သား…သား….သားေရ…” “ ဒုန္း…ဒုန္း…ဒုန္း…..သား..သားေရ..” တံခါးကို တဒုန္းဒုန္းထု၍ ေအာ္ႏိႈးေနေသာ သူ႕အေမအသံေၾကာင့္ ထြန္းထြန္း ဖ်တ္ခနဲ လန္႕ႏိုးလာသည္။ “ ဗ်ာ… ေမေမ…လာၿပီ… လာၿပီ….ခဏ ” ထြန္းထြန္း အိပ္ရာက ျဗဳန္းခနဲထလိုက္ၿပီး ေမြ႕ယာေဘးတြင္ရွိေသာ အရက္ပုလင္းကို ကပ်ာကယာ ေကာက္ကိုင္လိုက္ၿပီး အခန္းထဲက ထြက္မည္အျပဳ ေမြ႕ယာေျခရင္းတြင္ အတြင္းခံဘရာစီယာ တစ္ထည္ကို ေတြ႕လိုက္၍ ကုန္းေကာက္လိုက္ၿပီး သူ႕အိပ္ခန္းထဲသို႕ ခပ္သြက္သြက္ ဝင္လာခဲ႕သည္။ အရက္ပုလင္းႏွင့္ ဘရာစီယာကို ဘီရိုေအာက္ ထိုးသြင္းလိုက္၏။ ၿပီးေတာ့ ေမြ႕ယာနား သြားၿပီး သိမ္းစရာရွိ မရွိ ၾကည္႕လိုက္၏။ စိတ္ခ်ရေတာ့မွ .. တံခါးခ်က္ကို ဖြင့္လိုက္၏။ သူ႕အေမ မ်က္ႏွာ မေကာင္းသည္ကို အကဲခတ္မိ၍… “ ေမေမ… ဘာ…ဘာျဖစ္လို႕လဲ ..ဟင္…” သူ႕အေမက တံေတြးတစ္ခ်က္ မ်ဳိခ်လိုက္ရင္း… “ တင္ရီမ ဆုံးၿပီ … သားေရ…” “ ဗ်ာ… ဘယ္…ဘယ္တုန္းကလဲ…ေမေမ…” ထြန္းထြန္း တစ္ကိုယ္လုံး မိုးႀကိဳးပစ္ခံလိုက္ရသလို တုန္လႈပ္ေျခာက္ခ်ား သြားသည္။ ေခါင္းနပန္းႀကီးသြားၿပီး ၾကက္သီးေမႊးညွင္းေတြ ဖ်င္းခနဲ ထသြားသည္။ “ မနက္ ၆ နာရီေလာက္ကလို႕ ေျပာတဘဲ ..ေမေမလဲ ေက်ာင္း အာရုံဆြမ္း သြားပို႕ရင္း အျပန္ တင္ရီမတို႕ အိမ္ဖက္ လွည္႕လာတာ လူေတြ အုံေနတာနဲ႕ ဘာျဖစ္တာလဲ ဆိုၿပီး ေမးၾကည္႕ေတာ့ တင္ရီမ ဆုံးၿပီ ဆိုတာ သိရတာပဲ သား..။ စိတ္မေကာင္းလိုက္တာ သားရယ္.. မေန႕ကေတာင္မွ အိမ္ကိုလာသြားေသးတာ… အင္း…ႏႈတ္ဆက္သလို ျဖစ္သြားတာပါေပါ႕ေလ…အင္း…ေသျခင္းတရား…ေသျခင္းတရား….” ထြန္းထြန္း အိမ္ေပၚက ကဗ်ာကယာဆင္းၿပီး မ်က္ႏွာခပ္သြက္သြက္သစ္ကာ မတင္ရီမတို႕ အိမ္ဖက္ ေျပးထြက္ခဲ႕ေတာ့သည္။ တစ္လမ္းလုံးလည္း ဘာကိုမွမျမင္..။
မတင္ရီမ မ်က္ႏွာကိုသာ ျမင္ေယာင္လ်က္ ရွိသည္။ မေန႕ညက သူႏွင့္ မူးမူးေမ႕ေမ႕ အေတြ႕ ကာမအရသာကို ႏွစ္ဦးသေဘာတူ ျမဴးတူးခံစားခဲ႕ၾကေသာ မတင္ရီမ…အခု ဆုံးၿပီတဲ႕…။ ထြန္းထြန္းရင္ထဲ ဝမ္းနည္းေၾကကြဲမႈ မီးေတာင္ႀကီး ေပါက္ကြဲေနသည္။ မ်က္ရည္ေတြလည္း စီးက်ေန၏။ ေက်ာက္ခဲနွင့္ ခလုတ္တိုက္ကာ သူ႕ေျခမတစ္ခုလုံး ပူခနဲ ျဖစ္သြားသည္။ “ အား……..” မ်က္လုံးကို အားယူဖြင့္ၾကည္႕လိုက္၏။ သူ႕ႏႈတ္က ဟာခနဲ အသံထြက္သြား၏။ ဟူးခနဲ သက္ျပင္းရွည္ႀကီး မႈတ္ထုတ္လိုက္၏။ “ ဟား…ေတာ္ပါေသးရဲ႕… အိပ္မက္ မက္ေနတာပါလား…” သည္ေတာ့မွ ရင္ထဲက အလုံးႀကီး က်သြားသည္။ အမွန္ေတာ့ အိမ္မွာေမြးထားေသာ ေၾကာင္ေလးႏွစ္ေကာင္က အေပၚထပ္မွာ သူႏွင့္အိပ္၏။ ေအာက္ဆင္းခ်င္၍ သူ႕ေျခမကို ကိုက္၍ႏိႈးေနျခင္းျဖစ္၏။ တစ္ေကာင္ကမူ တံခါးဝကို ေခါင္းႏွင့္ ေဆာင့္တြန္းေနသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ တဒုန္းဒုန္း အသံျမည္ေနျခင္း ျဖစ္သည္။ အရက္ပုလင္းႏွင့္ ဘရာစီယာကို အိပ္မက္ထဲမွာ စြဲေနတာက မတင္ရီမႏွင့္ သူတို႕ ကာမဆႏၵလည္းျပည္႕ဝ ၊ လက္ဖြဲ႕အစီအမံကိစၥလည္း ၿပီးဆုံးခ်ိန္မွာ အေတာ္ေလး ေမွာင္ေနၿပီ ျဖစ္သည္။ မတင္ရီမ အႏၲရာယ္ ကင္းကင္းရွင္းရွင္းႏွင့္ ၿခံထဲက ထြက္ႏိုင္ရန္ သူ႕အေမကို ဖေယာင္းတုိင္ဝယ္ခိုင္းၿပီး ပထုတ္လိုက္သည္။ ေတာဆိုသည္က ၿမိဳ႕လို လ်ပ္စစ္မီး ရွိတာမဟုတ္..။ ေရနံဆီမီးခြက္ႏွင့္ ဖေယာင္းတုိင္ကိုသာ အားကိုးရ၏။ တတ္ႏုိင္သူတို႕သာ ဘကၳရီမီးကို သုံးႏိုင္သည္။ ဘကၳရီမီးကလည္း အိမ္တြင္းမွာသာ ထြန္းေလ႕၇ွိရာ အေမွာင္ဝင္စျပဳၿပီမို႕ ေနဝင္တာႏွင့္ အေမွာင္ဓါတ္က ႀကီးစိုးလာေတာ့၏။ “ မမ….လာလာ…အိုေကၿပီ….” “ လစ္ေတာ့….” မတင္ရီမလည္း ထမီႏွင့္အက်ႌကို ကပ်ာကယာ ေကာက္ဝတ္ရင္း ခပ္သြက္သြက္ ဆင္းခဲ႕သည္။ ေနာက္က ကပ္လိုက္လာသည္႕ ဖုတ္ပူမီးတိုက္ ကမန္းကတန္းမို႕ အတြင္းခံဘရာစီယာ ေမြ႕ယာေပၚ ေမ႕က်န္ခဲ႕သည္။ ႏွစ္ေယာက္သား ၿခံေပါက္ဝရွိ သရက္ပင္အုပ္အုပ္ႀကီးေအာက္မွာ ေမွာင္ရိပ္ခိုၿပီး ဖက္နမ္းေနၾက၏။ မတင္ရီမလက္ႏွစ္ဖက္က ထြန္းထြန္းလည္ပင္းကို ယွက္သိုင္း၍ ဟီးေလးခိုထား၏။ ထြန္းထြန္းလက္တစ္ဖက္က မတင္ရီမ ခါးကိုဖက္ရင္း က်န္တစ္ဖက္က သူ႕ဖင္ဆုံထြားထြားႀကီးကို ခပ္ဖြဖြေလး ပြတ္သပ္ေပးေန၏။ “ မမ…ပါးေမာ့ေလ….” “ ျပြတ္…ျပြတ္……ျပြတ္……” “ အိုး…အိုး….ေတာ္…ေတာ္အုံးကြာ… မျပန္ႏိုင္ဘဲ ေနအုံးမယ္….” ထြန္းထြန္းက သူ႕အေမျပန္အလာႏွင့္ တိုးမည္စိုး၍ အနမ္းရပ္၍ ႏို႕ႀကီးႏွစ္လုံးကို ဆုတ္ညွစ္လိုက္သည္။ အက်ႌအပါးစမို႕ ႏို႕ကိုင္လိုက္ရသည္မွာ ပယ္ပယ္နယ္နယ္ ထိထိမိမိ ရွိလွသည္။ ပယ္ပယ္နယ္နယ္ ပြတ္ရင္း …သည္ေတာ့မွ အတြင္းခံဘရာစီယာ မပါမွန္း သိရေတာ့သည္။ “ မမ…အတြင္းခံလဲ ဝတ္မလာဘူး….” “ အဲ…ေတာ့……အင္းဟင္း…ဒုကၡပဲ…” “ ညပဲဗ်ာ… ဒီအတုိင္းသြားေတာ့… ျပန္ယူေနရင္ ေမေမနဲ႕ တိုးေနလိမ္႕မယ္…၊ က်ေနာ္ သိမ္းထားလိုက္မယ္ ေနာ္….” “ အင္းအင္း… အခုမွ ေအးမွန္း သိေတာ့တယ္ေနာ္… အေအးပတ္ၿပီး ေသ၇င္ သရဲဘဝနဲ႕ နင့္ကို ဂုတ္ခ်ဳိး သတ္ပစ္မွာ သိလား…” “ ေအာင္မာ… အဲဒီသရဲမကို ေဟာဒီလို လုပ္ထည္႕လိုက္မွာေပါ႕… မမရ…” ထြန္းထြန္းက မတင္ရီမ ထမီကို ပင့္လွန္ၿပီး ေစာေစာကပင္ ပယ္ပယ္နယ္နယ္ လိုးထားေသာ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို ကုတ္ထည္႕လိုက္သည္။
