ်ချင်းအိမ်ကို လိုက်မလို့ခဏစောင့်ပါအုံးနော် … အင်္ကျီဝတ်လိုက်ချင်လို့ …” ပြောပြီးသည်နှင့် နီနီက တံခါးကိုပြန်၍မပိတ်တော့ဘဲ တံခါးဝကိုကျောပေးကာအခန်းထဲသို့ လှမ်းဝင်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ အခန်းထြရောက်သည်နှင့် သူမ၏ကိုယ်ပေါ်မှရင်လျှားထားသော ထဘီလေးကို ကွင်းလုံးချွတ်ချလိုက်သည်။ ပြီးတော့သူမ၏ကိုယ်လုံးလေးကိုမှန်ထဲတွင် လှမ်း၍ကြည့်နေစဉ်မှာပင် ဘယ်ကဘယ်လိုရောက်လာမှန်း မသိသော တင်အောင်က သူမ၏ကိုယ်လုံးလေးကိုနောက်မှနေ၍ သိုင်းဖက်ကာသူ၏လက်တဖက်က နီနီ၏နို့အုံကြီးတွေကို ဆုတ်နယ် သည်။

ကျန်လက်တဖက်က နီနီ၏ဖင်သားအယ်အယ်ကြီးတွေကို ဆုတ်နယ်ပေးနေရင်း သူမကိုတဖြေးဖြေးကုတင်ဆီသို့ ဆွဲ၍ ခေါ်နေရာ နီနီကလဲ အလိုက်သင့်လေးပါ၍သွားသည်။ ကုတင်နားရောက်တော့မှ တင်အောင်က တရှူးရှူးတရှဲရှဲ အသက်ရှူသံများနှင့် အတူနီနီ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို မျက်နှာ ချင်းဆိုင်ဆွဲဖက်လိုက်ပြီး သူမ၏ ပါးပြင်လေးများကို နမ်းလိုက်ရာက နီနီ၏ နှုတ်ခမ်းပါးလေးကိုပါ စုပ်၍နမ်းသည်။ ပြီးတော့ သူ့ လက်တစ်ဖက်က နီနီ၏စောက်ဖုတ်အုံလေးကို အုပ်၍ကိုင်ကာ ဖျစ်ညှစ်ဆုတ်နယ်နေသည်။ နီနီက သူမ၏ပေါင်ကို ကားအပေး၌ လီးကြီးက သူမ၏စောက်ပတ်ထဲသို့ တထစ်ခြင်းတိုး၍ ဝင်လာချေပြီးနီနီကလဲ သူမ၏ ခါးလေးကိုကော့၍ တင်သားကြီးတွေကိုပင့်တင်ပေးရာ ခဏအတွင်းမှာပင် တင်အောင်၏ လီးတန်ကြီး တစ်ဆုံးဝင်၍ သွားချေပြီ။ “ကိုကို …” ကော့၍ ကော့၍ေးတာခံနေရင်းက နီနီသည်ခပ်ရဲရဲပင် ခေါ်လိုက်သည်။ “အင် …” “မေမေကိုလုပ်ရတာနဲ့ ဘယ်သူကောင်းလဲဟင်” “နီနီကို လိုးရတာ ပိုကောင်းတာပေါ့နီနီရယ်” “ဟွန်း သူပိုပြီ … ဒါဆို တအားဆောင့်ပြီးလိုးပါတော့ ကိုကိုရယ် … နော် … နော် …” ဟုပြောလိုက်ရင်း နီနီသည် သူမ၏ မျက်လုံးလေးများကို စုံမှတ်ကာ စောက်ပတ်ကြီးကိုကော့၍ တင်ပေးလိုက်ပါတော့ သတည်း … ။

Zawgyi

တီ … တီ …” အိမ္ေရွ႕မွကားဟြန္းသံ ေပၚလာသည္။ မွန္ရိပ္တြင္ေပၚလာေသာ သူမ၏မ်က္ႏွာကို တစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္သည္။ ၿပီး ေတာ့ အကႌ်လဲရန္ဘီရိုဆီသို႔ထ၍လာသည္။ “နီနီ … အ၀တ္လဲေနတာ ၾကာလွၿပီ …” အန္ကယ္၏ အသံကေရွ႕ခန္းမွ ေပၚလာသည္။ ၿပီးေျခနင္းသံကိုၾကားရသည္။ အန္ကယ္ဆိုတာက နီနီပေထြး … အသက္က(၃၀) ေလာက္သာရွိေသးသည္။ နီနီ ေမေမက(၄၀) ထဲေရာက္ေနၿပီး သူမ၏ေယာကၤ်ား နီနီ၏ပေထြး ကိုတင့္ေအာင္ကို နီနီ အန္ကယ္ဟုေခၚရန္ေမေမက သင္ထားသည္။ နီနီ၏ အသက္က(၂၀) ေက်ာ္ (၂၁) ထဲေရာက္ေနေခ်ၿပီ။ ေမေမႏွင့္ကိုတင္ေအာင္တို႔ယူလိုက္ၾကသည္က ဘာမွ်မၾကာေသး ေလးငါးလေလာက္သာရွိ ေသးသည္။ ေဖေဖဆံုးသြားသည္က (၅)ႏွစ္မွ်ရွိၿပီျဖစ္သည္။ ေမေမေနာက္အိမ္ေထာင္ျပဳေတာ့မည္ဆိုေတာ့ အသက္(၄၀)ထဲ ေရာက္ေနေပမဲ့ ႏုပ်ိဳဆဲလွပဆဲ ေမေမ့ကို နီနီ အရမ္းသေမွ်ာသည္။ မ်က္ရည္လည္ရြဲႏွင့္ ထပ္ၿပီးစဥ္းစားဖို႔ ေတာင္းပန္ခဲရသည္။ နီနီကတားေတာ့ မတားခဲ့ပါ။အသက္(၂၀) ဆိုေတာ့လဲေလကအေၾကာင္းေကာင္းေကာင္းႀကီးမဟုတ္ေပမဲ့လည္းသိသင့္သေလာက္သိထားသည္။ ေမေမက ငယ္ရြယ္ႏုပ်ိဳဆဲျဖစ္၍ က်န္းမာသန္စြမ္းမႈလဲရွိေလေတာ့ နီနီ ကိုယ္ခ်င္းစာမိပါသည္။ ေမေမကို မတားခဲ့ပါ။ ဒါေပမယ့္ ကိုတင္ေအာင္က ေမေမအရွိန္ျဖင့္ သူမအေပၚခပ္တည္တည္ႀကီး ဆက္ဆံတာကို နီနီက မႀကိဳက္။ ဒီအိမ္တြင္လူကမ်ားမ်ားစားစား ရွိတာမဟုတ္။ ေမေမတို႔ လင္မယားရယ္ … နီနီရယ္ … နီနီနဲ႔သက္တူရြယ္တူေလာက္ပင္ရွိမည့္ ေမာင္ေမာင္ဆိုေသာ ဒရိုင္ဘာေကာင္ေလးရယ္ … ဒါေေလးပဲရွိသည္။ ဘာပဲေျပာေျပအာ နီနီကေတာ့ ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ေပ်ာ္ေပ်ာ္ ရႊင္ရႊင္ျဖင့္ ရွိေစခ်င္တာေတာ့ အမွန္ပင္ ျဖစ္သည္။တင္ေအာင္က ျဖဴျဖဴေခ်ာေခ်ာ လူရည္သန္႔ျဖစ္ကာ အရပ္ျမင့္ျမင့္ ေတာင့္ေတာင့္တင္းတင္းလည္းရွိသည္။

မိန္းကေလး ေတြစိတ္ကူးယဥ္ခ်င္သည့္ ပံုစံမ်ိဳးျဖစ္သည္။ အိမ္ေရွ႕မွနင္း၍ ေလွ်ာက္လာေသာ အန္ကယ္၏ေျခသံက နီနီ၏အခန္းေရွ႕တြင္ရပ္၍သြားသည္။ နီနီသည္ မွန္ထဲကို လွမ္း၍ ၾကည့္လိုက္သည္။ ခပ္ဟဟအခန္းတံခါး၀သို႔ေရာက္လာသည့္ တင္ေအာင္အရိပ္ကိုမွန္ထဲမွ တဆင့္ျမင္ရသည္။ နီနီ ကမသိဟန္ေဆာက္ၿပီး အေပၚအကႌ်ကိုခၽြတ္လိုက္သည္ ျဖဴေဖြးျပည့္ၿဖိဳးေသာေက်ာျပင္ကိုတံခါးဖက္သို႔ေပးထားသည္။ တင္ေအာင္သည္ ၾကက္ေသေသၿပီး ၿငိမ္ၿပီးရပ္ၾကည့္ေန မိသည္။ သူ႔ကိုနီနီကမျမင္ဟုထင္ၿပီး တင္ေအာင္ကေၾကနပ္ၿပံဳးႏွင့္ ဟေနေသာ တံခါးၾကားမွ အခန္းထဲသို႔ အသာၾကည့္လိုက္ သည္နီနီသည္ တင္ေအာင္၏မ်က္လံုးကို မွန္ထဲမွျမင္၍ေနရသည္။ နီနီက ဘရာဇီယာႀကိဳးကိုခ်ိတ္ျဖဳတ္လိုက္သည္။ ေလွ်ာ့က် သြားေသာ ဘရာဇီယာေအာင္တြင္ လံုး၀န္းမို႔ေမာက္ေသာႏို႔ႏွစ္ခုကို ေတြ႕ေနရသည္။ နီနီဘီရိုဆီသို႔ တစ္ခါထ၍ သြားျပန္သည္။ အိအိေလးလႈပ္ရမ္းေနေသာ လံုး၀န္းသည့္ ႏို႔လံုးလံုးမ်ားကို တင္ေအာင္သည္ အသာေလးေငးကာၾကည့္ေနသည္နီနီသည္အတြင္းခံေဘာင္းဘီတိုေလးကို ယူကာမွန္ေရွ႕တြင္ လာရပ္သည္။ ၿပီးေတာ့ထဘီကိုအသာေလးေလွ်ာ့ခ်လိုက္သည္။စြင့္ကားၿပီးၿပည့္အိေနေသာနီနီ၏ ဖင္သားႀကီးႏွစ္လံုးကိုအ့ဲၾသစြာျဖင့္ တင္ေအာင္ျမင္ရသည္။ ရွည္သါယ္ေသာေပါင္တံ၊ေသးသြယ္ေသာခါးႏွင့္ ဖင္ၾကားတစ္ေလွ်ာက္နီနိက ႏိုင္လြန္ေဘာင္းဘီေလးကို ေျခေထာက္မွသြင္းလိုက္သည္။ ခါးအနည္းငယ္ ကုန္း၍ဖင္ၾကားမွအေမြႊးမ်ားျဖင့္ဖံုးအုပ္ေနေသာ ေနရာေလးကို လွစ္ကနဲျမင္လိုက္ရသည္။ တင္ေအာင္၏ ရင္မွာတဆက္ဆက္ တုန္၍လာရသည္။ လွလိုက္တဲ့နီနီရယ္ေလ . ။

