သူ့နဖူးတွင်စို့တက်နေသည့် ချွေးပေါက်ကလေးတွေကို ကျင်ကျင်နာနာကြီးပဲ ကျွန်မရဲ့အင်္ကျီလက်နှင့် သုတ်ပေးပြီး……… “ သိပ်မောနေသလားဟင်.. မောမှာပေါ့ နင်ကလေးက သိပ်ကဲတာကိုး “ ဟု ဂရုဏာဒေါသကလေးနှင့်ကြိမ်းလိုက်မိပါသည်။ တိုတိုပြောရလျှင် အဲ့ဒီနေ့ကစပြီး ကျွန်မမှာ လောကီအရသာဆိုတာ ဒီလိုပါကလားဟု သိလာရသော အပျိုကြီးတစ်ယောက် ဖြစ်လာရပါသည်

ကျွန်မမှာ အပျိုကြီးတစ်ယောက်ဖြစ်ပါသည်။ လူတစ်ကာက ကျွန်မကို အပျိုကြီးလို့ အသိအမှတ်ပြုထားကြပါသည်။ အမှန်တော့ လင်ရယ်လို့ တစ်ကောင်တစ်မြီးမှမယူရသေးသော အပျိုကြီးတစ်ယောက်ပင်ဖြစ်ပါသည်။ ကျွန်မ ယခုအသက်(၃၈)နှစ်ရှိပါပြီ။ ကျွန်မကိုယ်လုံး ကိုယ်ပေါက် ကျွန်မပစ္စည်းအနေနှင့် ဆိုလျှင် ကျွန်မသည် လင်တစ်ယောက်ကို ကောင်းကောင်းကြီး ခေါင်းခေါက် ယူနိုင်ပါသည်။ ကျွန်မကြွားပြောသည်မဟုတ်ပါရှင်……. ဘုရားစူးရစေရဲ့……… ကောလိပ်ကျောင်းသား လူပျိုချောကလေးက အစ တည်ကြည်ခန့်ငြား အရာရှိမင်းဘုရားအဆုံး ကျွန်မ လင်တစ်ယောက်ကိုတော့ ကောင်းကောင်းကြီး ခေါင်းခေါက်ယူနိုင်ပါသေးတယ်ရှင့် …..။ ကျွန်မအသက် (၃၈)နှစ်ဆိုသော်လည်း အသက်(၃၀)လောက်ဟု ထင်ရအောင် နုဖတ်စိုပြေနေပါသည်။ ရုပ်ရည်ကလဲ ကြွားပြောနေတာ မဟုတ်ပါ……….။ ကျွန်မရဲ့ မိတ်ဆွေနဲ့ ဆွေမျိုးညာတိတွေက မင်းကတော် ဖြစ်ထိုက်သည့် ယဉ်ယဉ်ချောချောသည့် ရုပ်မျိုးဟု ပြောကြပါသည်။ ကျွန်မ အသားကဖြူဝင်းပါသည်။ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်က အနည်းငယ် မဆိုသလောက်လေး ၀ ပါသည်။ ဒါပေမဲ့ ကြည့်မကောင်း အောင် ၀ ခြင်းမျိုးတော့မဟုတ်ပါ။ အစ်ကို ကာလသားတွေအကြိုက်…….. အဟိ တစ်ပွေ့တစ်ပိုက် တုတ်တုတ်ခဲခဲဝခြင်းမျိုး ၀ နေခြင်းသာ ဖြစ်ပါသည်။ ခါးကလေးကလည်း မဖြစ်စလောက်ကလေးသာ တုတ်နေပါသည်။ ဒါပေမယ့် ကျွန်မကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက် က ရုပ်ရှင်မင်းသမီးမြင့်မြင့်ဌေး (ပုဇွန်ထုပ်ကြီး) ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်မျိုးမို့……… ယောင်္ကျားငနဲသားတွေ တဏှာမီးပွားနေမည်ကအမှန်ပါပဲရှင်………။

ကျွန်မရဲ့ရင်သားကြီးများသည် ပေါက်စီအတူ ဘရာစီယာခံရန်မလိုပဲ နဂိုသဘာဝအတိုင်း အစွမ်းကုန်ဆူထွားလုံးကျစ်နေရာ လိမ္မော်သီးလုံးတွေများဟု ထင်မှတ်စရာကောင်းပါသည်။ လိမ္မော်သီးလုံးတွေထက်လည်း ကြီးထွားနေပါသည်ရှင့်။ ယောင်္ကျားလက်နှင့် တစ်ဆုပ်စာမကဆိုပါတော့ရှင်….. အဟိ….. တတ်နိုင်ပါဘူးလေ………..။ ပြီးတော့ ကာတစ်ခေါ် ကျွန်မတင်ပဆုံကြီးကလဲ အားရစရာကောင်းလှသည် နောက်ဖက်သို့ မသိမသာကောက်နေကာ အသားဆိုင်ကြီးတွေက အဆီခဲနေပြီး ကျောက်ကျောပြင်ကြီးလိုပဲ လမ်းသွားရင် တတုံတုံဖြစ်နေတတ်ပါသည်။ ကျွန်မပေါင်တံကြီးတွေကလည်း တုတ်တုတ်ခဲခဲနှင့် ရွှေဘိုမင်းကြိုက် ပေါင်တန်ရှည်ရှည်ကြီးတွေဘဲပေါ့လေ။ ကျွန်မရုပ်ရည်ကိုထားပါတော့…………။ ကျွန်မ ပစ္စည်းနှင့်ဘဝအဆင့်အတန်းကိုလည်း ကြည့်လိုက်ကြပါအုန်းရှင်…..