ဝေ… ညည်းတဲ့အသံ… အဲ …အော်တဲ့အသံဆိုပါတော့ အဲ့ဒါပုံမှန်မဟုတ်သလိုပဲ နော် ကိုအောင်နဲ့ ဆွဲတုန်းကတောင်…ဝေ…ဒီလိုမအော်ဘူးလို့မေးကြည့်တာ ဟိုကောင် ဘယ်လိုလုပ်သွားသေးလဲ

ဆိုင်းမန်… အဆင်ပြေလား အကူညီလိုရင် အကိုကြီးကိုပြောနော် သိလား ဟုတ်… ပြေပါတယ် အကိုကြီး ကောင်မလေးက မဝံမရဲနဲ့ ခေါင်းလေးငုံကာပြန်ဖြေတယ် နက်ဖြန်… ရုံးပိတ်တော့ အဆောင်မှာပဲနေမှာလား ဆိုင်းမန်မှ ဘယ်မှမသွားတတ်တာ …အဆောင်မှာပဲနေရမှာပေါ့ သိပါဘူး …အကိုကြီးက ချစ်ချစ်နဲ့များ ရုပ်ရှင်တွေဘာတွေသွားကြည့်ကြမလားလို့ အာ… ဆိုင်းမန်မှာ ရီးစားမရှိပါဘူး… စင်ဂဲ ရှင့် စင်ဂဲ ဒီတစ်ခါတော့ ကောင်မလေးကသွက်သွက်ကလေးပြန်ဖြေသည်။ အောင်ကျော် စိတ်ထဲကကြိတ်ပျော်သွားသည်။ ဒါဆို အကိုကြီး ဆိုင်းမန်ကိုညစာလိုက်ကျွေးချင်တယ်ကွယ် ဆိုင်မန်ညဆို ဆာတတ်တယ်မှုတ်လား …အဲလေ ညစာလိုက်စားမယ်မဟုတ်လား ဆိုင်မန် အောင်ကျော်မျက်နာကို တစ်ချက်မော့ကြည်ကာ ခေါင်းလေးပြန်ငုံ့သွားပြီးမှ လူကြီးလူကောင်းတစ်ရောက်က ဖိတ်ခေါ်တာကို ကျမဘယ်လိုပြန်ဖြေသင့်သလဲရှင်… အောင်ကျော် ထခုန်လုမတတ်ဝမ်းသာသွားသော်လဲ အမူအရာမပျက်စေရပဲ ခပ်ခပ်အေးအေးနဲ့ပင် ဟုတ်ကဲ့ရှင့်…လို့ဖြေသင့်တာပေါ့ အောင်ကျော့်စကားကြောင့် ကောင်မလေးမျက်နာလေးလက်ခနဲ ပြုံးယောင်သမ်းသွားပြီးမှ ဟုတ်ကဲ့ရှင့်… ခစ်ခစ် ဒီလောက်ပဲပြောပြီး လှည့်ထွက်သွားတဲ့ ကောင်မလေးနောက်ပိုင်းကိုကြည့်ပီး အောင်ကျော် တံတွေးမျိုချမိသည် ။

တောက် …ကောင်းလိုက်တဲ့ဖင်ကြီး ဒါကတော့ အောင်ကျော် နဲ့ ဆိုင်းမန် လွန်ခဲ့တဲ့တစ်လလောက်က စဆုံဖြစ်ခဲ့ပုံ မလည်ရှုပ်ဆိုတာ အောင်ကျော့် အတွက်ပြောတဲ့စကားလားထင်ရလောက်တယ် တောင့်တောင့်ဖြောင့်ဖြောင့် မိန်းမ ဝေဝေဇင် တစ်ယောက်လုံးရှိနေတာကို အောင်ကျော် လီးသရမ်းတာ သူလီးသရမ်းတာကိုလဲသူ့မိန်းမ သိမှာသေအောင်ကြောက်တာသူ့အပြင်မရှိဘူး နေနိုင်လားဆိုတော့လဲ ဟင့်အင်း ဆိုတဲ့အစားထဲက မိန်းမဖြစ်တဲ့ ဝေဝေစိုးကကိုယ်တိုင်ကလဲ ဒီဇိုင်နာ သင်တန်းလဲဖွင့်တယ် သူကတော့ company တစ်ခုမှာ မန်နေဂျာ ဆိုင်းမန်က သူရှိတဲ့ company ကိုရောက်လာတာ ခုခေတ်မိန်းကလေးတွေက သုံးနှစ်သုံးမိုးမစောင့်ရပါဘူး …သိပ်ခေတ်မှီတယ်လေ ပုံမှန်အလုပ်ချိန်ပီးသွားလဲ မိန်းမကို အိုတီရှိတယ် ခရီထွက်ရမယ် အင်ထုပီး ဆိုင်းမန်နဲ့ ဟိုတည် သွားဘွတ်နေကြ ကောင်မလေး အပေးအကြွေးကောင်းပုံကြည့်ပီး အိတ်ပီးရင့်ရှိတာသိရတော့ သူအလုပ်ခန့်တာ မှန်သွားပီဆိုပီး အောင်ကျော် စိတ်ချမ်းသာရပြန်ရော ညညဆို မက်ဆေ့တွေ့ ပို သူ့ထဲကိုယ့်ထဲရှိတဲ့ဖူးကာတွေလဲကြည့် ဆိုင်မန် ဆီက ကိုကြီး ချစ်လေး လီးဆာနေပြီ ဆိုပီးမက်ဆေ့ပို့လိုက်တဲ့ညမျိုးဆို နောက်တစ်ရက်အလုပ်မှာ အောင်ကျော် အိုတီဆင်းရတော့တာပဲ ။ ဒီလိုနဲ့ခိုးစားနေတာ သူ့မိန်းမအရိပ်အခြေလဲကြည့်ကြရသေးတာပေါ့ ။

အိမ်ရှေ့ရောက်ပီဆို ချက်ချင်းမဝင်သေးဘူး အိမ်နဲ့မျက်နာချင်းဆိုင်က တစ်ရပ်ကွက်ထဲ ငယ်ပေါင်း တိုးကြီး ရဲ့ ကွမ်းယာဆိုင်ရှေ့မှာ ခဏရပ်ပီး အိမ်ထဲလှမ်းချက်ရသေးတာ တစ်ခါတလေ ဝေဝေဇင်က ဘာစိတ်ကူးပေါက်မှန်းမသိ သူ့ကိုထွက်စောင့်နေတတ်လို့ တိုးကြီး… ငါ့မိန်းမ အိမ်ရှေ့ထွက်တာမြင်သေးလား ဒီနေ့တော့မမြင်မိဘူး… မင်းယောက်ဖ မိုးဝေတော့ ခုဏကတွေ့လိုက်တယ် လုပ်စမ်း …ငါ့အတွက် ကွမ်းတစ်ယာလောက် နိုင်တီတူးလေးနဲနဲဖြန်းကွာ နိုင်တီတူးဖြန်းအုံးမှာလား …ခါတိုင် ထုံးဆေးလောက်ဝါးနေတဲ့ကောင်က ဒီနေ့မှ များ စောက်ပတ်လျှက်လာလို့ စောက်ရည်နံ့ရမှာစိုးလို့လား သားကြီး အခုမှ အောင်ကျော် တိုးကြီးကို သတိထားမိလိုက်တယ် ယမကာနံလေးသင်းနေတဲ့ တိုးကြီးကို မျက်စောင်းထိုးလိုက်ပီး ငါလိုးမသား …တိုးတိုးပြော အောင်ကျော် ကွမ်းလေးမြုံပီး အိမ်ထဲရောက်လာတော့ ဧည့်ခန်းထဲမှာ မိုးဝေတစ်ယောက်ပဲတွေ့ရတယ် သူတို့လင်မယားအခန်းထဲမှာတော့ ဝေဝေစိုးက သူ့အလုပ်နဲ့သူရှုပ်နေပြီး သူ့ကိုမြင်တော့မှ ကိုအောင် …အရက်သောက်လာတာလား သောက်ပါဘူး ဝေရဲ့… ဘာဖြစ်လို့လဲ ကွမ်းစားလာလို့လေ …အနံမရအောင်လို့မဟုတ်လား ခံတွင်းချဉ်လို့ပါ ဝေရယ် အရက်သောက်လာရင် ကွမ်းစားလဲ နဲနဲတော့အနံထွက်တာပဲကို အလျှောက်ကောင်းတော့အထောင်းသက်သာတယ်ဗျာ ။ သိပ်မသောက်နဲ့နော် ကိုအောင် …နောက်တစ်ပတ်လောက်ဆို ဝေ သင်တန်ပြန်ဖွင့်တော့မယ် အောင်ကျော် ဝေဝေစိုးအနားဝင်ထိုင်လိုက်ပြီး ဝေရယ် …ဝေဘာမှမလုပ်ပါနဲ့ ကိုအောင် ရှာကြွေးတာပဲအေးအေးဆေးဆေးထိုင်စားစမ်းပါ ။ စိတ်ထဲကတော့သိပ်မပါချင် ဝေဝေစိုး ရဲ့ဒီဇိုင်နာသင်တန်းလာတတ်တဲ့ကောင်မလေးတွေကအလန်းလေးတွေကိုး မိန်းမကိုသင်တန်းကိုသွားကြိုရင် မျက်စိအစာကြွေးလို့ရတယ်လေ။ ပြောမဲ့သာ ပြောရတာ သင်တန်းသူတွေက သူ့မိန်းမဝေဝေစိုးလောက်တောင် ပုံမလာချင် တိုးကြီးက သူ့ကို မင်းမိန်းမဝေဝေစိုးလောက်တောင် မလန်းတာ ဘာလို့ခြေရှုပ်ချင်တာလဲ မေးရင် အလှအပကိုခံစားတတ်လွန်းတာပါ တိုးကြီး ရယ်ဆိုတာ အောင်ကျော် ပြန်ဖြေနေကြစကား ။ စီးပွားရေးအဆင်ပြေပေမဲ့ ဝါသနာပါတဲ့အလုပ်ကိုတော့ ဝေဝေစိုးမစွန့်လွှတ် နိုင် ယောက်ျားက ဘာမှမလုပ်နဲ့ပြောလဲမရ ကိုအောင် ကလဲ ဝေ့အကြောင်းလဲသိရဲ့သားနဲ့ …ဒါနဲ့ ပြောရအုံးမယ် သင်တန်းဖွင့်ရင်… ဝေ့ ညီမ ဝမ်းကွဲတစ်ရောက်အိမ်ရောက်လာအုံးမယ်ထင်မယ် ဘယကြညီမလဲ… ခပ်ဝေးဝေးကဆွေမျိုးတွေကို အောင်ကျော်မသိ သူသိတာ တစ်အိမ်ထဲနေတဲ့ ဝေဝေ့ မောင် မိုးဝေနဲ့ညီမအရင်း ဟန်နီဇင်သိတာ ။

တောင်ကြီးကအဖေ့ဘက်ကတော်တဲ့ညီမ သူ့သူငယ်ချင်းအိမ်မှာခဏနေ့ပီး အလုပ်ဝင်လုပ်နေတယ်တဲ့ ရောက်နေတာတော့ကြာပီပြောပြောတယ်… ဝေ့ညီမက ရောက်လာရင်… အိမ်မှာနေမှာလား အဲ့ဒါတော့မသေချာသေးဘူး …သူနဲ့ဝေက ညီအမဆိုပေမဲ့ သူငယ်ချင်းပေါင်း ပေါင်းတာ ဟန်နီ နဲ့တောင်မတူဘူး တစ်နေ့ကုန်အခန်းအောင်ပီး မျက်ရည် နဲ့မျက်ခွက်ဖြစ်နေတဲ့ ဟန်နီဇင်ကို အောင်ကျော်အခုမှသတိရတော့တယ် ခုရောဟန်နီရှိလား ဝေ … ရှိမှာပေါ့ သူ့အခန်းထဲမှာ… ငိုနေတုန်းလား ထူးဆန်သား …ဒီနေ့တော့ ငိုတာမတွေ့ဘူး ညံ့လိုက်တဲ့ မင်းညို …ဒီလောက်ဟော့နေတဲ့ အိချောပိုရှိတ်နဲ့ ဟန်နီ့ကိုမှ သတိလက်လွှတ် ကြိတ်မနိုင်ခဲမရ အသံကြီးနဲ့ပြောပီးမှ အောင်ကျော် ဘရိတ်အမြန်အုတ်လိုက်ရတယ် ဝေဝေစိုးဆီကအသံစူးစူးလေးချက်ချင်းလိုထွက်လာသည်။ ဘာပြောတယ် … ကိုအောင် ရှင် ညီမလေးကိုလိုက်ကြည့်နေတာလား လိုက်ကြည့်စရာမလိုပါဘူး ဝေရယ် မကြည့်လဲ သူ့ဖင်ကြီးက နည်းတာမှမဟုတ်တာ TV ထိုင်ကြည့်နေတုန်းများ ရှေ့ကဖြတ်လျောက်သွားရင် ကိုယ့် မျက်ခွက်နဲ့လွှတ်ပါ့မလားစိုးရိမ်ရတယ် အဟုတ် ရင်ထဲကစကားကို ရင်ထဲမှာထားပီး မျက်နာပိုးသတ်လိုက်ပီးမှ မဟုတ်ပါဘူး ဝေရယ်… ဝေ့ညီမက ကိုယ့်ညီမလိုပါပဲ ဝေလို့ပဲ အချောအလှလေးဟန်နီ့ကို မင်းညို ဘာလို့မကြိုက်တာလဲ စဉ်းစားမိလို့ပါ မကြိုက်ဖူးလို့ပြောလို့ရမလား …ဆရာ တပည့်ဆက်ဆံရေးကြောင့်သာ ကိုမင်းညို ရှေ့ဆက်မတိုးရဲတာ နေရာချင်းသာလဲလိုက်ချင်တယ် မင်းညိုရယ် ဒေါက် ဒေါက် ဒေါက် တွေးနေတုန်းရှိသေး တံခါးခေါက်သံကြောင့် အောင်ကျော်သွားဖွင့်ပေးလိုက်တယ် အဲ… ဟန်နီ အသက်ရှည်အုံးမယ် သူ့အကြောင်းပြောနေတုန်းရှိသေး ဟန်နီ ရောက်လို့ ကိုအောင်… ပြန်ရောက်နေပီလား ခုလေးတင်ပဲဟ ဒီနေ့တော့ ငါ့ညီမလေးက… ရွှင်လို့ပါလား ဒါပဲလေ ဆိုတဲ့အထာနဲ့ ဟန်နီ ရင်ကော့ခေါင်းမော့ [ဖင်ကတော့ကော့စရာမလိုပါဘူး ကော့ပီး သားကြီးပဲကို] ကာအခန်းထဲဝင်သွားမှာ အောင်ကျော်လဲအေးဆေးပြောကြပါစေဆိုပီး အခန်းပြင်ပြန်ထွက်သွားတော့တယ် မမ …ညီမလေ ကျူရှင်သွားတော့မယ် ဝေဝေ ပြောင်လဲသွားတဲ့ ညီမဖြစ်သူကိုစိုက်ကြည့်ရင်း ဘယ်ကျူရှင်လဲ… မမကလဲ… ဘယ်ကျူရှင်ရမှာလဲ ဆရာ့ကျူရှင်ပေါ့လို့ ကိုမင်းညိုပြန်ရောက်ပီလား… အွန်းး… နင်ပြောတော့ …ကိုမင်းညိုဆီစာသွားမသင်တော့ဘူးဆို ဟန်နီအရင်ကသူပြောခဲ့တာမဟုတ်သလိုနဲ့နခမ်းလေးစူကာ မမကလဲ… ညီမလေး အဲ့လိုပြောမိလို့လားလို့ ဟင် …နင်ပဲဒီခန်းထဲမှာပြောခဲ့တာလေ ဒီေ့တာ့ မှ ဟီးး ဆိုပြီး ဝေဝေစိုး ပါးကိုရွှတ်ခနဲ နမ်းကာ အောက်ထပ်ပြေးဆင်းသွားတော့တယ် အပြန်နောက်ကျချင်မယ် မမရေ စိတ်မပူနဲ့ ဆိုပီး အော်ပြောသွားသေးတာ ဗရုတ်သုတ်ခတွေလုပ်လို့ကတော့ အမေတို့ပြန်လာရင်တိုင်ပြောမှာ့နော် ဆိုပီး လှမ်းပြောနေတဲ့သူအမရဲ့အသံလဲမကြားတော့။ တက်ကြွတဲ့ခြေလှမ်းတွေကို တစ်ထပ်တိုက်ပုလေး ရှေ့ရောက် တာနဲ့တုန့်ခနဲ့ရပ်လိုက်ပီး ဟန်နီ ခပ်ကြမ်းကြမ်းပဲတံခါးကိုခေါက်လိုက်တယ်။ မိဘတွေရဲ့ကောင်မှု့ ကြောင့် ဟန်နီ ရဲ့ဂလေလိုက်မှု့တွေကိုသိလို့ သူ့မိဘတွေနဲ့ဘယ်လိုပတ်သက်မှန်းမသိတဲ့ ဆရာမင်းညိုကို ဟန်နီ့မိဘတွေက ဂိုက်ပြပေးဖို့ငှားပေးထားတာ ကစခဲ့တာပေါ့ ဆရာမင်းညိုကို စတွေ့ထဲက ဟန်နီရင်ခုန်ခဲ့တာ။

