မိလေး..အကောင်းစား..ချက်ပေးမယ်..”“ဘာဘဲဖြစ်ဖြစ်ပါ..မိလေးချက်တာအကုန်ကြိုက်တယ်..”“တကယ်လား…”“တကယ်ပေါ့..မိလေးချက်တာကလွဲရင်ဘယ်သူချက်တာမှမစားချင်တော့ဘူး…”

နေစိုးဝေနယ်ပြောင်းရမည်ဆိုတော့ထားထားစိတ်ပျက်သည်..။ထားထားကအလုပ်ထွက်ပြီးအိမ်ကဆိုင်မှာဘဲဝင်လုပ်ဖို့ပြောသည်..။နေစိုးဝေကိုထားထားကအလုပ်ထွက်ခိုင်းနေတာကြာပြီ..။ထားထားသည်မန္တလေးသူ..။သူကရန်ကုန်သား…။ရန်ကုန်သားနဲ့မန္တလေးသူ..။ရောင်နောက်ဆံတုံးမပါဘဲဆံထုံးနောက်ရောင်ပါ..ပေါ့..။သူထားထားတို့မန္တလေးမှာလိုက်နေဖြစ်သည်..။ရဲထဲဝင်ခါစကကျောက်ပန်းတောင်းမှာတာဝန်ကျသည်..။နောက်တော့မှမန္တလေးကိုပြောင်းယူတာ..။ထားထားသည်ကျွဲဆည်ကန်ရပ်မှာစားသောက်ဆိုင်ဖွင့်ထားတာအရမ်းအောင်မြင်နေသည်..။ ထားထားဆိုင်ကနံမည်ကြီးဖြစ်လာသည်..။ထားထားဆိုင်မှာအစားအသောက်အကုန်ရသည်..။ဘာဖြစ်ဖြစ်မရတာမရှိ..။ပဲထပ်တာရာ..နန်းကြီးသုတ်..ဆီချက်..ကြေးအိုး..အကုန်ရသည်..။ထမင်းပေါင်း..ဝက်စတူး..အခေါက်ကင်..ဘဲကင်လဲရသည်..။အအေးဆိုရင်လဲ..စတော်ဘယ်ရီ..ငှက်ပျော..နာနတ်..ထောပတ်..ဒိန်ချင်..စုံအောင်ရသည်…။

ဒီလိုရနိုင်ဖို့ထားထားဆိုင်မှာထမင်းချက်တွေ..အကြော်ဆရာတွေ..အလုပ်သမားတွေအများကြီးခန့်ထားရသည်..။စားပွဲထိုးတွေလဲအများကြီးဘဲ..။ဆိုင်ရဲ့နဘေးမှာနှစ်ထပ်အိမ်ကြီးတလုံးဆောက်ထားပြီးအလုပ်သမားတွေကိုနေစေသည်..။အပေါ်ထပ်မှာယောင်္ကျားလေးတွေ..အောက်ထပ်မှာမိန်းကလေးတွေနေစေသည်..။သူတို့ကိုတနှစ်တခါထားထားကဘုရားဖူး..ပျော်ပွဲစားခရီးပို့ပေးသည်..။နေစိုးဝေနောက်ကိုလဲထားထားမလိုက်နိုင်..။ ဆိုင်လုပ်ငန်းကလဲနေ့တိုင်းကိုယ်တိုင်ဦးစီးနေရသည်..။နေစိုးဝေကလဲထားထားရဲ့ဆိုင်အောင်မြင်နေတာသဘောကျပေမဲ့သူ့အလုပ်ကိုတော့ထွက်မပစ်လိုက်ချင်ဘူး..။အခုလိုစခန်းမှူးဖြစ်လာဖို့သူနှစ်ပေါင်းများစွာလုပ်လာခဲ့ရတာ..။ရာထူးတိုးပြီးနယ်ပြောင်းရတာမျိုးမဟုတ်လို့ထားထားကဘဝင်မကျ..။ဘာကြောင့်ရှင်ကနယ်မြို့လေးကိုအရွေ့ခံရတာလဲ..အထက်လူကြီးကရှင့်ကိုသဘောမကျဘူးလား..ရှင်အထက်လူကြီးတွေကိုမပသဘူးထင်တယ်..ဘာညာကွိကွပွစိပွစိလုပ်သည်။နေစိုးဝေသည်ထားထားစီးပွားအောင်မြင်လာကထဲကထားထားရဲ့သူ့အပေါ်ဆက်ဆံရေးကျဲလာတာကိုမကြိုက်ဘူး..။ ထားထားသည်ဆိုင်တရှိန်ထိုးရောင်းကောင်းအောင်မြင်လာကထဲကသူ့ကိုလုံးဝပစ်ထားသည်လို့သူထင်သည်..။သူနဲ့ထားထားမအိပ်တာကြာပြီ..။ထားထားကသူ့ကိုပေးမအိပ်တာလို့ဆိုလိုတာ..။နေစိုးဝေအလုပ်ကအရပ်ထဲကလေသံနဲ့ပြောရရင်နှုတ်ခမ်းစိုတဲ့အလုပ်ဖြစ်သည်..။ဒါပေမဲ့နေ့နဲ့ညလူစည်ကားနေအောင်ရောင်းနေရတဲ့ထားထားရဲ့စားသောက်ဆိုင်အလုပ်ကိုတော့ဘယ်မှီမလဲ..။ခေတ်ကလဲပြောင်းလာသည်..။အရင်ခေတ်ရဲများလိုဟောက်စား..ခြောက်စားလို့သိပ်မရချင်တော့..။ခေတ်တွေစနစ်တွေပြောင်းလာလို့လူတွေစာတတ်နေပြီ..။ထစ်ကနဲဆိုတိုင်ကြ..တရားစွဲကြနဲ့မို့နေစိုးဝေတို့အရင်ခေတ်လောက်အကြံအဖန်မဖြစ်ဘူးလို့လူတွေကထင်ကြသည်..။

သို့ပေမဲ့သူ့လိုင်းနဲ့သူတော့ရှိနေသေးတာပါဘဲ..။ ထားထားသူနဲ့မအိပ်တာကိုသူမကြိုက်ပေမဲ့..ထားထားကသူ့ဆိုင်နဲ့အလုပ်များနေတာမို့နေစိုးဝေဘာမှမပြောနိုင်ဖြစ်နေသည်..။သူစိတ်ဆာလာသောအခါမာဆတ်ကကောင်မလေးတွေဆီသွားသည်..။များသောအားဖြင့်မာဆတ်ကကောင်မလေးတွေကအပရိကဟိုကိုင်ဒီကိုင်အပေါ်ပိုင်းလောက်ဘဲရသည်..။သူ့စခန်းကကောင်လေးတွေကိုမေးရသည်..။ဘယ်မှာဆော်ကောင်းကောင်းရနိုင်မည်ဆိုတာကို..။သူ့တပည့်လေးတယောက်ကဆရာလိုက်ခဲ့..ကျနော်တနေရာကိုခေါ်သွားနိုင်တယ်ဆိုလို့သူ့ဆိုင်ကယ်အနောက်ကလိုက်သွားတော့ကန်စောင်းမှာတဲလေးတွေထိုးပြီးဘိဖွင့်စားတဲ့နေရာကိုရောက်သွားသည်..။သူ့တပည့်လေးကကံကြီးမောင်ဆိုတဲ့လူနဲ့မိတ်ဆက်ပေးသည်..။ကံကြီးမောင်ကဘိလဲငှားစားသည်..။အရက်ပုံးလဲရောင်း..ဆေးခြောက်လဲရောင်း..ဆေးပြားလဲရောင်း..ဆော်လိုချင်ရင်လဲခေါ်ပေးနိုင်သူဖြစ်သည်..။သူ့တပည့်လေးကိုလိုင်းကြေးပေးနေသူလဲဖြစ်သည်..။ကံကြီးမောင်ကနေစိုးဝေကိုသူ့တဲတလုံးမှာကောင်မလေးတယောက်နဲ့လွတ်ပေးသည်..။“ဟဲ့..နင့်နံမည်ဘယ်သူလဲ…”“တိမ်လွာ..”“ထွတ်..လျောက်ပေးထားတဲ့နံမည်မဟုတ်လား..နံမည်အမှန်ပြောစမ်း..” “သန်းသန်းစိန်…”“ဒီလိုလုပ်စမ်းပါဟာ..”သန်းသန်းစိန်သည်ရဲစခန်းမှူးမို့အလကားကုန်းရမှာမို့စိတ်သိပ်ပါပုံမရ..။သနပ်ခါးဖွေးဖွေးနဲ့အသားညိုစိမ့်စိမ့်နဲ့သန်းသန်းစိန်ကိုတဲလေးထဲကကွပ်ပျစ်ပေါ်မှာအဝတ်မပါဘဲတွေ့ရတော့သူ့ဖွားဖက်တော်ကထားထားနဲ့မအိပ်ရတတာလဲကြာလှပြီဆိုတော့ပါးပျဉ်းထောင်နေတဲ့မြွေဟောက်ကြီးတကောင်လိုဖြစ်နေသည်..။ဖွံ့ထွားသောသန်းသန်းစိန်ရဲ့ရင်သားတွေကိုအားရပါးရဆုတ်နယ်ရင်းလှေကြီးထိုးရိုးရိုးဘဲပက်လက်လှန်ပေါင်ကားပြီးတက်လုပ်သည်..။အဖေါ်ကတော့ပါတာပေါ့..။အေကိုက်သူတွေသိပ်များနေတဲ့ဒီကာလဒီအချိန်မှာအဖေါ်မပါဘဲသူမလုပ်ရဲ..။သန်းသန်းစိန်ကအလာသား..။သူ့ရင်ဘတ်ကိုလက်နဲ့ဖွဖွပွတ်ပေးပြီးအောက်ကလဲလှုပ်ပေး..ကော့ပေးသည်..။ဖင်တောင့်တောင့်နဲ့မို့ဖင်ကုန်းခိုင်းပြီးလုပ်ကြည့်ချင်တာနဲ့ဖင်ကုန်းခိုင်းတော့သန်းသန်းစိန်ချက်ချင်းဘဲကုန်းပေးသည်..။စောစောကစိတ်မပါသလိုပုံပေမဲ့အခုတော့လဲသဘောကောင်းတဲ့ပုံဘဲ..။သန်းသန်းစိန်ရဲ့ဖင်ကားကားတွေကိုသူတဖျန်းဖျန်းရိုက်ထည့်လိုက်သည်..။ “ဟင့်..ဆရာကလဲ..နာတယ်…”ညုတုတုသူမအသံကြောင့်ပိုပြီးရိုက်ချင်လာသည်..။“ကဲဟာ..ကဲဟာ….”ရိုက်လိုက်တိုင်းသူမတင်ပါးကြီးတွေတုန်ခါသွားသည်..။

ညိုတိုတိုအဖုတ်ဖေါင်းဖေါင်းကြီးကဖင်ကြားကပြူးထွက်နေသည်..။သူ့လက်ချောင်းတွေကအဖုတ်ကြီးကိုပွတ်သပ်ကြည့်တော့သန်းသန်းစိန်ပါးစပ်ကတဟင့်ဟင့်နဲ့အသံထွက်လာသည်..။ဖင်စအိုပေါက်ညိုညိုလေးကိုလက်ညှိုးနဲ့ပွတ်သပ်လိုက်တော့သန်းသန်းစိန်တွန့်သွားသည်..။“ဆရာ..ဖင်တော့မချနဲ့နော်..တခါမှဖင်မခံဘူးသေးဘူး…”သူကလဲမိန်းမမချတာကြာ..သန်းသန်းစိန်ကလဲအောက်ပေးကောင်းတော့ခဏနဲ့ဘဲပြီးချင်လာသည်…။သန်းသန်းစိန်ကိုစိတ်ရှိလက်ရှိတဖန်းဖန်း..ပြီးသွားတဲ့အထိဆောင့်ပစ်လိုက်သည်..။အဝတ်တွေပြန်ဝတ်နေတဲ့သန်းသန်းစိန်လက်ထဲကိုသူငွေစက္ကူတထပ်ထည့်ပေးတော့သန်းသန်းစိန်အံ့သြသလိုသူ့ကိုကြည့်သည်..။ရဲစခန်းမှူးမို့အက်ဖ်အိုစီ(ဖရီးအော့ဖ်ချာ့ဂျ်)အလကားလာလိုးတာဘဲဆိုပြီးမမျှော်လင့်ထားလို့ဖြစ်မည်..။တဲပိုင်ရှင်ကံကြီးမောင်ကပြုံးဖြီးဖြီးနဲ့..“ဘယ်လိုလဲ..အဆင်ပြေလား..ဆရာ..”လို့မေးသည်..။“အေး..မဆိုးဘူး..ကောင်မလေးကလိုင်းထဲရောက်တာကြာပြီလား..”“ကြာသေးဘူး..ဆရာ..သူကပါကင်ကျလေ..အဟီး…”သူ့တပည့်လေးရောက်လာလို့သူတို့ကံကြီးမောင်တို့နေရာကနေပြန်ခဲ့ကြသည်..။“ဘယ်သွားမလဲဆရာ..နိုဘယ်လ်မှာဝင်ပြီးဘီယာလေးဘာေလေးချမလား…” “တော်ပြီ..ငါ့ကိုငါ့မိန်းမဆိုင်မှာဘဲပို့ခဲ့…”ဆိုင်ရှေ့မှာသူဆင်းကျန်ခဲ့သည်..။ဆိုင်ကတော့ထုံးစံအတိုင်းလူစည်နေသည်..။လာစားသောက်ကြသူတွေရဲ့ဆိုင်ကယ်တွေကဆိုင်ဘေးပတ်ပတ်လည်မှာပြည့်ကျပ်နေသည်…။တီရှပ်အဝါရောင်ဆင်တူနဲ့စားပွဲထိုးလေးတွေပြေးလွားနေတဲ့ကြားကပိုက်ဆံသိမ်းကောင်တာကိုသူလျောက်သွားသည်..။ထားထားကိုမတွေ့..။ထားထားရဲ့တူမရွေစင်ငွေသိမ်းနေတာတွေ့သည်..။စားပွဲထိုးကောင်လေးတွေနဲ့ထိုင်စားသူသောက်သူတွေရဲ့စကားပြောသံ..အော်သံတွေကဆူညံနေသည်..။ရွေစင်ရှိနေတဲ့ကောင်တာကိုသူလျောက်သွားလိုက်သည်..။“ရွေစင်..”“ဟေး….ဦးဝေ…”“ရွေစင်..နင့်ဒေါ်လေးကော…”“တီထား..အိမ်မှာ..ရေပြန်ချိုးတယ်…”ရွေစင့်ကိုဘေးစောင်းအနေမထားနဲ့တွေ့နေရတာကောင်တာပေါ်လက်ထောက်ပြီးခုံအမြင့်မှာခါးကော့ပြီးထိုင်နေလို့အနောက်ကိုစွင့်ကော့နေတဲ့ရွေစင့်တင်ပါးကြီးတွေသည်တပ်မက်စရာဖြစ်နေသည်..။“ဦးဝေ..ဘာစားအုံးမလဲ..တီထားကဦးဝေလာရင်ဦးဝေကြိုက်တဲ့ပေါင်မုံ့ကြော်ရွေစင့်ကိုကိုယ်တိုင်လုပ်ကျွေးလိုက်..တဲ့…”ရွေစင်သည်သူ့ကိုဦးဦးဝေလို့ခေါ်လေ့ရှိရာကဦးဝေဖြစ်သွားသည်..။

