အစများ၏ အစမှ စရမည်ဆိုလျင်တော့ ဟန်သာ၏ ဒေါ်လေးဖြစ်သူ အန်တီမိုးက စရမည်ထင်သည်။ အန်တီမိုးက တစ်ခုလပ်မလေး ဖြစ်သည်။ သမီးလေး တယောက်ရှိသည်။ သမီးလေးပင် ဆယ်တန်းအောင်၍ တက္ကသိုလ်အဝေးသင် တက်နေပြီဖြစ်ရာ အန်တီမိုးအသက်မှာလည်း လေးဆယ်ပင် စွန်းနေပြီ ဖြစ်သည်။ အန်တီမိုးက နေ့ခင်းဘက်တွင် ရုံးသွားတတ်ပြီး ညကျလျင်တော့ သူတို့အား ဂိုက်သဘောမျိုး စာသင်ပေးတတ်သည်။ ညဂိုက်များမတိုင်မီလည်း အန်တီမိုးက အပြင်တွင် ဂိုက်လိုက်ပြသည်။ ထိုဂိုက်များပြီးမှ အိမ်ပြန်လာပြီး သူတို့အား စာသင်ပေးသည်။ သူတို့ဆိုသည့် ဂိုက်လိုက်သူများမှာ ဟန်သာနှင့်အတူ ဟန်သာ၏ အစ်မရူပါခင်၊ တင်ထွန်းနှင့် တင်ထွန်း၏ ညီမလေး နှင်းသူဇာခင်၊ တင်စိုး၊ ဇော်ထက်နှင့် မိန်းကလေး သုံးယောက်ပါသည်။ မိန်းကလေး သုံးယောက်မှာ အိမ်နီးချင်းမှ သင်းသင်းချို၊ မိုးမိုးဆောင်းနှင့် ပိုပိုခင်တို့ဖြစ်သည်။ အန်တီမိုးအား […]
News
“ဒါဆို ငါ့နေရာ ခဏလုပ်ပါလား ဆရာမလေးသဇင်” ဤကဲ့သို့ပြောလိုက်သူက ရှေ့နေမလေး မူမူချယ် ဖြစ်သည်။ “လုပ်ပါ နှစ်ပတ်လေးပဲ လုပ်ကြည့်ပါ ကြိုက်ရင် ဆက်လုပ်နေ ရတယ်”
ဆရာမလေးသဇင်က ဖုန်းထဲမှ ဗိုလ်ကတော်မလေးဝေဝေခေါ်သည်ကို ဖြေလိုက်သည်။ ကိလေသာ နန်းတော်တွင် သဇင်ဆိုသည့် မိန်းကလေးပေါင်း ခြောက်ယောက်လောက်ရှိပြီး ဝေဝေဆိုသည့် မိန်းကလေးပေါင်းလည်း လေးယောက်လောက်ရှိရာ မမှားအောင် ရှေ့က ဂုဏ်ပုဒ်ထည့်၍ ခေါ်ရလေ့ရှိသည်။ သဇင်မှာ တစ်ခါက တကယ့်ကျောင်းဆရာမဖြစ်ခဲ့ဖူးသည်။ ဗိုလ်ကတော်မလေးဝေဝေမှာလည်း တစ်ခါက သင်္ဘောဗိုလ်တစ်ယောက်နဲ့ လက်ထပ်ခဲ့ဖူးသည်။ (မရဲ့မောင်လေး၊ မရဲ့မောင်လေးများနှင့် ကျူရှင်အချိန်ပို ဆိုသည့်အပိုဒ်တွင် ဗိုလ်ကတော်မလေးဝေဝေအကြောင်းကို အစပိုင်း မိတ်ဆက်ထားပေးပြီးဖြစ်ပါသည်။ သဇင်အကြောင်းကို မကြာမီ တင်ဆက်ပါမည်) “ပြောပါ ဗိုလ်ကတော်မလေးဝေဝေ” “သောင်းကျန်းသူများအဖွဲ့ဆိုတဲ့ ကောင်လေးတွေကို သိလား” “အင်း သိတယ်” “သူတို့က နင်မှနင်ပဲတဲ့” “အေးပါ လာပြီပြောလိုက်” မိန်းကလေးတို့ လာပြီဆိုသည့် နာရီဝက်အတွင်း သဇင်ရောက်သွားသည်။ သောင်းကျန်းသူများအဖွဲ့ကို ယခင်တစ်ပတ်က သဇင်ဆုံဖူးသေးသည်။ ဘာကြောင့်များ သူမကို လာတောင်းတနေကြတာပါလိမ့်ဟု စဉ်းစားမရ။ […]
အနားကျတော့အသံကြားရတာက “မိန်းမ အိပ်ရအောင်ကွာ” “ရှင်ကလည်းစောပါသေးတယ်” “မစောတော့ဘူးဟ လာပါကွာ၊ငါအရမ်းလွမ်းလို့ပါ” “ရှင်ကလဲလွမ်းပဲလွမ်းနိုင်လွန်းတယ်” “ဟ မင်းရောမလွမ်းဘူးလား” “မလွမ်းဘူး” “အမ် မင်းကမလွမ်းရင်ဘယ်ကောင်ကိုလွမ်းလို့လဲ” “ရှင်နှော်ရှင် တလွဲတွေမပြောနဲ