စာသင်ရတာလဲနှစ်ယောက်ထဲလေ ပီးတော့ ဆရာကလဲချောတာကို အသက်က ၃၅ နှစ်လောက်ရှိပီ ဟန်နီကဆယ်တန်းဆိုတော့ ၁၆ ပေါ့ ဆရာမင်းညိုကဟန်နီ့ကို သီးသန့်ပြပေးတာ စာပြတာနော် တလွှဲမတွေးနဲ့ ။ ဆရာစာသင်နေတုန်း ဆရာ့ကိုခိုးခိုးကြည့်ရတာလဲအမော မျက်နာကို့ကြည့်တာသိရင် ဆူခံရမှာစိုး တစ်ခါတလေ စာကြည့်သလိုလိုနဲ့ ဘေးချင်ယှဉ်ရက်ပြပေးနေတဲ့ ဆရာ့ပေါင်ကြားကိုငုံကြည့်တဲ့အခါမျိုးလဲရှိခဲ့တာပေါ့ အဲ့လိုအခါမျိုးဆို တမင်တကာကို ကိုယ့်ပေါင်နဲ့မထိ ထိအောင်ဆရာ့ပေါင်ကိုဆွဲပွတ်လိုက်ပီး နောက်တစ်မိနစ် နှစ်မိနစ်လောက်နေလို့ပြန်ကြည့်လိုက်ရင် ဆရာ့ပေါင်ကြားက ဖုကြွလာသလိုပဲ ဟန်နီ သိတာပေါ့ ဆရာလဲ ဟန်နီ့ကိုနည်းနည်းတော့စိတ်ဝင်စားမယ်ဆိုတာ ဒီလိုနဲံ့ ရင်ခုန်သံချင်း ကာရန်ညှိနေကြရင်တစ်နေ့တော့ ဆရာ့စကားကြောင့် ဟန်နီသေချင်စိတ်ကိုပေါက်သွားရတယ် သူ့မိန်းမဆီ ခဏပြန်အုံးမ ်တဲ့လေ ပီးပါရော ဆရာ့မှာ မိန်းမရှိမှန်း ဟန်နီအဲ့တော့မှသိရတာ စိတ်လေပီး နောက်ရက်ကျူရှင်ကိုမသွားတော့ဘူး ဆရာလဲ သူ့မိန်းမဆီထွက်သွားတော့တာပဲ ဟန်နီမျက်ရည်ကျတယ်ဆိုတာ ဆရာနဲ့တွေ့မှပါ အိမ်ကလူတွေတောင်ရိပ်မိကုန်ပြီ အရင်ရည်းစားတွေတုန်းက မျက်ရည်ကျရလားမေးရင် နိုးပါ စောက်ရည်ပဲကျချင်ကျမယ် ဘယ်တော့မှမျက်ရည်မကျဘူး ဟန်နီဝန်ခံပါတယ် အပျိုမဟုတ်ဖူးဆိုတာ ။ ဒါပေမဲ့လေ သိလား ဟန်နီက ကံဆိုးလဲခဏ ပဲပြန်ပီးကံကောင်းတတ်တယ် ဒီမနက် ဆရာ့အိမ်ရှိတဲ့ လမ်းဖက်ကို ဆရာနဲ့အတူစားနေကြ ရှမ်းခေါက်ဆွဲဆိုင်ကိုမုန့်ထွက်စားရင် ရှမ်းမကြီးဆီက ကြားလိုက်ရတဲ့သတင်းကြောင့်ပေါ့ ဆရာဒီနေ့ပြန်လာမယ်တဲ့ ဟန်နီ့ကိုပိုပီးပျော်စေတဲ့သတင်းကအဲ့ဒါမဟုတ်သေးဘူး ဆရာ သူ့မိန်းမနဲ့ ကွာရှင်းလိုက်ပီဆိုတဲ့သတင်းပဲ ကြားကြားချင်းပျော်လိုက်တာမှ ဟင်းရည်နဲ့ ရေနွှေးကြမ်းတောင်မှားသောက်မိတယ် ဆရာတော့ဘယ်လိုနေမယ်မသိဘူး ဆောရီးပါ ဆရာရယ် ရှမ်းမကြီး ဒီသတင်းဘယ်ကကြားလဲဆိုတာလဲစိတ်မဝင်စားတော့ဘူး ဆိုင်ကအမြန်ပြန်ခဲ့ပီး ညနေရောက်တဲ့အထိစောင့်လိုက်ရတာ ဒီနေ့မှ အချိန်တွေကပိုကြာတယ်လို့ထင်ရလောက်တယ် ခုလဲဆရာထွက်မလာသေးဘူး ကြာလိုက်တာ ကိုယ်ပဲစိတ်စောနေလို့လားမသိ ခဏလောက်စောင့်လိုက်ပီးမှ တံခါးပွင့်လာတယ် ဟန်နီ သမီး… အံသှသှားတဲ့ဆရာ့အသံ ဟယ် …ဆရာ တုံးလုံးကြီးပါလား ပုဆိုးခါးတောင်းကြိုက်ကာအပေါ်ပိုင်းဗလာနဲ့ဆရာ ကြွက်သားတွေအဖုလိုက်အထစ်လိုက်နဲ့ အသဲယားစရာကြီး ။ ဆရာအိမ်ဆေးသုတ်နေတာ… သမီး ဟုတ်မယ် လက်ထဲမှာလဲ ဆေးသုတ်တံကြီးနဲ့ ဆရာကဒီအိမ်လေးကိုငှားနေပေမဲ့ ကိုယ်အိမ်လိုသဘောထားပီး ပြုပြုပြင်နေတတ်တယ် ဟန်နီနဲ့များကွာပါ့ ဆရာ ရောက်နေတာဘယ်လိုသိလဲ… စကားပြောရင်အိမ်ထဲဝင်လာတာ ဧည့်ခန်းနံရံဘေးမှာလဲ အိမ်သုတ်ဆေးပုံးကြီးနဲ့ သုတ်လက်စကြီးရှိတုန်း။ ဒေါ်ရှမ်းမကြီး ပြောတာလေ… ဆရာသဘောပေါက်သွားပါတယ် ဟန်နီ့ကိုခေါင်းငြိမ့်ပြပီးမှ လက်ထဲမှာပိုက်ထားတဲ့စာအုပ်တွေကိုမြင်တော့ ခများကို ဒီနေ့တော့ စာမပြပေးနိုင်သေးဘူးနော် သိပါတယ်… ဆရာ ခရီးပန်းလာမှန်း သမီးကူသုတ်ပေးမှာပေါ့ သုတ်တတ်လို့လား ဘာလို့မသုတ်တတ်ရမှာလဲ… ကြည့်နေ ဟန်နီ လက်မြန်ခြေမြန်နဲ့ ဆရာမင်းညိုလက်ထဲက ဆေးသုတ်တံကြီးဆွဲယူပီး မသုတ်တတ်သုတ်တတ်နဲ့ သွားသုတ်တော့ ခုံပေါ်ထိုင်ပီး မင်းညိုလဲ အသာထိုင်ကြည့်နေလိုက်တယ်… မမြင်ချင်လဲမြင်နေရတဲ့ ဟန်နီ နောက်ပိုင်းကိုတည့်တည်ကြီးကိုမြင်နေရတော့ မင်းညို ပေါင်ကြားက ငယ်ထိပ်က သွေးတိုးချင်လာပြီ ဒီကောင်မလေးကြောင့် သူ့ပေါင်ကြားကညီ ဒုက္ခရောက်ရတာ များပီမဟုတ်လား…အဲ့ဒီအချိန် နာမည်ကျော် မိန်းမဆိုးလေး လေဒီဂါဂါရဲ့ ဘတ်ရိုမန့် သီးချင်းသံထွက်လာတော့ မင်းညိုကြောင်သွားတယ် သူ့ဖုံးလဲမဟုတ်ပါဘူး အာရုံစိုက်နားထောင်ကြည့်တော့ အသံက ဟန်နီဇော့်ဆီကလာတာ ဆရာ …ကူညီပါအုံး မင်းညို ခုံပုလေးပေါ်တက်ပီးလက်စွမ်းပြနေတဲ့ ဟန်နီဇော့် အနားလျှောက်သွားပြီး ပေး …မသုတ်တတ်တော့ဘူးမဟုတ်လား ဟုတ်ပါဘူး ဖုံးလာနေလို့ … ဆရာသမီးဖုံးခဏကိုင်ပေး …သမီးလက်မှာ ဆေးတွေပေနေလို့ …ပြောပီးဟန်နီက သူ့လက်နှစ်ဖက်ကိုထောင်ပြသည်။

မင်းညို ဟန်နီ့ ကိုယ်ပေါ်တစ်ချက် ဝှေ့ကြည့်လိုက်တယ် အင်္ကျီကလဲ အိပ်ကပ်မပါ ဆွဲသားပျော့ပျော့ တီရှပ်အဖြူ အလေး အောက်ကလဲထဘီနဲ့ဆိုတော့ကြောင်သွားတယ် ဖုံးသံကတော့ ခါးအောက်ပိုင်းကထွက်နေတုန်းမို့ ဟန်နီ …သမီး ဖုံးကဘယ်မှာလဲ ထဘီထဲကို နှိုက်လိုက်ဆရာ … မင်းညိုမျက်လုံးပြူးသွားတယ် ခုဏထဲကထချင်နေတဲ့ ဒုတ်က ဟန်နီ့ စကားကြောင့် ခေါင်ရမ်းချင်လာပြီ ဟင် …ထဘီထဲနှိုက်ရမယ် ဟန်နီ ကတော့မျက်နာတည်လေးနဲ့ပဲ ခေါင်လေးညိမ့်ပြကာ… ဟုတ်တယ် ဆရာ အောက်မှာ ဂျင်းဘောင်းဘီအတိုတစ်ထည်ပါသေးတယ် …ချွတ်ဖို့မေ့သွားတယ် ဟီးး …အဲ့ဘောင်းဘီအိပ်ကပ်ထဲမှာ မင်းညို လက်တုန်ချင်လာပြီ ဆရာ… နှိုက်လေ ဒါနဲ့ဖုံးကျတော့မယ် အော် …အင်း အင်း မသိမသာတုန်နေတဲ့လက်ကို ထဘီထဲအသာထိုးထည့်ပီး ဘောင်းဘီအိပ်ကပ်ကိုစမ်းကြည့်သည်။ ခန္ဓာကိုယ်နှစ်ခုက မျက်နာချင်းဆိုင်ကပ်လျှက်တစ်ထွာသာသာလောက်သာကွာတော့တယ် ဆရာ …အဆင်ပြေလား စမ်းနေတုန်းပဲ သမီးရဲ့… ဆရာနှိုက်လို့ကောင်း အောင် …သမီးထဘီချွတ်ပေးရမလား မင်းညို ဟန်နီမမြင်အောင် မျက်နာတစ်ဖက်လွှဲပီး တံတွေးခိုးမြိုချမိသည်။ ခက်ပီ။ ဟန်နီ့ အောက်ပိုင်းကိုအကြည့်ပြန်ရောက်သွားချိန် မှာ ထဘီမရှိတော့ မြန်တာ ဘယ်ချိန်ချွတ်ချလိုက်မှန်းတောင်မသိလိုက် ပေါင်တံဖွေးဖွေးတုတ်တုတ်တွေက စိန်ခေါ်နေသယောင်။ ရပီလားဆရာ… စမ်းတော့စမ်းမိပီ သမီးရဲ့ ဖုံးကို …နည်းနည်းကြပ်နေတယ် နှိုက်ရတာ အိပ်ကပ်က အရမ်းကြပ်နေလား ဆရာ …ဘောင်းဘီက အသစ်မို့ပါဆရာရဲ့ ခစ်ခစ် …ဆရာရေချိုးထားလား ဟုတ်တယ် လေ …ဘာဖြစ်လို့လဲ ဖုံးဆွဲထုတ်ရင် မင်းညို ပြန်ဖြေလိုက်တယ် မွှေးလို့ … ရွှတ် ထင်မှတ်မထားတဲ့လုပ်ရပ်ကြောင့် မင်းညို ဟန်နီကို ကြည့်လိုက်တော့ သူ့ကိုစိုက်ကြည့်နေတဲ့ ဟန်နီနဲ့အကြည့်ချင်ဆုံရာက တဖြည်းဖြည်းဟန်နီ မျက်နာလေးညိုးသွားကာ… သမီး …ကိုအထင်သေးသွားပီမဟုတ်လား ဆရာ မျက်ရည်စတွေဝဲလာပီး ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ ဟန်နီ က မျက်နာလေးတစ်ဖက်လှည့်သွားသည်။ဒီလိုမြင်ရပြန်တော့လဲ မင်းညိုစိတ်မကောင်း ခုဏကအော်နေတဲ့လေဒီဂါဂါကလဲခုမှလဲသူမဟုတ်သလိုတိတ်သွားပြီ မဟုတ်ပါဘူး …သမီးရယ် ရုတ်တရက်ဆိုတော့ဆရာကြောင်သွား မင်းညိုစကားတောင်ဆုံးအောင်မပြောရသေး ချက်ချင်းလိုပင် ဟန်နီ က သူ့ဖက်ဖျက်ခနဲပြန်လှည့်လာပီးမှ သိပါတယ်… ဆရာ သမီးကိုကြိုက်နေတာမဟုတ်လား ခုဏက ဖြစ်သွားတဲ့မျက်နာနဲ့များတခြားစီ ။တက်လဲတက်နိုင်ကလေးမလို့ တွေးလိုက်ပီး ေ မးလာတဲ့မေးခွန်း မင်းညို ရုတ်တရက်ပြန်န်မဖြေနိုင်။ဒီလိုမေးလိမ့်မယ်လဲထင်မ ထားလို့။