အန်တီထား..တီတီထား..ခေါ်ရာကတီထား..ဖြစ်သွားသည်..။“မစားတော့ဘူး..အိမ်ပြန်လိုက်အုံးမယ်…”ရွေစင့်ရဲ့ပေါင်တန်ရှည်အလှ..တင်ပါးအလှတွေကိုအရသာခံကြည့်နေရာကသက်ပြင်းတချက်ချရင်းဆိုင်အတွင်းဘက်ကိုဝင်ခဲ့သည်..။အင်း..ဒီကောင်မလေး..ဒီနှစ်ထဲမှာတအားထွားတက်လာတယ်…။ဒီရွေစင့်တင်ပါးကြီးတွေကိုသူအဝတ်မပါဘဲ…တချိန်ကတွေ့ခဲ့ဘူးတာပြန်မြင်ယောင်မိသွားသည်..။အဲဒီတုံးကထားထားအခုလက်ရှိလုပ်နေတဲ့ဆိုင်အလုပ်မလုပ်သေး..။မိဘလက်ငုတ်ဖြစ်တဲ့ဆီစက်နဲ့ပွဲရုံလုပ်ငန်းတွေလုပ်နေတဲ့အချိန်ရွေစင်ကကျောင်းတက်နေတုံးအချိန်..။သူအလုပ်မှာရှိနေတုံးထားထားက..ရွေစင့်ကိုကျောင်းမှာသွားကြိုပေးဖို့ပြောလို့သူဆိုင်ကယ်နဲ့ရွေစင့်ကိုသွားကြိုပေးသည်..။မိုးတွေကတအားအုံ့နေသည်..။ရွေစင်သူ့ဆိုင်ကယ်အနောက်မှာပါလာချိန်ရွေစင့်ရင်အိအိတွေနဲ့သူ့ကျောပြင်ဖိကပ်မိလို့ရင်တအားခုံနေခိုက်မိုးတွေဝေါကနဲရွာချလာသည်..။ရွေစင်လဲသူကမိုးလွတ်အောင်ဆိုင်ကယ်ကိုအရှိန်မြှင့်ပြီးမောင်းတော့ကြောက်ပြီးသူ့ကိုပိုပြီးဖက်ထားသည်..။အိမ်ရောက်တော့အိမ်ထဲကိုသူ့အရှေ့ကနေဝင်တဲ့ရွေစင့်ထမိန်ကမိုးရေစိုစိုရွဲနေတာကြောင့်ရွေစင့်တင်ပါးလှလှကြီးတွေကိုထင်းထင်းကြီးတွေ့မြင်ရလို့သူ့စိတ်တွေတအားဖေါက်ပြန်မိခဲ့သည်..။ အိမ်အောက်ထပ်မှာအိမ်ဖေါ်တွေရှိနေကြပေမဲ့သူတို့အခန်းတွေရှိတဲ့အိမ်အပေါ်ထပ်မှာဘယ်သူမှရှိမနေကြဘူး..။သူရေစိုအဝတ်တွေကိုလဲနေခိုက်ဒီအချိန်ဆိုရင်ရွေစင်လဲသူမအဝတ်အစားတွေကိုချွတ်နေမှာဘဲလိုကတွေးမိပြီးရွေစင့်ကားဝိုင်းနေတဲ့တင်ပါးကြီးတွေကိုမြင်ချင်စိတ်တွေကိုမတားဆီးနိုင်တော့ဘဲ..ရွေစင့်အခန်းဘေးကအခန်းကနေကာထားတဲ့သုံးထပ်သားနံရံအပေါ်ကနေချောင်းကြည့်မိသည်..။ရွေစင်ရဲ့ဖြူဖွေးစွင့်ကားတဲ့တင်ပါးကြီးတွေကိုပကတိအတိုင်းအဝတ်မပါဘဲတွေ့မြင်လိုက်ရသည်..။သူ့တကိုယ်လုံးနတ်ပူးသလိုတဆတ်ဆတ်တုန်ခါနေသည်..။လှလိုက်တဲ့ဖင်ကြီးတွေ..။ဝှူး…။ရွေစင့်အလှအပတွေကိုသူအမြဲတိတ်တခိုးငေးကြည့်ကာပြစ်မှားမိခဲ့ရသည်..။ရွေစင်လဲသူပြစ်မှားဖေါက်ပြန်နေမိတာကိုသိတဲ့ပုံရှိသည်..။တခါတလေသူရွေစင့်ကိုငေးစိုက်ပြီးသူမအလှအပတွေကိုပြစ်မှားနေတုံးဗြုံးဆိုသူ့ကိုလှည့်ကြည့်ပြီးသူ့အကြည့်ရိုင်းတွေကိုတွေ့သွားတတ်သည်..။တွေ့သွားချိန်ရွေစင်မဲ့ပြုံးလိုလိုအပြုံးမျိုးပြုံးတတ်သည်..။

ငါနင့်စိတ်ထဲဘာဖြစ်နေတယ်ဆိုတာသိတယ်..ဆိုတဲ့အဓိပ္ပါယ်ဆောင်တဲ့အပြုံး..။အင်း..ရွေစင့်အလှအပတွေကြောင့်သူရင်မောတုန်လှုပ်ရတာဒီနေ့ဒီအချိန်အထိပါလား..။ဆိုင်အတွင်းဘက်မှာအလုပ်လုပ်နေကြသူတွေကိုဖြတ်ပြီးအနောက်ဘက်ပေါက်ကနေထွက်သည်..။“ဦးဦး…”သူ့အနောက်ကခေါ်သံကြောင့်လှည့်ကြည့်သည်..။ဆုပြည့်…။ဆိုင်ကအလုပ်သမားကောင်မလေး..။မီးဖိုထဲချက်ပြုတ်ရာမှာမြန်ဆန်သွက်လက်လို့သူ့မိန်းမထားထားသဘောကျအားကိုးရတဲ့ကောင်မလေး…။အမြဲပြုံးနေတတ်သောဆုပြည့်သည်အခုလဲပြုံးပြုံးလေး..။ပိန်သွယ်သွယ်အသားဖွေးဖွေးနဲ့မျက်နှာချိုသောဆုပြည့်သည်ထားထားအလုပ်သမားတွေထဲမှာထင်းထင်းလေးဖြစ်နေသည်..။“ဦးဦး..အိမ်ပြန်မလို့လား..”ဆိုင်အနောက်ဘက်မှာကပ်နေတဲ့အိမ်ဘက်ကိုမေးငေါ့ပြကာမေးသည်..။ “အေး..နင်တို့အမအိမ်မှာဆို…”“ဟုတ်တယ်..ဦး..ရေသွားချိုးတယ်…”အိမ်ထဲကိုရောက်တော့ဧည့်ခန်းမှာဖုံသုတ်နေတဲ့ထားထားရဲ့အဒေါ်ဒေါ်ဒေါ်တင့်ကိုတွေ့သည်..။ဒေါ်ဒေါ်တင့်သည်ထားထားရဲ့အဒေါ်တွေထဲမှာအငယ်ဆုံးအဒေါ်ဖြစ်သည်..။အညာသူပေမဲ့ဖြူဖြူဖွေးဖွေးရေဆေးငါးကြီးလို့တင်စားကြတဲ့ဟာမျိုး..ခါးသေးသေးတင်ကားကားနဲ့လတ်လတ်ဆတ်ဆတ်ကြီးမို့နေစိုးဝေရွေစင့်ကိုပြစ်မှားသလိုဘဲဒေါ်ဒေါ်တင့်ကိုခဏခဏပြစ်မှားဘူးသည်..။ထားထားတို့မိသားစုမှာမိန်းမတွေအားလုံးတင်ပါးလှကြသလားမသိဘူး..။ရွေစင်ရော..ဒေါ်ဒေါ်တင့်ရောတင်သားစိုင်တွေကတကယ့်ရှယ်တွေဘဲ…။လှတဲ့ရှိတဲ့သူတွေဆိုတော့သူတို့မှာရှိတာတွေကိုပြသချင်ကြတဲ့သဘောရှိသည်..။ဒေါ်ဒေါ်တင့်လမ်းလျောက်ရင်ခါးသေးသေးအောက်ကကားဝိုင်းပြီးအနောက်ကိုကော့ထွက်နေတဲ့တင်ပါးတွေကတဆတ်ဆတ်တုန်ခါနေတတ်သည်..။ဒေါ်ဒေါ်တင့်တင်ပါးကြီးတွေကိုကြည့်ကြည့်ပြီးစိတ်ထကြွခဲ့ရတဲ့အကြိမ်ပေါင်းမနည်းခဲ့..။ဒေါ်ဒေါ်တင့်ကိုနုတ်ဆက်ပြီးအိမ်အပေါ်ထပ်ကိုတက်ခဲ့သည်..။

သူတို့အိပ်ခန်းထဲကိုဝင်လိုက်တော့ထမိန်ရင်လျားနဲ့မှန်တင်ခုံရှေ့မှန်ကြည့်နေသောထားထားကိုတွေ့လိုက်သည်..။“ကိုကို..ဆိုင်ဝင်ခဲ့သေးလား..ရွေစင့်ကိုတောင်ကိုကို့ကိုပေါင်မုန့်ကြော်ပေးဖို့မှာခဲ့တယ်..” “ရွေစင်ပြောတယ်..မဆာသေးပါဘူး…”“နယ်ပြောင်းဖို့သေချာသွားပြီလား…”ထားထားကသူမကိုယ်လုံးကိုတပတ်လှည့်ပြီးသေသေချာချာကြည့်နေသည်..။“ကိုကို..”သူခါးကြားကသေနတ်ကိုဘီဒိုထဲထည့်ရင်းလှည့်ကြည့်သည်..။“ထားဝလာလား..ကြည့်ပေး..”သူထားထားအနားကိုတိုးကပ်သွားသည်..။“မဝပါဘူး..အရင်အတိုင်းဘဲ..”“ဝပါတယ်..ဖင်ကြီးပိုကြီးလာသလိုဘဲ..တော်ပြီ..လျော့မှဖြစ်မယ်…”ခါးသိမ်သိမ်အောက်ကစွင့်ကားဝိုင်းနေတဲ့ထားထားရဲ့တင်ပါးတွေကိုသူကြည့်သည်..။“ကြည့်ကောင်းတယ်..လှတယ်..အရင်အတိုင်းဘဲ..” “ဟုတ်လို့လား..ဘိုက်ခေါက်လဲထွက်လာသလိုဘဲ…ဟွန်း…ဂျင်မ်သွားမှဖြစ်မယ်..အိပ်ဆာဆိုက်စ်လိုနေပြီ..” “ကိုကိုတော့ထားကိုယ်လုံးကပါဖက်လို့ထင်တာဘဲ..”ထားထားတင်ပါးတွေကိုသူသေသေချာချာကြည့်ရင်း..စိတ်တွေထောင်းကနဲထကြွလာသည်..။ထားထားတင်ပါးတွေကဒေါ်ဒေါ်တင့်နဲ့ရွေစင့်တင်ပါးတွေလိုဘဲသိသိသာသာရှိလှသည်..။ပေါင်ကြားကငယ်ပါကဖျတ်ကနဲငေါထလာသည်..။စိတ်မထိန်းနိုင်ဘဲထားထားကိုအနောက်ကသိုင်းဖက်လိုက်မိတော့..ထားထားကရုန်းဖယ်သည်..။“ကိုကိုရယ်..မောရတဲ့အထဲ..တနေကုန်အလုပ်များထားတာ..တကိုယ်လုံးလဲဆီနံ့..ဟင်းနံ့တွေနဲ့…”သူ့ငယ်ပါကထားထားတင်ပါးတွေအလည်ကိုတဲ့တဲ့ကြီးထောက်မိထားသည်..။တင်ပါးသားအိအိတွေနဲ့ဖိမိထောက်ကပ်မိကာမှသကောင့်သားကပိုမာကျောထွားကြိုင်းလာသည်..။

သူထားထားကိုလွတ်မပေး..။ဖိကပ်ထောက်ရင်း..ထားထားလည်ဂုတ်သားနဲ့ပုခုံးသားဝင်းဝင်းတွေကိုနမ်းသည်..။“လွတ်…ထားရေချိုးမလို့..”“လွတ်ဘူး…ထားကအမြဲငြင်းနေတာဘဲ..ကိုကိုနဲ့မချစ်ဖြစ်တာကြာလှပြီ…” “ဟွန်း..အမလေး..အလုပ်လုပ်ငွေရှာနေတဲ့မိန်းမကိုများ..မောတယ်ရှင့်..ဘာမှမလုပ်ချင်ဘူး…”“လာပါထားရယ်..လုပ်ကြရအောင်ပါ…”ထားထားရဲ့တင်အိအိတွေကြားတည့်တည့်ကြီးထောက်မိနေသောလိင်တန်သည်တအားကြီးမားသန်မာလာနေသည်..။“ဟင့်အင်း..လုပ်ချင်ဘူး..လွတ်…”“ဒီမှာတအားတင်းကျပ်နေတယ်..လာပါထားရယ်..ကိုကို့ကောင်ကြီး..လျော့ဖို့လိုနေပြီ…”“ကိုယ့်ဖါသာကွင်းထုလိုက်ကိုကိုရယ်…ထားမလုပ်ချင်ဘူး…”ထားထားကအတင်းရုန်းဖယ်ပြီးရေချိုးခန်းထဲဝင်သွားသည်..။မတ်မတ်ကြီးထောင်နေသောလိင်တန်ကိုအရင်းကဆုတ်ကိုင်ထားရင်း..သူစိတ်ပျက်စွာကျန်ခဲ့ရသည်..။ထားထားနဲ့ရခါစအချိန်ကသူနဲ့ထားထားနှစ်ကိုယ်တူပျော်ပါးစပ်ရှက်ခဲ့ကြတာတွေကိုပြန်ပြောင်းအောက်မေ့နေသည်..။ထိုစဉ်တုံးကထားထားသည်အလွန်တက်ကြွခဲ့သည်..။ပထမသူကဦးဆောင်သင်ကြားပြသပေးရပေမဲ့နောက်ပိုင်းမှာထားထားကဘဲအရာရာဦးဆောင်ခဲ့သည်..။တချို့တခါများမှာထားထားအလိုကျ..ထားထားတောင်းဆိုတာတွေကိုဘဲ..သူလှုပ်ရှားလုပ်ကိုင်ပေးခဲ့ရသည်.. ထားထား..သည်သူမလိုလားတာတွေကိုအပြည့်အဝရယူသည်..။သူသည်ထားထားဆန္ဒအားလုံးကိုဖြည့်ဆည်းပေးခဲ့သည်။ထားထားကလည်းသူဘာကြိုက်တတ်သည်ကိုသိသည်..။ထားထားကိုလိင်တန်ကိုဘယ်လိုစုတ်ရသလဲသူစပြီးပြသသင်ပေးခဲ့တာဖြစ်ပေမဲ့နောက်ပိုင်းမှာထားထားသည်တကယ့်ပညာရှင်ဖြစ်လာသည်..။သူ့ကိုနေ့တိုင်းလိုစုတ်ပေးခဲ့သည်..။ထားထားသည်အရမ်းအစုတ်ကောင်းခဲ့သည်..။သူ့ကိုအလိုလဲလိုက်ခဲ့သည်..။သူစုတ်ခိုင်းရင်အမြဲစုတ်ပေးသည်..။တခါတရံသူကမစုတ်ခိုင်းတာတောင်..“ကိုကို…လီးစုတ်ပေးရမလား..”လို့တိုးတိုးလေးအနားကပ်ခါပြုံးပြုံးလေးလာမေးတတ်သည်။အခုတော့ဒါတွေပျေက်ကွယ်ကုန်ပြီ..။အရင်ကနဲ့တခြားစီဖြစ်နေပြီ..။ထားထားနဲ့သူလင်မယားဆိုပေမဲ့တစိမ်းတရံစာတွေလိုဘဲ..။