[Close]
“ အယ္….ကၽြတ္…. ေစာက္ဖုတ္တစ္ခုလုံး က်ိန္းေနရတဲ႕ အထဲ…..” မတင္ရီမလည္း ထြန္းထြန္း လီးကို ေဆာင့္ဆြဲလိုက္သည္။ “ အား….အာ….အ…နာ…နာတယ္ ..ဗ်….” ထိုအေၾကာင္းအရာေလးမ်ားကို စိတ္စြဲ၍ မက္ေၾကာင္း တျဖည္းျဖည္း စဥ္းစားမိေတာ့မွ ရင္ထဲမွ အပူေငြ႕ေတြ ကင္းစင္သြားရေတာ့သည္။ အိပ္မက္က ထြန္းထြန္းအေပၚ ေတာ္ေတာ္ လႊမ္းမိုးသြားသည္။ မတင္ရီမဆီ သြားခ်င္စိတ္ေတြ ျပင္းျပလာ၏။ ထို႕ေၾကာင့္ ေအာက္ထပ္ဆင္းၿပီး မ်က္ႏွာသစ္ ေရခ်ဳိးရန္ တံခါးဖြင့္လိုက္သည္။ သည္ေတာ့မွ ထြက္ခ်င္လြန္း၍ ေဒါပြေနေသာ ေၾကာင္ႏွစ္ေကာင္မွာ ေအာက္ထပ္သို႕ ေျပးဆင္းသြားေတာ့သည္။ မ်က္ႏွာသစ္ ေရခ်ဳိးၿပီးေနာက္…. “ ေမေမ ….. သား မတင္ရီမတို႕အိမ္… ခဏသြားအုံးမယ္…” “ ထမင္းေၾကာ္ စားသြားေလ သားရဲ႕….” ထြန္းထြန္း အေမက ဟင္းအိုးျပင္ရင္း လွမ္းေျပာ၏။ “ ေတာ္ၿပီ ေမေမ… ေဗဒင္ေဟာခအျဖစ္ မမကို ေကၽြးခိုင္းရမလား….” ထြန္းထြန္းအေမက ဘာမွမေျပာေတာ့ပဲ သားကို ၿပဳံးၾကည္႕ေနသည္။ ထြန္းထြန္းတစ္ေယာက္ သူဝတ္ထားေသာ အက်ႌအတြင္းဝယ္ မတင္ရီမ၏ အတြင္းခံဘရာစီယာကို ဝွက္ကာ ယူလာခဲ႕သည္။ ထြန္းထြန္းေရာက္သြားခ်ိန္ဝယ္ မတင္ရီမက သူ႕တပည္႕မေတြကို ခ်ဳပ္ရမည္႕ အက်ႌပုံစံမ်ား အတိုင္းေပးေန၏။ ထြန္းထြန္း ဝင္လာတာကို မတင္ရီမ မျမင္..။ “ မမ…..” “ ဟင္….ငါးပိခ်က္….” ထြန္းထြန္းကို ျမင္လိုက္ေတာ့ မတင္ရီမ မ်က္ႏွာသည္ လျပည္႕ဝန္းႀကီးကဲ႕သို႕ ဝင္းထိန္သြားၿပီး ၾကည္ႏူးရိပ္ေတြ ယွက္သမ္းသြားသည္။ “ မမ…ဒီမွာ ေဗဒင္ေဟာစာတမ္း… ပါလာတယ္.. ၿပီးရင္ အေပၚထပ္လာခဲ႕ေတာ့….” “ ေအး…ေအး…….” ထြန္းထြန္း သူ႕ကို အကြက္ဆင္၍ ေခၚသြားမွန္း သိလိုက္သည္။ သူ႕ဆီမွာ ဘယ္တုန္းကမ်ား ေဗဒင္ေမးဘူးတာ က်ေနတာဘဲ..။ မတင္ရီမ စိတ္ထဲ ႀကိတ္ၿပဳံးလိုက္ရင္း သူ႕တပည္႕မမ်ားကို ျပစရာရွိတာ ျပ၍ မွာစရာရွိတာ မွာၿပီး အိမ္ေပၚထပ္ တက္လာခဲ႕သည္။ ကိုယ္ေတာ္ေခ်ာက သူ႕အခန္းထဲ ဝင္ေနပုံရသည္။ မတင္ရီမက အဝင္တံခါးမႀကီးကို ဂ်က္ထိုးပိတ္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ ..အခန္းထဲ ဝင္လာသည္။ ထြန္းထြန္းက မတင္ရီမ ကုတင္ေပၚတြင္ ေျခတြဲေလာင္းခ်ထိုင္ရင္း ၿပဳံးၿဖီးၿဖီး မ်က္ႏွာေပးျဖင့္ လက္ႏွစ္ဖက္ကို ေရွ႕သို႕ ဆန္႕တန္းထားလိုက္သည္။ မတင္ရီမက အေျပးတစ္ပို္င္းျဖင့္ ဝင္လာရင္း ထြန္းထြန္းရင္ခြင္ထဲ ေရာက္လာသည္။ ႏွစ္ေယာက္သား တင္းေနေအာင္ ေပြ႕ဖက္ထားၾကသည္။ “ သိပ္ခ်စ္တာပဲ… မမရာ….” “ ဟြန္း….မပိုပါနဲ႕…….” ထြန္းထြန္းက မတင္ရီမကို လြတ္ထြက္သြားမွာ စိုးသည္႕အလား တအားႀကဳံးဖက္ထား၏။ “ အင့္….အြန္႕…..အင့္….လႊတ္စမ္းပါအုံး ..ေမာင္ေလးရယ္… ဒီမွာ အရိုးေတြ က်ဳိးကုန္ပါအုံးမယ္… တကထဲ….” ထြန္းထြန္းက ဖက္ထားေသာ အရွိန္ကို ေလွ်ာ့လိုက္သည္။ သို႕ေသာ္ လုံးဝ မလႊတ္ေသး..။ “ မမကေရာ.. ေမာင္ေလးကို ခ်စ္လား…ဟင္……” “ ဟင့္အင္း…ခ်စ္ပါဘူး….” “ ဟာဗ်ာ… မမကလဲ… ခ်စ္တယ္လို႕ ေျပာပါ…” “ အို……မခ်စ္ပါဘူး ဆိုမွ……” ထြန္းထြန္း မုန္႕ေတာင္းသလို ဇြတ္ခ်စ္ခိုင္းေန၏။ ေစာက္ဖုတ္တစ္ခုလုံး သူထင္သလို ဖြတ္ဖြတ္ေက်ေအာင္ လိုးလို႕အားရမွ ခ်စ္သလားလို႕ ေမးေနတဲ႕ ထြန္းထြန္းကို စိတ္ထဲ ခပ္ခ်ဥ္ခ်ဥ္ ျဖစ္လာသည္။ “ မမ… ေမာင္ေလးကို တကယ္ မခ်စ္ဘူးလား…ေျပာ…..” ထြန္းထြန္း မ်က္ႏွာက တကယ္တည္ေနသည္။ မေက်နပ္ရိပ္ေတြ ယွက္သမ္းေနသည္။ မတင္ရီမက ထြန္းထြန္း မ်က္လုံးတည္႕တည္႕ကို စိုက္ၾကည္႕ရင္း…. “ မခ်စ္ဘဲနဲ႕ မင္းလိုးခ်င္သလို လိုးတာခံရေအာင္ ငါက ေၾကးစားဖာသည္မွ မဟုတ္တာပဲ… တဏွာရူးေလးရဲ႕…” “ ဒါျဖင့္ …. ခ်စ္တယ္ေပါ႕…” “ မသိဘူးကြာ… ဂ်ပန္ဝက္အူ က်ေနတာဘဲ….” ထြန္းထြန္း တအားေပ်ာ္သြားၿပီး… မတင္ရီမကို ခုတင္ေပၚ ေပြ႕လွဲသိပ္လိုက္သည္..။