ဖြေလေ… ဆရာ ဖြေ ဖြေကွာ ဟန်နီကလဲကွာ… ဆရာ့ကိုဆို သိပ်အနိုင်ကျင့်တာပဲ ဟန်နီက ကလေးစတိုင်ချစ်စဖွယ်အမူအရာလေး မင်းညိုကိုကြည့်ပီး မလိမ်ပါနဲ့နော် …သမီးသိပါတယ် ဆရာ ခုဏကသမီးဖင်ကိုစိုက်ကြည့်နေတာ သိသားပဲ ဒီတေ့ာ့မှမင်းညိုရှက်ရမ်း ရမ်းရတော့တယ် အာ… ဒီကောင်မလေးကတော့ မဟုတ်ကဟုတ်က ကိုယ့်ဆရာကိုနောက်စရာလား… ဒုတ်ကြီးကြီးနဲ့တွေ့တော့မယ် ဟန်နီကလဲမခံ ပြန်ပက်သည်။ အံမယ် လူကိုခြိမ်းလား ခြောက်လားနဲ့ လာလေ လာလိုက်စမ်းဘာ ရင်လေးကော့ကာ ခပ်စွစွာလေ ပြန်ရန်တွေ့သည်။ ဒီအထိတော့ မင်းညို မစောင့်စည်းနိုင်တော့ မြောင်းပေးထားတာတောင် ရေကမလာရင် အားနားစရာဖြစ်တော့မယ်မဟုတ်လား စိန်ခေါ်သလို ပြောလာတဲ့ ဟန်နီ့ အနားချက်ချင်းရောက်သွားပြီး မို့မောက် လုံးတက်နေတဲ့ နို့အုံနှစ်လုံးပေါ်လက်နဲ့စုံကိုင်ညစ်ချေလိူက်သည်။ ဒါမျိုးဆို ဟန်နီ တို့လဲ အညံ့မခံ သူလက်သီးဆို ကိုယ်လက်ဝါးပဲ မင်းညို ပုဆိုးပေါ်ကနေ လီးကိုဖမ်းကိုင်သည်။ အား …ကျွတ် ကျွတ် သမီး ဥကိုသိပ်မညစ်နဲ့ …အချောင်းကိုကိုင် လက်မြန်ခြေမြန်ရှိတဲ့ဟန်နီက မင်းညိုပုဆိုးက်ုအရင်ချွတ်ချပစ်သည် ။ အလိုက်တသိနဲ့ မင်းညိုက ဆိုဖာပေါ်ထိုင်ချပေးလိုက်ချိန် ဟန်နီကအောက်ကနေလေးဖက်ထောက်လျှက် နဲ့ လီးကုန်းစုပ်နေပြီ အိုးကောင်တဲ့ ဖင်ကြီးမို့ ကုန်းလိုက်တဲ့အချိန်မှာ ကားအယ်ထွက်နေတာကိုကြည့်ပီး ဖန်း ခနဲ့ တစ်ချက်ရိုက်ပစ်လိုက်တော့ လီးစုပ်နေရာက မင်းညိုကိုမော့ကြည့်ပီး အာ့ …ဆရာ သမီးဖင် ဘာလို့ရိုက်တာလဲ နာတယ် နာတယ် နာတယ်သာပြောတယ် ဒီဖင်က ဘာလို့ကော့ကော့တက်လာတာလဲ ဖြန်း… နောက်တစ်ချက်ထပ်ကြွေးသည်။ အို …အဲ့ဒါတော့ ဘယ်သိမလဲလို့ သူ့ဟာသူ ကော့သွားတာပဲကို ခံချင်နေပြီမဟုတ်လား… အံကြိတ်သံကြီးနဲ့ဆရာကပြောလာတယ် အာနေပါပြီ …ဆရာရယ် ဟန်နီမညာပါဘူးအမှန်တိုင်းပဲဖြေလိုက်တယ် ပီးတော့ ဟန်နီမြင်လိုက်တယ်လေ ဆရာ့မျက်နာကြီးနီရဲနေပီဆိုတာ ဖင်မရိုက်နဲ့ပြောတာလဲမရဘူး ကိုယ့်အကြောင်းကိုယ်သိလို့တားတာ ဖင်ရိုက်ခံရလေ စောက်ပတ်ကယွလေ ဆိုတာ ဆရာဘယ်သိပါ့မလဲ ဆရာလဲအရှိန်တက်လာတယ် ထင်တယ် ဟန်နီ့ခေါင်းကို သူ့လက်နဲ့အတင်းဖိချရင်း စုပ်စမ်း… စုပ် စုပ် …အဆုံးထိစုပ်ပစ် ဟန်နီစုပ်ပေးလိုက်ပါတယ် ကိုယ်ချစ်တဲ့သူပဲ ဟာ အရင်ဘဲတုန်းကတောင် လီးတစ်ဝက်လောက်ပဲစုပ်ပေးခဲ့တာ အခုအဆုံးထိပါးစပ်ထဲထည့်တော့ မျက်ရည်တောင်ဝဲတယ် လီးစုပ်ပေးနေရင် လက်တစ်ဖက်နဲ့ ဘောင်းဘီပါတစ်ခါထဲချွတ်ပေးထားလိူက်တယ် ခုဏကအတင်းဖိထားတဲ့ ဆရာ့လက်တွေဖိအားလျော့သွားတာကို ဟန်နီသတိထားမိလိုက်တယ် မကြာပါဘူး ဆရာလဲကုန်းထသွားပြီ ဟန်နီ့ဖင်နောက်ရောက်သွားတော့တာပဲ ခုတော့လဲဆရာက ခုဏကဆရာမဟုတ်တော့တဲ့အတိူင်းပဲ ယောက်ျားနဲ့ဝေးနေတာကြာပြီဖြစ်တဲ့ ဟန်နီ့စောက်ပတ်ကိုလက်ဝါးကြီးနဲ့ပွတ်ဆွဲလိုက်တာများ တစ်ကိုယ်လုံးပူထူသွားတာပဲ… ထည့်လိုက်စမ်းဆရာရယ် ဆရာ့လီး ကြီး တွေးလို့မှမဆုံးသေး စောက်ပတ်ဆီက ပူခနဲ့ခံစားလိုက်ရပီး ဟန်နီတစ်ချက်တွန့်သွားရတယ် အားလားလား… စောက်ကျိုးနည်းပါပီ ဆရာရဲ့ တစ်နှစ်လောက် အလိုးမခံရကြာနေပီဖြစ်တဲ့ စောက်ပတ်က ပါကင်လိုပဲစစချင်တော့နာတယ်ရှင့် သမီး …သိပ်နာသွားလား ဆရာကမေးရှာပါတယ် ဆရာ့ကိုပြန်စချင်တာနဲ့ ဆရာနော်… သူများကို သမီး သမီးနဲ့ ဘွတ်ဖို့လောက်ချောင်းနေတာမဟုတ်လား ဟန်နီကလဲကွာ …ဆရာကိုအဲ့လိုလူစားလို့ထင်နေတာလား ခုတောင်မထင်မှတ်ပဲဖြစ်သွားတာ ဒါပေမဲ့ …အခုလိုးနေရပီမဟုတ်လား ဒါကတော့ကွယ်… အိုး ဆရာဆက်မပြောနိုင်ဖြစ်သွားတယ် ဟန်နီ့ ခါးကိုင်ကာ အချက်မှန်မှန်လိုးနေရာတာကို ဖင်ကိုအနောက်ကိုပစ်ဆောင့်ပေးလိုက်တော့ ဆရာအကြိုက်တွေ့သွားပုံရတယ် အဝင်နက်တော့ ကိုယ်လဲ အီဆိမ့်သွားတာပဲ သူဆောင့် ကိုယ် ဆောင့် နဲ့ နှစ်ယောက်သား အရသာတွေ့နေတုန်း ဟန်နီဆရာ့ကိုမေးကြည့်လိုက်တယ် ဆရာ …သမီးကကောင်းလား ဆရာကဟန်နီ့ကိုမကြည့်ပါဘူး သူ့လီးကိုအရသာအပြည့်ပေးနေတဲ့ ဟန်နီ့စောက်ပတ်ကိုပဲ ပြူးပြဲကြည့်ပီး ကြိတ်လိုးလိုက် ကပ်ဆောင့်လိုက်လုပ်နေရင်း ဘာေ့ပြာကောင်းမလဲသမီးရယ် …ကောင်းလိုက်တဲ့ ပစ္စည်း ဆရာ့မိန်းမနဲ့ …ဘယ်သူပိုကောင်းလဲ အိုကွာ …ဟန်နီကလဲ နှစ်ယောက်သားကြည်နှုးရမဲ့ ချိန် မှာ ဒါကြီးအကြေင်း ထည့်ထည့်မပြောစမ်းပါနဲ့ ဒီချိန်ဆို ဆရာ့မိန်းမ အဲဆော်တီး …ဆရာ့မိန်းမဟောင်း ဘာလုပ်နေလဲမသိဘူးနော် ဘယ်သိမလဲလို့ …သူ့နောက်ယောက်ျားကိုကုန်းနေလောက်ရောပေါ့ ဟယ် … အာ့ အံသြသွားခြင်းနဲ့အတူ ဖင်ထဲကိုလျှောခနဲတစ်ခုခုတိုးဝင်သွားတယ် တစ်မျိုးလေပဲ ဆရာသမီးဖင်နှိုက်နေတာလား… ပြန်ဖြေဖော်မရလောက်အောင်ကိုဆရာ့ လက်မက ဟန်နီ့ဖင်ထဲမှာအလုပ်ရှုပ်နေပါပြီ တံတွေးထွေးချလိုက် လက်မနဲ့တဇွပ်ဇွပ်ထိုးချလိုက်နဲ့လုပ်နေတယ် အဲ့လိုလုပ်နေလို့ စောက်ပတ်ကို လိုးတာရပ်နေတယ်မထင်နဲ့ တပြိုင်ထဲ ဆော်နေတော ကြမ်းလိုက်တဲ့ဆရာ ဖင်ထဲကလက်မကို အကုန်ဆွဲထုတ်လိုက်စိုက်ချလိုက်နဲ့ တဇိဇိအသံတွေတွေတောင်ထွက်နေတယ် အိုး …သမီးဆရာထွက်တော့မယ်ကွယ် ဆရာ့ရဲ့ငြီးငြူသံကြီး နေအုံးဆရာ …ခဏလေး ခုံပေါ်ထိုင်လိုက် နှစ်ယောက်သားခပ်မြန်မြန်ပဲအနေအထားပြောင်းလိုက်ကြတယ် ဆရာကထိုင်ခုံပေါ်မှာ အလိုက်သိစွာနဲ့ သူလီးကြီးကိုထိန်းကိုင်ပီး ထောင်ထားပေးတဲ့ အပေါ် စောက်ပတ်ဝနဲ့ လီးကိုတေ့ချိန်ပီး ဆောင့်ချလိုက်တော့ ဆရာ့ဆီက အားး …ဆိုတဲ့အသံထွက်လာတယ် ဆရာဘာဖြစ်တာလဲ … ဘောနည်းနည်းအောင့်သွားလို့ သမီးဆောင့်ချလိုက်တဲ့အရှိန်ကြောင့်ဖင်နဲ့ရိုက်မိသွားတာ ရတယ် သမီး ကိစ္စမရှိဘူး …ဆရာ့ကိုမညှာနဲ့ အဲ့ဒါလဲ ဖီးတစ်မျိုးပဲ ညှာလို့လဲမရတော့ပါဘူး စောက်ပတ်ထဲလဲယွပိုးထိုးနေပီလေ အရည်တွေအိုင်နေပီ ကိုယ်လဲထွက်တော့မယ် ဆရာ့ပါးစပ်ထဲမှာလဲ ဟန်နီ့ ရဲ့နို့အုံတစ်ခြမ်းလုံးက တော်သလင်းခွေးခဲခံရသလို အားနဲ့ကိုစုပ်ယူထိုးသိပ်နေတာ သူ့ပါးစပ်ထဲကို စောက်ရည်တွေအဝရောက်နေပီဆိုတာသိလို့ အရှိန်တင်ပီးဆောင့်နေတုန်း ဟန်နီလဲအထွက် ဆရာ့ဆီကလဲ အားးခနဲအသံကြီးထွက်လာလို့ ခွထားရာကအမြန်ပြန်ဆင်ပီး လီးတစ်ချောင်းလုံးပါးစပ်ထဲထိုးသွင်းလိုက်တယ် ပြည့်သွားတာပဲ လရည်တွေပါးစပ်ထဲမှာ ဆရာ့ကိုပါးစပ်ဟပြပီး လရည်တွေကိုမျိုချပြလိုက်ပြလိုက်ျတာ့ဆရာက ဘာလို့ ဒီလို လုပ်ရတာလဲဟန်နီရယ်… ဟန်နီ ဗိုက်ကြီးလို့မဖြစ်သေးဘူးလေ ဆရာရဲ့ဆိုတော့ ဆရာ က ဟန်နီ့ခေါင်းလေး ကိုင်ပြီး လိမ္မာလိုက်တဲ့ဟန်နီလေးတဲ့ ဒီနေ့အတွက်တော့ ဒီလောက်ပါပဲ ဟန်နီပြန်ခါနီးတော့ ဆရာကလမ်းထိပ်ထိလိုက်ပို့ပေးတော့ဟန်နီပျော်ရတာပေါ့ လမ်းခွဲခါနီး မနက်ဖြန် ကျူရှင်ပြအုံးမှာလားဆရာလို့မေးတော့ နေ့တိုင်းပြမယ်တဲ့လေ လူတွေမမြင်ခင် ဆရာ့ကိုအာဘွားပေးပီး ဒီနေ့အတွက် ဟန်နီတို့လမ်းခွဲခဲ့လိုက်တယ် ဆီးယူ …။