ၿပီးမွေလွ်ာ့တိေလွ်ာ့ရဲႏွင့္ျဖစ္ေနေသာဘရာဇီယာေလးကို က်န္ေသာဂ်ိတ္တစ္ခုကိုပါျဖဳတ္၍ သူမ၏ရင္ဘတ္မွခြါလိုက္ သည္။ ႀကီးမားေသာႏို႔အံုႀကီးႏွစ္ခုႏွင့္ ႏို႔သီးေလးႏွစ္ခုကို ထင္ရွားစြာျမင္လိုက္ရသည္။ တင္ေအာင္မွာ နီနီ၏အလွကို ထင္ရွားစြာ ျမင္လိုက္ရသည္။ တင္ေအာင္မွာနီနနီအလွကို ရင္ဖိုစြာေငးၾကည့္ေနသည္။ ျမင္ကြင္းမွအခ်ိန္မၾကာလွခဏေလးအတြင္းမွာပင္ နီနီသည္သေျပႏုေရာင္၀မ္းဆက္ျဖင့္ အလွႀကီးလွေန၏။ တင္ေအာင္က မသိေအာင္ေျဖေဖါ့နင္းၿပီး အိမ္ေပၚမွဆင္းလာသည္တင္ေအာင္တစ္ေယာက္ ကားထဲေရာက္သည္ထိ ရင္ခုန္သည္ကမရပ္ႏိုင္ေသး၊ နီနီ၏ အလွကားျပည့္ၿဖိဳးေသာ ရင္သား မ်ား လံုးက်စ္ေသာႏို႔သီးႏွစ္ခုဖြံ႕ၿဖိဳးလွေသာတင္သားအလွ မ်ားကို တင္ေအာင္တစ္ေယာက္ျမင္ေယာင္၍ ေနမိသည္။ နီနီ၏ အလွေၾကာင့္ႏွလံုးရပ္မတတ္ျဖစ္ေနရသည္။ ထိုအခ်ိန္နီနီက ကားတံခါးဖြင့္ၿပီး ၀င္လာသည္။ “အန္ကယ္ ေစာင့္ေနတာ ၾကာၿပီလား” အၿပံဳးတစ္ခ်က္ျဖင့္ နီနီက ေမးလိုက္သည္။ နီနီမွာတင္ေအာင္၏ အျဖစ္ကိုရိပ္မိေသာ္လည္း မသိဟန္ေဆာင္ေနသည္။ “မၾကာေသးပါဘူး နီနီ” တုံရီေသာ အသံကိုသူကထိန္းရင္းေျပာလိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ကားစက္ကို ႏိႈးကာေမာင္း၍ထြက္ လာခဲ့ပါေလေတာ့သည္။ ဒီေန႔သူငယ္ခ်င္းထံ သြားလို၍ လိုက္ပို႔ေပးရန္ ေမေမကို နီနီကေျပာထားၿပီးျဖစ္သည္။ မနက္ကမွ ခပ္ေစာေစာ သြားစရာ ကိစၥေပၚလာသျဖင့္ ေမေမက ဒရိုင္ဘာေမာင္ေမာင္ကိုေခၚ၍ ထြက္သြားသည္။ ကိုတင္ေအာင္ကမၾကာမီရံုးခ်ိန္ေရာက္လွ်င္ သြားမည္ျဖစ္၍ လမ္းႀကံဳေသာနီနီကို တစ္ခါတည္းေခၚ၍သြားရန္ တင္ေအာင္အားမွာထားခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ေတြ႕ျမင္ခဲ့ရေသာ နီနီ၏ အလွမ်ားက မ်က္စိထဲမွမထြက္သည့္အျပင္ နီနီကိုယ္တိုင္ကလဲ ကားထဲတြင္ပါလာသျဖင့္ မွန္ေလးထျမွ နီနီကိုၾကည့္လိုက္ ေစာေစာကပံုရိပ္ေလးေတြကို ျပန္ၿပီးစဥ္းစားလိုက္ျဖင့္ တင္ေအာင္သည္ကားကို သတိထား၍ ခပ္ေျဖးေျဖးပင္ ေမာင္း၍လာခဲ့ေလေတာ့သည္။

သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ျပည္ပသို႔သြားျဖစ္၍ လိုက္ပို႔ရန္အိမ္မွ ေစာေစာကပင္ ေ၀ေ၀ထြက္ခဲ့သည္။ ခင္ပြန္းျဖစ္ တင္ေအာင္က မၾကာမီရံုးသြားရေတာ့မည္ျဖစ္၍ လိုက္မပို႔ခိုင္းေတာ့ဘဲ ေမာင္ေမာင္ကိုသာေလယာဥ္ကြင္းသို႔ လုိက္ပို႔ခိုင္းခဲ့သည္။ သမီးနီနီကလဲ သူ၏သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူထံ သြားလိုေၾကာင္းမေန႔ထဲက ေျပာထားသျဖင့္ တင္ေအာင္သြားမည့္ ကုမၸဏီ ရံုးခန္းႏွင့္က နီနီ၏သူငယ္ခ်င္းအိမ္ႏွင့္ လမ္းႀကံဳ၍ တင္ေအာင္အားနီနီကိုေခၚသြားရန္မွာထားခဲ့သည္။ ငယ္ရြယ္သူ တင္ေအာင္ႏွင့္သမီးျဖစ္သူ နီနီကိုေ၀ေ၀စိတ္ထဲတြင္သိပ္ေတာ့စိတ္မခ်ေပ။ ဒါေပမယ့္လဲအိမ္ကေန (၁၀)မိနစ္ေလာက္ေမာင္းပါကနီနီ၏သူငယ္ခ်င္းအိမ္သို႔ေရာက္မည္ျဖစ္၍သူတို႔အတူသြားေသာအခ်ိန္မွာသိပ္မမရွိလွ၍ေ၀ေ၀နဲနဲေတာ့စိတ္သက္သာရာရသြားသည္။နီနီက ယခုတစ္ႏွစ္ေလာက္အတြင္းတြင္ အရမ္းကိုလွလာသည္။ ေ၀ေ၀အပ်ိဳတုန္းကထက္ပင္ နီနီကပို၍ လွေၾကာင္း မိန္းမခ်င္းပို၍သိသည္။ တင္ေအာင္သာ နီနီ၏အလွေတြကို ယစ္မူးသြားလွ်င္ … ေ၀ေ၀တစ္ေယာက္ဆက္ၿပီးမေတြးရဲေတာ့ … သမီးျဖစ္သူေရတိမ္တြင္နစ္မည့္အေရးထက္ တင္ေအာင္ကိုသူမ ႏွေျမာတြန္႔တိုေနျခင္းက ပို၍မ်ားေနေၾကာင္း သူကိုယ္လဲ သူမ သိသည္။ တင္ေအာင္ႏွင့္ေ၀ေ၀က အသက္(၁၀)ႏွစ္နီးပါးကြာသည္။ ေ၀ေ၀ပိုင္ကုမၸဏီတြင္ တင္ေအာင္က ေ၀ေ၀အားအထားရ ဆံုးတပည့္ရင္းတစ္ေယာက္။ ၿပီးေတာ့ေ၀ေ၀ကတိတ္တခိုးခ်စ္ခဲ့ရသူ။ တင္ေအာင္ကိုေရလာေျမာင္းေပးခဲ့ၿပီး မုဆိုးမျဖစ္သူ ေ၀ေ၀ ကခပ္ရဲရဲပင္ဇြတ္တိုးခဲ့ေတာ့ တင္ေအာင္က ေ၀ေ၀ႏွင့္ညိၿပီး လက္ထပ္ခဲ့ရသည္။ ခ်စ္သည္။ တင္ေအာင္ကို ေ၀ေ၀သည္ သူမ ထက္ငယ္လြန္းသူမို႔လားေတာ့ မေျပာတတ္ အေတာ့ကိုခ်စ္သည္။ေ၀ေ၀တစ္ေယာက္ အေတြးေတြေကာင္းေနဆဲမွာပင္ ေမာ္ေတာ္ကားကရပ္၍သြားေတာ့မွ ေ၀ေ၀တစ္ေယာက္အေတြး ျပတ္သြားက ေဘးဘီကို ၾကည့္မိသည္။ ကားရပ္ထားတာက ကတၱရာလမ္းမဟုတ္၊ ၿပီးေတာ့ပတ္၀န္းက်င္တြင္ လူရိပ္လူေျခ လည္းမေတြ႕သည့္အျပင္ ကားေဘးတြင္ ၿခံဳႀကီးတစ္ၿခံဳကလည္းရွိေနေသးသည္။ နားမလည္ႏိုင္စြာျဖင့္ ေ၀ေ၀သည္ ေမာင္ေမာင္ကိုလွည့္၍ၾကည့္သည္။ ေမာင္ေမာင္က ေ၀ေ၀ကိုမ်က္လံုးခ်င္း ဆိုင္ကာ ၾကည့္လိုက္ၿပီး ၿပံဳးျပသည္။ ၿပီးေတာ့ … “မမ ေအာက္ကို ခဏ ဆင္းၾကရေအာင္ …” “ဘာျဖစ္လို႔လဲ …” ေ၀ေ၀ ခပ္ဆတ္ဆတ္ေမးလိုက္သည္။ “ဒီမွာေလ …” “အို …” ေ၀ေ၀တစ္ေယာက္ဆတ္ခနဲ တုန္၍သြားသည္။

ေ၀ေ၀၏ ဘာျဖစ္လို႔လဲဟူေသာ အေမးကိုေမာင္ေမာင္က ဒီမွာေလဟု ဆိုကာ သူခါးကပုဆိုးကိုဆြဲခၽြတ္ျပလိုက္သည္။ ေတြ႕လိုက္ရသည္က ေယာကၤ်ား(၂)ေယာက္ ယူဖူးတဲ့အမ်ိဳးသမီးပင္ အပ်ိဳႀကီး ဖါးဖါးျဖစ္ေနၿပီျဖစ္ေသာ ေ၀ေ၀ပင္ ဆတ္ကနဲ တုန္သြားရသည္။ ေမာင္ေမာင္၏ လီးတန္ ညိဳညိဳမဲမဲႀကီးက မာေတာင္၍ ေထာင္မတ္ေနသည္။ အရွည္က (၈)လက္မေလာက္ပင္ရွိသည္။ လံုးပတ္က ေ၀ေ၀၏လက္ေကာက္၀တ္ေလာက္ပင္ရွိသည္။ ဆံုးသြားေသာနီနီအေဖ၏လီးထက္လဲႀကီးသည္။ ယခုသူမ၏လင္ တင္ေအာင္၏ လီးထက္လဲႀကီးသည္။ ၿပီးေတာ့ လီးတန္ႀကီးက အေၾကာေတြအၿပိဳင္းၿပိဳင္းထေနတာ ဒစ္ႀကီးမွာၿပဲလန္၍ ေနသည္။ ေမာင္ေမာင္၏အသက္က ရွိလွမွ သူမ၏ သမီးနီနီႏွင့္ အတူတူေလာက္ပင္ရွိမည္။ လီးတန္ႀကီးကိုျမင္လိုက္ရကထဲက ေ၀ေ၀၏အၾကည့္ေတြက လီးတန္ႀကီးဆီက မခြါေတာ့။ ဒါကိုသိေသာ ေမာင္ေမာင္ ကလဲ ခါးကိုေကာ့၍ပင္ ျပထားသလို ပုဆိုးကိုလည္းေအာက္သို႔ ထပ္၍ေလွ်ာ့ခ်လိုက္ျပန္သည္။ လီးတန္ႀကီးေအာက္မွ အုႀကီးမွာ မဲနက္ေနၿပီးအရည္ျပားမ်ားလႈိင္းထကာ လံုးတစ္ေနသည္။ ေ၀ေ၀သည္ တံေတြးတခ်က္ကို ႀကိတ္၍မ်ိဳခ်လိုက္သည္။ ဒီအခ်ိန္မွာတင္ ေမာင္ေမာင္က ေျပာလာျပန္သည္။ “ကၽြန္ေတာ္မမကို လိုးခ်င္ေနတာ ၾကာပါၿပီ မမရယ္ ဒီေန႔ေတာ့ မျငင္းပါနဲ႔ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္လီးေတြလဲ မမကိုၾကည့္ၿပီး ေအာင့္ေနတာအရမ္းပါဘဲ လုပ္ပါမမရယ္ … တခါထဲပါ … ကၽြန္ေတာ္လိုးပါရေစ …” “ဖ်န္း” ဘယ္လိုျဖစ္သြားမွန္းမသိဘူး ကၽြန္မလက္တစ္ဖက္က ေျမာက္တက္သြားၿပီးသူ႔ပါးကို တစ္ခ်က္ရိုက္လိုက္ပါတယ္။ ပါးရိုက္ခံလိုက္ရတဲ့ ေမာင္ေမာင္က သူပါးတစ္ဖက္ကိုပြတ္ၿပီး ကၽြန္မကို ေၾကာင္ၿပီးၾကည့္ေနခ်ိန္မွာဘဲ ကၽြန္မရဲ႕ အၾကည့္ကသူ႔လီး တန္ႀကီးဆီျပန္ေရာက္သြားရျပန္ပါတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာဘဲ မိုးေတြက ေ၀ါကနဲရြာခ်လာတာေၾကာင့္ ကၽြန္မဟာတစ္ဖက္ကို လွည့္ၿပီး ကားအျပင္ကိုၾကည့္လိုက္မိတဲ့အခ်ိန္မွာဘဲ … “ခဏေနာ္ မမ မွန္ေတြ ပိတ္ထားရေအာင္” ဆိုၿပီး ေမာင္ေမာင္က ေ၀ေ၀ကိုေက်ာ္ၿပီး မွန္ေတြကို လွမ္းပိတ္သည္။ အဲဒီအခါမွာ မာေတာင္ၿပီးတဆက္ဆက္ျဖစ္ေနတဲ့ သူ႕ရဲ႕လီးတန္ႀကီးက ကၽြန္မရဲ႕ ႏို႕အံုႀကီးေတြကို ထိထိမိမိႀကီး၀င္၍ ထိုးမိပါေတာ့တယ္။ကၽြန္မ အသက္ရႈရမွာေတာင္ ေမ့သြားရပါတယ္။