။ ကျွန်မမှာ တစ်ဦးတည်းသော သမီးအဖြစ် ကွယ်လွန်သူ မိဘတွေထံမှ စိန်တစ်ဆင်စာ၊ ရွှေခြေကျင်း၊ ရွှေလက်ကောက်၊ ရွှေလည်ဆွဲ၊ ရွှေဘီး စသည်ဖြင့် လက်ဝတ်လက်စားတွေ ကဘဲ တစ်သောင်းကျော် ဘိုးလောက် အမွေတွေရခဲ့ပါသည်။ ပြီးတော့ အိမ်နှစ်လုံး၊ ငွေသားကသုံးသောင်း ဒီတော့ ကျွန်မမှာငွေရေးကြေးရေး စားရေးသောက်ရေး ဘာမှပူစရာမလိုတော့ပါ။ ငွေတိုးချစားတာကဘဲ တစ်လတစ်လဝင်ငွေ တစ်သောင်းကျော်လောက်စီနေပါတော့တယ်။ တစ်ခြားအရောင်းအဝယ်လုပ်တာတွေကလဲ ရှိနေပါသေးသည်။ တစ်အိမ်ကိုငှား၍ ကျန်တစ်အိမ်တွင် ကျွန်မကိုမှီခိုနေရသော အဒေါ်တစ်ယောက်နှင့် လွတ်လွတ်လပ်လပ် ငါမင်း ငါချင်းနေနိုင်ပါသည်။ ဒါကြောင့်မို့လဲ ကျွန်မကလင်တစ်ယောက်ကိုတော့…. ကောင်းကောင်းကြီး ခေါင်းခေါက် ယူနိုင်ပါသေးသည်လို့ ပြောနေရတာပေါ့….။ ဒါပေမယ့် ရှင်တို့အထင်မလွဲလိုက်ပါနဲ့…. ကျွန်မမှာ လင်ကောင်းကောင်းယူနိုင်သေးသော်လည်း ဒီတစ်သက်တွင် လင်ယူဖို့စိတ်ကူးထဲ မထည့်တော့ပါ။ ဘုရားစူးရစေ့ လင်ယူရင် ကျွန်မအတွက် အချုပ်အချယ်ရှာတာပဲဆိုတာ ကျွန်မသာ ကျွန်မကောင်းကောင်းနားလည်မိပါတယ်။

လင်ယူတာထက် အခုလို အပျိုကြီးလုပ်နေရသည်ကဘဲ ကျွန်မမှာ လောကီအရသာတွေကို ကျပ်ပြည့်ဒင်ပြည့် လွတ်လွတ်လပ်လပ်ကြီး ခံစားနိုင်တော့တာဘဲကို… ………….။ ဟုတ်ပါသည်ရှင်…..ကျွန်မအပျိုကြီးလုပ်လာခဲ့သည်မှာ (၃၈)နှစ်တိတိရှိပြီဖြစ်သော်လည်း လောကီအရသာကိုတော့ တော်တော်ပဲ မခံစားဘူးသည့် မိန်းမတစ်ယောက် ဖြစ်နေပါပီရှင်…..။ လောကီအရသာ ဘယ်လိုပါကလား ဆိုတာကို ကျွန်မစတင်ခံစားရတာကတော့ လွန်ခဲ့သည့်ငါးနှစ်လောက်ကဘဲဖြစ်ပါသည်။ အဲ့ဒီအတွက် ကျွန်မကျေးဇူးတင်ရမည့်သူကတော့ ကျွန်မအဒေါ်ရဲ့ သားဖြစ်သူ ခင်မောင်ဦး ပဲဖြစ်ပါသည်။ လောကီအရသာ ဘယ်လိုပါကလား ဆိုတာကို ကျွန်မကို အရင်ဦးဆုံး မျက်စိဖွင့်ပေးသူကတော့ ကျွန်မရဲ့ မောင်ဝမ်းကွဲလေး ဖြစ်သူ ခင်မောင်ဦးဘဲ ဖြစ်နေပါတော့သည်။ အဲ့ဒီတုံးက ကောင်လေးမှာ အသက်(၁၈)နှစ်သားလောက်ဘဲ ရှိပါဦးမည်။ ဒါပေမယ့် ကောင်လေးက တော်တော်လည်ပါသည်။ အပေါင်းအသင်းကလဲ တော်တော်များကာ ဂျပိုး ကျချင်ပါသည်။ ကျွန်မနှင့်သူ့အမေ မနဲကြီး ဆုံးမနှိမ်နင်းထားနေရတဲ့ အော့ကျောလန်လေး တစ်ယောက်ပေါ့။ ညတော့ ကောင်လေးမှာ ည(၁၀)နာရီ (၁၁)နာရီလောက်ထိ ရှောက်လည်နေပါတော့သည်။ အဲ့ဒီညက သူ့အမေကလဲဖျားနေရာ ကိုယ်တော်ချောကလေးကို ကျွန်မကဘဲ တံခါးဖွင့်ပေးရပါသည်။ လက်စသတ်တော့ ဘသားချောက အရက်တွေမူးလာတာကို ကျွန်မတွေ့ရပါ၏။ သူ့ကိုယ်သူမဟန်နိုင်ပဲ ဒယိမ်းဒယိုင် ဖြစ်နေပါတော့ရာ ကျွန်မက မြည်တွန်တောက်တီးရင်းကပင် သူ့ကိုတွဲ၍သူ့ အခန်းထဲလိုက်ပို့ရပါသည်။ ကောင်လေးကလဲ မျက်စိမဖွင့်ပဲ ကျွန်မပခုံးကိုသာ သူ့လက်တစ်ဖက်နဲ့ တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ကြီးဖက်လို့ အိပ်ခန်းထဲ ရောက်လာကြပါတယ်။