ဆရာ အပျော်တွေနဲ့ လျှောက်လာလိုက်တာ အိမ်ရှေ့ဘယ်လိုရောက်ခဲ့မှန်းတောင်မသိလိုက် ဟန်နီလို့ခေါ်လိုက်တဲ့မိုးဝေအသံကြားမှ ကိုယ့်အိမ်ရောက်နေပြီမှန်းဟန်နီသတိရတော့တယ် ဘာတွေဖြီးလာတာလဲ …နင်က ဟန်နီမျက်နာပိုးသတ်လိုက်ပီးမှ မဖြီးပါဘူး ကိုကိုကလဲ ကိုကိုကဘယ် သွားမလို့လဲ ငါ့သူငယ်ချင်းနဲ့ နယ်ပိုင်း လိုက်သွားမလို့ … ကျောင်းလဲမပိတ်ပဲနဲ့ …ဘယ်သွားမှာလဲ မမရောသိလား မရှည်စမ်းနဲ့ ဟန်နီ …မမ ကိုလဲပြောပီးသား နင်သာဗရုတ်သုတ်ခမလုပ်နဲ့ ငါကတက္ကသိုလ်ကျေင်းသား နင်တို့ကျောင်းနဲ့မတူဘူး ဒါပဲဟာ အိမ်ထဲဝင်တော့ သူ့အကိုအထုတ်ဆွဲပီး ထွက်သွားတော့မှ ဟန်နီအိမ်ထဲ ဝင်သွားလိုက်တယ် တရားစခန်းဝင်နေကြတဲ့ မိဘတွေကိုလည်းကြာကြာဝင်ပါစေဆုတောင်းရတယ်လေ ဒါမှ ဆရာမင်းညိုနဲ့ လွှတ်လွှတ်လပ်လပ် နှစ်ပါးသွားကလို့ရမှာမဟုတ်လား ။ စာသင်ပြီးပြန်လာတာမှဟုတ်ရဲ့လား …ဟန်နီ ဆီးကြိုမေးလိုက်တဲ့ အမ ကြောင့် ဟန်နီ နည်းနည်းတောင်လန့်သွားတယ် မမ သိနေတာလားလို့လဲ စိုးရိမ်သွားမိတယ် စိတ်ထဲကတော့ အဆော်ခံပီးပြန်လာ တာ မမရေ လို့ဖြေလိုက်မိတယ် ကြာကြာစကားပြောနေရင် ကိုယ်အူမြူးနေတာတွေ ရိပ်မိသွားမှာစိုးတာကြောင့် ဖော်လိုလိုက် အလိုက်သင့်လေပြန်ဖြေပီး အပေါ်ထပ်ပြေးတက်သွားတော့တယ် ။ ညီမဖြစ်သူ ပြန်ပီး လန်းလာတာမြင်ရမှ ဝေဝေစိုး လဲစိတ်အေးရတော့ တယ် စိတ်မထင်ရင်မထင်သလိုလုပ်တတ်တဲ့ သူ့ညီမအကြောင်းကိုသိထားလို့ ။ ဝေ … မိုးဝေကဘယ်သွားတာလဲ အလုပ်ကပြန်လာတဲ့ အောင်ကျော် လမ်းမှာ သူ့ယောက်ဖကို အထုပ်တစ်ထုတ်နဲ့တွေ့လိုက်လို့ မေးမိတယ် မေးတာ အကောင်းမေးတာချစ်လွန်းလို့ မေးတာလို့တော့မထင်နဲ့ အိမ်ကလူတွေထဲမှာ မိုးဝေက ပါးရည် နပ်ရေအရှိဆုံး သူ့ အရှုပ်ထုပ်တွေ မိုးဝေရိပ်မိမှာကို အမြဲစိုးရိမ်နေရတာ နောက်ပြီး ဒီနေ့ ဆိုင်းမာန်ကလဲ အလုပ်ကိုမလာတော့ အချိန်တန်ရင် အစာတောင်းတတ်တဲ့ ပေါင်ကြားကညီတော် ကို အိမ်က မိန်းမနဲ့ချော့သိပ်ရမယ်တေးပီးပြန်လာခဲ့တာ အိမ်ကလူတစ်ရောက်လျော့သွားလေ မိန်းမကို ကောင်းကောင်းလိုးလို့ရလေ ပဲလေ မဟုတ်ရင် ကိုယ့်အိပ်ခန်းနဲ့ကိုယ်ပေမဲ့ အပြင်ကကြားမှာစိုးရိမ်ရလို့ သူ့ …သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ နယ်ပိုင်းခရီးထွက်အုံး မယ်ပြောသွားတာပဲ အောင်ကျော် ကျေနပ်သွားတယ် ဒီလောက်ဆို လုံလောက်ပီ လေ သူ့တိူ့အခန်းဆီ လျှောက်သွားတဲ့ မိန်းမ နောက်ကကပ်လိုက်သွားရင် အခန်းထဲရောက်တော့ မပြောမဆိုနဲ့ ဝေဝေဇင့်ကို ဆွဲဖက်ပီး ကုတင်ပေါ် နှစ်ယောက်သားလုံးထွေးပစ်လှဲချလိုက်တယ် ဟာ …ကိုအောင် လွှတ်ကွာ လွှတ်ဖူး ဝေရာ… ဝေ့ ကိုမချရတာ ကြာပီ စိတ်ထဲကတော့ ဆိုင်းမန်လေးကို အလှည့်ပေးနေရလို့ပါ ဝေရယ်ပေါ့။

ဟိုမှာ ပြတင်းပေါက်ခန်းစည်းပွင့်နေတယ် ညီမလေးမြင်သွားလိမ့်မယ် နောက်ရက်မှ နောက်ရက်မှနော် … ဝေဒီနေ့ပင်ပန်းနေတယ် သဘက်ခါဆို သင်တန်ပြန်ဖွင့်ရမဲ့ကိစ္စတွေနဲ့အလုပ်ရှုပ်နေလို့ ပြောပီး သူ့ကိုတွန်းဖယ်နေတော့ အောင်ကျော် မအီမလည်ကြီးဖြစ်သွားတယ် ဝေဝေစိုး အလုပ်များနေတဲ့အချိန် အလုပ်ကိစ္စအတွက်ပြင်ဆင်နေရတဲ့အခါမျိုးဆို သူ့ကိုဘယ်တော့မှ ပေးကျွေးရိုးထုံးစံမရှိတာသိထားလို့ တချို့ယောက်ျားတွေက အလုပ်အရမ်းလုပ်တဲ့ မိန်းမမျိုးကို လိုချင်ပေမဲ့ အောင်ကျော် ကတော့အဲ့လို မဟုတ် သူပဲလုပ်မယ် ရှင်းရှင်းပြောရရင် အချိန်တန်လို့ အိမ်ပြန်ရောက်လာရင် ကုတင်ပေါ်မှာ ဖင်ကုန်းစောင့်နေမယ့် မိန်းမမျိုးကို ပိုလိုချင်တာ သူတို့လင်မယားညားကာစကဆို ဝေဝေစိုး ခမျာ ထမိန်တောင်သိပ်ကပ်ရတယ်မရှိ ကိုအောင် ဝေက အပျိုနော် ခံ ပီးသားမိန်မလို့ထင်နေတာလား လို့ပြောယူရတဲ့အထိကို အောင်ကျော် တို့ကြမ်းခဲ့တာ နောက်ပိုင်း ကျမှာသာ ကြိုက်ဆွဲ ကြုံဆွဲလေးတွေ နဲ့တွေ့လာမှ ဝေဝေစိုး သက်သာရာရခဲ့တာ မဟုတ်လို့ကတော့ အောင်ကျော်ဆိုတာ ရုပ်ခံ ဥပဓိနဲ့မလိုက် ထင်ချင်စရာမရှိအောင်ကို လီးသရမ်းတဲ့ကောင်စားမျိုး နှုတ်ခမ်းနီသာဆိုးပေးထားလို့ကတော့ လမ်းဘေးကခွေးမတောင် ကြိတ်ပစ်မှားမဲ့ကောင် ဒါပေမဲ့ အောင်ကျော်က အလိုမတူပဲတော့ဘယ်တော့မှမလုပ်။ အောင်ကျော် ဒီညအတွက်တော့ ကြိတ်မှတ်မျိုသိပ်ပီး အိပ်ရတော့မယ် ဆိုတာ သူ့ကိုယ်သူ သေချာသွားကြောင့်မို့ဆိုင်းမာန်ရုံးလာပါစေ နက်ဖြန်ကျမှဆိုင်းမာန် လေးပဲအဝကြိတ်တော့မယ် မဝံမရဲ တွေးထားလိုက်တယ် ရုံးဆင်းကာနီး ကောင်မလေးတွေဆီကနေ ဆိုင်းမာန်က အလုပ်ထွက်သွားတာလိုလို ပြောသံကြားပေမဲ့ သေတော့မသေချာသေး အလုပ်ထွက်ရင် သူ့ကိုအရင်အသိပေးမှာပဲ သူဖုံးဆက်တော့လဲ စက်ပိတ်ထားတာနဲ့တိုးနေတာနဲ့ ဒီနေ့အတွက် အောင်ကျော် အိုတီမဆင်းခဲ့ရ ။ ဆန္ဒကိုမျိုသိပ်ပီး ခေါင်းမူးခြုံကာကြိုးစာအိပ်ကြည့်တယ် တင်းနေတာကို ဂွင်းထုလျော့လို့ရပေမဲ့ အောင်ကျော်ဘယ်တော့မှအဲ့လိုမလုပ် သူအိပ်ပျော်ခါနီးအထိ ဝေဝေစိုးကတော့ သူ့သင်တန်းကိစ္စတွေနဲ့ အလုပ်ရှုပ်နေတုန်း ။ တကယ်တမ်း နောက်တစ်ရက် ရောက်တော့မှ အောင်ကျော် သတိရတော့တယ် ဒီနေ့က ရုံးပိတ်ရက်ဆိုတာကို သူအိမ်ကင်္ထွက်မလာသေခင် ဝေဝေစိုးကသူလဲဒီနေ့သွားစရာရှိတယ်ပြောပီ အရင်ထွက် သွားတယ် ရုံးပိတ်တော့လဲကောင်းတာပဲ ဆိုင်းမာန်ကို သူ့အဆောင်ကနေသွားခေါ်ပီး တစ်နေကုန် ဟိုတယ် မှာနှပ်မယ်အကြံနဲ့ လမ်းမှာဗိုက်ဖြည့်ပီး ဆိုင်းမာန်တို့အဆောင် ရောက်သွားပြန်ရော ဟိုရောက်တော့ ဆိုင်းမာန် အစောကြီး အပြင်ထွက်သွားပီလို့ကောင်မလေးတစ်ရောက်ကပြောတာနဲ့ အောင်ကျော် ဖုံးခေါ်ကြည့်လိုက်တယ် ဖုံးဝင်သွားပီး တစ်ဖက်က ဟလို ဆိုပီး ထူးထူးချင်းပဲ ဟာ… အချစ်… ဘယ်ရောက်နေတာလဲ ဒီမှာ ကိုကြီး ချစ်လေး အဆောင်ရောက်နေတာ မနေ့ကလဲ ရုံးမလာဘူး… ဘာဖြစ်နေတာလဲ ကိုကြီး လမ်း ၃၀ က YKKO ကိုလာခဲ့လေ… ချစ်လေး စောင့်နေမယ် လူတစ်ရောက်နဲ့လဲမိတ်ဆက်ပေးမယ်… ဒါပဲနော် ကိုကြီး ဖုံးချချပြီးချင်း အောင်ကျော် ဆိုင်းမာန်ဆီ ဒုံးစိုင်တော့သည်။ သူဆိုင်ထဲရောက်တော့ ဆိုင်းမာန်က သူ့ကိုလက်လှမ်းပြတယ် ကိုကြီး… ဒီမှာ အောင်ကျော် ဆိုင်းမာန်ဘေးစွေ့ခနဲ့ ဝင်ထိုင်လိုက်ပြီး ပခုံးကိုဖက်ကာ ပြွတ်ခနဲ့ နမ်းလိုက်တော့ ဟာ …ကိုကြီးနော် ဘေးဝိုင်းတွေအားနာအုံး ရှက်စရာကြီး အိုကွာ …ချစ်ကလဲ ဘယ်ကောင့် စောက်ဂရုစိုက်ရမှာလဲ သွားပါ …အပိုတွေ အဟုတ်ပြောတာလို့ …ပြော မနေ့က ဘာလို့မလာတာလဲ အဲ့ဒါပြောချင်လို့ပဲခေါ်လိုက်တာ… ချစ်လေး အလုပ်ထွက်တော့မယ် သင်တန်းတက်မလိူ့ ဟင် …အလုပ်ထွက်မယ် အောင်ကျော် ပျာယာခတ်သွားသည်။ ်လန့်တာ ကိုကြီးရယ် …ဖြေးဖြေပြောပါ ချစ်လေးရှင်းပြပါ့မယ် လူတစ်ရောက်နဲ့လဲ မိတ်ဆက်ပေးမယ် ဘယ်သူလဲ ဆိုင်မာန်က နောက်လှည့်ကြည့်လိုက်ပြီးမှ လာပီ …လာပီ Toilet ဝင်နေလို့ အောင်ကျော် နောက်လှည့်မကြည့်ပဲ ဆိုင်းမာန်စားထားတဲ့ ကြေးအိုးပုကန်ထဲ အသားတုံးတစ်တုံးကောက်ဝါ်းပြီး သူ့ချစ်လေးမိတ်ဆက်ပေးမယ့် သူကိုစောင့်နေလိုက်တယ် မိန်းမတစ်ရောက် သူတို့ရှေ့ကခုံမှာဝင်ထိုင်လိုက်တော့မှ အောင်ကျော် မော့ကြည့်မိတော့မှ အသက်ရှုရပ်သွားသည်။