ကျနော်တို့ရွာကနည်းနည်းခေါင်တယ်။အိမ်ခြေငါးရာလောက်တော့ရှိတယ်။ရွာမှာကဓလေ့ထုံးစံလေးတွေရှိကြတာပေါ့ဗျ။လူငယ်တွေပီပီအ ပျော်လွန်တာလဲရှိတယ်။ပြသနာမတက်အောင်တော့ရွာကကာလသားခေါင်းဆောင်ကိုမင်းခန့်မောင်ကထိန်းရတယ်။သူကမိန်းမရှိတယ်ဆရာမပေါ့။ဒါပေမယ့်တနယ်မှာကျောင်းပြနေရတယ်။သုံးလတကြိမ်လောက်တော့ပြန်လာလေ့ရှိတယ်။မိန်းမကအိမ်မှာမရှိတော့ရွာအလုပ်ကိုလည်းကူလုပ်လေ့ရှိတာမို့ကာလသားခေါင်း ဆောင်အဖြစ်တာဝန်ပေးထားရတယ်။အခု လည်းကျနော်တို့သူ့တဲအိမ်မှာစတေးချရင်း ထွေရာလေးပါးပြောနေကြတာပါ။ဒီမှာကသူ့ခြံရှိတော့အေးဆေးနေလို့ရတယ်။ “ဟေ့ကောင် ငရဲ” “ဘာတုန်းဟ” “မင်းယောက်ဖဇိုးကြီးလာနေပြီ” “အာတိုးတိုးပြောပါဗျ။ကြားသွားလို့အိမ် တောင်မလည်ရဖြစ်မယ်” “အေးပါကွ ငါတို့မသိချင်ယောင်ဆောင်ပါ့မယ် “”ဟုတ်ကိုမင်းခန့်” “ဟေ့ကောင်တွေဘာလုပ်နေကြလဲ ” “အေး ကွာ ငါတို့ညကြက်ခိုးပြီးချက်စားမလို့” “ဟေ ဟုတ်လား ” “ဟေ့ကောင်တွေငါမပါဘူးနှော်” “ဘာဖြစ်လို့လဲ ကိုမင်းခန့်” “ဟာ ဒီနေ့မင်းအမလာမယ်လေကွာ” “ဟာ ဒီနေ့တော့ ကိုမင်းခန့်ငလျှင်လှုပ်မှာပေါ့” “ဟားးဟားးလှုပ်မှာပေါ့ကွ” “သိပါတယ်ခင်များကြီးငတ်ပြတ်နေတာ” “ဟားးဟားးး ဖျံသိုရှိသေးလားကိုမင်း” “မင်းဘာလုပ်မလို့လဲ”. “စမ်းကြည့်ချင်လို့” “အေး ရှိသေးတယ်” “ကျနော်နည်းနည်းမျှ” “အေးပါကွာ” “ဒါနဲကိုမင်းရွာထဲမသွားဘူးလား၊အရက်ကလေးဘာလေးဝယ်ဖို့” “သွားမယ်ကွာ မင်းတို့ဒီမှာရှိတုန်း” “ဟုတ်ကျနော်တို့ဒီမှာရှိနေမယ်” “အေးဒါဆိုငါသွားလိုက်ဦးမယ်”. ကိုမင်းခန့်အပြင်ရောက်သွားတော့” “ဟေ့ကောင်တွေ” “ငရဲ ဘာလဲဟ” “ဒီနေ့ဆရာမလာမှာကွ၊ဒီလူကြီးအပြတ်ဆော်မှာသေချာတယ်။” “အေးလေငတ်ပြတ်နေတာပဲဆော်မှာပေါ့” “အေး ငါတို့ဒီညလာချောင်းရအောင်” “ကောင်းသားပဲ” “နေအုံးငါအကြံတစ်ခုရတယ်။ […]
မခင်မေမှာလည်း စောစောက မပြီးသေးသမျှ ယခုတော့ ဒင်ပြည့်ကျပ်ပြည့် ဖြစ်နေပေပြီ။ ကျဉ်ကနဲ ကျဉ်ကနဲ ဖြစ်လာကာ တစ်ကိုယ်လုံး တဆတ်ဆတ် တုန်သည်အထိ ခံစားနေရလေရာ
အချိန်မှာ ည ၁၀ နာရီခန့် ရှိပြီဖြစ်၍ ပတ်ဝန်းကျင်တစ်ခုလုံး တိတ်ဆိတ်စ ပြုနေပေပြီ။ ကျော်ညွန့်တစ်ယောက် နေ့လည်က ကြည့်ခဲ့သော ဗွီဒီယိုအောကားကို ပြန်သတိရပြီး လီးတောင်နေလေသည်။ ယခုတလော အောကား တော်တော်များများ ကြည့်ဖြစ်နေသော သူ့အာရုံတွင် ပြန်စဉ်းစားလိုက်တိုင်း ယောကျ်ားနှင့် မိန်းမတို့ လိုးပုံ အမျိုးမျိုးကို ကွက်ကွက်ကွင်းကွင်းပင် ပြန်မြင်ယောင်တတ်သည်။ သူနေသည့် နေရာနှင့် အနည်းငယ် ဝေးသော ကားလမ်းမကြီးဘေးရှိ အိမ်တစ်အိမ်မှာ ဗွီဒီယို အောကားချည်းပြလေရာ တစ်ခါ ကြည့်ဖူးသွားသော ကျော်ညွန့်တစ်ယောက် မကြာမကြာ ကြည့်ဖြစ်နေလေသည်။ ရန်ကုန်မြို့ နေရာတော်တော်များများတွင် ဗွီဒီယိုရုံများ ပေါ်လာပြီး အောကားသက်သက် ပြစားသော ရုံများတွင် သူကြည့်နေသော ရုံလည်း တစ်ရုံ အပါအဝင် ဖြစ်လေသည်။ ထိုရုံနှင့် ထိုကားများကြောင့် အသက်အစိတ် နီးနေပြီဖြစ်သော […]
ဝေ… ညည်းတဲ့အသံ… အဲ …အော်တဲ့အသံဆိုပါတော့ အဲ့ဒါပုံမှန်မဟုတ်သလိုပဲ နော် ကိုအောင်နဲ့ ဆွဲတုန်းကတောင်…ဝေ…ဒီလိုမအော်ဘူးလို့မေးကြည့်တာ ဟိုကောင် ဘယ်လိုလုပ်သွားသေးလဲ
ဆိုင်းမန်… အဆင်ပြေလား အကူညီလိုရင် အကိုကြီးကိုပြောနော် သိလား ဟုတ်… ပြေပါတယ် အကိုကြီး ကောင်မလေးက မဝံမရဲနဲ့ ခေါင်းလေးငုံကာပြန်ဖြေတယ် နက်ဖြန်… ရုံးပိတ်တော့ အဆောင်မှာပဲနေမှာလား ဆိုင်းမန်မှ ဘယ်မှမသွားတတ်တာ …အဆောင်မှာပဲနေရမှာပေါ့ သိပါဘူး …အကိုကြီးက ချစ်ချစ်နဲ့များ ရုပ်ရှင်တွေဘာတွေသွားကြည့်ကြမလားလို့ အာ… ဆိုင်းမန်မှာ ရီးစားမရှိပါဘူး… စင်ဂဲ ရှင့် စင်ဂဲ ဒီတစ်ခါတော့ ကောင်မလေးကသွက်သွက်ကလေးပြန်ဖြေသည်။ အောင်ကျော် စိတ်ထဲကကြိတ်ပျော်သွားသည်။ ဒါဆို အကိုကြီး ဆိုင်းမန်ကိုညစာလိုက်ကျွေးချင်တယ်ကွယ် ဆိုင်မန်ညဆို ဆာတတ်တယ်မှုတ်လား …အဲလေ ညစာလိုက်စားမယ်မဟုတ်လား ဆိုင်မန် အောင်ကျော်မျက်နာကို တစ်ချက်မော့ကြည်ကာ ခေါင်းလေးပြန်ငုံ့သွားပြီးမှ လူကြီးလူကောင်းတစ်ရောက်က ဖိတ်ခေါ်တာကို ကျမဘယ်လိုပြန်ဖြေသင့်သလဲရှင်… အောင်ကျော် ထခုန်လုမတတ်ဝမ်းသာသွားသော်လဲ အမူအရာမပျက်စေရပဲ ခပ်ခပ်အေးအေးနဲ့ပင် ဟုတ်ကဲ့ရှင့်…လို့ဖြေသင့်တာပေါ့ အောင်ကျော့်စကားကြောင့် ကောင်မလေးမျက်နာလေးလက်ခနဲ ပြုံးယောင်သမ်းသွားပြီးမှ ဟုတ်ကဲ့ရှင့်… ခစ်ခစ် […]
မျက်လုံးတောင်မဖွင့်နိုင်ဘူး ကောင်းနေရင် မျက်လုံးမဖွင့်ချင်တာက စိုးစိုး ရဲ့ အမှတ်အသားလေ မျက်လုံးမှိတ်နေတုန်း လက်ထဲ ရောက်လာတာက
လောကကြီးမှာ ထင်တာတွေက မဖြစ်လာပဲ မထင်တာတွေ ဖြစ်လာတတ်တယ်ဆိုတာ တကယ် ပါပဲ ကိုမောင် နဲ့ချစ်ခဲ့တာ ရပ်သိရွာသိ ၇ နှစ်ကျော်တယ် သူလုပ်ချင်တာတွေ မှန်သမျှ တွေအကုန် ဖြည့်ဆည်းခဲ့တယ် ကိုမောင် ကရည်းစားဦးလေ ဆယ်ကျော်သက် တက္ကသိုလ် စတတ်တော့မှ တွေ့တာ အရင်တုန်းထဲ က ဆယ်တန်းထိ ရည်းစာတောင် ထားခဲ့တာ မဟုတ်ဘူး ကိုမောင် နဲ့ တွေ့တော့မှ ရင်ခုန်ခဲ့တာ ကိုမောင်က ရုပ်တော့ မချောပါဘူး အရပ် ပုပု နဲ့ပါပဲ သူ့မှာ တစ်ုကောင်းတာက ပြေလည်တဲ့ စီးပွားရေးးကောင်းကောင်းတစ်ခုပိုင်ဆိုင်ထားတဲ့ လူတစ်ယောက် ကိုယ့်ထက် အသက် ၃နှစ်လောက်ကြီးပြီး တဏှာရာဂ လည်းသိပ်ကြီးတဲ့ လူတစ်ယောက်ပေါ့ သူနဲ့စကြိုက်ပြီး ၃လလောက် ကြာပြီးတော့ စလိုးခံရတော့တာပဲ ကောင်းကောင်းလိုးပေးနိုင်တယ် အဲဒီ့အတွက် […]