ေ၀ေ၀ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိဘူး။ ေၾကာင္ေနမိတယ္။ ၿပီးေတာ့ေ၀ေ၀ မ်က္လံုးေတြကိုမွိတ္ခ်လိုက္မိတဲ့ အခ်ိန္မွာဘဲ ေမာင္ေမာင္ကေ၀ေ၀အေပၚမွာတက္ခြထားၿပီး ေ၀ေ၀ကိုအတင္းဘဲ ဖက္ၿပီးနမ္းေနပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ေ၀ေ၀ အကႌ်က်ယ္သီးေတြ ကိုလဲျဖဳတ္ေနတယ္ေလ။ ေ၀ေ၀့ ခႏၶာကိုယ္ထဲကအင္အားေတြကို ေမာင္ေမာင္လီးတန္ႀကီးက အေ၀းကေနဆြဲထုတ္သြားသလား ေအာင့္ေမ့ရတယ္။ ကၽြန္မရဲ႕ တစ္ကိုယ္လံုးမွာ အားအင္ဆိုလို႔ ဘာမွမရွိေတာ့ေလာက္ေအာင္ျဖစ္ၿပီး ႏံုးခ်ိေနပါတယ္။ ေမာင္ေမာင္ဟာ ေ၀ေ၀ရဲ႕ ဘရာဇီယာကို အေပၚကိုဆြဲလွန္လိုက္ၿပီး ႏို႔သီးေလးေတြကို သူ႔လွ်ာနဲ႔ယက္လိုက္ စို႔လိုက္ လုပ္ေနတယ္။ လက္တစ္ဖက္ကလဲ ေ၀့ေစာက္ဖုတ္ေလးကိုပြတ္လိုက္ ႏႈိက္လိုက္နဲ႔ လုပ္ေပးေနလိုက္တာ ကၽြန္မျဖင့္ စိတ္ေတြ ေတာင္ႀကြလာရပါတယ္။ ကၽြန္မေလ သူ႔ကို မရဲတရဲမ်က္လံုးေလးဖြင့္ၾကည့္လိုက္မိတယ္ …။သူဟာ မက္မက္ေမာေမာႀကီးကိုကၽြန္မရဲ႕ ႏို႔ႀကီးေတြကို စုပ္လိုက္ ႏို႔ႏွစ္လံုးကို စို႔လိုက္ ေစာက္ဖုတ္ထဲ လက္ညိႈးနဲ႔ ေမႊလိုက္လုပ္ရ/င္း အားမရဘူးထင္ပါတယ္။ ေ၀့ေပါင္ႏွစ္လံုးၾကားထဲကို ေခါင္းသြင္းၿပီးေ၀့ေစာက္ဖုတ္ေလးကို သူ႔လွ်ာေႏြးေႏြးႀကီး နဲ႔ယက္ေတာ့တာပါဘဲရွင္။ အမေလးေလး … ေ၀ျဖင့္ဒီလိုအရသာမ်ိဳးတစ္ခါမွ မခံစားဘူးခဲ့ပါဘူးရွင္။ ယားတာေရာ၊ ဘာေရာ စံုေအာင္ခံရေတာ့တာပါဘဲ။ ယားလြန္းလို႔ ေစာက္ဖုတ္ကို ရံႈ႕ျပန္ေတာ့ သူ႔လွ်ာကို ေ၀့ေစာက္ေခါင္းထဲကို ထိုးသြင္းလိုက္တယ္ ေလ။ စိတ္တင္းထားတဲ့ၾကားက ေ၀့ေပါင္ေတြကို ကားမိလိုက္ပါတယ္။ ေမာင္ေမာင္က ဒါကိုအခြင့္ေကာင္းယူၿပီး ေ၀့ေပါင္ၾကား ထဲ ျခေသၤ့ထိုင္ ၀င္ထိုင္တယ္။ ၿပီးေတာ့ သူ႔လီးတန္ႀကီးထိပ္က ေစာက္ပတ္ေရွ႕ကို ဟုိထိုးဒီထိုးနဲ႔ မ၀င္ႏိုင္ဘူးျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ ကာမစိတ္ေတြ တဟင္းဟင္းတက္ေနရတဲ့ ကၽြန္မဟာ သူ႔လီးႀကီးကိုလက္တစ္ဖက္က ကိုင္ၿပီးလက္ကလဲကၽြန္မရဲ႕ေစာက္ပတ္ကိုၿဖဲကာ သြင္း ေပးလိုက္ရင္ပဲတရဴးရဴး တရွဲရွဲ ျဖစ္ေနတဲ့ သူကလဲ လီးတန္ႀကီးကို ေ၀့ေစာကပတ္ထဲဖိၿပီး သြင္းလိုက္ပါတယ္။ “အ …” ေ၀့ေစာက္ပတ္ထဲ ျပည့္တင္းသြားတာပါဘဲရွင္။

တထစ္ခ်င္း တထစ္ခ်င္းဖိသြင္းေနစဥ္မ်ာဘဲ လီးႀကီးက ႀကီးလြန္းလို႔ ေ၀ျဖင့္နာလြန္းတာေၾကာင့္ အံကိုတင္းတင္း ႀကိတ္ထားရပါတယ္။ “မမ သိပ္နာလားဟင္ …” သူကတိုးတိုးေလး ႀကိတ္ေမးတယ္ေလ။ “နာတယ္ကြာ အရမ္းနာတာဘဲ” “ကဲ … ထ ကၽြန္ေတာ့္လီး မမေစာက္ပတ္ႀကီးထဲ၀င္ေတာကိုၾကည့္ … ထပါမမရဲ႕။ ဆြဲၿပီးထူတယ္ … ။ ဘုရား … ဘုရား … ဒီလိုလီးမ်ိဳး ကၽြန္မ တစ္ခါမွ မျမင္ဘူးပါဘူး။ တကယ့္သစ္သား ၿငဳပ္က်ည္ေပြ႕ႀကီးေလာက္ပါပဲ ကၽြန္မရဲ႕ ေစာက္​ပတ္နဲ႔ေတြ႕သြားလို႔လားေတာ့မသိဘူး ေမာင္ေမာင္လီးႀကီးဟာ ေစာေစာကထက္ပင္ပိုႀကီးၿပီး ပိုမာေနပါတယ္ …။ အေၾကာၿပိဳင္းၿပိဳင္း ေထာင္ထေနတဲ့ ဧရာမလီးတန္မဲမဲႀကီးဟာ ကၽြန္မရဲ႕ ရႊမ္းစိုျဖဴေဖြးေနတဲ့ေစာက္ပတ္ထဲမွာ တ၀က္ နီးပါ၀င္ၿပီး တစ္လစ္ႀကီးျဖစ္ေနတာကို ေတြ႕ျမင္လိုက္ရတယ္ ဆိုရင္ဘဲကၽြန္မဟာ ကာမေဇာေတြဟုန္းကနဲ႔ၾကြလာပါေတာ့တယ္။ “ကဲ … လုပ္ခ်င္လဲ ျမန္ျမန္လုပ္ကြာ ေန႕ခင္းေၾကာင္ေတာင္လမ္းလယ္ေခါင္မွာ အလိုးခံရတာငါ့ဘ၀မွာ ဒါပထမဆံုးဘဲ” လို႔ေျပာပစ္လိုက္တယ္။ မနဲံႀကီးအားတင္းကာ ေျပာလိုက္ရတဲ့ ကၽြန္မရဲ႕စကားလဲဆံုးေရာ သူကၿပံဳးတယ္ေလ။ အဟင္း သိလား … ၿပီးေတာ့ “ကၽြန္ေတာ္ … ကၽြန္ေတာ္ ျမန္ျမန္ၿပီးေစခ်င္ရင္ ကၽြန္ေတာ့္လီးကိုစုပတ္ေပး … တဲ့” ကဲ ဘယ္ေလာက္အႏိုင္က်င့္တဲ့ ေကာင္ေလးလဲ အိမ္မွာလဲ တင္ေအာင္ ကၽြန္မကိုပိုခ်စ္ေအာင္ ကၽြန္မက သူ႔လီးကိုစုပ္ ေပးေနက်ဆိုေတာ့ မဆန္းပါဘူး။ ဒါမွလိုးအားေကာင္းတယ္ ဆိုလားဘဲ …။ ကၽြန္မစာက္ဖုတ္ထဲကို တ၀က္နီးပါး ေရာက္ေနတဲ့သူ႔ရဲ႕ဧရာမလီးတန္ႀကီးကို ေမာင္ေမာင္ကဆြဲၿပီး ထုတ္လိုက္ပါတယ္။ လီးႀကီးလဲ ေစာက္ေခါင္းထဲက လြတ္လြတ္ကၽြတ္ကၽြတ္ထြက္သြားေရာ ကၽြန္မရင္ရင္ထဲမွာ ဟာသြားလိုက္တာမေျပာပါနဲ႔ေတာ့။ ၿပီးေတာ့ ကၽြန္မပါးစပ္ေရွ႕ကိုသူက သူ႔လီးႀကီးကိုေတ့ေပးတယ္ေလ။ ကၽြန္မရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြနဲ႔ေဖာင္းတင္းေနတဲ့ သူ႔လီးတံ ႀကီးထိပ္ဖူးႀကီးနဲ႔ထိလို႔ေပါ့ …။

ကၽြန္မဟာ မ်က္လႊာေလးေတြပင့္ၿပီး သူ႔ကိုေမာ့ၾကည့္လိုက္တယ္။ ရွက္စိတ္ ၀မ္းနည္းစိတ္ေတြနဲ႔ မ်က္ရည္ေတြဟာ ပါးျပင္ေပၚကို စီးက်လာတယ္။ သူက အတင္းဘဲကၽြန္မပါးစပ္ထဲကို သူ႔လီးႀကီးထိုးသြင္းလိုက္တယ္ ပါးစပ္အျပည့္ပါဘဲ။ကၽြန္မလဲ ေဒါသစိတ္ေလးနဲ႔ ကၽြန္မပါးစပ္ထဲကို ၀င္လာတဲ့သူ႔လီးႀကီးကို လွ်ာနဲ႔ပတ္ၿပီး ယက္ေပးလိုက္တယ္ဆိုရင္ဘဲ သူ႔မ်က္ႏွာဟာ ရံႈ႕တြၿပီး တအအ တအိအိ ညည္းတယ္ေလ ဒီေတာ့မွ ဆက္နဲ ဆက္ကနဲ မာန္ထေနတဲ့ လီးႀကီးကို ကၽြန္မပါးစပ္ထဲက ၿပြတ္ကနဲ ဆြဲထုတ္လိုက္ၿပီး ကၽြန္မအေပၚ တက္ခြကာ ကၽြန္မရဲ႕ ေစာက္ဖုတ္ထဲကို တေျဖးေျဖးထိုးသြင္းလိုက္ပါတယ္။ “အ … အ … အ … အာ … အား … အား … နာ … နာတယ္ … အမေလး …” ကၽြန္မလည္းမခံႏိုင္လြန္းလို႔ အသံခပ္က်ယ္က်ယ္ဘဲ ေအာ္ပစ္လိုက္မိတယ္။ ဒါေပမယ့္ ခဏအၾကာမွာဘဲ ကၽြန္မရဲ႕ေစာက္ေခါင္းထဲက ဒလေဟာထြက္လာတဲ့ ေစာက္ရည္ေတြေၾကာင့္ လီးတန္ ႀကီးကေခ်ာၿပီး ေရွာေရွာရွဴရွဴျဖစ္ကာ တဆံုး၀င္သြားပါေတာ့တယ္။ ဒီမွာတင္ ေမာင္ေမာင္က ကၽြန္မရဲ႕ ေစာက္ေခါင္းထဲကိုသူ႔ဲရဲ႕လီးတန္ႀကီး တဆံုးဖိသြင္းထားလိုက္ၿပီး ကၽြန္မရဲ႕ႏို႕ႏွစ္လံုး ကိုကုန္းၿပီး တလွည့္စီအားေကာင္းေကာင္းစို႔ေပးေနလိုက္တာ ကၽြန္မျဖင့္ ေက်ာေလးပင္ေကာ့တက္တဲ့ အထိပါပဲရွင္။ ေတာ္ေတာ္ေလးၾကာေတာ့ ကၽြန္မရဲ႕ေစာက္ေခါင္းတစ္ခုလံုးဟာ အထဲကေနရြစိရြစိျဖစ္လာၿပီး ယားတက္လာတာ ေၾကာင့္ အေတာ္ဘဲ အေနရခက္လာပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လဲကၽြန္မရဲ႕ခါးေလးဟာ ေကာ့ကနဲျဖစ္လိုက္ ဖင္သားျဖဴျဖဴႀကီးေတြကို လိမ့္ကနဲ လိမ့္ကနဲ လႈပ္လိုက္ အေန ခက္စြာနဲ႔ လုပ္ေပးေနမိပါတယ္။ ဒီမွာတင္ဘဲ ေမာင္ေမာင္ကသူ႔လီးႀကီးကို ေစာက္ေခါင္းထဲကေန တ၀က္ေလာက္ဆြဲထုတ္ၿပီး ညင္ညင္သာသာေလးတစ္ခ်က္ေဆာင့္ၿပီး လိုးေပးပါတယ္။ ႀကီးလြန္းလွတဲ ေမာင္ေမာင္ရဲ႕ လီးတန္ႀကီးက ကၽြန္မေစာက္ပတ္နဲ႔ မဆန္႔မၿပဲျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ သူ႔လီးတန္ႀကီး ေစာက္ပတ္ထဲကို ထိုးသြင္းလိုက္တိုင္း ေစာက္ပတ္၀ထိပ္ ကၽြန္မရဲ႕ေစာက္ေစ့ေလးဟာ လီးတန္ႀကီးရဲ႕ အဖိကိုခံရ ေစာက္ေခါင္း ထဲကိုေဆာင့္ေဆာင့္ၿပီး ၀င္သြားရတာေၾကာင့္ ကၽြန္မရဲ႕ကိုယ္တစ္ခုလံုးဟာ ဆက္ဆက္ခါေနရပါတယ္။

ေစာက္ေခါင္းထဲမွာ အီဆိမ့္လြန္းတာေၾကာင့္လဲ ကၽြန္မဟာ မခ်င့္မရဲျဖစ္ၿပီးကၽြန္မရဲ႕ေစာက္ပတ္နဲ႔သူ႔လီးတန္ႀကီးကို ဆဲြဆြဲၿပီး ညွစ္ေပးလိုက္မိပါတယ္။ အရသာေတြ႕လာၿပီျဖစ္တဲ့ ေမာင္ေမာင္က သူ႔လီးတန္ႀကီးကို တ၀က္မွ်သာထုတ္ရင္း ထုတ္ရင္းကပဲ ခပ္သြတ္သြတ္ေလးကို လိုးလာပါေတာ့တယ္။ “ဖြတ္ … ၿပြတ္ … ကၽြိ … ကၽြိ … အ … အ … ဟင္း … ဟင္း …” ေစာက္ဖုတ္နဲ႔ လီးၾကားကျမည္သံ၊ ကားကူရွင္စပရိန္ေတြ ေကြးညြတ္ၿပီး ျပန္ကန္တဲ့ျမည္သံ ကၽြန္မရဲ႕ညည္းသံေတြဟာ ဆက္တိုက္ဆက္တိုက္ဆိုသလို ထြက္ေပၚ၍ေနရသည္။ ခဏအၾကာမွာပဲ မ်က္လံုးႏွစ္လံုးကို စံုမွိတ္ထားတဲ့ ကၽြန္မဟာ တအင္း အင္းနဲ႔ျဖစ္လာရာက ကၽြန္မရဲ႕ လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔အသာစမ္းၿပီး သူ႔ေက်ာျပင္ႀကီးကို လွမ္းၿပီးဖက္လိုက္မိပါတယ္။ ေကာင္းေလးက ကၽြန္မကေမြးရင္ ကၽြန္မရဲ႕သားေလာက္ပဲရွိေသးၿပီး သမီးနဲ႔ေတာင္အသက္အတူတူေလာက္ဘဲရွိတာ လိုးတာကေတာ့ ေတာ္ ေတာ့ဘဲကၽြမ္းပါတယ္။။ လီးတန္ႀကီးကိုကၽြန္မရဲ႕ ေစာက္ေခါင္းထဲမွာ ၀င္ခ်ီထြက္ခ်ီ လုပ္ရံုမွ်ပင္ မဟုတ္ဘဲ ေစာက္ေခါင္းတစ္ခု လံုးကို ေနရာလပ္မရွိေအာင္ထိထိမိမိႀကီး ျဖစ္ေအာင္ကို ကၽြမ္းကၽြမ္းက်င္က်င္နဲ႔ အင္တိုက္အားတိုက္ လိုးေပးေနပါတယ္။ ေယာကၤ်ားႏွစ္ေယာက္ရဖူးၿပီး လူႏွစ္ေယာက္ရဲ႕အလိုးကို က်က်နန အလိုးခံခဲ့ဖူးတဲ့ ကၽြန္မဟာဘယ္လီးနဲ႔မွ မတူဘဲ ဧရာမလီးႀကီးနဲ႔ တခ်ိန္လံုးထိထိမိမိျဖစ္ေအာင္ လိုးေပးႏိုင္ေနတဲ့ ေမာင္ေမာင္ကို စြဲလမ္းမိေနပါၿပီရွင္။ စိတ္ပါလက္ပါျဖင့္ လိုက္ ေလ်ာရံုတင္မကဘဲ ကၽြန္မဟာ သူ႔ရဲ႕ေက်ာျပင္ႀကီးကို ယုယုယယ ပြတ္ေပးေနရံုမွ်မကဘဲ ကၽြန္မရဲ႕ေစာက္ပတ္အတြင္းသား ႏုႏုေလးေတြကလဲ သူ႔ရဲ႕မာေက်ာခက္ထန္ႀကီးမားလွတဲ့ ဧရာမလီးတန္ႀကီးကို ၾကင္နာမႈမ်ားစြာျဖင့္ပင္ ညွပ္ေပးဆြဲေပး ဖ်စ္ညွစ္ ေပးေနမိပါတယ္။ “ၿပြတ္ … ဖြတ္ … ဟင္း … ဟင္း” “ေကာင္းရဲ႕လား မမ …” “အင္း … ေကာင္းတယ္ … ဟင္း … ဟင္းဟင္း … ေဆာင့္ … ေဆာင့္ မင္းဟာႀကီးေတာ့ မမစြဲမိၿပီ သိလား …” အရသာေတြ အီဆိမ့္လာတာနဲ႔အမွ် ကၽြန္မဟာ မိန္းမသားပီပီ ခပ္ညဴညဴျဖစ္လာရပါတယ္။ “ခ်စ္လားဟင္ … မမ” “ခ်စ္တယ္ … ခ်စ္ပါတယ္ … ေဆာင့္စမ္းပါဆို …” ကၽြန္မဟာ တကိုယ္လံုး အီဆိမ္လာရာက အားမလိုအားမရႏိုင္တဲစိတ္ေတြ မေၾကနပ္ႏိုင္တဲ့စိတ္ေတြ ပိုၿပီးတိုးပြါးလာရ ပါေတာ့တယ္။

ဒီအခ်ိန္မွာပဲ ကၽြန္မရဲ႕ အေျခအေနကို သံုးသပ္မိလိုက္တဲ့ ေမာင္ေမာင္ဟာ ကၽြန္မရဲ႕ေစာက္ေခါင္းထဲက သူ႔ရဲ႕ လီးတန္ႀကီးကို တဆံုးနီးပါးေလာက္ကို ဆြဲ၍ဆြဲ၍ ထုတ္ကာအားရပါးရ ေဆာင့္၍လိုးလိုက္တဲ့အခါမွာေတာ့ခဏအၾကာမွာပဲ ႏွစ္ေယာက္လံုးဟာ ကာမအထြတ္အထပ္ကိုေရာက္သြားၾက ရပါေတာ့တယ္။ကၽြန္မတို႔ႏွစ္ေယာက္သား တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ ေထြးေနေအာင္ဖက္ထားလိုက္ၾကၿပီး တေအာင့္ေလာက္ၾကာ ေတာ့မွ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ လႊတ္ေပးလိုက္ရာက ေမာင္ေမာင္ကလဲ သူရဲ႕လီးတန္ႀကီးကိုကၽြန္မရဲ႕ေစာက္ပတ္ထဲ ကေနဆြဲၿပီးထုတ္လိုက္ပါတယ္။ ေဘးနားမွာပံုက်ေနတဲ့ကၽြန္မရဲ႕ အကႌ်ေလးကိုေကာက္ၿပီး ၀တ္ေနတံုးမွာဘဲ ေမာင္ေမာင္ဟာ ကၽြန္မရဲ႕ေစာက္ဖုတ္ကို သူ႔လီးႀကီးနဲ႔ပြတ္ကစားလာသည္။ “ေတာ္ေတာ့ ေမာင္ေလးရယ္ … ေမာင္ကလိမ္မာပါတယ္ကြာ ေနာက္တစ္ခါ အခြင့္အေရးရရင္ လုပ္ၾကတာေပါ့ေနာ္…” ကၽြန္မကေခ်ာ့ေျပာေနေပမယ့္ မရပါဘူးရွင္။ သူကစကားမေျပာေတာ့ဘဲ ကၽြန္မေစာက္ေစ့ေလးကို ပါးစပ္နဲ႔ကုန္းစုပ္ ေတာ့တာပါဘဲ ကၽြန္မလဲအလိုးခံခ်င္စိတ္ေတြ ထိန္းမရေအာင္ႀကြလာတာမို႔ ကဲဟယ္နင္ကဘဲလိုးႏိုင္လိုင္မလား ငါကပဲခံႏိုင္ မလားဆိုၿပီး သူ႔အႀကိဳက္ကို မျငင္းဆန္ႏိုင္ေတာ့ဘဲ လိုက္ေလွ်ာလိုက္တဲ့အခါမွာေတာ့ …။ ေမာင္ေမာင္ဟာ ကၽြန္မရဲ႕ ေစာက္စိေလးကို စုပ္ယင္းနဲ႔ ကၽြန္မတစ္ကိုယ္လံုး တလြန္႔လြန္႔ျဖစ္လာတာနဲ႔ ေစာက္ေစ့ေလး ကုိသူ႔ရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္ခုၾကားက လႊတ္ေပးလိုက္ၿပီး ကုန္းထလိုက္ပါတယ္။ ေမာင္ေမာင္ရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္လႊာၾကားက လြတ္သြားတဲ ကၽြန္မရဲ႕ေစာက္ေစ့ေလးဟာ တဆက္ဆက္ေတာင္ျဖစ္ေနရပါေတာ့တယ္။ ကုန္းထလာတဲ့ေမာင္ေမာင္က အရည္ေတြနဲ႔ေပပြစို ရႊဲေနတဲ့ကၽြန္မရဲ႕ ေစာက္ပတ္ႀကီးထဲကို သူရဲ႕ဧရာမလီးတန္ႀကီးကို ထိုးထဲ့ၿပီး လိုးပါေတာ့တယ္။ “ဖြတ္ … ဖြတ္ … ဖတ္ … ဖတ္ … အ … အ …” တစ္ခ်ီၿပီးသြားခဲ့ရေပမယ့္ ေမာင္ေမာင္ရဲ႕လီးတန္ႀကီးဟာ နဂိုကအတိုင္းတာမွမေျပာင္းလဲပဲ ပိုၿပီးေတာင္ မာလာတယ္လို႔ ကၽြန္မျဖင့္ထင္မိတာေၾကာင့္ ေၾကနပ္အားရျဖစ္မိရပါတယ္ေသးတယ္။ ေမာင္ေမာင္ဟာ ဒီတစ္ခါေတာ့ေစာေစာကလို ညွာညွတာတာမဟုတ္ေတာ့ဘဲ သူ႔စိတ္ထဲရွိတဲ့အတိုင္းဘဲ အားရပါးရႀကီး ကိုေဆာင့္ေဆာင့္ၿပီး လိုးေနပါေတာ့တယ္။