သူမိန်းမ ဝေဝေဇင်ကလဲ သူ့ကို မီးတောက်မတတ်မျက်လုံးတွေနဲ့ကြည့်နေတာနဲ့အကြည့်ချင်းဆုံတော့ အောင်ကျော် ပါးစပ်ထဲကအသားလုံးတောင်မဝါးနိုင်တော့ အလုံးလိုက်မြိုချလိုက်ရသည်။ မသိသေးတဲ့ ဆိုင်းမာန်ကတော့ မမ …ဒါ ဆိုင်းမာန်ပြောတဲ့ …ဟီးး ဆိုင်းမာန် ချစ်ချစ်လေ ဆိုင်းမာန်က အောင်ကျော့်ကိုလည်း မိတ်ဆက်ပေးပါတယ် ကိုကြီး ဒါက ဆိုင်းမာန် အမတစ်ဝမ်းကွဲလေ… သူ့ဆီမှာ ဒီဇိုင်နာသင်တန်းတက်မလိူ့ ကိုကြီးတို့အလုပ်က ထွက်ရတာ အော် …အင်း ခွေးအကြီလှည်းနင်းခံထားရတဲ့ အသံနဲ့အောင်ကျော့်အသံကြီကမသက်မသာထွက်လာသည်။ မမ …ညီမလေး ဘဲကချောလား ဝေဝေဇင် အောင်ကျော့်ကို အံကြိတ်ကာ ကြည့်ရင်း ချောတာမှ ပြောင်နေတာပဲ …ဆီလူးထားတဲ့အတိုင်းပဲ အောင်ကျော်ကတော့ တုတ်တုတ် မှမလှုပ်တော့ သူ့ခြေထောက်သူ ခြေကသိုဏ်ရှု့နေတော့သည်။ ဝေဝေဇင်က … ဆိုင်းမာန်… မမပြန်တော့မယ် ဆိုင်းမာန်နဲ့ပြောစရာတွေအများကြီးရှိသေးတယ်… ဆိုပြီး ပိုက်ဆံအိတ်ကောက်ယူကာထထွက်သွားမှ အောင်ကျော်လည်း ဆိုင်းမာန်ကို…ချစ်လေး ကိူကြီး နောက်မှရှင်းပြမယ်နော်ဆိုပြီး ဝေဝေဇင့်နောက်ပြေးလိုက်သွားတော့တယ် ဘာမှမသိသေးတဲ့ ဆိူင်းမာန်ကသာ မျက်လုံးလေးကလယ်ကလယ်နဲ့ကျန်ရစ်ခဲ့ရတယ်။ သူသိထားတာက အောင်ကျော်ဟာ မိန်းမနဲ့ကွဲနေတဲ့လူတစ်ယောက်လို့ပဲသိထားခဲ့တာမဟုတ်လား။ အောင်ကျော် ကားထားတဲ့နေရာရောက်မှ သူ့ကားနဲ့ နှစ်စီးသာခြားပီး ရပ်ထားတဲ့ ဝေဝေဇင့်ကားကိုတွေ့မှ သူ့ကိုသူကြိမ်ဆဲမိသည်။ အလာတုန်းကမွှန်နေတာနဲ့သတိတောင်မထားမိ။ အောင်ကျော်လိုက်လာမှန်းသိလို့ရပ်စောင့်နေတဲ့ ဝေဝေဇင် မျက်နာချင်းဆိုင်မိတာနဲ သူ့ယောက်ျား မျက်နာ ပိုက်ဆံအိတ်နဲ့ ဖြတ်ရိုက်သည်။

ရိုက်ပါ… မိန်းမရယ် ကိုအောင် မှားခဲ့တာပါ …ဆိုင်းမာန်ကို ဝေ့ ညီမ မှန်းလဲမသိပါဘူး ရှင်ဖောက်ပြန်နေတာပဲ …တော်တော် လီးသရမ်းတဲ့ယောက်ျားပဲ အိမ်မှာတော့ ရိုးမလိုလို အေးမလိုလိုနဲ့ … ဝေဝေစိုးအသားတွေတဆတ်ဆတ်တုန်နေပြီး စကားတောင်ဆက်မပြောနိုင် ပြောမဲ့ပြောတော့လဲ ပတ်ဝန်းကျင်တွေဘာတွေဂရုမစိုက်တော့ ကံကောင်းတာက သူတို့နားမှာ ဘယ်သူမှမရှိကြ ဘာတဲ့ …ဆိုင်းမာန် ပြောပါတယ်… ကိုကြီးက သိပ်ယုယတတ်တာတဲ့ …စောက်ပတ်ရက်ပီဆို ကဗျာဆန်ဆန်ကိုရက် ပြတာတဲ့ သွားရက်ချည်လေ ဟိုမှာ အထဲမှာရှိတုန်း အောင်ကျော် ဘေးဘီကို မလုံမလဲနဲ့ကြည့်လိုက်ပြီးမှ အာ …ဒီကောင်မလေးတော့ကွာ ဘာ တွေလျှောက်ပြောထားမှန်မသိဘူး ကို့အမကို…မဟုတ်ကဟုတ်က ဘာခုမှ ဒီကောင်မလေးလဲ …ချစ်လေးဆို ပူတူတူလေးဆို… သေနာကြီး ရှင်အိမ်လိူက်မလာနဲ့ ရှင်နဲ့မပေါင်းနိုင်ဘူး …ပြောပီး တဘုန်းဘုန်းထုရိုက်ကာ းပေါ်တက်မောင်းထွက်သွားမှ အောင်ကျော်လဲ နောက်ကသူ့ကားနဲ့ကပ်လိုက်သွားတော့တယ်။ အိမ်ရောက်ေ့တာ့လဲ ဝေဝေစိုးကအတွေ့မခံ ဟန်နီလဲရှိနေတာကြောင့် မို့ ထင်တိုင်းလဲပြောလို့မဖြစ်နဲ့အောင်ကျော်အခက်တွေ့နေရတယ် ဒီလိုနဲ့ပဲ ညဆိုလဲ အခန်းထဲပေးဝင်မအိပ်စေနဲ့ ဧည့်ခန်းထဲအိပ်နေရာတာ နှစ်ညလောက်အရောက်မှာ ခဏမေ့နေတဲ့ ဆိုင်းမာန်ဆီက ဖုံးဆက်သွယ်လို့စကားပြောဖြစ်ကြတော့လဲ သူထင်ထားသလိူ သူ့အကြေင်းစုံသိသွားလို့ စိတ်ဆိုးဒေါသထွက် ပီး ဆဲဆိုမယ်ထင်ထားပေမဲ့ ဆိုင်းမာန်က ဒေါသသံမပါပဲ သူပြောနေကြအတိုင်းပဲ ကိုကြီး ဆိုင်းမာန်ကိုလိမ်ခဲ့တယ်နော် ထင်မထားဘူး ကိုကြီးက ဆိုင်းမာန် အမ ယောကျာ်းဖြစ်နေလိမ့်မယ်လို့ ဒီလောက်ပဲပြောလို့ အောင်ကျော် သက်သာရာရတော့တယ် ဒါပေမဲ့သူ့အကြောင်းစုံပေါ်သွားတဲ့နောက်ပိုင်း အောင်ကျော် ဆိုင်းမာန်ဆီမသွားဖြစ်ခဲ့ဖူး သူ့မိန်းမ စိတ်ပြေပါစေဆုတောင်းရင် အလုပ်နဲ့အိမ်မှာပဲမြဲနေတယ် ဟိုနေ့က YKKO မှနာက်ဆုံး မျက်ချင်းဆိုင်ပြောပီးထဲက ဝေဝေစိုးနဲ့ အောင်ကျော် စးကားဟုတ်တိပတ်တိ စကားမပြောဖြစ်သေး အောင်ကျော်က ပြောမယ်ကြံတိုင်း ဝေဝေစိုးက အပြောမခံ အခန်းတံခါးလော့ချပီးနေတာ …အောင်ကျော် ကံကောင်းတာက ဒီနေ့အထိ ဝေဝေစိုး ဆီက ကွဲမယ် ကွာမယ် ပြောသံထပ်မကြားရသေးတာပဲ ဆိူင်းမာန်နဲ့ ဘာတွေဖြစ်ထားကြလဲသိချင်လာတယ် သူကလဲ ဝေဝေစိုးညီမမှန်မသိလို့ ဆိုင်းမာန်ကလဲ သူ့ကို သူ့အမယောကျာ်းမှန်းမသိလို့ဖြစ်ကြတာဆိုတော့ သူတို့ညီမချင်ဆိုးဆိုးရွှားရွှားတော့ ဖြစ်မဲ့ပုံမရှိလောက်လို့ အောင်ကျော်ယူဆထားတယ် …။

ဟန်နီက သူ့သူငယ်ချင်းအိမ်လူမရှိလို့ သွားအိပ်ကူအုံးမယ်ပြောပီး ထွက်သွားတော့ (တကယ်တော့ ဟန်နီက သူငယ်ချင်းအိမ်ဆိုပီးဟသူ့ဆရာမင်းညိုအိမ်မှာသွားနှပ်နေတာ) ဒါကိုလဲ အောင်ကျော်ရိပ်မိတယ်… ဟန်နီမရှိတုနုး မိန်းမကို တောင်းပန်ဖို့ကြိုးစားပေမဲ့ အရာမထင် တစ်အိမ်ထဲနှစ်ယောက်ထဲနေပီး မျက်နာချင်းးမဆိုင်ဖြစ်ကြ… သူတို့ လင်မယား အဆင်မပြေတာကို ကွမ်းယားဆိုင်က တိုးကြီးတို့လင်မယားတောင်သိနေကြပြီ မင်း တို့လင်မယားရန့်ဖြစ်ထားကြတာလား …မဟုတ်မှလွှဲရော မင်း ရဲ့ကန့်လန်ကာနောက်ကွယ်က ဇာတ်လမ်းလေးတွေများပေါ်သွားလို့များလား တခွိခွိ နဲ့လှောင်နေလဲ …တိုးကြီး ပြောတာဟုတ်နေတာမို့ ဘာမှပြန်မပြောနိုင် မင်းမိန်းမက လွန်ခဲ့တဲ့သုံးလေး ရက်လောက်ကတောင်ငါ့ဆီလာပြီး အိမ်က အဲကွန်းတွေပျက်နေလို့ ပြင်တဲ့လူခေါ်ပေးအုံး ကိုတိုးကြီးဆိုတာနဲ့ ဟိုဖက်လမ်းက ငါ့သူငယ်ချင်း မောင်စိုး ကိုခေါ်ပေးလိုက်ရသေးတယ် … လို့ဆိုတော့ ဟုတ်လား ငါအလုပ်သွားနေတဲ့အချိန် ကူညီပေးလိုက်ပါ တိုးကြီးရာ ဆိုရုံပဲပြန်ပြောခဲ့လိုက်တယ်… အိမ်မှာ အဲကွန်းပျက်တာ မပျက်တာ ကိုယ့်အပူနဲ့ကိုယ်မို့ အောင်ကျော်မသိ တိုးကြီးက နောက်လိုရင်ခေါ်ရအောင် ဆိုင်နောက်ခန်းမှာ ကျားထိုးနေကြတဲ့လူတွေထဲက အသားညိုညို မေးရိုးကားကား အာနိုး ကေနဲ့ အဲကွန်းပြင်သမား မောင်စိုး ဆိုတဲ့လူကိုလက်ညိုးထိုးပြလို့ အောင်ကျော် မှတ်ပီးပြန်ခဲ့လိုက်တယ် မိန်းမကို တကယ် ကွဲနိုင်လားဆိုတော့လဲ မကွဲနိုင်… ဒါဆို ခြေမရှုပ်ပဲနေနိူင်လားဆိုတော့လဲ မနေနိုင် အောင်ကျော်မသိတာမဟုတ် သိသည် …သူရှုပ်ခဲ့တဲ့စော်တွေ သူ့မိန်းမလောက် စံမမှီဘူးဆိုတာကို ဝေဝေဇင် နဲ့ ဟန်နီဇော် တို့ညီအမ နှစ်ယောက်မှာ သူ့မိန်းမ ဝေဝေဇင်က ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက် ခပ်သွယ်သွယ်နဲ့ ဖင်တွေ ရင်တွေက ထွားတာ ဟန်နီကျတော့အဲ့လိုမဟုတ် အချိုးညီညီကိတ်တာ အောင်ကျော် ဟန်နီရှိတုန်းကတော့ညအိပ်ရင် အပေါ်ထပ်မှာ အခန်းလွှတ်ရှိပေမဲ့ ဟန်နီ့ အခန်းလဲရှိနေတာမို့ မကောင်းတတ်လို့ ဧည့်ခန်းမှာပဲဖြစ်သလိုအိပ်နေတာ ဟန်နီ အိမ်မှာမရှိတော့မှ အပေါ်ထပ်တက်အိပ်တာ ဒီမနက် ရေချိုးပြင်ဆင်စရာရှိတာပြင်ဆင်ပီး အလုပ်သွားဖို့ အောင်ကျော် အောက်ကိုဆင်းခဲ့တော့ ဝေဝေစိုးက ဧည့်ခန်းထဲမှာ သတင်းစာထိုင်ဖတ်နေတာကိုမြင်တော့ မျက်နာချိုသွေးကြည့်တယ် ဝေ …ကိုအောင် အလုပ်သွားတော့မယ်နော် အင်း …သွားလေ ဝေဝေဇင်က အလေးအနက်မထားတဲ့အမူအရာနဲ့ သူ့ကိုမကြည့်ပဲပြန်ဖြေတယ် ခါတိုင်းစကားပြန်ပြောတောင်ဖော်မရတာ ဒီလောက်လေးပြောဖော်ရတာလဲ မဆိုးလှ ဟုယူဆကာအောင်ကျော် တစ်ဆင့်တက်ကြည့်သည်။