မတင္ရီမ ခႏၶာကိုယ္ေပၚ အုပ္မိုးၿပီး သနပ္ခါးအေဖြးသားႏွင့္ အလွႀကီးလွေနေသာ မ်က္ႏွာကို ဘယ္ျပန္ညာျပန္ အထပ္ထပ္ အဖန္ဖန္ နမ္းရႈတ္လိုက္၏။ မတင္ရီမတစ္ေယာက္ အသဲေတြ အူေတြ ယားထသြား၏။ သူကလည္း ထြန္းထြန္းကို တင္းေနေအာင္ ျပန္ဖက္ထားပါသည္။ ထြန္းထြန္းက နမ္းရႈတ္ေနရာမွ မ်က္ႏွာခ်င္းခြာလိုက္ၿပီး မတင္ရီမကို တစိမ္႕စိမ္႕ ၾကည္႕လိုက္သည္။ အခ်စ္ႏွင့္ ရမၼက္ ေရာယွက္ထားေသာ မ်က္လုံးတို႕ျဖင့္ စိမး္စိမ္းႀကီး ၾကည္႕ေနေသာ ထြန္းထြန္းအၾကည္႕ကို မတင္ရီမ ရင္မဆိုင္ရဲဘဲ ျဖစ္ေနသည္။ ရွက္ေသြးဖ်န္း၍ မ်က္ႏွာတစ္ခုလုံး နီျမန္းေနသည္။ အရွက္ႏွင့္ ရမၼက္ ေရာယွက္ေနေသာ မ်က္ႏွာနီနီေလးက ထြန္းထြန္းစိတ္ကို ၾကြသထက္ၾကြေအာင္ ကလိဆြေနသည္။ ႏွစ္ေယာက္သား ရင္ခုန္သံေတြ ျမန္ဆန္လာၿပီး ရမၼက္ေသြးေတြ ပူေႏြးလာသည္။ ႏႈတ္ခမ္းအစုံကို နမ္းစုတ္ၿပီးေနာက္ လည္တိုင္ေက်ာ့ေက်ာ့ကို လွ်ာျဖင့္ယက္ေပးလိုက္သည္။ “ ျပက္…ျပြတ္…. ျပြတ္….ျပတ္….ျပြတ္…….” “ အဟင့္…. အင့္…. အဟင့္….ယား….ယားတယ္…လို႕…….” ႏို႕အုံတင္းတင္းမို႕မို႕ႀကီးကို အက်ႌေပၚမွ အုပ္မိုး၍ ဆုပ္ကိုင္ပြတ္ေခ်လိုက္ျပန္သည္။ အတြင္းခံ ဝတ္မထားသျဖင့္ ဆုတ္ေခ်ရသည္မွာ ထိထိမိမိ ရွိလြန္းလွပါ၏။ ထြန္းထြန္း စိတ္ေတြက ဆင္ရိုင္းတစ္ေကာင္လို တစ္စတစ္စ ရာဂမုန္ယိုလာပါသည္။ သူကိုယ္တိုင္ ေဖာ္စပ္ထားေသာ ကာမအားတိုးေဆးႏွင့္လီးႀကီးအေၾကာသန္ေဆးတို႕က အစြမ္းသတၱိ ျပေနပါၿပီ..။ မည္မွ်လိုးလိုး အားသစ္အင္သစ္ေတြ တိုးၿမဲတိုးေနသည္။ နဂိုမူလကပင္ ႀကီးထြားတုတ္ရွည္ေနေသာ လီးတန္ႀကီးမွာ အစြမ္းထက္ေသာ လိမ္းေဆးေၾကာင့္ အေၾကာအၿပိဳင္းၿပိဳင္း ထကာ သံမဏိေခ်ာင္းႀကီးကဲ႕သို႕ တင္းေတာင့္ မာေက်ာလာေန၏။ ထြန္းထြနး္က မတင္ရီမ၏ စပို႕ရွပ္အေပ်ာ့စား အက်ႌကို မခၽြတ္လိုက္၏။ ဝင္းအိျပဴးေျပာင္ မို႕ေမာက္ေနေသာ ႏို႕အုံေဖြးေဖြးႀကီးက ထင္းခနဲ လင္းခနဲ ေပၚလာ၏။ ဝိုင္းဝန္းမို႕ေမာက္ စူတင္းေနေသာ ႏို႕အုံထိပ္ဖ်ားရွိ မစူတစူ ႏို႕သီးေခါင္းေလးကို လက္မလက္ညိွဳးႏွင့္ ဆြဲညွစ္ကာ အသာအယာ ပြတ္ေခ် လွိမ္႕ဆြေပးလိုက္သည္။ ႏို႕သီးေခါင္းနီညိဳေလးက ပို၍စူၾကြလာၿပီး မတင္ရီမ ရင္ဘတ္ႀကီး ေကာ့ေကာ့တက္လာသည္။ ထြန္းထြန္းက ေျပေလ်ာ့ေနေသာ ထမီေအာက္စကို ဆြဲခၽြတ္ပစ္လိုက္ရာ ျဖဴေဖြးေသာ ေပါင္တံတုတ္တုတ္ခဲခဲႀကီး ႏွစ္ေခ်ာင္း၏ အရင္း ခြအုံၾကားရွိ ခုံးမို႕ေဖာင္းၾကြေနေသာ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးမွာ ဘြားခနဲ ေပၚထြက္လာသည္။ တြန္႕လိမ္မဲခ်ိတ္ေနေသာ ေစာက္ေမႊးအုပ္အုပ္ႀကီး ေအာက္ရွိ ေစာက္ဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းႀကီးမွာ အဆီတဝင္းဝင္း ထေနသည္။ နီညိဳေရာင္သမ္းေနေသာ ေစာက္ဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းသား ထူထူႀကီးႏွစ္လႊာက ေဘးသို႕ၿပဲလန္ေနၿပီး နီႏုေသာ အတြင္းသားေတြက ေစာက္ရည္ၾကည္တို႕ျဖင့္ စိုလက္ေတာက္ပေနသည္။ ရမၼက္ေသြးေတြ ပူေႏြးျပည္႕လွ်ံေနၿပီျဖစ္၍ နီေရာင္သမ္းေနေသာ ေစာက္ဖုတ္အတြင္းသားႏုႏုေတြက ေဖာင္းတင္းဖုၾကြေနသည္။ ထြန္းထြန္းလက္တစ္ဖက္က ႏို႕တစ္လုံးကို ဖ်စ္ညွစ္ဆုပ္ကိုင္ရင္း က်န္ႏို႕တစ္လုံးကိုမူ ပါးစပ္ျဖင့္ ငုံခဲကိုက္ဆြဲ၍ တျပြတ္ျပြတ္ စို႕ပါေတာ့သည္။ မတင္ရီမ၏ ေဖာင္းၾကြစူပြေနေသာ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးမွာ ေစာက္ရည္ၾကည္ေတြ တစိမ္႕စိမ္႕ထြက္ကာ စိုရႊဲအိုင္ထြန္းလာ၏။ ရာဂါပိုးေတြ တရြရြတက္လာသည္႕အတြက္ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးတစ္ခုလုံး တလႈပ္လႈပ္တရြရြျဖစ္လာသည္။ ထြန္းထြန္းက သူ႕လက္ခလယ္ျဖင့္ မတင္ရီမ၏ ေစာက္ေခါင္းအတြင္း ထိုးသြင္းၾကည္႕ရာ ေစာက္ေခါင္းအတြင္းမွ ပူေႏြးစိုစြတ္ေသာ အေတြ႕ကို ခံစားလုိက္ရသည္။
မတင္ရီမကလည္း ေပါင္တံေဖြးေဖြးတုတ္တုတ္ႀကီးႏွစ္ေခ်ာင္းကို အစြမ္းကုန္ကားေပးရင္း ဖင္ဆုံထြားထြားႀကီးကို အစြမ္းကုန္ ေျမွာက္ေကာ့ပင့္ထိုးေပးသည္။ ထြန္းထြန္းစိတ္ထဲ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို ယက္ေပးခ်င္စိတ္ေတြ ေပၚလာ၏။ ထို႕ေၾကာင့္ ခုတင္ေအာက္သို႕ ဆင္းလိုက္ၿပီး မတင္ရီမ၏ ေပါင္ႏွစ္လုံးၾကားသို႕ ဝင္ကာ ၾကမ္းေပၚ ဒူးေထာက္လိုက္သည္။ ေစာက္ဖုတ္ႏွစ္ျခမ္းကို လက္ႏွင့္အသာၿဖဲၾကည္႕သည္။ နီရဲစိုလက္ေနေသာ အတြင္းသားႏုႏုေတြကို ျမင္လုိက္ရေသာအခါ ဘယ္လိုမွ စိတ္မထိန္းနို္င္ေတာ့ဘဲ ပါးစပ္ျဖင့္ စုပ္ထည္႕လိုက္သည္။ ” ရွဴး…..ရွလြတ္….ရွလြတ္….ျပြတ္…ျပြတ္….ျပြတ္… ရွလြတ္…ရႊတ္….ျပြတ္…ျပြတ္….” “ အ…အင့္……အင့္ အေမ႕…ရွီး…ကၽြတ္ကၽြတ္…….” မတင္ရီမ ႏႈတ္ခမ္းလႊာႏွစ္ခုမွာ ပြင့္သြားေတာ့သည္။ လက္ႏွစ္ဖက္ကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္၍ မ်က္ႏွာတစ္ခုလုံး ရႈံ႕မဲ႕ေနသည္။ ထြန္းထြန္းက ခုတင္ေစာင္းေပၚတြင္ ကားထြက္ေနေသာ ဖင္ဆုံႀကီးႏွစ္မႊာကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ အုပ္ကိုင္ဆုပ္နယ္ရင္း နီရဲၿ႔ပဲအာေနေသာ ေစာက္ဖုတ္အက္ကြဲေၾကာင္းႀကီးထဲသို႕ လွ်ာဖ်ားထိပ္ေလးကို ထိုးေကာ့ၿပီး ကုတ္တင္လိုက္သည္။ မတင္ရီမတစ္ကိုယ္လုံး လွ်ပ္စစ္အတို႕ခံလိုက္ရသလို သြက္သြက္ခါရမ္းၿပီး ခါးႀကီးေကာ့တက္သြားသည္..။ “ အ…အား…..အမေလး…အီးဟီး…အင္းအား…..ရွီး..