စီးပွားရှာလို့ပင်ပမ်းတယ်အကြောင်းပြပြီးထားထားသည်သူနဲ့လင်မယားမဟုတ်သလိုဖြစ်လာသည်..။သူ့ကိုကာမဆက်ဆံမှုလုံးဝမရှိတော့..။အိပ်တာတောင်မနက်အစောကြီးထရမည်ဆိုပြီး..သူနဲ့တကုတင်ထဲတခန်းထဲမအိပ်တော့..။အခုတော့လဲတစိမ်းတွေလိုပါဘဲလား..ထားထား…လို့သူစိတ်ထဲကခဏခဏရေရွတ်မိခဲ့သည်..။သူကကလေးလိုချင်ပေမဲ့ထားထားကမလိုချင်..။ကလေးရှိရင်အလုပ်လုပ်နိုင်မှာမဟုတ်ဘူးလို့ထားထားခဏခဏပြောသည်..။သူတို့အိမ်ထောင်ရေးသည်ငွေကြေးဖူလုံအဆင်ပြေပေမဲ့ခြောက်သွေ့နေတာကြာပြီ..။ရင်းနှီးတဲ့အောင်ငွေသိန်းလိုသူငယ်ချင်းကတော့..မင်းတို့ဟာကအိပ်လဲမအိပ်..ကလေးလဲမယူဆိုတော့တစတစနဲ့အချစ်ပျောက်သထက်ပျောက်ပြီး..စိုးရိမ်စရာဖြစ်လာပြီ..လို့ဝေဖန်သည်..။မကြာခင်နယ်ပြောင်းရမှာမို့လက်ရှိအလုပ်တွေကိုပြီးပြတ်အောင်လုပ်တာလုပ်..နောက်လူကိုလွဲတာလွဲလုပ်နေရသည်..။နယ်မပြောင်းခင်ထားထားနဲ့အရင်ကလိုချစ်ဗြူဟာခင်းနိုင်မလားဆိုပြီးထားထားစိတ်ပါလာအောင်သူကြိုးစားပေမဲ့ထားထားကတော့တွင်တွင်ငြင်းသည်..။ ထုံးစံအတိုင်းအလုပ်ကိုအကြောင်းပြလိုက်..ရာသီလာနေလို့ဆိုပြီးငြင်းလိုက်နဲ့..။ဒီညလဲသူတို့စခန်းကလူတွေမိန်းမသုံးယောက်ကိုဆွဲလာသည်..။မိန်းမတွေကခပ်ပျက်ပျက်တွေဖြစ်မည်..။အရင်ကလဲအဖမ်းခံရဘူးပုံရသည်..။သူတို့ထဲကအသက်ငယ်ငယ်နဲ့ကောင်မလေးကိုသူကြည့်ပြီးစိတ်တွေထန်နေသည်..။ကောင်မလေးကပိန်သွယ်သွယ်ပေမဲ့တင်ပါးထယ်ထယ်နဲ့မို့..။သူခဏခဏဒီကောင်မလေးကိုသွားသွားကြည့်မိလို့ကောင်မလေးတောင်ရိပ်မိသလားမသိဘူး..။အိမ်ပြန်တော့ညဉ့်နက်နေပြီ..။စိတ်ကဆာလောင်နေပြီးအိမ်ပြန်လဲဘာမှမလုပ်နိုင်ဘဲကွင်းဘဲထုရမှာမို့တခုခုတော့လုပ်မှဘဲဆိုပြီးအနဲဆုံးမာဆတ်တခုခုကိုသွားဖို့စိတ်ကူးသည်..။ဂျူတီကျနေတဲ့ဒုရဲအုပ်ကျော်ကျော်လတ်ဆိုတဲ့ချာတိတ်ကိုဘယ်မာဆတ်သွားရင်ကောင်းမလဲမေးသည်..။ကျော်ကျော်လတ်က..“အကိုကရိုးရိုးအနှိပ်ခံချင်တာလား..မာစွပ်သွားချင်တာလား..”လို့ပြန်မေးသည်..။သူလဲ..“ဘာလဲကွ..မာစွပ်..”လို့ပြန်မေးမိသည်..။ကျော်ကျော်လတ်က..“မာစွပ်ကနှိပ်လဲနှိပ်..စွပ်လဲစွပ်..အကို..ဟက်ပီးအင်းဒင်းလဲရှိတယ်…”လို့ပြန်ဖြေသည်..။“အေး..ဘယ်မှာကောင်းမလဲ…”“ကျနော်သွားဘူးတာကတော့..နဲနဲတော့ဝေးတယ်..”ကျော်ကျော်လတ်ကမာစွပ်လိပ်စာတခုကိုပေးသည်..။“အကိုဒီအတိုင်းသွားရင်ရမှာမဟုတ်ဘူး..ကျနော်ဖုန်းဆက်ပေးထားမယ်…အခုသွားမှာလား…”“အေး..”သူဆိုင်ကယ်နဲ့ကျော်ကျော်လတ်ပြောတဲ့နေရာကိုသွားသည်..။ညဉ့်နက်နေတာတောင်လမ်းမတွေပေါ်မှာဆိုင်ကယ်တွေကဆူညံပြည့်နှက်နေသည်..။မီးပွိုင့်နှစ်ခုလောက်သွားအပြီးသူ့ဟန်းဖုန်း..မြည်လာသည်။မီးနီမှာရပ်နေတုံးဖုန်းကိုင်လိုက်သည်..။“ဆရာ..ကျနော်မောင်ကွန်းပါ..”“အေး..ပြော…” “ဆရာဘယ်မှာလဲ…”“ငါ၂၆လမ်းပေါ်မှာ..ဘာဖြစ်လဲ..ပြော..အရေးကြီးလား…”“ဟုတ်ကဲ့ဆရာ..အရေးကြီးတယ်..ဆရာလာခဲ့နိုင်မလား..”“ဘယ်ကိုလဲ..”ခေါ်သူကသူ့လက်အောက်ကရဲကြပ်ကြီးမောင်ကွန်း..။မောင်ကွန်းနဲ့အဖွဲ့ကမူးယစ်ဆေးဝါးးအမှုတွေကိုလိုက်နေသည်..။

သူလက်ရှိလုပ်နေဆဲအလုပ်တွေဖြစ်ပေမဲ့သူကနယ်ပြောင်းတော့မှာမို့သိပ်စိတ်မဝင်စားတော့တာအမှန်..။မောင်ကွန်းကသူတို့ရှိနေတဲ့နေရာကိုပြောသည်..။သူဦးတည်နေတာနဲ့ဆန့်ကျင်ဘက်ဖြစ်နေလို့သူနောက်ကြောင်းပြန်လှည့်ရသည်..။သူရောက်သွားတော့မောင်ကွန်းနဲ့အတူသူ့လက်အောက်ကကောင်လေးတယောက်ကိုအရပ်ဝတ်တွေနဲ့တွေ့သည်..။“ရွေငါး”လို့ခေါ်ကြတဲ့တိုယိုတာကားတစီးနဲ့မှောင်ရိပ်မှာသူ့ကိုစောင့်နေကြသည်..။ကားနောက်ခန်းမှာဆံပင်တိုတိုနဲ့မိန်းမတယောက်ရှိနေသည်..။မောင်ကွန်းကသူ့ကိုကားနောက်ဖုံးကိုဖွင့်ပြသည်..။ကျောပိုးအိတ်တလုံး..ရှိနေသည်..။မောင်ကွန်းကရာဘ(မြင်းဆေး)တွေဖြစ်ကြောင်းရှင်းပြသည်..။ဒီဆော်ကိုစစ်မေးတော့လုပ်နေကျဖြန့်နေကျကွန်ယက်ကမဟုတ်ဘဲတကိုယ်တော်ပွမလားဆိုပြီးထလုပ်ကြည့်တဲ့သူတွေဖြစ်နေသည်..။မောင်ကွန်းကိုညှိဖို့ငိုယိုတောင်းပန်နေလို့သူ့ကိုခေါ်လိုက်တာဖြစ်သည်..။မောင်ကွန်းကဆရာ့သဘောဘဲ..ဆရာလုပ်ချင်သလိုလုပ်..လို့ပြောသည်..။သူကားနောက်ခန်းထဲဝင်ထိုင်လိုက်သည်..။လက်နှိပ်ဓါတ်မီးပေါက်စလေးနဲ့သူထိုးကြည့်သည်..။ဆံပင်တိုတိုနဲ့မိန်းမသည်ဆံပင်တွေကိုအညိုရောင်တွေဆိုးထားသည်..။အသက်ကအစိတ်လောက်ရှိပြီ။အသားဖြူဖြူ..ကိုယ်လုံးတောင့်တောင့်..။မျက်နှာဝိုင်းဝိုင်းနဲ့ညာဘက်ပါးမှာမှဲ့ရှိသည်..။“နံမည်ဘာလဲ..မှတ်ပုံတင်ထဲကနံမည်..”“ခင်မိုးသူ..” “အသက်..” “၂၆နှစ်..” “လင်ရှိလား..” “ဟုတ်..”“အခုဘယ်မှာလဲ..” “ကျမယောင်္ကျားလား…” “ဟုတ်တယ်..” “သူနဲ့ကျမအတူတူလာတာ..ဆရာတို့ဖမ်းတော့..သူ..ထွက်ပြေးသွားတယ်…” “သူ့နံမည်…” “ဘိုဘိုကျော်သိန်း..ပါ” “အသက်..” “၃၅ပါ…” “သူအခုဘယ်မှာရှိမလဲခင်ဗျားသိလား..” “မသိပါဘူးဆရာ…” “ခင်ဗျား..ဒီမူးယစ်ဆေးတွေတအိတ်ကြီးနဲ့မိတာ..ထောင်ထဲရောက်တော့မယ်ဆိုတာသိလား…” “ဟုတ်..သိ…သိပါတယ်…”“သွားချင်လား..ထောင်ထဲ….” “မသွားချင်ပါဘူး..ဆရာရယ်…ကယ်နိုင်ရင်ကယ်ပါအုံး..ဟိုဆရာတွေကဆရာကအင်ချပ်လို့ပြောတယ်..ဆရာရယ်…တခါထဲပါ..မြတ်မလားလို့လုပ်ကြည့်တာ…ကျားရှေ့မှောက်ရက်လဲတာ..အီးဟီး..ဟီး….”ပေးပါမယ်ရှင်“နေအုံး…ဘယ်လိုကယ်စေချင်တာလဲ..ပြော…”“ကျမ..ကျမကိုလွတ်ပေးပါ…ဆရာတို့ကျေနပ်လောက်အောင်ညှိပေးပါမယ်ရှင်……..” “ဟုတ်ပြီ..ဘယ်လိုညှိမှာလဲ…ပလိန်းကိတ်..အဆော့တစ်ကိတ်နဲ့ထိုင်ကန်တော့ပြီးညှိလို့တော့မရဘူး..”“သိပါတယ်ဆရာ…ဆရာတို့ပြောသလောက်ပေးပါ့မယ်..ကျမကိုမဖမ်းပါနဲ့..”ခင်မိုးသူကလက်ကိုင်အိတ်ထဲကငွေထုတ်ကိုထုတ်ပေးသည်..။“ကျုပ်ရဲဘော်တွေကိုကျုပ်မေးပေးမယ်..ခဏစောင့်..”ကားထဲကထွက်ပြီးမောင်ကွန်းတို့နဲ့ထွက်စကားပြောသည်..။မောင်ကွန်းကစပ်ဖြဲဖြဲနဲ့..“ကျနော်စောစောကထဲကပြောသားဘဲ..ဆရာ့သဘောလို့..ကျနာ်တို့ကအရေးမကြီးဘူး..ငွေပမာဏလဲဆရာ့သဘော..ဆရာအဆင်ပြေရင်ပြီးရော…”လို့ပြောသည်..။ကားထဲပြန်ဝင်သည်..။