ဝေရယ် ကိုအောင့်ကို ခွင့်မလွှတ်နိုင်သေးဘူးလား ကိုအောင်နောက်မလုပ်ပါဘူးကွာ …နော် နော်လို့ ဝေဝေဇင် လက်ထဲက သတင်းစာကို ဘေးကိုချလိုက်ပြီး အောင်ကျော့်ကိုမော့ကြည့်ကာ ခွင့်လွှတ်စေချင်လား… ဘယ်လိုမေးလိုက်တာ မိန်းမရယ်… ဝေ ခွင့်လွှတ်ဖို့ ကိုယ်ဘာလုပ်ပေးရမလဲ အောင်ကျော်ပြာပြာသလဲပဲ ဖြေလိုက်တယ် ဒီတော့မှ ဝေဝေဇင် အောင်ကျော့်ကို အဓိပ္ပာယ်ပါတဲ့မျက်ဝန်းတွေနဲ့ စက္ကန့်ပိုင်းလောက်ကြည့်နေပီးမှ ကိုအောင်… ဘာမှလုပ်ပေးစရာမလိုပါဘူး အောင်ကျော် ဝေဝေစိုးပြောချင်တာကို ရုတ်တရက် နားမလည် … ဝေပြောတာ… ကိုအောင်သိပ်နားမလည်ဘူး နောက်တော့ ကိုအောင်နားလည်လာမှာပါ …ကဲသွားတော့လေ အလုပ်နောက်ကျနေအုံးမယ်… ဆိုပီ ဝေဝေစိုးကနှင်သလိုပြောတော့မှ အူလည်လည်နဲ့အောင်ကျော် ခြံပြင်ထွက်ခဲ့လိုက်တယ် တဖြည်းဖြည်းနဲ့ တစ်ခုခုကိုစဉ်းစားမိလို့ အိမ်ထဲပြန်ဝင်သွားတော့ ဝေဝေဇင် ကဘာကျန်ခဲ့လို့လဲ မေးလို့ ဖုံးကျန်ခဲ့လို့ဆိုပီး အပေါ်ထပ်ကိုခဏတက်ယောင်ပြကာ ဖီးဖိုခန်းထဲက သော့တွဲတစ်ခုကအပိုရှိတဲ့သော့တစ်ချောင်းကိုဖြုတ်ယူပီး ဘောင်းဘီအိတ်ထဲထိုးထည့်ကာ ပြန်ထွက်သွားေ့တာ့တယ် ။ ကားနဲ့အိမ်ထဲကနေ ထွက်ခဲ့ပြီးလမ်းပေါ်ရောက်တော့ အောင်ကျော် သူ့ကားကို သူတို့နေတဲ့ လမ်းနဲ့တစ်လမ်းကျော်မှာရှိတဲ့ လက်ဖက်ရည်ဆိုင်ရှေ့မှာ ရပ် ဆိုင်ထဲမှာ လက်ဖက်ရည်တစ်ခွက်ဝင်သောက်သောက်လို့ပီးတော့ ကောင်းတာကလူတစ်ယောက်ကို ပိုက်ဆံပေး စကားတွေလဲ ခပ်ကြာကြာသွားပြောပီး း သူတိုရပ်ကွက်ထဲကိုလမ်းလျှောက်ထွက်သွားတော့တယ် မိနစ်နှစ်ဆယ်လောက်လျှောက်လိုက်ရပီး သူတို့အိမ်နားအရောက်မှာ လူတစ်ယောက် အိမ်ထဲဝင်သွားတာကိုမြင်တော့ အချိန်မှီလေးပဲ လို့တွေးပီး တိုးကြီးတို့ ကွမ်းယာဆိုင်နဲ့ ပတ်ဝန်းကျင်ကိုအခြေအနေကြည့်ကာ သူတို့အိမ်တံခါးရှေ့ ရောက်သွားတယ် ပေါ်တင်ဝင်သွားလဲရပေမဲ့ အောင်ကျော်က ပစိပစပ်များတဲ့တိုးကြီးမိန်းမ မြင်သွားမှာကိုမလိူးလားဘူး… အတွင်းထဲကခတ်ထားတဲ့သော့ကို သံတိုင်ကြားကနေ လက်နှိုက်ပီး ခိုးယူလာတဲ့သော့နဲ့ဖွင့်ကာ ရန်သူ့စခန်းကိုချဉ်းကပ်ဝင်ရောင်နေတဲ့ ခြေလှမ်းမျိုးနဲ့ အိမ်မကြီးတံခါးပေါက်းနားအရောက်မှာ ချက်ချင်းမဝင်သေးပဲ အထဲကိုနားစွင့်ကြည့်တော့ … ဖတ် ဖတ်… နဲ့အသံခပ်တိုးတိုးလေးကိုသဲ့သဲ့လေးကြားလိုက်ရေ့တာ့ နံရံနားကိုတိုးကပ်လိုက်ပီး အထဲကိုမြင်ရရုံ မျက်နာတခြမ်းနံရံအကွယ်ကနေထွက်ကြည့်လိုက်တော့မှ မျက်လုံးတွေပြူးကျယ်လာကာ သူ့ပါးစပ်သူလက်နဲ့အုပ်ထားလိုက်မိတယ်။

ဧည့်ခန်း ဆိုဖာပေါ်မှာ တိုးကြီး ရဲ့သူငယ်ချင်း ဆိုသူအဲ ယားကွန်ပြင်သမား မောင်စိုး ဆိုတဲ့ ကောင်က သူ့ကိုယ်ကြီးကို ဆိုဖာအနောက်ကိုမှီ ခေါင်းကြီးနောက်လှန့်ပီး ပေါင်ကားပေးထားတာကို သူ့မိန်းမ ဝေဝေဇင်က မောင်စိုးရဲ့ပေါင်ကြား ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ ဒူးလေးတုပ်ကာ မောင်စိုးရဲ့ လီးကြီးကို သူ့ရဲ့နို့ကြီးနှစ်လုံးကြားညှပ်ပီး နို့ဂွင်းတိုက်ပေးနေတယ် မောင်စိုးမှာ အောက်ပိုင်းဗလာကျင်းနေပြီး ဝေဝေဇင်ကတော့ အင်္ကျီနဲ့တွဲလျှက် ဂါဝန်လက်ပြတ်လေးကို ပုခုံးကနေအောက်ကိုလျှောချပေးထားလို့ ခါးအောက်ပိုင်းတော့အဝတ်ရှိသေးတယ် ရှိတာကလဲ ပေါင်လယ်လောက်ပါပဲ ဂါဝန်ဆိုတော့… ခုဏကကြားရတဲ့ တဖတ်ဖတ် အသံတွေဟာ သူ့မိန်းမ ဝေဝေဇင်ရဲ့ နို့ကြီးတွေနဲ့ မောင်စိုး ရဲ့အမွှေးအမျှင်ထူလဗျစ် ပေါင်တုံးကြီးရဲ့ရိုက်ခတ်သံကြောင့်ဆိုတာ အောင်ကျော် နားလည်သွားပြီ …မြင်ကွင်းကသိပ်မနီးပေမဲ့ ဘေးတိုက်မြင်နေရတာကြောင့် သူ့မိန်းမ နို့နှစ်လုံးကြားကနေ မောင်စိုးလီးကြီးထိုးထိုးထွက်လာပြီး ဝေဝေဇင့် မေးစေ့လေးကိုတောင်ထိလုထိချင်ဖြးစ်နေတာကိုမြင်ရပြန်တော့ တော်တော်လီးရှည်တဲ့ကောင် လို့အော်ကျော်မှတ်ချက်ပေးလိုက်တယ် … သူနဲ့ဝင်သွားတာ အချိန်သိပ်မကွာတဲ့အချိန်လေးအတွင်းမှာပဲ အခုလာက်ထိခရီးရောက်သွားတာကိုလဲ အင်ထရိုဝင်တာမြန်လိုက်လေခြင်းလို့လဲ အောင်ကျော်တွေးမိပြန်တယ် လီးလုံးကို ပင့်တင်ပြီး လဥ ကိုလျှာနဲ့ရက်…ဝေဝေ အို့ …ကျွတ် ကျွတ် …ကောင်းတာဝေဝေရယ် ကြားလိုက်ရတဲ့အသံကြောင့်အောင်ကျော် ကြက်သီးတောင်ထသွားသည်။ ဒီလိုပြောရဲတယ်ဆိုထဲ က ဒါပထမအကြိမ်တော့မဟုတ်နိုင် ။ ဝေဝေဇင် လီးချောင်းကို လက်နဲ့ပင့်တင်ထားတာကို အောင်ကျော်မြင်နေရပေမဲ့ လစိ ကိုလျှာနဲ့ ရက်နေတာကိုတော့ မောင်စိုးပေါင်နဲ့ကွယ်နေလို့မမြင်ရ ခဏနေတော့ …ပြွတ် ဆိုတဲ့ ဝေဝေဇင့်ပါးစပ်ထဲကနေ မောင်စိုးလဥကျွတ်သွားတဲ့အသံကြားလိုက်ရပြီး မောင်စိုးကထိုင်နေရာကထလာကာ ဝေဝေဇင့်ကို စွေ့ခနဲကောက်ပွေ့ချီကာ သူတို့အိပ်ခန်းဆီဦးတည်သွားနေကြတယ် အဲ့ဒီအချိန်မောင်စိုးခေါင်းက ဟိုကြည့်ဒီကြည့်နဲ့လှုပ်ရှာလာလို့ အောင်ကျော်အမြန်ပုန်းလိုက်တယ် …တံခါးဆွဲဖွင့်သံကြားမှ ပြန်ကြည့်လိုက်တော့ မောင်စိုးလက်ထဲက ဝေဝေဇင်ရဲ့ အင်္ကျီအောက်ပိုင်းက ခါးဆီလျှောကျနေလို့ သူ့မိန်းမရဲ့ တင်ပါးဖွေးဖွးကြီးကိုမြင်ရပြန်တော့ ငါ့မိန်းမတော့ အဲကွန်းပြင်သမား အဆော်ခံရတော့ မယ်တွေးပြီး ရင်တွေတဒုံးဒုံးခုန်နေပြီ မောင်စိုးနဲ့ ဝေဝေဇင် အခန်းထဲရောက်သွားကြပြီ …ဒါမျိုးဆို အောင်ကျော် တို့ကနှစ်ခါမတွေး …ကားသော့လေးစားပွဲပေါ်တင်ထားခဲ့ပြီး ကိုယ်ဖော့ပညာသုံးကာ အခန်းတံခါးနားလှစ်ခနဲ့ရောက်သွားတယ် မျက်လုံးကလဲဘာလျှင်သလဲ မမေးနဲ့ စောစောထဲဘယ်နူားကချောင်းရမလဲကြည့်ထားတာ ပြတင်းပေါက် အောက်ခြေနားကဘာဂျာမှန်နှစ်ချပ်က ခပ်စောင်းစောင်းလေးပွင့်နေပြီး ခန်းစည်းကလဲ ဟနေတာကိုတွေ့တော့ဝမ်းသားရအားရနဲ့ကပ်သွားပြီး အတွင်းထဲကိုကြည့်လိုက်တော့… မောင်စိုး က ဝေဝေဇင့်ကို လက်မောင်းနှစ်ဖက်က ကိုင်ကာ ရင်ခွင်ထဲဆွဲထည့်ပီး နခမ်းလှလှလေးကို ဖိစုပ်နမ်းလိုက်တယ် သူ့မိန်းမရဲ့ ပြန်လည်တုန့်ပြန်လာတဲ့ အနမ်းတွေကိုမြင်တော့ အောင်ကျော် ဖျားချင်သလိုတောင် ဖြစ်သွားတယ် သူနဲ့ တုန်းကညားကာစလောက်ကပဲ နခမ်းချင်းနမ်းဖြစ်ခဲ့ကြတာ နောက်ပိုင်းတွေမှာ သိပ်မနပ်ဖြစ်တော့ဘူး ဖင်လှန် ပုဆိုးချွတ် တန်းလိုး ခဲ့ကြတာလေ အခုပရိတ်သတ်အနေတဲ့ပြန်မြင်ရတော့ အောင်ကျော် မလိုးရသေးပဲ ဒူးတောင်ချောင်ချင်လာပြီ။