ကၽြတ္ကၽြတ္… အား…အေမ႕…” မ်က္လုံးစုံမွိတ္လွ်က္ အံကိုတင္းတင္းႀကိတ္ကာ ငိုသံပါႀကီးျဖင့္ ညည္းေနပါသည္။ တစ္ကိုယ္လုံးလည္း တဆတ္ဆတ္ တုန္ေန၏။ မတင္ရီမ၏ ေစာက္ဖုတ္အတြင္းမွ လႈိက္ကနဲ လိႈက္ခနဲ ထၾကြလာသည္႕ ကာမဆႏၵသည္ တၿဖိဳးၿဖိဳး တဖ်င္းဖ်င္းႏွင့္ တစ္ကိုယ္လုံးမွာရွိေသာ အေၾကာေပါင္းစုံထဲသို႕ ျပန္႕ႏွံ႕စိမ္႕ဝင္ကုန္သည္။ ထြန္းထြန္းက ေစာက္ဖုတ္အက္ကြဲေၾကာင္းထိပ္ရွိ ေစာက္စိငုတ္ျပဴးျပဴးႀကီးကို ပါးစပ္ျဖင့္ စုတ္၍ လွ်ာဖ်ားထိပ္ျဖင့္ တို႕ထိကလိေပးလိုက္သည္။ “ အားလား..လား… အီးဟီး…ဟီး……အီး အင့္… အင္း…ရွီးကၽြတ္..ကၽြတ္… အမေလး…အီး……အား……” မတင္ရီမတစ္ေယာက္ ခါးေကာ့ရင္ေမာ့လာၿပီး တစ္ကိုယ္လုံး ေပါက္ကြဲလြင့္စင္ထြက္မတတ္ ေကာင္းလြန္းလွေသာ ကာမအရသာ ႀကီးကို အီခနဲဆိမ္႕ခနဲ ရွိန္းခနဲ ဖိန္းခနဲ ခံစားလိုက္ရၿပီး ရမၼက္ညည္းသံႀကီး ပြင့္ကန္လာပါေတာ့သည္။ ထြန္းထြန္းက သူ႕လွ်ာေႏြးေနြးႀကီးကို ေစာက္ဖုတ္အေခါင္းထဲသို႕ ေရာက္ေအာင္ထိုးသြင္း ေမႊေႏွာက္လိုက္ျပန္သည္။ မတင္ရီမ ဖင္ဆုံႀကီးမွာ တရမ္းရမ္းတခါခါျဖင့္ ေျမာက္ၾကြေကာ့တက္လာၿပီး ေပါင္တြင္းသားေတြ တဆတ္ဆတ္တုန္ကာ ကာမဖီလင္ေတြ တရွိန္ရွိန္ တၿငီးၿငီး တက္ေနပါေတာ့၏။ “ အား….အား…အမေလး… အေမ႕…အီး….အင့္း….အား..ရွီးကၽြတ္..ကၽြတ္… ေတာ္..ေတာ္ပါေတာ့ ေမာင္ေလးရယ္… ..အင့္…အမေလး… မမေကာင္းလြန္းလို႕ ေသ ..ေသေတာ့မယ္… အင္း…အင့္…ဟင္း…. ဟင္း….လုိး…လိုး ပါေတာ့….ေနာ္…” မတင္ရီမက အသဲအသန္ ေတာင္းပန္ရွာ၏။ မတင္ရီမအသံေတြ ုတုန္ခါလိႈင္းထေနသည္။ ၾကာလွ်င္ သည္းေျခပ်က္၍ ရူးသြပ္သြားႏိုင္၏။ သည္ေတာ့မွ ထြႏ္းထြန္းက ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို စိတ္တုိင္းက် ယက္စုတ္ မႈတ္ေနရာမွ ရပ္နားလိုက္ေတာ့၏။ သူ႕ပါးစပ္ထဲတြင္ ခၽြဲက်ိက်ိ ..ငံပ်ပ် ေစာက္ရည္ေတြက ေပလူး ကပ္တြယ္ေနသည္။
အားလုံးကို လွ်ာျဖင့္ သိမ္းက်ဳံး၍ ၿမိဳခ်လိုက္ေတာ့သည္။ ဒူးေထာက္ထိုင္ေနရာမွ ထြန္းထြန္း မတ္တတ္ရပ္လုိက္သည္။ အေနအထားပ်က္ေနေသာ မတင္ရီမ ခႏၶာကိုယ္ကို ျပန္လည္ျပဳျပင္ေပးလိုက္သည္။ မတင္ရီမ၏ ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို သူ႕ပခုံးေပၚ ခ်ိတ္တင္လိုက္၏။ သူ႕ခႏၶာကိုယ္ကို ေစာက္ဖုတ္ႀကီးနား တုိးကပ္လိုက္သည္။ ယခုအခ်ိန္ထိ ေစာက္ဖုတ္ႏွင့္ မေတြ႕ရေသးေသာ လီးတန္ႀကီးမွာ ေဒါသူပုန္ထေနေသာ ေတာႀကီးေျမြေဟာက္လို မတ္လ်က္မတ္လ်က္ မာန္ၾကြေန၏။ အေပၚသို႕ ေကာ့ထိုးေတာင္မတ္ေနေသာ လီးတန္တုတ္တုတ္ႀကီးကို လက္နွင့္ ဖိႏွိပ္ဆုပ္ကိုင္လွ်က္ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းဝသို႕ ေတ႕ျမွဳတ္လိုက္သည္။ မေန႕ညေနက လိုးစဥ္ မတင္ရီမ ေစာက္ေခါင္းနက္ေၾကာင္း သတိျပဳမိ၏။ လီးသိမ္လီးမႊားမ်ဳိးကို လုံးဝမၿဖဳံေသာ ေစာက္ဖုတ္အမ်ဳိးအစားျဖစ္သည္။ ဘူတာကအျပန္ လွည္းေပၚမွာလိုးၾကစဥ္က အပ်ဳိႀကီးသိကၡာက်မည္စိုး၍လား မသိ..။ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးတုန္႕ျပန္လႈပ္ရွားမႈမွာ အင္အား မျပင္းထန္လွ..။ ယခုမူ ထိုသို႕မဟုတ္ေတာ့..။ မေန႕ညေနကလိုးၾကစဥ္ အေပးၾကမ္း အခံၾကမ္းျဖင့္ တုန္႕ျပန္မႈေတြက အံ႕မခန္းေလာက္ေအာင္ ရဲတင္းလာသည္။ ထြန္းထြန္းက အိစက္ပူေႏြးေသာ ေစာက္ဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းအဝတြင္ ေတ႕ျမွဳပ္ထားေသာ သူ႕လီးတန္တုတ္တုတ္ႀကီးကို ေဖာင္းအာရြၾကြေနေသာ ေစာက္ဖုတ္အေခါင္းႀကီးထဲသို႕ တစ္ရစ္ခ်င္း တစ္ရစ္ခ်င္း ဖိသြင္းလိုက္သည္။ “ ဇြိ…ၿဗိ….ျဗစ္….ဗ်ိ…..ျဗစ္……..ဖြစ္…စိြ…ဖြတ္….ျဗစ္…ျဗစ္……..” လီးတန္တုတ္တုတ္ႀကီးက တစ္ရစ္ခ်င္း တစ္ရစ္ခ်င္း အဆုံးထိ နစ္ဝင္သြားပါသည္။ ဆီးခုံခ်င္း ကပ္မေနသည္႕တိုင္ ထြန္းထြန္းလီးထိပ္ဖူးႀကီးက သားအိမ္ဝကို တင္းေနေအာင္ ဖိေထာက္ထားၿပီး ျဖစ္ေနသည္။ ထြန္းထြန္းက ခါးကို အနည္းငယ္ ကုန္းလွ်က္ မတင္ရီမ၏ လက္ေမာင္ႏွစ္ဖက္ေအာက္သို႕ သူ႕လက္ကို လွ်ဳိသြင္းလိုက္ၿပီး ျပည္႕ျပည္႕တင္းတင္း ပခုံးသားႏုႏုဝင္းဝင္းကို တင္းေနေအာင္ ကုတ္ဖက္ဆြဲတြယ္ထားလိုက္သည္။ အပ်ဳိႀကီးဟူေသာ ဂုဏ္ပုဒ္ျဖင့္ မတင္ရီမတစ္ေယာက္ ရြာတြင္ ဂုဏ္ယူဝင့္ၾကြားခဲ႕၏။ အသက္ ၂၀ ေလာက္က မစို႕မပို႕ အလိုးခံရဘူးၿပီး မဆိုစေလာက္ ကာမအရသာကို မေထမဲ႕ျမင္ ျပဳႏိုင္ခဲ႕သည္။ လီးအရသာကို ထိထိမိမိ ပီပီျပင္ျပင္ မခံစားဖူး၍ အပ်ဳိႀကီးဟူေသာ သိကၡာမာနေတြကို ထြန္းထြန္း၏လီးႀကီးေအာက္တြင္ ခဝါခ်လိုက္ရပါေတာ့သည္။ ထြႏ္းထြန္းအျပဳအမူက မီးကုန္ယမ္းကုန္ ၾကမ္းေတာ့မည္႕ပုံ ျဖစ္ေနပါသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ ရင္ေတြခုန္ၿပီး ဖင္ဆုံသားေတြ တဆတ္ဆတ္ တုန္ေနပါသည္။ ထြန္းထြန္းက အဆုံးထိနစ္ဝင္ေနေသာ လီးတန္ႀကီးကို တစ္ဝက္ေက်ာ္ေက်ာ္ ျပန္ႏႈတ္လိုက္သည္။ ထိုစဥ္… “ေမာင္….