သူ႔လက္ႏွစ္ဖက္ကလည္း ကၽြန္မရဲ႕ႏို႔ႀကီးႏွစ္လံုးကိုဆြဲၿပီး ႏို႔အံုႀကီးေတြကိုနယ္ၿပီး ႏို႔သီးေတြကိုဆြဲေပးရတာလဲ အေမာပါဘဲရွင္။ ေမာင္ေမာင္ရဲ႕ႀကီးမားၿပီး မဲနက္လံုးတစ္ေနတဲ့ ေဂြးဥႀကီးဟာ အရည္ေတြရႊဲေနတဲ့ ကၽြန္မရဲ႕ဖင္ၾကားကိုလာလာရိုက္တယ္။ ကၽြန္မလဲေအာင္ကေနတအားေဆာင့္ေဆာင့္ၿပီး ေကာ့ပစ္လိုက္တယ္။ ပြတ္ကနဲပြတ္ကနဲ သုတ္ရည္ေတြ စီးက်လာမွာ ေမာင္ေမာင္ဟာ ကၽြန္မရဲ႕ဗိုက္ေပၚမွာ ေမွာက္ၿပီး မွန္းေနပါေတာ့တယ္။ အတန္ငယ္မွ်ၾကာသြားတဲ့အခါက်မွ … “မမရယ္ … ကၽြန္ေနာ္ … မမကို မခြဲႏို္င္ေတာ့ဘူး … သိလား” “မမလဲ မင္းလိုပါဘဲကြယ္ …” လို႔ေျပာလို္ရင္းက ကၽြန္မဟာ သူ႔ရဲ႕ပါးတစ္ဖက္ကို အားရပါးရ နမ္းမိလိုက္ပါေတာ့တယ္ ရွင္ …။ တင္ေအာင္ႏွင့္နီနီတို႔ ညင္ညင္သာသာေလးပင္ကိုယ္လံုးခ်င္း ပူးကပ္လိုက္ၾကာသည္။ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း အျပန္အလွန္ မလြတ္မ္းမက္ေမာစြာျဖင့္ နမ္းလိုက္ၾကာသည္။ လက္မ်ားကလဲ တစ္ေယာက္ေပါင္ၾကားသို႔ တစ္ေယာက္လွမ္းလိုက္ၾကသည္။ နီနီကေပါင္ေလးကိုၿဖဲထားေပးသည္။ တင္ေအာင္ကနီနီ ထဘီေလးကိုဆြဲခ်ၿပီး ဗိုက္သားေဖြးေဖြးေလးကို လက္ဖ၀ါးျဖင့္ ေလွ်ာတိုက္ျဖတ္ေက်ာ္၍ သူမ၏ေစာက္ပတ္ေလးကို ႏိႈက္လိုက္သည္။ “အင့္ … အင့္ … အင္း …” နီနီ မပီမသၿငီးေနသည္။ တင္ေအာင္သည္ နီနီ၏ဘေလာက္အကႌ်ေလးကို ဆြဲလွန္မတင္လိုက္ၿပီး ထြက္ျပဴလာေသာ သူမ၏ႏို႔အိအိေလးကို ဆုတ္နယ္ေခ်မြသည္။ နီနီ၏ ႏို႔သီးေခါင္းေလးမ်ားက တင္ေအာင္၏ လက္ဖ၀ါးေအာင္တြင္ ေထာင္ထလာ ၾကသည္။ အဆိုပါနီနီ၏ႏို႔သီးေခါင္းေလးမ်ားကို လွ်ာျဖင့္ယက္သည္။ ထို႔ေနာက္ပါးစပ္ျဖင့္ငံု၍ အျပြတ္ျပြတ္စို႔ေနသည္နီနီေကာ့တက္လာသည္။ နီနီ၏ေစာက္ပတ္ေလးကိုပြတ္ကိုင္၍ ေနေသာတင္ေအာင္၏လက္ေလးက သူမ၏ေစာက္ေမႊးေလးေတြကို ဖြဖြေလး ဆြဲေပးေနသည္။နီနီ၏လက္ကမူ တင္ေအာင္၏ ေဘာင္းဘီဇစ္ကိုျဖဳတ္မားမားႀကီးမတ္ေတာင္ေနေသည လီးတန္ႀကီးကိုကိုင္ထား သည္။ သူမ၏လက္ေလးျဖင့္ လီးတန္ႀကီးထိပ္ကိုပြတ္သပ္ေပးေနသည္။ တင္ေအာင္က နီနီ၏ထဘီေလးကို ေပါင္ရင္းသို႔တိုင္ ေအာင္အသာဆြဲ၍ လွန္တင္ထားရာ ျဖဴ၀င္းေသာနီနီ၏ ေပါင္တံသြယ္သြယ္မ်ားက အထင္းသားေပၚလြင္ေနသည္။ သူမ၏ေပါင္ တြင္းသားေလးမ်ားကိုအသာအယာလက္ေလးျဖင့္ ေလွ်ာတိုက္၍ ပြတ္သပ္ေနရင္း ေပါင္ရင္းခြဆံုဆီးစပ္ေအာင္ရွိ ေစာက္ပတ္ မို႔မို႔ေလးဆီသို႔လက္ေရာက္သြားျပန္သည္။

နီနီေစာက္ပတ္ေလးမ်ာ မို႔ေမာက္ေဖာင္းၾကြလ်က္ရွိၿပီး တင္းမာ၍ က်ဥ္းၾကပ္ေနသည္လက္ညွဳိးပင္မနဲထိုးရသည္ေစာက္ပတ္အကြဲေၾကာင္းထိပ္ရွိေစာက္ေစ့ခၽြန္ခၽြန္ေလးကို လက္ညွိဳးလက္မျဖင့္ညွပ္ၿပီး ဖိပြတ္ဆြဲလိုက္ျပန္သည္။ နီနီတေယာက္ ေပါင္းေလးကိုပိုမိုကားေပးလာၿပီးေကာ့ပ်ံလူးလြန္႔လာသည္ေစာက္ပတ္၀တြင္အရည္ရႊဲရႊဲေလးမ်ားစိုစြက္၍လာရာတင္ေအာင္၏လက္ေခ်ာင္းမ်ား ေပက်ံကုန္သည္။ တင္ေအာင္က နီနီ၏ ႏို႔ေတြကိုစို႔ေပးေနရာက ျပြတ္ကနဲ႔ခြါၿပီး ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း ဖိကပ္ကာစုပ္ေနသည္။ လက္ေခ်ာင္းမ်ားက ေစာက္ပတ္အကြဲ ေၾကာင္းထဲသို႔ တစြပ္စြပ္ထိုးႏိႈက္၍ ကလိေနသည္နီနီကႏႈတ္ခမ္းခ်င္းစုပ္ၿပီးေနာက္ တင္ေအာင္ႏွင့္ကိုယ္ခ်င္းခြါကာ တင္ေအာင္ ထုိင္ေနရာ ေရွ႕ၾကမ္းျပင္ေပၚသို႔ဆင္း၍ ထိုင္ခ်လိုက္သည္။ ထုိ႔ေနာက္တင္ေအာင္၏ လီးႀကီးအား မရွက္မေၾကာက္အားရပါးရ စုပ္ေပးေနေတာ့သည္။တင္ေအာင္က နီနီ၏ ေခါင္းေလးကို စံုကိုင္ဆြဲနိမ့္ၿပီးနီနီ၏ ပါးစပ္ထဲသို႔ သူ၏လီးတန္ႀကီးကို ထုိးထည့္ေပးေနမိသည္။ ခဏၾကာေတာ့မွ တင္ေအာင္က နီနီ၏ ေခါင္းေလးကို ဆတ္ကနဲ႔ဆြဲေမာ့၍ယူလိုက္ၿပီး နီနီ၏ပါးစပ္ထဲမွ သူ၏လီးတန္ႀကီးကိုဆြဲ၍ ထုတ္ယူလိုက္သည္။သူမ၏တံေတြးမ်ားႏွင့္ စိုရႊဲကာတင္းမာေျပာင္လက္ေနေသာ တင္ေအာင္၏လီးတန္ႀကီးကိုနီနီကအာသာငမ္းငမ္းျဖင့္ လိုက္၍ၾကည့္ေနစဥ္မွာပင္ တင္ေအာင္၏လက္ႏွစ္ဖက္က သူမ၏ပုခံုးႏွစ္ဖက္ေပၚသို႔ တဖက္တခ်က္ဆုပ္ကိုင္လာကာ သူမ၏ ကိုယ္လံုးေလးကိုဆြဲ၍ သူကမလိုက္ရင္း အေပၚတြင္ျပန္၍ထိုင္ေစလိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ တင္ေအာင္က နီနီ၏ေရွ႕ၾကမ္းျပင္ေပၚ သို႔ဆင္း၍ထိုင္လိုက္ရင္း နီနီ၏ ေပါင္ေလးကိုၿဖဲလိုက္သည္။ နီနီက ကိုကို႔ဆံပင္မ်ားကို သူမ၏ေဖါင္းေဖါင္းတစ္တစ္လက္ေခ်ာင္းေလးမ်ားျဖင့္ ထိုးသြင္းကာဖြေပးေနသည္။ နီနီ သည္အမ်ားေရွ႕တြင္မူ တင္ေအာင္ကို အန္ကယ္ဟုေခၚေသာ္လည္း သူမ၏ရင္ထဲမွႀကိတ္၍ တင္ေအာင္အား ကိုကိုဟုေခၚခဲ့ သည္မွာၾကာခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။ ကိုကိုသည္ နီနီ၏ေစာက္ပတ္ေလးကို သြားျဖင့္မနာေအာင္ကိုက္၍ ႏႈတ္ခမ္းျဖင့္ညွပ္ၿပီး ဆြဲစုပ္ယူ လုိက္သည္။ လွ်ာထိပ္ဖ်ားျဖင့္ ေစာက္စိထိပ္သို႔ ဖိထိုးေမႊေႏွာက္လိုက္ရာ “အ …” နီနီခမ်ာ တြန္႔တြန္႔လူးသြားရရွာသည္။ သူမ၏ ေပါင္ျဖဴျဖဴေလးႏွစ္ဖက္မွာလည္း ပိုမိုၿဖဲကား၍သြားသည္ကိုကို႔လွ်ာပူပူေႏြးေႏြးႀကီးက ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ တိုး၀င္လာသည္။

နီနီသည္ ကိုကို႔ေခါင္းႀကီးကိုေယာင္ၿပီး ေပါင္ၾကားထဲသို႔ဖိသြင္းလိုက္မိသည္။ အားနာသြားသည္။ “ကန္ေတာ့ … ကိုကိုရယ္ … ေနာ္ …” ကိုကိုက ဘာမွ်ျပန္မေျပာ … ေစာက္ေခါင္းေလးထဲသို႔ သူ၏လွ်ာႀကီးျဖင့္ကလိေနသည္။ “ေကာင္းလိုက္တာ ကိုကိုရယ္ …” “နီနီကို တက္လိုးလိုက္ပါေတာ့လားကြယ္” ခဏအၾကာ “အ … အီး … အ …” နီနီ၏ေစာက္ပတ္ထဲမွသုတ္ရည္မ်ားပြတ္ကနဲ ပြတ္ကနဲအံက်လာသည္။ ကိုကို႔ ပါးစပ္ထဲျပည့္တင္းသြားသည္။ “အို … အားနာလို္တာ ကြယ္ … ကိုကိုရယ္” ဒီလိုအိပ္မက္မ်ိဳးေတြစၿပီးမက္တက္လာတာကေတာ့ ေမေမတစ္ေယာက္ ေယာကၤ်ားယူၿပီးတဲ့ေနာက္ပိုင္းမွာစတင္ၿပီး မၾကာခဏ ျမင္မက္လာရတဲ အိပ္မက္ေလးေတြျဖစ္ပါသည္။ ေမေမကလဲ ကိုတင္ေအာင္ႏွင့္ ေတြ႕ရလွ်င္ပတ္၀န္းက်င္တစ္ခုလံုး ကိုေမ့သြားတတ္သည္။ အိပ္ခန္းတံခါးပင္ပိတ္ေဖၚမရေတာ့။ ၿပီးေတာ့သူတို႔အိပ္ခန္းက နီနီ၏အိပ္ခန္းႏွင့္ကပ္လွ်က္ဆိုျပန္ေတာ့ အကဲပိုကာ သဲတာေတြပိုေနတဲ့ ေမေမ့ရဲ႕အသံေတြနဲ႔ ရင္ဖိုစရာေကာင္းလွတဲ့ အလိုအေလ်ာက္ျမည္သံေလးေတြေၾကာင့္ နီနီ တစ္ေယာက္ဒီအသံေလးေတြရဲ႕ ဆြဲေဆာင္ရာကို လိုက္ပါသြားရာက နီနီဟာ သူတို႔အိပ္ခန္း၀ထိ ေရာက္သြားခဲ့ရပါတယ္။ မၾကာခဏပါဘဲ … တစ္ခါတစ္ေလ ေန႔စဥ္ရက္ဆက္ပါပဲ။ ၾကာလာေတာ့ေစာေစာကလို္ အိပ္မ်က္မ်ိဳးေတါကို နီနီတစ္ေယာက္ မၾကာခဏျမင္မက္လာတတ္ၿပီး တင္ေအာင္ကို နီနီ၏ရင္ထဲက ႀကိတ္၍ပင္ ကိုကိုလို႔ေခၚေနရသည္ထိပင္ျဖစ္ေနရသည္။ နဖူးေတြ႕ ဒူးေတြ႕မခံစား၊ မႀကံဳေတြ႕ဖူးေပမဲ့လဲသူတို႔ ႏွစ္ေယာက္ေၾကာင့္ နီနီမွာ အတတ္ေတြမ်ိဳးစံုေနခဲ့ရၿပီျဖစ္သည္။ ၿပီးေတာ့လဲ ဘယ္ေန႔မ်ားမွ ဒီလိုမ်ိဳးႀကံဳေတြ႕ခံစားလာႏိုင္ပါ့မလဲဟူေသာဆႏၵေတြ တေန႔ထက္တေန႔ ျပင္းျပလာရကာ နီနီရဲ႕ရင္ထဲမွာ ေ၀ဒနာေတြဟာ အေဆာက္အံုတစ္ခုအျဖစ္ တည္ရွိလာခဲ့ရၿပီး တက္ထရြန္ထမီပါးပါးေလးကို ရင္လွ်ားထားေသာ နီနီသည္ ေရခ်ိဳးခန္းတြင္းရွိ ေရပန္းေအာက္သို႔၀င္လိုက္သည္။ ထိုစဥ္ မွာပင္ေရခ်ိဳးခန္းေရွ႕တြင္ တစံုတဦးေရာက္လာေသာေျခသံကိုၾကားလိုက္ရသည္။ ကိုကိုျဖစ္ပါေစဟု ဆုေတာင္းရင္းနီနီ၏ လက္ ေလးတစ္ဖက္က ေရပန္းကို ဖြင့္လိုက္စဥ္မွါပင္ … “နီနီၿပီးရင္ … တို႔ခ်ိဳးမယ္ေနာ္ …” ေပၚလာေသာအသံက ေမာင္ေမာင္၏အသံ၊ ၿဗံဳးကနဲ နီနီရင္ထဲတြင္ ထိတ္သြားရသည္။