မောင်စိုး လက်တွေက အိမ်နေရင်း အင်္ကျီနဲ့ တွဲရက် ဂါဝန်ပေါ်ကနေပဲ ဝေဝေစိုး ရဲ့တင်ပါးကြီးတွေကို စိတ်ကြိုက်ဆုပ်နယ်လို့ဝမှ အင်္ကျီအောက်ခြေ ကနေ ကိုင် ပီး ခေါင်းပေါ်ကနေ ဆွဲချွတ်တော ဝေဝေစိုးကလက်လေးနှစ်ဖက်မြောက်ကာ ကူညီပေးရှာတယ် သူ့မိန်းမရဲ့ သွယ်လျလျ ခန္ဓာကိုယ် နဲ့ မမျှအောင် ကြီးမား ဖွံထွားလှတဲ့ နို့ကြီးတွေ့ က ဘရာစီယာ အောက်မှာ ယိမ်းထိုးနေလို့နေသည်။ အောင်ကျော့် အမြင်မှာ သူ့မိန်းမ ဒီနေ့မှပိုပီး ဆွဲဆောင်မှု့ရှိနေတယ်လို့မြင်နေပြီး လက်ကလဲ လီးပေါ်အလိုလိုရောက်သွားသည် ဒီအချိန်သူ ဝင်ပီး အမိဖမ်းလို့ရပေမဲ့ အောင်ကျော် မလုပ်ရဲ ဘယ်လုပ်ရဲမလဲ ဆိုင်းမာန်နဲ့ကိစ္စကလဲ ရှိထားတာကို သူ့ကအရင်ဖောက်ထားမဟုတ်လား အလိုက်မသိတဲ့လီးက တင်းလွန်းလို့ အောင်ကျော် ဘော တောင်အောင့်ချင် ချင် ဖြစ်လာတယ် ထူးပါဘူးလေ အခြေအနေပေးရင် ဟိုဖွတ်ကျား မောင်စိုးဆိုတဲ့ကောင် လိုးပီးမှပဲ လိုးတော့မယ်တွေးပီ အသက်တောင်ပြင်းပြင်းမရှုရဲပဲ ဆက်ကြည့်နေလိုက်တယ် နခမ်းချင်းစုပ် ဖင်နှိုက်နေရာမှ မောင်စိုးက သူတို့လင်မယားအိပ်တဲ့ မွှေ့ယာ အိအိကြီးပေါ် ဝေဝေဇင့်ကို ကန့်လန့်ဖြတ် ကိုယ်တစ်ပိုင်းကို ပက်လက်လန်စေပြီးမှ ပေါင်နှစ်လုံးကြားဝင် ပေါင်းနှစ်လုံကို ပခုံးပေါ်ထမ်းပီးလို့ ကုတင်ဘေးမှ မတ်တပ်ရပ်ပီး စောက်ပတ်ထဲလီးစဝင်တာနဲ့ စက်သေနတ် ပြောင်းဝကထွက်တဲ့ကျည်ဆန်တွေလို ဆက်တိုက် တဖန်းဖန်းဆောင့်လိုးတော့တာပဲ အောင်ကျော် ထင်ထားတာက မောင်စိုး စစချင်တော့ စလိုးနဲ့စိမ်လိုးမယ်ထင်ထားခဲ့တာ ခုေ့ အထင်နဲ့အမြင်ကတလွှဲစီဖြစ်သွားသည်။ သူ့မိန်းမ ဝေဝေဇင်ကလဲ မွှေ့ရာခင်းကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ကျစ်ကျစ်ဆုပ် ရင်း မျက်လုံးစုံမှိတ်လို့… အင့် အင့် … နဲ့နေအောင်ကိုကောင်းခန်းတွေ့နေပြီ အောင်ကျော် နှာမှုတ်သံကြီးထွက်လာသည်။ …ဘောင်းဘီအတွင်း ထဲ လက်နှိုက်ပီး လီးထိပ်ကိုလက်နဲ့စမ်းကြည့်သည်။ လရည်ထွက်နေပီလားလို့ အထဲကလဲ ပွဲကကြမ်းနေပြီ ဒီတစ်ခါ မောင်စိုး က ဝေဝေဇင့် ပေါင်နှစ်လုံးကို ထမ်းမထားတော့ ဝေဝေဇင်ကပဲ သူ့ပေါင်နှစ်လူံးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ပူးကိုင်ပီး ရင်ဘတ်နားထိ ပင့်တင်ပေးထားတာကို မောင်စိုးက ခြေတစ်ဖက် ကုတင်ပေါ်တင်ပီး သဲကြီးမဲကြီးပစ်ပစ်ဆောင့်သည် ဆောင့်တဲ့အရှိန်က မသေးလှ ကုတင်စပ်နားရှိတဲ့ဝေဝေဇင်ကို မောင်စိုး တစ်ခါကြုံးကြုံးဆောင့်လိုင်တိုင်း ဆောင့်အားကြောင့် အထက်ကိုရွေ့ရွေ့သွားသည် ။ ကြည့်ကောင်းကောင်းနဲ့ကြည့်နေတုန်း လမ်းက ကားသံတွေဟွန်းသံတွေကြောင့် မောင်စိုးသတိရလိုက်တယ်။ စိတ်လောပီးအိမ်ထဲကိုပဲ အာရုံရောက်နေတာကြောင့် သူ ခြံတံခါးပိတ်ခဲ့လား မပိတ်ခဲ့လား မသေချာ မသွားချင်သွားချင်နဲ့ ခြေဖော့နင်းပီး ခြံရှေ့ထွက်သွားတော့ တံခါးကစေ့ရုံတင်စေ့ထားတာ သော့လေးခတ်ပီး အိမ်ထဲအသာပြန်ဝင်ကာဆက်ချောင်းကြည့်တော့ မောင်စိုး ရော ဝေဝေဇင်ကိုပါ ကုတင်ပေါ်မှာမတွေ့ရတော့ ဘယ်များရောက်သွားတာလဲ ဘေးဘီအကဲခတ်ကြည့်နေတုန်း … သူ့မိန်းမ ဝေဝေဇင် ရဲ့ ပုံမှန်မဟုတ်တဲ့ လည်ချောင်းထဲက အစ်ထွက်လာတဲ့အသံမျိုးနဲ့ … အာ့ အားးးဆိုတဲ့အသံထွက်လာပြီး ခါးကိုညွှတ်ပီး သေချာကုန်းထား ဝေဝေ …ဆိုတဲ့ မောင်စိုး အသံကြီးကလဲဆက်ထွက်လာတော့ အောင်ကျော် ဂဏှာမငြိမ်ဖြစ်လာသည်။

မောင်စိုးရော ဝေဝေဇင်ပါ အခန်းထဲမှာပဲရှိကြတုန်း ။ သူကြည့်လို့ရတဲ့နေရာကနေ ဘယ်လိုမှမမြင်နိုင် ဘယ်နေရာသွားပီး ဘယ်လိုတွေဘွတ်နေကြလဲမသိ ကုတင်ပေါ်မှာတင်လိုးတော့ လီးဖြစ်မှာမို့လား လို့အောင်ကျော်စိတ်ထဲကနေကြိမ်ဆဲလိုက်တယ် ဒီကြားထဲ ဒီကြားထဲ ဂွကြားက ကောင်က တင်းလွန်းပီး သေးပေါက်ချင်သလိုလိုဖြစ်လာတာကြောင့် အိမ်သာထဲပြေးရပြန်သေးတယ် ။ ဝိတ်လျော့ပြီးလို့ သူ အခန်းနားပြန်ရောက်တဲ့အချိန် အခန်းထဲက စကားပြောသံလိုလိုကြားရတာနဲ့ အခန်းရှေ့ထိမသွားသေးပဲ ရေခဲသေတ္တာအကွယ်ကနေအသာအခြေအနေစောင့်ကြည့်နေတုန်း ကျွီ …ဆိုတဲ့တံခါးဖွင့်သံနဲ့အတူ မောင်စိုးနဲ့ဝေဝေဇင် တစ်ယောက်ခါးတစ်ရောက်ဖက်ကာ ထွက်လာကြတာမြင်တော့မှ အောင်ကျော် ခြေမကိုင်မိလက်မကိုင်မိဖြစ်ရတော့တယ် သူ့မိန်းမမြင်မှာအကြောင်းမဟုတ်ပေမဲ့ မောင်စိုးမြင်လို့မဖြစ် ဆတ်ခနဲ ရေခဲသေတ္တာအကွယ်ထိုင်ချပြီး ဘုရားတနေရပြီ ဝေ… မနက်ဖြန် ကျရင် လီးကြာကြာစုပ်ပေးနော် ခုလဲမစုပ်ပေးလို့လား … ခဏလေးစုပ်တာကို …မနေ့က ဟိုတည်မှာလို အကြာကြီးစုပ်ပေး ဝေကလီးစုပ်တာကျွမ်းပီးသာပဲဟာ ဘာလဲ ဒီနေ့က ခံချင်စိတ်တွေများနေလို့ စုပ်တာတာလျော့သွားတာလား …ဟက်ဟက် သေသတ်လိုက် …ပြောဖူးး ညုတုတုအသံနဲ့ ပြောလိုက်တာ သူ့မိန်းမမှဟုတ်ရဲ့လားဆိုပီး အောင်ကျော် အံသြနေသည်။ မနေ့ ကလဲ ဟိုတည်မှာ တွယ်ခဲ့ကြသေးတယ်တဲ့ … ဟိုတွေးဒီတွေးနဲ့ တွေးနေတုန်း ခြံတံခါးပိတ်သံကြားရပြီး သူ့မိန်းမ ဝေဝေဇင်က ဧည့်ခန်းစားပွဲပေါ်ကတစ်ခုခုကိုစိုက်ကြည့်နေလို့ ဘာကြည့်နေတာလဲသိချင်တာနဲ့ အောင်ကျော် ခေါင်းလေးထွက်ပီး တစ်ချက်ရှိုးလိုက်မှ သူ့ရဲ့ပေါ့လျော့မှု့အတွက် နောင်တရ ရတော့တယ် စာပွဲပေါ်က သူ့ ကားသော့ကို ဝေဝေဇင်စိုက်ကြည့်နေရာက ချက်ချင်းဆိုသလို အိမ်ထဲကိုမျက်လုံးဝှေ့အကြည့် အောင်ကျော်ကလဲ အကြည့်နဲ့ ဆုံတော့ ဝေဝေဇင် ကသူ့ယောက်ျားကို အနည်းငယ်အံသြသလိုကြည့်နေပေမဲ့ အောင်ကျော်ကတော့ ခုမတွေ့လဲနောက်လဲ ဒီအကြောင်းပြောဖြစ်မဲ့အတူတူ ဆိုပီး ဧည့်ခန်းစားပွဲဆီ ခေါင်းငိုက်ချကာ လျှောက်သွားပီး ဆိုဖာပေါ်ဝင်ထိုင်တယ် သူ့မိန်းကတော့ မတ်တပ်ရပ်လျှက်ရှိနေရာက ရေခဲသေတ္တာထဲကရေသန့်ဗူးတစ်ဗူးကိုယာ သွားယူကာ တစ်ကြိုက်မော့လိုက်ပြီး အောင်ကျော့် ဘေးဝင်ထိုင်ကာ တစ်စုံတစ်ခုကိုနားလည်သွားတဲ့ဟန်နဲ့ ပုံမှန်လေသံအတိုင်းပဲ ကိုအောင် …ရောက်နေတာ ကြာပီလား ဒီတော့ မှ အောင်ကျော် ခေါင်းမော့လာပီး ဟုတ်တယ်… ဝေ ကိုယ်ရောက်နေတာကြာပီ အော်… မနက်ကအိမ်ထဲ ဖုံးကျန်ခဲ့လို့ သွားယူတယ်ဆိုပီးဝင်သွားတာ အိမ်သော့တွေသွားယူတာပေါ့ လိင်ဆက်ဆံထားလို့မောပန်းသွားတာကြောင့်ထွက်လာတဲ့ သူ့မိန်းမ မျက်နာပေါ်က ချွေးစက်လေးတွေ လည်ဟိုက်နေတဲ့ ကြားက အစ်ထွက်နေတဲ့ နို့ကြီးတွေ ဒီနို့တွေနဲ့ပဲ မောင်စိုးလီးကိုနို့ဂွင်းထုပေးခဲ့တာ လို့တွေးရင်း ခဏကြောင်ကြည့်နေပီးမှ ခေါင်းငြိမ့်ပြတော့ ဝေဝေဇင်က အော် …ဒါဆို အသံတွေကြားမှာပေါ့နော် ဝေဝေဇင် ဘာကိုဆိုလိုတယ်ဆိုတာ အောင်ကျော်သဘောပေါက်တာပေါ့ အင်း …မြင်လဲမြင်ရတယ် ဝေ ဝေဝေဇင် သူတို့အခန်းဆီကို ခေါင်းလှည့်ကြည့်လိုက်တယ် ဟနေတဲ့မှန်တံခါးတစ်ချပ်နှစ်ချပ်နဲ့ ဘေးကိုတွန့်နေတဲ့ခန်းစည်းကိုမြင်မှသဘောပေါက်သွားတယ် ထိုင်ရာကထလိုက်ပြီး ဒါဆိုလဲ အားလုံးရှင်းသွားတာပေါ့ …ဝေ အနားယူလိုက်အုံးမယ် ပင်ပန်နေလို့ ကိုအောင် အလိုးခံပြီးပင်ပန်နေတယ်ပေါ့ လို့မေးလိုက်ချင်ပေမဲ့ ပါးစပ်ကတော့မထွက်ရဲ သူ သိချင်တာတစ်ခုကိုတော့ အောင်ကျော်မေးလိုက်တယ်။

ခဏလေး ဝေ ကိုအောင်တစ်ခုမေးစရာရှိလို့ ဝေဝေဇင်က အောင်ကျော်မေးမဲ့မေးခွန်ကိုသိပ်စိတ်မဝင်စားတဲ့ဟန်နဲ့ မေးလေ… ဘာမေးမှာလဲ ဟို …ဘယ်လိုပြောမလဲဝေရယ် အောင်ကျော်ရုတ်တရက် ပြောမထွက် ဝေ… ညည်းတဲ့အသံ… အဲ …အော်တဲ့အသံဆိုပါတော့ အဲ့ဒါပုံမှန်မဟုတ်သလိုပဲ နော် ကိုအောင်နဲ့ ဆွဲတုန်းကတောင်…ဝေ…ဒီလိုမအော်ဘူးလို့မေးကြည့်တာ ဟိုကောင် ဘယ်လိုလုပ်သွားသေးလဲ … ဘာလုပ်သွားသေးလဲ… ဥပမာ ကိုအောင်မလုပ်ဖူးတဲ့ဟာမျိုး မလုပ်ဖူးတဲ့ ပိုဇေရှင်မျိုးပေါ့ မေးမယ့် မေးတော့လဲ အောင်ကျော်ကရှင်းအောင်မေးလိုက်တယ် သူမမြင်လိုက်ရတဲ့ အချိန် ဝေဝေဇင် စူးစူးဝါးအော်လိုက်တဲ့ ဟာကို အောင်ကျော်မေးချင်တာ … ဝေဝေဇင် ကလည်းတစ်ချက်စဉ်းစားသလိုပြုပီးမှ သူ့ယောက်ျား အောင်ကျော်မေးချင်တာကို နာလည်သွားတဲ့ဟန်နဲ့ အောင်ကျော့် မျက်နာကို သေချာစိုက်ကြည့်လိုက်ပြီး ဖင်လိုးသွားတယ် … လို့တစ်ခွန်းပဲ ပြောပီး သူ့ယောက်ျား ပေါင်ကြားလီးနေရာကိုဖျက်ခနဲ့တစ်ချက်ကြည့်ကာ သူတို့အိပ်ခန်းဖက်ကို ထွက်သွားတော့တယ်။ အခါတိုင်းလျှောက်နေကြပုံစံနဲ့ မတူပဲ တင်ပါးကြီးတွေကိုရမ်းခါပီးလျှောက်သွားတဲ့သူ့မိန်းမနောက်ပိုင်းကိုကြည့်ပီး သူ့လီးကိုလက်နဲ့ဖိထားမိသည် ။မဟုတ်ရင် ဘောင်းဘီတောင်ပြဲထွက်သွားနိုင်လောက်အောင် တင်းနေပြီမဟုတ်လား သူ့မိန်းမ အခန်းထဲဝင်သွားပြီး ၁၀ မိနစ်လောက်ခန့်ကြာတဲ့အထိ အောင်ကျော် ဧည့်ခန်းထဲမှတစ်ရောက်ထဲ ဘာဆက်လုပ်လို့လုပ်ရမယ်မသိပဲရှိနေတုန်း ကိုအောင်… ဒီနေ့ ဆိုင်းမာန်ဆီ မသွားနဲ့တော့ သူတောင်ကြီးပြန်သွားတယ် ဆိုင်းမာန်နဲ့ ဝေဝေဇင် ဘာတွေပြောထားကြသေးလဲ ဘယ်လိုနားလည်မှု့ယူထားလဲ သိချင်လာသည်… မျက်နာပူပူနဲ့ပဲ သူမိန်းမကိုပြန်ပြောလိုက်တယ် အော်… ဟုတ်လား… အင်း အင်း လာခဲ့လေ…အခန်းထဲ ရှင်လျော့ချင်နေတယ်မဟုတ်လား လင်မယားတွေဖြစ်ပေမဲ့ အောင်ကျော်ရင်ခုန်သွားသည် ။