ေမာင္ေလး… ဟို..ဟို…..မမေျခေထာက္ကို ျပန္ခ်ေပးစမ္းပါ…” ထြန္းထြန္းက မၾကားသလိုပုံစံျဖင့္ လီးတန္ႀကီးကို ျပန္သြင္းျပန္ႏႈတ္ လုပ္ေနသည္။ “ က်စ္…..ၾကည္႕ပါလား… ေျခေထာက္ ခ်ေပးပါလို႕ ဆုိေန…..” မတင္ရီမက မ်က္ေစာင္းထိုးရင္း ေျပာသည္။ “ ဘာျဖစ္လို႕လဲ ….မမရ…” “ အားရပါးရ ခံခ်င္လို႕…ေဟ႕….သိပလား…” “ ဟား ဟား… ငါ႕မိန္းမ သေဘာပါကြာ….” “ ေအာင္မယ္… ဘာငါ႕မိန္းမလဲ….ကဲ…ကဲ….” မတင္ရီမက ထြန္းထြန္း လက္ေမာင္းကို ဆြဲဆိတ္ရင္းေျပာ၏။ “ ေအာ္….မမပဲ ေခါက္ဆြဲဆိုင္က တရုတ္မကို ငါ႕ေယာက္်ားလို႕ ေျပာခဲ႕ၿပီး….” “ ၾကည္႕စမ္း….ၾကည္႕စမ္း…သူ႕မယားကို သတိရေနတာ…..” မနာလိုစိတ္ႏွင့္ ရမၼက္စိတ္တို႕ ေရာေထြးကာ မတင္ရီမမွာ ကာမေဇာေတြ ပို၍ပို၍ ျပင္းထန္ ထၾကြလာ၏။
မတင္ရီမက ဒူးႏွစ္ဖက္ကို သူမလက္ျဖင့္ ဆြဲဖိထားလိုက္သည္။ ထိုအခါ ေစာက္ဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းႀကီးမွာ ျပဴးအစ္ကန္ထြက္လာၿပီး လီးတန္ႀကီးကို တင္းေနေအာင္ ဖိညွစ္ထားသလို ျဖစ္ေနပါေတာ့သည္။ ပက္ပက္စက္စက္ အသားကုန္ ႀကဳံးခံေတာ့မည္႕ အေနအထားျဖစ္၏။ တစ္နည္းအားျဖင့္ ဆုိရလွ်င္ ထြန္းထြန္းကို စိန္ေခၚလိုက္ျခင္း ျဖစ္ပါေတာ့သည္။ ၾကပ္သပ္ေနေသာ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးထဲမွ ထြန္းထြန္းက သူ႕လီးတန္ႀကီးကို တစ္ဝက္ေက်ာ္ေက်ာ္မက ျပန္ႏႈတ္လိုက္သည္။ လီးတန္ႀကီးတြင္ ယွက္သိုင္းထားေသာ အရစ္အရစ္ထေနသည္႕ အေရျပားထူထူေတြက ေစာက္ဖုတ္အတြင္းသားႏုႏုမ်ားကို တြန္းထိုး၍ အရွိန္ႏွင့္ထြက္လာရသည္ျဖစ္ရာ တစ္ကိုယ္လုံး တၿဖိဳးၿဖိဳးတဖ်င္းဖ်င္း ျဖစ္သြားရသည္အထိ ေကာင္းလြန္းလွေတာ့သည္။ ထြန္းထြန္းက လီးတန္ႀကီးကို ျပန္၍ႏွစ္သြင္းလိုက္သည္။ “ ဇိြ….ျဗစ္….ျဗစ္….ဖြတ္…..ၿဗိ…..ဇြစ္……ျဗစ္…….” ေစာက္ရည္ေတြက အိုင္ထြန္းပြက္လန္ေနၿပီမို႕ သံစဥ္ေတးေလးက တစ္မ်ဳိးထြက္လာသည္။ လီးႀကီးအဆုံးထိ ျမဳပ္ဝင္သြားေသာအခါ တစ္ဝက္ေက်ာ္ေက်ာ္ ျပန္ႏႈတ္၏။ ေနာက္တစ္ခါ အဆုံးထိ ျပန္သြင္း၏။ တစ္ခါ တစ္ဝက္ေက်ာ္ေက်ာ္ ျပန္ႏႈတ္၏။ ဤသို႕ ေျဖးေျဖးမွန္မွန္ အသြင္းအနႈတ္ အခ်က္ ၃၀ ေက်ာ္ေလာက္ ျပဳလုပ္ၿပီးေသာအခါ တစ္ရွိန္ထိုး ေဆာင့္ေဆာင့္လိုးဖို႕ အသက္ကိုျပင္းျပင္းရွဴလိုက္သည္။ မတင္ရီမက တစ္ကိုယ္လုံး ငွက္ဖ်ားတက္လာသလို တဆတ္ဆတ္တုန္ခါလွ်က္ တဟင္းဟင္း တဟီးဟီး ညည္းညဴကာ ထြန္းထြန္းခါးကို တင္းေနေအာင္ ကုတ္ဖက္ထားလိုက္သည္။ ထို႕ေနာက္တြင္မူ ခပ္ျမန္ျမန္ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ခပ္ရမ္းရမ္းေဆာင့္၍ မနားတမ္း လိုးပါေတာ့သည္။ ရွီး…ကၽြတ္ကၽြတ္… အ…အေမ႕… အား… အ….အင့္…အေမ႕….အ……အေမ႕..ဒုတ္…အင့္…..ေအ႕….အေမ႕…..” လီးဝင္လီးထြက္ အသြင္းအနႈတ္မွာ တကယ္ပင္ အံ႕မခန္းေလာက္ေအာင္ ၾကမ္းရမ္းလြန္းလွသည္။
ေစာက္ဖုတ္အုံႀကီးတစ္ခုလုံး ထုံက်င္အီစိမ္႕ေနၿပီး ဘာကိုမွ ထိန္းခ်ဳပ္ ဆုတ္ကိုင္မရေတာ့ဘဲ အာကာေဝဟင္ ေကာင္းကင္ျပင္ထဲ၌ ထင္သလို လြင့္ေမ်ာေနသည္႕နွယ္ ခံစားေနရသည္။ ကာမအရသာက မီးပြင့္မတတ္ ေကာင္းလြန္းလွေတာ့သည္။ အခ်က္ေပါင္းတစ္ရာေက်ာ္ေလာက္ ေဆာင့္လိုးၿပီးေသာအခါ ထြန္းထြန္းလေခ်ာင္းထဲ ယားယံဆိမ္႕တက္လာ၏။ တင္းထားသမွ် စိတ္ဓါတ္ကို ေလွ်ာ့ခ်လိုက္သည္။ အင့္ခနဲ အင့္ခနဲ တုန္ခါသြားၿပီး ေစာက္ေခါင္းထဲသို႕ လေရပူေတြ ဖ်င္းခနဲ ဖ်င္းခနဲ ပန္းထည္႕လိုက္ေတာ့သည္။ ပူေႏြးေသာ လေရေတြက ေစာက္ေခါင္းအတြင္း ပ်ံ႕ႏွံ႕သြားစဥ္မွာပင္ မတင္ရီမက အီးခနဲ အသံျမည္ဟီးကာ ေစာက္ဖုတ္အုံႀကီးတစ္ခုလုံး ပြင့္ကန္ထြက္သြားသလို ခံစားလိုက္ရၿပီး ေစာက္ရည္ပူေတြ ပန္းထုတ္လိုက္ပါေတာ့သည္။ ထြန္းထြန္းတစ္ေယာက္လည္း မတင္ရီမ၏ ႏို႕အုံတင္းတင္းႀကီးေတြအေပၚ မ်က္ႏွာေမွာက္၍ ျပစ္ခနဲ ျပစ္ခနဲ ထြက္ေနေသးေသာ လက္က်န္လေရမ်ား ထြက္တိုင္းထြက္တိုင္း အီစိမ္႕ရွိန္းဖိန္းေသာ ကာမအရသာထူးႀကီးကို တဝႀကီး ခံစားလွ်က္ ရွိပါေတာ့သတည္း….။ မတင္ရီမႏွင့္ ေနာက္ဆုံး ကာမဆက္ဆံၿပီးကတည္းက ထြန္းထြန္းတစ္ေယာက္ ၄၅ ရက္တုိင္တိုင္ မည္သည္႕မိန္းမႏွင့္မွ ကာမဆက္ဆံျခင္း မျပဳေတာ့ေပ..။ သူ၏ဖြားဖက္ေတာ္ ေမာ္တာႀကီးကို အနားေပးထားလိုက္သည္။ မၾကည္ရွိန္ႏွင့္ မဝင္းခင္တို႕မွာလည္း ထြန္းထြန္း လာႏိုးလာႏိုး ႏွင့္ တိတ္တခိုး ေမွ်ာ္ကိုးလ်က္ ရွိၾကသည္။ ထိုသို႕ ၄၅ ရက္တိုင္တိုင္ ကာမဆက္ဆံျခင္းအလုပ္ကို လုံးဝမျပဳလုပ္ဘဲေနစဥ္ ကာလအတြင္း ပီယမႏၲာန္ေတြကို တစ္ေန႕လ်င္ အေခါက္ေရေပါင္း ၁၅၀၀ ရေအာင္ ရြတ္ဆိုလ်က္ရွိသည္။ သူ႕မိဘေတြကမူ သူတို႕သား အဓိ႒ာန္ ပုတီး စိပ္ေနသည္ဟု ထင္မွတ္ကာ ဂုဏ္ယူဝမ္းသာေနၾက၏။ မတစ္ေထာင္ တစ္ေကာင္ဘြား ထြန္းေတာက္မည္႕သားဟု အလြန္အမင္း ေက်နပ္ေနၾကသည္။ ေန႕စဥ္မွန္မွန္ ကာမအားတိုးေဆးကို စား၍ ကာမအာရုံေၾကာေတြ စုေဝးေပါင္းဆုံရာ လိင္တန္ႀကီးကိုလည္း အေၾကာသန္ေဆးေတြ ေန႕စဥ္ လိမ္းေပးသည္။ ဂဝံရုပ္တုကိုလည္း အထူးတင္သထား၏။ မိန္းမတို႕ႏွင့္သက္ဆုိင္ေသာ သနပ္ခါး၊ ေက်ာက္ျပင္၊ ဘီး၊ မွန္၊ ေရေမႊး၊ မိတ္ကပ္ပါ မက်န္ တင္သထား၏။ မႏၲာန္သက္လည္း ေန႕စဥ္သြင္းေပး၏။ ၄၅ ရက္မျပည္႕မီ တစ္ညအလိုတြင္ အိပ္မက္ေပးေတာ့၏။ အိပ္မက္ထဲတြင္ အသားအေရက ေၾကးနီေရာင္ေတာက္ေနေသာ ယကၡေဒဝီတစ္ပါးက သူ႕ကို ေတာနက္ႀကီးထဲ ေခၚသြား၏။
