Unicode မေဧကရီ မှာ ယောင်္ကျား ရှိပေမဲ. သူ.ယောင်္ကျား ကိုဇော်ထွန်း က နယ်တွင် အလုပ်လုပ်နေတာမို. ၂ လတခါ လောက်သာ တွေ.ရပြီး သူ ကတော. ရန်ကုန် မှာပင် စတိုးဆိုင်ဖွင်.ကာဆိုင်မှာပင် အသက် ၁၅နှစ်ခန်. အိမ် ဖေါ်မလေး သက်စု နှင်. နေတာဖြစ်သည်၊ သူ. စတိုးဆိုင်တွင်အောင်အောင် ဆိုသည်. ၁၈ …
မိုးလင်းခါ နီး ခဏသာ မှိန်းလိုက်ရပါလေတော့သည် Read More
Unicode အခန်းထဲမှာ လူတစ်ယောက် ရောက်နေတယ်ဆိုတာ ဦးဘသော် သိတယ်။ သိမှာပေါ့ အသံတွေ ထွက်နေတာကိုး။ ယာဉ်မောင်းမောင်စိုးသိုက် ရဲ့ အိမ်ခန်းဆောင်လေးထဲက ထွက်နေတာ မနီလာ အသံမှန်းလည်း သိတယ်။ “မမ ကို လိုးပါ မောင်ရယ်။ ကြမ်းကြမ်းလေးနော်။ အား အား ရှီး ရှီး” ဦးဘသော် ရင်တွေ တဒိတ်ဒိတ်ခုန်လာခဲ့တယ်။ သူသိတာက သူ …
နှစ်ယောက်လုံး ခြေပစ်လက်ပစ် ပြီးသွားကြတယ် Read More
Unicode ရှင်က..အဲလေ ကိုကို က အမြဲတမ်း ဒီလိုပဲ နောက်ကျတာချည်းပဲ “ဆွေ ကလည်းကွာ အလုပ်ကိစ္စတွေ မပြတ်လို့ပါ။ တစ်ခါတလေ စိတ်မဆိုးပဲ နေပါ့လား” ကျွန်တော် သူ့ဆံပင်အုံလေးကို မထိတထိ ဖွလိုက်ရင်း ပြောလိုက်တယ်။ “အော် ကိုကိုရယ် စိတ်ဆိုးတာ ဝါသနာပါလို့ စိတ်ဆိုးနေတယ်များ ထင်လား။ စိတ်တိုရတာ စိတ်ဖိစီးတယ်ရှင့်။ တကယ်ပဲ ကိုကို နဲ့ …
ချစ်သူ ဘဝ ချိန်းတွေ့နေ ကျ ဟိုတယ်ထဲ မှာ Read More
Unicode လင်းလင်းထွေးတဲ့ လင်းထွေးက စာသိပ်ညံ့တာ လင်းက စာမရဘူးလေ ရှိတဲ့လူ နှစ်ဆယ် ကျော်တည်းမှာ အညံ့ဆုံး ကျောင်းရောက်ရင်အားရင် ဘော်လီဘောကစား စာဖတ်ချိန်ရောက်တော့ ငိုက်ရော ငိုက်တဲ့ချိန် စာမရတဲ့ချိန်ဆို ဆာမက ထိုင်ထ ငါးဆယ် လောက်လုပ်ခိုင်းတာ အဲ့အချိန်တွေဆို လင်းကအိမ်နေရင်း ဘော်လီ သိပ်မဝတ်သေးတော့ နို့ နှစ် လုံးက မလှုပ်ဘဲနဲ့ ကိုလှုပ်နေတာ အဲချိန်တေဆို …
အောက်ကနေစည်းချက်ညီညီလေး ကော့ပေးနဲ့ Read More
Unicode အသက် ငါးဆယ် မုဆိုးဖို ဦးခင်မောင်။မန္တလေး ရန်ကုန် ဟိုက်ဝေးကားစီးပြီး ရန်ကုန်သွားနေပါသည်။ အသက်လေးရ သားသမီးတွေလည်း အိမ်ထောင်တွေနဲ့ ခွဲကုန်ကြပြီ။တကိုယ်တည်း ငြီးငွေ့လှ၍ရန်ကုန်ကညီကျောင်းမှာဘုန်းကြီးဝတ်ဘို့ဖြစ်သည်။ တ ရိပ် ရိပ် ပြေးနေ သောကား က တ နေရာရပ်သည်။ အသက်နှစ်ဆယ့်ငါးနှစ် ခန့်ကောင် မ လေးတယောက်တက်လာကာ သူ့ဘေးက ခုံမှာဝင်ထိုင်၏။ ကောင် မ လေးတင် …