လျော့ချင်နေတာ အရည်ထုတ်ချင်နေတာတော့အမှန်ပဲမဟုတ်လား ဒါပေမဲ့… စိုးရိမ်တာတစ်ခုကိုတော့ အောင်ကျေိာ မရဲတရဲနဲ့ထပ်မေးလိုက်ပြန်တယ် ဝေ… ဝေ ကဟိုကောင်နဲ့လဲဆွဲထားတော့… ဖြစ် ဖြစ်ပါ့မလား လာသာလာခဲ့စမ်းပါ… ဟိုက်… ခုလေးတင် မောင်စိုး လိုးတာခံပြီး အခုလည်းသူ့ကိုခေါ်နေတာကြောင့် စိတ်ထဲကနေ ဇမသေးတဲ့ငါ့မိန်းမပါလား လို့တွေးပြီး အောင်ကျော် ဘောင်းဘီ ခါးပတ်ဖြုတ် ဇစ်ဖွင့်ကာ ပုဝါမကူရေမရှုကြေး နွှဲရန်မပြေးရုံတစ်မယ် ခြေလှမ်းကျဲကြီးများဖြင့် ချဉ်းနင်းဝင်ရောက်သွားတော့သည်။ အခန်းထဲရောက်သွားချိန်အပြင်မှာကျန်ခဲ့တဲ့ ဖုံးဆက်တိုက်ဝင်နေတာကိုလဲ စောက်ရေးမလုပ်တော့။ ဖုံးဝင်နေပေမဲ့ လာမကိုင်တာကြောင့် တစ်ဖက်ကဟန်နီမှာလဲ ဒေါသထွက်နေသည် ။ သူ့အမဖုံးကလဲခေါ်မရ နယ်ကိုခရီးထွက်မယ်ဆိုပီးထွက်သွားတဲ့သူ့အကိုဆီက အရေးကြီးတယ် ငါပြောတာသေချာနားထောင် လို့ပြောပီး ဖုံးကျသွားလို့ သူ့ဖက်ကပြန်ခေါပေမဲ့လည်း ဧရိယာပြင်ပရောက်နဲ့တွေ့နေလို့ အိမ်က လူတွေဆီများဆက်သေးလား လှမ်းမေးကြည့်ခြင်းပင်။ သူငယ်ချင်းအိမ်ဆိုပီး သူ့ချစ်ချစ်မင်းညိုအိမ်ပျားရည်ဆမ်းအိမ်ခဏပြောင်းလာတဲ့ ဟန်နီ သူ့အကိုကိစ္စနဲ့ သူ့အမတို့ဖုံးဆက်တာမရတဲ့အတွက် အိမ်ခဏပြန်အုံးမယ်ဆရာ ပြောပီး ထွက်ခဲ့လိုက်တော့တယ်။ စက်လှေပေါ်ကနေတောတောင်သဝဘာဝရှု့ခင်းတွေကို ငေးမောကြည့်ရှု့ကာလိုက်လာတဲ့ မိုးဝေ ရုတ်တရက်… အုံး ခနဲပေါက်ကွဲသံကြီးကို နောက်ဆုံးကြားလိူက်ရပြီး လောကကြီးနဲ့ ခေတ္တအဆက်အသွယ်ပြတ်သွားသည်။ သူသတိရလာတဲ့အချိန်မှာ ကမ်းစပ် တစ်ခုနားရောက်နေသည်။ မျက်လုံးကိုအားယူဖွင့်ကြည့်ကာ ရေစပ်သို့ကိုင်းကျနေတဲ့ သစ်ကိုင်းတစ်ခုကို လှမ်းဆွဲ၍ကုန်းပေါ်သို့တက်ခဲ့လိုက်သည်။ သစ်ကိုင်းနဲ့ငြိကာ ပြဲသွားတဲ့အင်္ကျီကိုလဲ ချွတ်ချထားခဲ့လိုက်တယ် ဒီအင်္ကျီနဲ့ သစ်ကိုင်း ငြိနေလို့လဲ သူ ရေစီးနှင့်အတူ မျောပါမသွားခြင်းပင်။ အတူစီးလာတဲ့ သူငယ်ချင်း ထွန်းမောင်နဲ့ စက်လှေသမားကို ရှာကြည့်ပေမဲ့လဲ မတွေ့ရ စက်လှေလဲ မတွေ့ရတော့ပေ… ရေစိုနေတဲ့ ဘောင်းဘီအိတ်ထဲက ဖုံးထုတ်ကာ ထွန်းမောင်ဆီဆက်ကြည့်တော့လဲ လိုင်းတုံး နှစ်တုံးလောက်နဲ့အလုပ်မဖြစ် လိုင်းမိတစ်ချက်မမိတစ်ချက် ဖြစ်နေသည် နောက်ဆုံးအကြိမ်အနေနဲ့ သူ့ညီမ ဟန်နီဇော် ဆီ ခေါ်ကြည့်တော့ ကံကောင်းထောက်မစွာနဲ့ ဖုံးဝင်သွား တော့ ငါအရေးကြီးနေတယ်… လိူ့စကား လေးနည်းနည်းပြောရရုံရှိသေး ဖုံးကစက်ပါတစ်ခါထဲပိတ်သွားတော့ မိုးဝေ စိတ်လေသွားသည်။

သတိထားပီး တိတ်ဆိတ် ငြိမ်သက်နေတဲ့ တောကြီးထဲသို့ အကူအညီရလိုရငြား ရှာကြည့်သော်လဲ ခွေးတစ်ကောင်ကြောင်တစ်မြီးမျှပင် မတွေ့ရလို့ စိတ်ဓါတ် ကျကာ ပင်စည်ကြီးကြီးနဲ့ အပင်ကြီးတစ်ပင်အောက်သို့ ဖင်ချထိုင်လိုက်ရုံပင်ရှိသေး သူ့လည်ပင်း၌ အေးစက်စက် အထိအတွေခုကိုခံစားလိုက်ရပြီး အသာငုံကြည့်မိေ့တာ့ ဓါးမြှောင်တစ်ချောင်က သူ့လည်ပင်းပေါ် ရောက်နေပြီး ခပ်သြသြလူတစ်ရောက် ရဲ့အသံလဲထွက်ပေါ်လာသည်။ မင်း …ဘယ်သူလဲ ကျနော့် နာမည် မိုးဝေပါ မိုးဝေလန့်သွားသည်။ ဘယ်ကလဲ … မန္တလေးကပါ … သေချာလား … သေချာ ပါတယ်ဗျာ …စက်လှေမှောက်ပြီး ဒီကိုရောက်လာတာပါ အကူအညီရလိုရငြားလာရှာတာပါ တခြားသူတွေရော… တစ်ရောက်မှမတွေ့တော့ဘူးဗျ …ရေနစ်ကုန်ကြပြီလား မသိဘူး မင်း …နှင်းရည် တို့အဖွဲကလား ခင်ဗျားပြောတဲ့နာမည်အခုမှကျနော် ကြားဖူးတာပါ … မိုးဝေအမှန်အတိုင်းပဲဖြေလိုက်တယ်… ဒီအချိန်မှာ သူအတွက်အကူအညီလိူနေတယ်မဟုတ်လား …သူ့နောက်က လူရဲ့အသံခေတ္တတိတ်သွားပြီး လည်ပင်းပေါ်က ဓါးကိုလည်း ပြန်ရုတ်သွားကာ သူ့အရှေ့သို့ ထွက်လာသည်။ ပခုံးပေါ်၌ နှစ်လုံးပြူး သေနတ်တစ်လက်ကိုထမ်းထားပြီးမှုတ်ဆိတ်မွှေး ပါးသိုင်းမွှေးတွေနဲ့ ရှုပ်ပွနေပေမဲ့ ဥပဓိရုပ်ကောင်းပုံရတဲ့ လူကြီး တစ်ရောက်က သူ့ကို အကဲခတ်နေသည်။ မန်းလေး ကနေ …ဒီကိုလာလုပ်တာလဲ မင်းက လာလည်တာပါ …ကျနော့်သူငယ်ချင်းတစ်ရောက်က ဒီနားကမြို့လေးကပါ ဘယ်မြို့လဲ… ထွန်းမောင်ပြောဖူးပေမဲ့ မိုးဝေ သိပ်မမှတ်မိဘဲ ဖြစ်နေသည်။ ကျနော့် သူငယ်ချင်းပြောတယ်ဗျ ကျနော် သိပ်မမှတ်မိတော့လို့ မောင်သာဆိုလား …အောင်သာ ဆိုလားပဲ လဲူကြီးက ခေါင်းတစ်ချက်ငြိမ့်ကာ သူ့ဘောင်းဘီအိတ်ထဲကို လက်ညိုးထိုးပြ၍… မင်း …အိတ်ထဲက ဘာလဲ ဖုံးပါ … မိုးဝေ သုံးစားမရတော့ေ့တာ့ဖုံးကိုထုတ်ပြလိုက်တယ် လူကြီး ကသူ့လက်ထဲက ဓါးကို ဓါးအိမ်ထဲထိုးထည့်လိုက်ပြီး မင်းအခု …ဘယ်ကိုသွားမှာလဲ ကျနော် ကျနော့်သူငယ်ချင်းနေတဲ့မြို့ကို ပြန်ချင်တယ်ဗျာ ကူညီပါအုံး ဒီကနေဆိုရင်တော့ စက်လှေမရှိပဲ မင်းသူငယ်ချင်းတို့မြို့ကိုသွားလို့မရဘူးကွ … အောင်သာမြို့ပေါ့ မိုးဝေ စိတ်ညစ်သွားသည်။

ကူညီပါအုံးဗျာ… ကျနော့် အိမ်က စိတ်ပူနေမှာဗျ လူကြီက အတန်ကြာစဉ်းစာသလိုပြူပြီးမှ မင်း ကမ်းစပ်ကိုတော့ ပြန်သွားတတ်တယ်မဟုတ်လား… မိုးဝေခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်တယ် လာခဲ့ရတာလဲ သိပ်မဝေးတာမို့ မိုးဝေ ကမ်းစပ်ကိုတော့ပြန်သွားတတ်ပါသေးသည်။ အဲ့ဒီ ကမ်းစပ်အတိုင်းသာ အနောက်ဖက်ကို ရွာမတွေ့မချင်းလျှောက်သွားပေတော့ ရွာတွေ့ရင် ရွာကလူတွေကိုပြောပြီး အကူအညီတောင်း …သူတို့ကမင်းကို မင်းသွားချင်တဲ့မြို့ကိုပို့ပေးလိမ့်မယ် ရွာကိုရောက်ဖို့မင်းလမ်းတော့ လျှောက်ရလိမ့်မယ်… ကဲ သွားပေတော့ မောင်ရင် မိုးဝေ အားတက်သွားသည် ။ လူကြီးပြောသလိုဆို ရွာကိုရောက်ဖို့သွားရမဲ့လမ်းကလည်း ရှင်းရှင်းလေ ကမ်းစပ်အတိူင်းလျှောက် သွားရုံသာ ဝမ်းသာအားရနဲ့ ကမ်းစပ်ကိုပြန်သွားမယ် ခြေလှမ်းပြင်ပီးကာမှ လူကြီးဖက်သို့လှည့်ကာ … ကျေးဇူးတင်ပါတယ်… ဦးလေး ဒါနဲ့ ရွာနာမည်ကဘာတဲ့လဲ ကျွန်းတောင်ရွာ … လူကြီးကတိုတိုတုတ်တုတ်ပြန်ဖြေသည်။ ဦးလေးနာမည်ကရော… ကျေးဇူးရှင်ကိုမှတ်ထားရအောင်လို့ပါ မှတ်သွား …ငါ့ နာမည် ဘခက် ဘသက်…ဟုတ်လား ဦးလေး လူကြီးက နှာခေါင်းရှုံ့ကာ မောင်ရင်… အတော်မှတ်ဉာဏ်နည်းတာပဲ ဘခက်ကွ… ဘခက်… မင်းအဲ့ရွာရောက်လို့ရှိရင် …ပြောလိုက် သူကြီးဘခက်နဲ့တွေ့ခဲ့တယ်လို့ …ကျန်သေးတယ် လူကြီးကဆက်ပြောသည်။ ရဲလေး ဆိုတဲ့ကောင်များ ရွာပြန်ရောက်နေရင်… ငါကမကြေနပ်သေးဘူးလို့ ပါပြောလိုက်… ဒီကောင်က ဦးလေးကိုဘာလုပ်ထားလို့လဲ …ကျနော် ဘာပြန်ကူညီပေးရမလဲဦးလေး လူကြီးကလက်ပြကာ မောင်ရင် ကူညီစရာမလိုပါဘူး …အဲ့ကောင်တွေ့ရင်သာ ငါပြောသလိုသာပြောလိုက် …ဒီကောင်ငါ့သမီးကို ခိုးပြေသွားတာကွ မေးပီးမှ သူမှားမှန်း မိုးဝေသိသွာသည်။ လူကြီးမှာ စိတ်ရင်းကောင်းပေမဲ့ ဒေါသကြီးမည့်ပုံဟုလည်းတွေးမိသည်။ စိတ်ချ ဦးလေး …ကျနော်ပြောလိုက်မယ် …ဒါနဲ့ ဒီနားမှာ ကျနော်နဲ့အတူပါလာတဲ့ကျနော့်သူငယ်ချင်းနဲ့ စက်လှေသမားကိုတွေ့ရင် ကျနော် သူတို့မြို့ကိုပြန်သွားပီပြောပေးပါ ဦးလေး ဒီတော့မှ လူကြီးက မင်းတို့စက်လှေက လက်နက်ကြီးစာမိသွားတာကွ …ရဲဖက်ကထင်ပီး ရှေးဟောင်းပစ္စည်းခိုးတဲ့ နှင်းရည်တို့အဖွဲ့ကပစ်လိုက်တာ ဗျာ …အဲ့ဒါဘာပြောတာလဲ… ဦးလေ သေနတ်နဲ့ပစ်တာ အမြောက်နဲ့ထုတာကိုပြောတာလား လူကြီးကခေါင်းတစ်ချက်ငြိမ့်ပြရင်း မင်းကိုဒါတွေပြောလို့နားလည်မှာမဟုတ်ပါဘူး …သွားတော့ နားမလည်နိုင်ဘူးဆိုလို့ မိုးဝေ ကလဲဆက်မမေးတော့ပဲ လှည့်ထွက်မည်အပြု လူကြီးက နေအုံး …ငါ့နာမည်ပြန်ပြောစမ်း မိုးဝေ …လူကြီးမေးလို့ပြန်ဖြေတဲ့သဘောမျိုးမဟုတ်ပဲ သူ့ကိုယ်သူသတိပေးတဲ့အနေနဲ့ တိုးတိုးရေရွှတ်ကြည့်သည် ဘခက် …သူကြီးဘခက်… ကျွန်းတောင်ရွာက …သူကြီးဘခက် ………ပြီးပါပြီ။