””ဟာအကိုကလဲ စန်းစန်းဒီမှာနာနေပြီ””ဘာလဲအစန်းကမခံချင်တော့ဘူးလား.တော်တော်နာနေလို့လား””ဟီး….ကိုကိုသဘောကိုသဘော”ပြောပြီး
သူမနာမည်က ‘စန်းစန်းခင်’အသက် ၁၉ ကျော်လို့ ၂၀ ပြည့်တော့မယ် တောသူဆိုတော့ လုံးကြီးပေါက်လှပေါခါးသေးရင်ချီဖင်လုံးကြီးကြီး…နို့အုံထွားထွားပေါ့…ရွာကာလသားတွေအကြိုက်ပေါ့ အမေတစ်ခုသမီးတစ်ခု..သူကတော့ ဘယ်ကာလသားမှစိတ်မဝင်စားဘူးသူသိတာက ‘စနေ’သူနာမည်ကတော့ ‘စနေ’ လို့ခေါ်ပါတယ် မိသားစုတော့မရှိတော့ဘူး အသက် ၂၅ ငယ်ငယ်ထဲကမိဘတွေဆုံးပါးသွားပြီ စနေဆိုရင်တစ်ရွာလုံးကကြောက်တယ်သူကမဟုတ်မခံလေ..သူဟာသူတစ်ယောက်ထဲနေတယ် ဘယ်သူနဲ့မှမရောဘူး သူကိုစောက်ပြဿနာလာရှာရင်တော့ အဲ့ကောင်ဘဝကိုတော့မတွေးဝန့်စရာ သူကရွာအကြီးအကဲသူကြီးကိုတောင် သိပ်ဂရုမစိုက်ဘူး သူကြီးကလဲသူကိုသိပ်မဟုတ်ပဲနဲ့မစွတ်ဆွဲဘူးပေါ့ သူကြီးပါရှိန်ရတဲ့သူ သူအလုပ်ကတောတက်အမဲလိုက်တဲ့မုတ်ဆိုးလေးပေါ့… “ကိုမဲကြီးထန်ရည်တစ်မြူချဗျာ””ဟ..စနေပါလားကွ..မင်းဒီနေ့တောမလယ်ဘူးလား””အခုမှ တောကပြန်ထွက်လာတာကိုမဲကြီးရေ””စကားမများနဲ့ဗျာထန်းတစ်မြူသာအရင်ချပေး””အေးအေး..အေးပါစနေရာ..အမြီးရောဘာစားမလဲ..” ”ငရံခြောက်ဖုတ်ရှိရင်ချဗျာ”ခဏနေတော့ မဲကြီး ထန်းတစ်မြူနဲ့ငရံခြောက်ပန်းကန်လာချပေးတယ်… “ကိုမဲကြီးခဏ.””ဘာလဲကွစနေရ..ဘာလိုသေးလို့လဲ””ဘာမှမလိုဘူး ကျုပ်မှာပိုက်ဆံမပါဘူး””ဟေ..””ဘာမှမဟေနဲ့ ရော့ဒီ ဆက်သား တစ်တွဲ””ထရည်ဖိုးနဲ့အမြီးအထွက် ဒီဆက်တစ်တွဲယူလိုက်”ပြောပြီး စနေတစ်ယောက် သူလွယ်လာတဲ့နှီးပလိုင်းထဲက ဆက်တစ်တွဲထုတ်ပေးလိုက်တယ်”အော်အဆင်ပြေတာပေါ့ကွာစနေကလဲ မင်းအရင်လဲဒီအတိုင်းလဲသောက်နေကြပဲ မင်းထရည်လိုရင်ပြော ငါနောက်တစ်မြူ ချပေးမယ်”။ စနေလဲထရည်နှစ်မြူလောက်သောက်ပြီးပြန်မယ်အလုပ်..”ဟ..စနေပြန်တော့မှာလား””ခဗျားဘာလုပ်မို့လဲ””မင်းကိုပြောစာရှိလို့ ဒေါ်မိစိန်မကို မင်းသိတယ်မလား” “သိတယ်လေ အဲ့တာဘာဖြစ်လဲ”စနေလေသံမာမာနဲ့ပြောလိုက်တော့မဲကြီးလဲ လေရှည်နေလို့မဖြစ်တော့ဘူးဆိုတာသိလိုက်တယ်..”ဟို..ဟို.ဘာမှမဖြစ်ပါဘူးကွာ..မိစိန်မတို့ယာတောဝိုင်းနောက်ကို ယုန်တွေစားကျက် ဆင်းလာတယ်တဲ့” “ဟ..ခဗျားစောက်ပိုမပြောနဲ့ ကျုပ်ကမုတ်ဆိုးပါ ဒေါ်စိန်မတို့ဝိုင်းနောက်မှာ […]
ဆရာဝန်မလေး ဧပရယ်မှာတစ်သက်နှင့်တစ်ကိုယ်ကောင်းကောင်းမကြားဖူးခဲ့သောစကားများကိုနားမဆံ့အောင်ကြားနေရသဖြင့် အတော်ကြွလာသည်။သို့သော်တစ်သက်လုံးမာနရှင်လေးအဖြစ်နေလာခဲ့သဖြင့်