ေတာနက္ႀကီးအလယ္တြင္ တစ္ထြာခန္႕ရွိ ဆူးပင္ႀကီးေတြ ဆူးနက္ၿခဳံႀကီးေတြ ကာရံထားေသာ ရုကၡဗိမာန္ေခၚ ဧရာမ သစ္ပင္ၿခဳံပုတ္ႀကီးထဲဝင္ကာ ယကၡေဒဝီက ကာမဆက္ဆံခိုင္းသည္။ သစ္ပင္ၿခဳံပုတ္ႀကီးက လုံၿခဳံလွသည္။ အတြင္းအထက္ဝဲယာ ပတ္ပတ္လည္တြင္ အနက္ေရာင္ ကတၱီပါ အေကာင္းစား ေတြ မိုးကာထားၿပီး ေအာက္ေျခတြင္ သားေမႊးေကာ္ေဇာေတြ ခင္းထားသည္။ ေပ ၄ဝ ပတ္လည္ခန္႕ေလာက္ရွိသည္။ ရတနာ ၇ ပါး စီျခယ္ထားေသာ ၆ေပ ခန္႕ရွိ ေရႊသလြန္ႀကီးေပၚဝယ္ တစ္ထြာေက်ာ္ေက်ာ္ရွိ ကတၱီပါေမြ႕ယာႀကီး ခင္းထား၏။ ထိုေရႊသလြန္ႀကီးေပၚဝယ္ ယကၡေဒဝီႏွင့္ ထြန္းထြန္းတို႕ ကာမဂုဏ္ ခံစား၊ ျမဴးထူး ေပ်ာ္ပါးၾကသည္။ ၃ ႀကိမ္ ၃ခါ ဆက္ဆံျမဴးထူး ေပ်ာ္ပါးၿပီးေသာအခါ ယကၡေဒဝီက ထြန္းထြန္းကို သေဘာက် ေက်နပ္လွသျဖင့္ ရတနာအိုးမ်ား ျမွဳပ္ႏွံထားေသာ ေနရာကို လမ္းညႊန္သည္။ ထြန္းထြန္းတို႕ပိုင္ ယာေျမတစ္ခ်ဳိ႕မွာ ေတာင္ေျခရင္းအစပ္တြင္ ရွိ၏။ ထိုေတာင္ေျခရင္းရွိ ယာေျမမ်ားထဲမွ သစ္ပုတ္ပင္ႀကီး၏ အေရွ႕ဘက္ ၉ ေပခန္႕အကြာတြင္ ရတနာအို ျမွဳပ္ႏွံထားေၾကာင္း…။ ထိုရတနာမ်ားကို ထုခြဲေရာင္းခ်၍ ကာမသိဒၶိ စခန္းကို ၿပီးေျမာက္ေပါက္ေရာက္ေအာင္ ႀကိဳးစားရမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း…။ ယခုလည္း ကာမသိဒၶိ ပထမအဆင့္ ၿပီးေျမာက္ေအာင္ျမင္ၿပီ ျဖစ္၍ သူမႏွင့္ ကာမ ဆက္ဆံခြင့္ ရျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာျပ၏။ ယကၡေဒဝီ ရုကၡဗိမာန္ႀကီးထဲက သူ႕ကိုလိုက္ပို႕ခ်ိန္မွာ…ထြန္းထြန္းတစ္ေယာက္ အိပ္မက္က လန္႕ႏိုးလာသည္။ ဝတ္ထားေသာ ပုဆိုး၏ လီးတန္တစ္ဝိုက္ေနရာတြင္ သုတ္ေရပ်စ္ပ်စ္ေတြက စိုရႊဲေစးကပ္ေနပါေတာ့သည္။ အိပ္မက္ထဲမွာ ထြက္ေသာသုတ္သည္ ပီယေဆးေဖာ္စပ္ရာ၌ အသုံးျပဳရေၾကာင္း သိထားသျဖင့္ သုတ္ရည္ေတြ စိုရႊဲကြက္ထေနေသာ ေနရာကို ကပ္ေၾကးျဖင့္ ကိုက္ျဖတ္ယူထားလိုက္သည္။ သူအိပ္ရာက ႏိုးလာခ်ိန္မွာ… နံနက္ ၅ နာရီထိုးၿပီး မိနစ္ေလးဆယ္ခန္႕ျဖစ္သည္။ သူ႕အေမက မီးဖိုထဲဝင္ကာ ထမင္းခ်က္ေနသည္။ ထမင္းရည္ငွဲ႕၍ ထမင္းအိုးကို ဖိုေပၚမွာ ႏွပ္ထားခ်ိန္ ျဖစ္သည္။ ထြန္းထြန္း အိမ္ေပၚထပ္က ဆင္းလာခဲ႕ၿပီး…. “ ေမ…ေမ……..ေမေမ…ေမေမ……..” “ လာ…ဘာ…ဘာလဲ သား……..” “ ေဖေဖ ႏိုးပလား….” “ ဟင့္အင္း… အိပ္ေနတုန္း…ဘာျဖစ္လို႕လဲ…သားရဲ႕… အလန္႕တၾကားနဲ႕…” “ လာပါ..ေမေမရဲ႕… သားေျပာျပပါမယ္…” ထြန္းထြန္းအေမက ထမင္းခ်က္ေနရာမွ ထလိုက္လာသည္။ အိမ္ေအာက္ထပ္ အေရွ႕ခန္းထဲတြင္ အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ သူ႕အေဖကို ႏႈိးၿပီး အိပ္မက္အေၾကာင္း ေျပာျပသည္။ ေနာက္ကပါလာေသာ သူ႕အေမကလည္း ရပ္နားေထာင္ေနသည္။ “ ေဖေဖ… သားအိပ္မက္ မက္တယ္… ေတာင္ေျခရင္းက သားတို႕ပိုင္တဲ႕ ယာကြက္ထဲက သစ္ပုတ္ပင္ႀကီးရဲ႕ အေရွ႕ဘက္တည္႕တည္႕ ၉ ေပေလာက္အကြာမွာ ရတနာအိုး ျမွဳပ္ထားတယ္လို႕ ယကၡေဒဝီလို႕ေခၚတဲ႕ မိန္းမတစ္ေယာက္က အိပ္မက္ေပးတယ္ ေဖေဖ…။ အဲဒါ… ေဖေဖေရာ ေမေမေရာ .. လိုက္ခဲ႕ၾကဗ်ာ… သြားတူးၾကည္႕ၾကရေအာင္…” ငယ္ငယ္ကလည္း အခုလိုကိစၥမ်ဳိး ေပၚေပါက္ခဲ႕သျဖင့္ သူ႕မိဘမ်ားမွာ ထြန္းထြန္းစကားကို ပ်က္ရယ္ မျပဳရဲၾက..။ တစ္နာရီခန္႕ၾကာေသာအခါ သစ္ပုတ္ပင္ယာကြက္သို႕ ေရာက္ၾက၏။ သစ္ပုတ္ပင္ရင္းတြင္ လွည္းရပ္ၿပီး ထြန္းထြန္းတို႕ သားအဖႏွစ္ေယာက္ သစ္ပုတ္ပင္ႀကီးကေန အေရွ႕ဘက္တည္႕တည္႕ ေပႀကိဳးျဖင့္ တိုင္းကာ ၉ ေပခန္႕ ေနရာတြင္ ေပါက္ျပားျဖင့္ စတင္တူးၾကသည္။ ယာကြက္ႏွင့္ လြတ္ေသာေနရာမို႕ ေျမက သိပ္သည္းမာေက်ာၿပီး ခက္ခက္ခဲခဲ တူးၾကရသည္။ တစ္ေပခြဲ ေက်ာ္ေက်ာ္ခန္႕ အေရာက္တြင္ ေပါက္ျပားက မာေက်ာေသာ အရာတစ္ခုကို ခၽြင္းခနဲ ထိခတ္မိသည္။ သားအဖႏွစ္ေယာက္ အားတက္သြားၾကရသည္။