ဒါေပမယ့္ တခဏအတြင္းမွာ ပင္ … “လာေလကြာ အတူတူခ်ိဳးတာေပါ့ ဘာလို႔ေစာင့္ေနရမွာလဲ မင္းလဲ သြားစရာရွိေနမွာေပါ့ …” ဟုနီနီက ကရားေရလႊတ္ေျပာလိုက္မိသည္။ ခုမွျပန္သတိရသည္။ အိမ္တြင္ေမေမတို႔လင္မယားမရွိ။ ေစာေစာကပင္ အျပင္ထြက္သြားၾကာသည္။ ဒါကို သူမ၏ ဆႏၵေဇာျဖင့္သာ ေစာေစာက ကိုကိုျဖစ္ပါေစဟု ဆုေတာင္းမိခဲ့ရတာျဖစ္သည္။ နီနီ၏ အသံကိုၾကားလိုက္ရသည္ႏွင့္ ေမာင္ေမာင္တစ္ေယာက္ ငိုခ်င္ရက္လက္တို႔ ျဖစ္သြားသည္။ ေရခ်ိဳးခန္းအတြင္းသို႔ ေမာင္ေမာင္ ၀င္လာ၏။ အသားကပ္ေဘာင္းဘီတိုေလးႏွင့္ျဖစ္သည္။ ေမာင္ေမာင္ကုိၾကည့္ၿပီး နီနီတခ်က္ၿပံဳးလိုက္သည္။ ခပ္ေလွ်ာ့ေလွ်ာ့ရင္လွ်ားထားေသာ ထဘီေအာက္တါင္ေရစိုေန ေသာေၾကာင့္ ၿပည့္ၿဖိဳးစြာလံုးအိေနေသာ ရင္သားမ်ားကိုေမာင္ေမာင္ျမင္လိုက္ရသည္။ ထဘီေလးကို ေရစို၍ကပ္ေနေသာ တင္သားေဖာင္းေဖာင္းကားကားႀကီးမ်ား ေျဖာင့္တန္းေသာ ေပါင္တံႀကီးမ်ားကို ေမာင္ေမာင္က ေရခ်ိဳးရင္းခိုၾကည့္ေနသည္။ နီနီကမသိဟန္ေဆာင္ရင္းဆပ္ျပာတိုက္ေနသည္။ တခ်က္တခ်က္ ေမာင္ေမာင္၏ ေရစိုေနေသာေဘာင္းဘီေလးကို နီနီကလွမ္း ၍ၾကည့္ေနသည္ေရစို၍ကပ္ေနေသာေဘာင္းဘီေအာက္မွာတင္းရင္း၍အေျမာင္းလိုက္ထေနေသာ အသားလံုးျပည့္ျပည့္ႀကီးကို ေတြ႕ျမင္ေနရသည္။ “အားေတာ့နာတယ္ေမာင္ေမာင္ရယ္ နီနီေက်ာကိုဆပ္ျပာတိုက္ေပးစမ္းပါ” နီနီက ရင္လွ်ားထားေသာထဘီကို ေျဖေလွ်ာ့လိုက္သည္ႏို႔အံုေပၚတြင္လက္ႏွင့္အသာဖိၿပီး သူမ၏ေက်ာျပင္ကို ေမာင္ေမာင္ဘက္သို႔လွည့္ေပးလိုက္သည္။ ေက်ာျပင္တစ္ေလွ်ာက္ညင္သာစြာလက္ျဖင့္ပြတ္၍ ႏူးညံ့ေသာ နီနီ၏အေတြ႕ေၾကာင့္ ေမာင္ေမာင္သည္သူ၏စိတ္ေတြကိုထိန္းေနရသည္မွာ အေမာပင္ျဖစ္​သည္။ နီနီက ထဘီကိုေလွ်ာ့ထား၍ တင္သားႀကီးမ်ားအ ထက္ပိုင္းခါးတ၀ိုက္ထိေမာင္ေမာင္၏လက္မ်ားက ေရာက္ေနသည္။ နီနီကတစ္ခ်က္တြန္႔သြားသည္။ ေျဖးညွင္းစြာေရြ႕လာေသာေမာင္ေမာင္၏ လက္မ်ား၏အေတြ႕ကို ရင္ဖိုစြာႀကိဳဆိုေနမိ သည္။ ေခ်ာေမာျပည့္၀န္းေသာ ဗိုက္သားႏုေလးမ်ားေပၚတြင္ ေမာင္ေမာင္၏ လက္မ်ားက အေပၚတက္မလို ေအာက္ဆင္းမလို ေရြ႕လ်ားေန၏။ တေျဖးေျဖး ေမာင္ေမာင္ကအရဲစြန္႔ၿပီး ဗိုက္သားေပၚတက္လိုက္ရာ ႏူးညံ့ေသာႏို႔အံုေအာက္ပိုင္းကိုသြားထိသည္။

ရေသာအခြင့္အရးကိုလက္မလႊတ္ပဲေမာင္ေမာင္က ႏို႔ႏွစ္လံုးကိုတဖက္စီ အသာကိုင္လိုက္ရာ နီနီအလိုက္သင့္ ေမာင္ေမာင္ပုခံုးေပၚေနာက္ျပန္ေခါင္းမွီလိုက္သည္။ သူမသည္ ေမွးစင္းေသာမ်က္လံုးမ်ားႏွင့္ တိုးညွင္းစာညည္းလိုက္သည္။ ရင္ေတြ တံုတယ္ … ေမာင္ေမာင္ရယ္” ထို႔ေနာက္ လက္ႏွစ္ဖက္ကိုအသာရြတ္လိုက္ရာေရစိုေနေသာ ထဘီပါးေလးမွာ ႏို႔အံုႀကီးမ်ားအား မဖံုးႏိုင္ဘဲဆီးစပ္ အထိေလွ်ာ့က်သြားသည္။ “နီနီရယ္ … ခ်စ္တယ္ကြယ္ …” ေမာင္ေမာင္ကတိုးတိုးေျပာလိုက္ကာ လက္မ်ားကမာေတာင္ေနေသာ ႏို႔သီးေလးမ်ားအား မနာေအာင္ညွစ္လိုက္ လွိမ့္လိုက္ႏွင့္ ၀င္း၀ါေသာဗိုက္သားေလးမွာ ေရစက္မ်ားေအာက္တြင္လွခ်င္တိုင္းလွေနသည္။ ေမာင္ေမာင္သည္ အခ်ိန္ဆြဲမေန ေတာ့ဘဲ လက္တဖက္ျဖင့္ ေရစိုေနေသာ ထဘီကိုခၽြတ္လိုက္ရာနီနီမွာ မ်က္စိစံုမွိတ္ရင္း ေမာင္ေမာင္ပြတ္ေနေသာ အေတြ႕ကို ခံစားေနမိေတာ့သည္။ ထမီေလး တစ္ခုလံုးေအာက္သို႔ပံုက်သြားသည္။ ေအာင္ေအာင္လက္မ်ားက ရွည္သြယ္ေသာေပါင္လံုးတစ္ေလွ်ာက္ အထက္ေအာက္ပြတ္သပ္ေနသည္။ က်န္လက္တစ္ ဖက္ကနီနီ၏ ႏို႔အံုကို ဆုတ္လိုက္ပြတ္လိုက္ႏို႔သီမာေလးအား လွိမ့္ေျခလိုက္ႏွင့္ ေပါင္တံမွလက္ကလဲဆီးစပ္သို႔ ေရာက္လာသည္။ ဆီးစပ္ေအာက္ရွိ အေမႊးမ်ားကိုအသာဖြေနသည့္အတြက္ နီနီတစ္ေယာက္ မေနတတ္ေတာ့ …။မတ္တပ္ရပ္လွ်က္ ေမာင္ေမာင္ရင္ခြင္တြင္းသို႔ ေက်ာမွီထားရသည္ျဖစ္ရာ ေမာင္ေမာင္ေပါင္ၾကားမွ လံုးလံုးမာမာေခ်ာင္း ႀကီးက နီနီ၏ တင္သားမ်ားအားလာ၍ ဖိေနသည္။ ေဖာင္းေနေသာနီနီ၏ ေစာက္ပတ္ႏႈတ္ခမ္းသားမ်ားအား လက္မ်ားျဖင့္ အား ပါးတရ ဆုတ္နယ္ေနသည္။ သူ႔လက္၀ါးထဲတြင္ ေစာက္ပတ္အိအိေလးမွာ အဖ်စ္အညွစ္ခံေနရေတာ့သည္။ ထုိမွတဆင့္ ေစာက္ပတ္အကြဲေၾကာင္းေလးအား လက္ညွဳိးႏွင့္လာ၍ပြတ္ေနသည့္အရည္ေလးမ်ားမွ တစိမ့္စိမ့္ထြက္ေနၾကသည္။ “ေမာင္ေမာင္ … နီနီမေနတတ္ေတာ့ဘူး” နီနီက မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္အေနအထား ျပင္ရပ္ရင္းေျပာလိုက္သည္။ ေတာက္ေျပာင္ေသာေမာင္ေမာင္၏မ်က္လံုးမ်ားကို နီနီၾကာၾကာမၾကည့္ႏိုင္ဘဲ ေမာင္ေမာင္၏ ပုခံုးကိုသိုင္း၍ဖက္လိုက္သည္။