ခင်မိုးသူကိုသူကလက်နှိပ်ဓါတ်မီးပေါက်စလေးနဲ့ထိုးကြည့်သည်..။ရင်မို့မို့ကိုထိုးကြည့်သည်..။“အင်း..ကျုပ်ရဲဘော်တွေကပိုက်ဆံနဲ့ညှိလို့အိုကေတယ်..ကျုပ်ကတော့..ပိုက်ဆံမလိုဘူး…ကျုပ်လိုတာ..ခင်ဗျားသိမှာပါ..ခင်ဗျားပေးနိုင်မဲ့ဟာပါဘဲ..”“ရှင်”လက်နှိပ်မီးကခင်မိုးသူရဲ့ကိုယ်အောက်ပိုင်းကိုထိုးကြည့်နေသည်..။“ဖြစ်မလား…အချိန်သိပ်မရှိဘူး..ညနက်နေပြီ..”“ကျမ..ကျမ..မိန်းမကောင်းပါ..ကျမယောင်္ကျားကလွဲပြီး..တခါ..တခါမှ..မ….မ..” “ဒါဆို..မဖြစ်ဘူးပေါ့..ကဲ..ဒါဖြင့်..မဖြစ်ရင်လဲ..ရတယ်လေ..”သူကားထဲကပြန်ထွက်ရန်ပြင်သည်..။သူူကမာစွပ်ခန်းသွားဖို့လုပ်နေတဲ့ကောင်..။စိတ်တွေကထန်ကြွနေတာ..။ခင်မိုးသူလိုလတ်လတ်ဆတ်ဆတ်ဆော်ကိုတွေ့လိုက်တော့စားချင်ဝါးချင်သွားသည်..။“နေ…နေ….နေပါအုံး..ဆရာ….”“ဘာလဲ…”သူကားထဲကမထွက်သေးဘဲ..ခင်မိုးသူဘက်လှည့်ကြည့်သည်..။“ဆရာ..ဆရာတယောက်ထဲနဲ့လား…”“ဒါပေါ့..ကျုပ်ရဲဘော်တွေကကျေနပ်အောင်ငွေပေးလိုက်ရင်ရတယ်..ဒီမှာ..ခင်ဗျား..အိမ်ထောင်ကျတာဘယ်လောက်ကြာပြီလဲ…”“သုံးနှစ်…”“ခင်ဗျားအတွက်အဆန်းမဟုတ်ပါဘူးလေ..ဘယ်သူမှသိတာလဲမဟုတ်ဘူး..ခင်ဗျားသဘောတူရင်ဟောဟိုမှာတွေ့လား..ဟိုတယ်လေး..ကျုပ်တို့အဲဒီကိုသွားလိုက်မယ်..မနက်ကျခင်ဗျားမြင်းဆေးတွေထမ်းပြီးအိမ်ပြန်လိုက်..”ခပ်လှမ်းလှမ်းကမီးလင်းနေသောဟိုတယ်ဆိုင်းဘုတ်လေးကိုပြလိုက်သည်..။ “ဆရာ..တကယ်ပြောတာလားဟင်…” “တကယ်ပေါ့..ကဲအိုကေလား…”ခင်မိုးသူပါးစပ်ကမဖြေ..။ခေါင်းငြှိမ့်ပြသည်..။“ကဲ..ဒါဖြင့်..သွားစို့..”သူခင်မိုးသူအေးစက်နေတဲ့လက်ကိုဆွဲကိုင်ကာကားထဲကထွက်သည်..။ကားနောက်ဖုံးထဲကကျောပိုးအိတ်ကိုထုတ်ယူသည်..။သူ့ရဲဘော်တွေကိုနုတ်ဆက်ပြီးတွေ့နေရတဲ့ဟိုတယ်လေးဆီကိုခင်မိုးသူလက်ကိုဆွဲပြီးလျောက်သွားလိုက်သည်..။ရာဘ(မြင်းဆေး)တွေအပြည့်ပါတဲ့ကျောပိုးအိတ်ကြီးလွယ်ပြီးခင်မိုးသူဆိုတဲ့ဆံပင်အညိုရောင်ဆိုးထားတဲ့မိန်းမနဲ့ဟိုတယ်အခန်းထဲကိုရောက်လာသည်..။

ကုတင်ပေါ်အတူထိုင်ချရင်း..“ခင်ဗျား..သေချာတယ်နော်…”လို့မေးလိုက်တော့..ခင်မိုးသူက..“ဘာကိုပြောတာလဲ..ဆရာ..”လို့သူ့ကိုမကြည့်ဘဲခေါင်းလေးငုံ့ပြီးမေးသည်။“အော်..ကျုပ်နဲ့အိပ်တာပြောတာ..တော်ကြာမှမုဒိန်းကျင့်တယ်ဖြစ်နေမယ်..”“သေချာပါတယ်..ဆရာ..ကျမ…ကျမကိုပြန်လွတ်ပေးတာဘဲကျေးဇူးကြီးလှပါပြီ..နောက်..နောက်ပြီး…ဒီအိတ်ကြီးပြန်ပေးတာလဲဆရာ့ကျေးဇူးကြီးပါတယ်..ဒါတွေအသိမ်းခံရရင်ကျမတော့အရင်းပြုတ်ပြီးဘဝပျက်မှာ..ဆရာ…”“တခုတော့ရှိတယ်..ခင်ဗျား..ဒီအလုပ်လုပ်တာနောက်ဆုံးဖြစ်ပါစေ..ဒီလောကထဲမလာနဲ့တော့..”“ဟုတ်ကဲ့ပါ..ဆရာ…”“ကဲ..ခင်ဗျားကိုကြည့်ရတာလဲချွေးတွေသန်တွေနဲ့..ရေသွားချိုးလိုက်ပါလား…” “ဟုတ်ကဲ့…”ခင်မိုးသူရေချိုးနေတုံးကုတင်ဘေးကရေခဲသေတ္တာလေးကိုသူဖွင့်ကြည့်သည်..။အချိုရေဘူးများ..ရေသန့်ဘူးများနဲ့တိုက်ဂါးဘီယာဘူးတွေတွေ့လို့ဘီယာတလုံးယူကာဖေါက်သောက်သည်..။သူ့ဟန်းဖုန်းမြည်လာသည်..။အိမ်ကဖုန်းနံပါတ်ဘဲ..။“ဟလို..နေစိုးဝေပြောနေတယ်..”“မောင်ဝေ..ဒေါ်ဒေါ်တင့်..ပါ…”“ပြော..ဒေါ်ဒေါ်တင့်..”“မောင်ဝေ..ညဂျူတီကျတာလား..ဒီညပြန်လာအုံးမလား..မေးချင်လို့…”“ပြန်မလာတော့ဘူး..ဒေါ်ဒေါ်တင့်..အလုပ်များနေလို့..ထားထားကော..”“ထားထားအိပ်သွားပြီ..မောင်ဝေ..ဒေါ်ဒေါ်တင့်ကမောင်ဝေပြန်လာရင်တံခါးဖွင့်ပေးမလို့ပါ..နောက်ပြီး..တခုခုစားဖို့လုပ်ထားမလို့လေ…”“ကျေးဇူးဘဲ..ဒေါ်ဒေါ်တင့်…ပြန်မလာဖြစ်တော့ဘူး…မနက်မှဘဲပြန်လာမယ်…”ထားထားသည်သူ့ကိုပစ်ပယ်ထားသလောက်ထားထားရဲ့မိသားစုကသူ့အပေါ်ဂရုစိုက်ကြတာသူတွေ့ရသည်။အပျိုကြီးဒေါ်ဒေါ်တင့်သည်ထားထားကိုယ်စားသူ့ကိုအမြဲစေတနာထားတာတွေ့ရသည်..။ဖြူဖွေးတောင့်တင်းပြီးအရွယ်တင်တဲ့ဒေါ်ဒေါ်တင့်ကိုတပ်မက်မိတဲ့သူ့စိတ်ရိုင်းတွေကိုမနဲထိန်းချုပ်ခဲ့ရသည်..။“ချောက်..”ရေချိုးခန်းတံခါးပွင့်လာသည်..။

ထမိန်ရင်လျားနဲ့မျက်နှာသုတ်ပုဝါခြုံပြီးခင်မိုးသူထွက်လာသည်..။ကုတင်ပေါ်ထိုင်ကာအပေါ်ပိုင်းဗလာနဲ့ဘီယာသောက်နေတဲ့သူ့ကိုတွေ့တော့ရေချိုးခန်းပေါက်ဝမှာခြေစုံရပ်နေလို့..“ဒီကိုလာလေ..”လို့ခေါ်လိုက်သည်..။“လာ..ဒီမှာထိုင်..”ဆိုပြီးသူ့ဘေးမှာထိုင်ခိုင်းသည်..။ခင်မိုးသူလက်မောင်းသားဖွေးဖွေးမှာရေစက်ရေသီးလေးတွေကိုတွေ့ရသည်..။“တော်တော်လန်းဆန်းသွားလား…”ခေါင်းညှိမ့်ပြသည်..။“ခင်ဗျားယောင်္ကျား..ခုလောက်ဆိုခင်ဗျားဘာဖြစ်နေလဲ..ဘယ်ရောက်နေလဲဆိုပြီးတော်တော်စိတ်ပူနေမယ်ထင်လား…”“အင်း..သူကကျမထက်ပစ္စည်းအိတ်ကြီးဆုံးပြီလားဆိုပြီးစိတ်ပူနေမှာပါဘဲ…”“ခင်ဗျားအပေါ်..သူမကောင်းဘူးလို့ဆိုလိုတာလား…”“သူ့ကြောင့်ဘဲဒီအလုပ်လုပ်ဖြစ်တာ…အတင်းဘဲကျမကိုလုပ်ခိုင်းတာ..ရှိသမျှပုံအောပြီးရင်းရတာ..”“ခင်ဗျား..နဲ့ခင်ဗျားယောင်္ကျား..ဘယ်တုံးကနောက်ဆုံး..အိပ်လဲ..”“ရှင်..”“ကျုပ်မေးရင်ဖြေမှကြိုက်တယ်…”“ဟို…ဟို…မအိပ်ဖြစ်တာ..နဲနဲကြာပြီ..”“ခင်ဗျား..သူ့ကိုစုတ်ပေးဘူးလား…”သူမေးခွန်းကိုခင်မိုးသူမဖြေ..။“လီးစုတ်ဘူးလားလို့မေးနေတာ..” “ဟုတ်..ဟုတ်ကဲ့…”ိ“သူနဲ့လိုးတိုင်း..သူကစုတ်ခိုင်းလား..”“ဟုတ်…”“ကျုပ်ကိုခင်ဗျားလီးဘယ်လိုစုတ်လဲနမူနာစုတ်ပြစမ်း..”သူ့လက်ညှိုးကိုခင်မိုးသူနှုတ်ခမ်းထူထူလေးဆီထိုးပေးလိုက်သည်..။နှေးကွေးနေလို့..“စုတ်လေ..”လို့ငေါက်လိုက်တော့သူ့လက်ညှိုးကိုသူမလက်ကလေးနဲ့ကိုင်ကာစပြီးငုံစုတ်သည်..။သူမလျာကလေးလက်ညှိုးကိုပတ်လည်ရစ်ပတ်လူးလှိမ့်ပေးလာသောအခါသူ့လိင်တန်သည်တအားထောင်ထတင်းမာလာရသည်..။

လက်တဖက်နဲ့ဘောင်းဘီကိုချွတ်ချသည်..။အတွင်းခံဘောင်းဘီကိုဆက်ဆွဲချသည်..။ဆာလောင်နေတဲ့သူ့အကောင်ကြီးသည်မတ်မတ်ထောင်နေသည်..။ခင်မိုးသူသည်သူ့လက်ညှိုးကိုဆက်စုတ်ပေးနေဆဲ..။သူမမျက်လုံးတွေကနီးနီးကပ်ကပ်တွေ့နေရသောလိင်တန်ကြီးကိုကြည့်နေသည်..။သူမလက်တဖက်ကိုလိင်တန်ပေါ်ကိုတင်ပေးလိုက်သည်..။သူမမရဲတရဲနဲ့ဆုတ်ကိုင်လိုက်သည်..။“အကြီးကြီးဘဲ…”လို့တိုးတိုးလေးပြောလိုက်သံကြားရသည်..။“ခင်ဗျားယောင်္ကျားနဲ့ဘယ်သူပိုကြီးလဲ..”“သူကဒီလောက်မကြီးဘူး…”“ကစားပေး..ဒီလိုဘဲအသေကြီးကိုင်ဆုတ်မထားနဲ့..”်ခင်မိုးသူလိင်တန်ကိုပွတ်သပ်ပေးလာသည်..။“ခင်ဗျားလုပ်တတ်ရဲ့သားနဲ့ဗျာ..ဘာလဲ…ရှက်နေတာလား..မရှက်နဲ့..ဘယ်သူမှသိတာမဟုတ်ဘူး..” “မီး…မီးကြီးပိတ်ပေးမလားဟင်…”ဲသူမအလိုကိုလိုက်ကာမီးပိတ်ပေးလိုက်ပေမဲ့ရေချိုးခန်းတံခါးကဟနေလို့အဲဒီကမီးရောင်နဲ့ခင်မိုးသူသူ့လိင်တန်ရဲ့ထိပ်ပိုင်းကိုဖွဖွလေးပွတ်သပ်ပေးနေတာတွေ့နေရဆဲ..။“စုတ်ပေးလေ..”ခင်မိုးသူမျက်စိလေးပိတ်လိုက်ပြီးသူ့လိင်ချောင်းကိုငုံလိုက်သည်..။လိင်ချောင်းထိပ်ဖူးကိုငြင်ငြင်သာသာလေးစုတ်နေရာကလျာနဲ့လိင်တန်ဒစ်ကြားကိုစထိုးပေးလာသည်..။အတွေ့အကြုံများသောကျွမ်းကျင်သူဆိုတာစောစောကလက်ညှိုးကိုစစုတ်ပေးကထဲကသိလိုက်သည်..။အခုကျကျနနပညာပါပါစုတ်ပေးနေပြီ…။အိုး…..အူး…….ကောင်းလိုက်တာ…..။အရှိန်ရလာလို့လားမသိ..။ခင်မိုးသူသည်သူ့လိင်တန်ကိုအရင်းအထိငုံငုံစုတ်လိုက်..တွဲလောင်းကျနေသောဂွေးစိနှစ်လုံးကိုလက်နဲ့ဆုတ်ပွတ်ကစားပေးလိုက်နဲ့လုပ်ပေးလာချိန်သူကလဲရင်လျားထားတဲ့ထမိန်ကိုဖြေချကာဆူဖြိုးတင်းကော့နေသောရင်သားတွေကိုဆုတ်ကိုင်ချေနယ်သည်..။ရင်သားထိပ်သီးလေးတွေကိုလက်မနဲ့လက်ညှိုးသုံးပြီးချေကစားသည်..။လိင်တန်ထိပ်ကအပေါက်ကိုလျာထိပ်နဲ့ထိုးထိုးပေးသောအခါသူအရသာထူးကဲသလိုပြီးချင်သလိုလိုတောင်ဖြစ်လာရလို့ခင်မိုးသူကို..တော်ပြီ..လို့တားလိုက်မိသည်..။ခင်မိုးသူရဲ့ထမိန်ကိုချွတ်ခိုင်းလိုက်ပြီးကုတင်ပေါ်ပက်လက်အိပ်စေသည်..။ဖြူဖွေးအချိုးကျသောခင်မိုးသူရဲ့ဝတ်လစ်စားလစ်ကိုယ်ခန္ဒာကိုသူကြည့်လို့မဝ..။ ချပ်သောဝမ်းပျင်အောက်ကဖေါင်းမို့တဲ့ဆီးခုံကြီးကအမှောင်ထဲမှာဝင်းဝင်းကြီးတွေ့နေရသည်..။အမွေးပြောင်အောင်ရိပ်သင်ထားလို့သူမအဖုတ်ဖေါင်းဖေါင်းကြီးကိုထင်ထင်ရှားရှားတွေ့ရသည်..။ပေါင်တန်သွယ်နှစ်ချောင်းကိုဆွဲကားကာသူမအပေါ်မှောက်ခါနေရာယူလိုက်ပြီးသူ့လိင်တန်ခေါင်းနဲ့အကွဲကြောင်းတလျောက်သုံးလေးခါလောက်စုံချီဆန်ချီပွတ်ဆွဲလိုက်ပြီးမှထိုးသွင်းသည်.။