ဆင်းစရာ ကြားစခမ်းမရှိတော့သဖြင့်ကားပေါ်မှာဘဲ Read More
Unicode တစ်နေ့တော့ ညနေစာ စားပြီး ပျင်းတာနဲ့ ကျုပ် ရွာထဲ လျှောက်လာခဲ့တယ်..။ အချိန်က မှောင်ရီပျိုးနေတဲ့အချိန် …တစ်နေရာ အရောက်မှာ …. ထွန်းတင်….နင် ဘယ်သွားမလို့တုန်း……. ကျုပ်လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ ကျုပ်သူငယ်ချင်း မိအေးဆိုတဲ့ ကောင်မပေါ့..။ သူက ခြံဝမှာ ရပ်နေတယ်..။ ကျုပ်တို့ရွာက ရွာကြီး….အိမ်တိုင်းနီးပါး ခြံနဲ့ ဝန်းနဲ့ နေကြတာ…။ ငါလဲ….ပျင်းတာနဲ့ ထွက်လာတာဟ…… ဒါဆို…အိမ်ထဲဝင်အုန်းဟာ…..ငါပြောစရာရှိလို့…. …
ကောင်းစေချင်လို့ ညှစ်ပေးတာလည်း ပါတယ် Read More
ကျွန်တော် ကိုမောင်မောင်ကို အတော်မကျေမနပ်ဖြစ်မိတယ်။ ဟုတ်တယ်လေ….ကျွန်တော့်ပိုင်နက်ထဲက အစာကို လက်ရဲ ဇက်ရဲနဲ့ မခန့်လေးစား လုယူခဲ့တာကိုး။ ဒါကတော့….မဖြစ်သင့်ဘူး….။ သူဘယ်လောက် ချမ်းသာချမ်းသာ… ကျွန်တော့်ထက် ဘယ်လောက်ဘဲ အဆင့်မြင့်မြင့်ပေါ့။ အခုတော့….ကျွန်တော့်မှာ နေရခက်….တွေးရခက်နဲ့ သူပေးထားတဲ့ လခကလဲ မနည်းဘူးလေ။ နောက်ပြီး ဆိုင်တစ်ခုလုံးမှာ ကျွန်တော် အခွင့်အရေးအရဆုံးပဲ။ ဒါပေမယ့် ကျွန်တော့်ကို စော်ကား ခဲ့တယ်။ စောက်ဂရုစိုက်စရာမလိုဘူးဆိုတဲ့ အထာကို …
9 ရက်လုံးလုံး မနားမနေ Read More
Unicode မိုးကလေးက တစိမ့်စိမ့် အေးနေသည်။ ထိုတစိမ့်စိမ့်ရွာနေသော မိုးရေထဲတွင် စိုင်းသူတစ်ယောက် စာအုပ်တစ်အုပ်ကို ဖတ်ရင်း ဇိမ်ယူနေသည်။ လူကသာ စာအုပ်ဖတ်နေသော်လည်း ညီတော်မောင်က ငြိမ်ငြိမ်မနေ။ အစာတောင်းနေသည်။ စိုင်းသူလည်း မိုးကရွာနေသဖြင့် စိတ်ကညစ်နေရသည့်အထဲ ညီတော်မောင်က အစာတောင်းသလို ထောင်နေတော့ စိတ်က မရှည်ချင်။ လူကိုယ်တိုင်ကလည်း လက်တွေ့ အတွေ့အကြုံက မရှိသေး ကဲ ဒီတော့ ညီတော်မောင်ကျေနပ်စေအောင် …
ညီ မ လည်း အရမ်း စိတ် ပါ နေပြီ Read More
လွန်ခဲ့သော၂၀၀၆ခုနှစ်ကတော့ကျမအသက် ၂၃နှစ်အရွယ်လောက်ကပေါ့ရှင်။ ကျမကျောင်းပြီးပြီ အလုပ်အတွက်သင်တန်းတွေပြေးတက်ရင်း ပေါ့ကြုံခဲ့ဆုံခဲ့တာလေးပြောပါရစေ။ဟီးဟီး ပြောချင်ဇောကများနေတော့နာမည်ပြောဖို့မေ့နေတယ်။ကျမကပန်းသဇင်တဲ့။ပင်မြင့်မှာပွင့်တဲ့ပန်းလေး လို့ဖေဖေကနာမည်လေးပေးခဲ့တာ။ ကျမဘဝတိုးတက်မြင့်မားဖို့ရည်ရွယ်ပြီးပေးထားတဲ့နာမည်လေးပေါ့။ဒါပေမယ့်ကျမကိုအရမ်းလှသလားလို့မေးရင်အရမ်းမလှပေမယ့်ချစ်စရာကောင်းပါတယ်။အသားဖြူတယ်။မျက်နှာအကျကောင်းတယ်။နှာခေါင်းစင်းတယ်။မျက်လုံးမျက်ခုံးကောင်းတယ်။အင်းကိုယ်လုံးလားလှတယ်လို့ပဲပြောရမှာပေါ့။ ဖွင့်ထွားတဲ့ရင်သားနှင့်စွင့်ကားတဲ့တင်ရှိတယ်။ ကိုယ်ရေးသွေးတာတော့ဟုတ်ပါဘူးရှင့် အင်းလိုရင်းပဲပြောပါ့မယ်။ဒီလိုပါ ကျမသင်တန်းတရစ်ခုတက်ရမယ်ဆိုတော့အလုပ်ကနေအပြေးအလွှားတက်တယ်။DMLမှာ ပေါ့။အလုပ်ထဲကလာရတော့နောက်ကျသွားတယ်။ သင်တန်းရောက်တော့ထိုင်စရာခုံလိုက်ရှာတယ်။နောက်ဆုံးမှာ ခုံတန်းမှာတစ်ယောက်တည်းထိုင်နေတဲ့သူအနားကျမသွားပြီး။ “ဟီး နောက်ကျသွားလို့အကိုထိုင်လို့ရလား” “ဟာ ရပါတယ်ဗျ၊ရပါတယ်ထိုင်ပါ” “ဟုတ်ကဲ့ကျေးဇူးရှင့်”ရည်ရည်မွန်မွန်ပြောနေပေမယ့်ကိုယ့်အာရုံကသင်တန်းနောက်ကျနေလို့သူ့ကိုဂရုမစိုက်မိဘူး။ထိုင်ပြီးမှ သူ့ဘက်လှည့်ကြည့်လိုက်တယ်။နေလောင်အသားအရည်မို့ညိုနေပုံရပေမယ့်မူလအသားဖြူပုံရတယ်။ယောက်ျားပီသတဲ့မျက်နှာပေါက်ပဲ။ဝတယ်လို့ပြောစရာမရှိတဲ့ကိုယ်လုံးပိုင်ရှင်။စပို့ရှပ်နှင့်စတိုင်ဘောင်းဘီကျကျနနဝတ်ထားတယ်။သင်တန်းမှာစာတွေသင်ရတဲ့အချိန်တော့ သူ့ကိုအာရုံမထားမိပေမယ့်ကိုယ့်အနားမှာတစ်စိမ်းယောကျားလေးရှိတဲ့ဆိုတဲ့စိတ်ကမလုံမလဲနှင့်ပေါ့။ခဏခဏချောင်းကြည့်မိတယ်။ဟီးကျမကလည်းအချောင်းသူကလည်းအကြည့်မှာနှစ်လိုဖွယ်အပြုံးနှင့်တချက်ပြုံးပြတယ်။ “အိုး ..”ကျမရင်ခုန်ပြီးရှက်သွားတယ်။ကျမအပျိုစင်လေးပါ။ တစိမ်းတစ်ယောက်ရဲ့အပြုံးမှာအရည်ပျော်သလိုဖြစ်သွားတယ်။ကျမပြန်ပြုံးပြလိုက်တယ် ပြီးတော့သင်တန်းဆရာပြတဲ့ဖက်ကိုအာရုံစိုက်ပေမယ့်ခုန်နေတဲ့ရင်ကို မဖုံးဖိနိုင်ဘူးလေ သင်တန်းခဏနားချိန်မှာတော့။ သူကကျမဖက်လှည့်ပြီး “ကျနော် …
ကျမရဲ ့ အပျိုစင် ဘဝကလေး Read More
Unicode နေမျိုးတို့အိမ်သွားတော့ တီဌေးက ရှောင်နေတုန်းပါပဲ။ ၃၄ နှစ်ထိ စောင့်စည်းလာတဲ့ အပျိုကြီး ခုတော့ ရှက်နေရှာမှာ။ နေမျိုးက တီဌေးကို ကြည့်ပြီး မျက်စိမှိတ်ပြတယ်။ သိပ်မကြာဘူး သားအမိနှစ်ယောက် ဈေးဝယ်ထွက်သွားတယ်။ တီဌေးကို ဖန်လို့ရအောင် နေမျိုးက ရှောင်ပေးတာပဲ။ တီဌေးနဲ့ ကျွန်တော်ပဲ အိမ်မှာ ကျန်ခဲ့တယ်။“တီဌေး ဟိုညက ပျော်ရဲ့လား” မဖြေပါဘူး။ မျက်နှာကြီးနီပြီး တီဗီထဲ …
ခေါင်းတခုလုံး ချာချာလည် သွားတယ် Read More