ေမာင္ေမာင္ကလဲနီနီ၏ေက်ာျပင္ကိုသိုင္းဖက္ကာ ႏွစ္ဦးသား တင္းၾကပ္စြာဖက္ယင္း ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းတင္းၾကပ္စြာ စုတ္ယူမိၾကသည္။ ေႏြးေထြးေသာ နီနီ၏ႏို႔ႏွစ္လံုးက ေမာင္ေမာင္ ရင္ဘတ္က်ယ္ႀကီးသို႔အားျဖင့္ဖိကပ္ထားသည္။ လွ်ာဖ်ားခ်င္းပြတ္သပ္ေနေသာ အေတြ႕ေၾကာင့္ နီနီ၏မ်က္လံုးေလးေတြမွာ စင္း၍က်ေနသည္။ ထို႔ေနာက္ နီနီ၏လက္မ်ားက ေမာင္ေမာင္၏ ေတာင့္တင္းေသာခါးဆီသို႔ ေရြ႕ဆင္းလာသည္။ ထို႔ေနာက္အသားကပ္ႏိုင္လြန္ေဘာင္းဘီေလးအားခါးဆီမွေအာက္သို႔ ေျဖးေလးစြာဆြဲခ်လိုက္သည္။ ေပါင္လယ္သို႔ ေဘာင္းဘီေလးေရာက္သြားသည္။ အတားအဆီးမွလြတ္၍သြားေသာ သူ၏လီးႀကီးမွာသန္မာစြာျဖင့္ေစာက္ပတ္ဆီသို႔ လာ၍ေထာက္ေနသည္။ နီနီ၏လက္မ်ားက သူ၏အေမႊးမ်ားကို ပြတ္သပ္ေနရင္းက မာေတာင္ေနေသာလီးႀကီးကို ၿဗံဳးကနဲလာ၍ ဆုတ္ကိုင္လိုက္သည္။ လက္ေကာက္၀တ္နီးပါးခန္႔ရွိေသာ လီးႀကီးကိုနီနီကတထိတ္တလန္႔ေလးဆုတ္ရင္း အေပၚအေရခြံကိုေနာက္သို႔ဆြဲ၍ ဖြင့္လိုက္သည္။ စုပ္နမ္းေနေသာ ႏႈတ္ခမ္းကိုထုတ္ၿပီး နီနီက ေမာင္ေမာင္၏လီးတန္ႀကီးကို ၾကည့္မိသည္။ ထိပ္ၿပဲသြား၍ ေပၚလာေသာ ဒစ္ႀကီးမွာနီရဲၿပီး အေပါက္၌ အေရၾကည္ေလးစိုေနသည္။ သူမျမင္ဖူးေသာကိုကို႔လီးႀကီးထက္ ႏွစ္ဆနီးပါး ေလာက္ႀကီးသည္။ ကံေကာင္းသည္ဟုပင္ ေျပာရမလားဟုတံုတံုယင္ယင္ ျဖစ္ေနသည့္ၾကားမွ နီနီေတြးလိုက္မိသည္။ ေမာင္ေမာင္သည္ နီနီ၏ အေမႊးေလးမ်ားဖံုးေနေသာ ေစာက္ပတ္ကိုလက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ႏႈတ္ခမ္းသားမ်ားအား ၿဖဲလိုက္ သည္။ အကြဲေၾကာင္းတစ္ေလွ်ာက္ၿပဲသြားၿပီးအကြဲထိပ္တြင္ ေစာက္ေစ့ေလးျပဴ၍ ထြက္လာသည္။ ေမာင္ေမာင္ကၿဖဲေပးထား ခိုက္ နီနီကေမာင္ေမာင္၏ လီးႀကီးအားဆုတ္ၿပီး ဒစ္မ်ားျဖင့္အကြဲေၾကာင္းတစ္ေလွ်ာက္ ထက္ေအာက္ပြတ္တိုက္၍ ေပးရင္းနီနီ သည္ခံခ်င္စိတ္ေတြမုန္ယို၍ လာေတာ့သည္။ “ေကာင္းရဲ႕လား ေမာင္ေမာင္ရယ္ …” ေကာင္းတယ္ နီနီရယ္။ နီနီအကြဲေၾကာင္းထဲ ကိုယ့္လီးနဲ႔ပြတ္ရတာ အားမရဘူး နီနီရယ္ …” “အေပါက္ထဲ ထည့္ခ်င္လွၿပီလား …” နီနီက တုံယင္ေသာအသံျဖင့္ ေမးလိုက္သည္။ “လိုးခ်င္လွၿပီ နီနီရယ္ …” ေမာင္ေမာင္က ေျပာရင္း နီနီ၏ ကိုယ္လံုးေလးကိုေပြ႕ၿပီးေရခ်ိဳးခန္းသမံသလင္း၌ ပက္လက္လွန္ခ်လိုက္ၿပီး အိစက္ ေသာနီနီ၏ကိုယ္လံုးေလးေပၚသို႔ ေမွာက္ခ်လိုက္ေလသည္။

ေမာင္ေမာင္၏ ေက်ာျပင္အားသိုင္းဖက္ရင္း နီနီမ်က္စိစံုမွိတ္ထား သည္။ ေမာင္ေမာင္က ႏို႔အံုႀကီးမ်ားအား ဆုတ္နယ္ရင္း ႏို႔သီးဖ်ားကေလးအား စုပ္ယူေနသည္။ နီနီကေပါင္ႏွစ္လံုးကို မသိမသာ ကားၿပီး ေမာင္ေမာင္ခါးေပၚသို႔လိမ္တင္လိုက္သည္။ ေမာင္ေမာင္က အဆင္သင့္ကားသါားေသာ ေစာက္ပတ္ကိုမွန္းၿပီးလီးႏွင့္ ေထာက္ထားလိုက္သည္။ “ေမာင္ေမာင္ကလဲကြယ္ … သူသိပ္ညွင္းတာဘဲ” ခရာသလို ျမဴဆြယ္ရင္းနီနီက တုတ္လွေသာ ေမာင္ေမာင္၏လီးႀကီးအား လက္တဖက္ျဖင့္ဆုတ္ၿပီး ေစာက္ပတ္အ၀သို႔ ေတ့လိုက္ရာ ေမာင္ေမာင္က အသာဖိ၍သြင္းလိုက္ေသာ္လည္း ခပ္ၾကပ္ၾကပ္ျဖစ္ကာ မ၀င္ႏိုင္ျဖစ္ေနသည္။ နီနီမွာ ေပါင္ႏွစ္ဖက္ ကိုနယ္ကုန္ၿဖဲေပးလိုက္ရသည္။ ထိုအခါမွ လီးဒစ္ႀကီးျမဳပ္သြားၿပီး ေႏြးေထြးတင္းၾကပ္ေသာ လီးျမဳပ္ေနသည္ကို သာယာစြာျဖင့္ နီနီခံစားေနမိသည္။ တစ္ခ်က္ေဆာင့္လိုက္နဲနဲျမဳပ္၀င္သြားလိုက္ႏွင့္ တစ္တစ္ရစ္ရစ္၀င္ေနေသာ လီးအားေစာက္ပတ္ျဖင့္ ညွစ္ရင္းနီနီ ေကာ့တက္ လာသည္။ လက္တဖက္ျဖင့္ စမ္းၾကည့္ရာ တ၀က္ခန္႔က်န္ေနေသာလီးကို သြား၍စမ္းမိသည္။ “အဆံုးထိသြင္းပါ ေမာင္ေမာင္ရယ္” နာလြန္းေပမဲ့လဲ အဆမတန္ ထၾကြ၍လာရေသာရမက္ေဇာမ်ားေၾကာင့္ အားမရ၊ မေၾကနပ္ႏိုင္ျဖစ္ေနေသာနီနီက အရွက္ကုန္စြာျဖင့္ ေျပာလိုက္မိသည္။ ေပါင္တံသြယ္သြယ္ျပည့္ျပည့္ ေမာင္ေမာင္ေက်ာေပၚသို႔ လွမ္းခ်ိတ္လိုက္သည္။ လက္တ ဖက္က လံုးတစ္ေနေသာ ေဂြးဥအတြဲအား ဆုတ္နယ္ေနသည္။ ဥႀကီးကိုမိမိဖင္ၾကားျဖင့္ ပြတ္ေပးေနမိသည္။ “ဗ်စ္ … အမေလး …” နီနီ၏ မ်က္လံုးေလးမ်ားမွိတ္၍ က်သြားသည္။ “ဗ်စ္ … ဗ်စ္ … အား … ကၽြတ္ … ကၽြတ္ … အင္း” “တဆံုး၀င္သြားၿပီ နီနီ …” ေမာင္ေမာင္သည္လည္ပင္းအား ဖက္ရင္းမ်က္ရည္ေတြၾကားမွ နီနီၿပံဳးလိုက္သည္။ တဆံုး၀င္သြားၿပီျဖစ္ေသာ လီးတန္ ႀကီးက ခဏၿငိမ္၍ေနစဥ္ သူမ၏ေစာက္ပတ္ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းစပ္ေလးက စပ္၍ကိုက္တက္လာသည္။ ထိုစဥ္မွာပင္ ေမာင္ေမာင္သည္ သူမ၏ေစာက္ေခါင္းအတြင္းမွ လီးတန္ႀကီးကို ညင္သာစြာ ဆြဲထုတ္လိုက္သည္။ တခ်က္ျခင္းမွန္မွန္ ေဆာင့္တိုင္းနီနီက ခါးေလးကို ေကာ့ေပးေနသည္။ “ေကာင္းလိုက္တာ နီနီရယ္ … နီနီကိုၾကည့္ၾကည့္ၿပီး ကိုယ့္လီးႀကီးက လိုးခ်င္လိုေတာင္ေနတာၾကာလွၿပီ သိလား …” “သိဘူး … သြား … လူဆိုး …” နီနီကၿပံဳးယင္းေက်ာျပင္ကိုသိုင္း၍ဖက္လိုက္သည္။ ေမာင္ေမာင္သည္နီနီ၏ ခါးအားဆြဲရင္းေဆာင့္ခ်က္ ျပင္းျပင္းျဖင့္ ေဆာင့္ေနသည္။

လီးႀကီးမွာ တုတ္ၿပီးရွည္ေသာေၾကာင့္ေဆာင့္တိုင္းေဆာင့္တိုင္း သားအိမ္၀ကိုသြားၿပီးေထာက္ရာ နီနီမွာ မည္သူမွ်ဤမွ်ေလာက္ ေကာင္းေကာင္းမခံဘူးဟုေတြးရင္း အားရပါးရ ေကာ့ေပးေလသည္။ ေဆာင့္ခ်က္မ်ားသြက္လာသည္ႏွင့္ အမွ် နီနီမွာတဆက္ဆက္တုန္ကာ မိမိကိုဖက္ရင္း ၿငိမ္က်သြားေသာ နီနီကိုၾကည့္ၿပီး ၿပီးသြားေၾကာင္းေမာင္ေမာင္သိလိုက္သည္။ နီနီၿပီးသြားေသာ္လည္းေမာင္ေမာင္က ေဆာင့္ခ်က္ကိုမရပ္ဘဲမွန္မွန္ေဆာင့္ေနရာ နီနီမွာ ေစာက္ပတ္အတြင္း၌ သစ္ဆန္းေသာအရသာတစ္ခုကို အမိအရခံစားရင္းဆက္၍ မွန္းေနလိုက္သည္။ “တို႔ႏွစ္ေယာက္ ထိုင္လိုးရေအာင္ကြာ …” ေစာက္ပတ္အတြင္းမွလီးမခၽြတ္ေသးဘဲ ထိုင္ရက္အေနအထားျဖင့္နီနီကမိမိေစာက္ပတ္ကိုငံု႔ၾကည့္ေနမိသည္။ ေမာင္ေမာင္၏ လီးတန္ရွည္ရွည္တုတ္တုတ္ႀကီးမွာ ၾကပ္ၾကပ္ႀကီး၀င္ေနပံုကို ေတြ႕ရသည္။ လီးအထက္မွ အေမႊးမ်ားၾကားသို႔ လက္သဲခၽြန္ေလးမ်ားျဖင့္ ထိုးဆြယင္းေမာင္ေမာင္အားပက္လက္ အလွန္ခိုင္းရာ လီးမွာေစာက္ပတ္ထဲမွ မကၽြတ္ဘဲနီနီသည္ အေပၚမွခြထိုင္ရက္သားျဖစ္သြားသည္။ မိမိမွာတစ္ခါၿပီးသြားေသာ္လည္း ေမာင္ေမာင္မွာမၿပီးေသးဘဲ လီးႀကီးကေစာက္ေခါင္းတြင္းတြင္ တဆတ္ဆတ္ေထာင္ ေနသည္။ ႏို႔ႏွစ္လံုးကိုေျဖးေလးစြာျဖင့္ပင္ ပြတ္ထုတ္လိုက္ ႏို႔သီးေလးမ်ားဆြဲလိုက္ျဖင့္ ေမာင္ေမာင္ကေအာက္မွ ၿငိမ္သက္စြာျဖင့္ ဇိမ္ယူေနသည္မိမိ၏ေစာက္ပတ္၀အတြင္းသို႔လီးႀကီးတရစ္ခ်င္း၀င္ေနပံုကို ကြင္းကြင္းကြက္ကြက္ျမင္ေနရ၍ နီနီမွာ အရသာ တစ္မ်ိဳးခံစားေနရေလသည္။ “ကိုယ္ေတာ့ နီနီကို စြဲမိၿပီကြယ္ …” အားပါးတရ ႏို႔အံုကိုနယ္ရင္း ေမာင္ေမာင္ကခၽြဲလိုက္သည္။ မ်က္ေစာင္းတခ်က္ထိုးယင္းနီနီက လီးတစ္ဆံုး၀င္ေအာင္ ထိုင္ခ်လိုက္သည္။ က်င့္သားရသြား၍ မနာေတာ့ေစာက္ရည္မ်ားကလဲရႊဲေနသည္။ တဆတ္ဆတ္ေတာင္ေနသာ လီးကသားအိမ္ ကိုလာေထာက္ရာ မ်က္တက္တက္ႏွင့္ တစ္မ်ိဳးေကာင္းေနသည္။ ထို႔ေၾကာင့္အေပၚေအာက္ မေဆာင့္ဘဲေရွ႕ေနာက္ဇေကာ၀ိုင္းသလို ခါးကိုႏြဲ႕၍ လုပ္ေပးေနရာေစာက္ေခါင္းထဲတြင္ ျပည့္သိပ္ေနေသာ လီးေၾကာင့္နီနီ တစ္ခါၿပီးခ်င္သလိုျဖစ္ေနသည္။ ေမာင္ေမာင္ အလိုက္သင့္ခါးေလးအား လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ေရွ႕ေနာက္တြန္းေပးရာ နီနီမွာခံၿပီးရင္း ခံလို႔ေကာင္းရင္းႏွင့္ စိတ္ထဲတြင္ ဆႏၵရမၼက္ေတြ တက္ႀကြလာၿပီး မိမိႏို႔အံုႏွင့္ ႏို႔သီးေလး ကိုကိုယ့္လက္ႏွင့္ကိုယ္ ပြတ္ေခ်ေပးယင္း ဇိမ္ခံေနမိသည္။