သူ့ကုတင်ဆီရောက်တော့ ကျွန်မက အိပ်ပေတော့လို့ဆိုပြီး သူ့ကို မွေ့ယာပေါ် စိတ်ပေါက်ပေါက်နဲ့ တွန်းချလိုက်မိပါတယ်….။ ဒါပေမယ့်ရှင် ကောင်လေးကကျွန်မပခုံးကို ဖက်မြဲဖက်ထားလေတော့ ကျွန်မပါအားလွန်ပြီး သူ့အပေါ် ထပ်လျက်သားကြီး လဲကျသွားမိပါတယ်။ ကျွန်မမှာ ရုန်းကန်ဖို့ သတိမရတော့…….။ ကျွန်မပါးစပ်မှ တဟင်းဟင်းမြည်လာအောင် တစ်ကိုယ်လုံးရှိ အာရုံကြောတွေ အတွေ့ဓါတ်လှိုင်းတွေက လှိမ့်တက်လာကြတော့ မျက်လုံးများကိုစင်း… ခြေတွေကိုကားလျက် မှိန်းနေလိုက်မိပါတော့တယ်။ သဲသဲမဲမဲကြီး ဖြစ်နေသော ကောင်လေးကို ကဲ…… ……နင်လုပ်ချင်ရာလုပ်ပေတော့လို့ အခွင့်ပေးလိုက်သလို ပါဘဲရှင်…..။ ဒါပေမယ့် ကောင်လေးက တော်တော့ကို ပါးနပ်ပါသည်ရှင်။ သူ့ကို ဤကိစ္စအတွက် တစ်စုံတစ်ယောက်က ကျကျနန လက်ထပ်သင်ပေးလိုက်မှ သေချာပါသည်။ နောက်တော့မှ ကျွန်မသိရသည်မှာ ကျွန်မကိုပိုးနေသော အရပ်ထဲမှ ကိုစောမောင်ဆိုတဲ့ လူပျိုကြီးတစ်ယောက်က ဤကိစ္စကိုကောင်လေး ခင်မောင်ဦးအား တစ်ဆင့်ပီးတစ်ဆင့် ကျကျနနကြီး သင်ပေးခဲ့သည်ဆိုတာပါပဲ။ ကောင်ကလေးသည် လူပျို လူရိုင်းလေးမို့ ကျွန်မကိုချက်ချင်းလက်ငင်းတက်မခွခဲ့ပါ။ ကျွန်မရဲ့ အင်္ဂါဇာတ်ကိုသူ့လက်ချောင်းကလေးတွေနဲ့ တရွရွဘဲ ပွတ်သပ်ကလိနေပါသည်။ ဒီကြားထဲ သူ့နှာခေါင်းနှင့် ပါးစပ်ကလည်း အလုပ်သိပ်ရှုပ်နေပါတယ်။ ကျွန်မပါးကို တရှုံ့ရှုံ့နမ်းကြပါသည်။ ကျွန်မနှုတ်ခမ်းကို တပြွတ်ပြွတ်စုပ်ပါသည်။ နောက်ပြီးတော့လေ သိပ်ကဲတာဘဲ ကောင်လေးက မချင့်မရဲကြီး ဖြစ်လာတော့သည့်အလား ကျွန်မရဲ့အဆီ တထပ်အသားတထပ် ဝမ်းဗိုက်သားကြီးကို မျက်နှာအပ်ပြီး နမ်းလိုနမ်း ကိုက်လိုကိုက် ယက်လိုယက်နှင့် အို……..ရှင်…. ကျွန်မစိတ်တွေနောက်ဆုံးတော့ ထိန်းမနိုင် သိမ်းမနိုင် ထကြွသောင်းကျန်းလာရတော့တာပါပဲရှင်……။ ကန်တော့ပါရဲ့ရှင် ….. နားနဲ့မနာ ဖဝါးနဲ့ နာတော်မူကြပါ…..။ ကျွန်မရဲ့အင်္ဂါဇာတ်မှာ တစ်ခါထဲ ဖောင်းကြွလာပါသည်။ အထဲမှလဲသဘာဝအရည်ကြည်ကလေးတွေ စိမ့်ထွက်လာပြီး နူးအိစိုရွှဲနေကြပါတော့သည်။

ခါတိုင်းဒီလို ဖြစ်ဖူးသော်လည်း ဤမျှလောက်တော့မဟုတ်ခဲ့ပါ။ ထိုအခါများတွင် ပေါင်တန်များလိမ်ကျစ်ပြီး လည်းကောင်း၊ ဒါမှမဟုတ် ဖက်လုံးရှည်ကြီးကို ပေါင်ကြားထဲ ကျစ် ကျစ်ပါအောင်ခွထားလိုက်လျင် လည်းကောင်း စိတ်ဆန္ဒတွေက ငြိမ်ကျသွားရတတ်ပါသည်။ ကျွန်မမှာ တစ်ခြားအပျိုကြီးတွေလိုခရမ်းသီးတို့ ဘာတို့မသုံးခဲ့ပါ။ အခုတော့ ကျွန်မအခြေအနေမှာ ခရမ်းသီးကိုပင် သုံးဦးတော့ ကျွန်မရဲ့ဆန္ဒမီးတွေက ပြေငြိမ်းရတော့မည် မဟုတ်ပါရှင်…. သဘာဝကြီးက စီမံထားသည့်အတိုင်း ဖြေရှင်းမှသာ ကျွန်မပြဿနာကို ပြေလည်အောင် ဖြေရှင်းပေးမည့် ကိုယ်တော်ချောကလေးကလည်း ကျွန်မဗိုက်ပေါ်တွင် ကားရားကြီး အသင့်ရှိနေတော့တာကိုး………..။ ကျွန်မ ဟန်မဆောင်နိုင်တော့ပါ…… ကောင်ကလေးရဲ့ ကျောပြင်ကို တစ်အားသိုင်းဖက်လိုက်မိပါတယ်။ ‘ငဦး မင်းကလေးက သိပ်ကဲတာဘဲ’ မင်းကိုဘယ်သူများ ဒီအတတ်တွေကို သင်ပေးလိုက်တာလဲဟင်…..