ခင်မိုးသူပါးစပ်လေးပွင့်ဟသွားသည်..။လိင်တန်ထိပ်ဖူးကတင်းတင်းကျပ်ကျပ်မဝင်ချင့်ဝင်ချင်ဝင်သွားသည်…။ခင်မိုးသူသူ့ကျောပြင်ကိုလှမ်းးဆွဲဖက်သည်..။“ဖြေးဖြေး…ဖြေးဖြေး..”လို့လဲပြောသည်..။ထောင်ထနေသောနို့သီးခေါင်းလေးတဖက်ကိုငုံ့စို့လိုက်ရင်း..ထိုးသွင်းသည်..။“အိုး…အင်း..ဆရာ့ဟာကြီးကသိပ်ကြီးတာဘဲ…”လို့ညည်းသည်..။နူးညံ့စိုအိနေတဲ့ခင်မိုးသူရဲ့အတွင်းသားအထိအတွေ့တွေကအလွန်စီးကျပ်လှသည်..။လိင်တန်အရင်းဆုံးသည်အထိသွင်းမိချိန်ခင်မိုးသူဖင်ကြီးတွေကြွတက်လာပြီးခြေထောက်တွေကိုမြှောက်ထောင်လိုက်တာတွေ့ရသည်..။သူမနုတ်ဖျားကအင်ဟင်အင်ဟင်နဲ့ညည်းညူနေသည်..။လိင်တန်ကိုဖြေးဖြေးချင်းဆွဲနုတ်ခါဖြေးဖြေးချင်းပြန်ထိုးသွင်းသည်..။အိကနဲကသူမပါးစပ်ကအသံထွက်လာသည်..။သူ့ရင်ဘတ်ကိုသူမလှမ်းပြီးစုတ်နမ်းလိုက်တာတွေ့ရသည်..။အင်း…သူမစိတ်ပါလာပုံရသည်..။သူအသွင်းအထုတ်တချက်ချင်းလုပ်နေသည်..။ခင်မိုးသူအဖုတ်သည်စီးကျပ်နေလို့အရသာထူးကဲနေသည်..။အရေတွေလိုက်လာလို့အသွင်းအထုတ်မှာအသံတွေမြည်လာသည်..။ရင်သားတွေကလဲတင်းမာပြီးသူဆုတ်နယ်လို့ကောင်းလွန်းနေသည်။ရင်သားထိပ်ဖူးနို့သီးတွေကိုသူလျာနဲ့ကလိရင်း..တချက်ချင်းအရသာခံပြီးညှောင့်ထည့်ပေးနေသည်..။မိန်းမကောင်းကောင်းမလုပ်ရတာကြာနေလို့ခင်မိုးသူနဲ့လုပ်ရတာသူအရမ်းကျေနပ်သဘောကျနေသည်..။တဖြေးဖြေးနဲ့ဆောင့်ချက်တွေပြင်းထန်လာသည်..။ခင်မိုးသူလဲအောက်မှကော့ကော့ပေးလာသည်..။သူမတင်ပါးကြီးတွေကိုပတ်ခြာမွေ့ရမ်းပေးလာသည်..။တဟင်းဟင်းနဲ့အသံတွေကျယ်လာသည်..။သူမလဲကျေနပ်စွာတက်ညီလက်ညီတုံ့ပြန်နေတာတွေ့ရတော့သူတအားဆောင့်ထည့်လာသည်..။ “ကောင်းလား..”“အင်း..အင်း…..”တအားကြုံးဆောင့်ထည့်သည်..။သူမကလဲအောက်မှတုံ့ပြန်ပင့်ကော့ပေးသည်..။ကုတင်အောက်ကိုဆင်းရပ်လိုက်ပြီးသူမဖင်ကြီးတွေကိုဆုတ်ကိုင်ပြီးအားကုန်ဆောင့်ထည့်သည်..။တအားကောင်းသွားပြီးသုတ်ရေတွေတထုတ်ထုတ်နဲ့သူမအဖုတ်ထဲပန်းထည့်ကာပြီးသွားသည်..။“ခင်ဗျားကောပြီးလား..”“အင်း…ပြီးတယ်…”ခဏနားပြီးနောက်တချီထပ်ဆွဲကြပြန်သည်..။ ဒုတိယတချီဆွဲအပြီးတွင်သူနဲ့ခင်မိုးသူတို့သည်ရဲနဲ့မူးယစ်ဆေးဖြန့်သူတို့အပေးအယူဆက်ဆံရေးလိုမဟုတ်တော့..။

ခင်မိုးသူသည်သူ့ရင်ခွင်ထဲခိုဝင်ကာ..သူ့ရင်ဘတ်ကိုနမ်းစုတ်လျာနဲ့ယက်သည်..။တတိယအချီမစခင်သူ့လိင်တန်ကိုတယုတယစုတ်နမ်းပေးသည်..။တတိယအချီမှာလေးဘက်ဝပ်ဖင်ထောင်ပေးသောခင်မိုးသူကိုအရသာခံပြီးသူဖြုတ်သည်..။သုံးချီကောင်းဆွဲအပြီးမောမောနဲ့အိပ်ပျော်သွားကြသည်..မန္တလေးရဲ့မနက်ခင်း…။လမ်းမပေါ်မှာဆိုင်ကယ်တွေ..ကားတွေဆူညံပြည့်ကျပ်နေပြီ..။သူ့ကိုလှည့်ကြည့်လှည့်ကြည့်နဲ့ကျောပိုးအိတ်ကြီးထမ်းပြီးလျောက်သွားသောခင်မိုးသူကိုလက်ပြပြီးသူဆိုင်ကယ်ကိုမောင်းထွက်ခဲ့သည်..။သူအိမ်ပြန်ရောက်တော့..ဒေါ်ဒေါ်တင့်ဆီးကြိုနေသည်..။“မောင်ဝေရယ်…ဒေါ်တင့်စိတ်ပူလိုက်တာ..ညကအဆင်ပြေရဲ့လား..ဘာလဲ..ဘိန်းရောင်းတဲ့လူတွေလိုက်ဖမ်းရတာလား..ဒေါ်တင့်ဘာလုပ်ပေးရမလဲ..တခုခုသောက်မလား..”“ပြီးမှ..အခုကျနော်ရေတက်ချိုးလိုက်အုံးမယ်…”“ဒေါ်တင့်ဘရိတ်ဖတ်စ်တခုခုလုပ်ခဲ့ပေးမယ်လေ..”“ရတယ်..ဒေါ်ဒေါ်တင့်…နေပါစေ..ဒါနဲ့ထားထားရော…ဆိုင်မှာလား…”“ထားထား..ခြံထဲသွားတယ်..ဆိုင်မှာရွေစင်ရှိနေတယ်..မောင်ဝေ..ဘာလိုချင်လဲ…”“မလိုချင်ပါဘူး…”ဒေါ်ဒေါ်တင့်..မီးဖိုခန်းဘက်ကိုခပ်သွက်သွက်လျောက်ဝင်သွားသည်..။ဒေါ်ဒေါ်တင့်ရဲ့အားရစရာတင်ပါးကြီးတွေကတုန်ခါနေတာသူမြင်ဖြစ်အောင်မြင်လိုက်သေးသည်..။အင်း..ဒီလောက်သုံးချီအပီအပြင်ဖြုတ်လာတာတောင်စိတ်ကရှိနေသေးတယ်..။မလွယ်ဘူး..။ထားထားသည်ဆိုင်အောင်မြင်ပြီးနောက်မြစ်ငယ်ဘက်မှာခြံကျယ်ကြီးဝယ်ပြီး..သီးပင်..စားပင်တွေစိုက်..ကြက်..ဝက်..ဘဲ..နွားတွေမွေးသည်..။သူတို့ခြံထွက်တွေကိုဆိုင်မှာပြန်သုံးသည်….။ကြက်ဥ..ကြက်သား..နွားနို့..ဝက်သားကိုခြံထွက်နဲ့မလောက်မှအပြင်ကဝယ်သည်..။ခြံကိုထားထားဘက်ကအမျိုးတွေဘဲတာဝန်ယူလုပ်စေသည်..။ထားထားသည်ဒီလိုအလုပ်များနေလို့လဲလိင်ကိစ္စလုံးဝစိတ်မဝင်စားဘူးဖြစ်နေခဲ့သည်..။ရေပူပူနဲ့ရေပန်းအောက်ဝင်ပြီးသူရေချိုးလိုက်သည်..။

အကြာကြီးချိုးသည်..။မျက်နှာသုတ်ပုဝါနဲ့ဆံပင်ရောကိုယ်လုံးရောပွတ်တိုက်အပြီးခါးမှာပတ်ချည်သည်..။သူဝတ်ခဲ့သောဘောင်းဘီ..အတွင်းခံဘောင်းဘီတို့ညစ်ပတ်နံစော်နေလို့ပြန်မဝတ်ချင်တော့..။အိပ်ခန်းထဲပြန်ရောက်ပြီးဘီဒိုထဲကအဝတ်တွေထုတ်ယူဖို့ပြင်ခိုက်ဖုန်းလာလို့ကုတင်ပေါ်ပက်လက်လှဲချရင်းဖုန်းကိုင်လိုက်သည်..။“ကိုကို”အင်..ထားထားခေါ်တာ..။ “ထား..ခြံထဲမှာလား..”“ဟုတ်တယ်..ကိုကို..ကြက်တွေကြက်နာကျချင်လို့..ထားလာကြည့်တာ..ကိုကိုကောတညလုံးအလုပ်များနေလား..”“ဟုတ်တယ်..ထား..”“ကိုကိုခြံထဲလိုက်ခဲ့မလား..ထားဆီကို..”“မလိုက်တော့ဘူး…တညလုံးမအိပ်ရသေးဘူး..ခဏအိပ်လိုက်အုံးမယ်…” “ကောင်းပြီလေ..ထားတော့ကြက်တွေကိစ္စလုပ်လိုက်အုံးမယ်..”“အိုကေ..ဆီးယူး..ထား..”ဘယ်လောက်ပင်ပမ်းနေသည်မသိ..။ဖုန်းချအပြီး..သူပက်လက်ကြီးကုတင်ပေါ်မှာအိပ်ပျော်သွားသည်..။“မောင်ဝေ..မောင်ဝေ…”သူ့လက်မောင်းကိုလှုပ်နှိုးလို့မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်မိသည်..။သူ့ကုတင်ဘေးမှာရပ်ပြီးသူ့ကိုဒေါ်ဒေါ်တင့်နှိုးနေတာ..။ဒေါ်ဒေါ်တင့်သည်သူ့လက်မောင်းကိုလှုပ်ကိုင်နှိုးနေပေမဲ့ဒေါ်ဒေါ်တင့်မျက်လုံးတွေကသူ့ကိုယ်အောက်ပိုင်းကိုရောက်နေကြလို့သူ့ကိုယ်အောက်ဘက်ကိုငုံ့ကြည့်မိလိုက်သည်..။အာပါး..။ခါးမှာပတ်ထားတဲ့မျက်နှာသုတ်ပုဝါသည်လန်တက်နေသည်..။ငေါငေါကြီးတောင်မာနေတဲ့သူ့လိင်တန်ရှည်ကြီးပေါ်နေသည်..။“ဘရိတ်ဖတ်စ်လာပို့တာ..မောင်ဝေ…”ဒေါ်ဒေါ်တင့်ရဲ့အသံကတုန်နေသလိုဘဲ..။“အော်..ကျေးဇူးဘဲ..ဒေါ်ဒေါ်တင့်..”သူလူးလဲထသည်..။မျက်နှာသုတ်ပုဝါကဖျတ်ကနဲပြေကျသွားသည်..။လိင်တန်ကြီးကဘွားဘွားကြီးပေါ်သွားသည်..။“အို..မောင်ဝေ…”ဒေါ်ဒေါ်တင့်သည်သူ့လိင်တန်ကိုငေးစိုက်ကြည့်နေသည်..။သူကဗျာကရာမျက်နှာသုတ်ပုဝါကိုဆွဲဖုံးလိုက်သည်..။“ဆောရီး..ဒေါ်ဒေါ်တင့်…”“အဟင်းအဟင်း..မောင်ဝေကဒုတ်ပြဒါးပြနဲ့..”“ဟာ..ဘာတွေလဲဒေါ်ဒေါ်တင့်…”“ဒေါ်တင့်..မောင်ဝေ့အတွက်ကြက်ဥပေါင်မုံ့ကြော်ရယ်..ဝက်အူချောင်းရယ်..လဘက်ရည်ချိုဆိမ့်ရယ်လုပ်လာပေးတယ်..စားလိုက်အုံး…”“ဟုတ်..ဒေါ်ဒေါ်တင့်..”သူလဘက်ရည်ကိုယူသောက်သည်..။ဒေါ်ဒေါ်တင့်က..“မောင်ဝေ..တော်တော်ပင်ပမ်းနေတယ်ထင်တယ်..အိပ်ပျော်နေလိုက်တာကလေးလေးကျနေတာဘဲ..ဟင်းဟင်း..ညောင်းနေလား..ဒေါ်တင့်နှိပ်ပေးမယ်လေ..”လို့ပြောရင်းသူ့ပုခုံးနှစ်ဘက်ကိုနှိပ်ပေးသည်..။“ရတယ်..ဒေါ်တင့်..နေပါစေ..”လို့သူပြောလဲမရ..။

အပေါ်ပိုင်းဗလာ..အောက်ပိုင်းမှာမျက်နှာသုတ်ပုဝါမလုံ့တလုံနဲ့အိပ်ခန်းထဲကကုတင်ပေါ်ထိုင်ရက်ကြီး..ဒေါ်ဒေါ်တင့်အနှိပ်ကိုခံရတာတယောက်ယောက်တွေ့သွားလို့မသင့်တော်..။သူအခန်းပေါက်ဝကိုလှမ်းကြည့်လိုက်မိသည်..။ဒေါ်ဒေါ်တင့်က..“စိတ်မပူနဲ့..မောင်ဝေ..ဒေါ်တင့်အထဲကပိတ်ထားတယ်..”လို့သူ့ကိုပြောသည်..။“ဗျာ..”“ဒေါ်တင့်..မောင်ဝေ့ကိုပြောစရာတွေရှိလို့…”“ဟုတ်..ဒေါ်တင့်..ဘာများလဲ..ပြောပါ…”“ဒေါ်တင့်လေ..မောင်ဝေ့ကိုသိပ်သနားတယ်…”ဒေါ်ဒေါ်တင့်သည်သူ့ကိုဇက်ကျောဆွဲပေးနေရင်း..သူ့နားနားကိုကပ်ခါတိုးတိုးလေးပြောလိုက်တာဖြစ်သည်။“ဘာ..ဘာလို့…”“ထားထားမောင်ဝေ့ကိုဂရုမစိုက်ဘဲပစ်ပယ်ထားတာဒေါ်တင့်..သိတယ်..”“ဗျာ..”သူဒေါ်ဒေါ်တင့်ကိုလှည့်ကြည့်မိသည်..။“..ထားထား…မောင်ဝေ့ကိုပေးမအိပ်တာ..ဒေါ်တင့်သိနေတာကြာပြီ…မောင်ဝေ..စိတ်ညစ်မှာဘဲဆိုပြီးဒေါ်တင့်မောင်ဝေ့ကိုသနားနေတာ..ဒေါ်တင့်စိတ်မကောင်းဘူး…”ဒေါ်ဒေါ်တင့်သည်အဝတ်မဲ့သူ့ကျောပြင်ကိုဖွဖွလေးပွတ်နေသည်..။“ဒေါ်တင့်..မောင်ဝေ့ကိုပြောမယ်ပြောမယ်နဲ့..အခွင့်မရခဲ့ဘူး…ဒီနေ့တော့ဒေါ်တင့်..မောင်ဝေ့ကိုပြောတော့မယ်…မောင်ဝေ..ထားထားနဲ့ပတ်သက်ပြီး..အနေရခက်နေတာ..မပြည့်ဝဘဲဖြစ်နေတာတွေကိုဒေါ်တင့်တခုခုလုပ်ပေးချင်တယ်..ထားထားကိုယ်စားပေါ့…”သူဘာပြန်ပြောရမှန်းမသိပေမဲ့ဒေါ်ဒေါ်တင့်ကသူ့ကျောကိုဖွဖွလေးကုတ်ခြစ်နေတာရယ်..အခန်းတံခါးကိုအတွင်းကသော့ချပိတ်ထားတယ်ဆိုတာရယ်ကြောင့်..သူွုစိတ်တွေကတော့ထကြွနေပြီ..။ပေါင်ကြားကစောစောထဲကငေါနေတဲ့လိင်တန်ကမတ်မတ်ထောင်နေပြီ..။ဒေါ်ဒေါ်တင့်နဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင်လိုက်သည်..။ဒေါ်ဒေါ်တင့်မျက်နှာကနီမြန်းနေသည်..။“ကောင်းပါ့မလား..ဒေါ်ဒေါ်တင့်ရယ်…”သူ့ကိုပွတ်သပ်ကုတ်ခြစ်နေတဲ့ဒေါ်ဒေါ်တင့်လက်တွေကိုသူဆုတ်ကိုင်လိုက်သည်..။