“နီနီ ကိုယ္ၿပီးခ်င္သလိုဘဲကြာ …” “ခဏေနအံုး ေမာင္ေမာင္ရယ္ …” နီနီက တေျဖးေျဖးခ်င္းသူ၏ ဖင္ႀကီးကိုၾကြရင္းလီးကိုခၽြတ္လိုက္သည္။ ေစာက္ေခါင္းတြင္းမွာ ရွည္လ်ားလွသည့္လီး ကၽြတ္ထြက္ေနပံုကိုနီနီျမင္ေနရသည္။ ၿပီးမွပက္လက္အိပ္ေနေသာေမာင္ေမာင္၏ေဘးတြင္ ေျပာင္းျပန္လွဲခ်လိုက္သည္။ ေမာင္ေမာင္၏ေထာင္မတ္ေနေသာလီးႀကီးကို လက္ျဖင့္ညွစ္ယင္းေပၚလာသည့္ ဒစ္နီနီရဲရဲႀကီးအား ၾကည့္ေနသည္။ ထို႔ေနာက္အနားတြင္ရွိေသာ သူမ၏ ေရစိုထဘီေလးကိုလွမ္း၍ဆြဲကာ ေမာင္ေမာင္၏ ရင္ဘတ္ေပၚ၌ ခြ၍ထိုင္လိုက္ၿပီး လီးႀကီးကိုေျပာင္စင္ေအာင္ သုတ္လိုက္သည္။ လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ေမာင္ေမာင္၏လီးႀကီးကိုဆုတ္ကာတေျဖးေျဖးေမာင္ေမာင္မ်က္ႏွာဖက္သို႔ သူမ၏ဖင္ႀကီးကိုေလွ်ာဆင္းလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္တဆတ္ဆတ္ေတာင္ေနေသာလီးကို အေရခံြၿဖဲခ်လိုက္သည္။ ဒစ္နီနီရဲရဲေပၚလာသည္ႏွင့္ နီနီကသူမ၏ ေခါင္းကိုအသာငံု႔ရင္းမိမိ၏ႏႈတ္ခမ္းပါးေလးျဖင့္ လီးတန္ႀကီးကို ဖိညွစ္လိုက္သည္။ နီနီသည္ သူမ၏စိတ္ကူးယဥ္အိမ္မက္ကို ေမာင္ေမာင္ႏွင့္ အေကာင္အထည္ေဖၚေခ်ၿပီျဖစ္သည္။ ေမာင္ေမာင္ခါးတစ္ခ်က္တြန္႔သြားၿပီး … ထို႔ေနာက္နီနီကဒစ္ဖ်ားျမွဳပ္ရံုပါးစပ္တြင္းသို႔ ထည့္လိုက္သည္။ ငွက္ေပ်ာသီး အႀကီးစားေလာက္ရွိရာ နီနီ၏ပါးစပ္အတြင္း၌ လီးဒစ္ႀကီးျပည့္ေနသည္။ ႏႈတ္ခမ္းပါးေလးျဖင့္စုပ္ယူၿပီးအာေခါင္အတြင္း၀င္ ႏိုင္သေလာက္၀င္ေအာင္စုပ္ယူေနမိသည္။ မိမိလွ်ာတစ္ခုလံုးလီးဒစ္အားလွည့္ပတ္ရစ္ကစားလိုက္ရာတခ်ိန္ထည္းမွာပင္ေအာင္ေအာင္၏ ပါးစပ္အေတြ႕ကို သူမ ၏ေစာက္ပတ္ဆီမွ က်င္ကနဲခံစားလိုက္ရသည္။ ေစာက္ေခါင္းတစ္ေလွ်ာက္ ပြတ္လိုက္ အာေခါင္တစ္ေလွ်ာက္ ထိုးသြင္းလိုက္ လုပ္ေနေသာ ေမာင္ေမာင္လွ်ာေစာင္းဒဏ္ကို နီနီရင္တံုစြာ ခံစားရင္ အားရပါးရင္သူ၏ လီးႀကီးကိုစုပ္ယူေနမိသည္။ ပါးစပ္အတြင္း၌တဆတ္ဆတ္ျပည့္လာေသာ လီးထိပ္ႏုႏုေလးကို လွ်ာဖ်ားျဖင့္ရစ္ပတ္ၿပီး ဂြင္းတိုက္သလိုႏႈတ္ခမ္းျဖင့္ ခပ္ၾကပ္ၾကပ္ေလး ဖိခ်လိုက္ရာေမာင္ေမာင္မွာ ခါးေကာ့လာၿပီး သူလွ်ာဖ်ားေလးက သူမ၏ ေစာက္ေစ့ျပဴဳးျပဴးေလးအား လွ်ာျဖင့္ ယက္လိုက္ ထိုးလိုက္ လုပ္ေနသည္။

နီနီမွာလွ်ာဖ်ားႏွင့္ကလိေနေသာေၾကာင့္ ေစာက္ေစ့ေလးမွာၾကာရွည္ဒဏ္မခံႏိုင္ဘဲ ကာမဆႏၵမ်ား တရိပ္ရိပ္တက္လာ ကာ ေစာက္ေခါင္းတြင္းသို႔ ေမာင္ေမာင္၏လွ်ာ၀င္လာသည္ႏွင့္ မ်က္စိစံုမွိတ္ကာ တခ်ီၿပီးယင္း ေမာင္ေမာင္၏ဒစ္လံုးႀကီးအား အားရပါးရလွ်ာျဖင့္ရစ္ပတ္ၿပိး စုပ္မိရာပါးစပ္တြင္း၌ တေျဖးေျဖးျပည့္လာသလိုထင္ရၿပီး သူမအာေခါင္သို႔ ပူေႏြးၿပီးငန္က်ိက်ိ အရည္မ်ားေရာက္လာသည္ကို သိသည္ႏွင့္ လက္၀ါးေလးႏွင့္ညွစ္ရင္း စုပ္၍ စုပ္၍ေပးရာ ေႏြးေတးေတး သုတ္ရည္ျဖဴမ်ားပါးစပ္ တြင္းမွလွ်ံၿပီး ထြက္လာေလသည္။ ထို႔ေနာက္ႏွစ္ဦးစလံုး ၿပိဳင္တူၿပီးသြား၍ စကားမဆိုႏိုင္ဘဲ အေမာေျဖယင္း ေဘးေစာင္းေျပာင္းျပန္အိပ္ေနမိ ၾကသည္။ အတန္ငယ္ အေမာေျဖၿပီးမွ နီနီက မတ္တပ္ရပ္ယင္း … “ကဲ … ေမာင္ေမာင့္ ကိုေရေဆးေပးမယ္ေနာ္” ႏွစ္ဦးသား မတ္တပ္ရပ္ရင္း တဦးကိုတဦး တပ္မက္စြာေငးၾကည့္ေနမိသည္။အ၀တ္မပါ ကိုယ္လံုးတည္းျဖင့္တစ္ေယာက္ကိုတစ္ယာက္ စိုက္ၾကည့္ရင္းတင္းျပည့္က်ပ္ျပည့္ခံစားလိုက္ရေသာ ကာမအရသာကိုၿပိဳင္တူ ၾကည္ႏူးယင္းတစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ ဖက္၍ထားလိုက္ၾကပါေလေတာ့သည္။ အျပင္မွေလွ်ာက္၍လာေသာ ေျခသံက အခန္းတံခါးေရွ႕သို႔အေရာက္မွာပင္ နီနီသည္သူမ၏ အိပ္ခန္းတံခါးကိုေရွ႕သို႔ အေရာက္မွာပင္ နီနီသည္ သူမ၏အိပ္ခန္းတံခါးကိုဆြဲ၍ ဖြင့္လိုက္သည္။ တံခါးကိုဖြင့္လိုက္ကာ အျပင္သို႔လွမ္း၍ထြက္လာသည္။ ထဘီရင္လွ်ားေလးျဖင့္ နီနီကို တင္ေအာင္ကရပ္၍ေျခဆံုး ေခါင္းဖ်ားၾကည့္လိုက္မိသည္။ နီနီက သူ႔ကိုၾကည့္ရင္းၿပံဳးလိုက္သည္။ “အန္ကယ္ သမီးဟိုေန႔က သြားတဲ့သူငယ္ခ်င္းအိမ္ကို လိုက္မလို႔ခဏေစာင့္ပါအံုးေနာ္ … အကႌ်၀တ္လိုက္ခ်င္လို႔ …” ေျပာၿပီးသည္ႏွင့္ နီနီက တံခါးကိုျပန္၍မပိတ္ေတာ့ဘဲ တံခါး၀ကိုေက်ာေပးကာအခန္းထဲသို႔ လွမ္း၀င္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ အခန္းထျေရာက္သည္ႏွင့္ သူမ၏ကိုယ္ေပၚမွရင္လွ်ားထားေသာ ထဘီေလးကို ကြင္းလံုးခၽြတ္ခ်လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့သူမ၏ကိုယ္လံုးေလးကိုမွန္ထဲတြင္ လွမ္း၍ၾကည့္ေနစဥ္မွာပင္ ဘယ္ကဘယ္လိုေရာက္လာမွန္း မသိေသာ တင္ေအာင္က သူမ၏ကိုယ္လံုးေလးကိုေနာက္မွေန၍ သိုင္းဖက္ကာသူ၏လက္တဖက္က နီနီ၏ႏို႔အံုႀကီးေတြကို ဆုတ္နယ္ သည္။

က်န္လက္တဖက္က နီနီ၏ဖင္သားအယ္အယ္ႀကီးေတြကို ဆုတ္နယ္ေပးေနရင္း သူမကိုတေျဖးေျဖးကုတင္ဆီသို႔ ဆြဲ၍ ေခၚေနရာ နီနီကလဲ အလိုက္သင့္ေလးပါ၍သြားသည္။ ကုတင္နားေရာက္ေတာ့မွ တင္ေအာင္က တရွဴးရွဴးတရွဲရွဲ အသက္ရွဴသံမ်ားႏွင့္ အတူနီနီ၏ ကိုယ္လံုးေလးကို မ်က္ႏွာ ခ်င္းဆိုင္ဆြဲဖက္လိုက္ၿပီး သူမ၏ ပါးျပင္ေလးမ်ားကို နမ္းလိုက္ရာက နီနီ၏ ႏႈတ္ခမ္းပါးေလးကိုပါ စုပ္၍နမ္းသည္။ ၿပီးေတာ့ သူ႔ လက္တစ္ဖက္က နီနီ၏ေစာက္ဖုတ္အံုေလးကို အုပ္၍ကိုင္ကာ ဖ်စ္ညွစ္ဆုတ္နယ္ေနသည္။ နီနီက သူမ၏ေပါင္ကို ကားအေပး၌ လီးႀကီးက သူမ၏ေစာက္ပတ္ထဲသို႔ တထစ္ျခင္းတုိး၍ ၀င္လာေခ်ၿပီးနီနီကလဲ သူမ၏ ခါးေလးကိုေကာ့၍ တင္သားႀကီးေတြကိုပင့္တင္ေပးရာ ခဏအတြင္းမွာပင္ တင္ေအာင္၏ လီးတန္ႀကီး တစ္ဆံုး၀င္၍ သြားေခ်ၿပီ။ “ကိုကို …” ေကာ့၍ ေကာ့၍ေးတာခံေနရင္းက နီနီသည္ခပ္ရဲရဲပင္ ေခၚလိုက္သည္။ “အင္ …” “ေမေမကိုလုပ္ရတာနဲ႔ ဘယ္သူေကာင္းလဲဟင္” “နီနီကို လိုးရတာ ပိုေကာင္းတာေပါ့နီနီရယ္” “ဟြန္း သူပိုၿပီ … ဒါဆို တအားေဆာင့္ၿပီးလိုးပါေတာ့ ကိုကိုရယ္ … ေနာ္ … ေနာ္ …” ဟုေျပာလိုက္ရင္း နီနီသည္ သူမ၏ မ်က္လံုးေလးမ်ားကို စံုမွတ္ကာ ေစာက္ပတ္ႀကီးကိုေကာ့၍ တင္ေပးလိုက္ပါေတာ့ သတည္း … ။