။ ကောင်ကလေးက ရယ်လိုက်ပါသည်။ ပြီးတော့ “ မမငြိမ်ငြိမ်နေနော်…. ကျွန်တော်ပြောတာကိုလုပ် ဒီလိုဆိုရင် မမဟာလောကကြီးကို မေ့သွားရအောင်လို့ အရသာ ကောင်းကောင်းတွေ့လိမ့်မယ်“ တဲ့…..။ ကျွန်မလဲ ရှက်စနိုးလေးနဲ့ သူ့နဖူးကို ကျွန်မလက်သီးဆုတ်နဲ့ ထုပစ်လိုက်မိတာပေါ့ရှင်…။ ကောင်လေးက ကျွန်မပါးကို တစ်ချက်မွှေးလိုက်ပါသည်။ ပြီးတော့ ကျွန်မပေါင်နှစ်လုံးကြားထဲ သူ့ဒူးတွေကို ထိုးသွင်းလိုက်ပါသည်။ “မမ ဒူးနှစ်လုံးကို အသာကလေးထောင်ထားလိုက်စမ်းပါတဲ့“ သူကလေးကို ကျွန်မက ကျေကျေနပ်နပ်ပဲ စစ်သူကြီး အရာထားလိုက်ပြီး သူပြောသလိုပဲ ကျွန်မပေါင်တွေ ဟပေးလျက် ဒူးထောင် လိုက်မိပါသည်။ ဟောရှင်….. ဗြုံးဆိုမာကျောပြီး နူးညံ့တဲ့အသားတုံးလေးတစ်ခုက ကျွန်မရဲ့ ပြူးဟနေတဲ့အောက်တံခါးဝကို ပြွတ်ဆို လာတေ့လိုက်ပါတော့သည်။ ကျွန်မမျက်လုံးများကို စုံမှိတ်ထားလိုက်ပါသည်။

ကျွန်မရဲ့ကိုယ်ပေါ်က ကောင်ကလဲသွက်သွက်ကြီး လှုပ်ရှားလာပါတော့သည်။ ကျွန်မရဲ့ထောင်ထားတဲ့ ပေါင်ကြီးတွေကို ကောင်လေးကအားရပါးရကြီး ဖက်လိုက်ပြီး သူ့ခါးကလေးကို ကော့လိုက်တော့…. အမလေး လျောကနဲ သူ့ဟာကြီးက ချောချောမောမောနဲ့ ကျွန်မအထဲကို ဝင်သွားတော့တာဘဲပေါ့ရှင်…အဟိ။ အို….. အရသာ…. အရသာ…..တစ်မျိုးကြီးပါပဲရှင်။ ပထမဦးဆုံးနဲနဲကလေး နာသွားပါသည်။ “အိုး…ကျွတ်ကျွတ်လို့“ ကျွန်မစုပ်သပ်လိုက်မိတော့ ကောင်ကလေးက “ဘာလဲ မမ နာသလားတဲ့…..“ “နာတာပေါ့ဟဲ့ နင်ကငယ်သာငယ်တာ ဟိုဟာကတော့ အကြီးသားဟဲ့လို့“ ကျွန်မက စိတ်ပေါက်ပေါက်နဲ့ ပြန်ဖြေလိုက်မိပါတယ်။ “ခဏပါမမရယ်….နောက်ကျတော့ ကောင်းလာမှာပါလို့“ ကောင်လေးကပြန်ဖြေရင်း သူ့အလုပ်ကို သွက်သွက်ကြီးစလုပ်လာပါတော့သည်။ ပထမတော့ နာပါသည်။ နောက်ကျတော့ သူပြောသလိုပင် ကောင်းလာပါသည်ရှင်…အဟိ။ ကျွန်မက အပျိုကြီးဆိုတော့ အပျိုမြှေးမရှိတော့ပါ။ သူ့ဘာသာသူ ပေါက်သွားပြီ ဒီတော့ ကောင်လေးက သူ့ရဲ့မာကျောသန်မာတဲ့ တန်ဆာနဲ့ ကျွန်မရဲ့ သော့အိမ်ကိုလေးငါးချက် ဆင့်ကာဆင့်ကာ ဆောင့်လိုက်တယ်ဆိုရင်ဘဲ နာကျင်မှုက ပျောက်သွားပြီး ဆိမ့်သလို အီသလို အရသာကို ကျွန်မက ထွန့်ထွန့်လူးအောင်ကို ခံစားလာရပါသည်။ “ကျွတ်…..ကျွတ်“ ဟုစုတ်သပ်ရာက ကျွန်မက တဟင်းဟင်း ငြီးငြူလာမိပါသည်။ ကောင်ကလေးရဲ့ခါးကို ကျွန်မက အားမလို အားမရနှင့် ဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်မိပါသည်။ ကောင်ကလေးကလည်း ကြမ်းသထက် ကြမ်းလာပါသည်။ သူ့ပါးစပ်က အင့်ကနဲ… အင့်ကနဲ နေအောင် သူကဆောင့်၍ ဆောင့်၍ချပါသည်။ ကုတင်ကြီးတစ်ခုလုံးဟာ သွက်သွက်ခါအောင် လှုပ်ရမ်းလာရပါသည်။ “ငဦး…..ဖြေးဖြေးဟဲ့…. ငလျင်လှုပ်တာကျနေတာပဲ တော်တော်ကြာနင့်အမေသိသွားလိမ့်မယ်“ လို့ ကျွန်မက သူ့ကိုသတိပေးယူရပါသည်။ ဒါပေမယ့် ကောင်လေးက ကဲပင်ကဲပါသည်။ ကျွန်မက ချက်ချင်းဘဲ ပြန်ထရန် ကြိုးစားသော်လည်း မရတော့ပါ။ ဘယ်ရမလဲ…… ဘသားချောက ကျွန်မရဲ့ခါးကို သူ့လက်နှစ်ဖက် စလုံးနဲ့ မလွတ်တမ်း ဖက်ထားတော့တာပဲရှင့်…..။ “ဟဲ့ ငဦး လွှတ်လေ ဘာလို့ငါ့ကိုဖက်ထားရတာလဲ“ ကျွန်မက ခပ်ငေါက်ငေါက်ကလေးဘဲ ပြောလိုက်သော်လည်း… ကိုယ်တော်ချောကလေးက ကျွန်မကိုပိုလို့သာဘဲ တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ကြီး ဖက်ထားပါတော့တယ်။