ေပါက္ျပားႏွင့္ မေပါက္ေတာ့ဘဲ တူရြင္းႏွင့္ အေသအခ်ာ တူးဆြလိုက္ရာ.. အခ်င္း ၂ ေပပတ္လည္ရွိ အဖုံးပါေသာ ေၾကးအိုးႀကီးတစ္လုံး ေပၚလာသည္။ အိုးႀကီး ပတ္ပတ္လည္ကို တူးၿဖိဳယက္ဆြ၍ မယူလိုက္သည္။ အိုးႀကီးက အေတာ္ေလး အခ်ိန္စီးလြန္းသျဖင့္ သားအဖႏွစ္ေယာက္ ခက္ခက္ခဲခဲ မယူရသည္။ “ ဝိုင္းမပါအုံးဟ…မိန္းမရ… အေတာ္ေလးသေဟ႕….” သုံးေယာက္သား ေၾကးအိုးႀကီးကို မ၍ လွည္းဆီ သယ္လာၾကသည္။ အဖုံးက ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ ဖြင့္မရဘဲျဖစ္ေနသည္။ ထြန္းထြန္းက စိတ္မရွည္ေတာ့သျဖင့္ တူရြင္းျပားႏွင့္ ထိုးၿပီး ကလန္႕ခ်လိုက္ရာ ခၽြင္ခနဲ အသံျမည္ၿပီး ေၾကးအိုးႀကီး ပြင့္ထြက္သြားေတာ့သည္။ ထြန္းထြန္းက ေျပး၍ႏႈိက္မည္အျပဳ၊ သူ႕အေဖက လက္ကို လွမ္းဆြဲထားသည္။ “ အရမ္းမလုပ္နဲ႕ သားရဲ႕… အတြင္းမွာ အဆိပ္ျပင္းတဲ႕ သတၱဝါေတြ ရွိေနတတ္တယ္…” သူ႕အေဖက လွည္းေပၚတြင္ပါလာေသာ ခက္ရင္းခြျဖင့္ အိုးႏႈတ္ခမ္းဝကို ထိုးၿပီး ေျမႀကီးေပၚ ေမွာက္ခ်လိုက္ၿပီးေတာ့မွ ျပန္လွန္သည္။ ေၾကးအိုးထဲ ခက္ရင္းခြ ထိုး လွည္႕ေမႊၾကည္႕သည္။ ေရႊတုံးေရႊခဲမ်ားႏွင့္ ဥသွ်စ္သီးခန္႕ ေက်ာက္ရိုင္း ၃ လုံး ထြက္လာသည္။ ေရႊတုံးေရႊခဲေတြက ဝင္းအိေနသည္။ အနည္းဆုံး အခ်ိန္တစ္ဆယ္ေလာက္ ရွိမည္။ ဘာအေကာင္ပေလာင္မွ မရွိမွန္း ေသခ်ာၿပီဆိုေတာ့မွ ေရႊတုံးေရႊခဲမ်ားကို အိုးထဲ ျပန္ထည္႕သည္။ လွည္းေပၚက ေတာင္းထဲတြင္ ေၾကးအိုးႀကီးထည္႕ၿပီး အေပၚက ဂုံနီအိတ္မ်ား အုပ္ကာ လွည္းေမာင္း ရြာျပန္ခဲ႕ၾကသည္။ “ မိန္းမ… မင္းႏႈတ္ လုံပေစေနာ္… ၾကားလား…” “ သိပါတယ္ေတာ္… က်ဳပ္မ်ား အ အမွတ္ေန….” ထြန္းထြန္းအေမက ထြန္းထြန္းကိုဖက္ထားရင္း ၿပဳံးရႊင္စြာ ျပန္ေျပာလိုက္၏။ “ ဟ….ေဟ႕ေကာင္ႀကီးေတြ …သြက္သြက္သြားၾက စမ္း…” ထြန္းထြန္းအေဖက ႏြားႏွစ္ေကာင္ကို တံဖ်ာႏွင့္ တို႕လိုက္ရာ ႏြားႏွစ္ေကာင္မွာ ရြာဆီသို႕ ဒုန္းစိုင္းလွ်က္….။ ဖိုမတို႕ရဲ႕ သဘာဝကို စူးစမ္းခ်င္၍ သူ႕အေဖႏွင့္ အေမတို႕ အိပ္ေပ်ာ္ေနစဥ္ ည ၁၀ နာရီခန္႕ေလာက္ ထြန္းထြန္း အိမ္က ထြက္လာခဲ႕သည္။ ေခါင္းစြပ္ပါေသာ အေႏြးထည္ အနက္ေရာင္ႏွင့္ ေဘာင္းဘီအနက္ကို ဝတ္ခဲ႕သည္။ ေဆာင္းရာသီမို႕ တံခါးပိတ္၍ ေစာေစာအိပ္ကုန္ၾကၿပီ..။ အရက္ေသာက္သူမ်ားမွာ အိမ္ရဲ႕ အဖီေအာက္မွာ ေသာက္ေနၾကသည္။ ထြန္းထြန္းက မရင္မိတို႕ အိမ္ထဲသို႕ ေမွာင္ရိပ္ခို ၿပီးဝင္လာေတာ့ အဖီေအာက္တြင္ ေရနံဆီမီးအိမ္ ထြန္းထားသျဖင့္ အလင္းေရာင္က ခပ္မွိန္မွိန္ ခပ္ပ်ပ်သာ လင္းေနသည္။ အဖီေအာက္တြင္ မရင္မိေယာက္်ား ကိုတင္ဦးႏွင့္ ဦးျမ၊ ဦးထြန္းစိန္တို႕ သုံးေယာက္သား အရက္ေသာက္ရင္း စကားေျပာေနၾကသည္။ ထြန္းထြန္းက အသာကပ္၍ နားေထာင္လိုက္သည္။ အသက္ ၆၀ ေက်ာ္ဝန္းက်င္ရွိ ဦးျမႏွင့္ ဦးထြန္းစိန္တို႕မွာ မႏၱေလး၊ဧရာဝတီ ဆိပ္ကမ္းဝန္းက်င္မွာ က်က္စားေလ႕ရွိေသာ ဖာအေၾကာင္းကို ေျပာေနၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ ကိုတင္ဦးက တဟဲဟဲသေဘာက်ရင္း စကားေထာက္ေပးသည္။ တစ္ခါ စိန္ပန္း ဂြမ္းရုံေဈးရွိ ဖာအိမ္တစ္အိမ္မွာ ဖာခ်ေနစဥ္ ရဲေတြေရာက္လာ၍ အေပါက္ကေက်ာ္လႊားၿပီး ထြက္ေျပးခဲ႕ရပုံကို ဦးထြန္းစိန္က ေျပာ၏။ ဦးျမကလည္း အားက်မခံ ၃၅ လမ္း၊ ေရႊတံခါးထိပ္တြင္ အၿမဲတမ္း က်က္စားေလ႕ရွိေသာ အသက္ ၄၀ ခန္႕ရွိ ဖာတစ္ေယာက္အေၾကာင္း ေျပာျပေနျပန္သည္။
ထိုဖာသယ္က ေခါင္းမလို..၊ သြားလာေနေသာ လူမ်ားကို အေျခအေနၾကည္႕၍ ေပၚတင္ႀကီး ေဈးစကားေျပာၿပီး စာသင္ေက်ာင္းေဘးရွိ သံလမ္းေပၚတြင္ အလုပ္ျဖစ္ၾကေၾကာင္း၊ တစ္ေလွ်ာ့ ၃ က်ပ္ ေပးရေၾကာင္း ေျပာျပေန၏။ ထြန္းထြန္း ေမွာင္ရိပ္ခိုရင္း အရက္ခ်က္ေသာ တဲဖက္ဆီသို႕ ထြက္လာခဲ႕သည္။ အရက္ခ်က္ေသာ တဲမွာ အိမ္မႀကီးႏွင့္ ေပ ၅၀ ခန္႕အကြာ စေနေထာင့္ရွိ သက္တမ္းၾကာေညာင္းလွၿပီျဖစ္ေသာ သရက္ပင္ႏွင့္ မန္က်ည္းပင္အုပ္အုပ္ႀကီး ေအာက္မွာ ျဖစ္သည္။ မီးေဘးအႏၲရာယ္ေၾကာင့္ အိမ္မႀကီးႏွင့္ ေဝးေသာေနရာတြင္ ထားပုံရသည္။ ထန္းလက္မိုး ေျမစိုက္တဲမို႕ ေခါင္အေ၇ွ႕တည္႕တည္႕ကသာ အတြင္းဝင္လို႕ရသည္။ တဲက ေခါင္ေစာက္ျဖစ္ၿပီး အမိုးက ေျမႀကီး ကပ္ေနသျဖင့္ အတြင္းကို ေဘးက ေခ်ာင္းၾကည္႕ရန္ မလြယ္ကူေပ..။ ထို႕ေၾကာင့္ တဲေျခရင္း ဘက္သို႕ အသာေလး ကပ္လာခဲ႕သည္။ စစ္ေျခနင္းကို စီးလာသျဖင့္ သူ႕ေျခသံက လုံသည္။ ပိုးမႊားအႏၲရာယ္ကို ကာကြယ္ၿပီး ျဖစ္သည္။ ပို၍ေသခ်ာေအာင္ နဂါးပတ္ေက်ာ့ကြင္းကိုပါ ေဆာင္လာခဲ႕ေသးသည္။ မရင္မိက ကုန္းကုန္းကြကြႏွင့္ အရက္ေပါင္းအိုးကို မီးထိုးေနသည္။ ထင္းမီးေတာက္ အရွိန္ေၾကာင့္ အရက္ခ်က္တဲတြင္ ဘာမီးမွ ထြန္းမထား..။ မီးရွိန္မျပတ္ေအာင္ ထိုးေနရသျဖင့္ အလင္းေရာင္က အလိုလို ရေနၿပီး ျဖစ္သည္။ ထြန္းထြန္းတစ္ေယာက္ တဲေျမာက္ဘက္က ပတ္၍ တဲေျခရင္းဘက္သို႕ အသာေလး ကပ္လာသည္။ ထရံေပါက္ကေန ေခ်ာင္းၾကည္႕လိုက္သည္။ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ သူ႕ကို ေက်ာေပးၿပီး အရက္ေသာက္ေနသည္။ မီးအလင္းေရာင္ ခပ္မွိန္မွိန္မို႕ ဘယ္သူဘယ္ဝါမွန္း မသဲကြဲပါ..။ မရင္မိေယာက္်ား မဟုတ္တာေတာ့ ေသခ်ာ၏။ ကိုတင္ဦးက ဦးထြန္းစိန္တို႕ႏွင့္ ေလပန္းေနသည္။ ေသြးရိုးသားရိုး မဟုတ္တာေတာ့ ေသခ်ာေနၿပီ..။ ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္ေတာ့ ၾကည္႕ရအုံးမည္..။ ထြန္းထြန္း အူျမဴး ေက်နပ္သြား၏။ မရင္မိ ဂ်ဳိးကင္ကို လွမ္းအေပး.. အရက္ေသာက္ေနေသာ လူက မရင္မိလက္ကို လွမ္းဆြဲလိုက္ၿပီး သူႏွင့္ ကပ္ထိုင္ေစသည္။ ၿပီးေတာ့ မရင္မိကို ဖက္နမ္းသည္။ ဖက္နမ္းရုံမွ်မက ႏို႕ႀကီးႏွစ္လုံးကိုလည္း ဆုတ္ေခ်ေပးျပန္သည္။ ႏို႕ေတြကို ဆုတ္ေခ်လို႕အၿပီး ထမီေအာက္စကို လွန္၍ ေစာက္ဖုတ္ကို ႏိႈက္မည္ အျပဳ…။ “ ခဏေနအုံး… ကိုဘညိဳရဲ႕… ဟိုေသနာေကာင္ႀကီး မျပန္ေသးဘူး..၊ ကိုတင္ဦး အရက္လာယူေနရင္ ကြဲခနဲ မိေနဦးမယ္…” ကိုဘညိဳက မရင္မိစကားကို အေလးမထားပါ..။ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကိုသာ မိမိရရ ႏိႈက္ဆြေနပုံရသည္။ “ ဟြန္႕………ၾကည္႕ပါလား…လို႕…….” မရင္မိက တဏွာသံခ်ဳိခ်ဳိႏွင့္ ေျပာ၏။ “ အင့္…ဟင့္….ခဏေနပါအုံးဆို…. အို႕……ကၽြတ္…ကၽြတ္…. အား ရွိေအာင္ ဂ်ဳိးကင္စားထားအုံးေနာ္…. က်ဳပ္ မီးထပ္ထိုးလိုက္အုံးမယ္… ” “ အားက ရွိၿပီးသား ပါကြ… နင့္ေယာက္်ားလိုမ်ား မွတ္ေနသလား…ဒီမယ္ ၾကည္႕…” ကိုဘညိဳက မရင္မိ လက္ကိုဆြဲ၍ ေပါင္ၾကားထဲက ေတာင္မတ္ေနေသာ သူ႕လီးတန္ႀကီးဆီ ကပ္ေပးလိုက္သည္။
မရင္မိက ေတာင္မတ္ေနေသာ လီးႀကီးကို ပုဆိုးေပၚမွ ဆုပ္ကိုင္၍ ဂြင္းတိုက္သလို သုံးေလးခ်က္ ေဆာင့္ေပးသည္။ “ အား…..အ…အ………. သိပ္မလုပ္နဲ႕ ကြ… လေရေတြ ပန္းထြက္ကုန္လိမ္႕မယ္…” “ ဟြန္း… လီးသာႀကီးတာ… လေရလဲ မထိန္းႏိုင္ပဲ နဲ႕….” “ ဒါမို႕..မင္းေစာက္ပတ္ႀကီးကို ဆြေပးေနရတာေပါ႕…” “ အင္းပါ…ဆြ…ဆြ… ၿပီး မွ အားရေအာင္ ဆြ….” ထြန္းထြန္းနွင့္ သူတို႕မွာ ၂ ေပခန္႕မွ်သာ ကြာ၏။ ကိုဘညိဳက ထိုင္ေနလွ်က္ကပင္ မရင္မိ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို လက္ညိွဳးႏွင့္ ထိုး၍ အသြင္းအႏႈတ္ သြက္သြက္ကေလး လုပ္ေပးေနရာ ေစာက္ရည္ေတြက စိုရႊဲအိုင္ထြန္းေနၿပီမို႕ ျပြတ္ ျပြတ္ အသံေလးေတြ ခပ္သဲ႕သဲ႕ ထြက္ေန၏။ မရင္မိလည္း ရမၼက္ေဇာေတြ ထန္လာပုံရသည္။ ေပါင္ႀကီးႏွစ္ေခ်ာင္းကို ေဘးသုိ႕ အနည္းငယ္ ကားေပးလိုက္၏။ မရင္မိက ခႏၶာကိုယ္ႀကီးကို ၾကြ၍ၾကြ၍ ကြြ ကြ ခံရင္း ညည္းသံေလး ထြက္ေန၏။ မရင္မိ ကိုယ္လုံးက ဆူဆူၿဖိဳးၿဖိဳး တုတ္တုတ္ခိုင္ခိုင္ႀကီးမို႕ ေသြးသားေရာ အတြင္းအား ပါ ေကာင္းပုံရသည္။ အသက္ ၃၀ ေက်ာ္ရုံမွ် ရွိေသးတာမို႕ သန္တုန္းျမန္တုန္း ခံလို႕အေကာင္းဆုံးအရြယ္ ျဖစ္သည္။ အလုပ္နဲ႕ လက္ မျပတ္သူမို႕ အထူးေလ႕က်င့္စရာမလိုပဲ က်န္းမာသန္စြမ္းေနသူ ျဖစ္၏။ “ ေန…….ေန အုံး……..ေတာ့…” ကိုဘညိဳက ေစာက္ဖုတ္ထဲက သူ႕လက္ကို ထုတ္လိုက္ၿပီး အရက္လက္က်န္အားလုံးကို တစ္ခါတည္း ေမာ့ခ်လိုက္သည္။ ဂ်ဳိးကင္ကိုမူ လုံးဝ မထိေသး။ ဂ်ဳိးကင္မွာ စိမ္ေရအိုးတြင္ ကပ္ေထာင္ထားသည္။ မရင္မိက ကိုဘညိဳေဘးတြင္ ပက္လက္အိပ္လိုက္ရင္း ဒူးေထာင္ ေပါင္ကားေပးလိုက္၏။ “ ကဲ…ဒီေလာက္ေတာင္ နံ႕ေနတာ …လုပ္ေတာ့……” “ မိေလးက ခံခ်င္လာၿပီလား….” “ အို…..ေတာ္က ဒီေလာက္ေတာင္ ႏိႈက္ဆြေနမွေတာ့ ခံခ်င္လာၿပီေပါ႕ ေတာ့…” ကိုဘညိဳက မရင္မိကို မိေလး ဟု ေခၚလိုက္သျဖင့္ ထြန္းထြန္း ရယ္ခ်င္သြား၏။ ကိုဘညိဳ ပုဆိုးကို ပစ္လွန္၍ မရင္မိေပါင္ႀကီးႏွစ္ေခ်ာင္းၾကားတြင္ ဒူးေထာက္လိုက္သည္။ သူ႕လီးႀကီးကို လက္နွင့္ကိုင္၍ ေစာက္ဖုတ္အတြင္းသုိ႕ ထုိးသြင္းလိုက္ၿပီး မရင္မိကိုယ္ေပၚ လက္နွစ္ဖက္ျဖင့္ ခြေထာက္လွ်က္ တစ္ခ်က္ခ်င္း ေဆာင့္ပါေတာ့သည္။ ေဆာင့္ခ်က္ေတြက သိပ္မျပင္းထန္ပဲ ခပ္မွန္မွန္ေလးသာ ျဖစ္ပါသည္။ “ ဖြတ္….ဖြတ္….ျပြတ္…..စြပ္……ဖပ္….ဖပ္………..” ထြန္းထြန္းတစ္ေယာက္ ေခ်ာင္းၾကည္႕ေနရင္းက လီးႀကီး မတ္ေထာင္လာသည္။ စိတ္ေတြကလည္း ထၾကြလာ၏။ လီးက ေဘာင္းဘီကို ထိုး၍ထိုး၍ ထြက္ေပါက္ရွာေနသည္။ “ အမေလး….အား…….အင့္….အမေလး…ကၽြတ္ ကၽြတ္… ေကာင္းလိုက္တာ ေဆာင့္ ေဆာင့္… အင္း…အင့္…..ဟုတ္ပီ….အား…….” ထိုစဥ္… ေဟ႕ ရင္မိေရ… တစ္လုံး ယူခဲ႕အုံးေဟ႕…. ဟူေသာ မရင္မိေယာက္်ား ကိုတင္ဦးအသံၾကားသည္ႏွင့္ တစ္ၿပိဳင္နက္ ကုန္းကုန္းကြကြႏွင့္ ေဆာင့္လိုးေနေသာ ကိုဘညိဳမွာ သူ႕လီးႀကီးကို ျဗဳန္းခနဲ ဆြဲႏႈတ္လိုက္သည္။ ကိုဘညိဳက ထိုင္လွ်က္ကပင္ ပုဆိုးကို ခပ္တင္းတင္းဝတ္လွ်က္ တဲအမိုးေအာက္က ငုံ႕ထြက္သြားပါေတာ့သည္။ မရင္မိလည္း ကပ်ာကယာ ထလွ်က္ ကိုဘညိဳေသာက္ထားေသာ ပုလင္းကို ဆြဲယူၿပီး အရက္အိုးဆီ သြားမည္အျပဳ….. “ ေဟာ ေတာ့……..” ေျမႀကီးေပၚတြင္ ပုံက်ေနေသာ သူ႕ထမီကို ကမန္းကတန္း ေကာက္ဝတ္လိုက္ရပါေတာ့သည္။ ေအာ္……….ေလာက…ေလာက…. တယ္လဲ ရီရပါလား ေနာ္…. ဟု ထြန္းထြန္းတစ္ေယာက္ထဲ က်ိတ္ၿပဳံးေနမိပါေတာ့သည္..ျပီး။