လက်တွေကအေးစက်ပြီးတုန်နေသည်..။“ဒါဒေါ်ဒေါ်တင့်မောင်ဝေ့အပေါ်မှာထားတဲ့မေတ္တာ…စေတနာပါ..ဘယ်သူမှလဲသိစရာမလိုဘူးလေ..ဘာလဲ..ဒီလိုဒေါ်တင့်ပြောလို့ဒေါ်တင့်ကိုမောင်ဝေအထင်သေးသွားလား…”“မသေးပါဘူး..ဒေါ်ဒေါ်တင့်ရယ်….”“ဒါဆို..မောင်ဝေ..လှဲအိပ်လိုက်..လာ..လာ…ပက်လက်အိပ်လိုက်…မျက်စိပိတ်ထား…”သူ့ကိုပက်လက်အိပ်ခိုင်းပြီးမျက်စိပိတ်ခိုင်းသည်..။ဖတ်ကနဲခါးမှာပတ်ထားတဲ့မျက်နှာသုတ်ပုဝါပြေသွားသည်..။ဒေါ်ဒေါ်တင့်လက်ချောင်းတွေသူ့လိင်တန်ပေါ်ရောက်လာသည်..။လိင်တန်ထိပ်ဖူးကိုလက်ချောင်းတွေကဖွဖွရွရွလေးပွတ်ပေးနေသည်..။ဒစ်ကြားကိုဖွဖွလေးလက်ချောင်းတွေပွတ်သပ်ပေးလာသောအခါသူ့လိင်တန်သည်ပိုမိုထွားကြိုင်းမာကျောလာရသည်..။ဟော…ဒေါ်ဒေါ်တင့်လက်ချောင်းတွေသူ့ဂွေးစိနှစ်လုံးဆီကိုရောက်သွားကြပြန်သည်..။ဂွေးစိတွေကိုတယုတယဖွဖွလေးဆုတ်နယ်ပေးနေပြန်သည်..။ဒေါ်ဒေါ်တင့်သည်အပျိုကြီးပီပီဆာလောင်နေပုံရသည်..။သူ့ဖင်တောင့်တောင့်ကြီးတွေကိုသူငေးမောပြီးတပ်မက်နေတာကိုလဲရိပ်မိပုံရသည်..။ရွေစင့်ကိုသူချောင်းမိသလိုဘဲဒေါ်ဒေါ်တင့်ရေချိုးတာတွေကိုသူဘယ်နှစ်ကြိမ်ချောင်းမိမှန်းမသိတော့..။အခုတော့ဒေါ်ဒေါ်တင့်ကိုယ်တိုင်ကပွင့်ပွင့်လင်းလင်းဖြစ်နေပြီ..။ “မောင်ဝေ..တအားတင်းကျပ်နေလားဟင်..ထားထားနဲ့မလုပ်ရလို့…”“ဟုတ်တယ်..ဒေါ်ဒေါ်တင့်…”“ဒေါ်တင့်ဖြေလျော့ပေးချင်တယ်..မောင်ဝေ..အို..မကြည့်နဲ့..မျက်လုံးပိတ်ထား..”ဒေါ်ဒေါ်တင့်သည်သူ့လိင်တန်ကိုကွင်းတိုက်သလိုရှေ့နောက်ပွတ်တိုက်ပေးနေပြီ..။“သန်လိုက်တဲ့ဟာကြီး..ထားထားတယောက်ဘာဖြစ်တာပါလိမ့်..ဒီလောက်အောင်မြင်တာကြီးရထားပြီး..”ပါးစပ်ကတတွတ်တွတ်ပြောရင်း..သူ့လိင်တန်ကိုကျကျနနကွင်းထုပေးနေပြီ..။လက်တဖက်ကကွင်းထုနေတုံးကျန်တဲ့လက်တဖက်ကသူ့ဂွေးစိတွေကိုဖွဖွလေးဆုတ်ညှစ်ပေးနေသည်..။“ကောင်းလား..မောင်ဝေ…”“အင်း…တအားကောင်းတာဘဲ…”“ဒေါ်တင့်ဘာထပ်လုပ်ပေးရအုံးမလဲ…”“စုတ်ပေးမလား…ဒေါ်တင့်…”“အင်း..ဒေါ်တင့်တခါမှတော့မလုပ်ဖူးဘူး..စမ်းကြည့်မယ်လေ..”ဒေါ်ဒေါ်တင့်သည်သူ့လိင်တန်ထိပ်ဖူးကြီးကိုဖမ်းငုံလိုက်တာသူမျက်စိဖွင့်ကြည့်လို့တွေ့လိုက်ရသည်..။ဒေါ်ဒေါ်တင့်သည်တပြွတ်ပြွတ်နဲ့သူ့လိင်တန်ထိပ်ဒစ်ကြီးကိုစုတ်နေပြီ..။မထင်မမှတ်တတ်တာတွေဖြစ်ကုန်ပြီ..။ဒေါ်တင့်မစုတ်တတ်ဘဲစုတ်ပေးလို့တချက်တချက်သွားနဲ့ခြစ်မိလို့နာသည်..။“တော်..တော်ပြီ..ဒေါ်တင့်..ရပြီ..”“မကောင်းလို့လား..ဒေါ်တင့်ဘာထပ်လုပ်ပေးရအုံးမလဲ..”“ဒေါ်တင့်ဘာမှမလုပ်နဲ့..ကျနော်ကဒေါ်တင့်ကိုလုပ်ပေးမှာ…”သူထထိုင်လိုက်ပြီးဒေါ်တင့်ရင်စေ့အင်္ကျီကိုဆွဲဖွင့်လိုက်သည်..။နှိပ်ကြယ်သီးတွေတထောက်ထောက်နဲ့ပြုတ်ပွင့်ကုန်သည်..။

ဖြူဖွေးတဲ့ဆိုက်ကြီးဘရာစီယာနဲ့ထိန်းချုပ်ထားတဲ့ဒေါ်ဒေါ်တင့်ရဲ့ရင်ထွားထွားတွေရဲ့အပေါ်ပိုင်းတွေကိုမြင်လိုက်ရသည်..။သူကဘရာစီယာချိတ်ကိုဖြုတ်ဖို့ကြိုးစားတော့ဒေါ်ဒေါ်တင့်ကသူမကိုယ်တိုင်ဖြုတ်ချွတ်ပေးသည်..။အားပါး…လှလိုက်တဲ့နို့ကြီးတွေ..။ နဲနဲတွဲကျနေပေမဲ့တင်းမာနေဆဲ..။အသားကဖြူလွန်းလို့နို့သီးခေါင်းတွေကပန်းနုရောင်သန်းနေသည်..။နို့သီးခေါင်းလေးတွေကကာမစိတ်ထကြွနေလို့တင်းမာပြီးထောင်နေသည်….။သူစပြီးနို့သီးခေါင်းတဖက်ကိုစို့လိုက်တော့ဒေါ်ဒေါ်တင့်မျက်တောင်လေးစင်းကျပြီးနှုတ်ခမ်းလေးဟသွားသည်။ဒေါ်ဒေါ်တင့်ရဲ့နို့ဖြူဖြူကော့ကော့ကြီးတွေကိုအားရပါးရစို့လိုက်..ဆုတ်နယ်လိုက်လုပ်နေရင်းကခါးကထမိန်ကိုလှန်တင်လိုက်သည်..။ဖြူဖွေးသောပေါင်တန်တွေကြားကအမွေးမဲစုစုနဲ့ဒေါ်ဒေါ်တင့်ရဲ့ခုံးမို့နေသောအဖုတ်ကြီးဘွားကနဲပေါ်လာသည်..။သူတွေ့ဘူးချင်တာကြာနေပြီဖြစ်တဲ့အဖုတ်ကြီးကိုတပ်မက်စွာစူးစိုက်ကြည့်နေသည်..။“ဟင့်..ဘာလို့ကြည့်နေတာလဲ..”ဒေါ်ဒေါ်တင့်ကအဖုတ်ကြီးကိုလက်ဖဝါးနဲ့ကာချင်သည်..။သူကြည့်လို့ရှက်တဲ့သဘော..။တောက်…လှလိုက်တဲ့အဖုတ်ကြီး…။အချိန်ဆိုင်းမနေဘဲဒေါ်ဒေါ်တင့်ပေါင်ကြားမှာနေရာဝင်ယူကာသူ့လိင်တန်ကိုအရင်းကနေဆုတ်ကိုင်ပြီးထိပ်ဖူးဒစ်ကြီးနဲ့ဒေါ်ဒေါ်တင့်အဖုတ်ကြီးကိုသုံးလေးခါလောက်အစုန်အဆန်ပွတ်သပ်လိုက်သည်..။ဒေါ်ဒေါ်တင့်ရဲ့အဖုတ်ကအရေတွေနဲ့လူးပေစိုရွဲသွားတဲ့သူ့ထိပ်ဖူးဒစ်ကြီးနဲ့အဖုတ်ကြီးထဲကိုဇိကနဲထိုးသွင်းလိုက်ချိန်မှာဒေါ်ဒေါ်တင့်လဲ..“အို့….မောင်ဝေ…”ဆိုပြီးလည်ဂုတ်ကိုဆွဲကာဖက်လေသည်..။ အရေတွေစိုရွဲနေတာတောင်ဒေါ်ဒေါ်တင့်ရဲ့အဖုတ်ထဲတော်တော်နဲ့သွင်းလို့မရ..။သုံးလေးကြိမ်လောက်ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်ကစားပေးမှဝင်သွားသည်..။ဒေါ်ဒေါ်တင့်တအင့်အင့်နဲ့သူ့ခါးကိုတအားဆွဲဖက်ကာပေါင်တွေဖြဲကားပေးထားသည်..။ဒေါ်ဒေါ်တင့်လိုလားတောင့်တနေတာဘယ်လောက်များကြာနေပြီလဲမသိဘူး..။သူကလဲငတ်ပြတ်နေလို့တအားဆာလောင်နေသူ..ဒေါ်ဒေါ်တင့်ကလဲဆာလောင်နေတဲ့အပျိုကြီး…။

ပွင့်လင်းကုန်ကျတော့ပွဲကြီးပွဲကောင်းတွေ့ကြပြီ..။သူ့လိင်တန်ထိုးသွင်းလိုက်တိုင်း..ဒေါ်ဒေါ်တင့်သည်ဝက်ပေါက်ကလေးတကောင်လိုတအီးအီးနဲ့အော်သည်..။ဒေါ်ဒေါ်တင့်ရဲ့ပေါင်လုံးဖြူဖြူကြီးတွေကိုသူ့ပုခုံးပေါ်ထမ်းတင်လိုက်ပြီး..ခပ်သွက်သွက်ဘဲသူထိုးဆောင့်လေသည်..။ဒေါ်ဒေါ်တင့်ရဲ့စောက်ဖုတ်ကြီးသည်ကြီးသလောက်ကျပ်သည်..။စေးပိုင်နေလို့သူလုပ်ရတာအဖူးအရသာရှိတာကြောင့်ဆောင့်တဲ့အရှိန်လဲတဖြေးဖြေးမြန်လာသည်..။ဒေါ်ဒေါ်တင့်လဲခပ်ပြင်းပြင်းခပ်မြန်မြန်ဆောင့်ပေးတာကိုမတား..မငြင်းတာကြောင့်..သူလဲအားနဲ့တအားဆောင့်တော့တာဘဲ..။ဖွံ့ဖြိုးတဲ့နို့ကြီးတွေကိုနယ်ဖတ်လိုက်..စို့လိုက်နဲ့အားရပါးရကိုဆွဲပစ်လိုက်တာသူလဲသုတ်တွေပန်းအလွတ်ဒေါ်ဒေါ်တင့်လဲကော့ကွေးပြီး..ပြီးသွားသည်..။ဒေါ်ဒေါ်တင့်သည်သူ့ကိုရေချိုးခန်းထဲဆွဲခေါ်ပြီးလိင်တန်ကိုဆပ်ပြာနဲ့သေသေချာချာပွတ်တိုက်ဆေးကြောပေးသည်..။ဒေါ်ဒေါ်တင့်ရဲ့စောက်ဖုတ်ကိုလဲသူကျကျနနပွတ်သပ်ဆေးကြောပေးတော့ဒေါ်ဒေါ်တင့်လဲစိတ်တွေပြန်ထလာရပြီး..သူ့လိင်တန်ကိုကုန်းစုတ်လေသည်..။သူကလဲဒေါ်ဒေါ်တင့်အဖုတ်ကိုလက်ညှိုးနဲ့ထိုးနှိုက်သည်..။ရေချိုးခန်းထဲမှာသူ့လိင်တန်ကြီးတအားမတ်လာထောင်လာပြန်သည်..။ဒေါ်ဒေါ်တင့်က.. “မောင်ဝေ့ဟာကြီးကလှလိုက်တာကွယ်..အောင်မြင်လိုက်တဲ့ဟာကြီး..”ဆိုပြီးအားရပါးရစုတ်ပေးလေတော့သည်..။နှစ်ယောက်စလုံးစိတ်တွေအရမ်းကြွထလာပြီး..အိပ်ခန်းထဲကိုပြန်ရောက်လာကြသည်..။ဒေါ်ဒေါ်တင့်ကိုလေးဘက်ထောက်ကုန်းခိုင်းပြီး..တဖန်းဖန်းနဲ့စိတ်တိုင်းကျဖြုတ်သည်..။ဒုတိယအချီမို့အရသာခံပြီးစိမ်ပြေနပြေဖြုတ်သည်..။အရူးအမဲသားကျွေးမိဆိုသလိုနွားမြင်တိုင်းလက်ညှိုးထိုးသည်ဆိုတာမျိုးဒေါ်ဒေါ်တင့်ဖြစ်နေပြီ..။သူနယ်မပြောင်းခင်ထားထားအလစ်မှာသူ့ကိုအခန်းထဲခေါ်ပြီးဖြုတ်ခိုင်းတော့တာဘဲ..။သူ့လိင်တန်ကိုလဲအခွင့်အရေးရတိုင်းစုတ်ပေးသည်..။နေစိုးဝေလဲထားထားနဲ့သူပြောင်းလာတဲ့မထိအတူမအိပ်ရပေမဲ့ဒေါ်ဒေါ်တင့်နဲ့လစ်ရင်လစ်သလိုဖြုတ်နေရလို့လိင်ကိစ္စသိပ်ပြီးဆာလောင်တောင့်တမှုတော့.မရှိတော့.။နေစိုးဝေသူပြောင်းရတဲ့မြို့လေးကိုရောက်တော့သူထင်တာထက်ပိုပြီးပျော်စရာကောင်းနေတာတွေ့ရသည်။သူ့အထက်လူကြီးကလဲသဘောကောင်းသူလူအေးကြီးတယောက်ဖြစ်နေလို့သူနဲ့အဆင်ပြေသည်..။ရောက်ရောက်ချင်းသူ့ကိုနေစေတဲ့ရဲစခန်းဝင်းထဲကအိမ်လေးမှာနေတော့ဟင်းချက်ကောင်းတယ်ဆိုတဲ့ရဲတပ်ကြပ်မောင်ဖြူးကသူ့ကိုထမင်းဟင်းချက်ကျွေးသည်..။တပတ်လောက်ကြလာတော့မောင်ဖြူးချက်တာတွေကဒါဒါဘဲဖြစ်လာလို့သူစားရတာငြီးငွေ့လာသည်..။