“မလွှတ်ဘူး မမစိန်ရယ်……ကျွန်တော် မမစိန်ကို သိပ်ချစ်တာပဲ…. မမစိန်က မြင့်မြင့်ဌေးနဲ့ သိပ်တူတယ်…… မမစိန်ကို ကျွန်တော်စွဲနေတာ ကြာလှပြီ“ ခင်မောင်ဦးလေးက ကျွန်မကို အဲ့ဒီလို မူးမူးရူးရူးနဲ့ ပြောရင်းက ကျွန်မရဲ့ ယင်ဖိုမသန်းဖူးသေးတဲ့ ပါးကလေးကို ဘယ်ပြန်ညာပြန်နဲ့ တရွှတ်ရွှတ်နေအောင် နမ်းပစ်လိုက်ပါတော့သည်ရှင်။ အိုး…ကျွန်မဆိုတာ မွှန်ထူသွားမိတော့တာပါဘဲရှင်။ ယောင်္ကျားတစ်ယောက်ရဲ့ အတွေ့အထိဆိုတာကို ကျွန်မက တစ်ခါမှမခံဘူးသေးတဲ့ အပျိုကြီးစစ်စစ်ကိုရှင့်….။ “ဟဲ့……ဟဲ့….ငဦး နင်ဘာလုပ်တာလဲ ဟင်“ ကျွန်မထိတ်ထိတ်လန့်လန့်ပြောမိပါသေးသည်။ ဒါပေမဲ့ နောက်ထပ်ပြောလို့မရတော့ပါ။ ဘယ်ရတော့မလဲ။ ငတိလေးက ကျွန်မရဲ့ နှုတ်ခမ်းကိုသူ့နှုတ်ခမ်းနဲ့ငုံခဲပြီး အမေရိကန် ဘိုင်စကုပ်ထဲက ဇာတ်လိုက်နှင့် ဇာတ်လိုက်မလို တစ်ခါထဲစုပ်ယူနေတော့တာကိုရှင့်။ ကျွန်မမှာ လောကကြီးကိုမေ့သွားသလိုရှိပါသည်။ ရင်ထဲက တလှိုက်လှိုက်နဲ့မောဟိုက်သလိုလိုဘဲလေ။ ပြီးတော့ မရှက်နိုင်ပါဘဲ ဆီးစပ်ကြောတွေကလဲ ထောင်တက်လာတယ်ထင်ရတယ် တင်းလာမိတော့တာဘဲ။ ကျွန်မသတိပြန်ရလာသလိုလို ရှိတော့ ကျွန်မ ကိုယ်မှာ မွေ့ယာပေါ်တွင်ပက်လက်ကြီးလန်နေပြီး ကောင်လေးရဲ့ကိုယ်ဟာ ကျွန်မကိုမလှုပ်နိုင်အောင် လေးလေးကြီးဖိထားနေတာကိုတွေ့ရပါသည်။ ကောင်လေးက တော်တော့ကိုသန်ပါသည်။ ကျွန်မဘယ်လိုမှ မရုန်းနိုင်ပါ၊ အမှန်ကိုဝန်ခံရရင် ကျွန်မရုန်းဖို့ကိုလည်း သတိမရတော့ပါ။ လူတစ်ကိုယ်လုံး သွေးတွေက တဖိန်းဖိန်း တရှိန်းရှိန်းတက်လာနေသလိုပါဘဲ။ ဟော…. ဗြုံးဆို ကောင်လေးရဲ့လက်တစ်ဖက်က ကျွန်မခါးကိုလျှိုပြီး ဇာဘော်လီအောက်စထဲကို စွပ်ကနဲ ဝင်လာပါတော့သည်။ ပြီးတော့……ပြီးတော့….. ကျွန်မရဲ့ဝါဂွမ်းလိုနူးညံ့တဲ့ သားမြတ် အသားစိုင်အသားခဲကိုလာပြီး အုပ်ကိုင် ဖျစ်ညှစ်နေပြန်တော့သည်။ “ဟဲ့ ငဦး နင်ဘာလုပ်နေတာလဲဟင်…ကျွတ်…… ကျွတ်…. “ ကျွန်မက အံလေးကျိတ်ပြီး ခေါက်ဆိုမိပါသည်။

“`ငြိမ်ငြိမ်နေစမ်းပါ မမရယ်…မမကို ကျွန်တော်က လောကနိဗ္ဗာန်ကို ခေါ်သွားမလို့ပါ“ ကောင်လေးကပါးစပ်ကပြောရင်း လက်က အလုပ်များနေပါသည်။ ကျွန်မရဲ့ရွှေရင်အုံကို သူ့လက်ကအားရပါးရ ဆုပ်နယ်ချေမနွေ ရာက ဟောလေ ရင်အုံထိပ်ကပတ္တမြားခဲအသီးနှစ်လုံးကို တရွရွနဲ့ပွတ်သပ်ပေးနေပြန်ပါတော့တယ်ရှင်။ ကျွန်မထူးခြားသောအရသာခံစားရပြီး မျက်တောင်တွေ စင်းကျသွားပါတော့သည်။ ဒီအထဲကောင်လေးက ကျွန်မရဲ့မဟတဟပွင့်နေတဲ့ နှုတ်ခမ်းကလေးကို