ကိုညိုကြီးသမီးခရီးထွက်ဖို့လိုတာတွေဝယ်ထားပေးဦး””သြော်ဟုတ်ဟုတ်ကဲ့ပါမမလေးမမလေးကဘာနဲ့သွားမှာလည်း” ”ရှင်သြော်ကားနဲ့ပဲသွားရမှာတောလမ်းလည်းဖြစ်ခရီးဝေးလည်းသွားရမှာဆိုတော့အိမ်ကကားယူမသွားတော့ဘူး” ”ကျွန်တော်ပြင်ဆင်ထားလိုက်ပါမယ်မမလေး” ကိုညိုကြီးမှာဧပရယ်ထက်အသက်ကြီးသော်လည်းဧပရယ်အားလေးစားမှုဖြင့်မမလေးဟုခေါ်ခြင်းဖြစ်သည်။ မှာစရာရှိသည်များမှာ၍ထွက်သွားသောအလှဘုရင်မလေးဧ။်သေးသွယ်သောခါးလေးအောက်မှတောင့်တင်းပြည့်ဖြိုးသောတင်စိုင် အိအိတင်းတင်းကြီးများကိုညိုကြီးမျက်စိကျွတ်ထွက်မတတ်ကြည့်နေမိသည်။ဧပရယ်တစ်လှမ်းလှမ်းသွားတိုင်းတင်စိုင်ကြီးများက စည်းချက်ကျတုန်ခါသွားသည့်အပြင်အင်္ကျီနှင့်ထဘီကြားမှခါးသားဝင်းဝင်းလေးကလက်ကနဲလက်ကနဲဖြစ်သွားသေးသည်။ ”ဟဲ့ညိုကြီးသမီးခရီးထွက်မှာတဲ့အဆင်အပြေဆုံးကားစီစဉ်ပေးလိုက်” ”သြော်ဟုတ်ကဲ့ပါအန်တီလေးခုပဲဧပရယ်လာပြောသွားတာကားကတော့expressတော့မရှိဘူးသီးသန့်ငှားတဲ့စလွန်းပဲရမှာ” ”အပြန်လည်းကြိုပြောရင်ကျွန်တော်စီစဉ်ပေးလို့ရပါတယ်သဘက်ခါနံနက်၇နာရီစထွက်မှာဟိုကိုညနေ၅ခွဲ၆လောက်ရောက်မယ်ဗျ” ”အေးအေးမင်းပဲစီစဉ်ထားလိုက်”ညိုကြီးမှာဧပရယ်တို့အိမ်မှအလုပ်သမားမဟုတ်သော်လည်းဧပရယ့်အဖေကုမ္ပဏီတွင်၈နှစ်ခန့်အလုပ်လုပ်လာသဖြင့်ဧပရယ်တို့နှင့် အတော်ရင်းနှီးသည်။အသက်၄၂နှစ်ရှိပြီဖြစ်ပြီးဧပရယ်တို့အိမ်သို့ပစ္စည်းလာသယ်တိုင်းဂိုထောင်နှင့်ကပ်လျက်လသာဆောင်တွင် လှမ်းထားလေ့ရှိသည့်ဧပရယ့်ဘော်လီလေးများကိုကိုင်၍ဧပရယ့်ပင်တီနုနုလေးများဖြင့်လီးကိုအုပ်ကာဂွင်းထုလေ့ရှိသည်။ ညိုကြီးမှာဧပရယ့်ကိုစတင်မြင်မြင်ခြင်းကပင်မြင်သူငေးလောက်သည့်အလှဘုရင်မလေးကိုစိတ်ထဲမှအကြိမ်ကြိမ်ပြစ်မှားခဲ့မိသည်။ ယခုလည်းပစ္စည်းလာသယ်ရန်ရောက်လာခြင်းဖြစ်၍၃ထပ်သို့တက်လာခဲ့သည်။ညိုကြီးအတွက်ကံကောင်းပြန်ပြီ။ လှမ်းထားသောအဝတ်များထဲတွင်အသားရောင်နုနုဆွဲသားဇာဘော်လီလေးနှင့်အဖြူရောင်ချိတ်၅ခုတပ်ဇာဘော်လီလေးတို့ကိုတွေ့ လိုက်သည်။မျက်လုံးကိုဝေ့ကြည့်လိုက်ရာအဖြူရောင်ဆွဲသားပင်တီနုနုလေးတစ်ထည်ကိုပါတွေ့လိုက်သည်။ ညိုကြီးစိတ်မထိန်းနိုင်တော့။ဧပရယ့်ဘော်လီအသားရောင်လေးကိုရင်ပုံခွက်နေရာမှကိုင်၍မျက်နှာတွင်အပ်ကာအားရပါးရရှူရှိုက် လိုက်သည်။မွှေးပျံ့နေသောရနံ့သင်းသင်းလေးကညိုကြီးဧ။်တစ်ထပ်တည်းသောပုဆိုးအောက်မှလိင်တံကိုတောင်မတ်လာစေသည်။ ညိုကြီးမှာဧပရယ့်အလှကွန်ယက်တွင်မိခဲ့သောယောက်ျားပေါင်းများစွာအနက်မှအရေးမပါသောအညတရတစ်ယောက်သာဖြစ်သည်။ သို့သော်ထိုအလှဘုရင်မလေးကလွန်ခဲ့သော၅ရက်ကပင်လူကုံထံအသိုင်းအဝိုင်းထဲမှလူရည်သန့်တစ်ဦးနှင့်စေ့စပ်သွားခဲ့သည်။ စေ့စပ်ပွဲနေ့တွင်ဧည့်သည်များကိုဧည့်ခံရင်းပန်းရောင်ဝတ်စုံလေးဖြင့်အလှကြီးလှနေသည့်ဧပရယ့်ကိုညိုကြီးစိတ်မထိန်းနိုင်ဖြစ်မိသည်။ ဧည့်ခံပွဲပြီးပြီးချင်းပင်ဧပရယ့်ပန်းရောင်ဝတ်စုံလေးအထက်မှပေါ်နေသောနူးညံ့ဝါဝင်းနေသည့်ပုခုံးသားလေးများနှင့်နို့ညှာလေးကို မှန်း၍စိတ်ထဲမှဧပရယ်အားမလှုပ်နိုင်အောင်ကြိုးတုပ်ကာအကြိမ်ကြိမ်စိတ်မှန်းဖြင့်မုဒိမ်းကျင့်နေမိခဲ့သည်။ညိုကြီးအတိတ်ကိုပြန်တွေးနေရာမှယခုရရှိထားသည့်အခွင့်အရေးကိုသတိပြန်ရလာသည်။ဧပရယ်မှာသတို့သားလောင်းနှင့်ခရီးထွက် ပြီးပြန်လာ၍မကြာမီပင်လက်ထပ်လျှင်ထပ်မည်ဖြစ်၍နောက်ဆိုလျှင်ယခုကဲ့သို့အခွင့်အရေးရချင်မှရပေတော့မည်။ ညိုကြီးဧပရယ့်ဘော်လီလေးကိုအငမ်းမရရှူရှိုက်ရင်းဧပရယ့်ပင်တီလေးကိုပုဆိုးအောက်သို့ထည့်ကာလီးတံကိုလုံအောင်ပတ်လိုက် သည်။ထို့နောက်ရှေ့တိုးနောက်ငင်စလုပ်တော့သည်။နူးညံ့လွန်းသောပင်တီအသားပျော့ပျော့လေးကညိုကြီးဧ။်လီးတံကြီးတစ်လျှောက် ကောင်းလွန်းသောအထိအတွေ့ကိုပေးစွမ်းနေသည်။ညိုကြီးဧ။်လက်ကလည်းဧပရယ့်ဘော်လီရင်ပုံခွက်ဧ။်အောက်မှဧပရယ့်နို့သီးလေး များထိနေမည့်နေရာကိုလက်မဖြင့်ပွတ်နေမိသည်။ညိုကြီးဧ။်စိတ်ထဲတွင်တော့အလှဘုရင်မ၊အိန္ဒြေရှင်မလေးဧပရယ်အားမလှုပ်နိုင် အောင်ချုပ်၍မုဒိမ်းကျင့်နေမိသည်။ ညိုကြီးအထင်ကျွဲကောသီးတခြမ်းစာခန့်ရှိမည့်ဧပရယ့်နို့အုံတင်းတင်းအိအိကြီးနှစ်အုံကိုလည်း စိတ်ကူးဖြင့်အဓမ္မကိုင်နေမိသည်။ဧပရယ်အားဂိုထောင်ထဲရှိပစ္စည်းဖာပေါ်တွင်လေးဖက်ထောက်ချုပ်ထားပြီးနောက်မှနေ၍ဧပရယ့် ပန်းလေးထဲသို့လီးကိုစိတ်ကူးဖြင့်ထည့်နေမိသည်။ဧပရယ့်အော်သံငိုသံများကညိုကြီးကိုပိုစိတ်ကြွစေသည်။ ”အအအအားးးရှိးးးးးးထွက်ပြီဧပရယ်ဟားဟားမင်းအပျိုဘဝကိုငါရသွားပြီအအရှိးးးးးးးးး” ညိုကြီးဧပရယ့်ပင်တီလေးအားလျှင်မြန်စွာဖယ်လိုက်ပြီးသုက်ရည်များကိုဧပရယ့်ကိုယ်ထဲသို့စိတ်ကူးဖြင့်ပန်းထည့်လိုက်တော့သည်။ ”တီတီးးးးးးးးးးးတီတီတီးးးးးးးးးး” အောက်မှပစ္စည်းသယ်ရန်စောင့်နေသောကားကစိတ်မရှည်တော့သဖြင့်ဟွန်းတီးတော့သည်။ ”လာပြီဗျို့ဒီမှာပစ္စည်းရှာနေရလို့”ညိုကြီးဧပရယ့်အဝတ်အစားများကိုအဝတ်တန်းတွင်စနစ်တကျပြန်လှမ်းသည်။ ထို့နောက်ပစ္စည်းဖာကိုထမ်းကာအောက်သို့ပြေးဆင်းလာခဲ့တော့သည်။အချိန်၁၀နာရီခွဲခန့်ကားစီးပြီးနောက်ဧပရယ်နှင့်ကောင်းကျော်တို့နယ်မြို့လေးသို့ရောက်ရှိလာခဲ့သည်။ ”အင်းလူလည်းနွမ်းချိနေပြီရေချိုးလိုက်ဦးမှ” ဟင်းဟင်းသူဧပရယ့်ကိုရည်းစားစကားစပြောတော့ကြောင်တောင်တောင်နဲ့။ စာအုပ်ကြီးကလက်ကကိုင်လာသေးတယ်။မျက်နှာကြီးကလည်းနီလို့။ဆိုင်းမဆင့်ဗုံမဆင့်ပြောချလိုက်တာလေ။ ဒါပေမယ့်ခုတော့အဲဒီကောင်ကဧပရယ်ရဲ့အချစ်ရဆုံးချစ်သူဖြစ်လာပြီလေ။သြော်….