အကုန်အစုံရတဲ့..နံမည်ကြီး..စားသောက်ဆိုင်ပိုင်ရှင်ထားထားရဲ့ယောင်္ကျားဆိုတော့တော်ရုံလက်ရာကိုကောင်းတယ်မထင်ဘူး..။မြို့နယ်မှူးကသူစားနေကျထမင်းဆိုင်မှာစားကြည့်..ကြိုက်ရင်ထမင်းလခပေးပြီးစားနိုင်သည်..ဆိုပြီးရဲစခန်းနဲ့သိပ်မေဝးလှတဲ့ထမင်းဆိုင်လေးတဆိုင်ကိုခေါ်သွားပြီးမိတ်ဆက်ပေးသည်..။ထမင်းဆိုင်လေးကတော်တော်ရောင်းကောင်းသည်..။ငပိရည်တို့စရာနဲ့ပဲဟင်းပူပူနဲ့ဟင်းတွေကလဲစုံသည်..။ထမင်းစားပြီးရင်လဲအုန်းထညက်ခဲနဲ့ကောက်ညှင်းလဘက်ခြောက်မွေးမွေးလေးခပ်ထားတဲ့အကြမ်းရေနဲ့..။နဲနဲနောက်ကျရင်စားချင်တဲ့ဟင်းကုန်သွားတတ်လို့ကြိုတင်ချန်ထား..ဖယ်ထားခိုင်းရကြောင်းမြို့နယ်မှူးကပြောပြသည်..။ဆိုင်ရှင်ဦးထွန်းချစ်..နဲ့သူ့မိန်းမဒေါ်ဝင်းနဲ့သူ့ကိုမိတ်ဆက်ပေးသည်..။သဘောကောင်းဖေါ်ရွေတဲ့လင်မယားကိုလည်းတွေ့တွေ့ခြင်းခင်မင်မိရသည်…။သူစားကြည့်တာနဲ့ဒီဆိုင်လေးကိုသဘောကျသွားသည်..။ ပဲဟင်းထပ်လိုချင်သေးလို့ထပ်တောင်းမလို့ဆိုင်ရှင်လင်မယားကိုသူလှမ်းအကြည့်သူဟင်းအိုးကြီးတွေတန်းစီချထားတဲ့စားပွဲကြီးအနောက်မှာဟင်းတွေခပ်ထည့်နေတဲ့ကောင်မလေးတယောက်ကိုတွေ့လိုက်သည်..။အင်္ကျီလက်ပြတ်အနက်..ထမိန်အနက်ဝတ်ထားတဲ့အသားဖြူဖွေးဖွေးနဲ့ကောင်မလေး..။လပ်ပြတ်အင်္ကျီကြောင့်သူမရဲ့လက်မောင်းသားဝင်းဝင်းလေးတွေကိုတွေ့နေရသည်..။အနက်ရောင်အဝတ်အစားတွေကြောင့်သူမရဲ့ဖြူဝင်းတဲ့အသားအရေကပိုထင်းဝင်းနေသည်..။တော်တော်လှတဲ့ကောင်မလေး..။ဒီမျက်လုံးဝိုင်းစက်စက်နဲ့ကောင်မလေးချောချောကိုငေးစိုက်ကြည့်နေမိတာနဲ့ထမင်းစားနေတာရပ်ဆိုင်းသွားရသည်..။ဘယ်လောက်ကြာကြာငေးနေမိသလဲမသိ..။ဘေးကမြို့နယ်မှူးက..“ကိုနေစိုးဝေ..အဲဒါဦးထွန်းချစ်..ဒေါ်ဝင်းရဲ့သမီးငယ်လေး..လေ..နံမည်ကလေးလေးချစ်..တဲ့..”လို့သူ့ကိုပြောတော့မှသတိဝင်လာရသည်..။မြို့နယ်မှူးကပြုံးစိစိနဲ့..“ချောတယ်နော်..”လို့ထပ်ပြောသည်..။မိတ်ကပ်..ပေါင်ဒါ..နဲ့သနပ်ခါး..စတာတွေလိမ်းခြယ်မထားတဲ့သူမမျက်နှာလေးသည်ဝင်းပဖြူဖွေးချောမွတ်နေသည်..။

ပင်ကိုယ်အသားအရေတော်တော့်ကိုလှတဲ့ကောင်မလေး…။ဆေးမဆိုထားဘဲရဲရဲလေးရှိနေတဲ့သူမနှုတ်ခမ်းတွေကဖူးဖူးဖေါင်းဖေါင်းနဲ့မြင်ရတာတောင်အသဲယားစရာလှလွန်းနေသည်..။ကောင်မလေးရုပ်ကသန့်နေသည်..။ထမင်းဆိုင်လေးမှာပြေးလွားလုပ်ကိုင်နေရမဲ့ပုံပန်းမျိုးမဟုတ်ဘူး..။ဒီကနေ့နံမည်ကြီးနေတဲ့မင်းသမီးလေးတယောက်နဲ့အရမ်းတူသည်..။သူကြည့်နေတုံးဘဲလေးလေးချစ်သူ့ဘက်ကိုကြည့်သည်..။အပြုံးလေးနဲ့သူနဲ့မြို့နယ်မှူးတို့စားပွဲဖက်ကိုလျောက်လာသည်..။“ဦးတို့ဘာလိုသလဲဟင်..ထမင်းလိုက်ပွဲလား..”လို့မေးသည်..။သူပဲဟင်းထပ်လိုချင်ကြောင်းပြောသည်..။လေးလေးချစ်အပြေးကလေး..ပဲဟင်းပြေးယူပေးသည်..။ပဲကြာဇံခပ်ထားသောလေးလေးချစ်တို့ဆိုင်ကပဲဟင်းကျဲကျဲချိုချိုလေးသည်ယူလာပေးသောလေးလေးချစ်ကိုငေးကြည့်ရင်းသောက်လိုက်လို့ပိုပြီးချိုမြိန်နေသလားမသိဘူး…။သူ့ဘေးကမြို့နယ်မှူးကြီးသည်ခေါင်းတညှိမ့်ညှိမ့်နဲ့ပြုံးနေသည်..။အင်း..သူ့အဖြစ်ကိုသဘောပေါက်ဟန်တူသည်..။မြင်မြင်ချင်းဒီကောင်မလေးကိုချစ်မိသွားရပြီလား…။သူဒီဆိုင်လေးမှာထမင်းလခပေးစားမည်လို့သူချက်ချင်းဆုံးဖြတ်လိုက်သည်..။ သူထမင်းလခပေးစားမည်လို့ဦးထွန်းချစ်..ဒေါ်ဝင်းကိုပြောလိုက်သည်..။သူတို့လင်မယားဝမ်းသာအားရနဲ့“ဟုတ်ကဲ့ပါစခန်းမှူးကြီး..စားချင်တဲ့ဟင်းကြိုပြောပါ..ကျနော်တို့စီစဉ်ထားပေးမယ်..နောက်ကျမယ်ဆိုရင်လဲချန်ထားပေးမယ်..”လို့ပြောကြသည်..။ဒေါ်ဝင်းက..“သမီးရေ..”လို့လေးလေးချစ်ကိုလှမ်းခေါ်သည်..။လေးလေးချစ်ပြုံးပြုံးလေးနဲ့..“ဘာလဲမေမေ..”ဆိုပြီးရောက်လာသည်..။“ဒီကဦးကအခုမှပြောင်းလာတဲ့စခန်းမှူးကြီးလေ..မေမေတို့ဆိုင်မှာအမြဲစားမယ်..သမီး…အထူးဂရုစိုက်ပေးနော်..သမီး..”လို့ပြောသည်..။လေးလေးချစ်က..“စိတ်ချပါမေမေ..သမီးအကောင်းဆုံးဂရုစိုက်ပါမယ်..”လို့ပြန်ဖြေပြီး..“ဦးနံမည်ကဘယ်လိုခေါ်လဲ”လို့သူ့ကိုမေးသည်..။“နေစိုးဝေ…”“ဦးနေ့လည်စာဘယ်အချိန်လောက်စားလေ့ရှိလဲဟင်..”“အမှန်တော့မရှိဘူး..ဦးတို့အလုပ်ကအချိန်အတိအကျမရှိဘူးလေ..အလုပ်ပေါ်လဲထလုပ်ရတာမျိုး..”“ဟုတ်တာပေါ့..ရဲအလုပ်ဆိုတာကအရေးပေါ်ရင်ပေါ်သလိုဘဲပေါ့..ဦးအတွက်ဦးကြိုက်တဲ့ဟင်းမိလေးချန်ထားပေးမှာပေါ့..ဦးမစားတဲ့အသား..ရှိလား..”“ကျေးဇူးဘဲမိလေး..ဦးအကုန်စားတယ်..”သူမကိုယ်သူမမိလေးလို့သုံးနှုံးလို့သူကလဲသူမကိုမိလေးလို့ခေါ်လိုက်မိသည်..။

မိလေးကသူတို့မိသားစုမှာဟန်းဖုန်းတလုံးရှိသည်..ထမင်းလာစားတာနောက်ကျရင်ခေါ်ပါ..ဟင်းစားလိုတာရှိရင်လဲမှာနိုင်သည်ဆိုပြီးဖုန်းနံပါတ်တခုရေးပေးသည်…။သူသည်မိလေးနဲ့နီးနီးကပ်ကပ်စကားပြောကြချိန်မှာလူပျိုပေါက်လေးတယောက်လိုဘဲရင်တွေဘာတွေခုံနေတာကိုယ့်ဖါသာအံ့သြနေမိသည်..။နောက်တနေ့နေ့လည်စာကစပြီးမိလေးတို့ဆိုင်လေးမှာသူစထမင်းစားသည်..။အမှန်တကယ်ပြောရရင်လေးလေးချစ်ကိုမြင်နေရလို့သူထမင်းမဆာဘူး..။ ထမင်းစားချင်စိတ်မရှိတော့ဘူး..။အကြံတူရန်သူတွေရှိကြောင်း..စစချင်းစားတဲ့နေ့ထဲကတွေ့လာရသည်..။တယောက်ကတရားရုံးစာရေးစိန်ဝင်းမောင်..။နောက်တယောက်ကမီးသတ်ကကောင်..။စံရွေသာ..တဲ့..။ဒီနှစ်ယောက်ကလဲလေးလေးချစ်ကိုသဘောကျနေကြတယ်ဆိုတာမြွေမြွေချင်းခြေမြင်ဆိုသလိုနေစိုးဝေသိလိုက်သည်..။သူတို့လဲလေးလေးချစ်တို့ဆိုင်မှာအမြဲစားသည်..။လေးလေးချစ်ကိုထိကပါးရိကပါးလုပ်ကြသည်..။သူတို့နဲ့သူနဲ့ကွာတာကသူတို့ကလူပျိုလူလွတ်တွေ..။သူကအိမ်ထောင်နဲ့..။လူပျိုလူလွတ်တွေကအပျိုတယောက်ကိုကြိုက်တာ..ပိုးတာတရားဝင်လုပ်နိုင်တဲ့အခွင့်အရေးမို့ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းနဲ့သိသာအောင်လုပ်ပြနေကြပေမဲ့အိမ်ထောင်ရှိတဲ့လူကျတော့..သူတို့လိုမဟုတ်ဘူး..။သူဒီစိန်ဝင်းမောင်နဲ့စံရွေသာကိုစိတ်ထဲမှာအရမ်းမုန်းတီးနေသည်..။ဒီဘဲတွေမိလေးအနားမှာကပ်ကြူနေတဲ့အခါတွေမှာသူ့ရင်ဘတ်ထဲအောင့်သလိုလိုခံစားရသည်..။ရီးစားလူလု..အူနုကျွဲခတ်ခံရတာဒါမျိုးဖြစ်မည်..။မိလေးသည်သူ့ရီးစားမဟုတ်သေးပေမဲ့..သူကြိုက်နေတဲ့ကောင်မလေးမဟုတ်လား.။ထားထားနဲ့ခြောက်သွေ့နေတဲ့သူ့ဘဝကလေးလေးချစ်ကြောင့်စိုပြေလာသလိုဘဲ..။လေးလေးချစ်သည်သူ့ကိုအထူးဂရုစိုက်သည်။သူနဲ့လေးလေးချစ်ခင်မင်ပြီးနောက်စိန်ဝင်းမောင်နဲ့စံရွေသာနဲနဲနောက်ဆုတ်သွားသည်..။မျက်နှာမာတင်းပြီးခါးကြားမှာဗျောက်ထိုးထားသောရဲစခန်းမှူးဖြစ်တဲ့အပြင်သူတို့ကိုမကျေနပ်တဲ့မျက်နှာပေးနဲ့အမြဲကြည့်တတ်လို့ဖြစ်မည်..။