သူ့ပါးစပ်နဲ့အပ်ငုံပြီး တစ်အားစုပ်လိုက်ပြန်ပါတော့သည်။ ဒါတွင်သာလဲ မဟုတ်သေးပါဘူးရှင်တို့ရယ် ကျွန်မရဲ့နှုတ်ခမ်းအတွင်းသားတွေထဲကို သူ့လျှာဖျားကလေးထိုးသွင်းပြီး ဟိုပွတ်ဒီပွတ်နဲ့ လုပ်နေပြန်ပါသည်။ ကျွန်မဆိုတာက တစ်မျိုးကြီးပါဘဲလေ။ ရင်ထဲလှိုက်၍လှိုက်၍ လာရာ အသက်ကို ရှိုက်၍ရှိုက်၍ရှုမိရင်းက ကျွန်မရဲ့တစ်ကိုယ်လုံးက သွေးကြောတွေက တကြိုက်ကြိုက်နေအောင် ဆူပွက်လာမိတော့သည်။ ငဦးကို ဘယ်သူကများ လက်ထပ်သင်ပေးလိုက်တယ် မသိပါ။ ကောင်ကလေးက တော်တော်ကို ကျွမ်းကျင်နေပါသည်။ ကျွန်မပါးစပ်ထဲ သူ့လျှာထိုးသွင်းရုံသာမဟုတ်တော့ဘဲ ကျွန်မအောက်ပါးစပ်ထိကို သူ့အောက်လျှာထိုးသွင်းရန်လည်း အားကြိုးမာန်တက် ကြိုးစားနေပါတော့သည်။ သူ့ရဲ့အစုပ်အနမ်း အပွတ်အသပ် အဖျစ်အညှစ်တွေကို ခံစားထားရတဲ့ ကျွန်မမှာ မောဟိုက်ပြီး ခြေတွေလက်တွေက မလှုပ်ရှားချင်ဖြစ်နေတာမို့ ကျွန်မခါးကထမီစကို သူက ဖြုတ်ကနဲ ဆွဲဖြေချလိုက်တာကို ကျွန်မဘာမှမတတ်သာဘဲ ရှိနေခဲ့ပါသည်။ ကျွန်မထမီသည် ကျွန်မခါးမှ လျှောကနဲပြေသွားပြီး ဒူးဆစ်များဆီသို့ လုံးထွေးရောက်သွားပါသည်။ ကျွန်မကထမီကို လိုက်ဖမ်းသေးသော်ငြား ထမီကိုမမိ မဟုတ်တာကိုသွားမိလိုက်ပါသည်။ ဤတွင် ကျွန်မလက်မှာလျှပ်စစ်လိုက်သကဲ့သို့ ကျင်တက်သွားမိလိုက်သည်ဟုထင်မိပါသည်။ အကြောင်းမူ ကျွန်မယောင်ယမ်းကိုင်လိုက်မိတာက ကောင်လေး၏မာန်ထနေသော ဟိုဟာ ငေါက်တောက်တောက်ကြီးပင်ဖြစ်နေပါတော့သည်။

ကျွန်မသည် လန့်ဖြန့်ပြီး ပထမတော့ တစ်အားဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်ပါသည်။ တကထဲ တစ်ခါမှ မကိုင်ဘူးတာကိုင်လိုက်မိတော့ လန့်သွားမိတာပေါ့ရှင်။ ပြောပါရစေတော့ရှင် … .. ကောင်လေးဟာက အလွန်မာထန်လာတာမို့ အင်မတန်မှ ထွားထွားကြိုင်း ကြိုင်းမာမာတောင့်တောင့်ကြီး ဖြစ်နေပါသည်။ လုံးပတ်က ကျွန်မရဲ့ လက်ကောက်ဝတ်နီးပါးလောက်တောင် ရှိလိမ့်မလားမဆိုနိုင်ပါ။ နောက်တော့ ကျွန်မက ဆတ်ကနဲ ပြန်လွှတ်လိုက်ပါသည်။ ဒါပေမယ့်ရှင် ကျွန်မရင်ထဲမှာတော့ စိတ်တွေက ဗလောင်ဆူလျက်ရှိနေပါပီရှင်။ ဒီအတောအတွင်း ကောင်ကလေးရဲ့လက်တွေကလည်း ထမီကင်းနေတဲ့ ကျွန်မရဲ့ကိုယ်အောက်ပိုင်းမှာ သောင်းကျန်းမွှေ နှောက်နေပါသည်။ ပထမ ကျွန်မရဲ့ချက်တဝိုက်က ဝမ်းပျဉ်းသား ဆူဆူအိအိကလေးကို ကောင်လေးသည် ယားကျိကျိနေအောင် ပွတ်သပ်ပေးပါသည်။ ကျွန်မခါးကလေးတလွန့်လွန့်နှင့် ယားကျိကျိနေရာကပင် အရသာတစ်မျိုး တွေ့နေရပါသည်။ ကောင်ကလေးရဲ့လက်က တဖြေးဖြေး အောက်လျောကျသွားတော့ရာက ဟော ဗြုံးဆို အသားလေးဖောင်းမို့တက်လျက် အထစ်ကလေးလိုဖြစ်နေသော ကျွန်မရဲ့ အမွှေးစိမ်းဖုံးလွှမ်းနေသော ဆီးခုံကလေးဆီသို့ ရောက်သွားကြပြန်ပါတော့သည်။ အဲ့ဒီနေရာကို သွားစမ်းမိတော့ ကောင်ကလေးက ပိုလို့သာ မာန်ထကြွလာတော့တာပဲရှင်။ လက်ချောင်းကလေးတွေက ကျွန်မရဲ့အာရုံကြောစုဝေးတည်ရှိရာ သရဖူကလေးကိုမရွံမရှာ လာရောက်ကိုင်တွေ့ကြပါသည်။ တရွရွကလေး ပွတ်သပ်ပေးကြပါသည်။ ဒီအဖွားကြီးက အဖျားတက်ပြီး ခေါင်းမထူနိုင်အောင် ဖြစ်နေတာပါဗျဆိုပြီး ဆက်ပြီးသာ အားကြိုးမာန်တက်ဆောင့်ပါသည်။ သူ့ထိပ်ဖျားလေးသည် ကျွန်မသားအိမ်ဝကိုလာ၍ လာ၍မှန်မှန်ကြီးထိလာပါသည်။ ကျွန်မမှာလဲ ဘယ်အငြိမ်နေနိုင်တော့မှာလဲ ကျွန်မရဲ့ဆီးစပ်ကို ကော့၍ကော့၍ပေးရင်း သူ့အဆောင့်ကို ဆီးကြိုမိပါသည်။ ကျွန်မ၏တင်ပါးကြီးတွေကို ခွဲထားရာမှ ညှစ်ထာမိပါတော့သည်။

ကျွန်မ၏ အင်္ဂါဇာတ်တစ်ခုလုံးဟာလဲ အရည်ကြည်တွေနဲ့ တရွှဲရွှဲစိုနေပါပြီ အရသာကလဲ တရှိန်းရှိန်းနဲ့ မြင့်တက်လာပါသည်။ ကောင်လေးပြောသလိုပဲ တစ်ချီတစ်ချီတွင် လောကကြီးတစ်ခုလုံးကို မေ့သွားမတတ်ဖြစ်ကာ တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ကြီးဖက်ထားနေမိပါသည်။ ကောင်ကလေးကလဲ ကျွန်မပေါ်တွင်း ဒူးထောက်နေရာက နောက်ဆုံးတွင် ကျွန်မရဲ့ကိုယ်ပေါ်ကို လှဲချလိုက်ပါသည်။ နှစ်ယောက်သားကိုယ်ချင်းထပ်ကာ သူက ကျွန်မပခုံးတွေကို တင်းကြပ်စွာဖက်ထားပြီး ကျွန်မက သူ့တင်ပါးတွေကို လက်နှင့် အုပ်ကိုင်လျက်…. အတင်းဖိထားမိပါသည်။ သူ့ရဲ့တင်ပါးဟာ ကျွန်မလက်ထဲမှာဘဲ အပေါ်မြင့်တက်လိုက် အောက်ကို အရှိန်နဲ့ နိမ့်ကျသွားလိုက်ဖြစ်နေပါသည်။ ကျွန်မကလဲ ခါးအားယူပြီးဆီးစပ်တို့မှ အချက်မှန်မှန်ကော့ပေး တင်ပါးကြီးတွေကို ကြွပေးလုပ်နေပါသည်။ အဲ့ဒီလိုလုပ်ကြတော့ အရသာက တစ်မျိုးထူးခြားလာပါသည်။ ကျွန်မရဲ့ မို့မို့ထွားထွား လုံးလုံးကျစ်ကျစ် သားမြတ် ရင်သားကြီးတွေဟာ ကောင်လေးရဲ့ ရင်အုပ်ကလေးတွေအောက်မှာ ပိပြားနေပြီး တစ်မျိုးသာယာမှုရနေပါသည်။ ကောင်ကလေးရဲ့ဗိုက်သားရှပ်ရှပ်ကလေးကလဲ ကျွန်မရဲ့အနည်းငယ်ဆူထွားတဲ့ဗိုက်သားနုနုမှာ လေတိုးလို့မရနိုင်အောင်ပိုပြားကျနေကာ အဲ့ဒီလိုအတွင်းသားချင်းထိမှုသည် ယားကျိကျိနှင့် တစ်မျိုးပင်ခံလို့ကောင်းလှပါတော့သည်။ ဒါပေမဲ့ အရသာအရှိဆုံးကတော့ ကျွန်မနှင့်ကောင်လေးရဲ့ တန်ဆာနှစ်ခု ဆက်စပ်မှုပါပဲရှင်။ ဝင်လိုက်ထွက်လိုက်နှင့် သွက်သွက်ကြီး အလုပ်ရှုပ်နေသည့် ကောင်လေး၏တန်ဆာမှာ အလုပ်လုပ်နေရင်းကပင် တစထက်တစပို၍ ကြီးထွားသန်မာလာသည်ဟု ထင်ရပါသည်ရှင်။ ကြာလာတော့ သူ့အသား တောင့်ကြီးက ကျွန်မရဲ့ အင်္ဂါစပ်အခေါင်းတွင်းဝယ် မဆန့်မပြဲဖြစ်လာပြီး ကျွန်မဟာလေး ကွဲထွက်သွားမလားပင် ထင်မှတ်ရပါသည်။ ကျွန်မရဲ့ အတွင်းနံရံနုကလေးတွေကလဲ သူ့ဟာကြီးရဲ့ ပွတ်တိုက်ချက်အရ ကြာတော့ ကျိန်းစပ်စပ်ကြီး ဖြစ်လာပါသည်။ ဒါပေမယ့် ဒါကလဲ အရသာတစ်မျိုးဖြစ်နေပါသည်။