သိပ်ချစ်ရတဲ့ကိုရယ်လေ။ ကို့ပုံစံကပိန်ပိန်ပါးပါးအသားဖြူဖြူပေမယ့်ရုပ်ကတည်တည်တံ့တံ့လေးမို့ဧပရယ်နှင့်လိုက်ဖက်သည်ဟုပြောကြသည်။ ကို့အကြောင်းတွေစဉ်းစားရင်းရေပန်းအောက်တွင်ထိုင်နေမိသည်မှာအတော်ကြာသွားသည်။ ရေပန်းကိုပိတ်၍တဘက်တစ်ထည်ပတ်ကာရေချိုးခန်းထဲမှထွက်ခဲ့သည်။ ”အင်းငါ့အသားလေးကဖြူဥနေတာပဲဟင်းဟင်းကိုကတော့ကြည့်ချင်မှာပေါ့အချိန်ဆွဲထားလိုက်ဦးမယ်” ဧပရယ်ရေချိုးပြီးကိုယ်တုံးလုံးဖြင့်အခန်းထဲမှမှန်ရှေ့တွင်တစ်ယောက်တည်းစဉ်းစားခန်းဖွင့်နေမိသည်။ ”အင်းအင်္ကျီကအပါးပဲဝတ်မှာဆိုတော့ဘော်လီပဲဝတ်လိုက်ပါမယ်လေ”ဧပရယ်ဖြောင်းစင်းသွယ်တန်းနေသောပေါင်တံဝင်းဝင်းလေး တစ်လျှောက်အသားရောင်ပင်တီလေးကိုဆွဲတင်လိုက်သည်။အိစက်လုံးဝန်းနေသောတင်စိုင်တင်းတင်းကြီးနှစ်လုံးတွင်ပင်တီလေးက ကွက်တိကပ်သွားသည်။ ထို့နောက်ချိတ်၅ခုတပ်အသားရောင်ဘော်လီလေးကိုပုခုံးပေါ်သို့ကြိုးတင်လိုက်ပြီးမို့ဝန်းတင်းအိနေသော ရွှေရင်အစုံအားဘော်လီရင်ပုံခွက်တွင်အံကျဖြစ်အောင်ထည့်လိုက်သည်။ထို့နောက်ဘော်လီချိတ်များကိုတစ်ချိတ်ချင်းသေချာတပ် လိုက်သည်။ထို့နောက်တင်းယင်းနေသောဘော်လီအားအံကျဖြစ်သွားအောင့်ပြုပြင်လိုက်သည်ဖြူဝင်းနေသောရင်ညွှန့်နှစ်မွှာက ဘော်လီပေါ်မှလျှံထွက်နေသည်။ထို့နောက်အစိမ်းရောင်နုနုထဘီပွင့်ရိုက်အပျော့လေးကိုတင်းနေအောင်ဝတ်လိုက်သည်။ထို့နောက်ရင်အပေါ်ပိုင်းတွင်ဇာစဖြစ်သည့်အစိမ်းရောင်လက်ပြတ်လေးကိုတင်းယင်းစွာဝတ်လိုက်သည်ပုခုံးပေါ်တွင်တင်းနေသောဘော်လီကြိုးနှစ်ချောင်းနှင့်အင်္ကျီအောက်မှရင်ညွှန့်လေးမှာယောက်ျားများကိုလည်ပြန်ငေးစေလောက်သည်စိတ်တိုင်းကျအလှပြင်ဆင်ပြီးနောက်ဧပရယ်မှန်ထဲမှပုံရိပ်ကိုကျေနပ်စွာကြည့်ပြီးအခန်းပြင်သို့ထွက်ခဲ့သည်။”ကိုရေလမ်းသွားလျှောက်ရအောင်”ဟချစ်ကတကယ်ကိုလှနေတာပဲသူများတွေကြည့်ကုန်တော့မယ်””သြော်ကြည့်တာများကြည့်ပစေပေါ့ကိုကလည်းဟင်းဟင်း””ဟာဟျောင်တွေဟိုမှာကြည့်စမ်းလီးတယ်ကွာအသားဖြူဖြူလေးအိုးလေးကလည်းတင်းနေတာပဲကွာ””ဟျောင်လန်းလှချည်လားဟ””တောက်အဲ့လိုဆော်လေးသာလေးဖက်ကုန်းခိုင်းပြီးမုဒိမ်းကျင့်လိုက်ရလို့ကတော့ရှိးးးပြောရင်းလီးတောင်တောင်တယ်” […]