သူကလဲစိတ်ထဲကတေးထားတာ..။ငါနဲ့တော့လာမညိနဲ့…တခုခုမလွတ်ကင်းတာတော့လုပ်မယ်မကြံနဲ့..အမှုကြီးသွားမယ်..လို့..။သူ့ဂွင်ထဲဝင်လာလို့ကတော့အပီသိပ်မယ်လို့..။ သူအလုပ်ပေါ်လို့ထမင်းစားသွားတာနောက်ကျရင်လေးလေးချစ်ကသူ့အတွက်ဟင်းဖယ်ထား..ချန်ထားပေးသည်..။သူကြိုက်တဲ့ငါးဖယ်ချဉ်ဟင်းတို့..ဆိတ်ကလီစာတို့ကိုအမြဲချက်ပေးသည်..။သူကဟင်းဂျီးများသူမဟုတ်ဘူး..။ဒါပေမဲ့မိလေးကသူဘာကြိုက်တယ်ဆိုတာလေ့လာပြီးချက်ချက်ကျွေးတာ..။သူကလဲသူ့အပေါ်စေတနာထားကြတဲ့မိလေးတို့မိသားစုကိုသူ့ကိုလူတွေလက်ဆောင်လာပေးကြရင်အမြဲသူတို့ကိုပေးကျွေးသည်..။အသီးအနှံတို့..ဆန်တို့ဆီတို့..။ရဲတပ်ကြပ်မောင်ဖြူးချက်တာထက်ဆယ်ပြန်သာတဲ့လေးလေးချစ်ချက်ကျွေးတာတွေကိုသူကြိုက်သည်။အဓိကကဟင်းမဟုတ်ဘူး..။အဓိကကခူးခပ်ကျွေးနေတဲ့သိပ်လှတဲ့ကောင်မလေး..။သူလေးလေးချစ်ကိုသံယောဇဉ်တွယ်မိနေပြီလား..။ချစ်မိနေပြီလား…။အဆိုတော်ဇော်ဝင်းထွဋ်ဆိုထားတဲ့သီချင်းဟောင်းတပုဒ်ကိုသူခဏခဏလေချွန်မိသည်..။“သိပ်ချစ်မိနေပြီ..ကလေးရယ်…”ဆိုတဲ့သီချင်း..။ဒီနေ့မြို့အဝင်တံတားကဂိတ်မှာသူထိုင်နေတုံး..မိလေးစက်ဘီးလေးနဲ့ရောက်လာသည်..။

မိလေးအရမ်းလှတာဘဲ..။သနပ်ခါးအဖွေးသားနဲ့မိလေးသည်သူမဝတ်နေကျအနက်ရောင်ဝတ်စုံလေးနဲ့ဝင်းထင်းနေသည်..။“မိလေး..ဘယ်ကပြန်လာလဲ..”“ဆိုင်ကဘဲလာတာ..ဦးကိုစားစရာလာပို့တာ..”“ဟင်..ဘာများလဲ..”“ထမင်းသုတ်..ဦးတွက်ရှယ်သုတ်လာတာ..လာ..မိလေးပြင်ပေးမယ်..ဟင်းခါးပူပူလေးနဲ့စားလိုက်အုံး..”မိလေးသူ့ကိုဂရုစိုက်တာတွေကြာင့်မိလေးမျက်နှာလေးကိုငေးကြည့်ပြီးသူ့စိတ်ထဲမှာအချစ်စိတ်တွေတိုးပွားနေသည်..။“ဟိတ်..ဦး..ဘာကြည့်တာလဲ..”သူငေးနေတာမိလေးမိသွားသည်..။ “လှလို့..”“ဦးနော်..လှလဲလှဘဲနဲ့..သွား…”မိလေးသူ့ပုခုံးကိုလက်သီးဆုတ်လေးတွေနဲ့ထုသည်..။လေးလေးချစ်သည်သူ့ကိုပိုပိုခင်လာသည်..။သူထမင်းစားနေတုံးသူ့ဘေးမှာလာထိုင်ပြီးယင်မောင်းပေးသည်..။စကားတွေတတွတ်တွတ်ပြောတတ်သည်..။ထားထားအကြောင်းတွေလဲမေးသည်..။မန္တလေးအကြောင်းလဲမေးသည်။ကလေးဘာလို့မယူလဲလဲမေးသည်..။ကလေးကယူချင်ရက်နဲ့မရတာလား..မယူချင်တာလား..လဲမေးသည်..။သူကလဲလူသူအနားမရှိတုံး..မိလေးမှာရီးစားရှိလား..ဆိုတဲ့မေးခွန်းကိုမေးလိုက်မိသည်..။မေးသာမေးရတာ..မိလေးဆီက..ရီးစားရှိသည်..ဒါမှမဟုတ်..ရည်မှန်းထားတဲ့လူရှိသည်ဆိုတဲ့အဖြေကိုသူမကြားချင်ဘူး..။သို့ပေမဲ့မိလေးက“ရီးစားမရှိပါဘူး..ဦးရယ်…”လို့ဖြေလိုက်တာကြောင့်..သူစိတ်ထဲမှာတအားပျော်သွားသည်…။မိလေးက“ဘာလို့မေးတာလဲ..”လို့မေးသောအခါသူဘာဖြေရမှန်းမသိ။တံတားထိပ်ကနေပြီးမိလေးအိမ်ပြန်တော့မိလေးကစက်ဘီးကိုတွန်း..သူကဘေးကယှဉ်တွဲပြီးစကားတပြောပြောနဲ့မိလေးအိမ်ကိုရောက်မှန်းမသိရောက်လာသည်..။မိလေးအမေဒေါ်ဝင်းသည်အိမ်ထဲကထွက်လာသည်..။သူနဲ့မိလေးစက်ဘီးတွန်းပြီးလမ်းအတူတူလျောက်လာတာကိုအေဝးကြီးထဲကမြင်ပုံရသည်..။ဒေါ်ဝင်းမျက်နှာမကောင်း..။

ဟန်လုပ်ပြီးစခန်းမှူးကြီး..နေကောင်းလား..စားတာသောက်တာအဆင်ပြေရဲ့လား..လိုတာပြောနော..လို့မေးသည်..။သူ့သမီးလေးသူနဲ့နီးစပ်သွားမှာကိုစိုးရိမ်နေတဲ့ပုံပေါက်နေသည်..။“မိလေး..မန်းလေး..လိုက်လည်ပါလား…”“လိုက်ချင်တာပေါ့ဦးရယ်..ဒီမှာကဆိုင်ကိုလဲပစ်ထားလို့မရဘူးလေ..ဦးသိတဲ့အတိုင်း..လူကျလာရင်ဖေဖေ..မေမေတို့နှစ်ယောက်ထဲနဲ့မနိုင်ဘူး..တနေ့တော့ဦးတို့မန်းလေးကိုလာလည်ဖြစ်မှာပါ..”နေဒီနေ့သူတို့မြို့လေးနဲ့၁၀မိုင်လောက်ဝေးတဲ့ထန်းပင်ကုန်းဆိုတဲ့ရွာမှာဓါးပြမှုဖြစ်လို့သူနဲ့သူ့အဖွဲ့လိုက်သွားရသည်..။တောမြို့ဆိုတော့မြို့ကြီးမှာလိုရဲကားတွေဘာတွေဘယ်ရှိမလဲ..။ရွာကအမှုလာတိုင်တဲ့လူတွေစီးလာတဲ့လီဖန်းပတ်လည်နဲ့ဘဲသူတို့လိုက်သွားကြသည်..။လီဖန်းပတ်လည်ဆိုတာကမော်တော်ဆိုင်ကယ်နောက်တွဲယာဉ်..။ တရုပ်ကလာတာ..။တောမှာတော့ထော်လာဂျီလိုဘဲပစ္စည်းတင်..လူစီး..အသုံးဝင်သည်..။ထန်းပင်ကုန်းရွာကိုရောက်သွားတော့ကျေးရွာလူကြီးတွေကအခင်းဖြစ်ပွားတဲ့အိမ်ကိုလိုက်ပြပေးသည်..။ရွာထဲပိုက်ဆံရှိတဲ့လူတယောက်ရဲ့အိမ်..။ဓါးပြတိုက်တဲ့အကြောင်းတွေမေးမြန်းစစ်ဆေး..သဲလွန်စရှာရတာပေါ့..။နေ့လည်စာစားချိန်ရောက်လာတော့ရွာကလူကြီးတွေကထမင်းကျွေးသည်..။လေးလေးချစ်ဆီမှာစားနေကျဆိုတော့သူလေးတော့ငါလာမလားမျှော်နေမှာဘဲလို့သတိရမိပြီး..ဖုန်းလှမ်းဆက်လိုက်သည်..။“ဟာ..ဦး…မိလေးကမျှော်နေတာ…”“ဦးအမှုတခုပေါ်လာလို့ထန်းပင်ကုန်းရွာကိုရောက်နေတယ်…မိလေး..ညနေကျမှဘဲလာစားမယ်..”“ဟွန်း..မိလေးကငါးသလဲထိုးကြော်ရှယ်ကြော်ထားတာ..အင်းလေ..ညနေကျ..စားပေါ့..စောင့်နေမယ်နော်”“ဟုတ်ပြီ..မိလေး…ညနေတွေ့မယ်…”ဓါးပြမှုစစ်သာစစ်နေတာ..မိလေးကိုဘဲမြင်ယောင်သတိရနေသည်..။ခက်ပြီ..။လေးလေးချစ်စကားပြောပုံဆိုပုံလေးတွေကိုသူကြားယောင်နေသည်..။သူလေးလေးချစ်ကိုချစ်မိနေသလားဆိုတဲ့မေးခွန်းကိုသူ့ဖါသာပြန်မေးမိနေတာအကြိမ်ကြိမ်ရှိပြီ..။

ညနေရောက်တော့ခါတိုင်းထမင်းစားသွားတဲ့အချိန်..မြို့နယ်မှူးကမှုခင်းကျှဆင်းရေးအစည်းအေဝးတက်ပါဆိုလို့ရပ်ရွာလူကြီးတွေနဲ့လိုက်သွားရသည်..။နဲနဲနောက်ကျမှမိလေးတို့ဆိုင်ကိုသူရောက်သည်။မိလေးရဲ့မိဘတွေတောင်ပြန်သွားပြီ..။မိလေးတယောက်ထဲဆိုင်မှာရှိနေသည်..။“အိုး…ဦး.လာပြီ…မိလေး..စောင့်နေတာ…”မိလေးသည်သနပ်ခါးအဖွေးသားနဲ့သိပ်လှနေတာဘဲ..။မိလေးသူ့အတွက်ထမင်းပွဲပြင်ပေးသည်..။ငါးသလဲထိုးကြော်နဲ့ဘဲဥချဉ်ဟင်း..။ဆိုင်ထဲမှာသူမနဲ့သူနှစ်ယောက်ထဲရှိနေသည်..။မီးထွန်းချိန်တောင်ရောက်နေပြီ..။ထုံးစံအတိုင်းမီးကမလာ..။မိလေးကမီးအိမ်လေးသူစားတဲ့စားပွဲပေါ်လာချပေးသည်..။သူ့နဘေးမှာဝင်ထိုင်သည်..။“စား..ဦး..မိလေးကိုယ်တိုင်ချက်တဲ့ဟင်းတွေ..ကောင်းရဲ့လား…” “အရမ်းကောင်းတာဘဲ…”“ဦးကဓါးပြမှုအတွက်သွားတယ်ဆိုလို့နေ့လည်ကမိလေးဦးအတွက်စိတ်ပူနေတာ..တော်ကြာ..ဓါးပြတွေနဲ့တိုးနေမှာစိုးလို့…”မိလေးကကလေးလေးသဖွယ်ပြောနေတာကိုကြည့်ပြီးသူရယ်သည်..။“တိုးရင်ဦးကသူတို့ကိုဖမ်းလိုက်မှာပေါ့…မိလေးရဲ့…”“အိုး..သူတို့ကလက်ဦးရင်ဘယ်လိုလုပ်မလဲ…တချို့လူဆိုးတွေကရဲကိုကြောက်တာမဟုတ်ဘူး..ဦးရဲ့..” “မိလေးကဘယ်လိုသိလဲ..လူဆိုးတွေအကြောင်း..” “သိတာပေါ့..မိလေးကထမင်းဆိုင်ရောင်းနေတာဘဲ..တခါကလူဆိုးကြီးတယောက်ကိုရဲတွေကမိလေးတို့ဆိုင်မှာလာဖမ်းဘူးတယ်..လူဆိုးကြီးကအသာတကြည်အဖမ်းမခံဘူး…ရဲနဲ့လူဆိုးကြီးဖိုက်လိုက်ကြတာ..ရုပ်ရှင်ထဲကခန့်စည်သူတို့ကျော်ရဲအောင်တို့ကျနေတာဘဲ…” “မိလေး..”“ရှင်..” “မိလေး..မိုးယုစံ..သိတယ်မှုတ်လား..”“သိတယ်လေ..ရုပ်ရှင်မင်းသမီး..မဟုတ်လား..ဘာလို့လဲ…ဦး..”“မိလေးနဲ့အရမ်းတူတာဘဲ..”“ဟိတ်..ဦးနော်မနောက်နဲ့..သူကနိုင်ငံကျော်မင်းသမီး..မိလေးကဆင်းရဲသား..ထမင်းရောင်းတာ..မတူပါဘူး..ကဲ..စားစား…ဦးကိုစောင့်နေတာ..ဆိုင်ပိတ်ရအုံးမယ်..”မိလေးနဲ့အခုလိုလူသူမရှိတဲ့ဆိုင်လေးထဲညနေမှောင်ရီဝိုးတဝါးအချိန်မှာနီးနီးကပ်ကပ်ရှိနေတာသူစိတ်တွေဖေါက်ပြန်လာသည်..။“ဟင်..ဦး…ပြီးပြီလား..စားမကောင်းဘူးလား…”ဘယ်လိုပြောပြရမလဲမိလေးရယ်..။မိလေးနဲ့အတူတူနေနေရလို့ထမင်းစားချင်စိတ်တောင်မရှိဘူးလေ..။စိတ်ထဲကပြောနေမိရင်း..မိလေးယူလာပေးတဲ့အုန်းထညက်ခဲတခဲကိုကောက်ယူစားလိုက်သည်..။

မိလေးကဟင်းပုဂံတွေသိမ်းဆည်းနေသည်..။“ဦး..မနက်ဖန်ဘာစားချင်လဲ..ခုထဲကပြောထား..မိလေး..အကောင်းစား..ချက်ပေးမယ်..”“ဘာဘဲဖြစ်ဖြစ်ပါ..မိလေးချက်တာအကုန်ကြိုက်တယ်..”“တကယ်လား…”“တကယ်ပေါ့..မိလေးချက်တာကလွဲရင်ဘယ်သူချက်တာမှမစားချင်တော့ဘူး…”မိလေးသည်အလွန်လှနေသည်..။အဝါရောင်လက်ပြတ်အင်္ကျီပါးလေးနဲ့အနက်ခံမှာအဖြူအစက်လေးများပါတဲ့ထမိန်ခပ်နွမ်းနွမ်းနဲ့..။ တင်ပါးတွေကစတွေ့စထက်ပိုတောင့်လာသလိုဘဲ..။သူ့စိတ်တွေဖေါက်ပြန်လာသည်..။စိတ်ရိုင်းတွေဝင်လာသည်..။မိလေးကိုတအားဖက်ပြီးနမ်းပစ်ချင်မိနေသည်..။လက်ခံရင်တော်ရဲ့ ………တခန်းရပ်။