ကျွန်မကလဲ သူသွက်သလောက် အားကျမခံအောက်ကနေ လိုက်သွက်နေမိပါသည်။ သူကဆောင့်အချ ကျွန်မကကော့အပေး သူ့ဆီးစပ်နှင့် ကျွန်မဆီးစပ်သည် တဖတ်ဖတ် အသံမြည်လာအောင်ပင် တွေ့ဆုံလာကြပါသည်။ ကျွန်မတို့နှစ်ယောက်စလုံး စိတ်ဇောတွေကို လွှတ်ပေးလိုက်မိကြပါသည်။ တစ်ခြားဘာကိုမှ သတိမရတော့ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် မလွတ်တမ်း ဖက်တွယ်ထားမိနေကြပါသည်။ နှစ်ယောက်စလုံးက အပြင်းအထန် လှုပ်ရှားထကြွနေသည်မို့လည်း ကုတင်တစ်ခုလုံးသာမက အိမ်ကြီးတစ်ခုလုံးပင် ငလျင်လှုပ်သလို လှုပ်ရှားနေသလား မပြောတတ်ပါရှင်။ ဒါပေမယ့် ကျွန်မတို့ကဂရုမစိုက် ရောက်ကာနီးနေသော တောင်ထိပ်ဆီသို့ လက်ချင်းယှဉ်တွဲကာ အပြေး ချီတက်နေကြပါတော့သည်။ တလှိုက်လှိုက်မောသည်ကို ဂရုမစိုက်နိုင် ရောက်ခါနီး သုခရိပ်မြုံစခန်းကိုသာ အင်တိုက်အားတိုက်ကြီး ချီတက်နေမိကြပါတော့သည်လေ။ ကျွန်မအင်္ဂါဇာတ်တွင် ရုတ်တရက်အရည်တွေ စိုရွှဲကာ ပူကနဲဖြစ်သွားမိပါသည်။ ဒါပေမယ့် ကျွန်မရဲ့အင်္ဂါဇာတ်ကထွက်သည့်အရည်တွေတော့ မဟုတ်ပါဘူး။ ငတိလေးရဲ့ ရတနာရွှေပြွန်က အရှိန်နှင့် တွန်းထုတ်လိုက်သည့် ရတနာရွှေရည်တွေ ဖြစ်နေပါသည်။ အဲ့ဒီအခါမှာ ကောင်လေးမှာ ကျွန်မကိုယ်ပေါ်တွင် ဆန့်ငင်ဆန့်ငင် အကြောဆွဲနေသလို ဖြစ်နေပါသည်။ အံကိုကျိတ်ကာ သူ့အချောင်းကို ကျွန်မအခေါင်းထဲတွင် မလှုပ်တော့ဘဲ အတင်းသာ ဖိသွင်းထားပါတော့သည်။ ကျွန်မရဲ့ ပခုံးများကိုလည်း ကြေမွသွားတော့မ တတ်ဖက်ထားလိုက်ပါသည်။ သူ့အရည်တွေကလည်း အနှစ်နှစ်အလလက စုဆောင်းထားသည့် လူပျိုရည်တွေမို့လား မပြောတတ် တသွင်သွင်အရှိန်နှင့် ပန်းထွက်နေကာ နောက်ဆုံးတော့ ကျွန်မရဲ့အခေါင်းတစ်ခုလုံးတွင် လျှံထွက်ကုန်ပါတော့သည်။ ဒီအချိန်မှာပင် ကျွန်မရဲ့ တစ်ကိုယ်လုံးရှိ သွေးသား အကြောအခြင်တွေဟာ ပြတ်ထွက်လုမတတ် တောင့်တင်းလာကြသည်ဟု ထင်မှတ်လိုက်ရကာ အကြောပေါင်းတစ်ထောင်စိမ့်သွားသည်ဟု ထင်ရအောင်ပဲ အရသာထူးထူးခြားခြားကြီးကို မေ့သွားလုမတတ် ခံစားလိုက်ရပါတော့သည်။ ကျွန်မသည် မျက်စိကိုစုံမှိတ်ထားလိုက်ပါသည်။

ကျွန်မလက်နှစ်ဖက်နှင့် သူ့တင်ပဆုံတွေကို ဖိနှိပ်ကာ ကျွန်မဆီးစပ်ကို အစွမ်းကုန် ကော့တင်ပေးလိုက်ပါသည်။ ဒါနှင့်လည်း အားမရနိုင်သေးဘဲ ကျွန်မပေါင်ကြီးတွေကို သူ့ပေါင်တွင် အတင်းလိမ်ယှက်ထားလိုက်မိပါတော့သည်။ ဒီလိုနေရင်းနဲ့ ကောင်လေးရဲ့ရတနာရွှေပြွန်လည်း အထွက်ရပ်သွားပါသည်။ ပြီးတော့ အံ့သြသွားရလောက်အောင်ပင် သူ့အတန်ကြီးသည် မာကြောတောင့်တင်းနေရာက ချက်ချင်းဘဲ ပျော့ခွေကျသွားသည်ကို ကျွန်မသိလိုက်ရပါသည်။ ကောင်လေးသည် ကျွန်မကိုယ်ပေါ်ကတော့ မဆင်းပါလေ မွေ့ယာကြီးပေါ်တွင် ခြေပစ် လက်ပစ်စင်းစင်းကြီး အိပ်နေပါသည်။ ပါးစပ်ကလေးဟပြီး ဟောဟဲ ဟောဟဲ ဖြစ်နေ၍လည်း တော်တော်မောဟိုက်နေပုံ ရပါသည်။ ကျွန်မကောင်လေးကို တော်တော်ဘဲ သနားသွားမိပါသည်။ သူ့နဖူးတွင်စို့တက်နေသည့် ချွေးပေါက်ကလေးတွေကို ကျင်ကျင်နာနာကြီးပဲ ကျွန်မရဲ့အင်္ကျီလက်နှင့် သုတ်ပေးပြီး……… “ သိပ်မောနေသလားဟင်.. မောမှာပေါ့ နင်ကလေးက သိပ်ကဲတာကိုး “ ဟု ဂရုဏာဒေါသကလေးနှင့်ကြိမ်းလိုက်မိပါသည်။ တိုတိုပြောရလျှင် အဲ့ဒီနေ့ကစပြီး ကျွန်မမှာ လောကီအရသာဆိုတာ ဒီလိုပါကလားဟု သိလာရသော အပျိုကြီးတစ်ယောက် ဖြစ်လာရပါသည်…ပြီးပါပြီ။