’တင်ထွန်းမှာ သူ့မိန်းမစကားကို မယုံနိုင်စွာ ကြားလိုက်ရသဖြင့် ခေါင်းထဲတွင် ကြက်သီးများပင် ထသွားမိသည်။ မနာလို အူတိုစိတ်က တကိုယ်လုံးကို တဖိန်းဖိန်းတက်လာသ်။ သို့သော်လည်း တချိန်တည်းမှာပင် ထိုစကားကြားလိုက်ရသည်နှင့် တဆတ်ဆတ်ပင် တုန်ခါလာသည်
တင်ထွန်းအိပ်ရာမှ နိုးလာသည်။ နွေရာသီဖြစ်သဖြင့် ချွေးတွေရွှဲနေသည်။ မိမိဘေးတွင် အိပ်နေသော မိန်းမဖြစ်သူ လှမူကို ကြည့်လိုက်သည်။ လှမူသည် တင်ထွန်းကို ဖင်ပေးပြီး အိပ်နေသည်။ ဖင်လုံးကြီးတွေသည် ထွားလှသည်။ ထမီမှာ ပေါင်ရင်းနားအထိလန်တက်နေသည်။ လှမူ၏အသားသည် ဖြူဝင်းပြီး ချောမွတ်လှသည်။ အသက် ၃၀ အရွယ်ဟု မထင်ရအောင် အသားအရေစိုပြည်သည်။ ဖင်လုံးကြီးသော်လည်း လူမှာမဝ။ လှမူမှာ အရပ်မြင့်မြင့် လူကောင်ထွားထွား နှင့် ရုပ်ရည်မှာလည်း ချောမောပြေပြစ်လှသည်။ တင်ထွန်းမှာ ရုပ်မဆိုးလှ သော်လည်း လူကောင်က သိပ်မထွား။ ပိန်ပိန် ညှက်ညှက် လေးသာဖြစ်သည်။ လှမူထက်ပင် အရပ်အနည်းငယ်ပုလိမ့်မည်။ မနာလိုသူတို့က တင်ထွန်းကို မတန်မရာမိန်းမ ရထားသည်ဟုပင် အတင်းပြောနိုင်သည်။ တင်ထွန်းမှာ စီးပွားရေးလည်း သိပ်မချောင်လည်။ လှမူမှာ လှပင်လှသော်လည်း ဆင်ခြေဖုံးရပ်ကွက်တွင် နွမ်းပါးစွာနေရရှာသည်။ […]
” ကျနော်ရယ်ပြီးပြောတော့ သီတာရော ဇော်မျိုးရော။ မျက်လုံးပြူးကြည့်တယ်။ “နင်က ခဏပဲနားမှာလား။ ” သီတာက မေးပါတယ်။ ကျနော်လည်း စီးကရက်ကို မီးညှိရင်း “အေးလေ။ ပြီးမှ နောက်တစ်ကြောင်းလောက် ထပ်ဆွဲတာပေါ့။ ” “အမလေးလေး။ ငါတော့ ဒီည နားရတော့မယ်မထင်ဘူး။”
ဒီနေ့ ည ညစာအတူစားဖို့ ဖိတ်ထားတာမို့ ဇော်မျိုးအိမ်ကို ကျနော်လာခဲ့ရတယ်။ လာသာလာရတာ။ မျက်နှာတော့ အပူသား။ အဖြစ်က ဒီလိုဗျ။ ဇော်မျိုးမှာ အရမ်းလှတဲ့ သီတာဆိုတဲ့ မိန်းမရှိတယ်။ သီတာက ခေတ်မီမီနဲ့ အားကစားလိုက်စားလို့ ထင်ပါရဲ့။ ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည်ကလည်း တကယ့်ရှယ်ပဲ။ မြင်သမျှယောင်္ကျားတိုင်းက လှည့်မကြည့်ဘဲ မနေနိုင်လောက်အောင် လှသလို အရမ်းလည်း ဆက်ဆီ ကျလွန်းတယ်။ ဇော်မျိုးနဲ့သီတာက တကယ့် ဂုဏ်အသရေရှိ လူကြီးလူကောင်း အသိုင်းအဝိုင်းတွေဆိုတော့ အနေအထိုင်ကလည်း စည်းကမ်းတကျရှိပါတယ်။ အိမ်ထောင်သက် ၈ နှစ်ကျော်ပေမယ့် သားသမီး မရကြတော့ နှစ်ယောက်စလုံးက အရွယ်တင်တယ်။ ဇော်မျိုးဆိုတာကလည်း ခန္ဓာကိုယ်က ကျစ်လစ်ပြီး စမတ်ကျကျနဲ့ တကယ်လန်းတဲ့လူဗျ။ သူ့ကိုကြွေတဲ့စော်တွေဆိုတာလည်း မနည်းဘူး။ သူတို့လင်မယားနှစ်ယောက်က တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် အရမ်းချစ်ကြတာပဲ။ ကျနော်နဲ့ရင်းနှီးတာတော့ သုံးနှစ်ကျော်ပြီ။ […]